Άκου ‘δώ, Καλιφορνέζε αληταρά!

Έχει βουΐξει η πιάτσα ότι θέλετε να μας πασσάρετε τα σαπάκια σας, με πλασιέ εσένα… πράγμα που μάλλον θα κάνετε στο τέλος, επειδή βρήκατε καί τα κάνετε.

‘Ντάξ’…

…Όμως, να ξέρεις καί το εξής: ότι δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες:

• ούτε τα κουκλοθέατρα, που βάζετε γιά κυβερνήσεις εδώ,
• ούτε ποδίτσες,
• ούτε «επαναστάτες» του κώλου, απ’ αυτούς που οι μυστικές σας υπηρεσίες τους έχουν στη μισθοδοσία,
• ούτε χαζοί,
• ούτε ανιστόρητοι,
• ούτε αρνησιπάτριδες καί προδότες.

Λοιπόν, επειδή το πάς φιρί-φιρί με τις προκλήσεις εναντίον της νοημοσύνης μας κι εναντίον του πατριωτικού μας αισθήματος, σειρά μου τώρα να σε περιποιηθώ καταλλήλως – κι εσένα, καί τον έτερο κοπρίτη, που μας απεκάλεσε «ζητιάνους». (Αυτός, επιπλέον, να μάθει την Ελληνική παροιμία: «- Με τον παρά μου γ@μώ καί την κυρά μου!» . Δεν σας τα ζητήσαμε τζάμπα τα σαπάκια σας.)

Μή μας κάνεις τον έξυπνο, διότι μερικοί από μας σε πουλάμε καί σ’ αγοράζουμε, καί χαμπάρι δεν παίρνεις!

Λοιπόν:

• Είναι, ή δεν είναι αλήθεια, ότι καί η χώρα σου εφαρμόζει το αισχρό «δόγμα Τσώρτσιλλ», με βάση το οποίο η Ελλάδα δεν πρέπει ποτέ ν’ αποκτήσει πάνω από δέκα (ετοιμοπόλεμα) πολεμικά πλοία;
• Είναι, ή δεν είναι αλήθεια, ότι η πραγματική γεωπολιτική της χώρας σου (καθώς καί άλλων …συνεταίρων σας – δεν είμαστε αφελείς, ξέρεις) κανακεύει τους τουρκαλάδες γιά να κάνουν τη βρωμοδουλειά να μας ξεπατώσουν – καί γιά το αν θα μείνει η τουρκίτσα στη Δύση χεστήκατε;
• Είναι, ή δεν είναι αλήθεια, ότι μας δίνετε κάτι ψιλά από όπλα (καί κάτι βραβεία στους πιλότους μας σε νατοϊκούς διαγωνισμούς – τα τυπωμένα χαρτιά σας έρχονται σχεδόν τζάμπα), γιά να έχετε πρόθυμα κορόϊδα να θυσιαστούν γιά εσάς στον επερχόμενο Γ’ ΠΠ;

Έ; Γιάαααα πες μας! Γιάααα πές!!!

. . . . . . . .

Αλλά, πριν πείς εσύ, θα σου πω εγώ!

Όσοι είμαστε πραγματικοί Έλληνες πατριώτες, δεν έχουμε καμμία ψευδαίσθηση: αυτόν τον καιρό -ως έθνος- παίζουμε τα ρέστα μας! Καί, ή προχωράμε, ή χανόμαστε μία καί καλή! Είναι, δηλαδή, μέγιστη η πιθανότητα να μπεί ένα τέλος στην πανάρχαιη ιστορία μας καί συνεχιζόμενη ζωή μας, ως έθνος. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις…

Όμως, επειδή ακριβώς το θέμα τίθεται στη βάση: «ο θάνατός σου η ζωή μου», όχι συμμάχους δεν θα βρήτε σε μας στον επερχόμενο Γ’ ΠΠ, αλλά ούτε χαρτοπετσέτα να κλάψετε. Όπως ακριβώς μας βάζετε (ολόκληρες δεκαετίες τώρα) να φάμε σκατά, έτσι κι εσείς θα φάτε τα σκατά μας μεγαλοπρεπώς – καί με στοίχημα! Carma is a bitch, mister! Θα το θυμηθείς αυτό, όσο κι αν χαμογελάς τώρα με τη βεβαιότητα ότι σε απειλούν μυρμήγκια.

Λοιπόν, ξέρεις τους ανάρχες, που λένε ότι δεν πάνε φαντάροι να σκοτωθούν γιά τα κέρδη των καπιταλιστών; Έ! Εμείς οι Έλληνες πατριώτες στον επερχόμενο Γ’ ΠΠ θα κάνουμε τους ανάρχες να φαντάζουν …ακροδεξιοί υπερεθνικιστές!!! lol!!! Τί νομίζεις, δηλαδή; Ότι πέθανε ενάμιση εκατομμύριο κόσμος Έλληνες κι Ελληνίδες από το τέλος του 1940 μέχρι το τέλος του 1949, γιά να μας ταΐσετε σκατά… καί να πάρουμε μονάχα τα Δωδεκάνησα – κι αυτά, επειδή δεν μπορούσατε να κάνετε αλλοιώς; Αυτό νομίζετε; Χά-χά-χάααα!!!

[Τα κατείχε η Ιταλία, ηττήθηκε, τα πήραμε – καί δεν σας έπεφτε κανένας λόγος. Ούτε του Στάλιν του έπεφτε λόγος, που υπέγραψε …να τα πάρουμε! Ξέρεις, μίστερ, πόσο αξίζει η συγκεκριμένη υπογραφή του Στάλιν; μάντεψε!… Εύκολο είναι – την επόμενη φορά που θα πας γιά χέσιμο, θα καταλάβεις. Όσο αξίζει καί η δική σας η γνώμη σήμερα, που τα «γκριζάρετε». Τόσο αξίζει.

Αλλά καί πάλι, παλιοχαμούρες, μας αφήσατε να τα πάρουμε με τετραετή καθυστέρηση. Εμείς δεν ξεχνάμε, όμως.]

. . . . . . . .

Αυτά, λοιπόν.

Παίξτε εσείς με τα νεύρα μας, καί περιμένετε μετά να σας συμπαρασταθούμε, όταν θα χανόσαστε.

Άααα, θυμήθηκα! Μιά που έχουμε μιά φήμη ως φραππεδόπ@υστες, όπως μας αποκαλούν τα έτερα φιλαράκια σας, τα χαλβανά, έ! Ακριβώς αυτή τη συμπεριφορά θα επιδείξουμε, ενώι εσείς θα σφάζεστε με Ρώσσους καί Κινέζους! Θα καθόμαστε καί θα σας κοιτάζουμε απαθέστατα, πίνοντας φραππέ.

Καί, πίστεψέ με, μην ελπίζεις ότι θα εξαναγκαστούμε από κανέναν να πάμε να πολεμήσουμε γιά πάρτη σας. Αυτό το λέω, γιά να μη σχεδιάζετε εκβιασμούς. Δέεεεν θα πιάσουν… Γραμμένους θα σας έχουμε. Κι άλλο τόσο γραμμένους θα σας έχουν οι μόνιμοι στρατιωτικοί. Ξέρεις πόσες παραιτήσεις θα πέσουν μαζεμένες εκείνες τις μέρες; Ούουουου!!!…

Τώρα, βέβαια, εσύ μπορείς να ισχυριστείς ότι σιγά τα παλληκάρια! Διότι σήμερα τρώμε τους απανωτούς εκβιασμούς του Μητσοτάκ, καί λέμε καί «ζήτω!». Σωστό, αλλά άλλο οι σημερινές συνθήκες (όπου μέσα στο πλήθος ανευρίσκονται πλείστοι όσοι χέστες καί ηλίθιοι), καί τελείως άλλο οι συνθήκες πολέμου. Τότε, σιγά να μην ισχύουν νόμοι καί ποινικοί κώδικες καί πρόστιμα καί οι μαλακίες των δεόντως χαρτζηλικωμένων τηλεοπτικών αρδ! Απ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι. Τότε… οι συνετοί πρέπει ν’ αλλάξουν πλανήτη μόνιμης κατοικίας!

Άντε, πάρε το μάθημά σου, καί ξεκουμπίδια επιτέλους απ’ τη χώρα μου.

. . . . . . . .

Υγ: Τί μαθαίνω; τί μαθαίνω; Αρχίσατε να την παίρνετε πρέφα πού θα πάει η δουλειά μ’ εμάς, κι αρχίσατε το (έμπρακτο) γλείψιμο στα χαλβανά τώρα; (Ας πούμε, είδηση εδώ.)

Διαβάστε καί λίγο Ιστορία, ρέ! Άμα περιμένετε από χαλβανά συμμαχίες καί τα ρέστα, καί να μη φάτε ρίξιμο… βοήθειά σας! 🙂 Πιστέψατε τον λαγό καί τον καλέσατε γιά κουμπάρο στον γάμο σας, μοσχαροκεφαλές!

Αλλά, είπαμε: στα επερχόμενα, εμείς θα πίνουμε τον φραππέ μας! Εσείς θα τρώτε κλύσματα.

Αρχιγάϊδαρε.

Μόσχος λίαν δύσοσμος – 2

(προηγούμενο)

δ. Το Ηλιακό μας Σύστημα είναι «πειραγμένο»

Καί δεν είναι όπως ήταν το πάλαι ποτέ, που δημιουργήθηκε.

. . . . . . .

Κανείς δεν γνωρίζει τον ακριβή μηχανισμό δημιουργίας ενός πλανήτη, ακόμη περισσότερο ενός ολόκληρου ηλιακού συστήματος. Ό,τι έχει γραφεί (από προφέσσορες, κτλ), δεν είναι τίποτε άλλο, παρά «μοντέλα» – λογικές υποθέσεις. Οι οποίες τελευταία περνάνε καί στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ως φιλμάκια εικονικής πραγματικότητας, κι εντυπωσιάζουν το πόπολο.

Εννοείται, δεν είναι απόλυτα ανεδαφικές οι υποθέσεις αυτές· πάντα έχουν λογική βάση. Ωστόσο, τους λείπουν πολλά, ώστε να τις πάρουμε στα σοβαρά…

...Ίσως καί μιά ολόκληρη καινούργια Φυσική!

Τέλος πάντων, ας πούμε ότι μέσα στο διάστημα έχουμε μιά μάζα αερίων (το πού βρέθηκε αυτή, άσ’ το), η οποία αρχίζει να περιστρέφεται (το γιατί, επίσης άσ’ το), κι αμολάει κομμάτια απ’ τις άκρες της. Αυτά τα άκρα γίνονται μπαλλάκια (άσ’ το κι αυτό), ψύχονται, στερεοποιούνται, μεταβάλλονται σε πλανήτες (άσ’ το), ενώι αντιθέτως το κεντρικό (μεγαλύτερο) κομμάτι υπερθερμαίνεται καί γίνεται ήλιος (άσ’ το, είπαμε – δεν θα το ξαναπώ). Κι έτσι ( ; ), έχουμε τη γέννηση ενός πλήρους ηλιακού συστήματος!

Τώρα, οι τροχιές των πλανητών υποθέτουμε πως στην αρχή είναι κυκλικές (γιά λόγους συμμετρίας, ας πούμε – χωρίς εξήγηση πάλι, το γιατί δεν είναι ρομβικές πχ), αλλά σύντομα μεταβάλλονται σε ελλείψεις. Αυτό το τελευταίο ξέρουμε το γιατί συμβαίνει: επειδή η μαμά Φύση είναι τσιγγούνα! Κι επειδή οι ελλείψεις είναι πιό οικονομικές σε ενέργεια από τους κύκλους.

Όμως, δεν εφησυχάζουμε ούτε με τις ελλειπτικές τροχιές!

Ο λόγος είναι ότι: όταν ένας πλανήτης πλησιάζει έναν άλλον, η μεταξύ τους βαρύτητα αυξάνει – καί άρα, ο κάθε πλανήτης τραβιέται προς το μέρος του άλλου. Όμως, επειδή η περιστροφή τους δεν σταματάει, πάλι απομακρύνονται μετά από λίγο, άρα πάλι μειώνεται η μεταξύ τους βαρυτική έλξη. Άρα, η τροχιά του καθενός τείνει να επανέλθει στην τέλεια έλλειψη (που, υποτίθεται, πως ήταν πρίν το πλησίασμα).

Όμως, η μηχανική εδώ είναι μηχανική ελατηρίου, άρα ο κάθε πλανήτης -όσο προχωράει- κάνει μερικές φορές αριστερά-δεξιά, αριστερά-δεξιά, αριστερά-δεξιά (κάθετα στην εφαπτομένη της τροχιάς του) σε όλο καί πιό μικρά πλάτη ταλάντωσης (δηλαδή, κάνει αποσβεννύμενη ταλάντωση), έως ότου επανέλθει στην -υποτίθεται- γεωμετρικώς τέλεια ελλειπτική τροχιά.

Μέχρι να πλησιάσει άλλον πλανήτη, δηλαδή, οπότε ξανακάνει τα ίδια (ενώι προχωράει) : ζμπόϊνγκ – ζμπόϊνγκ – ζμπόϊνγκ!!!

Μ’ άλλα λόγια, η τροχιά κάθε πλανήτη κάθε άλλο παρά τέλειο γεωμετρικό σχήμα είναι. Θα λέγαμε ότι περισσότερο μοιάζει με πορεία ξεχαρβαλωμένου ντάτσουν σε φαγωμένο απ’ τη βροχή χωματόδρομο με λακκούβες.

. . . . . . .

Τώρα, τί μας νοιάζουν εμάς αυτά;

Εγκυκλοπαιδικώς, επειδή ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα των προγραμμάτων Αστρονομίας. Γιά να υπολογιστεί η ακριβής θέση ενός πλανήτη σε μακρυνές μελλοντικές, ή παρελθοντικές ημερομηνίες (καί στιγμές), το πρόγραμμα πρέπει να κάνει υπολογισμούς «ανωτέρας τάξεως», ως λέγεται. Δηλαδή, πρακτικά: όσο περισσότερο προχωράει στα δεκαδικά ψηφία, τόσο ακριβέστερο είναι. Κι ευτυχώς που οι σημερινοί επιτραπέζιοι υπολογιστές είναι γρήγοροι, διότι σε τέτοιον υπολογιστή του 1990 ενδεχομένως να έκανε αρκετά λεπτά να δώσει απάντηση το πρόγραμμα.

Μή εγκυκλοπαιδικώς…

Τα κατανοήσατε τα παραπάνω, έτσι;

Λοιπόν. Εάν είναι να πάρουμε τα ακριβή μήκη, μά κυρίως τους ακριβείς χρόνους δύο τέτοιων τροχιών (αλλά καί ιδιοπεριστροφών – που πάλι επηρεάζονται απ’ το έλα-φύγε της απόστασης δύο πλανητών), καί διαιρέσουμε τους δύο αριθμούς, ποιά η πιθανότητα να πάρουμε ακέραιο λόγο… ή, τέλος πάντων, ρητό λόγο δύο ακεραίων αριθμών, κατά προτίμηση μικρών;

Η πιθανότητα είναι πιό μικρή, απ’ το να πιάσουμε δέκα συνεχόμενες φορές το Τζόκερ.

Κι αυτό, δηλαδή η μή εύρεση τέτοιας αναλογίας, συμβαίνει σε όποιο ουράνιο σώμα περιστρέφεται γύρω από ένα άλλο. Πλανήτη γύρω από ήλιο, γαλαξία γύρω από μαύρη τρύπα, κτλ κτλ. (Εξηγήσαμε καθαρά το γιατί.)

Αλλά, αν συμβαίνει;

Χμμμ… Γνωρίζετε ότι ο λόγος του χρόνου περιστροφής της Σελήνης, προς τον χρόνο της ιδιοπεριστροφής της είναι ένα εκπληκτικό 1:1. (Με ακρίβεια τουλάχιστον δέκα δεκαδικά ψηφία, όπως ανέγνωσα κάπου.)

Ίσως, όμως, να μην έχετε δώσει προσοχή στο γεγονός ότι υπάρχει καί αντίστοιχο φαινόμενο γιά τον Ερμή (δες πχ εδώ), μ’ ένα επίσης εκπληκτικό απόλυτο 2:3 .

. . . . . . .

Στο σημείο αυτό, θα πεταχτεί ο (επιστήμων, καί καλά) μαλάκας, καί θα μας πεί ότι πρόκειται γιά σύμπτωση.

Πουλλλλάκι μουουουου!…… Δεν σας έδειξα ακόμη τον πίνακα με τα αντίστοιχα «κλειδώματα» σε λόγους μικρών ακεραίων των δορυφόρων του Δία!!! Τα οποία, βέβαια, δεν τά ‘βγαλα απ’ το μυαλό μου, αλλά τα λένε οι αστρονόμοι – από την εποχή του Γαλιλαίου, μέχρι την κυρα-Νάσα. (Να δώ να τη βγάζουν κι αυτή άσχετη καί συνομωσιολόγα, καί τί στον κόσμο! Καρα-lol!!!)

Ενδεικτικές σελίδες:

• Πρώτη, όπου μαθαίνουμε ότι η πρώτη απόπειρα μαθηματικής εξήγησης του φαινομένου έγινε κάπου το 1965.

[Αν κι εγώ βλέπω συναρτήσεις, οι οποίες α-πο-κλεί-ε-ται να δώσουν ακέραια αποτελέσματα… πολλώι δέ μάλλον ν’ ανάγονται οι λόγοι δύο παραγομένων τιμών -από τέτοιες συναρτήσεις- σε λόγους μικρών ακεραίων.

Ά, επίσης! Όταν λέω πως οι «επιστήμονες» θέλουν σφαλιάρες, κάτι ξέρω· στη σελίδα αναφέρεται ο όρος «σπίν» γιά ουράνια σώματα… ναί, μόνο που το σπίν προκύπτει μονάχα από την Ειδική Σχετικότητα, κι όχι απ’ τη Νευτώνεια Μηχανική των πλανητών. Τί να κάνουμε; κάνει μπάμ το -«πολιτικώς ορθό»- διάβασμα γι’ απλώς καλό βαθμό στις εξετάσεις καί συστατικές επιστολές. Την ίδια τη Φυσική, ποιός τη χέζει! Μόνο γιά να πουλάνε μούρη στα φοιτητάκια είναι όλοι αυτοί.]

• Δεύτερη, όπου βλέπουμε ότι οι «συντονισμοί» αυτοί υπάρχουν καί σ’ εξωπλανήτες, όπως πχ της ομάδας Kepler.

[Δυστυχώς, δεν βρήκα τώρα μιά ακόμη πληρέστερη σελίδα (πάλι της NASA), που δείχνει πιό καθαρά το φαινόμενο σε πίνακες.]

Το κακό είναι πως η Γουΐκι αφ’ ενός βάζει στο τσουβάλι καί ουράνια σώματα με περίπου λόγους μικρών ακεραίων, αφ’ ετέρου προσπαθεί (κακώς!) να δώσει την εντύπωση ότι αυτό το φαινόμενο εξηγείται επιστημονικώς. Σας εξήγησα, όμως, πως ΔΕΝ – κι όποιος έχει λογική, καταλαβαίνει.

Παρένθεση πρώτη: Εδώ, οι «επιστήμονες» -τρομάρα τους!- προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Γενική Σχετικότητα είναι σωστή, κι ότι μπορεί να ενοποιηθεί με την Ειδική Σχετικότητα… άσχετο αν η πρώτη δεν στηρίζεται πουθενά, κι αν οι δυό τους αλληλογρονθοκοπούνται σε αξιωματικό επίπεδο. Το πώς φέρονται τ’ άστρα θα καταλάβουν;

Νούς ορά καί νούς ακούει!… κι οι «επιστήμονες» τυφλοί τόν τε νούν, τα τ’ ώτ’, τα τ’ όμματ’ εισίν.

Παρένθεση δεύτερη: Σας τά ‘πα… Η μακρυνή μας πατρίδα (ημών των Ελλήνων) είναι το σύστημα των πλανητών Κέπλερ. Οι πρόγονοι άφησαν τη σφραγίδα τους εκεί – καί δες επίσης αμέσως παρακάτω.

. . . . . . .

Με τόσους «συντονισμούς» σε λόγο μικρών ακεραίων μέσα στο Ηλιακό μας Σύστημα, τί συμπεραίνουμε;

• Ότι ΔΕΝ πρόκειται γιά φυσικό, ή τυχαίο φαινόμενο, αλλά υπάρχει «ποιητικό αίτιο» από πίσω.
• Ότι το Ηλιακό μας Σύστημα είναι «πειραγμένο».
• «Φτιαγμένο».
• «Μαϊμουδεμένο».
• «Καγκουρεμένο».

Σαν «αγωνιστικό» παπί δεκαπεντάχρονων. (Στο κάτω-κάτω, ο Φαέθων ήταν ένας όμορφος έφηβος.)

Κι ότι κάποια έλλογα όντα (διότι ΔΕΝ γίνεται αλλοιώς!!!), κάποτε, έβαλαν το χεράκι τους γιά ν’ αλλάξουν κατά το δοκούν την φυσική τάξη των ουρανίων σωμάτων. Κι αυτά τα έλλογα όντα δεν ήταν άλλα, παρά οι μακρυνοί μας Έλληνες πρόγονοι του Φαέθωνα… της δεύτερης πατρίδας μας μετά το πλανητικό σύστημα Kepler.

Όμως, ανακύπτει το ερώτημα: Γιατί το κάνανε αυτό; παρανοϊκοί ήτανε; ή δεν είχαν με τί ν’ ασχοληθούν;

Η απάντηση είναι πως ήθελαν να εκμεταλλευτούν -προς όφελός τους- την αιθερική ενέργεια πλανητών καί δορυφόρων του Ηλιακού μας Συστήματος.

Πώς;

Αυτό είναι θέμα μιάς εξ ολοκλήρου άγνωστης σήμερα Φυσικής. Ωστόσο, γνωρίζουμε (στο πολύ περίπου) κάμποσα σχετικά πραγματάκια – περί των οποίων, παρακάτω.

. . . . . . .

ε. Ο μηχανικός

Ο μηχανικός είναι κάποιος, που δίνει λύσεις σε πρακτικά προβλήματα – με οποιονδήποτε τρόπο· είτε πρακτικό, είτε με Μαθηματικά και πειράματα, κτλ.

Ο μηχανικός, τώρα, γιά να δώσει τις λύσεις του, σκέφτεται με πολύ καθορισμένο τρόπο.

Δηλαδή:

• Πηγαίνει βήμα-βήμα.
• Χρησιμοποιεί ήδη υπάρχουσες υπο-λύσεις (από υλικά, μέχρι μηχανισμούς).
• Πολύ σπάνια «φεύγει» στο μέλλον… είτε επειδή οι περισσότεροι μηχανικοί δεν μπορούν, είτε επειδή η κοινωνία δεν μπορεί να δεχθεί κάτι απότομα «μελλοντικό», είτε επειδή η μοίρα των πρωτοπόρων είναι σκληρή. (Μας τά ‘πε ο Όμηρος με τον Πρωτεσίλαο.)

Τα μηχανικά ρολόγια, ας πούμε, είναι μηχανισμοί που εξελίχθηκαν από τον ύστερο Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Συνεπώς, ένας μηχανικός ρολογιών του 1880, γιά να πετύχει μεγαλύτερη ακρίβεια στη χρονομέτρηση, θα κοίταζε να φτιάξει μικρότερα γρανάζια – με τα μέσα που θα του παρείχε η εποχή του. Ταυτόχρονα, θα κοίταζε να φτιάξει τα γρανάζια από ανθεκτικό μέταλλο, να μη σπάνε / στραβώνουν· πάλι με τα μέσα που θα του παρείχε η εποχή του.

Το να «πεταχτεί», όμως, μέχρι το 1974, καί να φτιάξει ρολόγια με ολοκληρωμένα κυκλώματα καί leds, δεν θα το έκανε.

Παρομοίως, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα (λεωφορεία) είναι υπόθεση του 1895. Υπήρχαν καί λειτουργούσαν σε δρομολόγια! Αλλά έπεσαν στην αφάνεια, μέχρι την εποχή μας.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, πως ένας μηχανικός, όταν δεί κάτι ατελές / μισοέτοιμο, θα κοιτάξει να το προχωρήσει / συμπληρώσει με όποια μέσα διαθέτει – καί σπανιώτατα με «φουτουριστικές» λύσεις.

Πχ ζούμε στα 1903, κι ένας μηχανικός βλέπει το αεροπλάνο των αδελφών Ράϊτ. Πώς θα το βελτιώσει;

• Κάνοντάς το πιό ελαφρό. (Αν γίνεται.)
• Βάζοντας δυνατώτερο κινητήρα.
• Βάζοντας δύο έλικες – καί στο επόμενο βήμα, δύο έλικες με αντίθετη περιστροφή.

Αλλά, το να πάει αμέσως σε αεριοπρόωση, δεν θα το κάνει. (Αν μή τί άλλο, η σακαράκα με το καραβόπανο καί τα συρματόχοινα, θα διαλυθεί.)

. . . . . . .

Ειδικά, τώρα, όταν έχουμε ένα σύστημα, το οποίο ο μηχανικός δεν κατανοεί, αλλά πρέπει να το ολοκληρώσει σε επίπεδο απροβλημάτιστης λειτουργίας. Τί θα κάνει μ’ αυτό;

Δοκιμές στα τυφλά. Ακριβώς όπως ένας τυφλός πασπατεύει τους τοίχους ενός οικήματος, το οποίο δεν γνωρίζει.

• Μήπως αυτό; μήπως το άλλο; μήπως το παράλλο;
• Αν προσθέσω αυτό, τί γίνεται; αν αφαιρέσω εκείνο, τί γίνεται; αν αλλάξω το παρακάτω, τί γίνεται;
• Αν προσπαθήσω να μιμηθώ την κατασκευή, ξεκινώντας εξ αρχής (ενδεχομένως καί σε απλουστευμένη έκδοση), πού θα καταλήξω; θα την κατανοήσω καλύτερα;
• Γιατί αυτός, που αρχικά έφτιαξε την κατασκευή, έδωσε αυτή τη λύση κι όχι άλλη;

Όλη αυτή η ιστορία (ειδικά το τελευταίο ερώτημα) συμπεριλαμβάνει αυτό που ονομάζεται «αντίστροφη μηχανική» (reverse engineering) – η οποία χρησιμοποιείται κατά κόρον στη βιομηχανική καί στρατιωτική κατασκοπεία.

Εμείς εδώ, όμως, ενδιαφερόμαστε γιά τη …διαστημική κατασκοπεία!!!

. . . . . . .

Αλήθεια… Λέτε όσα παρατήρησα εγώ, να μην τά ‘χουν παρατηρήσει «αυτοί»; ή να μην έχουν προσπαθήσει να τα εξηγήσουν (άσχετα με τί «εξηγήσεις» κυκλοφορούν στα πανεπιστήμια) ; …ενδεχομένως καταλήγοντας στα ίδια συμπεράσματα μ’ εμένα;

Ή επιβεβαιώνοντας τίποτε αρχαία υπερ-μυστικά χειρόγραφα, που έχουν στην κατοχή τους;

Ή να μην έχουν προσπαθήσει να τα μιμηθούν;

«- Καί πότε τα μιμήθηκαν, ρέ εξυπνάκια Εργοδότη;»

Χέχέ!!!… Τα …Ηλιοσυστημικά, εννοείτε! Κατάλαβα!

Εντάξει, όχι πολλές φορές στο παρελθόν· καμμία, μπορώ να σου πω – αν καί δεν ξέρω σε τί είδους προσομοιώσεις πλακωθήκαν στους υπολογιστές τους μέχρι τώρα.

Αλλά ήδη μοσχο-ξεκίνησαν!

(συνεχίζεται)

Έχετε σκεφτεί ποτέ…

…Ότι δεν επενεργεί στον εγκέφαλο (θετικώς, ή αρνητικώς) μονάχα ο ήχος, αλλά καί η εικόνα;

Κι εντάξει, αυτό μπορεί να το ξέρετε ήδη (επειδή κυκλοφορούν πολλές «μυητικές» γνώσεις), αλλά το εξειδικεύω.

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι έχουμε ευθεία επήρεια (καλή, ή κακή) στον εγκέφαλο από τις συνηθισμένες λέξεις της καθημερινής μας ομιλίας; (Κι όχι πχ από ειδικά επεξεργασμένη μουσική, όπως η τράνς, ή η άμπιεντ.)

Πιθανώτατα ήδη το γνωρίζετε κι αυτό· μιά που από μόνη της η φωνητική χροιά κάποιων ανθρώπων προξενεί τρομερή ζαλούρα… σε σημείο να θέλουμε μετά να φάμε μιά ολόκληρη τούρτα, γιά να συνέλθουμε. (Παθώς καί μαθώς. Ξέρω άριστα τί σας λέω.) Πολλώι δέ μάλλον, όταν οι λέξεις προφέρονται …κάπως…

(Εδώ, δίνω δημοσίως ιδέες κι εκεί που δεν πρέπει, μιά που αυτά τα γνωρίζανε άριστα κι οι αρχαίοι ημών, αλλά ερρέτω. Κάτσε να τη βγάλουμε καθαρή πρώτα ως έθνος, καί θα δείς μετά πώς καίγεται ο εγκέφαλος κάποιων. Θα το δούν οι …ενδιαφερόμενοι, δηλαδή, διότι πολύ ξύνονται στη γκλίτσα του τσοπάνη.)

Ωραία, λοιπόν. Εικόνα, ήχος, λέξεις. Προφερόμενες.

Αλλά…

…τις έχετε σκεφτεί ποτέ…

…καί γραπτές;

Έ, λοιπόν, δεν είναι μονάχα η όλη εικόνα (ελκυστική, να σε προσκαλεί να το διαβάσεις· ή, αντιθέτως, απωθητική), που βγάζει προς τα έξω ένα κείμενο. Δεν είναι μονάχα η γραμματοσειρά, ή το φόντο. Ή τα χρώματα της σελίδας. Ή οι συνοδευτικές εικόνες. Ή οι παρουσιαζόμενες ιδέες, που μπορεί πχ να συναποτελούν αισχρή καί ύπουλη προπαγάνδα.

Είναι (καί) οι γραπτές λέξεις οι ίδιες!!!

Που καί μόνη η παρουσία τους δημιουργεί «κυματισμούς» στον εγκέφαλο, ανεξάρτητα από την έννοια που διατυπώνει η καθεμιά της.

Εδώ, τώρα, θα πεταχτούν διάφοροι «μυημένοι», καί θα πούν ότι ο «ανώτερος εαυτός» γνωρίζει ήδη το τί διαβάζεις, πρίν κάν συνειδητοποιήσεις τί διαβάζεις – καί, άρα, στέλνει τους σχετικούς κραδασμούς στον εγκέφαλο.

Ναί, πουλάκια μου, αλλά εγώ μιλάω καθαρά γιά την εμφάνιση των ίδιων των λέξεων, χωρίς το φορτίο της έννοιας! Κι άμα τα ξέρει όλα ο ανώτερος εαυτός, έ, τότε ας μας προφυλάξει απ’ τη σαβούρα που πάμε να διαβάσουμε… ΠΡΙΝ τη διαβάσουμε. Αλλά πολύ σπάνια γίνεται κάτι τέτοιο, καί το γνωρίζετε. (Επομένως, λίγη περίσκεψη πρίν πετάξει κάποιος μιά οποιαδήποτε «μυητική» σαχλαμάρα, δεν βλάπτει.)

Όχι, αλλού βρίσκεται το μυστικό.

(Καί πάλι δίνω δημοσίως ιδέες, ενδεχομένως κι εκεί που δεν πρέπει – αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να βρήτε την άκρη, boys, που βάζετε τα ρομποτάκια σας να κάνουν αυτόματες μεταφράσεις, καί να σας ειδοποιούν γιά «ενδιαφέροντα» κείμενα!)

Ένας, που προφανέστατα κάτι αντιλήφθηκε απ’ αυτά όλα, καί αντέδρασε χρησιμοποιώντας τη μεγαλογράμματο γραφή, είναι ο «δικός μας» ο Σπύρος.

Δεύτερος, η αφεντιά μου. Μόνο που δεν έδινα σημασία, διότι απλώς διάβαζα βιαστικά το καθημερινό «μενού» των ιστοσελίδων που διάβαζα σε τακτική καθημερινή βάση, καί συνέχιζα με τις λοιπές ημερήσιες ασχολίες μου. Μέχρις ότου εντόπισα πως μία από τις πηγές ενός κύματος πρόσφατης καθημερινής εγκεφαλικής ζαλούρας μου προερχόταν από την ανάγνωση συγκεκριμένων ιστοσελίδων.

Τις οποίες, φυσικά, έπαψα να διαβάζω. Μαχαίρι.

Η αφεντιά μου, τώρα, το φαινόμενο της (κυρίως άσχημης) επήρειας των γραπτών λέξεων στον εγκέφαλο το προσπερνούσα, εκτός από λόγους βιασύνης, καί με το σκεπτικό ότι δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Διαφέρουμε καί στις εγκεφαλικές δυνατότητες, καί στα «φίλτρα» που βάζουμε στα διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα, καί στην ψυχική αντοχή.

Άρα, ακόμη καί να το ανακοίνωνα, ελάχιστοι θα έδιναν σημασία – ίσως καί κανείς.

Όμως, τώρα τελευταία το κακό παράγινε (όχι, δεν έχω ζάχαρο γιά να ζαλίζομαι, ούτε κάνω αυστηρή δίαιτα), κι έτσι αποφάσισα να γράψω δυό λόγια. Επίσης, επειδή ενστικτωδώς (αλλά όχι συνειδητώς) τα ήξερα αυτά εδώ καί χρόνια, φρόντισα (πάλι ενστικτωδώς) το παρόν μπλόγκι να μην κάνει όσα κατηγορώ παραπάνω. (Το γιατί, τώρα, η αφεντιά μου επιμένω στη μικρογράμματο γραφή, οφείλεται σε αιτία μή ανακοινώσιμη· την οποία, όμως -αυτή ειδικά-, γνωρίζω συνειδητώς.)

Τελευταίο ερώτημα:

Κι αυτοί που τα κάνουν αυτά, τα διαπράττουν συνειδητώς; Τόσο μακριά φτάσανε, δηλαδή, οι απόκρυφες τεχνολογικές γνώσεις των «υπερεσιώνε», που υπαγορεύουν στα πρακτοράκια τους το ποιές ακριβώς λέξεις θα γράψουν; Τόσο πολύ προχώρησε η «τεχνητή νοημοσύνη», που εφευρίσκει πλέον μέχρι καί την παράθεση των λέξεων σ’ ένα κείμενο;

Σ’ αυτά όλα, οι απαντήσεις είναι μερικά συνεχόμενα «όχι». Μην ανησυχείτε, δεν φτάσανε μέχρις εκεί τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων. Γι’ άλλες εφευρέσεις τους, ν’ ανησυχείτε· αλλά γιά τούτα εδώ που συζητάμε, όχι.

Οι γραφές που με ζαλίζουν, προέρχονται από μή-συνειδητό γράψιμο. .. καί δεν εννοώ «υπαγορεύσεις από πνεύματα», καί λοιπά ψιλοχαζά του είδους.

Προέρχονται από σχετικές γνώσεις πολύ-πολύ-πολύ αρχαίων εποχών, όπου το επίπεδο του τεχνολογικού πολιτισμού ήταν πολύ ανώτερο του σημερινού.

Βλέπετε, ζούμε ξανά καί ξανά πολλές φορές, αλλά όχι μόνον· σε κάθε ζωή, μας γαργαλάει να ξαναπαίξουμε τον ίδιο ρόλο. Ελάχιστοι βρίσκουν την ψυχική δύναμη ν’ αλλάξουν, ακολουθώντας ανοδική πνευματική πορεία. Όθεν, όσοι σε περασμένες ζωές είχαν μάθει τεχνικές επίθεσης μέσωι γραπτού λόγου, τις επαναλαμβάνουν καί σήμερα. Κάπως σαν ξεκούρδιστα πιάνα, μέν, αλλά τις επαναλαμβάνουν.

Εσείς, τώρα, αν διαπιστώσετε ότι στην τάδε ιστοσελίδα καί στο δείνα ιστολόγιο σας πιάνει πονοκέφαλος (ακόμη καί χωρίς προφανή αιτία – ακόμη κι αν είναι πχ καθαρά πατριωτικό, μιλάει όμορφα, κτλ κτλ), διαγράψτε το οριστικώς από τον οπτικό καί γνωσιακό σας ορίζοντα. Μακριά κι αλάργα, διότι κινδυνεύετε!

Στο κάτω-κάτω, αν θέλετε την καθημερινή πρέζα σας από ιντερνετικό διάβασμα, έχει κι αλλού πορτοκαλιές, που κάνουν πορτοκάλια.

Υγ: Το σημερινό αφιερώνεται στην… (ξέρει αυτή!), που -όταν έγραφε κείμενα- «απλά έβαζε λέξεις δίπλα-δίπλα», αλλά εμένα μου άρεσε πολύ να τις διαβάζω!

Μασωνοκάναλο

Ποιό είν’ αυτό; Κοιτάχτε… δεν υπάρχουν πολλά κανάλια. Ένα είναι, με πολλά ονόματα. (Αφορισμός φίλης συναδέλφου.)

Εν πάσει περιπτώσει, αφού το εν λόγωι κανάλι φέρεται όπως φέρεται, καλό είναι να σκεφτούμε το γιατί.

Προσωπική (συμπερασματική) γνώμη είναι πως δεν φέρεται έτσι, (μονάχα) επειδή τού ‘δωσαν χρήμα. Δεν γίνεται γιά τα χρήματα ο λόγος! Διότι, αν είναι να δωροδοκήσεις τυχάρπαστους αρδ, γιά να λένε όσα θες εσύ να πούν, είτε τσεπώσουν χρήμα, είτε όχι, κάποια στιγμή μπορεί να σου την κάνουν γυριστή – εφ’ όσον πρόκειται γι’ αλήτες καί τυχοδιώκτες. (Κι εφ’ όσον βρεθούν άλλοι -λέμε τώρα…-, που πληρώνουν περισσότερα.) Ο υπόκοσμος δεν είναι να τον εμπιστεύεσαι.

Άρα, κάτι ισχυρώτερο απ’ το χρήμα τους κρατάει. Κάτι πολύ δυνατό κρατάει πχ τον Εισαγγελάτο απ’ τα φυστικάκια πού ‘χει στο παντελόνι του. Κάτι, που αναγκάζει τους αρδ να φέρονται σαν τις μαριονέττες-πωλητικούς του Pet Goat.

Οπότε… ποιό είν’ αυτό; Ά; Ποιό μπορεί να είναι;

Τίποτε το ιδιαίτερο το σημερινό, απλώς ακόμη μία άσκηση λογικής.

Υγ: Ενώι εξ ορισμού είναι η κορυφαία άσκηση λογικής, η συνομωσιολογία έβγαλε κακό όνομα, επειδή μαζεύει πολλούς βλάκες, ανισόρροπους, καί άτομα με μνήμη χρυσόψαρου.

Μαθαίνω ότι συμβαίνουν κάτι τυχαίοι θάνατοι, λέει· που, φυσικάαααα, κανείς δεν τους συσχετίζει με το εμβόλιο του κοροϊδοϊού. Κανείς, όμως δεν θυμήθηκε ότι τέτοιες «τυχαιότητες» εμφανίζουν καί οι θάνατοι από το λεγόμενο «σκονάκι της μάγισσας»… μιά ουCIA, που την πετάς σ’ ένα ποτήρι νερό (ή στο φαγητό), κι αυτός που την πίνει, ύστερ’ από κάτι τέρμινα, καπούτ. Από καρδιά, στομάχια, συκώτια, εγκέφαλο, ό,τι θες. Τυχαίο αίτιο θανάτου σε τυχαίο χρόνο, ώστε κανείς να μή συσχετίσει τον θάνατο με πιθανούς δολοφόνους – κι ενώι το θύμα, μέχρι να καταπιεί το δηλητήριο, ήταν υγιέστατο.

Κάτι μου λέει ότι έγινε μεταφορά …τεχνογνωσίας στους Κινέζους (όπως με τα ολοκληρωμένα κυκλώματα), κι ας αφήσουν οι ηπαπαραίοι τα σάπια γιά «κακούς Κινέζους» – κι οι Κινέζοι τα κινεζοσάπια γιά παγκολίνους καί τα ρέστα.

γ’ ενικό, α’ πληθυντικό πρόσωπο

Έ, λοιπόν, η σημερινή κατάντια της χώρας μας είναι εν πολλοίς θέμα …γραμματικής!!!

Διότι, σχεδόν άπαντες αναρωτιούνται (με προφητείες, «γεωπολιτικά» σαχλοάρθρα καί τα ρέστα) :

«- Τί θα γίνει; πού θα πάει η κατάσταση;»

Ενώι ελάχιστοι αναρωτιούνται στο α’ πληθυντικό πρόσωπο:

«- Τί θα κάνουμε;«

Αλλά, θα μου πείς… γιά να φτάσουμε στο «τί θα κάνουμε», πρέπει να ξέρουμε απέξω το κατά Παλαιόν Ευαγγέλιον. (Ξέρετε… λογική, ικανότητα συλλογισμών, καί τα τοιαύτα.) Αλλοιώς, ντέν έκει, καρντιά μου!

Τά ‘παμε, να μην τα ξαναλέμε.

Υγ: Κάθε φορά, που ακούω το «τί θα γίνει», με γαργαλάει ν’ απαντήσω επίσης σε γ’ ενικό ότι θα βρέξει σκατά.

Έ! Έλα που ο μέλλων ήδη έγινε αόριστος! 🙂

Άντε, και στα δικά σας οι μοιρολάτρες!

Πωλητικοί «μάρτυρες» ενός ιδιότυπου «τζιχάντ»

Δεν μου αρέσει η περιαυτολογία («- Σας τα είπα εγώ!»), την οποία συνηθίζει ο κάθε διαδικτυακός παπάρας, που μπορεί να γράψει δυό ολοκληρωμένες προτάσεις· αλλά εδώ μιλάμε γιά την πατρίδα, κι όχι γιά την ανάδειξη της δικής μου εξυπνάδας.

Πόσες φορές το έγραψα εδώ, καί πόσοι το υιοθέτησαν ως αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα; (Ενώι γιά το αν φοράει βρακί η Λέηντη Γκαγκά, σίγουρα έχουν βαρύνουσα γνώμη δυό-τρία εκατομμύρια συν-Έλληνες.)

Πόσες φορές έγραψα ότι οι πωλητικοί πλέον είναι μιάς χρήσεως, σαν το κωλόχαρτο;

Διότι, απλούστατα: κάποτε, ναί μέν ήταν επίσης διεφθαρμένοι, αλλά ο νομπελίστας λαός μας με κάποιο αντάλλαγμα (διορισμό, κτλ) τους ξαναψήφιζε. Τώρα, όμως, που δεν υπάρχουν χρήματα, ο «άφθαρτος» (καί τα ρέστα), με τη μία φορά που θα κάνει βρωμιά, καίγεται, κι έρχεται ο επόμενος… «άφθαρτος».

Παναπεί, οι πωλητικοί είναι πλέον κάτι σαν υποψήφιοι «μάρτυρες» ζωσμένοι με εκρηκτικά, γιά το ανθελληνικό τζιχάντ της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (καί συναφών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων).

Παίρνουν εντολή εναντίον του λαού μας, την εκτελούν, καί μην τους είδατε.

[Καί με το αζημίωτο, εννοείται – σε φορολογικούς παραδείσους. Αυτή είναι η διαφορά τους με τα τζιχαντομουσλίμια, που όντως πάνε κι ανατινάζονται.

Ά, και η νοημοσύνη. Διότι οι πωλητικοί τα παίρνουν ανά χείρας τα μπικικίνια· ενώι τα -προφανώς υπεράνω χρημάτων- μουσλίμια, αρκούμενα σε αόριστες υποσχέσεις γιά παρθένες καί πιλάφια, εισπράττουν το μακρύτερον.

Δέ λέω, όσο πολεμάνε, εισπράττουν κι αυτά το κατιτίς τους. Αλλά, μπροστά στις μαύρες αμοιβές των πωλητικών, τσεπώνουν ανάξια λόγου ψίχουλα.]

Τούτων ειπωθέντων, εσείς τί συμπεραίνετε; θα ξαναβγεί πρώθυ το Μητσοτάκ; το Αλεκσάκι; το «πιντί» ΓΑΠας; θα ξαναβγεί έστω απλός βουλευτής ο Παναής;

Καί τί άλλο συμπεραίνετε; ότι η οριστική απόσυρσή τους απ’ την πωλητική ήταν / είναι / θα είναι τζάμπα;

Πάντως, έχουν πολύ δρόμο ακόμη κάποια άτομα, μέχρι ν’ αντιληφθούν το θεατρικό έργο της σημερινής πωλητικής στην ολότητά του. Όπως πχ στο άρθρο ετούτο, που γράφει γιά τους πωλητικούς:

«…αναλώσιμοι μόλις το έγκλημα τους αποκαλύπτεται στο λαό και εκτίθεται το σύστημα ανεπανόρθωτα.»

Μέγα λάθος, μανδάμ! Είναι αναλώσιμοι ΑΠΟ ΠΡΙΝ, διότι έτσι κι αλλοιώς ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ τη βρωμιά – αφού είναι ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΟΙ προς τούτο!… μόνο που εσείς δεν το πήρατε χαμπάρι ακόμη. (Κι αναρωτιέμαι πότε θα το πάρει χαμπάρι καί το ζό, ο ψηφοφόρος.)

Κι όσο γιά το σύστημα, αν ποτέ πεθάνει από ντροπή, εγώ θα βγώ στα κανάλια να παραδεχθώ πως κάτι κουνιστοί καί λυγιστοί «σύμβουλοι» του Μητσοτάκ είναι πιό άντρες από μένα.

Υγ: Αναρωτιέμαι, αν οι σημερινοί Έλληνες παρατηρούν με προσοχή τα κοινωνικά δρώμενα, κι αν καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί η ρημάδα η σκατοκοινωνία μας… διότι η μεθοδολογία του υποψήφιου «μάρτυρα» είναι παλιά – αν κι όχι στην πωλητική.

Συγκεκριμένα: γίνεται, ας πούμε, ένα μεγάλο έργο. Δρόμος, σιδηρόδρομος, γέφυρα ξέρω ‘γώ. Αλλά, τα μεγάλα έργα είθισται ν’ απαιτούν νεκρούς, γιά να «στεριώσουν.» (Ή, μήπως, νομίζετε ότι η πανάρχαιη «βασιλοκτονία» σταμάτησε να γίνεται στις μέρες μας; )

Κι οι νεκροί προκύπτουν.

Ποιός την πληρώνει; η εταιρεία που ανέλαβε το έργο; Όχι.

Την πληρώνει ο επιβλέπων μηχανικός. Φόνος εξ αμελείας, με εξάμηνη φυλάκιση με αναστολή.

Αλλά, αν αυτουνού πλέον η καριέρα κινδυνεύει, καί δεν είναι πλέον κατάλληλος γιά …επανάληψη του φόνου «εξ αμελείας» στο επόμενο μεγάλο έργο, τί λέτε, δεν θα βρεθεί …ο επόμενος; Ή, μήπως, σταμάτησαν οι σχολές να ξερνάνε πτυχιούχους;

Α-συμφωνία Πρεσπών

Διαβάζω πως αυτές τις μέρες κάτι ξανάγινε με το βόρειο γειτονικό κρατίδιο· φανατικές διαδηλώσεις, λέει, ανθελληνισμός, ξαναλέει, τέτοια πράγματα. (Λες καί δεν γινόντουσαν ποτέ πρίν αυτά, καί τώρα τά ‘δαμε γιά πρώτη φορά καί ξαφνιαστήκαμε!) Καί ξανάρχισαν όλοι οι εδώ πάλι την κλάψα: είναι προδοτική η συμφωνία των Πρεσπών, η νουδού έκανε κωλοτούμπα, καί τα ρέστα.

Ξέρετε κάτι;

Στην χαρτοπαιξία, υπάρχει κάτι, που ονομάζεται «μπλόφα». Στην καθημερινή ζωή, υπάρχει η παροιμία: «Ρίχνω άδεια, γιά να πιάσω γεμάτα.» Στην αρχαία-αρχαία Ελλάδα υπήρχε ο Δούρειος Ίππος, καί το ρητό: «Φοβού τους Δαναούς, καί δώρα φέροντας!»

Οπότε, η α-συμφωνία των Πρεσπών ήταν μεν εντολή των ηπαπαραίων (που θέλουν ελεγχόμενες απ’ αυτούς εστίες έντασης σ’ όλη τη Γή), την οποία εξετέλεσαν τα εδώ σκουλήκια του σφύριζα, αλλά θα μπορούσε να γίνει όπλο, προς όφελός μας.

Λοιπόν, δεν φταίνε οι Σκοπιανοί γιά όσα γίνονται.

Δεν φταίνε (σχεδόν…) ούτε οι σφυριζαίοι προδότες, που την υπέγραψαν.

Φταίνε οι νουδουπροδότες, που επιμένουν να τηρούν μονομερώς μιά συμφωνία ήδη νεκρή.

Από πότε νεκρή;

Μά, από τις 31 Δεκεμβρίου 2018. Διότι τότε ακριβώς ήταν το χρονικό όριο, ώστε να συμμορφωθούν οι Σκοπιανοί με όσα υπέγραψαν.

Αλλά δεν κάνανε τίποτε απ’ όσα υποσχέθηκαν γραπτώς!… καί παράταση ΔΕΝ προβλέπεται. Άρα, εδώ καί δυόμιση χρόνια, η α-συμφωνία των Πρεσπών είναι ένα μεταχειρισμένο κωλόχαρτο, καί τίποτ’ άλλο. Αυτή είναι η αξία της!

Ούτε τις αλυτρωτικές διατάξεις του Συντάγματός τους κατήργησαν, ούτε τους αλυτρωτικούς χάρτες τους σταμάτησαν να εκδίδουν, ούτε τις πινακίδες τους άλλαξαν, ούτε τίποτε. Κι όχι μόνον, αλλά το χόντρυναν περισσότερο: αντί γιά «Βόρεια Μακεδονία», επέβαλαν (με τις πλάτες των ηπαπαραίων, βέβαια) το σκέτο «Ματσεντονίγια». Μ’ άλλα λόγια, η υπογραφή τους έχει λιγώτερη αξία κι απ’ την υπογραφή του Αλεκσάκι.

Εάν, λοιπόν, είχαμε κυβέρνηση με έστω στοιχειώδη πατριωτισμό, θα μπορούσε να πετύχει πάρα πολλά απ’ αυτή την κατάσταση.

• Πρώτον, αντί να τρώμε στη μάπα τον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών, θα επιβάλαμε τον δικό μας. «Βόρεια Μακεδονία» θέλετε; Πολύ ωραία! Αλλ’ αυτό σημαίνει πως πρόκειται γιά Ελληνικό έδαφος, καί οφείλει να ενσωματωθεί στη Μητέρα Πατρίδα! Το: «Μακεδονία-ο,τιδήποτε» είναι καθαρά Ελληνική υπόθεση, καί δεν ανήκει ούτε σε Πάρθους, ούτε σε Οστρογότθους, ούτε σε κανέναν μή-Έλληνα.
• Δεύτερον, θ’ αδειάζαμε οριστικώς τους φορτικούς αλήτες ηπαπαραίους σ’ αυτό το θέμα. Θα τους λέγαμε ότι ναί μέν, εμείς ήμασταν καλά παιδιά καί σας κάναμε το χατήρι καί υπογράψαμε, αλλά βλέπετε τί κάνουν οι Σκοπιανοί! Καί νέα συμφωνία ΔΕΝ ξανα-υπογράφουμε, μή μας ξαναπρήξετε. (Αυτό ονομάζεται «κλύσμα με βαζελίνη», κι οι ηπαπαραίοι καί θα το τρώγαν μεγαλοπρεπώς, καί θα βγάζαν καί το σκασμό.)
• Τρίτον, ΔΕΝ θα είχαμε όλες τις παρεπόμενες συνέπειες – από την οικονομική ζημιά των παραγωγών μας (με τις αλλαγές στις ονομασίες προελεύσεως των προϊόντων), μέχρι την επικείμενη γένεση μειονοτικού ζητήματος από πλευράς Σκοπιανών (καί με τις πλάτες των ηπαπαραίων). Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρό είναι ΕΙΔΙΚΑ αυτό το τελευταίο; Αντί να μιλάμε εμείς γιά την καταπνιγμένη Ελληνική κοινότητα στα Σκόπια, μιλάνε οι πορδές γι’ ανύπαρκτο μειονοτικό!
• Τελευταίον, αλλ’ όχι έσχατον, δεν θα είχαμε την τουρκίτσα να φτιάχνει δικούς της στρατιωτικούς θύλακες μέσα στα Σκόπια – με τη βάση Μπόντστηλ (των ηπαπαραίων, βεβαίως-βεβαίως) να κάνει τα στραβά μάτια.

Έτσι, η α-συμφωνία των Πρεσπών αντικειμενικώς ήταν επικίνδυνη γιά την Ελλάδα επί ένα εξάμηνο μέσα στο 2018, αλλά σήμερα όχι. (Εκτός αν πιστεύετε ότι κινδυνεύουμε από φαντάσματα.) Όπως ήταν επικίνδυνα (γιά λίγο χρόνο) τα ναυπηγημένα στην προπολεμική Γερμανία αντιτορπιλλικά μας, μέχρις ότου τα βύθισαν τα Στούκας. Μ’ άλλα λόγια, κι αν είχαμε ηγέτες έξυπνους καί -κυρίως- πατριώτες, θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοια άσφαιρα «δωράκια» σε εχθρούς μας, που σ’ ένα εξάμηνο το πολύ θα ήσαν χωρίς αντίκρυσμα. (Καί να πουλάμε καί διεθνή μούρη «καλών προθέσεων καί σχέσεων».) Αλλά δέν…

Αυτή ακριβώς είναι η προδοσία της νουδούλας: όχι ότι έκανε κωλοτούμπα σ’ όσα έλεγε προεκλογικώς, αλλά το ότι έβγαλε απ’ τα σκουπίδια το μεταχειρισμένο κωλόχαρτο, τό ‘πιασε ευλαβικά, καί τό ‘βαλε στο εικόνισμα. (Φυσικά, ισχύει καί το ότι τα άτομα αυτά -εκτός από προδότες- είναι καραμπινάτα ηλίθια: όταν ο εχθρός σε πυροβολάει, εσύ δεν απαντάς με τους καλούς τρόπους της βαρώνης Στάφφ.)

Δεν γράφω άλλα επί του θέματος, δεν έχει νόημα. Μόνο σας συνιστώ ν’ αρχίσετε να βλέπετε καουμπόϋκες ταινίες.

Δείχνουν λεπτομερώς το πώς στήνονται οι κρεμάλες.

Η ζωή μας ως βιντεοπαιχνίδι!

άθε τέχνη κι άσ’ τηνε, που λένε!

Θα μπορούσα κάλλιστα (εκτός απ’ το να εξασκώ τη μέχρι σήμερα δουλειά μου) να γίνω σεναρίστας βιντεοπαιχνιδιών, καί να βγάζω ένα αξιοσέβαστο (μαύρο) εισόδημα. Οπότε, δίνω εδώ «δείγμα γραφής» γιά το βιογραφικό μου στην πιάτσα! 🙂

Ξεκινάμε με τον ήρωα του παιχνιδιού.

Ο ήρωάς μας είναι ένας σύγχρονος άνθρωπος, Έλλην (ξέρετε, επίλεκτο dna κτλ), ο οποίος δεν διαπρέπει ιδιαίτερα στις γρήγορες κινήσεις. Οπότε, ξεκινάει η μέρα του σ’ ένα δωμάτιο με μιά τηλεόραση, στην οποία ένας καραγκιόζης λέει πως πρέπει όλοι να εμβολιαστούν. Ο ήρωάς μας χασμουριέται, πίνει μιά γουλιά φραππέ, πάει γιά (δεύτερο) πρωϊνό κατούρημα, καί τελικά βγαίνει έξω απ’ το σπίτι.

Αυτό ήταν η εισαγωγή του γκέημ· η βιτρίνα!

Πρώτη πίστα, τώρα: στον δρόμο, διάφοροι τύποι με άσπρες ιατρικές ποδιές καί σύριγγες με βελόνες πάνε να τον αγγίξουν, καί του λένε να κάνει εμβόλιο. Ο τυπάκος μας επιταχύνει το βήμα, αλλά επιταχύνουν και οι δόκτορες. Πρέπει να τους ξεφύγει!… διότι κάθε παιχνίδι πρέπει νά ‘χει καί εχθρούς. Εάν τους ξεφύγει (καί το σκόρ απάνω δεξιά αυξάνει), θα τους ξεφύγει χωνώμενος σ’ ένα στενό, ανάμεσα σε δύο πολυκατοικίες.

Εκεί, τώρα, συναντάει μιά ξανθειά γκόμενα ντυμένη βαρειά (με παλτό, καπέλλο, κουκκούλα, μαύρα γυαλιά Ηλίου, κτλ), η οποία αρχίζει να ξεντύνεται. Κι εκεί που πάει ο τυπάκος μας να χαρεί, τσούπ! η γκόμενα εμφανίζει από μέσα μιά στολή νοσοκόμας (με κοντή φουστίτσα) καί βγάζει απ’ το παλτό της μιά ένεση! lol!!!

Εδώ, τώρα, κάθε καθυστέρηση γιά χάζεμα στα μπούτια καί τα λοιπά καλούδια της γκόμενας σημαίνει το τέλος! Επομένως, ο ήρωάς μας πρέπει να την κοπανήσει κατεπειγόντως. Αλλά, προκειμένου να την κοπανήσει, πρέπει ν’ ανέβει σε ταράτσες… κι εννοείται πως πρέπει να βρεί τρόπο ν’ ανεβεί! Όχι, βέβαια, με τον τρόπο των μοναχών Σαολίν, αλλά με διάφορες σκάλες πυρασφαλείας κτλ. Επίσης, πρέπει να βρεί τρόπο (το «πασχαλινό αυγό», που λένε γιά τα μυστικά κόλπα των βιντεοπαιχνιδιών) να σταματήσει να τον κυνηγάει η γκόμενα, η οποία ανεβαίνει κι αυτή ξοπίσω του με τη σύριγγα προτεταμένη· κι αυτός είναι να την κάνει να παραπατήσει σ’ ένα χαλασμένο σκαλί, γιά να σπάσει το τακούνι της.

Στο μεταξύ, χτυπάει το κινητό απ’ τ’ αφεντικό του, που ο δικός μας άργησε στη δουλειά. Άρα, πρέπει να βρεί δικαιολογία! Σοβαροφανής δικαιολογία προσθέτει στο σκόρ, μαλακία δικαιολογία αφαιρεί.

Δεύτερη πίστα.

Αφού την κοπανήσει καί ξανακατεβεί στον δρόμο, ανακαλύπτει πως έπεσε σε γειτονιά που είναι πιάτσα ναρκωτικών!… κι εκεί τον παρεξηγούν γιά πρεζάκια, καί πλέον τον κυνηγάνε ναρκέμποροι να του κάνουν ένεση ηρωΐνης, καί πρεζόνια να του φάνε το πορτοφόλι. Εδώ, η διαφυγή πάλι είναι από ταράτσες, αλλά χωρίς σκάλες καί σαχλαμάρες. Μόνο με κόλπα «παρκούρ», που λένε! (Έ, όσο πάνε οι πίστες, δυσκολεύουν!) Άμα τα πετύχει τα κόλπα, διαφεύγει (διότι τα πρεζόνια είναι μέσα σε ψιλοντάγκλα, καί δεν μπορούν ν’ ακολουθήσουν – οι δέ πρεζέμποροι δεν τυγχάνουν τόσο αθλητικοί τύποι, καί παρομοίως αδυνατούν ν’ ακολουθήσουν). Αλλοιώς, πάπαλα.

Στο μεταξύ, ξανά τηλεφώνημα απ’ το αφεντικό, ξανά δικαιολογίες, ξανά αυξομείωση του σκόρ, κτλ κτλ.

Τρίτη πίστα.

Ξανακατεβαίνει στον δρόμο, σε γειτονιά κάπως κυριλέ. Αλλά εκεί έχει ένα οίκημα με ταμπέλα «Εμβολιαστικό Κέντρο», κι από ‘κεί μέσα βγαίνουν διάφορα ρακένδυτα ζόμπυ, που του επιτίθενται.

Εδώ, τώρα, δεν υπάρχουν ταράτσες· γύρω απ’ το εμβολιαστικό κέντρο έχει πάρκο. Άρα, η διαφυγή αυτή τη φορά θα είναι από υπόνομο (που πρέπει να τον ανακαλύψει), καί στα δεινά του ήρωά μας προστίθεται η βρώμα.

Ξανά αφεντικό, κτλ κτλ.

Τέταρτη πίστα.

Όταν τελικά ξεφύγει απ’ τα ζόμπυ καί ξαναβγεί στην επιφάνεια, πέφτει απάνω σε μιά γριά, η οποία τον μυρίζει, κρατάει τη μύτη της, κάνει «- Πίφφφ!», του τη λέει άσχημα, καί φωνάζει τους μπάτσους – σε στύλ πιάστε τον αλήτη! Τώρα, τον κυνηγάνε καί μπάτσοι με θερμικές κάμερες, κτλ. Άρα, ξανά υπόνομος καί βούτηγμα στα βρωμόνερα, γιά να πέσει η θερμοκρασία του σώματος καί να μην τον βρούν.

Αφεντικό δεν έχει τώρα, διότι το κινητό βράχηκε καί δεν λειτουργεί.

Πέμπτη πίστα.

Ξαναβγαίνει στην επιφάνεια, αλλά τώρα αναδίδει μπόχα πεταμένων σάπιων κρεάτων από παρακείμενο χασάπικο, καί τον παίρνουν στο κυνήγι μεγαλόσωμα αδέσποτα πεινασμένα (κι αγριεμένα) κοπρόσκυλα.

Διαφυγή μέσα από μιά πόρτα πολυωρόφου πολυκαταστήματος, «μώλλ» που λένε. «- Γούτς γούτς γούτς!», χαδάκια, καλοπιάσματα στους κόπρους, δεν παίζουν.

Έκτη πίστα.

Μόνο που το μαγαζί αυτό είναι κυριλάτο μαγαζί γυναικείων ρούχων κι εσωρρούχων! Τώρα τον κυνηγάει ένα τσούρμο από διάφορες αγριεμένες κυράτσες (σε διάφορα στάδια ντυσίματος, έως μισογδυσίματος), που τον πέρασαν γι’ ανώμαλο (μπανιστιρτζή, ούτως ειπείν), καί θέλουν να τον πιάσουν καί να τον πατήσουν από κάτω.

Στο μεταξύ, το κινητό στέγνωσε καί ξαναλειτουργεί, καί το αφεντικό του τον βρίζει. Αλλά εδώ:

• Αντρική απάντηση, σε στύλ: «- Άει σιχτήρ, ρέ, κι εσύ κι η δουλειά σου!», δίνει υψηλό σκόρ.
• Αντιθέτως, απαντήσεις με γλείψιμο (συγνώμες, καί τέτοια) μειώνουν αγρίως το σκόρ.

Η διαφυγή εδώ απ’ τις αγριεμένες είναι «σκαλομαρία» σε τρόλλεϋ. Μόνο που παραμονεύει το λάθος να πιάσει τα ηλεκτροφόρα καλώδια, οπότε game over. Lol!!!

Έβδομη πίστα.

Το τρόλλεϋ τελικά τον βγάζει σε μιά άκρως υποβαθμισμένη γειτονιά, με παλιές, διαλυμένες βρωμοπολυκατοικίες κι ενοίκους αλλαχακμπάρηδες λάθρο. Οι οποίοι, βέβαια, τον κυνηγάνε με μαχαίρια.

Εδώ η διαφυγή είναι τρεχαλητό, ανάμεικτο με σταματήματα γιά κλωτσιές σε όποιον τον πλησιάσει.

Όγδοη πίστα.

Έλα, όμως, που η παρακείμενη γειτονιά (όπου φτάνει τρέχοντας) είναι γεμάτη με παραγκοπερίπτερα (καί στρογγυλές τέντες / πλαστικές καρέκλες από γύφτο) από «Μή» Κυβερνητικές Οργανώσεις!… που διαπιστώνουν ότι τον τύπο τον κυνηγάνε τα τζιχάντια, άρα είναι «φασίστας»! lol!!! Καί τον παίρνουν στο κυνήγι κι αυτές!

Το κόλπο εδώ είναι (εκτός απ’ το τρέξιμο) ν’ αναφωνήσει: «- Σκατά στους φασίστες, σύντροφοι!» Δεν θα σταματήσει μέν το κυνηγητό, αλλά θα καθυστερήσει αρκετά δευτερόλεπτα να ξαναρχίσει… μέχρις ότου οι νομπελίστες των «Μ»ΚΟ καταλάβουν τί ακριβώς άκουσαν, καί το αξιολογήσουν ως αληθές, ή ψευδές. (Θα το αξιολογήσουν τελικά ως ψευδές -αφού τον κυνηγάνε τα λαθροσυντρόφια, παναπεί πως είναι φασίστας του κερατά!-, αλλά θα του έχουν δώσει ικανό χρόνο διαφυγής.)

Ένατη πίστα.

Εάν καταφέρει να φτάσει μέχρις εδώ ακέραιος, η ένατη πίστα είναι το αποκορύφωμα. Τον κυνηγάνε άπαντες καί άπασαι!!! Γιατροί, νοσοκόμες, πρεζέμποροι, πρεζόνια, ζόμπυ, μπάτσοι, σκύλοι, κυράτσες, λαθροτζιχάντια, «μ»κυοατζήδες… ενώι το κινητό κουδουνίζει απανωτά. (Διότι ο αφεντικός συνειδητοποίησε πως δεν θα ξαναβρεί τέτοιο κορόϊδο, άρα είναι λάθος να τον απολύσει γιά μιά μέρα αναγκαστικής κοπάνας.) Κι από πάνω πέφτουν βόμβες από «Μπαϋρακτάρ» της Τούρκ Χαβά Κουβετλερί! Δεν γλυτώνει με τίποτε!

Παρεκτός κι αν, εκτός από τρέξιμο με ζίγκ-ζάγκ (γιά ν’ αποφύγει τις βόμβες), βρεί το κόλπο του διαίρει καί βασίλευε! Πρέπει να κινηθεί με τέτοιον τρόπο, που να επιστήσει:

• την προσοχή των τζιχαντιών στις κυράτσες καί τις νοσοκόμες (που θα τις νομίσουν γιά παρθένες ουρί του ισλαμοπαραδείσου),
• την προσοχή των πρεζεμπόρων στα ζόμπυ (που θα τα νομίσουν γιά πελάτες),
• την προσοχή των «Μ»ΚΟ-ατζήδων στα πρεζόνια (που επίσης θα τα περάσουν γιά πελάτες σε μελλοντικό -χρηματοδοτούμενο, εννοείται- «πρόγραμμα φιλανθρωπικής διάσωσης» καί λοιπές μπούρδες),
• την προσοχή των γιατρών στους σκύλους (που θα τα περάσουν τα σκυλιά γιά νοσογόνους παράγοντες, καί θα τα κυνηγάνε να τους κάνουν ενέσεις),
• καί, τέλος, την προσοχή των μπάτσων σ’ όλες τις παραπάνω ομάδες, γιά …να τηρηθεί η τάξη! lol!!!

Στο μεταξύ, γιά να δυσκολέψουμε τα πράγματα, βάζουμε στο παιχνίδι καί expert player mode. Όπου έχει εξτρά δυσκολίες, φερ’ ειπείν τού ‘ρχεται του ήρωά μας να τα κάνει. Αλλά πρώτον πρέπει να βρεί κατάλληλο μέρος, καί δεύτερον να βρεί κωλόχαρτο. Σε ακατάλληλο μέρος, σημαίνει ότι θα τον βρούν κι αλοίμονό του! Αν, πάλι, μείνει ασκούπιστος, επιταχύνεται το τρέξιμο κι αυξάνονται τα βρισίδια όσων των κυνηγάνε. Αν, τέλος, κρατηθεί καί δεν τ’ αμολήσει, επιβραδύνεται το δικό του τρέξιμο – με κίνδυνο της ζωής του.

Κάπου εδώ τελειώνει (επιτυχώς) το παιχνίδι, κάνουμε χάϊ σκόρ, έχει καί μιά σεκάνς χωρίς συμμετοχή του παίκτη, όπου ο ήρωάς μας πχ βρίσκει τουαλέττα καί φχαριστιέται χέσιμο, καί παίζουν μουσικές καί τέτοια. Απ’ αυτά τα τελευταία δεν ξέρω, χαμπερίμ γιόκ, οπότε αναλαμβάνει άλλος «συνάδελφος»! 🙂 Αλλά είδατε, όμως, τι βιογραφικό παρουσιάζω γιά σεναρίστας, έ;

Το θέμα, όμως, είναι, ότι όλ’ αυτά λίαν συντόμως θα μεταφερθούν όχι σ’ ένα κομπιούτερ κοντά σας, αλλά σε μιά γειτονιά κοντά σας. Κι αντί γιά γκέημ όβερ καί μουσικές (λυπητερές), θ’ ακούγονται συνεχώς ψαλμωδίες καί το: «- Ζωή σ’ εσάς!»

Ας ελπίσουμε να παραμείνουν στον κόσμο των ηλεκτρονικών υπολογιστών… αλλοιώς, προετοιμαστήτε κι εσείς γιά τρέξιμο άγριο! Τότε, το συγκεκριμένο βιντεοπαιχνίδι θα είναι μιά πολύ καλή προπόνηση. Πώς κάνεις γυμναστική με γουάϊ-φάϊ, που ταυτόχρονα βλέπεις ένα μικυμάους στην οθόνη να μιμείται τις κινήσεις σου; Έ, αυτό!

 

Χρυσούν μετάλλιον μαλακίας! :-)

Το παρουσίασε μέν (εδώ καί κάτι μέρες) ο καλός διαδικτυακός συν-γραφιάς «Ίχνος», του οποίου τυγχάνω φανατικός αναγνώστης, αλλά δεν άντεξα καί το ξεπατήκωσα! (Από δώθες.)

Υποθέτω πως ο Ίχνος έχει βαρεθεί ν’ απονέμει τέτοια χρυσά μετάλλια, οπότε είπα να δώκω κι εγώ ένα… στην πρώτη ομάδα ηλιθίων που λέγαμε. (Αναμείνατε, να βγεί καί βίντεο με τους εμβολιάκηδες, να δώκω καί στη δεύτερη.)

Απολαύστε!

Αναβλήθηκε κι ο πόλεμος…

Τελικά, μου φαίνεται πως είναι πολύ εύκολο να την πατήσει κανείς στο Διαδίκτυο· διότι η παροιμία είναι σοφή: όταν ανακατεύεσαι με τα πίττουρα…

Το τελευταίο κρούσμα είναι πως την πάτησε το πολύ σοβαρό (θρησκευτικού, κυρίως, χαρακτήρα) ιστολόγιο «Οίμος-Αθήνα», με τις δημοσιευόμενες προφητείες ( ; ) καποιανού Γεωκών. Εδώ, μάλιστα, είχαμε «προφητεία» ότι το φετεινό Πάσχα θα είχαμε όχι έναν πόλεμο, όχι δύο, αλλά τρείς!!! (Εδώ η επίμαχη ανάρτηση.) Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως ο Γεωκών απάνω-απάνω έβαλε σημείωση, πως ο Θεός μπορεί ν’ αλλάξει τον χρόνο εκπληρώσεως της προφητείας, διότι παρατείνει τον χρόνο της πιθανής μετανοίας μας (γιά να μας δώσει ευκαιρία).

Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι το τί λέει ο ένας κι ο άλλος, αλλά η ανευθυνότητα με την οποία διαδίδονται αναπόδεικτα πράγματα σ’ έναν λαό, που έχει περάσει πλέον τα σύνορα της τρέλλας. Είπαμε! Η μαλακία μας, ως λαού, είναι δεδομένη· η ευπιστία μας σπάει κόκκαλα. Αλλ’ αυτό ΔΕΝ αποτελεί δικαιολογία γιά κανέναν, να μας κοροϊδεύει. Οπότε, όποιος έχει πιασάρικο δημόσιο λόγο (άρα, καί πολυπληθείς αναγνώστες), παρακαλείται στο εξής να προσέχει δέκα φορές παραπάνω!

Όπως πρέπει να προσέχει καί τις πηγές του… διότι, πολλές από τις «προφητείες» που κυκλοφορούν, (βασίμως πιθανολογώ πως) προέρχονται από εξομολόγηση πρακτόρων. Οι οποίοι είναι απόλυτα σίγουροι ότι, όσα είπαν στην εξομολόγηση, θα διαδοθούν! Γι’ αυτό ακριβώς τα «εξομολογούνται».

Αν ρωτάτε εμένα ποιά η στάση μου απέναντι στις προφητείες, έχω να πω τα εξής: σέβομαι καί υπολήπτομαι τα μάλα τον Πατροκοσμά καί τον «λαϊκό άγιο» Παΐσιο. Αλλά, πάντα με την επιφύλαξη ότι κάποιες από τις όντως προφητείες του Πατροκοσμά πιθανόν να τις «πείραξε» ο Καντιώτης, τις δέ όντως προφητείες του Παΐσιου τις πήραν διάφοροι πονηροί καί τις …πολλαπλασίασαν, δίκην Ιησού Χριστού με το θαύμα των άρτων!!! Είκοσι προφητείες είπε ο Παΐσιος, δυό χιλιάδες κυκλοφορούν!… στο γνωστό στύλ, ο γνωστός του κουμπάρου του γείτονα, που συνάντησε τον υποτακτικό ενός συνασκητή του Παΐσιου, κτλ κτλ κτλ. (Η πιό χαρακτηριστική ψευδοπροφητεία είναι αυτή, που δήθεν είπε ο Παΐσιος στον Γράψα ότι ο συγκεκριμένος στρατηγός θα πάρει τημΜπόλιν. Ο Γράψας, όμως, το έχει αρνηθεί αυτό, αλλά δεν ακούει κανένας. Το Διαδίκτυο επιμένει στο ψέμμα.)

Τά ‘παμε… «αυτοί» μας έχουν μελετήσει άριστα, καί μας παίζουν στα δάχτυλα. Οπότε, δεν φταίνε «αυτοί», αλλά εμείς, που κάθε φορά ανοηταίνουμε καί τσιμπάμε σά χάνοι.

Καί πώς μπορούμε ν’ αμυνθούμε, ρέ έξυπνε Εργοδότη;

Μονάχα μ’ έναν τρόπο: βάζουμε μπρός τη λογική. Επαναλαμβάνω, τη ΛΟΓΙΚΗ.

Ας πούμε… πόσες «προφητείες», που δήθεν αναφέρονται στην εποχή μας, έχουν προβλέψει τη λαίλαπα των λάθρο; Καμμία!!! (Γιά να είμαστε ακριβείς, ελάχιστες – αλλά έμμεσα. Δεν μιλάνε στα ίσα γιά λάθρο, καί δή άπιστους μούσλιμζ.) Όθεν, όλο το πακέτο τρώει μπλάνκο καί δεν ξανασχολούμαστε – όσο κι αν ξυνίζει αυτό σε κάποιους, που νομίζουν ότι παρέχουν σοβαρή εθνική υπηρεσία, διαδίδοντας (έστω, άθελά τους) ψευτιές.

Απ’ την άλλη, κι επειδή πολλές προφητείες ( ; ) ασχολούνται με τα γεωπολιτικά, τις δεχόμαστε (…μέχρι τυχόν να διαψευστούν, εννοείται) μονάχα αν δεν συγκρούονται με τις «κόκκινες γραμμές» του θέματος. Δηλαδή:

• Ότι δεν υφίσταται «κρατικός φιλελληνισμός» κανενός. Μεμονωμένα άτομα, μπορεί να είναι φιλέλληνες. Κρατικές οντότητες, ΟΧΙ. (Κι ο Μέττερνιχ ήταν φιλέλληνας -ώ, ναί!!! διαβάστε Ιστορία, το εξομολογήθηκε στα γεράματά του!-, αλλά μας κυνήγησε αγρίως, επειδή ως επαναστάτες υπήρχε κίνδυνος να δώσουμε το κακό παράδειγμα στο πολυεθνικό μαγαζί του.)
• Ότι άπαντες (το τονίζω, άπαντες), Δυτικοί τε καί Ανατολικοί, θ’ άνοιγαν σαμπάνιες, αν εξαφανιζόμασταν από προσώπου Γής… διότι καταλαμβάνουμε μαγαζί-γωνία (που το θέλουν αυτοί γιά πάρτη τους), χώρια το υπέδαφος. (Όποιος μου ξαναμιλήσει γιά «ομοδόξους αδελφούς» μας, θα εισπράξει μπουνιά. Ομόδοξοι ήταν καί οι Βούλγαροι από το 1903 μέχρι το 1945, αν θυμάστε. Ομόδοξοι είναι και οι Σκοπιανοί σήμερα. Οπότε, κόφτε το. Αυτές τις μαλακίες κρατήστε τις γιά όσους έχουν πάρει διαζύγιο απ’ τη μελέτη της Ιστορίας. Όχι εδώ.)
• Ότι η Αρκούδα ζητάει δύο τινά σταθερώς καί απαρεγκλίτως: χειροτονία δικού της πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως καί έξοδο στο Αιγαίο – φυσικά, χωρίς να μας ρωτήσει γιά κανένα από τα δύο.
• Ότι οι χειρότεροι εχθροί μας είναι οι αγγλόφωνοι. Κι όχι επειδή είναι εβραιοκαβαλλημένοι (καί, άρα, κάνουν τα χατήρια του Σαββαώθ), αλλά επειδή οι λογαριασμοί τους μ’ εμάς είναι πολύ παλιότεροι: από Ατλαντίδα μεριά, αν έχετε ακουστά.
• Ότι, επομένως, δεν πρόκειται να μας βοηθήσει κανείς με τους τουρκαλάδες. Κι αν το κάνει, δεν θα το κάνει γιά τα ωραία μας τα μάτια, αλλά γιά να συνεχίσουμε να είμαστε προτεκτοράτο του.
• Ότι την τουρκίτσα την έχουν μεν κι αυτήν γιά σφάξιμο, αλλά όχι πριν σφάξει αυτή εμάς. Γι’ αυτό καί κάνουν το κορόϊδο, που εξοπλίζεται σαν αστακός καί θέλει καί πυρηνικά.
• Κι ακόμη μερικά, δευτερεύοντα.

Όθεν, εάν η τροχιά της οποιασδήποτε προφητείας συναντήσει τις βασικές μας τις αρχές, τζίζ! ηλεκτροπληξία! Από ‘κεί καί μετά, εντάξει – αλλά πάντα την αποδεχόμαστε με κριτική σκέψη.

Τελειώνοντας, οφείλω να πω ότι υπάρχει ακόμη μία σοβαρώτατη παράμετρος στο θέμα «προφητείες»:

Είναι η ΙΣΧΥΡΩΤΑΤΗ μαύρη μαγεία που λουζόμαστε πανεθνικώς τα τελευταία χρόνια, η οποία μας εμποδίζει να δούμε καθαρά τα μελλούμενα. (Κάντε μιά στατιστική, σε όσους ισχυρίζονται πως μπορούν να δουν το μέλλον – έστω, το άμεσο. Σκοτάδι μαύρο έχουν μπροστά στην ψυχική τους όραση, σχεδόν άπαντες!)

Καί η οποία δεν είναι καθόλου εύκολο ν’ αντιμετωπιστεί. Αν νομίζετε ότι απλά αρκεί μιά προσευχή, καί η εικόνα που βλέπουμε θα ξεκαθαρίσει… φοβάμαι πως θα σας απογοητεύσω. Το παιχνίδι παίζεται σε ανώτερο επίπεδο από τα οράματα του αιθερικού, κι η περιοχή εκείνη είναι γιά λίγους καί δυνατούς παίκτες. Όχι γιά τον καθέναν. Γι’ αυτό, πάντα να είσαστε προσεκτικοί κι επιφυλακτικοί, διότι είδατε πόση αιθερική κοροϊδία ξεγλυστράει καί διαδίδεται. Είναι κάπως σαν τα όνειρα: δεν πρέπει να δίνετε απόλυτη σημασία. Μπορεί να είναι προφητικά, αλλά συνήθως δεν είναι.

ΤΕΛΟΣ

Υγ 1: Φυσικά, δεν θεωρώ πως το θέμα εξαντλείται σ’ ένα μάλλον σύντομο σημείωμα. Απλώς, σήμερα έβγαλα ακόμη μία κόκκινη κάρτα, διότι με την Ελλάδα ΔΕΝ παίζω. Σας το έχω δηλώσει αρκετές φορές.

Υγ 2: Του στραβού το δίκιο… Του Γεωκών του την πέσανε καμπόσοι ημιμαθείς στην «Τρικλοποδιά», όχι τόσο γιά τις προφητείες που διαδίδει, όσο επειδή δεν γουστάρει την «Παλαιά Διαθήκη»! Σ’ αυτό, όμως, είναι απόλυτα σωστός, διότι η «ΠΔ» μπήκε στο δόγμα όχι με Οικουμενική Σύνοδο, αλλά με τσαμπουκάδικη εντολή του (κρυπτοϊουδαίου) Θεοδοσίου του «Μεγάλου». Σε τέτοιο μέγεθος αυθάδειας η εντολή, που τα πήρε στο κρανίο ο γέρος άγιος Ιερώνυμος, που μόλις είχε τελειώσει τη «λαϊκή» μετάφραση στα Λατινικά της Καινής Διαθήκης (τη λεγόμενη «Βουλγκάτα»)· καί αρνήθηκε να μεταφράσει καί την «Παλαιά», λέγοντας ότι δεν έχει σχέση με τον χριστιανισμό. (Καί πράγματι, δεν έχει καμμία σχέση με τον χριστιανισμό πχ το αιμομικτικό πορνογράφημα με τις κόρες του Λώτ, άσχετο τί βλακείες εκστομίζουν οι θεολόγοι περί «παιδαγωγίας εις Χριστόν», που πάνε να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα.) Βέβαια, αμέσως μετά το γεροντάκι ο Θεοδόσιος το εξόρισε στην Κύπρο, όπου καί πέθανε απ’ τη στεναχώρια του.

Τί να κάνουμε; Σ’ αυτόν τον λαό εξαπανέκαθεν βρέχει ξερόλες καί νομπελίστες επί παντός επιστητού. Κι επί πολλών επιστητών μαζί!

Αλλά είπαμε: στο εξής, οι προφητείες με μέτρο! Όχι με το μέτρο! 🙂

Υγ 3: Δεν αντέχω… με προκάλεσε! Αυτός που είπε ότι το εμβόλιο είναι ευλογία, να το κάνει καί να ψοφήσει! Σαν τον έτερον ανόητο φανατικό εμβολιόφιλο γέροντα, στην Κύπρονννν. (Ο οποίος όντως τό ‘κανε …καί πάπαλα. Τί περίμενε, δηλαδή, που το Διαδίκτυο βουΐζει από προειδοποιήσεις; Αλλά, θα μου πείς, οι προειδοποιήσεις έχουν το μειονέκτημα πως είναι μονάχα γιά τους λογικούς. Όχι γιά τους μυαλοφυγόδικους.)

Δυστυχώς, δεν μπορείς ούτε ως γελοιότητες να τα εκλάβεις κάτι τέτοια. Ούτε ως επιθεωρησιακά νούμερα. Εμπρός, λοιπόν! Τα ψέμματα τελείωσαν. Στο εξής, στον δρόμο που διαλέγει ο καθένας, καί οι συνέπειες απόλυτα δικές του.

Εγώ προσωπικά καθόλου δεν βιάζομαι να τελειώσω τη ζωή μου, καί σ’ όποιον αρέσω. Οι υπόλοιποι, το μακρύτερον. Όπως δεν είμαι κηδεμόνας κανενός, να του λέω τί να κάνει καί τί όχι, έτσι δεν δέχομαι ούτ’ εγώ κηδεμονίες.

Καί, μιά που μιλάμε γιά κηδεμονίες… Πώς τό ‘πε εκείνος ο παπάρας; «τα sms έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα»; Έ, ‘ντάξ’… Καί το ξύλο έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα, αλλά δεν τού ‘ριξε αρκετό ο πατέρας του, ως φαίνεται. Άμα θέλει, όμως, να τον βοηθήσω.

Υγ 4: Τέως μπασκετμπωλίστα, πρόσεχε τη γλώσσα σου, πρόσεχε τί λες καί τι σχεδιάζεις γιά τα Ελληνόπουλα (μεταξύ των οποίων καί τα δικά μου παιδιά), διότι εγώ είμαι άλλου αθλήματος· των Πολεμικών Τεχνών. Πρόσεχε, σου λέω.