(προηγούμενο)

 

δώ, αξίζει να κάνουμε μιά παρένθεση· θα παραθέσουμε μιά θεωρία, που μου την κατέστησε γνωστή η Γραμματέψ μας.

Ότι, δηλαδή, η καταστροφή των Ερμών ήταν πράξη σωστή· κι ότι την σχετική εντολή στον Αλκιβιάδη καί την παρέα του την έδωσε ο Σωκράτης.

Γιατί;

Διότι η τοποθέτηση στηλών στα σταυροδρόμια ήταν ουσιαστικά ενέργεια του κρυπτο-Ατλάντειου (καί) μητριαρχικού ιερατείου (που κατοικοέδρευε στας Αθήνας του Περικλέους), οπότε -εξ απεναντίας- η καταστροφή των στηλών αυτών ήταν καλός οιωνός γιά την εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία. (Δηλαδή προς τη Δύση, δηλαδή προς την Ατλαντίδα συμβολικώς.)

Καί πώς βρέθηκαν οι Άτλαντες ανάμεσα στους Αθηναίους του «Χρυσού Αιώνα»;

Πέρα απ’ τους Αλκμαιωνίδες (βρωμόσογο!…), που ήταν καθαρά Ατλάντειοι καί Ατλάντειας φυλετικής συνείδησης, οι λοιποί είχαν ξεμείνει από παλιά, από την εκστρατεία των Ατλάντων εναντίον της ηπειρωτικής Ελλάδας. (Όπως οι Μεσσήνιοι – ο σοφός Νέστωρ του Τρωϊκού, ο Αλκμαίων, καί λοιποί.) Αυτοί, συν τώι χρόνωι, έγιναν σαν τους λοιπούς Έλληνες της Ελλάδας (φυλετικώς, πάντα ήτανε Έλληνες – σας έχω πεί ότι και τότε επρόκειτο γιά εμφύλιο, δυστυχώς), αλλά τα καταδικά τους έθιμά είχαν -ούτως ειπείν- γραφτεί στο dna τους καί εκδηλωνόταν με την πρώτη ευκαιρία. Κατά την έκφραση της εριτίμου Γραμματέψ μας, «- Αυτοί ήτανε η αριστεράντζα της εποχής!».

Εν πάσει περιπτώσει, η αληθοφάνεια της θεωρίας αυτής ενισχύεται κάπως από σπόντα· από τα εξωτερικά στοιχεία της λατρείας της θεάς Ενωδίας (εν+οδός) στη Θεσσαλία (δεν ήταν δημοφιλής στην υπόλοιπη Ελλάδα), η οποία θεά ψιλοταυτίζεται με την Εκάτη. Αυτή η θεά ελατρεύετο στα σταυροδρόμια τις νύχτες (δεν θυμάμαι τώρα τα εγκυκλοπαιδικά, αν λατρευτόταν με φεγγάρι, ή χωρίς), αλλά δεν ήταν τόσο καλό κορίτσι· πιό πολύ την επικαλούνταν γιά κατάρες καί γιά ερωτικά «δεσίματα».

[Πάντως, ακόμη καί σήμερα κάτι αθίγγανοι της νότιας Θεσσαλίας διατηρούν τ’ απόνερα εκείνης της λατρείας, ανάβοντας τις νύχτες φωτιές στα σταυροδρόμια. Στη δέ αρχαία Θεσσαλία είχαμε όντως καί κάποια υπολείμματα Ατλάντων – πχ Πελίας. Δεν πρέπει ν’ απορούμε, επομένως, γιά το πώς προέκυψε η Ενωδία στην περιοχή.]

Η θεωρία αυτή, όμως, χωλαίνει στο ότι το μπήξιμο στήλης στη Γή, δηλαδή συμβολικώς φαλλού (γιά να γίνει ο ιερός γάμος Ουρανού καί Γής – καί ν’ αποδώσει παιδάκια, δηλαδή καρπούς καί ανθρώπους), είναι μάλλον πράξη αρσενική. Παράβαλε κάτι πρωτόγονους, οι οποίοι σε κάτι τελετές τους ανοίγουν στενές τρύπες στο έδαφος, καί πάνε καί βάζουν τη μαλαπέρδα τους εκεί μέσα. Καί μετά, μπάπα-μπάπα-μπάπα γ@μάνε τη Γή στην κυριολεξία! (Γιά ευφορία, κτλ.)

Ή το άλλο, που κάνουν κάτι φύλαρχοι που γυρεύουν τσαμπουκά: πάει φερ’ ειπείν ο φύλαρχος Ν’Γκάνγκα στον φύλαρχο Ν’ Γκούνγκου, τον κοιτάει στα μάτια χωρίς να πεί τίποτε, καί μπήγει μπροστά του το ακόντιό του στο έδαφος. Συμβολικώς, του λέει: «- Σου γ@μώ την πατρίδα!» (Παράβαλε καί το Ελληνοπρεπές: «- Σου γ@μώ τη φάρα!»)

Τέλος πάντων, δεν επιμένω στους φαλλούς καί στα έθιμα των πρωτογόνων· απλώς, ανέφερα τη θεωρία αυτή (δηλαδή «καταστροφή Ερμών = καλή πράξη») ως «τροφή γιά σκέψη».

Συνεχίζουμε.

 

α2. Θεωρία κατασκευής πλέγματος – συνέχεια.

Θα προσπαθήσουμε ν’ απαντήσουμε τα ερωτήματα της ενότητας ένα-ένα. Αλλά θα μου επιτρέψετε να μην τηρήσω την αρχική σειρά – κι όχι μόνον! Θα προσθέσω μερικά ακόμη θεματάκια.

 

i. Υλικά

Κατ’ αρχήν, το πλέγμα δεν είναι κάτι συνεχές, όπως πχ ένας φράχτης γιά κοτέτσι, ή το Σινικό Τείχος. Ένα πλέγμα αποτελείται από σημεία, την ένωση των οποίων επιτυγχάνει ο αιθέρας.

Τα υλικά, με τα οποία θα φτιάξουμε το πλέγμα, Ελληνοπαραδοσιακώς πως, είναι τριών ειδών:

  • Ναοί, αρχαίοι ή χριστιανικοί. (Καί αρχαίοι βωμοί.)
  • Πυραμίδες.
  • Πέτρινες στήλες. (Ή μαρμάρινες.)

Οι τελευταίες, στο πιό πρωτόγονό τους είναι σκέτες, δηλαδή είναι μενίρ, ενώι στο πιό πολιτισμένο έχουν τη μορφή αγαλμάτων. (Ή, έστω, προτομών σε στήλη – όπως οι Ερμές.) Πάντως, την ίδια ακριβώς δουλειά κάνουν όλες αυτές οι μορφές.

Δεν γνωρίζω τί θα γίνει, εάν δοκιμάσουμε να φτιάξουμε πλέγμα με άλλα υλικά, πχ ξύλινους πασσάλους. (Αυτοί μπορεί να μην αντέξουν την ενέργεια, καί ν’ αυταναφλεγούν.) Αλλά, επειδή δεν έχουμε περισσευούμενο χρόνο γιά πειραματισμούς (ή γιά ο,τιδήποτε), συστήνω την έτοιμη συνταγή χιλιετιών.

Απ’ τα υλικά αυτά, το πιό φτηνό είναι οι πέτρινες στήλες – μόνο που θέλουν έναν άλφα κόπο γιά τη μεταφορά τους καί την τοποθέτησή τους. Το πιό ακριβό είναι οι πυραμίδες, διότι αυτές κατά κανόνα απαιτούν καί κρύσταλλο. (Όμως, άντε βρές τον!… Ή παράγγειλέ τον / αγόρασε τον! Άσε καί τον προσδιορισμό του είδους του – πχ ρουμπίνι, διαμάντι, κτλ.) Οι ναοί, πάλι, δεν χρειάζεται να είναι γοτθικοί γίγαντες. Μπορεί κάλλιστα να είναι τίποτε μικροσκοπικά εκκλησάκια, αλλά ακόμη κι αυτά απαιτούν χρόνο κατασκευής – καί χρόνο δεν έχουμε. Άσε που κανονικά (γιά να «λειτουργήσουν») θέλουν λείψανα αγίων κάτω απ’ την Αγία Τράπεζα, θυρανοίξια, κτλ.

Υπ’ όψιν, ένα πλέγμα μπορεί να είναι ανομοιογενές. Δηλαδή, ένα μέρος του (κάποια από τα σημεία του) ν’ αποτελείται πχ από εκκλησίες, καί το υπόλοιπο από πχ μενίρ – ή ακόμη καί προτομές ξέρω ‘γώ πωλητικάντηδων. (Ξέρω τί σας λέω! Έχω δεί τέτοιο. Δεν είναι υποθεσιολογία αυτά.) Αυτά σας τα γράφω, γιά το αν κάποτε δοκιμάσετε στην πράξη ν’ αναγνωρίσετε υπάρχον πλέγμα. Αν πετύχετε ανομοιογενές, μην παραξενευτείτε.

Τελικώς, ως συμπέρασμα, περιοριζόμαστε στις λίθινες στήλες. Καί επειδή βιαζόμαστε, καί επειδή οι περισσότεροι είμαστε μπατίρηδες. Άλλως τε, πέτρες έχει όλος ο τόπος! Δεν σπανίζουν! Lol!!! (Οι άλλες υλοποιήσεις του σχεδίου, μονάχα στη νέα Ελλάδα – καί με σύστημα. Όχι τώρα.)

 

ii. Πιθανές παρενέργειες

Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείτε ιδιαίτερα. Αυτές προκύπτουν -με τη μορφή ανοιχτής πύλης προς …κάπου αλλού…- μονάχα σε κάποια ειδικά σχήματα (κάποιων αστερισμών)· το γνωρίζω καλά το θέμα, δέ μιλάω τζάμπα. Τους οποίους, όμως, αστερισμούς δεν γνωρίζω γιά ποιόν λόγο θα επιδιώξουμε (έστω, στην τωρινή φάση) να μιμηθούμε, εφ’ όσον η δουλειά μας γίνεται κι αλλοιώς.

Επίσης (γι’ άνοιγμα πύλης – με ό,τι αυτό συνεπάγεται), μιλάμε γιά σχήματα μεγάλου μεγέθους – δηλαδή, έκτασης όσο μιά περιφέρεια της Ελλάδας.

Στα υπόλοιπα σχήματα πλέγματος (καί σε μικρά μεγέθη) δεν γνωρίζω να έχουν υπάρξει παρενέργειες.

 

iii. Μέγεθος πλέγματος καί μέγεθος εκλυόμενης ενέργειας

Ναί, αυτό είναι σαφές: το μέγεθος μετράει! Lol!!!

Που σημαίνει (στην πράξη, γι’ αυτό που μας καίει) :

  • Αν θέλουμε να διώξουμε τους εδώ λάθρο…
  • …δηλαδή να τους μπεί στο κεφάλι η ακατανίκητη ανάγκη να φύγουν οπωσδήποτε από την Ελλάδα (επειδή στην κυριολεξία «δεν θα τους σηκώνει το κλίμα»),
  • …κι όχι μόνον η επιθυμία, αλλά κι ένας απροσδιόριστος , αλλά τρομερός φόβος γιά το τί θα πάθουν, αν μείνουν (κάτι σαν Γοργόνειον μέσα στο μυαλό τους, δηλαδή)…
  • …καί ταυτόχρονα να εμποδίσουμε τους όποιους καινούργιους να έρθουνε (που να χτυπιέται από κάτω ο Ρετζεπίκας!),…

…τότε πρέπει να φτιάξουμε πλέγμα εκτάσεως όσο η Αττική πχ. Καί λογικά, αυτό πρέπει να γίνει επάνω σ’ όλο το μήκος των συνόρων της χώρας.

Επειδή, όμως, αυτή η λύση τώρα είναι αδύνατη, αλλά κι επειδή το αιθερικό πεδίο δεν γνωρίζει τους περιορισμούς (χώρου / χρόνου / ενέργειας) του φυσικού αντιστοίχου, τότε έχουμε δύο εναλλακτικές λύσεις:

  • Είτε αποκαθιστούμε (υπό αρκετές προϋποθέσεις, όμως…) κάποιο ήδη υπάρχον μεγάλο παλιό Ελληνικό πλέγμα,
  • είτε δοκιμάζουμε με πλέγμα-μινιατούρα, το οποίο το «βομβαρδίζουμε» συνεχώς με τη σκέψη / νοητική εικόνα να τσακιστούν να φύγουν οι λάθρο. (Καί δή, επιστρέφοντας στην τουρκίτσα! Έ, ρέ, γλέντια!…  🙂  )

Ας αναλύσουμε λιγάκι αυτές τις δύο εκδοχές.

 

iv-1. Αποκατάσταση παλαιού Ελληνικού πλέγματος

Αυτό κατ’ αρχήν πρέπει να είστε ικανοί να το διακρίνετε. Μετά: εφ’ όσον το αναγνωρίσετε, κι εφ’ όσον επιβεβαιώσετε την ύπαρξή του στον χάρτη (ή με σημεία στο Γκούγκλ Έρθ – που μάλλον από εκεί θα πρέπει ν’ αρχίσετε, μιά που οι περισσότεροι γνωρίζετε καλά την τοπογραφία της περιοχής σας), τότε πρέπει να ψάξετε αν όλα τα σημεία του «δουλεύουν». Κι αν δεν δουλεύουν, να φροντίσετε γιά την αποκατάστασή τους.

Γιά παράδειγμα, ένα κατεστραμμένο άγαλμα είναι δυνατόν ν’ αποκατασταθεί (από τις υπηρεσίες του οικείου Δήμου – έχει κόστος αυτή η δουλειά, άρα δεν είναι δική σας· εσείς, όμως, πρέπει να κάνετε το σωστό καί έγκαιρο τηλεφώνημα). Αλλά ένα κατεστραμμένο εκκλησάκι, τώρα, είναι πολύ δύσκολο ν’ αποκατασταθεί.

[Παρένθεση: Ξανασκέφτομαι τον απίθανο γέρο απ’ τ’ Αγρίνιο. Ρέ, μπας κι ήταν Ατλαντόφρων τελικά, καί κατέστρεψε σημείο πλέγματος;… Ρέ, μπας καί δουλεύουν λάθρο στα χωράφια της …Αιτνίας; (Περιπαικτική συντομογραφία του «Αιτωλοακαρνανία – Αιτ/νία», που την γνωρίζουν όσοι έκαναν φαντάροι.) Ρέ, μπας κι οι λάθρο κώλωναν γιά κάποιον λόγο να πάνε στα χωράφια -ίσως καί του γέρου τα χωράφια-, καί δεν βγαίναν τα μεροκάματα; Εξ ού καί η καταστροφή του ναΐσκου, ώστε να σταματήσει να λειτουργεί το πλέγμα;

Πολλές -καί παράξενες- σκέψεις κάνει κανείς, ιδίως αν έχει τις δικές μου ανησυχίες.]

Θα είστε, όμως, εντελώς άτυχοι, αν πέσετε επάνω πχ σε κατεστραμμένο μενίρ, που το ανατίναξαν γιά να χτιστεί πολυκατοικία. (Μιά «άχρηστη» πέτρα, τώρα… το σκεπτικό του βλακός / αμόρφωτου / ανιστόρητου τυπικού νεο-Έλληνα παρτάκια, που δεν εκτιμάει τίποτε πέρα απ’ το χρήμα.) Τότε, δυστυχώς ΌΛΟ το πλέγμα καθίσταται μή λειτουργικό, καί μην κάνετε προσπάθεια. Χαμένη θα πάει. (Εκτός αν ανατινάξετε την πολυκατοικία! Lol!!!)

 

Υπάρχει, όμως, ακόμη καί σ’ αυτή την περίπτωση, μία καλή ελπίδα επαναλειτουργίας: η ανοχή, δηλαδή το πόσο τοις εκατό επιτρεπτή απόκλιση έχουμε από την θεωρητική τιμή αποστάσεως, που ορίζει η γεωμετρία του σχήματος. Μ’ άλλα λόγια, πόσο μπορούμε να αποκλίνουμε στην πράξη (αν η σωστή θέση γιά το σημείο του πλέγματος είναι κατειλημμένη καί ανέφικτη), καί το πλέγμα να εξακολουθήσει να δουλεύει. Αυτή η ανοχή, λοιπόν, είναι της τάξεως των 150 μέτρων στο χιλιόμετρο, δηλαδή ένα χαλλλλαρό 15%. (Πάλι ξέρω τί σας λέω.)

Επομένως, μην ανησυχείτε. Ακόμη κι αν έχουν χτιστεί πολυκατοικίες, μπορείτε ν’ αποκαταστήσετε το «νεκρό» σημείο του πλέγματος φτιάχνοντας καινούργιο σημείο παραπέρα.

Παραμένοντας στην αποκατάσταση, σας λέω πως ο οποιοσδήποτε αρχαίος ναός μας εξακολουθεί να «λειτουργεί» ως σημείο πλέγματος, ακόμη κι αν απ’ αυτόν έμειναν μόνον τα θεμέλια. Γιά τους τυχόν κατεστραμμένους χριστιανικούς, μάλλον δεν ισχύει – αν καί δεν είμαι 100% σίγουρος.

 

iv-2. Πλέγμα-μινιατούρα

Αυτό σαφώς μπορεί να έχει το ίδιο σχήμα μ’ ένα μεγάλο αντίστοιχο. Μόνο που, γιά να δουλέψει, πρέπει να το βάλουμε επάνω σ’ έναν χάρτη της Ελλάδας, επάνω στο τραπέζι. Καί… το «βομβαρδίζουμε»!

Τώρα, θα μου πείς… Κι αν, εξυπνάκια Εργοδότη (που τα λες όλα χύμα), αν διαβάσουν κι «αυτοί» τις συνταγές σου, κι εφαρμόσουν αντιπλέγμα; Πχ να βάλουν ένα πλέγμα-μινιατούρα σ’ έναν χάρτη, να σημαδεύει την Ελλάδα.

Απαντώ: Δεν υφίσταται η έννοια του «αντιπλέγματος».

Εάν «αυτοί» δοκιμάσουν να φτιάξουν κάτι παρόμοιο (τη στιγμή που ξεκινήσαμε εμείς), τότε παίζει το φαινόμενο της «συζεύξεως», καί θα τον πιούν διπλόν. Ακόμη χειρότερα, παίζει το φαινόμενο «σύζευξη, κι αμέσως μετά βίαιη διάσπασή της», καί τότε θα τον πιούν δεκαπλόν. Αν ο οποιοσδήποτε νομίζει ότι γνωρίζει τους «νόμους» του αιθερικού, επειδή είναι «μυημένος» (ή ξέρω ‘γώ προσεύχεται), τότε να μου κάνει τη χάρη να είναι λιγώτερο εγωϊστής καί ξερόλας. Γιά το καλό του το λέω.

Οι παράγοντες, που καθορίζουν τη δραστικότητα ενός πλέγματος, δεν είναι ούτε τόσο απλοί, ούτε τόσο φανεροί. Κοινώς, αυτά τα πράγματα δεν είναι γιά τα δοντάκια «αυτών». «Αυτοί» ας περιοριστούν στο Χάαρπ τους – μέχρι να το δούν παλιοσίδερα γιά τους γύφτους.

Επαναλαμβάνω, πως ξέρω τί σας λέω. Καί σ’ αυτή την περίπτωση.

 

iv-3. Άμεση πρακτική εφαρμογή γιά προστασία της χώρας μας

Παραμένοντας στην έννοια του πλέγματος-μινιατούρας στον χάρτη, προχωράμε σε μιά άμεση εφαρμογή – καί δή, επάνω στο «ζουμί»· επάνω στο θέμα που μας καίει, την εκδίωξη καί αποτροπή των λάθρο.

Φτιάχνουμε, λοιπόν, το πανάρχαιο σχήμα προστασίας, το πεντάγωνο. (Καί όχι «πεντάλφα» – η πεντάλφα είναι μεν πενταγωνικό κανονικό σχήμα, αλλά «ανοιχτό». Όχι κλειστό καί προστατευτικό.) Ένα πεντάγωνο, που περικλείει την Ελλάδα.

Πώς το φτιάχνουμε; Με πέντε κρυστάλλους.

Υπάρχουν αρκετοί κρύσταλλοι στην αγορά. Γιά μένα, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το είδος· αρκεί να είναι κομμένοι όπως το διαμάντι, δηλαδή επίπεδοι από τη μία πλευρά καί πυραμιδοειδείς στην απέναντι. Τους βάζουμε ανάποδα (δηλαδή να στέκονται στην επίπεδη πλευρά, με τη μύτη προς τα πάνω – σαν πυραμιδάκια… ευτυχής περίπτωση, όπου πυραμίδα καί κρύσταλλος ταυτίζονται!!!), αρχίζουμε τον βομβαρδισμό σκέψεων (προσέξτε τα μέγιστα, μη καί σας ξεφύγει καμμία ανόητη σκέψη, διότι η δύναμή της θα πολλαπλασιαστεί, καί τ’ αποτελέσματα μπορεί να βγούν καταστροφικά!), καί …περιμένουμε να δούμε τί θα πούν / τί θα γράψουν τα ΜΜΕ της επόμενης μέρας περί λάθρο! Lol!!!

Τώρα, βέβαια, λογαριάζουμε καί το κόστος – που δεν περιμένω να είναι ευκαταφρόνητο. Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα ούτε πόσο κοστίζουν οι κρύσταλλοι / (ημι)πολύτιμοι λίθοι, ούτε ποιοί απ’ αυτούς μπορούν να κοπούν σε σχήμα σαν το διαμάντι. Κάντε, όμως, κάτι κι εσείς!  🙂  Ψάξτε την πιάτσα, βρήτε τους φτηνότερους κατάλλληλους (όπως τους θέλουμε), καί δοκιμάστε. Απορείτε γιά το πόσο μεγάλοι θα είναι / πρέπει ( ; ) να είναι; Έ, ας πούμε κάτι παραπάνω από 5 χιλιοστά σε ύψος. Αλλά πυραμιδάκια οπωσδήποτε!

 

Εδώ, ίσως με ρωτήσετε τί θα γίνει, αν «αυτοί» (που καί έχουν λεφτά, καί εμπορεύονται λίθους – ποιοί, νομίζετε, έχουν το εμπόριο διαμαντιών πχ στην Αμβέρσα; ) διαβάσουν τις σοφίες μου, καί φτιάξουν πρό ημών το πεντάγωνο στον χάρτη της χώρας μας… σκεπτόμενοι «να κάτσουν μέσα στην Ελλάδα οι λάθρο»;

Ας το κάνουν, άμα τους βαστάει… Θα φάνε στο κεφάλι τους εισροή από ψυχική μούργα πέντε εκατομμυρίων λάθρο!…

…Καί τα λέμε, γιά το πως θα είναι οι «έξυπνοι» αυτοί την επόμενη μέρα!

Μπορεί καί οριζόντιοι.

 

Εμείς, πάντως, μιά που ήδη σας έδωσα το απαραίτητο θεωρητικό υλικό έτοιμο, ας βιαστούμε να το εφαρμόσουμε.

Διότι.

Δεν.

Έχουμε.

Χρόνο.

 

(επόμενο)