Περί ανατροπής σαθρών προτύπων παραλειπόμενα – μέρος 1ον

Από τον ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ

 

1. ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΓΕΩΠΟΝΟΥ

 

 

Το παρόν σημείωμα στοχεύει να επισυνάπτεται στις δύο πρόσφατες αναρτήσεις τού Παλαιού. Αμφότερα τα δημοσιεύματα, καίτοι παρείχαν αφορμή για πλήθος αρνητικών σχολιασμών, κρίνεται από τον γράφοντα ότι είναι θεμιτά και ότι προσανατολίζονται σε λίαν χρήσιμη προοπτική, έστω και εάν δεν συμφωνώ με το σύνολον εύρος και το βάθος τής κριτικής που επιχειρήθηκε.

 

Ίσως αντιτάξουν κάποιοι, ότι στην διαδικασία τής αποδομήσεως σαθρών προτύπων, τα οποία μάς διέπουν, απαιτείται μεγάλη προσοχή αλλά και ακρίβεια. Και ότι δεν αρμόζει στην πορεία τής προσπάθειας αποκαθαρισμού τής συνειδήσεώς μας μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Αναμφιβόλως, εφόσον επιχειρηθεί εγχείρησις αμυγδαλών με το αλυσοπρίονο, μαζί με τούς εν σήψει αδένες αφαιρείται και σύνολος η κεφαλή, άνευ τής οποίας ουδέν δύναται γενέσθαι. Ας μού επιτραπεί όμως επ’ αυτού ο εντοπισμός, ότι επί τού προκειμένου δεν πρόκειται για κάποια μαλακής υφής απολήξεως τού ουρανίσκου, αλλά για χοντρό κάγκελο. Οπότε η οδοντωτή άλυσος μετά τήν πρόσκρουσιν επί τού σιδήρου ελάχιστο τμήμα τού σεβασμίου επιχρίσματος του μόνον δύναται να αποκολλά, ενώ η ίδια θραυομένη πλήρως εκσφενδονίζεται με μεγάλο κρότο, ώστε να προσγειωθεί στην αγκάλη τού χειρουργούντος παλαιού και καλού μου φίλου, όστις γοερώς ενίσταται: «- Για την ταμπακιέρα δεν έχετε να πείτε κάτι;». Η στάσις τών επικριτών του όμως, θα μπορούσε να συνοψισθεί στον τελευταίο στίχο τού ομωνύμου άσματος τού Μίμη Τραϊφόρου:

Την ταμπακιέρα σου δεν έπρεπε να πάρω

Γιατί την βλέπω και βαθιά μελαγχολώ

Μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο

Για να σε διώξω μια στιγμή απ’ το μυαλό

 

Προς επίρρωσιν λοιπόν τής αξίας τού απαραιτήτου αυτού αξεσουάρ για κάθε θεριακλή, όστις αρέσκεται να εισέρχεται στήν ουσία τών πραγμάτων, ας μού επιτραπεί εν πρώτοις μία σύγκρισις μεταξύ τής βιβλικής Βαβυλώνος και τού συγχρόνου Ελλαδικού μορφώματος. Πέντε φρονώ ότι ήσαν τα βασικά χαρακτηριστικά τής Βαβυλώνος:

• Η σύμμειξις φυλών.
• Η σύμμειξις γλωσσών.
• Η πλήρης έκλυσις τών ηθών.
• Η δημοσία λατρεία τού Μολώχ.
• Η πλήρης καταστροφή της, ήτις ακολούθως επήλθεν.

Πας νοήμων δύναται σήμερα να διαπιστώσει, ότι τα τέσσερα πρώτα αυτών τών χαρακτηριστικών διαχέουν και το σύγχρονο Ελλαδικό μόρφωμα. Το οποίον – ευτυχώς, όχι ένεκα Θείας Οργής, αλλά ένεκα Θείας Προνοίας – ενώ απειλείται παντοειδώς, δεν συνετάχθη με τα μπάζα τών Σοδόμων. Κατά συνέπεια κάθε είδους γοερή αναφορά περί κρισιμότητος τών στιγμών, έστω και εάν αυτή επιχειρείται σε πλαίσια υπερβολής, προσπαθώντας να κουρέψει το γκαζόν με την μπουλντόζα, είναι –είτε μας αρέσει, είτε όχι– θεμιτή και χρήσιμη. Διότι το χορτάρι γέμισε ζιζάνια, τα οποία μετέτρεψαν τον λαχανόκηπο σε ζούγκλα σαρκοβόρων φυτών.

 

Οι δυσκολίες που προβάλλει όμως ο αποκαθαρισμός τής αμπέλου μας από τα παράσιτα, δεν ανάγεται κυρίως στο υπερμεγέθες τής αδυσωπήτου αναπτύξεως, που αυτά έχουν προσλάβει. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ποσοτικού, αλλά ποιοτικού χαρακτήρος. Προς κατανόησιν τού ζητουμένου αρκεί η απλή λογική, έστω κι εάν δεν εφαρμόζεται συχνά. Ας περιέλθουμε υποθετικώς και αυτοβούλως, προς εντοπισμόν τού προβλήματος, στην θέσιν τών αρχιτεκτόνων τού Μάτριξ, στην προσπάθειά τους να πνίξουν με σπορά ζιζανίων το δένδρο τού Ελληνισμού. Τι θα επράτταμε εμείς στην θέση τους; Ποιό είδος ζιζανίων θα επιλέγαμε, ώστε να επιβάλουμε την πλέον δραστική υπόθαλψη τού ζώντος φυτικού οργανισμού; Γνωρίζουμε, ότι η προσβολή τού εδάφους από παράσιτα πέριξ τού φυτού, ενώ τού επιφέρει σχετική ασιτεία, δεν επαρκεί για να το εξοντώσει. Αλλά και η προσβολή τού φυλλώματος τών φυτών από ασθένειες, έστω κι αν είναι επιβλαβής, δεν επερκεί για να επιφέρει τον πλήρη μαρασμό. Το ίδιο ισχύει και για την προσβολή τού βλαστού. Εφόσον οι ρίζες παραμένουν ανέπαφες, οι ρίζες θα πετάξουν νέο βλαστάρι, ακόμη και αν κοπει ο βλαστός. Η προσβολή όμως τών ριζών αποβαίνει αμετάκλητα μοιραία για το φυτό. Αυτή είναι ακριβώς η μέθοδος, που ακολουθούν οι αντίπαλοι τού Ελληνισμού.

 

ΑΡΑ ΟΡΘΩΣ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΟΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ, ΔΙΑΡΡΗΓΝΥΟΝΤΕΣ ΤΑ ΙΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ. Ο ΚΡΟΤΟΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΣΤΗΝ ΑΦΥΠΝΗΣΗ ΑΠΟ ΒΑΘΥ ΛΗΘΑΡΓΟ.

 

Πλην όμως  η αντίστοιχος θεραπεία μιας τέτοιας μακροχρονίου υποθάλψεως δεν είναι δυνατόν να επιτύχει ο όποιος κηπουρός, αλλά απαιτεί έμπειρο γεωπόνο. Άνθρωπο που πονάει την γή, δηλαδή εκπονεί πόνημα βήμα προς βήμα μετά από συγκροτημένες μακροχρόνιες μελέτες και αλλεπάλληλες αυτοψίες, υπεράνω τής απλής μαθητείας και τής επιφανειακής επιμέλειας.

 

Η σωτηρία τών ριζών από τα παράσιτα απαιτεί εμμονή στην σπουδή τού Μάτριξ και μάστορα που δύναται να χειρίζεται αριστοτεχνικά το νυστέρι. Διότι τα παράσιτα επικολλούνται πέριξ τών ριζών. Οπότε η άστοχος εκτομή τους οδηγεί στην αφαίρεση και τών ριζών με μοιραίες συνέπειες. Επίσης, αυτός που δύναται να διαβλέπει το μάτριξ γνωρίζει, ότι η ύπουλος και δολία υφή αυτού τού τέρατος είναι τέτοια, που μόνον ένα τμήμα τών παρασίτων είναι δυνατόν να αφαιρεθεί χωρίς ακρωτηριασμό τών ριζών. Διότι κάποια τών παρασίτων διαποτίζουν τις ρίζες πλήρως. Τουτέστιν η επιδιωκόμενη θεραπεία στοχεύει στην αφαίρεση εκείνων των ζιζανίων, που είναι δυνατόν να αφαιρεθούν χωρίς να επέλθει μετεγχειρητικό σοκ. Εφόσον συμβεί αυτό, παρέχεται η δυνατότητα σε μέρος τών ριζών να λειτουργήσουν υγειώς, οπότε βάζοντας σε κίνηση το σύστημα αυτοΐασης τού φυτού, στην πορεία αποβάλλονται και τα παράσιτα που δεν κατέστη δυνατόν να αφαιρεθούν προηγουμένως.

Δυστυχώς, ευρισκόμενοι μέσα στο Μάτριξ, μπορούμε να μιλήσουμε μόνον με μισές αλήθειες. Η αλήθεια όμως δεν τέμνεται. Έχει ολογραφικό χαρακτήρα, διότι και το πλέον στοιχειώδες τμήμα της περιέχει το όλον. Άρα οι συμβιβασμοί προς την ανωτέρω κατεύθυνση είναι θεμιτοί και λειτουργικοί. Ας δώσουμε ένα χέρι, μια πρώτη ευκαιρία στην αλήθεια, για να μάς ρουφήξει ολόκληρους. Ουδείς είναι εις θέσιν να κατέχει την αλήθεια. Αυτή βρίσκεται παντού και μόνον να την εγκαλούμεθα δυνάμεθα. Διαβάστε ακόμη μια φορά -ή και περισσότερες– το έξοχο κείμενο τού Κωνσταντίνου–Αλέξανδρου στην προπροηγούμενη ανάρτηση με θέμα την πληροφορία, την έννοια και την αλήθεια. Ένα κείμενο ανάμεσα σε διακύρηξη και ποίηση, ανάμεσα σε ομολογία πίστεως και μάχιμο μνεία σε ζευβάκχικο ρυθμό τών 18/16.

 

2. ΘΕΣΦΑΤΑ, Ή ΚΥΗΜΑΤΑ ΣΥΓΚΥΡΙΩΝ;

Ο κρότος που προξενούν οι εν λόγω αναρτήσεις τού Παλαιού, πέραν τών όποιων υπερβολών, ή και εν μέρει ασκόπων εντοπισμών τους, αφήνουν ένα θετικότατο απόηχο να λειτουργεί ως κατευθυντήριος άξονας τολμηρής κριτικής, τον οποίον δεν θα μπορέσουμε να παρακάμψουμε, απλώς ένεκα λόγων μεσοπροθέσμου επιβιώσεως. Αναμφιβόλως το τολμηρό διαφέρει από το παράτολμο. Οι στρεβλώσεις όμως τις οποίες έχει παγιώσει εδώ και χιλιετίες το Μάτριξ, δεν είναι μόνον συμπαγείς, αλλά περιπλέκονται εντός τής συνειδησιακής μας υφής. Οπότε η παρέμβαση κάποιων παγοθραυστικών παλαιού τύπου δημιουργεί περάσματα για όσα σκάφη τού γιαλού επιθυμούν να μεταφέρουν δικό τους φορτίο. Όσο υπερβολική κι αν είναι η βαριοπούλα που χειρίζεται ο Παλαιός, άλλο τόσο υπερβολικοί είναι και οι φόβοι, ότι με αυτήν την μέθοδο θα σπάσει το μάρμαρο. Μέσα στην σύγχυση που κυριαρχεί σήμερα, το όποιο σφυροκόπημα καλής θελήσεως παράγει έργο. Κατά την κατασκευή ενός έργου, τα λεπτά πινέλα για την επικόλληση τής ταπετσαρίας στούς τοίχους ως και τα λεπτά κατσαβίδια για την σύνδεση τών απαστραπτουσών χειρολαβών στα πορτοπαράθυρα φθάνουν τελευταία. Προηγούνται οι εκσκαφείς και οι φαγάνες, που θα ανοίξουν τις τρύπες στο έδαφος για την θεμελίωση. Ο εντοπισμός τού Κωνσταντίνου-Αλεξάνδρου, ότι η ποιότητα τής πληροφορίας καθορίζεται από την έννοια, τουτέστιν από την πρόθεση και τον βαθμό ειλικρίνειας που την διέπει και όχι από την όποιαν πραγματιστικού τύπου απεικόνιση, είναι εξόχως σημαντικός. Αληθές είναι αυτό που σκοπεύει στην απελευθέρωση και όχι αυτό που είθισται να θεωρείται πραγματικό.

Στό Μάτριξ, συμφώνως προς την περιγραφή τού Πλατωνικού σπηλαίου, συμμετέχουν τρεις ομοταξίες. Οι δυο συνίστανται στούς θαυματοποιούς και στούς δεσμώτες. Η τρίτη καλείται να αποδομήσει μέσω τής διαφωτίσεως τίς δυο προηγούμενες, καταργώντας με αυτόν τον τρόπο το Μάτριξ. Η επίγνωση, ότι όσα επί τών τοιχωμάτων παρακολουθούν οι δεσμώτες συνιστούν σκιές αυτών που οι θαυματοποιοί χειρίζονται πίσω τους, οφείλει να διέπει όποιον επιθυμεί να στρατεύεται στην τρίτη ομοταξία. Κατά συνέπεια, η πρακτική να θεωρούμε αυτά που εθιστήκαμε να θεωρούμε απαράβατα, αυτονόητα, ιερά ή και θέσφατα, απαιτεί ενδελεχή επανεξέταση.

Το ως άνω εγχείρημα όμως στην παρούσα φάση προϋποθέτει πέρασμα μέσα από συμπληγάδες πέτρες. Διότι, στην εποχή που ζούμε, αποδομούνται από το Μάτριξ πλήρως οι αρχές και οι δομές που ίσχυαν, επιβάλλοντας καταστάσεις πλήρους συγχύσεως, απροκαλύπτου ασυδοσίας και χάους. Οι αρχές όμως και οι θεσμοί που κατεδαφίζονται, ως η διδαχή τού Πλατωνικού σπηλαίου καταγγέλει στην συνείδησή μας, ήσαν επίσης εν πολλοίς δομημένες από το Μάτριξ. Κατά συνέπεια, η προσπάθεια διερευνήσεως τών κακοδαιμονιών και τής αποδομήσεως τών σαθρών προτύπων από την μεριά ειλικρινών καλοθελητών, μοιάζει από μια πρώτη σκοπιά να συνδράμει την τρέχουσα πρακτική τών «θαυματοποιών», παρά την τεράστια και ποιοτική μεταξύ τους διαφορά. Όμως επ‘ αυτού παρεμβαίνει ο Κωνσταντίνος-Αλέξανδρος, διακηρύσσοντας: «Η ΕΝΝΟΙΑ ΔΙΕΠΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ». Πόσοι όμως κατανοούν μια τόσο ζωτικής σημασίας ρήση; Ο φίλτατος όμως εντολεύς στην θάλασσα τής πληροφορίας γνωρίζει καλώς. Αφήνει τα καραβάκια του να αρμενίζουν, όπως το άσμα θέλει να ηχεί: «Καραβάκι στο Αιγαίο η δική μου μοναξιά». Και κάποτε θα σας συναντήσει, φίλοι μου αγαπημένοι, φίλες μου αγαπημένες, ναυαγοί τής συνειδήσεως.

 

3. ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ – Η ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΝΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ.

Ως είναι αυτονόητο και φυσικό η πρώτη ένσταση τού Παλαιού αναφέρεται στον πατέρα θεών και ανθρώπων, στον Δία. Η αρχή πάσης θεμελιώδους ενστάσεως την σήμερον δεν μπορεί παρά να εδράζεται επί αντιπατερναλιστικής βάσεως.

Πράγματι, στις κοινωνίες τού Νότου (αλλά όχι μόνον εκεί) οι πατριαρχικές δομές προσέλαβαν στο παρελθόν από έντονο έως και υπέρμετρο χαρακτήρα, ο οποίος αποδείχθηκε σύμμεικτος. Από την μια πλευρά ο πατέρας λειτούργησε ως προστάτης και αρωγός τής σύνολης οικογένειας. Ενώ στην μητέρα επιμερίζετο η εσωτερική φροντίδα όλων εντός τού οίκου, ο πατέρας κλήθηκε να αντιπετωπίσει όλο το σύμπλεγμα τού έξωθεν κόσμου, με ότι αυτό συνεπάγετο. Πόλεμοι και κακουχίες, δουλειά, αλλά και η απειλή τής ανεργίας ή τής υποαπασχολήσεως, εγγύηση τής στέγης, τής τροφής και τής ασφάλειας.

Στη Ελλάδα τού παρελθόντος, η οποία ήτο βασικά χώρα γεωργική και χώρα τής ναυσιπλοΐας και τής μεταναστεύσεως, ο πατέρας στάθηκε ξωμάχος, εκτεθειμένος στα στοιχεία τής φύσεως, ξενητεμένος ναυτικός ή ξωπεταγμένος μετανάστης. Στα αστικά κέντρα, τα οποία γέμισαν ανθρώπους μετά την καταστροφή τού Πόντου και τής Μικρασίας, συμμετείχε έντονα στην διαδικασία τής αστικοποιήσεως, όπου ο γκαζοντενεκές δημιούργησε κάλους στον ώμο τού εργάτη. Ο πατέρας όμως που δίνεται αφειδώς, συνιστά μια εκ τών δυο πλευρών τής ιστορίας. Η επελθούσα αστυφιλία, ως αποτέλεσμα τής σκοπίμου κατατμήσεως τής αγροτικής γης σε νοικοκυριά, που δεν έφθαναν για να θρέψουν τον σύνολον τών απογόνων, διόγκωσε την στρατηγική επιλογή τής καθιερώσεως τού πελατειακού κράτους, τις υποκλίσεις στους βουλευτές τής περιφερείας με στόχο τον διορισμό, την καρέκλα και την θεσούλα, οδηγώντας στον κομματικό εκτραχηλισμό, ως καθοριστικό παράγοντα στην διαμόρφωση τού κράτους και τής κοινωνίας.

Η εξωστρέφεια τής εγχωρίου ελίτ από καταβολής τού νεοελληνικού μορφώματος, με την πλήρη υποδούλωσή της στα διεθνή χρηματιστικά κατεστημένα, καθώς και η εκδίωξη τού εύρωστου Ελληνικού αστικού στοιχείου από τις περιοχές εκτός μορφώματος (Μικρά Ασία, Αίγυπτος) οδήγησε στην κακομοιριά τής Ψωροκώσταινας, όπου ο λαουτζίκος κουβαλούσε στους ώμους του τις στρατιές των βολεμένων. Ο μακαρίτης Νίκος Πουλαντζάς, στο έργο του «Φασισμός και Δικτατορία«, διέγνωσε με ευστροφία τή συγκρότηση εκείνης τής κοινωνικής τάξεως, την οποία αποκάλεσε «νέα αστική τάξη», ή «διοικούσα τάξη», αποτελούμενη από αυτούς που επανδρώνουν τούς κρατικούς μηχανισμούς. Αυτούς διέγνωσε ως την πλέον συντηρητική και αντιδραστική προς οιαδήποτε καλώς νοούμενη αλλαγή κοινωνική ομοταξία, η οποία αποτέλεσε τον κορμό τών φασιστικών κινήσεων στην Ιταλία και την Γερμανία τού Μεσοπολέμου.

 

Αντίστοιχες κριτικές αναλύσεις σχετικά με το «μικροαστικό φαινόμενο» έχουν γίνει και από αρκετούς άλλους αξιόλογους διανοητές. Η διόγκωση τού πελατειακού κράτους και το περιώνυμο εξόγκωμα των παρασιτικών μηχανισμών στην Ελλάδα οδήγησαν στην οικοδόμηση τού συντηρητικού πνεύματος στην χώρα, ως μεθόδου προστασίας τών βολεμένων αλλά πρακτικά άχρηστων. Ο συντηρητισμός στάθηκε η ουσία όλου τού πολιτικού φάσματος, χωρίς εξαιρέσεις στην Ελλάδα. Από το «- Ανήκομεν εις την δύσιν!»  και το «- Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας!» τής Δεξιάς, έως τούς «μη προνομιούχους Έλληνες» τού Ανδρέα Παπανδρέου, έως τον ξύλινο λόγο τής «Αριστεράς» και την πρακτική τών αρουραίων τού επιλεγόμενου «σύριζα ευνουχισμού τών εφήβων». Αυτό, που ο Χρήστος Γιανναράς ονόμασε: «Η Δεξιά ως Αριστερά και η Αριστερά ως φάρσα».

Δεν είναι όμως δυνατόν ζυμώσεις, οι οποίες συντελούνται στην κοινωνία, να μην βρίσκουν εφαρμογή στο στοιχειώδες κυτταρό της, που είναι η οικογένεια. Υπό αυτήν την έννοια, ο συντηρητισμός οδήγησε και σε κάποιο άλλου είδους πατέρα. Εκείνον τον πατριαρχικό οσφυοκάμπτη πορωμένο ανθρωπάκο, ο οποίος εξουσιαζόμενος μέχρι τα μπούνια, ήθελε να εξουσιάζει μέχρι πλήρους αλλοτριώσεως σε οτιδήποτε προΐστατο, ή είχε υπό την υπευθυνότητά του. Στρατιωτικοί, οι οποίοι αντιμετώπιζαν το σπίτι τους ως στρατώνα, ασφαλίτες που θεωρούσαν το σπίτι τους κρατητήριο, βαρυπέπονοι θιασώτες τού αυταρχισμού, που θεωρούσαν τα γεννητικά τους όργανα καρμπόν ή φωτοτυπικό μηχάνημα, προβάλοντας αξίωση να μετατρέψουν τούς απογόνους τους σε πανομοιότυπα τής δικής τους αθλιότητος, αλλά πάντοτε βεβαίως με πλέον αυξημένα διάσημα και αρμοδιότητες, ως απόφοιτοι βοϊδοσχολών τής Εσπερίας. Η σύζυγος, ως υπηρέτρια και σκεύος ηδονής, χωρίς διακαίωμα απόψεων, αλλά επιφορτισμένη με το υψηλό καθήκον να ψήνει καφέδες, ενόσω ο λεγάμενος ανέπτυσσε θεωρίες, εξήγγειλε υποχρεώσεις και επέβαλε νουθεσίες.

 

Την λαίλαπα τού πατερναλισμού περιέγραψαν γλαφυρά οι κινηματογραφιστές αδελφοί Taviani στην ταινία «Padre Padrone» (Πατέρας και Αφέντης). Όμως οι πατερναλιστές επέφεραν διπλή ζημιά στην κοινωνία. Πέραν από την άκρα ταλαιπωρία, την οποίαν επέφεραν σε ανθρώπους, άνοιξαν ταυτοχρόνως και τούς ασκούς του λεγομένου «χάσματος μεταξύ τών γενεών», αλλά και του λεγόμενου «φεμινιστικού» κινήματος, ως εξαμβλώματος εντέχνως δρομολογηθέντος από τούς αυτοευνουχισμένους ιερείς τής Ίσιδος και τού Μολώχ. (Επί τού θέματος αξίζουν ιδιαιτέρας προσοχής οι δυο τελευταίες αναρτήσεις στην ιστοσελίδα τής φίλης Αταργάτιδος.)

Με αυτόν τον τρόπο παραχωρήθηκε πεδίο για την προαγωγή τουλάχιστον δυο γενεών πανκάδων «επαναστατών», οι οποίοι κραδαίνουν με σκουλαρίκια στην μύτη τους μπάφους, ως πλακάτ του συνθήματος «όλα είναι μπαρμπούτσαλα». Η κριτική που έκανε εγκαίρως ο Αλμπέρ Καμύ, ήδη από το πάλαι ποτέ με τον «Επαναστατημένο Άνθρωπο«, πέρασε απαρατήρητη από την «Πανούκλα» τής Ελλαδικής κοινωνίας.

Ο Παλαιός έχει δίκιο, όταν επιμένει, ότι ο φεμινιστικός σάπιος σπόρος φύτρωσε μέσα στο χώμα που όργωσε ο πατερναλισμός. Μόνον σύμπτωσις δεν είναι, ότι ο αυγουλωμάτης Axel, ο οποίος ανεσύρθη μέσα από τα νεοταξικά ημίψηλα τών θαυματοποιών, προέρχεται από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον τού Παττακού. Αυτοί που το έπαιζαν άντρακλες, χωρίς να διαθέτουν αχαμνά, επώαζαν μέσα στην στοά «Σπύρος Νάγος» αυτούς, οι οποίοι θεσμοθέτησαν σήμερα το καθεστώς κάποιοι πατέρες να διαθέτουν αιδοίο. Και έχει πολύ δίκιο ο Σπύρος Σπυρόπουλος όταν ωρύεται, ότι όπισθεν αυτών κρύβεται ο ερμαφρόδιτος τής Σουίσας.

 

4. ΜΠΑΡΜΠΑ-ΔΙΑΣ. ΑΝΩΘΕΝ ΜΕΓΑΛΟΜΠΕΡΜΠΑΝΤΗΣ, Η ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΣ ΓΑΛΑΝΤΟΜΟΣ ΛΟΓΩ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ.

Η πρώτη ένσταση τού φίλου Παλαιού έναντι τού πατρός θεών και ανθρώπων εστιάστηκε κριτικά στην υπερβολική του ερωτοτροπία (αν όχι και ανεξάντλητη μέχρι πλήρως εξαντλήσεως) μετά παντός άρρενος ή θήλεος. Επί τού συγκεκριμένου αρμόζει να υπογραμμίσω μια πολύ βασική διαπίστωση τού μεγάλου εθνολόγου

Claude Levy Strauss, την οποίαν κατέγραψε στους «Θλιμμένους Τροπικούς»: Είναι εν τέλει αδύνατο για όποιον προβαίνει σε εκτιμήσεις ή αξιολογήσεις πολιτισμικού χαρακτήρα, που αφορούν κάποιο διαφορετικό από το δικό του πολιτισμικό συγκρότημα, να το πράξει χωρίς να παραμένει εγκλωβισμένος στα δικά του πολιτισμικά δεδομένα. Εδώ και χιλιετίες τα πολιτιστικά δεδομένα που μάς διέπουν έχουν διαμορφωθεί από τον Χριστιανισμό. Αυτά βεβαίως έχουν εξελιχθεί αρκετά από την εποχή τού πρώτου αιώνος. Η πάγια επιταγή του -όχι μόνον όσο αφορά την ανθρώπινη γενετήσια συμπεριφορά- εστιάζεται στην εγκράτεια, στην νηστεία, στην ταπεινοφροσύνη, στην εκούσια αποστροφή από τα πάθη, έως τα προωθημένα όρια τού μοναχισμού, ως άρνήσεως τού κόσμου με πρότυπο την ρήση τού Χριστού: «- Εγώ ενίκησα τον κόσμο!».

Ο χριστιανός, ευρισκόμενος σε συνεχή διαπάλη με τούς εγκόσμιους πειρασμούς, καλείται να προσανατολίσει τίς αισθήσεις του προς ανώτερες σφαίρες, όπου κυριαρχούν τα μέλη τών ψαλμωδιών, οι ευωδίες των τελετουργιών, τα υπερβατικά χρώματα τής εικονογραφίας, τα οποία συγκεραζόμενα αναδεικνύουν το χρυσό ως πρώτη αποκάλυψη τού Θείου Φωτός. Ο Χριστός, ως ανδρικό πρότυπο συμβολίζει την άκρα ετοιμότητα προς αυτοθυσία, ένεκα τής απείρου αγάπης προς τον πλησίον. Το γυναικείο πρότυπο, αναγόμενο εις την Θεοτόκο, συμβολίζει την άκρα τρυφερότητα τής παρηγορίας προς άπαντας – αμαρτωλούς και αγίους.

Υπάρχουν κάποιοι συμβολισμοί τού Ορθόδοξου Χριστιανισμού, οι οποίοι ως κυήματα, ή επί το ορθότερον ποιήματα, τού Ελληνικού Πνεύματος, διακατέχονται από τέτοια ανύψωση κάλλους, που αν συνέχιζα την παράθεση τους, θα έπραττα προσηλυτισμό, έστω και εάν -ως φίλος τού Πλατωνισμού- δεν πρόσκειμαι σε κάποια θρησκεία. Δεν μπορώ όμως να αποφύγω μια και μόνη συγκεκριμένη αναφορά, η οποία δεν παύει να με δονεί μονίμως, ασχέτως σε ποιον θεό αρέσκομαι να πιστεύω. Πρόκειται για την Εικόνα που φέρει την ταυτόχρονο διπλή ονομασία «Άκρα Ταπείνωσις« και «Βασιλεύς τής Δόξης», απεικονίζουσα τον Χριστό μέχρι το στήθος, κατερχόμενο εις τον τάφο, την στιγμή που ξεψυχάει. Η αλληλουχία παραστάσεως και ονοματοδοσίας αυτής τής Εικόνος, είναι σε θέση να αποσπά την καρδιά ακόμη και κάποιου που δεν αισθάνεται χριστιανός σε σφαίρες αενάου δοξολογίας.

 

Ο Λουθηρανισμός επέφερε την πρώτη αλλαγή στην μέχρι τότε τρέχουσα χριστιανική θεώρηση, εισάγοντας το ατομικό κριτήριο στην σχέση ανθρώπου με το Θείο. (Σε αυτό το σημείο, ας μού επιτραπεί να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον Μαρτίνο Λούθηρο, ένεκα ότι σήμερα στο Βερολίνο όπου διαμένω εορτάζεται η ημέρα τής Μεταρρυθμίσεως, με αποτέλεσμα αυτή να είναι αργία, ώστε να έχω ησυχία γράφοντας την παρούσα ανάρτηση.) Μεγαλύτερη όμως τομή από αυτήν τού Λουθήρου επενέργησαν η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός, εισάγοντας στις δυτικές κοινωνίες με την διακήρυξη τού homo universalis την επιστροφή στις χαρές τής ζωής. Η στροφή προς το Ελληνικό Πνεύμα τής κλασσικής περιόδου, που έλαβε χώρα την εν λόγω εποχή, επέφερε και ένα προσανατολισμό στην οπτική περί ζωής, που επικράτησε στην Ελλάδα κατά τούς κλασσικούς χρόνους. Με αυτό τον τρόπο επανήλθε στο προσκήνιο τμήμα τού γερομπερμπάντη Διός, χωρίς όμως να αμφισβητηθεί αμέσως το περιβάλλον χριστιανικό πλαίσιο.

Στην συνέχεια συντελέσθησαν και άλλες -πλείστες όσες- προσαρμογές τού χριστιανικού προτύπου στην Εσπερία, η οποία θεωρείται λίκνο τού πολιτισμού στην Ψωροκώσταινα, και την οποία ο συρφετός στην Ελλάδα αρέσκεται μιμητικώς να αναπαράγει. Αυτός ο χείμαρος εκμοντερνισμού, προσαρμογών και μεταρρυθμίσεων συμφώνως προς τις εντολές τής «φωτισμένης Ευρώπης» οδήγησε επί τών ημερών μας στην κάργα ευσέβεια τών συγχρόνων ταγών, οι οποίοι τις Πέμπτες φορούν ποδιά και τις Κυριακές κάνουν μετάνοιες.

Ο Παλαιός, με την εν λόγω ένστασή του, θίγει ένα τεραστίας σημασίας ζήτημα, καθόσον η σεξουαλικότητα, το γενετήσιο ένστικτο, καθώς και η κατά εποχές έκφανση αυτής τής πραγματικότητος διέπουν μια από τις βασικότερες ανάγκες τού ανθρώπου γενικότερα. Δίπλα στην εξεύρεση τροφής και στέγης και στην ανάγκη πραγματώσεως ατομικού και κοινωνικού κύρους, καθώς και στην μεταφυσική ανάγκη τών ανθρώπων, ζητά διέξοδο και η γενετήσια ορμή. Την διέξοδο αυτής τής ενδομύχου γενετήσιας ορμής, στην οποία στηρίζεται και η στοιχειώδης αναπαραγωγή τού ανθρωπίνου είδους, έρχονται να διαμορφώσουν και να καναλιζάρουν τα ήθη και οι θεσμοί τών κοινωνιών. Είναι κατανοητότατον ότι την πλέον αποτελεσματική ισχύ για την ρύθμιση αυτής τής σκοπιμότητος διαθέτουν οι θρησκείες, ένεκα τού εκάστοτε θέσφατου που αυτές επικαλούνται.

Μπορεί βεβαίως κάποιος να ισχυριστεί, ότι στο βαθμό που το θέσφατο συνιστά αποτέλεσμα θείας φωτίσεως, καλώς κυριαρχεί. Είναι όμως τα πράγματα έτσι; Εάν μελετήσουμε την εξελικτική διαδικασία τής ηθικής, που διαμορφώνουν οι θρησκευτικού τύπου ομολογίες και δόγματα, θα διαπιστώσουμε, ότι πίσω από τα θέσφατα καλύπτονται απλούστατες πρακτικές ανάγκες τών ανθρώπων, οι οποίες διέπονται καθαρά ΑΠΟ ΤΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥ. Συγκεκριμένα: Ο Δίας ώς ουρανίου τύπου θεότης, επικρατεί συμφώνως προς τις διαπιστώσεις τών ιστορικών ερευνών και τής επιστήμης τής θρησκειολογίας, αλλά και ως οι αρχαίες πηγές παραδίδουν, μετά την κατάργηση (τουλάχιστον στο εξωτερικό προσκήνιο – ζήτημα στο οποίο θα αναφερθώ συγκεκριμένα στο μεθεπόμενο κεφάλαιο) τής χθονίου λατρείας, ή λατρείας τού Κρόνου. Αυτή συνδέεται με το μητρογραμμικό λεγόμενο σύστημα κοινωνικής οργάνωσης, όπως αυτό αναλύθηκε από τον L. H. Morgan, στην «Αρχαία Κοινωνία«, στην πρώτη έκδοση τού βιβλίου το 1877. (Σημείωση Εργοδότη: σύνδεσμος γιά «πουναλουανή οικογένεια«. Το έργο του Μόργκαν με σύνδεσμο κάτω-κάτω στο άρθρο της Wiki.) Σκοπίμως εσφαλμένα αυτή η περίοδος ονομάσθηκε «μητριαρχία» από διαστρεβλωτές τής Ιστορίας, παραφράζοντας τον όρο τού Bachofen στο έργο «Το Μητρικό Δίκαιο» («Das Mutterrecht»). (Και σε αυτό το ζήτημα θα γίνει εκτενέστερη αναφορά στο μεθεπόμενο κεφάλαιο).

Όπως αναφέρει ο Ησίοδος κατά την «χρυσή εποχή» τού Κρόνου, οι άνθρωποι δεν ήταν αναγκαίο να εργάζονται, αλλά έπαιρναν έτοιμη την τροφή τους από την φύση. Δεν υπήρχε δηλαδή καλλιέργεια τής γης. Οι άνθρωποι τότε, ως είναι φυσικό, λάτρευαν ως κύρια θεότητα τήν μάνα γη ως «Μεγάλη Μητέρα», ή «Λευκή Θεά», ή «Λευκοθέα», η οποία τούς παρείχε τα πάντα, χωρίς όμως καλλιέργεια, αποκλειστικά με φυσικό τρόπο. Επρόκειτο τοιουτοτρόπως για την λατρεία τής γονιμότητας ή «βλαστική λατρεία», ως επιφανείς εθνολόγοι, θρησκειολόγοι και ιστορικοί έχουν αναλύσει.

 

Αυτή όμως η μονοσήμαντος εξάρτηση τών ανθρώπων από την φυσική γονιμότητα τους κράταγε άμεσα εξαρτημένους από αυτήν. Καιρικές καταστροφές, ξηρασίες και θεομηνίες ήσαν αιτίες για αφανισμό όλης τής φυλής. Και μειωμένη καρποφορία σήμαινε πείνα για κάποιες περιόδους. Όπως αναλύει ο George Frazer στον «Χρυσό Κλώνο», τότε καθίστατο στην αντίληψη τών ανθρώπων αναπόφευκτος ο εξιλασμός τών πνευμάτων τής Μητέρας Γης μέσω ανθρωποθυσιών. Στην συνέχεια όμως, με την επίτευξη τού προμηθεϊκού πνεύματος, αφού ο Προμηθεύς δώρησε στούς ανθρώπους την φωτιά, δηλαδή την δυνατότητα να προνοούν, τουτέστιν να καλλιεργούν την γη και να αποθηκεύουν το μη καταναλωθέν περίσσευμα με συγκεκριμένες μεθόδους, τούς έκανε σχετικά ανεξάρτητους από τις διακυμάνσεις της καρποφορίας τής γής, αμφισβητώντας τα αιμοδιψή κατεστημένα. Αυτά τα ζητήματα έχω αναπτύξει στο κείμενο «Θρησκειολογικές Προσεγγίσεις», που καταχώρησα στην σελίδα scribd.com, ώστε να μην έχει νόημα η επέκταση τού ζητήματος εδώ. (Επειδή από την εν λόγω καταχώρηση πέρασαν αρκετά χρόνια και δεν γνωρίζω κατά πόσο αυτή είναι πλέον προσβάσιμη, θα την αναρτήσω εκ νέου τις επόμενες ημέρες και θα καταθέσω τον σύνδεσμο. Σημείωση Εργοδότη: βρέθηκε καί παρατίθεται ο ήδη υπάρχων σύνδεσμος!)

Η βλαστική λατρεία ήταν -ως είναι φυσικό- οργιαστική. Πέραν τού ότι τότε δεν είχε επιβληθεί ακόμη η μονογαμία, οπότε εντός τής ιδίας οικογενείας εσυνουσιάζετο κόσμος και λαός (τότε δεν υπήρχε ακόμη και η τηλεόρασις, για να περνά η ώρα), το ζήτημα υπηρετούσε συγκεκριμένη τελετουργική σκοπιμότητα, που ανέλυσα αλλού στο παρελθόν (σχετιζόμενη με την παραγωγή διμεθίλτρυπταμίνης).

 Με την επιβολή τής μονογαμίας και την ταυτόχρονο κατακρήμνιση τού Κρόνου από τον Δία στα Τάρταρα μπήκε -εξωτερικά μόνον– τέλος στις ανθρωποθυσίες και στις ακατάσχετες οργιαστικές τελετές των Μαινάδων και τής «ιερής μανίας». Ο Δίας, καταργώντας στο προφανές προσκήνιο τίς ανθρωποθυσίες και τα άνευ όρων όργια, δεδομένου ότι η νέα κοινωνική οργάνωση απαιτούσε ο πατέρας να γνωρίζει αυστηρά τα τέκνα του, με στόχο την κληροδότηση τών μέσων παραγωγής που ήτο ιδιοκτήτης, δεν ήταν δυνατόν να προκόψει αντιγράφοντας στο ερωτικό του κοσμοείδωλο τον Άγιο Φανούριο. Δεν είναι δυνατόν να περάσει μια κοινωνία από ένα τρόπο οργανώσεως σε άλλον, ανατρέποντας άνευ όρων ότι υπάρχει και δεν υπάρχει. Έτσι αυτός διατήρησε, αλλά αποκλειστικά για την πάρτη του, συνήθειες που όλοι ήθελαν να έχουν, αλλά δεν μπορούσαν, διότι δεν ήσαν θεοί. Εξ άλλου με την καθιέρωση τής καλλιέργειας υπήρχε και αρκτετό κρασί και ψωμάκι, για την αναπλήρωση των θερμίδων που δαπανούντο με το σεξάκι στις συνευρέσεις και στα συμπόσια με εταίρες.

Πλην όμως στα πλαίσια τής νέας κοινωνικής οργανώσεως ο Δίας κάθε άλλο παρά αλητάμπουρας ήτο. Και σε καμμία τών περιπτώσεων δεν αποτελούσε τον αντίποδα τού Αγίου Φανουρίου. Τουναντίον αναδείχθηκε σε συνεπέστατο πρόδρομό του.

 

Πώς όμως έγινε η μετάβαση από την χαρά τής ζωής και τον ερωτικά υπεραισθησιακό Δία στον Χριστιανισμό και την επιταγή για εγκράτεια;

Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα παρέχει με τις έρευνες και τις ιδέες του ο μεγάλος οικονομολόγος και κοινωνικός οραματιστής Jeremy Rifkin, ο οποίος στάθηκε ένας από τούς πολύ μεγάλους θιασώτες τού οικολογικού κινήματος κατά την δεκαετία του ’80, χωρίς όμως να ασχοληθεί στο ελάχιστο με ζητήματα θρησκειολογίας. Βάση τής ανάλυσης τού Rifkin αποτελεί η θερμοδυναμική και το δεύτερο αξίωμά της περί εντροπίας. Το βιβλίο του «Εντροπία Δίχως Εξάντληση» (καί μικρό σχετικό κείμενο ελεύθερο, εδώ) αποτέλεσε το βασικότερο σύγγραμμα για τις κινήσεις τών οικολόγων στην Ευρώπη, στην φάση που αυτές ξεκίνησαν να αναπτύσσονται και πριν αυτές προσλάβουν δόλιο χαρακτήρα. Το εν λόγω βιβλίο όμως τού Rifkin πρόκειται να τύχει πραγματείας στο επόμενο κεφάλαιο, το οποίον θα έχει ως θέμα την μετάβαση στον χριστιανισμό μέσα από την σκοπιά τής θερμοδυναμικής. (Στο μεθεπόμενο κεφάλαιο θα γίνει μνεία στην κυοφορία του φεμινισμού κατά τον 18ο αιώνα.)

 

Με αυτές τις αναφορές, κλείνει το παρόν πρώτο μέρος τής αναρτήσεως.

Εκφράζω τις θερμές μου ευχαριστίες στην φίλη Φωτεινή, που με παρακίνησε να την γράψω, ξεπερνώντας την αναρτησιακή αδράνεια πολλών μηνών.

Ευχαριστώ επίσης τον οικοδεσπότη για την πολυετή συνεργασία και την κοινή πορεία μας στους «σουρεάλ» χώρους τής καλής παρέας των εκλεκτών συνεργατών και φίλων. Καθώς και όποιον δαπανά χρόνο να διαβάζει τα γραφόμενα, ανεξαρτήτως τών όποιων αξιολογήσεων. Η αξία βρίσκεται στον διάλογο, που θρέφεται από την αμφισβήτηση.

ΦΤΟΥ ΣΑΣ… ΞΕΦΤΙΛΕΣ!!!!!!

Φτού σας …. ξεφτίλες

… ένθεν κακείθεν !!

Παλαιός

Αμάν πιά … συνέχεια και συνέχεια η ίδια γελοιότητα !

… παρελάσεις και απόδοση τιμών σε φρόκαλα και ξεγάνωτους ντενεκέδες .

Και ναί … τίποτα διαφορετικό δεν θα περίμενε κάποιος από ηλίθια φρόκαλα, πουλημένα μουσκαροειδή, ξεγάνωτους ντενεκέδες και πεμπτοφαλαγγίτικα σκουλήκια της πολιτικής, στρατιωτικής και θρησκευτικής τάξης.

Όμως …

κανένας από τον υπόλοιπο βοϊδολαό δεν έχει, όχι το φιλότιμο, αλλά, το ελάχιστο νιονιό, να ‘δεί και να κατανοήσει το σάπιο της όλης ιστορίας ;;

Δυστυχώς …. όπως φαίνεται … κανείς !!!

Ποιός θα μιλήσει και θα δείξει τα στραβά και τα παράλογα

Και δεν μιλάω μόνο για τον απλό βοϊδολαό, τα χάπατα του γελαδιστάν, που όπως πάμε βόδια ήταν και βόδια, αν όχι κάτι χειρότερο, θα μείνουν … αλλά και για τον υποτιθέμενο πνευματικό και ακαδημαϊκό κόσμο … που όμως κάθε άλλο παρά πνευματικός αποδεικνύεται ότι είναι, καθώς το μόνο που φαίνεται να τους ενδιαφέρει είναι το θρόνιασμα σε κάποια καρέκλα, το μοίρασμα παρασήμων και διασήμων και οι επικύψεις με το τουρλοκώλιασμα στις μασωνικές στοές …. που λοιπόν να βρούν χρόνο μετά απ’ όλα αυτά να ασχοληθούν με τα κακώς κείμενα, τα στραβά και τα παράλογα ;; 

Ίσως όμως να μην είναι μόνο η μη ύπαρξη χρόνου, αλλά το κάψιμο των μυαλών τους, μέσα στα καταγώγια των στοών.

Ποιός λοιπόν θα μιλήσει, ποιός θα δείξει στον λαό το στραβό και το παράλογο ;;

Τα σκουλήκια της πολιτικής ;; … ακόμη και αν το κατανοήσουν … δεν θα το κάνουν ποτέ … αφού σαν σκώληκες από τέτοια τρέφεται το εγωπαθές τομάρι τους.

Τα θρησκευτικά μορμολύκεια ;; … μα αυτοί ήταν που πάντα έσουρναν τον λαό στον βόθρο … αυτοί ήταν και είναι που τον θέλουν δούλο και υποταχτικό … αυτοί θα το κάνουν ;;

Οι στρατολουλούδες μήπως ;; … αυτοί οι ξεγάνωτοι ντενεκέδες που αφήνουν την σημαία να την πάρει ο αέρας, που κάνουν τις Φιλιππινέζες στα εισερχόμενα πιθήκια, αυτοί που μιά ζωή σκύβουν και δεν βγάζουν άχνα, και μόνο όταν συνταξιοδοτηθούν θυμούνται να το ρίξουν στα πατριωτικά λογύδρια; … αυτοί που συντηρώντας και διαιωνίζοντας κάτι τέτοια βγάζουν τ’ απωθημένα και το άχτι τους προσπαθώντας να υποβιβάσουν άλλους για να νιώσουν για μια στιγμή σπουδαίοι ;;

Μήπως οι δικαστάδες ;; … αυτοί που την μιά στιγμή ένα πράγμα το βγάζουν δίκαιο και την άλλη λάθος και άδικο, … αυτοί που μόνο τα συντεχνιακά τους, τους ενδιαφέρουν, και όταν θίγονται είναι παράνομα, ενώ των άλλων όλα είναι νόμιμα ;; … αυτοί που άλλη δουλειά δεν έχουν από το να στήνουν παραδικαστικά και βιβλιοθήκες ;; …. αυτοί που θεωρούν και βρίσκουν συνταγματικό και νόμιμο το ξεπούλημα της Πατρίδος, την εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας και την λεηλασία και φτωχοποίηση του λαού ;; … αυτοί θα μιλήσουν ;;

Κανείς από δαύτους δεν το έκανε και ούτε θα το κάνει ποτέ !!

Μήπως όμως υπάρχει περίπτωση να το κατανοήσει και να το απαιτήσει ο λαός ;; … μπά που τέτοια τύχη … εκεί δεν κατανοεί και δεν απαιτεί άλλα που έχουν σχέση με την διαβίωσην του … με Ιδέες και Ιδανικά θα ασχοληθεί ;; … δώσε του κάνα τουρκοσίριαλ, δώστου πράντια να δείς για πότε πετάει την σκούφια του !!

Τότε τι διάολο θέλω και το γράφω … τι θέλω και ανακινώ τέτοια θέματα ;;

Απλά τα στραβά και τα παράλογα που συντηρούν και διαιωνίζουν την αποχαύνωση … μου κάθονται !! … έτσι λοιπόν το γράφω για να υπάρχει !!

Τα Σύμβολα της Φυλής, του Έθνους και της Πατρίδος

Πολλοί μπορεί να νομίζουν ότι όλα τα παραπάνω, απαραιτήτως είναι ίδια, όμως αυτό δεν ευσταθεί πάντα, και ιδίως όταν αναφερόμαστε στους Έλληνες, όπου αυτά όχι μόνο μπορεί αλλά και κατά εποχές ήταν διάφορα.

Αν και έχουμε συνηθίσει να λέμε Έλληνες, μια μικρή ή μεγάλη ομάδα, αδιάφορο, σ’ αυτόν τον πλανήτη, δεν είναι έτσι. Έλληνες δεν υπάρχουν μόνον εδώ αλλά και αλλού.

Όλοι λοιπόν αυτοί [ οι εδώ και οι αλλού ] αποτελούν την Φυλή των Ελλήνων.

Οι Έλληνες του δικού μας πλανήτη, μπορούμε να πούμε ότι αποτελούν το γνωστό μας Έθνος, ένα κομμάτι της Φυλής των Ελλήνων … αυτό του πλανήτη Γή.

Ταυτόχρονα, κάποια εποχή υπήρχαν περισσότερες από μία περιοχές Ελληνικές, όπου κάθε μία από αυτές ήταν Πατρίδα του συγκεκριμένου εκείνου τμήματος … των Ελλήνων.

Καθένα απ’ αυτά τα μέρη, είχε και έχει αντιπροσωπευτικά Σύμβολα, που κατά καιρούς ήταν διαφορετικά. Σε κάποιες Πάλαι Ποτέ Εποχές όλοι είχαν ως Πρωτεύον… Ένα και Μοναδικό, ΑΥΤΟ που συνεχίζει και κρατά Απαράλλακτο η Έδρα της Φυλής [ που είναι η ΙΔΙΑ η Υπόσταση και Διατήρηση της ΦΥΛΗΣ ].

Στο διάβα του Χρόνου, πολλές φορές η Μνήμη και η Σύνδεση χάθηκε, και τα επιμέρους τμήματα επέλεξαν άλλα, άλλες φορές αρκετά επιτυχημένα, άλλες απέχοντα παρασάγγας.

Άσχετα όμως από την επιτυχημένη ή όχι επιλογή, τα Σύμβολα αντιπροσώπευαν και ήταν η υπόσταση του επί μέρους τμήματος. Σαν τέτοια λοιπόν απαιτούσαν τον απόλυτο σεβασμό, τιμή και εκτίμηση όλων των πολιτών του εν λόγω μέρους.

Ερχόμενοι στο παρόν, τα δικά μας σημερινά Σύμβολα, επιτυχημένα ή όχι-αδιάφορο, απαιτούν από όλους εμάς τον απόλυτο σεβασμό και τιμή, καθόσον αντιπροσωπεύουν την Ύπαρξη του Έθνους και της Πατρίδος … πράγμα το οποίον πρέπει να φυλάσσεται αλλά και να επιβάλλεται με κάθε μέσον και τρόπο … και καμμία μα καμμία προσβολή δεν θα πρέπει να επιτρέπεται απέναντί τους, σε κανέναν δεν πρέπει να επιτρέπουμε και την παραμικρή ασέβεια σ’ αυτά.

Κατ’ εμέ όποιος προσβάλει την Σημαία, τον Ύμνο ή κάποιο Ηρώο-Μνημείο, πρέπει επί τόπου να θανατούται, και όχι ως Ηλίθιοι να χαζεύουμε και να φωτογραφίζουμε τέτοιες πράξεις, κάψιμο ή ποδοπάτημα και σχίσιμο Σημαίας, βρώμισμα ή όποιον άλλον βανδαλισμόν σε Μνημείον.

Σε προηγούμενη ανάρτηση, όπου έγραψα ότι θα ήταν καλό να ψάξουμε να βρούμε ως Σημαία και Ύμνο κάτι το οποίο θα ήταν πιο αντιπροσωπευτικό και θα έδινε ώθηση, θα εξύψωνε το Έθνος και την Πατρίδα, [ και αφού απέδειξα, εξήγησα, ανέλυσα και ξεκαθάρισα πλήρως, το γιατί και τους λόγους για τους οποίους το πρότεινα ] μερικοί λοβοτομημένοι, είτε λόγω της βλακείας που σέρνουν, είτε λόγω διαφόρων άλλων συμπλεγμάτων, που τους κατατρύχουν (για να μην υπεισέλθω σε άλλα), θέλησαν και προσπάθησαν να το διαστρεβλώσουν και να εκτροχιάσουν.

Ακόμη και οι άλλοι, όσοι δεν το έκαναν ιδιοτελώς ή από κακεντρέχεια, παρά μόνο από το κόλλημα και την βλακεία τους, δεν επέτρεψαν τελικώς μιά εις βάθος ανάλυση και συζήτηση επ’ αυτού.

Έτσι λοιπόν μένει για κάποιον ευθετότερον χρόνον εάν και εφ’ όσον υπάρξει τέτοιος.

Επιστρέφοντας τώρα στον λόγο που γράφεται το σημερινό άρθρο, θα στηλιτεύσω την συμπεριφορά ανωτάτων παραγόντων που είτε χαζογελούν και ξύνονται στην ανάκρουση του Εθνικού Ύμνού, είτε αράζουν καρεκληδόν, ξύνονται και το ρίχνουν στο κουβεντολόϊ όταν διέρχεται η Σημαία.

‘Όλοι αυτοί θα έπρεπε να τύχουν δημόσιου μαστιγώματος.

Όσο για κείνους που είπαν να αφήσουν την σημαία να την πάρει ο αέρας, αυτός ο μαλάκας στρατιωτικός που το άκουσε θα έπρεπε μαζί με κείνα τα τσόλια να σουρθεί στην καρμανιόλα, παρόμοια και όλοι αυτοί που καίνε, ποδοπατούν, σχίζουν την σημαία ή που την αποκαλούν «πανί» και δεν ξέρω τι άλλο.

Μπορεί μεν να είναι από πανί, από τσίγκο ή δεν ξέρω τι άλλο υλικό, από την στιγμή όμως που αποτυπώθηκε πάνω του το Σύμβολο παύει πιά να είναι το υλικό, αλλά είναι ΌΛΟΙ εμείς, η Πατρίδα, το Έθνος, η Ζωή, η Λευτεριά και η Τιμή μας, το αίμα όλων των Αγωνιστών.

Στρατός

Σκατά αξιωματικός είσαι εσύ ηλίθιο μαλακισμένο υποκείμενο, εσύ που έχεις την απαίτηση να αποτίουν τιμή και χαιρετούρες οι υφιστάμενοι και στρατιώτες σε σένα… χωρίς αυτούς ζωντόβολο, ένα τίποτα είσαι, ένα μεγάλο μηδενικό … χωρίς αυτούς δεν υπάρχεις είσαι άχρηστο σκουπίδι … αυτοί είναι που σου δίνουν την όποια αξία και το αξίωμα και όχι τα σκατά που έχεις στο κεφάλι σου.

Έτσι λοιπόν μπορεί να διοικείς, να δίνεις κατευθύνσεις και διαταγές, αλλά εσύ είσαι που πρέπει να στέκεσαι σούζα μπροστά τους και να δίνεις τον πρώτο χαιρετισμό και όχι αυτοί.

Αλλά σ’ αυτό το μπουρδέλο … έχουμε χάσει πλέον τ’ αυγά και τα πασχάλια.

Κατάλαβες αυτό που σου είπα, ηλίθιε ;;;

Για να καταλάβεις βέβαια, θα έπρεπε να ήσουν πραγματικός Έλληνας, γόνος της Πάλαι Ποτέ Ελλάδος. Πώς ρε ζώον θα σε σέβονται και θα σε τιμούν οι στρατιώτες σου … όταν εσύ δεν το κάνεις πρώτος ;;

Επιθεωρήσεις

Οι επιθεωρήσεις ζώον γίνονται για να ελέγξει ο επικεφαλής αν όλα είναι σωστά και εντάξει, όχι για να επιβάλει ποινές, να απαιτήσει παρουσιάσεις και υποκλίσεις, καιθώς αυτός είναι που πρώτος πρέπει να χαιρετά τον ελεγχόμενο … το κατάλαβες μούσκαρε ;; … Όμως αυτά είναι για πραγματικούς Έλληνες και όχι για φαντασμένα εσπερο-φρόκαλα.

Παρελάσεις

Άλλη μαλακία και τούτη !!

Η όποια παρέλαση δεν γίνεται για να αποτίσει φόρο τιμής σε κανένα σούργελο (πολιτικό, στρατιωτικό, δικαστικό, θρησκευτικό ή κυβερνητικό) παρά μόνο για να αποδώσουμε και να αποτίσουμε Φόρο Τιμής  και Σεβασμού στους Αγωνιστές της Λευτεριάς, τους Υπερασπιστές της Πατρίδος, και ούτε γίνεται απλά για να θυμηθούμε κάτι που έγινε στο παρελθόν και να ανταλλάξουμε χαιρετούρες και ευχές, δεν είναι πανηγύρια και τζερτζελέδες.

Οι παρελάσεις πέρα από Φόρος Τιμής, είναι Ορκωμοσία και Υπόσχεση, να τιμήσουμε τους αγώνες και το αίμα εκείνων που πάλεψαν για να είμαστε Λεύτεροι, για να έχουμε Πατρίδα, και τιμούμε δέ όχι μόνο τους πεσόντες, αλλά όλους όσους αγωνίστηκαν  -με οποιονδήποτε τρόπο- για να γίνουμε και να είμαστε Λεύτεροι.

Τις Παρελάσεις δεν τις κάνουμε όπου λάχει, αλλά μπροστά σε Μνημεία-Ηρώα, όχι μπροστά σε κάθε τσόλι που τουρλώνει τον κώλο του στο Μνημείο, δεν χαιρετάμε αυτά τα ρεντίκολα αλλά το Μνημείο (όχι τα κοτρώνια … αλλά αυτό που συμβολίζει το Μνημείο … τους Αγωνιστές … την ίδια την Ύπαρξη της Πατρίδος).

Αντί λοιπόν όλα αυτά τα μουσκαροειδή, να είναι απέναντι από το Μνημείο, και να χαιρετούν τους Παρελαύνοντες, γυρίζουν την πλάτη και τον κώλο τους στο Μνημείο και περιμένουν τις χαιρετούρες των Παρελαυνόντων … και όλα τα μοσχάρια περνούν και αντί να αποτίουν Τιμή με επιτόπια στάση κλήση επί δεξιά και χαιρετισμό του Μνημείου … χαιρετούν τα σούργελα.

Όλοι οι υποτιθέμενοι «επίσημοι» του κώλου, πρέπει να βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το Μνημείο και είναι υποχρεωμένοι να στέκονται και να χαιρετούν τους παρελαύνοντες και την απότιση Τιμών στο Μνημείο και όχι να τους χαιρετούν οι παρελαύνοντες.

Μετά απ’ αυτά αναρωτιέται κάποιος, γιατί πάμε κατά διαόλου … αντί να αναρωτηθεί γιατί δεν πάμε ακόμα παραπέρα με τα μυαλά που κουβαλάμε.

Άλλο είναι η Παρέλαση και άλλο η Επίδειξη Στρατιωτικού Οπλισμού, Σύνταξης και Αγημάτων, πρός τον Λαό … αλλά κάπου μπερδέψαμε την πούτσα με την βούρτσα.  

Ηρώα και Μνημεία

Το Μνημείο το πλησιάζεις με Σεβασμό για να αποτίσεις Τιμή, όχι με περιέργεια, να βγάλεις φωτογραφίες ή δεν ξέρω τι άλλο.

Στο Μνημείο ποτέ δεν επιτρέπεται να γυρνάς την πλάτη, είτε διέρχεσαι, είτε απότισες τιμή, κατέθεσες στεφάνι, ανάθημα ή άλλη προσφορά … αλλά μετά την πράξη οπισθοχωρείς συνεχώς και πλαγίως, και όταν βλέπεις ή περιμένεις κάποιους να αποτίσουν φόρο, μόνο απέναντι ή κατά 90° στο πλάϊ μπορείς να σταθείς, και όχι με την πλάτη προς αυτό, έστω και αν δεν είσαι μπροστά του.

Η σωστή Στρατιωτική παρέλαση, αυτή που γίνεται για απότιση Φόρου Τιμής και όχι για τζερτζελέ, όταν το τμήμα φτάνει έμπροσθεν του Μνημείου, πρέπει :

–  να κάνει στάση και να στρέφει όλο το σώμα πρός το μνημείο για να αποτίσει Τιμή, 

–  με παρουσιάστε όπλα [ η απόδοση της Τιμής ], 

–  με χτύπημα των κοντακίων επί του εδάφους [ επιβεβαίωση του Όρκου και της υπόσχεσης ], 

–  στροφή επ’ αριστερά και συνέχιση της πορείας. 

Αυτό για κάθε χωριστό τμήμα. 

Η Σημαία και οι Παραστάτες της συγκεκριμένης μονάδος, όταν φτάνει ακριβώς έμπροσθεν του Μνημείου : 

–  κάνει στάση και στρέφει προς αυτό, 

–  η Σημαία και ο φέρων εκτελούν ελαφρά υπόκλιση (της κεφαλής ο φέρων) προς το Μνημείο [ απότιση Τιμής ], χαιρετά δε δι’ υψώσεως της αριστεράς, αλλάζει χέρι στην Σημαία και φέρει την δεξιά γρονθηδόν επί του στήθους [ υπόσχεση και επιβεβαίωση του Όρκου ] .

–  Ιδίαν υπόκλισην κεφαλής εκτελούν και οι Παραστάτες [ απότιση Τιμής ] πλέον της υψώσεως των ξιφών και την επί του στήθους μεταφοράν των [ υπόσχεση και επιβεβαίωση του Όρκου ], εάν φέρουν ξίφη, ή χαιρετισμού διά υψώσεως της αριστεράς και την γρονθηδόν θέση της δεξιάς επί του στήθους, ή διά υψώσεως της δεξιάς πρώτον και εν συνεχεία γρονθηδόν μεταφοράς της επί του στήθους  [ υπόσχεση και επιβεβαίωση του Όρκου ].

Η όποια Πολιτική ή Μαθητιώσης Νεολαίας παρέλαση, γίνεται σχεδόν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

Ο Φέρων την Σημαία ακριβώς όπως παραπάνω. 

Οι Παραστάτες και το Σώμα με ύψωση αριστεράς ή δεξιάς (ομοιομόρφως όλοι) και θέση της δεξιάς γρονθηδόν επί του στήθους.

Ο δι’ υψώσεως αριστεράς ή δεξιάς χειρός, προς χαιρετισμόν, καθώς και η γρονθηδόν θέση της δεξιάς επί του στήθους διά την ανάληψην και επιβεβαίωσην του Όρκου, είναι παμπάλαιον, αρχαιόθεν, της Ελληνικής Φυλής.

Εθνικές Επέτειοι

Οι Επέτειοι είναι ημέρες πανηγυριού και χαράς, είτε συνδυαστούν με απότιση Τιμών, παρελάσεις και λοιπά, είτε όχι, αν και πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις η απότιση Φόρου Τιμής στους Αγωνιστές και Φύλακες της Ελευθερίας είναι πρώτιστον και εκ των ούκ άνευ μέλημα.

Διέλευση Σημαίας

Κανονικά όταν διέρχεται Σημαία έμπροσθέν μας, πρέπει να αποτίουμε Τιμή δι’ ελαφράς κλίσεως της κεφαλής και χαιρετισμόν διά της δεξιάς χειρός.

Η στάση προσοχής είναι μόνο ένδειξη σεβασμού … ούτε χαιρετισμός … ούτε απότιση Τιμής.

Έπαρση Σημαίας … Υποστολή ;;

Άλλη βλακεία και τούτο να ανεβοκατεβάζουμε την Σημαία.

Δηλαδή το μισό 24ωρο έχουμε Σύμβολο και το άλλο μισό ΔΕΝ ;;

Υποστολή δεν πρέπει να γίνεται ΠΟΤΕ !!! … διότι η Σημαία είναι η ΖΩΗ και η ΥΠΑΡΞΗ της ΠΑΤΡΙΔΟΣ και του ΕΘΝΟΥΣ … τι διάολο κάνουμε δηλαδή ;;

Η Σημαία πρέπει να κατεβαίνει από τον Ιστό, μόνο όταν έχει παλαιώσει, σχιστεί … και αφού προηγουμένως έχουμε φροντίσει να αναρτήσουμε άλλη, ή να το κάνουμε ταυτόχρονα. Η δε παλαιά τελετουργικώς παραδίδεται στην πυρά επί ληκύθου, και δεν πετιέται σε κάποιαν αποθήκη ή στα σκουπίδια.

= // =

Λίγα … απ’ όταν η Ελλάδα ήταν ΕΛΛΑΔΑ !!! 

…. και όχι ψωροκώσταινα και κωλοπετεινίτσα.

= // =

ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ 

στους Φύλακες και στους Αγωνιστές 

υπέρ Πατρίδος και Λευτεριάς !!!

και 

άμποτε σε μια Ελλάδα … ΕΛΛΑΔΑ,

με … πραγματικούς ΈΛΛΗΝΕΣ !!!

Έρρωσθε !!

– – – – –

ΚΡΑΔΑΣΜΟΙ!!

Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ -ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Η πληροφορία δεν έγκειται στή δύναμη της αξίας της αλλά στήν έννοια που περιέχει.

Μία πληροφορία  μπορεί να είναι αληθής η ψευδής ως πρός την επίδραση και το απότελεσμα της

αλλά ο πυρήνας της είναι η έννοια.

Ο καθένας μας έχει την αντίληψη να κρίνει ως επεξεργαστής των πληροφοριών που συνθέτουν το περιβάλλον του.

‘Ετσι το άθροισμα των λέξεων που μα οριοθετούν  αποτελούν τον κόσμο μας.

Πιστεύουμε οτι οι σκέψεις που κάνουμε είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ και αυτή είναι ίδια και απαράλλαχτη και μας ακολουθεί  η 

την ακολουθούμε εμείς.

Το ερώτημα είναι αν είμαστε ότισκεπτόμαστε η μήπως εμείς δεν είμαστε οι σκέψεις μας.

Οι  λέξεις είναι νοητικά σχήματα που μορφοποιούν ΙΔΕΕΣ  δηλαδή έχουν τον χαρακτηρα ΟΝΤΟΤΗΤΩΝ  που οι μυστικιστές

θα έλεγαν ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ.

Τι είναι όμως μυστικισμός η και μαγεία;Είναι η περιγραφή πράξεων επί του φυσικού και νοητικού πεδίου  από παράγοντες που η επιστήμη δεν μπορεί να προσδιορίσει με την λογική του Ορθολογικού πειραματισμού απότοκο της παρερμηνείας του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

και συγκεκριμένα του βιβλίου του  ΟΡΓΑΝΩΝ ΟΡΓΑΝΟΝ.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί την παρουσία περισσότερων των τριών διαστάσεων με τον ίδιο τρόπο που ένα μυρμήγκι δεν μπορεί να αντιληφθεί την  ύπαρξη του ύψους.Εάν ένα μυρμήγκι ανέβει στόν τοίχο θα εξακολουθήσει να νομίζει ότι είναι στο έδαφος.

Αυτό λέγεται συνειδησιακό βάθος και το ερώτημα είναι μήπως η Φύση έχει συνείδηση καθώς και νοημοσύνη οπότε γεννάται το ερώτημα 

πώς συνδεόμαστε με αυτήν εμείς.

Ο Μηχανισμός που ο Ανθρωπος επιδρά με την φύση την εξωτερική αλλά πρωτίστως την εσωτερική του είναι αυτός των ΛΕΞΕΩΝ  που αποτελούν κύματα διαδιδόμενα μέσω της ατμόσφαιρας δια του προφορικού λόγου.

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα λοιπόν; Αυτό εξαρτάται από εμάς στην κυριολεξία.

Όταν ο άνθρωπος ήταν κυρίως ενέργεια πρίν μεταβεί στήν παγωμένη ύπαρξη της σάρκας λειτουργούσε δια της κυματικής ως τμήμα του ΄ΟΛΟΥ. Τα μέρη ήταν το ΟΛΟΝ  και το ΟΛΟΝ ήταν τα μέρη.

Στην απώτατη αρχαιότητα οι Έλληνες ήταν κάτοχοι των κωδικών της ηχητικής επικοινωνίας που αργότερα συλλαβοποιήθηκαν από τους ιερείς του Κρητομινωικού πολιτισμού μετατρεπόμενοι στα συλλαβογράμματα της ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Α΄ και ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Β΄.

Αυτή όμως η παρέμβαση στην μορφοποίηση των ήχων δημιούργησε ένα πύκνωμα που επέδρασε στήν εγκεφαλική λειτουργία των χρηστών τού αλφαβητού.Θα έχετε διαβάσει στην μυθολογία μας οτι οι δονήσεις χρησιμοποιούνταν για την αιώρηση τεραστιών λίθων όπως έκανε ο ΑΜΦΙΟΝΑΣ που πέτυχε δια της επιστήμης της ΗΧΗΤΙΚΗΣ  να οικοδομήσει το τείχος των Θηβών.

Σήμερα όσες λέξεις και να εκφωνήσουμε δεν θα πετύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα γιατί κατά την Αρχαιότητα ο Λόγος παρήγαγε ενέργεια  

ενώ σήμερα καταναλώνουμε ενέργεια για να χρησιμοποιήσουμε τον Λόγο.

Εκείνο όμως που μπορούμε να πράξουμε είναι να ενεργοποιήσουμε και χρησιμοποιήσουμε τον ΚΡΑΔΑΣΜΟ των ΟΜΟΙΟΚΡΑΔΑΣΜΙΚΩΝ  ωστε σαν τον Αμφίονα {ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΝΟΕΙ ΑΜΦΙ}  να σχηματίσουμε το κρίσιμο πλήθος που 

θα κάνει τα έσω και τα έξω διαυγέστερα και λαμπερότερα.

Ν α είστε υγιείς και ενεργοί 

Ευ πράττωμεν.

ΛΑΘΟΣ ΠΡΟΤΥΠΑ….

Λάθος Πρότυπα 

μοιραία οδηγούν σε …

στρεβλές και μίζερες καταστάσεις

Γράφει ο Παλαιός

Πρόλογος

Η κοινωνία προχωράει θέτοντας στόχους και… πρότυπα, μορφώνοντας και διαμορφώνοντας αντιλήψεις και συνειδήσεις και ανάλογα με αυτά είναι και το πολιτισμικό έργο που παράγει και η ιστορία που γράφει στο διάβα του χρόνου.

Υψηλά ιδανικά και πρότυπα έχουν λαμπρά αποτελέσματα, αποτελέσματα που προάγουν την ανθρωπότητα, την κοινωνία, τον πολιτισμό, την ζωή και την ανθρώπινη υπόσταση, απεναντίας οτιδήποτε σαθρό και σάπιο την καταβαραθρώνει και την οδηγεί σε σκοτάδια και τέλμα.

Σήμερα λοιπόν, θα κάνουμε έναν περίπατο, στον Ελληνικό χώρο, για να πάρουμε μιά μικρή γεύση από κάποια που οι «’Έλληνες» θεωρούν και θέλουν να έχουν πρότυπα !!

Προσδεθείτε όμως … γιατί θα υπάρξουν πολλές και δυνατές αναταράξεις … και τα όποια ατυχήματα, μετά την προειδοποίηση, θα βαρύνουν εσάς και μόνον εσάς, που πιθανόν θα πάρετε αψήφιστα και όχι στα σοβαρά, αυτήν την προειδοποίηση !!

Υψηλά … πρότυπα κι ιδανικά του …κώλου

1.  Δίας, ο αλλοπαρμένος γαμήκουλας, του έτσι γουστάρω και σκασμός 

Δεν άφησε τίποτα να μην το πηδήξει. Ότι σουρνόταν, κολυμπούσε, πετούσε ή περπατούσε, -φίδια, πουλιά, κύκνους, γλάρους, πάπιες, καρακάξες, φοράδες, γίδες και ότι μπορεί να φανταστεί ο νους του καθενός, τίποτε δεν του γλίτωσε.

Μέχρι και τον Γανυμηδάκο καλαφάτισε … κι ο πρώτος κωλομπαρίκος λέμε … τώρα αν φρόντισε και την δική του τι να σας ‘πω, με την φόρα που είχε πάρει εδαύτος όλα είναι πιθανά. 

Καλά για τις θνητές μην το συζητάμε καν, από καλλονές μέχρι και κακάσχημες, και όπως πάντα του έδωσε και κατάλαβε στο αιμομικτικό … αλλά τα ήθελε φαίνεται κι ο κωλαράκος των αδελφάδων του, τι εκεί έτρεχε στα ξένα το σπίτι του θ’ άφηνε αφρόντιστο ;; άαα όλα κι όλα !!! 

… τώρα αν βόλεψε και την μάνα του τι να σας ‘πω … ψάξτε το !! 

Πάντως έτσι και  έβλεπε τρούπα  ζουρλαινόταν …του ‘ρχόταν ντελίριο, θόλωνε και γυρίζαν τα μάτια του ανάποδα … κι έτρεχε στα γρήγορα να την βουλώσει … ποτέ δεν έλεγε όχι … τρύπα να ‘ναι κι ότι θέλει να ‘ναι  !!

Ωραίο πρότυπο έεε … για μια σκατά οικογένεια και μπουρδέλο κοινωνία … δεν βρίσκετε ;;

Άσε πιά από δικαιοσύνη … αυτή του έτρεχε απ’ τα μπατζάκια. Μόλις κατέβαλε λέει τους αντιπάλους του … περιποιήθηκε δεόντως και τους συμμάχους του … ποιός τους φταίει ;;; … ας πρόσεχαν !!

Κατόπιν λέει … έτσι λέει και δεν θέλω μου σου τού … πήρε σβάρνα τον ντουνιά και του γάμησε το κέρατο … εμπροσθοφυλακή του πάντα … η Βία και το Κράτος … λέτε ρέ από ‘κει να κρατάει το γνωστόν τροπάριον ;;

Και ύστερως το έριξε στο μοίρασμα … τόσα πράϊτα εσύ … τόσα ο άλλος … κανονική τσοπανευτική … έεε κάτι έπρεπε να έχουνε να τσοπανεύουν … πως θα την έβγαζαν έτσι μόνο με το ζουμί της νεκταραμβροσίας … θέλανε και το κάτι τις άλλο … γι’ αυτό ‘‘βρωτά’’ τα λέγανε τα πράϊτα τους !!

Άλλωστε αφού αλληλοτρωγόσαντε μεταξύ τους … εκεί στα πράϊτα θα κολλάγανε ;;; … 

Ρε λέτε ;; … μπάαααα …. δεν μπορεί ….  ιδέα μας θα είναι !!!!!!

Πάντως εμένα δεν μου το βγάζετε απ’ το μυαλό … για διπλή χρήση προορίζονταν … τα πράϊτα. 

Λέτε το γιουρούσι των πιθήκων στις γίδες … εκεί να έχει την ρίζα του ;;

Όχι πως ξέρω … ή έχω κάτι υπ’ όψιν μου … εγώ απλώς … ρωτάω … μήπως και !!!

2.  Απόλλωνας, ο ψυχανώμαλος μπαμπέσης, ψεύτης και δολοφόνος

Δεν πρόλαβε λέει να γεννηθεί κι έτρεξε να ξεκάνει τα παιδάκια της Νιόβης … αλλά να ήταν και τα μόνα, καλά θα ήταν, όπου κάτι δεν του καθόταν καλά και δεν γινόταν λιώμα ομπρός του, ή δεν δήλωνε δούλος και υποταχτικός … φίδι … καλά όχι φίδι … σαγίτα που τον έφαγε, ρε τι σαγίτα μέχρι και γδάρσιμο έπεφτε … να σαν τον Μαρσυάκο να πούμε … που μου ήθελε να το παίξει μουζικάντης … αφού είπαμε αυτά δεν επιτρέπονται … αφού την δουλειά την είχε καπαρώσει ο μαλακώλλωνας.

Κατά τ’ άλλα κόντεψε λέει να ξεπεράσει και τον άλλο κλεφτοψεύταρο τον Ερμάκια … ήξεις αφήξεις και σκατά (όχι στο ναό) αλλά στην μούρη του να ρήξεις. Αλλά όλα κι όλα ήταν και πολύ του δίκιου και του σωστού … να μόνο που όπου δεν τον συνέφερε το γύρναγε τούμπα … κατά πως λέμε τα ‘θελε όλα δικά του … έτσι ακριβώς !!

Αλλά σαν πιντί του μπαμπάκα του  … να ‘δείς πως τον λέγανε εκείνον που χούφτωσε και το ρίξαν στις παρτούζες … για να ξεβουλώσουν τα σιφώνια … στο αλληλοσπρώξιμο ντε ρε πιδίμ’  !! … Άδμητο ;; … τέλος πάντων … κάπως έτσι … δεν είμαι σίγουρος καθότι δεν θυμάμαι καλά … αλλά τι διάολο στο όνομα θα κολλήσουμε ;;

Ετούτος λιέμ’ είν’ να τουν βάλεις κουρώνα στου κεφάλι σ’ …. και το τέλειο πρότυπο να ούμ’ για να πάς μπρουστά με τουν κώλου.

3.  Ερμής, ο κλεφτοκλέφταρος ψεύτης 

Ο κλεφτοκοτάς αυτός δεν χρειάζεται κάποια παρουσίαση … είναι παγκοίνως ονομαστός και αναγνωρίσιμος, ότι και να πούμε πάντα θα υπολείπεται της εγνωσμένης «αξίας» του … και ο πρώτος ρουφιανοκατσαπλιάς  … να αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε και τον ίδιο … άλλωστε δεν το ‘κρυψε, απεναντίας που καμαρώνει και το παινεύεται.

4.  Και οι υπόλοιποι ;; … άαα οι υπόλοιποι !!

Ο ένας καλλίτερος από τον άλλονε … μιλάμε και για το πρώτο ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ !!

Έεεε μα μην είστε πλεονέχτες και αχόρταγοι … είπαμε έτσι ένα κέρασμα … αν και σας έδωσα παραπάνω … άμα σας άνοιξε η όρεξη κάντε δουλειά μόνοι σας … εγώ θα σας κάνω τον χαμάλη ;;; … άαα όλα κι όλα.

Πάντως το θέμα είναι ότι το γλεντάγανε το πράμα … θες στο  Ζουληχτό, στο Πλακωτό ή κι σ’ έναν αχταρμά απ’ όλα, του δίναν και καταλάβαινε … αλλά πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε … ήταν τουλάχιστον ειλικρινείς … με τον εαυτόν τους βεβαίως βεβαίως … αν και για μερικούς αμφιβάλω … τώρα με τους άλλους … καλά … ποιός τους χέζει τους άλλους …. και με τους βρωτούς (φαγώσιμους αγράμματοι) … να ‘δείς πως το λέγανε … δεν μου ‘ρχεται τώρα … το αλτσχάϊμερ βλέπετε  … πάντως αυτούς είναι που τους είχανε κυριολεκτικά στο χέσιμο … απλά ‘ταν το παιχνίδι τους να ζουλάνε και να περνούν την ώρα … έεε πως να περάσει η ρημάδα … βαριόντουσαν όλη μέρα … κάτι έπρεπε να κάνουνε το λοιπόν … μην είμαστε ντε και αχάριστοι … τόσα και τόσα πηδήματα μας ρίξανε  … πρέπει να τους το αναγνωρίζουμε !!!

Τώρα βέβαια τι σκατά θεοί της Ελλάδας ήταν όλοι αυτοί … οι ανώμαλοι και φερμένοι απ΄ όξω … τι να σας ‘πω … εγώ αδυνατώ να το κατανοήσω πώς γίνεται, να είναι θεοί της Ελλάδας και να υποστηρίζουν Ξένους, πως γίνεται κάθε τρείς και λίγο να τρέχουν στ’ αγαπημένα τους παιδιά στην Αραπιά, να κατοικοεδρεύουν στον Όλυμπο της Ανατολίας και να έχουν πρωτο-γεννηθεί εκτός Ελλάδας.

5.  Και οι άλλοι ;;

Ποιοί ;; … άαααα οι άλλοι !!

Οι θεουσοπαπαδιές … οι χριστιανο-γιαχβεδο-σαβαωθικοί που μας το παίζουνε άμωμες και αμόλυντες, παρθένες … του κώλου … αλλά αυτά σας τα ‘χω πεί άλλου … βαριέμαι να τα ξαναγράφω … βούρ και βρείτε τα αν σας ξεφύγανε … ναι ρε εδώ στο ίδιο εργομπλόγκι.

Μπουρδέλο  …. η Ελλαδοκαφρία, περάστε έχουμε ανοίξει … από καιρό … τσς … τσς … με το μαλακό … με το μαλακό

Και μετά κάποιοι αναρωτιούνται … γιατί η Ελλαδοκαφρία έγινε ένα μεγάλο μπουρδελοχανείο, ναί κατά τ’ άλλα εκεί στο Ατήνα μεριά καταδικάζανε το φυστίκωμα μεταξύ ενηλίκων, αλλά με τα παιδία δεν … δια-παιδαγώγηση τους κάνανε, μαθήματα τα δίδασκαν και τα βοηθούσαν να αποχτήσουν ευρύτητα έδρας (του κώλου ρε αμόρφωτοι) … αλλά όλα κι όλα όταν έφταναν σε ενηλικίωση τέρμα πλέον η μαθητεία … ξεσκόλιζαν … ήταν υποχρεωμένοι να διδάξουν τους επόμενους.

Προς τι τα γελάκια και οι φωνασκίες ;;

Δυστυχώς ή ευτυχώς … εδαύτα δεν χάθηκαν όπως τόσα και τόσα άλλα … έφτασε μπόλικο πράγμα σε μας … όρεξη να έχετε και θα σας φύγει το τσερβέλο απ’ όσα θα δείτε και θα βρείτε.

Δικαίως μπορεί να αναρωτηθείτε … τι κάνανε τα άλλα ελλαδοφρόκαλα ;;; … πάντως μην ανησυχείτε δεν το είχαν προνόμιο μόνο τα «αθηνάτσια» … ούη … ούη τι γινόταν κι αλλού … καλά τώρα τα «σπαρτά» θα μένανε στο απόξω ;; … καλά ρε ‘σύ και οι πολεμισταράδες ;; … ναίη … ναίη … το πήγαιναν το γράμμα … φισέκι που λένε, το γυαλίζανε το πόμολο και την κουνούσαν την αχλαδιά !!

Μπουρδέλο λέμε η (να) Γ-ελ(λ)άς  … έμα τι έτσι μοναχό του πήγε ;; … το σπρώξανε με την όπισθεν … μέχρι που έγινε το πανηγύρι της ‘‘χαράς’’ … έε μετά τα ξέρουτε … και γιουσουφάκια με την ‘‘βούλα’’ σαν τα καρπούζια.

Αλλά και άλλα … μεσαίας τάξεως ιδανικά πρότυπα … του κώλου

Αλλά δεν ήταν τα κατά πως λεν τα μόνα … έσουρνε ντενεκέδες, μπρίκια και κονσερβοκούτια η ουρά … που να σας φύγει το τσερβέλο.

Τι άκουσα ;; … δεν !!!

Τι λες ρε φρόκαλο ;;; … δεν … τι λες ρε μανάρι μ’ … άκου δεεεεεν …

πάμε το λοιπόν για την συνέχεια της δόσης σας … αφού το τραβάει ο οργανισμός σας !!

1.  Οδυσσέας, ο ρουφιανοψεύταρος και ραδιούργος δολοφόνος

Δεν ξέρω τι σκατά είχε ο Ομηράκιας στο τσερβέλο του, πάντως αυτό το φρόκαλο που του αφιέρωσε ενάμιση έπος … κάθε άλλο παρά πρότυπο μπορεί να είναι.

Δεν ξέρω επίσης τι του βρήκε και ‘κείνη η «κατίγκω» και τον είχε υπό την «σκατά» προστασία της λέει, μάλλον το ίδιο κουμάσι φαίνεται ήταν.

Πέραν του ότι ήταν καταντίπ κόπανος, αφού κλωθογύριζε σε μιά λούμπα με νερό δέκα τόσα χρόνια χωρίς να ξέρει που είναι … μιλάμε δηλαδή και για τον πρώτο μαλάκα, εκτός του ότι δεν άφησε συντρόφι για συντρόφι, τους ξέκανε ούλους (λέτε ρε μήπως για να μην ανοίξουν στόματα; ) ξέκανε και άλλους ακόμα και ‘κεί που μαίνονταν οι μάχες, ακόμα και κείνους που τόσες φορές του είχαν σώσει το τομάρι … να ας πούμε ‘κείνον τον Παλαμήδη και όχι μόνο. 

Τώρα τι σκατά πρότυπο μπορεί να είναι εδαύτος … τι να σας ‘πώ … πάντως φαίνεται ότι την κάνει καλά την δουλειά του … έτσι που το ελλαδοκαφριστάν έχει γεμίσει προδότες, ρουφιάνους, ραδιούργους, κλέφτες, βολεψάκηδες και … δολοφόνους (με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο), ακόμη και αυτών που είναι ευεργέτες τους … λέτε το ‘‘ουδείς πιό αχάριστος του ευεργετηθέντος’’, σ’ αυτό το καθίκι να έχει την προέλευσή του ;;

Το θέμα δεν είναι αν ο λεγάμενος ήταν υπαρκτό ή φανταστικό πρόσωπο, αν το έπος κουτσουρεύτηκε ή χαλκεύτηκε … το θέμα είναι εμείς τι δεχόμαστε να έχουμε σαν πρότυπο και καθημερινό ψωμοτύρι και να φτάνουμε στο σημείο να ταυτίζουμε την Ελλάδα με’ αυτό το σίχαμα. 

2.  Αλέξανδρος, ο ηλίθιος και φαντασμένος φαύλος πολυ-πολιτισμικάκιας

Άλλος φιόγκος ετούτος … που πίνουν νερό στ’ όνομά του τα Ζα του ελλαδοκαφριστάν.

Δεν ξέρω ποιός έφταιγε, το είχε η κούτρα του, του το έκαψε εκείνο το βλήμα η μάνα του … λίγη σημασία έχει.

Αυτός ο ηλίθιος μπούφος … ήταν που διέλυσε την Ελλάδα … αυτός ήταν που κατέστρεψε το δυναμικό της Ελλάδας σπέρνοντας την Ασία με τα κόκκαλα των Ελλήνων … στρατιωτών, επιστημόνων και λοιπών και λοιπών. 

Αντί το Ζώον αυτό, να θωρακίσει και να οικοδομήσει την Ελλάδα κάνοντάς την απόρθητη … έστηνε ολόκληρες πολιτείες στις εσχατιές της Ασίας … απλά για να ικανοποιήσει την μωροδοξία του.

Πήρε όλο το ανώτερο δυναμικό και το έβαλε να εκπολιτίσει μπαμπουΐνους … και άφησε πίσω στην Ελλάδα τα τσόλια.

Καί έχουμε πλέον σήμερα τα διάφορα πιθήκια να σέβονται και να δοξάζουν λέει τον Αλέξαντρο … αλλά και να κρυφογελάνε και να λένε μεταξύ τους τι μαλάκες είμαστε.

Αλλά η μαλακία του δεν τελείωσε εκεί … έβαλε όσους έσερνε μαζί του να σμίξουν με τους βαρβάρους (σερνικούς και θηλυκούς) …. ναι … ναι, να μην χάσουμε έτσι για ν’ αποχτήσουμε χρώμα ρε πιδίμ’ … εμείς είμαστε ντίπ ασπρουλιάρηδες … χρειαζόμαστε λίγη μαυρίλα να πάρουμε τα ‘πάνω μας, και επιπλέον να πλουτί(κ)σουμε με καινούργια (τέρμα τα μπαγιάτικα) ήθη, εθίματα και νοο-(ν)τροπίες.

Και μετά βρίζουμε το βλακοχάπατο των καταληψιών, που θέλει το αιγαίο να ανήκει στα ψάρια και καλεί κάθε πίθηκο να έρθει να λιαστεί εντώ στο γ-ελ(λ)άντα … άλλοι λοιπόν ήταν οι πρωτεργάτες που δείξανε και ανοίξανε τον δρόμο στην πολυπολιτισμικότητα και το μπαστάρδεμα.

Αφήνω δε στην άκρη την μαλακία που τον έδερνε και μου ήθελε να το παίξει θεός … της οκάς … το είδαμε τι θεός ήταν όταν κοίταζε τα ραδίκια ανάποδα.

Ήτανε λέει μεγάλος στρατηγικός νούς … έεε ας μην είχε εκείνους τους λαμπρούς στρατηγούς και θα του έλεγα εγώ τι στρατηγικός νούς ήταν.

3.  Ώ Ξείν αγγέλειν … και η μαλακία καλά κρατεί

Όλα και όλα υμνούμε τον ηρωϊσμό … όπου και όποιων μας συμφέρει βέβαια … αλλέως το κάνουμε γαργάρα.

Στήθηκαν λέει οι 300 «σπαρτοί» … ναι και ταινία τους κάνανε (σήμερις) αλλά και αναθήματα, ύμνους και λοιπά τους αφιερώσανε … επειδή λέει τους στείλανε να πεθάνουν στις κρυόκωλες πύλες (ρε μπας και θέλανε να τους βγάλουν απ’ την μέση;; … λέω τώρα … μήπως) … όχι αν τους βάσταγε ας τα παρτούσαν και ας γυρνούσαν πίσω … θα τους έκαναν κοκορέτσι [ όχι μην σας περάσει από τον νού ότι θέλω να μειώσω την θυσία τους … καθόλου τέτοιο σκοπό δεν έχω … απεναντίας μάλιστα … αλλά πως να το κάνουμε … δεν μπορώ την αδικία !! ]

Όμως για τους πραγματικούς πατριώτες … μούγγα στην στρούγκα … βλέπετε αυτοί πήγαν και στήθηκαν εκεί ‘‘Ξύμπαντες’’, όσοι μπορούσαν να κρατήσουν όπλα … και δεν το ‘ριξαν στις αμάδες όπως τα υποδέλοιπα κουμάσια … ΝΑΙ ρέεε για τους Θεσπιείς μιλάω … μιά μικρή κωμόπολη που τίμησε όσο κανείς το πνεύμα των Ελλήνων … και στην οποία ξεθεμελιώθηκαν μέχρι και τα κοτέτσια … αφού δεν είχε μείνει πλέον κανείς να προβάλει αντίσταση … καθώς όλοι από αμούστακα παιδιά μέχρι γέροι είχαν πέσει στις Θερμοπύλες, και μόνο κάποιες γυναίκες με μικρά παιδιά είχαν απομείνει στα γύρω βουνά.

Και … ναι τόσο τιμούσαν τα προγόνια τον ηρωϊσμό και την φιλοπατρία … που ενώ θα ‘πρεπε να σκύψουν το κεφάλι και να πάνε να ξαναχτίσουν τις Θεσπιές … εκείνοι δεν ντράπηκαν να αγνοήσουν την θυσία τους, αφού κανείς δεν υπήρχε πλέον να τους υπερασπιστεί … να χέσω λοιπόν τέτοιους προγόνους !!

Αλλά και λοιπά … νεότερης κοπής ιδανικά και πρότυπα … του κώλου

1.  Παπαφλέσσας-Μακρυγιάννης, οι παρτάκηδες

Ο πρώτος, ο τραγόπουστας, λίγο έλειψε να στείλει στον αγύριστο την επανάσταση του ’21, μόνο και μόνο για να προβληθεί η σκατομουτσούνα του, να πάει στράφι τόσο αίμα που είχε χυθεί και να κινδυνεύσει να εξαλειφθεί ο Ελληνισμός, ενώ, κουτσά στραβά έστω, είχε αντέξει στα κορφοβούνια της Ελλάδας, και να μην μείνει ρουθούνι … τέτοιο καθίκι ήταν ο λεγάμενος … τόσο που στο τέλος τον πούλησε κι ο ίδιος ο αδερφός του. Τέλος πάντων αυτός κατά κάποιο τρόπο εξιλεώθηκε εκεί στο Μανιάκι … αλλά όχι και να τον κάνουμε πρότυπο τον τραγόπουστα.

Μακρυγιάννης λέει ο μεγάλος στρατηγός … στρατηγός του ποιού ρε ;; … του κώλου ;; στρατηγός στην ρεμούλα, το πούλημα και την αρπαχτή;; … αυτό το καθίκι που συνωμοτούσε να ξεβγάλουν τον Καποδίστρια για κάμποσα μπικικίνια ;; … επειδή ρε το ‘ριξε στις μετάνοιες, τα τουρλοκωλιάσματα, τις γονυκλισίες και στα κυριελέησον θα τον βγάλουμε λάδι και θα τον ηρωοποιήσουμε ;; … άντε από ‘κεί χάμω.

Και αυτά που έγραψε … αλήθειες είναι  … ή ότι τον συνέφερε ;;

Και αν έγραψε και δέκα σωστά … παραγράφονται όλα τα στραβά του ;;

Αλλά και στρατηγός … πού και πώς ρέεεε ;;… στρατηγός με κόντρα παράσημα σαν τους σημερινούς άκαπνους λούληδες ;;

2.  Οι διάφοροι Εθνοπατέρες, τα σκύφτουλα προδοτικά σκουλήκια

Ναι εθνοπατέρας ο εβραιομασωνόπουστας Λευτεράκης … και γεμίσαμε την Ελλάδα δρόμους στ’ όνομά του … έτσι για να τον τιμήσουμε λέει που έβαλε το χεράκι του στην Μικρασιατική καταστροφή, και την μετέπειτα πτώχευση κλπ. κλπ.

Εθνάρχης ο κωλο-νακιώτικος κα-μπινές … ναι ο ρουφιάνος των Γερμανών, και μετέπειτα υπαίτιος και πρωτεργάτης της σημερινής κατάντιας.

Εθνοπατέρας και ο πουλημένος μπεκρούλιακας, που πήγε το πράγμα παραπέρα από ‘κεί που το άφησε το προηγούμενο καθίκι.

Και τα Ζά ακόμα πίνουν νερό λέει στ’ όνομά τους … και δεν εννοούν να καταλάβουν ότι αυτοί είναι που στην σύγχρονη εποχή άνοιξαν τον τάφο της Ελλάδας.

Όχι δεν ήταν ούτε είναι οι μόνοι … ενδεικτικά τους αναφέρω επειδή αυτοί ήταν η κορυφή της λαίλαπας που έπληξε την νεότερη σημερινή Ελλάδα.

Και … λοιπόν …. τί ….

Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος τι με έπιασε τώρα και τα λέω αυτά ;; … ζήλια … κακία … μίσος … κάτι άλλο ;;

Όχι ρε παιδιά … τίποτε απ’ αυτά ούτε κατ’ ελάχιστον … όμως κάποτε θα πρέπει να δούμε τα πράγματα καθαρά και να πούμε τα σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη … να δούμε τι έφταιξε, να το διορθώσουμε και να μην ξανακάνουμε τα ίδια … και κυρίως να απαγκιστρωθούμε από τα λάθος πρότυπα.

Τώρα κάποιος δικαίως θα ‘πεί … εκεί δεν αφήσαμε τσόλι για τσόλι αλλόφυλο να μην το ανεβάσουμε στο βάθρο, να μην το κάνουμε πρότυπο και ίνδαλμα, τα δικά μας κουμάσια μας μάραναν ;;

Δυστυχώς δεν μπορώ να βρώ κάποια δικαιολογία για ν’ απαντήσω σ’ αυτό … φαίνεται ότι το έχει η κούτρα μας να ανεβάζουμε σε βάθρα ότι πιό σάπιο δικό μας και ξένο … και γι’ αυτό πάμε κατά διαόλου τα τελευταία χιλιόχρονα (όχι μόνο 2 ή 2.5 αλλά πολύ πιό πάνω … ας το αφήσουμε όμως, δεν είναι ώρα και γι’ άλλες πληγές)

Για την … Ελλάδα

Ποιά Ελλάδα ρε παιδιά ;; 

… αυτήν που έχει πρότυπα όλα τα παραπάνω τσόλια ;;

Με πρότυπα αυτά τα βδελύγματα θέλουμε να πάμε μπροστά ;;; 

Με αυτά θέλουμε να μας σέβονται οι άλλοι ;;

Με αυτό το κακό συναπάντημα θέλουμε η Ελλάδα να είναι Φάρος και Φώς της Οικουμένης ;;

Όχι ρε παιδιά !!! … δεν γίνεται … τούτο δεν μπορεί να συμβεί … !!!

Άλλωστε γι’ αυτό απ’ όταν παρεισέφρησαν τα σκατοπαπαδαριά και αλλάξανε τα πρότυπα … πήγαμε κατά διαόλου … φάγαμε 2.5 χιλιετίες (και όχι μόνο … αλλά είπαμε άλλη φορά ετούτα) σκλαβιάς στο δόξα πατρί … και φτάσαμε να κινδυνεύει σήμερα να σβήσει η Φυλή.

Αμάν πιά … πότε επιτέλους θα ξεκλουβιάνει το ‘‘κολοκύθι’’ των ελλαδόκαφρων να βρούμε τον δρόμο μας ;;; …. πότε ;;

Εντάξει ;; … τελειώσαμε ;;

Τι εντάξει … αυτά δεν είναι παρά μόνο ελάχιστα και ενδεικτικά, απ’ όλη την σαβούρα και τον οχετό, που αφήσαμε να γίνουν πρότυπα, και να κατευθύνουν την Φυλή.

Μην πέφτουμε δε στο λάθος να κάνουμε συγκρίσεις με άλλους … λέγοντας να υπάρχουν και χειρότερα … κάτι το οποίον ποσώς θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει … παρά μόνο το αν υπάρχουν ή θα μπορούσαν να υπάρξουν άλλα … καλύτερα.

Προς τα κάτω, στην λάσπη και τον βούρκο θέλουμε να κοιτάμε ή πάνω στον ανοιχτό φωτεινό ουρανό ;; … είμαστε αυτοί που επιλεχθήκαμε να είμαστε Φάρος και να οδηγήσουμε την ανθρωπότητα έξω απ’ τα σκοτάδια ή αυτοί που θα σουρνόμαστε στα σκατά του βόθρου ;;

Μην αναρωτιόμαστε πως διάολο φτάσαμε στο σημερινό χάλι, που κάθε άλλο παρά μόνο σημερινό δεν είναι, αφού έχει ζωή κάμποσα χιλιόχρονα, και μην μας ξυνίζει που μας τα σούρνουν κάποιοι, προσπαθώντας να το ρίξουμε στις συγκρίσεις ή δεν ξέρω σε τι άλλο, ούτε και να αναρωτιόμαστε αν σαν χώρα και Φυλή έχουμε μέλλον, διότι αυτό αρμόζει μόνο σε κείνους που έχουν φωτεινά πρότυπα και όχι κάθε στρεβλό κι ανώμαλο. 

Θέλουμε … Ελλάδα ;;

Ο δρόμος και ο τρόπος είναι ένας και ξεκάθαρος … να γκρεμίσουμε και να ξεπατώσουμε χωρίς να αφήσουμε ούτε ίχνος από κάθε τι στραβό, σάπιο και λάθος … Δεν γίνεται με σάπια υλικά να οραματιζόμαστε ανάσταση και ανασύσταση της ΕΛΛΑΔΟΣ … δεν γίνεται !!

Εμπρός λοιπόν, ας το κάνουμε, και μην αναρωτιόσαστε τι θα μείνει … ακόμη και το απολύτως Τίποτα είναι καλύτερο απ’ οτιδήποτε Λάθος … μόνο αποβάλλοντας κάθε τι στραβό και σάπιο που παρεισέφρησε, και θέτοντας υγιή ΠΡΟΤΥΠΑ μπορεί να έχουμε μέλλον σαν Χώρα … σαν Φυλή !!!

== //#// ==

Υστερόγραφον

Μερικοί λέει  … ξύνονται … αλλά το σκέφτονται … και θέλουν να φτιάξουν Ελλάδα !!

Ωραία  … ωραία !!

Πώς όμως ρε παιδιά ;; … χωρίς το μαχαίρι να χτυπήσει κόκκαλο ;;

Χωρίς Διόρθωση των Κακώς Κειμένων και χωρίς Αποβολή Κάθε Σάπιου ;;

Άλλοι λέει … αγουρο-ξύπνησαν και θέλουν να πάνε για Αισυμνητεία …

Ρε κοίτα να ‘δείς εκεί τι γίνεται …

Ωρέ Λεβέντες … για Αισυμνητεία … παρέα κι αγκαλιά με τον βόθρο θα πάτε ;;

Ελλάδα θα φτιάξετε με σκατένια πρότυπα … αυτό είναι το Όραμά σας ;;

Αν αυτά τα λίγα που ανέφερα παραπάνω … και τα χιλιάδες άλλα παρόμοια εκτρώματα, δεν είστε ικανοί και πρόθυμοι να τα πετάξετε κατευθείαν στα σκουπίδια … ξεκινώντας την κάθαρση και το ξεβρώμισμα πρώτα απ’ τα κεφάλια σας … ούτε για Κωλοπετινίτσα δεν μπορείτε να πάτε … όχι για σωστό κράτος … πολλώ δε μάλλον για Νέα και πραγματική Πάλαι Ποτέ Ελλάδα …

Γιατί η Πραγματική Ελλάδα έχει ανάγκη Όραμα και Φωτεινά-Λαμπρά ΠΡΟΤΥΠΑ και όχι σαβούρες και κοπριές.

Αν δεν το έχετε, επειδή δεν ξέρετε ή κι αν μάθατε δεν μπορείτε να αποβάλετε και να αποχωριστείτε την κόπρο του Αυγείου που κουβαλάτε, ακόμη και υπάρξουν χαζοί να σας βοηθήσουν σ’ αυτό … τι θα κάνετε ;; … τι θα δώσετε ;; … τι θα προβάλετε στον κόσμο ;; … μία από τα ίδια ή ακόμα χειρότερα ;;

Αν, έστω και λίγοι, έχετε καθάριο όραμα, και είστε ικανοί και πρόθυμοι, να ξεπατώσετε συθέμελα, χωρίς διακρίσεις, αναστολές και μεμψιμοιρίες, κάθε στραβό και σάπιο, να πετάξετε όλη την σαβούρα και να τα στήσετε όλα εξ αρχής … τότε ΝΑΙ μπορούμε … να έχουμε … ελπίδες !!!

== //#// ==

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ-ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ[Μέρος Β΄]

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ-ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ[Μέρος Β΄]

Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Ξεκινώντας να γράψω αυτό το κείμενο ένιωθα να ανοίγεται εμπρός μου ένα ρήγμα στόν χώρο και τον χρόνο.

Είδα ανθρώπους που έζησαν χιλιάδες χρόνια πρίν και άλλους που έρχονται και είναι ακόμα αγέννητοι.

Τούς είδα να περνάνε δεξιά και αριστερά από το σημείο που ήμουν εγώ.Κάτι μου ψιθύριζαν και οι φωνές τους ήταν

ανάμικτες με χρώματα.

Αυτά που άκουγα ήταν οι ανάσες των αιώνων και τα χρώματα άλλαζαν ανάλογα με την ιστορία που έφτιαχναν

οι πράξεις των ανθρώπων.

Εδώ που στέκομαι και χτυπάει η γραφίδα το λευκό χαρτί είδα να πηγάζουν εικόνες και άκουσα ήχους που έμαθα να τα λέω 

‘ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Είδα μια ένωση στεριάς και πελάγους με ψηλά βουνά και εύφορες κοιλάδες και πάνω σε αυτή την ένωση Ουρανού και Γής

ανθρώπους να δημιουργούν με πρωτοήχους την μίμηση της Φύσης.

Ηταν η εποχή που ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ συνειδητοποίησε την ΥΠΑΡΞΗ  του και έκανε τους ήχους συλλαβές και φθόγους και άνοιξε

το κουτί της Πανδώρας που ήταν ο Νούς του και διαχωρίστηκε σε Δημιουργικό και επεξεργαστικό.

Και έγινε η Μεταβολή από τον κόσμο των μορφών και των πρωτοήχων στον κόσμο τον κτιστό με θεμέλιο τον ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΣΤΗΚΕ

ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.

Στην ΕΛΛΑΣ οι ιδέες πυροδότησαν την έκφραση των εννοιών θεμελιώνοντας τις βάσεις του πολιτισμού  όπου οι Αξίες έγιναν νόμοι 

με επικεντρό τους τον νομο της ΥΠΑΡΞΗΣ.

Εν αρχή έγινε ο ΗΧΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ με μέρη εναλασσόμενα που έγιναν λέξεις και φτιάχτηκαν δεσμοί ένωσης που δημιούργησαν την Φυλή των Ελλήνων.

Πέρασαν οι αιώνες και ο τόπος των Ελλήνων άλλαζε χρώματα .Το γαλάζιο του ουρανού και το λευκό του φωτός έγιναν κατακόκκινα από το αίμα του Γένους των Ελλήνων   που μάχονταν για τις αξίες ,τις ιδέες τους την Πατρίδα τους την ίδια και το σπουδαιότερο την Γλωσσά τους.

Σταμάτησαν να κυλούν οι στιγμές της Ιστορίας και ήρθα στο παρόν.Είδα τους συνανθρώπους μου τους Έλληνες να πασχίζουν να κρατήσουν την πατρίδα τους ανεξάρτητη και ελεύθερη επειδή άλλοι λαοί δεν δέχθηκαν να μοιράστουν εν δικαιοσύνη την αλήθεια του ΛΟΓΟΥ της ΑΡΧΗΣ  και θέλησαν να γίνουν εξουσιαστές και επικυρίαρχοι.

Εσύ πού διαβάζεις αυτούς τους παλμούς ψυχής έχεις ένα κοινό μαζί μου.

Σκέπτεσαι και διαλέγεσαι τον Λόγο τον Ελληνικό και γινόμαστε μέρη του ίδιου κώδικα που γραφτηκάν τα ιερά κείμενα του Ελληνικού πνεύματος.

Ακόμη και τώρα που η πατρίδα αλώνεται ,το Σπέρμα του Λόγου είναι επαρκές να ενώσει τις υπαρξείς μας και να πυροδοτήσει την ενθύμιση του Πρώτου Ήχου που δημιούργησε το σύμπαν.

Ισως σε παραξενεύουν τα λόγια αυτά συνανθρωπέ Έ λληνα αλλά πολύ όμορφα ο ποιητής αναφέρει

«ΣΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟΜΙΑΣ ΘΑ ΡΘΕΙ ΑΝΑΠΟΔΑ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ»

Ο Ελληνάς προηλθέ απο την ένωση του πατέρα Λόγου και της μητέρας πατρίδας και είναι αυτά τα ιερά στοιχεία που αποτελούν τα άγια των αγίων της Φυλής μας.

Σήμερα καλούμαστε να συμπράξουμε απο καρδιάς γιατί έλαχε σε εμάς να εκινήσουμε την Ιστορία λύνοντας τον γόρδιο δεσμό των αδιεξόδων του ανθρώπου βοηθόντας αυτόν απο την θέση του τεχνοσκλάβου να  εξελιχθέι σε Οικουμενικό κατα σκεψιν ανθρωποφιλόσοφο μέσω του ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ-ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-ΕΓΓΥΑ ΠΑΡΑ Δ’ΆΤΤΑ.

 

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ-ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ[Μέρος Α΄]

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ -ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ Α¨

Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

H ανάγκη να κάνουμε κάτι για την πατρίδα μας είναι αναμφισβήτητη

Δεν υπάρχει περιθώριο και δυνατότητα αναβολής

Κάθε μέρα που περνάει είναι εις βάρος της ύπαρξης μας

Η γλώσσα μας έχασε την δονητική της ικανότητα

Η βλακοποίηση των εγκεφάλων συντελείται με ταχύτατους ρυθμούς.

Η εύκολη πρόσβαση σε σύγχρονα τεχνολογικά μέσα δημιουργεί θεατές και 

χρήστες υπερπληροφοριών όπου κυριαρχεί η παθητική υποταγή σε  ένα ρυθμό

πού γίνεται ανεξέλεγκτος.

Από την άλλη πλευρά η έξαρση της τεχνολογίας δημιουργεί στρατιές ανέργων και

ημιειδικευόμενων εργατών που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις σύγχρονες εξελίξεις.

Οι συνάνθρωποι μας αισθάνονται περικυκλωμένοι να συνθλίβονται απο τις διαταγές μιας

αόρατης δικτατορίας  όπου το άτομο συνθλίβεται προς χάριν της προόδου.

Το μεγαλύτερο κατόρθωμα αυτής της αόρατης δικτατορίας είναι οτι έπεισε τους πολίτες οτι 

είναι τμήματα της Αλλαγής και η συμμετοχή τους είναι αναγκαία για την εξέλιξη της ανθρωπότητας 

σε ενα σύστημα ελεγχόμενης σκέψης με αντίτιμο την ασφάλεια.

Στις μέρες μας η Ελλάς επιλέχθηκε να διαδραματίσει τον ρόλο της Ιφιγένειας και χτυπήθηκε βάναυσα

απο το ιερατείο της Πλάνης.

Συμβαίνει μέσα στην ροή της ιστορικής πραγματικότητας να έχουν επέμβει και άλλες φορές τα ιερατεία των ισχυρών 

του κόσμου τούτου κρίνοντας οτι οι εσωτερικές μας αδυναμίες είναι και πρόκριμα της παντελούς εξαφανισεώς μας.

Ο πόλεμος που γίνεται είναι ιδιαίτερα αισθητός και οι συνεπειές του επήρεαζουν όλους μας γιατι έχει ως έπαθλο 

τις ψυχές μας για αυτό και λέγεται και Πόλεμος των Ψυχών.

Εμείς πάντα είμασταν λίγοι σε επίπεδο οικονομικό και δημογραφικό χωρίς αυτό να αποτελεί μειονέκτημα  οποτε κληθήκαμε

να πολέμησουμε υπέρ βωμών και εστιών εκτός εκείνων των περιπτώσεων που έλαβε χώρα η επαίσχυντη προδοσία.

Το Έθνος μας είναι θεματοφύλακας γνώσεων και πληροφοριών που έμειναν αναλλοιωτές σε πείσμα των εξουσιαστών μισανθρώπων

επειδή εμείς Συμπράκτες Έλληνες εχουμε στην ψυχή μας την Γνώση του Λόγου και του Ήχου.

Στήν αρχαιότητα αρκούσε να ακουστεί ο ιερός παιάνας ο φέρων την αρχεγονή δόνηση.

Ω ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔ¨ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΤΕ ΔΕ ΠΑΙΔΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΘΕΩΝ ΤΕ ΠΑΤΡΩΩΝ ΕΔΗ ΘΗΚΑΣ ΤΕ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ.

Μερικούς αιώνες αργότερα ,ύστερα απο 400 χρόνια σκλαβιάς στους σαρκοφάγους του Ελληνισμού ακούστηκε στα ελεύθερα βουνά της πατρίδας μας ο θούριος του φωτοδότη Ρήγα Φεραίου Βελεστινλή και αντήχησε ο Ηχος ο αρχέγονος στο μνημονικό κύτταρο του δημιουργικού νου της φυλής μας.

Μόλις πριν 77 χρόνια ενεργοποιήθηκε η συλλογική αρχέγονη δύναμη του Λόγου και της Ελευθερίας ξανά.

Το μήνυμα του εγερτήριου ξυπνήματος σήμανε μέσα απο την φωνή της Σοφίας Βεμπο .

 

»ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΚΛΗΡΑ ΠΟΛΕΜΑΤΕ «

 

Και τώρα στόν καιρό μας ευλογηθήκαμε να επιλεγούμε απο τον Νόμο της ύπαρξης και της ανάγκης να γίνουμε η γενιά

που δεν έχασε την Ψυχή της και με αρχηγό τον ΛΟΓΟ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και συναρχηγό την κυτταρική μας μνήμη να ανα-

στήσουμε την λατρεμένη μας ΕΛΛΑΣ απο τον τάφο της.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ……