ρίν του πεί ο Θεός στ’ αυτί! Lol!!!

Ο λόγος γιά τον σοβαρό καί στιβαρό ηγέτη πού ‘χουμε στην καμπούρα μας, που παίρνει αποφάσεις από μόνος του, χωρίς να φοβάται τίποτε καί κανέναν! (Ούτε κάν τους «νατιβιστές».) Τον ακλόνητο στις απόψεις του (ακλονησία 1, ακλονησία 2), τον άντρακλα!

Κάποιος να του μιλήσει, ρέ παιδιά…

…Αλλά, ας πάμε βήμα-βήμα, να γίνουμε κατανοητοί.

 

α. «Διάλ(ογ)ος» με την τουρκίτσα

Τον τελευταίο καιρό διαβάζουμε συνεχώς στα Ιντερνέτια γιά (καλά, παμπάλαιο αυτό) «διάλογο» με την τουρκίτσα, καί ότι τις όποιες διαφορές μας με τους εξ Ανατολών «φίλους» καί «συμμάχους» θα τις λύσουμε στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.

Επάνω στο θέμα αυτό, έχει γραφεί (πολύ σωστά) ότι το συγκεκριμένο δικαστήριο είναι αναρμόδιο. Δηλαδή, δεν μπορεί να κρίνει διαφορές, που ήδη τις έχει λύσει το Διεθνές Δίκαιο, καί δεν αποτελούν κάν θέμα προς συζήτηση. Τώρα, βέβαια, αν κάποιος θέλει ουσιαστικά να χαρίσει κομμάτια της πατρίδας του στην τουρκίτσα, αυτό είναι άλλο θέμα – καί το λεγάμενο δικαστήριο απλά θα νίψει τα χέρια του, ως Πόντιος Πιλάτος.

Έχει επίσης γραφεί στα ιντερνέτια ότι οι υπογραφές (γιά παραχώρηση αμαχητί του ανατολικού Αιγαίου στους τουρκαλάδες) ΉΔΗ έχουν πέσει κάτω απ’ το τραπέζι, οπότε το θέμα είναι απλά το πώς θα σερβιριστεί στο πόπολο το (θανατηφόρο) χάπι ζαχαρωμένο. Πιθανόν (υπάρχει κάκιστο προηγούμενο με τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου του φρύδια καί της Ροζαλίας), αλλά δεν το γνωρίζω αυτό· δεν συνηθίζω να κρατάω το φανάρι, όταν υπογράφονται μυστικές προδοτικές συμφωνίες. Οπότε, δεν μπορούμε να βασιστούμε σε τέτοιες υποθέσεις.

Εκείνα, όμως, που ΔΕΝ έχουν γραφεί, είναι:

  • Ποιός ωθεί τον κουκλοχαιρετάκια σε τέτοιες ενέργειες.
  • Καί τί συνέπειες θα έχουν αυτές.

Το ξαναγράφω: ΣΥ-ΝΕ-ΠΕΙ-ΕΣ.

Αν νομίζει κανείς ότι αυτή η δουλειά θα περάσει έτσι… καλύτερα να πάει τώρα γιά θαλάσσιο μπάνιο. Με τα ρούχα του.

 

β. Ποιός τον βάζει

Η απάντηση εδώ είναι απλούστατη, μονάχα που τα «κυριλλάτα» sites καί ιστολόγια (με τους αναλυταράδες) την κάνουν γαργάρα, γιά ευνόητους λόγους.

[Μεγάλη μαλακία -κι όχι μονάχα δημοσιογραφική- το να προσπαθείς να τά ‘χεις συνεχώς καλά με όλους. Καί σε ποιόν θα την πείς, αν χρειαστεί; σε φαντάσματα; Εξ ού καί οι αοριστολογίες παύλα γενικολογίες, του τύπου: «-… Αλοίμονο σ’ όσους νομίζουν ότι θα κάνουν κακό στην Ελλάδα…» μπλά-μπλά-μπλά. Τί «όσους»; Όνομα δεν έχουν, ΡΕ; ]

  • Η γερμανίτσα,
  • κι οι ηπαπάρα.

[Ξεκαθαρίζω: εάν πίσω απ’ αυτές τις κυβερνήσεις βρίσκονται τζιούζ (πχ δες εδώ), τότε αυτό είναι πρόβλημα των λαών αυτών. Όχι δικό μας. Ας μην τους βγάζανε κυβέρνηση, να μήν ρεζιλεύονται!

Πώς αυτοί λένε ότι ας προσέχαμε εμείς ποιόν ψηφίζαμε, διότι έτσι κι αλλοιώς οι υπογραφές πρωθυπουργών μετράνε, μας αρέσει-δέ μας αρέσει; Έ! Έτσι ακριβώς.]

Η μέν γερμανίτσα, αφ’ ενός θέλει να διατηρεί εσαεί την πατροπαράδοτη φιλία της με την τουρκίτσα, νομίζοντας ότι κάποια μέρα θα ξαναγίνει υπερδύναμη καί θα βάλει χέρι στα πετρέλαια της Βαγδάτης – κι όχι μόνον. Αφ’ ετέρου, έχει τουλάχιστον δυόμιση μύρια φωνασκούντες (καί δασκαλεμένους) τουρκαλάδες στο έδαφός της, οι οποίοι αλλάζουν καί το εκλογικό αποτέλεσμα, άμα λάχει… άρα, είναι σε θέση να εκβιάζουν το γερμανογκουβέρνο. Οπότε, η γερμανίτσα χορεύει όπως της τραγουδάνε οι αμανετζήδες της τουρκίτσας. (Χώρια τα εργοστασιακά καί λοιπά οικονομικά συμφέροντα της γερμανίτσας στην τουρκίτσα.)

Οι δέ ηπαπάρα, είναι φανερό ότι κανακεύουν την τουρκίτσα εις βάρος μας, μπάς καί μείνει «εις την Δύσιν» καί συνεχίσει να τους κάνει τις βρωμοδουλειές. (Τόσα φαντάρια που έχει, είναι καλή πηγή γιά «αναλώσιμα»… – σκέπτονται «εις την Δύσιν».)

Καί οι μέν, καί οι δέ είναι επιεικώς βλάκες από γεωπολιτικά (πορεύονται όχι με διπλωματία, αλλά με τη λογική του γκάνγκστερ), αλλά εμείς την πληρώνουμε στο τέλος.

 

γ. Ιντερμέτζο – δημοσιοκαφρική ηλιθιότητα καί αθλιότητα

Είναι γνωστό πως οι ενθάδε αρδ δεν κάνουν τη δουλειά τους, αλλά ξεσκατίζουν το εκάστοτε γκουβέρνο (καί με το αζημίωτο, εννοείται). Υπάρχουν, λοιπόν, στην διαχρονική υπόθεση του ξεπουλήματος Ελληνικής επικράτειας τρία σχετικά πρόσφατα καραμπινάτα φάουλ ΜΗ τελέσεως του δημοσιογραφικού …λειτουργήματος (μή χέσω).

  • Το πρώτο, όταν κάπου το 1991 η χαλβανίτσα έγινε …δημοκρατική!

(Καλά… ‘ντάξ’… οι αλλαγές πολιτεύματος εν μιάι νυκτί, γιά να μην εισπράξουν φάπες, είναι ίδιον των Βαλκανίων χωρικών. Βλέπε πχ Βουλγαρία το 1944 ΚΑΙ το 1990.)

Τότε, πετάχτηκε ένας γερμαναράς, ονόματι Χέλμουτ Κόλ (ναί, η γραμματική κατάληξη που σκεφτήκατε, του αξίζει απόλυτα!), καί είπε εμφατικώς ότι η γερμανίτσα έχει συμφέροντα στη χαλβανίτσα. (Σα νά ‘λεγε, μή μου πειράζετε το χαϊδεμένο παιδί, διότι αλοίμονό σας!)

Καί δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ αρδ, να τον ρωτήσει: «- Τί συμφέροντα έχεις εσύ, ρέ χοντρόκωλε, στη χαλβανίτσα, που βρίσκεσαι στην άλλη άκρη της Ευρώπης, καί δεν έχουμε εμείς, πού ‘μαστε δίπλα; Καί μάλιστα, έχουμε αλύτρωτα εδάφη καί αλύτρωτο πληθυσμό εκεί; Μπορείς να μας τα κατονομάσεις, τα συμφέροντά σου;»

Μπάααα!!!… όσο ρώτησαν τα ντουβάρια, άλλο τόσο ρώτησαν κι οι εγχώριοι αρδ.

  • Το δεύτερο, όταν η δρακουλοκόρη (σε συνέντευξη) «επιχειρηματολογούσε» στο θέμα της ονομασίας των Σκοπιανών, καί πέταξε το ανεπανάλητο: «- Καί πώς θέλετε να τους λέμε; φούφουτους;»

Πάλι, κανένας δεν της είπε ότι ΉΔΗ ο βόρειοι γείτονες έχουν όνομα γιά τη χώρα τους από προπολεμικά, κι αυτό είναι Βαρντάρσκα. Ούτε Μακεδονία, ούτε Μακεδονικός χαλβάς.

  • Το τρίτο, πάλι η δρακουλοκόρη σε συνέντευξη, όταν πάλι «επιχειρηματολογούσε» γιά το ότι είναι καλό να χαρίσουμε στην τουρκίτσα τα πάντα, έτσι αέρα-πατέρα: «- Καί τί θέλετε, δηλαδή; να κάνουμε πόλεμο;»

Καί πάλι κανείς δεν της είπε: «- Άκου ‘δώ, μανδάμ! Πόλεμος γίνεται πάντα με τουλάχιστον δύο αντιπάλους! Όθεν, ακόμη κι αν δεν θέλουμε εμείς τον πόλεμο, τον θέλουν εκείνοι! Εκείνους να πας να ρωτήσεις, γιατί υπερεξοπλίζονται εδώ καί δεκαετίες!»

Καί πάλι, όσο τη ρώτησαν τα ντουβάρια, τη ρώτησαν κι οι αρδ που τη συνεντευξιάζανε.

 

Τέλος πάντων, μ’ αυτά καί μ’ αυτά (κι όχι μονάχα με τα συγκεκριμένα παραδείγματα), είναι πολλά χρόνια που ξύνω τ’ αρχίδια μου, όταν ακούω γιά αρδ. (Όλως πληροφοριακώς: σε «έγκυρους» καί «έγκριτους» τέτοιους, η φαγούρα γίνεται μεγαλύτερη.)

Τί να κάνουμε; έχει απόλυτο δίκιο ο Παλιούρας: γιά τους περισσότερους, δύσκολο πράγμα η ρημάδα η σκέψη, η απλή λογική! Γιά δέ τους αρδ, φορτίο ασήκωτο!!!

 

δ. Συνέπειες

Έ, λοιπόν, δεν θα πάψω να φωνάζω πως, ό,τι κάνουμε κι ό,τι δεν κάνουμε στη ζωή αυτή (πράξεις τε καί παραλείψεις), έχει συνέπειες.

Τί εννοώ στην περίπτωσή μας;

Έστω, λοιπόν, ότι βρίσκεται ένα δασκαλεμένο δικαστήριο της Χάγης…

[Καλά… εδώ οι ηπαπαραίοι βομβαρδίσανε γκανγκστερικώς με το έτσι γουστάρω την τέως Γιουγκοσλαυΐα, κι αντί να τους αρπάξει η Χάγη -μαζί με τους γερμαναράδες- καί να τους κόψει τον κώλο, άρπαξε αυτούς που υπερασπιζόταν την πατρίδα τους! Τον Μιλόσεβιτς καί τον Κάρατζιτς! Δεν είναι, δά, κανένα αγγελούδι το συγκεκριμένο δικαστήριο!]

…καί (ΠΑΡΑ τα διεθνή θεσμισμένα) δέχεται όλα τα -χμ- «επιχειρήματα» του κουκλοχαιρετάκια (που αποτελούν αντιγραφή των «επιχειρημάτων» των τουρκαλάδων, που αποτελούν αντιγραφή των «επιχειρημάτων» γερμανών κι ηπαπαραίων), καί χαρίζει Ελληνική επικράτεια στην τουρκίτσα.

Σκέφθηκε κανείς τί θα γίνει μετά, καί δή παγκοσμίως, αν εμείς χαρίσουμε τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στην τουρκίτσα, επειδή «είναι πιό κοντά» σ’ αυτήν;

 

ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ!!!

 

δ1. «Οπλίζεται» νομικώς η Αργεντινή

Αμέσως-αμέσως, καί έχοντας στα χέρια της διεθνές νομικό δεδικασμένο, η Αργεντινή θα επανεγείρει θέμα Φώκλαντς!!!!! (Αφού «βρίσκονται κοντά» στην Αργεντινή!…)

Τώρα, θα μου πείς, η πτωχευμένη Αργεντινή θα ξανακάνει πόλεμο; ή θα τον ξεκινήσει η αγγλίτσα, με τα χάλια πού ‘χει;

Κοιτάχτε… Δεν είναι απλά θέμα αυτών των δύο, αλλά πρέπει να το δεί κανείς μέσα στο πλαίσιο της εποχής μας.

Κι αυτό, είναι το ότι σήμερα τα κράτη υποχωρούν παγκοσμίως, κι αναλαμβάνουν οι πολυεθνικές. Κι επειδή πέραν του Ατλαντικού τα σχέδια είναι να γίνει μιά ας πούμε «συνομοσπονδία» (νομίζω θα λέγεται «Παναμερικάνα», ή κάπως έτσι), με τις πολυεθνικές ασύδοτες (ου μήν, καί κυβερνώσες), μαντέψτε ποιός θα βρίσκεται πίσω απ’ την Αργεντινή καί θα βάζει φυτίλια!!!

Τώρα, η αγγλίτσα. Αυτή, ό,τι καί να πέρασε, ουδέποτε έπαψε να τρέφει όνειρα επαναφοράς σε καθεστώς παγκόσμιας αυτοκρατορίας (τρείς αιώνες ήταν, δεν το λες καί λίγο!)… άσε που γνωρίζει άριστα ότι την αυτοκρατορία της τη ροκάνισαν οι ηπαπάρα, προκειμένου να έρθει η Pax Americana μετά τον Β’ ΠΠ.

Βέβαια, η αγγλίτσα δεν θα τα βάλει ευθέως με τις ηπαπάρα, αλλά…

«- Τζέημς Μπόντ, πάρε τηλεφακό, δηλητήριο, καί τα λοιπά συμπράγκαλά σου, καί πετάξου στην Ελλάδα, να δείς τ’ αρχαία! Ά! Κι ο λεγάμενος να τα δεί τ’ αρχαία από κάτω, απ’ τα θεμέλια! Κατάλαβες;»

«- Μάλιστα, μεγαλειοτάτη!»

Δεν νομίζω ότι χρειάζεστε κι άλλες εξηγήσεις… αλλά να ξέρετε, ειδικά η αγγλίτσα ΔΕΝ θα τ’ αφήσει αυτό να περάσει έτσι – έτσι καί η Χάγη εκδώσει τέτοια νομολογία, με υπαιτιότητα κουκλοχαιρετάκια!

(Τον οποίο, φυσικά, η γερμανίτσα ΔΕΝ πρόκειται να τον προστατέψει. Άπαξ καί της έκανε τη δουλειά της, θα τον πετάξει στα σκουπίδια.)

 

δ2. «Οπλίζεται» νομικώς η Βραζιλία

Ακριβώς τα ίδια με τη Βραζιλία καί τη Γαλλία, παρ’ ότι αυτές οι δύο χώρες δεν έχουν τόση έχθρα μεταξύ τους. Εννοώ κάτι Γαλλικές Γουϊάνες, καί κάτι τέτοια. Που κι αυτές οι γαίες «βρίσκονται κοντά» στη Βραζιλία.

Θ’ αρχίσουν πχ τίποτε «αγανακτισμένοι» Βραζιλιάνοι να κάνουν πορείες, να λένε ότι πέρασε ο καιρός των αποικιών, κτλ κτλ. Σωστό αυτό· αλλά, φυσικά, ούτε η Γαλλία θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια! Να ξέρετε πως, τώρα που μιλάμε, τα κομμάντα της καί η Λεγεώνα των Ξένων καθαρίζουν στην Αφρική, στις πρώην ( ; ) Γαλλικές αποικίες, τους μποκοχαράμηδες καί λοιπούς ξυπόλητους μεμέτηδες. Τί λέτε; θ’ αφήσει η Γαλλία στη Βραζιλία έδαφος μ’ ολόκληρο διαστημοδρόμιο, επειδή απλά θα φωνάζουν οι Βραζιλιάνοι;

 

δ3. (Επανα)Δημιουργούνται πολεμικές εστίες

Από πού ν’ αρχίσεις, καί πού να τελειώσεις!… Πρόχειρα αναφέρω τις Κουρίλλες νήσους (Ρωσσοϊαπωνικός πόλεμος του 1904). Υπ’ όψιν, ακόμη δεν συνθηκολογήσανε Ρωσσία καί Ιαπωνία μετά το 1945!… το δέ θέμα των Κουριλλών μένει ανοιχτό. (Δες εδώ, πχ.)

Φανταστήτε, όμως, τί έχει να γίνει, αν οι Ιάπωνες πούν ότι τα νησιά αυτά βρίσκονται πολύυυυυ μακριά απ’ τη Μόσχα (αλλά κοντά σ’ αυτούς)! Χίχίχίιι!!!

Βέβαια, ηπαπαραίοι καί γερμαναράδες πολύ θέλουν να υπάρχουν διαχρονικώς τέτοια βαρέλια με μπαρούτι, κι από πάνω τα φυτίλια αναμμένα. (Βλέπε πχ Βαλκάνια – αλλά καί Ιαπωνία, που είναι τίγκα στις ηπαπαραίϊκες βάσεις.) Αλλ’ αυτοί, που θα φάνε το κωλοδάχτυλο στον κώλο με τις ανοησίες του κουκλοχαιρετάκια, δεν έχουν απολύτως καμμία όρεξη! (Διότι, όπως περιέγραψα, το δάχτυλο απ’ τη Χάγη δεν θα το φάμε μόνον εμείς.)

Οπότε, μαντέψτε ποιός θα την πληρώσει στο τέλος! Ο κύριος, ή ο υπηρέτης;

 

ε. Εν κατακλείδι

Κάποιος να τους πεί εκεί στο γκουβέρνο, ότι ακόμη κι ένα προτεκτοράτο (όπως το ψευτο-Ρωμαίϊκο) απαιτεί αρκετά προσόντα γιά να κυβερνηθεί. Ουδόλως αρκεί ο χατζηαβατισμός (όπως νομίζουν)! Παναπεί, η βλακώδης αντίληψη, του ότι κυβερνάμε απλά κάνοντας τα χατήρια γερμανών κι ηπαπαραίων.

Κι η παρουσία μας στη ζωή, αγάπες μου, ξαναλέω: έχει συνέπειες!

Ελπίζω το μήνυμα αυτό να φτάσει εκεί, που πρέπει να φτάσει, καί να μή γίνει τελικά η στραβή (που πάει να γίνει).

Αλλοιώς, αμαρτίαν ούκ έχω.