(προηγούμενο)

. . . . . . . . . . .

Η εξήγηση γιά όλ’ αυτά ανάγεται στις αντιλήψεις της εποχής εκείνης… που, όμως, υπάρχουν μέχρι καί σήμερα, έστω καί σε ασυνείδητο επίπεδο.

Λοιπόν, τουλάχιστον στην εποχή του Ταύρου, οι νεκροί πάντα θαβόντουσαν δυτικά από ποτάμι· ή, έστω, απομονωμένοι από τους ζωντανούς, πίσω από σώμα νερού. (Βλέπε Κέρο.) Αυτό το βλέπουμε καθαρά στην αρχαία Αίγυπτο, όπου οι νεκροπόλεις βρίσκονται δυτικά του Νείλου. Να μην αναφέρουμε καί τους Βίκινγκς, που βάζανε τους νεκρούς τους σε βάρκες, καί τις σπρώχνανε δυτικά, μέσα στον Ατλαντικό.

Ο σημερινός Βόλος δεν πάει πίσω!… Δες την παρακάτω εικόνα, κι εξηγώ.

Κατ’ αρχήν, είναι σχεδόν φανερό πως, όταν χαράχθηκε η ρυμοτομία του σημερινού Βόλου (περίπου το 1865), οι φυσικές κοίτες των δύο χειμάρρων άλλαξαν, ώστε να περικλείουν τη νέα πόλη. (Προφανώς δεν θεώρησαν βολικό να χωρίζεται ο Βόλος σε τρία μέρη, και να ενώνεται με γέφυρες.) Οι φυσικές κοίτες της εποχής της πάλαι ποτέ Ιωλκού φαίνονται (στο περίπου) με τις γαλάζιες διακεκομμένες γραμμές. Οι τεχνητές, με τις έντονες συνεχείς. (Δεν σημειώνω τα ποτάμια μέχρι τις πηγές τους, γι’ αυτό οι γραμμές σταματάνε προς τα πάνω.)

Πάμε, τώρα, στα νεκροταφεία. Το παλιότερο βρισκόταν στη θέση Α… δυτικώς ποταμού. Με την επανάσταση του 1878, ο διοικητής του Τουρκικού στολίσκου, που προσέγγισε στον Βόλο γιά να βομβαρδίσει τους επαναστάτες, απαίτησε από τους Βολιώτες να ξηλώσουν το νεκροταφείο, με το σκεπτικό ότι ανάμεσα στα μνήματα μπορούσαν να κρύψουν κανόνια.

[Σήμερα, στο μέρος αυτό βρίσκονται το δημόσιο νοσοκομείο καί το αρχαιολογικό μουσείο. Ευνόητο πως η αύρα αμφοτέρων δεν είναι κι ό,τι καλύτερο.]

Κι έτσι, αυτό μεταφέρθηκε στη θέση Β… δυτικώς ποταμού. (Καταργήθηκε κάπου το 1992. Το ακόμη νεώτερο βρίσκεται πολύ έξω από τον Βόλο, και νομίζω πάλι δυτικώς ποταμού!)

Το μαύρο περίγραμμα δείχνει την περιοχή, όπου βρέθηκαν δύο μυκηναϊκού τύπου τάφοι και άλλα ταφικά ευρήματα, από την εποχή της Ιωλκού μέχρι περίπου την Αρχαϊκή εποχή (700 πΧ). Τότε η Ιωλκός ουσιαστικά έπαψε να κατοικείται, προς χάριν των Παγασών. (Σε άλλο μέρος αυτές, απέναντι από τον σημερινό Βόλο, στην τοποθεσία «Πευκάκια».)

Το καφέ περίγραμμα δείχνει πού περίπου βρισκόταν η ακτογραμμή την εποχή της Ιωλκού.

Τέλος, το Γ δείχνει την τοποθεσία ενός πολύ παράξενου νεκροταφείου, με τους τάφους σκαλισμένους στον βράχο!!! Αγνώστου εποχής – καί δεν υφίσταται ποτάμι ανατολικώς.

. . . . . . . . . . .

Μετά απ’ αυτήν την εισαγωγή, η διέλευση του Ιάσονα μέσα από τον φουσκωμένον Κραυσίδωνα έχει καθαρά την εξής σημασία:

«Σας αποδεικνύω πως είμαι ακόμη ζωντανός,

διότι έρχομαι από τη χώρα των νεκρών (δυτικά),

μπαίνω στη χώρα των ζωντανών (ανατολικά),

καί περνάω μέσα από το νερό, ως πράξη συμβολικής επαναγέννησής μου.» (Κάτι σαν «επαναβάπτισμα», δηλαδή.)

Βέβαια, οι αρχαιολόγοι δεν θα τα δεχθούν αυτά, αλλά ουδόλως μας ενδιαφέρει. (Ας μας εξηγήσουν τότε …επιστημονικώς την -προφανώς, κατ’ αυτούς- ανυπαρξία γεφυρών την εποχή εκείνη – αν μπορούν. Διότι μυκηναϊκή γέφυρα όχι απλά έχει βρεθεί -στην Πελοπόννησο-, αλλά χρησιμοποιείται μέχρι καί σήμερα!)

. . . . . . . . . . .

Τώρα, το μέρος όπου διέσχισε τον Κραυσίδωνα.

Μιά που ο Κραυσίδων ενώνεται σε κάποιο σημείο με το (σήμερα καλούμενο) Μέγα Ρέμα, που κατεβαίνει από ανατολικά, ο Ιάσων πρέπει να πέρασε από σημείο μετά την ένωση των ποταμών. Αλλοιώς, θα ήταν αναγκασμένος να περάσει δύο ποτάμια.

Επίσης, είμαι σίγουρος ότι επεδίωξε να δούν από το παλάτι την ενέργειά του (διότι γνώριζαν κι αυτοί τον συμβολισμό), άρα πρέπει να είχαν οπτική επαφή μεταξύ τους.

Οπότε, τόσο το σημείο του περάσματος, όσο καί η πραγματική θέση του παλατιού, προσδιορίζονται / εντοπίζονται εδώ ακριβώς:

Η σκούρα γαλάζια γραμμή δείχνει τον Κραυσίδωνα. Ανεβαίνουμε προς το Πήλιο, όντες πάνω από τη μοντέρνα πόλη του Βόλου, άρα βρισκόμαστε σε απείραχτο μέρος της φυσικής κοίτης του ποταμού.

Η κόκκινη έλλειψη περικλείει την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Ιωλκού (ή «Μπαξέδων»), όπου βρισκόταν το παλάτι της Ιωλκού. Η εκκλησία βρίσκεται σε λόφο προεξέχοντα, που όμως δεν φαίνεται καλά από το Γκούγκλ Έρθ. (Μόνον αν πας επί τόπου.) Άρα, ήταν η ιδανική θέση γιά το παλάτι, να εποπτεύει. Προσέξτε, επίσης, τα ακάλυπτα οικόπεδα στα νότια της εκκλησίας! Δεν ξέρω αν έγιναν ποτέ ανασκαφές εκεί, αλλά είμαι σίγουρος πως θα βρούν ενδιαφέροντα πράγματα. Ίσως καί να έγιναν κάποιες απόπειρες ανασκαφών κι έπεσαν επάνω σε αρχαία, γι’ αυτό δεν χτίσανε σπίτια.

Δεν γνωρίζω, αλλά ο ναός αυτός μας κρύβει κάποιες εκπλήξεις! (Μας περιμένουν παρακάτω στο κείμενο.)

Ο μικρός κόκκινος κύκλος δείχνει το σημείο του περάσματος. Βέβαια, στο σημείο εκείνο είναι πιό στενή η κοίτη, άρα περνάς πιό γρήγορα απέναντι, αλλά οι νόμοι της υδροδυναμικής λένε πως το νερό θα είναι καί πιό ορμητικό. Τέλος πάντων, φαίνεται πως ο Ιάσων ζύγισε τα πράγματα καί πήρε την απόφασή του να περάσει από εκεί.

Η πορτοκαλιά ευθεία δείχνει την οπτική επαφή Ιάσονα-παλατιού. Είναι -σύμφωνα με το Γκούγκλ Έρθ- κάπου 235 μέτρα. (Εάν το παλάτι είχε τείχος με φύλακες επάνω, τότε η απόσταση οπτικής επαφής ήταν ακόμη μικρότερη.) Σε τέτοια απόσταση, βλέπει κανείς πολύ καθαρά το τί γίνεται .

. . . . . . . . . . .

Οι εκπλήξεις, που λέγαμε. Χαίρετε, αγαπητό Μάτριξ! 🙂

Εάν επισκεφθεί κανείς σήμερα τον ναό του Αγ. Γεωργίου Ιωλκού, αμέσως μετά την είσοδο τον υποδέχεται ένα ψηφιδωτό στο πάτωμα, με δύο παγώνια αντικρυστά. Δυστυχώς, ο γράφων δεν ξέρει πού έχει φυλαγμένη μιά σχετική φωτογραφία, αλλά είναι κάτι σαν αυτό:

Ποιάς θεάς είναι σύμβολο το παγώνι, είπαμε;

Ποιά θεά κουβάλησε ο Ιάσων στην πλάτη του, είπαμε;

. . . . . . . . . . .

Πάμε τώρα στον ίδιο τον ναό.

Η σημερινή του όψη είναι αυτή:

Ο ναός αυτός, όμως, αντικατέστησε παλιότερον, που έπεσε από τους σεισμούς του 1954-55. Εκείνος ήταν έτσι:

Επίσης, εικόνες του εδώ (με Γερμαναράδες «εκδρομείς», μάλλον σμηνίτες, να περνάνε μπροστά του επί Κατοχής), κι εδώ – όπου φαίνεται καθαρά πως το μέρος δεν είχε (τόση πολλή) βλάστηση, μέχρι πρόσφατα. Άρα, η οπτική επαφή Ιάσονα-παλατιού λογικά ήταν ανεμπόδιστη.

[Καί πού το ξέρω τί βλάστηση είχε το μέρος τέσσερεις χιλιάδες χρόνια πρίν;

Υποθέτω πως δεν είχε, όπως το σύμπλεγμα των παλατιών στο Πεκίνο δεν έχει ούτε ένα δέντρο. Με το σκεπτικό να μην δώσουν ευκαιρία σε πιθανούς συνομώτες να κρυφτούν.]

. . . . . . . . . . .

Θα μου πείς τώρα, καί τί σημασία έχει το σχήμα του ναού αυτού;

Το (σχετικά ασυνήθιστο γιά ορθόδοξο ναό) διπλό εμπρόσθιο καμπαναριό όντως θυμίζει την Παναγία των Παρισίων.

Καί λοιπόν;

Λοιπόν, τίποτε το ιδιαίτερο· απλά μιά διαίσθηση…

…ότι κάποτε, πρό Κατακλυσμού, οι ναοί ήταν έτσι.

Κι ότι η Ιωλκός έφερε μνήμες εκείνης της εποχής.

. . . . . . . . . . .

Ας δούμε, τώρα, καί την εσφαλμένη τοποθέτηση του ανακτόρου της Ιωλκού· δηλαδή, το λάθος των επιδόξων αρχαιολόγων των αρχών του 20ου αιώνα.

Ξανά στον χάρτη:

Όπου Σ είναι η σωστή θέση, καί Λ η λάθος.

Το Λ καί η κόκκινη έλλειψη σηματοδοτούν τον λεγόμενο «λόφο των Παλαιών». (Η μαύρη γραμμή στα δεξιά του είναι η σιδηροδρομική.) Εκεί βρισκόταν η Τούρκικη συνοικία μέσα σε τείχος· που όλ’ αυτά τα τουρκόσπιτα πατούσαν επάνω σε παλαιότερο, Βυζαντινό υπόστρωμα, κι αυτό σε ακόμη παλιότερο Ελληνιστικό.

Ο λόφος αυτός έχει ύψος καμιά 20αριά μέτρα, αλλά δεν είναι φυσικός· προέρχεται από διαστρωματώσεις οικοδομών καί οικοδομικών υλικών καί χώματος αιώνων, άρα είναι πολύ πιθανόν να μην υπήρχε κάν επί Ιάσονος. Γι’ αυτό καί δεν λόξεψα την καφέ γραμμή της θαλάσσιας ακτής της Ιωλκού, ώστε να τον συμπεριλάβω.

Όθεν, οι αρχαιολόγοι, θέτοντας το παλάτι της Ιωλκού στον λόφο των Παλαιών, όχι μόνον δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους τη φύση του λόφου αυτού, αλλά είναι προφανές καί ποιό άλλο λάθος έκαναν: δεν υπολόγισαν ότι ο συγκεκριμένος λόφος βρίσκεται δυτικά της αυθεντικής κοίτης του Κραυσίδωνα, στη «χώρα των νεκρών». Δυστυχώς, αυτό το λάθος διαιωνίζεται μέχρι σήμερα· ακόμη καί σε πινακίδες του υπουργείου Πολιτισμού.

[«Παλαιά», ή δημοτικιστί: «τα Παλιά», ονομάζεται η συνοικία αυτή, η γύρω από το Οθωμανικό κάστρο, διότι προϋπήρχε του μοντέρνου Βόλου. Όχι επειδή ανήκει σε τίποτε προγόνους του Παλαιού! lol!!!

Σήμερα είναι γεμάτη φαγάδικα καί διασκεδάδικα στο χαμηλό τμήμα της. Στο υψηλό έχει κατοικίες, όπου -γραφειοκρατικώς- είναι τρομερά δύσκολο έστω καί να τροποποήσεις το σπίτι σου – αν υποτεθεί ότι το έχεις από παλιά κληρονομιά. Διότι καινούργια δεν χτίζονται.]

. . . . . . . . . . .

(επόμενο)