ΕργΔημΈργ

Κανονισμός

 

Η εφ’ εξής λειτουργία του ενταύθα χώρου

 

Παλαιός

 

εν λόγω χώρος, αν και σε κοινή θέα, όπως άλλωστε και κάθε οίκημα, μη καταχωμένο σε απροσπέλαστες περιοχές, επ’ ουδενί είναι ή αποτελεί δημόσιο χώρο, αλλά είναι καθαρά και απόλυτα ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ.

…άντε άλλη μιά φορά·

Ο χώρος εδώ, το παρόν ιστολόγιον … είναι απολύτως ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, με ό,τι και όσα αυτό συνεπάγεται.

 

Ως ελευθερόφρονες και ανοικτοί όντες, το ότι δεν διπλοκλειδώνουμε, περιφράζοντας και αμπαρώνοντας τον χώρον μας, ούτε επειδή δεν υψώσαμε τοίχους πρό της αυλής μας, έχοντες ταυτόχρονα ανοικτά τα παντζούρια και τις κουρτίνες, επιτρέποντας και αφήνοντας ανοικτό το πεδίο όρασης πρός το εσωτερικό, αυτό με τίποτε δεν καθιστά τον χώρο δημόσιο, και «μπέστε σκύλοι αλέστε».

Το ότι ο χώρος μας δεν είναι τοιχισμένος, και άνετα μπορούσε κάποιος να περάσει, αλλά και να ρίξει ελεύθερα μιά ματιά στο εσωτερικό, ακόμη και ν’ αφήσει κάποιο σημείωμα στο γραμματοκιβώτιόν μας, ή και να κτυπήσει το κουδούνι της πόρτας μας, κάποιοι το παρεξήγησαν, φτάνοντας μέχρι του σημείου να ουρούν και να κοπρίζουν στην αυλή μας.

 

Η ανεκτικότητα αυτή προερχόταν κυρίως από την καλή και ευσπλαχνική καρδιά της Οικονόμου-Γραμματέως μας, θέλοντας να δώσει χώρο έκφρασης στον καθέναν, ώστε να ‘πεί την γνώμην και την άποψήν του, πράγμα που όμως κάποιοι παρεξήγησαν.

Θεώρησαν λοιπόν και νόμισαν-εκτίμησαν την ανεκτικότητά μας αυτή ως αδυναμία, κάτι που ουδόλως ισχύει !!

Λοιπόν, εδώ και τώρα: υπάρχει σαφής προειδοποίηση πρός όλους αυτούς (εκτός των άλλων, που θα αναφερθούν παρακάτω), να πάρουν δρόμο άμεσα, και να μην προσπαθήσουν να επαναλάβουν κάτι παρόμοιο.

Μέχρι τώρα, είμαστε υπέρ του δέοντος ανεκτικοί, πράγμα το οποίον όμως σταματάει οριστικά από αυτήν την στιγμή.

 

Άμεσα … ισχύουν τ’ ακόλουθα :

1.  Ο χώρος, είναι στην αποκλειστική κυριότητα του Εργάκια, Εργοδότη, Εργολάβου, ή όπως αλλιώς τον ξέρετε, ή τον λέτε.

2.  Κάποια στιγμή στο παρελθόν γνωριστήκαμε, και επειδή σε πολλά ταιριάζαμε, και είχαμε ίδιες ανησυχίες, βλέψεις και οράματα, αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε … έχοντας μαζί μας και την παλαιόθεν Οικονόμο και Γραμματέα.

3.  Κατά καιρούς, μπορεί να φιλοξενήσουμε και κάποιους φίλους, ακόμη και να δεχτούμε μερικούς επισκέπτες – αλλά μέχρις εκεί.

4.  Δεν επιτρέπουμε στον καθέναν να κτυπάει το κουδούνι μας, ή και να απαιτεί να εισέλθει στον χώρο μας, ή ακόμη χειρότερα, να μας επιβάλει πράγματα και λειτουργίες … Όποιος το επιχειρήσει … μπάμ και κάτω, χωρίς άλλη προειδοποίηση.

5α.  Θα συνεχίσουμε δέ, ν’ αφήνουμε ατείχιστη την αυλή μας, και ανοικτά τα παντζούρια και τις κουρτίνες, όπως και πρίν … Αλλά, από εδώ και πέρα, όποιος ασχημονεί στην αυλή μας, καθώς καί όσοι επιτέθηκαν υβριστικώς και εναντίον μας, καθώς και όσοι άλλοι συνέπραξαν σ’ αυτό, έχουν όχι μόνο οριστικώς αποκλειστεί, αλλά και περαστεί σε πρόγραμμα αμέσου εξόντωσής τους, άμα τή εμφανίσει. Να πάνε λοιπόν στο καλό, και να μην μας γράψουν, έτσι και αλλιώς δεν θα παραλάβουμε την αλληλογραφία τους !!

5β.  Για τους υπόλοιπους, περαστικούς, ισχύουν οι ακόλουθοι όροι :

Μπορούν, να διέρχονται από την αυλή μας, να ρίχνουν και ματιές στο εσωτερικό, αλλά και να μας αφήνουν στο γραμματοκιβώτιό μας τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις τους, σχετικά με τον εσωτερικό χώρο [αναρτούμενα άρθρα και σχόλια], όμως, ισχύουν πάντα, τα όσα είπαμε παραπάνω.

 

Επειδή όμως, πολλοί μπορεί να μην καταλάβατε, θα σας το κάνω λιανά.

1.  Ο Εργοδότης, εγώ και η Γραμματέας μας … είμαστε συγκάτοικοι σ’ αυτόν τον χώρο … έτσι θέλουμε και έτσι γουστάρουμε … και σε κανέναν σας δεν πέφτει λόγος γι’ αυτό – τελεία και παύλα.

2.  Ούτε, σας πέφτει επίσης λόγος, γιά το τί άρθρα θ’ αναρτούμε, καθώς και τί τρόπο έκφρασης και γραφής θα χρησιμοποιούμε … εάν αυτό που βλέπετε … θυμηθείτε [[ δεν σας καλέσαμε, πολύ δε περισσότερο, δεν σας επιβάλαμε με το ζόρι να το δείτε]]· εάν δεν σας αρέσει ό,τι βλέπετε … το ραβδάκι σας, τα μπογαλάκια και τα γκουβαδάκια σας και συνεχίστε παρακάτω, σ’ άλλη αυλή, και παραλία … αυτός εδώ είναι ο χώρος μας, και εμείς έτσι γουστάρουμε να τον διακοσμούμε-χειριζόμαστε.

3.  Από εδώ και πέρα, οι σημειώσεις-γράμματα-σχόλιά σας δηλαδή, θα γίνονται δεκτά, εάν, και μόνο εάν, είναι ευπρεπή πρός εμάς, και αναφέρονται στο θέμα του εν λόγω αναρτηθέντος άρθρου. Μόνο έτσι, θα γίνονται δεκτά, και δεν θα πηγαίνουν κατευθείαν στα σκουπίδια.

4.  Προκρίνουμε και καλοδεχόμαστε την διαφορετική άποψη-θέση … Μόνο φροντίστε αυτή να είναι και επιχειρηματολογικά δεμένη και σωστά στοιχειοθετημένη … και όχι άρες μάρες κουκουνάρες.

5.  Δεν μας ενδιαφέρει, εάν σας αρέσει ή όχι το θέμα, και ο τρόπος γραφής και έκφρασης … δικαίωμά σας να μην σας αρέσει, αλλά και δικό μας δικαίωμα επίσης να έχουμε ίδια γνώμη, άποψη και γνώση … είπαμε, εάν κάτι -άρθρο ή σχόλιο- δεν σας αρέσει, δεν είστε αναγκασμένοι να το διαβάσετε, το προσπερνάτε.

6.  Σχόλια με προσωπικές αιχμές, αντεγκλήσεις και διελκυστίνδες … όχι μόνο δεν θα γίνονται δεκτά, αλλά και όποιοι το επιχειρήσουν, θα μπαίνουν στην λίστα του «μπάμ και κάτω». Είπαμε, μόνο επί του αναρτηθέντος θέματος.

7.  Εάν κάποιος έχει να προτείνει κάποια είδηση, ή κάτι άλλο ενδιαφέρον (πράγματα εκτός του αναρτηθέντος θέματος) … μπορεί να στείλει τον σύνδεσμο σε σχόλιό του … όμως, το σχόλιο αυτό, δεν πρόκειται ν’ αναρτηθεί, αλλά η Γραμματέας μας, θα αναρτήσει σε δικό της σχόλιο, τον εν λόγω σύνδεσμο, που θα έχετε δώσει, εάν, και μόνο εάν, κρίνει ότι αυτό έχει ενδιαφέρον … και ίσως, εάν το θέλετε και αυτή το κρίνει σκόπιμο, ν’ αναφέρει και ποιός έστειλε τον εν λόγω σύνδεσμο … μην στέλνετε όμως ότι να ‘ναι … κινδυνεύετε να μπείτε στην λίστα αποκλεισμού.

8.  … Η απόφαση για τον εφ’ εξής τρόπο λειτουργίας είναι οριστική. Καί η γραμματεύς έχει λάβει σαφείς εντολές.

 

Αυτοί είναι οι όροι και η απόφασή μας … και δεν υπόκεινται σε διαλογική συζήτηση !!

Σε όποιον αρέσει! Σε όποιον όχι, είπαμε, κανέναν δεν υποχρεώνουμε με το ζόρι … ας πάει στο καλό, και ίσως βρεί τον χώρο που του ταιριάζει, ή (εάν όχι) ακόμη καλύτερα, ας φτιάξει τον δικόν του !!

 

Αφού διευκρινίστηκε ο εφ’ εξής τρόπος λειτουργίας … Συνεχίζουμε !!

 

 

= = / / = = 

 

 

Τί παίζει με το ιστολόγιο;

 

εν θα μακρηγορήσω· απλά θα (προσπαθήσω να) δώσω ένα κάτι σαν συμπληρωματικό σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση του Παλαιού.

Λοιπόν, υπάρχουν δύο ζητήματα, που -πέραν των αναρτήσεων- απασχολούν τον χρόνο του ιστολογίου: το έλασσον καί το μείζον.

 

α. Το έλασσον

Αυτό είναι ήδη αρκετά μπαγιάτικο, καί νομίζω έχει ήδη απαντηθεί. Είναι η εδώ παρουσία του Παλαιού.

Το πρόβλημα μερικών αναγνωστών συνοψίζεται στην απορία: «- Τί γυρεύει ο Παλαιός εδώ!» (Κάπως, όπως ρωτάμε: «- Τί γυρεύ’ η αλεπού στο παζάρι;» Lol!!!) Η οποία απορία εδράζεται στο γιατί επιτρέπω σε κάποιον …ανθηρόστομο (που χρησιμοποιεί τρομερά αιχμηρή γλώσσα, κτλ) ν’ αποκαλεί «βλάκα» τον λαό μας, κτλ κτλ κτλ. Καί πώς, τέλος πάντων, βρίσκουμε κάτι κοινό καί ταιριάζουμε αυτός κι εγώ.

Η απάντηση γιά το πώς ξεπερνιέται αυτό το πρόβλημα, είναι -απλούστατα- η εξής: Ό,τι σας ξυνίζει, το προσπερνάτε. Τόσο τα άρθρα, όσο καί τα σχόλια που φέρουν συγκεκριμένη ταμπέλα. (Καί δεν μιλάω μονάχα γιά τον Παλιούρα. Μπορεί πχ να μή χωνεύετε εμένα, ή άλλους σχολιαστές.)

Τώρα, τα κοινά που μας συνδέουν είναι το εξής ένα: η μεγάλη αγάπη γι’ αυτή την ταλαίπωρη Πατρίδα…

…καί ΝΑΙ, η μεγάλη αγάπη καί γι’ αυτόν τον …γελαδολαό!

 

Βέβαια, είμαστε αμφότεροι αρκετά μεγάλα παιδιά, ώστε να ξέρουμε πως:

• Άμα κάνεις κάποιον να νομίσει ότι του λες την αλήθεια, θα σε λατρέψει.
• Αν, όμως, του πείς την αλήθεια κατάμουτρα, θα σε μισήσει.

 

[Γιά τόλμα, φερ’ ειπείν, ν’ αποκαλέσεις μιά γυναίκα 1.55 καί με τριψήφιο αριθμό κιλών «χοντρή», καί τα λέμε! Κινδυνεύεις να σ’ ευνουχίσει! Lol!!! Κι άμα βρεθείς στην ατυχή περίσταση να τη δείς καί γυμνή, μπορεί καί να σού ‘ρθει μέχρι εγκεφαλικό! Καρα-lol!!! Αν καί μιά τέτοια, όχι μόνον είναι χοντρή, αλλά τυγχάνει ο ορισμός της χοντρωσύνης! Αυτή είναι η αλήθεια, πώς να το κάνουμε;!

Αλλά, της το λες της χοντρής έτσι, στα ίσα; Την εκστομίζεις έτσι, αλαφρά, τη φοβερή κουβέντα; Ούλτρα επικίνδυνο!  🙂

Τώρα, θα μου πείς… καί πώς θα την αποκαλέσεις, ειδικά αν σε ρωτήσει αν σου αρέσει; «Γκομενάρα»; (Το επιτατικόν μεγέθους ουσιαστικόν είναι μιά κυριολεκτούσα άποψις, δε λέω.)

Ξέρω ‘γώ;… Αυτοσχεδιάστε! Lol!!!]

 

Όμως, τί να κάνουμε; Με την ίδια λογική (της ανθηροστομίας – που είναι απαράδεκτη, κτλ), εάν ζούσα στην ίδια εποχή με τον Καραϊσκάκη, θά ‘πρεπε του Γιώργαρου να του κόψω την καλημέρα!

Κατά τα λοιπά, η επιλογή των φίλων μας είναι επίπονη, κι όχι εύκολη διαδικασία. Όθεν, ο Παλαιός ήρθε εδώ γιά να μείνει.

Επομένως, πάρτε όσα καλά βρίσκετε εδώ (τζάμπα είναι!), καί προσπεράστε τα υπόλοιπα.

 

β. Το μείζον

Πρόκειται γιά το νοσηρό φαινόμενο, όπου μερικοί (περιστασιακοί) αναγνώστες παύλα σχολιαστές δεν έχουν καθόλου καλές προθέσεις. Αλλά, δυστυχώς, έχουν άφθονο ελεύθερο χρόνο (καί, προφανώς, καί λεφτά). Μιλάμε:

• Είτε γιά (συνήθως νεαρής ηλικίας) κοπρόσκυλα, που κάθονται όλη μέρα μπροστά σ’ ένα πληκτρολόγιο, καί …δεν έχ’ ο διάολος δουλειά…
• Είτε γιά μουρλούς.
• Είτε γιά βαλτούς.

Δεν τρέχει τίποτε με δαύτους όλους, διότι τους δίνω όση σημασία δίνω στη δυσοσμία του καμπινέ. (Ειδικά άμα καταφύγω στις …υπηρεσίες του, αφού παραφάω.) Το κακό είναι ότι τους δίνουν σημασία (αρκετή) άλλοι αναγνώστες, που δεν τα ξέρουν καλά τα κόλπα του ψυχολογικού πολέμου – καί ξεσπάνε καυγάδες, που ήταν κι ο αρχικός σκοπός των …καλών αυτών ατόμων.

Ας γνωρίζουν, όμως, άπαντες ότι καί γνωρίζω, καί καταλαβαίνω πολλά περισσότερα, απ’ όσα αφήνω να φανεί. Έτσι, το τί χαβά βαράει ο καθένας πρωτοεμφανιζόμενος στο μπλόγκι, το καταλαβαίνω αμέσως από τις πρώτες του φράσεις. Τώρα, βέβαια, το γιατί συνήθως κάνω το κορόϊδο, σας το αφήνω γιά άσκηση!  🙂  Δεν είναι, πάντως, θέμα αδυναμίας (νοητικής ή καί ψυχικής).

Επίσης… Εδώ δεν είμαστε μέλη οργανωμένων ομάδων (σεχτών, στοών, «υπερεσιώνε», κτλ κτλ), αλλά κι ούτε ενδιαφερόμαστε να γίνουμε! Επομένως, όποιος κομίζει (ως …δώρα σ’ εμάς, τους …πελαγοδρομούντες στα σκοτάδια της άγνοιας!!!) τις δικές του «εξ αποκαλύψεως αλήθειες» (που τις κονόμησε σε τέτοιες κλειστές ομάδες), παρακαλείται να τις κρατήσει γιά τα παιδάκια του.

 

γ. Πού υπάγομεν;

Ή, όπως το έθεσε ο Αυλωνίτης: «- Ρέ, πππού πππάμε, ρέ; Πππού πππάμε;»  🙂

Το ιστολόγιο θα συνεχίσει (όσο μπορεί) τον μοναχικό του δρόμο ως έχει, δηλαδή προσφέροντας δωρεάν πρωτότυπη συγγραφική εργασία. Κι όποιος νομίζει ότι κάτι χρήσιμο έχει λαμβάνειν, καλώς – καί χαιρόμαστε τα μάλα! Όποιος, πάλι, θεωρεί ότι γράφουμε ασυναρτησίες, έ! Ας πάει αλλού, να βρεί καλύτερα.

Προσωπικώς, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό. Δεν είναι (καί δεν το βρίσκω) απαραίτητο ν’ αρέσ’ η φάτσα μου στους πάντες, οπότε νόου πρόμπλεμ. Ο κάθε άνθρωπος είναι μεμονωμένη περίπτωση. Καθόλου δεν μας φαίνεται εδώ ως ιδανικό το …όραμα του Προκρούστη!

(Μόνο που, όποτε θεωρήσουμε πως μας παραζόρισαν τον έρωτα οι κακόβουλοι, την αμέσως επόμενη στιγμή θα βάλουμε φραγμό – καί θα τον αφήσουμε. Πχ σχολιασμός μόνο μέσα από την πλατφόρμα «ντισκάς», κι ανώνυμα σχόλια τέλος.)

 

Ωστόσο, να ξέρετε ότι -εξ απεναντίας- απαραίτητο στη ζωή μας είναι να ιεραρχούμε πρόσωπα / πράγματα / καταστάσεις. Να καταλαβαίνουμε ποιά τα σημαντικά καί ποιά τα ασήμαντα, καί να τα τοποθετούμε στο κατάλληλο επίπεδο.

Κι αυτή τη στιγμή το άκρως σημαντικό επάνω-επάνω είναι η παντοειδής προετοιμασία μας γιά αιματηρές μάχες πόλεων. Με έπαθλο την ίδια την επιβίωσή μας, ως ατόμων καί ως έθνους.

Τα υπόλοιπα… τρολλαρίσματα, προσπάθειες καπελλώματος, ποιός την είπε καί πότε σε ποιόν (καί σε ποιόν ιστοχώρο), ποιός άρχισε τον καυγά, πρακτοριλίκια, καί τα ρέστα κατινίστικου επιπέδου παρόμοια,… επιεικώς γιά το γκαμπινέ.

 

Μή σπαταλάτε τις ζωές σας σε ασημαντότητες. Αρκετά τις σπαταλήσαμε (κι εγώ μαζί) μέχρι σήμερα.