Το δίχτυ του Μάτριξ…

Συντόμως. Μερικές παρατηρήσεις σχολιασμού.

Τώρα, κατόπιν εορτής, φαίνεται πως οι αρχηγοί της Χαμάς μάλλον τυχαία διάλεξαν την 13η Οκτωβρίου 2023 ως ημέρα παγκόσμιας εξεγέρσεως των μούσλιμζ. Ωστόσο, το Μάτριξ είναι σαν το δίχτυ της αράχνης: ακόμη κι αν δεν πέσει έντομο απάνω του, ακόμη κι αν του ρίξεις λίγο νερό, η αράχνη θα κουνηθεί.

Είχα προβλέψει ζημιές σε εκκλησίες στη Γαλλία. Δεν έγιναν· ωστόσο, μέσα στην μουσλιμοεξέγερση (καί εξ αιτίας αυτής) στη Γαλλία (κι όχι αλλού), είχαμε νεκρό καί τραυματίες. (Στο Αρρά, στην πατρίδα του Ροβεσπιέρου.)

. . . . . . . . . . .

Υπήρξε, όμως, καί κάτι που δεν το πήρα χαμπάρι… καί πώς να το δώ; ήταν όντως πολύ δυσδιάκριτο. Αλλά, αυτή ακριβώς η «αόρατη» σύνδεση αξίζει όσο δεν φαντάζεστε!

Λοιπόν… οι Γάλλοι, όντως φοβούμενοι τη σχιζοφρένεια των λαθρομούσλιμζ, έλαβαν τα μέτρα τους: έκλεισαν (κατόπιν απειλητικών τηλεφωνημάτων γιά βόμβες) δύο σπουδαίους τουριστικούς προορισμούς, το ανάκτορο των Βερσαλλιών καί το Λούβρο.

Όταν αναφερόμαστε στο Λούβρο, τώρα, αμέσως πάει το μυαλό μας σε δύο κορυφαία δικά μας αγάλματα: τη Νίκη της Σαμοθράκης καί την Αφροδίτη της Μήλου. Αλλά, προσέξτε:

• Ο ναός της Σακρέ Κέρ λέγεται πως χτίστηκε ακριβώς στη θέση αρχαίου ναού της Αφροδίτης!…

Λέγεται, ακόμη, ότι μπορείς να δείς τα αρχαία ερείπεια κάτω στην κρύπτη, αλλά με ειδική άδεια από τον φύλακα, γιά να σου ανοίξει την πόρτα που οδηγεί σ’ αυτά. (Η ίδια η κρύπτη, πάλι, δηλαδή το καθαρά χριστιανικό μέρος της, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα καί βρίθει συμβολισμών.)

• Κάπου 50 χιλιόμετρα μακριά από το Αρρά, βρίσκεται ο καθεδρικός της Αμιέν.

Γι’ αυτόν, τώρα (κι αν δεν σφάλλω), λέγεται ότι τον έχτισαν οι Ναΐτες. Καθώς επίσης λέγεται πως κάπου εκεί κοντά, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, βρέθηκε (από άσχετον χωρικό της περιοχής) υπόγειος ναός των Ναϊτών …σε λειτουργία! (Τα κεριά ήταν αναμμένα, σαφής ένδειξη ότι κάποιοι φρόντιζαν το μέρος.) Λέγεται ακόμη ότι, όταν την κοπάνησαν κάμποσοι Ναΐτες το 1307 (γιά να γλυτώσουν), τους είδαν αρκετοί μάρτυρες να πηγαίνουν προς δικά τους καράβια στα λιμάνια της Μάγχης – προφανώς, γιά να φορτώσουν τον θησαυρό τους. Όμως, υπάρχουν υποψίες ότι το κομμάτι αυτό του θησαυρού δεν έφυγε ποτέ από τη Γαλλία! (Άρα, το θάψανε κάπου εκεί κοντά.)

Παρίσι-Μάγχη, λοιπόν, τα Ναΐτικα κάρρα με τον θησαυρό, διά μέσου Αρρά καί Αμιέν… Αλλά, γιάααα ρίξτε μιά ματιά σε μιά ωραία ανάποδη πεντάλφα σε βιτράϊγ (η ίδια καί σε βίντεο), στο πίσω μέρος (στο ιερό!) του καθεδρικού της Αμιέν!!!

Καί ποιανής είναι σύμβολο η πεντάλφα, είπαμε;

Σακρέ-Κέρ καί Ναΐτες (όπως προέβλεψα), αν καί από σπόντα, διά μέσου θεάς Αφροδίτης! Όσο νά ‘ναι, είναι αξιοπρόσεκτη σύνδεση.

. . . . . . . . . . .

Ξαναλέω, η αράχνη του Μάτριξ θα κουνηθεί με το παραμικρό ερέθισμα – κι ας μην έχει έντομο να φάει!

Προς γνώσιν μας.

«Γιά τις αμαρτίες μας!»

Ποιά σχέση έχουν οι πρόσφατες απανωτές κακοκαιρίες, που κατέστρεψαν τη Θεσσαλία, με τους δεσποτάδες της περιοχής, καί με τούτην εδώ τη Λερναία Ύδρα; (Έτσι, γι’ αρχή, επειδή υπάρχουν κι άλλοι συσχετισμοί. Σας ξεκινάω από το εύκολο μέρος.)

«- Ρέ Εργοδότη, πάλι παλαβωμάρες λές;»

Άμ, δέ!… Εύκολο είναι; 🙂

Ευκαιρία, λοιπόν, να σας δώσω ακόμη ένα σχετικό αρθράκι, πρίν το «αφιερωμένο» στις δύο «βιβλικές» κακοκαιρίες, που υποσχέθηκα.

. . . . . . . . . . .

α. Εισαγωγή

Όλα άρχισαν, από τότε που διάβασα τα πρώτα καναδυό άρθρα (λίγο μετά την πρώτη καταιγίδα), που ισχυριζόντουσαν ότι η πρώτη κιόλας θεομηνία (ήτοι: θυμός Θεού!) επέπεσε επί των κεφαλών ημών των Θεσσαλών (καί μάλιστα, δίς), επειδή διαθέτουμε ανάξιους δεσποτάδες… τους οποίους «ανεχθήκαμε». (Λες κι ο δεσπότης βγαίνει με εκλογές, καί τους βγάλαμε εμείς.)

«- Ορίστε!», γράφει το ένα άρθρο, «ο ένας είναι οικουμενιστής, ο άλλος έτσι, ο τρίτος αλλοιώς!…» (Δεν είναι -τελείως- αναληθή αυτά, δέ λέω. Αλλού βρίσκεται το ψητό, όμως.) Άλλο άρθρο, πάλι, ισχυρίζεται ότι μας ήρθε κατακέφαλα ένα κυβικό μέτρο βροχής στον καθέναν μας, επειδή είμαστε αμαρτωλοί καί του δώσαμε καί κατάλαβε με τις αμαρτίες της σάρκας… εννοώντας οι λεβέντες αυτοί (κυρίως) το -χμ- οθωμανικόν δίκαιον της πίσω πόρτας. (Να το πω ευγενικά.)

Έχω γράψει αμέτρητες φορές πως, καλό είναι να σκεφτόμαστε πρίν πιάσουμε πληκτρολόγιο. Διότι, αν ήταν έτσι, αγάπες μου, τότε το Σαν Φραν(τ)σίσκο έπρεπε ήδη να έχει εξαφανιστεί από προσώπου Γής! (Καί τί να πούμε γιά τους Γερμανούς, που έχουν οίκους ανοχής με …σκυλιά!…) Απ’ την άλλη, δεν νομίζω πως η Θεσσαλία έχει αυξημένον μέσο όρο στα σεξουαλικά βίτσια, συγκριτικά με την υπόλοιπη Ελλάδα.

[Εννοείται πως δεν «κρατάω το φανάρι» στον καθένα, όταν δρά στην κρεββατοκάμαρά του! Αλλά πχ στον στρατό μαθαίνεις πολλά από κουβέντες. Θα μας είχε βγεί πανελλήνια φήμη, αν ήμασταν υπέρ το δέον ατακτούλικα! 🙂 Ακόμη, θα έδιναν σχετικές «συμβουλές» επαγγελματίες σεξολόγοι στις χαζοεκπομπές της τηλεόρασης. Ή θα έβγαιναν τίποτε αυξημένα ποσοστά αφροδισίων νοσημάτων.]

Τέλος, να θυμίσω, ότι μ’ ενοχλεί τα μέγιστα η διαρκής αναφορά (καλογήρων καί λοιπών) στις «αμαρτίες της σαρκός», κι όχι, ουδέποτε στην καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, η οποία ισοδυναμεί με φόνο. (Πεθαίνουν ασθενείς στα νοσοκομεία, διότι λείπουν φάρμακα· διότι δεν υπάρχει χρήμα ν’ αγοραστούν, διότι το τσέπωσαν οι πωλητικοί. Τα είπαμε αυτά, να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια καί τα ίδια.) Εάν, λοιπόν, η σαρκική αμαρτία είναι βαρύτατο αμάρτημα, ο -έστω, έμμεσος- φόνος τί είναι;

[Έχουμε σημαντικώτερα πράγματα να πούμε, γι’ αυτό καί προσπερνώ το να τους περιλάβω εδώ· διότι αυτοί που τα λένε αυτά είναι καθαρά πιστοί του Κρόνου, κι ας μην το συνειδητοποιούν. Κι ας μην το παραδέχονται, άμα τους το πείς. («- Ποιός Κρόνος;! Ο δικός μας ο θεός, είναι ο Κρόνος;», θα σε ρωτήσουν βλακωδώς. ΝΑΙ, ΡΕ!!!!) Φυσικά, αν τους πείς κι ότι εκ των πραγμάτων -ως πιστοί του Κρόνου- είναι ανθέλληνες, διότι ο Κρόνος είναι ο μέγιστος θεός της Ατλαντίδας, οι αντεγκλήσεις δεν θα τελειώσουν ούτε σε δέκα χρόνια.

Όθεν, κρόνιες (καί της μυτόγκας) αντιλήψεις: το παραδάκι είναι μιά χαρά, με όμορφες δικαιολογίες το βάζουμε καί στην τσέπη άμα λάχει να ‘ούμ’ – κι ας το στερούμε κι από άλλους, που τό ‘χουν ανάγκη. Κι ο φόνος, εντάξει, κακός είναι, αλλά αναγκαίος. Στο κάτω-κάτω, όλοι θα πεθάνουμε.

Αλλά το γυμνό καί το σέξ, πάπάπάαααα, αμαρτία!!!]

Άρα, εφ’ όσον το «Φρίσκο» ζή καί βασιλεύει, η αιτία των επί της Θεσσαλίας θεομηνιών, αν τελικά οφείλεται σε ανθρώπινες αμαρτίες, δεν εντοπίζεται ούτε στις …συκιές, ούτε στις φυσιολογικές (άντρα-γυναίκας) σεξουαλικές σχέσεις εκτός γάμου.

Επίσης, αν οι θεομηνίες αυτές ξέσπασαν γιά τις αμαρτίες τεσσάρων (ίσως καί πέντε; δεν καλοθυμάμαι – μπορεί καναδυό να είναι απλά κάτοχοι του τίτλου, «τιτουλάριοι», χωρίς επισκοπική έδρα) μητροπολιτών, γιατί δεν έσκασαν μονάχα στα κεφάλια τους; Γιατί δεν έπεσαν καμιά διακοσαριά κεραυνοί στην Ιερά Σύνοδο; Εμείς οι υπόλοιποι τί φταίγαμε, δηλαδή;

Η αιτιολόγηση, που προέβαλαν τα σχετικά άρθρα αυτών των υπερθρήσκων γραφιάδων, δεν στέκει με τίποτε. Όμως, τα συγκεκριμένα άρθρα συνέχισαν να τριγυρνάνε στο κεφάλι μου… μέχρις ότου…

. . . . . . . . . . .

β1. Η αιτία

Τελικώς, ο καθένας βλέπει ευκολώτερα αυτό, που είναι εκπαιδευμένος να βλέπει.

Των θετικών επιστημών καί της τεχνολογίας ο γράφων, έ, τί πιό άμεσο να ισχυριστεί ότι γιά τις καταιγίδες έφταιγε το Χάαρπ (καί δή, το Νορβηγέζικο), ή/καί συνδυασμός άλλων μηχανημάτων τροποποιήσεως καιρού;

Έλα, όμως, που η σκέψη μου δεν είναι στατική! Ομολογώ (το ξέρετε, άλλως τε) πως σκέφτομαι σε μέγιστο ποσοστό «ακολουθιακώς» (είναι ακριβώς ο τρόπος σκέψεως του καλού ερευνητή καί του καλού ντετέκτιβ: πρώτα αυτό, μετά εκείνο, κτλ), καί σε ελάχιστο ποσοστό σε παράλληλα, ταυτόχρονα επίπεδα. (Υπάρχουν -ελάχιστα- άτομα, που κάνουν τέτοιες παράλληλες σκέψεις / συνάψεις / συνδυασμούς φαινομενικώς ασχέτων πραγμάτων με περισσή ευκολία, αλλά δεν είναι το δικό μου στύλ αυτό.) Συνεπώς, τα «παράλληλα επίπεδα» ενός προβλήματος θα τ’ αναγνωρίσω με κάποια καθυστέρηση.

Θα τ’ αναγνωρίσω, όμως.

Στα πλαίσια αυτά, σε προηγούμενο άρθρο είχα αφήσει κάποιες νύξεις γιά τις θρυλούμενες πανίσχυρες αρχαίες μάγισσες της (κυρίως δυτικής) Θεσσαλίας. Λοιπόν, μήπως;… Κι όχι απαραίτητα μάγισσες. Ούτε απαραίτητα γυμνές.

. . . . . . . . . . .

β2. Παρελθοντικός μέγας τρόμος

Όλες οι μυθολογίες (αρχαίες, αλλά καί νεώτερες, της λογοτεχνίας) καί οι περισσότερες γνωστές θρησκείες μιλάνε γιά τρομερά όντα του παρελθόντος. Το σενάριο με δαύτα είναι στερεότυπο, καί πάει κάπως έτσι:

• Αυτά τα όντα, επί αιώνες καί χιλιετίες είχαν υπερδύναμη ως θεοί (άγνωστο πόθεν προερχόμενη), είχαν τρομακτική όψη, έκαναν τρομακτικές καταστροφές καί φόνους… αν καί σε πολλές περιπτώσεις ελατρεύοντο ως θεοί. (Γιατί ελατρεύοντο; Απλά, πρόκειται γιά το ψυχολογικό φαινόμενο του πιστού δούλου, πλήν όμως λάτρη της δύναμης: ξέρω τί κάθαρμα είσαι, αλλά σε λατρεύω, προκειμένουν να μου δώσεις λίγη απ’ τη δύναμή σου – καί δε με νοιάζει, αν σου μοιάσω.)
• Αλλά κάποτε τους έβαλε χέρι κάποιος άλλος θεός, ήρωας, φυσικό φαινόμενο ξέρω ‘γώ, πάλαιψε μαζί τους καί τα κατανίκησε.
• Στο τέλος, τα εγκλώβισε κάπου (συνήθως υπό την Γή), με τρόπο που να μη μπορούν να βγούν.
• Όμως, υπάρχει είτε ένα κρυφό ιερατείο των παλαιών πιστών τους (που επεβίωσε διά μέσου των αιώνων), είτε μιά νεώτερη ομάδα βλαμμένων, νοσταλγών τέτοιων παρελθοντικών φρικιαστικών καταστάσεων, που θέλει να τα απεγκλωβίσει από τα αιώνια δεσμά τους, να τα ξαναβάλει στον θρόνο της απόλυτης ισχύος… καί να πάρει λίγη απ’ τη δύναμή τους, προκειμένου να εξουσιάζει όλους τους άλλους ανθρώπους.

Εάν σας αρέσει το Παράξενο, σίγουρα κάπου τα συναντήσατε αυτά. Τώρα, ακόμη κι αν δεν πιστεύετε στη νεομυθολογία του Λάβκραφτ καί των συνεχιστών του (με τον τρομακτικό Κθούλου, κτλ), οπωσδήποτε θα δίνετε βάση στη δική μας Μυθολογία, με τη Λερναία Ύδρα κτλ βιολογικά τέρατα των Ατλάντων, που τα εξόντωσε ο Ηρακλής. (Ορίστε καί η απάντηση στη δεύτερη απορία σας, στην αρχή του παρόντος!) Ακόμη κι αυτά, που …δεν εξόντωσε, όπως τον Κέρβερο, ή τον Όρθρο. Ψιλο-εξαίρεση του σεναρίου, βέβαια, αποτελεί η χριστιανική απόδοση του απόλυτου Κακού: το κατά τον χριστιανισμό απόλυτο Κακό «εξέπεσεν» μέν, αλλά δεν δεσμεύτηκε. (Οι πιστοί του Κακού, δέ, ζούν καί βασιλεύουν!)

[Προλαβαίνω τον φίλο «Μποτίλια«: το κάθε τί στους αρχαίους ημών ανάγεται καί σε συμβολική ερμηνεία, αλλά καί σε πραγματική, στο φυσικό επίπεδο. Εδώ, όσον αφορά τα κατασκευασμένα τέρατα των Ατλάντων, είναι φανερό ότι μιλάω γιά το φυσικό επίπεδο.]

. . . . . . . . . . .

Το χειρότερο τέτοιο τέρας στη δική μας Μυθολογία, είναι αναμφισβήτητα ο Τυφών.

Μισός άνθρωπος με πολλαπλά κεφάλια, μισός φίδι από τη μέση καί κάτω (καθαρή αναφορά στο σεξουαλικό ένστικτο)… φίδια, σωστότερα (σας έχω εξηγήσει τί συμβολίζει το φίδι: το DNA, καί μάλιστα το εργαστηριακώς «πειραγμένο»). Βιολογικό τέρας ο ίδιος, παντρεμένος με την ‘Εχιδνα (κι αυτή βιολογικώς «πειραγμένη»), γέννησαν αρκετά τερατάκια. (Διαβάστε τα σχετικά στη Μυθολογία μας.)

Σ’ εμάς, αλλά καί στους αρχαίους Αιγύπτιους, υλοποιεί τον απόλυτο τρόμο, ερχόμενος μάλιστα από τη Δύση· σαφής αναφορά στους Άτλαντες… αν καί ο Τυφών έδρασε πρίν από τον πρό-προηγούμενο Κατακλυσμό, όχι τον γνωστό μας του Δευκαλίωνος. Σε μιά άλλη, πιό αρχαία Ατλαντίδα.

Στην παλιότερη μορφή του ιστολογίου, σας είχα αναλύσει το ότι η όλη ιστορία με τον Τυφώνα στόχευε αρχικά στο να μή γεννάνε παιδιά οι γυναίκες, γιά ν’ αποφύγουν τις εγκυμοσύνες καί τους πόνους της γέννας. Έτσι, άρχισαν (την μακρινή εκείνη εποχή) να γεννιούνται παιδιά από τεχνητές μήτρες. (Αν παρακολουθείτε καθημερινώς την ειδησεογραφία, θα είδατε πως κάτι τέτοιο σκαλίζουν καί στις μέρες μας – εδώ ο σύνδεσμος… καί, τί σύμπτωση; το σκαλίζουν πιστοί του Κρόνου!!!)

Επειδή, τώρα, ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται, αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα ακολούθησαν πρώτα-πρώτα κοινωνικές μεταβολές: οι άντρες ήταν πλέον άχρηστοι ως αναπαραγωγικοί παράγοντες (χρήσιμοι μονάχα ως γ@μιάδες, εργάτες σε βαρειές δουλειές, πολεμιστές – κι όταν γέραζαν, τους σκότωναν), η κακή μορφή της μητριαρχίας ξεσάλωσε, καί η κάθε σαλεμένη έγινε κορυφή της κοινωνίας. Τα δε βιολογικά πειράματα κατασκευής τεράτων, αλλά καί τερατοποιήσεως ανθρώπων, έδιναν κι έπαιρναν (*). (Υποθέτω ότι θα σκάλιζαν καί την αθανασία, αλλά τους πρόλαβε ο δικός τους Κατακλυσμός. Αλλοιώς, θα την είχαν πετύχει.)

[(*) Παράβαλε πχ τα βιολογικά πειράματα των ναζιστών, να εμφυτεύσουν βράγχια σε καλούς κομμάντος στρατιώτες τους, ώστε αυτοί να μπορούν να ζούν καί μέσα στη θάλασσα όσο θέλουν. Ευτυχώς, οι -φανατικοί- εθελοντές πέθαναν λίγο μετά τις σχετικές εγχειρίσεις, καί τα πειράματα αυτά εγκαταλείφθηκαν.]

Ακριβώς εδώ κολλάει το ζώον της φωτογραφίας στην αρχή του παρόντος άρθρου – καί σας λύνω την πρώτη απορία: οι σημερινές ακραίες φεμινίστριες, με τις υστερικές κραυγές τύπου: «- Σκοτώστε τους άντρες!» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ιδεολογικές κόρες της Έχιδνας. Οι οποίες οραματίζονται την επαν-ανατολή μιάς τέτοιας εποχής.

[Περισσότερο ενστικτωδώς, υποθέτω· διότι, οι περισσότερες δεν καταδέχονται ν’ ασχοληθούν με τέτοια θέματα, ώστε να ζητάνε συνειδητά επαναφορά εποχών Τυφώνα / Έχιδνας. Παρεκτός αν ανήκουν σε κρυφό ιερατείο· αλλ’ αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω.

…Αν καί σε μερικές περιπτώσεις το πιθανολογώ, όπως το κίνημα «Φέμεν», που ξεκίνησε από μυτόγκες της Ουκρανίας.]

. . . . . . . . . . .

Έλα, όμως, που ο άνθρωπος δεν είναι μονάχα ύλη, αλλά έχει κι άλλα επίπεδα. Έχει καί αυρικό πεδίο. Το οποίο δεν αποκτάται έξω από φυσική μήτρα κανονικής γυναίκας. Έτσι, ποιός ξέρει τί αφύσικα καί προβληματικά παιδιά βγήκανε τότε!…

Οι τεχνητές μήτρες, επομένως, ήταν ένα χοντρό λάθος, που οι γνωστοί μας Άτλαντες (στον δικό τους -πάλι ανάμεσα σε δύο Κατακλυσμούς- πολιτισμικό κύκλο) το κατάλαβαν (ενστικτωδώς, όμως), καί δεν το επανέλαβαν. (Το επανέλαβαν υπό άλλη μορφή, μόνο που δεν θα πω πότε καί πώς.) Αυτοί επανέφεραν το αντρικό φύλο στη σωστή του θέση, καί κατήργησαν την απόλυτη μητριαρχία. Την αντικατέστησαν, βέβαια, με κάτι εξ ίσου σκατένιο: τη γεροντοκρατία. (Κρόνος, γάρ!) Γι’ αυτό, μην απορείτε που σήμερα βλέπουμε τα ακραία μητριαρχικά ιερατεία να συνεργάζονται ασμένως με τα γεροντοκρατικά (οποιασδήποτε μορφής αμφότερα).

. . . . . . . . . . .

Εδώ, ο εχέφρων αναγνώστης θα με ρωτήσει:

«- Εντάξει, ρέ Εργοδότη, αλλά ξέφυγες εκτός θέματος! Τί μας νοιάζουν αυτά; Γιά τις καταστροφικές καταιγίδες στη Θεσσαλία μιλούσαμε, αν θυμάσαι!»

Εκτός θέματος, ουδέποτε. Δεν γράφω κείμενα μεθυσμένος! Αντιθέτως, είμαστε καταμεσής του θέματος!

. . . . . . . . . . .

β3. Πλέγματα θρησκειών

Λοιπόν… Ακόμη καί οι καλοί ίστορες, ακόμη καί οι καλοί ψάχτες του Παράξενου, νομίζω ότι δεν συνειδητοποιούν πως κάθε θρησκεία διαδέχεται την προηγούμενη με αιματηρό τρόπο. Παρά το ότι γνωρίζουν:

• Καί το τί έγινε, μέχρι να παγιωθεί ο χριστιανισμός ως επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. (Αλλά καί …μετά!)
• Καί το τί έγινε με την εισαγωγή της (βαρβαροποιημένης) λατρείας του Διονύσου. (Τα λέει ο Ευριπίδης στις «Βάκχες», που τις έγραψε μακριά από την Αθήνα – φοβούμενος το κατεστημένο. Τα λέει κι η Μυθολογία μας, με τη «Βάκχα» μητρυιά του Φρίξου καί της Έλλης.)
• Καί το έγινε με την εξάπλωση του ισλάμ.
• Καί το τί μας σούρνει στα «ιερά» βιβλία της η έτερη Κρόνια θρησκεία, των μυτογκών – καί πώς μας φέρθηκαν οι πιστοί της, με πρόσφατα χοντρά παραδείγματα το 1821 καί το 1922.

[Υπάρχει κι ακόμη κάτι σχετικό, αν καί όχι ιστορικώς τεκμηριωμένο: ο παλιοκερατάς απόγονος Ατλάντων Πελίας, νομίζετε πως κατεδίωξε κι έσφαξε μονάχα το σόϊ του Ιάσονα; Όχι…

Επειδή ακριβώς εκείνη την εποχή γινόταν η μετάβαση από τον «μεγάλο μήνα» του Ταύρου στον αντίστοιχο του Κριού, άρα καί η μετάβαση από τη θρησκεία του Πλούτωνα στη θρησκεία του Δία (σας έχω εξηγήσει τα σχετικά, πώς αλλάζουν οι θρησκείες «ζωδιακώς»), ο Πελίας έκλεισε τα ιερά του Πλούτωνα, καί κατεδίωξε τις ιέρειές τους. Αυτές, βέβαια, ως γυναίκες λούφαξαν (δικαίως φοβούμενες γιά τη ζωή τους), αλλά έτσι καί πιανόταν καμμία να έχει κρυμμένα στο σπίτι της τα διακριτικά του αξιώματός της, αλοίμονό της!

Τί νομίζετε; ότι τα δικτατορικά καθεστώτα επιζούν χωρίς χαφιέδες, αστυνομοκρατία (με απροειδοποίητες έρευνες κατ’ οίκον), καί χωρίς επιβολή φόβου στον υπ’ αυτά πληθυσμό; ]

. . . . . . . . . . .

Τί να κάνουμε; Άλλο η γνώση, κι άλλο η συνειδητοποίηση αυτής. Δύσκολο επίτευγμα η δεύτερη! Όπως ακριβώς η συνειδητοποίηση ότι δεν πρέπει να οδηγούμε απρόσεκτα, διότι: «- Έλα, μωρέ! Σ’ εμάς θα συμβεί το τροχαίο;»

Φοβάμαι, λοιπόν, πως κανείς δεν συνειδητοποιεί ότι καί η επερχόμενη «πανθρησκεία» θα μας επιβληθεί με αιματηρό τρόπο. (Αν καταφέρουν τελικώς καί μας τη φορέσουν καπέλλο.)

[Τί, δηλαδή; Νομίζεις πως θα σου αφήσουν το δικαίωμα επιλογής; ότι θα μπορείς να τους πείς: «- Δεν γουστάρω την πανθρησκεία σας!», καί θα σου απαντήσουν με χαμόγελο: «- ‘Ντάξ’, μωρέ, αφού δέ θες! Πάλι φίλοι είμαστε! Όποτε θελήσεις, εδώ είμαστε!»

Όποιος νομίζει τέτοια πράγματα, ώ, της βλακείας του!… Εδώ, το λένε στα ίσα πως θέλουν να μειωθεί κατά 95% ο πληθυσμός της Γής! (Μόνο που δεν έχουν πεί ακόμη ποιούς θα κρατήσουν ζωντανούς: τους φανατικούς οπαδούς της «πανθρησκείας», προφανώς. Οι υπόλοιποι, ξού.) Κι αντί να τους πάρουν με τις πέτρες, ο κάθε παπάρας νομίζει πως δεν εννοούν ότι θα «μειώσουν» κι αυτόν. Τί να πείς;!…]

. . . . . . . . . . .

Παράλληλα, τώρα, με την (υπενθυμίζω: αιματηρή) επιβολή κάθε νέας θρησκείας, συμβαίνει καί το εξής φαινόμενο (παρατηρημένο) : ότι οι ναοί της καινούργιας συνήθως χτίζονται στις θέσεις των ναών της παλιάς… καί, πολλές φορές, ακόμη καί με τα ίδια τα υλικά των ναών της παλιάς! Μάλιστα, σε ελάχιστες περιπτώσεις, με απλή μετατροπή παλαιού ναού. (Βλέπε πχ μετατροπή Παρθενώνα σε ναό Παναγίας Αθηνιώτισσας.)

Ψιλο-εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα αποτελούν τα τζαμιά, τα οποία κατά προτίμηση στεγάζονται σε έτοιμους βεβηλωμένους ναούς άλλων θρησκειών. Γιατί; Διότι, αν περιμέναμε από καμηλιέρηδες της ερήμου να είναι ικανοί χτιστάδες, θα ήμασταν ανόητοι! Συνεπώς, είναι απόλυτα εξηγήσιμο το ότι αυτοί οι λεβέντες φέρονται σε ναούς άλλων θρησκειών όπως ο νεοσσός του κούκου. (Μην απορείτε, που οι -καί μούσλιμζ- λάθρο έρχονται εδώ γιά επιδόματα καί τεμπελιά, κι όχι γιά να δουλέψουν στα χωράφια, καταπώς ισχυρίζονται κάποιες πωλητικές μοσχαροκεφαλές.)

Λοιπόν, όσον αφορά τους ναούς των αρχαίων ημών, γνωρίζουμε άριστα πως αυτοί χτίστηκαν επάνω σε πλέγμα πανελλήνιας γεωγραφικής εμβέλειας. Το ίδιο έγινε καί με χριστιανικούς ναούς (παράβαλε τους ναούς του Αρχαγγέλου Μιχαήλ επάνω σε γεωδαιτική ευθεία διαστάσεων Ευρωπαϊκής ηπείρου), το ίδιο έγινε καί με τους καθεδρικούς. Το θέμα, βέβαια, είναι ότι αυτά τα πλέγματα:

• θέλουν ψάξιμο (δεν έχουμε, δά, διαθέσιμους τους πρωτότυπους χάρτες των αντιστοίχων ιερατείων!),
• είναι μεταβλητά (τα «ιερά σημεία» μετατοπίζονται κατά εποχές, ανάλογα καί με το πώς αλλάζει το γεωμαγνητικό πεδίο -ή καί η ίδια η τοπολογία- της Γής),
• είναι πολλά καί αλλήλοις επικαλυπτόμενα.

Έτσι, το να κατανοήσουμε:

• το σκεπτικό της αιτίας, γιά την οποία δημιουργήθηκαν,
• το γιατί ορίζουν συγκεκριμένα σημεία / αποστάσεις μεταξύ σημείων / κατεθύνσεις, κι όχι άλλα / άλλες,

απαιτεί, ίσως, αποκλειστική ενασχόληση εφ’ όρου ζωής μ’ αυτό το θέμα. Εναλλακτικώς, απαιτεί ένα επιτελείο ικανών κομπιουτεράδων (καί του αναλόγου εξοπλισμού), υπό την επίβλεψη καλού γνώστη του θέματος.

Επειδή, όμως, ο γράφων ούτε πολύ διαθέσιμο χρόνο έχει, ούτε επιτελείο υπό τις εντολές του, ούτε κάν εξοπλισμό, θα αρκεστεί να σας πεί τα μόνα σίγουρα επί του θέματος: ότι οι ναοί της νέας θρησκείας, οι επικαθήμενοι επί των θέσεων των ναών της παλαιάς, εκμεταλλεύονται τόσο την (αιθερική) ενέργεια των σημείων του πλέγματος, όσο καί την έτοιμη αντίστοιχη «ψυχική» ενέργεια της προσευχής των πιστών της παλαιάς θρησκείας.

[Τώρα, βέβαια, αν αυτή η «ψυχική» ενέργεια ουσιαστικά θρέφει αόρατες κακοποιές οντότητες, είναι κάτι που ούτε το γνωρίζω, ούτε το θεωρώ σίγουρο. Αν καί έχει υιοθετηθεί από αρκετούς ερευνητές του Παράξενου.]

. . . . . . . . . . .

Τέλος, υπάρχει ακόμη ένας παράγων της ναοδομίας επί πλεγμάτων: η ενεργοποίηση των σημείων του πλέγματος / των ναών με μιά πανάρχαιη (καί ξεχασμένη σήμερα) τέχνη, τα ξόρκια. Δυστυχώς, σήμερα δεν έχει διασωθεί τίποτε σχετικό – κι ένας σοβαρός λόγος είναι ότι οι περίεργες ηχητικές επικλήσεις δεν μπορούν επακριβώς να καταγραφούν σε χαρτί με χρήση αλφαβήτου. (Εδώ, οι γραπτές γλώσσες έχουν μιά σχετική ανακρίβεια στην απόδοση των αντιστοίχων προφορικών -παράβαλε καί «ιστορική ορθογραφία»- τα ξόρκια δεν θα έχουν; έχουν – καί δή, πολύ μεγαλύτερη.) Συνεπώς, μόνο προφορική «κληρονομιά» νοείται ως προς τα ξόρκια· θα έλεγα, καί μονάχα σε μέλη του ίδιου ιερατείου. Οπότε, αν τα αρχαία ιερατεία χάθηκαν χωρίς ν’ αποκαλύψουν τα μυστικά τους, χάθηκαν καί τα ξόρκια τους.

Ή, μήπως, όχι;

. . . . . . . . . . .

β4. Πλέγμα αρχαίου τρόμου

Ωραία!… Το κατανοήσαμε πως οι ναοί των νέων θρησκειών κάθονται επάνω στις θέσεις των ναών των παλαιοτέρων· κατανοήσαμε, επίσης, καί τους λόγους, που γίνεται αυτό. Καί λοιπόν;

Εντάξει, όσον αφορά την Ελλάδα, οι χριστιανικοί ορθόδοξοι ναοί κάθησαν επάνω στις θέσεις των ναών του «δωδεκαθέου». Εκείνοι, όμως, πού κάθησαν;

Λίγο παραπάνω σας μίλησα γιά τη λατρεία του Πλούτωνα, μόνο που αυτή ως τόπους λατρείας της είχε φυσικά σπήλαια με ροή νερού, με υπόγεια ποτάμια καί λιμνούλες. (Δεν θα βρήτε ιστορική τεκμηρίωση, αλλά εκλάβετέ το ως αληθές.) Απομεινάρι «ναού» αυτής της θρησκείας φαίνεται πως υπήρξε το νεκρομαντείο του Αχέροντα, γιά να καταλάβετε. (Ευτυχώς, δεν βρισκόταν στην Ιωλκό. Φαίνεται πως άλλοι ηγεμόνες της εποχής εκείνης ήσαν περισσότερο ανεκτικοί.) Επομένως, δεν ήταν δυνατόν να χτιστεί νέος ναός (του «δωδεκαθέου») «επάνω» σε σπήλαιο. Άλλως τε, ο Όμηρος αναφέρει ναούς όσον αφορά το Ίλιον· αντιθέτως, δεν θυμάμαι ν’ αναφέρει ναό στην Ελλάδα. (Αναφέρει βωμούς γιά θυσίες.)

Χρονικώς πιό πίσω, όμως;

Χρονικώς πιό πίσω, τα «ιερά» σημεία καθοριζόντουσαν με μενίρ καί πυραμίδες.

Κι ακόμη παραπίσω, χιλιετίες ολόκληρες, όντως υπήρχαν πάλι ναοί – επί γεωδαιτικών πλεγμάτων. Καί στην Ατλαντίδα, καί στον Ελλαδικό χώρο. Καί προ Κατακλυσμού, καί πρό του προ-προηγούμενου Κατακλυσμού.

Λοιπόν, οι παλαιότεροι ναοί φημολογείται πως ήσαν αφιερωμένοι στον Τυφώνα. (Πιθανόν καί στη σαβούρα του, την Έχιδνα, αλλά αναφέρονται ως «Τυφώνεια» σκέτο.) Καί, απολύτως λογικό: εφ’ όσον η Μυθολογία μας μας παραδίδει πως η Γαία ήταν πανάρχαια θεότητα, καί ταυτοχρόνως μαμά του Τυφώνα, πιθανώτατα κάποια εποχή τα ιερά της Γαίας έγιναν ιερά του γυιού της.

«- Καί λοιπόν, ρέ Εργοδότη;»

. . . . . . . . . . .

Δεν θέλω να σας πάρω στον λαιμό μου (γιά κάτι, που δεν γνωρίζω στα σίγουρα), ούτε επιθυμώ να ξεκινήσω κόντρες με διαφόρους, αλλά φημολογείται πως, ως Τυφώνεια υπήρξαν το πάλαι ποτέ ένα πολύ-πολύ-πολύ κεντρικό κτίριο / ορόσημο της Αθήνας, κι ένα αντίστοιχο της Κωνσταντινουπόλεως. Με τη διαφορά πως το πρώτο μάλλον συνεχίζει το ίδιο βιολί, ενώι στο δεύτερο ο χριστιανικός ναός από πάνω μπήκε ως «καπάκι», γιά να κλειστεί η Τυφωνική κακή ενέργεια από κάτω. (Περιττό να προσθέσω ότι τα Τυφώνεια επιζούν με ψυχική ενέργεια ανθρωποθυσιών καί λοιπών αισχροτήτων καί εγκλημάτων.)

Τώρα, βέβαια, γιατί κι εκεί διάφοροι «επιστήμονες» σκαλίζουν τα υπόγεια… τί να σας πω;! Σάμπως τους ξέρω, γιά να τους ρωτήσω τί έχουν στη γκλάβα τους; Επίσης, το συγκεκριμένο κτίσμα εγκαινιάστηκε με σφαγή (ομαδική ανθρωποθυσία, δηλαδή) καμιάς τριανταριάς χιλιάδων νοματαίων· αλλά, ‘ντάξ’, δεν είμαστε ακαδημαϊκοί ιστορικοί, γιά να υποχρεώσουμε τον καθένα να δεχθεί εμάς ως αυθεντίες καί τις αποψάρες μας ως ακλόνητες.

. . . . . . . . . . .

Ερχόμαστε, όμως, στο ψητό· στα δικά μας, στη Θεσσαλία.

Είχε -πολύυυυυ παλιά- κι η Θεσσαλία Τυφώνεια;

Αν ήμουν ιδιοκτήτης στοιχηματικής εταιρείας, δεν θα το παρείχα αυτό το ερώτημα στους πελάτες μου, ώστε να στοιχηματίσουν. 🙂 Κατά 99.999999% είχε.

Που βρισκόντουσαν;

Με πάσα ειλικρίνεια: ούτε γνωρίζω, ούτε κάν υποψιάζομαι.

Κι αν γνωρίζουν κάποιοι -ή, έστω, έχουν ισχυρές ενδείξεις (ξέρω ‘γώ, αρχαίους χάρτες με «περίεργες» σημειώσεις στα περιθώρια) να υποψιαστούν- τις θέσεις των Τυφωνείων της Θεσσαλίας;

Έ, τότε θα μας τις έλεγαν κι εμάς· αν αυτοί οι κάποιοι είναι ακαδημαϊκοί ιστορικοί. Αλλά, …πάτε στοίχημα πως αυτά τα άτομα –αν υπάρχουν- δεν είναι ακαδημαϊκοί ιστορικοί; Καί πως πρόκειται γιά νεο-οπαδούς του Τυφώνα καί λάτρεις της δύναμης; Καί πώς πήγαν να επανενεργοποιήσουν τα Τυφώνεια, γι’ αυτό μας πήρε καί μας σήκωσε με τις καταστροφικές νεροποντές;

«- Ναί, ρέ σύ Εργοδότη, αλλά μας μίλησες καί γιά απαραίτητα ξόρκια! Ποιός τα ξέρει αυτά σήμερα; Καί, τί θες να πείς; πως γι’ αυτά είχαν βιβλιογραφία, τα ήξεραν, καί τα πρόφεραν οι ‘αμαρτωλοί’ δεσποτάδες; Έτσι, μ’ αυτόν τον ανόητο τρόπο θα μας λύσεις την τρίτη απορία της αρχής του παρόντος άρθρου;»

Ειελικρινά, δεν ξέρω· κι ούτε γίνομαι θύμα τυφλής βεβαιότητας, ότι φταίνε αυτοί, ή οι άλλοι, ή οι παράλλοι – καί δή, με τον συγκεκριμένο τρόπο (ξόρκια). Μόνο σκέψεις κάνω (ακόμη καί παρατραβηγμένες), μήπως καί βρω την άκρη του νήματος κάθε φορά.

Στα σίγουρα γνωρίζω το εξής: ότι το ράσο είναι απομίμηση του κατ’ εξοχήν γυναικείου ενδύματος, του φορέματος· καί με 50% βεβαιότητα γνωρίζω ότι οι σημερινοί δικοί μας ιερείς το έχουν, γιά να δείξουν ότι αποτελούν διαχρονική συνέχεια των Ελληνικών θρησκειών, από την εποχή της λατρείας της Γαίας. (Της μαμάς του Τυφώνα…) Εδώ, μέχρι κι ο Απόλλων κράτησε τις ιέρεις της Γαίας (τις Πυθίες), πιθανώτατα γιά τον ίδιο λόγο: την ιστορική συνέχεια, άρα καί τη «δικαιωματική» διαδοχή στην προαιώνια θρησκευτική ηγεσία.

Τώρα, βέβαια, μπορεί απλά οι σημερινοί ιερείς να κρατάνε τους χιτώνες των αρχαίων ημών. Αλλά, προσωπικά δίνω βάρος στον πιθανό συμβολισμό των αμφίων, κι όχι στη διατήρηση της αρχαίας Ελληνικής μόδας.

Επίσης, κρατήστε το εξής – απόλυτα σίγουρο αυτό: τα ξόρκια μπορεί να είναι καί πασίγνωστες λέξεις / φράσεις, μόνο που να μην τα εκλαμβάνει κανείς σήμερα ως τέτοια. Καί να «παίρνουν μπρός» μονάχα προφερόμενα με συγκεκριμένο τρόπο. Συνεπώς, κάποιος (δεσπότης, ή μή – ο οποιοσδήποτε) μπορεί να τα «πυροδοτήσει» εντελώς τυχαία, τελείως άθελά του καί εν αγνοίαι του.

«- Κι εντάξει, ρέ Εργοδότη! Πώς κολλάνε τα ξόρκια με το Χάαρπ, που μας έλεγες – καί που είναι πιό λογικό αίτιο της τροποποίησης καιρού από ήχους, που με πιθανότητα ελάχιστη είναι γνωστοί σήμερα;»

Σωστά!… καί δεν είναι μόνον αυτά. Είναι καί η επιδιωκόμενη γεωπολιτική / γεωστρατηγική των καθαρμάτων, που έπνιξαν τη Θεσσαλία (καί τη Λιβύη) με τα μηχανήματά τους. Αυτή σαφώς καί δεν επιτυγχάνεται με ξόρκια.

Όμως…

. . . . . . . . . . .

γ. Ο συνδυασμός

Όπως επάνω, έτσι καί κάτω.

Γιά να γίνει κάτι πράξη, πρέπει πρώτα να υπάρξει ως ιδέα. (Κυρίως υπό τη μορφή της εικόνας.) Καί πιό πρίν, πρέπει να υπάρξει ως αναγκαιότητα· ως αιτία. Δηλαδή, από τα ψηλά επίπεδα θα κατέβει στα χαμηλά.

Μ’ άλλα λόγια – καί πώς βλέπω ότι έγινε: αν «κάποιοι» (νεο-Άτλαντες, ή μή) έχουν διαρκώς στο κεφάλι τους την καταστροφή της Ελλάδας, τότε ζήτησαν από το αιτιατό επίπεδο να δημιουργήσει τις αιτίες γιά μιά τρομερή καταστροφή, που θα ξεσπούσε επάνω στη χώρα μας. Το αιτιατό πεδίο, με τη σειρά του, προκάλεσε ανθελληνικές σκέψεις καί συζητήσεις στους υπευθύνους του Χάαρπ (καί τ’ αφεντικά τους), κι αυτοί μετά έκαναν όσα έκαναν. Παράλληλα, λίγο πιό πρίν (αιτία-αποτέλεσμα) ζήτησαν να δημιουργηθούν οι αιτίες, ώστε κάποιοι άλλοι να προφέρουν τα ξόρκια επανενεργοποιήσεως των Θεσσαλικών Τυφωνείων.

Θα με ρωτήσετε, γιατί δεν ζήτησαν κατ’ ευθείαν από τους χειριστές του Χάαρπ να μας ρίξουν τα καντάρια νερό, που μας έριξαν, αφού «δικοί τους» είναι – καί κατέφυγαν σ’ όλη αυτή την καραμπόλα. Υποθέτω ότι ο λόγος ήταν η μυστικότητα: δεν ήθελαν να φανούν. Ήθελαν απλά οι στρατοί καί οι «υπερεσίες», που χειρίζονται το Χάαρπ, να συλλάβουν (ως δήθεν δική τους) την ιδέα να καταστρέψουν την Ελλάδα, χτυπώντας την στον διατροφικό τομέα. (Αργούν να μας εξοντώσουν τα νεκρόζουμα του κτηνιάτρου…)

Καί υποθέτω πως ο λόγος της συγκεκριμένης μυστικότητας ήταν αυτοί οι «κάποιοι» να «κρυφτούν» από το Σύμπαν, γιά να μην τραβήξουν απάνω τους τιμωρία. (Νά, λοιπόν, γιατί δεν παθαίνουν τίποτε μέχρι σήμερα, παρά τα όσα απαίσια κάνουν!… Κι όλο το Συμπαντικό κλύσμα θα το φάνε στο τέλος οι ηπαπάρα.)

Έτσι ακριβώς συνδέονται όλα.

Τωρα, αν κάποιος έχει διαφορετική γνώμη, τα ιστολόγια εξακολουθούν να προσφέρονται δωρεάν, γιά να τα γεμίσει με τις σοφίες του.

. . . . . . . . . . .

Επίλογος

Μ’ εκνευρίζει σε απίστευτο βαθμό το ότι στη διερεύνηση (άρα, καί στην τελική γνώση) των θεμάτων του ιστολογίου έρχομαι δεύτερος (καί με αρκετή καθυστέρηση), απέναντι σ’ «αυτούς». Αλλά καί τί μπορώ να κάνω, όντας ένα άτομο μόνο του, χωρίς συνεργάτες διαφόρων απαραιτήτων ειδικοτήτων, χωρίς «απόκρυφη» βιβλιογραφία, καί χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό – αλλά, κυρίως, χωρίς τον απαραίτητο χρόνο;

Μόνο να δουλεύω με τον δικό μου ρυθμό – καί να ελπίζω γιά το καλύτερο της χώρας μας.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Όμως, παρ’ όλ’ αυτά, έχω καί κάποιες επιτυχιούλες.

Κρυπτο-Ατλάντειες κουφάλες!… ναί, εσείς, οι της «ομάδας» Τάδε… με τα «αφ’ υψηλού» (νομίζετε!) ειρωνικά (παρομοίως!) χαμόγελα… μήν κάνετε το κορόϊδο, ξέρετε πολύ καλά σε ποιούς απευθύνομαι… σ’ εσάς!… γνωρίζω πλέον άριστα το γιατί (σχεδόν) κάθε καλοκαίρι μαζεύεστε σε συγκεκριμένο μέρος… με τον περίεργο «χάρτη», που δεν είναι χάρτης!…

• Ώστε τα Τυφώνεια στη Θεσσαλία είναι πέντε, έ;
• Καί το ένα από δαύτα είναι το σημείο που μαζεύεστε, έ;
• Όπως πέντε είναι οι «μεγάλοι προφήτες» της «ΠΔ» (καί «νονοί» των προσφάτων θυελλών), έ;
• Καί κάθε καταστροφή, σαν αυτές που μας βρήκαν, έπεται της «επαν-ενεργοποιήσεως» ενός Τυφωνείου, έ;
• Καί μας περιμένουν άλλες τρείς τέτοιες νεροποντές, επειδή διανύουμε την εποχή των Ιχθύων, αλλοιώς θα μας πηγαίνατε νερό / γή (σεισμός) / αέρας / φωτιά / «πνεύμα» («Μπλού Μπήμ»), έ;

[‘Ντάξ’, καί με φωτιά μας πήγατε φέτος το καλοκαίρι. Δεν πολυβγαίνει μέν το σχήμα, αλλά οι πέντε καταστροφές είναι (σχεδόν…) απόλυτα σίγουρες. Καί μέχρι στιγμής κονομήσαμε αν όχι τις τρείς, σίγουρα τις δύο. Όπως το πεντάγωνο αστεράκι στη σημαία της τουρκίτσας (ο αγαπημένος σας ο Βασιλίσκος), υπέρ της οποίας «εργάζονται» όλ’ αυτά τα καταστροφικά γεγονότα, έ; ]

Καλά…. Εξ ονόματος της Ελλάδος, θα τα πούμε εν καιρώι τώι δέοντι.

Υγ 2: Έχω κι άλλα ράμματα γιά τη γούνα των συγκεκριμένων καθαρμάτων, αλλά δεν θ’ ανοίξω όλα τα χαρτιά μου δημοσίως. Σάμπως αυτοί τ’ ανοίγουν;

Υγ 3: Θερμότατες ευχαριστίες από καρδιάς στο άτομο, που μου εφιστά την προσοχή σε διάφορα τέτοια, καί τόσο ενδιαφέροντα θέματα.

Γατοσυμπλήρωμα

Μας έρχονται δύο γατο-ειδήσεις, αμφότερες από Κύπροννν. Η μία μπαγιάτικη, αλλά κωμικοτραγική· σε πιάνει νευρικό γέλιο με δαύτην! Η άλλη, όμως, πρόσφατη καί εξαγριωτική.

Αξίζει να τις δούμε καί τις δύο.

. . . . . . . . . . .

α. Η αστεία

Στην Κύπρο(ν) υπάρχουν δύο ξεχωριστές ράτσες γάτας, που λέγονται «γίγαντες της Αφροδίτης» (οι πιό μεγαλόσωμες), καί «της αγίας Ελένης». Αυτές τις τελευταίες υποτίθεται τις έφερε η αγία Ελένη, προκειμένου να διώξουν τα φίδια από ένα μοναστήρι, που είχε ιδρύσει.

Δεν γνωρίζουμε αν οι γάτες της Κύπρου είναι αυτόχθονες ράτσες, ή διασταυρώσεις, ούτε από πού ήρθαν αρχικά (αν ήρθαν από κάπου). Πάντως, πάνε αρκετά χρόνια, που ένας Κυπριακός σύλλογος γατοφίλων είχε ξεκινήσει διαδικασίες ταυτοποιήσεως του DNA των ζώων αυτών· με απώτερο σκοπό την καταχώρισή τους ως ξεχωριστές υποφυλές.

Ωστόσο, στο σημείο αυτό πετάχτηκαν σαν πορδές απ’ το βρακί οι τουρκαλάδες, βασικά οι Τουρκοκύπριοι, καί φώναζαν πως οι γάτες είναι δικές τους!!!

[Όμως, όσο γελοίο κι αν φαίνεται, το θέμα είχε καί συνέχεια! Οι Τουρκοκύπριοι / Τούρκοι το χόντρυναν πολύ, καί δεν κάνω καθόλου πλάκα. Ενημέρωση, εδώ.]

. . . . . . . . . . .

Ως γνωστόν, οι τουρκαλάδες δουλεύουν πάρα πολύ την επιθετική προπαγάνδα (τους). Ρίχνονται σε φόρουμς, σχόλια, τουΐττερ, καί σε οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση στα ιντερνέτια, προκειμένου να την καπελλώσουν καί να περάσουν την αποψάρα τους. Εδώ, όμως, με τα γατιά, το παράχεσαν! Διότι, ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος, ως ο γράφων, αναρωτιέται:

«- Καλά, ρέ σκ@τοβάρβαρε! Επέδραμες εναντίον της Κύπρου! Καταπάτησες, άρπαξες, λήστεψες, σκότωσες, βίασες, βασάνισες, βανδάλισες, ασέβησες σε εκκλησίες καί νεκρούς καί νεκροταφεία, έγραψες στα παπαράκια σου διεθνείς συνθήκες περί καταπαύσεως του πυρός καί αιχμαλώτων… καί ΔΕΝ σου φτάνουν αυτά;

Θες καί τις γάτες τώρα, ρέ γαμώσπιτε;»

Δηλαδή, τί; Η μετεξέλιξη του «Αττίλα» είναι ο …«Γατ(τ)ίλας»;

Δεν πάμε καθόλου καλά…

. . . . . . . . . . .

β. Η εξοργιστική

Το ότι δεν πάμε καθόλου καλά, γενικώς η ανθρωπότης δεν πάει καθόλου καλά, το επιβεβαιώνει η δεύτερη (καί πρόσφατη) γατο-είδηση εκ Κύπρου. Δεν είναι μόνον οι Τουρκοκύπριοι, που χάνουν από δέκα πάντες, είναι καί οι δικοί μας!

Τα εμβόλια του κοροϊδοϊού, λέει, που περίσσεψαν, θα τα χώσουν στις γάτες οι (Ελληνο)Κύπριοι!!!

Κι αν δεν με πιστεύεις αναγνώστη μου, η (μάλλον μαϊμού) αφορμή εδώ (μαϊμού, διότι όταν ακούω τη λέξη «covid», δεν πιστεύω τί-πο-τε), καί η αντίδραση του γκουβέρνου των κουμπάρων, εδώ.

[Ποιά «χάπια» θα δώσουν στα γατιά; ενέσεις στο κώλο θα τους κάνουν. «Εμβόλια covid» σε χάπια δεν έχω δεί, εδώ καί τρία χρόνια. Δεν υφίστανται σ’ αυτή τη μορφή. Μόνο σε φιαλίδια υπάρχουν.]

. . . . . . . . . . .

Δυστυχώς, η Κύπρος τα τελευταία χρόνια έχει δώσει επανειλημμένες αφορμές να χαρακτηρίζεται ως πειθήνιο νεοταξίτικο πιόνι (ξέρετε: WEF, Σβάμπ, Γκέητς, καί τα ρέστα – χώρια οι λάθρο που την πλημμυρίζουν), ίσως καί χειρότερο απ’ το δικό μας ψευδοκράτος.

[Γιατί χειρότερο; Διότι, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, το ημέτερον ψευδογκουβέρνο σπατάλησε τόσα χρήματα καί σπαταλάει κι άλλα (μαθαίνω πως υπάρχουν καί νέες παραγγελίες «εμβολίων»!), απλώς …γιά να πετάξει τα «εμβόλια» στα σκουπίδια!!! Δεν θα τα λουστούν οι εγχώριες «καλαμαράδικες» γάτες, δηλαδή. 🙂 ]

Αλλά αυτό με τα γατιά καί τα κοροϊδο-«εμβόλια», ειλικρινά δεν το περίμενα.

Στο κάτω-κάτω, σε ασθένειες -καί ειδικά πανδημίες- δεν χρειάζονται εμβόλια. Φάρμακα χρειάζονται, ημιμαθέστατοι οπαδοί των τηλε-κομπογιαννιτών!… πράγμα που ήξερε μέχρι κι ο Νοστράδαμος (όταν εκλήθη να θεραπεύσει τους ασθενείς από την επιδημία πανώλης) πεντακόσια χρόνια πρίν – καί όντως εφηύρε φάρμακο. Τά ‘παμε. (Τά ‘παμε, αλλά ποιός ακούει…) Τα εμβόλια έρχονται σε αρκετά μεταγενέστερη φάση – καί ουδέποτε τα εμβόλια είναι ταυτοχρόνως καί φάρμακα, αγράμματε ιεροψάλτη. (Που σ’ άκουσα στην τηλεόραση να πετάς τέτοιο τούβλο, κι απόρησα ποιοί σου δώσαν πτυχίο.) Αυτή είναι η Ιατρική του 21ου μΧ αιώνα, ρέ άχρηστε;

Άρα, αφήστε τις γάτες ήσυχες εκεί κάτω!

«- Μά, πεθαίνουν ομαδικώς από λοίμωξη!»

Έ, βρήτε φάρμακο! Επαναλαμβάνω: φάρ-μα-κο!!! Όχι τα νεκροζούμια που περίσσεψαν!

Έχοντας, όμως, υπ’ όψιν μας όσα είπαμε στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας… μήπως τελικά δεν πρόκειται γιά τη θεραπεία των γατιών, αλλά γιά την εξουδετέρωσή τους ως (καί) «αιθερικών» όντων, καί τελικώς την εξόντωσή τους;

. . . . . . . . . . .

[Καί, φυσικά, δεν περιμένω «αυτούς» να διαβάζουν πρώτα τις δικές μου τις σοφίες, καί μετά να ενεργούν. Δεν έχω αυταπάτες: όσα κι αν ανακαλύπτω εγώ, μπροστά σ’ «αυτούς» μοιάζω Ράν-Τάν-Πλάν.

Τα ξέρουν -σχεδόν όλα- ήδη από μακρού χρόνου. Εγώ είμαι, που χαίρομαι σαν καθυστερημένο νήπιο, όταν ανακαλύπτω κάτι. (Που δεν το βλέπουν ούτε οι -τρομάρα τους!- «επιστήμονες».)

Μπερδεγουέη, κάτι «ελληνοκεντρικές» -αν καί τελείως αστήρικτες- απόψεις δεκαετιών, θέλουν τις γάτες να είναι τα αγαπημένα ζώα των Ατλάντων, ενώι οι Έλληνες (υποτίθεται) αγαπάμε περισσότερο τα σκυλιά. (Ευχαριστώ την Γραμματέψ γιά την υπενθύμιση!)

Σας λέω, όμως, πως δεν έχει καμμία σημασία ποιός αγαπάει ποιό ζώο. Σημασία έχει το ότι «αυτοί» ψάχνουν να ξαναβρούν το πάλαι ποτέ επιστημονικό καί τεχνολογικό μονοπάτι των Ατλάντων της βρώμικης τριανδρίας! Καί, ως γνωστόν, οι Άτλαντες εκείνοι κατασκευάζανε βιολογικά τέρατα… πράγμα που το βλέπουμε καί σήμερα, να επαναλαμβάνεται από τους ιδεολογικούς (ίσως καί βιολογικούς) απογόνους τους!

Μά, ακριβώς, όμως!!!… Εκεί είναι το ζουμί: στη σύνδεση Ατλαντίδας καί γάτας!

Εάν η γάτα προέρχεται από κάποιο πάλαι ποτέ άγριο ζώο, αλλά «πειραγμένο» σε βιολογικά εργαστήρια (της Ατλαντίδας), δεν το γνωρίζω. Ουδείς το γνωρίζει – καί φοβάμαι πως επίσης ουδείς μπορεί να το πιστοποιήσει σήμερα, με εργαστήριο ή χωρίς.

Όμως, «αυτοί» αυτά ακριβώς ψάχνουν.]

. . . . . . . . . . .

Αλλά, γιατί θα εξοντωθούν οι γάτες της Κύπρου με τα «εμβόλια» του κτηνιάτρου;

Διότι, καλοί μου άνθρωποι, τα νεκροζούμια απεδείχθη πως αλλοιώνουν το DNA!

Άρα, τί περιμένετε να συμβεί στις γάτες, που θα «θεραπευτούν» μ’ αυτά; Απλούστατα, θα χάσουν τις ικανότητές τους, τόσο τις σωματικές, όσο καί τις αιθερικές – καί θα μεταβληθούν σε επιθετικά καί καταστροφικά ζόμπυ. Κι επειδή η Κύπρος, ως νησί, είναι «κλειστό σύνολο», καμμία γάτα δεν θα έχει διέξοδο διαφυγής. Οι μολυσμένες θα οδηγήσουν καί τις υπόλοιπες στην ζομπυ-οποίηση καί στον θάνατο, μέσωι των επαφών τους (σεξουαλικών, ή άλλων). Τόσο απλά!

Ελπίζω να διαψευστώ, αν καί πολύ το φοβάμαι πως δεν πρόκειται.

Όμως, μέχρι ν’ αποδειχθώ (ή όχι) φαντασιόπληκτος καί ψεύτης, μέχρι να φανεί αν «αυτοί» θέλουν να επεκτείνουν αυτές τις εξυπνάδες καί σ’ όλον τον Δυτικό κόσμο (όπου «ανήκομεν», τρομάρα μας!), αφήστε τις γάτες ήσυχες… αν θέλετε να δήτε προκοπή.

Θρυλικές γάτες σε θρυλικά πλοία!

Γενικά μιλώντας, η γάτα δεν μπορεί να ζήσει επάνω σε πλοίο, ειδικά μεταλλικό. (Δεν θέλω ν’ αναφερθώ στο λυπητερό ποίημα του Καββαδία με το θέμα αυτό.) Δεν είναι σαν τους σκύλους, που μπορούν.

Ωστόσο, υπήρξαν δύο γατιά επάνω σε δύο θρυλικά πλοία, που σε κάνουν να βλέπεις αυτό το ζωντανό με θαυμασμό – κατ’ αρχήν.

. . . . . . . . . . .

α. Τζέννυ

Να σας συστήσω πρώτα την κυρία Τζέννυ!

Λοιπόν, όταν ο πασίγνωστος «Τιτανικός» καθελκύστηκε από τα ναυπηγεία του Μπέλφαστ καί τελείωσε η κατασκευή της ανωδομής του, άρχισε τις δοκιμές πλευσιμότητας, ταχύτητας, κτλ. Ταυτόχρονα, στελεχώθηκε με όλο το απαραίτητο προσωπικό, γιά δοκιμές υπό πραγματικές συνθήκες. Δηλαδή μαγείρους, σερβιτόρους, υπευθύνους ορόφων, κτλ κτλ.

[Παρένθεση: στο προσωπικό, είχε προσληφθεί -ως νοσοκόμα- καί η θρυλική Βάϊολετ Τζέσσοπ, η οποία ήδη είχε εμπειρία από παρ’ ολίγο ναυάγιο με το αδελφό πλοίο του Τιτανικού, τον «Ολυμπικό». Επέζησε του ναυαγίου του Τιτανικού, γιά να επιζήσει κάποια χρόνια αργότερα καί του ναυαγίου του τρίτου αδελφού πλοίου της σειράς αυτής, του «Γιγαντικού» – μετονομασθέντος «Βρεταννικού», όταν μετετράπη σε πλωτό νοσοκομείο των στρατευμάτων της αγγλίτσας.

Εάν τη θεωρείτε …μαυρόγατα, πού να δήτε καί με ποιούς έκανε παρέα! Με δυό άλλα αλάνια ναυτικούς, εκ των οποίων αμφότεροι είχαν επιζήσει επίσης καί του Τιτανικού, αλλά ο ένας τους είχε επιζήσει συνολικώς …τεσσάρων ναυαγίων!!!… Ο άλλος, στο τρίτο ναυάγιό του ατύχησε καί πήγε γιά μετενσάρκωση.]

Κι ενώι ο καιρός κυλούσε με τις δοκιμές, κάποιος από τη διοίκηση της εταιρείας του πλοίου (γιάαα προσέξτε έμβλημα!…) είχε την έμπνευση ν’ ανεβάσει γάτες στο πλοίο, γιά να κυνηγάνε τυχόν παρείσακτα ποντίκια. Τώι καιρώι εκείνωι, τα ποντίκια ανέβαιναν στα πλοία από τα παλαμάρια δεσίματος του πλοίου. (Καί σήμερα το ίδιο κάνουν, αλλά η βρώμα καί η δυσωδία των λιμανιών των αρχών του 20ου αιώνα κάπως έχουν μειωθεί στις μέρες μας. Άρα μειώθηκαν κάπως καί τα ποντίκια, που έχουν όνειρα να μπαρκάρουν.) Συνεπώς, οι γάτες θα «φρόντιζαν», ώστε οι τότε κυρίες της αριστοκρατίας να μη δουν μπροστά τους ποντίκια καί τρομάξουν, ή σιχαθούν, κι αρχίσουν τις υστερίες καί τις λιποθυμίες.

Εδώ, η αφήγηση διΐσταται: άλλοι λένε πως ανέβασαν στον Τιτανικό κάμποσες γάτες, άλλοι λένε μονάχα μία, την Τζέννυ.

Τέλος πάντων, τις γάτες (ή τη μοναδική γάτα) τις «χρέωσαν» στο μαγειρείο, να τρώνε αποφάγια. Κάποιος, δέ, από το πλήρωμα «υιοθέτησε» συγκεκριμένα τη Τζέννυ. Εδώ, πάλι διΐσταται η αφήγηση: άλλοι λένε πως ήταν ένας μάγειρας ονόματι Γουΐλλυ, η επικρατέστερη εκδοχή όμως είναι πως ήταν ο θερμαστής Τζίμ Μαλχόλλαντ. Αυτός, λοιπόν, κάποια στιγμή παρατήρησε ότι η γάτα είναι ετοιμόγεννη, καί της ετοίμασε μιά γωνιά με κουρέλια, να γεννήσει με την ησυχία της. Η Τζέννυ όντως έφερε στον κόσμο έξι όμορφα καί υγιέστατα γατάκια.

. . . . . . . . . . .

Καί πάλι κυλούσε ο καιρός με τις δοκιμές του πλοίου, ώσπου προφανώς πήρε τελικά το πιστοποιητικό αξιοπλόου. Καί, μιά μέρα, ήρθε σήμα να πιάσει Σαουθάμπτον, ώστε να πάρει τους πρώτους επιβάτες γιά το πρώτο του (καί -μοιραία- τελευταίο του) ταξίδι. (Η διαδρομή πρίν το κυρίως ταξίδι -γιά να πάρει επιβάτες- ήταν: Σαουθάμπτον, Χερβούργο στη Γαλλία, καί Κουήνστάουν στην Ιρλανδία.) Όντως, ο Τιτανικός έδεσε στην αποβάθρα του Σαουθάμπτον, κατέβασε ράμπα (τότε, τα πλοία δεν ήταν όπως τα σημερινά φέρρυ μπώτ, να κατεβάζουν τη μπουκαπόρτα από την πρύμνη, αλλά κατέβαζαν μία ράμπα από το πλάϊ τους), καί οι επιβάτες άρχισαν ν’ ανεβαίνουν… μαζί καί οι αχθοφόροι με τις αποσκευές.

Όμως, η Τζέννυ έκανε το εξής εκπληκτικό: έπιασε από το σβέρκο το ένα γατάκι της, όπως τα πιάνουν οι γάτες με το στόμα, καί το κατέβασε στην προκυμαία. Ξανανέβηκε επάνω, κατέβασε καί το επόμενο, καί ούτω καθ’εξής, μέχρις ότου τα κατέβασε όλα! Σε κλήσεις καί παρακλήσεις του προσωπικού (βρέ καλή μου, βρέ χρυσή μου, έλα πίσω, κτλ κτλ), όμως, η γάτα ήταν ανένδοτη. Δεν γύρισε!

Ο «κηδεμόνας» της τα είδε αυτά, αλλά στην αρχή σκέφτηκε πως απλά η γάτα ήθελε σταθερό έδαφος, γιά να μεγαλώσει τα μικρά. (Εάν υπήρξαν κι άλλες γάτες στον Τιτανικό, όπως γράφει η Γουΐκι, αυτές δεν επέδειξαν παρόμοια συμπεριφορά.) Αλλά, πώς έκανε καί πήρε περίεργες στροφές το κεφάλι του, καί πήγε στα γραφεία της εταιρείας, καί δήλωσε παραίτηση! Κατέβηκε κι αυτός στο Σαουθάμπτον, κι από ‘δώ πάν’ κι οι άλλ’! (Στην πραγματικότητα, οι άλλ’ πήγαν από ‘κεί, αλλά τέλος πάντων. Δεν θα τα χαλάσουμε τώρα! 🙂 )

Κάμποσο καιρό μετά το ναυάγιο, τα αλάνια οι δημοσιογράφοι τον έψαξαν καί τον βρήκαν, κι έτσι μαθεύτηκε η ιστορία. Λέγεται, όμως, πως υπήρξαν κι άλλοι αυτόπτες μάρτυρες (μεταξύ των οποίων καί η Βάϊολετ Τζέσσοπ) του ότι η Τζέννυ κατέβασε τα γατάκια της στην προκυμαία, άρα η ιστορία αυτή στέκει.

Τώρα, αν αναρωτηθούμε γιατί οι άλλες γάτες δεν μυρίστηκαν τίποτε το άσχημο καί δεν έσπευσαν να κατεβούν κι αυτές στο Σαουθάμπτον… ίσως δεν υπήρχαν (καί κάνει λάθος η Γουΐκι), ή ίσως δεν είχε ανοίξει τόσο πολύ η υπερ-αισθητήρια αντίληψή τους, επειδή αυτές δεν είχαν τεκνοποιήσει. (Ως γνωστόν, η γάτα είναι άκρως τηλεπαθητικό ζώο. Άσχετο αν αποφεύγει να κάνει επίδειξη αυτής της ικανότητάς της.)

Εν πάσει περιπτώσει, η ιστορία της Τζέννυς πιστεύω πως κερδίζει τον ανυπόκριτο εντυπωσιασμό καί θαυμασμό μας!

. . . . . . . . . . .

Τώρα, γιά φωτογραφίες της μανδάμ, να την καμαρώσετε: υπάρχει ένα ωραίο άρθρο, όπου, όμως, η πρώτη φωτογραφία δεν είναι της Τζέννυς με τον καπετάνιο του Τιτανικού. (Η φωτογραφία είναι άλλης γάτας σε άλλο πλοίο, λίγο μεταγενέστερο – καί σαφώς με άλλον καπετάνιο. Διαβάστε εδώ.) Η δεύτερη εικόνα που έχει, είναι μιά αρκετά ρεαλιστική ζωγραφική αναπαράσταση (όχι φωτογραφία), καί δή πρόσφατη (έγινε μόλις πρίν λίγα χρόνια), αλλά προφανώς δημιουργημένη από τη φαντασία της ζωγράφου. Η τρίτη φωτογραφία που έχει, δεν μπορώ πάλι να πω με βεβαιότητα πως είναι γνήσια. (Δηλαδή, πως πράγματι εικονίζεται η Τζέννυ με τον Μαλχόλλαντ.)

Υπάρχει ακόμη ένα άρθρο, με μιά (καθαρή) φωτογραφία γάτας σε κατάστρωμα πλοίου της εποχής εκείνης, αλλά χωρίς καμμία σαφή αναφορά αν πρόκειται γιά τη Τζέννυ στον Τιτανικό, ή αναφορά σε ημερομηνία / χρονολογία (ώστε να καταλάβουμε εμμέσως).

Ωστόσο, όντως σώζεται μία φωτογραφία της τρομερής γάτας επάνω στον Τιτανικό, αν καί κάπως θολή! Την αναπαράγω:

Λέγεται πως εκείνη τη μέρα είχε βρέξει πιό πρίν, καί το κατάστρωμα ήταν βρεγμένο, γι’ αυτό η Τζέννυ έπιασε θέση ψηλά.

. . . . . . . . . . .

β. Αγνώστου ονόματος / Όσκαρ / Αβύθιστος Σάμ

Άμ, δεν ήταν μόνον οι Άγγλοι, που ανέβαζαν γάτες σε πλοία, ήταν κι οι Γερμαναράδες!

Λοιπόν, το περίφημο «θωρηκτό τσέπης» «Μπίσμαρκ»…

[…Προς τιμήν αυτού του ανθρώπου, πρέπει κάποτε στην Ελλάδα να φιλοτιμηθούμε να στήσουμε μεγαλοπρεπή αδριάντα! Ήταν όχι απλά φιλέλλην, αλλά επαξίως Έλλην!…]

…διέθετε κι αυτό έναν γάτο, προφανώς γιά τους ίδιους λόγους, που είχε την Τζέννυ ο Τιτανικός. (Κυρίως γιά να προστατεύει τα τρόφιμα του πλοίου απ’ τους αρουραίους των λιμανιών, δηλαδή.) Έτσι, ξεκίνησε γιά την πρώτη του αποστολή, είχε μιά τρομερή επιτυχία βυθίζοντας από μεγάλη απόσταση (με τη βοήθεια των πολύ προχωρημένων γιά την εποχή σκοπεύτρων των τηλεβόλων του) το παλαιό Αγγλικό θωρηκτό Χούντ (με μονάχα τρείς επιζώντες απ’ όλο το πλήρωμα), αλλά η μοίρα του «Μπίσμαρκ» είχε ήδη σφραγιστεί. Λαβωμένο σε σημαντικό βαθμό από τρείς εύστοχες βολές του βαρέως καταδρομικού «Πρίγκηπας της Ουαλλίας», ξεκίνησε γιά τα παράλια της κατεχόμενης Γαλλίας γιά επισκευές.

Ωστόσο, οι Άγγλοι λύσσαξαν με την απώλεια του «Χούντ», καθώς καί με το ότι το «Μπίσμαρκ» δεν περισυνέλλεξε τους τρείς ναυαγούς από τα παγωμένα νερά του βόρειου Ατλαντικού, καί βάλθηκαν να το κυνηγήσουν με αρκετά πολεμικά πλοία δικά τους γιά εξόντωση… γνωρίζοντας ότι οι Γερμανοί δεν είχαν πολλά πλοία επιφανείας· άρα, μόνο του (έστω, καί μαζί με το βαρύ καταδρομικό «Πρίγκηψ Ευγένιος») δεν θα τά ‘βγαζε πέρα με μιά αγέλη μιάς ντουζίνας (καί πλέον) εχθρικών πολεμικών. Στις συνεχείς ναυμαχίες που ακολούθησαν, το «Μπίσμαρκ» γλύτωσε από αρκετές επιδρομές αεροπλάνων των Άγγλων, καθώς καί από βολές των πλοίων τους, αλλά βρήκε τον μάστορά του από κάποια παλιά τορπιλλοφόρα διπλάνα, τεχνολογίας Α’ ΠΠ: μία τορπίλλη απ’ αυτά τα σαραβαλάκια του τσάκισε το πηδάλιο (μάλλον συμπτωματικώς), καί τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Οι Άγγλοι πλέον βαρούσαν ομοβροντίες σε κουτσή πάπια.

Ανάμεσα, λοιπόν, στους διασωθέντες ναύτες (οι Άγγλοι διέσωσαν σχεδόν τους μισούς ναύτες του «Μπίσμαρκ», αλλά τους υπόλοιπους τους παράτησαν από εκδίκηση: προφασίστηκαν ότι έρχονται Γερμανικά υποβρύχια, καί την κοπάνησαν – αφήνοντας τους υπόλοιπους να κολυμπάνε στον Ατλαντικό), διασώθηκε κι ο γάτος του «Μπίσμαρκ»!

Το αρχικό του όνομα είναι άγνωστο, αλλά το πλήρωμα του αντιτορπιλλικού «Κοσσάκ» (Κοζάκος), που τον διέσωσε, τον ονόμασε Όσκαρ. Ιδού, λοιπόν, ο μάλλον ακατάδεχτος κύριος Όσκαρ:

(Εδώ έχει ακόμη μερικές φωτογραφίες του.)

. . . . . . . . . . .

Όλα καλά, λοιπόν· το γατί το υιοθέτησαν στο «Κοσσάκ», καί βρήκε νέα ανθρώπινα κορόϊδα να το ταΐζουν καί να περνάει μπέϊκα γιά κανα πεντάμηνο ακόμη. 🙂 Ώσπου, στις 23 Οκτωβρίου 1941, το «Κοσσάκ» συνόδευε μία νηοπομπή από το Γιβραλτάρ προς την αγγλίτσα. Αλλά δεν πρόλαβε να ξεμακρύνει, κι έφαγε μιά ξεγυρισμένη τορπίλλα ναζιστικού υποβρυχίου, που το διέλυσε. 159 νεκροί, αυτό να βυθίζεται μετά από 4 μέρες (αφού πρώτα έγινε μιά ανεπιτυχής προσπάθεια να ρυμουλκηθεί)… αλλά ο γάτος δεν έπαθε τίποτε απολύτως!!! Οι δέ επιζώντες ναυτικοί του «Κοσσάκ» τον έβγαλαν στη στεριά του Γιβραλτάρ.

. . . . . . . . . . .

Κι όχι μόνον επέζησε το γατί κι από το δεύτερο ναυάγιο, αλλά πήρε καί προαγωγή! 🙂 Τον πήγαν στο αεροπλανοφόρο «Άρκ Ρόϋαλ» («Κιβωτός βασιλική», επί λέξει). Μάλιστα, του κολλήσαν καί το παρατσούκλι «Αβύθιστος Σάμ».

Έλα, όμως, που καί το «Άρκ Ρόϋαλ» έφαγε τορπίλλη από Γερμανικό υποβρύχιο, επιστρέφοντας στο Γιβραλτάρ από αποστολή στη Μάλτα, πηρικλίσ’, καί τελικά βυθίστηκε λίγο έξω από το Γιβραλτάρ, ενώι πάλι η προσπάθεια να το ρυμουλκήσουν κι αυτό, απέβη μάταιη.

Ωστόσο, επειδή βυθιζόταν με αργό ρυθμό, το πλήρωμά του (πλήν ενός) γλύτωσε… μαζί κι ο γάτος! Τον βρήκε μιά «λάντζα» να επιπλέει απάνω σε μιά σανίδα, μαζί με κάτι άλλους ναυαγούς, καί τον περισυνέλλεξε. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι τα δύο πλοία, που διέσωσαν το πλήρωμα του «Άρκ Ρόϋαλ», το «Λήτζιον» (Λεγεών) καί το «Λάϊτνινγκ» (Αστραπή), βυθίστηκαν κι αυτά λίγο αργότερα! Το μέν πρώτο το 1942, το δέ δεύτερο το 1943. Σημειώστε πως το «Λήτζιον» είχε διασώσει καί το πλήρωμα του «Κοσσάκ»… μαζί με τον γάτο!

. . . . . . . . . . .

Μετά απ’ αυτά, όμως, η ναυτική καριέρα του γάτου έληξε. Μάλλον τον θεώρησαν …»μαυρόγατα»! Σου λέει, όπου τον πάμε, χάνουμε πλοίο!… άρα, άσ’ τον στην ξηρά, τουν κιαρατά! 🙂

Να μην τα πολυλογούμε, τελικά τον γάτο τον πήγαν στο Μπέλφαστ (θυμηθήτε: ένθα καί τα ναυπηγεία του Τιτανικού!…), όπου πέρασε τα χρόνια του ξέμπαρκος πλέον, μέσα σ’ ένα ίδρυμα με τίτλο κάτι σαν: «Ο Οίκος του Ναύτη», προφανώς ίδρυμα γιά βοήθεια σε απόμαχους ναυτικούς.

Ο γατούλης Όσκαρ άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο το 1955, πλήρης ημερών.

. . . . . . . . . . .

γ. Και λοιπόν;

Ωραία, ωραίες ιστορίες αυτές, αλλά τί χρειάζονται; Γιά επίδειξη γατοφιλίας; Ή γιά μιά ρομαντική περιγραφή των παιχνιδιών της μοίρας; Άλλως τε, η Τζέννυ (εκτός απ’ τα γατάκια της) έσωσε έστω μία ανθρώπινη ζωή, αλλά ο Όσκαρ δεν άφησε καράβι αβύθιστο! (Αυτό δεν ήταν γατί. Αυτό ήταν πυρηνική βόμβα! 🙂 ) Άρα, τί να τον κάνουμε αυτόν;

Χμμμ… ναί. Αλλά, αν το δείς ανάποδα, ο Όσκαρ (δι)έσωσε πολλές ανθρώπινες ζωές! (Το ποτήρι μισογεμάτο, ή μισοάδειο – που λέμε.) Ποιός μας βεβαιώνει ότι, αν δεν υπήρχε ο γάτος, οι απώλειες των πληρωμάτων δεν θα φτάνανε το 100%; Ή, ότι δεν υπήρξαν συγκεκριμένοι ναυτικοί, που διασώθηκαν μαζί του περισσότερες της μίας φορές;

[Γι’ αυτό το δεύτερο, δυστυχώς δεν έχουμε στοιχεία γιά επιβεβαίωση. Υπάρχουν, μέν, αλλά… Χρειάζεται λεπτομερέστατη έρευνα στα αρχεία του ΠΝ του Ηνωμένου Βασιλείου – καί ποιός να την κάνει, καί πότε;!]

Γιά σκεφθήτε το!

Ενδεχομένως, γιά κάποιους λόγους, το Μάτριξ, μπροστά στην παρουσία του γάτου Όσκαρ, έκανε πίσω. Υποχώρησε.

. . . . . . . . . . .

Ωραία (δίς), αλλά εμάς τί μας αφορούν αυτά, πέρα από ένα εγκυκλοπαιδικό (καί φιλοσοφικό) ενδιαφέρον;

Μας αφορούν, διότι μόλις σας το είπα:

Οι γάτες είναι προστασία!

Πώς; με ποιούς τρόπους;

Αγνοώ πλήρως. Γνωρίζω, όμως, ότι οι αρχαίοι ημών (καί οι πανάρχαιοι ημών) το γνώριζαν καλά αυτό το γεγονός.

Η αρχιέρεια της Γαίας, η κακώς ονομαζόμενη «θεά των όφεων» (δεν είναι θεά), επάνω στο κεφάλι της έχει καθισμένον τον φουρόγατο της Κρήτης. Ίσως όχι στ’ αλήθεια, ίσως ο απεικονιζόμενος γάτος να είναι συμβολισμός του τί εστίαζε στο αιθερικό η αρχιέρεια, αλλά το ότι τα γατιά ίσον προστασία (έστω: επίκληση προστασίας «άνωθεν»), είναι αναμφισβήτητο. Άλλως τε, τα ίδια ακριβώς πράγματα κάνει κι ο Ηρακλής, δηλαδή επικαλείται (καί μάλιστα, διαρκώς) την προστασία αιλουροειδούς, θέτοντάς το πάνω απ’ το κεφάλι του…

…αν καί με μεγάλο γατί αυτός!

. . . . . . . . . . .

Άρα;…

Άρα… Κοιτάξτε. Έρχονται καιροί πολύ δύσκολοι. Επομένως, πρέπει ν’ αναζητήσουμε προστασία όπου μπορούμε. Σε κάθε πιθανή κι απίθανη πηγή.

«- Καί θα μας προσφέρουν προστασία τα γατιά;»

Μπορεί ναί, μπορεί καί όχι. Όμως, δεν χάνεις τίποτε, να «υιοθετήσεις» ένα, καί να έρχονται σ’ επαφή οι αύρες σας. Άλλως τε, η γάτα είναι πολύ βολικό ζώο στη συμβίωση με τον άνθρωπο. Δεν σε απασχολεί με την παρουσία της.

[Προσωπικώς, είμαι υπέρ του «ναί». Βλέπετε, όπου πατάει η γάτα, δεν πατάνε σαύρες καί φίδια. Φεύγουν καί μόνον από τη μυρωδιά της. Αν, τώρα, αυτό το επεκτείνουμε καί σε συμβολικό, ή αιθερικό επίπεδο… καταλαβαίνετε, πιστεύω, το συμπέρασμα που βγαίνει.]

«- Κι αν αυτά, που γράφεις εδώ, τα μάθουν κι ‘αυτοί’, καί προστατεύονται κι αυτοί από γατιά;»

Δεν είναι τόσο εύκολο! Ο Ελληνικός Τρόπος είναι χρήσιμος μονάχα στους Έλληνες. Άλλως τε, αν τα τσατίσεις αυτά τα ζωντανά, τα μεν μικρά γατιά γρατσουνάνε καί δαγκώνουν πολύ άσχημα, τα δε μεγάλα σκοτώνουν! 😉

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Ο γάτος Όσκαρ διασώθηκε δύο φορές κοντά στο Γιβραλτάρ, δηλαδή στις Ηράκλειες Στήλες!

Σύμπτωση, λέτε;

Υγ 2: Αρχίζω να σκέφτομαι ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν είχαν θεοποιήσει τη γάτα (ως θεά Μπαστέτ), μονάχα επειδή οι γάτες προστάτευαν τα με κόπο μαζεμένα σιτάρια των Αιγυπτίων από τα ποντίκια. Αλλά πως μάλλον είχαν καταλάβει κάτι παραπάνω γιά τη σύνδεση ανθρώπου καί γάτας…

Γαλλία…

Προλογικό σημείωμα

Ως κύριο θέμα του, το παρόν ιστολόγιο έχει την έρευνα στο Παράξενο. Αυτή, από τη φύση της είναι αντικείμενο που απαιτεί βραδύτητα (καί αρκετή σκέψη). Ωστόσο, επειδή άπτεται καί άλλων τομέων, όπως πχ της επικαιρότητας, πολλές φορές αναγκαζόμαστε εδώ ν’ αφήνουμε τα αιώνια προβλήματα του Παράξενου να λυθούν αργότερα (ελπίζοντας σε πιό εύκαιρες περιστάσεις), καί αναγκαζόμαστε να τρέχουμε πίσω από την επικαιρότητα. Όπως καί τώρα.

Χωρίς, όμως -τις περισσότερες φορές-, να προλαβαίνουμε να καλύψουμε τα πάντα πλήρως.

. . . . . . . . . . .

α. Οι παίκτες του δράματος

Στο σημερινό, θ’ αναλύσουμε τα τραγικά γεγονότα των ημερών στη Γαλλία.

Όμως, ας αρχίσουμε από τα πολύ βασικά.

. . . . . . . . . . . .

i. Γάλλοι

Όταν λέμε «Γάλλος», τί εννοούμε;

Το ν’ απαντήσεις: «ο υπήκοος του Γαλλικού κράτους», δεν λέει απολύτως τίποτε. (Ή, μάλλον, λέει στα κεφάλια ανθρώπων ανοήτων, οι οποίοι γεμίζουν το Διαδίκτυο με τις ανοησίες τους. Αλλά δεν μας απασχολούν ημιαγράμματα, δοκησίσοφα, άσχετα από πολιτική, καί σαφώς ανιστόρητα δίποδα.)

«Γάλλος», λοιπόν, σημαίνει ένα -σφικτό, ή χαλαρό, ανάλογα- πληθυσμιακό σύνολο, το οποίο φυλετικώς αποτελείται από:

• Το αυτόχθον φυλετικό υπόστρωμα των Γαλατών (υποσύνολο των Κελτών).
• Τους Ελληνογενείς, οι οποίοι κατοίκησαν / εποίκησαν τις περιοχές της σημερινής Γαλλίας σε διάφορες χρονικές περιόδους. (Ξεκινώντας τουλάχιστον από την εποχή του Ηρακλή, μετά με αποίκους πχ των Φωκαέων, προγόνων των Μασσαλιωτών, μετά στους χριστιανικούς αιώνες με μονοφυσίτες από Βυζάντιο / Συρία, γνωστών ως Καθαρών.) Το χρονικώς τελευταίο κύμα Ελλήνων προς εδάφη του Γαλλικού κράτους γιά μόνιμη εγκατάσταση, ήταν, φυσικά, οι Μανιάτες της Κορσικής.
• Τους Φράγκους, οι οποίοι ήρθαν από Γερμανία κατά κύματα, έχοντας ενσωματώσει στο φυλετικό τους σύνολο καί αρκετούς Κρονίους Πελασγούς. (Κυρίως της πάλαι ποτέ «φυλής Βενιαμίν», η οποία εκδιώχθηκε τόσο από την Παλαιστίνη, όσο καί από την Αρκαδία, καί τράβηξε βόρεια στην Ευρώπη.)
• Τους Νορμανδούς, οι οποίοι ήρθαν από Βορρά (Σκανδιναυΐα, μέσωι Βελγίου).
• Καί, τέλος, διάφορες μάλλον μικρές μειοψηφίες· όπως απογόνους Ρωμαίων καί λοιπών Ιταλιωτών, Καταλανούς, απογόνους βορείων Γερμανικών φύλων (Αλσατία), κτλ κτλ.

Τώρα, βέβαια, θ’ άξιζε τον κόπο να ψάξει κανείς τις προελεύσεις όλων αυτών πολύ πίσω στον χρόνο, αλλά δεν θα το πράξουμε εδώ. Δεν θα κάνουμε ούτε κάν κάποιες φευγαλέες αναφορές.

. . . . . . . . . .

ii. μούσλιμζ

Όταν λέμε ότι τη Γαλλία την καίνε «μωαμεθανοί λάθρο», τί εννοούμε;

(α) Η ηλίθια (καί …οργισμένη εναντίον των …ρατσιστών!) απάντηση εδώ είναι πως πρόκειται γιά «αυθεντικούς Γάλλους» (μωαμεθανικού θρησκεύματος), επειδή έχoυν τη Γαλλική υπηκοότητα εδώ καί τουλάχιστον δύο γενιές. Οι αυθεντικοί Γάλλοι, όμως, δεν είναι μωαμεθανοί. Είναι καθολικοί – καί σε μικρό ποσοστό (στον Νότο) αιρετικοί Αλβίγιοι, που σήμερα το κρύβουν εντέχνως. Άρα, οι καταστροφείς είναι επήλυδες – έστω, νόμιμοι.

Στους προγόνους αυτών είχε δώσει τη Γαλλική υπηκοότητα ο Ντέ Γκώλλ (ο οποίος, με κίνδυνο της ζωής του από τις αντιδράσεις των στρατιωτικών, έληξε τον πόλεμο στην Αλγερία), θεωρώντας ότι θ’ ακολουθήσουν το πολιτισμικό γίγνεσθαι της Γαλλίας, καί δεν θα εναντιωθούν στη Γαλλία στο μέλλον. (Πράγματι, οι τότε -περί το 1964- νέοι υπήκοοι της Γαλλίας, με καταγωγή απ’ όλη τη δυτική βόρεια Αφρική, όντως Γαλλόφερναν.)

. . . . . . . . . . .

[Ειρήσθω, ότι μέγιστη βλακεία των εγχωρίων «αριστερών» αποτελεί το γεγονός της επικλήσεως της υπηκοότητας των καταστροφέων, διότι τα γεγονότα της Συρίας δεν είναι μακριά. Εκεί, πολέμησαν ως μέλη του ΙΣΙΣ άτομα, που επίσης είχαν Ευρωπαϊκές υπηκοότητες από παππούδες ακόμη. Που, όμως, παράτησαν χώρες καί Ευρωπαϊκό πολιτισμό, καί πήγαν να ζήσουν σαν πρωτόγονοι καί να σφάξουν ανθρώπους.

Δεν θ’ αναλύσουμε εδώ το γιατί έγινε αυτό, αλλά είναι ν’ απορείς με τους ηλίθιους, που …απορούν με τους εξεγερθέντες μωαμεθανούς βανδάλους υπηκόους Γαλλίας, λες καί δεν το ξαναείδαν το φαινόμενο πολύ πρόσφατα.]

. . . . . . . . . . .

(β) Μία επίσης (τουλάχιστον) άστοχη απάντηση, είναι πως τη Γαλλία την καίνε μούσλιμζ λαθροεισβολείς «κακομοίρηδες», απ’ αυτούς που μπαίνουν σε πλεούμενα καί τους περισυλλέγουν οι «ψυχοπονιάρηδες» (καί μετά τους δίνουν επιδόματα, κτλ). Η αλήθεια είναι πώς αμφότερες αυτές οι ομάδες («Γάλλοι» μούσλιμζ συν λάθρο) προβαίνουν παρέα σε βανδαλισμούς – συνεργαζόμενες απολύτως.

(γ) Όμως, η κορυφαία ηλιθιότητα είναι το ότι όλοι αυτοί οι καταστροφείς είναι μωαμεθανοί, άρα είναι το ίδιο απάνω-κάτω: ίδιο σκέπτεσθαι, ίδιο πράττειν, κτλ. (Άρα, με βάση αυτό, οδηγούμαστε σε συγκεκριμένη κοινωνική / πολιτική ανάλυση γιά τα γεγονότα της Γαλλίας – εντελώς εσφαλμένη, όμως.)

Όχι, εντάξει, είναι μέν, αλλά προηγείται η φυλετική προέλευση. Βέβαια, εκτός των ανοήτων κατά φαντασίαν «κοινωνιολόγων», καί πολλοί ιμάμηδες ισχυρίζονται πως ο απανταχού μωαμεθανός είναι «αδελφός» των υπολοίπων, άρα όλοι μαζί συναποτελούν ex officio ένα «έθνος»· όμως, αυτή η αντίληψη είναι, βέβαια, τελείως εσφαλμένη – καί δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί.

Μωαμεθανοί, λοιπόν, είναι -πολύ χοντρικά- οι εξής (κυριώτερες) εθνικές ομάδες:

• Οι παλαιοί κάτοικοι της Αραβικής Χερσονήσου, σε μεγάλο ποσοστό Ελληνογενείς από πολύ παλαιά μεταναστευτικά φύλα δικά μας. (Γι’ αυτό καί η βιβλιογραφία περί Αράβων πρό του Μωάμεθ είναι επιεικώς πτωχή. Κάποια πράγματα δεν συμφέρει στους κρατούντες να θυμίζονται ευρύτερα.)
• Πακιστανοί και Μπαγκλαντεσιανοί.
• Οι Πέρσες.
• Τα διάφορα Τουρκικά φύλα.
• Διάφοροι εξισλαμισθέντες των Βαλκανίων καί της Μ. Ασίας.
• Διάφορες φυλές της Άπω Ανατολής (Μαλαίοι, Ουϊγούροι, κτλ).
• Διάφορες φυλές μαύρων της Αφρικής. (Που δέχθηκαν να κόψουν τα πουλάκια τους, γιά να γλυτώσουν από το πρήξιμο των Ιησουϊτών… παναπεί το «κήρυγμα» των τελευταίων με τη βοήθεια του βούρδουλα ως μέσου …διδασκαλίας.)
• Ένα μέρος των αρχαίων Αιγυπτίων. (Οι λοιποί συνέχισαν ως χριστιανοί Κόπτες.)
• Οι Ελληνογενείς της βόρειας Αφρικής.
• Οι Βέρβεροι.
• Καί αρκετοί εξισλαμισμένοι Φοίνικες. (Θυμηθήτε το αυτό.)

Αμφιβάλλετε γιά το τελευταίο; Κακώς. Οι Ρωμαίοι μπορεί να νίκησαν στρατιωτικώς τους Καρχηδόνιους, αλλά δεν εφήρμοσαν γενοκτονία επάνω τους. Έμεινε ζωντανός αρκετός σπόρος απ’ αυτά τα σκουπίδια! Όθεν οι Καρχηδόνιοι καί λοιποί Φοίνικες της περιοχής επέζησαν σε ικανοποιητικούς πληθυσμιακούς αριθμούς, κι αργότερα ενσωματώθηκαν στον Αραβικό (μωαμεθανικό) κόσμο, όπου υπάρχουν καί δρούν μέχρι σήμερα.

. . . . . . . . . . .

iii. (κρυπτο)Φοίνικες

Η περιοχή των Φοινίκων της Β. Αφρικής είναι περίπου αυτή (με το κόκκινο) :

Αριστερά, όπως κοιτάζουμε (Δυτική Αλγερία / Μαρόκο), είναι οι Βέρβεροι, καί δεξιά (στη Λιβύη) οι Ελληνογενείς. Όλοι αυτοί μωαμεθανοί… αλλά οι φυλετικές διαφορές είναι φυλετικές διαφορές. Με τους Ελληνογενείς, μπορείς να συνεννοηθείς. Με τους Φοίνικες, όχι. Αμφιβάλλετε, πάλι; Πόσοι (μωαμεθανοί) λάθρο μπουκάραν στην Ελλάδα πχ από την Υεμένη (που είναι φτωχή χώρα), καί πόσοι από Αλγερία / Τυνησία (που, οικονομικώς, δεν τραβάνε καί ιδιαίτερα ζόρια) ;

Χμ… λοιπόν, ξέρετε κάτι; Όταν οι κατσαπλιάδες του Μωάμεθ (ναί, του ιδρυτή της συγκεκριμένης θρησκείας) κατέλαβαν την Αλεξάνδρεια (επειδή δεν μπορούσε να στείλει ενισχύσεις η Κωνσταντινούπολη – ίσως καί με τη βοήθεια της προδοσίας του ιουδαίου δήθεν Κόπτη πατριάρχη της εποχής), άρχισαν να καίνε τη βιβλιοθήκη της, να γκρεμίζουν Ελληνικούς ναούς, κτλ, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν. Κατάλαβαν ότι είναι βλακεία να εξαφανίσουν την έτοιμη γνώση, κι άρχισαν κι αυτοί να διαβάζουν.

Ως αποτέλεσμα, οι μεσαιωνικοί Άραβες γιατροί, οι στηριζόμενοι στην αρχαιο-Ελληνική Ιατρική των Ιπποκράτη / Γαληνού / Διοσκορίδη, πετούσαν – τη στιγμή που στην Ευρώπη καλούσαν παπά να διαβάσει τον ασθενή! Επίσης, με βάση τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, έκαναν την εμφάνισή τους στο ιστορικό προσκήνιο οι περίφημοι Αριστοτελικοί θεολόγοι του ισλάμ!

Ως αποτέλεσμα του αποτελέσματος:

Όταν ο χριστιανισμός άρχισε να παίρνει Ελληνική μορφή, άρχισαν να εμφανίζονται κάτι αιρέσεις, κάτι εικονομαχίες… καί η θρησκεία-«αντιχτύπημα» του ισλάμ, που την πληρώσαμε πανάκριβα, κι εξακολουθούμε -ως Έλληνες- να την πληρώνουμε πανάκριβα.

Όταν το ισλάμ πήγε ν’ αποκτήσει Ελληνικές βάσεις, στην Αίγυπτο εμφανίστηκε η δυναστεία των (δήθεν φανατικών μωαμεθανών) Φατιμιδών, που ήταν Φοίνικες του καρακερατά από Τυνησία. Υπό την εξουσία τους, οι λοιποί μωαμεθανοί καί Άραβες …καλοπέρασαν… (Ως παράδειγμα: όταν οι Φατιμίδες έπιαναν χασικλή, του έσπαγαν τα δόντια – γιά να καταλάβετε γιά τί τέρατα μιλάμε.)

. . . . . . . . . . .

β. Ο κανόνας των πολέμων

Οι πόλεμοι γίνονται γιά την απόκτηση των αγαθών του αντιπάλου, μέν (ή, ακόμη, καί γιά σκέτη εκδίκηση), αλλά είναι βλακεία να μείνουμε σ’ αυτή την «οικονομίστικη» ερμηνεία. Πάντα έχουν καί βαθύτερα αίτια.

• Το επόμενο επίπεδο, όσο κατεβαίνουμε προς τα θεμέλια των διαφορών που λύνονται με πόλεμο, είναι το θρησκευτικό αίτιο.
• Το παρακάτω επίπεδο είναι το φυλετικό αίτιο.
• Καί το τέρμα κάτω είναι η βιολογική διαφορά των ειδών που πολεμούν μεταξύ τους.

Τά ‘χει πεί εδώ καί καιρό ο Μάρκο ντέΣάντ – καί ισχύουν απολύτως. Ποτέ μην ξεχάσετε αυτόν τον «κανόνα των πολέμων».

Στη Γαλλία, λοιπόν, αυτή τη στιγμή διεξάγεται καί συμβατικός πόλεμος (με πυρομαχικά καί πλιάτσικο), καί θρησκευτικός (με εμπρησμούς εκκλησιών), καί φυλετικός. Με μία διασαφήνιση: μην βιαστήτε να συμπεράνετε πως έχουμε τριτοκοσμικούς εναντίον της λευκής φυλής καί του πολιτισμού της… διότι «λευκή φυλή» δεν είναι μία, αλλά δύο. Μόνο που δεν θα το αναλύσουμε αυτό. Είναι τεράστιο θέμα.

Εν πάσει περιπτώσει, αν οι αμυνόμενοι του πολέμου αυτού είναι σαφώς περιγραφόμενοι, οι επιτιθέμενοι είναι κι αυτοί άλλο τόσο σαφώς περιγραφόμενοι· πιό κάτω στο κείμενο.

. . . . . . . . . . .

γ. Ερμηνεύοντας τα σημάδια

Με όλα τα παραπάνω ερμηνευτικά εφόδια στη διάθεσή μας, μπορούμε να κατανοήσουμε πολλά, αν όχι όλα, από τα φαινόμενα της εξέγερσης εναντίον της Γαλλίας.

. . . . . . . . . . .

i. Σε ατομικό επίπεδο

Βλέποντας την (αλογομούρικη) φάτσα της μάνας του νεαρού σκοτωμένου αληταρά, καταλαβαίνουμε πως αυτή είναι Φοίνισσα. Όχι «Αράβισσα» (ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό το τελευταίο).

Λοιπόν, στα διάφορα ΜΜΕ γράφτηκε (προφανώς ως κάποια προσπάθεια απάντησης στο γιατί αυτή η μανδάμ σχεδόν πανηγυρίζει, αντί να θρηνεί) ότι θεωρεί πλέον τον γυιό της «μάρτυρα του ισλάμ». (Ξέρετε, με τις παρθένες καί τα πιλάφια.) Οπότε, αφού θρησκευτικώς είναι ‘ντάξ’, γι’ αυτό πλέον όλο κυνηγάει τα φώτα της δημοσιότητας καί δεν βγάζει τον σκασμό.

Η αφεντιά μου, όμως, θα σας δώσω μία άλλη ερμηνεία:

Αυτά τα καμώματα οφείλονται στο ότι οι Φοίνικες (καί οι θρησκευτικοί τους πρόγονοι, οι Χαλδαίοι) είναι αυτοί, που πρόσφεραν παιδιά ανθρωποθυσία στον Μολώχ – καί οι μανάδες τους δεν έπρεπε να δείξουν την παραμικρή συγκίνηση.

Τώρα, αν αυτές οι παμπάλαιες Κρόνιες βρωμιές μεταμφιέστηκαν στις μέρες μας ως «μαρτυριλίκι» γιά το ισλάμ, μικρή σημασία έχει.

. . . . . . . . . . .

ii. Σε συλλογικό επίπεδο

Εφ’ όσον, λοιπόν, εντοπίζουμε Φοινικική προέλευση στον πρωταίτιο των καταστροφών, το επόμενο λογικό βήμα είναι να υποθέσουμε συσπείρωση (κρυπτο)Φοινίκων τόσο στον σχεδιασμό των καταστροφών (οι οποίες μόνον αυθόρμητες δεν είναι), όσο καί στην φυσική αυτουργία. Ακόμη κι αν οι Φοίνικες (Αλγερινοί / Τυνήσιοι) είναι λίγοι καί δεν μπορούν να κάνουν τις καταστροφές σ’ ολόκληρη τη Γαλλία μόνοι τους, έχουν ως βοηθούς ένα σωρό άλλα δίποδα, τα οποία ενεργούν καθαρά από μιμητισμό. Σαν τις μαϊμούδες. (Βέβαια, αμείβονται καί με το κατιτίς τους, από το πλιάτσικο.)

Λίγη ψυχολογία του πλήθους να ξέρει κανείς, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει γιατί γίνονται όσα γίνονται. Ποιά «δικαιοσύνη γιά τον Ναέλ» είν’ αυτή, που επιβάλλει την καταστροφή ολόκληρης της χώρας καί τους φόνους των κατοίκων της;

Τολμηρή υπόθεση η δράση των νεο-Φοινίκων ως κρυφών επικεφαλής των καταστροφών; ναί, αλλά δικαιωνόμαστε εκ του αποτελέσματος.

. . . . . . . . . . .

Οι Φοίνικες, όποτε αισθανόντουσαν δυνατοί γιά να διεξάγουν πόλεμο, δεν επεδίωκαν μόνο τη νίκη. Επεδίωκαν την οριστική καί ολιστική βιολογική εξαφάνιση του αντιπάλου τους. (Δες πχ πολέμους που περιγράφονται στην «ΠΔ».) Καί όχι μόνον, αλλά καί των ζώων του αντιπάλου τους, καί των πόλεών του… καί του πολιτιστικού του αποτυπώματος, εν γένει.

Γι’ αυτό κι έχουμε στη Γαλλία κάψιμο βιβλιοθηκών. Δεν είναι απλά γιά να σπάσουν τον τσαμπουκά των «απίστων» (όπως με τις πρώτες μέρες μετά την κατάληψη της Αλεξάνδρειας καί την πυρπόληση της βιβλιοθήκης της), αλλά -ει δυνατόν- γιά να τους εξαφανίσουν απ’ την Ιστορία. Αν δεν ισχύει αυτό, τότε τί σκατά «δικαιοσύνη» γιά το κωλόπαιδο είναι η πυρπόληση βιβλιοθήκης;

[Παρενθετικώς: γιατί ρέ παλιοτόμαρα των ΜΜΕ εξαφανίζετε τις σχετικές ειδήσεις; Ποιούς καλύπτετε, καί γιατί; ]

Επίσης, στη Γαλλία έχουμε συστηματικό κάψιμο χριστιανικών ναών. Κι όχι από τώρα, με την εξέγερση· εδώ καί χρόνια συμβαίνει. Συστηματικώς. Ιδού καί εικόνα από το Τουΐττερ (είπαμε, τα γνωστά μεγάλα «έγκυρα» καί «έγκριτα» ΜΜΕ κάνουν το κορόϊδο στην παρουσίαση τέτοιων θεμάτων), με όλες τις καμμένες καί βανδαλισμένες εκκλησίες της Γαλλίας:

καί, όπως σημειώνει ο χρήστης του Τουΐττερ που την ανέβασε,

οι βανδαλισμοί εκκλησιών ξεκίνησαν από το 2017.

Εδώ, θα παρατηρήσουμε δύο τινά:

• Πως οι καθεδρικοί της Γαλλίας (προφανέστατα) σχηματίζουν ένα είδος πλέγματος, όπως ακριβώς οι αρχαιοελληνικοί ναοί. (Τά ‘παμε εδώ αρκετές φορές: τα πλέγματα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αιθερική ενέργεια.)

Δεν το έχω ψάξει γιά την περίπτωση της Γαλλίας, πάντως από το σχήμα είναι κατ’ αρχήν ευδιάκριτες μερικές ευθείες. (Όποιος θέλει να το ψάξει, καλόδεχτος!)

• Και πως, όπως ακριβώς στην αρχαία Ελλάδα όλοι ανεξαιρέτως οι εχθροί (Γεφυραίοι, Πέρσες, Φοίνικες, Γαλάτες, Ερούλοι, Γότθοι…) κοίταζαν να πυρπολήσουν / καταστρέψουν σημεία, ή καί τα ίδια τα κέντρα του πλέγματος (Δελφούς, Προπαρθενώνα…), έτσι ακριβώς κάνουν κι εδώ τα λάθρο. (Καί οι …αυθεντικοί Γάλλοι -υπήκοοι- μούσλιμζ…)

Η καταστροφή ναών του εχθρού, πάλι, δείχνει ξεκάθαρα δύο πράγματα: (α) την φυλετική ταυτότητα των δραστών (ναί, ακριβώς: Χαλδαίοι, Φοίνικες, Βαβυλώνιοι, καί οι ιδεολογικοί απόγονοί τους)…

[Διότι, βλέπετε, πχ οι Τούρκοι κατά κανόνα τις εκκλησίες τις κάνουν τζαμιά, δεν τις καίνε, παρεκτός εξαιρέσεων. Τείνω να πιστέψω ότι, αυτοί που κάψανε την Αγία Φωτεινή της Σμύρνης, δεν ήταν ακριβώς Τούρκοι.]

…καί (β) ότι πίσω ειδικά από τους εμπρησμούς ναών υπάρχει ολόκληρο σχέδιο, εκπορευόμενο από ολόκληρο -μυστικό- ιερατείο. (…Έχει καί το ισλάμ τις αιρέσεις του, που τρώγονται αγρίως μεταξύ τους! Τί νομίσατε; Άρα, δεν είναι δύσκολο πίσω από καμιά τέτοια να κρύβεται το σατανιασμένο Κρόνιο ιερατείο των Φοινίκων.) Είναι φανερό πως τέτοιες γνώσεις (γιά πλέγματα κτλ) α-πο-κλεί-ε-ται να τις έχει ο μέσος (αγράμματος καί απελέκητος) λαθρομούσλιμ. Ούτε ο …αυθεντικός Γάλλος -υπήκοος- μούσλιμ τις έχει. Μόνον ιερατεία σκαμπάζουν από δαύτες…

…Όπως καί γνωρίζουν άριστα τις συνέπειες της έλλειψης αιθερικού πλέγματος.

Τώρα, βέβαια, παγκοσμίως οι ηλίθιοι επιμένουν πως έχουμε (σχεδόν επιβεβλημένη!!!) σύγκρουση ισλάμ καί χριστιανισμού, γιά να ρεφαριστούν κάτι αιώνες Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας.

Αλλά οι ηλίθιοι δεν έλειψαν ποτέ. Βρίσκονται παντού, όπως τα σκυλόσκατα στα πεζοδρόμια. (Κλεμμένη ατάκα από τον Τζέησον Στέηθαμ, αλλά πολύ μου ήρεσεν! 🙂 )

. . . . . . . . . . .

δ. Qui bono?

Ποιός ωφελείται;

Ας μή γελιόμαστε (σαν κάτι χαζοβιόληδες «αναλυτές», κατά δήλωσίν τους «αριστερούς» – που στα γεγονότα αυτά βλέπουν ποιός ξέρει ποιά «παγκόσμια επανάσταση των προλεταρίων»), η εξέγερση αυτή θα σταματήσει· καί σύντομα.

• Καί διότι σαφέστατα είναι …τηλεκατευθυνόμενη.
• Καί διότι δεν είναι δυνατόν κατσαπλιάδες (ακόμη καί οπλισμένοι, ακόμη καί καθοδηγούμενοι) να καταλάβουν κοτζάμ Γαλλία καί να υποκαταστήσουν την κυβέρνηση πυρηνικής δύναμης! (Εδώ ήταν φανερό πως δεν μπορούσε με τίποτε να κάνει κάτι τέτοιο η σκληροτράχηλη Γκρούπα Βαγκνέρα! Μή λέμε αστεία πράγματα!)

Τη στιγμή που θα πάρουν τα μυαλουδάκια τους (των κατσαπλιάδων) αέρα, καί θα πάνε να ξεπεράσουν τα όρια του αρχικού σχεδιασμού (καί των εντολών που έχουν), θα θεριστούν σαν τα στάχια από τα πολυβόλα του Γαλλικού Στρατού. Στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση, θα μαζέψουν τόσο βρωμόξυλο από τη Λεγεώνα των Ξένων, που θα πάρουν καί γιά την προίκα τους.

. . . . . . . . . . .

Ωστόσο, η εξέγερση αυτή έχει κάπoιους πολύ συγκεκριμένους στόχους, φανερούς καί λιγώτερο φανερούς.

• Κατ’ αρχήν, να μην ξανατολμήσει ο Μακρόν (ούτε κάποιος άλλος δυτικός ηγέτης) να προσεγγίσει τον Ανατολικό οικονομικό συνασπισμό Ρωσσίας / Κίνας, ούτε ως παρατηρητής. Ούτε γι’ αστείο!

Βέβαια, καί που θά ‘μπαινε η Γαλλία στους BRICS, αν έμπαινε, είναι φανερό πως θα έμπαινε ως δυτικός «ιός», δηλαδή διασπαστικό στοιχείο. (Άλλως τε, ο Μακρόν ήταν υπάλληλος των Ρότσιλντ, μην το ξεχνάμε.) Υπάρχει η ανάλογη περίπτωση της αγγλίτσας, που ήταν να μπεί το 1961 στην τότε ΕΟΚ σαφώς ως διασπαστικό στοιχείο (κατ’ εντολήν των ηπαπαραίων)… αλλά, κι ενώι τα έγγραφα ήταν έτοιμα γιά υπογραφές, εκείνη τη μέρα ο σπουδαίος πολιτικός ανήρ της Γαλλίας, ο Ντέ Γκώλλ, είπε «όχι» στην ένταξη της αγγλίτσας, εκφωνώντας έναν μνημειώδη λόγο. Η αγγλίτσα τελικώς έγινε μέλος δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1973, κι όταν ο Ντέ Γκώλλ ήταν ήδη νεκρός.

Σήμερα, όπως όλοι γνωρίζουμε, η αγγλίτσα είναι ήδη εκτός «Ε»Ε. Μόνο που σήμερα έχουν αλλάξει οι συνθήκες κατά πολύ. Η «Ε»Ε πόρρωι απέχει του αρχικού «πανευρωπαϊκοιύ οράματος» ηγετών σαν τον Ντέ Γκώλλ, έχοντας καταντήσει τελείως τσαντήρ μαχαλά καί τελείως εχθρική πρός τους λαoύς της. ‘Οθεν, η πρόσφατη έξοδος της αγγλίτσας από τη συμμορία της «Ε»Ε δεν μας κάνει ούτε κρύο, ούτε ζέστη. (Τη δεκαετία του 1960 όντως θα πείραζε, διότι θα τσάκιζε τα πανευρωπαϊκά όνειρα εν τήι γενέσει τους.) Να δούμε μονάχα εμείς τα ξυπνοπούλια πότε θα φύγουμε…

[Γιά να ελαφρύνουμε λίγο την ατμόσφαιρα, καθ’ ό καί καλοκαίρι: ρίξτε μιά ματιά στο πώς διαμαρτυρήθηκε εναντίον του Brexit μιά δοκτορέσσα των Οικονομικών στο Κέημπριτζ! Προχωρημένα πράγματα, λέμε! Επιστημονικά κι Ευρωπαϊκά!

Έμ, τί;! Σαν εμάς; 🙂 ]

• Κατά δεύτερον, κι εφ’ όσον τα δύο στρατόπεδα (Ανατολή / Δύση) προετοιμάζονται γιά την ένοπλη φάση του Γ’ ΠΠ, η εξέγερση στη Γαλλία είναι θηλειά στον λαιμό του Μακρόν, καί υπενθύμιση ότι θα χρησιμοποιηθούν στο πόλεμο καί τα πυρηνικά όπλα της Γαλλίας! (Θέλει-δέ θέλει ο Μακρόν κι η Γαλλία.)
• Κατά τρίτον, επειδή η εξέγερση αυτή δείχνει πως ακολουθεί κατά γράμμα τους κανόνες του αστικού αντάρτικου, ενδεχομένως καί του αστικού στρατιωτικού πολέμου (κλοπή όπλων από αστυνομικά τμήματα κλπ, πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, διασπορά τρόμου στον πληθυσμό, ψυχολογικά χτυπήματα, χτυπήματα εμβληματικών πολιτισμικών μνημείων, εμπρησμοί, χάος…), είναι μιά πολύ καλή «πρόβα τζενεράλε», ώστε να δούν οι (κατευθύνουσες αυτήν) πέραν του Ατλαντικού «υπερεσίες» (κι όχι μόνον αυτές…) τί μπορούν να καταφέρουν στην πράξη τα ανεγκέφαλα λαθρομουσλίμια, καί κατά πόσον είναι πρόθυμα να υπακούν εντολές. Έτσι, ώστε να χρησιμοποιηθούν κι αλλού – όπου χρειαστεί.
• Τέταρτον, τα θλιβερά αυτά γεγονότα συνιστούν μιά διπλή προειδοποίηση: (α) να μην αντισταθεί κανείς στη βούληση των νεοταξιτών, όποιος κι αν είναι, όσο μεγάλο κράτος κι αν διοικεί, διότι (β) είδατε πόσο εύκολο είναι να γίνει «ώπα!» κοτζάμ Γαλλία!
• Πέμπτον, το κάψιμο των εκκλησιών προετοιμάζει το έδαφος γιά μιά (ας την ονομάσουμε) «αποκήρυξη» / αναγκαστική λησμονιά του χριστιανισμού εκ μέρους των πολλών, μέσα σε μιά ομοιογενώς πιστή χριστιανική (καθολική) χώρα.

Οι άλλες μεγάλες χώρες της Ευρώπης, αλλά καί αρκετές μικρότερες, τό ‘χουν ήδη κλείσει το χριστιανικό μαγαζί. Η αγγλίτσα, με κάτι Ινδούς καί Πακιστανούς (καί δή, νεοταξίτες) καί λοιπά τριτοκοσμικά νομιστεράκια που μάζεψε, έχει καταντήσει τσαντήρ μαχαλά. Η γερμανίτσα, αδιαφορεί. Ολλανδίες, Δανίες, καί τα ρέστα, δίνουν εδώ καί χρόνια τις εκκλησίες τους γιά πάρτυ γκέηδων. Δηλαδή, γενικά μιλώντας, οι προτεστάντες καπούτ.

Μόνον ο καθολικός νότος μένει, καί πρώτος στόχος στις μέρες μας η Γαλλία. (Ως πιό ισχυρή, πιθανώτατα.) Αργότερα, θα στοχοποιηθούν γιά να γκρεμιστούν / αποχριστιανοποιηθούν η Ισπανία με την Πορτογαλία, καί η Ιταλία. Στο τέλος, τα (ορθόδοξα) Βαλκάνια θα είναι ο εύκολος μεζές των νεοταξιτών. (Ποιός ν’ αντισταθεί καί πώς; εμείς, ή η Σερβία; )

Καί τίιιι έρχεται μετά απ’ όλ’ αυτά;

Η «πανθρησκεία»!!!…

Το πιάνετε, τώρα, γιατί ο χριστιανισμός της Γαλλίας χτυπιέται μετά μανίας; Γιατί παραδίδονται στο πύρ καθεδρικοί ναοί, που είναι πολιτισμικά μνημεία αιώνων; Δεν είναι μόνον το πανάρχαιο μίσος των Φοινίκων προς τους Έλληνες καί τα πνευματικά παιδιά μας, τους Ευρωπαίους, αλλά μ’ ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια! Η εξαφάνιση του χριστιανισμού από την Ιστορία εξυπηρετεί κι άλλους σκοπούς: να κάνει στην πάντα, ώστε το κενό που θα προκύψει να καλυφθεί αλλοιώς.

. . . . . . . . . . .

Τελικώς, ποιός ωφελείται;

Τί ερώτηση! Αυτή είναι η ευκολώτερη ν’ απαντηθεί.

Ωφελούνται οι νύν άρχοντες του πλανήτη, τύπου Σβάμπ, που δείχνουν στους πάντες τα δόντια τους, ώστε να μην τους αντισταθεί κανείς· καί τα σχέδιά τους («Ατζέντα 2030», κτλ) να συνεχίσουν απρόσκοπτα, μέχρι τελικής καταστροφής των ανθρώπων.

Το πέπλο της πλάνης

α. Ζουζούνια τρώτε; να σας σερβίρω;

Δεν χαμογελάει κανείς με τα κακά νέα, παρεκτός αν δικαιώνεται η λογική του. (Καί διατί να το κρύψωμεν, άλλως τε; Χαμογελάω κι όταν αποδεικνύομαι πιό έξυπνος απ’ «αυτούς», καί τους διαβάζω σαν ανοιχτό βιβλίο.)

Ως ενημερωμένα άτομα, πιστεύω ότι τις ειδήσεις τις ξέρετε, γιά τους νεοταξίτικους στόχους να τρώμε έντομα καί σκουλήκια. (Ήδη υπάρχουν σε μερικά πρόσθετα τροφίμων στο εμπόριο. Αν θέλετε, ψάξτε καί γιά τα «Ευρωπαϊκά» νομοθετικά κ@λόχαρτα των σχετικών υγειονομικών διατάξεων.)

Πάρτε, όμως, κι αυτήν εδώ την πολύ πρόσφατη είδηση!

Δηλαδή;

Δηλαδή, το ένδοξον Γιουνιβέρσιτυ όφ Θεσσάλια, εδρεύον κυρίως εις τον κοσμοπολίτικον Βόλον, προχώρησε στην δημιουργία εντομο-τροφών γιά το εμπόριο – γιά ζωοτροφές, αλλά καί γιά ανθρώπους. (Ανθρώπους· όχι αράχνες, ούτε χελιδόνια. Καλά διαβάσατε.) Μάλιστα, θα μας κουβαληθούν κι άλλοι λεβέντες από το εξωτερικόν, γιά να δούν πώς προχωράει η δουλειά. (Γράφει η είδηση.)

«- Ωραία, ρέ Εργοδότη, καί τί μας το λες; Κάποιος θα το ξεκινούσε, κάποιος θα εισέπραττε ‘Ευρωπαϊκά’ κονδύλια… Κι αν αυτό είναι το -επιβαλλόμενο- μέλλον της ανθρωπότητας, πού είναι το παράξενο;»

. . . . . . . . . . .

β. Παπατζηλίκια

Κοιτάχτε…

Εδώ, δεν γράφουμε ήδη γνωστά πράγματα. Επομένως, γιά να καθήσουμε ν’ ασχοληθούμε, κάποιον λάκκο έχει η φάβα.

Ποιόν;

Λοιπόν, το έμβλημα του Γιουνιβέρσιτυ όφ Θεσσάλια είναι αυτό εδώ:

Εντάξει, δεν το λες και πρώτη μούρη από έμπνευση, ή ομορφιά. Αλλά τί απεικονίζει; (Σαφώς όχι τον καλόγερο Ακάκιο απάνω στον γάϊδαρο, που πάει ν’ αγοράσει μακαρόνια Μίσκο!)

Οι περισσότεροι θα πήτε ότι απεικονίζει έναν κένταυρο, καί μάλιστα τον Χείρωνα.

Γιά τον κένταυρο συμφωνώ, αλλά γιά τον Χείρωνα όχι. Γιατί;

Διότι, πουθενά μέσα στα ιδρυτικά διατάγματα του γιουνιβέρσιτυ δεν αναγράφεται σαφώς η λέξη «Χείρων»!!!

. . . . . . . . . . .

Με την επιφύλαξη πως ίσως έχω κάνει κάποιο λάθος, θα σας πω τα παρακάτω – γιά να τα ελέγξετε κι εσείς:

Το ενθάδε γιουνιβέρσιτυ, τα (κατά βάσιν, τρία) ιδρυτικά του διατάγματα (μαζί με τις τροποποιήσεις τους) παλιότερα τα είχε στην κεντρική σελίδα του, αλλά σήμερα δεν τα έχει. Γίνεται μνεία τους στη Γουΐκι στο οικείο λήμμα, αλλά βρήκα (εύκολα) μονάχα το δεύτερο, κι αυτό σε σκαναρισμένη μορφή εκτυπωμένης σελίδας, όχι σε .pdf . Επίσης, το Εθνικό Τυπογραφείο δεν -φαίνεται να- τα έχει! Η ευρετηρίασή του σταματάει το 1992, αλλά γιά παλιότερα τίποτε. (Χρησιμοποίησα το ψαχτήρι του, αλλά γιόκ.)

Ωστόσο, αρκετά χρόνια πρίν (καί γιά τους ίδιους λόγους που τα έψαξα καί σήμερα – δές παρακάτω) τα είχα διαβάσει, καί η λέξη «Χείρων» απλά δεν υφίσταται πουθενά. (Όμως, θα παρακαλούσα να ρίξετε κι εσείς ένα ενδελεχές ψάξιμο, γιά να βεβαιωθείτε 100%.)

Όθεν, συμπεραίνουμε ότι πρόκειται γιά έναν τυχαίο κένταυρο ζωγραφισμένον στο έμβλημα, καί περασμένον (με ψυχολογική ταχυδακτυλουργία / παπατζηλίκι) στο ασυνείδητο του θεατή, ως δήθεν Χείρωνα. (Η δέ Γουΐκι κάνει κραυγαλέο λάθος, που τον ονομάζει Χείρωνα.)

Καί ακριβώς στο σημείο αυτό, το θέμα μας αρχίζει να ζεματάει.

. . . . . . . . . . .

γ. Τί ήταν οι κένταυροι;

Οι (μισοί άνθρωποι / μισοί άλογα) κένταυροι ήσαν μυθικά πλάσματα. Αλλά, με την εξαίρεση του Χείρωνα καί του -ίσως και ονοματοδότη του σημερινού Βόλου- αδερφού ( ; ) του, του Φόλου, καθόλου καλά παιδιά. Παράβαλλε τον (με χημικές καί βιολογικές γνώσεις) Νέσσο, που οδήγησε τον Ηρακλή στην αυτοκτονία.

Πολλοί λένε πως επρόκειτο γιά ομάδες εφίππων νομάδων, ίσως καί ληστών· οι δέ αρχαίοι ημών είχαν ως αγαπημένο εικαστικό θέμα τις Κενταυρομαχίες. (Μία ήταν μεταξύ Κενταύρων καί Λαπιθών, αλλά -αν δεν κάνω λάθος- υπάρχει κι άλλη, με τον Φόλο που άνοιξε μιά κανάτα με καλό κρασί, δώρο του θεού Διονύσου, καί μαζεύτηκαν απρόσκλητοι μουσαφιραίοι απ’ το άρωμα του κρασιού κι έγινε χαμός.)

Ωστόσο, επειδή η Μυθολογία μας έχει πολλαπλές αναγνώσεις, μπορούμε… θ’ αποτολμήσουμε να πούμε ότι οι Κένταυροι επίσης:

• ήταν (είναι ακόμη; ) αιθερικά πλάσματα, ή / καί
• ήταν παρατημένα βιολογικά πειράματα μιάς απώτατης αρχαιότητας.

[Έμ;! Όταν ως πατέρας του Χείρωνα αναφέρεται ο Κρόνος, τί περιμένεις; Βρωμάει Ατλαντίδα -με βιολογικά πειράματα- η δουλειά!]

Τούτων ειπωθέντων, ήξερα από την αρχή ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ειλικρινά σας λέω, περίμενα ότι κάτι θα κάνουν στο μέλλον με «απαγορευμένα» βιολογικά πειράματα, αν καί το γιουνιβέρσιτυ δεν είχε (καί δεν έχει) τμήμα Βιολογικό.

Καί, όπως βλέπετε, δικαιώθηκα πλήρως.

Αν τά ‘λεγα αυτά πρίν δέκα χρόνια, ακόμη καί σε κύκλους «ψαγμένων» (εκτός από τη στενή μου παρέα), είναι σίγουρο πως θά ‘τρωγα δούλεμα. Αλλά, χαλάλι η υπομονή!

Τώρα, θα μου πείς: «- Καί πού ξέρουμε εμείς ότι αυτά τά ‘ξερες από τότε (από μιά δεκαπενταετία πρίν, παρακαλώ! – να είμαστε ακριβείς!), ενώι θα μπορούσες να τά ‘χεις σκεφτεί μόλις σήμερα; Τί αποδείξεις έχεις, ότι λες αλήθεια;»

Χμ…

Ας πούμε, ότι παρακάτω ακολουθούν οι αποδείξεις που ζητήσατε.

. . . . . . . . . . .

δ1. Σύμβολα καί ποδιές …οικοδόμων

Εάν νομίζετε ότι τα σύμβολα,

• όχι μονάχα οργανώσεων (φανερών, ή μυστικών),
• όχι μονάχα δημοσίων υπηρεσιών (συμπεριλαμβανομένων των «υπερεσιώνε»),
• όχι μονάχα κομμάτων,
• όχι μονάχα στρατιωτικών μονάδων,
• όχι μονάχα πανεπιστημίων,
• όχι μονάχα εταιρειών,
• όχι μονάχα…,
• όχι μονάχα…,
• όχι μονάχα… (κτλ κτλ),

είναι απλώς συλλήψεις της φαντασίας κάποιου εκάστοτε γραφίστα, καλύτερα να μή συνεχίσετε την ανάγνωση του παρόντος.

Επίσης, εάν νομίζετε ότι στα πανεπιστήμια

• οι ιδέες διαδίδονται κουτουρού (κι όχι με οργανωμένο σχέδιο), επειδή κάποιοι (ρομαντικοί; κολλημένοι; ) διδάσκοντες τις γουστάρουν – έτσι, τόσο απλά, ρέ παιδί μου,
• ή ότι η έρευνα διεξάγεται γιά το καλό της ανθρωπότητας, κάθε φορά υπό την επίβλεψη ενός προφέσσορα με ήθος καί αγαθές προθέσεις,
• ή ότι οι προφέσσορες παγκοσμίως δεν γουστάρουν να φοράνε …ποδιές οικοδόμων τις νύχτες,
• ή ότι υπάρχουν δέντρα, που (αντί γιά φρούτα) βγάζουν λεφτά, γιά να πληρώνονται τα γιουνιβέρσιτυζ,
• η ότι (εντάξει, δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα! lol!!!) αυτοί που δίνουν τα λεφτά, δεν επιβάλλουν με το στανιό τις απόψεις τους (σέβονται την ακαδημαϊκή ελευθερία, παναπεί – ναί, πώς;!),

τότε καλύτερα να πάτε σε μιά ακρογιαλιά με γυμνιστές καί γυμνίστριες. Θα περάσετε καλά, πιθανώτατα θα βρήτε το ταίρι σας… καί, πού ξέρετε; μπορεί να κάνετε καί κανένα παιδάκι. Νά ‘χετε ένα στήριγμα καί γιά τα γεράματά σας, βραδερφέ.

Το παρόν μπλόγκι, όμως, αφήστε το στην ησυχία του.

«- Καί γιατί να πιστέψουμε αυτά που λες, ρέ ανόητε Εργοδότη;»

Εντάξει, άν δεν θέλετε, δεν θα σας βάλω καί το πιστόλι στο κεφάλι! Αν, όμως, θέλετε να με πιστέψετε, ισχύουν όσα λέω, διότι…

. . . . . . . . . . .

δ2. Η ιστορία μας συνεχίζεται

Θα σας θυμήσω μονάχα ένα πράγμα, που ήδη γνωρίζετε: ότι το «παράρτημα» του Σέρν στο Νεοχώρι Πηλίου δεν τό ‘φτιαξα εγώ. Αλλά το Γιουνιβέρσιτυ οφ Θεσσάλια!

[Θυμηθήτε, ακόμη, ότι μέχρι σήμερα κανείς δεν μας έδωσε μιά άλλη ερμηνεία, γιά το τί δουλειά έχει το Σέρν στη «μέση του πουθενά» στο Πήλιο… αν υποτεθεί πως εγώ λέω παλαβωμάρες.]

‘Ντάξ’, τώρα; Πειστήκατε;

Λοιπόν, θα σας πω καί καναδυό πραγματάκια ακόμη, που δεν τα γνωρίζετε.

. . . . . . . . . . .

i. Όχι τυχαίως

Πρώτον, ο Βόλος δεν επελέγη τυχαία γιά ίδρυση γιουνιβέρσιτυ.

Βέβαια, από προπολεμικά ήταν πόλη πλουσίων εμπόρων καί εργοστασιαρχών (άρα καί κουλτούρας), ήταν καί μεγάλη πόλη, όθεν δικαίως ο γέρο-Γεώργιος Παπανδρέου (κάπου το 1964-65) είχε σκοπό να φτιάξει γιουνιβέρσιτυ ενθάδε. Πράγμα που ματαίωσε η χούντα του 1967, φοβούμενη το (ανύπαρκτο, πλέον, μεταπολεμικώς) «κόκκινο» προλεταριάτο των εργοστασίων. (Από το τέλος της δεκαετίας του 1950, ο Βόλος μεταβλήθηκε σιγά-σιγά σε πόλη δημοσίων υπαλλήλων.) Τελικώς, το γιουνιβέρσιτυ ιδρύθηκε 20 χρόνια αργότερα, το 1984.

Αυτή είναι η «εγκόσμια» εξήγηση, του φυσικού επιπέδου.

Ωστόσο, είναι φανερό πως, εκείνο που ενδιαφέρει «αυτούς», είναι τα μυστικά της Ιωλκού καί της γύρω περιοχής. Καί είναι φανερό, ειδικά σε όσους-ες έχετε ακουστά τους «αστικούς (καθόλου, μά καθόλου…) θρύλους» γιά τα δίκτυα των σπηλαίων της περιοχής, κτλ κτλ κτλ.

Επίσης, ρόλο παίζει καί η ιδιαίτερη «αύρα» της περιοχής.

Οπότε, τί καλύτερο γι’ «αυτούς» να υπάρχει μιά ομάδα έξυπνων καί μορφωμένων δικών τους ατόμων, που θα σκαλίζουν αυτά τα πράγματα, έχοντας ως κάλυψη καί ορμητήριο ένα σοβαρό ίδρυμα;

Η αλήθεια είναι πως, τους προφέσσορες του γιουνιβέρσιτυ δεν τους έχει πιάσει ακόμη το ραντάρ μου να χώνονται εκεί, που δεν πρέπει να χωθούν. Ωστόσο, υπάρχει μία ομάδα ατόμων, με πολύ έμμεση σχέση με το γιουνιβέρσιτυ, που ήδη άρχισε να χώνει τη μούρη της· καί ναί, γνωρίζω άριστα τα χαμπέρια της. Αλλά, την προειδοποιώ: κόφτε το, λεβέντες, διότι δεν ξέρετε τί μπορεί να σας ξημερώσει, εκεί που πάτε να ψάξετε. Αν νομίζετε ότι εντάξει, έτσι απλά βρίσκουμε αρχαία καί τα τσεπώνουμε καί δεν τρέχει τίποτε, σας λέω πως (στην περίπτωση της Ιωλκού) είναι καλύτερα να σας την πέσει μπουλούκι ληστών μαχαιροβγαλτών. Είπα καί ελάλησα, καί αμαρτίαν ούκ έχω.

Σας βεβαιώνω ότι παρόμοια ομάδα με …μεγάλες μύτες υπάρχει καί γιά την αρχαία Κρήτη. (Κι αυτή έχει πιαστεί στα ραντάρ του γράφοντος.)

Ειλικρινά, δεν ξέρω τί γίνεται μ’ αυτό το …άθλημα, ίσως υπάρχουν κι άλλες ανά την Ελλάδα· αλλά, μιλάω γιά όσες γνωρίζω.

. . . . . . . . . . .

ii. Οι «μαύρες» έρευνες στη Βιολογία

Οι «μαύρες» βιολογικές έρευνες είναι της μοδός, το γνωρίζετε άριστα. Νεο-Ατλαντίδα γίναμε!

Λοιπόν, όταν έμαθα τα σχετικά με τις σκουληκοτροφές του «Θεσσάλιαν», δεν εξεπλάγην καθόλου. (Σας είπα, ότι περίμενα κάτι τέτοιο από αρκετά χρόνια πρίν.) Ωστόσο, το ότι διέπραξαν βιολογική ύβριν μία φορά, δεν σημαίνει ότι δεν θα ξαναδιαπράξουν κι άλλες – ίσως καί χειρότερες.

Μόνο που το θέμα της υβρεο-Βιολογίας δεν περιορίζεται στον Βόλο. Έχω ενδείξεις ότι προσεχώς θα παίξει αγρίως σ’ όλη την Ελλάδα (θυμηθήτε: κοροϊδοϊός – καί πού ‘σαι ακόμη!… ήδη άρχισαν τις από τηλεοράσεως μαλακίες γιά τον δήθεν επερχόμενο «ιό Χ», κτλ κτλ), αν καί η Ιατρική Σχολή του «Θεσσάλιαν» τήρησε μετριοπαθή στάση υπέρ των εμβολιασμών. Δεν ήταν από τους αναφανδόν γλείφτες.

Τώρα, το τί θα κάνει στο μέλλον το εντόπιον γιουνιβέρσιτυ, δεν μπορώ ακόμη να το προσδιορίσω επακριβώς. Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι θα πάρει το μέρος των νεο-Ατλάντων…

…διότι καί οι αυθεντικοί Άτλαντες είχαν βάλει στο μάτι την περιοχή, καί αναχαιτίστηκαν στην Όθρυ, μόλις 50 χιλιόμετρα μακριά.

. . . . . . . . . . .

ε. Το πέπλο της πλάνης

Όλα ξεκίνησαν από ένα σύμβολο. Εντάξει, κι από την προσωπική περιέργεια του γράφοντος.

Είδατε, όμως, πόσο εύκολο είναι να κοροϊδέψει κανείς μεγάλα πλήθη ατόμων.

Ναί, το ρητό λέει: «- Μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους γιά πολύ καιρό, πολλούς γιά λίγο καιρό, αλλά όχι όλους γιά όλον τον καιρό!» Σωστά, αλλά το θέμα είναι να μπορέσεις να κοροϊδέψεις, μέχρι να γίνει η δουλειά σου! (Κι αυτό, δεν το λέει το ρητό.) Καί μετά, ας σε ανακαλύψουν. Δεν θα έχει απολύτως καμμία σημασία. Όπως κάνουν οι εγκληματίες, που την κοπανάνε στο εξωτερικό αμέσως μετά το έγκλημα, ή οι πωλητικοί πρίν τις εκλογές. (Μέχρι να ψηφιστούν, παναπεί. Μετά, σκύβε καί σκάβε, ώ «κυρίαρχε» λαέ!)

Έτσι, λοιπόν, το πέπλο της πλάνης (ή Μάτριξ, ή όπως αλλοιώς λέγεται) είναι πανεύκολο να πέσει μπροστά στα μάτια των ανθρώπων καί να τους σκοτίσει το μυαλό.

Εκλογές έγιναν πολλές φορές, καί «πανδημία» κοροϊδοϊού μία. Όλες τις φορές, όμως, ο λαός (στο μέγιστο ποσοστό του) πλανήθηκε. Εντάξει, δέ λέω, το να καταλάβεις τα σύμβολα (το τί δύναμη κρύβουν, δηλαδή) ανάγεται σε σαφώς δυσκολώτερο επίπεδο, καί προαπαιτεί σχετικές γνώσεις καί κάποια εξοικείωση. Όμως, καλά θα κάνει ο Έλληνας να διώξει το πέπλο της πλάνης μπροστά από τα μάτια του… αν κι όχι εύκολη δουλειά, διότι απέδειξε πως την πατάει εύκολα – πχ κάθε φορά στις εκλογές. Όμως, πρέπει ν’ ανοίξει τα μάτια του…

…γιά να δεί την όμορφη ολόγυμνη Αλήθεια – καί να σωθεί!

Τα πέπλα είναι μονάχα της πλάνης.

Η πιθανή δεύτερη 29η/05/1453 της 2ας/06/2023

…Άλλως, ο κουκλοχαιρετάκιας στο Όροc!

. . . . . . . . . . .

Οι ειδήσεις λένε ότι, από τις 3 μέχρι τις 5 Ιουνίου τρέχοντος έτους (Σαββατοκύριακο καί Δευτέρα), ο κουκλοχαιρετάκιας πάει να επισκεφθεί το Άγιο Όρος.

[Βέβαια, μαθημένα τα βουνά στα χιόνια: οι αρδ του συνδέσμου, όπου σας παραπέμπω, δεν παρέλειψαν να γράψουν μ@λακίες· καί δή, μαζεμένες σε μισή πρόταση. Τη διήμερη επίσκεψη (μία διανυκτέρευση) την αποκαλούν «τριήμερο», την προσδιορίζουν δέ στις 3 καί 4 Ιουνίου. (Αλλά, αφού είναι τριήμερο, τί απέγινε η τρίτη ημέρα; )

Τί να πείς…]

Καί γιατί να μην πάει, δηλαδή; πάλι τζάμπα θα τού ‘ρθει, τραπεζώματα θά ‘χει, κι από γυναίκες (που δεν θα υπάρχουν) δεν έχει τόσο μεγάλη ανάγκη αυτός. 🙂

Ωστόσο, τίθεται ένα ΜΕΓΙΣΤΟ θέμα:

Εάν θα τον αφήσουν οι καλόγεροι να μπεί σ’ εκκλησία, επειδή είναι αφωρισμένος.

Μπερδεγουoυέη, οι ιεροί κανόνες επί του θέματος είναι σαφέστατοι:

• Οι κατηχούμενοι μπαίνουν μέχρι τον πρόναο.
• Οι ήδη βαπτισθέντες πιστοί μπαίνουν στον κυρίως ναό, οι δέ άντρες καί στο ιερό, αλλά από τις πλαϊνές πόρτες.
• Στο ιερό, από την κεντρική πόρτα («Ωραία Πύλη») μπαίνουν μόνον οι κατέχοντες ιερατικό αξίωμα, από διάκονο καί πάνω. (Ιερατικό αξίωμα είναι καί ο «αναγνώστης»· πιό κάτω από τον διάκονο όμως, αυτός.)
• Οι χριστιανοί άλλων δογμάτων, καθώς καί οι αλλόθρησκοι, μπορούν να μπούν στον κυρίως ναό, αρκεί να τηρούν σεμνή στάση καί να μην ενοχλούν καθ’ οποιονδήποτε τρόπο. (Πχ σε γάμους δικών μας.)
• Αλλά, οι αφωρισμένοι παραμένουν έξω, χωρίς κανένα δικαίωμα να μπούν μέσα.

Κανονικά, λοιπόν, καί σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες, πρέπει να τον αφήσουν στην παραλία, να χαζεύει τους ταρσανάδες των μονών καί τις ψαρόβαρκες – καί να μην του επιτρέψουν την είσοδο σε εκκλησία επ’ ουδενί.

Μή κανονικά…

. . . . . . . . . . .

Εδώ, τώρα, ίσως αναρωτηθήτε πολλoί γιατί ασχολούμαι μ’ αυτό το θέμα. Καί δικαίως θ’ αναρωτηθήτε· διότι, αν ήταν να επιβάλω εγώ την τήρηση των ιερών κανόνων, θα γινόμουν αρχιεπίσκοπος… καί, ίσως, πατριάρχης. Σας βεβαιώνω, όμως, πως ουδέποτε είχα τέτοιες φιλοδοξίες! 🙂

Πέρα από το ότι με βρίσκει τέρμα αντίθετον η διπροσωπεία («- Δάσκαλε που δίδασκες, καί νόμους δεν εκράτεις!» – κι εννοώ σε περίπτωση που τον αφήσουν να μπεί σε ναό), κι όχι μονάχα στην τήρηση των κανόνων μιάς θρησκείας, αλλά σε κάθε δραστηριότητα κάθε κοινωνίας ανθρώπων, με την επίσκεψη κουκλοχαιρετάκια στο Όροc τίθεται το εξής ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΟ δίλημμα στους οικοδεσπότες:

• Εάν τον αφήσουν να μπεί…

…Τότε καταρρέει τελείως η εικόνα, που έχει γιά το Όροc η πλειοψηφία των Ελλήνων. (Ότι, δηλαδή, αποτελεί κιβωτό καί «βράχο» παραδόσεων, κτλ κτλ κτλ.) Καταρρέει, επίσης, ΌΛΟ το αφήγημα των «προφητειών» από «σοφούς γεροντάδες», κτλ κτλ – είτε αυτές είναι αληθινές (οπότε, γίνεται πραγματική ζημιά), είτε είναι ψεύτικες (οπότε, γίνεται πραγματική ζημιά σε διάφορα …πρακτορεία εκτός Ελλάδος).

Ο καθένας, δέ, θα σκεφτεί -καί πολύ σωστά- ότι τα «Ευρωπαϊκά» φραγκάκια (γιά δήθεν αναστηλωτικά έργα στις μονές, κτλ) αγόρασαν καί συνειδήσεις.

• Εάν, πάλι, δεν τον αφήσουν να μπεί…

…Τότε, ναί μέν, στέκεται ακλόνητη όλη η αίγλη του Αγίου Όρους, καθώς καί οι «προφητείες» από «σοφούς γεροντάδες» (που, ελπίζουμε, να είναι αληθινές),…

…αλλά τους μοναχούς τους προσμένει η τρομερή εκδικητικότητα ενός σατανιασμένου ατόμου.

Οπότε, παλληκάρια των μονών, τί δεί πράξαι; Εδώ σε θέλω!!!

. . . . . . . . . . .

Εδώ καί χρόνια, πολλοί λένε ότι το Όροc έχει διαβρωθεί άσχημα – από «Ευρωπαϊκά» λεφτά, από πωλητικές σκοπιμότητες, κτλ. Πράγμα που φάνηκε καθαρά με τον «πόλεμο», που έστησαν οι υπόλοιπες μονές εναντίον της Εσφιγμένου. Αλλά, κυρίως όταν (προσφάτως) καμπόσοι ηγούμενοι συλλειτούργησαν με τους σχισματικούς / έκπτωτους / όχι φανατικούς άντρες, που το Φανάρι (γλείφοντας τον κώλο των ηπαπάρα) τους χειροτόνησε αντικανονικώς επισκόπους Ουκρανίας. (Αμερικανόφιλους, εννοείται.)

Στην περίπτωση εκείνη, το δικαιολόγησαν με το ότι οι μονές υπάγονται απ’ ευθείας στον Βοθρολυμαίο, δέχθηκαν εκβιασμό… κι εφ’ όσον είναι καλόγεροι (κι έδωσαν όρκους υπακοής), αναγκαστικά θα υπάκουγαν.

Εδώ, όμως, δεν έχει «μά» καί «μού».

Σας έχω πεί, ότι με τα εθνικά θέματα ΔΕΝ παίζουμε. Κι ότι ο πραγματικός πατριώτης σήμερα δεν είναι αυτός, που πάει με κάποιο (μ)πατριωτικό κόμμα γιά να μπεί στη Βουλή, αλλά αυτός που βάζει το κεφάλι του στον τορβά με τις οχιές.

. . . . . . . . . . .

Μόλις παραπάνω, έγραψα γιά «εθνικά» θέματα, ενώι με πρώτη ματιά είναι φανερό πως έχουμε ένα θέμα καθαρά θρησκευτικό· εσωτερικό του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος.

Ή, μήπως, όχι;

Εξηγώ, όμως.

Προσωπικώς, θεωρώ πως το Άγιο Όρος εντάξει, έχει μιά φήμη καί μιά αίγλη, αλλά δεν θεωρώ ότι από θρησκευτικής πλευράς είναι κάτι το ξεχωριστό. Γιατί; Διότι μοναστήρια υπάρχουν κι αλλού. Ακόμη, διότι κι ο παπάς της ενορίας δίνει ευλογία, αν τη ζητήσεις. (Αφού ο Θεός είναι πανταχού παρών, τί πρόβλημα υπάρχει; Είν’ ανάγκη να πας στον Άθω; )

Από την άλλη, όμως, θεωρώ ότι το Άγιο Όρος συμμετέχει στην εθνική μας παρουσία καί προβολή, ως ένα από τα δυνατά μας εθνικά «ατού». (Αν και θα μου επιτρέψετε να μην αναλύσω τα γιατί καί τα πώς.) Οπότε, η τυχούσα πτώση καί καταστροφή της δημόσιας εικόνας του στα μάτια των Ελλήνων, δεν θα είναι απλά ένα ακόμη σύμπτωμα της ηθικής παρακμής των καιρών μας, αλλά θα είναι ζημιά τρο-με-ρή… καί ΜΗ επανορθώσιμη.

Κάτι σαν επανάληψη της 29ης Μαΐου 1453 στις 2-5 Ιουνίου 2023.

Σα να μή βάλαμε καθόλου μυαλό, 570 χρόνια μετά.

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, γιάαα να δούμε τί θα γίνει τελικώς! Θα μπεί, ή δεν θα μπεί;!

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Αδελφοί καί πατέρες του Όρουc, έχετε ελάχιστες ημέρες διαθέσιμες να φτιάξετε καινούργιες σημαίες με τον δικέφαλο αετό, με αντεστραμμένα τα χρώματα: κίτρινος / χρυσαφί ο αετός, μαύρο το φόντο.

Βλέπετε, οι Βυζαντινοί, από τότε που παράτησαν το Χριστόγραμμα ως εθνικό τους σύμβολο, καί υιοθέτησαν το λάβαρο της ακολουθίας της Αγνής της Φράγκας, καί αντέστρεψαν τα χρώματα του αρχικού…

…εισέπραξαν δύο Αλώσεις!

Μετά από τις οποίες, όχι απλώς δεν είχαν ούτε σώβρακα να βάλουν, αλλά δεν είχαν πλέον μήτε τα κεφάλια τους!

Προσέξτε, διότι ούτε η Ιστορία λέει αστεία, ούτε τα σύμβολα είναι παίξε-γέλασε.

Εάν συνεχίσετε με δικέφαλο αετό μαύρο σε κίτρινο φόντο, θα έχετε την ίδια ακριβώς τύχη με τα ινδάλματά σας του 1204 καί του 1453. (Το δέ χρονικό σημείο καμπής, απ’ όπου αρχίζει η τρελλή κατηφόρα, είναι ακριβώς οι μέρες της επίσκεψης του κουκλοχαιρετάκια.)

Το παρόν ιστολόγιο έχει προειδοποιήσει από παλιότερα μία φορά πάντα ενδιαφερόμενον, καί τώρα προειδοποιεί δεύτερη όλο το Όροc. Τρίτη δεν θα υπάρξει· ούτε: «- Δεν ξέραμε!».

Ούτε συγνώμες, ούτε κλάψες. Εν τώι Άιδηι, ούκ έστιν μετάνοια.

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Το ότι ο ακατονόμαστος πάει στο Άγιο Όρος, γιά να τη σπάσει στους ψηφοφόρους του κόμματος Νατσιού καί να τους πάρει με το μέρος του (εν όψει επαναληπτικών εκλογών), το θεωρώ χαζό αστείο. Αυτός ο ισχυρισμός δεν αντέχει σε σοβαρή πολιτική ανάλυση.

Καλύτερα θα είναι να σκεφτεί κανείς, τί αφήνει πίσω του το συγκεκριμένο άτομο, όπου πατάει το ποδάρι του. (Συντρίμμια καί κακοτυχία αφήνει.)

Οπότε… μήπως έχει τίποτις εντολές να μεταφέρει εκεί μαύρη ενέργεια, κι άμα πιάσει, έπιασε;

Μ’ άλλα λόγια: τί ρόλο παίζει το Όρος υπέρ Ελλάδος; Έ! Να φάει μαύρη μαγεία, κι αν δεν αντέξει στη «μαύρη» επίθεση, να σταματήσει να τον παίζει!

. . . . . . . . . . .

Ισχύει;

Ξέρω καί ‘γώ;!… Είναι γνωστό πως κάνω παλαβές σκέψεις. Μία πάνω, μία κάτω… δεν έχει σημασία.

Πάντως, σας έχουμε αφηγηθεί εδώ πως η καταστροφή της ίδιας της Ακρόπολης (τουλάχιστον τις δύο πρώτες ιστορικώς γνωστές φορές, ως κέντρου ενός αιθερικού πλέγματος ευζωΐας των κατοίκων της Αθήνας καί Αττικής), δεν ήταν γεγονός τυχαίο. Κάντε, λοιπόν, τον συσχετισμό. Καθώς κι αναρωτηθήτε ποιοί ήταν αυτοί, που κατέστρεψαν την Ακρόπολη. (Ώ, ναί! «Αυτοί»! Οι γνωστοί! Όμαιμοι καί ομόφυλοι αυτουνού. Στη δεύτερη περίπτωση, φυσικοί αυτουργοί ήταν οι Πέρσες, οκ, αλλά με συμβουλές «αυτών».)

. . . . . . . . . . .

Υγ 3: Το ξέρω ότι ο άγιος Παΐσιος είπε (αφηγηθείς μιά διδακτική θρησκευτική ιστορία) πως σε τέτοιον λαό (διεφθαρμένον) ταιριάζουν τέτοιοι -καί θρησκευτικοί- ηγέτες (διεφθαρμένοι). Αλλά τίποτε δεν είναι απόλυτο, ακόμη κι αν το είπε ο λαοφιλής άγιος.

Σας έχω δώσει το παράδειγμα με τον Πλαστήρα, που διοικούσε τάγμα αγριανθρώπων… που ο καθένας ήταν έτοιμος να του φυτέψει μιά σφαίρα στο κεφάλι, λόγωι διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Αλλά, μετά τη μάχη του Σκρά, όπου ο Πλαστήρας από μόνος του ξελάσπωσε το τάγμα του, έγινε γιά τους (βασιλόφρονες) ευζώνους του ένας μικρός θεός, στο όνομα του οποίου έπιναν νερό!

Πάνε καί οι σφαίρες γιά το κεφάλι του, πάνε κι όλα….

. . . . . . . . . . .

Υγ 4: Μιά κι ο λόγος γιά Παΐσιο, διάβασα ότι μία ανηψιά του συμμετέχει ως υποψήφια στο κόμμα Νατσιού. Διάβασα, όμως, ακόμη (παρεκτός κι αν είναι τρολλιά) ότι η ίδια δηλώνει …βουδδίστρια!!!

Ας δηλώνει ό,τι γουστάρει η γυναίκα· αλλά, με τόση πολλή τρέλλα που κυκλοφορεί, τί να σου κάνουν κι οι ανθέλληνες ξένοι, ή οι προδότες, ή οι στρατιές των λάθρο! Όπως πάμε, σε λίγο είμαστε να παίρνουμε τα βουνά.

Από μόνοι μας.

ΤΝ, ΝΤ, καί ΝΔ!

Τ’ είν’ τούτα, τώρα, ωρέ Εργοδότη;

• Τεχνητή Νοημοσύνη.
• ΝανοΤεχνολογία. (Όχι τα νανογιλέκα του Σπυραδώνιδος. Η κανονική νανοτεχνολογία.)
• Και το κόμμα του κουκλοχαιρετάκια.

Έ, ωραία, καί πώς συνδυάζονται αυτά;

. . . . . . . . . . .

Κοιτάχτε…

Είχα την τιμή στη ζωή μου να γνωρίσω μερικές από τις εξυπνότερες Ελληνίδες. Οι κατά καιρούς υποδείξεις των οποίων, σε συνδυασμό με όσα κατεβάζει η κούτρα μου, βγάλαν …λαγούς.

Η πιό πρόσφατη βοήθεια, λοιπόν, λέει:

«- Κι αν τα εμβόλια βάλανε μέσα μας νανοδέκτες, που μπορεί να μας αλλοιώνουν τη θέληση; Μήπως αυτό εξηγεί το ποσοστό που πήρε η Nουδού;»

Έμεινα κάγκελο.

. . . . . . . . . . .

Γνωρίζω άριστα τις κλασικές, «εγκόσμιες» εξηγήσεις του φαινομένου· καί μπορώ να σας τις πω, πρίν τις πούν τα καθ’ ύλην αρμόδια άτομα. 🙂

«- Τί ψάχνεις; Απλούστατα, πρόκειται γιά Ζά!» (Παλιούρας)

«- Καθαρή πολιτική ανάλυση: η Νουδού έχει έναν πυρήνα 15% οπαδών ‘μπετόν’, που δεν φεύγουν με τίποτε, βρέξει-χιονίσει. Βάλε κι ένα ακόμη 5% ‘τρομαγμένων’ απ’ το Αλεκσάκι αναποφάσιστων, που σκέφτονται με όρους δεκαετίας 1980 («να βγεί ισχυρή κυβέρνηση», κτλ) καί ψήφισαν Νουδού, νά πώς βγαίνει το περίπου 20% επί του συνόλου των εκλογέων, που πήρε ο κουκλοχαιρετάκιας!» (Φωτεινή)

«- Σύνδρομο Στοκχόλμης!» (Ψυχολόγοι, κι όσοι μάθανε πέντε πράγματα Ψυχολογίας απ’ τα Ιντερνέτια.)

«- Ραγιάδες, τρωκτικά του δημοσίου χρήματος, πληρωμένοι απ’ το παπαδαριό, καί νοθεία!» (Μάρκο ντέ Σάντ)

«- Δεν κέρδισε ο κουκλοχαιρετάκιας, απλά έχασε ο Σύριζα, διότι 4 χρόνια ήταν πεθαμένος. Δεν έκανε αντιπολίτευση!» (Διάφοροι, ανά τα Ιντερνέτια.)

«- Δαιμονική επιρροή, διότι ο ίδιος δεν είναι απλά δαιμονοκαβαλλημένος, αλλά δαίμονας! Είδες ποτέ να έχει σημαντικά εμπόδια στη ζωή του;» (Συμφωνώ με την άποψη αυτή, σε ποσοστό πάνω από 80%.)

Ωστόσο…

…Κι αν ισχύει ο επηρεασμός συνειδήσεων με τα σκατά της νανοτεχνολογίας, που κατάπιε όλη η Ελλάδα;

Τί γίνεται τότε, έ;

. . . . . . . . . . .

Ακόμη καί στην περίπτωση που ισχύει, δεν σας λέω ότι είναι ο κύριος παράγων. Ούτε ο καθοριστικός παράγων. Ούτε, έστω, ένας σημαντικός παράγων του επηρεασμού της ψήφου, προς κατεύθυνση που δεν έπρεπε. Ούτε, ακόμη-ακόμη, ένας δευτερεύων πειραματικός παράγων.

Όμως, λάβετε υπ’ όψιν σας δύο τινά:

• Ότι «αυτοί» στοχεύουν όχι απλά στον εκβιασμό / εξαναγκασμό του ευρέως πληθυσμού σε σκλαβιά (με πτώχευση / εξαθλίωση / πείνα, κι άλλα τέτοια όμορφα), αλλά στην πλήρη εξάλειψη της ελεύθερης θέλησής του.

Η οποία επιτυγχάνεται μόνον με τεχνολογία, όχι με ψυχολογική καί πολιτική / κοινωνική καταπίεση.

[Κάτι έχουμε πεί εδώ γιά τους επιστήμονες της «Γαλάζιας Αδελφότητας». Θυμάστε; Όπως καί γιά το ότι βαδίζουμε ξανά ολοταχώς στα βήματα της τότε Ατλαντίδας προς το Σκότος.]

• Καί ότι…

…Αλήθεια, θυμάστε τα ανά την Ελλάδα (πρό κοροϊδοϊού) πάμπολλα περιστατικά γυναικών, που αυτοκτόνησαν πέφτοντας από μπαλκόνια χωρίς εμφανή λόγο; (Βάλτε τα ψαχτήρια με χρονικό περιορισμό από πχ 5ετία πρίν έως πχ 3ετία πρίν, καί θα βρήτε τις σχετικές ειδήσεις.)

. . . . . . . . . . .

Η τεχνολογία προχωράει συνεχώς, τρέχοντας – κι όχι πάντα με καλό σκοπό. (Να μη σου πω ότι ο καλός σκοπός είναι πλεόν σπάνιος!)

Επίσης, όση τεχνολογία βγαίνει στο εμπόριο καί γίνεται προσιτή σ’ εμάς, δεν σημαίνει πως είναι η μοναδική διαθέσιμη. Υπάρχει καί η μυστική τεχνολογία των στρατιωτικών / οπλικών εργαστηρίων, η οποία βρίσκεται δεκαετίες μπροστά από την εμπορική. Λοιπόν, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι λεβέντες αυτοί ήδη: (α) έχουν χαρτογραφήσει πλήρως το γονιδίωμα, (β) έχουν χαρτογραφήσει εν μέρει τα εγκεφαλικά κέντρα, (γ) αλλά, γιά όσα έχουν ψάξει, γνωρίζουν άριστα καί τί επηρεάζουν, καί από τί επηρεάζονται.

Γιά παράδειγμα, αναρωτηθήτε από πότε γνωρίζουν ότι η επίφυση είναι η έδρα της συνείδησης!… καί βγάλτε το συμπέρασμα μέχρι πού (μπορεί να) έχουν φτάσει σήμερα από τέτοιες γνώσεις.

Επομένως, γιατί να μην ισχύει ότι μπορούν να επηρεάσουν μέχρι καί την ψήφο μας, με επίδραση συχνοτήτων επάνω στους νανοδέκτες που κατάπιαμε;

. . . . . . . . . . .

Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι απόλυτα ελέγξιμος. Ώστε: ή να επιβεβαιωθεί, ή ν’ απορριφθεί ως φαντασιοπληξία. Καί -ευτυχώς!- να μή μείνει σε επίπεδο σαχλοκουβέντας αντιπαραθέσεων χωρίς νόημα.

Πώς;

Θα μπορούσε να φανεί καθαρά, αν άνοιγε το αρχείο του ΑΜΚΑ (το οποίο έχει καταγεγραμμένους τους εμβολιασμούς, αλλά καί τα ανεμβολίαστα άτομα), καθώς κι αν ταυτόχρονα όλοι λέγανε ειλικρινά τί ψηφίσανε. Κάνοντας τον συσχετισμό με καθαρά επιστημονική μεθοδολογία, τα Μαθηματικά θα δείχνανε «ακτινογραφία» τί (δεν; ) συνέβη.

Ωστόσο, ούτε το αρχείο του ΑΜΚΑ το ανοίγει το γκουβέρνο (ούτε κάν σε φορείς, όπως η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία!), με το πρόσχημα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων (ναί!… όταν δείχναμε τις βεβαιώσεις εμβολιασμού στο κάθε γκαρσόνι, τότε τα προσωπικά δεδομένα δεν έπρεπε να προτατευτούν!…), ούτε η ψήφος φανερώνεται. Άρα, δεν είναι εφικτός ο έλεγχος – ο πρέπων έλεγχος, στο σύνολο του πληθυσμού.

Θα μπορούσε, όμως, να γίνει έλεγχος σε μικροκλίμακα: να ρωτήσουμε φίλους καί γνωστούς γιά το τί ψήφισαν, καί δήθεν τυχαία να γυρίσουμε την κουβέντα καί στα εμβόλια που κάνανε. Βέβαια, χρειάζεται ένα καλό δείγμα με πάνω από πχ δύο χιλιάδες (2,000) άτομα, συν άφθονος ελεύθερος χρόνος γιά ψάξιμο. Αλλά δεν γνωρίζω, ίσως εκεί έξω κάποιοι αναγνώστες να μπορούν να το προχωρήσουν αυτό το «κοινωνικό πείραμα», καί να μας πούν τ’ αποτελέσματά του.

. . . . . . . . . . .

Από τη μεριά μου, ελπίζω κι εύχομαι να μην ισχύει.

Αλλοιώς, θα χρειαστεί έτερος συνδυασμός των γραμμάτων του τίτλου του παρόντος:

ΤΝΤ!!!!!

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ: Αν νομίζετε πως λέω υπερβολές, βοήθειά σας!

• Σχετική εμπορική τεχνολογία, ήδη 16 ετών.
• Σχετική εμπορική τεχνολογία, ήδη 8 ετών.

Η εταιρεία, τυχαία είναι η ίδια σε αμφότερες τις περιπτώσεις. Δεν είναι, όμως, η μοναδική, που ψάχνει αυτούς τους τομείς.

Θέλετε κι άλλα, γιά να πειστήτε;

Η Πράσινη Πέτρα της Χαττούσας

α. Η αφορμή

Πόσα είναι, που δεν τα ξέρουμε – και δεν τα ψάχνουμε…

Κι ενώι ενστικτωδώς γνωρίζω ότι κάτι τρέχει με τη Χαττούσα,… κάτι τρέχει, που μας ενδιαφέρει ως Έλληνες,… ένα μήνυμα στο τουΐττερ μου έδειξε πόσα ακόμη αγνοώ. (Η μόνη -καί σοβαρή- δικαιολογία που έχω, είναι πως ο ελεύθερος χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος. Αλλοιώς, θα ξετρύπωνα πολλούς λαγούς.) Αυτό εδώ:

Παραθέτει, μάλιστα (αμέσως παρακάτω), καί δύο φωτογραφίες της Πράσινης Πέτρας:

. . . . . . . . . . .

β. Οι λεπτομέρειες

Παραθέτω ακόμη δύο σχετικούς συνδέσμους.

• Ακόμη μία φωτογραφία, από τη Γουΐκι.
• Φωτογραφίες σε άρθρο Τουρκικής εφημερίδας, που δείχνουν σύγκριση του μεγέθους της Πέτρας με ανθρώπους.

Η έρευνα, τώρα, στο Διαδίκτυο επιβεβαίωσε ότι η Πράσινη Πέτρα βρέθηκε σε μία αποθήκη του «Μεγάλου Ναού» της Χαττούσας. Οπότε, πρίν σκεφτώ ο,τιδήποτε γιά τη σημασία αυτής της δήλωσης, έπρεπε να εντοπίσω αυτόν τον «Μεγάλο Ναό» καί το τοπογραφικό του σχέδιο. Πιστέψτε με, όμως, δεν ήταν εύκολο· διότι πολλοί μέν μπορούν να γράφουν άρθρα στο Διαδίκτυο, ελάχιστοι όμως ιεραρχούν μεθοδικώς το τί πρέπει να γράψουν. Συνεπώς, ενώι η ερώτηση: «- Πού ακριβώς βρέθηκε;» φαντάζει αυτονόητη, αποδείχθηκε πως δεν είναι.

Ο «Μεγάλος Ναός» εντοπίστηκε εύκολα. Είναι το κτίριο (τα ερείπεια) που περικλείει το κόκκινο σημάδι των Χαρτών της Γκούγκλ:

Πρίν προχωρήσουμε, παραθέτω καναδυό συνδέσμους (με φωτογραφίες), γιά περισσότερες πληροφορίες γιά τον Μεγάλο Ναό:

• σύνδεσμος 1
• σύνδεσμος 2
• σύνδεσμος 3 (πολύ επεξηγηματικός γιά όλον τον αρχαιολογικό χώρο, με τοπογραφικό σχέδιο)

Όμως, την τοποθεσία της Πράσινης Πέτρας δεν κατέστη δυνατόν να την εντοπίσω ούτε από τους Χάρτες της Γκούγκλ, ούτε από το Γκουγκλ Έρθ. Δεν φαίνεται τίποτε, όση μεγέθυνση κι αν κάνω. Κι όμως, η Πέτρα βρίσκεται ακόμη εκεί! (Εννοείται πως ποτέ δεν έβγαλε ποδάρια να φύγει! lol!!!)

Αλλά, εμμέσως, από την πρώτη φωτογρφία του παρόντος άρθρου, εντοπίζω πού βρίσκονται τα πράσινα λοφάκια – με zoom-out στους γκουγκλοχάρτες:

Άρα, η Πράσινη Πέτρα πρέπει να βρίσκεται κάπου εδώ:

Καί η διαγώνιός της σημαδεύει τα δύο λοφάκια στο βάθος (περίπου στα 300 μέτρα) κάπως έτσι:

Αυτές οι λεπτομέρειες ίσως έχουν κάποια σημασία γιά να καταλάβουμε τον ρόλο της Πέτρας. Οι σύνδεσμοι, όπου παραπέμπω, μιλάνε γιά θρησκευτικής σημασίας αντικείμενο, καί όλοι συμφωνούν ότι είναι φτιαγμένη είτε από αχάτη, είτε από σερπεντίνη. (Πιθανώτερο το δεύτερο.) Περί σερπεντίνη, πάντως, εδώ – πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

. . . . . . . . . . .

γ. Κάποια λίγα περί Χετταίων

i. Γι’ αρχή

Πρώτα, τα διαθέσιμα στοιχεία.

Μαθαίνουμε (κυρίως από τον σύνδεσμο 3 περί Μεγάλου Ναού) ότι ο μεγάλος Ναός ήταν αφιερωμένος στις δύο μέγιστες θεότητες των Χετταίων, τον Χάττι, θεό της θύελλας (η συγκεκριμένη σελίδα τον αποκαλεί «θεό του καιρού»),… άρα Χετταίοι = οι Θυελλώδεις… καί την θεά της λάμψης του Ήλιου (ή απλά του Ήλιου, ηλιακή), την Αρίννα. ( = Αριάδνη; Ηώς; Ήρα;… Όλες αυτές μαζί, συμβολικώς; ) Αν καί οι Χετταίοι ήταν Κρόνιοι Πελασγοί (εξακριβωμένα) καί, ουσιαστικώς, αποτελούσαν τη «μετάσταση» των εναπομεινάντων Τρώων στο εσωτερικό της Μ. Ασίας, αυτά τα δύο ονόματα δεν μου θυμίζουν κάτι το Ελληνικό. Ίσως, βέβαια, καί να υπάρχουν πουθενά αλλού τίποτε σωζόμενες επιγραφές (ή κείμενα άλλων λαών), που να μας βγάζουν μιά ομοιότητα των Χάττι / Αρίννας με Ελληνικές θεότητες, που τώρα δεν την βλέπουμε. Αλλά είναι αδύνατον να γνωρίζω τα πάντα· αυτά απαιτούν πολύ εξειδικευμένες γνώσεις αρχαιολόγου.

[Εάν, τώρα, ο Χάττι σας θυμίζει τον Θώρ / Δία, λόγωι θύελλας καί κεραυνών, αυτό είναι απλά αδύνατον να ισχύει, διότι μιλάμε γιά Κρονίους Πελασγούς. Σιγά μη σεβόντουσαν τον Δία! Άρα, μιλάμε γιά κάποια διαφορετική θεότητα.]

. . . . . . . . . . .

ii. Μάχη και ειρήνη του Καντές

Φυσικά, ολόκληρη η ιστορία των Χετταίων είναι πολύ ενδιαφέρουσα!

Εμείς εδώ θα μείνουμε στο ότι οι λεβέντες αυτοί ήταν το ένα συμβαλλόμενο μέρος, που υπέγραψε την πρώτη γνωστή συνθήκη ειρήνης παγκοσμίως, την του Καντές – μεταξύ Χετταίων καί Αιγυπτίων, το 1274 πΧ, μετά την ομώνυμη μάχη.

Εκείνο, όμως, που δεν λέει κανείς, είναι τί σκ@τά γύρευαν οι Χετταίοι να τσακωθούν με τους Αιγύπτιους! Μιά ματιά στον χάρτη, δείχνει ότι είναι περίπου σαν να πολεμάμε εμείς με τους Πολωνούς – γιά τέτοια απόσταση μιλάμε. Καί είναι ν’ απορεί κανείς με τέτοιο ενδεχόμενο: μήπως με τους Πολωνούς έχουμε να μοιράσουμε τα σπίτια, τα χωράφια, ή τις γκόμενες; δεν μας πέφτουν λιγάκι μακρυά; (Κι εμείς αυτωνών; )

[Εννοείται, την ίδια απορία ακριβώς θα εξέφραζα γιά το τί γύρευαν οι Άγγλοι στην Ελλάδα από πρό του 1821, οι Γερμανοί το 1916 καί το 1941, καί οι ηπαπαραίοι από το 1948 καί εντεύθεν.]

«Επισήμως», λοιπόν, ο τσακωμός (Χετταίων-Αιγυπτίων) ξεκίνησε από ένα προξενειό, που δεν κατέληξε πουθενά – υποτίθεται ο πρίγκηπας των Χετταίων Ζαννάνζα πήγε να παντρευτεί την χήρα του Τουταγχαμών, αλλά στην Αίγυπτο πέθανε. Οπότε, η δουλειά αυτή θεωρήθηκε προσβολή, σε στύλ αρπαγής Ωραίας Ελένης (ή, καλύτερα, θανάτου του Ανδρόγεω), καί ξεκίνησαν οι πολεμικές ενέργειες μεταξύ των δύο λαών.

«Ανεπισήμως», όμως, βλέπουμε ότι δεν είναι δυνατόν να κρατιέται έχθρα με πολεμικές ενέργειες επί 30 καί πλέον χρόνια γιά έναν… άντε να μην πω… που δεν έβρισκε παπούτσι απ’ τον τόπο του να παντρευτεί καί να νοικοκυρευτεί. (Ξέρω καί ‘γώ, πάλι; Μπορεί να το γούσταρε κιόλας το ξένο πράμα! Οι Αιγύπτιες ξυρίζανε κάθε μέρος του κορμιού τους, μέχρι καί το κεφάλι τους, ενώι οι Χετταίες μπορεί να ήσαντε τίποτε δασύτριχες καί μουστακαλούδες, καί να μην του κάνανε «κλίκ». Γούστα είν’ αυτά! 🙂 )

Τότε, ποιός ήταν ο πραγματικός λόγος;

. . . . . . . . . . .

Ο πραγματικός λόγος ήταν ότι, την εποχή που ο παπάρας αυτός παντρολογιόταν στην Αίγυπτο, είχε επανέλθει η παλιά θρησκεία της Αιγύπτου, ο δέ φαραώ Χορεμχέμπ είχε πετάξει έξω από την Αίγυπτο τον υπό τον Μωϋσή εχθρικό όχλο των Κρονίων καί κρυπτο-Ατλάντων. Που σημαίνει: η (προσωρινή, του Αχενάτεν) Κρόνια κατοχή της Αιγύπτου έλαβε οριστικό τέλος.

Που σημαίνει, ότι καί τα κολλητηλίκια των Αιγυπτίων με Κρονίους λαούς μάλλον έλαβαν κι αυτά τέλος, παρεκτός γιά λόγους συμφεροντολογικών συμμαχιών / λυκοφιλιών.

Κι επειδή ένας ασύντακτος καί ασύνδετος πολυφυλετικός / πολυθρησκευτικός όχλος είναι αδύνατον να πολεμήσει καί να νικήσει συντεταγμένους λαούς (βλέπε πχ «Μηδενική Σταυροφορία», όπου τον «καραβάν σαράϊ» όχλο των Δυτικοευρωπαίων τον λιάνισαν οι Τουρκαλάδες), παναπεί ότι οι -όποιοι καί όσοι- ένοπλοι του Μωϋσή ήταν αδύνατον να κατανικήσουν τους Φιλισταίους Κρήτες καί λοιπούς Αιγαίους Έλληνες της Παλαιστίνης (στο κάτω-κάτω, κανείς δεν κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα, όταν δέχεται επίθεση), αυτό σημαίνει ένα καί μόνον πράγμα:

Ότι στους Έλληνες της Παλαιστίνης την έπεσαν κυκλωτικώς από βόρεια καί ανατολικά οι Χετταίοι με τον συντεταγμένο στρατό τους, καί τους μακέλεψαν.

Δεκαετίες μετά το εξωπέταγμα των «Μωϋσαϊκών» από την Αίγυπτο; Ναί, οι χρονολογίες συμφωνούν απόλυτα. (Τα «40 χρόνια στην έρημο», της ΠΔ.) Όταν, λοιπόν, οι εξωπεταγμένοι είδαν κι αποείδαν, ότι δεν ξαναμπαίνουν στην Αίγυπτο, πολλώι δέ μάλλον ότι δεν ξαναγίνονται εξουσία εκεί, άρχισαν τις συνεννοήσεις με τους Χετταίους, με τα γνωστά γενοκτονικά αποτελέσματα εις βάρος των Διΐων Πελασγών καί Ελλήνων της περιοχής.

Αν ήταν αλλοιώς τα πράγματα, οι δικοί μας θα υποχωρούσαν βόρεια καί ανατολικά, καί θα γλύτωναν. Αλλά δεν μπόρεσαν, διότι οι Χετταίοι τους στρίμωξαν στην παραλιακή λωρίδα καί -σε συνεργασία με τον εξ Αιγύπτου αγριεμένον όχλο από νότια καί δυτικά- τους καθάρισαν. Μόνο που αυτά δεν τα λέει καμμία εξιστόρηση της εποχής· όλοι τα κάνανε γαργάρα.

[Τα μάσησαν κι οι δικοί μας γραφιάδες; πιστεύω όχι· αλλά, ως γνωστόν, έχει μπεί άγριο ανθελληνικό χέρι στα χειρόγραφα – κι όσα γλύτωσαν ακέραια, τα τρώει το σκοτάδι υπογείων μυστικών βιβλιοθηκών.

Καθόλου δεν θ’ απορήσω, αν κάποια μέρα διαβάσουμε σε κάποιο θεωρούμενο ως «χαμένο» χειρόγραφο των αρχαίων ημών -καί την ημέρα εκείνη επανευρεθέν- όσα λέω εδώ συμπερασματικώς.]

. . . . . . . . . . .

Γι’ αυτό, λοιπόν, καί οι Αιγύπτιοι τα πήραν στο κρανίο καί κράτησαν εχθροπραξίες επί δεκαετίες με τους Χετταίους… διότι, Χετταϊκός στρατός εκεί κάτω ήταν άμεση απειλή γιά την ίδια την Αίγυπτο!

[Βλέπε «βάσεις» των ηπαπάρα· σαφώς συμπεραίνουμε ότι τους Χετταίους στην Παλαιστίνη (τον στρατό τους, δηλαδή) τους σπίτωσαν καί τους τάϊζαν επί κάποιο διάστημα οι επικυρίαρχοι πλέον της περιοχής «Μωϋσήδες»· σχεδιάζοντας κι αναμένοντας τη μέρα της μεγάλης επίθεσης όλων μαζί εναντίον της Αιγύπτου.]

Με απώτερη συνέπεια (αν νικούσε ο στρατός των Χετταίων) να επαναφέρει με το στανιό στην Αίγυπτο τους «Μωϋσήδες», την αιρετική θρησκεία του Αμεχνοτέπ Δ’ / Ακχενάτεν, καί τις ταραχές καί τον διαφυλετικό / διαθρησκευτικό «εμφύλιο» στην Αίγυπτο των προηγουμένων δεκαετιών.

Είπαμε, οι Κρόνιοι ούτε ξεχνάνε, ούτε συγχωρούν… Παραμονεύουν σαν τα φίδια πότε θα ξαναχτυπήσουν, ακόμη κι αν περάσουν χιλιετίες.

Όλ’ αυτά μπορεί να έχουν, ή να μην έχουν σημασία γιά όσα θα πούμε παρακάτω, αλλά κρατήστε τα κάπου στο μυαλό σας. Δεν τ’ αναφέραμε απλά γιά να περνάει η ώρα.

. . . . . . . . . . .

δ. Σε αποθήκη; γιατί;

Η Πράσινη Πέτρα, λοιπόν, βρέθηκε σε αποθήκη ( ; ) του Μεγάλου Ναού της Χαττούσας. Το μέρος αυτό όντως θυμίζει θέση αποθήκης· ακριβέστερα, θυμίζει τα κελλιά των καλογήρων (…καί τις αποθήκες) γύρω από τον κεντρικό ναό χριστιανικού μοναστηριού. (Όντως, μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!)

Ωστόσο, αν επρόκειτο γιά θρησκευτικό αντικείμενο (καταπώς λένε οι αρχαιολόγοι), θα έπρεπε να βρίσκεται μέσα στον Μεγάλο Ναό. Σωστά; Σωστά.

Αλλά, γιατί βρίσκεται έξω απ’ αυτόν;

Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε, βασιζόμενοι σε μερικά ιστορικά ανάλογα καί εύλογες υποθέσεις.

. . . . . . . . . . .

i-1. Πιθανή αλλαγή θρησκείας – 1

Να έχετε πάντα κατά νούν πως κάθε, μά κάθε αλλαγή θρησκείας σ’ έναν λαό ΔΕΝ είναι αναίμακτη.

Εδώ, θα πεταχτούν οι διάφοροι «αρχαιόθρησκοι», καί θα πούν τα γνωστά (σε όποιον ξέρει Ιστορία καί δεν είναι κολλημένος σε οπαδικού τύπου πεποιθήσεις) περί σφαγών των χριστιανών, καταστροφής των αρχαίων ναών καί αγαλμάτων, κτλ κτλ. Καθόλου δεν αντιλέγω, αλλά η προσεκτική μελέτη της Μυθολογίας μας (η προσεκτική, λέμε) μας δείχνει πως -γιά παράδειγμα- καί τότε που μας κουβαλήθηκε εδώ η Ασιατικής χροιάς βάρβαρη λατρεία του Διονύσου, είχαμε αιματοχυσίες.

• Η Ινώ, που πήγε να σκοτώσει τα προγόνια της.
• Οι Βάκχες του Ευριπίδη… έργο, που ο τραγωδός το έγραψε μακριά από την Αθήνα (μή φάει καμιά μήνυση γιά ρατσισμό… έεεε…. ασέβεια, καί πιεί κώνειο άσπρο πάτο).
• Οι βλαμμένες, που έφαγαν ζωντανόν τον Ορφέα.

Καί άλλα τέτοια, πολλά. Μόνο που ο Διονυσιασμός απέκτησε τελικώς τόσους πολλούς οπαδούς, που βρήκε μιά διέξοδο στα λαϊκα πανηγύρια, καί δεν εξαλείφθηκε, ακόμη κι όταν μετριάστηκε κι έσβησε η βαρβαρότητά του του πρώτου καιρού.

Σφαγές «απίστων» (καί δογματικώς αλλοπίστων) καί τα ρέστα, συνηθίζουν -αυτό κι αν είναι χοντρό παράδειγμα!- καί τα μεμέτια· καί δή, με «ιερή» εντολή στα «ιερά» τους βιβλία. Καί οι «άλλοι» περιτετμημένοι τα ίδια έχουν, με «ιερές» εντολές καί λοιπές θρίχες· η διαφορά, όμως, αυτωνών με τους μεμέτηδες, είναι πως οι δεύτεροι σου δίνουν πρώτα μία ευκαιρία ν’ αλλαξοπιστήσεις, πρίν σε πάνε στο χασάπικο.

Ή, μήπως, νομίζετε ότι αν μιά μέρα μας φορεθεί καπέλλο η «πανθρησκεία» δεν θα έχουμε σφαγές κι αίματα (εις βάρος μας) ; Έτσι πολιτισμένα με το «σείς» καί με το «σάς», νομίζετε, θα πάνε να μας την κουβαλήσουν;

Τέλος πάντων, η κάθε αλλαγή θρησκείας, η κάθε επιβολή νέας θρησκείας, συνοδεύεται από σφαγές των (πεισματάρηδων) πιστών της παλαιάς καί καταστροφές των ναών καί των θρησκευτικών αντικειμένων της παλαιάς. Άρα, μιά κάποια αλλαγή θρησκείας στους Χετταίους (ακόμη κι αν συνέβη κάποτε) δεν παίζει ως αίτιο γιά την τοποθέτηση της Πράσινης Πέτρας εκτός ναού. Αφού δεν κατέστρεψε κανείς την Πέτρα, σημαίνει ότι δεν άλλαξε η θρησκεία του λαού αυτού.

. . . . . . . . . . .

i-2. Πιθανή αλλαγή θρησκείας – 2

Εδώ, έχουμε ίσως κάποιες περιπτώσεις, όπου ιστορικώς συμβαδίζουν -ίσως καί γιά χιλιετίες- δύο θρησκείες (παλιά / νέα), έως ότου ενδεχομένως η νεώτερη κυριαρχήσει ολοκληρωτικώς καί εξαλείψει τελείως την παλιότερη. Αν γλυτώνει η παλιότερη, είναι επειδή:

• έχει πολλούς οπαδούς,
• είναι βαθιά ριζωμένη στο ασυνείδητο του λαού,
• η νέα είναι κατά το μάλλον, ή ήττον ανεκτική.

Παραδείγματα -αντιστοίχως- αποτελούν:

• Η συμβίωση της (κεκαλυμμένης πλέον) παλιάς θρησκείας του Πύθωνα με το γυναικείο ιερατείο, υπό την σκέπη της αρσενικής θρησκείας του Απόλλωνα, στους Δελφούς.
• Τα διάφορα όντως παγανιστικά ήθη καί έθιμα, που επιβιώνουν στις μέρες μας μέσα στις χριστιανικές γιορτές, ως γλέντια με αφορμή κάποια γιορτή αγίου.
• Τέλος, η συμπόρευση της παλιάς θρησκείας των Ιαπώνων, του Σίντο, με την νεώτερη, τον Βουδδισμό. (Αν καί οι Ιάπωνες τους ιερείς του Βουδδισμού -που ήρθαν από την Κίνα- τους θεωρούσαν συνομώτες, καί τους αποκαλούσαν ειρωνικώς «ψηλά καπέλλα».)

Ωστόσο, υπάρχει καί το ιστορικό προηγούμενο της «θεάς των όφεων» (αρχιέρειας, είπαμε! όχι θεάς! – ευτυχώς, αρκετοί αναγνωρίζουν τελευταία ότι αντιπροσωπεύει τη λατρεία της Γαίας… άντε, να δούν τα μάτια τους καί το άλλο μισό της αλήθειας!), το -γνωστότερο- αγαλματάκι της οποίας βρέθηκε σ’ έναν λάκκο, έξω απ’ το παλάτι, μαζί με άλλα αναθηματικά αντικείμενα.

Ίσως είναι περίπτωση παρόμοια με τον «αποθέτη» των Δελφών (δες παρακάτω). Ίσως, όμως, να είναι καί περίπτωση, όπου κανείς δεν ήθελε να θυμάται τη λατρεία της Γαίας, καί θάψανε όλα τα σχετικά ιερά αντικείμενα.

Γιατί;

Διότι…

…Πιστεύω ότι, μετά την κατάκτηση της Κρήτης από τον (Κρόνιο) Μίνωα, αυτός αναγκαστικά ανέχθηκε την παράλληλη (καί παλιότερη) λατρεία της Γαίας καί το -ας πούμε- μητριαρχικό θηλυκό ιερατείο της, επειδή αυτή ήταν βαθειά ριζωμένη στους Κρήτες, κι επειδή δεν ήθελε ταραχές.

Όμως, μετά από 6 αιώνες, κι ενώι ήδη η Κρήτη είχε κατοίκους καθαρά Διΐους Έλληνες (οι Κρόνιοι είχαν πλέον εξαλειφθεί, ή κρυφτεί), επισυνέβη η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Λοιπόν, διαβάζουμε (στον σύνδεσμο γιά την εύρεση του αγαλματιδίου της αρχιέρειας με τα φίδια) ότι το αγαλματάκι έχει χρονολογηθεί κάπου στα 1600 πΧ. Δεν ξέρω αν η χρονολόγηση αφορά το ίδιο, ή τα χώματα όπου βρέθηκε. Πάντως, αν είναι παλιότερο (που, κατά τη γνώμη μου, είναι), τότε απλούστατα με την έκρηξη θεωρήθηκε γρουσούζικο (διότι η Γαία θύμωσε κι έφερε καταστροφές, καί η αρχιέρειά της δεν έκανε τίποτε γιά ν’ αποτραπεί αυτό!), καί οι κάτοικοι προφανώς είπαν να τελειώνουν μία καί καλή με τη λατρεία της Γαίας. Γι’ αυτό καί θάψανε όλα τα σχετικά. (Δεν τα καταστρέψανε, διότι το αισθανόντουσαν ως ασέβεια.)

Ακόμη κι έτσι, όμως (δηλαδή, με «ήπια» αλλαγή θρησκείας), πάλι δεν φαίνεται να είναι αυτή η περίπτωση της Πράσινης Πέτρας. Η πέτρα δεν φαίνεται κάν μετακινημένη από κάπου αλλού.

. . . . . . . . . . .

ii. Περιττή, ή κατεστραμμένη

Παραδείγματα αυτής της κατηγορίας έχουμε:

(α) Στους Δελφούς, όπου μετά από πυρκαϊά (τον 5ο αιώνα πΧ), όσα ιερά αντικείμενα ψιλογλύτωσαν όπως-όπως, τοποθετήθηκαν σ’ έναν λάκκο («αποθέτη») κάτω ακριβώς από το μονοπάτι που οδηγεί στον ναό του Απόλλωνα (καί περίπου στη μέση της διαδρομής), καί ξαναβρέθηκαν τον 20ον αιώνα. (Σήμερα εκτίθενται στο μουσείο Δελφών.)

Γιά κατεστραμμένη, πάντως, την Πράσινη Πέτρα δεν την κόβω.

(β) «Περιττά» ιερά αντικείμενα;… Χμ, η μόνη περίπτωση είναι σήμερα, με τα χρυσά «τάματα» των πιστών (ιδίως στην Τήνο), τα οποία πάραυτα γίνονται πλάκες χρυσού μέσωι Τουρκίας. (Πολύυυυ ευσεβές το παπαδαριό, τί να σου πω;!)

Άμ καί το άλλο, που πάς ν’ ανάψεις κερί, καί δεν τ’ αφήνουν ήσυχο οι γριές της εκκλησίας, αλλά με το που τ’ ανάβεις πάνε καί το σβήνουν; (Πότε θα ρίξω καμιά ξεγυρισμένη φάπα σε καμμία από δαύτες καί θα της φύγει η μασέλα…)

Ούτε αυτή η περίπτωση αιτιολογεί τη θέση της Πράσινης Πέτρας εκτός ναού.

. . . . . . . . . . .

iii. Πραγματικό «εστιακό» σημείο του ναού

Στους «ψαγμένους», είναι γνωστά δύο δεδομένα γιά το «εστιακό» σημείο ενός ναού (δηλαδή, το σημείο της υψηλώτερης ψυχονοητικής ενέργειας) :

• ότι μετατοπίζεται με τα χρόνια (κάπως σαν τους μαγνητικούς πόλους της Γής),
• κι ότι κατά 99% βρίσκεται εκτός ναού.

Το τελευταίο συμβαίνει, επειδή σε αρκετές περιπτώσεις η ψυχονοητική / αιθερική «ενέργεια» του εστιακού σημείου είναι τόσο υψηλή, που ο πιστός δεν μπορεί να την αντέξει. Έστω, δεν μπορεί να την αντέξει χωρίς «μύηση» ή/καί προεργασία. (Κάπως, σα να προσπαθείς νά βλέπεις τον Ήλιο στα ίσα, χωρίς προστατευτικά ματιών.) Οπότε, γιά την προστασία τους, το «εστιακό» σημείο του ναού δεν αποκαλύπτεται στους «αμύητους». (Όντως, στους Δελφούς καί στη Δήλο βρίσκεται αρκετά μακριά από τους ναούς.)

Μας τα είπαν όλα τα σχετικά οι αρχαίοι ημών!

«- Δία, θέλω να σε δώ σε όλη σου τη λαμπρότητα!»

«- Σεμέλη, είναι επικίνδυνο γιά σένα!»

«- Όσι, όσι, όσι, σέλω να σε ζώ!» (έκανε νάζια η Σεμέλη)

«- Ρέ, παράτα με, σου λέω!»

«- Όχι, θέλω να σε δώ σ’ όλη σου τη λαμπρότητα!»

Κι επειδή τη γυναικεία γκρίνια δεν την άντεξε μήτε ο Δίας, της φανερώθηκε σ’ όλη του τη λαμπρότητα, με τα γνωστά αποτελέσματα. 🙂

. . . . . . . . . . .

Τώρα, η μετατόπιση του εστιακού σημείου δείχνει ίσως κάποια σύνδεση με το γεωμαγνητικό πεδίο – αν καί κατά βάση μιλάμε γιά αιθερική ενέργεια, όχι ηλεκτρομαγνητική.

Προσωπικά, έχω παρατηρήσει την μετατόπιση του εστιακού σημείου εκκλησίας κατά περίπου 5 μέτρα από την εποχή που αυτή χτίστηκε, σε σημείο έξω από το ιερό της· πιό (νοτιο)ανατολικά. Επομένως, καί τελείως έξω από τον ναό. Σε μέρος τελείως «πεζό»: σήμερα εκεί βρίσκεται ένα υπαίθριο δωρεάν πάρκινγκ!

. . . . . . . . . . .

Ως συμπέρασμα, η Πράσινη Πέτρα ενδέχεται να δείχνει το πραγματικό (καί …ενεργειακώς ανεκτό απ’ τους πιστούς!) εστιακό σημείο του Μεγάλου Ναού, εάν αυτός χτίστηκε αιώνες πρίν – επομένως, αυτό με την πάροδο των χρόνων μετατοπίστηκε από το κέντρο του ναού στη θέση της Πέτρας.

Σήμερα, βέβαια, έχει πάλι μετατοπιστεί· καί, ως αποτέλεσμα αυτού, η ενέργεια της Πέτρας μάλλον είναι μικρότερη.

. . . . . . . . . . .

iv. Υψηλώτερη μύηση

Το τελευταίο ενδεχόμενο που εξηγεί τη θέση της Πέτρας, είναι αυτό που έκαναν καί κάνουν πάμπολλα ιερατεία – να μη σου πω όλα: το ότι στους «μυημένους» δείχνουν άλλα πράγματα, όσο αυτοί ανεβαίνουν τα μυητικά σκαλοπάτια!

Παναπεί ότι στους υποψήφιους γιά υψηλό βαθμό Χετταίους ιερείς, ίσως έλεγαν κάτι σαν:

«- Ξέρεις, εμείς εδώ οι υψηλοί ιερείς, δεν πιστεύουμε κανέναν Χάττι καί καμμία Αρίννα, αλλά τούτην εδώ την κοτρώνα! Νά, δες καί μόνος σου τί ενέργεια έχει! Σκέψου κάτι, καί θα γίνει! Σου έδωσαν ποτέ οι θεοί αυτό που μπορεί να δώσει η πέτρα αυτή εδώ;»

Κι όταν ο υποψήφιος τους κοίταζε απορημένος, ενδέχεται να του έλεγαν:

«- Σε καταλαβαίνουμε, αδερφέ μας! Κι εμείς την ίδια απορία είχαμε, όταν μυηθήκαμε! Όμως, στον λαό θα συνεχίσεις να λες ό,τι έλεγες μέχρι τώρα, καί θα ψέλνεις τους ίδιους ψαλμούς! Αλλά εσύ, τώρα, ξέρεις!»

Ενισχυτικό ενδεχόμενο αποτελεί το ότι ίσως ο χώρος της Πέτρας να μην ήταν αποθήκη (όπως λένε οι -κατά κανόνα προχειρολόγοι- αρχαιολόγοι), αλλά «παρεκκλήσιο». Άλλως τε, καί στα κτίρια με τα κελλιά των σημερινών καλογήρων, υπάρχουν καί παρεκκλήσια.

. . . . . . . . . . .

ε. Καί λοιπόν;

Ωραίαααα!!!… Την είδαμε την Πέτρα, την ψάξαμε από κάθε πλευρά…

…Αλλά, τί μας ενδιαφέρει εμάς, σήμερα, μιά κάποια πράσινη πέτρα σ’ έναν ναό των πάλαι ποτέ Χετταίων; (Πράσινη; Δε μπανάναι καί με τα χρώματα της Μπαρτσελόνα, δηλαδή! Τί σημασία έχει; )

Δεν έχουμε δικά μας προβλήματα, κι ασχολούμαστε με την αρχαιοφιλική μούρλα καποιανού ΕργΔημΕργ;

Κοιτάξτε. Δεν θα έγραφα ολόκληρο κατεβατό, απλά γιά να περάσει η ώρα. Θέλω, όμως, να σας επιστήσω την προσοχή στο ότι:

• ως φαίνεται, αναβιώνουν σχεδόν από μόνες τους κάποιες αρχαίες καί πανάρχαιες καταστάσεις, που μας αφορούν,
• καί (πάλι ως φαίνεται) κάτι τις τσιγκλάει να το κάνουν.

Η Πράσινη Πέτρα, επομένως, είναι μία απ’ αυτές τις «αρχαίες καταστάσεις», καί δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι έσκασε μπροστά στο οπτικό μου πεδίο. Εγώ, έναν καφέ ήθελα να πιώ με την ησυχία μου, χαζεύοντας στα Ιντερνέτια! Αλλά, η τύχη μου άλλα ήθελε! 🙂

Ή, μήπως θαρρείτε ότι οι πρόσφατοι σεισμοί κοντά στα δρακόσπιτα της Εύβοιας συνέβησαν τυχαία;

Πουλλλάκια μουουου!!!

Γιάαα κοιτάξτε, πού τέμνονται οι δύο διαγώνιες του προστατευτικού πενταγώνου στ’ αριστερά!… με την όποια ακρίβεια του σχήματος, βεβαίως-βεβαίως.

[Τώρα, βέβαια, οι σεισμοί είναι ένα μήνυμα προς «κάποιους», καί από τη δική μας πλευρά, καί από την πλευρά των «άλλων»… μήνυμα καί προς τους …Έλ, καί προς τους …Άλλ’!… 🙂 Μήνυμα, προερχόμενο από πανάρχαιες Ελληνικές καταστάσεις. Μόνο που θα μου επιτρέψετε να κάνω την πάπια, ως προς το τί μήνυμα καί ως προς ποιούς. (Αλλά, ποτέ δεν θα σας ζητήσω να μή σκέφτεστε!)]

. . . . . . . . . . .

Κι η Πέτρα των Χετταίων, τί δουλειά έχει μ’ εμάς;

Θα έλεγα, κατ’ αρχήν, ότι είναι κάτι σαν «προγονική» κατάσταση της Κάαμπα. Κρόνια έθιμα, εξελισσόμενα προς Κρόνια έθιμα. Κι εμείς σήμερα κινδυνεύουμε απ’ τους μεμέτηδες.

Επίσης, υπάρχει μιά παρόμοια πέτρα (αν καί ορθογώνια παραλληλεπίπεδη, όχι κυβική) στον ναό του Ώρου, στο Εντφού τη Αιγύπτου. (Ο ναός είναι της Ελληνιστικής Εποχής. Οι περισσότεροι έτσι είναι. Είναι ζήτημα, να έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα κάποιος πράγματι αρχαίος Αιγυπτιακός ναός.) Έχω επισκεφθεί τον ναό, καί σας βεβαιώνω ότι ακόμη καί σήμερα η ενέργεια αυτού του μεγάλου μονόλιθου είναι τόσο υψηλή, που αν βάλεις επάνω του το χέρι σου, μετά από κάμποσο ζεσταίνεσαι σα να έπιασες καυτό μαγειρικό σκεύος.

Δεν είναι εύκολο τώρα να βρω τα δικό μου βίντεο από την επίσκεψη, αλλά (αν θυμάμαι καλά) νομίζω ότι είναι ο μονόλιθος που μισοφαίνεται πίσω από τον βωμό με το γεράκι.

Ο μονόλιθος στον ναό του Ώρου δεν είναι, φυσικά, Κρόνιος. Αλλά, τί θέλω να πω;

Ότι οι Κρόνιοι ανέκαθεν μας αντέγραφαν, καί κοίταζαν να χρησιμοποιήσουν δικές μας γνώσεις γιά δικό τους όφελος. (Καί εις βάρος μας.)

Άρα, γιατί να μην κάνουμε κι εμείς μιά αντιστροφή στην αντιστροφή;

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Όλα τα παραπάνω, ίσως έχουν κάποια (έστω, έμμεση) σχέση μ’ αυτά που γράφει προσφάτως ο Παλαιός.

Ήξερα από παλιότερα τις απόψεις του γιά τη λευκή ψήφο, υπό την έννοια ότι κάνουμε έκκληση στο Σύμπαν να ξελασπώσουμε, αλλά ταυτόχρονα σκεφτόμουνα τα εξής:

Όλοι οι πολιτισμοί δίνουν σημασία στη δύναμη των κρυστάλλων καί των ημιπολυτίμων λίθων. (Η Πράσινη Πέτρα δεν είναι κρύσταλλος, αλλά άμορφος ημιπολύτιμος λίθος.) Οπότε:

• αν βρούμε ένα λευκό χαρτί, ακριβώς ίδιο στις διαστάσεις / στο πάχος με το λευκό που δίνουν στα εκλογικά τμήματα,
• καί το βάλουμε στον Ήλιο…
• ενδεχομένως, μαζί μ’ έναν κρύσταλλο…
• ώστε να μαζέψει καί να ενισχύσει την ψυχονοητική μας επιθυμία γιά αλλαγή της βρωμοκατάστασης…
• καί στην κάλπη ρίξουμε αυτό, αντί γιά το «κανονικό»…

…μήπως κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορέσουμε τελικά να κάνουμε το «κάτι παραπάνω»;

Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή η μέθοδος είναι οπωσδήποτε σωστή. Μιά ιδέα εξέφρασα. Αλλά, θα εκτιμούσα μερικές καλές συμβουλές επ’ αυτού. Πχ εάν υπάρχει «κρύσταλλος επιθυμιών», κτλ κτλ.

Αν, πάλι, σκέφτηκα ανοησίες, απλά το ξεχνάμε καί προσπερνάμε.

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Τελευταία, παρακολουθώ στο Netflix κάποιες …τουρκοσειρές! Ήδη είδα το «Πέραν Παλάς» καί το «Δώρο», ξεκίνησα τον «Χακάν τον προστάτη». Είναι αυτές εδώ παρακάτω – ίσως σ’ εσάς να δείξουν άλλη εικόνα τίτλου, ανάλογα ποιό επεισόδιο βλέπετε, αλλά δεν έχει σημασία:

Μιλάμε γιά πολύ προσεγμένες σειρές, με ευφάνταστα κι ενδιαφέροντα σενάρια, παραγωγή με έδρα στο Λός Άντζελες, αμαξάρες, σπιταρώνες, κυνηγητά με αυτοκίνητα, σασπένς, καί λοιπά τέτοια γκλαμουράτα. Βέβαια, έχουν καί τα φαιδρά τους… οι Τουρκάλες ανοίγουν μέν εύκολα τα πόδια (γι’ αυτό οι «σύμμαχοι» κοντεύουν να φτάσουν τα εκατό μύρια), αλλά κάνουν έρωτα …ντυμένες!!! 🙂 (Με τα εσώρρουχα, διότι προφανώς η λογοκρισία στην τουρκίτσα είναι αυστηρή, αλλά καί πάλι είναι κωμικό!) Άσε που αρκετές είναι ξενέρωτες καί κοντοπόδαρες! lol!!! (Η μόνη κάπως αξιόλογη γκόμενα γιά τα κριτήριά μου, είναι η Τουρκο-Γερμανίδα Σέλμα Εργκέτς. Αυτή που φαίνεται στη δεύτερη εικόνα με ύφος απορίας.)

Ουδόλως αποκλείω, βέβαια, αυτές οι σειρές να χρηματοδοτούνται από το γκουβέρνο των γειτόνων, γιά προπαγάνδα· όπως κάτι παλιότερες, πχ ο «Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής».

Φυσικά, δεν τις παρακολουθώ γιά ν’ ακούω επί ώρες τα διάφορα: «- Γκιουναϊντίν! Μπούγιουρουν!» (ήγουν: καλημέρα, πέρνα μέσα!), τα δε σενάρια, όσον αφορά τις γνώσεις στον τομέα του Παράξενου, γιά μένα είναι απλά εισαγωγικού επιπέδου. (Τα βαθμολογώ με 5, με άριστα το 10 – προφανώς, επειδή απευθύνονται καί σε θεατές χωρίς πείρα στον τομέα. Ωστόσο, δεν παρουσιάζουν τίποτε το καινούργιο γιά την αφεντιά μου.) Παρά το ότι ασχολούνται με πολύ ενδιαφέροντα θέματα – χωροχρονικές πύλες, παράλληλα σύμπαντα, αντιστροφή χρόνου, κτλ κτλ. (Παρ’ όλ’ αυτά, οι γείτονες στην Ιστορία παίρνουν άριστα. Έχουν ξετινάξει -επιβεβαιωμένα- απίθανες ιστορικές λεπτομέρειες, που τις ενσωμάτωσαν στα σενάριά τους.)

Τις παρακολουθώ, γιά την αιτία που ανέφερα παραπάνω: ότι ξυπνάνε στην περιοχή μας κάποιες πανάρχαιες καταστάσεις, καί θέλω να δω πώς τις αισθάνονται / αντιμετωπίζουν οι εν πολλοίς Ελληνογενείς γείτονες. (Καί γιατί, άρα γε, άρχισαν τις -ασυνήθιστες γι’ αυτούς- σειρές με το Παράξενο τώρα τελευταία; Μήπως υπάρχει κάποιο βαθύτερο αίτιο, που δεν το ξέρουν ούτε οι ίδιοι; )

Η πρώτη σειρά, με το ξενοδοχείο Πέραν Παλάς, δίνει μιά απάντηση στην ανεξήγητη εξαφάνιση της Αγκάθα Κρίστι στο ξενοδοχείο αυτό: λέει ότι η συγγραφέας πήγε στο παρελθόν καί ξαναγύρισε, μέσα από μιά -ακόμη σήμερα ενεργή- χωροχρονική πύλη, που ελλοχεύει κάπου στα δωμάτια του ξενοδοχείου. Η δεύτερη σειρά ασχολείται με το αγαπημένο μου Γκεμπεκλί Τεπέ, αν καί δεν έχει κάν πάρει χαμπάρι τί παίζει πραγματικά εκεί. Ωστόσο, δίνει την σεναριακώς πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη ανθρωποθυσιών στο μέρος εκείνο. Η τρίτη σειρά, τώρα, είναι κάπως σαν τον «Χαϊλάντερ τον Αθάνατο» (με ιστορικό φόντο την Πόλη της πρώϊμης Οθωμανοκρατίας), αλλά ακόμη δεν την είδα ολόκληρη, να διαπιστώσω πού το πάει.

Εν πάσει περιπτώσει, θέλω να διαπιστώσω εάν πράγματι ξυπνάνε οι Ελληνογενείς της γείτονος (καί με ποιόν τρόπο – υπέρ, ή κατά ημών), ή εάν αυτές οι σειρές αποτελούν κάποιον σύγχρονο Δούρειο Ίππο …απ’ την ανάποδη. (Όντως, οι δύο τελευταίες εμάς τους Έλληνες μας παίρνουν με το καλό.)

Θα δείξει – όπως θα δείξει καί το τί θα κάνουμε εμείς απ’ την πλευρά μας.

. . . . . . . . . . .

Υγ 3: Θέτοντας «Hattusa» στους γκουγκλοχάρτες, μου έβγαλε εκτός απ’ τον αρχαιολογικό χώρο, κι ένα σωρό ξενοδοχεία / σπά με τον ίδιο τίτλο. (Συν κάτι τουρκοεστιατόρια στην αγγλίτσα.)

Το ένα από δαύτα βρίσκεται περίπου στην -κατ’ εμέ- περιοχή της αρχαίας Τροίας – στην άνω αριστερή γωνία του πενταγώνου, δηλαδή λίγο παραπάνω από τον κόλπο του Αδραμυττίου.

Στον ίδιο τον κόλπο, βρίσκεται το εν λόγωι χοτέλ. (Αν καί θά ‘πρεπε να ονομάζεται «Βιλούσα» -το Χιττιτικό όνομα της Τροίας-, κι όχι «Χαττούσα».)

Παρατηρούμε ότι εκεί κοντά (περίπου στα 60 χιλιόμετρα) βρίσκεται η πόλη Μπαλικεσίρ (Παλαιόκαστρον, ή Παλαίκαστρον), όπου υπάρχει αεροπορική βάση της Τούρκ Χαβά Κουβεττλερί, καί απ’ όπου τα τούρκικα F16 παρενοχλούν κάθε τρείς καί λίγο τους δικούς μας αεροπόρους, απ’ την (Νέα) Αγχίαλο, κοντά στον Βόλο. (Το αυτό πράττουν, βέβαια, καί από το αεροδρόμιο της Μπαντίρμα / Πανόρμου, που φαίνεται λίγο βορειότερα.)

Έ, λοιπόν!…

…Δεν είναι σαν αυτή τη φορά να είναι η Τροία, που επιτίθεται στην πατρίδα του Αχιλλέα;;;…

Αντιστροφή του pattern!!!

Καταλάβατε, τώρα, γιατί ψάχνομαι τόσο πολύ με τα μυστήρια στη χώρα των γειτόνων καί «συμμάχων»;

Καταλάβατε, ακόμη, γιατί με νοιάζει τόσο πολύ η κατάκτηση της Άγκυρας καί της Χαττούσας ως μόνιμα τμήματα της Ελληνικής Επικρατείας;

. . . . . . . . . . .

[Άντε, κι ένα καλό, όμως: στον χάρτη φαίνεται καί η κωμόπολη Καρατζάμπεη, με ομάδα στην Γ’ εθνική της τουρκίτσας. Είναι ομάδα του over, γιά όσους παίζουν Στοίχημα. Σίγουρα λεφτά, καί το «σώτο» προσφορά του ημετέρου καταστήματος! lol!!!]

. . . . . . . . . . .

Υγ 4: Καί γιατί, ώ Εργοδότα, δεν σχολιάζεις το τρομερό πρόσφατο δυστύχημα… το έγκλημα με το τραίνο στα Τέμπη;

Προσεχώς.

Θα σας δείξω κι αυτό, που δεν είδε κανείς – διότι τα πάντα γίνονται με συγκεκριμένο σχέδιο, που σκοπεύω να το μπλοκάρω.

Μόνο μία λέξη, προς το παρόν: αντιστροφή.

Επιτέλους! Το κατάλαβαν καί κάποιοι!

α. Εισαγωγή

Από τα ΠΟΛΥ ευχάριστα γεγονότα των ημερών!

Συγκεκριμένα, κάποιοι ακόμη συν-Έλληνες άρχισαν να καταλαβαίνουν τη φάμπρικα των «προφητειών», που διαδίδονται σαν φωτιά σε ξερόχορτα στο Ελληνόφωνο κομμάτι του Διαδικτύου.

Το σχετικό βίντεο της «Αγωγής» (που μου έδωσε την αφορμή της συγγραφής του παρόντος) το ανέδειξε ο Διηνέκης (εδώ), αλλά το αναρτούμε κι εμείς:

. . . . . . . . . . .

Σωστές οι επισημάνσεις! Πλήν όμως, δεν αρκεί να λες ότι οι «προφητείες» είναι ύποπτες (απόλυτα σωστό). Πρέπει καί να εντοπίσεις τη φιδοφωλιά, απ’ όπου εκπέμπονται. Καί να την εξουδετερώσεις!

[Πώς να την εξουδετερώσεις; Με λογικά επιχειρήματα. Καί -το βαρύ πυροβολικό- με γνώση της Ιστορίας!

Τώρα, βέβαια, να προτάξεις (προκειμένου να τον συνεφέρεις) λογικά επιχειρήματα σ’ έναν λαό, που επιμένει να παραμυθιάζεται καί να ΜΗΝ λογικεύεται… εντάξει, δεν συνεχίζω. Μή με βρίζετε, όμως, ως ανεδαφικόν καλαμοκαβαλλημένον· την καλή προπάθεια την έκανα καί την κάνω.]

Ειλικρινά, θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου να περιμένω πλήρη ανάλυση από ανθρώπους, που μόλις έκαναν το πρώτο βήμα στο θέμα. Συνεπώς, αναλαμβάνει η αφεντιά μου να σας πεί δυό λογάκια επ’ αυτού.

. . . . . . . . . . .

Κατ’ αρχήν, ξεκαθαρίζουμε ποιές προφητείες είναι γνήσιες (καί οφείλουμε να τις πάρουμε σοβαρώς υπ’ όψιν μας) : αυτές είναι όσες ειπώθηκαν / εγράφησαν σε εποχές, που δεν υπήρχαν ούτε ως υποψία οι «Μεγάλες Δυνάμεις» (αλλά καί κάποιες …μικρότερες) των τελευταίων αιώνων – με την εξαίρεση των όσων είπε ο άγιος Παΐσιος, συν μερικοί ακόμη όντως χαρισματικοί «νεοάγιοι» της εποχής μας (αν μου επιτρέπεται ο όρος).

Αλλά, προσέξτε! Μόνον όσες προφητείες είναι επιβεβαιωμένες, από πλείονες του ενός αξιόπιστους αυτόπτες καί αυτήκοους μάρτυρες! Διότι πχ στον έρμο τον Παΐσιο (εξ ονόματός του, δηλαδή) φορτώσανε τα διάφορα λαμόγια κι ένα σωρό ανυπόστατες «προφητείες», που δεν τις είπε ποτέ.

Ξεκαθαρίζουμε, τώρα, καί ποιές «προφητείες» είναι γιά πέταμα επί τήι εμφανίσει: όσες ξεκινάνε με …προεξαγγελτική παράθεση (πώς το δουλεύω το φιλολογικό, έ; 🙂 ). Παναπεί: «- Ο γνωστός ενός κουμπάρου του κουνιάδου μου, άκουσε κάποτε από κάποιον γέροντα…», κτλ κτλ κτλ. Αυτές, κατ’ ευθείαν στα σκουπίδια.

Να μας πεί, μονάχα, ο γνωστός του κουμπάρου (κτλ κτλ κτλ) αυτός ο «γέρων» (ο οποίος πάντα είναι …σεμνός, καί δεν θέλει ν’ ακουστεί το όνομά του) τί βαθμό έχει στην «υπερεσία» που δουλεύει. Να ξέρουμε πώς να τον προσφωνήσουμε, ώστε να μή φανούμε αγενείς. «Κύριε λοχαγέ», ή «κύριε συνταγματάρχα»; (Ή σκέτο «πράκτορα»; )

Ρέ, άει στα τσακίδια!…

[Εδώ ακριβώς χρειάζεται να ρίξω μήνυμα σε Παλιούρα καί Μάρκο ντέΣάντ, ώστε να σας περιλάβουν αμφότεροι …στερεοφωνικώς, παλιολαμόγια κουμπάροι καί κουνιάδοι καί «γεροντάδες»!!!]

. . . . . . . . . . .

β. Ιστορική αναφορά

Αναφέρω (ιστορικώς καί χρονολογικώς) τις κυριώτερες λαμογίστικες «προφητείες» κατά εποχές – όσο έχω ερευνήσει το θέμα. (Η έρευνά μου συνεχίζεται μέν, αλλά σας δίνω μιά έτοιμη εισαγωγή γιά να ψάξετε κι εσείς.)

. . . . . . . . . . .

i. 1770 – Ορλωφικά

Απ’ όσο έχω μελετήσει το θέμα, δεν διαφαίνεται παρουσία «προφητειών» στην επανάσταση του 1770· αλλοιώς, θα είχαν ενσωματωθεί αυτές στην λαϊκή παράδοση, ως κοινό κτήμα (όπως καί σήμερα). Πιό πολύ φαίνεται πως δούλεψε προπαγάνδα, παρά «προφητείες». Ωστόσο, η αφέλεια των τότε επαναστατημένων ραγιάδων έφτασε να κάνει τραγούδι τις ψεύτικες αυτές ελπίδες:

Ώσπου να ‘ρθεί ο Μόσκοβος, να φέρει το σεφέρι ( = στρατό – δες πχ εδώ)!

Βέβαια, ο Μόσκοβος ουδέποτε κάνει άστοχες καί άκαιρες κινήσεις, ούτε φέρνει σεφέρια σε αποτρελλαμένους· αλλά, άντε να το πείς αυτό στους (μπαϊλντισμένους από τη σκλαβιά) εξεγερμένους ραγιάδες!… Πάντως, αυτές οι φρούδες ελπίδες, ότι τάχαμου θα έρθει το Ξανφόν Γκιένος να μας απελευθερώσει, προέρχονται 1000% από κάποιους κύκλους εντός της Ρωσσίας.

Δεν εννοώ σύσσωμη την ηγεσία της συγκεκριμένης χώρας· διότι, απ’ όσο έχω αναλύσει τη συλλογική συμπεριφορά των Ρώσσων, τέτοιου είδους βρωμιές δεν κάνουν. (Τουλάχιστον, δεν τις κάνουν στον βαθμό, που τις κάνουν οι Αγγλοσάξωνες.) Το (όχι εντελώς σίγουρο, όμως – γιά μένα) συμπέρασμα είναι ότι μάλλον έδρασαν κάποιοι ιουδαϊκοί κύκλοι εντός Ρωσσίας, διότι υπάρχει ισχυρή φημολογία πως οι αδελφοί Ορλώφ ήσαν περιτετμημένοι. (Δυστυχώς, δεν ζή η ακόρεστη σεξομανής Γερμανίδα Αικατερίνη, που …πήρε παραμάζωμα πολλούς ευγενείς της τότε εποχής, να μας το επιβεβαιώσει! lol!!!)

Το αποτέλεσμα ήταν πως ο τότε σουλτάνος εξεμάνη, καί παραλίγο οι Έλληνες να μην υπήρχαμε σήμερα ως έθνος.

Οι Ορλώφ, όμως, δεν έδρασαν μόνοι. Συνεταιράκι τους ήταν κι ένα λαμόγιο, ονόματι Παπάζωλης, ή Παπαζώλης, ή Παπάζογλου. («Παπατζής» θα ήταν πιό ταιριαστό.) Αυτός γέμισε ψέμματα τους ραγιάδες, γιά να εξεγερθούν. Κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, την κοπάνησε στους Ρώσσους. (Τί πρωτότυπο γιά τα λαμόγια, να καταφεύγουν γιά προστασία στ’ αφεντικά τους!…)

Συγκρατήστε το γεγονός ότι οι «προφητείες» (αλλά καί η προπαγάνδα) χρειάζονται καί άτομα, γιά να διαδοθούν: πονηρούς (καί χαρτζηλικωμένους) παραμυθατζήδες καί λαμόγια, ή αφελείς καί βλάκες.

Βέβαια, σήμερα με το Διαδίκτυο η ανάγκη γιά πράκτορες σχεδόν εκμηδενίζεται, διότι τη διάδοση εσφαλμένων καί υπόπτων αντιλήψεων την αναλαμβάνουν -με αυτόματο τρόπο- τα προγράμματα των υπολογιστών· τα δέ υπόλοιπα (την άκριτη αποδοχή των ψεμμάτων, δηλαδή), τα αναλαμβάνει η περιρρέουσα αιώνια βλακεία του λαού μας.

. . . . . . . . . . .

ii. «Αγαθάγγελος» καί Παπουλάκος

Ο (Χριστόφορος) Παπουλάκος ήταν ένας αγράμματος φουστανελλοφόρος χωρικός, ο οποίος αργότερα εκάρη μοναχός. (Καί σήμερα έχει αγιοκαταχθεί.) Αυτός, ως μοναχός, εκήρυττε την αντίθεση στους δυτικούς θεσμούς (πχ Βαυαροκρατία) καί τα δυτικά έθιμα (πχ ενδυμασία δυτικού τύπου), περιτρέχοντας όλη την Πελοπόννησο. Ωστόσο, επειδή έλεγε πολλά καί εναντίον του -ξένου- βασιλικού ζεύγους (Όθωνα / Αμαλίας), στο τέλος τον μπουζούριασαν καί τον εξόρισαν.

Η Γουΐκι, όμως παραλείπει (τόσο εδώ, όσο κι εδώ) ν’ αναφέρει ότι ο Παπουλάκος χρησιμοποιούσε στα κηρύγματά του καί τις λεγόμενες «Προφητείες του Αγαθαγγέλου» (σκαναρισμένο πλήρες πρωτότυπο κείμενο εδώ), με τις οποίες έδινε ελπίδες στους ακροατές του ότι νά, τώρα, όπου νά ‘ναι, επίκειται να πάρουμε καί τημΜπόλιν!

Λοιπόν, το κακό δεν είναι ότι ο Παπουλάκος ήταν όντως -καί αναμφισβητήτως- πατριώτης· ούτε το ότι την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως την οραματιζόταν τότε μέχρι καί ο Όθων. (Ναί! Γι’ αυτό τον εξόρισαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις», γιά να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα.)

Ούτε το ότι ο Παπουλάκος ήταν αγράμματος.

Ούτε το ότι μέχρι καί ο Ρήγας Φερραίος (ως λέγεται) έβαλε χέρι στο κείμενο, γιά να κολακέψει τον Μέγα Ναπολέοντα καί να δώσει (κι αυτός) ελπίδες στους υπόδουλους Έλληνες.

Αλλά, το κακό βρίσκεται στο ότι αυτό το κείμενο είναι πλαστό.

. . . . . . . . . . .

Ποιός το έγραψε, τότε, καί γιατί;

Λένε (χωρίς να είναι σίγουρο) πως το έγραψε κάποιος ιερωμένος Θεόκλητος Πολυειδής, αποδίδοντάς το σε κάποιον (ανύπαρκτο) ιερομόναχο Αγαθάγγελο, που έζησε κάπου το 1279. Καί πράγματι, η γλώσσα του κειμένου δεν είναι η γλώσσα του 1279. (Μιά ματιά στον Πτωχοπρόδρομο, αρκεί γιά να διαπιστώσουμε την ασυμφωνία.)

Εάν, τώρα, διαβάσουμε το σύντομο άρθρο της Γουΐκι, βλέπουμε πως ο ΘΠ υπήρξε εκπρόσωπος του (Ελληνικού) Διαφωτισμού… πιθανώτατα μασώνος καί άνθρωπος των Δυτικών. Ωστόσο, παραβλέποντας αυτό (που μπορεί καί να μήν ίσχυε), βλέπουμε άλλα δύο δεδομένα, που βγάζουν μάτι:

• Το πρώτο, πως ο «Αγαθάγγελος» γράφτηκε κάπου το 1750.

Χμ… Είκοσι χρόνια πρίν τα Ορλωφικά! (Δεν θα πέφταμε πολύ έξω, αν λέγαμε …19… το 1751, δηλαδή.)

Καί τί μας νοιάζει αυτό;

Εάν ρίξουμε μιά ματιά στην Ιστορία, θα δούμε ότι πάλι καμιά 25αριά χρόνια πρό της κηρύξεως των Σταυροφοριών (1095), είχε ιδρυθεί στην Καμπανία της Γαλλίας …καμπαλιστική σχολή!!!!! Γι’ αυτό μας νοιάζει.

[Αν, όπως αναφέρει η Ιστορία, η καμπαλιστική σχολή ιδρύθηκε το 1070, τότε υποψιάζομαι πως …καθυστέρησε η σύνοδος του Κλερμόν Φερράν, που κήρυξε την έναρξη των Σταυροφοριών το 1095!

Πλάκα-πλάκα, ακριβώς επτά αιώνες μετά το 1070+19 = 1089, έγινε η Γαλλική Επανάσταση – στα 1789. Είπαμε, «αυτοί» έχουν μανία με τις τελετουργίες καί τις επετείους σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.]

Βλέπετε ότι οι κρατούντες έχουν συγκεκριμένον τρόπο δράσεως: πρώτα η διάδοση της ιδεολογίας, καί μετά η εφαρμογή της από τα πλήθη των κάφρων, που σπεύδουν να την υιοθετήσουν! Στην περίπτωσή μας, δηλαδή, συμπεραίνουμε πως κανένας Ορλώφ δεν έδρασε αυθορμήτως εκείνη τη στιγμή, καί κανενός Παπάζωλη οι ψευτιές δεν προκάλεσαν αυθόρμητη εξέγερση των Ελλήνων μέσα σε λίγους μήνες, από τότε που ειπώθηκαν.

Η προεργασία (γιά τον παραλίγο οριστικό χαμό μας, ως έθνος) είχε γίνει από πρίν.

• Το δεύτερο δεδομένο έχει πάλι να κάνει με τη γλωσσολογική ανάλυση του «Αγαθαγγέλου».

Όχι μόνο δεν είναι του 1279 κείμενο, αλλά δεν είναι ούτε Ελληνικό του 1750! (Ποιός «ιερωμένος ΘΠ», καί θρίχες κατσαρές;!)

Τότε, τί είναι;

Μετάφραση από την Αγγλική… από «σκαρωμένο» κείμενο των «Ελληνιστών» της Οξφόρδης. Αυτό είναι. Αρκεί λίγη «αντίστροφη μηχανική» (εν προκειμένωι, «αντιμετάφραση» προς το πρωτότυπο), γιά να δείς ότι είναι γραμμένο κατ’ αρχήν σε Αγγλική «καθαρεύουσα» (Σαιξπηρική μορφή της γλώσσας), καί μετά μεταφρασμένο αδεξίως σε -ας πούμε- Ελληνική λόγια γλώσσα της εποχής του 1750… αλλά, ταυτόχρονα, που να μπορούν να την καταλαβαίνουν οι αγράμματοι ραγιάδες.

[Δεν θ’ αναπτύξω εδώ το πώς αλληλεπιδρά το μυαλό μας με μιά ξένη γλώσσα, όταν θέλουμε να εκφραστούμε σ’ αυτήν -καί δή, με συγκεκριμένο τρόπο-, όσο καλά καί να τη γνωρίζουμε.

Πάντως, το γενικό σχήμα γιά τους περισσότερους είναι: φτιάχνουμε το σκαρίφημα του κειμένου μας στη δική μας, καί μετά μεταφράζουμε προσεκτικά. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις!… στις οποίες δεν συγκαταλέγονται οι προφεσσόροι της Οξφόρδης του 1750. Βλέπετε, κάθε γλώσσα συμπεριλαμβάνει κι άλλα κολπάκια καί στολίδια, πλήν του λεξικού της· άρα, ουδόλως αρκεί η μετάφραση καί η τήρηση του ύφους.

Ωστόσο, όταν απευθύνεσαι σε αγράμματους φουστανελλοφόρους, δεν υπάρχει περίπτωση να σε μυριστούν – καί τη γλυτώνεις.]

. . . . . . . . . . .

Καί γιατί Οξφόρδη, παρακαλώ; Γιατί στην …Βοϊδοπερασιά; (Μην απορείτε, είναι η μετάφραση του τοπωνυμίου στη δική μας γλώσσα. Όθεν, το αστείο που λέγεται ότι: «- Αυτός τελείωσε τη …βοϊδοσχολή!», δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως τόσο αστείο, πλέον! 🙂 )

Διότι, πρώτον, την Οξφόρδη την ίδρυσαν τα σεσημασμένα φιλαράκια μας, οι Ναΐτες. Οι οποίοι ανέλαβαν (με επιτυχία) καί το μεταφραστικό έργο γιά τα χειρόγραφα των Βενιαμιτών, που βρήκαν στις ανασκαφές τους στα Ιεροσόλυμα. Όθεν, δικαίως καβάτζωσαν καί τις φιλολογικές σπουδές.

Να μας πούν, μονάχα, οι σημερινοί Οξφορδαίοι, πού βρήκαν τα αρχαιοελληνικά κείμενα των «στερεοτύπων» εκδόσεών τους, που χρησιμοποιούν οι φιλόλογοι της καριέρας! Μάλλον, ακόμη καλύτερα… ν’ αναρωτηθούν οι ίδιοι οι εγχώριοι φιλόλογοι, πού βρέθηκαν αυτά τα κείμενα. Διότι, φοβάμαι πως κανείς τους δεν έχει αναρωτηθεί.

Καί δεύτερον, η αγγλίτσα εκείνες τις εποχές ήταν αυτοκρατορία. Συνεπώς, είχε τα σχέδιά της να βγάλει απ’ τη μέση τόσο την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο καί τους Ρώσσους – με ενεργούμενα καί επικρουστήρες της μπαρούτης εμάς, τα αιώνια θύματα (καί βλήματα).

Θα με ρωτήσει κάποιος: γιατί να το κάνει, μιά που με τα πλοία της έφτανε μέχρι Ινδία καί Κίνα, διεξήγαγε επικερδές εμπόριο, καί γενικώς ήταν θαλασσοκράτειρα; (Αν καί το Σουέζ δεν είχε διανοιχθεί ακόμη.) Η απάντηση είναι πως την ενδιέφερε καί η χερσαία διαδρομή Ανατολής-Δύσης· ο περίφημος (καί τότε, καί παλιότερα, καί σήμερα) Δρόμος του Μεταξιού.

Καταλάβατε, τώρα;

. . . . . . . . . . .

iii-1. Περίοδος 1900-1920

Αυτή η εικοσαετία είναι όντως μία αναγέννηση της νέας Ελλάδας, καί η υλοποίηση πολλών από τα εθνικά μας όνειρα.

Εδώ, ας δείξουμε πρώτα πάλι την κατάσταση: η αγγλίτσα ήθελε να τελειώνει μία καί καλή με την τουρκίτσα, ταυτοχρόνως διαλύοντας τα όποια όνειρα γιά επέκταση προς Ανατολάς της γερμανίτσας.

Στα πλαίσια αυτά, ήθελε (καί βρήκε) πρόθυμους συμπαραστάτες καί συμμάχους πάλι εμάς, που είχαμε πάρει φόρα μετά τη σφαλιάρα του 1897. Καί, παρά τη σφαλιάρα που φάγανε τα αγγλίτσικα σχέδια στην Καλλίπολη (το 1915-16), φαινόταν πως γενικώς η κατάσταση όδευε όπως ελπίζαμε αμφότεροι. (Μετά, βέβαια, άλλαξαν τα βιολιά.)

Ακόμη, η αλήθεια είναι πως τότε είχαμε πολλούς τέκτονες στην Ελλάδα, διότι οι άρρενες απόγονοι των «καλών οικογενειών» της εποχής ήταν (από μόδα) αγγλόφιλοι, κοσμοπολίτες (με νεότητες γλεντημένες στα Παρίσια, με μπανιστήρια στα επί σκηνής χορευτικά ξεβρακώματα της Μάτας Χάρι, καί τα ρέστα), και τέκτονες. Αλλά καί πατριώταροι. (Δεν μπορείς να πείς ότι πχ ο Παύλος Μελάς, ή ο ναύαρχος Κουντουριώτης δεν ήταν πατριώτες! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει!)

Συνεπώς, οι ιδέες… η προπαγάνδα, ουσιαστικώς, της αγγλίτσας, διαδιδόταν εύκολα.

Όμως, επειδή ένα σοβαρό κράτος (όπως η αγγλίτσα) έχει καί σοβαρές «υπερεσίες», καί πάντα σχεδιάζει εκ των προτέρων, πάλι παρενέβη καί μας φλόμωσε (συμπεραίνω κυρίως μέσωι εγχωρίων τεκτόνων) στις «προφητείες»…

…οι οποίες συνέκλιναν στο ότι υπήρχε κάποιος «ξανθός ρήγας», που θα έμπαινε μπροστά (ως πολέμαρχος, να ‘ούμ’), καί θα μας …έσωζε. (Κι αυτός!)

Βέβαια, οι αφελείς συμπατριώτες μας της εποχής αυτό το ερμήνευαν είτε ως νεκρανάσταση του Μεγαλέξανδρου (αν καί δεν έπαιξε πολύ αυτή η ερμηνεία), είτε ως νεκρανάσταση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, είτε ως «φωτογράφηση» του δικού μας τότε βασιλιά· αλλά τα λαμόγια καθιστούσαν μάλλον σαφές ότι επρόκειτο γιά τον βασιλιά της αγγλίτσας, κατά Μπάκινγχαμ μεριά…

…από τον οποίο το 1922 πήραμε τ’ @@ του.

. . . . . . . . . . .

Δεν σκοπεύω να σκαλίσω τις υπάρχουσες ψηφιακές βιβλιοθήκες, γιά να βρω εφημερίδες, βιβλία, ή φυλλάδες της εποχής, ώστε να σας δείξω τί κυκλοφορούσε από τέτοιες «προφητο»-ιστορίες στις αρχές του 20ου αιώνα στη χώρα μας. Πάντως τα πράγματα έγιναν ακριβώς έτσι. Καί τότε «προφητείες», καί τότε κανείς δεν ρωτούσε το πόθεν!

Καί, δυστυχώς, σε τίποτε δεν άλλαξε η ευπιστία του λαού μας από τότε.

. . . . . . . . . . .

iii-2. 1900-1920 – ο «Εξαδάκτυλος»

Ώ, ρέ, μάνα μου, πανεθνικό δούλεμα που φάγαμε μ’ αυτόν τον «Εξαδάκτυλο»!…

Οι αφελείς νόμιζαν καί νομίζουν πως πρόκειται (α) γιά «ρήγα» (βασιλιά, παναπεί), που (β) έχει έξι δάχτυλα στα ποδάρια του!… μή υποψιαζόμενοι πως τέτοια σωματική ανωμαλία προέρχεται από ενδογαμίες… με σχεδόν 100% πιθανότητα να υπάρχει ταυτοχρόνως καί ψυχονοητική ανωμαλία στη γκλάβα του λεγάμενου. (Η Φύση ΔΕΝ αστειεύεται.)

Άρα, πού πά’ ρέ Καραμήτρο με ηγέτη ελαττωματικόν; Ά;

[Αλλά, όπως είπαμε, ελάχιστοι συν-Έλληνες σκέφτονται τέτοια πράγματα. Ελάχιστοι συν-Έλληνες σκέφτονται γενικώς… γι’ αυτό μας πήρε καί μας σήκωσε.]

Όμως, επειδή είδαμε τον βρώμικο ρόλο της …βοϊδοσχολής με τον «Αγαθάγγελο», υποψιάζομαι εντόνως πως αυτή τη φορά ξανάβαλε τα …έξι δαχτυλάκια της, καί μας πέταξε στα μούτρα πως πρόκειται γιά ποίημα με έξι δακτύλους – μόνο που δεν το πήραμε χαμπάρι αυτό, εδώ κι εκατό χρόνια τώρα.

Βλέπετε, ο δάκτυλος είναι -επίσης καί- ποιητικό μέτρο (καί αρχαίο, καί νέο) : τάτατα τάτατα τάτατα. Χρησιμοποιείται, δέ, κατά κόρον στα Ομηρικά Έπη:

άνδραμοι έννεπε Μούσαπο λύτροπον

…τέσσερεις δάκτυλοι στη σειρά, στην αρχή της Οδύσσειας! (Ως παράδειγμα.)

Βέβαια, το να σας μιλήσω γιά τα ποιητικά (καί ταυτοχρόνως μουσικά) μέτρα, είναι ολόκληρη ιστορία, καί δεν προτίθεμαι να το πράξω. Αλλά, με λίγο ψάξιμο θα βρήτε αρκετά παραδείγματα, τόσο στ’ αρχαία Ελληνικά, όσο καί σε σημερινά ποιήματα καί τραγούδια.

[Καί μή σας ξεγελάσει η έλλειψη της τελικής συλλαβής, σε μερικά. Αυτή «νοείται» -στο κεφάλι μας- περίπου σαν ηχώ, κι η συγκεκριμένη έλλειψη είναι από τα αγαπημένα κόλπα των ποιητάδων. Δες πχ τη συνέχεια της Οδύσσειας μετά τους πρώτους τέσσερεις δακτύλους:

όςμαλα πόλ-λα (τάτατα τάτα𛰜 – λείπει βραχεία συλλαβή στο τέλος)

Όπως επίσης το κόλπο η τελευταία συλλαβή του δακτύλου να βρίσκεται ως πρώτη στην αμέσως επόμενη σειρά του ποιήματος.

Είπαμε, ολόκληρη ιστορία!

Μπερδεγουέη, στη μουσική παίζει πολύ ο δάκτυλος -καί δή, σε presto– στο τουμπελέκι: μπόμτιντι μπόμτιντι μπόμτιντι.]

Επίσης, η ίδια μετρική ισχύει απάνω-κάτω καί γιά τις ξένες γλώσσες, ιδίως τις Ευρωπαϊκές.

. . . . . . . . . . .

‘Ντάξ’ όλ’ αυτά, αλλά το θέμα μας είναι να βρεθεί ποίημα με έξι δακτύλους… που να λέει / υπονοεί όσα λένε οι (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) «προφητείες» (απελευθέρωση Πόλης, καί τα ρέστα). Καί, άπαξ καί το βρούμε, τ’ αποκαλύψαμε το μυστικό!

Αν είναι μονάχα έξι, αυτό σημαίνει πως είτε πρόκειται γιά επίγραμμα (συνήθως σε μνημείο νεκρών ηρώων) :

τάτατα τάτατα τάτατα

τάτατα τάτατα τάτατα

Είτε ποίημα σε μορφή χάϊ-κού (τρείς στροφές με περιεκτικό νόημα – καί τα υπόλοιπα τα αναδημιουργεί η φαντασία μας) :

τάτατα τάτατα

τάτατα τάτατα

τάτατα τάτατα

Πώς είπατε; δεν έχει η Ελληνική ποίηση μορφές χάϊ-κού;

Σοβαρά;

Ώ Τριάς, Θεέ μου,

Πατήρ, Υιός, καί Πνεύμα,

Ελέησον τον κόσμον!

Αναθεωρήστε!

Το θέμα είναι, πως δεν μπορώ να ψάχνω όοοολη την Ελληνική καί την Αγγλική Γραμματεία, να δώ τί στην ευχή εννοούσαν οι …βοϊδοσχολαίοι! (Αν πρόκειται γιά εξαδακτυλικό ποίημα, όπως υποθέσαμε.) Καί, δυστυχώς, ούτε πάει το μυαλό μου σε κάποιο γνωστό (καί σύντομο – ήτοι: επίγραμμα / χάϊ κού) στιχούργημα με θεματολογία «ρήγα», που θα ηγηθεί των Ελλήνων, κτλ κτλ. Όθεν, αν βρεί κάποιος αναγνώστης κάτι σχετικό, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος να μας το υποδείξει!

. . . . . . . . . . .

iv. Οι Ψίψιλον

Δεν αναπτύσσω το θέμα, διότι αγριεύω.

Αν καί η όλη παραμυθολογία των Ψίψιλον (γιά την οποία ο αρχιπροωθητής της απειλούσε μέχρι καί με …μηνύσεις στα δικαστήρια όποιον αντέγραφε αυτές τις μαλακίες – κι έβγαζε δικά του σχετικά παραμυθοβιβλία) δεν ανήκει στις γιαλαντζή προφητείες, ωστόσο έδρασε ακριβώς σαν αυτές καί είχε ακριβώς την ίδια αποδοχή. Συνεπώς, οφείλουμε να τη συμπεριλάβουμε τιμητικώς στη σκατολίστα μας.

Το μόνο που θα πω, είναι πως μας νάρκωσε γιά τα καλά επί 40 χρόνια – καί, φαίνεται, όχι μονάχα εμάς, αλλά καί όσους είχαν αναλάβει ένα κομμάτι της ηγεσίας της έρμης αυτής χώρας. Νά, ως παράδειγμα, οι φρεγάτες που έχουμε είναι μισού αιώνα πλέον, καί δεν έχουν ανανεωθεί – διότι κανείς απ’ τους κρατούντες δεν ενδιαφέρθηκε ν’ ανανεωθούν. Προφανώς, καί το ΓΕΝ περίμενε τους Ψίψιλον να επέμβουν· οπότε, σου λέει, τί να ξοδευόμαστε, τώρα! 🙂

Επίσης (καί ως κατά κάποιον τρόπο συμπλήρωμα των «προφητειών», που καίνε τα μυαλά των αγραμμάτων καί των χαζών), η Ψιψιλονο-λογία έκαψε τα μυαλά του πιό ξύπνιου τμήματος της νεολαίας, αυτού δηλαδή που δεν αποβλακώνεται ούτε με ποδόσφαιρο, ούτε με ναρκωτικά, ούτε με κόμματα, αλλά επιμένει να ψάχνει την αλήθεια μακριά από τα καθεστωτικά παραμύθια. Ακόμη καί σήμερα ακούω σοβαρούς ανθρώπους να ισχυρίζονται πως έχουμε «Ανδρομέδιους αδελφούς μας», που «θα μας σώσουν».

[Στη σειρά κι οι Ανδρομέδιοι, παρακαλώ. Προηγούνται άλλοι …σωτήρες!]

Τέλος, έδρασε καί ως κοινωνικό ψυχονοητικό πείραμα ευρείας εφαρμογής, βολιδοσκοπώντας / μετρώντας τη συλλογική συμπεριφορά του Έλληνα, κι ανοίγοντας τον δρόμο γιά την επανεπέλαση των σημερινών γιαλαντζή «προφητειών»… ώστε ν’ αποχαζέψουμε εντελώς.

Πώς είπατε; Δεν ήταν σχεδιασμένα αυτά τα δηλητηριώδη Ψιψιλονο-παραμύθια σε τίποτε μυστικά γραφεία;

Καλά… ό,τι πείς εσύ!…

Αν εκτιμάτε έστω καί στο ελάχιστο τη γνωμάρα μου, η παραμυθολογία των Ψίψιλον βρωμάει «υπερεσίες» των ηπαπάρα, αλλά κυρίως Μπίλντερμπεργκ καί τσιράκια τύπου Σβάμπ. (Ναί, καί πρό 40ετίας δρούσε, κι έκανε τα ίδια. Δεν έχετε δεί τις φωτογραφίες του/της με εγχώριους πρώθυ – τον Παπανδρέου, φερ’ ειπείν; ) Δεν θα σας αναλύσω το σκεπτικό μου,

[…διότι ξεμακραίνουμε πολύ – άντε, όμως, βοήθεια: (α) αυτά τα παραμυθάκια κατά 90% τα έβγαλαν στην κυκλοφορία νεο-Άτλαντες -όθεν καί η αναφορά μου στις «λέσχες»-, καί (β) ξεκινάμε από τον «Πόλεμο των Κόσμων», καί συνεχίζουμε ψάχνοντας γιά το ίδιο παραμυθολογικό σενάριο της τρομερής απειλής / συν τελικώς του σωτήρα «από μηχανής θεού»… δες καί σημερινές μπαρούφες της ειδησεογραφίας με κατάρριψη «ufo’s»]

πάντως κατά ‘κεί που σας υπέδειξα ψάχνουμε τους ενόχους.

. . . . . . . . . . .

v. Βατάτζης

Ψυχονοητικό πείραμα των ημερών μας. Που αποδεικνύει: (α) πόσο εύκολα ξεχνάμε ως λαός (αλήθεια, τί απέγιναν, ώ προφητολάγνοι, ο «Εξαδάκτυλος» κι ο Παλαιολόγος; δέεεεν θα μας σώσουν πιά αυτοί; παραιτήθηκαν; ), καί (β) πόσο ανιστόρητα τούβλα επιμένουμε να είμαστε.

Ο Βατάτζης μπορεί μέν να είχε τρομερές στρατιωτικές επιτυχίες, μπορεί να είχε όραμα γιά ανασύσταση της αυτοκρατορίας σε σωστές βάσεις, μπορεί σήμερα να έχει αγιοκαταταχθεί, αλλά είναι γεγονός πως στις τελευταίες μέρες του έπασχε από επιληψία. Λοιπόν, ειλικρινά: αυτόν θέλετε ν’ αναστηθεί εκ νεκρών καί να μπεί ηγέτης μας; Αν πήτε «ναί», οκέϋ… αλλά, θ’ αναλάβετε καί τις ευθύνες γιά τις όποιες τυχόν αρνητικές συνέπειες!…

Αυτές οι ιστορίες, τώρα, με τον «αναστηθησόμενον» Βατάτζη καί το σπαθί του, που βγαίνει απ’ τη θήκη σ’γά-σ’γά, έχουν προέλευση τις «υπερεσίες» της …τουρκιγιέ, με βοήθεια από λιγάκι πιό …μεσανατολικά. (Διότι οι τουρκαλάδες από μόνοι τους την ψυχολογική ανάλυση -καί δή, του Έλληνα- δεν την «έχουν».)

Ειδικά η αφήγηση που κυκλοφορεί, ότι Έλληνας αξιωματικός μπήκε «ινκόγκνιτο» στην τουρκίτσα, με παρέα αντίστοιχον Τούρκο, καί πήγαν κι είδαν το σπαθί του Βατάτζη κτλ κτλ,

• είτε είναι μπούρδα ολκής (διότι όλο καί κάποιοι θα τους έπαιρναν χαμπάρι – καί μετά, με τα στρατοδικεία, ούτε ψύλλος στον κόρφο τους!…),
• είτε ισχύει· αλλά, τότε, τόσο ο ένας, όσο κι ο άλλος, είναι τέκτονες. (Μόνον σε τέτοια περίπτωση δεν φοβούνται την τιμωρία, καί μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους.)

Καί στις δύο περιπτώσεις, δεν γίνεται δεκτή η ιστορία αυτή. Είτε ως ψέμμα, είτε ως αφήγηση ατόμου (των στοών, αλλά καί μή), που παρατάει θέση ύψιστης ευθύνης καί κάνει κολλεγιές με τον εχθρό. (Άρα, δυνάμει προδότη.)

Ο Βατάτζης ήδη άφησε το ιστορικό του στίγμα ενώπιον των αιώνων της Ιστορίας. Αφήστε τον, λοιπόν, στην ησυχία του, καί κοιτάξτε εσείς να κάνετε άλλο τόσο αξιόλογα έργα, σαν αυτόν.

. . . . . . . . . . .

vi. Επανεπέλαση ψευδών «προφητικών» μύθων

Στις μέρες μας…

…κι ενώι έρχεται με βήμα ταχύ ο Γ’ ΠΠ…

…κι ενώι, ακόμη κι αν δεν ξεκινήσει η πλήρως ένοπλη φάση του Γ’ ΠΠ, επελαύνει ο θάνατος, που σπέρνουν οι «μαύροι» (διατροφική καταστροφή, γιά …να σωθεί το κλίμα!!!!!)…

…στο Ελλάντα πυκνώνει ο παραλογισμός.

Σχεδόν οι πάντες πουλάνε τρέλλα, θράσος, ύβρεις… αλλά, δυστυχώς, έχουν βρεί πρόθυμους «αγοραστές». Σε κάθε τομέα. Θες πολιτική; θες θρησκεία; θες οικονομία; θες δικαιοσύνη; Παντού!

Στα πλαίσια της αγάπης μας γιά την πατρίδα, λοιπόν, αλλά καί στην παραδοσιακώς ανεπιφύλακτη αποδοχή του λαού μας γιά την Ορθοδοξία, βρίσκονται διάφοροι πονηροί καί ξεσαλώνουν εις βάρος μας με διασπορά «προφητειών». Όθεν, έχουμε τόσο μιά βροχηδόν επανάληψη των κλασικών μοτίβων («αναστηθησόμενος», «ξανθός ρήγας», «θα πάρουμε τημΜπόλιν», «το Ξανφόν Γκιένος»), όσο καί νεοφανείς ανοησίες – κυρίως εκφοβιστικές, γιά λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, κτλ.

[«- Ποιά ‘κτλ’, ρέ Εργοδότη; Δεν σου φτάνουν τα προηγούμενα;»

Έ,πώς;! Φτάνουν καί παραφτάνουν! Αλλά, πολύ φοβάμαι πως θα βγούν καί προφητείες …γιά την Εφορία! lol!!!]

Ο μέσος ταλαιπωρημένος σημερινός Έλλην δεν προλαβαίνει να φιλτράρει τη νοητική βρωμιά που τον λούζει· δεν προλαβαίνει καλά-καλά να ενημερωθεί, καί τού ‘ρχεται καί η επόμενη κεραμίδα κατακέφαλα. Βλέπεις, δεν είναι μονάχα τα πρακτοράκια (καί οσονούπω καί η Τεχνητή Νοημοσύνη) που αλωνίζουν το Ελληνόφωνο Διαδίκτυο με «προφητείες», έχουμε καί μή «προφητικές» πηγές διασποράς ψευδών, κυρίως απ’ έξω. (Τα εγχώρια λαμόγια δεν είναι τόσο καλοί ψεύτες.)

«- Το κλίμα καταστρέφεται!», «- Αν δεν κάνετε εμβόλιο, θα σας πέσουν τα μαλλιά, τα δόντια, καί -αλοίμονο!- θα μαραθεί καί θα πέσει καί το πουλί σας!», «- Οι αγελάδες κλάνουν!», «- Τα σκουλήκια είναι μεζές αξιοζήλευτος!»… (Κι αναρωτιέμαι, αν μιλούσαν οι μυίγες, τί θα μας υποδείκνυαν να φάμε ως λιχουδιά! Καρα-lol!!!) «- Μας την πέσανε οι εξωγήϊνοι!» (Τί μας λέτε; σοβαρά; Θα παραπονεθούμε στους Ανδρομέδιους!) Κι άλλα πολλά παρόμοια, ών ούκ έστι τέλος.

Δεν τελειώνει η νοητική ζαλούρα του Έλληνα από τέτοιον καθημερινό βομβαρδισμό, αλλά τα «καλά» ουδεμία «προφητεία» μας τα είπε – κι αναρωτιέμαι γιατί.

. . . . . . . . . . .

Επίλογος – τα ωραία!

Τα ωραία, που θά ‘θελα όσο τίποτε να τ’ ακούσω από πραγματικούς προφήτες, είναι το να καρφώσουμε τα μάτια καί την καρδιά του δράκου με το κοντάρι του Άη-Γιώργη.

Δώστε βάση!

Συγκεκριμένα, πρέπει να στηθεί οριστικώς η Ελληνική Σημαία σε:

• Άγκυρα / Χαττούσα (ναί, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο).
• Στον ναό (ροτόντα) των Ναϊτών, στο Σίτυ του Λονδίνου, με τους δέκα νεκρούς Ναΐτες ιππότες. (Ρέ, ποιούς «ιππότες»; συμβολικό γιά τους δέκα βασιλείς της Ατλαντίδας είναι!)
• Στην Οξφόρδη καί το Κέημπριτζ.

Τότε, καί μόνον τότε θα έχει επέλθει το τέλος τόσο του Ελληνο-Τρωϊκού πολέμου, όσο καί του Ελληνο-Ατλαντικού. Καί το τέλος της καταστροφής του μυαλού του Έλληνα, είτε από γιαλαντζή «προφητείες», είτε από άλλης μορφής νοητικά δηλητήρια.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Πλάκα θά ‘χει, να βγούν οι Οξφορδαίοι με τον «Εξαδάκτυλο» …προφήτες από σπόντα!!!

Βλέπετε, τώρα τελευταία έχουν σκάσει μύτη διάφορες εικόνες καί φωτογραφίες, φτιαγμένες από Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι οποίες διακρίνονται από τις φυσικές, επειδή οι απεικονιζόμενοι άνθρωποι έχουν …έξι δάχτυλα σε κάθε χέρι!!! (Δες εδώ αντιπαραδείγματα κακοτεχνίας της ΤΝ στα ανθρώπινα χέρια.)

Τελικά, το Μάτριξ αποδεικνύεται πως διαθέτει καί χιούμορ!

Υγ 2: Στο πύρ της επανεπελάσεως των ανοησιών καί των ψευδοπροφητών, έριξαν βενζίνη τόσο οι πρόσφατες δημόσιες εμφανίσεις της οικογένειας του Κοκού (στην κηδεία του τελευταίου), όσο καί οι Ρώσσοι. (Ναί!)

Αυτούς τους τελευταίους τους συμφέρει να μη σταθούμε στη μέση, όσο θα τσακώνονται με τους Δυτικούς – διότι θα έχουν ένα εμπόδιο παραπάνω ν’ αντιμετωπίσουν. Άρα, τους συμφέρει ν’ αποβλακωθούμε καί ν’ αδρανήσουμε, περιμένοντας την «από μηχανής» βοήθεια· έστω, γιά όσο διαρκέσει ο Γ’ ΠΠ.