Γράμματα σπουδάγματα

Έ, λοιπόν, κάθε σχέδιο, όσο καλό κι αν το θεωρούν αυτοί που τό ‘φτιαξαν, έχει τ’ αδύνατα σημεία του!

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή.

. . . . . . . . . .

Από το καλό ιστολόγιο της Πελασγικής, ξεσήκωσα την παρακάτω εικόνα: (Ανάρτηση, εδώ.)

Βλέπουμε, λοιπόν, μιά φωτογραφία (προφανώς από κινητό – ίσως καί στη ζούλα) ενός εντύπου, με θέμα απ’ αυτά που συζητάνε στις διάφορες μυστικές λέσχες. Εντάξει, το Χόπκινς δεν είναι ακριβώς μυστική λέσχη, αλλά δεν θα καλέσουν εκεί εμένα κι εσένα! 🙂

Το συνέδριο αυτό βλέπουμε πως διεξάγεται υπό τρείς «αιγίδες»: το πανεπιστήμιο Χόπκινς, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (Σβάμπ κι έτσι), και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Θόδωρας Αντανόμ κι έτσι), του οποίου το λογότυπο μισοφαίνεται. Άρα, μιλάμε γιά συνέδριο κάποιας υψηλής σημασίας.

Το φωτογραφημένο έντυπο απευθύνεται προφανώς στους Ισπανόφωνους συνέδρους, καί οι ταμπέλες λένε (κατά λέξη) : ‘Ένταση / παραλλαγή» καί «Εκτόξευση». (Ρίξτε μιά ματιά στη μετάφραση της Γκούγκλ, καί θα το διαπιστώσετε.)

Διαπιστώνουμε, λοιπόν (ακόμη μία φορά), πως οι λεβέντες αυτοί έχουν κληρονομικό χάρισμα προφητείας!… Αφού μιλάνε γιά μεταλλάξεις του κοροϊδοϊού μία κάθε μήνα!!! (Μία ανά μήνα!… Τί να σχολιάσω, εδώ; ότι, αντί γιά εμβόλια, να του αγοράζουμε του ιού σερβιέττες; lol!!!)

. . . . . . . . . .

Στο σημείο αυτό, θα με ρωτήσετε γιατί κάνω ανάρτηση γιά πράγματα γνωστά καί χιλιοσυζητημένα απ’ τους «συνομωσιολόγους» στα ιντερνέτια.

Έμμμμ, γι’ αυτό είμ’ εδώ εγώ! Επειδή, όπου σταματάνε οι …συνάδελφοι, αρχίζει η αφεντιά μου! 🙂

. . . . . . . . . .

Λοιπόν…

Εφ’ όσον χρησιμοποιούν το Ελληνικό αλφάβητο, αμέσως-αμέσως καταλαβαίνουμε ότι η όλη σκηνοθεσία έχει μιά μυστικιστική χροιά. Παναπεί, πάλι στήσανε τελετουργία – πράγμα που, κάποιοι γραφιάδες ανά το Διαδίκτυο, όντως το θίξανε απέξω-απέξω.

Αλλά καί τα γράμματα, με τα οποία «βαφτίζουν» τις μεταλλάξεις του κοροϊδοϊού, μερικοί όντως τα σχολιάσανε υπό μορφή αστείου. Λέγανε στα τουΐττερ κι αλλού (φυσικά γιά πλάκα), ότι, ώσπου να φτάσουμε στο ωμέγα, θα περάσουν κάτι τέρμινα ακόμη – άρα, καλή υπομονή! (Έλα, όμως, που τελικά δεν είναι τόσο πλάκα, όσο φαίνεται εξ αρχής!…)

Όμως, υπάρχει καί κάτι στην εικόνα, που δεν το βλέπει κανείς αμέσως. (Αλλοιώς, θα τό ‘χανε σχολιάσει.)

Κι αυτό είναι τα τρία ελλείποντα γράμματα του αλφαβήτου μας, που τα είχαμε μέχρι το 403 πΧ.

Δίγαμμα, Κόππα, Σαμπί. Σημειώνω τη θέση τους.

. . . . . . . . . .

Παρένθεση:

Ποιός ξέρει (σε πρώτη ανάγνωση) γιατί καταργήθηκαν, αφού τα δυό τους (δίγαμμα / κόππα) προφέρονται μέχρι σήμερα!!! Επίσης, ποιός ξέρει από πού ορμώμενος ο επώνυμος άρχων των Αθηνών Ευκλείδης πέρασε ψήφισμα, που τα κατάργησε – οριστικά.

Τώρα, βέβαια, θα μου πείς ότι τότε οι Αθηναίοι είχανε φάει ήττα στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οπότε δεν είχαν κι ελεύθερη βούληση· άρα, ο μάγκας πήρε απ’ αλλού εντολές, καί απλά τις πέρασε ως νόμο. (Σας θυμίζει κάτι απ’ τα σημερινά; )

Από πού;

Χμμμ… Επειδή τον Πελοποννησιακό τον ΕΠΕΒΑΛΕ (δηλ. τον ξεκίνησε ουσιαστικά) συγκεκριμένα το διεφθαρμένο ιερατείο ειδικά των Δελφών (καί πάλι: σας θυμίζει τίποτε απ’ τα σημερινά; ), συμπεραίνω ότι το ίδιο σκατο-ιερατείο επέβαλε εκ του παρασκηνίου καί τους όρους της συνθήκης ειρήνης. Άσχετο αν αυτό το κάνει γαργάρα η επίσημη Ιστορία.

Τώρα, θα μου πείς, καί η κατάργηση τριών γραμμάτων, πού κολλάει σε συνθήκη ειρήνης;

Πουθενά δεν κολλάει, αλλά ο ηττημένος πάντα ξεπουλάει / αφήνει να του πάρουν τα «χρυσαφικά» του, μπας καί γλυτώσει.

Ρωτάω εκ τρίτου: σας θυμίζει τίποτε απ’ τα σημερινά;

• Κάτι αρπαγές εκθεμάτων απ’ το μουσείο της Βαγδάτης…
• Κάτι άσχετες τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια στις τρείς τα μεσάνυχτα (λογικό – αφού πρόκειται γιά βρυκόλακες)…
• Κάτι το πανταχού παρόν βρώμικο ανθελληνικό κεφάλαιο (Σόρος σήμερα, Γεφυραίοι τοκογλύφοι τότε – γιατί, νομίζετε, εξεγέρθηκαν οι Αθηναίοι χωρικοί καί αναγκάστηκε ο Σόλων να τους δώσει σεισάχθεια; απλά, χρωστούσαν στους Γεφυραίους!)…

Έ;

Εγώ, πάντως, δεν βλέπω ν’ άλλαξαν πολλά πράγματα στη χώρα μας εδώ καί δυόμιση χιλιάρικα χρόνια.

. . . . . . . . . .

Επανερχόμαστε.

Καί τί σχέση έχουν (με τον κοροϊδοϊό καί τα ρέστα) τα τρία καταργημένα γράμματα, αφού σήμερα δεν χρησιμοποιούνται;

Η απάντηση είναι πολύ απλή:

«Αυτοί», όταν θέλουν να κάνουν τελετουργίες, πάντα καταφεύγουν στις αρχαίες φάσεις της Ελλάδας. (Καί της αρχαίας Αιγύπτου. Θα ήταν χοντρή παράλειψή μου, αν δεν το ανέφερα.) Καί δή, αρέσκονται να προχωράνε τόσο πιό πίσω στον χρόνο, όσο μπορούν. (Όσο έχουν πληροφορίες γιά τα χρόνια εκείνα, δηλαδή.) Σε εποχές Ατλαντίδας πρό καταβυθίσεως, Αιγηΐδας (αν μπορούν)… κι όπου αλλού, στο αχαρτογράφητο «σκοτεινό» απώτερο παρελθόν του έθνους μας. Η κλασική Ελλάδα τους είναι απλώς το ορεκτικό. Δεν της πολυδίνουν σημασία.

Επειδή γνωρίζουν ενστικτωδώς ότι, όσο πιό πίσω πάμε στον χρόνο, τόση περισσότερη «δύναμη» κρύβεται – καί, άρα, αξίζει τον κόπο να κοπιάσουν να τη βγάλουν στην επιφάνεια, ώστε να τη χρησιμοποιήσουν.

Έμ, βέβαια! Λογικό! Άλλο το Χρυσούν Γένος, κι άλλο το Τενεκεδένιο! 🙂

(Μή γελάτε καθόλου! Ο ψευδάργυρος είναι το μέταλλο -της εποχής- των Ιχθύων· γι’ αυτό εμείς βγήκαμε τενεκέδες! 🙂 Μή σας μπερδεύει ο μπαρμπα-Ησίοδος, που δεν μιλάει γιά τον υδράργυρο της εποχής των Διδύμων – καί πηδάει απ’ τον Καρκίνο στον Ταύρο, απ’ το Αργυρούν Γένος στο Χάλκινο. Το ήξερε ότι ο υδράργυρος είναι υγρό μέταλλο, άρα δεν μπορούσε να το επισυνάψει σε γένος ανθρώπων.)

Αν αμφιβάλετε γιά τα παραπάνω, συνέβη εξακριβωμένο (με μάρτυρες) περιστατικό επί Κατοχής, κοντά στο χωριό της Γραμματέψ μας: οι γερμαναράδες πήγαν «καρφωτοί» κάπου στη μέση του πουθενά, ψάχνοντας …κάτι. Ένα πανάρχαιο αρχαιολογικό εύρημα, που δεν υπάρχει πουθενά καταλογογραφημένο· πολλώι δέ μάλλον, δεν υπήρχε τότε.

Από κοντά, όμως, πήγαν καί κάμποσοι φιλοπερίεργοι χωριάτες, κι ένας τους ρώτησε τους Γερμαναράδες (εις άψογον τοπικήν Ελληνικήν) : «- Τί φτιάν’τι αυτού, αρέ;» …γιά να εισπράξει τη στροφή γερμαναρά προς το μέρος του με προτεταμένο το «μαρσίπ» (το αυτόματο, δηλαδή), κι ένα οργίλο: «- Ράους!» (Οι συγχωριανοί της Γραμματέψ μας, απ’ την τρομάρα τους ακόμη ροβολάν τον κατήφορο! lol!!!)

Ελπίζω να μή συνεχίζετε τις αμφιβολίες!… Απλώς, αναρωτηθήτε πού στο διάολο ξέρανε οι ναζήδες πού καί τί να ψάξουν!

. . . . . . . . . .

Επανερχόμαστε δεύτερη φορά στο θέμα μας.

Κι εντάξει, πες ότι δεχόμαστε στο σχήμα καί τα τρία ελλείποντα γράμματα. Καί λοιπόν;

Η γνώμη μου είναι πως τα χρονικά διαστήματα, που επεσήμανα στο έντυπο, είναι:

• είτε διαστήματα, όπου το παγκόσμιο κατεστημένο θα μας επιτεθεί πιό άγρια από ποτέ,
• είτε χρονικά διαστήματα πιθανής διαφυγής μας. (ΑΝ έχουμε μυαλό, να την θέσουμε σε ενέργεια.)

Απεύχομαι το πρώτο, ελπίζω το δεύτερο.

Πάντως, τα διαστήματα αυτά έχουν τριπλή σημασία το καθένα:

• Την προφανή ημερολογιακή, με τους σημειωμένους μήνες.
• Την πρότυπη ζωδιακή, που σας είχα αναλύσει σε πολύ παλιότερα άρθρα.
• Την πραγματική ζωδιακή, λόγωι μεταπτώσεως του άξονα της Γής. (Αλλά, προσέξτε: με την παραδοχή του ίσου πλάτους των 30 μοιρών ανά ζώδιο.)

Ας τα δούμε, όμως, ένα-ένα.

Το δίγαμμα:

• Ως προφανές, είναι αυτές οι μέρες που διανύουμε!!! Χοντρικά, 29/07 έως 03/08.
• Στον πρότυπο ζωδιακό (καί γενικά), το δίγαμμα δεν αντιπροσωπεύει πλανήτη, αλλά μαθηματικό σημείο: είναι το όριο μεταξύ Παρθένου (Ε) καί Ζυγού (Ζ). Είναι το ακριβώς αντιδιαμετρικό από την αρχή του ζωδιακού (αρχή Κριού). Δηλαδή, σημειώνει τη φθινοπωρινή ισημερία (23/09).
• Στον πραγματικό ζωδιακό, όπου η αρχή του σήμερα βρίσκεται περίπου στις 3 μοίρες Ιχθύων (κι όχι στις 0 Κριού, όπως στον πρότυπο ζωδιακό), σημειώνει περίπου την 20η Οκτωβρίου 2021.

Η κόππα (Ήφαιστος):

• Ως προφανής, σημειώνει το μεσοδιάστημα Ιουνίου-Ιουλίου 2022. (Περίπου, θα λέγαμε, από 28/06 έως 03/07.)
• Στον πρότυπο ζωδιακό, ως πλανήτης δεν σημειώνει τίποτε. Βέβαια, είναι ο πλανήτης της Παρθένου, άρα εμμέσως σημειώνει το διάστημα -περίπου- από 21 Αυγούστου έως 21 Σεπτεμβρίου· κι αν ξέραμε πού βρίσκεται τώρα ο Ήφαιστος, θα τον αντιστοιχούσαμε επακριβώς με χρονικό διάστημα.
• Στον πραγματικό ζωδιακό, η «πρότυπη Παρθένος» πάει 27 μέρες μετά: από περίπου 17/09, μέχρι 17/10.

Το σαμπί (Πάν) :

• Ως προφανές, το μεσοδιάστημα Φεβρουαρίου (από πχ 25 του μήνα) καί Μαρτίου (πχ μέχρι 3 του μήνα) 2023.
• Στον πρότυπο ζωδιακό, τα ίδια με τον Ήφαιστο: ως ο πραγματικός πλανήτης του Ταύρου, ο Πάν σηματοδοτεί (πάλι εμμέσως, πλήν σαφώς) το διάστημα από 21/04 έως 21/05. (Καί πάλι δεν ξέρουμε πού βρίσκεται ούτε ο Πάν.)
• Στον πραγματικό ζωδιακό, ο «πρότυπος Ταύρος» πάει περίπου στο διάστημα από 17/05 έως 17/06.

Αυτά, ως προς την ανάλυση των χρονικών διαστημάτων.

. . . . . . . . . .

Θέλετε τη δική μου εκτίμηση γι’ αυτά; Εντάξει, θα την έχετε, αλλά παρακαλώ να ΜΗΝ τη θεωρήσετε απόλυτη. Θέλω να σκεφτήτε κι εσείς λιγάκι!

Λοιπόν, συμπεραίνω ότι:

• Στις μέρες που περνάμε, «αυτοί» θα βάλουν τις βάσεις γιά όσα σκοπεύουν να πράξουν από τις 21 Σεπτεμβρίου καί μετά. (Όπως πχ με το νομοσχέδιο γιά την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών, που ήταν να το ψηφίσουν.)
• Κι επειδή στα γεωγραφικά πλάτη της Ελλάδας η πραγματική ισημερία (χρονική ισότητα μέρας-νύχτας) έρχεται κάπου στις 26 Σεπτεμβρίου, τότε υπολογίστε ότι θα εξαπολύσουν την επίθεσή τους από 26 Σεπτεμβρίου, μέχρι περίπου την 20η Οκτωβρίου.
• Γιά τις επερχόμενες ημερομηνίες (του χρόνου καί του παραχρόνου), δεν έχω να πω κάτι. Παρεκτός, ίσως, εφαρμογή πάλι του προτύπου «αποφασίζουμε / εκτελούμε», σε τριπλέττα με ετούτο εδώ (βλέπε: τρίτο χτύπημα = παραδοσιακώς το ισχυρώτερο), καί σε συνδυασμό με άλλες δικτατορικές εμπνεύσεις τους.

Αυτά είχα να πω.

Γιά την πιθανή διαφυγή μας, έχει να πεί κανείς τίποτε;

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . .

Υγ 1: Καί γιατί όχι καθαρά αστρολογικός προσδιορισμός της δράσης τους; πχ ο πλανήτης τάδε στις τάδε μοίρες του τάδε ζωδίου, σε αντίθεση με τον τάδε, κτλ κτλ.

Πιστεύω ότι, επειδή θέλουν να παίξουν τα ρέστα τους (επειδή, γιά κάποιο λόγο που μου διαφεύγει, έχουν κωλοστριμούρα καί βιάζονται), καταφεύγουν σε ανώτερο εργαλείο σχεδιασμού: τα Ματριξιανά Μαθηματικά.

Θυμηθήτε:

• «Αυτοί» έχουν κάνει θεουτζίκο τους τον Πυθαγόρα (με τα Μαθηματικά του).
• Το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο αντιπροσωπεύει καί αριθμητικές τιμές!!!

Θυμίζω: δίγαμμα 6, κόππα 90, σαμπί 900. Δεν ξέρω αν συμπεραίνετε τίποτε, που δεν το είδα· πάντως, κάθε συνεισφορά σας στην ανάλυση του θέματος, είναι παραπάνω από καλόδεχτη.

Υγ 2: Το λογότυπο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας…

Έχουμε πεί: τα δύο πεπλεγμένα φίδια στο κηρύκειο = ισορροπία, το ένα σκέτο φίδι = ανισορροπία, επέμβαση (συνήθως υβριστική) στη Φύση.

Βλέπω ένα κηρύκειο να σηκώνεται απ’ τον Βόρειο Πόλο, κι ένα οφείδιον γύρω-γύρω του. Κι απορώ:

Τί δυνάμεις νομίζουν πως πάνε ν’ απελευθερώσουν, οι μαλάκες;

Σάμπως ξέρουν να χειριστούν τον θυμό της -καί απεικονιζόμενης- Γαίας;

Υγ 3: Έλεγξα καί τον λόγο των χρονικών διαστημάτων, ανάμεσα στα τρία καταργημένα γράμματα – ώστε να μην ψάχνετε.

Εάν το σαμπί αντιστοιχούσε στις 23 Ιανουαρίου 2023 (κι όχι στην 1η Μαρτίου 2023, όπως σημειώνεται), τότε έβγαινε λόγος 0.618 . (Διαφορά από 01/08/2021 μέχρι 01/07/2022, διά διαφοράς από 01/07/2022 μέχρι 23/01/2023.) Δηλαδή, αν βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το duat (20 Ιουλίου), δηλαδή στην ένωση της ουράς των φιδιών στο μακροκοσμικό κηρύκειο!

Αλλά, δεν βρίσκεται εκεί – κι ευτυχώς, θά ‘λεγα.

Της νύχτας οι ονειρικές σκέψεις…

Έχει μιά γλυκειά νύχτα απόψε. Κι ένα φεγγάρι ολόγιομο.

Οι περισσότεροι ασχολούνται με τον κοροϊδοϊό, με τους εμβάτσους (που πάλι έριξαν ξύλο καί χημικά στον κόσμο), με τα καμώματα της Κατίνας…

…ελάχιστοι (ίσως καί κανείς) θυμήθηκαν ότι σαν σήμερα, 23 Ιουλίου, γεννήθηκε ο Μεγαλέξανδρος…

…κι ο εξής ένας οικοδεσπότης σας κάνει κάτι σκέψεις, μά κάτι σκέψεις, που σε άλλες εποχές ίσως καί να του στοίχιζαν τη ζωή του (διατυπωμένες φανερά)!

. . . . . . .

Λοιπόν, τον χάρτη της Ελλάδας να υποθέσω πως τον ξέρετε απάνω-κάτω; Ιδού ένα κομμάτι του!

Πώς είπατε; Όχι, δεν σκοπεύω να πάω διακοπές. (Ο κύριος λόγος είναι ότι τυγχάνω πτωχός καί πένης! lol!!!) Δεν σας δείχνω τον χάρτη γι’ αυτό.

. . . . . . .

Πάμε, τώρα, να κάνουμε ένα μάθημα Αστρονομίας, με οδηγό μας το αγαπημένο Stellarium.

Σας δείχνω κι εδώ ένα κομμάτι του ουρανού, με σημειωμένους τους μεγαλύτερους αστερισμούς. (Μερικούς δεν τους έχω σημειώσει: τον Κόρακα, τον Κρατήρα -δηλαδή το κύπελλο-, τον Εξάντα. Φαίνονται, ωστόσο, ποιοί είναι ποιοί, από τα σχήματά τους.)

Η κίτρινη κουκκίδα (την οποία σημαδεύει το βέλος του Τοξότη) είναι το λεγόμενο Γαλαξιακό Κέντρο· δηλαδή η μαύρη τρύπα, περί την οποία περιστρέφεται ολόκληρος ο Γαλαξίας μας.

Οι Μάγιας την αποκαλούσαν (αυτήν, όπως κι ένα φοβερό σπήλαιο κάπου στη χώρα τους) Τσιμπάλμπα Μπέ, καί τη φοβόντουσαν. Τη θεωρούσαν κάτι σαν την Κόλαση.

Αυτά, όσον αφορά καί το σύντομο μάθημα Αστρονομίας.

. . . . . . .

Καί λοιπόν;

Λοιπόν, αγάπες μου…

…ας κάνουμε τον συνδυασμό, κι ας δούμε τον χάρτη με κάπως διαφορετική ματιά:

Εντάξει, δεν είναι ακριβής η αντιστοιχία, αλλά:

• Η πλάτη του Κενταύρου είναι «καραμπάμ» ο Μαλιακός Κόλπος.
• Καί, λογικά, ο -επίσης κένταυρος- Τοξότης ακουμπάει απάνω στο βουνό των Κενταύρων, το Πήλιο.
• Η Εύβοια είναι η Ύδρα. Καί… μήπως θυμάστε εκείνες τις πληροφορίες γιά το «μαγνητικό τούννελ» που ξεκινάει από Νέα Μάκρη / Πεταλιούς; Πού βρίσκονται οι Πεταλιοί; ξέρετε καλά Γεωγραφία; Πού σημαδεύει το κεφάλι της νεροφίδας (Ύδρας) ;
• Η Σκύρος είναι ο Λέων, κι έχει καί μιά μικρή ομοιότητα.
• Η Αλόννησος με το βορειοανατολικό της νησί, που λέγεται Κυρά-Παναγιά, σχηματίζουν τον αστερισμό της Παρθένου. Το βλέπετε το αριστερό χέρι της Παρθένου (θεάς Αθηνάς / Παναγίας), που κρατάει το στάχυ; είναι τα νησάκια στα ΝΑ της Αλοννήσου.
• Η Σκόπελος είναι ο Ζυγός.
• Η Σκιάθος, με ένα κομμάτι του νοτίου Πηλίου (το Τρίκερι) είναι ο Σκορπιός. Τη βλέπετε την ουρά του Σκορπιού στο Τρίκερι;

Έ, λοιπόν, τούτων ειπωθέντων, πούουουουου πέφτει το Γαλαξιακό Κέντρο;

Διάνα!!!

Το βρήκατε! Πέφτει επάνω στο Νεοχώρι Πηλίου, στο …παράρτημα του Σέρν!!!!!

Νά γιατί το φτιάξανε εκεί!

. . . . . . .

Εκείνα που δεν είδατε ακόμη, είναι δύο. Θα τα συζητήσουμε, επειδή μας χρειάζονται στην έρευνά μας.

Το ένα, οκέϋ, μπορεί καί να το βρήτε εύκολα: είναι το γεγονός ότι η προβολή του ουρανού επί Γής δεν είναι μία. Είναι πολλές, καί πολλές φορές αλληλεπικαλυπτόμενες. Δηλαδή, το: «Όπως επάνω, έτσι καί κάτω!» έχει πολλές ερμηνείες / εφαρμοστικές εικόνες.

Ειδικά στην Ελλάδα.

Άρα, αν κάποιος ανακάλυψε μιά τέτοια προβολή, ας μην κακαρίζει ότι δήθεν βρήκε κάτι το μοναδικό, κι ας μην μπαίνει στον κόπο να γράψει βιβλίο. Οι προβολές είναι πολλές. Τελεία. Κι όσοι γεμίζουν σελίδες στα Ιντερνέτια με σκαναρίσματα σχετικών βιβλίων περασμένων δεκαετιών, ας μην κάνουν τον κόπο να μου κάνουν υποδείξεις.

Πάμε, όμως, στο επόμενο – που, είμαι σίγουρος, ΔΕΝ το είδατε ακόμη.

Εάν οι αρχαίοι ημών, ή όποιοι άλλοι, ήθελαν να φτιάξουν μιά ερμητική / αποκρυφιστική προβολή ενός αστερισμού επί Γής (κυρίως, γιά να τραβήξουν / εκμεταλλευτούν την αιθερική ενέργεια του αστερισμού), έφτιαχναν κάποια μνημεία σε ανάλογες θέσεις με τα άστρα του αστερισμού. Οπότε, οκέϋ, «όπως επάνω, έτσι καί κάτω».

Τώρα, η μελέτη αυτών των αντιστοιχιών είναι μεγάλη σεντόνα, κι έχει τα μυστικά της – στα οποία δεν θέλω να υπεισέλθω. (Σιγά μην ανοίξω τα μάτια των διαφόρων ξένων «αρχαιολογικών σχολών» -διάβαζε: «αρχαιοκαπηλικών»-, ή διαφόρων άλλων πονηρών! Σιγά μην τους δώσω έτοιμα τα δομικά μυστικά, να πάνε να βρούν τα σημεία της προβολής που δεν βρήκαν ακόμη, καί να τσουρνέψουν κι ό,τι βρούν εκεί!)

Εδώ, όμως, κανείς αρχαίος ημών δεν έφτιαξε την αντιστοιχία αυτή!

Την έφτιαξε η ίδια η Φύση!!!… κι αυτή είναι η διαφορά πχ με τις πυραμίδες της Γκίζας / ζώνη του Ωρίωνα.

Έ; Τί; Πώς;

Ναίναίναί!!!

Κι άμα σας πω ποιά η αιτία, που δημιούργησε αυτό το σύμπλεγμα, θα κουφαθήτε τελείως. Κι άμα σας πω ότι η αιτία αυτή προϋπήρχε κάτι εκατομμύρια χρόνια της σημερινής εικόνας του ουρανού από πάνω μας, τότε είναι που θα με θεωρήσετε τρελλό γιά δέσιμο!

[Μην ξεχνάτε, ο ζωδιακός ισχύει σε χρονικό διάστημα μείον 200,000 χρόνια απ’ την εποχή μας, έως σύν 200,000 χρόνια. Πρίν καί μετά απ’ αυτό το διάστημα, τα άστρα των αστερισμών του βρίσκονται πολύ εκτός θέσεως / εκτός σχήματος των (καί σημερινών) ζωδιακών αστερισμών.]

Σοβαρά, όμως, είμαι τρελλός γιά δέσιμο;

Τ’ ειν’ ο χρόνος, μωρέ; τί ακριβώς είναι ο χρόνος; Ξέρει κανείς;

Καί γιατί πρέπει όλα τα (με την ευρεία έννοια) έμβια όντα να τον βιώνουν / αισθάνονται τον χρόνο όπως ακριβώς εμείς, οι καθημερινοί άνθρωποι;

. . . . . . .

Δεν σας λέω ποιά είναι η αιτία (έχω τους λόγους μου· το κείμενο είναι δημόσιο – καί δεν θα κάνω κανέναν μάγκα, αν δεν το θέλω), επομένως το προσπερνάμε το θέμα. Αλλά, μπορώ να σας λύσω την απορία, του γιατί η αντιστοιχία δεν είναι ακριβής. (Άσε που είναι κι ελλιπής: πού είναι οι προβολές των Κόρακα / Κρατήρα / Εξάντα, ανάμεσα Εύβοια καί Σκύρο; απλά, δεν υπάρχουν.)

Χμμμ… η όλη φάση μοιάζει κάπως σαν τα όνειρα: όταν ονειρεύεσαι, κατά κανόνα βλέπεις συγκεχυμένο περιβάλλον, συγκεχυμένες μορφές… ο ονειρικός χρόνος μοιάζει να κάνει κόλπα – πότε επιταχύνεται τρομερά, πότε κολλάει σα βαλτόνερα.

Σπάνια βλέπεις καθαρά όνειρα· εννοώντας: τόσο καθαρά, όπως βλέπουμε τα πάντα στην ξύπνια πραγματικότητα.

Θα λέγαμε, λοιπόν, κάπως απλοϊκά (αλλά αρκετά ποιητικά) ότι η Ελλάδα στο συγκεκριμένο μέρος είναι ένα όνειρο της Φύσης· ένα είδωλο μέσα σε σπασμένο καθρέφτη. Καί δεν νομίζω ότι τέτοια «όνειρα» επισυμβαίνουν σε πολλές άλλες περιπτώσεις επάνω στον πλανήτη μας.

Αυτό ακριβώς το πολύ σπάνιο φαινόμενο πήγαν να εκμεταλλευτούν οι Σερνατζήδες με το Νεοχώρι. Αυτό πήγαν να κάνουν: να τραβήξουν αυτή την «ονειρική» ενέργεια.

Μόνο που δεν είναι τόσο εύκολο.

Αν μή τί άλλο, κι έτσι γι’ αρχή: σάμπως ξέρουν κι οι ίδιοι τί τη θέλουν;

Ή, τί θα την κάνουν, άμα σκάσει μύτη;

. . . . . . .

Τώρα, βέβαια, μετά απ’ όλ’ αυτά, εσείς όλοι μπορείτε να με στολίσετε με διάφορα κοσμητικά επίθετα: τρελλός γιά δέσιμο, φαντασιόπληκτος, αλαφροΐσκιωτος…

Ναί, δεν αντιλέγω, αλλά σκεφθήτε λιγάκι λογικά! Αν εγώ είμαι όλ’ αυτά, αυτοί που φτιάξανε παράρτημα του Σέρν στη μέση του πουθενά, τί είναι; Καί, ως γνωστόν, το Σέρν δεν έχει ως προσωπικό γραφιάδες σαν καί του λόγου μου, ξέρετε. Επιστήμονες ( ; ) έχει. Άσε που σε τοπικό επίπεδο συμμετείχε ένας τουλάχιστον προφέσσωρ της Φυσικής στην κατασκευή του παραρτήματος!

. . . . . . .

Τέλος πάντων, αυτές τις ωραίες βραδυές ξεχάστε όλον τον αισχρό θόρυβο των παλιανθρώπων – εγχωρίων τε, καί ξένων. Ξεχάστε

ακόμη κι εμένα, που σας ιστορώ

Πάρτε το ταίρι σας απ’ το χέρι, καί βγήτε να χαζέψετε τ’ άστρα!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Υγ: Ακόμη ένα θεματάκι, που πιθανώτατα σας ξέφυγε κι αυτό:

Ποιοί καί πόσοι μπορούν να κάνουν τέτοιους σκεπτικούς συνδυασμούς;

Προσωπικά, θα στοιχημάτιζα ότι ο «μέσος προφέσσωρ» (αν η έκφραση αυτή έχει κάποιο νόημα) ΔΕΝ μπορεί. Αν μή τί άλλο, η αφεντιά μου έκανα εννέα χρόνια να βρώ την απάντηση. Καί να πείς δεν ξέρω Γεωγραφία, ή δεν πιάνω στο φτερό σύμβολα κρυμμένα καί νοητικά σχήματα; Ή δεν μου κόβει …λιγάκι;

Άρα…

…Βρήτε εσείς τα υπόλοιπα!

«- Ποιά υπόλοιπα, ρέ Εργοδότη;»

Έ, ξέρω ‘γώ… Ας πούμε, από πού ήρθε πραγματικά η εντολή (διότι περί εντολής επρόκειτο) γιά το στήσιμο του παραρτήματος. Καί με ποιόν σκοπό! Να γίνουν κάποιοι θεοί; να πνιγούν στο χρυσάφι; (Μην ξεχνάτε τον γάμο Πηλέα-Θέτιδας εκεί λίγο παρακάτω, καί το μήλο της Έριδος.) Να γυρίσουν τον χρόνο πίσω;

Ή, τί;

Τα ζόμπυ σκοτώνουν!

Εντάξει, δεν είναι καί καινούργιο αυτό· όσοι έχουν παρακολουθήσει ταινίες τρόμου, το ξέρουν.

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή.

. . . . . . . .

Είχαμε πρόσφατα τρία περιστατικά …«γυναικοκτονίας» (τελείως ηλίθιος ο όρος), εκ των οποίων τα δύο στα νησιά: τρείς φερέλπιδες νέοι -ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον- σκοτώσαν τις συζύγους τους / γκόμενές τους. (Δεν βάζω συνδέσμους, δεν αναπαράγω τις θλιβερές αυτές ειδήσεις.)

Οι εξηγήσεις, τώρα, των εγκλημάτων αυτών κυμαίνονται από τις «εγκόσμιες» (διαταραγμένες προσωπικότητες, κτλ), έως τις αρκετά πιό «φευγάτες» (σατανιστικές τελετές, ναρκωτικά, καί άλλα παρόμοια).

Επί της ουσίας, όμως, δεν εξηγούν τίποτε. Τί θα πεί «η κακιά στιγμή», τί θα πούν λοιπές παρόμοιες ανοησίες; Τσακώνεσαι, κύριε; σήκω καί φύγε, να ηρεμήσουν τα πράγματα. Όχι να το φτάσεις στα άκρα!

Δεν εξηγούν τίποτε· είναι λόγια απλώς γιά να λέγονται καί να γεμίζουν σελίδες. Αλλά, ας δοκιμάσουμε κι εμείς την τύχη μας στην επίλυση του γρίφου.

. . . . . . . .

Το γεγονός ότι οι δύο απ’ τους φόνους συνέβησαν στα νησιά, προσωπικά με βάζει σε υποψίες ότι:

• οι δράστες ήταν εμβολιασμένοι,
• κι ότι φταίει το εμβόλιο γιά τις πράξεις τους.

Το πρώτο, το αποδίδω στα επιβληθέντα μέτρα, γιά να ταξιδέψει κάποιος με πλοίο. Το δεύτερο, όμως, θέλει λιγάκι παραπάνω ανάλυση.

Λοιπόν, λένε ότι τα εμβόλια προκαλούν θρομβώσεις, καρδιοπάθειες, κτλ. Φαίνεται νά ‘ναι σωστό… αλλά, θρομβώσεις μόνο σε χέρια καί πόδια, κι όχι στον εγκέφαλο; γιατί όχι;

Εάν ισχύει το τελευταίο, τότε πράγματι θολώνει η κρίση του ατόμου, με αποτελέσματα έως τραγικά. Θα έλεγα, είναι απάνω-κάτω το ίδιο φαινόμενο, όπως με τους σεληνιασμένους: ξαφνική αναιτιολόγητη άκρως επιθετική συμπεριφορά, έως εξοντώσεως των πλησίον ανθρώπων.

Δηλαδή, συμπεριφορά ζόμπυ!!!

Αλήθεια, όλ’ αυτά τα δημοσιεύματα που γράφονται, ότι περιμένουμε μετατροπή των εμβολιασμένων σε ζόμπυ, πού στηρίζονται; γιατί δεν το αναλύουν; κι οι αναγνώστες αυτών, γιατί δεν σκέφτονται λιγάκι το πώς; Δεν γίνονται τέτοια πράγματα με απλή αναίρεση της φυσικής τάξεως· έχουν πολύ συγκεκριμένη αιτία!… Πράγμα που το ξέρουμε κι απ’ την επίδραση ναρκωτικών τύπου κράκ καί σίσα: δυσλειτουργεί σε μέγιστο βαθμό ο συνειδητός εγκέφαλος, καί τέλος.

. . . . . . . .

Όμως, μιά που αναφέραμε τη συνείδηση…

…Αλήθεια, ουσίες («εμβόλια») φτιαγμένες γιά επέμβαση στο ίδιο το dna, λέτε να είναι τόσο απλές κατασκευές;

Λέτε να μην έχουν στοχευμένη δράση;

Καί, σε συνδυασμό με κάτι δημοσιεύματα πρό ετών, ότι κάποια πειράματα κατάφεραν να νεκρώσουν τη συνείδηση…

…συν κάτι φήμες γιά τα χάπια των τζιχαντιστών, τα Κάπταγκον…

…λέτε αυτές οι ουσίες (τα «εμβόλια») να ΜΗ στοχεύουν ειδικά τη συνείδηση;

Ποιό είναι το κέντρο της συνείδησης στο σώμα του ανθρώπου; Έ;

[Για την Ιστορία: απ’ όσα κατάλαβα, τα πειράματα νεκρώσεως της συνειδήσεως ήταν κυρίως στρατιωτικού χαρακτήρα, ώστε ο στρατιώτης να έχει μηδενικό οίκτο γιά τον εχθρό. Δηλαδή, να μετατρέπεται σ’ ένοπλο ζόμπυ.]

Το συμπέρασμα όλων αυτών (ΑΝ έχω δίκιο στους συλλογισμούς μου), είναι ότι οι εμβολιασμένοι είναι επικίνδυνοι μία φορά γιά τη μετάδοση ενός ιού μιάς γρίππης λάϊτ καί χωρίς λιπαρά – αλλά χίλιες, ως ανεξέλεγκτοι πιθανοί ανά πάσα στιγμή δολοφόνοι.

Γι’ αυτό, μακριά κι αλάργα από δαύτους! «Καλή η παρέα τους, αλλά βρωμάν τα πόδια τους!», που έλεγε καί το παλιό αστείο.

. . . . . . . .

Κλείνοντας, θα πω τα εξής:

• ΔΕΝ λέω ότι οπωσδήποτε έχω δίκιο.
• ΔΕΝ προσπαθώ ν’ αθωώσω κανέναν δολοφόνο, ή να του βρω ελαφρυντικά.

Αλλά, έχω μιά απορία: αυτοί οι πανέξυπνοι αρδ, που τα ξέρουν όλα καί τα ξετρυπώνουν όλα… πώς καί τους ξέφυγε αυτή η λεπτομέρεια; αυτή η ερωτησούλα, αν οι δολοφόνοι ήταν εμβολιασμένοι;

Θα μου το απαντήσει κανείς αυτό;

Πολύ-πολύ-πολύ σοβαρή ερώτηση

Ως γνωστόν, οι ανθρώπινες κοινωνίες διαστρωματώνονται· από συνήθεια, από ανάγκη, επειδή συμβαίνει στην πράξη… πάντως διαστρωματώνονται.

Καί σε κάθε τομέα δύναμης (πολιτική ισχύς, δημόσια προβολή, λεφτά… ό,τι άλλο παρόμοιο…) τείνουν να δομούνται πυραμιδοειδώς. Παναπεί:

• οι πολλοί από λίγο,
• οι -πιό πάνω- λίγοι από (πολύ) περισσότερο,
• ελάχιστοι (ή ένας καί μοναδικός) στο τέρμα απάνω αξεπέραστο επίπεδο.

[Τώρα, βέβαια, στο παρόν μπλόγκι μιλήσαμε γιά δικτυοκεντρική δομή των κοινωνιών (βλέπε αρχαίες Ελληνικές πόλεις-κράτη: μέχρι τους Μακεδόνες, δεν υπάκουαν σε κάποια ενιαία ηγεσία), αλλά αυτό είναι κάτι το πολύ δύσκολο γιά τον σημερινό άνθρωπο. Τέλος πάντων, λεπτομέρειες – διότι είπαμε ότι η δικτυοκεντρική δομή θα επιβληθεί από κάποιες συνθήκες, γι’ αυτό (τονίσαμε) μην περιμένετε «αρχηγούς-σωτήρες» εν όψει των επερχομένων γεγονότων.]

. . . . . . . . .

Εν πάσει περιπτώσει, η πυραμιδοειδής κοινωνική κλιμάκωση σήμερα ισχύει σχεδόν παντού. Άρα, αν πάρουμε ως παράδειγμα μιά κυβέρνηση, αυτή στα σίγουρα έχει πεντέξη άτομα, τα οποία είναι οι «ισχυροί άνδρες» – κι όλοι οι υπόλοιποι είναι οι «επίσης συμμετέχοντες».

Τώρα, βέβαια, ανάμεσα στους πεντέξη, ίσως ένας ή δύο να είναι οι τέρμα απάνω αρχηγοί, στων οποίων τις εντολές υπακούουν οι υπόλοιποι. Λεπτομέρεια, όμως.

Αυτά είναι γνωστά τουλάχιστον απ’ τον καιρό των Ναϊτών Ιπποτών… όπου είχαμε τον εξωτερικό, τον εσώτερο, καί τον εσώτατο κύκλο των μελών τους. (Δεν χρειάζεται να διευκρινίσω πως κουμάντο έκανε ο εσώτατος κύκλος.)

Όπως επίσης λεπτομέρεια (γιά όσα σκέφτομαι στο παρόν άρθρο) είναι το αν αυτοί οι πεντέξη «ισχυροί άνδρες» είναι φανεροί, ή κρυφοί.

. . . . . . . . .

Καί τώρα, η ερώτηση:

Αν ξέρει κανείς (διότι η αφεντιά μου δεν τα ξέρω όλα) να μας πεί ποιοί είναι οι «ισχυροί άνδρες» του Σέρν. Φανεροί, ή κρυφοί!

Δηλαδή, ποιοί καθορίζουν το τί πειράματα θα γίνουν… διότι κάθε ενεργοποίηση του συγκεκριμένου τενεκέ κοστίζει πα-νά-κρι-βα. Άρα, ποιός έχει τη δύναμη να καθορίσει τη συνολική πορεία περίπου τριών χιλιάδων (καί πλέον) νοματαίων, κορυφών των θετικών επιστημών καί της τεχνολογίας; καί δή, αδιαφορώντας γιά το πόσο χρήμα θα ξοδευτεί;

Αυτό θέλω να μάθω.

Παράκληση, λοιπόν, να μας απαντήσουν οι τυχόν γνώστες στα σχόλια – καί δεν ζητάμε τα προσωπικά στοιχεία των σχολιαστών μας, ούτε πιστοποιητικό εμβολιασμού! 🙂

. . . . . . . . .

«– Κι άμα το μάθεις αυτό που ρωτάς, ρέ κακομοίρη Εργοδότη, τί θα το κάνεις;»

Αυτό είναι δική μου δουλειά.

Μπορώ μονάχα να σας πω, ότι θέλω να ξέρω ποιούς θ’ αντιμετωπίσω στα Μαρμαρένι’ Αλώνια!

Ίσως, πάλι νά’ χουμε μεταξύ μας καί τίποτε βερεσέδια ανεξόφλητα, από πολύ παλιά… Καιρός, λοιπόν, να λογαριαστούμε μιά καί καλή με τις κουφάλες αυτές.

. . . . . . . . .

Υγ: Πολλοί θα μου πήτε πως μέγας φύλαρχος των σερνο-επιστημόνων είναι εκείνος ο ετοιμόρροπος γέρων, ο Χίγγζ.

Έ, ‘ντάξ’, δέ διαφωνώ! Με προσόντα, όπως καθηγητηλίκι στο Κέημπριτζ, αγγλίτσα, μασωνία… πιθανόν να είναι. Αλλά κάτι μου λέει πως αυτός είναι απλά ο μπροστινός, ο «αυτοφωράκιας».

Πάντως, σίγουρα δεν είναι ο μόνος – κι εγώ ψάχνω καί τους άλλους.

ΌΛΟΝ τον «εσώτατο κύκλο» του τενεκέ!

Ρέ ψευδοπροφήτες!…

Το να χειρίζεσαι ηλεκτρονικό υπολογιστή, δέ ‘ν’ κακό.

Το να χρησιμοποιείς το Διαδίκτυο, ούτ’ αυτό είν’ κακό.

Το να γράφεις κείμενα στο Διαδίκτυο, ούτ’ αυτό.

Το να είναι τα κείμενά σου προφητείες (εντός, ή εκτός εισαγωγικών), επίσης δέ ‘ν’ κακό – αρκεί ν’ απευθύνεσαι σε Εσκιμώους, Γιαπωνέζους, Λουξεμβουργιανούς, καί λοιπούς λαούς, που δεν θα δώσουν ιδιαίτερη σημασία.

Αλλά το να γράφεις στο Διαδίκτυο «προφητείες», παίζοντας με την τρομερού βαθμού συλλογική εγκεφαλική μαλάκυνση του Ελληνικού Λαού, είναι ΚΑΚΙΣΤΟ.

Ο χαζός μπορεί να είναι χαζός καί να φέρνει γέλιο με τα καμώματά του, αλλά είναι απάνθρωπο να τον κοροϊδεύεις διαρκώς καί να τον πετάς στα σκατά.

. . . . . . . . .

Εσείς, τώρα, της (υποτιθέμενης – επειδή προσωπικά δεν πείθομαι ότι λέτε αλήθεια) Ομάδας Υψηλής Ανοησίας, τη θυμάστε αυτήν εδώ την παπαριά που γράψατε; Κι αν δεν τη θυμάστε εσείς, την έχω φακελλωμένη εγώ. Πιστεύω να βοηθάω λίγο τη μνήμη σας!

Στις 10 Οκτωβρίου 2020 δώσατε στο γκουβέρνο 40 μέρες προθεσμία να «σβήσει» τον κοροϊδοϊό απ’ την Ελλάδα, αλλοιώς «δεν θα ξέρει πού να κρυφτεί» (δικά σας λόγια). Παπούτσες μπλέ!… έχω να πω.

Διότι διαπίστωσα ότι οι σαράντα μέρες πέρασαν πρό πολλού, αλλά σ’ όλο αυτό το διάστημα το γκουβέρνο επιβάλλει στον λαουτζίκο συνεχώς καταπιεστικά μέτρα, τα οποία το ίδιο παραβιάζει με την πρώτη ευκαιρία (με ταξίδια, γλέντια, τσιμπούσια μεταξύ κομματοσκύλων, καί δέ συμμαζεύεται – τα ίδια κι η υποτιθέμενη Αντιπολίτευση).

Το δέ γκουβέρνο, δεν δείχνει ιδιαίτερη πρεμούρα να κρυφτεί, απ’ όσα διαπίστωσα. Φανερά τα κάνει τα αίσχη του, φανερά αποκαλεί τον λαουτζίκο «μαλάκα», στα μούτρα του.

Άρα, λέγατε ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Καί συνεχίζετε να λέτε.

. . . . . . . . .

Εσύ, πάλι, Γεωκών, ή όπως αλλοιώς σε λένε, τα θυμάσαι αυτά εδώ;

Όταν σ’ έκραζε όλο το εγχώριο Διαδίκτυο, σε λυπήθηκα· αλλά δεν σε λυπάμαι καθόλου σήμερα, επειδή πήγες να τα μπαλώσεις, καί διέπραξες δεύτερο φάουλ, ακόμη βαρύτερο. Είπες (περίπου) : «Πάσχα ίσον μέχρι Πεντηκοστή». Πέρασε κι η Πεντηκοστή, μπήκαμε στον Ιούλιο, κι ακόμη παγκοσμίως δεν έπεσε ούτε ντουφεκιά.

Τις συνέπειες, όμως, αυτών των ανοησιών δεν τις λούζεσαι μονάχα εσύ. Τίς λούζεται σύσσωμη η Εκκλησία! Να συνειδητοποιήσεις, επομένως, τί ζημιά κάνεις σ’ όλους, όσους πιστεύουν – ή απλά θέλουν να πιστέψουν σε μιά Ανώτερη Δικαιοσύνη, σ’ έναν Θεό που δεν κάθεται αμέτοχος καί άπραγος, όταν συμβαίνει το άδικο.

Εκτός αν δεν σε νοιάζει.

Αλλά σ’ αυτό διαφέρουμε· εμένα με νοιάζει, άσχετο αν δεν είμαι του κομποσχοινιού καί του πνευματικού καί των γεροντάδων.

Τελευταία ευκαιρία σου να φανείς αληθινός, ο Δεκαπενταύγουστος· το Πάσχα του Καλοκαιριού. Αν καί (μέχρι) τότε δεν συμβεί τίποτε, δώσε όρκο σιωπής!

. . . . . . . . .

Κυρίες καί κύριοι, αν έτσι περιμένουμε να καταπολεμήσουμε τους κατάμαυρους αφανείς σημερινούς άρχοντες του πλανήτη μας, με ψευδοπροφητείες, καλύτερα να πάμε όλοι να εμβολιαστούμε.

Καμιά σαρανταριά φορές ο καθένας μας.

Να ψοφήσουμε στα σίγουρα. Να μην αφήσουμε εκκρεμότητες.

 

Μολυβένιες πεταλούδες

Αφιερώνεται στην…

στης οποίας τα επιστημονικά χωράφια μπήκα με άδεια απ’ τη σημαία! 🙂

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Έ, λοιπόν, είναι προφανές· πάντα ήταν.

Αλλά στα προφανή είναι, που κολλάμε. Αυτά είναι, που δεν βλέπουμε.

. . . . . . .

Την εξουσία, ή την παίρνεις μόνος σου με το σπαθί σου (στην κυριολεξία!), ή σου τη δίνουν.

Στη δεύτερη περίπτωση, σου τη δίνουν κάποιοι αφανείς… κάποιοι, κρυμμένοι στα παρασκήνια. Τώρα, μή ρωτάτε ποιά η δύναμη αυτωνών – πού βασίζονται, δηλαδή, κι είναι τόσο μάγκες, ώστε να δίνουν εξουσία καί σ’ άλλους. Δεν γνωρίζω. Υποθέσεις μέν μπορώ να κάνω, αλλά δεν γνωρίζω. Ειλικρινά.

Εν πάσει περιπτώσει, η εξουσία του δευτέρου τύπου (η δοτή) δεν χαρίζεται έτσι, αέρα-πατέρα. Πρέπει καί ο λαμβάνων αυτήν να δώσει κάτι. Καί μάλιστα, κάτι ΠΟΛΥ σημαντικό.

Αυτό, κατά κανόνα, είναι τα παιδιά του.

. . . . . . .

α. Ιστορικά παραδείγματα

Τα ξέρουμε απ’ αρχαιοτάτων χρόνων.

Ένα.

Ας πούμε ότι η Άλφα φυλή κινδύνευε (ή θα κινδύνευε στο μέλλον) από την -ανερχόμενη- Βήτα φυλή.

Όσο η δύναμη της Άλφα ήταν μεγαλύτερη της Βήτα, τα βρίσκανε με συνεννοήσεις. Κι όταν δίνανε μάχες, η Βήτα σαφώς έχανε· αλλά, επειδή ήξερε ότι ακόμη δεν έχει φτάσει στο σημείο που πρέπει, δεν το συνέχιζε. Υπέγραφε ειρήνη – με όρους, που της υπαγόρευε η Άλφα. (Αν της έκοβε λίγο, απέφευγε τελείως τον πόλεμο με μαλαγανιές – συμφωνίες μή επιθέσεως, φόρου υποτέλεια, καί τα ρέστα… έως ότου έπαιρνε την εκδίκησή της κάπου στο μέλλον.)

Πώς, όμως, διασφαλιζόταν η ειρήνη; απλούστατα, η Άλφα φυλή έπαιρνε ομήρους (εντάξει… πολλές φορές καί μέσα σε «χρυσό κλουβί», παναπεί με όλε τις ανέσεις ΠΛΗΝ της ελευθερίας) τα παιδιά του άρχοντα της Βήτα.

Ο Αττίλας, ας πούμε: μεγάλωσε από πιτσιρικάς μέσα στη Ρώμη, ανάμεσα στους Ρωμαίους.

Μετά, βέβαια, έπαιρνε μπρός καί η μηχανή της προπαγάνδας: η Άλφα φυλή έδειχνε στα όμηρα Βητόπουλα ότι υπερέχει καί στον πολιτισμικό τομέα, άρα κοίταζε να τους εμφυσήσει ίδια νοοτροπία, ώστε αργότερα να γίνει καί η Βήτα φυλή πολιτισμικό παράρτημα της Άλφα. Άρα, να εκλείψει η πιθανότητα μελλοντικών ενόπλων εξεγέρσεων καί συρράξεων.

Βέβαια, μερικές φορές αυτό γύριζε μπούμερανγκ: ο Αττίλας, ας πούμε, είχε μάθει όλη τη στρατηγική των Ρωμαίων, γι’ αυτό αργότερα δυσκολεύτηκαν πολύ να τον κάνουν ζάφτι. Αλλά, δε βαρυέσαι· στο κάτω-κάτω, ήταν θέμα μάχης μυαλών – όποιος μπορούσε να καπελλώσει τον άλλον.

Δύο.

Το ίδιο βιολί συνέχισαν αργότερα καί οι Βυζαντινοί. Δίνανε μεγάλα αξιώματα (καί μεγάλα δώρα) στον κάθε βάρβαρο, γιά να μην τους ζαλίζει τον έρωτα. Ακόμη καί στην παρακμή τους.

Στην οποία παρακμή τους κάνανε καίσαρα της αυτοκρατορίας τον τυχοδιώκταρο Ροζέ ντέ Φλόρ, παρά το ότι ο τελευταίος κορόϊδευε με θράσος μπροστά στον ηλίθιο αυτοκράτορα Ανδρόνικο το τεράστιο καπέλλο του καίσαρα.

Ωστόσο, τις περισσότερες φορές ήταν αδιαμφισβήτητο το ποιός κάνει κουμάντο. Νά, ας πούμε όταν ο Νικηφόρος Φωκάς νίκησε τους Άραβες καί συνέλαβε αιχμάλωτο τον αρχηγό τους, τον Αμηρά: στις κερκίδες του κατάμεστου ιπποδρόμου, μπροστά σε αλαλάζοντα πλήθη, τον έβαλε να πέσει στα τέσσερα καί τον πάτησε τελετουργικώς στο κεφάλι. Καί μετά, τον έβαλε να καθήσει δίπλα του… καί τού ‘δωσε μέχρι καί πύργο δικό του στημΜπόλιν. (Καί εισοδήματα.) Όπερ σημαίνει: εσύ, πλέμπα, στο εξής θα τον σέβεσαι τον Αμηρά ως άρχοντα κι ευνοούμενο του αυτοκράτορα, αλλά να ξέρεις ποιός κάνει ουσιαστικά κουμάντο!

Τρία.

Πήγε, λέει, ο Καρλομάγνος στη Χριστουγεννιάτικη λειτουργία. Τελειώνει η λειτουργία, κάνει να φύγει ο Καρλομάγνος, αλλά οι ψαλτάδες άρχισαν πάλι.

Τον έπιασε απ’ το χέρι ο Πάπας, καί τον οδήγησε στο ιερό. Κι εκεί, του φόρεσε το στέμμα στο κεφάλι – κι έδωσε το σύνθημα γιά πανηγυρική δοξολογία. Εστεμμένος αυτοκράτωρ ο Καρλομάγνος!

Ο οποίος, όμως, Καρλομάγνος δεν ήταν καθόλου μαλάκας· χαμογέλασε, γύρισε προς τον Πάπα, καί του είπε:

«– Άκου ‘δώ, παπά! Άμα ήξερα ότι ετοίμαζες τέτοια δουλειά, δεν θα πάταγα!»

Παναπεί, την εξουσία την έχω εγώ! Δεν μου τη χαρίζεις εσύ!

Αλλά ήταν αργά, διότι ο πονηρός πάψ πρόλαβε καί του τη φόρεσε. Τού ‘δειξε ότι δεν έκανε ουσιαστικό κουμάντο κανένας Καρλομάγνος. Έκτοτε, βέβαια, το βιολί αυτό συνεχίζεται – μερικές φορές μάλιστα με τη θέληση των στεφομένων (πχ Ναπολέων). Αλλά, τί τα θες; άμα σου τη δίνει την εξουσία ο ίδιος ο Θεός, λίγο τό ‘χεις; 🙂

. . . . . . .

β. Τα ανταλλάγματα χοντραίνουν

Επειδή, ακόμη καί οι βάρβαροι μαθαίνουν, κάθε μέθοδος επιδεκτική βελτιώσεως …βελτιώνεται.

Έτσι, από ένα σημείο καί μετά, ουδείς αρκείτο σε συνθήκες φιλίας, απόδοση φόρου υποτέλειας, «χρυσή» ομηρία των παιδιών του αντιπάλου, καί τα ρέστα. Το προχώρησαν το πράγμα, καί ζητούσαν καί …κώλο! Στην κυριολεξία!!!

Γιατί;

Διότι, σου λέει, τί εμπιστοσύνη νά ‘χω στον αντίπαλο; κι άμα μια μέρα την κοπανήσουν τα παιδιά του; (Αγόρια, εννοείται.) Κάτσε, λοιπόν, να τα κάνω πουστράκια, ώστε πρώτον να τά ‘χω στο χέρι, καί δεύτερον να μή διαιωνιστεί η αντίπαλη βασιλική γενιά του εχθρού.

Παραμονές που ήταν να πέσει η Μπόλις στους τουρκαλάδες, ο Λουκάς Νοταράς ήταν ο άτυπος λαϊκός αρχηγός των Ανθενωτικών. (Ο άτυπος θρησκευτικός αρχηγός τους ήταν εκείνο το αρχιλαμόγιο, ο Σχολάριος-Γεννάδιος.) Ο Μεχμέτ Β’, ο (γιαλαντζή) «Πορθητής», τά ‘ξερε αυτά. Αλλά, δεν έδινε δοτή εξουσία, παρά μόνον με τ’ ανταλλάγματα που ήθελε αυτός! Τί νόμιζε ο Νοταράς, δηλαδή; ότι ο Μεχμέτ Β’ θα τον έκανε νταβατζή των υποδούλων Ρωμηών επί τήι εμφανίσει; Σιγά!

Πέφτει, λοιπόν, η Μπόλις, καί βρίσκει ο Μεχμέτ Β’ τον Νοταρά· καί του λέει: «- Δικέ μου! Θέλω τ’ αγόρια σου γιά τα χαρέμια μου!»

Ανατρίχιασε ο Νοταράς, διότι ήξερε πολύ καλά τί σήμαινε αυτό, καί σιώπησε. (Δεν σήκωνε, βέβαια, να πεί όχι. Ή, τέλος πάντων, δεν ήταν τέτοιος τύπος αυτός, θαρραλέος.)

«– Δέ μιλάς;», λέει ο Μεχμέτ Β’ κοροϊδευτικά. «- Φέρτε εδώ τα παιδιά του!»

Όταν ήρθαν τα Νοταράκια, ήρθαν καί κάτι μεμέτηδες χατζαροφόροι. Χράπ! το ένα το κεφάλι μπροστά στα μάτια του πατέρα τους. Χράπ! καί το δεύτερο κεφάλι.

«- Καί τώρα, Νοταρά, η σειρά σου! Σκύψε!», είπε ο Μεχμέτ Β’.

Χράπ! καί το σκατογεμές κεφάλι του Νοταρά, να δεί μία καί καλή αν είναι καλύτερο το «φακιόλιον Ανατολίτου» από τη «Λατινική καλύπτρα», κι αν αξίζει να το προτιμάμε.

[ΚΑΝΕΝΑ από τα δύο δεν είναι προτιμητέο· αλλά, ο βλάξ είναι βλάξ, κι ο προδότης προδότης – καί δεν αλλάζουν.]

Αργότερα, ο Μεχμέτ Β’ ξήλωσε καί τον Γεννάδιο (που στο μεταξύ τον είχε κάνει πατριάρχη), διότι ο τελευταίος κυκλοφορούσε δημοσίως με τη γκόμενά του.

Βέβαια, ο Γεννάδιος δεν είχε παιδιά, να τα πιάσει ο Μεχμέτ Β’ καί να τους αναδείξει …τη θηλυκή τους πλευρά! lol!!! Όπως -αιώνες αργότερα- παιδιά δεν είχε ούτε ο Γεώργιος Μερκούρης, ο προπολεμικός αρχηγός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος. Τον οποίο οι Γερμαναράδες επί Κατοχής κλάσανε μεγαλοπρεπώς, καί δεν τον διορίσανε νταβατζή (γκαουλάϊτερ) των υποδούλων Ελλήνων «επί τήι εμφανίσει», όπως περίμενε ο ίδιος.

Σου λέει, τί δηλαδή;! Επειδή εσύ έγινες από μόνος σου παράρτημα δικό μας, παναπεί ότι θα μας πείς καί τί θα κάνουμε; Όχι! Εμείς δίνουμε εξουσία – κι άμα θέλουμε!

. . . . . . .

Επιστρέφοντας στους Οθωμανούς, παρατηρούμε ότι με το διάβα των αιώνων η μέθοδος βελτιώθηκε ακόμη περισσότερο. Έτσι, κατά το 1700-1800, όποιος προοριζόταν γιά εξουσία, περνούσε οπωσδήποτε κι απ’ το Εντερούν. (Ίσον, παραφθορά της λέξης «ενδότερα».) Όπου οι μέχρι τότε άντρες γινόντουσαν …καλέ, άααανδρες! 🙂

Καί μετά, βεβαίως, είχανε την εξουσία – καί μιά μουστάκα μισό μέτρο, διότι η πλέμπα δεν έπρεπε να τα μαθαίνει αυτά τα χαΐρια των επιφανών αυτών …καλέ, αααανδρών!

. . . . . . .

γ. Μπαίνει κι η επιστήμη στο κόλπο!

Μεταπολεμικώς, η μέθοδος βελτιώθηκε ακόμη περισσότερο. Στη Δύση, αυτή τη φορά. (Τί, δηλαδή; μόνο τα μεμέτια θα πουλάνε μυαλό στην …πολιτική επιστήμη; Έ; 🙂 )

Τα ξεκωλιάσματα, βεβαίως, των μελλοντικών δοτών εξουσιαστών δεν σταματήσαν να δίνουν καί να παίρνουν – είτε μονόπλευρα (να κάνει τη δουλειά του ο αγάπης, κι η κρυμμένη κάμερα να γράφει), είτε αμφίπλευρα, τύπου «Εντερούν». Τί νομίζετε; ότι στη Σκάλλ έντ Μπόουνς η έφηβη πιτσιρικαρία μονάχα κάνει τη …χαριτωμένη νεανική …μαλακία, ν’ αυνανίζεται μέσα σε φέρετρο; Δέεεεν το …επεκτείνουν το πράγμα; 🙂

Ο αυνανισμός ενώπιον των υπολοίπων …φιλάθλων είναι απλά αυτό που έχει μαθευτεί παραέξω. Το τί γίνεται πραγματικά εκεί μέσα (στις «μυητικές τελετές» των νεκροκεφαλών), είναι άλλη ιστορία.

Κυρίες καί κύριοι, παρά το ότι πολλά Ελληνόπουλα έχουν φοιτήσει σε αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια, πολύ φοβάμαι ότι δεν έχει γίνει κατανοητό ούτε σ’ αυτά, ούτε σ’ εμάς τί ακριβώς παναπεί «φοιτητικές αδελφότητες» των αγγλοφώνων πανεπιστημίων, ή ποιό κλίμα επικρατεί ακριβώς στα ιδιωτικά «καλά» σχολεία (καί άντρα της ομοφυλοφιλίας) του αγγλοφωνισμού.

Τέλος πάντων, από κάποιο σημείο καί μετά δεν αρκούσε το ξεκώλιασμα των μελλοντικών δοτών εξουσιαστών, αλλά προσετέθη καί το μυαλοτηγάνισμα. Καί δή, με «επιστημονικό» τρόπο.

. . . . . . .

Τη δεκαετία του 1950, καί θες αυτόνομα, θες σα συνέχεια ναζιστικών παρομοίων πειραμάτων, στην …επιστημονική «διαμόρφωση προσωπικότητας» ενός ατόμου, προσετέθησαν (α) τα ψυχοδηλωτικά («ψυχεδελικά») ναρκωτικά, καί (β) το σόκ. Ένθα «σόκ» ήταν ο βιασμός ακόμη καί βρεφών. Σπανιώτερα, το «σόκ» ήταν ο φόνος πολύ συγγενικού προσώπου του «υποκειμένου». (Βλέπε την ταινία «Τα παιδιά απ’ τη Βραζιλία».)

Τα δυστυχή αυτά παιδιά ανέπτυσσαν σαφώς διαταραγμένες προσωπικότητες, καί ονομάστηκαν «μονάρχες» – το δέ σύμβολό τους είναι η εντυπωσιακή πεταλούδα «Μόναρκ» (μονάρχης), ευνόητο γιατί.

Το όλο πρόγραμμα (που περιλάμβανε κι άλλα τέτοια χαριτωμένα) ήταν το διαβόητο Μάρκ Ούλτρα… το οποίο ήταν τόσο επικίνδυνο, που το 1973 το σταμάτησε ο ίδιος ο τότε αρχηγός της Σία, ο Ρίτσαρντ Χέλμ, ο οποίος διέταξε επίσης να καταστραφούν όλα τα σχετικά έγγραφα.

Αυτά επισήμως – αλλά, βέβαια, δεν ξέρουμε τί γίνεται στη ζούλα μέχρι σήμερα.

Δεν ξέρουμε, αλλά υποψιαζόμαστε.

. . . . . . .

Πάντως, ουδέν καινόν. Τέτοιου τύπου «σόκ», γνωστό αρχαιόθεν, είναι η περιτομή. (Ναίναίναίαίαί!!!…)

Δεν πρόκειται μονάχα γιά την απτή δήλωση προς τον Κρόνο ότι: «αποκόπτω -συμβολικώς- το πέος μου, γιά να μή φοβάσαι ότι θα βγάλω απόγονο που θα σε εκθρονίσει, καί με σκοτώσεις». Αλλά, αφού αυτή η δουλειά γίνεται σε μόλις οκτώ ημερών βρέφος (στα μεμέτια, σε λίγο μεγαλύτερα παιδιά – 2, ή 3 ετών), δημιουργεί ένα τρομερό υποσυνείδητο σόκ θανάτου (εφ’ όσον το σώμα παύει πιά να είναι όπως το έφτιαξε η Φύση), το οποίο ακολουθεί το συγκεκριμένο άτομο όλη του η ζωή.

Ως συνέπεια, αυτή η δουλειά βγάζει άτομα άκρως εγωϊστικά, άκρως διεκδικητικά, καί άκρως επιθετικά. Αυτά τα άτομα είναι από εκείνα, που «έχουν πάντα δίκιο», καί θεωρούν τους εαυτούς τους μεν μικρούς θεούς, τους δε άλλους ανθρώπους σκουπίδια.

Δεν είναι μονάχα τα «ιερά» βιβλία τους (τζιούζ καί μουσλιμιών), που είναι γεμάτα βρισιές καί απειλές προς κάθε μή ομόφρονά τους, δεν είναι μονάχα που η ψευτιά έχει αναχθεί σε ιερό θεσμό… Έχετε δοκιμάσει ποτέ να συζητήσετε νηφάλια καί πολιτισμένα με τέτοια άτομα;

Αν περιμένετε ν’ ακούσουν την άποψή σας καί να σας δώσουν δίκιο, απλά χάνετε τον χρόνο σας.

Αυτά, αφιερωμένα εξαιρετικώς στους μαλάκες, που περιμένουν να «ενταχθούν» στην Ελληνική κοινωνία τα λαθρομούσλιμζ.

. . . . . . .

Επανερχόμαστε.

Λοιπόν, η διαφορά του βιασμού σε βρέφος από τον βιασμό σε έφηβο, είναι ότι:

• το μεν βρέφος μιά ζωή θα είναι «ξεκούρδιστο» από μυαλά / ψυχολογία / κινησιολογία / νεύρα,
• ο δέ έφηβος, επειδή ήδη είναι -σε μεγάλο βαθμό- σχηματισμένη προσωπικότητα, θα το θάψει το γεγονός του βιασμού του κάπου σε δεύτερο, τρίτο… νιοστό υποσυνείδητο επίπεδο. Χωρίς, βέβαια, ν’ απαλλαγεί ποτέ του απ’ την ανάμνηση αυτή, ή τις συνέπειές της. Που σημαίνει, ότι μιά ζωή θα φέρεται στους άλλους με (δυσκόλως κρυπτόμενον) άκρως συμπλεγματικό / μισάνθρωπο τρόπο.

Έχω παραδείγματα καί των δύο περιπτώσεων, δεν μιλάω κουτουρού.

Προ ετών, σε αεροδρόμιο εκτός Ελλάδος, κι ενώι περίμενα ανταπόκριση αεροπλάνου, βλέπω έναν τύπο, προφανώς Ευρωπαίο, μάλλον Άγγλο, να συνοδεύει Ασιάτισσα με ασιατικά ρούχα (σκούρα φάτσα – μάλλον Μαλαία, ή Ινδονήσια), δύο αγοράκια 5-6 ετών (απροσδιορίστου φυλής) να περπατάνε, κι ένα αγοράκι (παρομοίως απροσδιορίστου φυλής) κάπου ενός έτους στην αγκαλιά του. Το μικρό αυτό ήταν, λες κι είχε καταπιεί ψηφιακό χρονόμετρο: ούρλιαζε εκκωφαντικά γιά μερικά δευτερόλεπτα, καί μετά σταματούσε γιά άλλα κάποια δευτερόλεπτα. Μετά ξαναούρλιαζε, καί μετά πάλι κάλμα. Καί ούτω καθ’ εξής, στα ακριβώς ίδια χρονικά διαστήματα on-off!!!!! Άμα ήθελες, δηλαδή, να διορθώσεις τον ταλαντωτή του ρολογιού σου, δεν είχες, παρά να στήσεις αυτί στις τσιρίδες του μικρού.

Ο κόσμος, θες επειδή σεβάστηκε τη γυναίκα, θες επειδή οι τσιρίδες του μικρού έσπαγαν αρχίδια, τους παραχώρησε τη σειρά του, κι έφυγαν προς το γκισέ τους κι ησυχάσαμε. Ωστόσο, δυό χρόνια αργότερα είδα στο Διαδίκτυο πως αυτόν ακριβώς τον τύπο τον κυνηγούσε η Ιντερπόλ ως παιδεραστή!!!!! (Μόνον ως παιδεραστή, ή καί ως βασανιστή βρεφών; δεν έμαθα.)

Απ’ την άλλη, πάλι, τέως έφηβο καί βιασμένον καί μυαλοτηγανισμένον σε δοτή εξουσία, έχετε δεί όλοι σας.

Έ, όχι καί σε «ποιόν αναφέρομαι»!

Σε ποιούς αναφέρομαι, είναι το σωστό.

. . . . . . .

Καταλαβαίνετε, τώρα, γιατί στις παραμονές των προσφάτων εκλογών μιλούσα σε αρθράκι γιά τη δική μου τη νεότητα;… τις σπουδές μου, τα φιλαράκια μου, τη θητεία μου, τα γλέντια μου, τα ταξίδια μου, τις γκόμενές μου… καί προς στιγμήν νομίσατε ότι ήμουν εκτός θέματος; Κατέληγα ότι δεν έχω / δεν έχουμε, εμείς οι απλοί άνθρωποι τίποτε κοινό με τα άτομα, που μας ζητάνε την ψήφο μας.

Βέβαια, ποιός άκουσε καί ποιός άλλαξε πορεία τότε…

Αλλά επανήλθα, καί σας τα λέω πλέον φόρα παρτίδα, μπας καί καταλάβετε:

• Από τί καί προς τί αυτή η αυτοκαταστροφική ξεροκεφαλιά τους (αυτοκαταστροφική, διότι καλό τέλος δεν θά ‘χουν).
• Από τί καί προς τί το τόσο μίσος εναντίον του Ελληνικού Λαού, που στο κάτω-κάτω τους έκανε πασάδες.

Πρόκειται γιά θλιβερά «μόναρκς», καί τίποτ’ άλλο.

Πεταλούδες βαρειές, από μολύβι…

…που νομοτελειακώς θα βουλιάξουν στην ανυπαρξία.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . .

Υγ 1: Η μέθοδος έχει βελτιωθεί ακόμη περισσότερο…

Σε κάποιο επεισόδιο των Έξ-Φάϊλς, δηλώνεται σαφώς στον θεατή ότι οι εξωγήϊνοι ζήτησαν τα ίδια τα παιδιά των μελών της διαβόητης επιτροπής Ματζέστικ-12, προκειμένου να τους δώσουν υπερ-τεχνολογία.

Βέβαια, οι συγκεκριμένοι «γκρίζοι» κοντούληδες εξωγήϊνοι μάλλον δεν τό ‘χουν συνήθειο να σοδομίζουν (καί πόσο μεγάλη να την έχουν, στο κάτω-κάτω; lol!!!), αλλά σ’ όλη εκείνη την -πρό εικοσαετίας- σειρά υπονοείτο ότι επεμβαίνουν κατά το δοκούν στο ανθρώπινο dna. Ώστε οι κρατούντες να γίνουν υπεράνθρωποι, αρκετά επίπεδα πάνω απ’ την πλέμπα. (Υπεράνθρωποι μέν, αλλά πάντα δούλοι των εξωγηΐνων.)

Αυτές τις ιστορίες με την επέμβαση στο dna καί την υβριδοποίηση τις ζούμε στις μέρες μας, καί το ξέρετε… δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση.

Υγ 2: Γιά να είμαστε σωστοί ερευνητές, οφείλουμε ν’ αναγνωρίσουμε πως απομένουν κάτι δευτερότερα ερωτήματα προς απάντηση:

• Πχ, εάν επικεφαλής στις μαύρες σέχτες βρίσκονται πάντα γυναίκες.
• Καί γιατί, εφ’ όσον η ανδρική ομοφυλοφιλία χρησιμοποιείται προς εκβιασμό του (παθητικού) ομοφυλοφίλου, βγαίνουν τώρα τελευταία με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο άτομα σαν τον Σβάμπ ή τον Τανταμόν, καί ντύνονται γυναίκες δημοσίως; ή ακόμη καί μέλη του εγχωρίου γκουβέρνου, που δηλώνουν ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλα;

Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις.

Στο πρώτο ερώτημα, έχω να πω ότι προσωπικώς δεν φοβάμαι ούτε σατανίστριες, ούτε μάγισσες, ούτε Φέμεν καί συναφή επαγγέλματα. Ο άντρας ο βαρύς, ο σωστός, τις γραπώνει κάτι τέτοιες γερά απ’ το μαλλί… κι αν μεν είναι παλιόγριες, ένα γερό χέρι ξύλο καί στα επείγοντα, κι αν είναι νέες καί ωραίες, ένα γερό χέρι ξύλο στον πισινό, γδύσιμο, καί μετά στο κρεββάτι. Καί μετά, γίνονται γατούλες νιάου-νιάου! 🙂 Σιγά, τώρα, που θα μας φοβίσουν αι γεναίκαι!

Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, υποψιάζομαι ότι πρόκειται γιά ένα είδος τελετουργίας της σέχτας τους, ή τέλος πάντων κάτι σαν εκπλήρωση υπόσχεσης προς τους ανωτέρους τους, γιά να βγούν απ’ την υποχρέωση· κάτι τέτοιο.

Ό,τι καί νά ‘ναι, αδιαφορώ πλήρως. Μόνον ο συστηματικός ιστορικός καταγραφέας των σεχτών μπορεί να ενδιαφέρεται, καί να μας πεί.

Υγ 3: Όλα, όσα γράφω, προέρχονται από πηγές προσβάσιμες σε όλους (πχ ειδησεογραφία), καί από προσωπικά συμπεράσματα. Τώρα… ναί, οκέϋ, μπορεί να πέφτω κι έξω. Αλλά, αν κάποιος δεν ικανοποιείται, ας κάνει την προσωπική του έρευνα.

Εμείς, τόσα μπορούμε, τόσα προσφέρουμε.

Υγ 4: Μονάχα να ξαναδώ τον οποιονδήποτε μαλάκα να ψηφίζει «μόναρκ» ως …ελπίδα του Έθνους!!!

Άει στο διάολο, καραγκιόζηδες παρτάκηδες ψηφοφόροι, συνέλθετε επιτέλους!

Παραμύθι με ανθρωποφάγους

Ο παλιομοδίτης παππούς μάζεψε τα εγγονάκια του -μαζί με κάμποσα άλλα παιδιά της γειτονιάς-, να τους πεί ένα παραμύθι.

Βέβαια, τα πιτσιρίκια σχεδόν χασμουριόντουσαν, διότι χωρίς τα κινητά τους η ζωή θα ήταν βαρετή· όμως, ο παππούς ήταν αρκετά πειστικός στο να βρεί ακροατήριο – άσε που το «λάδωνε» κιόλας. (Όλο καί κάποια πίτσα, ή τούρτα παγωτό θα είχε κρυμμένη γιά μετά, γιά κέρασμα.) Άρα, η ανταλλαγή «μία ώρα χωρίς κινητό έναντι πίτσας» ήταν μάλλον συμφέρουσα.

Τέλος πάντων, μαζεύτηκε το κοινόν, έκαναν ησυχία, κι ο παππούς άρχισε την αφήγηση.

«- Που λέτε, παιδιά μου…

. . . . . . . . . .

…Κάποτε, σ’ ένα χωριό βαθειά μέσα στη ζούγκλα, ζούσε απομονωμένη μιά φυλή ανθρωποφάγων, που δεν την πλησίαζε κανείς, εκτός απ’ τους ομοφύλους τους απ’ τα γύρω χωριά – μονάχα που, ακόμη καί τότε, κανείς δεν ήταν σίγουρος στις επισκέψεις αυτές γιά το ποιός θα ήταν το γεύμα.

Αυτά τ’ ανθρωπάκια ζούσαν σε μιά μακαριότητα· ολημερίς κυκλοφορούσαν όχι μόνο ξυπόλητα, αλλά καί ξεβράκωτα. Κι όλη-όλη η ιδιοκτησία τους ήταν που φορούσαν μιά φουστανέλλα από ξερά φύλλα καί κλαδιά δέντρων της ζούγκλας. (Άντε, καί μερικά κόκκαλα μακαριτών στο κεφάλι, σα δέστρες γιά τα μαλλιά.) Πάντως, αν είχαν στο νού τους την ευκολία, στο θέμα της φουστανέλλας είχαν πετύχει διάνα: όταν τους ερχόταν να τα κάνουν, απλά παραμέριζαν τη φουστανέλλα καί τ’ αμολούσαν. Όχι σαν τις χαζές τις Ευρωπαίες, που κρατιένται στον καμπινέ μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία – να κατεβάσουν προσεκτικά πρώτα το καλτσόν, καί μετά το βρακί.

Απομονωμένοι, λοιπόν. Μονάχα κάποια στιγμή τους πλησίασαν κάτι ανθρωπολόγοι απ’ τον έξω κόσμο (γιά να επιβεβαιώσουν τις φήμες περί φυλής ανθρωποφάγων), αλλά γυρίσαν λιγώτεροι: ένα μέλος του τηλεοπτικού συνεργείου χάθηκε στην πυκνή ζούγκλα, όπως είπαν οι ιθαγενείς. Βέβαια, οι ιθαγενείς αυτοί ήταν πονηροί, καί αρκετές φορές είχαν το συνήθειο να ψήνουν ανθρώπους κάτω απ’ το χώμα… σε σιγανή φωτιά στα κάρβουνα, γιά να μαλακώσουν καί να γίνουν λουκούμι. Καί ταυτόχρονα βάζαν τσίλιες, μην τυχόν έρθουν πολεμιστές απ’ το δίπλα χωριό καί τους κλέψουν τον μεζέ. Αλλά, τέλος πάντων, παρά το τελείως χάλια πολιτισμικό επίπεδο των ντόπιων, κανείς δεν μπορεί να πεί με βεβαιότητα τί απέγινε ο κάμερα μάν.

Οι ανθρωποφάγοι αυτοί είχαν έναν αρχηγό, που τον λέγαν Ντουμπουντούμπου, κι η γυναίκα του λεγόταν Ντουμπουντούμπα. Ο Ντουμπουντούμπου γενικώς κυβερνούσε κάπως δικτατορικά, αν καί χωρίς αμφισβήτηση απ’ τον λαό του. (Διότι οι αντιρρήσεις στον Ντουμπουντούμπου ήσαν πολύ επικίνδυνο σπόρ γιά τον αμφισβητία.)

Η Ντουμπουντούμπα, τώρα (καλή μαγείρισσα!), ήταν γλυκειά καί υποταγμένη σύζυγος· διότι, στην παραμικρή ένδειξη φεμινισμού, ο Ντουμπουντούμπου δεν θ’ αντιδρούσε με πολιτισμένο τρόπο, ούτως ειπείν.

. . . . . . . . . .

Έτσι κυλούσε η ζωή στο χωριό των ανθρωποφάγων, ήσυχη καί χωρίς απρόοπτα. Ώσπου μιά μέρα η κυβέρνηση…

«- …Ναί, παιδιά μου, η κυβέρνηση!… διότι οι ανθρωποφάγοι ανήκανε σε κάποιο σύγχρονο κράτος, χωρίς να το ξέρουν!…» (συμπλήρωσε ο παππούς)

…η κυβέρνηση, λοιπόν, έστειλε τεχνικούς, να εγκαταστήσουν στο χωριό σύνδεση δορυφορικού Ίντερνετ. Όπως έκανε σ’ όλη την υπόλοιπη επικράτεια.

Το Ίντερνετ ήταν δορυφορικό, επειδή πρώτον δεν γινόταν να σκάψουν μέσα στη ζούγκλα γιά να περάσουν δεκάδες χιλιόμετρα καλωδίων κι οπτικών ινών, καί δεύτερον υπήρχε κίνδυνος οι ανθρωποφάγοι να φάνε το καλώδιο από περιέργεια – καί ποιός έτρεχε μετά γιά επισκευές.

Βέβαια, σ’ αυτή τη φάση (κι επειδή είχε καεί η γούνα τους) οι κυβερνητικοί είχαν στείλει κι ενόπλους φαντάρους στο χωριό, μαζί με το συνεργείο.

Τέλος πάντων, όλα τέλειωσαν καλά, κι οι ανθρωποφάγοι άρχισαν το Διαδικτυακό σερφάρισμα. (Χωρίς, εννοείται, να ξεχάσουν τα πατροπαράδοτα ήθη καί έθιμα της φυλής τους.) Κι έγιναν σαΐνια! Μάθαν μέχρι καί το φατσομπούκ!

. . . . . . . . . .

Ώσπου μιά μέρα, ξαφνικά, ο Ντουμπουντούμπου έγινε τσιμπούρι σ’ έναν φατσομπουκικό «φίλο» του, καθηγητή πανεπιστημίου, νά ‘ρθει στο χωριό καί να του εγκαταστήσει γιγαντοθόνη, να βλέπει το χωριό τις εκτοξεύσεις πυραύλων απ’ το ακρωτήριο Καννάβεραλ!

(…Ή «Κουνάβεραλ», είπε ο παππούς καί γέλασαν τα μικρά – ή «Καννάβουραλ», ξανάπε, αλλά τα μικρά δεν τό ‘πιασαν αυτό, καί δεν γέλασαν.)

Τώρα, μή ρωτάτε τί σχέση είχε ο Ντουμπουντούμπου με τη διαστημική τεχνολογία (είπε ο παππούς), πάντως έτσι έγιναν τα πράγματα. Καί πράγματι, ο προφέσσωρ Συγγραμμάτσον πήγε στο χωριό κι εγκατέστησε τη γιγαντοθόνη καί τα σχετικά.

Τοποθέτησε καί κάτι ηλιακά ρολόγια, κάτι όργανα μετρήσεων, κάτι τέτοια μυστήρια, στα οποία οι ιθαγενείς δεν πολυδώσανε σημασία· αυτοί παρέμειναν σταθεροί στην ιδεολογία τους: «Πύραυλος, καί ξερό πτώμα!«

Έ, λοιπόν! Από ‘κείνη τη στιγμή, τους ανθρωποφάγους πού τους έχανες, πού τους έβρισκες (όταν δεν σερφάριζαν, εννοείται – κι όταν δεν χλαπάκιαζαν ιεραποστόλους), μπροστά στη γιγαντοθόνη, να παρακολουθούν τις εκτοξεύσεις εκστασιασμένοι. Μάλιστα, η φήμη της γιγαντοθόνης έφτασε καί στα δίπλα χωριά, τα οποία οργάνωναν εκπαιδευτικές επισκέψεις ολόκληρων σχολείων, να δουν το θέαμα! Μόνο που ήταν λίγο δύσκολο να κουμαντάρει τα ανθρωποφαγάκια η δασκάλα (κι αυτή ξεβράκωτη με τη φουστανέλλα – καί τα βυζιά έξω, καί το κόκκαλο του μακαρίτη στο κεφάλι), διότι τα μικρά ήταν ανυπόμονα – κι ώσπου να σηκωθεί ο πύραυλος να χαζέψουν το θέαμα, δάγκωναν το ένα το άλλο. (Μερικά δάγκωναν καί τον κώλο της δασκάλας, με αποτέλεσμα να τις αρπάζουν στα γερά· νά κι αυτή, νά καί την άλλη, νά καί την παράλλη – μέχρι κλάμμα, σου λέω. Να δείς γιά πότε επιβάλλεται η πειθαρχία κι ο σεβασμός στους μεγαλύτερους!)

Πάντως, η κάθε εκτόξευση συνεπαγόταν ένα θέαμα υπεράνω πάσης περιγραφής: ο πύραυλος ανέβαινε με τρομερό θόρυβο, οι ανθρωποφάγοι παρακολουθούσαν άφωνοι, καί τ’ ανθρωποφαγάκια κάνανε «- Μπούμ-μπούμ-μπούμ!!!», προσπαθώντας να μιμηθούν τον ήχο του πυραύλου.

. . . . . . . . . .

Μιά άλλη ωραία μέρα, λοιπόν, στην Ελλάδα, κάτι μαθητές που θέλανε να κάνουν κοπάνα απ’ το μάθημα, πήραν -δήθεν από ενδιαφέρον- ως εργασία μιά σαχλαμάρα, που λεγότανε «Πολυπολιτισμικότητα καί Πύραυλοι»… κι έτσι, ήρθαν σε Διαδικτυακή επαφή με τ’ ανθρωποφαγάκια.

Μεταξύ τους, βέβαια, τα δικά μας το σχολίασαν δεόντως.

«- Μαλάκα!», είπε ένας μαθητής στον φίλο του, «φαντάσου νά ‘ρθουν αυτοί στο δικό μας το σχολείο! Θα μας φάνε!»

«- Όχι εμάς, ρέ μαλάκα!», απάντησε ο έτερος Καππαδόκης. «Θα τους βάλουμε να φάνε τους καθηγητές!», καί γέλασαν αμφότερα τα τερατίδια.

Όμως, όπως καί νά ‘χαν τα πράγματα γιά το πιθανό μελλοντικό δείπνο των συμμαθητών τους της ζούγκλας, παρέμενε το θεμελιώδες ερώτημα.

«- Ρέ μαλάκα!», είπεν ο προλαλήσας, «Τί σκατά τους έπιασε τους ανθρωποφάγους με την πυραυλική τεχνολογία;»

«- Γιατί ρωτάς;»

«- Ξέρω ‘γώ;… Τά ‘χαν όλα τα προβλήματά τους λυμένα καί τους μάραναν οι πύραυλοι;»

«- Σαφώς τά ‘χαν λυμένα! Διότι, ό,τι δεν λύεται, τρώγεται!»

«– Έ;»

«- Τίποτε!… Μιά παλιά παροιμία των ανθρωποφάγων είν’ αυτή!»

«- Τέλος πάντων, εμένα με βασανίζει κάτι: ο Ντουμπουντούμπου ήταν αυτός, που ζήτησε να πάει εκεί η γιγαντοθόνη καί τα ρέστα, ή τού ‘βαλε ιδέες ο Συγγραμμάτσον – καί μετά έκανε την πάπια, καί καλά ότι το ζήτησαν οι καννίβαλοι καί τους έκανε το χατήρι;

Κι αν ναί, πού το πήγαινε ο προφέσσωρ; Καί… αυτός μόνος του τα σκέφτηκε αυτά, ή του τα σφύριξαν άλλοι;

Καί γιατί πήγαν καί κάναν τόσα έξοδα με εγκαταστάσεις καί τέτοια, αφού εκτοξεύσεις μπορεί να δεί μιά χαρά στο Διαδίκτυο όποιος ενδιαφέρεται;»

«– Γιατί τα ρωτάς όλ’ αυτά;»

«– Δεν ξέρω… Κάτι υποψιάζομαι.»

«- Τί πάς καί σκαλίζεις, ρέ παπάρα!… Κι άντε, πες ότι τη βρήκες την απάντηση! Ποιός θα σε πιστέψει, καί σε τί θα σου είναι χρήσιμη;»

«- Δεν ξέρω… Αλλά, δε ρωτάμε τ’ ανθρωποφαγάκια; Αυτά μάλλον δεν θα μας πούν ψέμματα.»

«- Ναί, ρέ σύ! Κι άντε να τελειώνουμε με την κωλοεργασία, επειδή κάναμε κοπάνα δυό μήνες απ’ το μάθημα, καί δέ σηκώνει τρίτον! Θα μας την πεί άγρια η Χατζηναπολέοντος!»

. . . . . . . . . .

Πράγματι, τα δικά μας τα φωστηράκια ξανάνοιξαν την τηλεδιάσκεψη καί ρώτησαν τ’ ανθρωποφαγάκια. Κάτι λίγο με τουριστικά Αγγλικά, κάτι λίγο με παντομίμα, κάτι λίγο με μερικές λέξεις τσάτρα-πάτρα στ’ ανθρωποφαγίστικα, διατύπωσαν το βασανιστικό ερώτημα.

Τ’ ανθρωποφαγάκια απάντησαν σύσσωμα, δείχνοντας με το δάχτυλο τον ουρανό.

«- Τί είπαν, ρέ;», ρώτησε ο ένας ο δικός μας μικρός νομπελίστας, που δεν τά ‘παιρνε τα γράμματα από ξένες γλώσσες.

«- Ξέρω ‘γώ; Τον ουρανό δείχνουν!»

«- Δεν είμαι στραβός, ρέ ζώον! Αλλά καί πάλι, τί σκατά; αφού έτσι κι αλλοιώς ο πύραυλος προς τον ουρανό πάει!», ξαναρώτησε ο μή-γλωσσομαθής.

Αλλά κανείς απ’ την υπόλοιπη παρέα δεν ήξερε να του απαντήσει.

. . . . . . . . . .

«- Λοιπόν, παιδιά μου, εσείς τί λέτε;», ρώτησε ο παππούς μ’ ένα γλυκό χαμόγελο το νεανικό του ακροατήριο, το οποίο είχε αρχίσει να χασμουριέται, νοσταλγώντας τα ζ’μαρ’φών του.

Αλλά τα παιδιά, λιγάκι ζαλισμένα απ’ την αφήγηση, λιγάκι προσδοκώντας τα νόστιμα απ’ το ψυγείο, δεν είχαν απαντήσεις.

Κοβιντιάδα: τί μάθαμε, τί επιβεβαιώσαμε

Δεν μου αρέσει να επανέρχομαι σε πολυσυζητημένα θέματα, καί ειδικά σε θέματα-σκουπίδια, αλλά το κακό παράγινε.

(Εξηγώ: η κοβιντιάδα είναι θέμα-σκουπίδι, επειδή δεν χρειάζεται ανάλυση η ανθελληνική μισανθρωπία / κακία / μαλακία του γκουβέρνου. Όποιος δεν έχει ήδη καταλάβει περί τίνος πρόκειται, τη μπανάνα του καί στο δέντρο του.)

. . . . . . . . .

Πολλά μάθαμε, λοιπόν, καί πολλά -που τα ξέραμε ήδη- επιβεβαιώσαμε με την κοβιντιάδα.

• Επιβεβαιώσαμε ότι -συλλογικώς ειπείν- οι γιατροί χάνουν λάδια.
• Είτε αυτό, είτε προτιμούν να γελοιοποιούνται – με το αζημίωτο φυσικά… ή προτάσσοντας την κομματοσκυλική τους ταυτότητα της ιατρικής τοιαύτης, ελπίζοντας σε ποιός ξέρει ποιό φανταστικό σούπερ μέλλον δικό τους, άμα γλείψουν την εξουσία. (Νομίζουν.)

Συμπερασματικώς, ουδείς μωρότερος – κι ας πρόσεχαν. Τελεία. (Κι ας αφήσουμε τους δασκάλους ήσυχους.)

Ξέρω, ξέρω!… Δεν είναι όλοι έτσι, οι περισσότεροι -η «σιωπηλή πλειοψηφία» των γιατρών, παναπεί- δεν είναι πουλημένοι, κτλ κτλ κτλ. Δέ λέω, αλλά καλά θα κάνανε οι …απώλητοι γιατροί να τους πάρουν με τις σάπιες ντομάτες τους πουλημένους. Οι λίγες εξαιρέσεις εδώ κι εκεί -που ήδη το πράττουν- σημαίνουν ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ σιωπηρή συμφωνία των υπολοίπων προς τη «μαύρη» πλευρά. Η σιωπή σημαίνει συγκατάθεση.

Αλλά εδώ, μάτια μου, βάλθηκαν να μας μάθουν πράγματα τελείως παλαβά!

Μάθαμε ( ; ) :

• Ότι τις ασθένειες δεν τις θεραπεύουμε με φάρμακα στους ασθενείς, αλλά με εμβόλια στους υγιείς!!!
• Ότι δεν περιορίζεται κατ’ οίκον ο ασθενής (μέχρι να γίνει καλά), αλλά ο υγιής!
• Ότι είμαστε μέν υγιείς (όσοι είμαστε), αλλά …δεν είμαστε!!! (Με το στανιό δεν είμαστε, άσχετο τί νομίζουμε!)

Επιβεβαιώσαμε, επίσης:

• Ότι είναι τελείως λάθος το σκεπτικό ο άριστος μαθητής να σπουδάζει γιατρός… εφ’ όσον, απλά, είναι άριστος μαθητής. (Μην ξεχνάτε, οι Ιατρικές Σχολές στη χώρα μας μαζεύουν υποψηφίους φοιτητές με βαθμολογία 19.5 καί πάνω.)
• Ότι στον 21ο αιώνα, ΔΕΝ αρκεί το κριτήριο του τί έγραψες σε κάποιες εξετάσεις. Διότι: ούτε 12 ώρες (εξετάσεων) υποκαθιστούν 12 χρόνια (θρανίου), ούτε θα τα πας καλά κάπου, όπου «δεν παίζεις μπάλλα». Πρέπει καί να «τό ‘χεις»! – καί από πλευράς προσωπικής ψυχολογίας, να ταιριάζεις.

Η Ιατρική δεν είναι γραπτά εξετάσεων! Η Ιατρική ασχολείται με (πολλές φορές διαμελισμένα καί σάπια) πτώματα, αίματα χυμένα, άντερα βγαλμένα, μάτια βγαλμένα, κόκκαλα σπασμένα, ακρωτηριασμούς, δέρματα πρησμένα, ξερατά, σκατά, ενέσεις, κλύσματα, σάπια δόντια, νοητικές υστερήσεις, επιληψίες, λέπρες, χολέρες, τέτοια πράγματα. Γιατρός, λοιπόν, πρέπει να σπουδάζει όποιος τα αντέχει (καί τα γουστάρει) αυτά, κι ας είναι καί του 15. Όχι ο του 20, που βλέπει τέτοια καί λιποθυμάει. (Ενώι ελπίζει, όμως, να είναι πλούσιος στα 45 του με το γιατριλίκι.)

Επιβεβαιώσαμε, ακόμη:

• Ότι αυτός ο λαός ΘΕΛΕΙ καί τα παθαίνει… καί καλά να πάθει!!!

(Ά, όχι! Όσο καί να τον αγαπάω τον λαό μου, ΔΕΝ χαϊδεύω αυτιά καί συνειδήσεις. Τις βλακείες του θα του τις κοπανάω στα μούτρα.)

…Εφ’ όσον γιά τα συνάχια καί τα κρυολογήματα, αντί να πίνει ζεστά τσάγια (καί να περνάει την αρρώστεια στο ποδάρι), άρχισε (εδώ καί 40 χρόνια περίπου) να καταπίνει τόνους αντιβιοτικών. (Κι άσε τα ετήσια αντιγριππικά εμβόλια, που έγιναν απαραίτητα, λες κι είναι οδοντόκρεμες.) Λογικό, λοιπόν, να του πουλάει σήμερα «θεραπείες» διά πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν ο κάθε τυχάρπαστος (κι ούτε κάν γιατρός – βλέπε Γκέητς).

Επιβεβαιώσαμε, επί πλέον:

• Ότι οι περισσότεροι πτυχιούχοι είναι απλά κάτοχοι κάποιου χαρτιού, χωρίς θεμέλια γνώσεων.

Τις γνώσεις τις χρησιμοποιούν απλά γιά να περάσουν εξετάσεις, καί μετά τις πετάνε στα σκουπίδια. Να, ας πούμε, σε κάποιους χημικούς ( ; ) φαίνεται φυσιολογικό ότι ένα οργανικό μόριο (του «ιού») θ’ αντέξει μέσα σε αστικά λύματα με χλωρίνες, κτλ. Το ότι ακόμη καί σε λύματα χωρίς βιομηχανικά χημικά πρόσθετα γίνονται ζυμώσεις καί τα οργανικά μόρια διασπώνται, μπάαα… ούτε κάν τους πέρασε απ’ το μυαλό. Αυτό κάπου το γράφει, μωρέ, κάποιο βιβλίο απ’ αυτά που κάναμε στη Σχολή, αλλά δέ γαμιέται. Εμείς οι μεγαλοφυείς θα ψάχνουμε γιά ακέραια μόρια κοροϊδοϊού μέσα στα βοθρολύματα με τις χλωρίνες!

Κι επίσης:

• Καλό είναι να περιορίζεσαι στα επιστημονικά σου χωράφια, διότι μεγιστοποιείται ο κίνδυνος να πατήσεις μπανανόφλουδα στα ξένα.

Κοινώς, άμα ακούς γιατρούς ν’ ασχολούνται με ανώτερα Μαθηματικά (κάτι «επιδημιολογικά μοντέλα» καί κάτι τέτοια – γιά μελλοντικές προβλέψεις, του πού θα πάει η κοροϊδοβιντίτιδα!), πιάσ’ τ’ αρχίδια σ’. (Σκασμός, εδώ, οι τυχόν αντιρρησίες, διότι ολόκληρο Ιμπήριαλ Κόλλετζ ξεφτιλίστηκε μ’ αυτή τη δουλειά. Κι άσε τις καθημερινές μαλακίες που περνάν απ’ τα μάτια μου, γιά το «πώς ερμηνεύονται οι χρονικές καμπύλες της πανδημίας».)

Αλλά, τί λέω;! Εδώ τα Μαθηματικά τα κακοποιούν οι «δικοί μου», οι φυσικοί, απ’ τους γιατρούς περιμένω να είναι γατόνια στο αντικείμενο;

Μάθαμε ακόμη:

• Ότι, όταν είναι να διαδοθεί η (αντεπιστημονική) προπαγάνδα «αυτών», διαδίδεται σαν τσουνάμι – δεν βρίσκει εμπόδια πουθενά.

Πάντα θα βρεθούν οι επίορκοι «επιστήμονες», οι οποίοι (γινόμενοι γελοίοι με το αζημίωτο) θα προσπαθήσουν να σε πείσουν ότι ο γάϊδαρος πετάει. Κι αν δεν το δέχεσαι, θα σε βρίσουν καί θα σε βγάλουν παλαβόν – κι αν μπορούσαν, θα σε σκότωναν κιόλας γιά παραδειγματισμό.

• Μάθαμε, επίσης, ότι υπάρχουν ακόμη πιό πονηροί «επιστήμονες» προπαγανδιστές: αυτοί που δεν ρισκάρουν στα ίσα τη φήμη τους, αλλά πουλάνε ένα δηλητηριώδες ψέμμα περιτυλιγμένο με άλλες 9 αλήθειες. Κι όποιος το χάψει.

«- Νά, το δικό μας φάρμακο / εμβόλιο είναι το καλό, τα άλλα όχι. Μην ακούτε τους άλλους! Μόνον εμείς σας τα λέμε σωστά! Διότι επιστημονικώς… μπλά-μπλά-μπλά.»

Άφ’ σε μας, ρέ παλληκάρ’, κι εσύ μία απ’ τα ίδια είσαι! Κι αυτά που πασσάρεις εσύ, κι αυτά είναι γιά τον κλίβανο της χαλυβουργίας.

• Επιβεβαιώσαμε ότι οι αρδ δεν έχουν όριο καί φραγμό – η δέ λέξη «ηθική» τους είναι τελείως άγνωστη.

Έτσι μού ‘ρχεται, να πάω ως «κοινόν» σε κάποια εκπομπή, να κάνω στην αρχή την πάπια γιά να με βάλουν στο στούντιο, καί ξαφνικά να πεταχτώ καί να ρωτήσω φωναχτά την παρουσιάστρια: «- Πόσο πάει;» 🙂

[Γιά να μαθαίνετε – κυρίως οι αναγνώστριες: αυτή είναι η ερώτηση που κάνει ο -χμ- ενδιαφερόμενος στην πουτάνα, ή τη διευθύντρια του «οίκου», την τσατσά. Η απάντηση είναι τρείς αριθμοί, ο δεύτερος συνήθως διπλάσιος του πρώτου, κι ο τρίτος υπερβολικά μεγαλύτερος του πρώτου. Πχ 100-200-500. Αντιστοιχούν σε κατά φύσιν, στόμα, καί -χμ- παρά φύσιν.]

• Μάθαμε ότι στην υπηρεσία της προπαγάνδας υπάρχουν καί κάτι γιατρίνες, σχετικά βλεπούμενες.

«- Καί τί σε νοιάζει εσένα, ρέ;»

Τίποτε το ιδιαίτερο, απλώς θά ‘θελα μιά μέρα να είχα ένα χοντρό πάκο πενηντόευρα, να τα μετρούσα (με πτύσιμον των δακτύλων) επιδεικτικώς, σα μανάβης της λαϊκής, καί να ρωτούσα «πόσο πάει» κι αυτή τη Βάνα, την πώς-τη-λένε! 🙂

• Επιβεβαιώσαμε ότι ψυχίατροι / ψυχολόγοι / γενικώς ψυχοτέτοιοι χάνουν λάδια χειρότερα απ’ τους πελάτες τους, διότι επιμένουν ότι στην μοντέρνα Ψυχιατρική τα ιδρύματα πρέπει να κλείσουν. («Αποϊδρυματοποίηση», λέει, γιά τους παλαβούς.)

Ναί, τά ‘δαμε τα ωραία αποτελέσματα της πολιτικής αυτής!… μ’ αυτόν τον Βασιλακοτέτοιον. Αυτός, μάτια μου, θέλει ηρεμιστικό στον κώλο, με μιά ενεσάρα νάααα!!!, απ’ αυτές που έχουν γιά τα θηρία της ζούγκλας καί τις εκτοξεύουν βντούπ! με αεροβόλο από μακριά! (Καί μετά λιποθυμάει το θηρίον μουγκρίζοντας, καί πάνε οι επιστήμονες καί το μετράνε, το ζυγίζουν, του κοιτάν τα δόντια, κτλ – μέχρι να ξυπνήσει.) Κι όταν συνέλθει απ’ τη νάρκωση, να βρεθεί έγκλειστος σε θάλαμο με μπουκαπόρτα ασφαλείας, όχι νορμάλ δωμάτιο.

(Διότι στο νορμάλ δωμάτιο ο τρελλός εφευρίσκει ιδέες πώς θα την κοπανήσει, χρησιμοποιώντας ό,τι το απίθανο – πχ τα πόδια του κρεββατιού, κτλ. Πράγματα που συνήθως δεν έχουν προβλέψει οι φύλακες, καί στο τέλος καταφέρνει ο τρελλός καί τους ξεφεύγει.)

Σκέψου, τώρα, ν’ αρρωστήσεις, καί να πέσεις στην ανάγκη του, αυτουνού, όσο τον αφήνουν αμολητόν! Μπρρρρρ!!!…. Ανατριχίλα!!! 🙂

. . . . . . . . .

Τέλος, το σοβαρώτερο όλων:

• Επιβεβαιώσαμε ότι ΉΔΗ υπάρχει Παγκόσμια Κυβέρνηση.

Όοοοχι, δεν «ΘΑ» έρθει. Υπάρχει ήδη ΤΩΡΑ, τώρα που μιλάμε. Καί δεν πρόκειται γιά «συνομωσιολογία».

Τί «συνομωσιολογία» καί μαλθακίες, όταν βλέπεις ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ κυβερνήσεις του πλανήτη να λένε τα ίδια πράγματα, λες καί κατάπιαν ακριβή αντίγραφα του ίδιου σκληρού δίσκου; Όταν βλέπεις ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ κυβερνήσεις του πλανήτη να μαλακίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όσον αφορά τις ανακοινώσεις τους καί τις νομοθεσίες τους γιά τον κοροϊδοϊό καί την κοροϊδοπανδημία; Άρα, έχουν κάνει φροντιστήριο ΣΤΟ ΙΔΙΟ αφεντικό! – κι άμα έχει κανείς καλύτερη εξήγηση, να μας την πεί να ξεστραβωθούμε.

Καί τί να μας πεί, καί ποιός; Στο θέμα του κοροϊδοϊού, ακόμη κι η εγχώρια (κατ’ όνομα) Αντιπολίτευση συμπλέει πλήρως με το γκουβέρνο. Μόνον εκείνος ο μπουρτζόβλαχος, ο Πολάκης, κάτι κατάλαβε καί αντέδρασε.

(‘Ντάξ’… Τα ξεπουλημένα γκουβέρνα παγκοσμίως διαφέρουν ελαφρά στο ήξεις-αφήξεις. Άλλα μιλάνε γιά ηλικίες 60 καί άνω, άλλες γιά 50 καί άνω… τέτοια πράγματα. Λεπτομέρειες ανάξιες λόγου.)

Όχι, δεν τίθεται τέτοιο θέμα, αν υπάρχει ήδη παγκόσμια κυβέρνηση. Το θέμα που τίθεται (καί μόνον από καθαρή περιέργεια), είναι το πότε θ’ αποφασίσει να γίνει 100% φανερή.

. . . . . . . . .

Εκείνο, που δυστυχώς ΔΕΝ μάθαμε ακόμη, είναι το πότε θα εξεγερθούμε εδώ, σ’ αυτή τη μακάρια χώρα μας, να τους πάρει ο διάολος όλους – πωλητικούς καί κοροϊδοβιντογιατρούς.

. . . . . . . . .

Υγ: Επιβεβαιώσαμε ακόμη κάτι:

• Ότι οι Κινέζοι ξέρουν να κρατάνε το στόμα τους κλειστό.

Αν προσέξατε (οι παρατηρητικοί), έχουμε πολύ καιρό ν’ ακούσουμε γιά θανάτους από κοροϊδοϊό (κτλ κτλ υστερικά των εγχωρίων αρδ) από την Κίνα – την ίδια την πατρίδα του «ιού»!

Γιατί;

Μία πρόχειρη εξήγηση, είναι πως μιλάμε γιά δικτατορικό καθεστώς, που κόβει την ελεύθερη διακίνηση ειδήσεων. (Σε αντίθεση πχ με το πλέρια δημοκρατικό δικό μας! lol!!!)

Μιά δεύτερη εξήγηση, είναι πως τα δικά τους εμβόλια / φάρμακα έφεραν αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με τα δικά τους «επιδημιολογικά μοντέλα» καί τα ρέστα.

Προσωπικώς, θα σας έλεγα ούτε, ούτε. Αν καί, κατά τη γνωμάρα μου, μονάχα η δεύτερη εξήγηση πλησιάζει κάπως.

. . . . . . . . .

Ακούστε μιά ιστορία – αστικό θρύλο:

Λέγεται πως, πριν καιρό, όταν το καθεστώς της Κίνας κάπως ανοίχτηκε στις μπίζνες, η Κοκακόλα έτριβε τα χέρια της! Σου λέει, καινούργια αγορά ενάμισυ δίς καί πλέον πιθανών καταναλωτών, τη γαζώσαμε!

Όταν, όμως, πήγαν στην Κίνα, πήραν το μακρύτερον. Γιατί; Διότι οι Κινέζοι τους είπαν ότι έχουν παράδοση χιλιετιών στο τσάϊ, άρα τί να το κάνουν το δικό τους χρωματισμένο ζαχαρόνερο;

(Εκεί που δεν είπαν όχι οι Κινέζοι σε δυτικό ποτό, ήταν στη μπύρα: πράγματι, φτιάχνουν μιά πολύ γευστική ελαφριά λάγκερ -Γερμανικής τεχνογνωσίας των αρχών του 20ου αιώνα-, την Τσινγκτάο.)

Πράγματι, υπάρχουν τσάγια διά πάσαν χρήσιν: καί θεραπευτική, καί δροσιστική, καί χαλαρωτική, καί γιά την αϋπνία, καί γιά το πρωϊνό ξύπνημα, καί… καί… Δεν υπάρχει μόνο ένα είδος τσαγιού, όπως βλακωδώς νομίζουμε εδώ! Καί πράγματι φέρνουν αποτέλεσμα αυτά τα τσάγια.

Επίσης, γιά να μην ξεχνάμε: η Κίνα έχει άλλο τόσο μακροχρόνια παράδοση καί στα βότανα.

. . . . . . . . .

Λοιπόν, αφού η κοβιντίτιδα είναι μιά μορφή ελαφράς γρίππης, πιστεύω ακράδαντα ότι οι Κινέζοι την αντιμετώπισαν παραδοσιακά: ήτοι, με χρήση τσαγιών καί βοτάνων. Ακριβώς όπως εδώ σε μας κάνανε οι γιαγιάδες κάποτε. Μόνο που, γιά δικούς τους λόγους, δεν θέλανε αυτό να μαθευτεί παραέξω, καί το ρίξανε στην παλαβή (πρωκτικά τέστς, καί τα λοιπά).

Αυτά, προς γνώσιν καί συμμόρφωσιν καί ημών, μιά που η Ελλάδα είναι ΘΗΣΑΥΡΟΣ βοτάνων καί αφεψημάτων – παρά το ότι το τσάϊ της Άπω Ανατολής δεν είναι ενδημικό φυτό εδώ.

Οι μυαλοφυγόδικοι, βέβαια, τρέξτε ν’ αγοράσετε αντιβιοτικά με το κιλό – καί να εμβολιαστήτε. Δεν μπορώ να σας σταματήσω.