Απόκρυψη με γραββάτα

α. Μιά αποκάλυψη

Κι ύστερα σου λέει, μας φταίνε οι ξένοι!

Όχι πως δεν φταίνε· Παναγίες, δεν είναι – άσε που συνεχώς βάζουν το χεράκι τους στην οριστική εξαφάνιση του έθνους μας. Αλλά ούτ’ εμείς κάνουμε αυτό που πρέπει.

Ο λόγος είναι μία αναφορά του Διηνέκη, που οδήγησε εδώ.

. . . . . . . . . . .

Τα ήξερα τα δρακόσπιτα. Ήξερα, δηλαδή, το θέμα· αν καί, προσωπικά, ποτέ δεν είχα την καλή τύχη να τα επισκεφθώ.

[Καί μπορεί να μην τα δω ποτέ, μιά που την περιοχή τους τη φορτώνουν ανεμογεννήτριες. Σιγά μη σεβαστούν τις αρχαιότητες, τα σκατοσυμφέροντα!]

Όπως ήξερα τη στάνταρ συμπεριφορά των αρχαιολόγων, που ο,τιδήποτε δεν καταλαβαίνουν, το βαφτίζουν «λατρευτικής χρήσεως». 🙂

Ωστόσο, εκείνο που αγνοούσα, είναι αυτό εδώ:

«…σε μια σειρά από θραύσματα αγγείων ανακαλύφθηκαν επιγραφές

σε μια γλώσσα που ακόμη και σήμερα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί…»

Κι εκεί, πήρα άγριες ανάποδες.

. . . . . . . . . . .

β. Εντέχνως εξαφανίζειν

Εδώ και πολύ καιρό, έχω πειστεί ότι τα σημαντικώτερα ευρήματα βρίσκονται στις αποθήκες των μουσείων. Όχι στις βιτρίνες. (Αν καί, όσον αφορά τον δίσκο της Φαιστού πχ, ούτε γιά τα «βιτρινάτα» ευρήματα ξέρουμε πολλά.) Όμως, άλλο αυτό, κι άλλο η απόκρυψή τους. Διότι περί αποκρύψεως πρόκειται.

Στον 21ο αιώνα μΧ, με τόσες ευκολίες στο Διαδίκτυο, τί σκατά εμποδίζει τους αρχαιολόγους ν’ ανεβάσουν αυτό το υλικό σ’ έναν ιστότοπο, ώστε:

• να το δούμε (Έλληνες είμαστε, καί δή φορολογούμενοι, καί πληρώνουμε τα μισθά των δημοσίων υπαλλήλων – θυμίζω),
• να βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι – μπάς καί (ξανα)διαβαστεί αυτή η «άγνωστη γλώσσα» πχ;

Θα σας πω εγώ τί τους εμποδίζει.

• Πρώτον, ο εγωϊσμός τους.

Νομίζουν πως κάποιοι είναι. Σαν την ηλίθια την Κόμπερ, που ειρωνευόταν τον Βέντρις ως «άσχετον». Λες κι αυτή ήταν σχετική!… Λες κι ένα κωλοπτυχίο (άντε, διδακτορικό) Φιλολογίας της έδινε τα εφόδια να διαβάζει ξεχασμένες γραφές! (Ούτε τον Τζώρτζ Σμίθ καί τις δικές του μελέτες δεν ήξερε, η μοσχαροκεφαλή.)

• Δεύτερον, έχουν μιά ιδιότυπη εμμονή με τη «δημοσίευση» των ευρημάτων.

Λες και, αν δεν τα δημοσιεύσουν στα καθαρώς επιστημονικά τους έντυπα, τα ευρήματα …δεν ισχύουν, ούτε έχουν αξία! 🙂 Μπερδεύουν οι άνθρωποι τη δημοσίευση των φωτογραφιών των ευρημάτων με τα επιστημονικά πορίσματα επ’ αυτών. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο, μωρέ!

Όμως, αυτές οι «δημοσιεύσεις»:

(α) Μπορεί να πάρουν καί δεκαετίες!

Καί γιά μέν τους αρχαιολόγους αυτό μπορεί να φαίνεται φυσιολογικό, αλλά εμείς, οι …κοινοί θνητοί, γνωρίζουμε ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι άπειρη.

[Αλήθεια, τί έγινε μ’ εκείνον τον τάφο στον περιφερειακό του Βόλου; Είκοσι χρόνια πέρασαν, από τότε που ανακαλύφθηκε! Είκοσι! Κι ακόμη σήμερα, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση από την αρχαιολογική υπηρεσία!

Να γράψω, τώρα, εγώ περί τίνος πρόκειται, ώ αρχαιολόγοι, ή θ’ αποφανθήτε πως είμαι άσχετος; Ή, ακόμη χειρότερα, όσα διαβάσετε εδώ, θα τα παρουσιάσετε γιά δικές σας ιδέες; ]

(β) Ακόμη κι αν λάβουν χώραν οι δημοσιεύσεις, άντε τώρα ο καθημερινός Έλλην να ψάχνει τις καθαρώς επιστημονικές περιοδικές εκδόσεις, καί να πληρώνει (χοντρή) συνδρομή να τις διαβάσει!

Νά, η «Αμερικανική Εφημερίς της Αρχαιολογίας», γιά παράδειγμα, τιμολογεί 40 ντάλλαρζ έκαστον τεύχος. Κι άμα το ψάξετε λιγάκι, σε συνδρομές πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών, νάαα τα πεντακοσάρια ντάλλαρζ!… (Μετά από καναδυό συνδέσμους, θα βρήτε -απ’ το πανεπιστήμιο του Σικάγου- τον σχετικό πίνακα με την τιμολόγηση.)

• Τρίτον, η δουλικότητα στους πωλητικούς. (Όπου ο προαναφερθείς εγωϊσμός πάει περίπατο.)

Γι’ αυτό πχ σταμάτησαν οι ανασκαφές στη Σίουα; γιά να μη θιγούν οι Σκοπιανοί καί οι ηπαπαραίοι, που μας ετοίμαζαν τις «Πρέσπες»; Έεεε, πουλάκια μου; Έεεε, χοντρέ;

. . . . . . . . . . .

[Παρένθεση: Δεν βρίσκεται στη Σίουα η σορός του Μεγαλέξανδρου, παρά το ότι -ως φαίνεται- ο τάφος αυτός είχε ετοιμαστεί να τον υποδεχθεί ως νεκρόν.

Πού βρίσκεται;

Ίσως στην Κονταριώτισσα Πιερίας, όπως είπε κι ένας διορατικός μοναχός (γι’ αυτό την έπνιξε στη νεροποντή πρόσφατα το Χάαρπ; μπας καί αποσαθρωθούν τα χώματα κι αποκαλυφθεί ο τάφος; ), αλλά ίσως κι αλλού.

Γνωμάρα μου, αλλού. Οι αρχαίοι ημών δεν ήταν τόσο ανόητοι, ώστε να φτιάξουν τάφο γιά ηγεμόνα τέτοιου μεγέθους σε σαθρό έδαφος, ή έδαφος που θα κινδύνευε από πλημμύρες.

(Τότε, ο μοναχός έπεσε έξω; Όχι απαραίτητα. Πιθανόν στην Κονταριώτισσα να βρίσκεται το «κλειδί», που οδηγεί στην πραγματική τοποθεσία του τάφου.) ]

. . . . . . . . . . .

• Τέταρτον, η έλλειψη θάρρους ν’ αντισταθούν απέναντι στις πιθανές θρασείες απαιτήσεις της πρεσβείας. (Μία είναι η πρεσβεία!)

Διότι, ποιός μου λέει εμένα ότι κατά καιρούς δεν έρχονται διάφοροι υπερ-Ατλαντικοί «σύμμαχοι» (ή/καί οι άνθρωποί τους), καί δεν παίρνουν, καί δεν φυγαδεύουν ευρήματα απ’ τις αποθήκες των μουσείων μας (απ’ αυτά, που μας είναι άγνωστα, δηλαδή), γιά να μην τα ξαναεπιστρέψουν ποτέ; Μαθημένοι είναι στο πλιάτσικο (βλέπε Ιράκ – μουσείο Βαγδάτης)· δεν θα μου φαινόταν καθόλου παράξενο.

Αλήθεια, κάποιος καθηγητής Αγγελαράκης είχε πάρει προ αρκετών ετών στο εξωτερικό τα οστά των νεκρών απ’ το Δημόσιο Σήμα, όπου από σύμπτωση ( ; ) σκόνταψαν απάνω του οι ανασκαφές γιά το μετρό της Αθήνας. Γιά να τα μελετήσει, λέει. Γιά να δούμε αν είμαστε γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων ημών, ξαναλέει. Λοιπόν, τί έγινε, ρέ προφέσσωρ; ακόμη τα μελετάς τα κόκκαλα; Έ; Θα βγάλεις ποτέ κανα πόρισμα, ή ού; Καί, τελικώς, σκοπεύεις να τα επιστρέψεις ποτέ; Δεν είναι δικά σου, ούτε των ηπαπαραίων.

. . . . . . . . . . .

Εάν, λοιπόν, οι αρχαιολόγοι δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, τότε δεν μας φταίει κανένας ξένος καί κανένας αρχαιοκάπηλος. Ίσως φοβούνται πως θα έχουν την τύχη του… (μου διαφεύγει το όνομα), του αρχαιολόγου που με την κήρυξη του πολέμου με τους Ιταλούς βοήθησε (μαζί με άλλους συναδέλφους του) στην απόκρυψη των αρχαίων ευρημάτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, αλλά μεταπολεμικά …δικάστηκε από το ψευδοκράτος μας!!!

Σύμφωνοι, σεβαστός αυτός ο φόβος· αλλά, αν είναι έτσι, τότε ν’ αλλάξουν δουλειά.

. . . . . . . . . .

Αντί επιλόγου

Ανάρτηση στο Διαδίκτυο, λοιπόν. Γιά όλα. Καί άσε μας εμάς να τα απολαύσουμε καί να κρίνουμε – ίσως καί να βοηθήσουμε στη διασάφηση του ρόλου κάποιων ευρημάτων. Αλλοιώς, πρόκειται απλά γιά απόκρυψη (με γραββάτα)· αλλά, σ’ αυτή την περίπτωση, ο αρχαιολόγος δεν διαφέρει από αρχαιοκάπηλο.

. . . . . . . . . . .

Παλιότερα, είχα προτείνει οι καλόγεροι του Αγίου Όρους ν’ ανεβάσουν στο Διαδίκτυο όσα αρχαία χειρόγραφα έχουν. Καί γιά διάσωση της πολύτιμης αυτής κληρονομιάς από πιθανές κλοπές / καταστροφές, αλλά καί γιά φώς στα σκοτάδια της ιστορίας των προγόνων μας. Ωστόσο, δεν έγινε τίποτε.

Κι εντάξει, εκεί ίσως είχε συνέπειες, όπως πχ πρώτα να πάνε στο Όρος διάφοροι ενοχλητικοί, δήθεν γιά να διαπιστώσουν τη γνησιότητα των χειρογράφων, καί σε δεύτερη φάση να τα κατάσχει το ψευδοκράτος μας… καί σε τρίτη, να υποχρεώσει να σβηστούν οι αναρτήσεις, συκοφαντώντας όσους τις έχουν σώσει ως απατεώνες, που παρουσιάζουν ψευδεπίγραφα.

Ωραία, πάει στην ευχή. Αλλά γιά την «άγνωστη γλώσσα» των αγγείων απ’ τα δρακόσπιτα, τόσος κόπος είναι μωρέ; Τί στοιχίζει, τί συνέπειες έχει ν’ ανεβάσουν τις φωτογραφίες των αγγείων στο Διαδίκτυο;

• Φαντάζεστε να μην είχε ο Βέντρις στη διάθεσή του τις φωτογραφίες των πινακίδων της Γραμμικής Β’;
• Φαντάζεστε να μην υπήρχαν φωτογραφίες από τα εκθέματα του μουσείου της Βαγδάτης; Δεν θα ξέραμε τώρα τί σούφρωσαν οι ηπαπαραίοι, όταν το έκαναν θερινό. Δεν θα ξέραμε κάν την ύπαρξη της αρχαίας μπαταρίας, που είχε βρεθεί!

[Η Γουΐκι εδώ λέει ότι την «υπόθεση» ότι αυτό το πράγμα είναι μπαταρία, την έχουν απορρίψει συλλήβδην οι αρχαιολόγοι. Μαλακίες του ξερολίστικου εγωϊσμού τους, έχω να πω! Έχω δεί παλιά ντοκυμανταίρ, που κάποιος έβαλε σταφυλόζουμο (που είναι ασθενές οξύ) στη διάταξη, καί το βολτόμετρο έδειξε μιά χαρά κάτι λιγώτερο από 1.5 Volt.

Όντως, έτσι πρέπει να έκαναν επιχρυσώσεις οι αρχαίοι λαοί, διότι αλλοιώς δεν γίνεται να πετύχαιναν λεπτή κάλυψη χρυσού με ομοιόμορφο πάχος. Αν οι «ειδικοί» αρχαιολόγοι έχουν καμιά καλύτερη εξήγηση γιά τις επιχρυσώσεις, είμαι περίεργος να τη μάθω! 🙂 Πειραματικώς επιβεβαιωμένη, όμως, έ; όχι θεωρίες καί αμπελοφιλοσοφίες!

Τώρα, βέβαια, αν καθήσουμε κι αναλύσουμε όσες ανοησίες έχουν εκτοξεύσει κατά καιρούς, θα γεράσουμε…]

. . . . . . . . . . .

Να συμπεράνουμε, όμως, ότι αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός; Το «σβήσιμο» της πραγματικής Ιστορίας καί Προϊστορίας;… καί δή, με την (άμεση, ή έμμεση) υποστήριξη των αρχαιολόγων;

Να το χοντρύνουμε κι άλλο, λέγοντας στα ίσα ποιούς θα συνέφερε κάτι τέτοιο; Άσε, ήδη καταλάβατε. Το σύμπλεγμα κατωτερότητας (γιά την ανικανότητα δημιουργίας πολιτισμού, όταν όλοι οι υπόλοιποι λαοί μπορούσαν) παραμένει σύμπλεγμα κατωτερότητας, όσες χιλιετίες κι αν περάσουν.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Να, ας πούμε ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων αναδείχθηκε από έφορο του μουσείου απόστρατο του Πολεμικού Ναυτικού, όχι αρχαιολόγο. Σκεφθήτε, όμως, να ερχόταν κάποια …»επιστημονικού κύρους» εντολή από το προϊστάμενο υπουργείο, να τον πετούσαν στα σκουπίδια, ως εύρημα άνευ αξίας!…

Υγ 2: Μόλις είχα τελειώσει το άρθρο, όταν έπεσε στην αντίληψή μου αυτό. Έ, άει σιχτήρ!…

Τα φασολάκια κι ο Πύθων

α. Εισαγωγή

Πρόκειται γι’ ανίατους ψυχοπαθείς.

Ή αυτό, ή -τέλος πάντων- δεν είναι ακριβώς άνθρωποι.

Τώρα, αν ισχύει το δεύτερο, κι αν είναι -ξέρω ‘γώ- εξωγήϊνοι, δεν γνωρίζω. Πάντως, επιβεβαιώνω από τη μεριά μου τον μέγα Μάρκο ντέΣάντ, που λέει συνεχώς ότι το ανώτατο επίπεδο εξουσίας της Εγκληματικής Υπερδομής δεν αποτελείται από ανθρώπους (πχ εδώ, προς το τέλος του κειμένου).

[Εγκληματική Υπερδομή: του Μάρκο ο όρος, επιτυχημένος 100%. Τον υιοθετούμε κι εμείς, επίσης στο 100%.]

Βέβαια, υπάρχει καί η (σοβαρή) αντίθετη άποψη, του πολύ αξιόλογου ιστολογίου «Απεροπία», που κάμποσες φορές έχει γράψει: τί «δράκοι», «ερπετοειδείς», καί λοιπά κολοκύθια με τη ρίγανη, αφού τους παγκόσμιους εξουσιαστές τους ξέρουμε. Δεν χρειάζεται να βρίσκονται άλλοι παραπίσω, διότι οι ίδιοι είναι σατανικοί καί διεστραμμένοι στον υπέρτατο βαθμό. Όθεν, όλες αυτές τις ιστορίες με πχ εστεμμένους που αλλάζουν μορφή καί γίνονται όρθια ερπετά, μπορεί μέν να τις υποστηρίζουν σοβαροί «συνομωσιολόγοι», αλλά ουσιαστικώς είναι μονάχα γιά αποπροσανατολισμό καί αποβλάκωση.

[Το ερώτημα, βέβαια, που δεν απαντάει αυτή η άποψη, είναι πώς υποστηρίζεται καί προχωράει ένα παγκόσμιο εξουσιαστικό σχέδιο χιλιετιών, χωρίς μέχρι σήμερα να παρουσιάσει ρωγμές… εάν δεν δεχθούμε ότι το δουλεύουν δυνάμεις πολύ ανώτερες του ανθρώπου.]

Ωστόσο, θα δούμε καί κάποιες δικές μας επισημάνσεις παρακάτω.

. . . . . . . . . . .

β. Γραφείο …τελετών

Τα μέλη της Εγκληματικής Υπερδομής έχουν κάποια πολύ συγκεκριμένα συμπεριφορικά χαρακτηριστικά, τα οποία δεν μας είναι άγνωστα: μυστικότητα, αυστηρή ιεραρχία, καί τα (παρόμοια) ρέστα.

Όμως, ένα απ’ αυτά είναι, που αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» τους:

Οι τελετουργίες!

Ό,τι καί να κάνουν, από τα μικρά έως τα μεγάλα, το κάνουν με τελετουργικό τρόπο. Συνεπώς, εάν γνωρίζεις κάμποσα πράγματα γι’ αυτούς (καί γιατί να μην τα γνωρίζουμε; στον 20ο καί 21ο αιώνα η -σημαντική- πληροφορία είναι ακόμη ελεύθερη: βιβλία καί Διαδίκτυο· μόνον η τεμπελιά «δικαιολογεί» την άγνοια), αμέσως τους «μυριζόμαστε», εάν έβαλαν το χεράκι τους κάπου.

Ακόμη καί τα μικρά; ναί. Πχ διάβασα κάπου πως οι τέκτονες, σε κάποια φάση των συγκεντρώσεών τους, περιμένουν το παράγγελμα του αρχηγού της στοάς («σεβάσμιου», τελετάρχη, ή ό,τι είναι τέλος πάντων), το οποίο είναι: «- Πύρ!», γιά να …πιούν μπύρες!!!!! (Κανονικά, θά ‘πρεπε να λέει: «- Μπύρ!» Παρεκτός αν όντως το λέει, αλλά αυτός που έγραψε τα σχετικά ήταν βαρήκοος! lol!!!) Χώρια τα μασωνικά ρολόγια με τρίγωνη ξύλινη «κορνίζα», συν τα άλλα μασωναίϊκα διακοσμητικά, που βάζουν στα σπίτια τους. (Κατίνα, αυτό το ξύλινο τρίγωνο πού ‘βαλες στο γραφείο σου, τί είναι; μασώνα είσαι, μωρή; )

Όμως υπάρχουν περιπτώσεις, όπου το τελετουργικό πλαίσιο:

• Είναι δυσδιάκριτο απ’ τους «απέξω», συνήθως επειδή είναι μακροχρόνιο καί εξελίσσεται βραδέως.
• Δεν δικαιολογείται με τίποτε (ούτε από πραγματική αιτία, ούτε από συμβολική), διότι θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει απλούστερο.
• Αλλά, το κυριώτερο, δείχνει εμμονή. Τέτοια, που ξεφεύγει από την αιτιολόγηση ότι πρόκειται γιά κολλημένα άτομα, αλλά σου δίνει την εντύπωση ότι (γι’ αυτά) δεν υπάρχει άλλος δρόμος, γιά να πορευτούν.

Καί, ίσως, πράγματι να μην υπάρχει άλλος δρόμος.

Όπως στη συμπεριφορά των ζώων.

. . . . . . . . . . .

γ. Πύθων – 1

Ο πύθων είναι ένα από τα λίγα φίδια, που το θύμα του δεν το σκοτώνει με δάγκωμα καί έγχυση δηλητηρίου, αλλά το καταπίνει. Πρώτα τυλίγεται ταχύτατα γύρω του, το κρατάει αιχμαλωτισμένο καί μετά το καταπίνει. (Η Γουΐκι είναι σαφής, ο πύθων δεν σπάει τα κόκκαλα του θύματός του, σε αντίθεση με τον βόα. Απλώς το συγκρατεί, καί το καταπίνει βαθμηδόν. Εν πάσει περιπτώσει, αυτό μου δείχνει πολλά… Μιά φευγαλέα αναφορά, στο υστερόγραφο.)

Πάντως, ούτε πρόκειται ποτέ η γάτα να κάνει τα κακά της σε τουαλέττα καί να σκουπίζεται με χαρτί, ούτε ο πύθων να φάει με μαχαιροπήρουνα. Αυτές οι συμπεριφορές είναι γονιδιακές εγγραφές, καί δεν αλλάζουν. Ούτε υπάρχει ανάγκη ν’ αλλάξουν.

. . . . . . . . . . .

δ1. Τα φασολάκια

Αυτές τις μέρες, ξέσπασε -ακόμη- μιά διαμάχη, πρώτα στο κυριώτερο μέσον κοινωνικής δικτύωσης, το X (πρώην Τουίττερ), καί μετά οπουδήποτε αλλού – καί σε ΜΜΕ. (Επειδή, καί αρκετά άτομα του X έχουν λογαριασμούς κι αλλού, πχ στο φατσομπούκ, καί οι αρδ αλιεύουν πλέον τα θέματά τους κυρίως από το X. Περικοπές εξόδων, γάρ, χώρια η τεμπελιά να πάνε να ψάξουν! 🙂 )

Ο λόγος ήταν το βαρύ πρόστιμο, που επέβαλε το γκουβέρνο σε μιά εταιρεία, που πουλάει κατεψυγμένα λαχανικά, γιά δήθεν τακτικές αθέμιτης κερδοφορίας. Πάραυτα, οι χρήστες του X διαιρέθηκαν (φυσικά!…) σε υποστηρικτές της εταιρείας αυτής, καί σε υποστηρικτές του γκουβέρνου. (Καλά, οι τελευταίοι είναι γνωστά σιχαμερά κομματόσκυλα.) Οπότε, βγήκαν πολλά στη φόρα.

Το σημαντικώτερο είναι πως η συγκεκριμένη εταιρεία πουλάει τα κατεψυγμένα φασολάκια (πολύ) φτηνότερα από μία άλλη… η οποία, όμως, άλλη ανήκει σε μιά πολυεθνική «χαρτοφυλακίου», δηλαδή διαχείρισης χρήματος καί εξαγορών εταιρειών, στην οποία πολυεθνική μέτοχος είναι η σκατοφαμίλια, καί μέλος του ΔΣ μιά από τις κορούλες της σκατοφαμίλιας.

Αυτός είναι καί ο πραγματικός λόγος του εξοντωτικού προστίμου: να τσακιστούν οι ανταγωνιστές της κορούλας. Κι όχι η δήθεν μέριμνα του γκουβέρνου γιά υγιείς εμπορικές πρακτικές.

. . . . . . . . . . .

δ2. Εσείς, ΟΧΙ!

Μέχρι σήμερα, γνωρίζαμε άριστα ότι την Ελλάδα δεν την αφήνουν οι ξένοι να έχει δική της βιομηχανία. Επίσης, δεν την αφήνουν να παράγει προϊόντα φτηνότερα από τα δικά τους, διότι αυτό συνεπάγεται εξαγωγές καί ροή χρήματος προς τη χώρα μας. Τέλος, δεν την αφήνουν να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό της πλούτο – καί να μή λέω πράγματα πασίγνωστα, σαν πρήχτης γέρος στο καφενείο.

Η Ελλάδα καθορίστηκε ως άθλιο προτεκτοράτο (της σφαλιάρας) της αγγλίτσας τέτοια εποχή (αρχές Άνοιξης) το 1828, καί ως τέτοιο θα παρέμενε.

Πρό -περίπου- 60ετίας, πχ, οι σκατοτράπεζες έκλεισαν τον «Μαλκότση», μή δίνοντάς του δάνειο – κατόπιν κυβερνητικής εντολής («δεξιών» καί «πατριωτών»), φυσικά. Καί κατόπιν εντολής των ξένων, ακόμη φυσικώτερα.

Προ 30ετίας (καί κάτι ψιλά), πουλήθηκε με το στανιό η εγχώρια εταιρεία τσιμέντων σε μαφιόζους παπατζήδες, που μετά …χρεωκόπησαν, καί την ξαναπούλησαν στους (γίγαντες) ανταγωνιστές. Ο λόγος ήταν ότι εμείς πουλούσαμε σε χαμηλές τιμές, καί τους κάναμε ζημιά. Έτσι, παρενέβη ο αρχιδράκων καί την πούλησε.

Σήμερα, άντε να βγάλουμε πετρέλαιο απ’ το Αιγαίο!… Τολμάμε; (Μάλιστα, ο αισχρός καί τρισηλίθιος ΓΑΠας είχε πεί ότι δεν υπάρχει κάν πετρέλαιο στο Αιγαίο!!! Έ, ναί· έως ότου πούν οι Δυτικοί ότι υπάρχει.)

Με λίγα λόγια, ό,τι σοβαρό πάμε να κάνουμε στη χώρα μας, έρχονται οι ξένοι καί ουρλιάζουν: «- Εσείς, ΟΧΙ!!!».

. . . . . . . . . . .

ε. Πύθων 2 – η μεγάλη εικόνα

Τα γνωρίζαμε, λοιπόν, όλ’ αυτά γιά την αποβιομηχάνιση καί τα σχετικά, τα είχαμε (ψιλο)αποδεχθεί (διότι μιά-δυό-τρείς απαγορευτικό, ξέραμε ότι είμαστε αδύναμοι μπροστά στα Δυτικά θηρία, καί δεν περιμέναμε προκοπή)…

…αλλά τα κατεψυγμένα φασολάκια χτύπησαν συναγερμό.

Διότι, φάνηκε καθαρά ότι πλέον οι απαγορεύσεις θα επεκταθούν καί στη διατροφή των Ελλήνων, με ό,τι κακό συνεπάγεται αυτό. (Πανεθνική λιμοκτονία, δηλαδή.)

Τώρα, θα μου πείς, ποιός τρώει αναγκαστικά τα παγωτά της συγκεκριμένης μάρκας ιδιοκτησίας (δρακουλο)κορούλας, λές καί δεν υπάρχουν άλλες επιλογές! Δηλαδή, αμέτρητες άλλες μάρκες παγωτών, ή ζαχαροπλαστεία με καλό δικό τους εργαστήριο! Σωστή η παρατήρηση. Όπως καί το ποιός τρώει κατεψυγμένα λαχανικά, καί δεν τα αγοράζει φρέσκα, να φτιάξει το φαγητό του. Σιγά τα ωά, δηλαδή, σε πρώτη ανάγνωση.

Στο δεύτερο ερώτημα, όμως, η απάντηση είναι: δυστυχώς, πολλοί, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Στην Αθήνα, ας πούμε, υπάρχουν άνθρωποι που οδηγούν δύο ώρες γιά να πάνε στη δουλειά τους, κι άλλες δύο γιά να γυρίσουν σπίτι τους μετά το 8ωρο. Οπότε, ας μην περιμένουμε από ένα εξουθενωμένο άτομο να καθήσει να καθαρίσει φασολάκια – ή, έστω, απλά να τα ρίξει στην κατσαρόλα να βράσουν, αν είναι ποικιλίας «παστάλια» καί δεν χρειάζονται καθαρισμό από ίνες. Κατεψυγμένα κι έτοιμο ντελίβερυ είναι η διατροφή του, δυστυχώς. Στις μεγαλουπόλεις, ο χρόνος είναι υπερπολύτιμος.

Αλλά, καί τέτοιες καταστάσεις, (ας πούμε) ας πάνε στην ευχή. Το τρομακτικό εδώ δεν είναι ότι πολύς κόσμος (αναγκάζεται να) σαβουροτρώει, αλλά η πιθανότητα ο έλεγχος της τροφής να επεκταθεί παντού.

Δεν είδατε πόσο ακρίβηνε (ΧΩΡΙΣ ουσιαστικό λόγο) το βασικό συστατικό της διατροφής μας, το λάδι;

[Σάμπως τα υπόλοιπα τρόφιμα -πχ φέτα– πήγαν πίσω; ]

Φανταστήτε, λοιπόν, τί θα γίνει, αν τέτοιες πολυεθνικές «χαρτοφυλακίου» εξαγοράσουν, ή αναγκάσουν σε κλείσιμο όλες τις εγχώριες εταιρείες παραγωγής τροφίμων, καί μετά -ως μονοπώλια, πλέον- αυξήσουν τις τιμές στα ουράνια!… Άντε βρες μετά εσύ να φάς! Μονάχα στα συσσίτια της κυβερνητικής «φιλανθρωπίας», καί μονάχα αν είσαι καλό παιδί. (Διότι, ας μην ξεχνάμε ότι κάθε κυβέρνηση έχει βρεί τη χαρά της με τις ιδέες των Κινέζων, περί «βαθμολογίας» των πολιτών.)

Άλλως τε, μας το είπαν ήδη εδώ καί καιρό: τέρμα τα μικρά κτήματα. (Ένθα «μικρά» ίσον ακόμη καί αγροί εκατό χιλιάδων στρεμμάτων.) Το πολύ τρείς μεγάλες εταιρείες θα τα ελέγχουν όλα. (…Καί θα πουλάνε σε τιμές όσο γουστάρουν, ως ολιγοπώλιο. Αυτό δεν μας το είπαν, αλλά εννοείται.)

Προσωπικώς, δεν το φαντάζομαι καθόλου. Εδώ καί καιρό, κάτι πήρε τ’ αυτί μου ότι εταιρεία τροφίμων έβαλε αχυρανθρώπους της ν’ αγοράσουν όλες τις διαθέσιμες μετοχές του ανταγωνιστή της… καί την άλλη μέρα βρέθηκε αυτή να κάνει κουμάντο στον ανταγωνιστή της!!! Που, πουλώντας πιό φτηνά απ’ αυτόν, έπρεπε να περιμένει εκατό χρόνια, γιά να τον κλείσει. Σωστή ή λάθος η φήμη, αγνοώ· αλλά, καί μόνο να το σκεφτείς ως ενδεχόμενο, είναι τρομακτικό.

. . . . . . . . . . .

Συνεπώς, τώρα είμαστε έτοιμοι να δούμε τη μεγάλη εικόνα.

• Δεν είναι απλά ότι, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, βρίσκεις ένα μέλος της σκατοφαμίλιας από κάτω (καί διαφόρων άλλων παρεμφερών διπόδων), ιδίως «πέτρα» της μανδάμ Εξουσίας.
• Δεν είναι απλά ότι είναι ανθέλληνες του κερατά (πιθανώτατα καί μή Έλληνες), καί μιά ζωή διαλύουν την Ελλάδα (κι όχι μόνον αυτοί).
• Δεν είναι απλά ότι παρασιτούν διαρκώς επάνω στο κρατικό χρήμα, κι είναι μεγάλο σόϊ που σπέρνει παιδιά συνεχώς, ώστε να μή γλυτώσουμε ποτέ από δαύτο.

Είναι ότι περισφίγγουν τελετουργικώς την Ελλάδα, όπως ο πύθων. (Αν κι όχι μόνον αυτοί, είπαμε. Αλλά από κοντά κι ένας ολόκληρος εσμός ποδιτσαίων καί λοιπών κωλογλειφτών των ηπαπαραίων καί των τζιούζ.)

Κι όχι ως ένας απλός πύθων (που κάποιοι ηλίθιοι παίρνουν ως κατοικίδιο), αλλά ως **Ο** Πύθων. Ο πάλαι ποτέ νταβατζής των Δελφών.

Λέω ανοησίες;

Δέ μου λέτε, παρακολουθείτε ειδήσεις; Κάποιο ετήσιο «Οικονομικό φόρουμ Δελφών» (Δελφών, έ; ), τό ‘χετε ακουστά; Ξέρετε ποιοί συμμετέχουν κάθε φορά;

. . . . . . . . . . .

Πύθων, λοιπόν.

• Σιγά-σιγά, ο Έλλην αναγκάστηκε είτε να ξενητευτεί, είτε να πάει να ζήσει σε μεγάλες πόλεις (παρατώντας τα χωράφια καί τη διατροφική αυτάρκεια). Τα χωριά ερήμωσαν.
• Σιγά-σιγά, ο Έλλην πτωχοποιείται. (Πρώτη επιδίωξη παντός τυράννου είναι η πτωχοποίηση των πολιτών, κατά Αριστοτέλη.) Παλιά, με τον πληθωρισμό. Σήμερα, με (α) περικοπές των απαραιτήτων δημοσίων δαπανών παντού (πχ στα δημόσια νοσοκομεία πρέπει να πληρώνεις πλέον), (β) με την εξοντωτική φορολογία, καί (γ) με το δημόσιο χρέος της χώρας, που διαρκώς αυξάνεται. (Παρά τα …εξυγιαντικά μέτρα του εκάστοτε γκουβέρνου.)
• Σιγά-σιγά, η Ελλάδα ξεπουλιέται· λιμάνια, αεροδρόμια, υποδομές, κτίρια… με μηδέν όφελος γιά τη χώρα.
• Σιγά-σιγά, η Ελλάδα αφοπλίζεται.
• Σιγά-σιγά, τα τρόφιμα ακριβαίνουν πάρα πολύ – κι όχι πλέον σιγά-σιγά. Όπως καί όλα τα υπόλοιπα χρειώδη, πχ τα καύσιμα.
• Σιγά-σιγά, η Ελλάδα γεμίζει με ούλτρα επικίνδυνη εγκληματική Αφρο-Ασιατική σαβούρα. Φυσικά, γιά ασφάλεια της ζωής καί της σωματικής ακεραιότητας των γηγενών, ούτε λόγος πλέον.

Εάν όλα τα παραπάνω δεν δείχνουν έναν Πύθωνα, που περισφίγγει το έθνος μας με σκοπό να το κατασπαράξει, τότε δεν ξέρω τί μου γίνεται.

. . . . . . . . . . .

στ. Απόλλων

Είναι γεγονός πως η Μυθολογία κρύβει λόγια. Τα οποία, πρέπει να κάνεις προσπάθεια να τα βρείς εσύ.

Δεν είναι μυστικά, όσα κρύβει. Ποτέ δεν ήταν. Ο σκοπός της, όμως, πάντα ήταν να κόψει τις συνδέσεις, που οδηγούν σε δρόμους πονηρούς…

…διότι, όσο ψηλώτερα ανεβαίνεις, τόσο πιό εξοντωτικό το πέσιμο.

Γιατί, νομίζετε, οι αρχαίοι ημών της Κλασικής Εποχής δεν έκαναν πειράματα, τη στιγμή που γνώριζαν Μαθηματικά; Δεν τους έκοβε να κάνουν το απαραίτητο ένα βήμα παραπέρα; Όχι· απλά, δεν ήθελαν να ξεκινήσουν πάλι τον δρόμο της Τεχνολογίας, πέρα από τα απολύτως απαραίτητα. Διότι γνώριζαν πού θα καταλήξει… πάλι.

Ναί, σ’ έναν καινούργιο Κατακλυσμό!

Ή, μήπως, νομίζετε ότι είναι ωραίο, που ο ανοϊκός Μπιντές κατέχει κωδικούς γιά εκτόξευση πυρηνικών όπλων; (Ευτυχώς, οι κωδικοί αυτοί δεν στέκουν μόνοι τους. Ο καθένας χρειάζεται άλλους δύο, καί μόνον με τον συνδυασμό καί των τριών πυροδοτείται το όπλο. Ο εκάστοτε Μπιντές έχει μόνον τον έναν.)

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, στ’ αρχαία χρόνια, οι Δελφοί δυστυχώς ποτέ τους δεν καθαρίστηκαν απολύτως από τον βρωμο-Πύθωνα.

[Παρεκτός, ίσως, κατά τον 20ο αιώνα μΧ (ναί!), όταν ανεσκάφησαν μετά από τόσους αιώνες, καί είχε φύγει τελείως η παλιά αύρα του χώρου. (Δυστυχώς, η παρουσία διαφόρων βρωμιάρηδων πάει να την ξαναβρωμίσει.)]

Το δέ ιερατείο τους πάντα ήταν διαβρωμένο, κι έκανε βρωμιές. (Όπως καί το σημερινό. Μά, ακριβώς, όμως! Αμφιβάλλετε; Κακώς! Ποιός μας πάει προς την «πανθρησκεία», μωρέ, αν όχι η ίδια η ηγεσία της Ορθοδοξίας; Ειδήσεις δεν διαβάζετε; )

• Ο Νεοπτόλεμος δολοφονείται μέσα στον ναό, από ιερείς!… αν καί τη διάπραξη του φόνου προσπάθησαν να τη ρίξουν στον -γνωστό- Μενέλαο. (Κάποια στιγμή στο μέλλον, θα σας πω καί ποιοί ήταν αυτοί οι ιερείς.)
• Οι Αθηναίοι παίρνουν τον περίφημο χρησμό γιά τα «ξύλινα τείχη», ύστερα από ψυχολογικό εκβιασμό… διότι οι ιερείς δεν θέλανε να χρησμοδοτήσουν! (Διαβάστε Ηρόδοτο.)
• Το 457 πΧ, οι Δελφοί βάζουν λόγια στους Σπαρτιάτες να επιτεθούν στους διαλυμένους Αθηναίους, ύστερα από τη σφαλιάρα που έφαγαν οι τελευταίοι στον Νείλο. (Διαβάστε Θουκυδίδη, ειδικά το πρώτο βιβλίο. Εκεί κρύβεται όλη η δυστυχία της Ελλάδας μέχρι σήμερα.) Τα τούβλα της Σπάρτης υπακούνε πρόθυμα (ναί, πήρανε βραβείο διπλής μούντζας κι αυτοί…), καί ξεκινάει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. (Στο μέλλον, πάλι, σας υπόσχομαι ένα διηγηματάκι σχετικό.)

Πάντοτε ελλόχευε η βρωμιά στους Δελφούς, επομένως, άσχετο αν η Μυθολογία λέει πως ο Απόλλων νίκησε τον Πύθωνα.

. . . . . . . . . . .

Εκείνο, όμως, που δεν λέει η Μυθολογία (αλλά το συνεπέρανα, κι άμα θέλετε, το ακολουθείτε), είναι πως δεν επρόκειτο γιά μονομαχία δύο υπερ-οντοτήτων, αλλά ακολουθούσε καί λαός εκατέρωθεν. Με τον Απόλλωνα εμείς, με τον Πύθωνα οι …δεν ξέρω. Πάντως, καταλήγω στο ότι επρόκειτο γιά ανθρωποειδή όντα, που όμως έδειχναν γονιδιακή επιμονή σε φερσίματα πύθωνα: στο σφίξιμο του θύματος καί την κατάποσή του. («Τεχνητός στρατός» βιολογικώς αλλοιωμένων ανθρώπων, με εργαστηριακώς ενσωματωμένα γονίδια του φιδιού αυτού; Ίσως.)

Αν κι είναι πολύ πρόωρα τα συμπεράσματά μου, έχω καταλήξει στο ότι στην Ατλαντίδα υπήρχαν πραγματικοί άνθρωποι διαφόρων φυλών, άνθρωποι όπως τους ξέρουμε καί σήμερα, ανάμεσά τους κι Έλληνες (Ελληνογενείς κάτοικοι της αυτοκρατορίας εκείνης), που πήγαν εκεί ως μετανάστες, όταν η περιοχή μας έδειξε υπερβολική σεισμικότητα (κάποια εποχή). Αλλά, υπήρχε καί μιά φυλή, που την ονόμασα «οι ξένοι». Ακόμη, σήμερα όμως, δεν έχω προσδιορίσει την προέλευσή τους, καί το γιατί πήγαν να κατοικήσουν στο νησί.

Αλλά, σχεδόν με βεβαιότητα 100%, ξέρω πως ήταν μέν λευκοί, έξυπνοι, όμορφα άτομα, μόνο που δεν είχαν συναίσθημα. Καί το οποίο ήταν αδύνατον ν’ αποκτήσουν· τόσο οι ίδιοι, όσο κι οι απόγονοί τους ακόμη καί από μεικτούς γάμους με Έλληνες κι Ελληνίδες. (Ήταν η βιολογική φτιασιά τους τέτοια, πώς να το κάνουμε;!) Τέλος πάντων, πάλι γνωρίζω σχεδόν με απόλυτη βεβαιότητα, πως στη φυλή αυτή ανήκε η δικτατορική τριανδρία (Προμηθέας, Οντουάρπα, Μελχισεδέκ), που οδήγησε την Ατλαντίδα σε πόλεμο με τους πάντες.

Λοιπόν, κάτι μου λέει πως οι παρεπιδημούντες στην Ελλάδα «πυθώνειοι» ήταν απόγονοι / συγγενείς εκείνων των «ξένων» της Ατλαντίδας! Το ερώτημα, βέβαια, είναι κατά πόσον άφησαν απογόνους μέχρι σήμερα. Κι ένα άλλο σημαντικό σχετικό ερώτημα είναι το ποιά σχέση έχουν ειδικά οι Χάζαροι (διάβαζε: Ουκρανία) με τα βιολογικά εργαστήρια, που έστησαν οι ηπαπαραίοι στην Ουκρανία.

Ειλικρινά, δεν μπορώ να σας διαφωτίσω, πέρα από το να επισημάνω τον συσχετισμό· αλλά, ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας.

. . . . . . . . . . .

Ο Πύθωνας τελικά νικήθηκε, αν καί σε δύο φάσεις. Πρώτα τραυματίστηκε θανάσιμα στους Δελφούς, καί μετά ο Απόλλων τον αποτελείωσε στα Τέμπη – λέει η Μυθολογία μας.

Όθεν, χρειάζεται πάλι να ζητήσουμε από τον Αιώνιο Έφηβο θεό να μας απαλλάξει απ’ τους σημερινούς πυθώνειους!

Κι ελπίζω να το κάνει. Να μας απαλλάξει μία καί καλή απ’ αυτούς.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ: Έχω επίσης καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Φαέθων ανατινάχτηκε, αφού κάποιοι τύλιξαν γύρω του ένα τεράστιο πηνίο (διάβαζε, «πύθων»), καί διοχέτευσαν ηλεκτρική ενέργεια. Όχι απαραίτητα συρμάτινο πηνίο· μπορεί να ήταν καί πλέγμα τεχνητών δορυφόρων σε μορφή πηνίου.

Πώς κι έτσι;

Διότι… κάτι απεικονίσεις μ’ ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από μιά στρόγγυλη πέτρα (να πρόκειται γιά τον πέτρινο «ομφαλό» των Δελφών, άρα γε; ), όπως στο περίπου εδώ από κάτω (σε βωμό – δεν μπορώ τώρα να βρώ αυτήν ακριβώς, που έχω κατά νούν) :

…κάτι ο ουροβόρος όφις…

Οι λεπτομέρειες, βέβαια, όλα τα βασανιστικά «γιατί;» της ιστορίας αυτής, θέλουν αρκετό χρόνο ν’ απαντηθούν.