Το Μαγαζί…..Μέρος 3ο
Η Κατασκήνωση.
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του μαγαζιού ήταν η κατασκήνωση. Ένα εξοχικό μέρος που βρισκόταν σε μια πλάγια ενός λόφου που διάθετε μια πηγή με τρεχούμενο κρυστάλλινο νερό. Το μέρος ήταν μαντρωμένο γύρω γύρω με ψηλό  τοίχο από μπετόν και παλιότερα υπήρχε μια διαμάχη με τους κάτοικους των χωρίων εκεί. Γιατί συνήθιζαν να πηγαίνουν εκεί στον λόφο για να περάσουν όμορφα στην εξοχή. Από όσο μας είπαν αυτή η διαμάχη κερδήθηκε στα δικαστήρια και τέλος. Γενικώς το μαγαζί από όσο ξέρω και μας είπαν δεν έχασε πότε σε κάποια διαμάχη με οποίον και να ήταν. Μας έλεγαν ότι ήταν πάντα νόμιμοι. Τώρα πως βρεθήκαν τίτλοι ιδιοκτησίας για ένα λόφο στην μέση του πουθενά δεν το ξέρω.
Αυτός ο λόφος ήταν η αρχή για τον καθένα που πήγαινε στο μαγαζί. Εδώ γινόταν η «πρόσκληση» ώστε κάποιος να συνεχίσει παραπέρα, εκεί ενωνόσουν με παιδιά άλλων ομάδων από άλλες ενορίες και σχηματιζόταν μια άλλη μεγαλύτερη ομάδα. Αυτούς τους ανθρώπους ενώ δεν του ήξερες έπρεπε να τους συμπεριφέρεσαι σαν να τους ήξερες πολλά χρονιά , γιατί ήταν με την «βούλα » του μαγαζιού, ήταν δικοί μας. Λοιπόν εκεί υπήρχε ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα που πότε και για κανέναν λόγο δεν παρέκκλινε.
Ξυπνάγαμε όλοι στις 8 το πρωί με μια μουσική από τα μεγάφωνα άλλα πεταγόμασταν γιατί ξεκινούσε με μια κορύφωση, Έπρεπε σύντομα να σηκωθείς και να πας να πλυθείς τάχιστα. Όποιος κακομοίρης ήθελε να κοιμηθεί παραπάνω δεν υπήρχε περίπτωση. Πολλές φόρες ο Νο2 ερχόταν και τον ξυπνούσε «γλυκά» με μια σφυρίχτρα πάνω από το κεφάλι του. Κατόπιν κατεβαίναμε  όλοι κάτω, σε ένα χώρο όπου γινόταν η πρωινή προσευχή πρώτα και μετά έπαρση της σημαίας. Μέτα λοιπόν πηγαίναμε για πρωινό όπου εκεί υπήρχαν τα κλασσικά ροφήματα και διάφορα άλλα. Μέτα υπήρχαν 2 επιλογές. Ή θα πηγαίναμε για δουλείες ή θα υπήρχε ώρα που θα γινόταν η πρωινή μελέτη από διάφορα κείμενα της καινής διαθήκης και όχι μόνο. Στην αρχή πάντα ξεκινάγαμε με τραγούδια χριστιανικά. Αυτή γινόταν με τον Νο2 πάντα.
Όταν λέμε δουλείες εννοούμε βαριές χωματουργικές εργασίες πάνω στον λόφο. Εκείνη την εποχή ακόμα το μέρος διαμορφωνόταν με καινούργια σπιτάκια και πολλά άλλα. Έπεφτε σκάψιμο ,καροτσάκι και κομπρεσέρ μετά μουσικής, καθώς και μπετά καμιά φορά. Δύσκολες οι συνθήκες καλοκαιριάτικα και κατέληγες με μεγάλη κούραση.Το μεσημέρι πηγαίναμε στο εστιατόριο, ένας χώρος με τραπεζαρία που καθόμασταν για φαΐ. Κάποιες κυρίες από το θηλέων μαγείρευαν με επαγγελματικό εξοπλισμό γιατί έφτιαχναν φαΐ για πάνω από 100 άτομα. Δεν τις βλέπαμε ποτέ να κυκλοφορούν έξω μετά . Μονό στο εστιατόριο. Ακόμα δεν ξέρω που κοιμόντουσαν την νύχτα αυτές οι γυναίκες. Έπρεπε να φας ότι σου φέρουν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει και όλο το φαΐ. Μέσα αυτά σε ένα τέταρτο το πολύ. Όποτε δεν υπήρχε περιθώριο καθυστέρησης έπρεπε να πέσεις με τα μούτρα για να προλάβεις.
Την ώρα που τρώγαμε ,κάποιοι από εμάς διάβαζαν διάφορα διηγήματα χριστιανικά και απαγορευόταν να μιλάς με τον διπλανό σου. Μονο να τρως για να προλάβεις. Σου φέρνανε και φρούτο που και αυτό έπρεπε να το φας θες δεν θες. Κατόπιν βοηθάγαμε στο μάζεμα και μετά πίσω στους κοιτώνες οπού είχες ένα 2ωρο για ύπνο ή για να κουβεντιάσεις με κάποιον άλλο δικό σου, της ίδιας ομάδας δηλαδή. Δεν μπορούσες να πας στους κοιτώνες άλλης ομάδας και να μιλήσεις με κάποιον άλλο, απαγορευόταν και αυτό. Λόγω της κούρασης άλλα και του φαγητού προτιμούσε κάνεις να πέσει ξερός για ύπνο.
Το απογευματάκι πάλι μουσικούλα από τα μεγάφωνα σε καλούσε συνήθως για κουβέντα με όλους μαζί, πάντα από την εποπτεία και οδήγηση του Νο2, Καμιά φορά ερχόταν και ο Νο1 όποτε σούζα όλοι όρθιοι , ξέρετε πως κάνουν στα σχολειά που μπαίνει ο διευθυντής στην τάξη και σηκώνονται όλα τα παιδάκια όρθια,  έτσι ακριβώς και εδώ. Γενικότερα ο Νο1 είχε ένα σπιτάκι για αυτόν μόνο και σουλατσάριζε πάνω κάτω.Όποτε έπρεπε όλη την ώρα να προσεχείς τι κάνεις και τι λες. Υπήρχε ένα απογευματινό έδεσμα και όταν έπεφτε ο ήλιος ,πηγαίναμε για υποστολή της σημαίας , μετά υπήρχε ένα μικρο κενό που μπορούσες να πας και να ετοιμάσεις ότι ήθελες. Μέτα το βραδινό φαγητό στο ίδιο μοτίβο ακριβώς όπως το μεσημεριανό.
Αφού τελείωνε και αυτό υπήρχε ο βραδινός ψυχαγωγικός κύκλος με πολλά παιχνίδια ανέκδοτα και αυτοσχέδια σκετς. Στο τέλος 2 λογία από τον Νο2 και μετά ακολουθούσε η βραδινή προσευχή με κάποιον να λέει και μια αυτό σχεδία προσευχή δίκη του, 5 λογία. Κατόπιν η κάθε ομάδα με τους ομαδάρχες πήγαινε σε ένα χώρο που ήταν απομονωμένος. Εκεί έπρεπε όλοι να ανοίξουν «την καρδιά τους» και να πουν τα εσώψυχα τους. Μέτα ακολουθούσε ένας μικρός σχολιασμός από τον ομαδάρχη. Συνήθως έπεφτε ξεχέσμα ευγενικό. Λόγω της κούρασης πολλοί δεν αντέχανε και τους έπαιρνε ο ύπνος καθώς το μόνο φως που υπήρχε ήταν του φεγγαριού. Αυτό πήγαινε αρκετά αργά στην νύχτα .Όποτε με το ξύπνημα στις 7 το πρωί της άλλης μέρας, ησουν σαν ζόμπι από την νύστα.
Συνήθως κρατούσε 5-6 μέρες αυτή η ιστορία. Τις τελευταίες μέρες τα πρωινά είχε εξομολόγηση στον  Νο1 και την τελευταία μέρα είχε λειτουργιά έξω σε ένα χώρο διαμορφωμένο για αυτόν τον λόγο. Εκεί έβλεπες κόσμο που μπορεί να μην είχες ξαναδεί πότε ξανά. Ερχόντουσαν όλοι. Ακόμα και άνθρωποι με οικογένειες τις άφηναν πίσω για να έρθουν το πρωί της Κυριακής στην λειτουργιά πάνω στον λόφο. Ακολουθούσε φωτογραφία αναμνηστική. Σύντομο πρωινό και μετά επιστροφή στην πόλη για συνέχιση του αγώνα με νέες προοπτικές.Φυσικά μετά σειρα έπαιρνε το θηλέων που πήγαινε εκεί.
Επίλογος
Ήταν σαν να ζούσες μέσα ένα μοναστήρι, για όσο καιρό ησουν εκεί πάνω. Πλήρης απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο και την οικογένεια σου. Τηλεφωνά κινητά δεν είχαμε τότε ,ούτε υπήρχε σταθερή συσκευή να πάρεις τηλέφωνο. Ακόμα και από τις άλλες ομάδες που ήταν εκεί. Ή θα δούλευες ή θα υπήρχε ομαδική μελέτη της κ. διαθήκης και συζητήσεις επί αυτού του θέματος. Το πρόγραμμα δεν άλλαζε για κανέναν λόγο, έτσι ο καθένας μας ακολουθούσε τύφλα σαν στρατιωτάκι. Από εκεί μετά προήλθε ο «μοναχός των πόλεων» σαν συνεχεία της κατασκήνωσης. Αφού λοιπόν τους τα έλεγες όλα για τον εαυτό σου, γινόταν ένα συνεχές ροκάνισμα της ελεύθερης σκέψης ,υπό την άποψη ότι είμαστε αφιερωμένοι στον σκοπό .Που για αυτούς τότε ήταν να κάνουν και άλλους σαν και αυτούς, δηλαδή χριστιανούς ορθόδοξους που θα τηρούν το γράμμα του νόμου ακριβώς. Συχνά μας έλεγαν για άλλες οργανώσεις που δεν μπορώ  να αναφέρω εδώ , ότι έβαλαν νερό στο κρασί τους για να έχουν περισσότερα μελη . Σαν παράδειγμα σας αναφέρω για τα μεικτά κατηχητικά που έφτιαξαν μερικές οργανώσεις άλλες και είχε σαν συνέπεια πολλές κοπέλες να μείνουν έγκυες. Όποτε το έλεγαν ότι είχε αποτύχει παταγωδώς αυτές οι δήθεν «προοδευτικές κινήσεις» και δεν θα γινόταν καμιά έκτρωση και για κανέναν λόγο.
Προβατοποίηση, αποβλάκωση, αποχαύνωση σε αχαλίνωτες δόσεις και «Άγιος ο θεός » μετά. Τόσο καλά λοιπόν. Όπως είδαμε εδώ αποκαλύπτεται άλλη μια μορφή ολοκληρωτισμού και χειραγώγησης της ελεύθερης σκέψης και συνείδησης.
Μακάρι αυτό το 3 μέρος να προβληματίσει και να σκεφτεί ο καθένας μας να αποτινάξει από πάνω του όλα τα γαμώ-ιερατεία.
Μελλοντικά θα συμπληρώσω με μερικές αναρτήσεις ακόμα για να δείξω πως εμβάθυναν στην χειραγώγηση και όχι μόνο.

Υγ. Σας ευχαριστώ που διαθέσατε χρόνο για να διαβάσετε τις αναρτήσεις αυτές.