Λίγο φροντιστήριο Ελληνικών στην αρχή: δεν πρόκειται να σας μιλήσω γιά τίποτε «απόρρητα σχέδια», όπως γράφουν οι διάφορες ιστοσελίδες, που κυνηγάνε την αναγνωσιμότητα. Τί «απόρρητο» καί θρίχες κατσαρές νά ‘ναι, τώρα, ένα σχέδιο, που το συζητάνε μέχρι καί στα κομμωτήρια – αφού πρώτα το διάβασαν μέχρι καί στην κουτσομπολίστικη ιστοσελίδα «Η μαλαπέρδα του αγάπη»;

«- Μά,», σου λέει, «η πηγή μας είναι η σοβαρή παραδοσιακή εφημερίδα της αγγλίτσας: ‘Ο Φρουρός του Μπάκινκγχαμ’, πού ‘χει πληροφόρηση ‘από μέσα’!»

Έ, καί; Από τη στιγμή που κάτι συζητιέται παντού, έχει πάψει πρό πολλού να είναι απόρρητο. Απλά, οι διάφορες σαβουροσελίδες του Διαδικτύου κολακεύουν (εμμέσως πλήν σαφώς) τη ματαιοδοξία του κάθε παπάρα που τις διαβάζει, βάζοντάς τον (…καί καλά…) στα άδυτα της Εξουσίας με τη λέξη «απόρρητο»! Ψυχολογικά κόλπα είν’ αυτά.

Εν πάσει περιπτώσει, σήμερα θα σας μιλήσω κι εγώ γιά κάτι …απόρρητο! 🙂

Πλάκα κάνω! Εννοώ: τελείως άγνωστο μέχρι σήμερα στους πολλούς.

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, είναι γεγονός πως η μανδάμ Εξουσία έχει πολλούς άσσους στο μανίκι· ειδικά, δέ, σε επίπεδο προσώπων, βλέπουμε πολλές φορές διάφορα απίθανα άτομα να ξεπετάγονται «εκ του μηδενός», καί να το παίζουν ηγέτες – πχ σε λαϊκές εξεγέρσεις. Κι αναρωτιέται κανείς (δίκην κινηματογραφικών γκομενών παρτεναίρ του θρυλικού Γκουσγκούνη) : πού βρισκόντουσαν μέχρι τώρα κρυμμένα αυτά τα μπουμπούκια;

Να εξηγήσω, όμως.

…Σε μιά ταινία του, ο Γκουσγκούνης ήταν ναυαγός σ’ ένα ερημονήσι. Αλλά, αντί να κοιτάξει πώς θα διασωθεί καί πώς θα ξαναγυρίσει στον πολιτισμό, κοίταζε πώς θα γ@μήσει!

Είδε, λοιπόν, στο νησί ένα σπίτι με φωτισμένα κι ανοιχτά τα παράθυρα, καί θεώρησε καλό να πάει να πάρει μάτι. Τελικά, βλέπει μέσα κάτι τύπισσες ντίπ ξεβράκωτες, που είχαν -χμ- αγκαλιάσει η μία την άλλη· καταλαβαίνετε… Οπότε, μπουκάρει κι αυτός μέσα στο δωμάτιο απ’ το παράθυρο, λέγοντας κάτι εντελώς κοινότυπο, κάτι σαν: «- Νά ‘μαι κι εγώ!»

Αλλά, εδώ σε θέλω! Οι τύπισσες, αντί να χαλάσουν τον κόσμο με τις τσιρίδες, ή έστω να ρωτήσουν: «- Ποιός είσ’ εσύ καί τί θες εδώ;», χαμογέλασαν καί είπαν: «- Καλώς τον άντρα μας! Πού σ’ είχαμε κρυμμένον;»

Τα υπόλοιπα, τα μαντεύετε.

Δέ λέω, το σενάριο της συγκεκριμένης ταινίας χωλαίνει λίγο από λογικής πλευράς, αλλά…

…Ο κάθε Γκουαϊδό -που μας έδειξε καί τον κώλο του– πού ήταν κρυμμένος τόσον καιρό, καί ξαφνικά μας προέκυψε ηγέτης λαϊκών πολιτικών κινητοποιήσεων καί φέρελπις πωλητικός; Ά;

. . . . . . . . . . .

Τώρα, βέβαια, εσείς, ως παιδιά ενημερωμένα, καθ’ ό μπασμένα γιά τα καλά στα κόλπα της συνομωσιολογίας, ήδη ξέρετε πως υπάρχουν διάφορα εκκολαπτήρια τέτοιων δοτών «ηγετών» (του κώλου – στην κυριολεξία· αν καί τελικώς μας μπαίνουν καπέλλο, καί δεν αντιδράει κανείς…). Όπως, φερ’ ειπείν, το (νομίζω έτσι ονομάζεται) «φόρουμ των νεαρών (μελλοντικών) παγκοσμίων ηγετών» της Σβάμπαινας. Ή, ακόμη, καί προσώπατα σε στύλ «πρίγκηψ» Παύλος, ωσεί εφεδρείες στην ηγεσία των Ελλήνων γιά δύσκολες επερχόμενες καταστάσεις. (Αν κι αυτός λογικά είναι εκτός μάχης τώρα, διότι τον χώρισε η οβριά, καί τά ‘βαψε μαύρα – αφού τον χαρτζηλίκωνε κιόλας. Καί τί να κάνει, ρέ φίλος, το κορίτσι; να τρώει την ίδια μαλαπέρδα γιά μιά ζωή -καί να την πληρώνει κι από πάνω-, είναι βαρετό! Να μή δοκιμάσει καί κανενός αλλουνού, που θά ‘ναι καί τζάμπα; lol!!!)

Έλα, όμως, που, μ’ αυτά που θα μάθετε εδώ, θα πάθεν πλάκεν!… με απίθανες προεκτάσεις – αν μπορείτε να σκεφθήτε λιγάκι.

Θα σας αφηγηθώ μιά ιστορία… η οποία, δεν έχει σημασία αν έγινε, ή πώς έγινε, ή πότε έγινε. Τα συμπεράσματά της καί οι προεκτάσεις της είναι, που έχουν σημασία. (Αν μπορείτε να σκεφθήτε, λέμε.)

Εσείς πιθανόν να τη θεωρήσετε ανεκδοτολογική, ή αστικό μύθο· αλλά, εν πάσει περιπτώσει, η αφεντιά μου τη θεωρώ χίλια τοις εκατό αληθινή, διότι μου την διηγήθηκε πρόσωπο αμέμπτου ειλικρινείας, το οποίο συνολικώς εκτιμώ περισσότερο κι απ’ τους γονείς μου! (Ναί, ρέ σείς! Περισσότερο! Διότι το συγκεκριμένο πρόσωπο ουδέποτε με υποχρέωσε να φάω με το στανιό μπάμιες καί ρυζόγαλο.)

. . . . . . . . . . .

…Ήταν, λέει, ένας τύπος, που δεν είχε στον Ήλιο μοίρα. Δεν είχε δεύτερο βρακί να φορέσει (ίσως δεν είχε καί πρώτο), ζούσε σ’ ένα παλιόσπιτο κάπου μέσα σε μιά πόλη της σημερινής Ελλάδας, κι έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού.

Ώσπου, μιά μέρα, τον πλησιάζουν κάτι κουστουμάκηδες.

«- Είσαι ο…;», τον ρώτησαν.

Απορημένος ο ανθρωπάκος μας, απάντησε: «- Ναί, εγώ είμαι!»

Οπότε, οι λεβέντες βγάζουν ένα πακέτο λεφτά, συν ένα αεροπορικό εισιτήριο γιά μιά χώρα του εξωτερικού, καί του τα δίνουν. «- Πάρε να ντυθείς σαν άνθρωπος – καί γιά τα έξοδά σου!», του είπαν. «Κι όταν ετοιμαστείς, θα σε ξαναβρούμε γιά να σου πούμε τις λεπτομέρειες του ταξιδιού σου!»

«- Ποιό ‘ταξίδι μου’, ρέ παιδιά;»

«- Άαα, θα πας εκεί (του είπανε τη χώρα) καί θα σε περιμένουν αι Αρχαί! Οπότε, θα πρέπει να φερθείς σαν φιλοξενούμενος άρχοντας!»

«- Τί άρχοντας, ρέ; Πλάκα μου κάνετε;»

«- Κι όμως! Είσαι απόγονος της ιστορικής οικογένειας Τάδε!!! Καί το πραγματικό σου επίθετο είναι Αποτέτοιος!

«- Εγώ;»

«- Ναί, εσύ!»

Τέλος πάντων, ο ανθρωπάκος μας τσέπωσε τα χρήματα καί το αεροπορικό εισιτήριο· σκεπτόμενος ότι, ακόμη κι αν είχε να κάνει με παλαβούς, τί είχε, τί έχασε; Αλλά, πράγματι οι τύποι τον ξαναβρήκαν, τον συνόδεψαν μέχρι την ξένη χώρα, του κάνανε φροντιστήριο πώς θα φερθεί ενώπιον των «Αρχών» της χώρας εκείνης… καί, όντως, ο τυπάκος μας συμμετείχε (μαζί με άλλους αρχοντοντυμένους πρώην ξεβράκωτους από άλλες χώρες) σε μιά σεμνή τελετή που διοργάνωσαν «αι Αρχαί» του τόπου εκείνου, χειραψιαζόμενος με τα υψηλά προσώπατα της ξένης χώρας. Τέτοια μεγαλεία, λέμε!

Από τότε (ως λέγεται), χάθηκε απ’ την πιάτσα – καί κανείς δεν ξέρει πού κατοικοεδρεύει πλέον καί με τί ασχολείται.

[Νομίζω πως ο λεγάμενος δεν ονομάζεται Γιάννης στο μικρό του όνομα… αλλά δεν θα γλυτώσουμε εύκολα από τη μανδάμ Εξουσία. Θα δήτε παρακάτω πού πάει το πράγμα – με τον Γιάννη. Καί γιατί μιλάω γιά γλυτωμό.]

. . . . . . . . . . .

Εδώ, λοιπόν, προκύπτει μιά πλειάδα ερωτημάτων (γιά τους σκεπτόμενους, εννοείται) :

  • Πού ξέραν τη γενεαλογία του οι τύποι με τα κουστούμια;
  • Κι αν την ξέραν, πώς τον βρήκαν; τον παρακολουθούσαν από μικρό παιδί;

Προφανώς την ήξεραν· πράγμα, που σημαίνει ότι οι γενεαλογίες όλων μας καταγράφονται… από «κάποιους»… αν καί το ψευτο-Ρωμαίϊκο (είναι γνωστό πώς) δεν δίνει την πρέπουσα σημασία σε τέτοια πράγματα.

Καί προφανώς παρακολουθούσαν τη ζωή του.

  • Δηλαδή, παρακολουθούμαστε όλοι μας απ’ αυτούς τους «κάποιους»;

Νννναίαιαι… Αν κι όχι όλοι. (Αν μή τί άλλο, γιά τις παρακολουθήσεις αυτές χρειάζεται πολυάριθμο προσωπικό, το οποίο δεν υφίσταται. Κι εδώ δεν χωράει υποκατάσταση από μηχανήματα καί προγράμματα.)

Τα δεδομένα δείχνουν (τουλάχιστον σε μένα) πως παρακολουθούνται «αοράτως» οι απόγονοι των πάλαι ποτέ αρχοντικών οικογενειών (ακόμη κι αν σήμερα είναι ξεπεσμένοι), συν τα πολύ προικισμένα παιδιά. Σας έχω πεί παλιότερα ότι στην Ατλαντίδα εξέταζαν λεπτομερώς το ωροσκόπιο κάθε νεογέννητου παιδιού· καί, αν έβρισκαν κάτι ενδιαφέρον, το έθεταν στα «υπ’ όψιν» γι’ αργότερα. Όπως καταλαβαίνετε, οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα…

Υπάρχει καί μιά τρίτη κατηγορία παρακολουθουμένων: οι πιθανές μετενσαρκώσεις σημαντικών προσώπων του παρελθόντος, ιδίως αυτών που είναι πιθανόν να (ξανα)κάνουν ζημιά στο (σαφώς Ατλάντειο) κατεστημένο.

Τώρα, βέβαια, είναι απόλυτα σωστό αυτό που μου είπε μιά κυρία που υπερεκτιμώ, ότι δεν έχουμε καμμία εγγύηση πως είναι αληθινές, όσες σκηνές δούμε από περασμένες ζωές μας. Όντως, δεν έχουμε καμμία δέσμευση με βαρύτητα συμβολαιογραφικού εγγράφου, ότι βλέπουμε αληθείς πληροφορίες κατά τη διάρκεια τέτοιων εκλάμψεων, όπου μας ανοίγει ένα παράθυρο στο παρελθόν. Αλλά, άντε πάνε πες το αυτό σε πρακτόρια!… Καί δή, επιφορτισμένα να παρακολουθούν συγκεκριμένα μετενσαρκωμένα ( ; ) άτομα, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια που τους δίνουν ως οδηγίες οι ανώτεροι στην ιεραρχία. (Εννοώ: σιγά μην τους πείσεις ότι κάνουν τζάμπα κόπο, διότι δεν βασίζονται σε στέρεο έδαφος!)

Οπότε…

  • …Πόσο πίσω πηγαίνουν αυτές οι γενεαλογικές καταγραφές «αυτών»;

Στα σίγουρα, τουλάχιστον μέχρι χίλια χρόνια πρίν την εποχή μας. Αυτό, εξακριβωμένο – διότι τα Ευρωπαϊκά συστηματικώς τηρούμενα ληξιαρχεία φτάνουν πίσω μέχρι κάπου το 1,000 μΧ, ή ίσως ακόμη καί το 900 μΧ. (Κι όχι μονάχα γιά τους άρχοντες, αλλά γιά τον καθέναν.) Εάν ψάξετε στο Διαδίκτυο, θα βρήτε πολλές ιστοσελίδες, οι οποίες (ίσως με κάποια αμοιβή) αναλαμβάνουν να βρούν τους προγόνους σας με ψάξιμο στα αρμόδια ληξιαρχεία. (Όχι τα λειψά κι ανύπαρκτα του ψευτο-Ρωμαίϊκου, να εξηγούμαστε!)

Επίσης, σίγουρα θα έχετε ακούσει γιά απογόνους μεσαιωνικών Δυτικο-Ευρωπαϊκών σογιών, ή Βυζαντινών, που ακόμη σήμερα φέρουν τα ίδια επίθετα· συν τις οικογενειακές συνάξεις, που πραγματοποιούν κάθε τόσο αυτά τα άτομα στα οικογενειακά τους κάστρα, ή αλλού.

Ναί, πράγματι, ισχύει το ότι τελικώς, το παρελθόν δεν είναι καί τόσο μακρυνό! Προ ετών, στην ειδησεογραφία συνάντησα αναφορά σε υπάλληλο της γραφειοκρατίας της «Ε»Ε, με το επίθετο Κατσ(ε)νελμπόγκεν. Ναί, αλλά έτσι ονομαζόταν επίσης ένας σταυροφόρος της Δ’ Σταυροφορίας, που (μετά την άλωση της Πόλης καί της Ελλάδας το 1204) του έτυχε ως κλήρος η ευρύτερη περιοχή του σημερινού Βόλου! (Νά τος, εδώ.) Τώρα, αν μου πήτε πως ο υπάλληλος δεν είναι απόγονος του σταυροφόρου του 1204, πιστεύω ότι θα πέφτετε έξω κατά 99.9% !

Ωστόσο, θα σας εκπλήξω έτι περισσότερο:

Οι γενεαλογικές αυτές καταγραφές φτάνουν τόσο πίσω, όσο τουλάχιστον η εποχή του Ιάσονα!!!!!

. . . . . . . . . . .

Γιά τους (σαφώς σκεπτόμενους) ψαγμένους, είναι κοινός τόπος πως ο Όμηρος βγάζει στην επιφάνεια περισσότερα ερωτήματα γιά την εποχή του (καί πρίν, καί μετά…), απ’ όσα ξεκαθαρίζει με την αφήγησή του.

Ένα απ’ αυτά, στα οποία κανείς δεν έδωσε σημασία (διότι μάλλον δεν το πήραν κάν πρέφα), είναι η χρονική απόσταση των γεγονότων του Τρωϊκού, από την εποχή στην οποία υποτίθεται πως συνετέθησαν τα Έπη.

Οι φιλόλογοι, βέβαια, θεωρούν πως τον γάϊδαρο τον έχουν δεμένον: κατά τις αφεντιές τους, το 1,200 πΧ έγινε ο Τρωϊκός, καί κάπου το 800 πΧ τραγουδήθηκαν τα Έπη στο σύνολό τους· συγκεκριμένη ταρίφα, καί τί ψάχνεις τώρα, κύριος;!

Άλλοι, πάλι, παπάρες, ανακάλυψαν την αστρονομική χρονολόγηση καί «επιβεβαιώνουν» τους …φελλολόγους! Όντως το 1,200 πΧ, λέει – διότι, λέει, το ξημέρωμα μετά την κηδεία του Πατρόκλου η Αφροδίτη ανέτειλε έτσι κι έτσι κι έτσι, άρα όντως γύρω στο 1,200 πΧ πέφτουμε, πράγμα που επιβεβαιώνουν καί διάφοροι γραφιάδες της Ελληνιστικής εποχής.

Άμ, δέ!!!

Το ότι τα Έπη είναι συρραφή αφηγηματικών τραγουδιών διαφόρων εποχών, συν το ότι ένα συγκεκριμένο μέρος τους βγάζει (αστρονομικώς) μιά χρονολογία γύρω στο 3,500 πΧ, είναι προφανώς ανάξιες λόγου «λεπτομέρειες» γιά το ακαδημαϊκό κατεστημένο. Το αφήγημα (των στοών της αγγλίτσας) νά ‘ν’ καλά, ότι ως Έλληνες έχουμε εθνική ιστορία μέχρι το 1,200 πΧ – καί πολύ μας είναι! (Άντε, καί κατά παραχώρηση το 1,500 πΧ, εφ’ όσον διαβάστηκε η Γραμμική Β’ καί προέκυψε Ελληνική. Ρέ, δεν πάτε στο διάολο, λέω ‘γώ, κι εσείς καί τα πανεπιστήμιά σας, κομπογιαννίτες; )

Εκείνο, όμως, που δεν είδε (καί δεν κατάλαβε) κανείς, είναι το ότι: όσο μικραίνει η χρονική απόσταση από τα γεγονότα του Τρωϊκού μέχρι την (υποτιθέμενη) τελική μορφή των Επών, τόσο μεγαλώνει το κλύσμα στον πισινό των επιπολαίων φιλολόγων!!!

Γιατί;

Διότι, μέσα σε τέσσερεις αιώνες (1,200 πΧ – 800 πΧ) δεν δικαιολογείται με τίποτε η έλλειψη γενεαλογικών καταγραφών! (Έστω, καί μόνον γενεαλογίας αρχόντων, ή αρχιερέων.)

Αν το διάστημα ήταν (αρκετά) μεγαλύτερο, υπάρχει η δικαιολογία μιάς πιθανής φυσικής καταστροφής, ή -πχ- επιδρομών βαρβάρων, που επέφεραν καταστροφή των αρχείων. Αλλά, μέσα σε τέσσερεις αιώνες, ποιά δικαιολογία υπάρχει γιά την ΠΛΗΡΗ έλλειψη καταγραφών καί την συλλογική «αμνησία» ονομάτων σε προφορικό / αφηγηματικό επίπεδο;

Καμμία απολύτως!

. . . . . . . . . . .

Η Μυθολογία μας, αφηγούμενη τα των καιρών εκείνων, πάει περίπου μέχρι δύο γενιές πίσω καί δύο γενιές μετά. Πχ γνωρίζουμε τους προγόνους του Αχιλλέα, ή του Ιάσονα, σε επίπεδο παππού· τους δέ απογόνους τους, σε επίπεδο εγγονού. (Άντε, εξαίρεση οι πρόγονοι του Αγαμέμνονα καί του Μενέλαου, μέχρις επίπεδο προπάππου – του Μίνωα.) Πρίν καί μετά, όμως, το απόλυτο σκοτάδι!… Άσε που έχουμε καί «ξεκρέμαστους» εκπροσώπους των σογιών (πχ ο Σίσσυφος είναι πρόγονος του Ιάσονα, αλλά δεν γνωρίζω με ποιά ακριβώς γραμμή διαδοχής – ίσως καί να μου διαφεύγει κάτι, βέβαια), καί ασάφειες ακόμη καί απ’ ανάμεσα στις στέρεες αφηγήσεις. (Πχ πώς έγινε βασιλιάς της Κορίνθου ο Κρέων, τη στιγμή που ο Αιήτης άφησε στο πόδι του τον γυιό του Ερμή, τον Βούνο; Γιατί ο Κρέων δεν έδωσε τον θρόνο της Κορίνθου στη νόμιμη διάδοχό του, τη Μήδεια; )

Βάλε στην εικόνα καί τις αυθαιρεσίες των τραγικών ποιητών (ο Όμηρος δεν αναφέρει πουθενά κόρη του Αγαμέμνονα με το όνομα «Ιφιγένεια», ο δέ Αισχύλος με το όνομα «Χρυσόθεμις»!), κι έδεσε το γλυκό!…

Όμως, αυτό το γενεαλογικό σκότος δεν δικαιολογείται με τί-πο-τε.

Ο γράφων είναι απολύτως πεπεισμένος πως η καταγεγραμμένη γενεαλογία τόσο παρελθοντικών εποχών όντως υπήρξε. Είναι α-δύ-να-τον να μην υπήρξε! (Δεν χαρακτηρίζει τον λαό μας τέτοια αδιαφορία γιά τους προγόνους του καί την Ιστορία του. Παράβαλε καί τους Αιγύπτιους, που κατέγραφαν τα πάντα λεπτομερώς!) Στην αρχή προφορική, μετά (επί Πεισιστράτου καί ύστερα) γραπτή. Αλλά, πού πήγε; Βασίμως υποθέτω πως την εξαφάνισαν από το προσκήνιο κάποιοι πονηροί επί ύστερης Ρωμαιοκρατίας, καί σήμερα τρώει μούχλα σε τίποτε υπόγεια διαφόρων ανθελληνικών ιερατείων…

Αλλά, αυτοί που την έχουν στη διάθεσή τους, την γνωρίζουν. Μ’ εμάς, τα ξυπνοπούλια, τί γίνεται;! Όχι μόνον δεν τη ζητήσαμε ποτέ, αλλά ούτε υποψιαζόμαστε κάν την ύπαρξη των σχετικών αρχείων.

. . . . . . . . . . .

Καί ωραία, έστω ότι υπάρχει μία τέτοια γενεαλογία. Ποιά η σημασία της (πέραν της των φιλολογικών σπουδών) στη σημερινή πραγματικότητα, τη στιγμή που η εξέταση του dna μας έδειξε πως όντως είμαστε απόγονοι των αρχαίων ημών με φυλετική καθαρότητα 98.5%; (Στο κορμί, εντάξει· στο μυαλό καί τη φυλετική συνείδηση είναι που τά ‘χουμε κάνει σκατά, αλλά τέλος πάντων…)

Η σημασία της έγκειται στο καπέλλωμα των όποιων κοινωνικών καί εθνικών απελευθερωτικών αγώνων των σημερινών Ελλήνων.

Με το dna ξέρεις πως όντως είσαι απόγονος των αρχαίων Ελλήνων, αλλά «κάποιων» αρχαίων Ελλήνων, χύμα – χωρίς να σε πολυνοιάζει πλέον ποιανών, αφού η φυλετική σου υπερηφάνεια ικανοποιήθηκε.

Αλλά με την καταγεγραμμένη γενεαλογία…

…θα σου παρουσιάσουν ως ηγέτη κάποιον, όντως απόγονο πχ του Μεγαλέξανδρου, καί θα σε πιάσει το συναίσθημα, καί άντε ν’ αντισταθείς μετά στην εξουσία του!

Άσε που ο λεβέντης αυτός δεν θα ενεργεί μόνος του καί αυτεξουσίως, αλλά με βάση το «φροντιστήριο» που του κάνανε οι άνθρωποι των παρασκηνίων. (Είπαμε! Το κορμί οκέϋ, αλλά το μυαλό μπορούν να το χειριστούν οι πονηροί κατά το δοκούν. Οπότε, το πλεονέκτημα της γνήσιας αρχαιοελληνικής φυλετικής καταγωγής εξουδετερώνεται πλήρως, αν κάποιος είναι Ζό.)

Καταλάβατε, τώρα, πού το πήγαιναν οι κουστουμάκηδες, που πλησιάσανε το ρεμάλι;

. . . . . . . . . . .

…Κάτι γιά κάποιον Γιάννη ανέφερα παραπάνω. Ναί, καί ήδη οι σκεπτόμενοι κατάλαβαν πως εννοώ την «προφητευόμενη» μαϊμού, που μας προορίζουν γιά ηγέτη του έθνους μας μετά τα επερχόμενα γεγονότα! Είτε -δήθεν- τον Ιωάννη Βατάτζη, είτε κάποιον -αγνώστων λοιπών στοιχείων- «Ιωάννη εκ πενίας»!…

…»Εκ πενίας», σαν αυτόν τον ρέμπελο, που λέγαμε παραπάνω.

Λοιπόν, γιά να το ξεκαθαρίσουμε μιά γιά πάντα: Τέτοιες πρακτορίστικες προβοκάτσιες, όσο ζώ καί σωφρονώ, θα τις κάνω κομμάτια. Δεν χρειαζόμαστε δεύτερον «Αγαθάγγελο» να πάρουν τα μυαλά μας αέρα, κι εμείς να χάσκουμε σά χαζοί, ονειρευόμενοι να πάρουμε τημΜπόλιν, την ίδια ώρα που οι Αγγλογάλλοι βομβάρδιζαν τον ήδη …παρμένον Πειραιά καί την ήδη …παρμένη Αθήνα.

  • Ο μεν Βατάτζης, καλός, άγιος (στην κυριολεξία!), έδρασε υπέρ του έθνους, οκέϋ, αλλά ο έρμος στα τελευταία του έπασχε από επιληψία.

Αφήστε τον στην αιώνια ησυχία του! Είναι άκρως επικίνδυνο γιά το έθνος μας να περιμένετε ηγεσία καί προκοπή από τέτοιες προσωπικότητες – καί δή, νεκραναστημένες, λες καί δεν έχουμε σήμερα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό. (Σάμπως ακόμη κι ο Μεγαλέξανδρος στα τελευταία του δεν ξεκουρδίστηκε εντελώς; Ντίπ χαμένο τό ‘χε.) Άσε που σήμερα οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές, άρα ηγέτης του παρελθόντος ΔΕΝ μας κάνει, όσο καλός καί νά ‘ταν στον καιρό του.

  • Όσον αφορά, δέ, τον «Ιωάννη εκ πενίας»…

…Ρέ, άντε καί γαμηθήτε με τις μεθοδεύσεις των «υπερεσιώνε» των ξένων! Σιγά μην περιμένει η Ελλάδα γιά ηγέτη κάποιον αποτυχημένον, που δεν κατάφερε να έχει ούτε ένα εισοδηματάκι της προκοπής! Άτομο, που τά ‘κανε θάλασσα στη δική του ζωή, το θεωρείτε ικανό να ηγηθεί όλων των υπολοίπων Ελλήνων, γιά να τους οδηγήσει στα υψηλά ιδανικά της φυλής μας;

Αν ναί, φροντίστε να παίρνετε γνήσια ναρκωτικά. Αυτά που φουμάρετε τώρα, είναι νοθευμένα κι έχουν παρενέργειες· ο προμηθευτής σας είναι παλιάνθρωπος καί σας ξεγελάει.

Ά! Καί η μανδάμ Εξουσία, αν θέλει να μας τουμπάρει, να φροντίσει να έχει ως εφεδρείες …προϊόντα της προκοπής! Όχι κατιμάδες! 🙂

. . . . . . . . . . .

Δεν θα μακρηγορήσω περισσότερο. Η μελλοντική ηγεσία, που θα οδηγήσει το έθνος μας στην επόμενη ιστορική του περίοδο, με τίποτε δεν θα προέρχεται από τα σκιάχτρα, που προετοιμάζουν οι ξένοι στα διάφορα κλειστά τους «κλάμπ». Κι όσον αφορά εμάς, δεν πρέπει να δώσουμε έδαφος σε καμμία εφεδρεία (κρυφή, ή φανερή) της μανδάμ Εξουσίας.

Το ποιά θα είναι η μελλοντική ηγεσία μιάς πραγματικής Ελλάδας καί με τί θα μοιάζει,…

…απλά, ονειρευτήτε το.

Κι ίσως τα όνειρα αυτά να βγούν αληθινά!

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ: Υπάρχει ακόμη ένα ενδεχόμενο, ο ανθρωπάκος αυτός στην πραγματικότητα να μην έχει καμμία σχέση με αρχοντικά σόγια του παρελθόντος. (Εγώ, στη θέση του θα το έψαχνα, αλλά δεν γνωρίζω τί έκανε αυτός· φοβάμαι πως το κατάπιε αμάσητο.) Όπως επίσης να μην υπάρχουν πουθενά καταγεγραμμένες γενεαλογίες, σαν αυτές, των οποίων την ύπαρξη υποθέτω στο κείμενο.

Όμως, καί αυτή η εκδοχή είναι εξ ίσου επικίνδυνη γιά το έθνος μας!

Γιατί;

«- Δώσε σ’ έναν ασήμαντο ανθρωπάκο απόλυτη εξουσία, καί θα σου κάνει ό,τι ζητήσεις!»

Μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό.