Ιεζεκιήλ – σχόλιο

Αγαπητοί αναγνώστες του παρόντος ιστομπλογκίου!

Δεν σας ξέχασα. Δεν ξέχασα τη συνέχεια του άρθρου, τώρα που φτάνουμε στο (καυτό) ψητό.

Καταθέτω εδώ ένα σχόλιο, που θα χανόταν στα σχόλια, διότι πρέπει να εξηγήσω προς τί η καθυστέρηση στη δημοσίευση της συνέχειας.

. . . . . . . . . . .

Γράφω τα άρθρα μου, αφού πρώτα τα έχω «γράψει» στο μυαλό μου. Καί, στην πράξη, διορθώνω / συμπληρώνω (με συνδέσμους, κτλ) έως την τελική μορφή του γραπτού.

Εδώ, τη συνέχεια την είχα τακτοποιημένη στη γκλάβα μου, κι απέμενε η πληκτρολόγηση καί τα σχετικά – ως ανωτέρω. Πλήν όμως, στην πορεία προέκυψε ότι πρέπει να διαβάσω ολόκληρο το βιβλίο του Ιεζεκιήλ!… πράγμα που δεν είχα κάνει ποτέ, διότι μου είναι δύσκολο να ξεπεράσω την απέχθειά μου γιά ο,τιδήποτε εξω- καί ταυτόχρονα ανθ– ελληνικό… λέγε με «ΠΔ». (Αν καί ο Σάν Τζού λέει -πολύ σωστά- ότι πρέπει να ξέρεις πώς σκέφτεται ο εχθρός.) Ταυτόχρονα, έχω κι άλλες δουλειές να κάνω· έχω ζωή καί εκτός πληκτρολογίου, οπότε δεν έχω την πολυτέλεια να ξοδεύω χρόνο διαβάζοντας πράγματα σχεδόν άχρηστα.

Ξέρετε, τα χρόνια περνάνε γρήγορα, καί δυστυχώς δεν προλαβαίνουμε καλά-καλά να τακτοποιήσουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε. Πού να καθήσουμε κιόλας να διαβάζουμε πράγματα που μας αφορούν από εμμέσως, έως καθόλου!

Τέλος πάντων, αναμείνατε λίγο ακόμη, διότι διαβάζω καί κατανοώ γρήγορα – ναί, καί στ’ αρχαία Ελληνικά. Οι δέ πληροφορίες του προφήτη, οπόθεν προερχόμενες (*), απεδείχθησαν διαμάντι!

. . . . . . . . . . .

(*) Πολύ χάρηκα, που είδα στα σχόλια κάτι πολύ ψαγμένες απόψεις περί προφητών! Δείγμα ότι υπάρχουν Έλληνες σκεπτόμενοι.

Θα τα πούμε καί στο κείμενο του άρθρου.

Ευχές!

Ευχές (πολλές) γιά τη νέα χρονιά, να ζήσετε αυτά που θέλετε, όπως τα θέλετε!

Γιά μένα, μία και μοναδική ευχή:

Μέσα στο 2024, δώσε στους Έλληνες, Θεούλη μου, την αφορμή να πιάσουμε όπλα!

Αυτό μόνον.

. . . . . . . . . . .

Υγ: Αν αναρωτιέστε πού εξαφανίστηκα τόσον καιρό, η απάντηση είναι ότι έχω καί ζωή εκτός πληκτρολογίου, η οποία (γιά κάποιον περίεργο λόγο) όσο πάει και γίνεται απαιτητικώτερη στον προσωπικό μου χρόνο. Εν πάσει περιπτώσει, έχω στα «εξερχόμενα» δυό-τρία άρθρα, που σίγουρα θα δημοσιευτούν, αν καί δεν υπόσχομαι το πότε ακριβώς.

Μέχρι τότε (αλλά καί μετά, καί πάντα), καλά να περνάτε καί να προσέχετε τους εαυτούς σας καί τα πρόσωπα που αγαπάτε!

Μουσικό διάλειμμα!

Γιά πολλούς λόγους· κυρίως, γιά να χαλαρώσουμε όλοι μαζί. (Δεν ξέρω γιά σας, αλλά ο γράφων αυτόν τον καιρό περνάει περίοδο τρομερά πιεστική σε προσωπικό επίπεδο. Εξ ού καί η πολυήμερη αποχή μου από αρθρογραφία καί απαντήσεις σε σχόλια.)

. . . . . . . . . . .

Εκτέλεση του «Sharp Dressed Man» των ZZ Top με σλάϊντ κιθάρα, από τον μαίτρ του είδους Τζάστιν Τζόνσον:

. . . . . . . . . . .

Συνεχίζουμε με έτερον μπάρμπα, αυθεντία στη σλάϊντ κιθάρα! Ρόϋ Ρότζερς, «Χιονοστιβάδα»:

. . . . . . . . . . .

Τρίτο κομμάτι, απίθανο κιθαριστικό Μπούγκυ-Γούγκυ (με τζάζ καί αυτοσχεδιασμούς) μ’ ένα φοβερό ντουέττο: τον βετεράνο Τόμμυ Εμμάνουελ καί τον ανερχόμενο (αλλά καθόλου υπολειπόμενο σε ικανότητες) Μπίλλυ Στρίνγκζ!

. . . . . . . . . . .

Ακόμη ένα απιθανο ντουέττο σ’ ένα εξ ίσου απίθανο τζαμάρισμα! Μπούγκυ-Γούγκυ σε πιάνο (χωριστά, αλλά καί επίσης μαζί – ά κάτρ μαίν), από τη βασίλισσα του Μπούγκυ-Γούγκυ, την ΛάΝτυΒα, καί τον θεότρελλο (ντίπ γιά δέσιμο!) Ιρλανδό Μπρένταν Κάβανω. (Περιπτωσάρα! Προσκαλεί κόσμο στο πιάνο, κι άμα δεί έμπειρους κάνει δήθεν πως είναι άσχετος, καί τους ρωτάει πού να βάλει τα δάχτυλά του επάνω στα πλήκτρα! Καί μετά δίνει ρέστα, αφήνοντας στόματα ανοιχτά!)

. . . . . . . . . . . .

Μόνη της η ΛάΝτυΒα σε εκτέλεση ενός κλασικού ρόκ-εν-ρόλ κομματιού, του «Μεγάλες Σφαίρες Φωτιάς», του Τζέρρυ Λή Λιούϊς:

. . . . . . . . . . .

Μόνος του ο Κάβανω, σοβαρεύει καί συνοδεύει μιά πολύ νεαρή τραγουδίστρια της όπερας σε δύο κομμάτια:

(Παραλείψτε την πάρλα του Μπρένταν απ’ ανάμεσα.)

. . . . . . . . . . .

Καί κλείνουμε τη μουσική βραδυά (κι ελπίζω καί πανδαισία) σε τελείως διαφορετικό κλίμα, μ’ ένα μεσαιωνικό αριστούργημα του Γκιγιώμ ντέ Μασώ, σε εκτέλεση του συγκροτήματος Ελτίν (από την Τσεχία)! Ο τίτλος του τραγουδιού, σε ελεύθερη μετάφραση από τα μεσαιωνικά Γαλλικά: «- Θα ζούσα ευτυχισμένος!» (…αν δεν συναντούσα εσάς, κυρία μου!)

Νέον έπος Μαύρης Φατρίας!

Ο γέρων Μαρκήσιος ανέβασε στον Διαδικτυακό «αέρα» το νέον έπος του. (Σπεύσατε!)

Χαίρομαι που κάνουμε τις ίδιες διαπιστώσεις· μόνο που μου δίνει την αφορμή να πετάξω ακροθιγώς δυό γραμμές, γιά θέματα που δεν ανέφερα στους «Εξισλαμισμούς Ελλήνων». (Κυρίως, επειδή δεν τα έχω ακόμη ερευνήσει όσο πρέπει.)

. . . . . . . . . . .

Το πρώτο: ρέ μπάς κι η περιτομή οδηγεί σε διάφορες ανωμαλίες, σε στύλ «Εντερούν»;

Βάλτε στα ψαχτήρια τη λέξη, η οποία προέρχεται από το Ελληνικό: «ενδότερα». Κάπου θα βρήτε καί το σκίτσο με το …τραινάκι γύρω-γύρω των ξεβράκωτων αξιωματούχων του «Εντερούν», στο οποίο οι σεμνότυφοι προσθέτουν μιά χοντρή μαύρη γραμμή επάνω στα πουλάκια των εικονιζομένων.

Ρέεε!!! Αφήστε την απεικόνιση όπως είναι, να βλέπει ο καθένας καί να συνειδητοποιεί τί παναπεί «Οθωμανική Αυτοκρατορία», σε ποιούς ήμασταν σκλάβοι τόσα χρόνια, καί τί ακριβώς θα σημαίνει «Ελληνο-Τουρκική Συνομοσπονδία» (αν ποτέ -κακήι τήι μοίραι- γίνει).

Βέβαια, αυτές όλες οι ανωμαλίες μεταξύ ανδρών ( ; ) στις «υψηλές ομάδες διακυβερνήσεως» («λέσχες», μαζώξεις καρδιναλίων, καί τα ρέστα – ποιός δεν είναι αδερφάρα από δαύτους; ο Σβάμπ; ο Χαράρι; ποιός; ), συν οι παιδοβιασμοί, συν η περιφρόνηση της γυναίκας, συν οι ευνούχοι παλιότερα (στο «ευλαβές» Βυζάντιο), ξεκινούν από καθαρά Κρόνιες αντιλήψεις. (Είπαμε: να μην γεννιούνται παιδιά, που θ’ απειλήσουν τον συγκεκριμένο θεουτζίκο.) Οι οποίες, βέβαια, γιά να εφαρμόζονται, δεν προαπαιτούν περιτομή. Αλλά…. ξέρω ‘γώ;…

. . . . . . . . . . .

Το δεύτερο θέμα (σε πολύ πρώϊμο στάδιο έρευνας ακόμη απ’ την αφεντιά μου) : Άτλαντες εναντίον Κινέζων.

Αμφότεροι έχουν βλέψεις γιά παγκόσμια κυριαρχία. Αλλά, πολύ χοντρικά, οι Κινέζοι τη δουλειά τη βλέπουν ως μονοφυλετική παγκόσμια κυριαρχία δική τους, ενώι οι (κρυπτόμενοι πίσω από άλλους «μπροστινούς» – όντες σήμερα ολιγάριθμη γονιδιακή μειοψηφία, γάρ) Άτλαντες ως παγκόσμια κυριαρχία μεν με όποιον συναινεί να τους βοηθήσει (αδιαφόρως φυλής – άλλως τε, η Ατλαντίδα ήταν πολυφυλετικό κράτος· βλέπε πχ νέγρικη κεφαλή της Λά Βέντα), αλλά με επικεφαλής μιά κλειστή ομάδα αυστηρά δική τους φυλετικώς.

[Άλλο θέμα αυτό προς διερεύνηση… Ποιός έκανε κουμάντο στα τελευταία χρόνια πρό βυθίσεως στο Νησί; Κάποιοι αγνώστου (σ’ εμένα – ακόμη) φυλετικής προελεύσεως ξένοι. Ακριβώς ίδιο φαινόμενο, σαν εμάς σήμερα στο ψευδοκράτος μας.]

Πιστεύω, λοιπόν, ότι τώρα στην ευρύτερη λευκή φυλή περνάμε τη φάση του «ξεκαθαρίσματος», όπου τα -κατά τους Άτλαντες- «κατσίκια» πρέπει να μπούν στη θέση τους, ή να ψοφήσουν με εύσχημους τρόπους μαζικής ευθανασίας (πχ ιατρικούς). Ίσως αυτή η θεώρηση ερμηνεύει επακριβώς τα γεγονότα, που βλέπουμε στον καιρό μας. (Πχ «άνωθεν» επιβαλλόμενη μείωση πληθυσμού, αλλά μονάχα γιά λευκούς… στους οποίους, έτσι κι αλλοιώς, επισυμβαίνει κι από μόνη της, με τη μείωση των γεννήσεων. Όμως, γιά Κινέζους, Νιγηριανούς, μούσλιμζ, λοιπούς …κουνελόφιλους, τίποτε!) Αν καί, όπως προανέφερα, δεν είμαι σίγουρος.

Πιστεύω, ακόμη, ότι η τελική σύγκρουση Ατλάντων-Κινέζων θα έρθει με τον …Δ’ ΠΠ! Καί με στρατιώτες τους επιζήσαντες του Γ’ ΠΠ· ή, μιά-δυό γενιές μετά. (Σάμπως κι ο «προφήτης» Πάϊκ τά ‘ξερε όλα; όσα του είπαν οι «ανώτεροί» του ήξερε. Σιγά μην ήταν δική του ιδέα οι τρείς ΠΠ!)

. . . . . . . . . . .

Ως υστερόγραφο: Πάλι υπό την ευτυχή σύμπτωση σε κάποιες κοινές μεταξύ μας επισημάνσεις στο πόνημα του Μαρκήσιου, ετοιμάζω το στυλιάρι γιά γερό ματσούκιασμα κάποιων «επιστημόνων» – τόσο της «κλιματικής αλλαγής», όσο καί της αλλαγής …των φώτων!

Τό ‘χει παραχέσει η «επιστήμη» – λες καί δεν μας έφταναν οι τηλε-προφεσσόροι των δηλητηρίων του Μπούρδα. Έχει να μασήσει πτυχία ο καταστροφέας εγγράφων!…

Ο πιθηκάνθρωπος

Φαίνεται πως, όσα γράφω (αδιάφορο αν λογικά, ή παράλογα), ενοχλούν. Κι ενοχλούν πολύ.

Δεν με νοιάζει αν ενοχλούν εκδότες σαχλοβιβλίων, κόμματα, γιάφκες, στοές, «σχολές αυτοβελτίωσης» (καί λοιπούς απατεωνίσκους κι απατεωνίσκες), πρακτόρια (ημεδαπά, ή ξένα), «μπατριώτες», δόκτορες ή προφέσσορες της καριέρας, ή απλώς φρενοβλαβείς εκτός ιδρυμάτων.

[Καί, γενικώς, χέστηκα αν ενοχλούν – καί ποιούς. Σιγά, τώρα, μή βάλω κηδεμόνα πάνω απ’ το κεφάλι μου, γιά το τί θα γράφω καί πώς θα το γράφω! Καί σιγά μην (ξανα)ήρθα στον κόσμο, γιά να χαϊδεύω αυτιά!

Ρέ, δέ γαμιέστε ν’ ασπρίσετε, μερικοί-μερικοί, λέω ‘γώ;]

Όμως, σε τί θα ενοχλούσα, δηλαδή;

Ποιός είμ’ εγώ, γιά να ενοχλήσω;

Τί πειράζει, ποιόν πειράζει, ένα ιστολόγιο σχετικά χαμηλής αναγνωσιμότητας, που το κρατάω γιά να γράφω τις αποψάρες μου; Στο κάτω-κάτω, άμα (γιά τους χ, ψ λόγους) δέν γουστάρεις τα εδώ γραφόμενα, φεύγεις καί δεν ξαναπατάς. Σε κανέναν δεν έβαλα το πιστόλι στο κεφάλι, γιά να γίνει αναγνώστης του ιστολογίου.

. . . . . . . . .

Έ, λοιπόν! Το κοινό στοιχείο όλων των παραπάνω προαναφερθέντων πιθανών «ενοχλημένων», είναι ότι θέλουν με το στανιό να επιβάλουν στον «χώρο» τη δική τους «αλήθεια», ως μοναδική. Αυτό ακριβώς τους πειράζει καί τους ζεματάει, όταν συναντάνε αντιρρήσεις στις απόψεις τους. (Μπαίνει αγρίως ο εγωϊσμός τους στη μέση, βλέπετε, χώρια τα υπόλοιπα ψυχολογικά συμπλέγματά τους.)

Φυσικά, σε περίπτωση που τέτοιες «αλήθειες» αυτωνών (μπορούν να) αποφέρουν καί παραδάκι, τα δικά μου γραπτά χαλάνε την πιάτσα, όπως καταλαβαίνετε.

Οπότε, αντιδρούν.

Πώς αντιδρούν;

Αν η διαμάχη ήταν καθαρά κόντρα μυαλών, τότε:

• είτε θα έγραφαν εδώ σχόλια με αντίθετες απόψεις (αλλά κόσμια, διότι όλα τα υπόλοιπα τρώνε διαγραφή κατ’ ευθείαν), προκαλώντας μιά σχετική συζήτηση (…καί, γιατί όχι, να με κάνουν να δω τα όποια λάθη μου – ή εγώ να τους δείξω τα δικά τους),
• είτε θα έφτιαχναν τα δικά τους ιστολόγια (τζάμπα είναι, καί δεν απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις υπολογιστών), καί θα έγραφαν ό,τι γουστάρουν – γιά ν’ αποδείξουν ότι αυτός εδώ ο ΕργΔημΕργ παραλογίζεται καί είναι ένας κόπανος καί μισός.

Όμως, όχι, ώ ‘γαθοί! Δρούν με τελείως άλλους τρόπους.

. . . . . . . . .

Κατά καιρούς, το ιστολόγιο έχει δεχθεί αρκετές επιθέσεις. Οι πιό (ας πούμε) «έξυπνες», ήταν:

• Ένα μακροχρόνιο δασκαλίκι αφ’ υψηλού καί με το στανιό από κάποιον (μαλάκα; «μυημένον»; πράκτορα; ), που μας είχε γίνει τσιμπούρι – παρά το ότι τον ειδοποίησα στα ίσα ότι δεν δέχομαι διδασκαλίες, καί να τις κρατήσει γιά τα παιδάκια του. (Τελικά, μάλλον βαρέθηκε καί ξεκόλλησε.)
• Καί μερικά σχόλια ετέρων εξυπνοπουλίων, ακατανόητα εξ αρχής· τα οποία, όμως, με δεύτερη (προσεκτική) ματιά φάνηκε πως ήταν επικλήσεις!!! (Επικλήσεις εδώ μέσα; στο Διαδικτυακό μου σπίτι; καί δή, χωρίς να σας δώσω την άδεια προς τούτο; Σαν πολύ έξυπνα παιδιά δεν έκανε η μάνα σας; Ή νομίζετε πως -επειδή δεν μιλάω πολύ γιά κάτι τέτοια- δεν ξέρω τί μου γίνεται; Άντε να μή σας πάρ’ ο διάολος, έστω καί αναδρομικώς!)

Υπήρξε καί άλλος τύπος επιθέσεως, στον οποίο δεν θέλω να αναφερθώ. Αυτός απαντήθηκε δεόντως, καί δεν είχαμε συνέχεια… ευτυχώς, γιά το επιτεθέν άτομο.

. . . . . . . . .

Επειδή, όμως, ανάμεσά μας δεν ζούν μονάχα έξυπνα, ή σχετικώς έξυπνα άτομα, τώρα τελευταία (σχετικώς τελευταία – ήταν από παλιότερα ένα φεγγάρι, το βούλωσε, αλλά επανήλθε) έχουμε έναν ανώνυμο (ΝΟΜΙΖΕΙ!) πιθηκάνθρωπο, τελείως ζώον, που καθημερινά στέλνει στο ιστολόγιο υβριστικά σχόλια, νομίζοντας ότι κάτι κάνει.

Όμως, το λεγάμενο ζωντόβολο ατύχησε ελαφρώς.

. . . . . . . . .

Πολύ κακή πρακτική το να υποτιμάς εξ αρχής κάποιον, καί να του επιτίθεσαι χωρίς λόγο· ειδικά κάποιον, που απλά έτυχε να συναντήσεις κάπου μέσα στο απέραντο Διαδίκτυο. Διότι ποτέ δεν ξέρεις τί σε περιμένει!

Στην περίπτωσή μου:

• Πρώτον, εγώ δεν σπαταλάω τον πολύτιμο χρόνο μου σε βρισίδια καί τέτοια. Με το που (σε κλάσμα δευτερολέπτου) πιάνει το μάτι μου δυό-τρείς λέξεις φέρουσες έντονη αρνητικότητα (υβρεολόγιο – καί τα ρέστα), ακολουθεί πάραυτα ο σκουπιδοντενεκές. Χωρίς περαιτέρω σάλτσες.
• Δεύτερον, είμαι αρκετά γομάρι, ώστε να μη χαμπαρίζω από ψυχολογικό πόλεμο καί άλλες τέτοιες πορδές των «υπερεσιώνε». Βλέπετε, ποτέ δεν μου επιτέθηκαν οθόνες υπολογιστών, ώστε να τσιμπήσω καί ν’ ανοίξω πόλεμο με δαύτες. Καί τις δουλειές μου θα συνεχίσω να κάνω, καί τις υποχρεώσεις μου να τηρώ, καί το φαγητό μου θα φάω, καί τον καφέ μου θα πιώ, καί θα πέσω γιά ύπνο… δεν θ’ ασχοληθώ περισσότερο.

[Άσε που -σε περίπτωση πρακτόρων- καταλαβαίνω αμέσως μέχρι καί ποιά παράγραφο του «εγχειριδίου εκστρατείας» χρησιμοποιούν. Άσε που, αν κρίνω ότι πρέπει να σπαταλήσω τον χρόνο μου, θα φάνε τέτοια απάντηση, που θα τους τσούζει μιά ζωή.

Όπως πχ κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού, που γενικώς δεν μιλούσαν καθόλου, αλλά σε ό,τι γραφόταν καί τους ενοχλούσε (μάλλον σε όσα είχαν την εντολή ν’ απαντήσουν), πεταγόντουσαν σαν πορδές απ’ το βρακί να την πούν, από την αφεντιά μου έχουν φάει κλύσματα …αναμνηστικά! Σαν εκείνον τον μαλακοπράκτορα, που με ρώτησε γιατί δεν λυπάμαι «τα παιδάκια των προσφύγων που πνίγονται στο Αιγαίο» (των λάθρο, εννοούσε),…

…κλασική περίπτωση προσπάθειας δημιουργίας ενοχών στον αναγνώστη· ακόμη καί γιά θέματα, γιά τα οποία είναι τελείως ανεύθυνος / αμέτοχος / απομακρυσμένος σε τόπο καί χρόνο (βλέπε πχ τις «άνωθεν» επιβαλλόμενες κλάψες γιά το Ολοτέτοιο, το πώς το λένε)…

…καί του απάντησα ότι δεν τα λυπούνται ούτε οι ίδιοι οι -υποτιθέμενοι- γονείς τους! Χώρια το ψευδοκράτος μας, που δεν προσήγαγε σε δίκη κανέναν τους γιά έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο· άρα, εγώ τί πρέπει να κάνω; τον μπεημπυσίττερ; τη μοιρολογίστρα; ή τον …λαθρώτερο των λάθρο;

Το βούλωσε μετά απ’ αυτό, εννοείται.]

• Τρίτον, είμαι αρκετά έξυπνος, ώστε πάντα να βρίσκω την άκρη, ειδικά άμα το βάλω πείσμα.
• Τέταρτον, καί πέμπτον, καί… Άσ’ τα αυτά. Να μην τα χρησιμοποιήσω, καλύτερα.

Μ’ άλλα λόγια, καλά θα κάνει ο οποιοσδήποτε να με προσεγγίζει φιλικά. Γιατί, αλλοιώς, δεν του εγγυώμαι τίποτε.

Στη ζωή μου, έχω μία απαράβατη αρχή:

• Όποιος δεν μ’ αγαπάει, θα με σέβεται.
• Κι όποιος δεν με σέβεται, ΘΑ ΜΕ ΦΟΒΑΤΑΙ.

Άλλη εναλλακτική, ΔΕΝ υφίσταται. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να μου κάνει ο,τιδήποτε αρνητικό καί να τ’ αφήσω αναπάντητο, μάλλον βλέπει πολύ σινεμά.

. . . . . . . . .

Λοιπόν, γιατί το πιθήκι αυτό επιμένει στα βρισίδια (ενώι βλέπει ότι τρώει πόρτα), καί δεν μου λέει ποιό είναι το δικό του ιστολόγιο, που γράφει σοφίες; Γιατί, έστω, δεν στέλνει παραπομπές σε άλλα ιστολόγια, που ν’ αποδεικνύουν (ή, έστω, να προσπαθούν ν’ αποδείξουν) ότι μαλακίζομαι;

Απλούστατα: επειδή, αν φτιάξει / έχει ήδη δικό του (ακόμη καί με κλειστά σχόλια), ή κατονομάσει τα ιστολόγια που γουστάρει, θ’ αυτοκαρφωθεί· καί δεν θέλει. (Γιά τον ίδιο λόγο, όταν συνδέεται στο Διαδίκτυο, χρησιμοποιεί anonymisers.)

Όμως, αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο, που μου δείχνει: καί ποιά ιστολόγια γουστάρει το συγκεκριμένο ζωντόβολο (καί αποφεύγει να τα κατονομάσει, όπως ο διάολος το λιβάνι), καί ποιός είναι ο πνευματικός του μέντορας, καί ποιό είναι το ίδιο. Σας είπα, είναι θέμα νοημοσύνης… καί δεν του κόβει τόσο πολύ.

. . . . . . . . .

Υπάρχει κι άλλο στοιχείο: το ότι ο νοικοκύρης του παρόντος ιστολογίου είμ’ εγώ, κι όχι ο τυχαίος περαστικός. Όθεν, γνωρίζω άριστα (καί θυμάμαι άλλο τόσο άριστα) το πότε αρχίζει κάθε επίθεση εναντίον του ιστολογίου, διότι έτσι βλέπω πολύ καθαρά από τί ενοχλείται ο επιτιθέμενος. (Δεν χρειάζεται καί πολύ ψάξιμο, άλλως τε. Ή ανάρτηση θα είναι, ή σχόλιο επώνυμου -ή ταυτοποιήσιμου– σχολιαστή.) Οπότε, η ταυτοποίηση του επιτιθέμενου με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο είναι πλέον θέμα χρόνου.

Ακόμη κάτι, που συνηγορεί στην ταυτοποίηση στοιχείων του, στην οποία κατέληξα, είναι το profiling που του έκανα. Διότι, όσο γρήγορα διαβάζω, άλλο τόσο γρήγορα περνάω από κόσκινο τον γράψαντα. (ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ γράφουν πολύ συγκεκριμένα άτομα, ζωντόβολο.)

Τώρα, βέβαια, αν τον κρεμάσω τον πιθηκάνθρωπο στα μανταλάκια με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο, θα βγεί (πάλι ανωνύμως) καί θα λέει: «- Χάχά!… Λάθος!… Σιγά μή με λένε έτσι! Θα τον ειδοποιήσω αυτόν, που συκοφαντείς, καί θα δείς εσύ!», καί διάφορα τέτοια. Γι’ αυτό κι εγώ θα συνεχίσω με την ίδια τακτική, του ψηφιακού σκουπιδοντενεκέ. Κρατώντας, όμως, τα στοιχεία ταυτότητάς του μέχρι τη μέρα, που θα τον αναγκάσω να ζητήσει συγνώμη, γιά να μή φύγει απ’ τα χέρια μου οριζόντιος. Εγώ ούτε ξεχνάω, ούτε συγχωρώ.

Μέχρι τότε, τη μπανάνα σου καί στο κλουβί σου, σκατομαλάκα νεάντερταλ.

Επί προσωπικού – 2022/07/21

Αυτή την εποχή, βρίσκομαι σ’ ένα σταυροδρόμι – γιά το μπλόγκι.

Ή σφίγγω τα δόντια καί συνεχίζω τσάτρα-πάτρα, ή τα βροντάω όλα από κάτω – το κλείνω καί σβήνω τα πάντα.

. . . . . . . . . .

Η αλήθεια είναι πως κι άλλες φορές είχα φτάσει σ’ αυτό το οριακό σημείο· αλλά όχι τόσο, όσο τώρα.

Ο λόγος;

Οι λόγοι – είναι περισσότεροι του ενός.

. . . . . . . . . .

Θά ‘λεγε κανείς σε πρώτη ανάγνωση, ότι απογοητεύτηκα, επειδή το μέγιστο ποσοστό αυτουνού του λαού είναι Ζά – καί δή, αυτοκτονικής νοοτροπίας, καί δεν καταλαβαίνουν ούτε με σφαλιάρες.

Όχι, πολύ ρηχή αιτία (κατ’ εμένα)· ποτέ δεν έλαβα υπ’ όψιν μου ποιά άτομα διαβάζουν τις σοφίες μου. Στο κάτω-κάτω, πάντα μπορώ να συνεχίζω να γράφω γιά το χόμπυ μου· όπως ακριβώς ξεκίνησα πρίν αρκετά χρόνια.

Θά ‘λεγε κανείς, πάλι, ότι απογοητεύτηκα που κανείς δεν ακολουθεί τις έρευνες που κάνω, κανείς δεν τις προχωράει ούτε βήμα παρακάτω.

Όχι, δεν είναι ούτ’ αυτό – παρά το ότι μερικές φορές γκρινιάζω γι αυτό. Είμαι αρκετά ρεαλιστής, ώστε να γνωρίζω ότι (γιά τέτοια θέματα) ουσιαστικά δεν γίνεται να βασίζομαι σε άλλα άτομα.

Τότε, τί; Κρίση της («μέσης») ηλικίας μου, ίσως;

Όχι, ούτ’ αυτό. Παρά το ότι όντως, πλησιάζω στο κλείσιμο ενός κεφαλαίου της ζωής μου (της ενεργού υπηρεσίας) καί την αρχή ενός άλλου (σύνταξης), καί παρά το ότι όντως έχω κάνει απολογισμό του τί κατάφερα μέχρι σήμερα (γενικώς, τά ‘κανα σκατά σε όλους τους τομείς! 🙂 ), δεν θά ‘λεγα πως αυτές οι σκέψεις μ’ επηρέασαν.

Τότε;

Τότε, οι λόγοι, που λέγαμε, είναι δύο: ο σοβαρός, κι ο σοβαρώτατος.

. . . . . . . . . .

Ο σοβαρός λόγος, είναι ότι στις μέρες μας έχει υπεραναπτυχθεί η Τεχνητή Νοημοσύνη. Πράγμα που δεν συνέβαινε τις πρώτες μέρες του ιστολογίου (γύρω στα 2009-2010).

Μπορεί εσείς να νομίζετε ότι αυτή βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Μπορεί, ακόμη, να νομίζετε ότι δεν παίζει ρόλο στη ζωή σας, μιά που δεν πάει το μυαλό σας στο ποιά χρησιμότητα έχει στην καθημερινή ζωή. Καί δικαίως τη θεωρείτε ως κάτι σαν επιστημονικό / τεχνολογικό παράδοξο.

Λοιπόν, σας πληροφορώ ότι:

(α) Ήδη βρίσκεται σε εμπορικό / χρηστικό στάδιο. (Βλέπε σύστημα «Δαίδαλος» – δεν το αγοράσανε απλά γιά να το καμαρώνουν, ξέρετε.)

(β) Ήδη χρησιμοποιείται γιά επίλυση πληθώρας προβλημάτων. Μάλιστα, πολλοί «συνάδελφοι» (φυσικοί) βάζουνε την ΤΝ να τους εφευρίσκει πειράματα!!! (Τα οποία, βέβαια, μετά αυτοί εκτελούν.)

Σας λέω, μάλιστα, ότι αν ένας από τους πολύ σπουδαίους σημερινούς φυσικούς (δεν θα γράψω όνομα) κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά, τότε περιττεύει κάθε σχολιασμός.

(γ) Η ΤΝ χρησιμοποιείται καί γιά επίλυση μή επιστημονικών προβλημάτων.

Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει, πολύ απλά, ότι ενδεχομένως «κάποιοι» μπορούν να τη βάλουν να τους πεί τα βήματα, με τα οποία θα γαμήσουν τις ζωούλες σας, χωρίς εσείς ν’ αντιδράσετε!… διότι, αν τα σκεφτούν μόνοι τους, ελλοχεύει το λάθος με μεγάλη πιθανότητα.

Βέβαια, ακόμη κι έτσι να είναι, θα μου πήτε πως έχουμε καί πτώσεις νεοταξικών κυβερνήσεων, έχουμε καί λαϊκές εξεγέρσεις, κάπου χαλάει η συνταγή. Αλλά μηδένα πρό του τέλους μακάριζε! Άλλως τε, το σχέδιο των νεοταξιτών σε γενικές γραμμές βαίνει καλώς: είναι γνωστό πως οι μεγάλοι σκακιστές θυσιάζουν τα πιόνια τους!…κι ο Σβάμπ, ας πούμε, πιόνι δεν είναι.

(Βρέ, ποιά πιόνια! Ένας τους θυσίαζε μέχρι καί τη βασίλισσά του!!!… Αλλά τις παρτίδες τις έπαιρνε.) Οπότε, κάτσε να δούμε πώς θα βγεί κι ο φετεινός χειμώνας… ας μή βιαστούμε να χαρούμε.

. . . . . . . . . .

Υπό το φώς, λοιπόν, της τρίτης διαπιστώσεως, εγώ δεν μπορώ να συνεχίσω να δίνω πληροφορίες δημοσίως, έτσι, άκριτα. (Όσο κι αν προσέχω.)

Εντάξει, πολλούς αναγνώστες τους εμψυχώνω, δείχνοντάς τους με επιχειρήματα όψεις του μεγαλείου των προγόνων μας, που δεν τις γράφει καμμία Ιστορία καί καμμία Μυθολογία. Πολλούς, πάλι, τους δίνω ενδιαφέρουσες ιδέες· καί, γιά να πω την αλήθεια, δεν περιμένω μέν αυτές να καρποφορήσουν σε κάποια επίπεδα παραπέρα, αλλά καί δεν το γνωρίζω – καί δεν το ρωτάω. Πιθανώτατα να γίνεται. (Αισιόδοξη άποψη, αλλά δεν αποκλείεται.)

Ωστόσο, δεν μπορώ να συνεχίσω να δίνω «καυτές» σκέψεις στο ηλεκτρονικό χαρτί, διότι δεν ξέρω πώς θα χρησιμοποιηθούν καί από ποιούς. (Καί ήδη έχω πεί πολλά!) Η δέ ΤΝ δυστυχώς μπορεί να καλύψει αρκετά σκεπτικά κενά των νεοταξιτών. Είναι να μην της δώσουμε την άκρη του μίτου, διότι τα υπόλοιπα τα βρίσκει μόνη της!

Επιβεβλημένη σιωπή, λοιπόν. Έστω, επιλεκτική.

• Καί διότι εγώ ο ίδιος φωνάζω να μην ανοίγουμε τα μάτια των βαρβάρων – άρα, θα ήμουν τελείως ηλίθιος να μην τηρώ αυτόν τον βασικό κανόνα ασφαλείας.
• Καί διότι θέλω να τηρήσω τη συνέχιση της πανάρχαιης μοίρας, οι «άλλοι» να φτάνουν στην πηγή, αλλά να μην πίνουν νερό. (Εμείς πίνουμε μέν, αλλά επιμένουμε να γεμίζουμε την πηγή λάσπες. Καλά ούφα είμαστε κι εμείς…)

Οπότε, τί απομένει να γράφω στο ιστολόγιο; Γιά το ποιά «σταρ» έβγαλε το βρακί της; Όχι, σε τέτοια επίπεδα γελοιότητας δεν φτάνω.

. . . . . . . . . .

Ο σοβαρώτατος λόγος, τώρα, είναι ο εξής: ότι κάποια στιγμή, ειδικά αν ο σκοπός σου είναι υψηλός, από τα λόγια περνάς στα έργα.

Καί ακόμη ειδικώτερα, αν αισθάνεσαι το κάλεσμα προς τούτο.

Καί ειδικώτατα, αν αισθάνεσαι ότι «παίζεις καλή μπάλλα» με το αντικείμενο – ενώι ταυτόχρονα (πάλι αισθάνεσαι πως) δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι ικανοί.

Ωστόσο, με υψηλούς στόχους δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς, αν κάποια πράγματα στη ζωή σου δεν τα βρίσκεις έτοιμα· αν κάποιοι δρόμοι επιμένουν να είναι κλειστοί. Τότε, αν έχεις μιά στάλα λογικής, αναγκάζεσαι να βάλεις άλλες προτεραιότητες… παναπεί, να κοιτάξεις να καλύψεις τις (βασικές) ανάγκες σου, που δεν καλύπτονται αλλοιώς. Που, όμως, σημαίνει ότι αντικειμενικώς δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς με τους αρχικούς σου υψηλούς στόχους. Βλέπετε, ούτε το 24ωρο έχει άπειρες ώρες, ούτε η ζωή σου άπειρα χρόνια.

[Τα δέ αξιοποιήσιμα χρόνια του ανθρώπου είναι ακόμη λιγώτερα: σε χρονικό ορίζοντα ζωής 80 ετών, τα -χονδρικώς- 20 πρώτα είναι προετοιμασία, τα δε 20 τελευταία είναι κοινωνικές σχέσεις με γιατρούς καί φαρμακοποιούς… Άρα, τί μένει σχετικώς απροβλημάτιστο προς δημιουργική χρήση; ένα 50%!…]

Η όλη ιστορία μου θυμίζει κάποιον (ανόητο; ψευτάκο;…) συμφοιτητή μου, που κλαιγόταν ότι προέρχεται από φτωχή πολυμελή οικογένεια, ότι ο πατέρας του ταλαιπωρείται μπας καί βγάλει κάποιο μικρό εισόδημα, ότι δύσκολα τα βγάζουν πέρα, κλπ κλπ. Κοινώς, «sob stories» (κλαψιάρικες ιστορίες), που λένε καί στις ηπαπάρα – παρά το ότι πιθανόν έλεγε αλήθεια.

Σύμφωνοι, ρέ κολλητέ, αλλά η ζωή κι η κοινωνία είναι άδικες! Τί να κάνουμε;! (Αλλοιώς, θα ζούσαμε στον Παράδεισο.) Κι εσύ, αντί στα 18 σου να τό ‘χεις ήδη καταλάβει αυτό, αντί να τσακιστείς να πας να βοηθήσεις τον ταλαίπωρο τον γέρο σου, μού ‘θελες να ξύνεις τα τέτοια σου επί (τουλάχιστον) τέσσερα χρόνια ακόμη, ελπίζοντας ότι κάποια μέρα (μετά από καμιά 10ετία, ίσως…) θα διοριστείς κάπου… καί θα συνεχίσεις να κάααθεσαι! Τί να σου πεί κανείς!…

(Αυτό, βέβαια, εκφράζεται καί διαφορετικά – παροιμιακώς πως: ο τύπος καταριόταν το σκοτάδι, αντί να πάει ν’ ανάψει ένα κερί.)

Η αφεντιά μου, τώρα, ποτέ δεν είχα παράπονα οικονομικής, ή διατροφικής ανεπάρκειας από την πατρική μου οικογένεια. Όμως, εδώ, σήμερα, έχω τρομερά παράπονα – καί κυρίως από τους «άνωθεν», διότι:

• Όλα τα άτομα που ξέρω, όλα τα καλά μου φιλαράκια αμφοτέρων των φύλων, που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικώς την Ελλάδα, ταλαιπωρούνται είτε από οικονομικά / οικογενειακά / προσωπικά προβλήματα (στην καλή περίπτωση), είτε από τρομερά προβλήματα υγείας (στην άσχημη).
• Η αφεντομουτσουνάρα μου ταλαιπωρείται από την έλλειψη χρόνου, από την μή δυνατότητα μετακινήσεων κατά το δοκούν, καί από την ενασχόληση με μαλακισμένες καθημερινές υποχρεώσεις. (Λες κι αντί να φαντασιώνομαι γκόμενες, βραδερφέ, την καταβρίσκω πχ με το να χρωστάω στις εταιρείες ηλεκτρικού ρεύματος!)
• Καί πάει στην ευχή!… Ας έχω τόσα προβλήματα, θα φάω τον κόσμο να βρώ τρόπο να βοηθήσω την Ελλαδάρα μας! (Θυσιάζοντας τον ύπνο μου, πχ.) Όμως, «άνωθεν» δεν μου δίνουν πρόσβαση ούτε σ’ αυτά που θέλω! Κι άσε τα (κρυμμένα) υπερ-αντικείμενα των παναρχαίων ημών, που τ’ αναζητάω σαν τρελλός (ναί, αυτά ακριβώς εννοώ)· μά, ούτε πρόσβαση σ’ ένα σημερινό μηχάνημα ΤΝ; Ούτ’ αυτό; Ούτε κάν πρόσβαση σε Έλληνες πατριώτες, που χειρίζονται τέτοιο μηχάνημα;…

Έτσι, λοιπόν… Τά ‘χω βάλει αγρίως με τους «άνωθεν», που δεν βοηθάνε. Δεν μου ανοίγουν τον δρόμο!

«- Μά,», θα έλεγε κάποιος, «εσύ μπορεί να μην κρίνεις σωστά, κι αντί να βοηθήσεις την Ελλάδα, να διαπράξεις αδικίες, καί να δημιουργήσεις κι άλλο βεβαρημένο κάρμα γιά τη χώρα!»

Ναί, εντάξει, συμφωνώ απόλυτα – αν άρξομαι χειρών αδίκων. Όμως ΉΔΗ δεχόμαστε απρόκλητη πολεμική επίθεση!…

• πχ με αεροπλάνα χωρίς διακριτικά καί χωρίς εκπομπή στίγματος καί αερονηολογίου (…αν καί τί κάνει «- Νιαου-Νάτο! Νιαου-Νάτο!» στους αιθέρες; 🙂 ), που μας ρίχνουν δηλητήρια,
• καί με εμπρησμούς των δασών μας (ακόμη κι από δορυφόρους), οι οποίοι στοχεύουν (ούτε λίγο, ούτε πολύ) στην ερημοποίηση της Ελλάδας – δηλαδή πάλι στον βιολογικό αφανισμό μας, ως έθνος!

Άρα, έχουμε κάθε Συμπαντικό δίκιο ν’ αμυνθούμε άλλο τόσο απρόκλητα καί σε όποιον βαθμό θέλουμε!… πχ να καταστρέψουμε ολοσχερώς τη χώρα που μας επιτίθεται.

Λοιπόν; Πού είναι ν’ ανοίξει ο δρόμος γι’ αυτά που ζητάω, ως μέσα άμυνας καί αντεπίθεσης; Ενώι αντιθέτως όλα τα «περίεργα» (καί πανάρχαια) αρχαιολογικά μας ευρήματα καταλήγουν συνεχώς στα χέρια των «άλλων»; Έ;

Μ’ άλλα λόγια, πάμε ν’ αμυνθούμε (όσοι-ες καταλαβαίνουμε πέντε πράγματα πού βρισκόμαστε), καί -γιά τους χ, ψ λόγους- βρισκόμαστε συνεχώς με τα χέρια δεμένα.

Άρα, τί μας μένει; Να βρίσκουμε μονάχα (μοιρολατρική) παρηγοριά στις προφητείες, σε στύλ θάαααααα πάρουμε τημΜπόλιν μιά μέρα. (Θα μας τη δώσουν, γιά την ακρίβεια.) Ναί, χαίρω πολύ… Όταν -όπως πάνε τα πράγματα- οι Έλληνες που θ’ απομείνουν, θα είναι μερικές εκατοντάδες χεσμένα απάνω τους, πλήρως εκδυτικισμένα, αποεθνοποιημένα, κι αδιάφορα άτομα, σαν τους Σιού, που απλά σε καναδυό γενιές θα περιμένουν την οριστική ιστορική τους εξαφάνιση… Να τη βράσουμε τημΜπόλιν, τότε, καί να της βάλουμε καί μπαχαρικά!

Καί τί θα κάνουν μιά μέρα (μετά τα επερχόμενα γεγονότα) αυτοί οι Έλληνες που θ’ απομείνουν, λέει; θα εξανθρωπίσουν τους υπόλοιπους ανθρώπχάχάχάαααααα!!!!!

Ά σαπέρα, ρέ!

[Μπερδεγουέη: γιατί οι προφητείες ΔΕΝ προέβλεψαν ούτε την πλημμύρα των λάθρο, ούτε τις φοβερές πυρκαϊές κάθε χρόνο μετά το 1974; Κάνω κάποιο λάθος; ]

. . . . . . . . . .

Καλώς! Καλώς! Δεν επιμένω.

Η ευθύνη, όμως, γιά την ύπαρξη του Ελληνικού Έθνους, καθώς καί γιά την εκπλήρωση του κύριου προορισμού του έθνους μας (τον κατά Περικλή Γιαννόπουλο «εξανθρωπισμόν της Οικουμένης»), δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες, αλλά στον Θεό καί τις Θείες Δυνάμεις.

Αν δεν θέλουν να συνεχίσουμε, δεν μπορούμε να πάμε κόντρα.

Όμως, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, ας (μη) με συμπαθάει κανείς, διότι ο προσωπικός μου αρχικός ενθουσιασμός γιά προσφορά δεν υφίσταται πλέον.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . .

Υγ 1: Άμα βάλεις στον λογαριασμό καί τα μυαλά των σημερινών Ελλήνων, τότε είναι που ζητάς ταράτσα από ρετιρέ, γιά να πέσεις! (Εντάξει… απ’ τη μέσα πλευρά! Μην το παρακάνουμε, κιόλας! 🙂 )

Να, γιά παράδειγμα, με τη Ρωσσοφιλία ακόμη καί σοβαρών ατόμων! Ποιός κάθεται να σκεφτεί, ότι:

• αν οι Τούρκοι δεν θέλουν μία φορά να βγάλουμε τα πετρέλαια / φυσικά αέρια του Αιγαίου (ώστε στο τέλος να τα φάνε μόνον αυτοί),
• αν οι ηπαπαραίοι δεν θέλουν δέκα φορές (επειδή θέλουν να κάνουν κουμάντο στα παγκόσμια αποθέματα, αλλά αυστηρά σύμφωνα με το δικό τους -οικονομολογικό- χρονοδιάγραμμα· παναπεί θα βγάλουν τα του Αιγαίου, μόνον αφού στερέψει η …Σουηδική Αραβία!),
• οι (ομόδοξοι, καί τα ρέστα) Ρώσσοι δεν θέλουν χίλιες!!!

Γιατί;

Διότι αποκτούν πολύ σοβαρό ανταγωνιστή, νά γιατί!

Δεν βλέπετε, γαμώ το κέρατό σας, ότι με Πέρσες καί λοιπούς πάνε να κάνουν το απόλυτο ολιγοπώλιο, τουλάχιστον γιά την Ασία; (Το Καζακστάν καί το Αζερμπαϊτζάν, που κάνουν ναζάκια, δεν τα βλέπω καλά!) Τί περιμένετε, λοιπόν; να μας αφήσουν εμάς να κάνουμε εξορύξεις με την ησυχία μας;

Κι επί πλέον: δέεεεννν έχει, δηλαδή, μερικούς λόγους παραπάνω η σημερινή φίλη τους, η Τουρκία, να μας φάει λάχανο! Ά-μπά! Ιδέα μας! 🙂

Πανάθεμα την αναλυτική σας ικανότητα, συν-Έλληνες!…

. . . . . . . . . .

Υγ 2: Ονομάστηκε, λέει, «Κένταυρος» η νέα παραλλαγή του κοροϊδοϊού.

Το όνομα το έδωσε ένας τύπος, που απλά ξημεροβραδυάζεται στο τουϊττερ καί ασχολείται με τα νέα του ιού· ούτε γιατρός είναι, ούτε τίποτε σχετικό. Ερωτηθείς, όμως, γιατί αυτό το όνομα, είπε ότι εμπνεύστηκε από τον ομώνυμο αστερισμό.

Τώρα, βέβαια, τί περιμένετε; Όλα εγώ να τα κάνω; Να σας δείξω τους πιθανούς συνδυσμούς με το άστρο Πρόξιμα του Κενταύρου, ή το τοπογραφικό σχέδιο (προβολής των αστερισμών επί Ελληνικού εδάφους) που σας είχα δείξει έναν χρόνο πρίν (…ώστε να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του καί ν’ «ανιχνευθούν» συμπτώματα ακριβώς σ’ αυτές τις περιοχές της χώρας μας), ή να σας θυμίσω το ότι οι Κένταυροι (πλήν Χείρωνος καί Φόλου – των οποίων, όμως, ο μπαμπάς ήταν ο Κρόνος!) δεν ήταν παιδιά να κάνεις παρέα;

Ή να κάτσω να βρώ -με επιχειρήματα- αν ο τύπος είναι πρακτοράντζα, ή γιατί πραγματικά «βρήκε» (λέγε με ΤΝ) αυτό το όνομα, μιά που η παραλλαγή αυτή ανιχνεύθηκε γιά πρώτη φορά στην …Ινδία;

Όλα εγώ;

…’Ντάξ, είπα πρίν ότι δεν μ’ επηρεάζει αυτή η ιδιότυπη αποκλειστικότητα· αλλά, φοβάμαι πως δεν θα μπορώ να παραμείνω τόσο ανεπηρέαστος επ’ άπειρον.

Σύντομο επί προσωπικού

Καλημέρα παίδες!

Τον τελευταίο καιρό δεν υπάρχει γιά μένα ελεύθερος χρόνος ούτε γι’ αστείο. (Κάτι θα έχετε καταλάβει, που έχω ν’ απαντήσω συστηματικώς σε σχόλια από πρίν από το νέο έτος. Δεν το κάνω από αγένεια, να ξέρετε.) Γι’ αυτό κι αραίωσα τη συγγραφή εδώ.

Πολλές οι υποχρεώσεις· καί, δυστυχώς, πιεστικές. Ταυτόχρονα, στο σπίτι κόλλησε ξαφνικά ο φορητός υπολογιστής μου (έχει κανένα δίμηνο τώρα), καί είμαστε γιά επισκευή αγνώστου κόστους – ίσως καί γιά αγορά καινούργιου. Οπότε, με τον συνδυασμό όλων αυτών, καταλαβαίνετε το αποτέλεσμα.

Ωστόσο, δεν τα παρατάω. Θα γράφω όποτε μπορώ, άσχετο αν πλέον τα γεγονότα τρέχουν με ασύλληπτες ταχύτητες… καί δεν προλαβαίνω ούτε να σχολιάσω, πολλώι δέ μάλλον να καθήσω ν’ αναλύσω.

Νά, γιά παράδειγμα, βγαίνουν τώρα τελευταία στη φόρα πληροφορίες ότι ο περίφημος κοροϊδοϊός ήταν απλά ένα σχεδιάγραμμα «επί χάρτου», το οποίο σχεδίασε μιά τεχνητή νοημοσύνη. Ταυτόχρονα, το εμβόλιο ( ; ) του Μπούρδα το σχεδίασε άλλη τεχνητή νοημοσύνη μέσα σε τρείς ώρες! Άντε, τώρα, όμως, να καθήσω να σας αναλύσω το πώς καί το γιατί τα είχα αντιληφθεί απ’ την αρχή όλ’ αυτά!… Πρέπει να γράφω για κανένα 15ήμερο, χωρίς να κάνω τίποτε άλλο. Όπως καταλαβαίνετε, πρακτικώς ανέφικτο.

Αν ήταν στη ζωή μου μονάχα να γράφω γιά το Παράξενο, κάποια άλλα άτομα θα έπρεπε να φροντίζουν να έχω ένα ικανοποιητικό εισόδημα, ένα πιάτο φαγητό κάθε μεσημέρι, καί μιά ουσιαστική βοήθεια γιά τις διάφορες δουλειές (όπως πχ ανατροφή παιδιών, πληρωμή λογαριασμών, καί τα ρέστα). Ανέφικτο.

Τώρα, να μιλήσουμε γι’ άλλα πράγματα, καί ειδικά γιά τα αγαπημένα μου patterns… Εντάξει, είπα πως δεν σταματάω, αλλά θα κάνετε υπομονή.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων γιά την όποια κατανόηση δείξετε!

. . . . . . . . . . . . .

Υγ 1: Κατά το μεσημέρι, ελπίζω να έχω τελειώσει κάποιο άρθρο απ’ τα «δικά μου».

Υγ 2: Μην εφησυχάζετε. Καθόλου!!!

Βγαίνουν διάφορα στη φόρα, πχ το πόσα τσέπωσαν οι τηλεοπτικοί αλητογιατροί, γιά να προπαγανδίζουν τα δηλητήρια του Μπούρδα. Αλλά, μή νομίζετε ότι επειδή ανέβηκε το σκατό στην επιφάνεια, θα σταματήσουν. Είναι αυτό που είπε πρώτος απ’ όλους μας ο σοφός Μάρκο ντέ Σάντ, ότι το κατεστημένο θα το πάει το ψέμμα του μέχρι τέλους, επειδή δεν έχει άλλη διέξοδο, προκειμένου να ευοδωθούν τα σχέδιά του. Ήδη οι προαναφερθέντες κοπρογιατροί άρχισαν να τσιρίζουν ότι από φθινόπωρο ο κοροϊδοϊός επανέρχεται.

Ταυτόχρονα, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μιά χοντρή κοροϊδία, καί εκ μέρους των Δυτικών, αλλά καί εκ μέρους της Ρωσσίας. Διότι πχ οι ΗΠΑ πιέζουν μεν άλλες Δυτικές χώρες γιά κυρώσεις εναντίον της Ρωσσίας, αλλά αυτές δεν βάλανε καθόλου!!! (Κάτι κατασχέσεις λογαριασμών καί τέτοια, τα θεωρώ γελοιότητες γιά το θεαθήναι.) Ίσα-ίσα, αγοράζουν Ρώσσικο πετρέλαιο καί φυσικό αέριο σε μεγάλες ποσότητες, γιά να το μοσχοπουλήσουν μετά με καπέλλο 300%-400% σε κάποια κορόϊδα. (Μαντέψτε ποιά!) Η δέ Ρωσσία θα τον τραινάρει τον πόλεμο όσο της υπαγορεύουν τα συμφέροντά της, κι όχι όσο σύντομα χρειάζεται στρατηγικώς. (Αν ήθελε, θα τον είχε ήδη τελειώσει.)

Όμως, κοροϊδία-ξεκοροϊδία ο πόλεμος, θα έρθει σύντομα καί στη γειτονιά μας. Κι εννοείται, όταν σε βομβαρδίζουν καί πεινάς, κοιτάς πρώτα-πρώτα να σώσεις το τομάρι σου· δεν κάθεσαι να κάνεις ψύχραιμη ανάλυση του ποιός ωφελείται.

Μην εφησυχάζετε καθόλου! Ισχύουν απόλυτα όσα έχουμε ήδη πεί γιά συγκέντρωση τροφίμων μακράς διαρκείας καί λοιπών χρειωδών, δημιουργία ομάδων, κτλ κτλ.

Υγ 3: Ακόμη ένα μικρό δώρο, αν καί τό ‘χουμε πεί πολλάκις: ΜΗΝ σκέφτεστε με αντιθετικούς όρους, άσπρο-μαύρο, καλός-κακός. Είναι λάθος! Υπάρχουν όλες οι ενδιάμεσες αποχρώσεις του γκρίζου.

Κι εννοώ, τα ιερατεία που κάνουν κουμάντο στον πλανητάκο μας: δεν είναι αμιγή, αλλά μεικτά. Παναπεί, ότι στο άλφα ιερατείο έχουν εισδύσει καί ιερείς του βήτα αντιστοίχου. (Παλιό το κόλπο! Παμπάλαιο.) Άσχετο το τί προσωπεία φοράνε καί το ποιά συμπεριφορά δείχνουν. Άσε καί το ότι οι «καθαροί» ιερείς κάποιου ιερατείου μπορεί μεταξύ τους να έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα.

Οπότε, το κουβάρι είναι πιό μπλεγμένο απ’ ό,τι μπορείς να φανταστείς.

Υγ 4: Βλέπω μιά τεράστια κινητοποίηση κομματικών μηχανισμών καί κομματόσκυλων, εννοείται εν όψει εκλογών… που «δεν τις έχει αποφασίσει ακόμη» ο κουκλοχαιρετάκιας! (Σωστό αυτό, πάντως: η Νούλαντ θα τις αποφασίσει καί θα τις διατάξει.) Ένα έχω να πω:

Μαλακίες!!!

ΜΗΝ περιμένετε ν’ αλλάξει τίποτε προς το καλύτερο με τις εκλογές αυτές, όποτε κι αν γίνουν. Ετοιμαστήτε γιά άγριες καταστάσεις πραγματικού πολέμου – με επιθέσεις τόσο εξωτερικών εχθρών, όσο κι εσωτερικών.

Είπαμε, καί χωνέψτε το: το Ελληνικό Έθνος σ’ αυτή τη φάση θα κληθεί να παίξει τα ρέστα του. Είτε κερδίζει καί συνεχίζει, είτε σταματάει οριστικά η ύπαρξή του. Δεν έχει τώρα Τουρκοκρατίες καί αρπαγμένα παιδιά καί εξισλαμισμούς, αλλά κάπου να περιμένει η ελπίδα γιά ελεύθερη Ελλάδα ξανά. Τώρα το μενού έχει βιολογική εξόντωση μέχρι καί του τελευταίου Έλληνα.

Καταλάβετέ το.

Καλή Ανάσταση!

Καλή Χρονιά! – 2021

πόψε αποχαιρετούμε το 2020! Τώρα, αν θα κλά …π… σουμε από συγκίνηση, δεν το ξέρω, αλλά καί δεν το πολυβλέπω!  🙂

Στα τσακίδια, λέμε!

 

Λοιπόν, είθισται οι παραμονές Πρωτοχρονιάς να συνοδεύονται από ανασκοπήσεις καί αναθεωρήσεις στόχων καί αξιών. Μερικές, δέ, φορές συνοδεύονται από τρόμο… από την κοινότυπη διαπίστωση: «- Πώς περνάνε έτσι τα ρημάδια τα χρόνια!», η οποία το βράδυ της παραμονής του νέου χρόνου αποκτάει τιτανικές διαστάσεις στα μυαλά των περισσοτέρων.

Αυτό, αλλά καί το πώς κάποια πρόσωπα, που κάποτε κάναμε παρέα, δεν υπάρχουν πιά – ή, έστω, έχουμε χρόνια καί χρονάκια να τα δούμε.

Εν ολίγοις, η ψιλοτραγική διαπίστωση πως τα πάντα είναι προσωρινά καί παρέρχονται.

Τέλος πάντων, να μή σας κουράζω με δαύτα. Έχουμε σημαντικώτερα ν’ ασχοληθούμε· σημαντικώτερα απ’ τα (νομιζόμενα ως σημαντικά) ψυχολογικά μας. Άσε που προσωπικά βλέπω τα χρόνια να περνάνε με την ίδια απάθεια, που βλέπω τον μετρητή να γυρίζει, όταν βάζω βενζίνη στο αμάξι μου.

‘Ντάξ’, κάποτε είχα πεί σε μιά γκόμενα πολύ νεώτερή μου ότι θα της την έπεφτα, αλλά είχε χάρη που έχω περιττά κιλά… καί περιττά χρόνια! (Καί κάρ-κάρ-κάρ η γκόμενα, γέλιο!  🙂  ) Αλλά πέραν αυτού, ουδέν.

 

Κυρίες καί κύριοι, το σημαντικώτερο πράγμα που πρέπει να κρατήσουμε, ονομάζεται ανθρωπιά. Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, σας παραδίδω προς τέρψιν δύο (νομίζω σχετικά) …άζματα.

 

Ένα, το αθάνατο «Imagine», σε μιά λιγάκι ασυνήθιστη εκτέλεση. Έχει κι άλλα πιό μπροστά το βίντεο, αλλά απολαύστε τα όλα!

 

 

(Στίχοι καί συγχορδίες του «Imagine», εδώ. Δεν παίρνω όρκο πως είναι ακριβή -όπως αναγράφονται-, δεν τα έχω δοκιμάσει ο ίδιος.)

 

Καί το δεύτερο…

…Πολλοί μπορεί να μή γουστάρουν κάν ν’ ακούν γιά Ελλάδα κι Ελληνικό Πνεύμα, αλλά παγκοσμίως όλοι, ΟΛΟΙ είναι διαποτισμένοι μ’ αυτό, θέλουν-δέ θέλουν, κι όλοι ξερογλείφονται να δείξουν πως το κατέχουν! (Πώς να το κάνουμε; εμείς προηγηθήκαμε κι ανοίξαμε περπατησιά.)

Έτσι, δεν είναι εκπληκτικό που ακόμη καί τα Κρονάκια μπορούν να φτιάξουν διαμαντάκια! (Αν, φυσικά, κάποια στιγμή ξεκολλήσουν από τη λατρεία των παράδων, κι αν κατανοήσουν πως δεν θα τους πάρουν μαζί τους.)

Το δεύτερο τραγούδι είναι το συγκλονιστικό «Forever Young» του κύρ-Δωματιάνθρωπου. (Μπόμπ Ντύλαν, πραγματικό επίθετο Τσίμμερμαν = Δωματιάνθρωπος.) Βγάζει όλον τον καημό του ανθρωπίνου γένους… (Καί, κάποιες δεσποινίδες μου -πχ εδώ-, που το πιάσατε στα όμορφα στοματάκια σας, άμα δε μπορείτε να βγάλετε τις κορώνες στα μινόρια του ρεφραίν, ν’ αποδώσετε σωστά την κραυγή αγωνίας γιά τον χαμένο Παράδεισο, σιωπήστε. Καλύτερα ο Μπόμπης με τη γαϊδουροφωνάρα του.)

 

 

(Στίχοι καί συγχορδίες του «Forever Young», εδώ. Κι αυτές αδοκίμαστες απ’ την αφεντιά μου, αλλά όποιος έχει χρόνο… παίζει την κιθάρα του καί μας ενημερώνει.)

 

Αυτά, καί Καλή Χρονιά! Καί κάθε ευχή!

 

Υγ: Όπως είπε κάποτε ο Μάνος Χατζηδάκης: «- Είμαι φιλόζωος, αλλά η φιλοζωΐα μου δεν ισχύει γιά μύγες καί κουνούπια!»

Εμείς, τώρα… Ανθρωπιά μέν, που είπαμε παραπάνω, αλλά δεν ισχύει γιά γκουβέρνα καί λοιπά κόπρανα. Μήν παίρνουν καί θάρρος, δηλαδή.

 

Θέλω να γίνω ρόκ στάρ!

υρίες καί κύριοι!

 

Κατ’ αρχήν, Χρόνια Πολλά σε όλον τον κόσμο, κι ό,τι επιθυμείτε!

Ακόμη καί γιά όσους δεν πιστεύουν, ένα νεογέννητο μωρό πάντα φέρνει ελπίδα!

 

Μέρα που είναι, νύχτα που είναι… δεν ταιριάζει να μένουμε μέσα στα σπίτια μας σαν τα ποντίκια, να μή βρισκόμαστε, καί να μας στερεί τη χαρά ένα βιολογικό σκουπίδι.

Βασικά, ολόκληρος σκουπιδότοπος έπεσε απάνω μας, αλλά ΜΗ ΔΙΝΕΤΕ ΣΗΜΑΣΙΑ! Άμα του δίνετε σημασία, τον ταΐζετε καί γιγαντώνεται.

Τέτοια βράδυα άλλες χρονιές, βρισκόμασταν, λέγαμε τα δικά μας, χαμογελούσαμε, θυμόμασταν, κάναμε τους απολογισμούς μας, αφήναμε τις παλιές αγάπες (αν τις αφήναμε…) καί πιάναμε καινούργιες (αν τις πιάναμε…), τέλος πάντων έβγαιναν από μέσα μας καλά αισθήματα. Τώρα, τί;

Αλλά επειδή προσωπικά ΔΕΝ μασάω από το τί θα πεί καί τί θα διατάξει η κάθε διαρροή τρύπιας καπότας (μόνο σε ανθρώπους δίνω σημασία), λέω να σας φτιάξω το κέφι!

Λοιπόν.

Αφιερωμένα εξαιρετικά καναδυοτρία τραγουδάκια που μ’ αρέσουν, καί τα τραγουδάω στο μπάνιο· επειδή «είναι απάνω στη φωνή μου», μαθές, τρομάρα μου! (Τώρα, βέβαια, κάτι γάτες απόξω απ’ το σπίτι μου, που κάθονται καί περιμένουν μπας καί τις ταΐσω, άμα μ’ ακούσουν να γκαρίζω, φεύγουν. Αλλά εσείς μη δίνετε σημασία, ζώα είναι. Τί να καταλάβουν από τέχνη; lol!!!)

Τραγουδάκια σε διαφορετικό κλίμα έκαστον – δικά σας, αφιερωμένα σπέσιαλ, να το κάψουμε, καί ναπαναγαμηθούν οι γκουβερναίοι! (Κι οι Γερμανοί.)

 

Το πρώτο – παράδοση, ρίζες: (στίχοι εδώ)

 

Το δεύτερο – ένα φοβερό ζεϊμπέκικο του Κραουνάκη, μόνο που απαιτεί αρσενική φωνή: (στίχοι εδώ)

 

Καί το τρίτο, ένθα αυτοαποθεώνομαι!  🙂  (στίχοι εδώ)

(Έ, ναί, ο Έρως είναι η γενεσιουργός καί κινητήρια δύναμη του Σύμπαντος! Άλλως τε, το Γεννηθέν Παιδίον Θεός «αγάπη εστί»!)

 

Να είστε όλοι κι όλες καλά, καί να γιορτάσουμε ΣΥΝΤΟΜΑ μιά ελεύθερη Ελλάδα!

 

Υγ 1: Καί με ανοιχτές εκκλησίες! Ναί!

Ακόμη κι αν δεν πιστεύετε, έτσι, γιά το γαμώτο!!! Πού πήγε το πείσμα σας, ωρέ Έλληνες;

Αυτά, καί πίνω στην υγειά του Μωρού, όπως καί κάθε μωρού που έρχεται στον κόσμο!

(Παραδοσιακώς πως: προβατάκια, γαϊδουράκια, άλογα στη φάτνη. Αλλά, επειδή τυγχάνω ιδιόρρυθμο άτομο, βάλε απόψε καί την «πέρδικα»!  🙂  )

Υγ 2: Καί γιά τροπάρια, καί γιά κάλαντα, εδώ είμ’ εγώ! Γιά συμμετοχή σε χορωδίες, ηχογραφήσεις, κι ό,τι θέλετε. Δεν χρεώνω πολλά! Lol!!!