ΕργΔημΈργ

Αλήθειες

δώ θα τοποθετούμε όσες λογικές καί ακλόνητες αλήθειες προκύπτουν από την έρευνά μας… έως ότου (καί ΕΑΝ) κάποιος τις καταρρίψει με σοβαρά λογικά επιχειρήματα.

Εννοείται, πως εμείς θα στηριζόμαστε σ’ αυτές γιά την περαιτέρω έρευνά μας· καί ουδόλως μας ενδιαφέρει, αν ο οποιοσδήποτε δεν τις αποδέχεται. Εδώ αναζητάμε την καθαρή αλήθεια! Δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε μοιράζουμε ακαδημαϊκούς τίτλους.

Η σελίδα θ’ ανανεώνεται, όποτε προκύψει κάποια αλήθεια καινούργια. Τα σχόλια δεν επιτρέπονται.

01. Το χρήμα

Είναι ν’ απορεί κανείς, που (σήμερα, στην εποχή μας) σε ενέργειες διαφόρων:

• αντεθνικές καί προδοτικές (παγκοσμίως, βέβαια, αλλά ειδικά κατά της Ελλάδας),
• αντιδημοκρατικές (δηλαδή, κατά των λαών – καί ειδικά του Ελληνικού),
• αντισυνταγματικές καί παράνομες (δηλαδή, κατά των λαών – καί ειδικά του Ελληνικού),

ουδείς ψάχνει το κατά 99% πραγματικό αίτιο των ενεργειών αυτών, που είναι (αμέσως, ή εμμέσως) ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Αντιθέτως, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (οι λαοί, δηλαδή) διαθέτουν έναν εσφαλμένον ψυχονοητικό «αυτοματισμό», ν’ αποδίδουν τις παλιανθρωπίστικες αυτές ενέργειες σε άλλα αίτια. Όπως:

• Συνομωσίες κατά της ανθρωπότητας,
• ψυχονοητική ανισορροπία των συνομωτών,
• εκβιασμούς (αυτούς τους αναφέρουν οι πιό ψαγμένοι),
• ιδεολογίες,
• υπακοή σε διαταγές ανωτέρων.

Είναι αλήθεια, πως οι δύο πρώτες αιτίες ισχύουν απόλυτα· αλλά, προσέξτε: μονάχα στην κορυφή της συνομωσίας!

Διότι, τα κατώτερα εκτελεστικά όργανα δεν είναι αυτά, που σχεδιάζουν τις συνομωσίες. Τα κατώτερα εκτελεστικά όργανα (πχ οι υπάλληλοι -καί δή, οι υπάλληλοι των μηχανισμών καταστολής– του κρατικού μηχανισμού του ψευτο-Ρωμαίϊκου) κάνουν όσα κάνουν, επειδή κατά ένα μέρος (νομίζουν πως) υπακούν σε διαταγές, αλλά κατά το μέγιστο μέρος επειδή τους έχουνε τάξει παραδάκι. Άσχετο αν αυτό είναι φανερό εκ πρώτης όψεως, ή όχι. (Διότι, κανείς δεν θα υπακούσει σε οποιαδήποτε διαταγή έτσι, χύμα – πχ να πάει ν’ αυτοκτονήσει.)

Πάλι, είναι εντελώς γελοίο να μιλάει κανείς γιά «ιδεολογίες» στην εποχή μας… όπου έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα, κι όπου οι μέγιστες «αξίες» είναι το χρήμα κι ο παντελώς ηλίθιος (καθ’ ό αστήρικτος) εγωϊσμός (ο παρτακισμός). Ακόμη καί τα κομματόσκυλα των τελευταίων πενήντα-μείον ετών δεν έγιναν κομματόσκυλα από ιδεολογία. (Καλά… μερικά έγιναν! Τα πλέον ηλίθια.) Έγιναν, επειδή περίμεναν να εξαργυρώσουν την (πάντοτε νεφελώδη – βλέπε κομματικούς καυγάδες «περί όνου σκιάς» στα συνέδριά τους) «ιδεολογία» τους (δηλαδή, το κωλογλείψιμο του εκάστοτε «αρχηγού») με θέσεις, μίζες, καί λοιπά ανταλλάγματα.

Αμέσως, ή εμμέσως, όμως, χρηματικά.

Τώρα, όσον αφορά τους εκβιασμούς: ναί, είναι πραγματικοί, αλλά όσον αφορά τα ανώτερα στελέχη της πυραμιδικής συνομωσίας. Βέβαια, ο εκβιασμός μπορεί να φτάσει μέχρι τη βάση της πυραμίδας, αλλά εκεί καταντάει της πλάκας. Εκεί, μπορεί κάλλιστα να τον αποφύγει κάποιος τον εκβιασμό. Οι ισχυροί (καί θα λέγαμε αναπόφευκτοι) εκβιασμοί γίνονται στο δεύτερο από πάνω ιεραρχικό επίπεδο.

Επίσης, ο εκβιασμός δεν πάει μόνος του· ακολουθεί το αρχαίο Ρωμαϊκό ρητό: «καρώτο καί μαστίγιο». Ο εκβιαζόμενος στην αρχή πάντοτε μέν κινητοποιείται με την εκβιαστική υπενθύμιση των τρωτών του σημείων· αλλά, αν αποδειχθεί «καλό παιδί», (τηρώντας την παροιμία: «- Είπαν τ’ παλαβού να χέσ’, κι αυτός ξεκολώθ’κε!»), τότε ανταμείβεται χοντρά… με χρήμα, πάλι. Τουλάχιστον με χοντρό χρήμα.

Άρα, έχουμε:

• Συνομωσία, σχιζοφρένεια, ιδεολογία, κτλ κτλ παρόμοια, στο ανώτατο ιεραρχικό επίπεδο. (Που δεν έχει καμμία ανάγκη από χρήμα, διότι τό ‘χει μαζέψει όλο.)
• Από ‘κεί καί κάτω, χρήμα. Έστω, κυρίως χρήμα.
  

Χρήμα, όπως στους ζητιάνους. Αλλοιώς, θά ‘ταν όλοι …άρχοντες καί βασιλιάδες!

Εν ολίγοις:

• Ψηλά στην ιεραρχία της παλιανθρωπιάς: λίγοι – καμμία ανάγκη χρήματος – κινητήρια δύναμη δεν είναι το χρήμα.
• Χαμηλά στην ιεραρχία της παλιανθρωπιάς: πολλοί – ανάγκη χρήματος – κινητήρια δύναμη είναι το χρήμα.

Πιστεύω ότι, από ‘δώ καί στο εξής, θ’ αρχίσετε να ερμηνεύετε σωστά τη συμπεριφορά των παλιανθρώπων.

02. Η εξέλιξη του πολιτισμού ΟΥΤΕ γραμμική είναι, ΟΥΤΕ συνέβη άπαξ

Η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού ΔΕΝ είναι γραμμική, αλλά «πριονωτή» – καί δή, με εκθετική αύξηση στο αυξητικό τμήμα της. Σηκώνεται απ’ το μηδέν· αργά στην αρχή, γρήγορα (με επιτάχυνση) μετά, υψώνεται, υψώνεται κι άλλο…

…καί ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ μέσα σε στιγμές.

Καί φτού κι απ’ την αρχή.

Κάπως έτσι:

Από το σχήμα καταλαβαίνουμε ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει ανεβεί αρκετές φορές ψηλά, ίσως καί ψηλώτερα απ’ ό,τι σήμερα, αλλά ξανάπεσε στο μηδέν άλλες τόσες φορές…

…εξ αιτίας κάποιας καταστροφής πλανητικού μεγέθους. Η οποία πάντα προκύπτει από Ύβριν. Δηλαδή, εγωϊστική υπέρβαση των ανθρωπίνων ηθικών ορίων.

Καί ξαναγυρίζει ο πολιτισμός στο μηδέν, διότι κάθε φορά δεν διασώζονται απαραίτητα οι γνώστες. Σώζονται κυρίως άσχετοι, που -φυσικά- αναγκάζονται (αυτοί καί οι απόγονοί τους – γιά πολλές γενιές) να ξαναρχίσουν την ανοδική πορεία του πολιτισμού απ’ την αρχή, ενθυμούμενοι όσα (είχαν κι) έχασαν με την καταστροφή.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι αρχαίοι ημών ενθυμόντουσαν (τουλάχιστον) τρείς Κατακλυσμούς, κι όχι έναν (όπως άλλοι λαοί) – με τη σειρά, όπως πάμε προς το παρελθόν:

• τον του Δευκαλίωνος,
• τον του Φορωνέως,
• τον του Ωγύγου.

(Πληροφορίες από «Ωγυγία» Αθανασίου Σταγειρίτου.)

Υπολογισμός «μεσοπολιτισμικών» διαστημάτων, από το παρόν ιστολόγιο: περίπου δεκαεννέα χιλιάδες (19,000) χρόνια.

Βέβαια, στα χειρόγραφα των αρχαίων ημών (είναι γνωστό πως) έπεσε έξωθεν «ανακάτεμα»· οπότε, έχει γραφεί ότι ο Φορωνεύς ήταν ο πρώτος βασιλιάς του Άργους μετά τον Δευκαλιώνειο Κατακλυσμό. Αλλά, αν δεν πρόκειται γιά συνωνυμία, τότε η (εσφαλμένη) πληροφορία αυτή είναι εμφανής κακοπροαίρετη παρέμβαση στο αυθεντικό γραπτό.

Συμπερασματικώς: Τα πανεπιστήμια, με τον (τελείως αστήρικτο) ισχυρισμό τους ότι ο δικός μας τεχνολογικός πολιτισμός είναι ο μοναδικός, που υπήρξε ποτέ επί Γής, βρίσκονται τελείως εκτός πραγματικότητας.

Δεν γνωρίζουμε ποιές σκοπιμότητες εξυπηρετούν με το μουλαρίσιο πείσμα τους να υποστηρίζουν αυτή την εσφαλμένη ιδέα, ούτε μας ενδιαφέρει. Όπως δεν μας ενδιαφέρει ούτε το αν μπορούν (ή δεν μπορούν) να ερμηνεύσουν την ύπαρξη κάποιων αρχαιολογικών ευρημάτων, ευρισκομένων εκτός «πολιτισμικής γραμμικότητας».