Δίκαιο της Θάλασσας – 2

(προηγούμενο)

Δίκαιο της Θάλασσας
Εσωτερικά, Χωρικά και Εξωτερικά Ύδατα – ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα

 

Γράφει ο Παλαιός

 

Υφαλοκρηπίδα

Είναι ο παράκτιος βυθός, η προέκταση της ακτής κάτω από την επιφάνεια των υδάτων της θαλάσσης. Διακρίνεται δε σε Ηπειρωτική και Νησιωτική Υφαλοκρηπίδα αντίστοιχα. Η Υφαλοκρηπίδα είναι Κυριαρχικό Δικαίωμα και όχι Κυριαρχία, εξασκείται δε μόνο αφού ορισθεί.

Έχει σχέση με την έρευνα και εκμετάλλευση των πόρων, όσων είναι σε σχέση με την επιφάνεια του βυθού και κάτωθέν του (μέταλλα, υδρογονάνθρακες αλλά και Αλιεία Βυθού, τοποθέτηση Αγωγών και Καλωδίων) .

Υφαλοκρηπίδα αλλά και ΑΟΖ, έχει κάθε ξηρά που περιβάλλεται από ύδατα, αλλά που δεν καλύπτεται απ’ αυτά σε καμμία περίπτωση, αρκεί να έχει και να μπορεί να υποστηρίξει Οικονομική Ζωή, αλλιώς εάν δεν μπορεί να υποστηρίξει Οικονομική Ζωή, έχει μόνο Χωρικά Ύδατα.

Η Υφαλοκρηπίδα ρυθμίζεται στο Τμήμα VI της Σύμβασης ΔτΘ του 1982, καθώς και του άρθρου αυτού 56‐3.

Η Υφαλοκρηπίδα είναι Κυριαρχικό Δικαίωμα, όχι Κυριαρχία.

Μόνο η Υφαλοκρηπίδα (αφού ορισθεί) είναι εκείνη που παρέχει δικαίωμα, εκμετάλλευσης του Βυθού, πέραν των Χωρικών Υδάτων, άρθρο 77 του ΔτΘ.

Η Σύμβαση του ΔτΘ του 1982, άρθρα 76‐77 γενικά και ειδικά για τα νησιά το άρθρο 121, ορίζει Υφαλοκρηπίδα έως 200 ν.μ. και αναλόγως της γεωμορφολογίας του υποθαλασσίου πλαισίου (υφαλοπλαίσιο) εάν αυτό εκτείνεται πέραν των 200 ν.μ. από την ακτή, τότε η Υφαλοκρηπίδα μπορεί να φτάσει, στην ειδική αυτή περίπτωση έως 350 ν.μ., είτε μέχρι 100 ν.μ. πέρα από το Ισοβαθές των 2500 μέτρων, είτε ως τα 60 ν.μ. από την βάση του Ηπειρωτικού Ανυψώματος (το δε εύρος της Χωρικής Θάλασσας συμπεριλαμβάνεται πάντα).

Σύμφωνα με το Δίκαιο του ΟΗΕ, αν κάποια χώρα έχει υποθαλάσσια γεωλογική συνέχεια η οποία είναι συνέχεια της εξωτερικής γεωλογικής διαμόρφωσης, τότε η Υφαλοκρηπίδα της επεκτείνεται μέχρι 12 ν.μ. από το τέλος της υποθαλάσσιας γεωλογικής προέκτασης.

Η Υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι διαφορετική από την ΑΟΖ.

Η Υφαλοκρηπίδα δεν επηρεάζει το όποιο καθεστώς των υπερκείμενων αυτής υδάτων.

Σύμφωνα με το άρθρο 77 της Σύμβασης του 1982, τα κυριαρχικά δικαιώματα επί της Υφαλοκρηπίδας υφίστανται αυτοδίκαια και αποκλειστικά για το παράκτιο κράτος και δεν έχει δικαίωμα άλλος, ανεξάρτητα από την όποια ρητή διακήρυξη.

Όλα τα Παράκτια κράτη διαθέτουν Υφαλοκρηπίδα, τόσο για τα ηπειρωτικά όσο και για τα νησιωτικά τμήματά τους.

Κράτη τα οποία δεν έχουν υπογράψει την Συνθήκη δεν δεσμεύονται απ’ αυτήν. Όμως το ΔΔΧ έχει κρίνει ότι ο ορισμός της Υφαλοκρηπίδας σύμφωνα με τα άρθρα 1‐3 της Συνθήκης του 1958 για την Υφαλοκρηπίδα, αποτελούν πλέον Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο, και δεσμεύουν όλα τα κράτη, άσχετα αν έχουν ή δεν έχουν υπογράψει την Συνθήκη του 1958.

Συνεκμετάλλευση μπορεί και λογίζεται στα όρια ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας, κάτι που όμως χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στο να σταθμιστεί τόσον το εύρος της περιοχής όσο και το ποσοστό συμμετοχής κάθε χώρας σ’ αυτό, αναλόγως το πού και πως είναι η διαμόρφωση του συγκεκριμένου κοιτάσματος, αν και πιό σωστό είναι να μην υπάρχει συνεκμετάλλευση αλλά εξόρυξη από την εκατέρωθεν πλευρά, ιδίως όταν πρόκειται για τριπλή η παραπέρα συνάντηση.

 

ΑΟΖ ‐ Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη

Έχει σχέση με την αποκλειστική εκμετάλλευση του πλούτου των Υπερκειμένων του Βυθού Θαλασσίων Υδάτων μέχρι την Επιφάνεια, στα οποία το κράτος έχει Κυριαρχικά Δικαιώματα, ΕΑΝ την έχει ορίσει. Συμπεριλαμβάνεται πάντα το εύρος των Χωρικών Υδάτων, και μπορεί να εκταθεί, εάν τούτο επιτρέπεται, μέχρι 200 ν.μ.

Έχει σχέση με δικαιώματα Αλιείας, Πόντισης Καλωδίων, Εγκατάστασης Κυματογεννητριών και Ανεμογεννητριών κλπ.

Η ΑΟΖ δεν έχει σχέση με την Εκμετάλλευση του Βυθού, παρά μόνο με τα υπερκείμενα ύδατα.

Τελευταία όμως τείνει να υπάρξει συσχετισμός ΑΟΖ‐Υφαλοκρηπίδας, αν και στο ΔτΘ του 1982, αυτά παραμένουν διακριτά … χρειάζεται λοιπόν συνεχής παρακολούθηση των Νομικών στοιχείων που προκύπτουν συν τω χρόνω. Πάντως φαίνεται ότι μέχρι στιγμής για εξόρυξη υδρογονανθράκων, ώστε να υπάρχει πλήρης κάλυψη, χρειάζεται οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας και όχι μόνο ΑΟΖ.

Η επιφάνεια των Υδάτων της ΑΟΖ είναι Διεθνή Ύδατα.

Η ΑΟΖ είναι Κυριαρχικό Δικαίωμα και όχι Κυριαρχία.

ΑΟΖ απ’ όσους το δικαιούνται, μπορούν να έχουν μόνο όσοι το επιθυμούν και το επιλέξουν.

Η ΑΟΖ παρέχει δικαίωμα εκμετάλλευσης μόνο των Υδατικών πόρων και όχι των κάτωθεν του Βυθού.

Η ΑΟΖ ορίζεται στο τμήμα V, στα άρθρα 55‐57, και για τα νησιά ειδικά στο άρθρο 121 του ΔτΘ του 1982.

Στο άρθρο 74 της Σύμβασης του 1982, η οριοθέτηση της ΑΟΖ, όπου υπάρχουν γειτνιάζοντα κράτη, γίνεται σε συμφωνία βάσει του Διεθνούς Δικαίου και δεν προβλέπονται μονομερείς ενέργειες. Βέβαια κάποιος μπορεί να προχωρήσει μονομερώς, εάν οι άλλοι χρονοτριβούν ή παρεμβάλλουν προσκόμματα, βάσει της Μέσης Απόστασης εάν αυτή είναι μικρότερη των 400 ν.μ. και να αφήσει τους άλλους να πάνε στο Διεθνές Δικαστήριο, εάν δεν συμφωνούν.

Βάση εφαρμογής της ΑΟΖ, είναι η αποσαφήνιση των ακτογραμμών ή ΕΓΒ όπου και θα πατήσει η χάραξη‐οριοθέτηση των Χωρικών Υδάτων (όπως καθορίζονται από τις Διακρατικές ή Διεθνείς Συνθήκες και Συμφωνίες) και μετέπειτα γίνεται η χάραξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ.

Οριοθέτηση και Χάραξη ΑΟΖ δεν μπορεί να γίνει πρίν την πλήρη και οριστική Οριοθέτηση του εύρους των Χωρικών Υδάτων, από τα Εσωτερικά ύδατα και Ευθείες Ακτογραμμές Βάσης αρχομένων, όθεν μετέπειτα επαναχάραξη αυτών δεν είναι δυνατή, κάτι που επίσης αποκλείει μετέπειτα αναγνώριση ως Παράκτιο Αρχιπελαγικό Κράτος.

Η Σύμβαση του ΔτΘ του 1982, αρ. 57 ορίζει ΑΟΖ το ανώτερο έως 200 ν.μ. (Το εύρος της Χωρικής Θάλασσας συμπεριλαμβάνεται.)

ΑΟΖ έχει κάθε Νησιωτικό έδαφος (νησί ή βραχονησίδα) που μπορεί να συντηρήσει και έχει Οικονομική Ζωή … εάν δεν έχει Οικονομική Ζωή δεν δικαιούται ΑΟΖ.

Κάθε αναγνωρισμένο νησιωτικό έδαφος που μπορεί να συντηρήσει Οικονομική Ζωή Φυσικά ή με Τεχνητή προσθήκη‐πλατφόρμα δικαιούται και έχει ΑΟΖ.

Μπάζωμα ακτών επεκτείνει την ΑΟΖ, Μπάζωμα βραχονησίδων μπορεί να τις καταστήσει Οικονομικά Βιώσιμες και έτσι να αποκτήσουν ΑΟΖ.

Τεχνητά νησιά μπορούν να αποκτήσουν ΑΟΖ.

Νησιά δηλωμένα ως Αρχαιολογικοί χώροι ή Χώροι Natura δεν δικαιούνται ΑΟΖ. Πόσα λοιπόν νησιά έχουν εντάξει στο πλαίσιο Natura 2000 ;;

Ιδιωτικοποίηση νησιών σε ευαίσθητες περιοχές μπορεί να γίνει μπούμερανγκ εάν ο ιδιοκτήτης επιλέξει να το αφήσει στην τύχη του, δηλαδή χωρίς Οικονομική Ζωή. Άρα νησιά που καθορίζουν τα γενικά όρια της ΑΟΖ με τίποτα δεν πρέπει να ιδιωτικοποιούνται. Επίσης εδώ μπαίνει και το θέμα μαζί με το νησί τι άλλο πηγαίνει ;; …. μήπως και δικαιώματα εκμετάλλευσης, αλιείας κλπ. καθώς και ποσοστού επί της επιμέρους ΑΟΖ ;;

 

Διάπλους Ποταμών (διάνοιξη) και ΑΟΖ

Γενικώς τα Εσωτερικά ή Περίκλειστα κράτη δεν έχουν θαλάσσια δικαιώματα (ΧΘ, ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδα).

Εάν όμως υπάρχει διαπλεόμενη ποτάμια οδός, τότε το Εσωτερικό κράτος δικαιούται στην εκβολή του ποταμού Θαλάσσια Δικαιώματα ‐ ΑΟΖ και μπορεί να έχει Ναυτικό, όπως πχ. συμβαίνει με την Παραγουάη, και ίσως το δούμε και σε περιπτώσεις άλλων κρατών. Προσοχή λοιπόν σε Έβρο και Αξιό, γιατί θα δούμε τα Σκόπια και την Βουλγαρία ή ακόμα και άλλα κράτη, εάν προχωρήσει πολύ η διάνοιξη, πέραν του διάπλου εντός της επικρατείας μας καθ’ όλο το μήκος των εν λόγω ποταμών, να απαιτούν ΑΟΖ και Χωρικά Ύδατα στον Θερμαϊκό Κόλπο και στην Αλεξανδρούπολη στην εκβολή του Έβρου.

 

Παράκτιο Αρχιπελαγικό Κράτος

Είναι το κράτος που έχει σε στενή σχέση με τις ηπειρωτικές ακτές του, συστάδες ή περιδέραια νήσων η βραχονησίδων.

Το Παράκτιο Αρχιπελαγικό κράτος κάνοντας χρήση των ΕΓΒ περικλείει με αυτές όλα τα γειτνιάζοντα νησιά, νησίδες, βράχους κλπ δημιουργώντας έτσι μια συσσωμάτωση αδιάσπαστης συνέχειας της επικρατείας του, καθιστώντας όλα τα Ενδιάμεσα Ύδατα Εσωτερικά.

Τα Χωρικά Ύδατα ορίζονται μετά και έξω από τις ΕΓΒ.

Η αναγνώριση ως Παράκτιο Αρχιπελαγικό Κράτος πρέπει να γίνει πρίν από οποιαδήποτε ενέργεια οριοθέτησης ΑΟΖ ή Υφαλοκρηπίδας, καθώς μετέπειτα κάτι τέτοιο απαγορεύεται. Η Ανακήρυξη Παρακτίου Αρχιπελαγικού Κράτους, ρυθμίζεται με το άρθρο 7 της Σύμβασης του ΔτΘ του 1982, και είναι Μονομερής Απευθυντέα Πράξη, ανάγκη έχουσα μόνον Αποδεκτή Χάραξη και κατάθεση σε διεθνείς οργανισμούς ( ΟΗΕ και IMO‐Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Οργανισμό).

Όταν με την κήρυξη ως Παράκτιο Αρχιπελαγικό Κράτος δημιουργείται Αρχιπελαγικού Τύπου Στενό, τότε υπάρχει ανάγκη ορισμού Αρχιπελαγικών Περασμάτων και αυτά καλύπτονται με τις οριζόμενες διαδικασίες των άρθρων 34 και 35 του ΔτΘ, πράγμα το οποίο πλέον αποτελεί και εφαρμοσμένο Εθιμικό Δίκαιο.

 

Η Θέση της Ελλάδος στο Διεθνές Δίκαιο … είναι Αρχιπελαγική.

Τα νησιά που γειτνιάζουν με τον ηπειρωτικό κορμό εμπίπτουν στον ορισμό του Παρακτίου Αρχιπελάγους όπως ορίζεται στο άρθρο 7 της Σύμβασης του 1982 και όπως έχει διαμορφωθεί στο Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο.

Βάση του άρθρου 7 της Σύμβασης και του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου, όλες οι συστάδες πρέπει να περικλειστούν με Ευθείες Γραμμές βάσης (όπου κάθε νησί και βραχονησίδα δεν αποτελεί αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά συνδέεται άρρηκτα με το διπλανό του, δημιουργώντας έτσι μια ενιαία αλυσίδα) και να αποτελέσουν αναπόσπαστο κομμάτι του ηπειρωτικού χώρου και τα περίκλειστα Ύδατα να γίνουν Εσωτερικά Ύδατα, και να σταματήσουν τα δημιουργούμενα
από τους Τούρκους προβλήματα … όπως άλλωστε η Φιλανδική, Σουηδική, Νορβηγική και Καναδική περίπτωση.

Νήσοι Ιονίου και Αιγαίου πελάγους, ισχύουν και για τα δύο «αρχιπελάγη», και καλύπτονται πλήρως από το άρθρο 7 της Σύμβασης του 1982, αλλά και από το Εθιμικό Δίκαιο.

Είναι λάθος λοιπόν η όποια στήριξη στο άρθρο 3 της Σύμβασης διότι έτσι διασπάται η γεωγραφική ενότητα και η κυριαρχική συνέχεια, οπότε και δεν πρέπει να εφαρμόζεται μεμονωμένα σε κάθε νησί και βραχονησίδα το όποιο όριο εύρους Χωρικών Υδάτων.

Από το σύνολο των νησιών, νησίδων, βραχονησίδων, βράχων και σκοπέλων που ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια (Ιόνιο, Αργοσαρωνικό, Αιγαίο και Λιβυκό πέλαγος) και ξεπερνούν κατά πολύ τις 7.5 χιλιάδες, μόνο 122 βρέθηκαν να κατοικούνται σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Στην ευρύτερη νότια και ανατολική πλευρά (Αιγαίο‐Λιβυκό) υπάρχουν διάσπαρτα αλλά και σε συστάδες περίπου 7.000 ελληνικά νησιά, βράχοι και σκόπελοι. Από αυτά μόνο τα 82 βρέθηκαν κατά την απογραφή του 2011 να είναι κατοικημένα, και κάποια δυστυχώς μόνο από έναν κάτοικο. Βέβαια ίσως κατά την διάρκεια του καλοκαιριού να αποκτούν ζωή και άλλα πανέμορφα νησάκια … το θέμα όμως είναι ότι το Ελλαδικό κράτος κάνει τα πάντα ώστε όλος αυτός ο πλούτος της Ελληνικής Γης να ρημάζει και να καταστρέφεται, οδηγώντας τον στην απαξίωση μέρα με την μέρα, αρκεί να σκεφτούμε ότι μερικές δεκαετίες πρίν περισσότερα από 300 νησάκια μας είχαν ζωή, και σήμερα αντί να αυξάνονται μειώνονται όλο και περισσότερο, και έτσι που πάμε στο τέλος θα φτάσουν να ρημάξουν και τα μεγάλα νησιά, όχι μόνο τα μικρά.

Οι συστάδες των Σποράδων, Κυκλάδων, Κεντρικού Αιγαίου και Δωδεκανήσων, δημιουργούν αλληλένδετες ομάδες νησιών και βραχονησίδων, όπου η ανάμεσά τους περιοχή έχει επικαλυπτόμενα ή εφαπτόμενα Χωρικά Ύδατα, και μπορούν να κλειστούν περιμετρικά με βάση τις ΕΓΒ.

Ακόμη δηλαδή και να μην μπορέσει η Ελλάδα να κλείσει όλα τα νησιά του Αιγαίου με ΕΓΒ, και να ορίσει τα Δυτικώς αυτών Ύδατα ως Εσωτερικά, (εάν δηλαδή προσκρούσει στον περιορισμό που θέτει το Δίκαιο ώστε να μην κλείνονται θαλάσσιες περιοχές που πριν ήταν Ανοικτή Θάλασσα) αν και νομίζω ότι μπορεί να το κάνει εάν χαράξει αρκετούς διαδρόμους Αβλαβούς Διέλευσης, ώστε να μην περιορίζεται η πρόσβαση στα Διεθνή Ύδατα, σίγουρα μπορεί να το κάνει τοπικά με τις συστάδες‐συμπλέγματα.

 

(Δ) ΕΛΛΑΔΑ ‐ ΤΟΥΡΚΙΑ

Η Τουρκία σε σχέση με το Δίκαιο της Θάλασσας

Η Τουρκία το 1964, βάση του Εθιμικού Δικαίου καταθέτει χάρτες στον ΟΗΕ όπου εφαρμόζει ΕΓΒ στα παράλια του Αιγαίου (Ίμβρο και Τένεδο) και καθιερώνει Αλιευτική Ζώνη 12ν.μ.

Το 1972, δεν κυρώνει καμμία από τις τέσσερες συμβάσεις του 1958.

Το 1976, το ΔΔΧ με την προσφυγή της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας για την Υφαλοκρηπίδα έκρινε ότι η Τουρκία δεν είχε δικαίωμα ερευνών διότι δεν είχε υπογράψει συνυποσχετικό προσφυγής και επειδή τελικά δεν προσήλθε να καταθέσει τις απόψεις της (σημειωτέον ότι δεν ασχολήθηκε με την οριοθέτηση διότι δεν ζητήθηκε και απλώς το θέμα ήταν η λήψη προσωρινών μέτρων για να σταματήσουν οι έρευνες)

Το 1982, με νεότερο νόμο της καταργεί αυτόν του 1964 αλλά δεν αποσύρει από τον ΟΗΕ τους προηγούμενους χάρτες και ούτε διευκρινίζει εάν καταργεί την εφαρμογή των ΕΓΒ για τα Χωρικά της Ύδατα.

Η Τουρκία το 1982, δεν υπογράφει το κείμενο του ΔτΘ, αλλά εφαρμόζει 12 ν.μ. στην Μαύρη Θάλασσα και την Μεσόγειο Θάλασσα προς την πλευρά της Κύπρου, αλλά μόνο 6 ν.μ. στο Αιγαίο, και ταυτόχρονα οριοθετεί ΑΟΖ εκεί σύμφωνα με την Μέση Γραμμή.

1988, Μνημόνιο Παπούλια‐Γιλμάζ (διακρατική συμφωνία της Βουλιαγμένης) , όπου επέτρεψε την ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων στο Αιγαίο και την έρευνα για επιστημονικούς και ερευνητικούς σκοπούς, ευτυχώς όμως που η Τουρκία δεν το σεβάστηκε (παραβιάσεις, casus belli κλπ) και έχει ατονήσει και περιπέσει σε αχρηστία.

16 Νοεμβρίου 1994, μετά που τέθηκε σε εφαρμογή η Σύμβαση του Δικαίου της θάλασσας, η Τουρκία ανακοινώνει ότι θεωρεί αιτία πολέμου‐ casus belli, την ενδεχόμενη επέκταση των Ελληνικών Χωρικών Υδάτων από τα 6 στα 12 ν. μ. (επειδή τούτο παρέχεται από την Σύμβαση)

 

Η Ελλάδα και το Δίκαιο της Θάλασσας

Το 1887, δέχεται χωρικά ύδατα 3ν.μ.

Το 1895, ορίζει εύρος επιτήρησης 10ν.μ. από τις ακτές.

Το 1913, με τον Ειδικό Νόμο ΔΡΜΑ’, ορίζει ότι σε περίοδο πολέμου τα Χωρικά Ύδατα  επεκτείνονται στα 10ν.μ.

Το 1931, με τον Νόμο 5017, ορίζει Εθνικό Εναέριο Χώρο 10ν.μ. που άλλωστε ισχύει μέχρι σήμερα.

Το 1934, με τον Νόμο 6114, δέχεται τα 3ν.μ.

Το 1936, με τον Αναγκαστικό Νόμο 230, όρισε εύρος 6ν.μ. κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα.

Το 1951, δεν εκμεταλλεύεται την Νομολογία του ΔΔΧ και την Εθιμική του αποδοχή, ώστε να προχωρήσει σε χάραξη με Βάση ΕΓΒ.

Το 1958, δεν κυρώνει την Σύμβαση της Γενεύης … αδρανώντας πολύ περίεργα.

Το 1972, με το ΝΔ 1182, από τα κείμενα του 1958 κύρωσε μόνο την Σύμβαση «Περί Υφαλοκρηπίδας» και δεν κύρωσε καμμία από τις άλλες οπότε και δεν μπορούσε να κάνει χρήση των ΕΓΒ, ίσως μόνο με αναγωγή στον Εθιμικό κανόνα του 1951, αλλά και αυτό δεν το έπραξε.

27 Μάη 1988, Μνημόνιο (διακρατική συμφωνία της Βουλιαγμένης) Παπούλια‐Γιλμάζ, όπου επέτρεψε την ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων στο Αιγαίο και την έρευνα για επιστημονικούς και ερευνητικούς σκοπούς. Ευτυχώς όμως η Τουρκία δεν το σεβάστηκε (παραβιάσεις, casus belli κλπ) οπότε είναι εύκολο να καταγγελθεί ως μη εφαρμοσθέν, πράγμα που πρέπει όμως να γίνει πρίν προχωρήσει σε οτιδήποτε άλλο.

30 Ιουλίου του 1994, η Ελλάδα υπογράφει την Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας.

1995 ‐ Η Ελλάδα κυρώνει την σύμβαση του Μοντέγκο Μπαίυ (Montego‐Bay) με τον Νόμο 2321 του 1995, αλλά μέχρι στιγμής (Ιούνιος 2017) δεν έχει κάνει χρήση των Δικαιωμάτων που παρέχονται από το ΔτΘ του 1982

• ΕΓΒ
• ορισμού και επέκτασης της ΧΘ στα 12ν.μ.
• ορισμού και ανακήρυξης Συνορεύουσας Ζώνης
• να ορίσει, χαράξει και ανακηρύξει Υφαλοκρηπίδα
• να ορίσει, χαράξει και ανακηρύξει ΑΟΖ
• ορισμού και επέκτασης του Εναέριου Χώρου στα 12ν.μ.
• να ορίσει και να κλείσει περιμετρικά τα διάφορα συμπλέγματα νησιών και βραχονησίδων
• να προχωρήσει σε ανακήρυξη Παρακτίου Αρχιπελάγους.

Το 2011, με τον Νόμο 4011, ενσωματώνει, στην Νομοθεσία της, τις προβλέψεις της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας, και με το παράρτημα ΑΝΝΕΧ που κατέθεσε στον ΟΗΕ, ενημερώνει για την ενσωμάτωση που έκανε και το πως βλέπει και νοεί τον καθορισμό των Θαλασσίων Ζωνών …. αλλά δυστυχώς προχώρησε μόνο μέχρις εκεί.

 

Και η απορία … «ψάλτου»

Και αν κάποιος έχει απορία γιατί όλα αυτά ;; Γιατί η Ελλάδα αποποιείται τα Δικαιώματά της και τον Πλούτο που απορρέει εξ αυτών ;;

Η απάντηση είναι απλή … ποιοί ωφελούνται ;; … από ποιούς πέφτει η μίζα στους κρατούντες ;; Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό … για σκεφτείτε … ποιοί δεν πληρώνουν φόρους … ή ακόμη και όσους υποτυπώδεις υποτίθεται ορίζονται (χωρίς βεβαίως να επιβάλλονται) ενώ είναι πάντα στην διακριτική τους ευχέρεια να τους αποδώσουν ;; … μα όλοι αυτοί που ελάχιστα συνεισέφεραν και συνεισφέρουν στην χώρα … αλλά που αντιθέτως ενώ παίρνουν δάνεια από τράπεζες, που εμείς οι ηλίθιοι ανακεφαλαιώνουμε, απευθύνονται σε άλλες χώρες και όχι στην εγχώρια ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη για την ναυπήγηση και επισκευή των πλοίων τους …

Και τις απειλές τους ότι θα φύγουν και θα πάνε αλλού … εάν τους επιβληθούν φόροι … ξέρουν που να τις βάλουν … δεν μας ενδιαφέρει να είναι μόνο ονομαστικά η Ελλάδα πρώτη χώρα σημαίας σε ναυτιλία … αλλά τελευταία σε έσοδα εξ αυτής, άλλωστε δείτε και πόσο είναι το ποσοστό Ελλήνων εργαζομένων στα καράβια τους.

Κατά την άποψήν μου αποτελούν απλά ντροπή και όνειδος … τι θα έλεγε η Μπουμπουλίνα αν τους έβλεπε ;;

Βαρύ αυτό που είπα ;; …. έεε τότε ας μεταφέρουν την έδρα των επιχειρήσεών τους στην Ελλάδα, ας έχουν μόνο Έλληνες ως πλήρωμα στα πλοία τους, ας φτιάξουν και επισκευάσουν τα πλοία τους στα Ελληνικά ναυπηγεία, ας σταματήσουν να θέλουν εξαιρέσεις και ας πληρώσουν φόρους όπως κάθε άλλη επιχείρηση … και θα ζητήσω συγνώμη … αλλά μέχρι τότε, μέχρι να τα κάνουν όλα αυτά, θα συνεχίσω να λέω ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά … λαμόγια του κερατά !!!

 

Ελλάδα ‐ Τουρκία, Συνθήκες κλπ.

Το 1923, με την Συνθήκη της Λωζάνης, ορίζεται ρητώς ότι η Τουρκία συναινεί και αναγνωρίζει την κυριαρχία της Ελλάδος σε όλα τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους πλήν Ίμβρου, Τενέδου και Λαγουσών ‐και εξαιρουμένων βεβαίως των Δωδεκανήσων που ήταν υπό Ιταλική κατοχή‐ και παραιτείται παντός δικαιώματος διεκδικήσεως εδάφους πέραν των 3ν.μ. από τις ακτές της.

Με την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων το 1947, τα Δωδεκάνησα απεδόθησαν από την Ιταλία στην Ελλάδα.

Οπότε κανένα Νομικό κενό δεν υφίσταται για κανένα νησί ή βραχονησίδα του Αιγαίου Πελάγους άσχετα το τι μπορεί να λένε τα μεμέτια.

Επιπλέον με την κατάθεση των χαρτών στον ΟΗΕ το 1964, η Τουρκία όπως παρουσιάζει την Χωρική Θάλασσα της Ελλάδος, παραδέχεται περίτρανα την Κυριαρχία της Ελλάδος σε όλα εκείνα τα νησιά και βραχονησίδες (Ίμια, Αγαθονήσι, Γαύδος κλπ κλπ) που κατά καιρούς αμφισβητεί με την αιτιολογία ότι δεν δόθησαν στην Ελλάδα ονομαστικώς το καθένα.

Στις 27 Μάη 1988 υπογράφεται το κατάπτυστο εκείνο Μνημόνιο Παπούλια‐Γιλμάζ (διακρατική συμφωνία της Βουλιαγμένης) , όπου επέτρεψε την ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων στο Αιγαίο και την έρευνα για επιστημονικούς και ερευνητικούς σκοπούς. Ευτυχώς όμως που η Τουρκία δεν το σεβάστηκε (παραβιάσεις, casus belli κλπ) οπότε είναι εύκολο να καταγγελθεί ως μην εφαρμοσθέν, πράγμα όμως που πρέπει να γίνει πρίν η Ελλάδα προχωρήσει σε οτιδήποτε άλλο.

 

Τί Πρέπει να κάνει η Ελλάδα

1. Να δώσει Οικονομική Ζωή στις οριακές Νησίδες και Βραχονησίδες

Προτού να προχωρήσει σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια, οφείλει να κάνει όλα τα αναγκαία εκείνα έργα ώστε όλες οι νησίδες και βραχονησίδες, μεταξύ των μεγαλυτέρων και κατοικημένων, κατάντικρυ της Τουρκίας να αποκτήσουν Ζωή. Τούτο, εκτός του Δικαιώματος Χωρικών Υδάτων, θα τους προσδώσει Δικαιώματα ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας.

2. Να ασκήσει το Δικαίωμα Παρακτίου Αρχιπελάγους

Αυτό γίνεται μονομερώς, δεν χρειάζεται καμμία συμφωνία με κάποιον άλλον.

Απλά γίνεται με Ρηματική Κατάθεση και Διακοίνωση στον ΟΗΕ και τους Διεθνείς Παγκόσμιους Οργανισμούς (Ναυτικό και Αεροπορικό), των Αναγκαίων προς τούτο Χαρτών, με πλήρη στοιχεία Συντεταγμένων.

Η ανακήρυξη ως Παρακτίου Αρχιπελάγους ΕΝΟΠΟΙΕΙ όλον το Χώρο – Ηπειρωτικό και Νησιωτικό χωρίς να αφήνει κενά μεταξύ των.

Βάσει του αρ. 7 του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, δημιουργείται περίκλειστος Εσωτερικός Εθνικός Χώρος και άρα πάπαλα τα Διεθνή ύδατα στο Αιγαίο, και το Αιγαίο πλέον απλά μεταπίπτει σε Αρχιπελαγικού τύπου Στενό.

Ενώνοντας με Ευθείες Ακτογραμμές Βάσης, τα εξωτερικά όρια των Νησιών του Β. Αιγαίου, από Έβρο– Σαμοθράκη–Ζουράφα/Λαδοξέρα – Λήμνο–Μυτιλήνη–Χίο–Ικαρία–Σάμο–Ρόδο‐Κάρπαθο …. κλπ. –Κρήτη–Γαύδο–Γαυδοπούλα–Πελοπόννησο (αλλά και τα μικρότερα πιο απομεμακρυσμένα προς την Τουρκία, μεταξύ των Μεγάλων που αναφέρω, το Αιγαίο καθίσταται πλέον περίκλειστη θάλασσα‐Εσωτερικά Ύδατα, σε Αδιάσπαστη Ενότητα με τον Ηπειρωτικό κορμό, χωρίς να μένουν ανάμεσα στα νησιά κενά (διεθνή ύδατα), και το Αιγαίο γίνεται πλήρως Ελληνική ΛΙΜΝΗ.

Κατόπιν τούτου, επειδή το Αιγαίο καθίσταται Θαλάσσιο Στενό, απαιτείται να χαραχθούν και να ορισθούν Διάδρομοι Αβλαβούς Διέλευσης, προς τα Διεθνή Ύδατα (αρ. 34‐45 κλπ του ΔΔτΘ) όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο.

Το ίδιο βεβαίως μπορεί να γίνει και στο Ιόνιο Πέλαγος, οπότε πλέον όλα καθίστανται ένας πλήρως άρρηκτος ενιαίος κορμός πλήρους κυριαρχίας.

Η μη άσκηση του Δικαιώματος αυτού από το 1958 και εντεύθεν, αποτελεί ξεκάθαρα πράξη ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Πρώτα Παράκτιο και έπειτα τα υπόλοιπα.

Μετά άνετα μπορεί να προχωρήσουμε σε χάραξη ΑΟΖ, αλλά προσοχή ΟΧΙ πρίν, διότι εάν προηγηθεί η χάραξη ΑΟΖ, απαγορεύεται κατόπιν να γίνει ανακήρυξη ως Κράτος με Παράκτιο Αρχιπέλαγος.

3. Στην Συνέχεια, να προχωρήσει στην οριοθέτηση Επέκτασης Χωρικών Υδάτων και Εναερίου Χώρου, (ως αρ. 3 ΔτΘ)

Άσκηση επέκτασης των Χωρικών Υδάτων και του Εναερίου Χώρου στα 12ν.μ. μπορεί να γίνει με απλή κατάθεση στον ΟΗΕ και τους Παγκόσμιους Οργανισμούς (Ναυτικό και Αεροπορικό) Η άσκηση του Δικαιώματος Επέκτασης των Χωρικών Υδάτων και του Εναερίου Χώρου στα 12ν.μ. δεν εμποδίζει σε τίποτε τα υπόλοιπα αργότερα.

Η μη Εξάσκηση των παραπάνω, άφησε ελεύθερα τα μεμέτια να αλωνίζουν στο Αιγαίο … άλλη μία πράξη Προδοσίας, η οποία στερεί ταυτόχρονα και οικονομικούς πόρους, καθώς στα διεθνή ύδατα μπορεί να αλωνίζει ο καθένας, και όχι μόνο να μην καταβάλει τους αναλογούντες φόρους και δασμούς, αλλά να αφαιρεί ταυτόχρονα και πλούτο (οι Τούρκοι ψαρεύουν σε ύδατα που δικαιούμαστε και οι Έλληνες ξύνονται).

4. Εν Συνεχεία, στην Άσκηση του Δικαιώματος Συνορεύουσας Ζώνης (αρ. 33 ΔτΘ)

Παρόμοια κατόπιν και η άσκηση του Δικαιώματος της Συνορεύουσας Ζώνης, εκτεινόμενη από 12‐24ν.μ. δίνει δικαιώματα έρευνας–διάσωσης, τελωνειακών ελέγχων κλπ.

Η άσκηση του Δικαιώματος της Συνορεύουσας Ζώνης στα 24ν.μ. δεν εμποδίζει σε τίποτε τα υπόλοιπα αργότερα.

Παρόμοιο με το παραπάνω … έλεγχοι και φορολογία γιόκ … μπέστε σκύλοι αλέστε.

5. Έπειτα, Να ορίσει και να οριοθετήσει ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα

Όπου υπάρχει διάθεση … συναινετικά, αλλά και όπου άρνηση ή κωλυσιεργία μονομερώς (και ας πάνε οι άλλοι στο ΔΔΧ να το αμφισβητήσουν) με χρήση της Μέσης Απόστασης, όπου αυτή είναι μικροτέρα των 400 ν.μ., ή μέχρι τα 200 ν.μ. όταν μεγαλυτέρα των 400 ν.μ. για να ορίσει την ΑΟΖ … και πλέον των 200ν.μ. για την Υφαλοκρηπίδα (έως εκεί που φτάνει) εάν μπορεί να γίνει επίκληση των ειδικών όρων.

6. Τελικώς, Αφού Σταθμίσει τα Δεδομένα των Ερευνών, να Χαράξει Οικόπεδα Εξόρυξης και να προχωρήσει σε αδειοδοτήσεις.

Σήμερα λέει χαράσσουν οικόπεδα και προκηρύσσουν διαγωνισμούς και αδειοδοτήσεις …. πού, ρε φιόγκοι ;; σε Διεθνή Ύδατα ;; … με ποιό δικαίωμα ;; … ποιόν κοροϊδεύετε ;; .. άκου αδειοδοτήσεις χωρίς χάραξη και οριοθέτηση … σε ηλίθιους νομίζετε ότι απευθύνεστε ;;

Σε Διεθνή Ύδατα καμμία αδειοδότηση δεν μπορεί να γίνει !!! Και μέχρι να Οριστεί ΑΟΖ, όποιος κάνει εξορύξεις εκεί, δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει ούτε
κουτσή δεκάρα … που λοιπόν τα πουλάτε αυτά ;; … νομίζετε ότι όλοι τρώμε κουτόχορτο και έχουμε αποκουτιάνει εντελώς ;; … για λέγετε … πέφτει καλή μίζα ;;

Στα Διεθνή Ύδατα μόνο ο ΟΗΕ μπορεί να δώσει άδεια.

7. Εξόρυξη Υδρογονανθράκων σε Συνορεύοντα κοιτάσματα

Στα όρια ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας με τις αντίστοιχες των γειτόνων, εάν υπάρχουν κοιτάσματα που διαμοιράζονται εκατέρωθεν, προκύπτει θέμα διαχείρισής των. Ένας τρόπος είναι η Συνεκμετάλλευση, κάτι που όμως χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στο να σταθμιστεί τόσον το εύρος της περιοχής όσο και το ποσοστό κάθε χώρας σ’ αυτό, αναλόγως το πού και πως είναι η διαμόρφωση του συγκεκριμένου κοιτάσματος. Ο άλλος τρόπος και κατά την κρίση μου και ο πιό σωστός, είναι να μην υπάρχει συνεκμετάλλευση, αλλά εξόρυξη από την εκατέρωθεν πλευρά ‐ ο καθένας μόνος του στο δικό του μέρος, ιδίως όταν πρόκειται για τριπλή η παραπέρα
συνάντηση.

8. Το Σήμερα

Σήμερα έχουμε τρία προβλήματα τα οποία χρειάζεται να σταθμίσουμε, αυτό των Τουρκικών απειλών, εκείνο της παράδοσης της χώρας στα χέρια των τοκογλύφων, και τα παγκόσμια παιχνίδια.

i. Τουρκικές απειλές

Η Ελλάδα έχει με το μέρος της το Διεθνές Δίκαιο και τίποτα δεν την εμποδίζει να προχωρήσει σε όλα τα παραπάνω, πράγμα το οποίο θα έλυνε αυτομάτως όλα τα προβλήματα που μας δημιουργούν οι Τούρκοι κατά καιρούς, καθώς το Αιγαίο θα καθίστατο πλήρως Ελληνική Λίμνη.

Τώρα το να κάνει πράξη η Τουρκία τις απειλές της είναι λίγο δύσκολο, καθώς θα εύρισκε απέναντί της όλη την ανθρωπότητα, αφού έτσι θα παραβιαζόταν το Διεθνές Δίκαιο και αν όλοι σιωπούσαν αυτό θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον τους καθόσον και άλλοι θα μπορούσαν να παραβιάσουν τα δικά τους δικαιώματα. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι και όταν η Κύπρος με τον Τάσο Παπαδόπουλο όρισε ΑΟΖ, πέραν κάποιων φραστικών απειλών το έκαναν γαργάρα.

Από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να υποκύπτουμε στην όποια απειλή με τον φόβο μήπως και αυτή γίνει πράξη, διότι έτσι στο τέλος θα φτάσουμε στο σημείο να μας απειλούν όχι μόνο γιατί δεν καθόμαστε να μας πηδήξουν, αλλά και γιά το ότι δεν τους βολεύει η στάση πηδήματος … καιρός λοιπόν να τους πούμε … ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ !!

Βέβαια, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι όλα αυτά είναι παιχνίδια αγαστής συνεργασίας των κυβερνοκοπρόσκυλων, με σκοπό το πόπολο να ανησυχεί και να μπορούν έτσι να κάνουν τα χατίρια των αφεντικών τους (ιδέ εφοπ‐ληστών) και να έχουν λόγο στο μοίρασμα της πίτας … κατά το κοινώς …. η μίζα, της μίζας ώ μιζαρομιζάρα !!

ii Οι τοκογλύφοι

Βέβαια δεν είναι το θέμα αυτού καθ’ εαυτού οι τοκογλύφοι, αλλά τα πουλημένα πολιτικά τσόλια και κυρίως όλοι οι αποχαυνωμένοι γλείφτουλες του Ελλαδοκαφριστάν, που επέτρεψαν και επιτρέπουν όλο αυτό το πανηγύρι, που οδηγεί στην πλήρη διάλυση της Ελλάδος και στον θάνατο του Έθνους.

Μέχρι να αποφασίσουν λοιπόν οι κοιμήσουλες να εγερθούν καλό είναι να μην προχωρήσει τίποτε … πρώτον γιατί σίγουρα θα τα κάνουν σκατά και δεύτερον διότι δεν πρόκειται να ωφεληθεί ούτε στο ελάχιστο ο Ελληνικός λαός, παρά μόνο να θησαυρίσουν και πάλι όλα τα λαμόγια, εσωχώρια και εξωχώρια, και ίσως αυτός να φορτωθεί και την όλη ιστορία.

iii. Το παγκόσμιο σκηνικό

Αν και κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν το θέλουν οι αγγλογαλογερμανοαμερικάνοι, στην ουσία δεν είναι έτσι, πρώτον διότι η Χάραξη και Οριοθέτηση δεν προϋποθέτει και εξόρυξη, καθόσον το Ελλαδικό κράτος δεν είναι σε θέση να κάνει εξορύξεις ούτε και στην ξηρά, πόσο δε μάλλον στην θάλασσα και σε μεγάλα βάθη, και δεύτερον διότι την εξόρυξη πάλι θα την αναλάβουν ξένες και μεγάλες εταιρείες που έχουν τα μέσα και την τεχνογνωσία … οπότε όλα όσα λέγονται είναι παραμύθια, καθόσον όλοι αυτοί δεν ενδιαφέρονται να εξορύσουν και να μεταφέρουν πετρέλαιο και αέριο από το Κουβέϊτ, την Αραβία, την Κύπρο, την Αίγυπτο παρά να το βγάζουν και να το μεταφέρουν από την Ελλάδα … άλλωστε σαν πιό κοντά τους είναι και πιό βολικό και φτηνότερο.

Το μόνο πρόβλημα είναι με αυτούς που δεν θέλουν η Ελλάδα να σηκώσει κεφάλι, αλλά αυτό μπορούν να το πετύχουν και μην επιτρέποντας να αρχίσουν οι εξορύξεις, όπως ήδη κάνουν με τόσα άλλα μέχρι τώρα.

Βεβαίως επίσης δεν θέλουν να λυθεί και το πρόβλημα με την Τουρκία, γιατί έτσι κρατούν και τους δυό λαούς ομήρους.

iv. Οπότε, τί ;;

ΑΝ … και εφ’ όσον ο κοιμήσουλας αυτός λαός, αποφασίσει να ανοίξει τα μάτια και να σηκωθεί από τον καναπέ (όσο θα τον έχει ακόμα βεβαίως) … πρέπει να τολμήσει να συγκρουστεί με όλο αυτό το κατεστημένο, εσωχώριο και εξωχώριο, αν θέλει να δεί άσπρη μέρα και κυρίως να έχει μέλλον ο ίδιος και τα παιδιά του, διότι δεν μπορεί να ζεί ες αεί με τον φόβο, μη ετούτο, μη εκείνο, μη το άλλο … το παράλλο, εκτός πιά και πήρε οριστικά απόφαση, να μην κάνει τίποτα, και απλά να περιμένει ως πρόβατο την σφαγή του …

v. Εν συνόψει

Όλα τα παραπάνω, γράφτηκαν με έναν και μόνο σκοπό, όχι να δείξουν τί πρέπει να κάνουν τώρα τα διάφορα κυβερνοκοπρόσκυλα, αλλά να ενημερωθεί ο Ελληνικός λαός στο τι πρέπει να κάνει αν κάποια στιγμή αποφασίσει να πάρει την τύχη στα χέρια του … καθώς μόνο τότε θα έχουν πραγματική αξία.

 

Αναφορές

Το Δίκαιο της Θάλασσας, η Σύμβαση του 1982, σε Ελληνικό και Αγγλικό κείμενο:

 

Δίκαιο της Θάλασσας – Σύμβαση του Μοντέγκο Μπαίυ / 10‐12‐1982

ΦΕΚ –Α‐136/23‐06‐1995, Νόμος 2321/1995

Ν. 2321/1995 (ΦΕΚ 136/Α/23‐06‐1995)

 

United Nations Conventin on the Law of the Sea (Montego Bay Convention)

http://eur‐lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:21998A0623(01):EL:HTML

EUR‐Lex – 21998A0623(01) – EN

Παλαιός

 

ΤΕΛΟΣ