Αφιερωμένο

. . . . . . . . . . .

α. Εισαγωγή

Ποιός μας έχει τυφλώσει πανεθνικώς, καί δεν βλέπουμε πράγματα προφανή!… Καί βέβαια, αφού δεν τα βλέπουμε, μην περιμένετε να κάνουμε πρόοδο.

Ίσα-ίσα, υποχωρούμε. Οπισθοχωρούμε. Πέφτουμε. Κατρακυλάμε. Όλο καί πιό πίσω, προς την εποχή των σπηλαίων. Όλο καί πιό κάτω στον δείκτη νοημοσύνης, μέχρι να κάψουμε εγκεφάλους τελείως.

Να, καλή ώρα, το έθνος: όταν ακούμε αυτή τη λέξη, αμέσως το μυαλό μας πάει σε σημαίες καί παρελάσεις και λόγους πύρινους επετείων (από «σαπιορήτορες αναφορατζήδες»). Έλα, όμως, που αυτή η συνεπαγωγή είναι -σχεδόν- τραγικό λάθος! Έθνος δεν είναι μονάχα οι εθνικές επέτειοι. Έθνος κατ’ αρχήν (καί κατά συντριπτικό ποσοστό) είμαστε εμείς ΌΛΟΙ! Κι εγώ, κι εσύ, κι ο παρακεί!… Όλοι!

  • Αν, τώρα, το καταλάβουμε αυτό.
  • Αν καταλάβουμε, ακόμη, ότι γιά τους περισσότερους από μας δεν γίνεται να τρέχουμε μόνοι μας στις ερημιές, να ζούμε με τα φίδια καί τις αρκούδες.
  • Αν καταλάβουμε ότι σύμφυτη στον άνθρωπο είναι η ομαδοποίηση με τους ομοίους του – καί μάλιστα, υπό συγκεκριμένους κοινώς αποδεκτούς κανόνες.

Τότε, θα εξαλειφθούν πολλές κακοτοπιές της καθημερινής μας ζωής.

Φυσικά, όποιος δεν θέλει έθνη καί τέτοια πράγματα, ούτε θα κάνει ποτέ του προσπάθεια να καταλάβει, ούτε θα καταλάβει ποτέ. Αλλά, γιά κάτι τέτοιους, εχέσθημεν.

. . . . . . . . . . .

β. Ελληνίδες

Λοιπόν, ένα μεγάλο μέρος του έθνους (γιά την ακρίβεια, λίγο παραπάνω από το μισό, στα καθ’ ημάς), το οποίο δυστυχώς αγνοούμε, είναι η γυναίκα. Η Ελληνίδα!

Γιά την ακρίβεια, δεν το αγνοούμε, αλλά παραγνωρίζουμε έναν πολύ βασικό ρόλο του.

Παγκοσμίως, στον σύγχρονο βρωμοπολιτισμό, η γυναίκα τοποθετείται νοητικώς σε δύο καλούπια:

  • Είτε το (αυστηρώς) συντηρητικό, δηλαδή σπίτι / παιδιά / εκκλησία (όπως το έθεσε κάποτε ο Χίτλερ).
  • Είτε το «προοδευτικό», δηλαδή καριέρα, επιλογή συντρόφου κι όσο κρατήσει, επιλογή αν θα κάνει παιδιά (που συνήθως δέν).

Βέβαια, υπάρχουν καί οι διάφορες βαθμίδες συνδυασμού ποσοστών από τους δύο ρόλους…

…Αλλά, πιστέψτε με, αμφότερα τα πρότυπα αυτά είναι λάθος!

Γιατί;

Διότι ο αρχέγονος, ο εκ Φύσεως, ο πρώτιστος ρόλος της γυναίκας είναι το να δίνει φτερά στον άντρα της, κι αυτό ακριβώς παραβλέπουμε στον σημερινό σκατο-«πολιτισμό». Όλα τ’ άλλα έπονται.

Η μέν οικογένεια καί τα παιδιά έρχονται φυσιολογικά, μόνον όταν τα δύο φύλα ταιριάξουν· κι όχι από υποχρέωση, ή από βλακώδεις αιτίες (πχ να μην πεί τίποτε αρνητικό η κοινωνία). Αλλοιώς, έρχεται ο άντρας στο σπίτι καί βλέπει ένα δυστυχισμένο πλάσμα, που δεν είναι, δά, κι η καλύτερη παρέα. Ακραίο παράδειγμα, οι μουσλίμες: εντάξει, το βουλώνουν μπροστά στον άντρα καί κάνουν συνεχώς παιδιά (καί δουλειές του σπιτιού), αλλά σε κανέναν από μας τους Έλληνες δεν θ’ άρεσε να παντρευτεί μιά τέτοια.

Οι δε γυναικείες «ανεξαρτησίες» καί καριέρες, πάλι, κατά 99% χτυπάνε πάνω στην αντρική τεστοστερόνη καί ρίχνουν ασφάλειες. «Όχι», είπατε; Ελάτε, τώρα! Θα σας άρεσε μιά σύζυγος που βρίζει σα χαμάλης, φέρεται επιθετικά καί αγενώς, καί αμελεί συστηματικά τις κοινές υποχρεώσεις (διάβαζε: δουλειές) στο σπίτι; Θυμηθήτε με πόσες τέτοιες έχετε ανταλλάξει μούντζες στο δρόμο, οδηγώντας! Δεν νομίζω ότι σας άρεσε.

Όταν, όμως, υπάρξει αρμονικό ταίριασμα στο ζευγάρι, όλα γίνονται μαγικά! Όλα αλλάζουν προς το καλύτερο – κι εύκολα.

. . . . . . . . . . .

Ίσως λέω παραμύθια, ίσως αφηγούμαι όνειρα. Διότι εδώ θα πεταχτεί ο ρεαλιστής, καί θα με ρωτήσει πού τα είδα τα ταιριασμένα ζευγάρια – καί θά ‘χει δίκιο.

Όμως, προσέξτε! Δεν υφίστανται πολλά ταιριασμένα ζευγάρια, διότι τα συντριπτικώς περισσότερα άτομα επάνω στον πλανήτη μας τρώνε κατακέφαλα προπαγάνδα χιλιετιών!

  • Το συντηρητικό πρότυπο της γυναίκας το προωθούσε καί το προωθεί η θρησκεία.

Κυρίως οι μονοθεϊστικές θρησκείες, αλλά καί κάτι άλλες (πχ τζαϊνισμός) δεν πάνε πίσω. Οι θρησκείες (κι άσχετα από το ό,τι καλό πρεσβεύουν σε δογματικό, ή φιλοσοφικό επίπεδο) πάντα ήταν μέρος του κατεστημένου, ειδικά οι λειτουργοί τους. Ποτέ δεν θα μπορούσαμε να τις δούμε ως ανατρεπτικούς μηχανισμούς – ούτε σήμερα μπορούμε.

  • Το (τρομάρα του!) «προοδευτικό» πρότυπο της γυναίκας, πάλι, το προωθούσαν καί το προωθούν διάφοροι πονηροί (αλλά κι αυτοί μέρος του κατεστημένου, άσχετο το πώς εμφανίζονται στο κοινωνικό γίγνεσθαι), που θέλουν να μπουρλοτιάσουν τις μή αρεστές σ’ αυτούς κοινωνίες.

Καί λογικά! Όταν μετατρέπεις τη γυναίκα σ’ ένα άγριο κι αιμοβόρο πλάσμα, κανείς δεν τη θέλει δίπλα του. Άρα, ποιά οικογένεια, ποιά κοινωνία, ποιό έθνος, ποιές επόμενες γενιές! Πρέπει πρώτα να πάρεις (ναί, σιγά! περίμενε!) την άδεια της μέγαιρας, κι όποτε της καπνίσει αυτηνής, μπάς καί… (Κι ακόμη κι αν την πάρεις την άδεια, σίγουρα θα σ’ άρεσε να κάνεις παιδιά με μιά τέτοια; )

. . . . . . . . . . .

γ. Η Μυθολογία καί το σήμερα

Αξίζει εδώ τον κόπο να κάνουμε μιά μικρή μυθολογική παρέκβαση (καί συγκρίσεις με τα σημερινά), διότι καί τα δύο πρότυπα της σημερινής γυναίκας έχουν βαθειές ρίζες. Άρα, παίζει καί ο συμβολισμός, παίζουν καί τα επαναλαμβανόμενα συμπεριφορικά μοτίβα.

. . . . . . . . . . .

i. Η «πρόοδος»

Κάποτε, δύο κατακλυσμούς πρίν, η επιστήμη είχε προοδεύσει τόσο πολύ, που τα μωρά συλλαμβανόντουσαν καί γεννιόντουσαν σε βιολογικά εκκολαπτήρια. Καί σήμερα μπορεί να γίνει αυτό, απλά ως κοινωνία δεν φτάσαμε εκεί ακόμη.

Ως αποτέλεσμα, οι γυναίκες είχαν απαλλαγεί από τα βάσανα της εγκυμοσύνης.

Ως αποτέλεσμα του αποτελέσματος, θεώρησαν τους άντρες τελείως περιττούς. (Ενδεχομένως εκείνος ο πολιτισμός ίσως έφτιαχνε καί τεχνητό σπέρμα.)

Ως αποτέλεσμα x 3, τους άντρες είτε τους έσφαζαν, είτε τους κρατούσαν γιά την τριάδα: σέξ / βαρειές δουλειές / πολέμους.

Βάλε καί λίγο που τους άνοιξε η όρεξη γιά βιολογικά πειράματα, καί στη Μυθολογία μας έμεινε η ανάμνηση γιά το φοβερό ζεύγος Τυφών–Έχιδνα… συν τα τέρατα που «γέννησαν» ( ; ).

Αργότερα (καί στα όρια Μυθολογίας-Ιστορίας), έχουμε τις Αμαζόνες καί τις (μαστουρωμένες) Λημνιές με την Υψιπύλη, που δολοφόνησαν τους άντρες τους. Συν τις αγριεμένες Βακχίδες.

Σήμερα, δέ, έχουμε πλήθος τέτοιων «εχιδνικών» συμπεριφορών, από πλευράς «απελευθερωμένων» γυναικών. (Κάτι …εκτρωματικοί νόμοι -κατά Καλιφόρνια μεριά- υπέρ των εκτρώσεων / υπέρ του φόνου των μωρών …»μέχρι κάποιων …μηνών μετά τη γέννα»…, κάτι Φέμεν, κτλ κτλ.) Γιά να καταλάβετε ποιά ιερατεία προωθούν τέτοιες συμπεριφορές, καί πού το πάνε.

[Παρένθεση: Αν νομίζετε ότι σήμερα δεν υπάρχουν …πρό Αργοναυτών Λημνιές (κι ότι οι ανθρωποθυσίες -καί ειδικά ανδρών- έχουν καταργηθεί πρό πολλού), κάνετε μέγιστο λάθος. Μπροστά στα μάτια μας είναι. Καί οι απλές, καί οι αρχιέρειές τους. Απλά, εσείς δεν τις βλέπετε… αν κι οι ίδιες φροντίζουν να δείχνουν συνεχώς το τί είναι.

Κάποια μέρα, θα σας τις δείξω. Μέχρι τότε, όμως, βάλτε το μυαλουδάκι σας να δουλέψει.

Μπερδεγουέη, η βρωμιά που -μετά απ’ αυτό που έκαναν- έριξε στις Λημνιές η θεά Αφροδίτη, δεν ήταν σωματική, αλλά ψυχική. Έχετε ποτέ βρεθεί δίπλα σε δολοφόνο; (Εγώ μιά φορά, από τύχη. Σε λεωφορείο, κάπου στην Αθήνα. Δεν το δήλωσε ότι είχε διαπράξει φόνο, αλλά το κατάλαβα αμέσως.) Ξέρετε πώς βρωμάει η αύρα του; Ξερατό σκέτο!]

. . . . . . . . . . .

ii. Η «συντήρηση»

Αυτή, μυθολογικώς μέν εμφανίζεται στην Πηνελόπη καί διάφορες άλλες χαμηλοβλεπούσες της εποχής (πχ Κλυταιμνήστρα), αλλά καί λίγο πρίν, με την «εξημέρωση» ( ; ) των Βακχίδων από τη μουσική του Ορφέα. (Τελικά, τον φάγανε ζωντανόν…) Όπως, βέβαια, γνωρίζετε, αποκορύφωμα της συντήρησης αποτελεί ο Μεσαίων με τις ζώνες αγνότητας στις συζύγους των Σταυροφόρων. Ποιά μουσλίμια;!…

Τώρα, βέβαια, μεταξύ μας, ούτ’ αυτό είναι καλό· διότι μιά σύζυγος πρέπει να ‘ναι καί λίγο -χμ- «ζωηρούλα» γιά τον άντρα της. Αλλοιώς, ο μέσος (καί μή φιλοσοφημένος) ανήρ θα κοιτάει καί παραπέρα, πράγμα όχι καλό. Σκεφθήτε μονάχα ότι κάποτε (πρό Κατακλυσμού) υπήρχαν γυναίκες (ας πούμε) «εταίρες», που δουλειά τους ήταν ακριβώς το να κάνουν «φροντιστήριο» σε άλλες γυναίκες, γιά το πώς θα γίνουν ελκυστικές γιά τους άντρες τους.

. . . . . . . . . . .

δ. Γιά την ανατροπή

Το πονηρό κατεστημένο τα ξέρει άριστα αυτά. Άλλως τε, αν (τυγχάνεις δικτάτωρ κι) ελέγχεις τα δύο άκρως βασικά ένστικτα, δηλαδή το σέξ καί την πείνα, ελέγχεις το κάθε άτομο καί τον κάθε λαό. Οπότε, το κατεστημένο βαράει τις γυναίκες μιά στο καρφί καί μιά στο πέταλο, αναλόγως την εποχή. (Εννοείται, γιά τους εκπροσώπους του κατεστημένου ουδέποτε ισχύουν οι κανόνες, που επιβάλλει στον λαουτζίκο.) Είτε τις κάνει να τρώνε ξύλο (κυριολεκτικώς, ή μεταφορικώς) καί να μή μιλάνε, είτε τις μεταβάλλει σε άγρια θηρία.

Καί στις δύο περιπτώσεις επιτίθεται στο μυαλό τους, το οποίο με διαφόρους τρόπους κρατάει σχεδόν σε καταστολή. Φυσικά, δεν εννοώ τις γυναίκες που πχ διδάσκουν σε πανεπιστήμια. (Νόου πρόμλπεμ: αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, από μένα εντάξει.) Εννοώ, όμως, ότι -στη σημερινή κοινωνία- η γυναίκα κάθε κοινωνικού προσανατολισμού βάζει σε πρώτο επίπεδο προτεραιότητας όποια βλακεία δεί στην τηλεόραση, ή διακοπές σε «χλιδάτους» προορισμούς, ή ένα ζευγάρι πανάκριβες γόβες – λες καί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτές. («Λουμπούτιν», ή όπως αλλοιώς λέγονται· δεν ξέρω εγώ απ’ αυτά τα πράγματα, ο Ζελένσκυ ξέρει. lol!!!)

Καί, φυσικά, ούτε λόγος γιά τον πολύ βασικό της ρόλο, δηλαδή το να δίνει φτερά στον άντρα. (Ίσα-ίσα, που το κατεστημένο θα κάνει τα πάντα, ώστε ποτέ να μην ξυπνήσουν τέτοιες τάσεις μέσα στη γυναίκα.)

Όμως, επειδή είναι υποχρέωσή μας να στείλουμε στον αγύριστο το κατεστημένο με τα Ελληνοκτονικά σχέδιά του, είναι υποχρέωσή μας να τον θυμίσουμε εμείς στις Ελληνίδες, ειδικά τώρα που το έθνος μας παίζει τα ρέστα του. Καί δεν εννοώ ότι θα δώσουμε στις Ελληνίδες χάπια γονιμότητας, ώστε η καθεμία να γεννήσει εξάδυμα.

Εννοώ το ότι, προκειμένου ν’ ανατρέψουμε το δίχτυ μαύρης μαγείας, που έριξε το κατεστημένο επάνω μας καί μας έκανε έθνος αυτοκτονικό,…

…κάθε Ελληνίδα…

…μα κάθε Ελληνίδα…

…άσχετο αν δεν την ικανοποιεί το είδωλό της στον καθρέφτη…

…άσχετο αν έχει τα χρονάκια της, τα παχάκια της, την κούρασή της…

…άσχετο αν δεν της βγαίνουν τα λεφτά γιά γόβες πολυτελείας…

…άσχετο αν ανησυχεί μήπως κάψει το παστίτσιο καί κάνουν μουτράκια τα παιδάκια της…

… πρέπει να ψάξει μέσα της, να βρεί εκείνη την αρχέγονη μαγική δύναμη…

…να κοιτάξει στα μάτια τον άντρα της, καί να του ξυπνήσει την πανάρχαιη ενθύμηση του ποιός πράγματι είναι καί τί σκατά ήρθε να κάνει σ’ αυτόν τον κόσμο.

Τα υπόλοιπα, κυρίες μου, είναι δική μας υπόθεση πλέον!

Θέλετε, ωρέ γυναίκες, να έχουν μέλλον τα παιδιά σας καί τα εγγόνια σας μέσα σε μιά Ελλάδα όπως της πρέπει;

Κάντε το!

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ: Αφορμή γιά το παρόν, η εικόνα ενός ζευγαριού λύκων υπό την πανσέληνο. Κάπου στο Διαδίκτυο, κάποτε.

Κι η μνήμη, γυναίκα είναι!