Εξισλαμισμοί Ελλήνων – 3β

(προηγούμενο)

. . . . . . . . . .

Πλησιάζουμε στην εποχή, κατά την οποία έχουμε πλέον αρκετές αναφορές από τη Μυθολογία μας, οπότε η εικόνα ξεκαθαρίζει αρκετά.

Υπ’ όψιν, όμως! Η χρήση της Μυθολογίας (ως πηγής) θέλει προσοχή, διότι αρκετοί (καί σοβαροί… να πείς ότι ήταν τίποτε ανόητοι; ) αρχαίοι ημών είπαν (έγραψαν) τα δικά τους. (Καί …χωρίς συνέπειες· παρεκτός του Ευριπίδη, στον οποίο γιά τη «Μήδεια» δώσανε το τρίτο βραβείο, αντί το πρώτο, επειδή η πλοκή της τραγωδίας αντέβαινε σε όσα ήξεραν οι Αθηναίοι από τις παραδόσεις τους.) Νά, ως παράδειγμα, ο Αγαμέμνων καί η Κλυταιμνήστρα: το ότι είχαν παιδιά δύο κορίτσια (Ιφιγένεια, Ηλέκτρα) κι ένα αγόρι (Ορέστη), είναι εφεύρεση των τραγικών ποιητών της Αθήνας του «Χρυσού Αιώνα». Οι αυθεντικές παραδόσεις, όμως (Όμηρος!), μιλάνε γιά τρία κορίτσια, καί κανένα τους μ’ αυτά τα ονόματα που αναφέραμε! (Τώρα, γιατί ο Αισχύλος καί οι λοιποί ομότεχνοί του τ’ ανακάτεψαν, δεν γνωρίζω. Καί να πείς ότι δεν ήξεραν τα Έπη απέξω;!)

Τέλος πάντων· η χρήση της Μυθολογίας, αλλά καί όλων των σωζομένων αρχαίων κειμένων, πρέπει να γίνεται με κριτική σκέψη. Κι όχι το: «- Αυτό γράφει το αρχαίο κείμενο, καί δεν το αμφισβητούμε!», των φιλολόγων.

. . . . . . . . . .

iv.-1α Ανθρωποθυσίες

Πρίν προχωρήσουμε, ας μιλήσουμε γιά το χαρακτηριστικό γνώρισμα των Κρονίων, τις ανθρωποθυσίες – ειδικά αγοριών. (Γιά να μή γεννηθεί / μεγαλώσει αυτός, που θα εκτοπίσει τον Κρόνο από τον θρόνο του – νά, γιατί! Μεταφορικώς, γιά να μή διασαλευτεί το κατεστημένο από κάποιον νεαρό επαναστάτη. Να σφίγγουν οι κώλοι των μελλοντικών επιδόξων ανατροπέων, δηλαδή.) Γεμάτες είναι οι Μυθολογίες των λαών από αναφορές σ’ αυτό το απαίσιο έθιμο… το οποίο ξεκίνησε σε πανάρχαιους χρόνους της ανθρώπινης προϊστορίας ως «βασιλοκτονία», κι εξελίχθηκε σε τελετουργικό σφάξιμο μωρών, ιθαγενών (στον κάθε τόπο) κι αλλοδαπών αγοριών, αιχμαλώτων, ξένων, καί δέ συμμαζεύεται.

. . . . . . . . . .

iv.-1β Βασιλοκτονία

Απαραίτητη παρέκβαση:

Μην ψάχνετε στο Διαδίκτυο γιά πληροφορίες γιά το έθιμο της «βασιλοκτονίας». Δυστυχώς, δεν βγάζουν αποτελέσματα τα ψαχτήρια. Καλύτερα διαβάστε κανένα σοβαρό βιβλίο Λαογραφίας.

Εν πάσει περιπτώσει, η ιδέα είναι εξής: όταν κάνουμε έργα, πχ σκάψιμο, πληγώνουμε τη Γαία. Άρα, ως έμπρακτη συγνώμη, θυσιάζουμε ένα εξέχον μέλος της κοινότητας, δηλαδή τον βασιλιά. Ή τον γυιό του, τον πρίγκηπα. (Πολύ σπάνια βασίλισσα, ή κόρη πριγκίπησσα – αν καί αναφέρονται καί τέτοιες περιπτώσεις.)

Στο διάβα των αιώνων / χιλιετιών, το έθιμο αυτό άλλαξε κάμποσες μορφές, παράλληλα με τη μετεξέλιξή του σε ανθρωποθυσία – πάντα, όμως, γιά να «εξευμενιστούν οι θεοί». (Οι ανθρωποθυσίες των Αζτέκων γινόντουσαν γιά να συνεχίσει ο Ήλιος την πορεία του!) Έγινε πχ η θανάτωση του «βασιλιά γιά μιά μέρα», άλλως του «φαρμακού» (συνήθως ενός βαρυποινίτη), ο οποίος φορτώνεται θέλει-δέ θέλει τις αμαρτίες όλης της κοινότητας καί τις σβήνει με τον θάνατό του. Υπ’ όψιν, κάπως μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια έγινε καί η θανάτωση του Χριστού! (Βλέπε: «- Χαίρε, ο βασιλεύς των ιουδαίων!».)

Ωστόσο, όταν θανατώνεται άνθρωπος γιά οποιονδήποτε «τελετουργικό» λόγο («ο φαρμακός», «η γυναίκα του πρωτομάστορα», οι «αιρετικές» μάγισσες…), δεν παύει να είναι ανθρωποθυσία – καί στον σημερινό Ποινικό Κώδικα των (κάπως) πολιτισμένων κρατών, ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Δηλαδή, στην πράξη τα δύο έθιμα ταυτίζονται. Έτσι κι αλλοιώς, γίνονται αμφότερα γιά να εξευμενιστούν οι θεοί. Σωστά; Σωστά.

. . . . . . . . . .

…Αλλά, μιά που είπαμε γιά το σήμερα, μή νομίζετε ότι στα χρόνια μας σταμάτησαν αυτές οι δουλειές!!! Εξακολουθούν να γίνονται!… καί πάντα από Κρονόφρονες! Είτε στο σκοτάδι (απαγωγές χριστιανόπουλων το Πάσχα, σκάνδαλα παιδεραστίας στο Βατικανό κι αλλού, όπου τα αγοράκια όχι απλώς τα σοδομίζουν οι Κρονοπαπάδες, αλλά «χάνονται» μετά καί οι ανακρίσεις «δεν τα βρίσκουν», κτλ κτλ), είτε ακόμη καί στο φώς, δημοσίως (ναί! ναί! ναί!), με διάφορες μορφές.

• Πχ όταν γίνονται μεγάλα δημόσια έργα, παρατηρήστε ότι πάντα έχουμε θανάτους εργατών, ως «εργατικά ατυχήματα»!

(Μόνον η Εγνατία τη γλύτωσε από ανθρωποθυσίες γιά «στέριωμα», αλλά έχει ήδη θανατηφόρα τροχαία… Αν κι αυτά δεν λογαριάζονται ως «τελετουργικά».) Το αποτέλεσμα, βεβαίως, είναι να φάει ο επιβλέπων μηχανικός μιά ποινή γιά ανθρωποκτονία εξ αμελείας (συνήθως έξι μήνες με αναστολή), αλλά δεν τρέχει μία: αν δεν συνεχίσει αυτός στη δουλειά, θα βρεθεί άλλος. Οι σχολές δεν σταμάτησαν να ξερνάνε πτυχιούχους!

• Τα τζιχάντια, που αποκεφαλίζουν δημοσίως αιχμαλώτους (καί βιντεοσκοπούν τους αποκεφαλισμούς – διότι, ναί μέν διεφθαρμένη κι άπιστη η Δύση, αλλά όχι καί να χάσουμε τις ευκολίες με τα κινητά καί τα ιντερνέτια!), ουρλιάζοντας «- Αλλαλλαλλαλλαλλάααααχχχχ!!!»…

…Τί διαφορετικό απ’ τους Αζτέκους νομίζετε πως κάνουν;

• …Καί κάτι μου λέει πως ακόμη κι οι «νόμιμες» εκτρώσεις τέτοια δουλειά είναι.

Λίγο πιό παλιά, οι οικογενειακές εκτελέσεις των Λουδοβίκων καί των Ρωμανώφ ήταν επίσης σαφείς ανθρωποθυσίες / βασιλοκτονίες, γιά να «στεριώσουν» η Γαλλική καί Σοβιετική επαναστάσεις, αντιστοίχως.

Τέλος πάντων, πήρατε μιά ιδέα της ανθρώπινης βλακείας καί κακίας.

Οι μόνες ανώδυνες «ανθρωποθυσίες» σήμερα (που μας ξέμειναν από εκείνα τα παμπάλαια έθιμα) είναι το κάψιμο του Καρνάβαλου καί το κάψιμο του Ιούδα.

. . . . . . . . . .

iv.-1γ Ανθρωποθυσιών συνέχεια

Στις εποχές, γιά τις οποίες μιλάμε, δηλαδή κάπου το 2,250 πΧ, οι κοινωνίες είναι ήδη αρκετά οργανωμένες. Δηλαδή, έχουν θεσπίσει κανόνες προφορικούς ή γραπτούς, φανερούς ή κρυφούς.

Ένας από τους κρυφούς κανόνες, γιά τους οποίους μιλάμε, που μάλλον δεν θα τον βρήτε διατυπωμένον στα βιβλία Λαογραφίας ή Ιστορίας, είναι ότι η ανθρωποθυσία πάντα θα έχει (έστω, οφείλει να έχει) ως θύματα μέλη της βασιλικής οικογένειας, ή οικογενειών των ευγενών. Καί ποτέ μα ποτέ ασχέτων, ή παρακατιανών, ή ξένων. (Οι ανθρωποθυσίες αιχμαλώτων ήρθαν αργότερα.)

Γιατί;

Απλούστατα, γιά να μην εξεγερθεί η πλέμπα! Νά, γιατί!!!

Τους καιρούς εκείνους, η ζωή ήταν πολύ σκληρή. Δουλειά από την ανατολή έως τη δύση του Ήλιου (ίσως κι από πιό πρίν, έως πιό μετά – ρωτήστε καναν παππού καπνεργάτη, να σας πεί), έλλειψη τεχνολογικών μέσων, χειρωνακτική εργασία στο φούλλ, πολλές φορές επιβίωση με οικιακή οικονομία (παραγωγή ιδίας τροφής, πχ λαχανόκηπος, ρούχα από σφοντύλια κι αργαλειούς του σπιτιού, κτλ)… χώρια τις φροντίδες της ανατροφής των παιδιών, τις μή αντιμετωπίσιμες ασθένειες, κτλ. Κι όλος αυτός ο σκληρός βίος απλώς να διακόπτεται πότε-πότε από τις θρησκευτικές εορτές καί τα λαϊκά πανηγύρια.

Μ’ άλλα λόγια, ζωή στην Ελλάδα έως καί του 1955 – καί πολύ χειρότερα. (Ρωτήστε παππούδες, είπαμε!)

Οπότε, όταν ερχόταν η μέρα της ανθρωποθυσίας, ρωτούσε ο ταλαίπωρος χωριάτης: «- Ποιόν θα σφάξουν;», καί του απαντούσανε, φερ’ ειπείν: «- Τον μικρότερο γυιό του βασιλιά!». Αλλά, εφ’ όσον δεν θα σφάζανε παιδί του χωριάτη, η σκέψη του αυτουνού του ψιθύριζε ένα ωμό: «- Δεμπαναγαμηθεί! Τί με νοιάζει;! Βρέ, ας δουλεύω 14 ώρες τη μέρα, αρκεί να εξακολουθούμε οικογενειακώς να ζούμε!»… καί συνωστιζόταν μαζί με τους υπόλοιπους, να χαζέψει το αισχρό θέαμα των μαχαιροβγαλτών Κρονοπαπάδων, που ξεντέριαζαν τον μικρότερο γυιό του βασιλιά απάνω στο πλάτωμα του βωμού.

. . . . . . . . . .

Κάτι σχετικό, επίσης πολύ σημαντικό:

Μιά κοινότητα με ανθρωποθυσίες μπορεί να ήταν (ολόκληρη) Κρονολατρική, αλλά: όπως δεν θυσιαζόταν άνθρωπος των κατωτέρων τάξεων (αλλά μόνον ευγενείς), έτσι καί δεν έσφαζε ο οποιοσδήποτε. Δηλαδή, ο πχ Αζτέκος χωρικός δεν έσφαζε κόσμο, επειδή ερχόταν η μέρα της ανθρωποθυσίας – καί κάποιος έπρεπε να το κάνει αυτό, αλλά δεν βρισκόταν Κρονοπαπάς εύκαιρος.

Μόνον οι (Κρόνιοι) ιερείς ανθρωποθυσιάζανε.

Όπως ακριβώς σήμερα σ’ εμάς, τη Θεία Λειτουργία δεν την κάνει λαϊκός, ελλείψει παπά – όσο κι αν ο λαϊκός «τα Γράμματα τ’ς Εκκλησίας» τα ξέρει απέξω.

«Ιερείς», βέβαια (καί δή, ανώτεροι), στην πλειονότητα των περιπτώσεων σημαίνει (πάντα σήμαινε…) κολλητηλίκια με τη μανδάμ Εξουσία!

Κρατήστε το κι αυτό, γιά παρακάτω.

. . . . . . . . . .

iv.-2α Πέλοψ

Κρόνιος Πελασγός, τυχοδιώκταρος του κερατά… αλλά καί κωλόφαρδος! Ό,τι κυνήγησε στη ζωή του, του βγήκε.

Ετούτος εδώ, πρίγκηπας ών (θυμηθήτε όσα λέγαμε παραπάνω), κατάγεται από ολόκληρο σόϊ ανθρωποθυσιαστών! («Η πείρα μας εγγυάται!», που λένε καί στα μαγαζιά! lol!!!) Ο πατέρας του ο ίδιος τον έσφαξε γιά θυσία στους θεούς, αλλά τον …επανασυναρμολόγησαν οι θεοί, αφού πρώτα τον μεζέδιασαν! (Τώρα, βέβαια, τί είδους «θεοί» είν’ αυτοί, που δεν καταλαβαίνουν ότι τρώνε κρέας παιδιού, άσ’ το· η συζήτηση ξεφεύγει κατά πολύ.)

Ο Πέλοψ, όμως, δεν έβαλε μυαλό απ’ αυτό που έπαθε. Αυτά τα ωραία τα ανθρωποθυσιαστικά, τά έκανε πάσα στους απογόνους του. (Βλέπε «Θυέστεια δείπνα».) Γενικώς, το βρωμόσογο των Ατρειδών συνέχισε με τις ανθρωποθυσίες από γενιά σε γενιά. (Αν καί είπαμε: κόρη Ιφιγένεια, που να έκανε ανθρωποθυσίες ξένων, ως ιέρεια της Αρτέμιδος στην Ταυρίδα, ίσως καί να μην υπήρξε ποτέ.)

. . . . . . . . . .

Όμως, δεν πρέπει οι λεπτομέρειες της κουβέντας μας να μας αποσπούν από την κύρια ροή του άρθρου μας. Ο Τάνταλος (καθαρά Πελασγικός τύπος ονόματος) λένε πως ήταν βασιλιάς της Φρυγίας, ο δέ Πέλοπας έφυγε από τη Λυδία, γιά να έρθει στην Ελλάδα.

Θέλετε να δούμε πού βρίσκονται αυτές οι περιοχές; Ορίστε:

(Λυδία, Φρυγία, Παφλαγονία. Ο χάρτης από τον τελευταίο σύνδεσμο, διότι: στο μεν λήμμα γιά τη Λυδία, ο χάρτης δείχνει την έκταση της περιοχής αυτής στους ιστορικούς, πλέον χρόνους· όχι στο 2,250 πΧ. Το δέ λήμμα γιά την Φρυγία, δεν έχει χάρτη.)

Μας είναι γενικά γνωστό, ότι οι εκδιωχθέντες προς Ανατολάς Πελασγοί πήγαν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου -τα καί σήμερα διαφιλονεικούμενα από τους Τουρκαλάδες- καί στη Μ. Ασία. Αλλά, με την παράθεση χαρτών, αρχίζει να ξεκαθαρίζει η εικόνα της γεωγραφικής κατανομής τους στις περιοχές που επισημάναμε σε προηγούμενες συνέχειες του άρθρου.

Θα συνεχίσουμε, όμως.

. . . . . . . . . .

[Σημείωση, πρίν κλείσουμε: αυτό το «Πέλοψ» -με το καταληκτικό όμικρον- μου χτυπάει πολύ άσχημα στο γλωσσικό μου αισθητήριο. Γιά μένα, το σωστό είναι «Πέλωψ» – όπως γράφουμε «μύωψ». Το κοίταξα στα ιντερνέτια, όλοι λένε πως στους αρχαίους ημών γραφόταν με όμικρον, το άφησα έτσι. Ποιός κατεβάζει τη Μυθολογία της «Εκδοτικής Αθηνών» απ’ τα ράφια, τώρα!… να μας τα πεί κι ο Κακριδής, ποιό είναι το σωστό.

Άσε καί την ερμηνεία! «Πέλοψ» σημαίνει «μαυρειδερός», λέει. Ρέ λεβέντες, τί παναπεί «πελιδνός», ξέρετε; το τελείως αντίθετο σημαίνει! «Ασπρουλιάρης»! Όπως «Πελίας». Αν όντως ήταν μαυρειδερός (ή ηλιοκαμμένο καμάκι γιά τουρίστριες), θα λεγόταν «Πήλωψ» (όπως «Πηλέας»). «Χωματόφατσος», παναπεί.

Τώρα, άμα πιάσω καί τη μετρική… τί είναι μακρόν, τί είναι βραχύ, τί είναι επαμφοτερίζον… δέν βγαίνουν τα κουκκιά γιά -οψ. Δεν ξέρω, όμως· κάτι με γαργαλάει ν’ αρχίσω φροντιστήρια σε φιλολόγους, διότι οι ανορθόγραφοι αρχαίοι ημών πρόλαβαν καί πέθαναν! lol!!!

Είναι σοβαρό, γιατρέ μου; Είμαι πολύ εγωϊστής, ή θεραπεύεται αυτό; 🙂 ]

. . . . . . . . . .

iv.-2β Μίνως

Το βρωμόσογο, πάντως, αυτά τα κεχαριτωμένα οικογενειακά έθιμα του ανθρωποφαγείν, τα κονόμησε εξ αγχιστείας καί από έτερον ανθρωποθυσιαστή πρόγονο: τον Μίνωα. Ο οποίος ήταν προπάππος του Αγαμέμνονα.

Ο Μίνως είναι ολόκληρος βίος καί πολιτεία από μόνος του. Δεν θα επεκταθούμε, αλλά θα επισημάνουμε επιτροχάδην κάποια πράγματα, απαραίτητα γιά όσα θέλουμε ν’ αναδείξουμε / αποδείξουμε.

Ο Μίνως, λοιπόν, υφήρπασε την εξουσία όλης της Κρήτης από τον γέρο καί άτεκνο βασιλιά της Αστέριο (ή Αστερίωνα). Καί γιατί το λέω αυτό; επειδή, όταν ο βασιλιάς δεν έχει παιδιά, έχει αδέρφια κι ανήψια. Έχει σόϊ ολόκληρο. Οπότε, δεν τίθεται φυσιολογικώς θέμα διαδοχής. Μή …φυσιολογικώς, έρχεται ο οποιοσδήποτε εκβιαστής ξένος με στρατό καί στόλο, καί παίρνει αυτό που θέλει χωρίς πολλά-πολλά.

Ο μόνος λόγος, που ο Μίνως δεν ξεπάτωσε όλους τους τότε κατοίκους της Κρήτης, αλλά κοίταξε να τους καλοπιάσει καί να τους πάρει με το μέρος του, είναι ότι φοβήθηκε το αντάρτικο· δηλαδή, έναν μακροχρόνιο ανταρτοπόλεμο φθοράς από τους ντόπιους. (Η Κρήτη δεν είναι μικρό νησί. Έχει καί μέρη να κρυφτείς, καί διατροφική επάρκεια.) Που σημαίνει, ότι γιά να το πατάξει, θα έπρεπε να φέρει δεκαπλάσιο στρατό καί στόλο, απ’ όσον ήδη διέθετε· καί είναι φανερό πως δεν διέθετε εφεδρείες.

Αντ’ αυτού, η πολιτική του να προσεταιριστεί τους Κρητικούς, ήταν πονηρή.

Σημειώστε εδώ, πρίν συνεχίσουμε, ότι αυτοί οι μύθοι που τον συνοδεύουν (ο Μίνως ως γυιός του Δία, ο «καλός» Ραδάμανθυς, η Ευρώπη, καί τα ρέστα), είναι μεταγενέστερες σάλτσες, προφανώς της Ελληνιστικής εποχής. Είναι, δηλαδή, αφηγήσεις καταφανώς ψευδεπίγραφες, όπως τόσες καί τόσες άλλες· πχ ο ισχυρισμός ότι καταγόμαστε ως φυλή από το βιολογικό ρομπότ Πύρρα. (Τώρα, το γιατί προστέθηκαν στον αρχικό πυρήνα της Μυθολογίας μας, κι από ποιούς, μή ρωτάτε. Όπως καί το γιατί επέτρεψαν -ή αμέλησαν να ελέγξουν- οι Πτολεμαίοι το να προστεθούν. Ξεφεύγουμε πολύ.) Ο πραγματικός χαρακτήρας του Μίνωα φαίνεται απ’ αυτά, που έκανε στους Αθηναίους.

Θα τα εξετάσουμε λίγο πιό αναλυτικά όλ’ αυτά.

(επόμενο)

Ο πιθηκάνθρωπος

Φαίνεται πως, όσα γράφω (αδιάφορο αν λογικά, ή παράλογα), ενοχλούν. Κι ενοχλούν πολύ.

Δεν με νοιάζει αν ενοχλούν εκδότες σαχλοβιβλίων, κόμματα, γιάφκες, στοές, «σχολές αυτοβελτίωσης» (καί λοιπούς απατεωνίσκους κι απατεωνίσκες), πρακτόρια (ημεδαπά, ή ξένα), «μπατριώτες», δόκτορες ή προφέσσορες της καριέρας, ή απλώς φρενοβλαβείς εκτός ιδρυμάτων.

[Καί, γενικώς, χέστηκα αν ενοχλούν – καί ποιούς. Σιγά, τώρα, μή βάλω κηδεμόνα πάνω απ’ το κεφάλι μου, γιά το τί θα γράφω καί πώς θα το γράφω! Καί σιγά μην (ξανα)ήρθα στον κόσμο, γιά να χαϊδεύω αυτιά!

Ρέ, δέ γαμιέστε ν’ ασπρίσετε, μερικοί-μερικοί, λέω ‘γώ;]

Όμως, σε τί θα ενοχλούσα, δηλαδή;

Ποιός είμ’ εγώ, γιά να ενοχλήσω;

Τί πειράζει, ποιόν πειράζει, ένα ιστολόγιο σχετικά χαμηλής αναγνωσιμότητας, που το κρατάω γιά να γράφω τις αποψάρες μου; Στο κάτω-κάτω, άμα (γιά τους χ, ψ λόγους) δέν γουστάρεις τα εδώ γραφόμενα, φεύγεις καί δεν ξαναπατάς. Σε κανέναν δεν έβαλα το πιστόλι στο κεφάλι, γιά να γίνει αναγνώστης του ιστολογίου.

. . . . . . . . .

Έ, λοιπόν! Το κοινό στοιχείο όλων των παραπάνω προαναφερθέντων πιθανών «ενοχλημένων», είναι ότι θέλουν με το στανιό να επιβάλουν στον «χώρο» τη δική τους «αλήθεια», ως μοναδική. Αυτό ακριβώς τους πειράζει καί τους ζεματάει, όταν συναντάνε αντιρρήσεις στις απόψεις τους. (Μπαίνει αγρίως ο εγωϊσμός τους στη μέση, βλέπετε, χώρια τα υπόλοιπα ψυχολογικά συμπλέγματά τους.)

Φυσικά, σε περίπτωση που τέτοιες «αλήθειες» αυτωνών (μπορούν να) αποφέρουν καί παραδάκι, τα δικά μου γραπτά χαλάνε την πιάτσα, όπως καταλαβαίνετε.

Οπότε, αντιδρούν.

Πώς αντιδρούν;

Αν η διαμάχη ήταν καθαρά κόντρα μυαλών, τότε:

• είτε θα έγραφαν εδώ σχόλια με αντίθετες απόψεις (αλλά κόσμια, διότι όλα τα υπόλοιπα τρώνε διαγραφή κατ’ ευθείαν), προκαλώντας μιά σχετική συζήτηση (…καί, γιατί όχι, να με κάνουν να δω τα όποια λάθη μου – ή εγώ να τους δείξω τα δικά τους),
• είτε θα έφτιαχναν τα δικά τους ιστολόγια (τζάμπα είναι, καί δεν απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις υπολογιστών), καί θα έγραφαν ό,τι γουστάρουν – γιά ν’ αποδείξουν ότι αυτός εδώ ο ΕργΔημΕργ παραλογίζεται καί είναι ένας κόπανος καί μισός.

Όμως, όχι, ώ ‘γαθοί! Δρούν με τελείως άλλους τρόπους.

. . . . . . . . .

Κατά καιρούς, το ιστολόγιο έχει δεχθεί αρκετές επιθέσεις. Οι πιό (ας πούμε) «έξυπνες», ήταν:

• Ένα μακροχρόνιο δασκαλίκι αφ’ υψηλού καί με το στανιό από κάποιον (μαλάκα; «μυημένον»; πράκτορα; ), που μας είχε γίνει τσιμπούρι – παρά το ότι τον ειδοποίησα στα ίσα ότι δεν δέχομαι διδασκαλίες, καί να τις κρατήσει γιά τα παιδάκια του. (Τελικά, μάλλον βαρέθηκε καί ξεκόλλησε.)
• Καί μερικά σχόλια ετέρων εξυπνοπουλίων, ακατανόητα εξ αρχής· τα οποία, όμως, με δεύτερη (προσεκτική) ματιά φάνηκε πως ήταν επικλήσεις!!! (Επικλήσεις εδώ μέσα; στο Διαδικτυακό μου σπίτι; καί δή, χωρίς να σας δώσω την άδεια προς τούτο; Σαν πολύ έξυπνα παιδιά δεν έκανε η μάνα σας; Ή νομίζετε πως -επειδή δεν μιλάω πολύ γιά κάτι τέτοια- δεν ξέρω τί μου γίνεται; Άντε να μή σας πάρ’ ο διάολος, έστω καί αναδρομικώς!)

Υπήρξε καί άλλος τύπος επιθέσεως, στον οποίο δεν θέλω να αναφερθώ. Αυτός απαντήθηκε δεόντως, καί δεν είχαμε συνέχεια… ευτυχώς, γιά το επιτεθέν άτομο.

. . . . . . . . .

Επειδή, όμως, ανάμεσά μας δεν ζούν μονάχα έξυπνα, ή σχετικώς έξυπνα άτομα, τώρα τελευταία (σχετικώς τελευταία – ήταν από παλιότερα ένα φεγγάρι, το βούλωσε, αλλά επανήλθε) έχουμε έναν ανώνυμο (ΝΟΜΙΖΕΙ!) πιθηκάνθρωπο, τελείως ζώον, που καθημερινά στέλνει στο ιστολόγιο υβριστικά σχόλια, νομίζοντας ότι κάτι κάνει.

Όμως, το λεγάμενο ζωντόβολο ατύχησε ελαφρώς.

. . . . . . . . .

Πολύ κακή πρακτική το να υποτιμάς εξ αρχής κάποιον, καί να του επιτίθεσαι χωρίς λόγο· ειδικά κάποιον, που απλά έτυχε να συναντήσεις κάπου μέσα στο απέραντο Διαδίκτυο. Διότι ποτέ δεν ξέρεις τί σε περιμένει!

Στην περίπτωσή μου:

• Πρώτον, εγώ δεν σπαταλάω τον πολύτιμο χρόνο μου σε βρισίδια καί τέτοια. Με το που (σε κλάσμα δευτερολέπτου) πιάνει το μάτι μου δυό-τρείς λέξεις φέρουσες έντονη αρνητικότητα (υβρεολόγιο – καί τα ρέστα), ακολουθεί πάραυτα ο σκουπιδοντενεκές. Χωρίς περαιτέρω σάλτσες.
• Δεύτερον, είμαι αρκετά γομάρι, ώστε να μη χαμπαρίζω από ψυχολογικό πόλεμο καί άλλες τέτοιες πορδές των «υπερεσιώνε». Βλέπετε, ποτέ δεν μου επιτέθηκαν οθόνες υπολογιστών, ώστε να τσιμπήσω καί ν’ ανοίξω πόλεμο με δαύτες. Καί τις δουλειές μου θα συνεχίσω να κάνω, καί τις υποχρεώσεις μου να τηρώ, καί το φαγητό μου θα φάω, καί τον καφέ μου θα πιώ, καί θα πέσω γιά ύπνο… δεν θ’ ασχοληθώ περισσότερο.

[Άσε που -σε περίπτωση πρακτόρων- καταλαβαίνω αμέσως μέχρι καί ποιά παράγραφο του «εγχειριδίου εκστρατείας» χρησιμοποιούν. Άσε που, αν κρίνω ότι πρέπει να σπαταλήσω τον χρόνο μου, θα φάνε τέτοια απάντηση, που θα τους τσούζει μιά ζωή.

Όπως πχ κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού, που γενικώς δεν μιλούσαν καθόλου, αλλά σε ό,τι γραφόταν καί τους ενοχλούσε (μάλλον σε όσα είχαν την εντολή ν’ απαντήσουν), πεταγόντουσαν σαν πορδές απ’ το βρακί να την πούν, από την αφεντιά μου έχουν φάει κλύσματα …αναμνηστικά! Σαν εκείνον τον μαλακοπράκτορα, που με ρώτησε γιατί δεν λυπάμαι «τα παιδάκια των προσφύγων που πνίγονται στο Αιγαίο» (των λάθρο, εννοούσε),…

…κλασική περίπτωση προσπάθειας δημιουργίας ενοχών στον αναγνώστη· ακόμη καί γιά θέματα, γιά τα οποία είναι τελείως ανεύθυνος / αμέτοχος / απομακρυσμένος σε τόπο καί χρόνο (βλέπε πχ τις «άνωθεν» επιβαλλόμενες κλάψες γιά το Ολοτέτοιο, το πώς το λένε)…

…καί του απάντησα ότι δεν τα λυπούνται ούτε οι ίδιοι οι -υποτιθέμενοι- γονείς τους! Χώρια το ψευδοκράτος μας, που δεν προσήγαγε σε δίκη κανέναν τους γιά έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο· άρα, εγώ τί πρέπει να κάνω; τον μπεημπυσίττερ; τη μοιρολογίστρα; ή τον …λαθρώτερο των λάθρο;

Το βούλωσε μετά απ’ αυτό, εννοείται.]

• Τρίτον, είμαι αρκετά έξυπνος, ώστε πάντα να βρίσκω την άκρη, ειδικά άμα το βάλω πείσμα.
• Τέταρτον, καί πέμπτον, καί… Άσ’ τα αυτά. Να μην τα χρησιμοποιήσω, καλύτερα.

Μ’ άλλα λόγια, καλά θα κάνει ο οποιοσδήποτε να με προσεγγίζει φιλικά. Γιατί, αλλοιώς, δεν του εγγυώμαι τίποτε.

Στη ζωή μου, έχω μία απαράβατη αρχή:

• Όποιος δεν μ’ αγαπάει, θα με σέβεται.
• Κι όποιος δεν με σέβεται, ΘΑ ΜΕ ΦΟΒΑΤΑΙ.

Άλλη εναλλακτική, ΔΕΝ υφίσταται. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να μου κάνει ο,τιδήποτε αρνητικό καί να τ’ αφήσω αναπάντητο, μάλλον βλέπει πολύ σινεμά.

. . . . . . . . .

Λοιπόν, γιατί το πιθήκι αυτό επιμένει στα βρισίδια (ενώι βλέπει ότι τρώει πόρτα), καί δεν μου λέει ποιό είναι το δικό του ιστολόγιο, που γράφει σοφίες; Γιατί, έστω, δεν στέλνει παραπομπές σε άλλα ιστολόγια, που ν’ αποδεικνύουν (ή, έστω, να προσπαθούν ν’ αποδείξουν) ότι μαλακίζομαι;

Απλούστατα: επειδή, αν φτιάξει / έχει ήδη δικό του (ακόμη καί με κλειστά σχόλια), ή κατονομάσει τα ιστολόγια που γουστάρει, θ’ αυτοκαρφωθεί· καί δεν θέλει. (Γιά τον ίδιο λόγο, όταν συνδέεται στο Διαδίκτυο, χρησιμοποιεί anonymisers.)

Όμως, αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο, που μου δείχνει: καί ποιά ιστολόγια γουστάρει το συγκεκριμένο ζωντόβολο (καί αποφεύγει να τα κατονομάσει, όπως ο διάολος το λιβάνι), καί ποιός είναι ο πνευματικός του μέντορας, καί ποιό είναι το ίδιο. Σας είπα, είναι θέμα νοημοσύνης… καί δεν του κόβει τόσο πολύ.

. . . . . . . . .

Υπάρχει κι άλλο στοιχείο: το ότι ο νοικοκύρης του παρόντος ιστολογίου είμ’ εγώ, κι όχι ο τυχαίος περαστικός. Όθεν, γνωρίζω άριστα (καί θυμάμαι άλλο τόσο άριστα) το πότε αρχίζει κάθε επίθεση εναντίον του ιστολογίου, διότι έτσι βλέπω πολύ καθαρά από τί ενοχλείται ο επιτιθέμενος. (Δεν χρειάζεται καί πολύ ψάξιμο, άλλως τε. Ή ανάρτηση θα είναι, ή σχόλιο επώνυμου -ή ταυτοποιήσιμου– σχολιαστή.) Οπότε, η ταυτοποίηση του επιτιθέμενου με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο είναι πλέον θέμα χρόνου.

Ακόμη κάτι, που συνηγορεί στην ταυτοποίηση στοιχείων του, στην οποία κατέληξα, είναι το profiling που του έκανα. Διότι, όσο γρήγορα διαβάζω, άλλο τόσο γρήγορα περνάω από κόσκινο τον γράψαντα. (ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ γράφουν πολύ συγκεκριμένα άτομα, ζωντόβολο.)

Τώρα, βέβαια, αν τον κρεμάσω τον πιθηκάνθρωπο στα μανταλάκια με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο, θα βγεί (πάλι ανωνύμως) καί θα λέει: «- Χάχά!… Λάθος!… Σιγά μή με λένε έτσι! Θα τον ειδοποιήσω αυτόν, που συκοφαντείς, καί θα δείς εσύ!», καί διάφορα τέτοια. Γι’ αυτό κι εγώ θα συνεχίσω με την ίδια τακτική, του ψηφιακού σκουπιδοντενεκέ. Κρατώντας, όμως, τα στοιχεία ταυτότητάς του μέχρι τη μέρα, που θα τον αναγκάσω να ζητήσει συγνώμη, γιά να μή φύγει απ’ τα χέρια μου οριζόντιος. Εγώ ούτε ξεχνάω, ούτε συγχωρώ.

Μέχρι τότε, τη μπανάνα σου καί στο κλουβί σου, σκατομαλάκα νεάντερταλ.

Πόθεν; Καί ξανά, πόθεν; (Γιά τη Νάσια)

Επειδή προβλέπω ότι θα γίνει της κακομοίρας στα επόμενα σχόλια, αποφάσισα ν’ απαντήσω στο σχόλιο της Νάσιας σε ξεχωριστό αρθράκι· γιά να μή χάνουμε καί την εστίαση στο θέμα των εξισλαμισμών. Οπότε, εδώ από κάτω βγάλτε τον καημό σας ελεύθερα! 🙂

Τα δύο «πόθεν» του τίτλου αναφέρονται στη βιολογική καταγωγή ενός ατόμου καί τις ενσαρκώσεις του, αντιστοίχως.

. . . . . . . . . .

Μεγάλο θέμα η βιολογική καταγωγή…

(Ναί, έχει να κάνει καί με αυτό που πάω να πω στους εξισλαμισμούς – αν καί, ειδικά σε ατομικό επίπεδο, παίζεται το κατά πόσον η καταγωγή σου σ’ επηρεάζει· καί σε ποιό ποσοστό. Το ξαναλέω: το παιχνίδι παίζεται στην ψυχή.)

Κι άλλο τόσο μέγα θέμα οι διαδοχικές ενσαρκώσεις κάποιου ατόμου.

. . . . . . . . . .

Επί προσωπικού: σ’ αυτή τη ζωή, η καταγωγή μου είναι (γι’ αμφότερους τους γονείς) από χωριάτες της Πίνδου (όχι βλάχους, όχι σαρακατσάνους, απλώς χωριάτες της περιοχής), των οποίων οι ρίζες εκτείνονται προς τα πίσω εξακριβωμένα τρείς++ (ο φάδερ) καί τέσσερεις++ αιώνες (η μάδερ). Μόνο που ένας ιστοριοδίφης γέρων συγχωριανός της μάνας μου ανίχνευσε ότι η απώτερη καταγωγή όλου του χωριού πρέπει να είναι νησιώτικη, αν καί άγνωστο από ποιό νησί. (Μάλλον γύρω στα 1630 πιάσαν τα ψηλά, γιά ν’ αποφύγουν τους πειρατές.)

Εν πάσει περιπτώσει, σαφέστατα δωρικά γνωρίσματα ο φάδερ (την καταεύρισκε με την πεντατονία, όπως κι εγώ, καί τη χορδή του βιολιού την αποκαλούσε «χόρδα»), καί αχαϊκά η μάδερ (αγάπη γιά τα Γράμματα, το θέατρο, τις Καλές Τέχνες -που την έκανε πάσα στον υπογράφοντα-… αλλά, στο χωριό της, μή τυχόν έθιγες την τιμή της αδερφής καί της κόρης, ξηγιόντουσαν μάχαιραν! – οι Αχαιοί τα κάνουνε αυτά, εξαπανέκαθεν!).

Στις προηγούμενες ζωές μου, τώρα, κατά πλειονότητα ήμουν πάλι Έλληνας. Αν καί επίσης (εξακριβωμένες ζωές) :

• μία φορά Κινέζος,
• μία Γιαπωνέζος,
• δύο Άγγλος,
• άλλες δύο Γάλλος,
• άλλες δύο Ατλάντειος (αλλά όχι φίλος με τα καθήκια, τους τρείς δικτάτορες),
• μία Μαγιάνος (έζησα στα μέρη τους, πολύ παλιά όμως· δεν ξέρω κάν αν υπήρχε αυτή η φυλή τότε, ή αν υπήρχε καί λεγόταν έτσι),
• καί μία ακόμη ιερέας των Ίνκας, έναν αιώνα πρό Ισπανών.

Γιά τη ζωή μου στην Κεντρική Αμερική (την προτελευταία από τις παραπάνω) σας έχω ήδη γράψει ένα διηγηματάκι· κι ακόμη ένα γιά τις δύο ζωές μου στο Νησί. Ίσως κάποτε καταπιαστώ με σειρά διηγημάτων καί γιά τις υπόλοιπες, αλλά δεν υπόσχομαι. (Διότι τώρα προέχουν αγρίως άλλα, πολύ σημαντικώτερα.)

. . . . . . . . . .

Τώρα, τί χρειάζονται όλ’ αυτά, τί σημασία έχει (γιά τους άλλους) το προσωπικό ταξίδι μιάς ψυχής (με τα σφάλματά της καί τις αμαρτίες της…) καποιανού x ατόμου, που συναντάς στο Διαδίκτυο, πέρα από έναν ρομαντισμό να περνάει η ώρα;

Έχει, όσον αφορά αυτό που έγραψε η Νάσια στο σχόλιο: ότι (θέλουμε-δέ θέλουμε…) ερχόμαστε καί ξαναρχόμαστε στα ίδια μέρη… συναντιόμαστε καί ξανασυναντιόμαστε, μεμονωμένα καί ως παρέες, τα ίδια άτομα… συνεχίζουμε κοινές εργασίες καί πνευματικές αναζητήσεις, που αφήσαμε στη μέση (λόγωι των θανάτων που μεσολαβήσανε)… συνεχίζουμε ακόμη καί τις έχθρες, που έμειναν μισές… ή τις τελειώνουμε με μιά αγκαλιά, αν εξ αρχής δεν είχαν βάση καί δεν έπρεπε να υπάρχουν.

Δηλαδή, θέλουμε-δέ θέλουμε, ομαδοποιούμαστε σ’ ένα υπο-Μάτριξ.

[Χωρίς αυτό, βέβαια, ν’ αποκλείει νέες γνωριμίες καί νέες εμπειρίες. Απλώς, τα ήδη γνωστά πρόσωπα καί πράγματα, οι ήδη γνωστές δεξιότητες, μας δίνουν μιά τρομερή αρχική ώθηση να προχωρήσουμε σε ψυχική ανέλιξη. Με αγνώστους καί άγνωστες καταστάσεις, απλά ξεκινάμε απ’ το μηδέν.]

Ειδικά γιά μας, δηλαδή γιά την παρέα των αναγνωστών του παρόντος ιστολογίου, αλλά καί των λοιπών «κολλητών» ιστολογίων με τους αναγνώστες τους, αυτό έχει σχέση καί με την ψυχική μας ανέλιξη (όπως προαναφέραμε), αλλά κυρίως καί με όσα θα κληθούμε να κάνουμε λίαν προσεχώς, ώστε να «σουλουπώσουμε» τη χώρα μας μετά τα επερχόμενα γεγονότα (κι αφού τελειώσουν αυτά).

Γιά να μην αναρωτιέστε πού θα βρεθούν οι «στρατιώτες» της προσεχούς ανασυγκροτήσεως της Ελλάδας σε λίγα χρόνια! Καλούμεθα «άνωθεν». (Αν καί είπα ότι τους «άνωθεν» τους χρωστάω ένα σουλτάν μερεμέτ, δίκην Διομήδη της Ιλιάδας, διότι δεν μας ανοίγουν τον δρόμο. Άμα τα κάνουμε όλα μόνοι μας, τί αξία έχει να τους κάνουμε παρέα; 😉 )

. . . . . . . . . .

Υγ 1: Το τί κόσμο έχω διαπιστώσει πως ξέρω κι από άλλες ζωές, δέ λέγεται! Νά, ας πούμε φίλους ιδιοκτήτες άλλων ιστολογίων. (Δεν είναι τυχαίο, που στην παρούσα συγκυρία κάνουμε το ίδιο έργο.) Στη δέ δουλειά μου, ο χαμός!

Επίσης, έχω συναντήσει καί δύο θανάσιμους εχθρούς μου (ναί, συναντάμε καί τους αμετανόητους εχθρούς ημών…), που καί σ’ αυτή τη ζωή μου ξηγήθηκαν πολύ βρώμικα.

Μόνο δύο παρατηρήσεις:

• Ότι πρέπει ήδη να έχεις ένα επίπεδο αντίληψης των πέραν του φυσικού πεδίου πραγμάτων, γιά να καταλάβεις ποιός-είναι-ποιός από τα άτομα που σε περιβάλλουν,
• κι ότι η ικανότητα ειδικά των γυναικών, να καταλαβαίνουν πρώτες ποιά άτομα ξανασυναντάνε από περασμένες κοινές ζωές, είναι εκπληκτική!!!

Οι γυναίκες μ’ έχουν αφήσει άφωνο πολλές φορές· σε αρκετές περιπτώσεις, παρά το ότι γενικώς μου κόβει σε κάτι τέτοια, κατάλαβα με καθυστέρηση ετών, αυτό που κατάλαβαν αυτές αμέσως.

Υγ 2: Από Κρήτη δεν έχω περάσει καθόλου σ’ αυτή τη ζωή. Μόνο μία φορά την είδα από ψηλά, από το αεροπλάνο, επιστρέφοντας από ταξίδι αναψυχής στην Αίγυπτο. (Κι αφού λίγο πρίν, κατά την Κάρπαθο, απόλαυσα κι ένα κυνηγητό των δικών μας F16 με κάτι Τούρκικα, στα 4 χιλιόμετρα από κάτω μας!…)

Σε κάποια προηγούμενη ζωή, ήμουν απλά περαστικός γιά ελάχιστα χρόνια από δυτική Κρήτη· αλλά δεν θέλω ν’ αναφέρω λεπτομέρειες.

Τα παράλια της Μ. Ασίας τα έχω επισκεφθεί μόνο μία φορά (Αλικαρνασσός / Μπόντρουμ). Συναισθήματα; ουδέτερα. Αλλά δεν έχω αναμνήσεις από εκεί, ούτε από άλλες ζωές. Παρεκτός αν δεν μου ήρθαν ακόμη· δεν μου έρχονται όποτε τις θέλω, έρχονται όποτε θέλουν αυτές.

Υγ 3: Ούτε η φάτσα μου, ούτε η χροιά της φωνής μου, ούτε ο τρόπος που μιλάω μοιάζουν με του «τυπικού» Έλληνα· καί δή, του καταγόμενου από τις περιοχές των γονέων μου.

Η βιολογική μου καταγωγή δεν μ’ επηρέασε σε μεγάλο βαθμό ούτε στα βιολογικά μου γνωρίσματα, ούτε (ακόμη περισσότερο) στον τρόπο του σκέπτεσθαι. Σε άλλους ανθρώπους, βέβαια, αυτή αποτελεί χαριτωμένο γνώρισμα αναφοράς (μαζί με ντοπιολαλιές, κτλ)· καί σ’ άλλους, ακόμη, αποτελεί τροχοπέδη καί φυλακή: μόνο το δικό τους το χωριό είναι το καλύτερο, μόνο τα δικά τους τα τραγούδια κι οι χοροί αξίζουν, μόνον οι δικές τους οι γυναίκες ξέρουν να φτιάχνουν πχ μουσακά καί σκορδαλιά, κτλ κτλ. Ουδέν σχόλιον επ’ αυτού.

Εξισλαμισμοί Ελλήνων – 3α

(προηγούμενο)

. . . . . . . . . .

Πάμε, τώρα, στις ίδιες τις ρίζες του κακού!

. . . . . . . . . .

β4. «Εξισλαμισμοί» …πρό Χριστού!!!

Καί στην πολύ βαθειά αρχαιότητα. Απο τον Κατακλυσμό, μέχρι τα χρόνια του Τρωϊκού· αλλά κι αργότερα.

Κι όχι, ο τίτλος της ενότητας δεν είναι παράλογος.

. . . . . . . . . .

Τα όσα ακολουθούν, είναι (απολύτως προσωπική) προσπάθεια ν’ ανασυστήσω το απώτατο παρελθόν του έθνους μας με χρήση κυρίως:

• των (ελλιπών / κεκαλυμμένων) στοιχείων της Μυθολογίας μας (καθώς καί των Μυθολογιών, ή/καί θρησκευτικών κειμένων άλλων λαών),
• της λαογραφίας,
• καί της συμπερασματικής λογικής.

Βέβαια, πολλές φορές βοηθάνε καί τα επιστημονικά μου εφόδια.

Επαναλαμβάνω, όμως, ακόμη μία φορά πως αυτή γενικώς είναι η μέθοδος που χρησιμοποιώ, γιά ν’ αναζητώ την αλήθεια. (Οποιανού, τώρα, δεν του αρέσει, αδιαφορώ πλήρως· ας φτιάξει δικό του ιστολόγιο, να μας πεί τα δικά του. Τζάμπα είναι.)

. . . . . . . . . .

Γιά να μή σας βασανίζω, η κατάσταση στα πολύ-πολύ παλιά χρόνια (που μας ενδιαφέρουν) είχε ως εξής – αν καί αναγκάζομαι σε μακρά εισαγωγή:

. . . . . . . . . .

i. Κρόνος

Λίγο πρίν την καταβύθιση της Ατλαντίδας, καί κατά τη διάρκεια των πολεμικών προετοιμασιών της γιά την επίθεση εναντίον της Ελλάδας (καί των λοιπών εθνών της ανατολικής Μεσογείου), οι τρείς «αόρατοι» δικτάτορες του νησιού επανέφεραν -ενεργώντας περίπου σαν τον Ιουλιανό– την πανάρχαιη θρησκεία του Κρόνου, του κατ’ εξοχήν θεού της χώρας εκείνης. Αυτή, βέβαια, ποτέ δεν έλειψε, αλλά στη διάρκεια των αιώνων άλλαξε μορφή.

Ενώι στην αρχή ο Κρόνος ήταν ένας x θεός, όπως όλοι οι θεοί όλων των χωρών, κι οι νησιώτες υπήκοοί του περνούσαν καλά…

[…Αυτές ακριβώς είναι οι «χρυσές ημέρες της βασιλείας του Κρόνου», που αναφέρει η Μυθολογία μας!

Καταλάβατε, τώρα, πού αναφέρεται η έκφραση «Χρυσή Αυγή», καί γιατί τη διάλεξε γιά το «περιστύλιό» της η παρέα του ΜακΓκρέγκορ-Μάδερζ;… καί την υιοθέτησε ενθάδε κι ο κυρ-Νικολάκης;

Όχι αντιρρητικές «εξυπνάδες» δεν θ’ ανεχτώ εδώ, αλλά ούτε κίχ!

Όχι καί να μας πουλάει μυαλό η αγγλίτσα κι η μασωνία της!]

…κάπου στη διαδρομή ο Κρόνος έγινε αιμοβόρος. Προφανώς σε δύσκολες εποχές στερήσεων, πολέμων, κτλ.

[«Τρώει τα παιδιά του», κτλ – αναφορά (εκτός των άλλων πιθανών ερμηνειών) καί στις «απαραίτητες» ανθρωποθυσίες, ειδικά παιδιών, «γιά να στεριώσει η χώρα», κτλ που λέει η λαογραφία.

Το φαινόμενο ειδικά παιδοθυσιών το κράτησαν μέχρι τους ιστορικούς αιώνες σχεδόν όλοι οι λαοί της Κεντρικής Αμερικής -Αζτέκοι, Μάγιας, καί λοιποί-, συν οι Ίνκας. Στους τελευταίους, απλώς δεν υπήρχε βίαιη θυσία· αυτοί αφήναν τα προς θυσία παιδιά χωρίς εφόδια, να ξεπαγιάζουν στα χιονισμένα βουνά, μέσα στην ερημιά, καί να πεθαίνουν από υποθερμία. Ενώι οι άλλοι διέπρατταν φρικαλεότητες, πχ τους έσπαζαν τα κόκκαλα· πράγματα που καταγγέλουν οι χρονικογράφοι των -επίσης καθαρμάτων- Κονκισταδόρες, αλλά μέχρι σήμερα δεν γινόντουσαν πιστευτά…

…έως ότου βρέθηκαν πολύ πρόσφατα σε ανασκαφές στην Πόλη του Μεξικού σκελετοί παιδιών με σπασμένα κόκκαλα, σε ομαδικές ταφές.]

Καί κάπου αργότερα ο Κρόνος παραμερίστηκε σε κάποια γωνιά στους μύθους της Ατλάντειας προϊστορίας, απλώς θυμίζοντας πως οι εκάστοτε βασιλείς της ήταν απόγονοί του (Άτλας, κτλ)…

…γιά να πάρει τη θέση του ο Ποσειδών, ως ναυτικός κυρίαρχος των θαλασσών.

Η λέξη «Ποσειδών» ετυμολογείται από τις: πότι δάν, δηλαδή: «ο ισχυρός κύριος αυτής της γής». Προφανώς στην αρχή ήταν στεριανός θεός· κι άλλο τόσο προφανώς, τον έφεραν μαζί τους Έλληνες ναυτικοί, έποικοι στο νησί. Ώστε, τελικά έγινε θαλασσινός θεός, καί κύριος των θαλασσών καί των ναυτικών ταξιδιών… καί ο μέγιστος θεός της επίσης θαλασσοκράτειρας Ατλαντίδας. Νησί ήταν, στο κάτω-κάτω! Αν δεν είχε σχέση με τη θάλασσα, με τί θα είχε;! (Της οποίας Ατλαντίδας η πρωτεύουσα -με το κατά Πλάτωνα τοπογραφικό σχέδιο των ομοκέντρων κυκλικών λιμανιών, κτλ- δεν λεγόταν «Ατλαντίδα», αλλά Ποσείδια.)

Ωστόσο, ο Κρόνος φαίνεται πως κατά τις παραμονές του πολέμου επανήλθε (καί μάλλον με το ζόρι – με δικτατορικά διατάγματα) ως κυρίαρχος θεός της Ατλαντίδας (…καταγωγή βασιλέων, «εθνικόφρων» προπαγάνδα να πάει πρόθυμα να σκοτωθεί η πλέμπα γιά τις φιλοδοξίες των δικτατόρων, κτλ), καί δή με το βίαιο πρόσωπό του. Απόλυτα κατανοητό, πάντως, διότι σε πόλεμο δεν βάζεις γιά νοητό αρχιστράτηγο έναν ειρηνιστή!

. . . . . . . . . .

ii. Ελληνοατλαντικός πόλεμος

Βρισκόμαστε στα 9,600 πΧ.

Ξεκινάει ο πόλεμος, μόνο που δεν εξελίσσεται όπως τον περίμενε η δικτατορική τριανδρία της Ατλαντίδας. Τα υπερόπλα των Ελλήνων τους καταβυθίζουν το νησί· αλλά, δυστυχώς, ίσχυσε καί η παροιμία: «Κι εμείς κακό χερόβολο, κι εσείς κακό δεμάτι!»

Η Ελλάδα πλημμυρίζει από συνεχείς καταρρακτώδεις βροχές (πχ Θεσσαλία), ως αποτέλεσμα της αντιδράσεως της ατμόσφαιρας στις τρομερές διαταραχές του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, που επέφεραν τα υπερόπλα μας, ταρακουνιέται συθέμελα από δυνατούς σεισμούς, αλλάζει δραστικά η γεωμορφολογία της καί καταστρέφονται οι τότε πόλεις της, σκοτώνονται αρκετοί κάτοικοί της…

…καί, σα να μην έφταναν αυτά, λίγο πρίν την καταβύθιση, οι Άτλαντες επετέθησαν εναντίον της χώρας μας με κυκλωτικό σχέδιο. Κατσικώθηκαν στη σημερινή Καλαμάτα, αλλά έφαγαν τα μούτρα τους στη Ναύπακτο· κι όσοι μπόρεσαν καί πέρασαν τις δικές μας γραμμές άμυνας, έφαγαν κι αυτοί τα μούτρα τους στην Οίτη, καί τελείωσε (σχετικώς) το παραμύθι. (Σχετικώς, διότι αργότερα οι -δήθεν συνθηκολογημένοι- απόγονοί τους μπαίνανε μέσα στα ιερατεία καί τις ηγετικές δυναστείες μας, καί διέβρωναν ό,τι μπορούσαν. Τα ίδια κάνανε καί πχ στην Αίγυπτο.)

«Αντικειμενικός στόχος» του στρατού των Ατλάντων ήταν η τότε πρωτεύουσα της Ελλάδας, η Διμένεα, ευρισκόμενη λίγο έξω από τον σημερινό Βόλο. (Δεν θα το αναλύσω, όμως, αυτό.) Εξ ού καί η πορεία τους, από Ναύπακτο μέχρι Οίτη.

Υπήρχαν, όμως, κι άλλοι, που είχαν διεκπεραιωθεί στη Μ. Ασία, γιά να επιτεθούν εξ ανατολών. Αυτούς, τους κυνήγησαν οι δικοί μας κάπου χίλια με χίλια πεντακόσια χρόνια μετά, μέχρι την Ινδία καί την Κίνα, όπου καί παρέμειναν (οι δικοί μας), ξεκομμένοι πλέον από την κυρίως Ελλάδα καί μή επιστρέφοντας ποτέ. (Δεν θ’ αναλύσω εδώ τους λόγους, γιατί συνέβη αυτό.) Είναι ακριβώς αυτοί, των οποίων τους απογόνους συνάντησε πολύ αργότερα ο Μ. Αλέξανδρος, καί τον ρώτησαν γιατί τους επιτίθεται, ενώι κι οι ίδιοι είναι Έλληνες – καί μάλιστα, του έδειξαν ότι καλλιεργούν κισσό καί αμπέλια προς τιμήν του Διονύσου.

Κι εκεί (στους πρόποδες του Θιβέτ) βρίσκονται μέχρι σήμερα! Άλλη ιστορία, όμως, αυτή.

Γιά να καταλάβετε καί το γιατί πολλές Ελληνικές λέξεις είναι αυτούσιες καί Ινδικές (βάσανος = βασάνας, μέγας ρήξ = μαχαράτζα, κτλ), καί το πώς βρέθηκαν εκεί πέρα Έλληνες πρό Μ. Αλεξάνδρου. Όλ’ αυτά, όχι, βέβαια, λόγωι των ανυπάρκτων «Ινδοευρωπαίων» του τέκτονα (καί υπουργού …αποικιών της αγγλίτσας! – έμ, τί άλλο;! ως αποικία τους μας έβλεπε, όχι ως πανάρχαιη φυλή υψηλού πολιτισμού!) λόρδου Μπάλβερ-Λύττον.

[Υπάρχει καί το θέμα των θρησκευτικών αντιλήψεων στις Βέδδες… αν, δηλαδή, ταυτίζονται -καί μέχρι ποιό βαθμό- με τις αντίστοιχες των παναρχαίων Ελλήνων, αλλά καί τις σημερινές δικές μας!

Όπως καί το τί –καί ποιούς– γύρευαν εκεί πέρα διάφοροι «μύστες», πχ Γκουρτζίεφφ.

Θέματα ούλτρα καυτά, τζίζ-τζίζ-τζίζ, τα οποία εννοείται ότι δεν θα θίξω εδώ. Η έρευνα, όμως, παραμένει ελεύθερη γιά όποιον θέλει.]

. . . . . . . . . .

Περνάνε τα χρόνια κι οι αιώνες.

Οι Άτλαντες, όμως… κι εννοώ, οι Ατλαντόφρονες (διότι, δυστυχώς, στο γενικό επίπεδο των δύο λαών, ο πόλεμος αυτός ήταν ένας ακόμη εμφύλιος, η κατάρα της φυλής μας!…), ουδέποτε εγκατέλειψαν τις προσπάθειες να εκδικηθούν καί τελικά να καταλάβουν την Ελλάδα· επιτιθέμενοι, όμως, αυτή τη φορά από ανατολικά. Αρχίζουν, λοιπόν, τις επιδρομές – διότι η κατάσταση δεν σήκωσε αναμέτρηση τακτικών στρατών.

Την εποχή που λέμε, κάπου στα 5,000 με 3,500 πΧ, κι αυτοί κι εμείς ήμασταν σε κατάσταση διαλύσεως· εμείς, μάλλον χειρότερα. Ανοργάνωτα μπουλούκια, παναπεί, που απλώς προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Αυτοί, βέβαια, είχαν προικιό καί τον μεγαλοϊδεατισμό των προγόνων τους!

Έτσι, καί με ορμητήριο τη Μ. Ασία, πραγματοποιούν επιδρομές εναντίον της κυρίως Ελλάδας… καί φαίνεται πως έχουν κάποιες επιτυχίες στην κατάληψη εδαφών – κυρίως πεδινών. Στα ορεινά, βέβαια, είχαν αποτραβηχτεί οι δικοί μας κι αντιστεκόντουσαν όπως μπορούσαν. Σας ξαναδείχνω (από δημοσίευση 8 ετών πρίν, από το παλιό ιστολόγιο) τον οικογενειακό τάφο του οπλαρχηγού των Δρυόπων Miloqqese (μάλλον «Μολοσσού» – κι ίσως όχι ως όνομα, αλλά ως τίτλου), που βρίσκεται χαμένος κάπου στα βουνά της Ρούμελης καί τελείως άγνωστος στους πολλούς. (Κι άσε την «επίσημη» Αρχαιολογία…) Δυστυχώς, συλημένος από απροσδιόριστους αρχαίους χρόνους.

Κι εδώ, η ζωγραφική προσπάθειά μου αναπαράστασης της ταφής:

. . . . . . . . . .

[Τώρα, βέβαια, η ομαδική ταφή δείχνει ομαδικό, ταυτόχρονο θάνατο· αν καί είναι απίθανο να σκαλίστηκε ο τάφος τόσο γρήγορα, πριν σαπίσουν τα πτώματα. Προφανώς είχαν κάποια μέθοδο, που τα διατήρησαν μέχρι την ταφή. Μπορεί καί να τα έκαψαν καί μετά να έθαψαν τα οστά, αν καί δεν το νομίζω. Η εποχή, που τοποθετώ τον Miloqqese, δηλαδή το 4,500 πΧ, είναι προς το τέλος της εποχή των Διδύμων, οπότε λογικά τα ταφικά έθιμα είχαν να κάνουν με τον αέρα, όχι με τη φωτιά.

Ίσως άφησαν τα πτώματα να σαπίσουν στον αέρα (Δίδυμοι, αέρας), όπως κάνανε οι Ινδιάνοι της Αμερικής καί κάνουν μέχρι σήμερα οι Ζωροάστρες Πέρσες, καί μετά έθαψαν (Ταύρος, γή) τα υπολείμματτά τους. Ποιός να ξέρει!… Εμείς, πάντως, πάντα δίνουμε αφορμή γιά έρευνες, γιά όποιον θέλει να τις συνεχίσει. Δεν περιοριζόμαστε σε ξερές αφηγήσεις. Γι’ αυτό κάνουμε τέτοιες παρεκβάσεις από την κύρια ροή του κειμένου.

Τώρα, θα μου πείς… αν είναι έτσι, με την ίδια λογική εμείς, στην εποχή των Ιχθύων (στοιχείο του νερού), τους πεθαμένους έπρεπε να τους πετάμε στη θάλασσα. Αλλά τους θάβουμε. Ειλικρινά, δεν γνωρίζω γιατί· ίσως τιμούμε το πραγματικό ζώδιο της Ελλάδας (Ταύρος, γή), ως αρχαίου πολιτισμού.

. . . . . . . . . .

Εν πάσει περιπτώσει, ταυτόχρονος θάνατος καί ταυτόχρονη ταφή δείχνουν:

• είτε ομαδική σφαγή από εχθρούς (αρκεί αυτοί ν’ άφησαν τα πτώματα επί τόπου, καί να μην τα πήραν μαζί τους γιά διαπόμπευση),
• είτε δηλητηρίαση (πάλι από εχθρούς -κρυφούς-, ή συνομώτες),
• ή, έστω, δηλητηρίαση από κακοπαρασκευασμένη / ακατάλληλη τροφή (απίθανο, όμως, γιά τόσο δεμένους με τη Φύση ανθρώπους· παρεκτός κι αν δεν το πρόσεξαν, πχ έφαγαν μισοσαπισμένα κόλλυβα με ερυσίβη),
• είτε ταυτόχρονη προσβολή από θανατηφόρα ασθένεια.

Ποιός να ξέρει!… Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ούτε οστά· πολλά θα εύρισκε απ’ αυτά η σημερινή εργαστηριακή ανάλυση.]

. . . . . . . . . .

Μαζί, όμως, με τις (έστω, πρόσκαιρες) κατακτήσεις εδαφών στην κυρίως Ελλάδα, οι Άτλαντες επέβαλαν καί αλλαξοπιστίες σε όσους Έλληνες αιχμαλώτισαν καί βρήκαν μπόσικους· δηλαδή, τους κάνανε (με την απειλή βίας – ίσως καί με πειθώ / κίνητρα, δεν το αποκλείω) πιστούς του Κρόνου. Φυσικά, η επιβολή της πολιτικής ατζέντας (δηλαδή, η νοητική προπαγάνδα στους Έλληνες της εποχής να μισήσουν τους προγόνους τους) ακολούθησε μετά… ώστε, στις επόμενες επιδρομές τους, οι Άτλαντες να συναντούν έναν ισχυρό πυρήνα «φιλίων δυνάμεων» (καί εν όπλοις συμμάχων, δυστυχώς), επάνω στον οποίο να βασίζονται, γιά να ξεπαστρέψουν τους υπόλοιπους Έλληνες.

Αυτοί ακριβώς οι αλλαξοπιστήσαντες είναι ο πρώτος πυρήνας Κρονίων Πελασγών…

…καί, ναί, σωστά μαντέψατε: η Ιστορία επαναλαμβάνεται! (Δυστυχώς, όχι πάντα ως φάρσα.)

. . . . . . . . . .

iii. 3,500 πΧ

Φαίνεται πως, γιά τη μία, μιάμιση χιλετία που διήρκεσαν οι επιδρομές, η κατάσταση παράγινε. Αλλά φαίνεται καί πως τελικά οι Έλληνες συνήψαν συντριπτική νίκη εναντίον Ατλάντων καί Κρονίων Πελασγών, με αποτέλεσμα οι μεν πρώτοι να λουφάξουν γιά περίπου τρείς χιλιετίες (πλήν σποραδικών επιδρομών πειρατικού χαρακτήρα – καί πονηρών διεισδύσεων στα ιερατεία καί τις δυναστείες μας), οι δέ δεύτεροι να διασκορπιστούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Σας το έχω ξαναπεί: όπου βλέπετε σημαίες, ή οικόσημα με έμβλημα τον αετό, αυτοί οι λαοί είναι απόγονοι Πελασγών. Περισσότερο Κρονίων, πχ Πρώσσοι, που μας μισούν όσο τίποτε (αν κι ο αετός είναι τοτεμικό πτηνό του Διός), αλλά σαφώς καί Διΐων. Παρατηρώντας στον χάρτη τις σημαίες με τον αετό, θα καταλάβετε καί πού πήγαν οι (βιαίως) διωγμένοι από εδώ ηττημένοι Πελασγοί του Κρόνου. (Ενδιαφέρον θέμα, αλλά ξεχωριστό.)

Σημειωτέον, ότι τη χρονολογία οριστικής εκδιώξεως των Πελασγών από την Ελλάδα, το 3,500 πΧ, δεν τη δίνω εγώ, αλλά η «επίσημη» Αρχαιολογία! Η οποία, όπως γνωρίζετε, είναι τρομερά φειδωλή στο να πάει σε χρονολογίες πρό του 2,000 πΧ. (Είναι από μόνη της; την έκαναν οι εξ αγγλίτσας στοές; αδιάφορο· το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: σύμφωνα με τα «επίσημα» κιτάπια, οι Έλληνες «δεν έχουμε» Ιστορία, που φτάνει παραπίσω.)

. . . . . . . . . .

Κλείνοντας την ενότητα, οφείλω να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες στον «Μποτίλια», που μου άνοιξε τα μάτια, πως η εκδίωξη των Πελασγών ήταν λόγωι θρησκευτικών διαφορών με τους λοιπούς Έλληνες (Διΐους Πελασγούς) της εποχής.

Γνώριζα από παλιά ότι οι Πελασγοί έφυγαν από την Αττική το 3,500 πΧ, ότι μετά ήρθαν Ίωνες, αλλά έφυγαν κι αυτοί, κτλ κτλ, αλλά δεν καταλάβαινα τον λόγο γιατί τόσο μίσος μεταξύ Ελλήνων· κι ούτε έβρισκα αναφορές, που να μιλάνε στα ίσα. Έτσι, ήταν αρκετή μιά πρόταση του «Μποτίλια», γιά να ξεκλειδώσει στο μυαλό μου σχεδόν όλο το πάζλ της «άγνωστης» Προϊστορίας μας, από το 9,600 πΧ μέχρι καί την κλασική αρχαιότητα.

Δυστυχώς, ούτε ο Ελληνοατλαντικός πόλεμος τελείωσε το 3,500 πΧ, ούτε η μετεξέλιξή του, ο Τρωϊκός! Συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας, αν καί όχι (ακόμη ξανά…) ενόπλως.

(επόμενο)

Εξισλαμισμοί Ελλήνων – 2

(προηγούμενο)

. . . . . . . . . .

Να μην παραλείψω τη διαπίστωση, ότι τα άτομα αυτά που εξισλαμίστηκαν, είναι / ήταν τελείως ανιστόρητα. Αν είχαν έστω καί λίγο μάθει τί ήταν η Τουρκοκρατία (Οθωμανοκρατία, σωστότερα), ή ποιός ήταν πχ ο Αθανάσιος Διάκος, θ’ ακούγανε «ισλάμ» καί θα φτύνανε.

[Αν μάθαιναν καί γιά τον Γιώργαρο τον Καραϊσκάκη… δε σου λέω τί θα λέγανε! 🙂 Ειδικά ο Γιώργαρος είναι ζώσα πραγματικότης καί μας εμπνέει διαρκώς. Δεν είναι μονάχα ένα κάδρο σε σχολικές αίθουσες.]

. . . . . . . . . .

Συνελόντι τώι λόγωι: όσο οι εξισλαμισμοί Ελλήνων του εξωτερικού συνιστούν μεμονωμένες περιπτώσεις, το πράγμα ελέγχεται. Μόνο να μή γίνει μόδα – καί δή, στα καθ’ ημάς, οπότε θα τρέχουμε καί δεν θα φτάνουμε!

Προς το παρόν, ο κίνδυνος «προσηλυτισμού» των αλαφρών ατόμων στην Ελλάδα προέρχεται από τα διάφορα σαχλοκινήματα, τύπου: «δικαιωματισμός», «Αριστερά της πολιτικής ορθότητας», καί τα ρέστα. Σ’ αυτά πρέπει να ρίξουμε το βάρος της ιδεολογικής μας άμυνας. Άλλως τε, φροντίζουν τα ίδια τα ισλαμολάθρο να μας θυμίζουν καθημερινώς με τα έργα τους (δηλαδή, την παράβαση κάθε διάταξης του Ποινικού μας Κώδικα) τη βδελυρή εποχή της Τουρκοκρατίας!… ώστε να μη χρειάζεται να δώσουμε εμείς ιδεολογικό πόλεμο υπέρ των πατρίων εθνικών αξιών. (Σιγά, τώρα, μην κάτσουμε ν’ αντιμετωπίσουμε ιδεολογικώς το σκυλολόϊ των «δομών» καί τους ηλίθιους τους υποστηρικτές του!)

Μόνον οι «δικαιωματιστές» μαλάκες δεν καταλαβαίνουν πού μπλέξαμε. (Αντιθέτως, οι «δικαιωματιστές» πράκτορες το καταλαβαίνουν άριστα.)

. . . . . . . . . .

Ως υστερόγραφο στην ενότητα, αξίζει ν’ αναφέρω τη θυμοσοφία του Παλαιού!

«- Γιατί πάνε καί μπλέκουνε οι δικοί μας με τους μουλλάδες, έ; Έ, πώς πάνε καί μπλέκουν άλλοι με τα ναρκωτικά;!», είπε.

Συμπυκνωμένος λόγος! Δεν χρειάζεται προσθήκες, ή επεξηγήσεις.

. . . . . . . . . .

β2. Τουρκοκρατία (Οθωμανοκρατία)

Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι εδώ.

Μόνο να θυμίσω ότι την Τουρκοκρατία την βρίζουμε νυχθημερόν, αλλά περνάμε στο ντούκου την -κάθε είδους- Φραγκοκρατία, που προηγήθηκε δυόμιση αιώνες… καί συνεχίστηκε σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας (πχ Κρήτη) παράλληλα με την Κατοχή των Τουρκαλάδων, μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα. (Στα δέ Επτάνησα έφτασε μέχρι τις αρχές του 19ου. Να μη σου πώ μέχρι τα μέσα του, όταν αυτά προσαρτήθηκαν στην Ελλάδα.) Βέεεεβαια!!!… «Πολιτισμένοι», μαθές, οι Φράγκοι!!! Γι’ αυτό δεν τους καταχεριάζουμε ιστορικώς καί βιβλιογραφικώς. (Κι αν κάποιος ιστορικός τυγχάνει καί ποδίτσας, ή κομματόσκυλο, τότε είναι που «ανήκομεν εις της Δύσιν», καί θα το βουλώσει.)

Η διαφορά τους; Πιό πρακτικοί καί πιό πονηροί οι Τούρκοι, μάζεψαν με το ζόρι καί προσηλύτισαν παιδιά δικά μας, τα οποία ξεκόπηκαν γιά πάντα από τον Ελληνισμό. (Αντιστοίχως, καί από άλλες εθνικότητες.) Ευτυχώς, όμως, δεν ενδιαφέρθηκαν γι’ αλλοίωση του Ελληνικού πνεύματος όσων παρέμειναν 100% Έλληνες Ορθόδοξοι. (…Καί ραγιάδες, καί φορολογικά υποζύγια.) Γιά τον Τούρκο, η χατζάρα νά ‘ν’ καλά (ως μέσον …πειθούς 🙂 ), καί τα βιβλία ποιός τα χέζει!

Αντιθέτως, οι Φράγκοι, ως πιό ουσιαστικοί, χτύπησαν στο ψαχνό: από το 1204 τσούρνεψαν ό,τι αξιόλογο βιβλίο βρήκαν (από πού προέρχονται, νομίζετε, οι «στερεότυπες εκδόσεις» των αρχαίων ημών Οξφόρδης / Λειψίας; ), καί δοκίμασαν να υποδουλώσουν πνευματικώς την Ορθοδοξία στο «πρωτείο» της Παλαιάς Ρώμης – καί τους πιστούς στον καθολικισμό. Βέβαια, όταν είδαν ότι οι ραγιάδες καί τους αντιπαθούσαν, καί δεν έπαιρναν από φλουϊέρα, μας παράτησαν στην ησυχία μας καί αρκέστηκαν κάθε φορά στο να καπελλώνουν την πνευματική ηγεσία μας καί τα ιδεολογικά ρεύματα (βλέπε Κοραή).

Ακόμη μία διαφορά τους με τους Τουρκαλάδες, είναι πως οι τελευταίοι συνεχίζουν στις μέρες μας τις προσπάθειες εδαφικής επανακατακτήσεως της Ελλάδας, ενώι οι Φράγκοι της πνευματικής τοιαύτης.

Τέλος πάντων, Κρόνιο καί το Βατικανό, Κρόνιο καί το ισλάμ… αλλά το θέμα μας είναι καθαρά το τελευταίο.

. . . . . . . . . .

Πρίν κλείσουμε την ενότητα, οφείλω να επισημάνω ότι ένα πολύ αξιόλογο σύγγραμμα γιά τη μελέτη της βδελυρής αυτής περιόδου, είναι το έργο «Οι Μαυρόλυκοι» του Θανάση Πετσάλη-Διομήδη. (Τετράτομο αρχικά, στο κλασικό μικρό σχήμα των βιβλίων της -πάλαι ποτέ- «Εστίας»· τώρα, με τις επανεκδόσεις σε μονοτονικό καί τα ρέστα, δεν γνωρίζω. Επίσης, σημειωτέον ότι «Μαυρόλυκοι» ήταν το σόι της μητέρας του Ρήγα Φερραίου.)

Το διαβάζεις… κι απ’ τη μία τρελλαίνεσαι… αναρωτιέσαι: «- Τί πέρασε κι αυτό το έθνος μας, ρέ φούστη μου, γιά να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως ημιελεύθεροι!!!»… κι απ’ την άλλη σε πιάνουν τα νευρικά γέλια, όταν διαβάζεις γιά το πώς τα αρπαγμένα Ελληνάκια καταλήγανε στα τάγματα γενιτσάρων.

Το αρπαγμένο Ελληνάκι (αγόρι – τα κορίτσια είχαν άλλο …τυχερό), αφού πρώτα του κάνανε περιτομή καί το «βαφτίζανε» μωαμεθανάκι, το κλείνανε αρχικά σε ιεροδιδασκαλείο (μεντρεσέ). Όπου, ανάμεσα σε αυστηρή ζωή (έκανε χαμαλοδουλειές, καθάριζε, υπηρετούσε, κτλ) καί τις φάπες του ιμάμη, μάθαινε να τουρλοκωλιάζεται πεντάκις ημερησίως καί να ψέλνει αυτούς τους μακρόσυρτους αμανέδες μπούρ-μπούρ-μπούρ του μουεζίνη, μέχρι που γινότανε 18 ετών. (Στο περίπου, δηλαδή, διότι οι Τουρκαλάδες που αρπάζανε παιδιά, δεν ζητούσαν απ’ τους γονείς πληφορίες γιά το πότε γεννήθηκαν αυτά, ούτε ληξιαρχικές πράξεις. Απλώς, την ημέρα της αρπαγής υπολόγιζαν με το μάτι να είναι έως 7 ετών το πολύ.)

Τότε, έφτανε η μέρα που θα εντασσόταν στα τάγματα των γενιτσάρων. Λαμπρή ημέρα! Σημαίες, μουσικές, όμορφα ρούχα, όμορφες στολές, τραπεζώματα, λόγοι επισήμων, χαρές καί πανηγύρια! Όταν, λοιπόν, τέλειωνε το ντερλίκωμα, τα πήγαιναν τα παιδιά στο τάγμα… όπου ο διοικητής, αντί να τα καλοδεχτεί, τα έβαζε στη σειρά το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο, τ’ άρπαζε απ’ τ’ αυτιά (τους τα τραβούσε μέχρι ξερριζώματος) καί τα πλάκωνε στο σκατόξυλο μέχρι λιποθυμίας (τους)! Αυτό, λέει, γινόταν, γιά να μάθει ο νέος γενίτσαρος ότι η ζωή είναι σκληρή· δεν είναι πάντα τραπεζώματα καί γλέντια.

Εν πάσει περιπτώσει, είναι τόσο τραγικά γελοίο!… Σαν πχ να πέρασες πανεπιστήμιο, καί να σε πλακώνει ο πατέρας σου στις φάπες μπροστά στους συγγενείς!…

Έτσι, γιά να καταλάβουν καλά μερικοί-μερικοί πόσο πολιτισμένο είναι το ισλάμ, που μας το κουβαλάνε εδώ γιά «πολυπολιτισμό», καί τί ακριβώς σημαίνουν τα «ανοιχτά σύνορα» καί οι λοιπές ιδεολογικές κουράδες τους. (Άλλως τε, καί τώι καιρώι εκείνωι οι Τουρκαλάδες όλα τα σύνορα ανοιχτά τα βλέπανε. Δεν άλλαξε καί τίποτε.)

. . . . . . . . . .

Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον θέμα γιά έρευνα (παρά την τραγικότητα του βίαιου εξισλαμισμού των Ελλήνων) – καί κλείνω την ενότητα· το υπόσχομαι: στους γενίτσαρους υπήρχαν καί …ταξικές διαφορές!!!

Συγκεκριμένα, τα παιδιά, που αναφέραμε πρίν, επάνδρωναν τα τάγματα του Πεζικού των γενιτσάρων, καί προερχόντουσαν κυρίως από φτωχές οικογένεις χωρικών. Αντιθέτως, το γενιτσαρικό Ιππικό, δηλαδή οι έφιπποι γενίτσαροι («σπαχήδες», ή «σπαήδες») προερχόντουσαν από παιδιά αρχοντικών οικογενειών· πχ κάτι ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας, ή της Ουγγαρίας, ή της Σερβίας ξέρω ‘γώ, ή εξισλαμισμένων αρχοντικών οικογενειών του Βυζαντίου (δες σχετικό βιβλίο με πληροφορίες), κτλ. Ο λόγος, βέβαια, που αυτά τα παιδιά των αρχόντων γινόντουσαν μωαμεθανάκια καί γενιτσαράκια, δεν ήταν μονάχα η βίαιη αρπαγή τους (μετά από ήττα των γονέων τους σε μάχη). Ήταν καί λόγοι συμφέροντος (οικειοθελής εξισλαμισμός όλης της οικογένειας, μή χάσει τα πλούτη της), ή τηρήσεως συνθηκών – πχ στέλνανε παιδιά να μεγαλώσουν στη σουλτανική αυλή ως όμηροι, γιά να τηρούνται υπογεγραμμένες συνθήκες… κι εκεί, τα ξεγελούσανε με καραμέλες ξέρω ‘γώ, καί τους κόβανε στην άκρη το παιδικό τσουτσουνάκι! 🙂

[Παλιά δουλειά η συμπεφωνημένη ομηρία παιδιών στην αυλή του εχθρού, από την εποχή τουλάχιστον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας! Μέχρι κι ο Αννίβας κι ο Αττίλας μεγάλωσαν στη Ρώμη, οι δε γάμοι Βυζαντινών πριγκηπισσών με βαρβάρους ηγεμόνες δίναν καί παίρναν.]

Εν πάσει περιπτώσει, οι πεζοί γενίτσαροι καί οι έφιπποι δεν χωνεύανε οι μέν τους δέ – οι δε συνομωσίες αναμεταξύ τους πήγαιναν σύννεφο! Ιστορική πραγματικότητα.

. . . . . . . . . .

β3. Περίοδος πρό του 1453

Η περίοδος αυτή είναι σχετικά άγνωστη· καί διότι δεν την πολυαναφέρουν τα βιβλία της Ιστορίας (έστω, τα σχολικά), καί διότι ενστικτωδώς την προσπερνάμε. Περίοδος μεγίστης παρακμής, γάρ. Πρέπει να ψάξει κανείς επισταμένως, να μάθει τα τότε χάλια μας.

…Καί, πιστέψτε με, ζεματάει.

. . . . . . . . . .

Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, άλλως Βυζάντιο, αφού διήλθε διά πυρός καί σιδήρου (καί πάντοτε… ώ, τί σύμπτωσις!… όποτε πήγαινε να γίνει καταφανώς Ελληνικού χαρακτήρα!), έφτασε στον κολοφώνα της επί Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου. Μετά τον θάνατο του οποίου, όμως (το 1025), καί με διαρκή κατήφορο επί σχεδόν μισό αιώνα, το κράτος διαλύθηκε. Πολλά τα δεινά… αιματηροί εμφύλιοι, ραδιουργίες της «κρύπτο» σκατοοικογένειας των Δουκών καί του συγγενή τους, του Φελλού, με αποκορύφωμα την προδοσία των σκατιάδων αυτών εις βάρος του Ρωμανού Δ’ Διογένη, έφεραν:

• Τους Τουρκαλάδες στη Μ. Ασία, μόνιμα πιά μετά το Ματζικέρτ.
• Την επιβεβαίωση της Τουρκικής παρουσίας μετά τη δεύτερη γερή φάπα, στο Μυριοκέφαλον.
• Τους Δυτικούς, που μυρίστηκαν διαλυμένο κράτος, κι έσπευσαν να ντερλικώσουν κοψίδια. (Οι Νορμανδοί πρώτα, το 1204 μετά. Η δυναστεία των Κομνηνών απλώς φρενάρισε λίγο την κατρακύλα.)
• Τη διάλυση της Αυτοκρατορίας σε τέσσερεις …υπο-αυτοκρατορίες καί δεσποτάτα, παναπεί κρατίδια ανίσχυρα καί αλληλοϋποβλεπόμενα. (Φτάσανε μέχρι καί σε μεταξύ τους άγριες πολεμικές συγκρούσεις, αρκετές φορές· με συμμάχους όχι Έλληνες, αλλά πρώην καί νύν κι αργότερα εχθρούς – Τούρκους, Βουλγάρους, Φράγκους… Προκόψανε!!!)
• Τους Φράγκους καί τους Ενετούς ν’ αλωνίζουν καθ’ άπασα την Ελλάδα.
• Την κατάκτηση από τους Τούρκους περιοχών με Ελληνικό πληθυσμό, που αυτοί κατελάμβαναν στ’ ανατολικά (πχ Καππαδοκία), καί την κατοχή τους μέχρι σήμερα.
• Κι άλλους εμφυλίους πολέμους. (Δε λέει να μας λείψει αυτό το φρούτο.)
• Την σταδιακή προώθηση των Τούρκων προς τα δυτικά… μέχρι τις ακτές του Αιγαίου καί την Ευρωπαϊκή πλευρά του Ελλησπόντου (κατά τον 14ο αιώνα, κάπου 100 χρόνια πρίν την Άλωση), όπου καί επίσης κατσικώθηκαν μέχρι σήμερα.

Φυσικά, μετά απ’ όλ’ αυτά, το 1453 υπήρξε λογικό επακόλουθο. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα περίμενε κάτι άλλο… δεν θα περίμενε νεκρανάσταση ενός ήδη ζέχνοντος πτώματος – καί, τελείως τζάμπα οι θρήνοι καί η κλάψα της 30ης Μαΐου 1453 καί εντεύθεν. (Γνωμάρα μου.)

. . . . . . . . . .

Εδώ, όμως, ας σταθούμε λίγο στον 14ο αιώνα (1300-1400).

Παρατηρούμε ότι, ενώι η Αυτοκρατορία σαπίζει, οι Τούρκοι προωθούνται διαρκώς προς τα δυτικά· εκεί, βέβαια, που δεν βρίσκουν μεγάλη αντίσταση. (Διότι είναι καί πονηροί – πχ, την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας δεν την πείραξαν. Αυτή έπεσε 8 χρόνια μετά την Άλωση.) Κατακτούν τη μία πόλη μετά την άλλη, το ένα «θέμα» μετά το άλλο… καί όχι πάντα με μάχες. Πολλές φορές, τόσο ο λαός, όσο καί οι τοπικοί άρχοντες, τους υποδέχθηκαν μετά βαΐων καί κλάδων, ως …ελευθερωτές!!!

Γιατί;

Διότι -κυρίως- τους απάλλασσαν από τη βαρειά φορολογία της Κωνσταντινούπολης… η οποία τους επιβαλλόταν, προκειμένου οι ανάξιοι αυτοκράτορες του 14ου αιώνα να πληρώνουν τους μισθοφόρους (πχ τους διαβόητους Καταλανούς) καί τα πλοία των Ενετών. (Γιά «προστασία» των θαλασσών πληρώνανε στους Ενετούς, μιά που το άλλοτε περήφανο καί ανίκητο αυτοκρατορικό «Πλώϊμον» είχε πάψει να υπάρχει από καιρό.)

Έλα, όμως, που μετά την τουρκαλάδικη «απελευθέρωση» των περιοχών αυτών από τη διοίκηση της μΠόλης, ερχόντουσαν βροχή καί οι ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΕΙΣ εξισλαμισμοί!!!!! Τόσο αρχόντων, όσο καί λαού.

Είπατε τίποτε;

Απ’ αυτό το φαινόμενο αποστρέφουν όλοι το πρόσωπο… ακόμη κι οι επαγγελματίες ιστορικοί, απ’ όσο φαντάζομαι. Ωστόσο, ζεματάει. Κι εμείς, εδώ, θα προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε… διότι δεν μπορούμε να τ’ αφήσουμε να περάσει έτσι. Σας λέω, μονάχα, ότι τόσο οι βαθύτερες αιτίες του, όσο κι οι συνέπειές του, είναι ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ στα θεμέλια της Ελλάδας του σήμερα…

…αλλά καί του αύριο. (Αν έχουν δίκιο οι προφητείες, καί ξαναπάρουμε τημΜπόλιν καί τις τέως Βυζαντινές περιοχές της Μ. Ασίας.)

Το παρόν ιστολόγιο έχει αρκετό θράσος, ώστε καί να βάλει βαθειά το νυστέρι σε μιά πληγή, μονάχα φαινομενικώς κλεισμένη, αλλά καί να τα σπάσει με διάφορες ισχύουσες «εθνοκεντρικές» (εσφαλμένες, όμως) αντιλήψεις – καθώς καί τους φορείς αυτών. Δεν θα λάβω, δέ, καθόλου υπ’ όψιν μου ποιά επέτειο έχουμε φέτος…

…διότι το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν, ό,τι είναι αληθές.

Πόσο, μα πόσο σωστή κουβέντα!

. . . . . . . . . .

Ως αντιπαραδείγματα οικειοθελών εξισλαμισμών της εποχής εκείνης, αναφέρω:

• Τον Σουλεϊμάν πασά, κατά την κατάληψη της Καλλίπολης από τους Οθωμανούς (μόνο που δεν θυμάμαι από ποιό σόϊ προερχόταν),
• καί τον έναν από τους υπαρχηγούς του, τον -αν δεν κάνω λάθος- Μαχμούτ Πασά (από το Βυζαντινό σόϊ των Αγγέλων, αυτός… από τα καθάρματα, που μας κουβάλησαν τους Φράγκους το 1204).
• Άλλο αντιπαράδειγμα (αν καί μου είναι άγνωστη η εποχή του εξισλαμισμού του προγόνου του) είναι ο πασίγνωστος Ομέρ Βρυώνης του 1821· από το Βυζαντινό σόϊ των Βρυεννίων.

Υπάρχουν, βέβαια, καί Παλαιολόγοι οικειοθελώς εξισλαμισθέντες, καί Λασκαραίοι, κι άλλοι… Πλην όμως, όλοι αυτοί μετά το 1453. Δεν υπάγονται στις περιπτώσεις του 14ου αιώνα.

. . . . . . . . . .

Επειδή, τώρα, κάτι σας είπα πρίν γιά «ωρολογιακή βόμβα» στα θεμέλια -καί- της σημερινής Ελλάδας, πιστεύω ήδη να βλέπετε καθαρά πως αυτές οι καταστάσεις μοιάζουν πάαααρα πολύ με τις σημερινές στο ψευδοκράτος μας!

«- Καί τί μας νοιάζει;!», ίσως με ρωτήσετε.

Ξέρω καί ‘γώ; Αν αναλογισθήτε το τί πιθανώτατα θα πράξει η νύν ηγεσία, η «άρχουσα τάξη» του ψευτο-Ρωμαίϊκου μετά από προσεχή πόλεμο με (καί ήττα από) τους Τουρκαλάδες, ίσως καί να σας νοιάξει. (Ειδικά γιά τους δεσποτάδες, να τό ‘χετε σίγουρο.) Όσο προστάτεψαν τον υπόδουλο Ελληνισμό όλοι αυτοί οι αλλαξοπιστήσαντες γόνοι των Βυζαντινών σογιών, άλλο τόσο μεγάλο κλύσμα αναμείνατε κι από τους σημερινούς «αρχουσοταξίτες», σε περίπτωση που καί δικός μας πρωθυπουργός, πρόεδρας, ό,τι γουστάρει το παλληκάρι μας, τέλος πάντων, γίνει ο Ρετζεπίκας.

Κι όχι μόνον!

Ο Κώστας Κυριαζής, στον «Κωνσταντίνο Παλαιολόγο», γράφει με λύπη του, ότι στην πολιορκία της μΠόλης συμμετείχαν πολλά έθνη…

«…Κι αλοίμονο, καί Ρωμιοί!…»

(Ανακαλώ τη φράση από μνήμης.)

Ποιοί ήταν αυτοί οι Ρωμιοί, όμως; Μά, κυρίως όσοι αλλαξοπίστησαν από τις ανατολικές επαρχίες, βεβαίως-βεβαίως! (Φοβάμαι πως ήταν καί κάμποσοι από την κυρίως Ελλάδα, που βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν το άχτι τους, που τους είχε παραπετάξει τελείως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επί 11 αιώνες· διότι ήταν Έλληνες, βλέπεις. Άλλο θέμα αυτό, όμως.)

Έ, λοιπόν, μαντέψτε τί μας περιμένει, αν οι σημερινοί εγχώριοι τουρκόφρονες καί ισλαμόφρονες αυξηθούν σαν τις κατσαρίδες!…

. . . . . . . . . .

Γιατί, όμως, υπήρξε αυτή η βροχή αλλαξοπιστησάντων τον 14ο αιώνα;

Η επίσημη Ιστορία επικαλείται τελείως «προσγειωμένα» αίτια, κυρίως το οικονομικό. Δηλαδή, -υποτίθεται πως- οι επελαύνοντες Τούρκοι λέγανε στους κατοίκους ότι σε απαλλάσσω μεν από τους φοροεισπράκτορες της μΠόλης, αλλά μόνον αν γίνεις σαν εμάς.

Όμως, δεν στέκει. Έστω, δεν στέκει απόλυτα.

• Καί διότι οι Τούρκοι πάντοτε ήσαν σχετικά ολιγάριθμη ορδή (σε σχέση με τον Βυζαντινό στρατό), άρα στρατιωτικώς αντιμετωπίσιμοι. (Έστω και με συμμαχίες / μισθοφορίες.)
• Καί διότι τα προηγούμενα χρόνια κάνανε ουκ ολίγες συμμαχίες (ως μισθοφόροι) με διαφόρους Βυζαντινούς (πχ Αυτοκρατορία της Νικαίας), άρα θα μπορούσαν να περιοριστούν καθαρά στις μπίζνες (πχ αμοιβαίες υποσχέσεις με τους Βυζαντινούς γιά διαμοιρασμό μελλοντικών κτήσεων), καί ν’ αφήσουν τις αλλαξοπιστίες απέξω.
• Καί διότι υπάρχει ιστορικό παράδειγμα, που δικαιώνει απολύτως την προηγούμενη παρατήρηση: όταν πήγαν οι Ισπανοί στο Μεξικό, οι (φυλετικώς συγγενείς των Αζτέκων) Τολτέκοι συμμάχησαν με τους Ισπανούς εναντίον των Αζτέκων, χωρίς, όμως, να βαφτιστούν καθολικοί χριστιανοί. Άρα, θα μπορούσε κάλλιστα καί Βυζαντινοί να συμμαχήσουν με Τούρκους εναντίον Βυζαντινών, χωρίς ν’ αλλαξοπιστήσουν – πράγμα, που είχε ήδη ξανασυμβεί μέχρι κι εκατό (καί πλέον) χρόνια πρίν.

Τότε; Τί συνέβη πραγματικά;

Μία πιό «ψαγμένη» εξήγηση, λέει ότι αυτοί, που έγιναν οικειοθελώς μούσλιμζ καί κόψαν τα πουλάκια τους, ήταν πρώην αιρετικοί – μονοφυσίτες, καί τα ρέστα. Οι οποίοι όντως μιά ζωή τρώγανε φάπες απ’ το επίσημο Βυζαντινό κράτος, καί όντως κατοικούσαν κυρίως στις ανατολικές (μέχρι Αρμενία) καί νότιες περιοχές του κράτους στην ακμή του (Συρία, Λίβανο… κτλ). Καί, προφανώς, βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν μ’ αυτόν τον ιδιότυπο τρόπο· κυρίως, διότι έπαυε πιά η υποχρέωσή τους να δίνουν στρατιώτες στην μΠόλιν.

Έχει κάποια βάση… καί διότι, ιστορικώς, ο 14ος αιώνας είναι εποχή, όπου οι τέως καταπιεσμένοι αιρετικοί βγαίνουν (ξανά) στο προσκήνιο, όπως πχ οι Ζηλωτές (η …«Φεντερασιόν» του 14ου αιώνα – πάλι στη Θεσσαλονίκη!) καί οι Βογόμιλοι.

Ναί, αλλά:

• Οι συγκεκριμένοι παρέμειναν χριστιανοί· έστω, αιρετικοί. Δεν αλλαξοπίστησαν στο ισλάμ.
• Οι δέ (επίσης κατά βάσιν μονοφυσίτες, αν θυμάμαι καλά) Βογόμιλοι, όταν είδαν κι αποείδαν ότι στο Βυζάντιο δεν έχουν προκοπή, πήραν των ομματιών τους κι έφτασαν στη νότια Γαλλία (μέχρι Πυρηναία), όπου έγιναν γνωστοί ως Καθαροί, ή Αλβίγιοι. (Δες πχ εδώ. Σ’ εκείνα τα μέρη, βέβαια, ξανατρώγανε φάπες απ’ τα καθολικά στρατεύματα του εκάστοτε κόμητα της Τουλούζης· άλλη ιστορία, όμως, αυτή.)

Αφού, λοιπόν, γιά τους μαζικούς οικειοθελείς εξισλαμισμούς των Ελληνικών πληθυσμών της ανατολικής Μ. Ασίας του 14ου αιώνα δεν φαίνεται να ισχύει (έστω, να ισχύει απόλυτα) ως αίτιο ούτε η απειλή βίας, ούτε το οικονομικό κίνητρο, ούτε το αιρετικό ιδεολογικό υπόβαθρο, ούτε -έστω- ένα είδος βλαμμένης «μόδας» της εποχής…

…τότε, τί ίσχυσε;

…Πολύ φοβάμαι ότι το αίτιο είναι πολύ βαθύτερο, πολύ παλιότερο…

…καί πολύ τρομερό.

(επόμενο)

. . . . . . . . . .

Υγ στην ενότητα: Αν θέλετε να διαβάσετε ένα σοβαρό βιβλίο γιά την Ιστορία των Τουρκαλάδων, προτείνω αυτό εδώ.

Εξισλαμισμοί Ελλήνων – 1

Έχω αρκετό θράσος, ώστε να θίξω ένα μέγιστο (καί καθόλου απλό) θέμα… το οποίο, κανονικά, απαιτεί ολόκληρη κοινωνιολογική διατριβή. Ωστόσο, κάποιος πρέπει να βρεθεί, να δείξει την άκρη του νήματος· κι ας συνεχίσουν το ψάξιμο οι υπόλοιποι.

Ένα μέρος της ρίζας είναι σάπιο. Άρα, κάτι πρέπει να κάνουμε επ’ αυτού.

. . . . . . . . . . .

Πρόλογος

Όταν ακούμε γιά εξισλαμισμούς, το μυαλό μας πάει στην Τουρκοκρατία, όπου πράγματι έγινε το έλα να δείς. Φυσικά, τα -με τη βία- εξισλαμισμένα παιδιά (γενίτσαροι, κοπέλλες γιά τα χαρέμια) έπαψαν ν’ ανήκουν στο Ελληνικό έθνος… όσο κι αν αυτό μας πονάει καί δεν θέλουμε να το δεχθούμε.

[Τα δέ παιδιά τους καί τα εγγόνια τους καί ούτω καθ’ εξής, δέκα φορές περισσότερο. Σας το έχω πεί… τί να την κάνουμε την ταύτιση του dna με το δικό μας, όταν το παιχνίδι παίζεται κυρίως στην ψυχή… καί η ψυχή ξεκόβεται οριστικά από τον φυλετικό κορμό; ]

Όμως, οι εξισλαμισμοί Ελλήνων δυστυχώς δεν περιορίζονται μόνο σ’ αυτή την ιστορική περίοδο. Συνέβησαν καί πρίν, συνέβησαν (καί συμβαίνουν) καί μετά. Εμείς εδώ θα παρουσιάσουμε το πώς· αλλά θα προσπαθήσουμε να βρούμε καί το γιατί. Το σημαντικώτερο! Ώστε να ελπίσουμε πως, κάποια μέρα, θα σταματήσει διά παντός το φαινόμενο αυτό. Δεν χρωστάμε τίποτε σε κανέναν, ώστε να του δίνουμε καί δικά μας άτομα.

Η ας πούμε «πρωτοτυπία» της σημερινής αφήγησής μας έγκειται στο ότι θα πάμε από το παρόν στο παρελθόν. Σας το λέω, γιά να μην παραξενευτήτε· άλλως τε, τις ρίζες ψάχνουμε – γι’ αυτό θα πάμε προς τα κάτω καί προς τα πίσω.

Επίσης, ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι -επί της ουσίας- δεν κάνω θεολογική συζήτηση (άρα, μην πεταχτεί κανείς να μου πεί ότι κάνω λάθος, δεν είναι έτσι τα πράγματα, κτλ κτλ), αλλά διατυπώνω θέσεις υπέρ του έθνους μας.

Τέλος, ξεκαθαρίζω εξ αρχής καί το ότι υποψιάζομαι πως -με το παρόν άρθρο- θα ξεσηκώσω θύελλα πανταχόθεν. Λοιπόν, δηλώνω από τώρα ότι απόψεις, τις οποίες δεν εγκρίνω, τις γράφω κατ’ ευθείαν εκεί που φανταστήκατε. Οπότε, όσοι θα θελήσουν να μου κάνουν τον δάσκαλο, ας μην κάνουν τον κόπο.

Στην ηλικία μου, καί με την πορεία ζωής που έχω διανύσει, δεν δέχομαι μαθήματα – ειδικά από ανθρώπους ημιτελείς καί ανεπαρκείς.

. . . . . . . . . . .

α1. Εισαγωγή – 1

Γιατί, όμως, ασχολούμαι ειδικά με τους εξισλαμισμούς, καί όχι με προσηλυτισμό Ελλήνων προς άλλες θρησκείες;

Διότι οι υπόλοιπες (γνωστές) θρησκείες δεν είναι επιθετικές. Δεν περιέχουν στο δόγμα τους την υποχρέωση του πιστού ν’ αλλάξει τα μυαλά των απίστων, έστω καί με το ζόρι, ή αλλοιώς να τους κόψει τα κεφάλια. (Ως άχρηστα… άμα δεν παίρνουν οι άπιστοι από φλουϊέρα. 🙂 )

Ούτε ο ινδουϊσμός είναι επιθετικός, ούτε ο βουδδισμός, ούτε ο ταοϊσμός, ούτε ο σιντοϊσμός, ούτε ο ανιμισμός των πρωτογόνων ( ; ) φυλών, ούτε ο τζαϊνισμός, ούτε… ούτε… Ακόμη κι ο ιουδαϊσμός, δεν προσηλυτίζει. Θα σε πλησιάσει, μόνο άμα πας γυρεύοντας.

Όταν, λοιπόν, βλέπεις Έλληνες να «φλερτάρουν» μ’ αυτές τις θρησκείες, αν όχι ποτέ, πολύ σπάνια θα τους δείς να προσηλυτίζονται σ’ αυτές. Η σχέση των Ελλήνων με τέτοιες θρησκείες είναι να σκαλίζουν αντικείμενα, όπως πχ η γιόγκα. Η οποία γιόγκα (μιά που το είπαμε) είναι όντως θρησκευτικό αντικείμενο γιά τους λαούς που την εφηύραν (νομίζω είναι καί θρησκεία από μόνη της), αλλά σε καμμία περίπτωση δεν θα δείς Έλληνα να παρατάει την Ορθοδοξία, επειδή μελέτησε γιόγκα, ή το Τάο, ή ο,τιδήποτε παρόμοιο. Θα τους δείς, βέβαια, να πουλάνε μούρη (επειδή κατέχουν γνώσεις, που δεν κατέχει η πλέμπα), ή να τρώνε ξέρω ‘γώ αποκλειστικά Ταϋλανδέζικο φαγητό, ή να έχουν διαμορφώσει το σπίτι τους σύμφωνα με το Φένγκ-Σούϊ, αλλά μέχρις εκεί. Αλλαξοπιστία δεν θα δείς.

Αντιθέτως, το ισλάμ είναι επικίνδυνο εξ ορισμού· ειδικά τώρα, που το εργαλειοποίησαν «κάποιοι»… όπως ακριβώς αυτοί οι «κάποιοι» το είχαν κατασκευάσει, ως αγκάθι στα πλευρά του σαφώς αρξαμένου να εξελληνίζεται πρώϊμου Βυζαντίου.

Βέβαια, τί κι αν οι ορδές του Μωάμεθ κατέλαβαν την Αλεξάνδρεια, επειδή δεν μπορούσε να την προστατέψει (καί να την ανακαταλάβει αργότερα) ο Ηράκλειος; το ισλάμ θα έπρεπε να σεμνύνεται γιά τους «Αριστοτελικούς» θεολόγους του! Αλλά ποιός να τους ξέρει αυτούς… Στα σημερινά τζιχάντια αρκούν τα φληναφήματα των αγραμμάτων φανατικών ιμάμηδων· κι ένας τρόπος ζωής («σαρία»), που καθόλου δεν ταιριάζει με την εποχή μας.

Μπερδεγουέη, όταν με τους «Αριστοτελικούς» θεολόγους της Αλεξάνδρειας άρχισε καί το ισλάμ να …εξελληνίζεται, παρενέβησαν οι Φατιμίδες με άγριες διαθέσεις, καί η δουλειά πήγε πίσω, ού μήν καί σταμάτησε εντελώς! Τί ήταν αυτοί, τώρα; «κρύπτο» Φοίνικες εκ Τυνησίας (πού βρισκόταν η Καρχηδόνα, θυμάστε; ), που έγιναν ηγεμόνες στην Αίγυπτο. Αν σας πω ότι βγάλανε διάταγμα, να σπάνε με το ραβδί τα δόντια των χασικλήδων, καταλαβαίνετε γιά τί άτομα μιλάμε…

Έτσι πάει η Ιστορία, πάντως, με τον Ελληνισμό καί τους «άλλους»: χτύπημα-αντιχτύπημα. Όποιος αναγιγνώσκει αλλοιώς την Ιστορία μας, είναι τελείως απαίδευτος.

. . . . . . . . . . .

Γιά να κλείσουμε την ενότητα: ουδόλως αποκλείω το ότι μπορεί κανείς να έχει φίλους μωαμεθανούς. Όμως, όταν ο άλλος σου το δηλώνει στα ίσα ότι είναι δυνάμει εχθρός, ότι -ευκαιρίας δοθείσης- θα σου γαμήσει τον αδόξαστο…

…τότε πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου καί να μην εφησυχάζεις καθόλου.

. . . . . . . . . . .

α2. Εισαγωγή – 2

Καί η Ορθοδοξία, κύριε;

Το ερώτημα, τα ερωτήματα, μάλλον, είναι:

• γιατί να μην παρατήσει κανείς την Ορθοδοξία, αν θεωρεί ότι αλλού είναι καλύτερα;
• είναι η Ορθοδοξία σωστή;

Πέρα από γενικεύσεις, του τύπου: «όλες οι θρησκείες είναι γιά τα σκουπίδια!», θα πω πως πρέπει να διακρίνουμε από τον σωρό τις θρησκείες… που δεν είναι θρησκείες! Μεταξύ των οποίων «μή-θρησκειών» θεωρώ πως συγκαταλέγεται καί η δική μας.

Θρησκείες, που δεν είναι θρησκείες… Αντίφαση;

Όχι. Όχι καλή διατύπωση. Αυτές που εννοώ, είναι -θα λέγαμε- «αγωγές» του ανθρώπου, να συμφιλιωθεί με το πεπερασμένο της ύπαρξής του καί με το άπειρο του Σύμπαντος καί του Θεού. Λίγο φιλοσοφία / θυμοσοφία, λίγο χιούμορ… Κάπως έτσι. Γιατί, νομίζετε, έγινε τόσο δημοφιλής ο Παΐσιος;

Βέβαια, πάντα ελλοχεύει ο εκφυλισμός μιάς τέτοιας θρησκείας ( ; ) προς κεριά καί λιβάνια (τυπικό αντι-παράδειγμα ο βουδδισμός), καθώς καί η (ηθελημένη; ) άγνοια των πιστών γιά τις σημαντικές πλευρές της θρησκείας τους. Νά, οι δικοί μας σήμερα σχεδόν νομίζουν ότι Ορθοδοξία σημαίνει αποκλειστικώς κομποσχοίνια καί «γεροντάδες». Την Ελληνική Πατρολογία, όμως, πόσοι την έχουν ακουστά; (Καί πόσοι να την έχουν διαβάσει κιόλας; Ελάχιστοι!)

Φυσικά, ακόμη καί η Ορθοδοξία έχει διολισθήσει σε λάθη – καί δεν μιλάω γιά πολιτικής φύσεως, πχ αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Ουκρανίας. Εννοώ πχ την υιοθέτηση του προτεστάντικου θεσμού των κατηχητικών (αν καί βγάλαμε ολόκληρη Τουρκοκρατία χωρίς αυτά!), που -όχι τυχαία- μας τον κουβάλησε εδώ προπολεμικά Ελληνοαμερικανός παπάς, αν θυμάμαι καλά.

Επίσης αντιπαράδειγμα, όλη αυτή η αυστηρότητα γιά να μην υπάρχουν προγαμιαίες σχέσεις (σέξ μόνον εντός γάμου)! Πού τα λένε αυτά; Σ’ έναν λαό, που όσο πάει καί λιγοστεύει… καί που σφάζουν / δολοφονούν όλοι, όταν βρίσκουν ευκαιρία. Εκεί τα λένε. Αν είχαν μυαλό κι αν τους ένοιαζε το έθνος μας, θά ‘καναν τα στραβά μάτια, μπας καί γεννηθεί κανα Ελληνόπουλο παραπάνω.

Ωστόσο, θέση του γράφοντος είναι ότι στην παρούσα φάση του έθνους μας, πρέπει να προσκολληθούμε στην Ορθοδοξία, σαν σε σωσίβιο. Είτε την εκτιμούμε, είτε όχι· είτε την καταλαβαίνουμε, είτε όχι. Είτε έχει γεράσει καί δεν έχει πιά δυναμική, είτε όχι. Είτε δείχνει να ενδιαφέρεται γιά το έθνος μας, είτε όχι. (Ειδικά γιά τις αρχιεπισκοπές εξωτερικού, ουδόλως τρέφω αυταπάτες…)

Οι λόγοι της έστω καί αναγκαστικής μας συμπορεύσεως με την Ορθοδοξία δεν θ’ αναλυθούν εδώ. Κρατήστε μονάχα την προτροπή. Ειδικά στις μέρες μας, την Ορθοδοξία, όπως κι αν την αντιλαμβάνεται κανείς (κομποσχοίνια, Πατρολογία, Παπαδιαμάντης, ψητά αρνιά με τσάμικα, κτλ κτλ), θεωρήστε την διακριτό γνώρισμα / «σφραγίδα προελεύσεως» του έθνους μας (ένα από τα πολλά, αλλά ισχυρώτατο) – καί μείνετε σ’ αυτή τη διατύπωση.

[Κι όσο γιά τους «αρχαιόθρησκους» συν-Έλληνες, ουδείς ψόγος. Δεν θα καθήσω να κάνω θρησκειολογική ανάλυση.

Αρκεί να συμπορεύονται μαζί με τους υπόλοιπους καθαρούς πατριώτες.]

Πάμε, όμως, να δούμε τα «μαύρα πρόβατα» του Ελληνισμού.

. . . . . . . . . . .

β1. Σημερινή εποχή

Έρχονται από το Διαδίκτυο αρκετές ειδήσεις, ότι κάποιοι Έλληνες ασπάζονται από μόνοι τους το (σουνιτικό) ισλάμ (καί, ναί, φροντίζουν να τεμαχίσουν καί το πουλάκι τους)· κι όχι μόνον αυτό, αλλά γίνονται καί φανατικοί τζιχαντιστές!!!

• Πρώτο (αντι)παράδειγμα, σύνδεσμος ένα, σύνδεσμος δύο. (Πάει αυτός!… Δεν ξέρω αν τρώει πιλάφια, εκεί που βρίσκεται. Κι όσο γιά τις παρθένες, άσ’ το καλύτερα! lol!!!)
• Δεύτερο (αντι)παράδειγμα. Όχι ο Καναδός, ο παρακάτω στο κείμενο. Πάει κι αυτός, μας άφησε χρόνους μαζί με τον Καναδό! (Η καζάνα με τα πιλάφια λογικά δουλεύει υπερωρίες· οι παρθένες δεν ξέρω αν …ράβονται, γιά να προλαβαίνουν τη ζήτηση! lol!!!)
• Τρίτο (αντι)παράδειγμα. Ετούτος εδώ απλώς ασπάστηκε το σουνιτικό ισλάμ· αλλά φρόντισε να βιντεοσκοπήσει την περιτομή του, λες καί του δώσανε το βραβείο Νομπέλ, καί ήθελε να απαθανατίσει τις στιγμές!

Παρατηρούμε ότι οι εξισλαμισμοί αυτοί (που ανέφερα) αφορούν Έλληνες δεύτερης, τρίτης… μεταγενέστερης γενιάς μετανάστες πέραν του Ατλαντικού. Ίσως υπάρχουν κι άλλοι, αλλού (πχ Αυστραλία), αλλά δεν ψάχνω τώρα.

Πρίν, όμως, φτάσουμε ν’ αναρωτηθούμε το γιατί εξισλαμίζεται οικειοθελώς έστω κι ένας Έλληνας του εξωτερικού, θα ρωτήσουμε αν έχουμε σήμερα οικειοθελείς εξισλαμισμούς στην Ελλάδα.

Η απάντηση είναι πως ναί, έχουμε ελάχιστους, όσον αφορά τα άτομα που εξισλαμίστηκαν, καί παραμένουν στην Ελλάδα. Αυτά είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ωστόσο, υπάρχουν καί οι «αφανείς» οικειοθελείς εξισλαμισμοί, αν καί πάλι ολιγάριθμοι· κυρίως από κάτι ηλίθιες, που πάνε καί παντρεύονται (από …ρομαντισμό, μή χέσω!) ανατολίτες, καί μετά διαμένουν μόνιμα εκτός Ελλάδος – αλλάζοντας καί υπηκοότητα, πλην θρησκείας. (Καί μετά τον πρώτο …ρομαντισμό με τα μουσλίμια, τρώνε το ξύλο -καί το κέρατο- της αρκούδας.) Οι γονείς τους, βέβαια, τραβάνε τα μαλλιά τους· αλλά, ας το πάρουν απόφαση, όπως οι γονείς των απαγμένων παιδιών επί Τουρκοκρατίας: τα παιδιά τους πέθαναν. Τα δέ εγγόνια τους δεν είναι Ελληνάκια.

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, γιατί εξισλαμίζεται (οικειοθελώς) ένας Έλληνας του εξωτερικού;

Η απάντηση είναι απλή: επειδή νομίζει πως εκεί βρίσκει (ιδεολογικώς / θρησκευτικώς) κάτι, που του λείπει. (Πχ πλήρη αποδοχή από μιά ομάδα, διότι το ισλάμ αυτοπροσδιορίζεται ως «έθνος», ή πολεμική δράση.) Ή, επειδή νομίζει πως απαλλάσσεται (ηθικών καί άλλων) ευθυνών, που -με το στανιό- του τις φοράει καπέλλο η προγονική του Ορθοδοξία. Πράγματι (καί πολύ χοντρικά), στο ισλάμ σχεδόν δεν είναι κάποιος υπεύθυνος γιά τις πράξεις του, ή την πορεία προς τη σωτηρία της ψυχής του (η οποία σωτηρία της ψυχής δεν υπάρχει κάν στο δόγμα!)· αρκεί να κάνει την προσευχή του πέντε φορές τη μέρα, να τηρεί πχ το ραμαζάνι, κι όλα καλά! Συγχωρούνται ακόμη καί πράγματα, αδιανόητα γιά τον Δυτικό – πχ σφαγή εν ψυχρώι ενός διαφωνούντος «απίστου». Υπεύθυνος είναι μονάχα ο Θεός (ο Αλλάχ), διότι Αυτός τον έφτιαξε τον πιστό. Άμα ήθελε, ας μην τον έφτιαχνε στραβόν από χαρακτήρα! (Επαναλαμβάνω, στο περίπου όλ’ αυτά. Δεν θεολογώ, εδώ. Μιά εικόνα ζωγραφίζω. Χοντροκομμένη μεν, αλλά ευδιάκριτη.)

Βέβαια, υπάρχουν καί οι παραδοσιακοί τρόποι προσηλυτισμού: το χρήμα (γιαχωβάδες), οι αόριστες υποσχέσεις γιά κοινωνική ανέλιξη (μασώνοι), κτλ κτλ. Εδώ, όμως, μιλάμε καθαρά γιά ιδεολογία καί προπαγάνδα, την οποία ο προσηλυτιζόμενος βρίσκει του γούστου του· σε αντίθεση με την πατρογονική του θρησκεία, την οποία απορρίπτει παντελώς – ακόμη κι αν δεν την έχει γνωρίσει καλά.

Υπάρχει κι ακόμη μία παράμετρος: η τρομερή καταπίεση από την πατρική του οικογένεια· οπότε, ο νεοπροσήλυτος έχει οδηγηθεί σε ψυχική κατάσταση «να τα τινάξει όλα στον αέρα»... προκειμένου να μείνει ελεύθερος ν’ αποτυπώσει στο κοινωνικό γίγνεσθαι την καθαρά δική του προσωπική «σφραγίδα». (Δες πάλι τους συνδέσμους γιά το πρώτο αντιπαράδειγμα.) Γι’ αυτό καταλήγει τελικώς στα τζιχάντια, διότι αυτά δεν σηκώνουν πολλά-πολλά από αντιρρήσεις! 🙂

. . . . . . . . . . .

Πάντως, γιά να φτάσει ένας Έλληνας του εξωτερικού να εξισλαμιστεί οικειοθελώς, εκτός απ’ τις άλλες αιτίες (πχ όπως προείπαμε, οικογενειακή καταπίεση), αυτό σημαίνει ένα καί μόνον πράγμα: ότι δεν έχει ισχυρά ιδεολογικά ερείσματα… διότι είτε δεν του τά ‘δωσε κανένας, είτε δεν τα έψαξε (καί με τον σωστό τρόπο) μόνος του.

Κι άντε, πες ότι δεν γουστάρεις τους παπάδες· αλλά είσαι Έλληνας, γαμώτο!!! Τί να σε πείσουν, τώρα, διάφορα αγράμματα γίδγια, ν’ ακολουθήσεις τη θρησκεία τους;

Λένε ότι οι εξτρεμιστές ιμάμηδες είναι πολύ πειστικοί στο μπλά-μπλά, αλλά μαλακίες. Άμα δεν τα θέλει ο κώλος σου, ΔΕΝ πείθεσαι ούτε με το πιστόλι στο κεφάλι σου.

Δες εδώ παράδειγμα ατόμου, που φιλοδοξεί να σε κάνει να ξεχάσεις ότι είσαι απόγονος του Αχιλλέα καί των φιλοσόφων!!! Πίσω, ρέ φούστη μου!!! 🙂

Με την ευκαιρία, ο χαρακτηρισμός «γίδγια» που έδωσα, δεν είναι τυχαίος. Παρατηρήστε τη φωτογραφία, καί να σας εξηγήσω καί τη σημειολογία:

• Το μουστάκι είναι ξυρισμένο, αλλά το μούσι φτάνει στο πάτωμα. Γιατί; διότι πρόκειται γιά τραγόγενο. Τράγος, Αιγόκερως, Κρόνος.
• Το κεφάλι είναι επίσης ξυρισμένο, γιά να δείχνει «γέρων» / «σοφός». (Το κάνανε καί οι σαμουράϊ αυτό, αν καί μόνο στο μπροστά μέρος του κεφαλιού – γιά τον ίδιο λόγο.)
• Το καπελλάκι δείχνει υποταγή. Σε ποιόν; μά, στον Κρόνο, φυσικά! (Βλέπε βόρειο πόλο του πλανήτη αυτού, κτλ κτλ. Πού τα ξέρανε πρό τηλεσκοπίων αυτά τα πράγματα, τα διάφορα ιερατεία; από απόκρυφες προφορικές παραδόσεις προγενέστερης φάσης υψηλού πολιτισμού – πχ, πρό Κατακλυσμού. Από ‘κεί τα ξέρανε.)

Ποιόν πραγματικό Έλληνα να πείσουν, αυτοί οι κακομοίρηδες, που το παίζουν καί φιλόσοφοι κατέχοντες τη λύση όλων των προβλημάτων του Δυτικού ανθρώπου;… Άσε μας, μωρέ!

. . . . . . . . . . .

Τα ιδεολογικά ερείσματα, τώρα, των Ελλήνων (κι όχι μόνον του εξωτερικού) είναι δύο:

• θρησκεία του έθνους μας / θρησκείες, μάλλον, όσο τις γνωρίζουμε από την Ιστορία,
• καί φυλετική ταυτότητα (πάλι με τη βοήθεια της Ιστορίας, αλλά όχι μόνον).

Αυτά τα δύο συνιστούν την παράδοσή μας καί μας βοηθάνε να διαμορφώσουμε την κοσμοαντίληψή μας. Ακόμη κι αν διαφωνούμε εν μέρει μ’ αυτά, πιστεύω ότι ο κάθε Έλληνας κάποια στιγμή στη ζωή του έχει αναρωτηθεί πώς καί γιατί από κατασκευαστές Παρθενώνων καταντήσαμε οι ανυπόληπτοι γύφτοι, που είμαστε σήμερα. (Ειδικά γιά τον γράφοντα, αυτό το ερώτημα είναι άκρως βασανιστικό καί θα κρατήσει μιά ζωή – όσο δεν θ’ απαντηθεί ικανοποιητικώς.) Επίσης, πιστεύω ότι ο κάθε σωστός Έλληνας: (α) θα ψάξει να βρεί απάντηση, (β) η απάντηση θα τον ενοχλήσει, (γ) από ‘κεί καί μετά θα κολλήσει σα στρείδι στην Ελληνικότητά του.

Ειδικά γιά τους Έλληνες του εξωτερικού, το να πάνε να βρούν υπαρξιακές απαντήσεις στο ισλάμ, σημαίνει ένα καί μοναδικό πράγμα: το ότι το υπόβαθρο της παράδοσής μας δεν τους το έδωσε ποτέ κανείς!

Καί καλά, το ψευδοκράτος μας το γνωρίζουμε άριστα το πόσο ανθελληνικό είναι. Σιγά μην ενδιαφερθεί γιά την τύχη των αποδήμων… πέρα από πωλητικά κολλητηλίκια. Άμ, η Εκκλησία;… (Τώρα, βέβαια, άμα περιμένει κανείς από τον Λεπιδοφόρο μεταλαμπάδευση του εθνικού φρονήματος στις νεώτερες γενιές αποδήμων, είναι ντίπ γιά τα πανηγύργια!)

Κι έτσι βρίσκονται τα πρόβατα έξω απ’ το κοπάδι, ώστε τελικά να τα τρώει ο λύκος!

Αποπροσανατολισμός, λανθασμένα (ή ανύπαρκτα) σημεία αναφοράς (φυλετικής, ή άλλης), υιοθέτηση λάθος ιδεολογιών με λάθος τρόπο… (Το τρίτο αντιπαράδειγμα γράφει πως αρχικά ήταν άθεος. Νομίζει!!! Αν πράγματι ήταν, τί δουλειά είχε να πάει στο ισλάμ; Μόνο που -ως φαίνεται- δεν του είπε κανείς τί πράγματι σημαίνει αθεΐα!) …Παρατημένα παιδιά από «μοντέρνες» οικογένειες με ξένα πρότυπα («- Στα 18 σου, άδειαζέ μας τη γωνιά, δεν έχουμε πιά υποχρέωση να σε ταΐζουμε!», λένε οι …γονείς αυτοί), κι άλλα παιδιά από -επίσης μαλακισμένες- οικογένειες «σιδηράς πειθαρχίας» άνευ λόγου… (Δες πχ το πρόσφατο παράδειγμα «νέο Κωσταλέξι» με τη γυναίκα στη Λάρισα, που η μάνα της την κλείδωσε σπίτι από τα 9 της χρόνια!)

Δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό.

. . . . . . . . . . .

Σημειώστε ότι καί αρκετοί Δυτικοί (δες αντιπαράδειγμα) παρατάνε τον χριστιανισμό, ασπάζονται το ισλάμ, καί γίνονται τζιχάντια. Εκεί, όμως, οι αιτίες είναι τελείως άλλες. Διότι, ούτε κράτη-μπάχαλα έχουν (σαν το δικό μας), ούτε την παράδοσή τους την παρατάνε τελείως προς χάριν της «μοντέρνας» Δύσης (αφού ήδη είναι …»μοντέρνοι Δυτικοί»), ούτε… ούτε. Εκεί, παίζει πολύ η γοητεία ( ; ) του αλλότριου, του «εξωτικού».

[Ειδικά οι γυναίκες, νομίζουν πως οι άρρενες μούσλιμζ δεν είναι σαν τους Δυτικούς, τους ξενέρωτους. ότι είναι κάτι σαν -υπεργ@μιάδες- άγγελοι επί Γής! Μπορεί, ωρέ γκόμενες, αλλά έχουν πολύ βαρύ χέρι καί βαράνε άσχημα! Μόνο που, μετά την απομάκρυνσιν εκ του ιμάμη στη γαμήλια αίθουσα, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται! lol!!!]

Κι από άλλες αιτίες, βέβαια, αλλά δεν θα ξεκινήσω ψυχαναλυτικό σύγγραμμα. Μόνον οι δικοί μας προσήλυτοι στο ισλάμ απόδημοι μ’ ενδιαφέρουν.

(επόμενο)

Καθυστερημένος στα 14, καθυστερημένος καί στα 74!

Ήδη θα καταλάβατε γιά ποιόν λέω.

Εν πάσει περιπτώσει, μέσα στη ζοφερή μας πραγματικότητα υπάρχουν καί ευχάριστες ειδήσεις… σαν μερικές απ’ αυτές, που μου φέρνει αυτομάτως κάθε μέρα το κινητό μου, όταν πάω ν’ ανοίξω τον browser.

Το ευχάριστο νέο ήταν (αυτή τη φορά) πως εκδόθηκε ένα βιβλίο, από τον συγγραφέα Ντέηβιντ Μποντάνις (Αμερικανός, πιθανώτατα Λιθουανικής καταγωγής, διότι τα επίθετα αυτωνών ακούγονται σαν Ελληνικά – δεν τον κόβω γιά ομογενή, πάντως), που στηλιτεύει τις ανοησίες του Αϊνστάϊν. Το βιβλίο το παρουσιάζει -ποιός θα το περίμενε;!- η γνωστή εφημερίδα «Καθημερινή»… καί μου αρκεί το πολύ μικρό κομμάτι από το περιεχόμενό του, γιά να χαρώ: επιτέλους , βρέθηκε ακόμη ένας άνθρωπος, γιά να χαρακτηρίσει (ευγενικώς πως) «άσχετον» τον όντως άσχετο!!! (Διότι σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι «συνάδελφοι» τον περνάνε γιά σοφό!)

Καί μόνο το γεγονός, ότι ο παπάρας αποφάσισε να μην ξαναστηριχτεί σε πειραματικά δεδομένα (όπως γράφει το παρουσιαζόμενο απόσπασμα του βιβλίου), δείχνει καθαρά ότι γιά τη Φυσική πάντοτε υπήρξε παρείσακτος καί ένας κακός ερασιτέχνης – καί τίποτε άλλο.

Βλέπετε, στη Φυσική (το λέει καί η λέξη) ισχύει απολύτως το: «Είς ο Θεός (παρατήρηση) καί είς ο προφήτης Αυτού (πείραμα)!» Όθεν, ό,τι βγάζει ο καθένας απ’ τη γκλάβα του ως αυθύπαρκτο, χωρίς στήριξη σε πειραματικά δεδομένα, δεν έχει καμμία απολύτως αξία. Καί …φυσικά, Φυσική ΔΕΝ είναι.

. . . . . . . . . .

Εκείνο, που (φαίνεται πως) αγνοεί ο Μποντάνις, είναι ότι ολόκληρη η Γενική Σχετικότητα στηρίζεται όχι σε -μέχρι τότε ανεξήγητες/τα- παρατηρήσεις καί πειράματα (ως προσπάθεια εξηγήσεως αυτών), αλλά σε μία καί μοναδική ελλιπή λογική υπόθεση: το περίφημο «νοητικό πείραμα του επιταχυνόμενου ανελκυστήρα»! Παναπεί, αν βρίσκεσαι μέσα σ’ ένα ασανσέρ χωρίς παράθυρα, χωρίς γενικά επικοινωνία με το έξω περιβάλλον, το οποίο ασανσέρ επιταχύνει προς τα πάνω, αισθάνεσαι σαν μιά δύναμη να σου αυξάνει το βάρος. Επειδή, όμως, δεν έχεις επικοινωνία με το έξω περιβάλλον, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την πραγματική βαρύτητα από την «μαϊμού» βαρύτητα της επιτάχυνσης.

Επάνω, λοιπόν, σ’ αυτή την υπόθεση, στηρίχτηκε όοοοολη η Γενική Σχετικότητα, ως προσπάθεια να ερμηνευτεί το Σύμπαν!!!

Δυστυχώς, κανείς δεν κάθησε να ρωτήσει:

• «- Καλά, ρέ παπάρα! Κι άμα σταματήσει το ασανσέρ, τί γίνεται; Δεν θα καταλάβεις τότε ότι βαρύτητα είναι μονάχα η πραγματική;»
• Κι αν το ασανσέρ πάει προς τα κάτω, δεν καταλαβαίνεις ότι δεν ευσταθεί η υπόθεσή σου;
• Καί γίνεται να κινείται το ασανσέρ προς τα πάνω, επ’ άπειρον;

[Μου φαίνεται ότι θα κάνω εντατικό φροντιστήριο Φυσικής στον Παλαιό, καί θα τον αφήσω αμολητόν στο CERN! Τυχεροί είναι, που μέχρι τώρα δεν τον έχουν στα πόδια τους, οι «συνάδελφοι»! Χέχέ!!!]

Αντίθετα, έσπευσαν όλοι να θριαμβολογήσουν, ότι δεν χρειαζόμαστε πλέον πραγματικά πειράματα (γιά να καταλάβουμε τί παίζει με τη Φύση), αλλά μας αρκούν τα «νοηθέντα πειράματα» (gedankenexperimente – μία λέξη σιδηρόδρομος, Γερμανία γάρ!), σαν την παπαριά με το ασανσέρ.

«Φυσικά», κανείς δεν είπε ότι τα «νοηθέντα πειράματα» είναι αποτυχημένη σχολή σκέψης, που την χρησιμοποίησαν κατά κόρον οι δικοί μας οι σοφιστές, πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια! Τί, τώρα; Να ξανακάνουμε μνεία των αρχαίων Ελλήνων (ακόμη καί των παπατζήδων της ρητορικής τέχνης), καί να μην αποδώσουμε εύσημα εξυπνάδας καί πρωτοτυπίας στον βλάκα;

. . . . . . . . . .

Απ’ όσο έριξα μιά ματιά στο βιογραφικό του συγγραφέα στη Γουΐκι, διάβασα πως σπούδασε (σε προπτυχιακό επίπεδο) Μαθηματικά, Φυσική, καί Οικονομικά. Δεν είναι σαφές αν πήρε τρία πτυχία, αλλά φαντάζομαι ότι το πιθανώτερο είναι να παρακολούθησε κάποια μαθήματα καί στις τρείς ειδικότητες, πηδώντας από ειδικότητα σε ειδικότητα (όπως γίνεται στις ηπαπάρα), απλά κατοχυρώνοντας όσα μαθήματα πέρασε (σύστημα των «πιστωτικών μορίων» – credits· δεν ισχύει στην Ελλάδα). Συμπερασματικώς, δεν είναι το καταλληλότερο άτομο να την πεί στον βλάκα· αυτό που λέμε, «- Άσ’ τα, ρέ Χρυσόστομε, να τα πεί κανας άλλος!» 🙂

Αλλά, εν πάσει περιπτώσει, έχει απόλυτο δίκιο. Πράγμα που, δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουν ούτε οι Σερνατζήδες!… οι οποίοι θα αιτιολογήσουν, λέει, το Μπίγκ Μπάνγκ, επειδή βρήκαν ( ; ) το σωματίδιο του Χίγγζ! Πούουουου πάτε, ρέ Καραμήτροι, να αιτιολογήσετε ένα πιθανό πόρισμα (υπάρχουν κι άλλα, αλλά το αγνοείτε αυτό, καθ’ ό ημιμαθείς!) μιάς θεωρίας, που δεν στηρίζεται πουθενά;

Το Σύμπαν είναι χαοτικό, καί δεν καταλαβαίνει από Αλμπέρτους καί Στεφανήδες! Αλλά το κεφάλι σας το κλούβιο έχει κολλήσει εκείειειει, στον «μεγαλοφυιή», γι’ αυτό δεν λέτε να καταλάβετε το τί παρατηρούν τα τηλεσκόπια καί λοιπά όργανα καί το τί σας υπαγορεύουν να συμπεράνετε!

[Μπερδεγουέη, κοιτάχτε τρομερά ενδιαφέρον θέμα γιά έρευνα – γιά όποιον επιθυμεί, διότι εγώ βαρυέμαι: Χώκινγκ καί Αϊνστάϊν πέθαναν στα 76 τους, ο δέ Χώκινγκ τη μέρα που γεννήθηκε ο Αϊνστάϊν, 14 Μαρτίου… η οποία είναι καί η παγκόσμια ημέρα των Μαθηματικών!!! (14 Μαρτίου, στα αμερικάνικα 3/14, σαφέστατη αναφορά στον αριθμό 3.14 = π .)

Σύμπτωση, Μάτριξ, ή τί;]

. . . . . . . . . .

Πολλά θα μπορούσα να πω γιά τον ανόητο καί (ανατρέποντας) τους μύθους που τον περιβάλλουν, αλλά θα καταντούσα να εκπονήσω εργασία μεγέθους διδακτορικής διατριβής. (Άσε που πρέπει -προς χάριν των αναγνωστών μου- να κάτσω να κάνω πενηνταράκια αρκετά κεφάλαια της Φυσικής!) Θ’ αρκεστώ μονάχα στα εξής:

(α) Τα άτομα που τον βοήθησαν.

…Διότι είχε ολόκληρο επιτελείο από πίσω του. Μόνος του, ούτε παπούτσια δεν μπορούσε να διαλέξει σωστά!

[Αναφέρομαι στην περίφημη φωτογραφία, όπου φοράει τα σάνταλα της γυναίκας του, διότι αυτά βρήκε πρόχειρα! Βέβαια, σε συνδυασμό με το κοντοβράκι, φέρνει στο μυαλό καί κάτι συνειρμούς με τη λέξη «λοάτκι», αλλά άσ’ τ’ αφήσουμε αυτό! lol!!!]

Επιτροχάδην αναφέρω (από μνήμης) :

• Τον γηραιό καθηγητή των Μαθηματικών Νταβίντ Χίλμπερτ.
• Την (ευφυέστατη) μαθηματικό Έμμυ Νέτερ, η οποία «καθάριζε τη μπουγάδα» σε μεγάλο βαθμό, προς χάριν του βλάκα. (Όταν ο Καραθεοδωρή απεκάλεσε τον Αϊνστάϊν «ευφυές τίποτε», έκανε λογοπαίγνιο με το επίθετο της Νέτερ.) Περί αυτής, ακόμη κάμποσα αξιόλογα γράφονται στο βιβλίο «Το παντελόνι του Πυθαγόρα».
• Τον Κάρλ Σβάρτσιλντ, στον οποίο (πολύ χοντρικά) οφείλονται οι πολλές πιθανές λύσεις της «κοσμολογικής εξίσωσης» του βλάκα, ΜΙΑ εκ των οποίων είναι το «Μπίγκ Μπάνγκ».
• Καί τον μεγαλοφυιή μέν, μισότρελλο δέ Κούρτ Γκαίντελ.

Όλα τα παραπάνω πρόσωπα, ιουδαϊκού θρησκεύματος μεν, σαν τον υπαλληλάκο του γραφείου ευρεσιτεχνιών – αλλά με μυαλό. Αυτή ήταν η διαφορά τους μ’ αυτόν.

(β) Άλλο τα Μαθηματικά, άλλο η Φυσική!

Τα παραπάνω «δεκανίκια» του βλάκα ήσαν Μαθηματικοί, πλήν του Σβάρτσιλντ (φυσικός). Ποιά η σημασία αυτού του γεγονότος, όμως; Ότι στα Μαθηματικά μπορείς να κάνεις όποια υπόθεση θέλεις, (σχεδόν) χωρίς συνέπειες. Αντίθετα, στη Φυσική, πρέπει να συμφωνεί μαζί σου η Φύση! Επομένως, οι σπουδές σου σε μία από τις δύο επιστήμες, λογικά καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την επιστημονική σου νοοτροπία.

Γιά παράδειγμα, η Ευκλείδεια Γεωμετρία λέει ότι: από σημείο προς ευθεία άγεται μία καί μόνη κάθετος. Οι μή Ευκλείδειες Γεωμετρίες ( των Ρήμανν καί Λομπατσέφσκυ) λένε πως: είτε καμμία κάθετος δεν άγεται, είτε πως κάθε γραμμή από σημείο προς ευθεία είναι κάθετος σ’ αυτήν. Ωραία όλ’ αυτά, όσο παραμένουν στο επίπεδο της νοητικής έρευνας· αλλά άντε να χτίσεις πολυκατοικία με μή Ευκλείδειες γεωμετρίες!…

[Αν καί οι μάστορες κατά κανόνα δείχνουν πως έχουν προηγούμενα με τον Ευκλείδη, καί του το κρατάνε μανιάτικο! Δεν είναι σπάνιο η πλάκα του πέμπτου ορόφου να φεύγει καμιά δεκαριά εκατοστά απ’ την κάθετο, μαζί με τα ντουβάρια από το ισόγειο μέχρις εκεί πάνω!

«- Πηρικλίσ’!», που έλεγε κι η γριά στο ανέκδοτο! lol!!!]

Εν πάσει περιπτώσει, ούτε ο βλάξ κατενόησε ποτέ (μεταξύ άλλων…), ούτε οι σύγχρονοι θαυμαστές του νογάνε, ότι δεν γίνεται να ισχύουν ταυτόχρονα δύο «αλλήλοις αποκλειόμενα» αξιώματα: ότι, δηλαδή (στην περίπτωση των δύο θεωριών της Σχετικότητας), υπάρχουν (Ειδική Σχετικότητα)… αλλά καί δεν υπάρχουν (Γενική) αδρανειακά συστήματα αναφοράς!!!

Γνώσεις επιπέδου Β’ Γυμνασίου αυτά, αλλά φαίνεται πως τους πήρε φαλάγγι η καθαρόαιμη μαθηματική νοοτροπία, του «δεν τρέχει τίποτε, ακόμη κι αν έχουμε αντίθετα αξιώματα». Εννοείται, βέβαια, πως η Γενική Σχετικότητα -καί ΟΛΑ τα πορίσματά της, τύπου «Μπίγκ Μπάνγκ»- είναι κατ’ ευθείαν γιά τα σκουπίδια, διότι η Ειδική στηρίζεται σε πειράματα (είναι προσπάθεια εξηγήσεως αυτών) καί επιβεβαιώνεται από άλλα, ενώι η Γενική είναι ονειροπολήσεις – οι οποίες δεν επιβεβαιώνονται πουθενά. (Απόλυτα λογικό!) Ακόμη χειρότερα, οι σημερινοί θαυμαστές του υπαλληλάκου ισχυρίζονται πως η Γενική Σχετικότητα είναι συνέχεια καί γενίκευση της Ειδικής!… καί θα την «επιβεβαιώσουν» στο CERN!

Κούνια που τους κούναγε, τους ημιμαθείς!!! Να φχαριστάνε τον όποιο θεό πιστεύουν, που δεν τους είχα φοιτητές.

(γ) Φωνάξτε, μωρέ!

Αν ο βασιλιάς είναι γυμνός, φωνάξτε το! Μην περιμένετε τον πιτσιρικά!

Λοιπόν, η λογική λέει ότι ένα καθυστερημένο παιδί στα 14 του δεν θα γίνει ΠΟΤΈ του μεγαλοφυιΐα αργότερα – καί δή, με κάποιον μαγικό τρόπο. Θα γίνει απλά ένας καθυστερημένος ενήλικας. Αν παραβούμε αυτό το συμπέρασμα, σημαίνει πολύ απλά πως η λογική μας δεν δουλεύει σωστά.

Απόδειξη; τα ευάριθμα πανεπιστήμια που του ρίξανε πόρτα, όταν πήγε σ’ αυτά (γύρω στα 25 του) απλά γιά να εκπονήσει διδακτορικό. (Σε μερικά είχε το θράσος να ζητήσει να γίνει καί καθηγητής…) Κάτι βλέπανε – την ανεπάρκειά του γιά το αντικείμενο· καί δεν μπορεί τόσα άτομα, επιστήμονες της καριέρας, να μαλακιζόντουσαν ομαδικώς, ή να τον μισούσαν μπουλουκηδόν.

Βέβαια, αργότερα, τα ίδια πανεπιστήμια που τον απέρριψαν, τον κάνανε καί πραγματικώς καί τιμητικώς καί δόκτορα καί προφέσσορα… καί μας έμεινε ο διάτρητος μύθος του μέχρι σήμερα. Αλλά, προφανώς, θέλαν ν’ ακολουθήσουν την πέραν του Ατλαντικού μόδα, που τον ήθελε σοφόν. Δεν ξέρω (καί δεν λέω) αν πήραν καί κανα χαρτζηλίκι προς τούτο, αλλά κάτι με γαργαλάει να το υποθέσω.

Δυστυχώς, στο αμάρτημα της αφωνίας αυτού του είδους πέσανε τόσο ο συγγραφέας Μποντάνις, όσο κι ο εκδότης του βιβλίου στα Ελληνικά. Ο πρωτότυπος τίτλος (Αγγλικά) περιλαμβάνει την έκφραση «a flawed genius», που σημαίνει «μιά αποτυχημένη μεγαλοφυιΐα» (μεγαλοφυιΐα; από πού κι ως πού; 🙂 ), η οποία, όμως, έκφραση δεν περιλαμβάνεται στον Ελληνικό τίτλο.

Τέλος πάντων… συγχωρούνται. Θέλει να είσαι (ΠΟΛΥ) κάποιος, γιά να τα βάλεις με ολόκληρο κατεστημένο φανατικών ημιμαθών, που πίνουν νερό στ’ όνομα του υπαλληλάκου.

. . . . . . . . . .

Αυτά!

Τίποτε το ιδιαίτερο, γνωρίζω ότι η Φυσική εδώ καί χρόνια έχει πάρει στραβό δρόμο καί υπηρετεί την προπαγάνδα.

[Άμα ακούω γιά «πείραμα του αιώνα»!… Ρέ βλήματα, από πότε ένας αιώνας έχει μονάχα οκτώ χρόνια; Κι από πότε ένα πείραμα γίνεται δεκτό, αν δεν επαναληφθεί σε άλλη διάταξη με άλλους ερευνητές, καί δεν βγάλει ίδια αποτελέσματα; Τί σκατά διδαχθήκατε από πειραματική δεοντολογία;

Αλλά θέλετε να επιβεβαιώσετε την «Παλαιά Διαθήκη» («…Καί είπεν ο Θεός, γεννηθήτω φώς!») μέσωι του -ανύπαρκτου- Μπίγκ Μπάνγκ, σωστά; Γιά να δώσετε επιστημονικό ( ; ) υπόβαθρο στην εκκολαπτόμενη αίρεση της «Πανθρησκείας», σωστά; ]

Απλώς, χάρηκα τα μάλα που ο Μποντάνις τόλμησε έστω κι αυτό το ημιχέσιμο στον σκουριασμένο κι ετοιμόρροπο αδριάντα ενός σοφού, ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . .

Υγ: Τώρα, βέβαια… Πολύ μεγάλη συζήτηση, αν στο Σέρν θέλουν να δώσουν πάτημα σε μιά καινούργια εβραίϊκη αίρεση, ή σε κάτι άλλο. Βλέπετε, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις πως οι πολύ-πολύ «μυημένοι» δεν δίνουν δεκάρα γιά Γιαχβέ καί Σαββαώθ, αλλά ενδιαφέρονται καθαρά γιά την αρχαία Αιγυπτιακή θρησκεία!

Δεν είναι τυχαίο, επομένως, που το Σέρν ξαναπήρε μπρός στις 5 Ιουλίου φέτος, ημέρα που ο Σείριος ανέτειλε μαζί με τον Ήλιο.

Αφήστε τα! Μέγιστο (καί μεγίστου ενδιαφέροντος) ερευνητικό θέμα μεν, αλλά από μεριάς γράφοντος δεν υπάρχει χρόνος γιά ψάξιμο.

Όπως επάνω, αυτομάτως καί κάτω!

Λοιπόν…

Θέλετε να μάθετε γιατί πρόσφατα έχασα την ψυχραιμία μου σε μεγάλο βαθμό;

Θέλετε να μάθετε γιατί ακριβώς τά ‘βαλα με τις Θείες Δυνάμεις καί τους τά ‘ψαλλα;

Εντάξει, θα σας πω.

Πάμε, όμως, σιγά-σιγά. Δεν έγινα τόσο έξαλλος χωρίς σοβαρώτατο λόγο. Δεν το συνηθίζω, άλλως τε.

. . . . . . . . . .

α. Εισαγωγή

Το ρητό: «Όπως επάνω, έτσι καί κάτω!», είναι πασίγνωστο. Λέγεται πως γιά πρώτη φορά βρέθηκε αναγραμμένο -έστω καί στο περίπου- στη λεγόμενη «σμαράγδινη πλάκα», ένα μεσαιωνικό ( ; ) αποκρυφιστικό κείμενο αγνώστου προελεύσεως. Απήχηση αυτού αποτελεί ξεκάθαρα καί το χριστιανικό: «…Ως εν ουρανώι καί επί της Γής!»

Εν πάσει περιπτώσει, έχουμε δεί πολλές συνειδητές ανθρωπογενείς εφαρμογές του, όπως πχ απεικονίσεις αστερισμών με σειρά πυραμίδων (σημειωτέον, πολύ αρχαία πρακτική!), αλλά έχουμε δεί καί μία «φυσική» ( ; ) εφαρμογή του, τελείως ανεξήγητη γιά τους πολλούς.

Επανάληψη, εδώ.

Τα λέγαμε ακριβώς έναν χρόνο πρίν…

…αλλά, όπως καί σε καναδυό άλλες περιπτώσεις εδώ μέσα, κι ενώι -με τέτοια αποκάλυψη- έπρεπε να ταρακουνηθούν άπαντες οι δίκαιοι καί άδικοι κάτοικοι σύμπαντος του πλανητάκου μας, κανείς δεν φαίνεται να κατάλαβε τί ακριβώς συνέβη…

…καί συμβαίνει.

Εντάξει, ακόμη μία φορά θα τα κάνω πενηνταράκια.

. . . . . . . . . .

β. Όντως έχει βάση…

Στο περισυνό άρθρο, σας έδειξα καθαρά ότι η περιοχή των τέως νομών Μαγνησίας / Φθιώτιδας / Εύβοιας, μαζί με Βόρειες Σποράδες καί Σκύρο, αποτελούν καθαρά απεικόνιση επί εδάφους των αστερισμών από Λέοντα μέχρι καί Τοξότη, συν της Ύδρας από κάτω (Εύβοια), συν του Κενταύρου.

Επισημαίνω γι’ ακόμη μία φορά, ότι ειδικά στον Ελλαδικό χώρο οι τεχνητές απεικονίσεις αστερισμών είναι πολλαπλές· γι’ αυτό, μή δίνετε ιδιαίτερη σημασία σε διαφόρους, που βγάζουν βιβλία καί ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν πχ πλήρεις ζωδιακοί κύκλοι (διαφόρων μεγεθών) με κέντρο την Αθήνα, κλπ κλπ… αλλά νομίζουν πως η ανακάλυψή τους είναι μοναδική. Δεν είναι. Να ξέρετε, όμως, ότι ούτε οι «φυσικές» απεικονίσεις (όπως αυτή, του περισυνού άρθρου) είναι μοναδικές· μόνο που δεν θα επεκταθώ στο θέμα, διότι θα σας μπερδέψω πολύ άσχημα.

Τέλος, να γνωρίζετε ότι τόσο οι τεχνητές απεικονίσεις, όσο καί οι «φυσικές», σε αναρίθμητες περιπτώσεις (ίσως καί όλες) είναι αλληλοκαλυπτόμενες. Δηλαδή, ένα πχ μενίρ (ναί, υπάρχουν καί στην Ελλάδα!) συμμετέχει ως απεικόνιση άστρου τόσο στον άλφα αστερισμό, όσο καί στον βήτα – καί ούτω καθ’ εξής… χωρίς, πάλι, αυτοί οι αστερισμοί απαραίτητα να είναι γειτονικοί.

Γενικά, δεν θα επεκταθούμε στην τωρινή μας συζήτηση. Αλλά θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμη, που δεν είπα πέρισυ.

Λοιπόν…

Είχαμε πεί ότι -συμφωνα με την ουράνια απεικόνιση που δείξαμε, έστω καί στο περίπου- επάνω στο ταπεινό Νεοχώρι Πηλίου προβάλλεται το γαλαξιακό κέντρο: η φοβερής ενέργειας μαύρη τρύπα, που οι Μάγιας τη φοβόντουσαν (ως ταυτόσημη της Κόλασης) καί την ονόμαζαν Τσιμπάλμπα.

Έ, λοιπόν! Το γαλαξιακό κέντρο βρίσκεται …στο κέντρο του γαλαξία μας!!!!

Ταυτολεξία; περιττολογία;

Όχι! Διότι πρέπει να δείξουμε καί στην εικόνα πού βρίσκεται ο υπόλοιπος γαλαξίας!

Οκέϋ!…

• Επάνω, στον ουρανό:

(…Υπό άλλη προβολή – εξαρτάται από την ώρα του 24ώρου, καί είναι από tablet με Stellarium on-line, όχι από υπολογιστή με την έκδοση γιά σκληρό δίσκο)

Ο γαλαξίας μας περνάει ανάμεσα Σκορπιό καί Τοξότη, καί επεκτείνεται κυρίως προς τα επάνω. Το κέντρο του βρίσκεται ακριβώς στη μύτη του βέλους του Τοξότη.

Σας θυμίζω καί τη συγκεκριμένη αντιστοιχία ουρανού-Γής, από πέρισυ:

• Καί… τίιιι βρίσκεται επί Γής, στη θέση / απεικόνιση του γαλαξία μας;

Το σεισμικό ρήγμα Κωνσταντινουπόλεως!!! Τη βλέπετε καθαρά την κόκκινη γραμμή… η οποία ξεκινάει από τημΠόλιν, περνάει από Άθω (θυμηθήτε: θαμμένος γίγαντας κατά την Τιτανομαχία, όπως ο …συνάδελφός του ο Εγκέλαδος στην Αίτνα, που προξενεί σεισμούς!), περνάει από Νεοχώρι Πηλίου (…τουριστικό περίπτερο του CERN! 🙂 ), καί καταλήγει περίπου στην πατρίδα του Αχιλλέα.

[Παρένθεση: Έ, όχι καί δεν έδωσε σεισμούς η Κωνσταντινούπολη, καταπώς γράφει η χαζή λεζάντα μέσα στο σχήμα!!!

• Από την εποχή της Αργούς στις Συμπληγάδες Πέτρες στον Ελλήσποντο,
• μέχρι το βυθισμένο σήμερα νησάκι Βόθων, με τον τάφο του πατριάρχη Φωτίου του Μεγάλου,
• μέχρι τους σεισμούς που ρίξανε τον τρούλλο της Αγίας Σοφίας καναδυοτρείς φορές…
• …μέχρι τον σεισμό του 1999, αν καί λένε ότι ειδικά αυτόν τον προκάλεσε το Haarp!…

…Η Κωνσταντινούπολη είναι τρομερά σεισμογενής περιοχή. Καί μιλάμε γιά 7άρια ++!]

Υψηλή ενέργεια το σεισμικό ρήγμα, υψηλή ενέργεια κι ο γαλαξίας μας…

…Βλέπουμε πως όντως έχει βάση η συλλογιστική του γράφοντος γιά «φυσική» ( ; ) απεικόνιση του ουρανού στη συγκεκριμένη περιοχή.

. . . . . . . . . .

γ. Αίτιο – 1

Τώρα, παρά το ότι η απεικόνιση του ουρανού δεν είναι υπό ακριβή κλίμακα, καταλαβαίνουμε πως: (α) όντως υπάρχει κάποιο αίτιο πίσω απ’ όλ’ αυτά, (β) υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες γιά απεικόνιση υπό ακριβή κλίμακα. Συγκεκριμένα, εδώ δεν είναι μακέττα χάρτινη· έχουμε να κάνουμε με γεωμορφολογία σε αρκετό βάθος, συγκρουόμενες τεκτονικές πλάκες, γεωλογική προϊστορία, κλπ.

Καταλαβαίνουμε, δηλαδή, πως υπάρχει μέν ένα αίτιο, που προσπαθεί να διαμορφώσει το γεωλογικό ανάγλυφο ακριβώς όπως στον ουρανό, αλλά δυσκολεύεται από αντικειμενικές συνθήκες.

. . . . . . . . . .

δ. Οι συνέπειες

Πρίν, όμως, φτάσουμε στο αίτιο, ας δούμε επιτροχάδην τις συνέπειες των όσων διαπιστώσαμε.

• Εάν το τοπίο στη Γή, καί δή στον Ελλαδικό χώρο, διαμορφώνεται όπως τα άστρα, τότε: επειδή ο ζωδιακός κύκλος ισχύει γιά + / – 200,000 (διακόσιες χιλιάδες χρόνια) εκατέρωθεν του σήμερα, συμπεραίνουμε ότι η περίφημη Αιγηΐδα ήταν παλαιότερη από 200,000 χρόνια! (Όλοι λένε ότι τότε η γεωλογική τοπογραφία της Ελλάδας δεν ήταν όπως σήμερα.)
• Εάν, τώρα, ισχύει αυτή η αντιστοιχία (άστρα – γεωλογία Ελλάδας), τότε ένα καλό πρόγραμμα Αστρονομίας (σε συνδυασμό με κάποια ΤΝ) μπορεί να μας πεί με ακρίβεια πώς ήταν κάποτε, αλλά καί πώς θα είναι στο μέλλον η Ελλάδα!!! (Συν ασφαλής πρόβλεψη μεγάλων σεισμών, ίσως; )
• Εάν ισχύει η αντιστοιχία αυτή, κι επειδή μου έδωσε την ιδέα το πρακτοράκι, που βάφτισε «Κένταυρο» τη νέα μετάλλαξη του κοροϊδοϊού, τότε ας ψάξουμε να βρούμε επάνω στον γαλαξία μας ποιά άστρα ενδεχομένως ονομάζονται δ-κάτι, ο-κάτι. (Κάποια ενδεχόμενη σχέση με τις γεωγραφικές θέσεις του Άθω καί της μΠόλης, ίσως; )
• Εφ’ όσον η μετάλλαξη «Κένταυρος» (;;;…) βρέθηκε στην Ινδία ( ; ), μήπως τέτοιες «φυσικές» αντιστοιχίες ουρανού-Γής υπάρχουν καί σ’ άλλα μέρη, πλήν Ελλάδος;
• Μήπως υπάρχουν ειδικά στα μέρη, όπου εμείς οι Έλληνες πατήσαμε σε προϊστορικούς καιρούς;
• Μήπως σήμερα οι στρατιωτικές καί εμπορικές οδεύσεις παγκοσμίως πατάνε -έστω καί ασυνείδητα- πάνω σε τέτοιες αντιστοιχίες;

Βλέπετε πόσες καί ποιές σκέψεις πηγάζουν από μερικές απλές παρατηρήσεις!… Νά, αυτά δεν γουστάρω: το να δίνω έτοιμες ιδέες σ’ «αυτούς», να τις ψάχνουν, κι εμείς -τα Ελληνικά ξυπνοπούλια- να μένουμε με τ’ απαυτά μας στο χέρι.

. . . . . . . . . .

ε. Αίτιο – 2

Αν νομίζετε ότι μέχρι στιγμής σας είπα σπουδαία καί πρωτόθωρα πράγματα, σας λέω ότι απλά φάγατε τους μεζέδες γιά το τσίπουρο – γιά την όρεξη.

Τώρα ακολουθεί η …έκρηξη!

Λοιπόν, το αίτιο;

Άντε, να σας το πω κι αυτό.

. . . . . . . . . .

Κάποτε, πρίν 3,200,000 (τρία εκατομμύρια διακόσιες χιλιάδες) χρόνια, εξερράγη ο πλανήτης Φαέθων. Πώς ξέρουμε τη χρονολόγηση; επειδή οι θάλασσες του πλανήτη αυτού έσκασαν (μετά την έκρηξη) επάνω στους δορυφόρους του Δία, όπου η φασματοσκοπία δείχνει αλμυρό νερό -καί δή, τέτοιας ηλικίας- σε κατά τα άλλα άνυδρα ουράνια σώματα.

Βέβαια, αν βάλουμε τα δεδομένα των φυσικών δορυφόρων του Δία σ’ ένα κομπιούτερ, θα δούμε καθαρά το πότε ακριβώς έδειχναν φάτσα όλοι ταυτοχρόνως προς τον Φαέθωνα, κι έφαγαν το μπουγέλο. Αυτός ο υπολογισμός, όχι μόνο θα επιβεβαιώσει τα φασματοσκοπικά δεδομένα, αλλά ίσως μας δώσει καί ακριβέστερη εκτίμηση του χρόνου της έκρηξης. (Λεπτομέρεια, αλλά κάτι μου λέει ότι «κάποιοι» έχουν ήδη επιχειρήσει τον υπολογισμό.)

Λοιπόν, μιά ριπή κομματιών του μακαρίτη πλανήτη, συν κομμάτια από τις δύο σελήνες του, ταξίδεψαν στις τεράστιες διαστημικές αποστάσεις ανάμεσα σε δύο πλανητικές τροχιές (Φαέθων / Άρης / Γή), κι έσκασαν επάνω στη Γή μας. Καί ειδικά στον Ελλαδικό χώρο.

Άνοιξαν κρατήρες (μάτια έχετε, θα τους δήτε), βυθίστηκαν πολύ βαθειά στο υπέδαφος, σε μή εξερευνήσιμο βάθος,…

…αλλά μας άφησαν καί κάτι «δωράκια».

Συγκεκριμένα (καί θα το πω στα ίσα), οι κάτοικοι του Φαέθωνα είχαν «κομπιουτεροποιήσει» ολόκληρον τον πλανήτη τους, με ένα πλέγμα (τεχνητών) κρυστάλλων μέσα του.

Το γιατί έκαναν κάτι τέτοιο (δηλαδή, σε τί θα τους βοηθούσε), όπως καί το γιατί ακριβώς εξερράγη ο Φαέθων, εφ’ όσον είχε τόσο μεγαλοφυιείς κατοίκους (δηλαδή, γιατί διέπραξαν τέτοιου μεγέθους μαλακία), θα μου επιτρέψετε να μην σας τα πω. Όχι επειδή δεν θέλω, αλλά επειδή δεν γνωρίζω. (Μόνο πολύ πρώϊμες σκέψεις έχω κάνει επί του θέματος.) Ακόμη κι αν γώριζα, πάντως, δεν θεωρώ πως η εποχή μας είναι κατάλληλη γιά τέτοιες κουβέντες δημοσίως.

Εν πάσει περιπτώσει, το αίτιο της συγκεκριμένης γεωλογικής διαμορφώσεως του Ελλαδικού χώρου, που σας έδειξα, είναι ένας τέτοιος κρύσταλλος του Φαέθωνα, χωμένος βαθειά στο υπέδαφος της Ελλάδας.

. . . . . . . . . .

Σύμφωνα με τον Παλαιό, οι αστερισμοί αποτελούν ένα είδος νευρωνικού πλέγματος, όπως στη δομή του μυαλού που έχουμε ( ; ). Καί σωστά, διότι οι αστερισμοί είναι προβολή στην ίδια ουρανογραφική περιοχή άστρων, που απέχουν τεράστιες αποστάσεις μεταξύ τους. Αν, λοιπόν, δρούν συλλογικά στην ανθρώπινη εξέλιξη -κι ίσως, όχι μόνον- (παρά τις αποστάσεις τους), τότε μιλάμε γιά ένα είδος υπερ-νοημοσύνης, ασύλληπτης από τον άνθρωπο.

Σύμφωνα με κάποιους «άλλους», τα άστρα που βλέπουμε είναι απλά μιά «προβολή»· δηλαδή, μιά ψεύτικη απεικόνιση… αν καί δεν προσδιορίζουν τίνος πράγματος.

Όπως καί νά ‘χει, σκεφθήτε γιά τί υπερτεχνολογία μιλάμε!!! Όπου ένας κρύσταλλος πιάνει την εικόνα (ίσως καί τη νοημοσύνη; ) του ουρανού, κι αμέσως την εφαρμόζει στο γεωλογικό ανάγλυφο!

. . . . . . . . . .

Στον Ελλαδικό χώρο, τέτοιοι κρύσταλλοι υπάρχουν κάμποσοι – κι αυτός είναι ένας από τους κρυφούς, ανομολόγητους λόγους, που μας πολεμάνε τόσο πολύ οι κάθε λογής ανθέλληνες. (Επειδή δεν τους έχουν αυτοί.)

Ειδικά περί το «γαλαξιακό κέντρο», υπάρχουν (κρυμμένοι καί μή προσβάσιμοι σήμερα) τρείς:

• Ένας είναι -ας πούμε- εκπαιδευτικός· δείχνει μιά τρισδιάστατη προβολή του ουρανού, καί χρησιμεύει κάπως σαν διαστημικό gps. Μπορεί να μας οδηγήσει -ναί, σωστά μαντέψατε!- σε κάποια άστρα του αστερισμού του Κενταύρου!
• Ένας άλλος, είναι σαν μαγικό ραβδί: σκέφτεσαι κάτι, καί σου το κάνει! Γι’ αυτόν ειδικά είχα γράψει κι ένα διηγηματάκι, κι έπαιξε ρόλο καί στις τελευταίες φάσεις του Τρωικού Πολέμου. (Φυσικά, είναι πολύ αρχαιότερος.)
• Ένας τρίτος, είναι τρομερής ισχύος· είναι καθαρά ( ; ) ενεργειακή πηγή, καί είναι αυτός που διαμορφώνει το γεωφυσικό ανάλυφο, που σας έδειξα.

Δυστυχώς, κι οι «άλλοι» τα ξέρουν αυτά· μή σας κάνει εντύπωση. Ψάξτε πχ να δήτε την ταινία «Το λίκνο της ζωής» (έχει προβληθεί κάμποσες φορές στην τηλεόραση), με τη σιχαμένη τη Διαβολίνα Τζολί. Εκεί, μιλάει γιά τον κρύσταλλο της Σαντορίνης – καί, ναί, η καλντέρα του νησιού δείχνει πτώση μετεωρίτη του Φαέθωνα σε πολύ παλιές εποχές. Καί, ναί, η ταινία ξεκινάει με βροχή …μετεωριτών επάνω σε γαμήλιο γλέντι!!! Γιά να μή μένει καμμία αμφιβολία στους ψαγμένους, γιά το τί μας δείχνει η «άλλη πλευρά».

Τα ξέρουν, γαμώ το σπίτι τους…

. . . . . . . . . .

στ. Ο θυμός – κατά φρένα καί κατά θυμόν

Τώρα, τί να σας εξηγώ; Ήδη θα έπρεπε να τό ‘χετε καταλάβει από το παρόν αρθράκιον, γιατί τα πήρα στο κρανίο. (Συν τοις άλλοις…)

Μας χτυπάνε -ως έθνος Ελλήνων- από χίλιες μεριές. Κάτω απ’ τη ζώνη. Με χτυπήματα απροειδοποίητα καί παντοιοτρόπως (συμπαντικώς) παράνομα. Κι ενώ εμείς έχουμε τέτοια όπλα στη διάθεσή μας, ΔΕΝ μας επιτρέπουν ν’ ανταποδώσουμε!

Γι’ αυτό θύμωσα με τις Ουράνιες Δυνάμεις!

Εντάξει, εμείς είμαστε αμαρτωλοί, καί πρέπει να μετανοήσουμε – καταπώς λένε κι οι γεροντάδες. Γι’ αυτό τρώμε σφαλιάρες. Να το δεχθούμε.

Οι άλλοι, όμως, τί είναι, αλλά δεν παθαίνουν τίποτε; Έχει κανείς καμιά ιδέα;

Δηλαδή, μόνο γιά μας ισχύει τέτοιο καθήκον; Γιά τους άλλους, δέεεεννν;;;…

• Δηλαδή, δεν φτάνει που ο κάθε πιθηκάνθρωπος έγινε λιγάκι πιό ανθρώπινος, με τη δική μας βοήθεια εδώ καί χιλιάδες χρόνια, καί δή χωρίς να πληρώσει κανένα αντάλλαγμα.
• Δεν φτάνει που, όποτε βρεί ευκαιρία, μας κατασφάζει.
• Δεν φτάνει που παραείμαστε καλά παιδιά καί κορόϊδα των πάντων.
• Οι αμαρτωλοί -καί καλά να πάθουμε, που τραβάμε όσα τραβάμε- είμαστε μόνον ΕΜΕΙΣ!!!!

Ρέ, δέ γ@μιέστε, λέω ‘γώ; Τέτοιες «αποκλειστικότητες» να τις κρατήσετε γιά τα παιδάκια σας, όσοι έχετε τέτοιες ιδέες.

Υπ’ όψιν, εμένα το «θα» του μέλλοντος («ΘΑ τιμωρηθούν οι κακοί!») δεν με καλύπτει. Δεν είμαι ηλίθιος ψηφοφόρος κομματόσκυλων.

Εγώ θέλω να βάλω στο χέρι μου ειδικά τον δεύτερο κρύσταλλο (ο τρίτος είναι πολύ δύσκολα -έως καθόλου- προσβάσιμος), καί να τους αλλάξω τον αδόξαστο.

«- Μά, ρέ απίθανε Εργοδότη, δεν σκέφτηκες ότι ίσως σκοτώσεις αθώους; Παιδάκια;…»

Αυτοί, που μας ψεκάζουν εξ ουρανών με τ’ αεροσκάφη τους καθημερινά με δηλητήρια, τα δικά μας τα παιδάκια τα σκέφτηκαν; Αυτοί, που κάψανε παιδάκια με τις πυρκαϊές από δορυφόρο στα δάση μας, τα δικά μας τα παιδάκια τα σκέφτηκαν;

Ή, μήπως, τους πειράξαμε / τους αδικήσαμε σε τίποτε, πρώτοι εμείς;

Όχι καί όχι, έ;

Έ, λοιπόν, γιά τα παιδάκια αυτωνών, στ’ αρχίδια μας καί πάλι καί δέκα παπαγάλοι! Ας πρόσεχαν!

. . . . . . . . . .

Δεν ξέρω (ή, μάλλον, κάτι ξέρω, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου) τί σχέδια καί τί στρατηγικές υπάρχουν -αν υπάρχουν-, καί από ποιούς, γιά την επιβίωση του Έθνους μας. Μου είναι τελείως αδιάφορο αν «άνωθεν», «κάτωθεν», ή σαπέραθεν. Το λάθος όλων αυτών είναι ότι συστήνουν υπομονή· η οποία, όμως, μας έχει τελειώσει. Ούτε υπομονή έχουμε, ούτε μπορούμε ν’ αφήνουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων σε Ερντογάνηδες, ηπαπαραίους, ή το Ξανφόν Γκιένος. Ήδη έχουμε φάει την πίστωση χρόνου, που είχαμε ως έθνος, καί τώρα χρεωνόμαστε χρόνο σε τοκογλύφους της Κόλασης… αν καταλαβαίνετε τί λέω.

Η αφεντιά μου, αν -καί όταν- βάλω στο χέρι το κρυσταλλάκι, δεν θα χαμπαρίσω τίποτε.

Μέχρι τότε, όμως, καλά θα κάνουν να αρθούν τα όποια εμπόδια στον δρόμο μου.

Ακούτε, «εκεί πάνω»;

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . .

Υγ: Αν με ρωτήσει κανείς, πού βρίσκονται τα κρυσταλλάκια, η απάντηση είναι ότι δεν γνωρίζω.

Γιατί, όμως, μιλάω με τόση σιγουριά;

Επειδή έχω κάνει μερικές λογικές σκέψεις.

Τά ‘χουμε χιλοειπεί στο παρόν μπλόγκι, ότι οδηγός μας είναι το μυαλό που έχουμε. Τις «εξ αποκαλύψεως» «αλήθειες» τις έχουμε γιά να σκουπίζουμε τον κώλο μας.

Όποιος, παρ’ όλ’ αυτά, δεν ικανοποιείται από την απάντησή μου, κι έχει απορίες κι έντονη περιέργεια, ας πάει να ρωτήσει τους σεναριογράφους της κυρα-Τζολί. Ή τους Ψίψιλον. Ή τη στοά του. Όχι εμένα. Στο κάτω-κάτω, εγώ μπορεί απλά να έχω πλούσια φαντασία, καί να επηρεάζομαι από τις ταινίες που βλέπω.

. . . . . . . . . .

Η πλάκα, όμως, είναι η εξής: ότι τα κρυσταλλάκια αναγνωρίζουν το ψυχικό αποτύπωμα του «χειριστή» τους. (Ναί, περασμένες ζωές, κλπ κλπ.) Που σημαίνει, ότι δεν μπορεί ούτε κάν να τα πιάσει ο τυχών άσχετος. Αν δοκιμάσει, το αποτέλεσμα θα είναι να πεθάνει εκείνη τη στιγμή. Τόσο απλά.

Αν, τώρα, κάποιος βάρβαρος καταλάβει ότι ο «χειριστής» ενός κρυστάλλου είναι πχ ο Τάδε, καί πάει καί του κολλήσει το πιστόλι στο κεφάλι να βγάλει τον κρύσταλλο από την κρύπτη του καί να του τον δώσει, όπως καταλαβαίνετε το αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό. Διότι, η πρώτη σκέψη που θα κάνει ο «χειριστής», θα είναι να πεθάνει αμέσως ο εκβιαστής του. Άρα…

Τα ξέρουν κι «αυτοί» αυτά… γι’ αυτό καί δεν επιχειρούν κατά μέτωπον επίθεση τόσα χρόνια.

άει ..καλά !!

Παλαιός

Τα ‘παμε πρό 4ετίας ..αλλά εμείς τα ‘παμε, εμείς τ’ ακούσαμε !! ..τα Ζά είχαν να γλείψουν κώλους, και να σουρθούν σαν τα σκουλήκια, υπακούοντας στο τι θα πεί το κάθε μαλακισμένο σούργελο ..αλλά στην συνέχεια όταν το αγγούρι μπήκε βαθιά στον κώλον τους και τους έτσουξε αγρίως, θυμήθηκαν να σκούξουν !! ..γρήγορα όμως, με το επόμενο επιδοματάκι της πλάκας, θα το ξεχάσουν !! ..και φτού ξανά-μανά θα πάμε για μία από τα ίδια !!

Σ΄αυτήν την ανάρτηση δεν θα καταπιαστώ με πολλά, απλά θα επαναλάβω εκείνα που σας είχα ‘πεί πρό 4ετίας, μπάς και κάποιοι καραμαλάκες αποφασίσουν ν’ ακούσουν, και να κάνουν δυό-τρία πράγματα, ώστε να προστατεύσουν τα σπίτια και την ζωήν τους · ο λόγος περί πυροπροστασίας.

Αν κάποιοι νομίζετε ότι το κράτος θα έπρεπε -όπως και τόσα άλλα που βεβαίως τα γράφει στα παλιά του τα παπούτσια- να παράσχει την αναγκαία προστασία, σωστά νομίζετε, αν βεβαίως είχαμε ένα κράτος που ενδιαφερόταν για τους πολίτες και την περιουσία τους ..αλλά είστε ντίπ μαλάκες, εάν ακόμη δεν έχετε πάρει είδηση τι σκατά γίνεται και σε τι μπουρδέλο ζούμε – που βεβαίως εμείς οι ίδιοι είμαστε που κάνουμε τ’ αδύνατα δυνατά ώστε να το κάνουμε ακόμα χειρότερο !!

Βρισκόμαστε σε μιά εποχή όπου μόνο όποιο κράτος δεν θέλει ή έχει άλλους σκοπούς· τσιμέντο να γίνουν ..να κάνουμε δουλίτσες !! ..δεν βλέπει ακόμη και το άναμμα τσιγάρου, ή πρός τα πού θα κατευθυνθεί μιά όποια φωτιά, και που και πώς μπορεί να την σταματήσει έγκαιρα, με την υπάρχουσα τεχνολογία ..και δεν μιλάμε για κάτι διαστημικό, αλλά κάτι απλό και φτηνό.

Εποπτεία Δασών και αγροτικών εκτάσεων

Το πιό απλό είναι να στήσει εποπτεύουσες κάμερες υπερύθρων, σε καίρια σημεία, ώστε με το που ξεκινήσει κάτι αμέσως πέφτει «σύρμα» ..έτσι δεν περιμένεις να λαμπαδιάσει όλο το βουνό για να πάρεις είδηση.

Άμεσα δε μπορείς να επέμβεις στέλνοντας τις πυροσβεστικές δυνάμεις στα κατάλληλα σημεία ..ένα Τάμπλετ με τοπογραφικά διαγράμματα και χάρτες χρειάζεται -πράγματα που υπάρχουν ήδη- για να μην χάνονται οι πυροσβέστες στου διαόλου την μάνα.

Το πώς αναχαιτίζεις δε την φωτιά εν τη γενέση της ;; 

..δεξαμενές (γεμάτες και όχι άδειες) στις κορυφές και άπλωμα δικτύου αυτόματης νεροκανιοβολής ..και πάπαλα η φωτιά ..εκτός πιά και θέλεις να κάνεις ξεπουλήματα και να στήσεις ανεμοπορδούρες !!

Άλλο πιό σύγχρονο μέσο εποπτείας είναι τα Στρατοσφαιρικά Ντρόουν-HAPS, ντρόουν Πλατφόρμας Μεγάλου Ύψους, Στρατοσφαιρικής Τηλεπισκόπησης, πρός επιτήρηση ευρέων περιοχών για μεγάλο χρονικό διάστημα, και σχεδόν μηδενικού κόστους, που πετάνε στην στρατόσφαιρα και τα οποία έχουν την ικανότητα ν’ ανιχνεύουν κάθε πρόβλημα, φωτιάς και όχι μόνο – πάρτε την φωτογραφία ενός τέτοιου, εν μέρει Ελληνικής κατασκευής, από τον όμιλο Άρατος.

Ένα άλλο μέσον περιορισμού της φωτιάς είναι να παρεμβάλεις κατά διαστήματα σειρές με είδη δέντρων ανθεκτικών στην φωτιά – δείτε παρακάτω :

..είπατε κάτι ;;

Δυστυχώς δεν υπάρχουν δέντρα που δεν καίγονται ..όλα καίγονται, άλλα πιό εύκολα και άλλα πιο δύσκολα.

Ποιά είναι λοιπόν εκείνα τα δέντρα που αντιστέκονται στην φωτιά ;;

Παρακάτω ακολουθεί ένας πίνακας με δέντρα που εμφανίζουν αντίσταση στην φωτιά – κάποια απ’ αυτά φυλλοβόλα, κάποια ημιφυλλοβόλα και άλλα αειθαλή.

Δέντρα με μεγάλες αντιστάσεις στην φωτιά – με πράσινο τα αειθαλή :

• Ακακία
• Αριά
• Βελανιδιά κόκκινη
• Βελανιδιά φελλοφόρος
• Δαμασκηνιά καλλωπιστική
• Ιπποκαστανιά
• Ιτιά
• Καρυδιά
• Κουμαριά
• Κουτσουπιά
• Κυπαρίσσι
• Λεύκα
• Μουριά
• Μουσμουλιά
• Οξιά
• Πλάτανος
• Πικροδάφνη
• Σημύδα
• Σκλήθρα
• Φλαμουριά
• Φράξινος
• Φτελιά
• Χαρουπιά
• Ψευδοακακία

Με παρεμβολή σειρών τέτοιων δέντρων, στα δάση, και ζωνών πυροπροστασίας έχεις έν πολλοίς περιορίσει αρκετά το πρόβλημα εξάπλωσης της φωτιάς.

Ο καθαρισμός των ξερόκλαδων δίπλα σε δρόμους, που εύκολα μπορούν να γίνουν αιτία φωτιάς, νομίζω ότι είναι αυτονόητο.

Οικιστικός ιστός – Δημοτική παρέμβαση

Στον οικιστικό ιστό, αντικαθίστανται όλα τα εύφλεκτά είδη με πυράντοχα ..αν υπάρχει μυαλό, τότε δεν επιτρέπονται εύφλεκτα δέντρα -πχ. πεύκα- ανάμεσα, και σε αρκετή απόσταση από τα σπίτια.

Πολίτες

Βλέπουμε τον κάθε μαλάκα να πηγαίνει και να χτίζει μέσα στα πεύκα ..και μετά σκούζει γιατί κάηκε το τσαρδί του – μα ρε μαλακισμένο υποκείμενο, δέκα πυροσβεστικές να έχεις δίπλα σου, αν το σπίτι σου είναι ανάμεσα σε πεύκα, με δαύτα να φιλιούνται μαζί του, δεν υπάρχει περίπτωση να το γλιτώσεις εάν υπάρξει φωτιά !!

Εάν κάνατε την μαλακία, δείτε πώς μπορείτε να ξεπαστρέψετε τα πεύκα τουλάχιστον σε μιά απόσταση το λιγότερο 30 μέτρων – ναι ξέρω ..εκτός από την δικήν σας μαλακία έχουμε και αυτήν της Δασικής, που απαγορεύει να κόψετε ακόμη και τα ξερόκλαδα ή και τους θάμνους ..μετά θα είναι κάποιος κακός αν σκεφτεί ότι αυτοί οι πούστηδες δεν είναι εκεί για να προστατεύσουν κάτι αλλά για να δημιουργούν προβλήματα.

Τέλος πάντων ..ποτίστε τα με κάμποσα μπουκάλια χλωρίνη και που θα πάει θα τα τινάξουν ..οπότε τότε θα ευκολυνθείτε για την κοπή τους.

Και βέβαια το ίδιο μπορείτε να κάνετε, εν κρυπτώ βεβαίως, και στα πευκάκια του πεζοδρομίου !!

Έχετε χώρο στο οικόπεδό σας ;;

Φυτέψτε, αρκετά μακριά από το σπίτι, δέντρα πυράντοχα, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντίσταση στην φωτιά ..δείτε παραπάνω, κάποια είναι αειθαλή αλλά και καλλωπιστικά – ρωτήστε και κάποιον γεωπόνο να σας υποδείξει την καλύτερη επιλογή.

Εξαιρώντας τον πολύ λαουτζίκο που έχτισε μιά παράγκα για να έχει απλά ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι του, οι υπόλοιποι καραμαλάκες που έριξαν εκατοντάδες χιλιάδες για να χτίσουν βίλες και δεν φρόντισαν για πυροπροστασία, που θα έσωζε το σπίτι αλλά και τους ίδιους, δεν έχουν απολύτως κανένα ελαφρυντικό, καμμία δικαιολογία.

Είχαμε ‘πεί ότι κάθε τέτοιος μπουνταλάς, θα έπρεπε έστω και εκ των υστέρων να σκάψει μιά δεξαμενή νερού στην αυλή του -τουλάχιστον χωρητικότητας κάμμια 30 κυβικών, 3x3x3 ή και 5x5x5, κάνει και πισίνα , αρκεί βεβαίως να είναι γεμάτη και όχι άδεια- και να φτιάξει ένα σύστημα με μιά πετρελαιομηχανή να ψεκάζει με νεροκανιοβολή τον χώρον, όταν πλησιάζει η φωτιά – εννοείται ότι θα έχει λάβει και όλα τα άλλα μέτρα ..απομάκρυνσης εύφλεκτων υλικών από τον εξωτερικό χώρο, μάζεμα τεντών, κλείσιμο παραθύρων κλπ. κλπ.

Και βεβαίως καλό είναι να μην υπάρχουν εξωτερικά πλαστικές σωλήνες, πόρτες και παράθυρα πλαστικά, εκτεθειμένα αυτοκίνητα και ξυλοκατασκευές.

Ακόμη και οι φτωχομπινέδες μεροκαματιάρηδες, όσο και να ζοριστούν οικονομικά, είναι καλό να σκεφτούν να φτιάξουν ένα τέτοιο σύστημα πυροπροστασίας για να εξασφαλίσουν το τσαρδί τους.

Μην φτάνουμε ξανά και ξανά, στο σημείο να τα λέμε και να τ’ ακούμε εμείς κι εμείς ..και σείς, κάποιοι άτυχοι, αλλά ηλίθιοι ..να σκούζετε !!

Ελπίζω ότι έχετε αντιληφθεί ότι αυτό το μπουρδέλο του γελαδιστάν, δεν μπορεί, αλλά και δεν θέλει, να παράσχει προστασία ..προέχουν οι δουλίτσες !!

Εάν περιμένετε, οι άδειες υδροφόρες και οι μπάτσοι με τα ποτιστήρια, να σώσουν τα σπίτια σας ..δυστυχώς την κάτσατε την υπόθεση !!

Καλά είμαστε για γέλια λέμε !!

Αφήνω όλα τα υπόλοιπα ..και όποιος θέλει ας ανατρέξει σε αυτά που είχα γράψει εκεί το καλοκαίρι του ’18, εξ αφορμής της πυρκαγιάς στο Μάτι – το άρθρο υπάρχει στις αναρτήσεις του μπλόγκ !!

Σημείωση : και σχόλια μόνο επί του θέματος !

Επί προσωπικού – 2022/07/21

Αυτή την εποχή, βρίσκομαι σ’ ένα σταυροδρόμι – γιά το μπλόγκι.

Ή σφίγγω τα δόντια καί συνεχίζω τσάτρα-πάτρα, ή τα βροντάω όλα από κάτω – το κλείνω καί σβήνω τα πάντα.

. . . . . . . . . .

Η αλήθεια είναι πως κι άλλες φορές είχα φτάσει σ’ αυτό το οριακό σημείο· αλλά όχι τόσο, όσο τώρα.

Ο λόγος;

Οι λόγοι – είναι περισσότεροι του ενός.

. . . . . . . . . .

Θά ‘λεγε κανείς σε πρώτη ανάγνωση, ότι απογοητεύτηκα, επειδή το μέγιστο ποσοστό αυτουνού του λαού είναι Ζά – καί δή, αυτοκτονικής νοοτροπίας, καί δεν καταλαβαίνουν ούτε με σφαλιάρες.

Όχι, πολύ ρηχή αιτία (κατ’ εμένα)· ποτέ δεν έλαβα υπ’ όψιν μου ποιά άτομα διαβάζουν τις σοφίες μου. Στο κάτω-κάτω, πάντα μπορώ να συνεχίζω να γράφω γιά το χόμπυ μου· όπως ακριβώς ξεκίνησα πρίν αρκετά χρόνια.

Θά ‘λεγε κανείς, πάλι, ότι απογοητεύτηκα που κανείς δεν ακολουθεί τις έρευνες που κάνω, κανείς δεν τις προχωράει ούτε βήμα παρακάτω.

Όχι, δεν είναι ούτ’ αυτό – παρά το ότι μερικές φορές γκρινιάζω γι αυτό. Είμαι αρκετά ρεαλιστής, ώστε να γνωρίζω ότι (γιά τέτοια θέματα) ουσιαστικά δεν γίνεται να βασίζομαι σε άλλα άτομα.

Τότε, τί; Κρίση της («μέσης») ηλικίας μου, ίσως;

Όχι, ούτ’ αυτό. Παρά το ότι όντως, πλησιάζω στο κλείσιμο ενός κεφαλαίου της ζωής μου (της ενεργού υπηρεσίας) καί την αρχή ενός άλλου (σύνταξης), καί παρά το ότι όντως έχω κάνει απολογισμό του τί κατάφερα μέχρι σήμερα (γενικώς, τά ‘κανα σκατά σε όλους τους τομείς! 🙂 ), δεν θά ‘λεγα πως αυτές οι σκέψεις μ’ επηρέασαν.

Τότε;

Τότε, οι λόγοι, που λέγαμε, είναι δύο: ο σοβαρός, κι ο σοβαρώτατος.

. . . . . . . . . .

Ο σοβαρός λόγος, είναι ότι στις μέρες μας έχει υπεραναπτυχθεί η Τεχνητή Νοημοσύνη. Πράγμα που δεν συνέβαινε τις πρώτες μέρες του ιστολογίου (γύρω στα 2009-2010).

Μπορεί εσείς να νομίζετε ότι αυτή βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Μπορεί, ακόμη, να νομίζετε ότι δεν παίζει ρόλο στη ζωή σας, μιά που δεν πάει το μυαλό σας στο ποιά χρησιμότητα έχει στην καθημερινή ζωή. Καί δικαίως τη θεωρείτε ως κάτι σαν επιστημονικό / τεχνολογικό παράδοξο.

Λοιπόν, σας πληροφορώ ότι:

(α) Ήδη βρίσκεται σε εμπορικό / χρηστικό στάδιο. (Βλέπε σύστημα «Δαίδαλος» – δεν το αγοράσανε απλά γιά να το καμαρώνουν, ξέρετε.)

(β) Ήδη χρησιμοποιείται γιά επίλυση πληθώρας προβλημάτων. Μάλιστα, πολλοί «συνάδελφοι» (φυσικοί) βάζουνε την ΤΝ να τους εφευρίσκει πειράματα!!! (Τα οποία, βέβαια, μετά αυτοί εκτελούν.)

Σας λέω, μάλιστα, ότι αν ένας από τους πολύ σπουδαίους σημερινούς φυσικούς (δεν θα γράψω όνομα) κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά, τότε περιττεύει κάθε σχολιασμός.

(γ) Η ΤΝ χρησιμοποιείται καί γιά επίλυση μή επιστημονικών προβλημάτων.

Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει, πολύ απλά, ότι ενδεχομένως «κάποιοι» μπορούν να τη βάλουν να τους πεί τα βήματα, με τα οποία θα γαμήσουν τις ζωούλες σας, χωρίς εσείς ν’ αντιδράσετε!… διότι, αν τα σκεφτούν μόνοι τους, ελλοχεύει το λάθος με μεγάλη πιθανότητα.

Βέβαια, ακόμη κι έτσι να είναι, θα μου πήτε πως έχουμε καί πτώσεις νεοταξικών κυβερνήσεων, έχουμε καί λαϊκές εξεγέρσεις, κάπου χαλάει η συνταγή. Αλλά μηδένα πρό του τέλους μακάριζε! Άλλως τε, το σχέδιο των νεοταξιτών σε γενικές γραμμές βαίνει καλώς: είναι γνωστό πως οι μεγάλοι σκακιστές θυσιάζουν τα πιόνια τους!…κι ο Σβάμπ, ας πούμε, πιόνι δεν είναι.

(Βρέ, ποιά πιόνια! Ένας τους θυσίαζε μέχρι καί τη βασίλισσά του!!!… Αλλά τις παρτίδες τις έπαιρνε.) Οπότε, κάτσε να δούμε πώς θα βγεί κι ο φετεινός χειμώνας… ας μή βιαστούμε να χαρούμε.

. . . . . . . . . .

Υπό το φώς, λοιπόν, της τρίτης διαπιστώσεως, εγώ δεν μπορώ να συνεχίσω να δίνω πληροφορίες δημοσίως, έτσι, άκριτα. (Όσο κι αν προσέχω.)

Εντάξει, πολλούς αναγνώστες τους εμψυχώνω, δείχνοντάς τους με επιχειρήματα όψεις του μεγαλείου των προγόνων μας, που δεν τις γράφει καμμία Ιστορία καί καμμία Μυθολογία. Πολλούς, πάλι, τους δίνω ενδιαφέρουσες ιδέες· καί, γιά να πω την αλήθεια, δεν περιμένω μέν αυτές να καρποφορήσουν σε κάποια επίπεδα παραπέρα, αλλά καί δεν το γνωρίζω – καί δεν το ρωτάω. Πιθανώτατα να γίνεται. (Αισιόδοξη άποψη, αλλά δεν αποκλείεται.)

Ωστόσο, δεν μπορώ να συνεχίσω να δίνω «καυτές» σκέψεις στο ηλεκτρονικό χαρτί, διότι δεν ξέρω πώς θα χρησιμοποιηθούν καί από ποιούς. (Καί ήδη έχω πεί πολλά!) Η δέ ΤΝ δυστυχώς μπορεί να καλύψει αρκετά σκεπτικά κενά των νεοταξιτών. Είναι να μην της δώσουμε την άκρη του μίτου, διότι τα υπόλοιπα τα βρίσκει μόνη της!

Επιβεβλημένη σιωπή, λοιπόν. Έστω, επιλεκτική.

• Καί διότι εγώ ο ίδιος φωνάζω να μην ανοίγουμε τα μάτια των βαρβάρων – άρα, θα ήμουν τελείως ηλίθιος να μην τηρώ αυτόν τον βασικό κανόνα ασφαλείας.
• Καί διότι θέλω να τηρήσω τη συνέχιση της πανάρχαιης μοίρας, οι «άλλοι» να φτάνουν στην πηγή, αλλά να μην πίνουν νερό. (Εμείς πίνουμε μέν, αλλά επιμένουμε να γεμίζουμε την πηγή λάσπες. Καλά ούφα είμαστε κι εμείς…)

Οπότε, τί απομένει να γράφω στο ιστολόγιο; Γιά το ποιά «σταρ» έβγαλε το βρακί της; Όχι, σε τέτοια επίπεδα γελοιότητας δεν φτάνω.

. . . . . . . . . .

Ο σοβαρώτατος λόγος, τώρα, είναι ο εξής: ότι κάποια στιγμή, ειδικά αν ο σκοπός σου είναι υψηλός, από τα λόγια περνάς στα έργα.

Καί ακόμη ειδικώτερα, αν αισθάνεσαι το κάλεσμα προς τούτο.

Καί ειδικώτατα, αν αισθάνεσαι ότι «παίζεις καλή μπάλλα» με το αντικείμενο – ενώι ταυτόχρονα (πάλι αισθάνεσαι πως) δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι ικανοί.

Ωστόσο, με υψηλούς στόχους δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς, αν κάποια πράγματα στη ζωή σου δεν τα βρίσκεις έτοιμα· αν κάποιοι δρόμοι επιμένουν να είναι κλειστοί. Τότε, αν έχεις μιά στάλα λογικής, αναγκάζεσαι να βάλεις άλλες προτεραιότητες… παναπεί, να κοιτάξεις να καλύψεις τις (βασικές) ανάγκες σου, που δεν καλύπτονται αλλοιώς. Που, όμως, σημαίνει ότι αντικειμενικώς δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς με τους αρχικούς σου υψηλούς στόχους. Βλέπετε, ούτε το 24ωρο έχει άπειρες ώρες, ούτε η ζωή σου άπειρα χρόνια.

[Τα δέ αξιοποιήσιμα χρόνια του ανθρώπου είναι ακόμη λιγώτερα: σε χρονικό ορίζοντα ζωής 80 ετών, τα -χονδρικώς- 20 πρώτα είναι προετοιμασία, τα δε 20 τελευταία είναι κοινωνικές σχέσεις με γιατρούς καί φαρμακοποιούς… Άρα, τί μένει σχετικώς απροβλημάτιστο προς δημιουργική χρήση; ένα 50%!…]

Η όλη ιστορία μου θυμίζει κάποιον (ανόητο; ψευτάκο;…) συμφοιτητή μου, που κλαιγόταν ότι προέρχεται από φτωχή πολυμελή οικογένεια, ότι ο πατέρας του ταλαιπωρείται μπας καί βγάλει κάποιο μικρό εισόδημα, ότι δύσκολα τα βγάζουν πέρα, κλπ κλπ. Κοινώς, «sob stories» (κλαψιάρικες ιστορίες), που λένε καί στις ηπαπάρα – παρά το ότι πιθανόν έλεγε αλήθεια.

Σύμφωνοι, ρέ κολλητέ, αλλά η ζωή κι η κοινωνία είναι άδικες! Τί να κάνουμε;! (Αλλοιώς, θα ζούσαμε στον Παράδεισο.) Κι εσύ, αντί στα 18 σου να τό ‘χεις ήδη καταλάβει αυτό, αντί να τσακιστείς να πας να βοηθήσεις τον ταλαίπωρο τον γέρο σου, μού ‘θελες να ξύνεις τα τέτοια σου επί (τουλάχιστον) τέσσερα χρόνια ακόμη, ελπίζοντας ότι κάποια μέρα (μετά από καμιά 10ετία, ίσως…) θα διοριστείς κάπου… καί θα συνεχίσεις να κάααθεσαι! Τί να σου πεί κανείς!…

(Αυτό, βέβαια, εκφράζεται καί διαφορετικά – παροιμιακώς πως: ο τύπος καταριόταν το σκοτάδι, αντί να πάει ν’ ανάψει ένα κερί.)

Η αφεντιά μου, τώρα, ποτέ δεν είχα παράπονα οικονομικής, ή διατροφικής ανεπάρκειας από την πατρική μου οικογένεια. Όμως, εδώ, σήμερα, έχω τρομερά παράπονα – καί κυρίως από τους «άνωθεν», διότι:

• Όλα τα άτομα που ξέρω, όλα τα καλά μου φιλαράκια αμφοτέρων των φύλων, που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικώς την Ελλάδα, ταλαιπωρούνται είτε από οικονομικά / οικογενειακά / προσωπικά προβλήματα (στην καλή περίπτωση), είτε από τρομερά προβλήματα υγείας (στην άσχημη).
• Η αφεντομουτσουνάρα μου ταλαιπωρείται από την έλλειψη χρόνου, από την μή δυνατότητα μετακινήσεων κατά το δοκούν, καί από την ενασχόληση με μαλακισμένες καθημερινές υποχρεώσεις. (Λες κι αντί να φαντασιώνομαι γκόμενες, βραδερφέ, την καταβρίσκω πχ με το να χρωστάω στις εταιρείες ηλεκτρικού ρεύματος!)
• Καί πάει στην ευχή!… Ας έχω τόσα προβλήματα, θα φάω τον κόσμο να βρώ τρόπο να βοηθήσω την Ελλαδάρα μας! (Θυσιάζοντας τον ύπνο μου, πχ.) Όμως, «άνωθεν» δεν μου δίνουν πρόσβαση ούτε σ’ αυτά που θέλω! Κι άσε τα (κρυμμένα) υπερ-αντικείμενα των παναρχαίων ημών, που τ’ αναζητάω σαν τρελλός (ναί, αυτά ακριβώς εννοώ)· μά, ούτε πρόσβαση σ’ ένα σημερινό μηχάνημα ΤΝ; Ούτ’ αυτό; Ούτε κάν πρόσβαση σε Έλληνες πατριώτες, που χειρίζονται τέτοιο μηχάνημα;…

Έτσι, λοιπόν… Τά ‘χω βάλει αγρίως με τους «άνωθεν», που δεν βοηθάνε. Δεν μου ανοίγουν τον δρόμο!

«- Μά,», θα έλεγε κάποιος, «εσύ μπορεί να μην κρίνεις σωστά, κι αντί να βοηθήσεις την Ελλάδα, να διαπράξεις αδικίες, καί να δημιουργήσεις κι άλλο βεβαρημένο κάρμα γιά τη χώρα!»

Ναί, εντάξει, συμφωνώ απόλυτα – αν άρξομαι χειρών αδίκων. Όμως ΉΔΗ δεχόμαστε απρόκλητη πολεμική επίθεση!…

• πχ με αεροπλάνα χωρίς διακριτικά καί χωρίς εκπομπή στίγματος καί αερονηολογίου (…αν καί τί κάνει «- Νιαου-Νάτο! Νιαου-Νάτο!» στους αιθέρες; 🙂 ), που μας ρίχνουν δηλητήρια,
• καί με εμπρησμούς των δασών μας (ακόμη κι από δορυφόρους), οι οποίοι στοχεύουν (ούτε λίγο, ούτε πολύ) στην ερημοποίηση της Ελλάδας – δηλαδή πάλι στον βιολογικό αφανισμό μας, ως έθνος!

Άρα, έχουμε κάθε Συμπαντικό δίκιο ν’ αμυνθούμε άλλο τόσο απρόκλητα καί σε όποιον βαθμό θέλουμε!… πχ να καταστρέψουμε ολοσχερώς τη χώρα που μας επιτίθεται.

Λοιπόν; Πού είναι ν’ ανοίξει ο δρόμος γι’ αυτά που ζητάω, ως μέσα άμυνας καί αντεπίθεσης; Ενώι αντιθέτως όλα τα «περίεργα» (καί πανάρχαια) αρχαιολογικά μας ευρήματα καταλήγουν συνεχώς στα χέρια των «άλλων»; Έ;

Μ’ άλλα λόγια, πάμε ν’ αμυνθούμε (όσοι-ες καταλαβαίνουμε πέντε πράγματα πού βρισκόμαστε), καί -γιά τους χ, ψ λόγους- βρισκόμαστε συνεχώς με τα χέρια δεμένα.

Άρα, τί μας μένει; Να βρίσκουμε μονάχα (μοιρολατρική) παρηγοριά στις προφητείες, σε στύλ θάαααααα πάρουμε τημΜπόλιν μιά μέρα. (Θα μας τη δώσουν, γιά την ακρίβεια.) Ναί, χαίρω πολύ… Όταν -όπως πάνε τα πράγματα- οι Έλληνες που θ’ απομείνουν, θα είναι μερικές εκατοντάδες χεσμένα απάνω τους, πλήρως εκδυτικισμένα, αποεθνοποιημένα, κι αδιάφορα άτομα, σαν τους Σιού, που απλά σε καναδυό γενιές θα περιμένουν την οριστική ιστορική τους εξαφάνιση… Να τη βράσουμε τημΜπόλιν, τότε, καί να της βάλουμε καί μπαχαρικά!

Καί τί θα κάνουν μιά μέρα (μετά τα επερχόμενα γεγονότα) αυτοί οι Έλληνες που θ’ απομείνουν, λέει; θα εξανθρωπίσουν τους υπόλοιπους ανθρώπχάχάχάαααααα!!!!!

Ά σαπέρα, ρέ!

[Μπερδεγουέη: γιατί οι προφητείες ΔΕΝ προέβλεψαν ούτε την πλημμύρα των λάθρο, ούτε τις φοβερές πυρκαϊές κάθε χρόνο μετά το 1974; Κάνω κάποιο λάθος; ]

. . . . . . . . . .

Καλώς! Καλώς! Δεν επιμένω.

Η ευθύνη, όμως, γιά την ύπαρξη του Ελληνικού Έθνους, καθώς καί γιά την εκπλήρωση του κύριου προορισμού του έθνους μας (τον κατά Περικλή Γιαννόπουλο «εξανθρωπισμόν της Οικουμένης»), δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες, αλλά στον Θεό καί τις Θείες Δυνάμεις.

Αν δεν θέλουν να συνεχίσουμε, δεν μπορούμε να πάμε κόντρα.

Όμως, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, ας (μη) με συμπαθάει κανείς, διότι ο προσωπικός μου αρχικός ενθουσιασμός γιά προσφορά δεν υφίσταται πλέον.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . .

Υγ 1: Άμα βάλεις στον λογαριασμό καί τα μυαλά των σημερινών Ελλήνων, τότε είναι που ζητάς ταράτσα από ρετιρέ, γιά να πέσεις! (Εντάξει… απ’ τη μέσα πλευρά! Μην το παρακάνουμε, κιόλας! 🙂 )

Να, γιά παράδειγμα, με τη Ρωσσοφιλία ακόμη καί σοβαρών ατόμων! Ποιός κάθεται να σκεφτεί, ότι:

• αν οι Τούρκοι δεν θέλουν μία φορά να βγάλουμε τα πετρέλαια / φυσικά αέρια του Αιγαίου (ώστε στο τέλος να τα φάνε μόνον αυτοί),
• αν οι ηπαπαραίοι δεν θέλουν δέκα φορές (επειδή θέλουν να κάνουν κουμάντο στα παγκόσμια αποθέματα, αλλά αυστηρά σύμφωνα με το δικό τους -οικονομολογικό- χρονοδιάγραμμα· παναπεί θα βγάλουν τα του Αιγαίου, μόνον αφού στερέψει η …Σουηδική Αραβία!),
• οι (ομόδοξοι, καί τα ρέστα) Ρώσσοι δεν θέλουν χίλιες!!!

Γιατί;

Διότι αποκτούν πολύ σοβαρό ανταγωνιστή, νά γιατί!

Δεν βλέπετε, γαμώ το κέρατό σας, ότι με Πέρσες καί λοιπούς πάνε να κάνουν το απόλυτο ολιγοπώλιο, τουλάχιστον γιά την Ασία; (Το Καζακστάν καί το Αζερμπαϊτζάν, που κάνουν ναζάκια, δεν τα βλέπω καλά!) Τί περιμένετε, λοιπόν; να μας αφήσουν εμάς να κάνουμε εξορύξεις με την ησυχία μας;

Κι επί πλέον: δέεεεννν έχει, δηλαδή, μερικούς λόγους παραπάνω η σημερινή φίλη τους, η Τουρκία, να μας φάει λάχανο! Ά-μπά! Ιδέα μας! 🙂

Πανάθεμα την αναλυτική σας ικανότητα, συν-Έλληνες!…

. . . . . . . . . .

Υγ 2: Ονομάστηκε, λέει, «Κένταυρος» η νέα παραλλαγή του κοροϊδοϊού.

Το όνομα το έδωσε ένας τύπος, που απλά ξημεροβραδυάζεται στο τουϊττερ καί ασχολείται με τα νέα του ιού· ούτε γιατρός είναι, ούτε τίποτε σχετικό. Ερωτηθείς, όμως, γιατί αυτό το όνομα, είπε ότι εμπνεύστηκε από τον ομώνυμο αστερισμό.

Τώρα, βέβαια, τί περιμένετε; Όλα εγώ να τα κάνω; Να σας δείξω τους πιθανούς συνδυσμούς με το άστρο Πρόξιμα του Κενταύρου, ή το τοπογραφικό σχέδιο (προβολής των αστερισμών επί Ελληνικού εδάφους) που σας είχα δείξει έναν χρόνο πρίν (…ώστε να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του καί ν’ «ανιχνευθούν» συμπτώματα ακριβώς σ’ αυτές τις περιοχές της χώρας μας), ή να σας θυμίσω το ότι οι Κένταυροι (πλήν Χείρωνος καί Φόλου – των οποίων, όμως, ο μπαμπάς ήταν ο Κρόνος!) δεν ήταν παιδιά να κάνεις παρέα;

Ή να κάτσω να βρώ -με επιχειρήματα- αν ο τύπος είναι πρακτοράντζα, ή γιατί πραγματικά «βρήκε» (λέγε με ΤΝ) αυτό το όνομα, μιά που η παραλλαγή αυτή ανιχνεύθηκε γιά πρώτη φορά στην …Ινδία;

Όλα εγώ;

…’Ντάξ, είπα πρίν ότι δεν μ’ επηρεάζει αυτή η ιδιότυπη αποκλειστικότητα· αλλά, φοβάμαι πως δεν θα μπορώ να παραμείνω τόσο ανεπηρέαστος επ’ άπειρον.