ΝανοΤεχνολογία. (Όχι τα νανογιλέκα του Σπυραδώνιδος. Η κανονική νανοτεχνολογία.)
Και το κόμμα του κουκλοχαιρετάκια.
Έ, ωραία, καί πώς συνδυάζονται αυτά;
. . . . . . . . . . .
Κοιτάχτε…
Είχα την τιμή στη ζωή μου να γνωρίσω μερικές από τις εξυπνότερες Ελληνίδες. Οι κατά καιρούς υποδείξεις των οποίων, σε συνδυασμό με όσα κατεβάζει η κούτρα μου, βγάλαν …λαγούς.
Η πιό πρόσφατη βοήθεια, λοιπόν, λέει:
«- Κι αν τα εμβόλια βάλανε μέσα μας νανοδέκτες, που μπορεί να μας αλλοιώνουν τη θέληση; Μήπως αυτό εξηγεί το ποσοστό που πήρε η Nουδού;»
Έμεινα κάγκελο.
. . . . . . . . . . .
Γνωρίζω άριστα τις κλασικές, «εγκόσμιες» εξηγήσεις του φαινομένου· καί μπορώ να σας τις πω, πρίν τις πούν τα καθ’ ύλην αρμόδια άτομα. 🙂
«- Καθαρή πολιτική ανάλυση: η Νουδού έχει έναν πυρήνα 15% οπαδών ‘μπετόν’, που δεν φεύγουν με τίποτε, βρέξει-χιονίσει. Βάλε κι ένα ακόμη 5% ‘τρομαγμένων’ απ’ το Αλεκσάκι αναποφάσιστων, που σκέφτονται με όρους δεκαετίας 1980 («να βγεί ισχυρή κυβέρνηση», κτλ) καί ψήφισαν Νουδού, νά πώς βγαίνει το περίπου 20% επί του συνόλου των εκλογέων, που πήρε ο κουκλοχαιρετάκιας!» (Φωτεινή)
«- Σύνδρομο Στοκχόλμης!» (Ψυχολόγοι, κι όσοι μάθανε πέντε πράγματα Ψυχολογίας απ’ τα Ιντερνέτια.)
«- Ραγιάδες, τρωκτικά του δημοσίου χρήματος, πληρωμένοι απ’ το παπαδαριό, καί νοθεία!» (Μάρκο ντέ Σάντ)
«- Δεν κέρδισε ο κουκλοχαιρετάκιας, απλά έχασε ο Σύριζα, διότι 4 χρόνια ήταν πεθαμένος. Δεν έκανε αντιπολίτευση!» (Διάφοροι, ανά τα Ιντερνέτια.)
«- Δαιμονική επιρροή, διότι ο ίδιος δεν είναι απλά δαιμονοκαβαλλημένος, αλλά δαίμονας! Είδες ποτέ να έχει σημαντικά εμπόδια στη ζωή του;» (Συμφωνώ με την άποψη αυτή, σε ποσοστό πάνω από 80%.)
Ωστόσο…
…Κι αν ισχύει ο επηρεασμός συνειδήσεων με τα σκατά της νανοτεχνολογίας, που κατάπιε όλη η Ελλάδα;
Τί γίνεται τότε, έ;
. . . . . . . . . . .
Ακόμη καί στην περίπτωση που ισχύει, δεν σας λέω ότι είναι ο κύριος παράγων. Ούτε ο καθοριστικός παράγων. Ούτε, έστω, ένας σημαντικός παράγων του επηρεασμού της ψήφου, προς κατεύθυνση που δεν έπρεπε. Ούτε, ακόμη-ακόμη, ένας δευτερεύων πειραματικός παράγων.
Όμως, λάβετε υπ’ όψιν σας δύο τινά:
Ότι «αυτοί» στοχεύουν όχι απλά στον εκβιασμό / εξαναγκασμό του ευρέως πληθυσμού σε σκλαβιά (με πτώχευση / εξαθλίωση / πείνα, κι άλλα τέτοια όμορφα), αλλά στην πλήρη εξάλειψη της ελεύθερης θέλησής του.
Η οποία επιτυγχάνεται μόνον με τεχνολογία, όχι με ψυχολογική καί πολιτική / κοινωνική καταπίεση.
[Κάτι έχουμε πεί εδώ γιά τους επιστήμονες της «Γαλάζιας Αδελφότητας». Θυμάστε; Όπως καί γιά το ότι βαδίζουμε ξανά ολοταχώς στα βήματα της τότε Ατλαντίδας προς το Σκότος.]
Καί ότι…
…Αλήθεια, θυμάστε τα ανά την Ελλάδα (πρό κοροϊδοϊού) πάμπολλα περιστατικά γυναικών, που αυτοκτόνησαν πέφτοντας από μπαλκόνια χωρίς εμφανή λόγο; (Βάλτε τα ψαχτήρια με χρονικό περιορισμό από πχ 5ετία πρίν έως πχ 3ετία πρίν, καί θα βρήτε τις σχετικές ειδήσεις.)
. . . . . . . . . . .
Η τεχνολογία προχωράει συνεχώς, τρέχοντας – κι όχι πάντα με καλό σκοπό. (Να μη σου πω ότι ο καλός σκοπός είναι πλεόν σπάνιος!)
Επίσης, όση τεχνολογία βγαίνει στο εμπόριο καί γίνεται προσιτή σ’ εμάς, δεν σημαίνει πως είναι η μοναδική διαθέσιμη. Υπάρχει καί η μυστική τεχνολογία των στρατιωτικών / οπλικών εργαστηρίων, η οποία βρίσκεται δεκαετίες μπροστά από την εμπορική. Λοιπόν, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι λεβέντες αυτοί ήδη: (α) έχουν χαρτογραφήσει πλήρως το γονιδίωμα, (β) έχουν χαρτογραφήσει εν μέρει τα εγκεφαλικά κέντρα, (γ) αλλά, γιά όσα έχουν ψάξει, γνωρίζουν άριστα καί τί επηρεάζουν, καί από τί επηρεάζονται.
Γιά παράδειγμα, αναρωτηθήτε από πότε γνωρίζουν ότι η επίφυση είναι η έδρα της συνείδησης!… καί βγάλτε το συμπέρασμα μέχρι πού (μπορεί να) έχουν φτάσει σήμερα από τέτοιες γνώσεις.
Επομένως, γιατί να μην ισχύει ότι μπορούν να επηρεάσουν μέχρι καί την ψήφο μας, με επίδραση συχνοτήτων επάνω στους νανοδέκτες που κατάπιαμε;
. . . . . . . . . . .
Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι απόλυτα ελέγξιμος. Ώστε: ή να επιβεβαιωθεί, ή ν’ απορριφθεί ως φαντασιοπληξία. Καί -ευτυχώς!- να μή μείνει σε επίπεδο σαχλοκουβέντας αντιπαραθέσεων χωρίς νόημα.
Πώς;
Θα μπορούσε να φανεί καθαρά, αν άνοιγε το αρχείο του ΑΜΚΑ (το οποίο έχει καταγεγραμμένους τους εμβολιασμούς, αλλά καί τα ανεμβολίαστα άτομα), καθώς κι αν ταυτόχρονα όλοι λέγανε ειλικρινά τί ψηφίσανε. Κάνοντας τον συσχετισμό με καθαρά επιστημονική μεθοδολογία, τα Μαθηματικά θα δείχνανε «ακτινογραφία» τί (δεν; ) συνέβη.
Ωστόσο, ούτε το αρχείο του ΑΜΚΑ το ανοίγει το γκουβέρνο (ούτε κάν σε φορείς, όπως η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία!), με το πρόσχημα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων (ναί!… όταν δείχναμε τις βεβαιώσεις εμβολιασμού στο κάθε γκαρσόνι, τότε τα προσωπικά δεδομένα δεν έπρεπε να προτατευτούν!…), ούτε η ψήφος φανερώνεται. Άρα, δεν είναι εφικτός ο έλεγχος – ο πρέπων έλεγχος, στο σύνολο του πληθυσμού.
Θα μπορούσε, όμως, να γίνει έλεγχος σε μικροκλίμακα: να ρωτήσουμε φίλους καί γνωστούς γιά το τί ψήφισαν, καί δήθεν τυχαία να γυρίσουμε την κουβέντα καί στα εμβόλια που κάνανε. Βέβαια, χρειάζεται ένα καλό δείγμα με πάνω από πχ δύο χιλιάδες (2,000) άτομα, συν άφθονος ελεύθερος χρόνος γιά ψάξιμο. Αλλά δεν γνωρίζω, ίσως εκεί έξω κάποιοι αναγνώστες να μπορούν να το προχωρήσουν αυτό το «κοινωνικό πείραμα», καί να μας πούν τ’ αποτελέσματά του.
. . . . . . . . . . .
Από τη μεριά μου, ελπίζω κι εύχομαι να μην ισχύει.
Αλλοιώς, θα χρειαστεί έτερος συνδυασμός των γραμμάτων του τίτλου του παρόντος:
Επειδή ήδη με ρώτησαν περί του -εκλογικώς- πρακτέου καναδυό φιλαράκια (ο Εισερχόμενος Γιούτσος καί ο Παλαιός), κι επειδή όντως, η άρνηση ουδέποτε γίνεται αυτομάτως θέση (*), κι επειδή δεν είμαι τέτοιο άτομο, ώστε να γράφω αρμοδίως τους καλοπροαίρετους ανθρώπους, παρακάτω θα σας πω τί προτείνω γιά τις αυριανές εκλογές. (Τό ‘χα καί σκοπό, άλλως τε.)
[(*) Η άρνηση ως -δήθεν- αυτομάτως θέση, είναι πασίγνωστο βρώμικο κόλπο του ψυχολογικού πολέμου.
Πχ σε μιά ομιλία, λέει ο ομιλητής τα δικά του – με επιχειρήματα. Καί πετάγεται κάποιος από κάτω, λέει (ειρωνικώς) : «- Δεν είναι έτσι τα πράγματα!», καί σηκώνεται καί φεύγει επιδεικτικά.
Δηλαδή, πετάει τα σκατά του καί φεύγει, γιά να μην του τα γυρίσουν στα μούτρα.
Κι αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, πώς είναι ρέ εξυπνάκια; Δε μας το λες κι εμάς το μυστικό;
Βρέ, καί γιατί δεν μας τον λες; (x3), τον πόνο πού ‘χεις κι όλο κλαίς! 🙂 ]
Ξεκαθαρίζω, όμως, εξ αρχής ότι απλώς θα διατυπώσω τη γνωμάρα μου.
Καί δεν εμποδίζω κανέναν να κάνει ό,τι γουστάρει.
Θες να ρίξεις άκυρο; Οκ.
Θες να ρίξεις λευκό; Οκ.
Θες να ψηφίσεις τον Βεργή, καί μετά να φωνάξεις τις κάμερες καί -όπως ο αρχηγός 🙂 – να ξεβρακωθείς μπροστά τους, μαζί με τίποτε επίσης ξεβράκωτες …ομόδοξες αδελφές μας (**), …προσφυγοπούλες εξ Ουκρανίας; Ξανά οκ.
[(**) Τρομερή ατάκα, αρκετά παλιά, σ’ ένα φόρουμ! Ούτε θυμάμαι ποιός συζητούσε με ποιόν, αλλά ο ένας, ών θρησκοβαρεμένος, έλεγε συνέχεια: «οι ομόδοξοι αδελφοί μας» καί «οι ομόδοξοι αδελφοί μας». Καί του απαντάει κάποιος: «- Άσ’ τα αυτά, μωρή κουφάλα! Δεν σ’ ενδιαφέρουν οι ομόδοξοι αδελφοί μας, αλλά οι ομόδοξες αδελφές μας! Ρωσσίδες, Ουκρανέζες…»
Θες να ψηφίσεις ακόμ’-ακόμα καί τους υπάρχοντες καρα-ανθέλληνες εθνοτερμίτες, επειδή «έχεις τους λόγους σου»; Πάλι οκ.
Δεν πρόκειται να σου πω ποτέ τίποτε.
Δεν θέλω να κατηγορηθώ (καί ειδικά από καλοπροαίρετους ανθρώπους) ούτε ότι τους έκλεψα τον χρόνο, ούτε ότι τους εμπόδισα στις επιλογές τους, ούτε ότι έχασαν ευκαιρίες εξ αιτίας μου.
Στο κάτω-κάτω, το τραγούδι: «- Άσε με να κάνω λάθος!» το θεωρώ σοφό. Όπως καί το άλλο, το: «- Γιά το καλό μου!»Η ελευθερία του ανθρώπου είναι δεδομένη Θεόθεν… καί ποιός είμ’ εγώ, να τη στερήσω στον οποιονδήποτε;
[…Καλά… Υπό προϋποθέσεις, μπορεί καί να το κάνω! 🙂 ]
Όθεν, μόνο τη γνώμη μου λέω.
. . . . . . . . . .
Όμως!
Το ότι δεν σ’ εμποδίζω, σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι απαραιτήτως συμφωνώ μαζί σου!
Η δική μου γνώμη είναι αμιγώς εθνική-πατριωτική.Κι ο δρόμος των εθνικών μας συμφερόντων είναι Ο ΜΟΝΟΣ, που μας εξασφαλίζει την επιβίωσή μας στο μέλλον.
. . . . . . . . . . .
Αφού, λοιπόν, τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, χωρίς σούξου-μούξου, προχωράμε στο ψητό.
. . . . . . . . . . .
β. Ανάλυση της κατάστασης
i. Εκβιασμοί
Ξεκαθαρίζω πάλι εξ αρχής, ότι δυστυχώς, οι εγχώριες βουλευτικές (καί λίγο οι δημοτικές) εκλογές μετά το 1974, πάντα γινόντουσαν υπό εκβιαστικό καθεστώς.
[Ποιός δεν θυμάται το: «- Ή Καραμανλής, ή τάνκς!»… Άσχετο αν μετά ο Θεοδωράκης έτρεχε να συμμαζέψει τ’ ασυμμάζευτα. Έμ;! Άμα ανοίγεις την καπάνα σου καί πετάς μ@λακίες, τί περιμένεις να συμβεί μετά; Ότι μπορείς να πείσεις μερικά εκατομμύρια εκλογέων, ότι δεν εννοούσες ακριβώς αυτά που είπες;
Αλλά κι εκείνο, πάλι, το: «εθνικοί λόγοι», που επιβάλλει το ότι εκλογές θα γίνονται όποτε συμφέρει τον εκάστοτε πρώθυ, κι όχι νωρίτερα, αργότερα, ή στην ώρα τους… τί σας λέει; ]
Βάλε στον λογαριασμό κι έναν λαό με μνήμη χρυσόψαρου, κι έδεσε το γλυκό!
Δεν είναι μόνον οι ψευδείς προεκλογικές υποσχέσεις.
Δεν είναι μόνον το δούλεμα στον «κυρίαρχο λαό»… όπου, αυτοί που πήρανε ένα μέτρο εναντίον του (πχ υπερβολική φορολογία) κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτε γιά τον φόνο (προφανώς, οι νόμοι είναι κάτι σαν φυσικά φαινόμενα – δεν ξέρουμε ακριβώς πώς προκύπτουν 🙂 ), κι υπόσχονται …να το διορθώσουν!!!
Είναι καί το πλέον εξοργιστικό: ότι όλοι οι ψηφοφόροι πετάνε τη σκούφια τους μ’ ένα ηλίθιο προεκλογικό σύνθημα, καί ξεχνάνε τα παλούκια στον κώλο τους.
Καί την επαύριον των εκλογών …σκούζουν! Καί διατυπώνουν παράπονα.
Αγάπες μου, μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου / της κάλπης / της εκκλησίας μετά τον χορό του Ησαΐα, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται! 🙂
. . . . . . . . . . .
ii. Διεθνής κατάσταση
Εν πάσει περιπτώσει, πώς έχει η κατάσταση τώρα; (Ώστε να ξέρουμε καί τους τρέχοντες …εκβιασμούς, βραδερφέ! 🙂 ) Πρώτα η κατάσταση διεθνώς.
Λοιπόν, η κατάσταση διεθνώς έχει ως εξής:
Οι Δυτικοί προκαλούν αγρίως την Αρκούδα με ύπουλα χτυπήματα, ώστε ν’ απαντήσει, καί να κλιμακωθεί η δουλειά (του, αν θέλετε, ενδο-Ρωσσικού «Ουκρανικού ζητήματος») προς τον Γ’ ΠΠ.
Καί γιά την επαναδημιουργία (μετά από 12 αιώνες) Χαζαρικού κράτους στα εδάφη της σημερινής Ουκρανίας, καί γιά άλλους λόγους. (Δεν θα επεκταθώ.)
[Έλα, όμως, που ο Πούτιν -ή, τέλος πάντων, το επιτελείο των Ρώσσων- είναι σκακιστής, όχι Δυτικός ρεβανσιστής γκάνγκστερ, καί δεν τσιμπάει σε τέτοιες χοντροκοπιές!
Κι έλα, όμως, που ο Γ’ ΠΠ αμέσως μετά θα εξελιχθεί σε φυλετικόν, διότι ο κύριος αντίπαλος της ανόητης Δύσης είναι η Κίνα!… Άρα κακώς τά ‘βαλε η Δύση με την Ρωσσία, διότι θα τη χρειαστεί καί δεν θα τη βρίσκει!]
Παραλλήλως, οι Δυτικοί θέλουν να έχουν «τακτοποιημένες» (σύμφωνα με τα συμφέροντά τους) κάποιες «εκκρεμείς υποθέσεις». Μεταξύ των οποίων (ίσως η κυριώτερη) είναι το μάντρωμα όλων των Δυτικών χωρών στη συμμορία του ΝΑΤΟ, πρίν την έναρξη του εν όπλοις Γ’ ΠΠ εναντίον της Ρωσσίας.
Στο σημείο αυτό, να σημειώσουμε πως όλες ανεξαιρέτως οι Δυτικές χώρες είναι (σε μικρό, ή μεγάλο βαθμό) προτεκτοράτα καί υποκύπτουν στον εκβιασμό. Βλέπεις πχ πως καί η επί δεκαετίες «ουδέτερη» Σουηδία το σκέφτεται. (Μή δούμε καί καμιά Ελβετία καμιά μέρα! Δεν το θεωρώ απίθανο.) Βέβαια, χρειάζονται καί τα κορόϊδα, που θα φάνε τα μούτρα τους στον Γ’ ΠΠ προς χάριν των ηπαπάρα (βλέπε Ουκρανούς)· καί, φυσικά, το μόνο που θα κονομήσουν, είναι τα χωρίς κέρδος κέρατα.
Η διαφορά τους, όμως, ειδικά με την (επίσης προτεκτοράτο) Ελλάδα είναι η εξής:
Ότι εμάς μας έχουν γιά ξέκαμα.
Γι’ αυτό βλέπεις ότι κάτι Φινλανδίες καί Πολωνίες (ακόμη κι η σιχαμένη γερμανίτσα) αρχίζουν να εξοπλίζονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς (εν όψει Γ’ ΠΠ με Ρώσσους), αλλά εμείς …αφοπλιζόμαστε!!!!! Άρα, τί «σύμμαχοι εντός ΝΑΤΟ» είμαστε; Στο πηγάδι κατουρήσαμε εμείς;
[Τα Ραφάλ / F16 Viper / φρεγάτες, που ΘΑ πάρουμε σε πέντε χρόνια –καί με δικά μας λεφτά, όχι χάρισμα ά λά Ουκρανία- (ενώι καίγεται ο κώλος μας ΤΩΡΑ), τα θεωρώ βιτρίνα. Κι ακόμη, πολεμικά οχήματα χωρίς όπλα, δεν κάνουν ούτε γιά εκδρομές νηπιαγωγείων. Μόνο γιά ντεκόρ κάνουν.]
Καί όχι, δεν πρόκειται (μονάχα) γιά τα τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων του Αιγαίου, που θα τα δώσουν οι Δυτικοί πεσκέσι στην τουρκίτσα, προκειμένου να παραμείνει στο ΝΑΤΟ καί να τα βάλει με τους Ρώσσους γιά χατήρι της Δύσης. (Αν είναι μονάχα γιά τα πετρέλαια η στεναχώρια των Δυτικών, γιατί οι Δυτικοί δεν συνεννούνται μονάχα μ’ εμάς γιά τις εξορύξεις, κι ας μας κατακλέψουν με 90% δικά τους, 10% δικά μας; Τά ‘παμε…)
Πρόκειται γιά το ότι τώρα (εν όψει Γ’ ΠΠ) θέλουν να κάνουν την Ελλαδίτσα να σκάσει, να κάτσει στη γωνίτσα της, καί να μην έχει εθνικές διεκδικήσεις μετά. (Όπως ακριβώς έγινε με τους Α’ καί Β’ ΠΠ.)
Παράλληλα, ανοίγονται δύο παρακλάδια των Δυτικών σχεδίων:
Είτε η Ελλάδα ακρωτηριάζεται (προσωρινώς, προς χάριν της τουρκίτσας, αλλά καί των βορείων γειτόνων της) ειρηνικώς καί «εθελουσίως»,
είτε (καί με το πρόσχημα του Γ’ ΠΠ) ακρωτηριάζεται πολεμικώς καί εξαλείφεται διά παντός – κυρίως από την τουρκίτσα, εννοείται.
Σε επόμενη φάση, θα εξαλειφθεί διά παντός καί η τουρκίτσα· κι αυτά τά ‘παμε. Επίσης, σημειωτέον πως ο Ερντογάν τα ξέρει αυτά, γι’ αυτό καί δεν τσιμπάει στα δυτικά κελεύσματα να μας επιτεθεί. Αρκετά έξυπνος, ώστε να μή δίνει «πάτημα» στη μελλοντική διάλυση του κράτους του!
. . . . . . . . . . .
Οι Δυτικοί, τώρα, προωθούν πάσηι δυνάμει τον «ειρηνικό» αυτοδιαμελισμό της Ελλάδας. Γιατί; Διότι γνωρίζουν ότι ένας πόλεμος, ειδικά όταν εμπλέκονται οι Έλληνες, έχει πάντα απρόβλεπτο αποτέλεσμα – καί όχι πάντα υπέρ των Δυτικών συμφερόντων.
[Γι’ αυτό ακριβώς εκείνη η παλιά πουτάνα, ο Κίσσιγκερ, συμβουλεύει τους Δυτικούς να ΜΗΝ ξεκινήσουν τον Γ’ ΠΠ· διότι φοβάται το απρόβλεπτο αποτέλεσμα ενός πολέμου – καί δή, τέτοιας εκτάσεως. Ενώι, αντιθέτως, ο σημερινός εξελισσόμενος «αργός θάνατος» των εθνών καί των κρατών είναι σίγουρος.
Μακάρι οι Δυτικοί -παρακαλώ προς τούτο «Άνωθεν»– να τον γράψουν αρμοδίως τον γέρο, ωσάν νέο Λαοκόοντα, καί να επιτεθούν! 🙂 ]
Βάλε, τώρα, ότι το αίμα νερό δεν γίνεται, κι ότι το Ελληνικό dna είναι κυρίαρχο, τόσο στα Βαλκάνια (σε νοητή οριζόντια γραμμή μέχρι λίγο πιό πάνω από τη Σόφια), όσο κι απέναντι, στη Μικρά Ασία… καί σου λέει (οι Δυτικοί) : κι άν με τον πόλεμο (που είναι ισχυρώτατο σόκ) ξυπνήσουν τίποτε αρχαίες Ελληνοπρεπείς καταστάσεις;… Τί γίνεται μετά; Έ;
[Εξηγώ συντομώτατα:
«Αλβανοί» δεν υπάρχουν. Οι πραγματικοί Αλβανοί είναι οι Κοσσοβάροι, καί δεν έχουν καμμία σχέση με τη Βαλκανική. Είναι επήλυδες. Οι λοιποί είναι είτε καταπιεζόμενοι δικοί μας, είτε δικοί μας που κάνουν το κορόϊδο, είτε εξομώτες καί γενίτσαροι του κερατά, σαν τους Τσάμηδες καί τον Ράμα.
«Βούλγαροι» επίσης δεν υπάρχουν. Οι ελάχιστοι πραγματικοί Βούλγαροι είναι επήλυδες κι αυτοί, «κυνηγημένοι πρόσφυγες», που ήρθαν καί κατσικώθηκαν εδώ κατά κύματα, επί Βασιλείου Α’ (αν θυμάμαι καλά). Οι λοιποί είναι αρχαίοι Θράκες.
«Τούρκοι», επίσης δεν υπάρχουν. Να συνεχίσω; δεν νομίζω πως χρειάζεται…
Τώρα, βέβαια, αν σκαλίσει κανείς την Ιστορία, θα δεί ότι όλοι ο βόρειοι γείτονές μας, συν η τουρκίτσα, κατοικούν σε κράτη-μαϊμού, όντες σύνολα κατασκευασμένων εθνών-μαϊμού· άπαντα δημιουργήματα των Δυτικών, στη βάση του «διαίρει καί βασίλευε». Δεν θα επεκταθώ, όμως.]
Όθεν, «ειρηνικώς» να πάει στον αγύριστο η Ελλάδα· με τις ψήφους των βολευτώνε της.
. . . . . . . . . . . . .
iii. Η εγχώρια κατάσταση
Φυσικά, όλα τα παραπάνω έχουν άμεσο αντίκτυπο στην τρέχουσα Ελληνική πραγματικότητα… όπως καί στις αυριανές εκλογές.
Λοιπόν, τί θέλουν οι «αρχηγοί» των «μεγάλων» κομμάτων;
Οι «αρχηγοί» αυτοί θέλουν να κάνουν τα χατήρια των Δυτικών στο 1000%. Με βάση τη λογική ( ; ) : «– Εγώ σου γλείφω καλύτερα την κ@λοτρυπίδα, Δυτικέ πασά μου! Κι όχι μόνον τέρμα μέσα, αλλά καί γύρω-γύρω! Να γίνεται σωστά η δουλειά, μή μείνει ίχνος σκατού απάνω σου, πασά μου!»
Κι έτσι, ό,τι καί να ψηφίσεις από «μεγάλα» κόμματα ως αυτοδύναμη κυβέρνηση, έρχονται όχι μόνον οι «Πρέσπες του Αιγαίου», αλλά καί κάθε είδους εθνική υποχώρηση, καθώς καί κάθε είδους σφαλιάρες στον Ελληνικό Λαό (φτώχεια, πείνα, κτλ.)
Αυτά είναι φανερά, καί μόνον οι ηλίθιοι δεν τα βλέπουν.
. . . . . . . . . . .
Όμως, υπάρχει μία λεπτομέρεια· την οποία την έχουμε ήδη εξηγήσει, αλλά εντάξει, δεν βλάπτει η επανάληψη:
Επειδή η Ελλάδα -εν όψει επερχομένων γεγονότων- πρέπει να εξαναγκαστεί να σκάσει (καί να μή διεκδικήσει τα δίκια της – βλέπε Α’ καί Β’ ΠΠ), αυτή η δουλειά σήμερα δεν γίνεται ούτε με βομβαρδισμό της Αθήνας καί του Πειραιά από τον «συμμαχικό» στόλο, ούτε με δικτατορία. Θα γίνει μόνον με ευρεία συναίνεση των πωλητικών. Δηλαδή, με κατ’ ελάχιστον πάνω από διακόσιες, διακόσιες τριάντα (200-230) ψήφους βολευτώνε.
Κι αυτό, με τη σειρά του, έρχεται μόνο μέσα από κυβερνήσεις συνασπισμού. Με μονοκομματική κυβέρνηση είναι αδύνατον, μιά που αυτές βγαίνουν με κάπου 155 βολευτές, ακόμη καί με ενισχυμένη αναλογική.
Όθεν, οι ξένοι επιθυμούν (καί, προς τούτο, θα βάλουν μπρός κάθε διαθέσιμο μέσον νοθείας) κυβέρνηση συνασπισμού, πιθανώτατα τρικομματική. Ενδεχομένως καί με συμμετοχή άλλων ενός, ή δύο μικρών κομμάτων. Επίσης, έχοντας υπολογίσει τα πιθανά ποσοστά, αυτή η κυβέρνηση δεν βγαίνει με την πρώτη εκλογή. Θα χρειαστούν καί δεύτερες εκλογές, ίσως καί τρίτες (με μικρή πιθανότητα).
. . . . . . . . . . .
Τώρα, θα μου πείς: γιατί να μή βγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση – καί στο ζήτημα, αν πρέπει να ακρωτηριαστεί εδαφικώς η Ελλάδα, να σπεύσουν να υπογράψουν σα δαρμένα σκυλάκια καί οι βολευτές της αντιπολίτευσης; Με τα μνημόνια, δηλαδή, τί έκαναν; Με τα εμβόλια του κοροϊδοϊού, τί έκαναν;
Η -κατ’ εμένα- απάντηση είναι ότι ναί μέν, μπορεί να γίνει κι αυτό, αλλά οι ξένοι δεν θέλουν να πάρουν κανενός τα μυαλουδάκια αέρα (πχ του κουκλοχαιρετάκια) ότι είναι μοναδικός κι αναντικατάστατος… άσχετο τί νομίζει ο ίδιος.
Επίσης, θέλουν να φαίνεται πως το κάθε κόμμα συναίνεσε στις επερχόμενες εθνοπροδοσίεςμε ευρεία πλειοψηφία στελεχών του. Διότι, αλλοιώς, σε ενδεχόμενη μελλοντική κατάσταση υπέρ Ελλάδος, θα βγούν κάποιοι καί θα κάνουν το κορόϊδο, λέγοντας πχ ότι: «- Κοιτάξτε, αυτοί οι δικοί μας που υπέγραψαν, είναι χαμένα κορμιά που εξαγοράστηκαν! Δεν εκφράζουν την παράταξη!» Έ, λοιπόν, οι ξένοι δεν αφήνουν περιθώρια μελλοντικής ηρωοποιήσεως σε κανένα τσουτσέκι τους!
[Καί γιατί ν’ αφήσουν; Δέεεν σκέφτονται τα συμφέροντά τους στο μέλλον, λες; Γιά μαλάκες τους έχεις, ν’ αφήνουν τέτοιες ελευθερίες στα δουλικά τους; ]
Μάλλον κάποιοι πωλητικάντηδες δεν είχαν (καί ακόμη δεν έχουν) καταλάβει τί παναπεί «μάντρωμα» καί «ομαδική συνενοχή»,όταν έδιναν κάτι όρκους… ξέρουν αυτοί πού.
. . . . . . . . . . .
γ. Το πρακτέον στις εκλογές
Φτάσαμε, επομένως καί στο τί θα κάνουμε αύριο.
Οι πατριωτικές / εθνοπρεπείς επιλογές εδώ είναι οι εξής δύο:
Είτε λευκό – καί (κατά τις συμβουλές Παλαιού) προσευχόμαστε / διαλογιζόμαστε, μπας καί μας ακούσει ο Καλός Θεός.
Είτε ψηφίζουμε μετά μανίας μικρά κόμματα, που όμως έχουν βάσιμες ελπίδες να μπούν στη Βουλή.
Επιδιώκουμε να τσακίσουμε την εις βάρος της Ελλάδας πολιτική των ξένων, άρα επιδιώκουμε όχι απλά επτακομματική Βουλή (που θα οδηγήσει σε δεύτερες εκλογές αρχές Ιουλίου), αλλά οκτακομματική καί βάλε.
«- Μά, ρέ Εργοδότη, δεν είπες ότι καί οι ξένοι επιδιώκουν δεύτερες εκλογές; Άρα, τί μας τσαμπουνάς; Αυτωνών τα χατήρια θα κάνουμε;»
Λέω το εξής: ότι η διαφορά θα παιχτεί στα ποσοστά. Οι ξένοι θέλουν επτακομματική Βουλή τώρα τον Μάϊο, διότι έχουν προβλέψει κάποια ποσοστά. Εμάς, χρέος μας είναι να διαλύσουμε αυτό το «παιχνίδι», αναδεικνύοντας ενδεχομένως εννέα κόμματα εντός Βουλής, καί πετώντας στα σκουπίδια τα όποια προγνωστικά των ξένων. Άλλως τε, μην ξεχνάτε ότι οι αναποφάσιστοι (των τρεχουσών εκλογών) αποτελούν το 15% με 20% του εκλογικού σώματος, σύμφωνα με όλες τις προεκλογικές στατιστικές – ειλικρινείς καί μαϊμουδεμένες ομού. (Το δέ κόμμα Κασιδιάρη από μόνο του, αν υποτεθεί ότι παίρνει όλες τις ψήφους της τέως ΧΑ, είναι λίγο παραπάνω από το 6% των αναποφασίστων.)
Δηλαδή, μιλάμε γιά μιά μεγάλη δύναμη «πολιτικώς αστέγων» ψηφοφόρων, που μπορεί να φτάσει κάπου το ενάμισυ εκατομμύριο (1,500,000) άτομα.
. . . . . . . . . . .
Οφείλουμε, βέβαια, να πούμε ότι η επιλογή του «Παλαιϊκού» λευκού ψηφοδελτίου είναι πιό σίγουρη, διότι τα ποσοστά των εγκύρων δεν μπορείς να τα μαντέψεις· ειδικά σε ένα πολυδιασπασμένο σώμα αναποφασίστων.
Όμως, αυτοί όλοι οι αναποφάσιστοι, λιγάκι εθνοπρεπώς αν σκεφτούν, έχουν κάνει θαύματα!
ΤΕΛΟΣ
. . . . . . . . . . .
Υγ 1: Υστερόγραφο, αλλά ούχ ήττον λιγώτερο σημαντικό από το κυρίως κείμενο.
ΟΧΙ αποχή!
Και ΟΧΙ συναίσθημα, όταν ψηφίζουμε!
Γιά σας τους ημίχαζους το λέω αυτό το δεύτερο, που πάτε καί προσκυνάτε τα κόμματα καί τους «αρχηγούς».
Δε μου λέτε, όταν σας μπαίνει στον κώλο ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος, εκφράζει κάποιο συναίσθημα η εταιρεία που τον εκδίδει; Κάποια συγκίνηση, βρέ αδερφέ;
Κι όταν σας μπαίνει στον κώλο ο ΕΝΦΙΑ, δηλαδή το ενοίκιο που πληρώνετε γιά το δικό σας σπίτι, εκφράζει κανένα θετικό συναίσθημα η ΑΑΔΕ;
Κι όταν σας κυνηγάνε οι τράπεζες με κατασχέσεις, μήπως τίς είδατε τις τράπεζες να δακρύζουν από ανθρωπιά;
Όχι, έ;
Εσείς, τώρα, γιατί πάτε κι ενθουσιάζεστε με τον κάθε «αρχηγό»; Τόσο πολύ αποβλακωθήκατε, που δεν δουλεύει μέσα σας ούτε το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως; Δηλαδή, κάθεστε καί σας ληστεύει ο καθένας, αρκεί να σας χαμογελάει από τηλεοράσεως;
Πόσο μαλάκες είσαστε, αναρωτιέμαι.
. . . . . . . . . . .
Υγ 2: Αναγνωρίζω το ρίσκο, αν ψηφίσουμε μικρά «πατριωτικά» ( ; ) κόμματα, αυτά να εξαγοραστούν υπέρ ανθελλήνων καί να ψηφίσουν προδοσίες.
Εντάξει, η ζωή περιέχει καί το ρίσκο. Ευτυχώς, ή δυστυχώς, δεν είναι όλα τακτοποιημένα.
Το θέμα τώρα είναι να τα κάνουμε όλα ώπα!, ψηφίζοντας απρόβλεπτα.
Γιά τις επόμενες εκλογές, βλέπουμε. Εδώ θα είμαστε, από το παρόν ιστολόγιο, να τα συζητάμε!
Απαντώντας στον Απλό ανώνυμο σχολιαστή, καί επετειακώς γιά τις 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων από τους «φίλους» καί «συμμάχους» μας εξ Ανατολών:
(Στα σχόλια, θα χανότανε.)
. . . . . . . . . . .
Το συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή το γιατί ο Βενιζέλος αγνόησε τους ενόπλους Ποντίους καί δεν τους ενέταξε στον στρατό μας κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, είναι όντως σοβαρώτατο. Αλλά, απορώ γιατί οι παντοειδείς γραφιάδες των ΜΜΕ (συμβατικών, ή ηλεκτρονικών) το αντιμετωπίζουν ακόμη με τόση επιπολαιότητα – αν κι έχουν διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία μέσα στον 21ο αιώνα γιά το τί έγινε ακριβώς.
Ειλικρινά εκπλήσσομαι, διότι (διαβάζοντας επί χρόνια επετειακές αναφορές γιά την 19η Μαΐου) διαπίστωσα πως μέχρι καί οι εκπρόσωποι των Ποντιακών συλλόγων το αγνοούν.
Τί έγινε, όμως;
Συγκεκριμένα, το 2009 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» ότι άνοιξαν απόρρητα έγγραφα του Φόρεϊν Όφφις του 1919. (Αλήθεια, το 2009 δεν διάβαζε κανείς εφημερίδες, ή δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα σημαντικά θέματα από τα ασήμαντα; )
[Είναι γνωστό ότι η αγγλίτσα δίνει στη δημοσιότητα αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα των αρχείων της, κάθε 30, 60, 90 χρόνια, ανάλογα με τη σοβαρότητα που έχουν. Μερικά, βέβαια, όπως πχ τα πρακτικά της -μετά το Ναυαρίνο- κεκλεισμένων των θυρών δίκης του Κόδρινγκτων στο Ναυτοδικείο, ή τα της δολοφονίας Καποδίστρια, ή τα πρακτικά της έρευνας γιά τη βύθιση του «Βρεττανικού» έξω απ’ την Κέα, τα κρατάει άκρως απόρρητα διά παντός, καί δεν τα δίνει ποτέ.]
Ένα από τα δημοσιευμένα έγγραφα, λοιπόν, είναι μία επιστολή (του 1919) που δέχθηκε ο Βενιζέλος από κάποιον ανθυπογραμματέα του Φόρεϊν Όφφις, ο οποίος του έλεγε στα ίσα να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει το Ποντιακό Αντάρτικο ως διαπραγματευτικό ατού, ή όπως αλλοιώς.
Να μην τολμήσει!!!!
Ο Βενιζέλος, αντικειμενικώς μπορεί να κατηγορηθεί γιά πολλά· αλλά όχι γι’ αυτό, δηλαδή το ότι γύρισε την πλάτη στους Ποντίους, με τον έτοιμο στρατό τους!
Το φαντάζεστε, πόσο προτεκτοράτο είμαστε;
Ο Βενιζέλος, κακός, στραβός, ο,τιδήποτε, ήταν πρωθυπουργός κράτους. (Καί ποιού κράτους;!) Εσύ, ρέ γραφειοκρατικό σκουλήκι της αγγλίτσας, τί είσαι καί μιλάς κατ’ αυτόν τον τρόπο με τόσο θράσος, γιά εθνικά θέματα Ελλήνων;
Εκπρόσωπος των νταβατζήδων της Ελλάδας, θα μου πείς… Γι’ αυτό κι ο Βενιζέλος κατάπιε την απειλή καί την προσβολή, καί δεν έβγαλε άχνα.
Απ’ την άλλη, κι ακριβώς την ίδια εποχή, ο «βαρύμαγκας» ο Γύπαρης έκατσε σούζα στην τηλεφωνική εντολή της πρεσβείας της αγγλίτσας, που ο εκπρόσωπός της (επ)έβλεπε από μακριά αν οι αλήτες του θα εκτελούσαν τον Δραγούμη (γιά να συνεχιστεί καί να ενταθεί ο εθνικός διχασμός), καί μέχρι τα γεράματά του εψεύδετο ότι του τηλεφώνησε καί του έδωσε την εντολή αυτή άλλο πρόσωπο… (Ο γέρο-Μπενάκης, δηλαδή. Ο οποίος, αν ήθελε να φάει τον Δραγούμη, είχε από παλιότερα άλλες ευκαιρίες κι άλλους τρόπους να το κάνει.) Πού να τολμήσει να το πεί στα ίσα, με ποιόν μιλούσε στο τηλέφωνο!
Προτεκτοράτο, λέμε.
Θυμηθήτε το αυτό αύριο, που θα πάτε να ψηφίσετε.
. . . . . . . . . . .
Όχι μόνον η μνήμη όλων των αδικοχαμένων Ελλήνων είναι αιωνία,…
…αλλά τα εδάφη μας της Ανατολής θα τα ξαναπάρουμε!
Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία ποιός είναι, ή δεν είναι ανόητος / «ψαγμένος» / συνδυασμός αμφοτέρων, διότι τα κράτη δεν γίνονται Παράδεισος με εκλογές. (Μάλλον το αντίθετο, θα έλεγα! Κι ο Χίτλερ, με εκλογές βγήκε· τέσσερεις απανωτές εκλογές, που τις προκάλεσαν με αναγκαστικό τρόπο οι βουλευτές του – κάθε φορά παραιτούμενοι.)
Επίσης, δεν έχει σημασία αν οι εκλογές της τρέχουσας εποχής (τόσο οι δικές μας, όσο καί των άλλων κρατών) θα είναι από τις τελευταίες (διότι σε λίγα χρόνια αναλαμβάνει παγκόσμια δικτατορία, που θα μας πάρει καί τα σώβρακα), ή θα επαναλαμβάνονται καί στο μέλλον.
Απλά, είπα να γράψω -παραμονές εκλογών- καναδυό (προ)εκλογικά κειμενάκια, να υπάρχουν ως «κείμενα αναφοράς».
Γιατί; Αν οι εκλογές δεν έχουν νόημα, τότε τί νόημα θα έχουν κι αυτά τα κείμενα;
Κυρίως γιά ν’ αποδείξουν ότι αυτός ο λαός μας είναι τελείως ανίκανος να κάνει πολιτική ανάλυση της προκοπής, έστω κι αν νομίζει το αντίθετο. Καί γιά να τα κολλάτε στα μούτρα όποιου νομίζει πως είναι γάτα με πέταλα στην πολιτική ανάλυση.
Η φάση μοιάζει περίπου σα να πάει, τώρα, ένα νήπιο φορτωμένο λεφτά, να παίξει με τους παπατζήδες της Ομόνοιας… ελπίζοντας να γυρίσει στο σπίτι με περισσότερα. Πώς να μην τον κοροϊδεύει μετά τον λαό μας ο κάθε πονηρός!
. . . . . . . . . . .
Εδώ θ’ ασχοληθούμε όχι με τους χαζούς (ή τους πληρωμένους), που τρέχουν καί χειροκροτάνε τον «αρχηγό», αλλά με τους -τρομάρα τους!- «ψαγμένους». Που λένε πχ: «- Οι εκλογές είναι απάτη! Μήν πάτε να ψηφίσετε!»
Όχι πως δεν είναι απάτη, ειδικά όταν η καταμέτρηση των ψήφων είναι διαδικασία αδιαφανής, αλλά…
…ΟΛΕΣ οι εναλλακτικές που έχεις, είναι απάτη!
Κι από τη στιγμή, που απλά υπάρχουν εκλογές (αδιάφορο αν συμμετέχεις ως ψηφοφόρος, ή όχι), επωμίζεσαι ένα μέρος της απάτης – έστω καί διαφορετικό κατά περίπτωση. Πώς λέμε ότι κάθε νεογέννητο της χώρας μας χρωστάει ήδη καμιά εκατοστή χιλιάδες ευρώ; Έ, αυτό!
Αυτό ακριβώς δεν βλέπουν ούτε οι «ψαγμένοι». Θα δοκιμάσουμε, όμως, εμείς να το κάνουμε πενηνταράκια.
. . . . . . . . . . .
β. Ανάλυση
i. Συμμετοχή, ή αποχή;
Παγίδα διπλή.
Εάν πας να ψηφίσεις, τότε σε περιμένουν άλλες παγίδες.
Εάν δεν πάς, τότε θα φας στη μάπα τις (κακές) επιλογές άλλων – όσων πήγαν να ψηφίσουν, παναπεί. Καί ο καθένας θα σου κολλήσει στα μούτρα πως οφείλεις να βγάλεις τον σκασμό!!! (Δικαίως· αφού, όταν εκλήθης να πείς τη γνώμη σου, τό ‘παιξες «υπεράνω».)
Ειλικρινά απορώ, πάντως, πού το βρήκαν γραμμένο μερικοί ξυπνητζήδες αυτό που λένε / γράφουν στα ιντερνέτια, ότι με αποχή 50%+1 «οι εκλογές είναι άκυρες», ή ότι η κυβέρνηση δεν «νομιμοποιείται». Πολύ θα ήθελα να μου πούν πού υπάρχει τέτοια διάταξη, καί δεν την ξέρω. Στο Σύνταγμα, ή σε κάποιον νόμο;
Δηλαδή, κακώς νομίζω ότι ακόμη καί με ένα (αριθμός 1) καί μόνον έγκυρο ψηφοδέλτιο βγαίνει κυβέρνηση;
Επίσης, τί νομίζουν αυτοί οι «έξυπνοι» ότι θα κάνουν / μπορούν να κάνουν, ώστε να επαναφέρουν την κατά τη γνώμη τους νομιμότητα; (Την οποία όντως την έχουν κάνει κωλόχαρτο «αι Αρχαί».)
Έ;
. . . . . . . . . . .
[Η επίκληση του τελείως αορίστου άρθρου 120, παράγραφος 4, του τρέχοντος Συντάγματος, είναι χοντρή γελοιότητα.
Αν πας να «επαναφέρεις τη νομιμότητα» άοπλος, θα φας βρωμόξυλο από τα ΜΑΤ.
Αν πας ένοπλος, πιθανώτατα ή θα σκοτωθείς, ή θα καταλήξεις στη φυλακή.
Λέτε, αυτοί που έγραψαν αυτά τα πράγματα, να ήταν αφελείς, ή ρομαντικοί; Κούνια που σας κούναγε…]
. . . . . . . . . . .
ii. Οι (περισσότεροι) πωλητικοί είναι χαζοί
Ισχύει, δέ λέω.
Κι επομένως:
Αυτοί που ψηφίζουν χαζούς, είναι ακόμη πιό χαζοί. (Ισχύει.)
Εξ αντιδιαστολής, αυτοί που ψάχνουν τον έξυπνο γιά ηγέτη, είναι έξυπνοι.
Πουλλλάκια μου!!!… Κι εσείς χαζοί είσαστε, άλλου είδους όμως· που δεν φαίνεται εύκολα.
Οι πωλητικοί μπορεί να είναι ντίπ σκεπάρνια, αλλά τα πίσω απ’ τις κουρτίνες επιτελεία τους, εσάς σας παίζουν στα δάχτυλα.
Δέ μου λέτε, κάτι εκλογικοί νόμοι πχ γιά πριμοδότηση του πρώτου κόμματος με έδρες, σας φαίνονται αφελείς καί πρόχειρες ενέργειες αρπακτικών, που δεν χορταίνουν δημόσιο χρήμα; Κακώς σας φαίνονται! Κάκιστα!
Όντως, κάτι τέτοιοι εκλογικοί νόμοι, που μάλιστα κάθε φορά αλλάζουν, είναι τελείως του κώλου καί δεν αρμόζουν σε σοβαρό κράτος. Έλα, όμως, που τα επιτελεία, που λέγαμε, έχουν ΉΔΗ κάνει αριθμητική ανάλυση των πιθανών ποσοστών στο εκλογικό αποτέλεσμα, ΠΡΙΝ βάλουν βουλευτές να ψηφίσουν τα συγκεκριμένα εκλογικά νομοσχέδια!!!
[Άσχετο τί παρουσιάζουν οι -επίσης του κώλου- δημοσιευόμενες στα ΜΜΕ δημοσκοπήσεις. Αυτές είναι ψυχολογικός σανός γιά το πόπολο. Τα επιτελεία έχουν άλλη πληροφόρηση καί σκέφτονται αλλοιώς.]
«Αυτοί», λοιπόν, έχουν ήδη κάνει αριθμητική ανάλυση. Εσείς, την κάνατε;
Όχι, έ; 🙂
Σας καταλαβαίνω. Ειδικά αν τρέχεις γιά καθημερινές σοβαρές έγνοιες, δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος γιά τέτοιες ξυσαρχίδικες ασκήσεις πρακτικής αριθμητικής. (Είδατε, επομένως, ότι στη «δημοκρατία», εσείς οι απλοί πολίτες, ξεκινάτε με ακόμη ένα «μείον» έναντι των πονηρών…)
Μόνον συνταξιούχοι μπαρμπάδες στα καφενεία μπορούν να καθήσουν να υπολογίσουν τέτοια πράγματα, αλλά τα γερόντια τα τρώει ο φανατισμός. (Κι αυτά με τη σειρά τους τρώνε αμάσητες προεκλογικές πωλητικές ψευτοϋποσχέσεις γιά αύξηση των συντάξεων.)
Όταν έρχεται η κουβέντα στα πολιτικά (δηλαδή, καθημερινώς), κατά 99% οι σοφοί -αλλά μονίμως διαφωνούντες καί αναποδιάζοντες- γέροντες θα εκσφενδονίσουν τους καφέδες ο ένας στον άλλον, παρά θα καθήσουν να συζητήσουν νηφάλια καί με επιχειρήματα.
. . . . . . . . . . .
iii. Θα ρίξω άκυρο
Να ρίξεις, αλλά δεν μετράει.
«- Μά, θα δώσει μήνυμα!»
Σε ποιόν;
Η όλη ιστορία θα σταματήσει στην εφορευτική επιτροπή, καί τέλος. Ειδικά κάτι «έξυπνοι», που βάζουν στον φάκελλο σκατωμένα χαρτιά, να δείξουν λίγο σεβασμό στους συνανθρώπους τους. Διότι η εφορευτική επιτροπή δεν είναι οι (όντως προς σκάτωμα) πωλητικοί.
«- Μά, αν το κάνουμε πολλοί, θα το δούν το φτύσιμο στα μούτρα τους οι πωλητικοί!»
Ναί, έ; Λες καί δεν το ξέρουν τί αισθανόμαστε γι’ αυτούς! Εσένα περίμεναν να τους το πείς, με το άκυρο!
Κι άντε, καί πες ότι το 90% των εκλογέων ρίχνει άκυρο· κι οι πωλητικοί δεν ήξεραν ότι τρώνε φτύσιμο, αλλά τό ‘μαθαν το βράδυ των εκλογών. Λες μετά να μή φάνε το φαΐ τους από στεναχώρια, ή να μην τους πάρει ο ύπνος;
[Καί πού ‘σαι! Το χέσιμο στα μούτρα τους το τρώνε -καί το βλέπουν- καθημερινώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – ιδίως το Τουΐττερ, που είναι σχετικά ελεύθερο. Δεν περιμένουν τα άκυρα των εκλογών μιά φορά στα τέσσερα χρόνια, γιά να καταλάβουν πως είναι ανεπιθύμητοι.]
. . . . . . . . . . .
iv. Θα ρίξω λευκό
Να ρίξεις. Πάλι δεν μετράει, ούτ’ αυτό.
«- Μά, δεν γουστάρω κανέναν από τους υπάρχοντες υποψηφίους! Τί να κάνω;»
Σύμφωνοι, αλλά κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει, ώστε να σου βρεί αυτόν που θα ήθελες! (Η εφορευτική επιτροπή, που θα το δεί, σαφώς όχι.) Μόνον ο Καλός Θεός κάτι μπορεί να κάνει – αν το συνοδεύσεις το λευκό με καμιά προσευχή, κι αν δεν είσαι ο μόνος! 😉
. . . . . . . . . . .
v. Θα ψηφίσω τον πιό άξιο
Να τον ψηφίσεις.
Αλλά, όχι μόνος σου. Πρέπει να τον ψηφίσει μιά τέτοια πλειοψηφία, που θα υπερκεράσει ακόμη καί τα ποσοστά της πιθανής εκλογονοθείας εναντίον του…
…Πράγμα, που -με τη σειρά του- σημαίνει ότι πρέπει να τον ψηφίσουν περισσότεροι έξυπνοι, από μαλάκες (που ψηφίζουν τους άλλους, τους σαν τα μούτρα τους)!
Καί πού να τους βρείς, τόσους έξυπνους! 🙂 Δεν είναι καί είδος σε αφθονία, άλλως τε…
. . . . . . . . . . .
vi. Θα τον βρώ, τον πιό άξιο!
Δεν σου λέω πως δεν υπάρχει.
Αλλά, η «δημοκρατία» ΔΕΝ υφίσταται επί ίσοις όροις. Οι υποψήφιοι καί τα κόμματα κατεβαίνουν στις εκλογές, έχοντας πρώτα εξασφαλίσει χρήμα – πράγμα, που σημαίνει ότι ο άξιος μπορεί (τί «μπορεί»; πιθανώτατα δεν!) καί να μην το έχει εξασφαλίσει. (Τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους.) Ενώι -αντιθέτως- ο ανάξιος πιθανώτατα έχει ήδη χοντρή χρηματοδότηση πίσω του – γιά να έχει βάσιμη ελπίδα να σου καθήσει στον σβέρκο.
Τί ρόλο παίζει το χρήμα;
Πρώτα-πρώτα, πληρωμένη προπαγάνδα στα ΜΜΕ. Στην Αμερική, λένε ότι, αν ανοίξεις καινούργια επιχείρηση, 5% του απαιτούμενου χρήματος πάει στις υποδομές της, καί 95% στη διαφήμιση. Οπότε, καταλαβαίνετε.
Μετά, σε μοίρασμα γιά εξαγορά ψήφων. (Ώ, ναί!) Από τζίπσυζ μέχρι εξαθλιωμένοι συνταξιούχοι, έ! ένα πενηντάευρο «πουρμπουάρ» θα το δεχόντουσαν ευχαρίστως ο καθένας! (Στη ζούλα, βέβαια, διότι επισήμως απαγορεύεται.)
Μετά, σε μισθούς κομματικών «στρατών» καί λοιπών αλητών (δήθεν αναρχικών)· που, αν χρειαστεί, θα σε σπάσουν στο ξύλο… εντελώς δημοκρατικώς! 🙂
[Μή γελάτε, διότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις! Αν προλάβει κάποιος καί δηλώσει «δημοκράτης» καί «καλό παιδί», τότε εξ ορισμού φταίει ο -κάθε- άλλος! Εσύ, δηλαδή, ο …«φασίστας»! Όθεν, δικαίως θα τις φάς!
Άσε που κυκλοφορούν ανάμεσά μας πολλοί άδηλοι φρενοβλαβείς, εμφορούμενοι από το σύνδρομο του δικαστή…]
Οπότε, γιά ποιά ισονομία μιλάμε, ώστε να διακριθούν καί οι άξιοι; Άσε που οι …άλλοι (οι «ανάξιοι») έχουν από πίσω τους ολόκληρη διεθνή Εγκληματική Υπερδομή να τους στηρίζει!
. . . . . . . . . . .
vii. «- Εντάξει, θα ψηφίσω λαμόγιο, αρκεί…«
«…Να ροκανίσει το Σύστημα από μέσα! Έστω καί γιά την προσωπική του φιλοδοξία!»
Έ, τί να σου πω, μωρέ καημένε κι εσένα;! Το ροκάνισμα του Κατεστημένου από μέσα είναι από τα πιό παλιά (καί πιό επιτυχημένα) ανέκδοτα όλων των εποχών!
Μου θυμίζεις κάτι σοβαρούς ( ; ) τύπους, με προέλευση κυρίως από τημΜπόλιν, που τα βάζουν με την Επανάσταση του 1821.
[Όχι πως δεν έχουν κάποια δίκια, όχι πως δεν έβαλαν το χεράκι τους οι ξένοι να ξεσηκωθούμε, ώστε να μας σφάξουν οι Οθωμανοί – αλλά δεν ξεκινάμε ιστορική ανάλυση εδώ.]
Διότι, λέει, αν δεν γινόταν Επανάσταση γιά μερικά χρόνια ακόμη, οι Έλληνες θα ξαναμπαίναμε επικεφαλής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας καί θα την μετατρέπαμε πάλι σε Ελληνική, χωρίς να χρειαστεί να πέσει ούτε τουφεκιά!
Ναί, πώς;!
Το «ροκανίζανε» κι αυτοί το Κατεστημένο από μέσα, επί 368 χρόνια!!!… από την εποχή των «ανθενωτικών» γλειφτών του Μεχμέτ Β’. (Όχι πως οι φιλοδυτικοί ήταν καλύτεροι.) Με αποτέλεσμα, όμως, μηδενικό. Θέλανε κι άλλο χρονικό περιθώριο, επομένως; Προς τί; Αφού η μέθοδός τους δεν απέδωσε. Να μην αναφέρω ότι κάτι προτεστάντες καί κάτι τέτοιοι τους δούλευαν ψιλό γαζί τους «Φαναριώτες» όλ’ αυτά τα χρόνια!
[Οι Φαναριώτες σχεδίαζαν καί περίμεναν, οι εβραίοι βγαίνανε βεζύρηδες καί πρωθυπουργοί. Οι δικοί μας, το πολύ γραμματείς καί μεταφραστές. Άντε, καί βοεβόδες. Αλλά μέχρις εκεί.]
Άσε μας, μωρέ.
. . . . . . . . . .
viii. Μή με λες «βλάκα», αφού τα ξέρω τα βρώμικα!
Σύμφωνοι. Όλοι ξέρουμε ότι τα εκλογικά αποτελέσματα τα βγάζει ιδιωτική εταιρεία, με αδιαφανές μετοχολόγιο… που παραπέμπει σε κάτι τράπεζες κατά Ευρώπη μεριά. Κι όλοι ξέρουμε πως «τράπεζες» επί της ουσίας σημαίνει «Κόκκινη Ασπίδα».
Κι όλοι ξέρουμε πως έχουν γίνει αμέτρητες εκλογικές παρατυπίες, πχ σε κάποια εκλογικά τμήματα εμφανίστηκαν ψηφοδέλτια κόμματος …που δεν κατέβαινε στις (ευρω)εκλογές! Κι όλοι ξέρουμε πως η δυστυχής χώρα μας είναι προτεκτοράτο. Οι δέ ξένοι μας έχουν γιά ξέκαμα.
Το θέμα είναι, τί κάνουμε γιά ν’ αλλάξουν αυτά.Τίποτε, έ;
Είμαστε, λοιπόν, βλάκες – κι εγώ κι εσύ κι ο παρακεί; Ή δεν είμαστε;
. . . . . . . . . . .
Επίλογος
Αυτά – προς το παρόν.
Βλέπετε καθαρά πως με το παρόν πολιτικό / εκλογικό σύστημα, ό,τι καί να κάνεις, χαμένος βγαίνεις. (Φυσικά καί είναι προμελετημένο καί καραστημένο.) Άσχετο τί νομίζεις.
«- Κι εσύ, ρέ εξυπνάκια Εργοδότη, τί προτείνεις αντί του σάπιου θεσμού των εκλογών, που -αντί να λες κι ‘ευχαριστώ’, που τον έχεις- δεν σκέφτεσαι πως σε άλλα κράτη δεν υπάρχει κάν;
Επανάσταση;»
Ναί, θα ήταν κάποια λύση· ειδικά αν μου απαντούσε κάποιος τί θα κάναμε απέναντι στους ξένους, που θα επενέβαιναν με άγριες διαθέσεις. (Σχέδια χιλετιών εναντίον μας ΔΕΝ αφήνονται ν’ ανατραπούν από …επαναστάτες.) Τα ίδια, βέβαια, ισχύουν καί γιά την (σμικρώτατη) περίπτωση που θα βγεί κυβέρνηση καθαρά πατριωτική – πράγμα, γιά το οποίο δεν μιλάει κανένας (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) πατριώτης.
Θα ήταν. Υποθετικός λόγος.
Διότι, μία επανάσταση στην Ελλάδα δεν είναι λύση σήμερα, ούτε πρόκειται να είναι στο ορατό μέλλον. Επειδή:
η κοινωνία μας, στο μέγιστο ποσοστό της, αφ’ ενός έχει αποβλακωθεί,
αφ’ ετέρου, αριστερίζει,
εκ τρίτου, κυνηγάει τον επιούσιο,
εκ τετάρτου, κοιτάζει το βόλεμά της ως πρώτη προτεραιότητα – καί τα ιδεολογικά / πατριωτικά / εθνικά, ούτε που τα θυμάται κάν. (Τά ‘χει… θα χρησιμοποιούσα παθητική μετοχή δυσόσμου ρήματος, επί το ακριβέστερον.)
Κοντολογής, αυτό που λέει θυμοσοφικώς ο Παλαιός:
Το κάθε Ζό θέλει απλά να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, καί η κατάσταση ας μην αλλάξει ποτέ!
Οπότε, πού να βρεθούν κι επαναστάτες, να ξεκινήσουμε;! Να βάλουμε μικρές αγγελίες, μπάς καί τους βρούμε; 🙂
. . . . . . . . . . .
Τώρα, όπως είναι τα πράγματα, η κατάσταση θ’ αλλάξει μόνον με τον Γ’ ΠΠ, ή με μεγάλη εθνική συμφορά· ή με συνδυασμό των δύο. (Γνωμούλα μου: τον βλέπω τον συνδυασμό να έρχεται τρέχοντας!)
Όμως, επειδή ρωτήσατε: εάν καί όταν αλλάξουν τα πράγματα, προτείνω συμμετοχή ΟΛΩΝ μας στα κοινά, ως βουλευτές,με θητεία ετήσια καί άπαξ διά βίου. Όπως ακριβώς πάμε θητεία στον στρατό. Καί μετά, όξω απ’ την πόρτα – καί νά ‘ρθουν οι επόμενοι.
[Αν αυτό δεν είναι δημοκρατία, τότε τί είναι; ο σημερινός άπαξ της τετραετίας βόθρος επιλογής απ’ αυτά που ετοίμασαν άλλοι πρίν από μας γιά μας; Καί τί θα πεί «επαγγελματίας πολιτικός», δηλαδή;
Ή, μήπως, έχεις σήμερα την ευκαιρία εσύ να βγείς έστω καί βουλευτής – άσε τα παραπάνω αξιώματα; ]
Ώστε:
Καί να συμμετέχουμε, όντως έχοντας την πολύ όμορφη αίσθηση πως η Πατρίδα μας δίνει σημασία, έστω καί γιά λίγο.
Καί να βοηθήσουμε αυτή την έρμη Πατρίδα με τον τρόπο μας ο καθένας. (Όλοι είμαστε απαραίτητοι!)
Καί να μην προλαβαίνει να δοθεί χρόνος στην πτωτική φύση του ανθρώπου γιά ύποπτες κολλεγιές καί λαμογιές.
Κάπως έτσι.
. . . . . . . . . . .
Καλή ψήφο την Κυριακή!
Μόνο μην το πάρετε πολύ σοβαρά το θέμα, διότι με μαθηματική βεβαιότητα θα πικραθήτε. Καί δεν το θέλω.
Όσο ο κοσμάκης ασχολείται με τις προεκλογικές υποσχέσεις ηλιθίων καί παλιανθρώπων, έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε μιά άσκηση απλής λογικής.
. . . . . . . . . . .
Όλοι βλέπουμε (ελπίζω, δηλαδή…) το πού πάνε τα πράγματα μ’ εμάς καί την Τουρκία, «ceteris paribus» (εάν όλα τα υπόλοιπα παραμείνουν όπως είναι – παναπεί, να διατηρηθούν οι τρέχουσες ψευδεπίγραφες «ειρήνη» καί «τάξη»). Εξηγούμαι:
Ήδη ο εχώριος πωλητικός κόσμος μας το λέει κατάμουτρα, ότι με τους Τουρκαλάδες πρέπει «να τα βρούμε»…. εννοώντας όχι να (ξανα)βρούμε εμείς τις πατρίδες που -προσωρινά- χάσαμε στη Μικρά Ασία, αλλά να δώσουμε στους Τούρκους ένα μεγάλο κομμάτι του Αιγαίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται – από αλιεύματα, έως έδαφος νησιών ΜΑΣ, καί φυσικά υπέδαφος (πετρέλαια / αέρια / ορυκτά). Διότι, λέει, οι Τουρκαλάδες «έχουν δικαιώματα» στο Αιγαίο, μιά που οι δυτικές ακτές τους βρέχονται απ’ αυτό.
Κανείς, όμως, δεν λέει:
ότι τα δικαιώματα κάθε κράτους περιορίζονται μέσα στα σύνορά του, όχι έξω απ’ αυτά,
(…’ντάξ’… άμα τό ‘λεγαν αυτό, θά ‘πρεπε να κράξουν καί τους ηπαπαραίους! Έχουν μιά δικαιολογία καλούτσικη…)
καί ότι καθόλου δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε οικονομική καί εδαφική κυριαρχία σε οποιονδήποτε, αν δεν του τή χρωστάμε. Οι διεθνείς σχέσεις ΔΕΝ ορίζονται με κριτήριο τη …φιλευσπλαχνία!!!
Χρωστάς, μόνον άμα χάσεις σε πόλεμο, ειδικά πόλεμο που τον ξεκίνησες εσύ. Ειδικώτερα, που τον ξεκίνησες αδίκως. Μόνον τότε υποχρεούσαι σε δόσιμο.
Συνεπώς, ήδη από την αρχή, οι συζητήσεις γιά να δώσουμε στην Τουρκία έδαφος / υπέδαφος, ξεκινάνε με παραλογισμό.
Αλλά, οι πωλητικοί επιμένουν να μας ζαλίζουν τον έρωτα στις τηλεοράσεις, με την ΠΑΡΑΛΟΓΗ αξίωση «να τα βρούμε» με την τουρκίτσα.
. . . . . . . . . . .
Δυστυχώς, όμως, κι ενώι οι περισσότεροι καταλαβαίνουν:
πως αυτά τα «να τα βρούμε» είναι καραμπινάτες μαλακίες,
καί πως αυτές οι μαλακίες δεν είναι ιδέα των εγχωρίων πωλητικάντηδων, αλλά ισχυρών ξένων,
τί κάνουν;
Τα εξής απαράδεκτα:
Αδρανούν, καί δεν το σκέφτονται κάν. Σά να μήν τους αφορά το θέμα. (Ρέ νησιώτες, εκεί στο ανατολικό Αιγαίο, εσάς αφορούν πρώτα αυτά τα «ναταευρήματα». Σκοπεύετε να ρίξετε κανένα φτύσιμο σε κανέναν πωλητικό, ή απλά η ζωή συνεχίζεται; Δεν σας άκουσα να μιλάτε.)
Ακόμη χειρότερα, μερικοί σηκώνουν ψηλά τους ώμους, καί λένε: «- Δεμπανα δώσουμε κάμποσο Αιγαίο; καί τί έγινε; Μπάς καί σταματήσουν να μας πρήζουν τ’ @@ οι τουρκαλάδες…»
Τρίς χειρότερα, οι περισσότεροι ετοιμάζονται να ψηφίσουν πωλητικούς καί κόμματα, που …«θα τα βρούν» με την τουρκίτσα.
Καί, τετράκις χειρότερα, υπάρχουν καί οι …πιστοποιημένοι ραγιάδες καί ραγιαδόφρονες!… Αυτοί, που ονειρεύονται «φαναριωτισμούς» καί συνομοσπονδίες με την τουρκίτσα, ή σκέτη επαναφορά της Οθωμανοκρατίας – καί τους εαυτούς τους σε ευνοημένες θέσεις μέσα στο ντοβλέτι: από γιουσουφάκια, έως προύχοντες. Κι η Ελλάδα να πάει να.
[Ναί, πολύ μεγάλη ανάγκη σας είχαν οι τουρκαλάδες εσάς τους τελευταίους, ώστε να μοιραστούν μ’ εσάς την εξουσία τους! Ξού, ρέ ζώα!!!
Ακόμη κι αν αλλαξοπιστήσετε, πάλι θα είσαστε δίποδα βήτα διαλογής. Διότι κι οι Κούρδοι είναι καί μουσλίμια, καί ορίτζιναλ υπήκοοι τουρκίτσας. Αλλά…
Μονάχα θα σας πηδάνε οι τουρκαλάδες, καί πολύ θα σας είναι.
Καί καλά θα σας κάνουν.]
. . . . . . . . . . .
Αν ρωτήσεις, τώρα τον πολύ κοσμάκη, γιατί νομίζει ότι θα ησυχάσουν τα πράγματα με την παραχώρηση ενός μέρους του Αιγαίου στην τουρκίτσα, θα σου απαντήσει κάτι σαν:
«- Τα έχουν ήδη κανονισμένα οι ηπαπαραίοι. Γνωρίζουμε ότι θα μας ρίξουν στη μοιρασιά, αλλά να ησυχάσουμε επιτέλους!»
Καί, όντως, η μοιρασιά του Αιγαίου έχει αρχίσει να υλοποιείται τουλάχιστον από το 1975, όταν καί «ατύπως» δόθηκε εντολή να σταματήσουμε τις καταρρίψεις αεροπλάνων της Τούρκ Χαβά Κουβεττλερί. (Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουμε καταρρίψει κανένα.)
Καί, όντως, η «εντολή» των «Μεγάλων Δυνάμεων» για κάτι χειρότερο απ’ την παραχώρηση του Αιγαίου, δηλαδή το να υποχωρήσει η εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας στα σύνορα των Τεμπών (ή, χειρότερα, του Δομοκού), δηλαδή να σβηστεί καί ν’ αναστραφεί η εποποιΐα του 1912-1919, είναι ιστορία που χρονολογείται από το 1915 περίπου.
Όμως, εδώ προκύπτουν κάποια τρομερά ερωτήματα. Που, όμως, θα τα έθετε ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος, αλλά όχι ο υπνωτισμένος νεοελληνάκος (που χειροκροτάει «αρχηγούς»).
. . . . . . . . . . .
Ερώτημα πρώτο:
Γιατί δεν διαβάζεις Ιστορία,υπνωτισμένε νεοελληνάκο;
Ως γνωστόν, το 1942 ο «κύριος» Άντονυ Ήντεν πρότεινε στους τουρκαλάδες τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου ως δώρο, αν έβγαιναν στον πόλεμο μαζί με την αγγλίτσα, εναντίον της γερμανίτσας.
Ως λιγώτερο γνωστόν, την ιδέα αυτή την έβαλε στην κεφάλα του Ήντεν ο Μουστάκιας. (Όχι πως δεν θά ‘θελαν, ή δεν θα μπορούσαν καί οι Άγγλοι από μόνοι τους να σκεφτούν τέτοια πράγματα.) Βέβαια, όταν ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς αμέσως μεταπολεμικά είδε ότι οι Άγγλοι σκόπευαν να κλείσουν τον διάδρομο του ανατολικού Αιγαίου (βάζοντας χέρι στα Δωδεκάνησα), αφ’ ενός έστειλε καί καναδυό πολεμικά πλοία στην περιοχή, αφ’ ετέρου υπέγραψε -ως μή ώφειλε- την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
[Ως μή ώφειλε, διότι δεν έπεφτε σε κανέναν λόγος, άρα ούτε καί σ’ αυτόν. Η διαφορά προς επίλυσιν ήταν καθαρά διμερής: Ελλάδας – ηττημένης Ιταλίας.]
Οι Τούρκοι, όμως, ευτυχώς (γιά μας) απέρριψαν την πρόταση, διότι: (α) δεν θα τα χαλούσαν τόσο εύκολα με τα παλιά τους φιλαράκια, τους Γερμανούς των «σιδηροδρόμων της Βαγδάτης«, (β) διέβλεψαν (ορθώς) ότι η Γερμανία θα ήταν η ουσιαστική νικήτρια του Β’ ΠΠ, με υπέρ αυτών (οικονομικές καί άλλες) συνέπειες αυτού του γεγονότος, τουλάχιστον γιά μισόν αιώνα στο μέλλον, καί (γ) πιθανώτατα περίμεναν μεγαλύτερο μπαχτσίσι. (Πάγια τακτική τους, άλλως τε.)
Απ’ την άλλη, οι Γερμαναράδες (ήδη κατακτητές της Ελλάδας) τά ‘μαθαν αυτά, λύσσαξαν, καί …ενίσχυσαν τις φρουρές τους στο ανατολικό Αιγαίο!!!
[Εδώ ακριβώς παίζει καί το θρυλούμενο «σχέδιο Αλέξανδρος», δηλαδή να τα βρούμε με τους Γερμαναράδες μέσα στο 1941, καί πρίν τα πράγματα αγριέψουν μεταξύ μας· καί, με τη βοηθειά τους, να επανακτήσουμε την Ιωνία ΜΑΣ. Δυστυχώς, δεν περπάτησε τελικά.
Ά, ρέ Τσολάκογλου, στερνή σου γνώση να την είχες πρώτα!… Δεν τον άκουσες τον μητροπολίτη Ιωαννίνων, να σε ορκίσει πρωθυπουργό πρίν τη συνθηκολόγηση! Αλλοιώς θα ήταν τα πράγματα μετά.
Πώς να σε / μας σεβαστούν οι Γερμανοί, μετά; διότι, άλλο ο δοτός πρωθυπουργός, άλλο ο ορκισμένος από τον Ελληνικό Λαό. Κι άλλο να συνθηκολογεί πρωθυπουργός, κι άλλο ο επικεφαλής αξιωματικός του πεδίου μάχης…]
. . . . . . . . . . .
Ερωτημάτων δεύτερο πακέτο:
Μερικοί, που κάπως διάβασαν καί κουτσοέμαθαν κάποιες φάσεις της Ιστορίας μας απ’ τα Ιντερνέτια, λένε:
«- Ναί, τα ξέρουμε αυτά, καί το ίδιο κάνουν τώρα καί οι Αμερικάνοι, γιά να δελεάσουν την Τουρκία!»
Όμως, γιατί να τη δελεάσουν την Τουρκία (να μείνει στο Δυτικό «στρατόπεδο»), καί μάλιστα με πράγματα που ΔΕΝ τους ανήκουν; (Άμα θέλουν χουβαρνταλίκια με την τουρκίτσα, γιατί δεν της χαρίζουν πχ το Τέξας; Νά ‘τα καί τα πετρέλαια!)
Δεν ξέρουν / δεν βλέπουν ότι η Τουρκία:
έχει ήδη διαλέξει στρατόπεδο,
είναι άπληστη,
δεν είναι της εμπιστοσύνης,
θα τους χορεύει στο ταψί, όποτε της δοθεί ευκαιρία,
είναι ασταθής (καί κάθε άλλο, παρά «περιφερειακή υπερδύναμη»), καθ’ ό πολυφυλετική καί πολυθρησκευτική; (Το Κουρδιστάν, γιατί το …κουρδίζουν τόσα χρόνια οι ηπαπαραίοι, άλλως τε; )
Τα ξέρουν, καί τα βλέπουν. Αλλά, επιμένουν. Καί όχι, δεν είναι (μόνον) ντουβάρια γκάνγκστερζ, που δεν ξέρουν / δεν έχουν ανάγκη από διπλωματία κι ευγένειες. Έχουν τον σκοπό τους.
Το γιατί ακριβώς τα κάνουν αυτά οι ηπαπαραίοι (κι όχι ακριβώς αυτοί – αλλά οι Χάζαροι, που τους καβαλλήσανε), υπνωτισμένε νεοελληνάκο, θα σου το πω στο τέλος.
. . . . . . . . . . .
Ερώτημα τρίτο:
Αφού ήδη η Ελλάδα είναι προτεκτοράτο των ηπαπαραίων (από το 1947), γιατί δεν συζητάνε μονάχα μ’ εμάς γιά το Αιγαίο (κι εντάξει, εν γνώσει μας ότι θα μας ρίξουν αγρίως στη μοιρασιά), κι ανακατεύουν καί την τουρκίτσα;
Γιατί δεν παίρνουν νταβατζηλίκι ένα 99% των πετρελαίων / αερίων του Αιγαίου, καί να τελειώνουν όλα; Αφού μπορούν, κι αφού τώρα από τέτοια έχουμε το μηδέν (0) τοις εκατό, μιά που δεν γίνονται εξορύξεις. (Άρα, τί είχαμε, τί χάσαμε; ) Τον χρυσό της Χαλκιδικής, πώς τον πήραν στο 100%; (Ναί, ξέρω, εκεί είναι …Καναδοί… 🙂 )
«- Μά, επειδή θέλουν να δελεάσουν την τουρκίτσα!», λέει ο υπνωτισμένος νεοελληνάκος. «Τά ‘παμε παραπάνω! Στο κάτω-κάτω, οι ηπαπάρα θα μας …προστατέψουν, διότι δεν θα τολμήσει η τουρκίτσα ν’ αμφισβητήσει τα ποσοστά! 90% οι ηπαπαραίοι, 5% εμείς, 5% αυτοί!… καί θα το βουλώσουν οι γείτονες καί ‘σύμμαχοι’!»
Έ, λοιπόν, παλιομαλάκα, σού ‘χω σαρπράϊζ! Αμέσως μετά.
. . . . . . . . . . .
Ερώτημα τέταρτο:
Ρέ Ζό, ποιά «ποσοστά μας» θα «προστατέψουν» οι ηπαπαραίοι; Ξέρεις εσύ κανέναν ληστή, που θα σου αφήσει τα μισά σου χρήματα, καί δεν θα σου τα πάρει όλα; Γιατί θα σταματήσει η Τουρκία, άμα πάρει φόρα; Καί ποιός λες να τη σταματήσει; το φάντασμα του Κολοκοτρώνη;
Την Κύπρο, ρέ Ζό, την «προστάτεψαν» οι «προστάτες» της Άγγλοι, ή σταμάτησαν τους Τούρκους να μην επεκταθούν; Μήπως τους σταματάνε μισόν αιώνα τώρα, να μην κάνουν εποικισμό;
Λοιπόν, υπνωτισμένε νεοελληνάκο, γιατί νομίζεις πως η Τουρκία θα περιοριστεί στο 5-10-50% του Αιγαίου, που θα της χαρίσουμε, ή στα «2-3 νησάκια» των «προφητειών» των «γεροντάδων»,καί δεν θα φτάσει μέχρι την Αθήνα;
Καί γιατί νομίζεις ότι θα τη σταματήσουν οι ηπαπαραίοι, να μην καταλάβει όλη την Ελλάδα;
Έ; Γιά πες!!!
Γιά πες, να μάθουμε κι εμείς!
. . . . . . . . . . .
Λοιπόν. Γιά να το ξεκαθαρίσουμε το θέμα μιά γιά πάντα:
Αν οι Δυτικοί θέλουν μία φορά να σταματήσουν την (θαλάσσια, ή διά ξηράς – βλέπε «Ματσεντονίγια» καί αμερικανόφιλες κυβερνήσεις λοιπών Βαλκανίων) κάθοδο των Ρώσσων προς νότον, θέλουν χίλιες φορές την οριστική εξαφάνιση της Ελλάδας καί των Ελλήνων από προσώπου Γής!!! (Την οποία τώρα θ’ αναλάβει εργολαβία η Τουρκία. Καί μετά θα την πηδήξουν κι αυτήν οι δυτικοί. Τά ‘παμε.)
Κι αυτό δεν είναι τωρινό, ούτε του 1975, ούτε του 1915.
Κρατάει από την εποχή του Ελληνο-Ατλαντικού πολέμου.
Αλλοιώς (αν δηλαδή εγώ είμαι υπερβολικός, ή δεν ξέρω τί μου γίνεται), όλα τα παραπάνω ερωτήματα θα είχαν απαντήσεις που να στέκονται καί λογικά, αλλά καί σε συμφωνία με τα δεδομένα της πραγματικότητας.
Όμως, ΔΕΝ έχουν.
. . . . . . . . . . .
Αυτά, επί του θέματος· κι εσύ, υπνωτισμένε νεοελληνάκο, ξέρω πως ετοιμάζεσαι να διαπράξεις την ηλιθιότητα πού ‘χεις στο μυαλό σου: δηλαδή, να πας να ψηφίσεις τους «ναταβρούμε». Αυτούς, δηλαδή, που θέλουν να σε εξαφανίσουν από προσώπου Γής.
Το ξέρω, καί δεν μπορώ να σ’ εμποδίσω.
Κάνε ό,τι θές.
Κάνε μου, όμως, καί τη χάρη να πας να πνιγείς. Κατά προτίμηση, πρίν τις εκλογές.
Σήμερα, αγαπητά μου παιδιά, θα μιλήσουμε γιά τα φίδια!
Το φίδι, λοιπόν, είναι ένα σαρκοβόρο ερπετό. Έχει δηλητήριο, με το οποίο σκοτώνει τα θύματά του, όταν τα δαγκώσει με τους κυνόδοντές του. Η γλώσσα του χρησιμεύει και ως οσφρητικό όργανο, και μπορεί να μυριστεί τα θύματά του από μακριά.
Σε πολύ νεαρή ηλικία, τρώει ζουζούνια. Αλλά, ως ενήλικο, συνήθως τρώει μικρά θηλαστικά, όπως ποντίκια, λαγούς, κουνέλια. Τρώει και πτηνά, καθώς και τα αυγά τους. Τρώει βατράχους. Υπάρχουν και φίδια (πχ βασιλικές κόμπρες), που τρώνε άλλα φίδια. Κάποια μεγαλόσωμα φίδια δεν διστάζουν να επιτεθούν και σε μεγάλα θηλαστικά, ακόμη και σε κροκοδείλους· καθώς και σε ανθρώπους, τους οποίους σκοτώνουν και τρώνε.
Επειδή το φίδι είναι πολύ ευκίνητο, μερικά φίδια απλώς επιτίθενται γρήγορα στα ανυποψίαστα θύματά τους. Άλλα, πάλι, τα κοιτάζουν στα μάτια και τα υπνωτίζουν, ώστε το θύμα να μείνει ακίνητο πρίν δεχθεί το θανατηφόρο δάγκωμα του φιδιού. Τέλος, υπάρχουν καί φίδια που τυφλώνουν το θύμα τους πρίν το δαγκώσουν, εκτοξεύοντας δηλητηριώδες σάλιο στα μάτια του.
Τα φίδια ζούν παντού:
στην ξηρά, όπου προτιμούν το υδρόβιο περιβάλλον (έλη, λίμνες, ποτάμια),
κοντά στη θάλασσα (είναι άριστοι κολυμβητές)· μερικά ζούν και μέσα στη θάλασσα, σε κοραλλιογενείς υφάλους,
αλλά και στον αέρα, όπου το «ιπτάμενο φίδι» των τροπικών (άλλως: «Χρυσοπέλεια«) ανεβαίνει στα δέντρα, και μ’ ένα τίναγμα του κορμιού του πετάει (στην κυριολεξία!) σε άλλο δέντρο, μέχρι και κάποιες δεκάδες μέτρα μακριά.
Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος δεν κινδυνεύει απ’ όλα τα φίδια· κάποιων το δηλητήριο απλά προξενεί ερεθισμό, όπως περίπου το τσίμπημα της σφήκας. Ειδικά στην Ελλάδα, επικίνδυνο δηλητηριώδες φίδι είναι η οχιά. Ενώ πχ οι τυφλίτες και οι λαφιάτες, όχι. Ωστόσο, στις χώρες των τροπικών, τα περισσότερα φίδια είναι θανατηφόρα, ακόμη κι αν στον άνθρωπο θύμα τους παρασχεθούν αμέσως οι πρώτες βοήθειες. Το δηλητήριό τους, δηλαδή, δρά ακαριαία.
. . . . . . . . . . .
Ο αρχέγονος φόβος και η ενστικτώδης απέχθεια, που προξενούν τα φίδια στους ανθρώπους, συνετέλεσαν στο ν’ αναπτυχθεί πλήθος συμβολισμών γύρω απ’ αυτά – πάντα σχετικών (αμέσως, ή εμμέσως) με την -ύπουλη- ισχύ καί τον φόβο που αυτή προξενεί. Σπείρες, ταλαντωτικές κινήσεις αριστερά-δεξιά, και ο,τιδήποτε άλλο παρόμοιο, έχουν επίσης αποκληθεί «φίδια». (Βλέπε φίδια του κηρυκείου του Ερμή.)
Ταυτόχρονα, από τα βάθη των αιώνων πάλι, διάφορες μυστικές οργανώσεις έχουν ως έμβλημά τους κάποιο φίδι· θέλοντας έτσι να δείξουν ότι εμπνέουν τον φόβο καί κατέχουν τη δύναμη να σκοτώσουν κάθε αντίπαλο. Ειδικά εμείς στην Ελλάδα αναφέρουμε στη Μυθολογία μας δύο οφιοειδείς μεγάλους εχθρούς μας: τον (θηλυκό) Πύθωνα των Δελφών, και τον «Όφι τον Αρχαίο». Ο Πύθων πλέον είναι μακαρίτης, αλλά ο Όφις ο Αρχαίος φαίνεται πως εξακολουθεί να χαίρει άκρας υγείας… αν καί κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει ποιός ακριβώς είναι, καί πού ζή. (Ώστε να τον βρούμε καί να του ξηγηθούμε δεόντως.)
Σημειωτέον πως καί οι σιωνιστές έχουν ως έμβλημα κάποιο φίδι («σιωνιστικός όφις»). Αλλά, νά ‘ταν οι μοναδικοί που μας εχθρεύονται!… Ολόκληρο τσούρμο τέτοιων φιδο-οργανώσεων υπάρχει καί δρά εναντίον μας. Ούτε συλλογή να κάναμε από δαύτες! 🙂
. . . . . . . . . . .
Το φίδι, όμως, ούτε την απόλυτη δύναμη έχει, ούτε άτρωτο είναι. Έχει αρκετούς φυσικούς εχθρούς, που πάντα υπερισχύουν, όπως τη μαγκούστα, τη γάτα (ναί, το συνηθισμένο τριχωτό τέρας των σπιτιών μας, που γλείφει τα παπάρια του! 🙂 ), καί τον αετό.
Την πιό ποιητική αντιμετώπιση του φιδιού τη δείχνει ο αετός, που το αρπάζει, πετάει ψηλά, καί το αφήνει να σκάσει κάτω στα βράχια. (Το φίδι έχει σπονδυλική στήλη, η οποία με το πέσιμο σπάζει, καί το φίδι πεθαίνει.) Μετά, ο αετός το μεζεδιάζει με την ησυχία του στη φωλιά του, μαζί με τα αετόπουλα.
Την πιό χαριτωμένη αντιμετώπιση τη δείχνει η μαγκούστα. Ένα μικρό θηλαστικό, που χοροπηδάει διαρκώς αριστερά-δεξιά, ζαλίζει το φίδι (του οποίου όλες οι απόπειρες να δαγκώσει τη μαγκούστα πάνε στον βρόντο), και στο τέλος το δαγκώνει στον σβέρκο καί πάπαλα.
Καί την πιό Κούνγκ Φού αντιμετώπιση, τη δείχνει η γάτα!
Είχα δεί κάποτε ένα ντοκυμανταίρ, που κάποιοι ηλίθιοι είχαν βάλει αντιμέτωπες σε στενό χώρο μιά γάτα με μιά κόμπρα (όπως άλλοι τέτοιοι νομπελίστες βάζουν σκυλιά να παλεύουν μεταξύ τους), καί περίμεναν το αποτέλεσμα.
Η κόμπρα έκανε αμέτρητες επιθέσεις, αλλά η γάτα δεν καταδεχόταν κάν να χοροπηδάει αριστερά-δεξιά, σά μαγκούστα. Αντίθετα, με όλη τη γνωστή χαριτωμένη νωχέλεια της γάτας, έκανε τις ελάχιστες απαραίτητες κινήσεις, ώστε ν’ αποφεύγει το δάγκωμα. Στο τέλος, κι αφού η κόμπρα τα είχε ψιλοπαίξει, της τράβηξε δυό φοβερές νυχιές στα μάτια. Και μετά από μερικές ακόμη άκαρπες επιθέσεις της τυφλής πλέον κόμπρας, την κατάλληλη στιγμή σάλταρε πίσω της και τη δάγκωσε στο σβέρκο μ’ όλη της τη δύναμη. Αιωνία η μνήμη της κόμπρας, λέμε! 🙂
. . . . . . . . . . .
Το φίδι, λοιπόν, όχι μόνο δεν είναι άτρωτο, αλλά επί της ουσίας είναι δειλό καί αδύναμο. (Γι’ αυτό καί η Φύση το προίκισε με το δηλητήριο, ως αντιστάθμισμα.) Η αλήθεια είναι πως, όταν ακούσει ανθρώπινα βήματα, ή βήματα μεγάλου ζώου (έχει άριστη ακοή κι ακούει κι από μακριά), κοιτάζει να φύγει, ή να λουφάξει εκεί που βρίσκεται. Επιτίθεται μόνον αν κρίνει ότι κινδυνεύει, ή αν το πατήσεις. (Λογικό, διότι ακόμη κι αν άθελά σου πατήσεις πχ την ουρά μιάς γάτας, η γάτα ενστικτωδώς θα σε δαγκώσει.) Βέβαια, όταν πεινάσει, θα επιτεθεί να φάει. Αλλά, όπως προείπαμε, τα θύματα είναι «στα κυβικά του». Δεν θα κάνει εξαιρέσεις λόγωι πείνας, επιτιθέμενο πχ σε άνθρωπο, ή σε ιπποπόταμο.
Επίσης, καί παρά τον κανόνα ότι -στην τροφική αλυσίδα- οι θηρευτές είναι πολύ έξυπνα ζώα καί πουλιά, το φίδι είναι σχετικά ηλίθιο. (Η αρκούδα, γιά παράδειγμα, είναι πιό έξυπνη απ’ αυτό.) Οι κινήσεις του, η συμπεριφορά του, η επίθεση καί η άμυνά του, όλα μα όλα τα συμπεριφορικά του χαρακτηριστικά είναι απολύτως προβλέψιμα.
Κι όχι μόνον, αλλά μερικές φορές τα φίδια είναι καί σιχαμερά. Πρίν χρόνια, είχε κυκλοφορήσει στις ειδήσεις μιά ιστορία (πρέπει νά ‘ναι αληθινή, όχι αστικός μύθος), ότι σε κάποια τροπική χώρα, σ’ ένα ξενοδοχείο, πήγε κάποιος -με το συμπάθειο- να τα κάνει, καί μέσα απ’ τη χέστρα βγήκε ένας πύθωνας καί του δάγκωσε το πουλί!!!
Καταλαβαίνετε τί επακολούθησε! Τέλος πάντων, το απομακρύνανε το φίδι κακήν-κακώς, ο τύπος ευτυχώς γλύτωσε (μ’ ένα τραύμα στο πουλί του κι ένα μεγαλύτερο στην αυτοπεποίθησή του), οι δε αρμόδιοι του ξενοδοχείου είπαν ψύχραιμα ότι είναι συνηθισμένο να εισχωρούν φίδια στις αποχετεύσεις, καί να βγαίνουν μέσα στις τουαλέττες. Στις αποχετεύσεις;! Στα σκατά, δηλαδή…
Έτσι, επανερχόμενοι γιά λίγο στον συμβολισμό, είναι πολύ ύποπτη η φράση: «- Να είστε σοφοί, σαν τα φίδια!», που (αν δεν κάνω λάθος) περιέχεται κάπου στο Ευαγγέλιο. Να είμαστε τόσο σοφοί, όσο ένα ηλίθιο καί σιχαμερό ζωντανό;… Σαφώς πρόκειται γιά εμβόλιμη ανοησία καποιανού γραφιά, ο οποίος σίγουρα ανήκε σε κάποια «φιδοργάνωση», αίρεση, ή δεν ξέρω τί άλλο παρόμοιο.
. . . . . . . . . . .
Κι ερχόμαστε σ’ εσένα, «Έλληνα»!! («Έλληνας»;!… Τρομάρα σου!!!) Τί νομίζεις; ότι τόση ώρα κάνουμε μάθημα Ζωολογίας γιά τα φίδια; Σ’ εσένα αναφερόμαστε, Ζό, έ Ζό!!! Όχι, εντάξει, δεν είσ’ εσύ το φίδι. Το ξέρουμε – καί συμφωνούμε σ’ αυτό.
Λοιπόν…
Τί σκατά έχει πάθει αυτός ο λαός, μου λέει κανείς;
Γίνονται σημεία καί τέρατα εις βάρος του, αλλά μένει ακίνητος καί αδρανής, σαν να τον υπνώτισε φίδι.
Έχει κυβερνήτες φίδια. (Ναί, θανατηφόρους, δηλητηριώδεις, ηλίθιους καί σιχαμερούς.)
Εξ αιτίας τους, βιώνει χοντρές διώξεις – πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ακρίβεια, πληθωρισμό, στέρηση δικαιωμάτων, οσονούπω έλλειψη τροφίμων (τεχνητή)…
Ξέρει επίσης πολύ καλά τί έρχεται στο άμεσο μέλλον (παραχώρηση ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του Αιγαίου, κι οι τουρκαλάδες στην Αθήνα – ποιά «συνεκμετάλλευση» καί ποιός 25ος μεσημβρινός, καί μαλακίες… υπάρχει ληστής, που θα σου αφήσει τα μισά λεφτά σου, καί δεν θα σου τα πάρει όλα; ), χωρίς πλέον να χρειάζεται να ρωτήσει «γεροντάδες», ή γεωπολιτικούς αναλυτές, διότι οι κυβερνήτες του του το λένε στα ίσα καί κατάμουτρα τί του ετοιμάζουν.
Κι όμως, αδρανεί – ή ασχολείται με ανοησίες.
Γιά το ποιός θα βγεί στις εκλογές, γιά το τί πρέπει να ψηφίσουν οι οπαδοί των κομμάτων που αποκλείστηκαν (λες καί με το οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα στις 22 Μαΐου υπάρχει πιθανότητα να γίνει η Ελλάδα Παράδεισος), γιά το ποιά «στάρ» ξεβρακώθηκε (πάλι), γιά το πού θα πάει διακοπές (αν πάρει σχετικό …επίδομα)… Καί η αντίδρασή του είναι μονάχα βρισίδια εναντίον των πωλητικάντηδων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – με τα κομματόσκυλα «τρόλλς» των κυβερνώντων (αλλά καί των λοιπών μνηστήρων της μανδάμ Εξουσίας – «αντιπολίτευση» τάχαμ) να παρακολουθούν ό,τι γράφεται, ν’ αντιγυρίζουν το βρίσιμο, να εξευτελίζουν / κοροϊδεύουν ακόμη καί τη σοβαρή κουβέντα, καί ν’ απειλούν με μηνύσεις. (Κι εμμέσως, με ξυλοδαρμούς καί άλλα τέτοια κεχαριτωμένα.)
Ρέ Έλληνα!…
Ρέ Έλληνα!…
Τί έχεις πάθει;
Τόσο πολύ σε υπνώτισαν τα φίδια; τόσο πολύ είναι το δηλητήριο που έφαγες, καί απλά το ξέρεις καί περιμένεις το μοιραίο;
Γιατί;
Γιατί δεν αντιδράς;
Καί καλά, τα φίδια τη δουλειά τους κάνουν – αυτό, που τους υπαγορεύει το dna τους. Γι’ αυτό καί σε πάνε λάου-λάου· σε υπνωτίζουν πρίν σε δαγκώσουν, γιά να μην αντιδράσεις. Εσύ, όμως;
«- Καί τί να κάνω;»
Πολλά μπορείς να κάνεις! Δεν είπαμε ότι τα φίδια είναι ηλίθια καί προβλέψιμα; Να τους στήσεις παγίδες, λοιπόν. (Πήγαινε καί μάθε πώς το κάνουν στη ζούγκλα αυτοί που τα πιάνουν καί τα τσουβαλιάζουν, καί πράξε το ίδιο.) Γιά παράδειγμα, πόσες καί πόσες φορές δεν γράψαμε εδώ, ότι κάποια μέρα θα τις ρίξουν οι ίδιοι τις τράπεζές τους (κι όχι «κινδυνεύουν με κατάρρευση», που γράφουν οι αρδ), κι άλλες τόσες σε προέτρεψα να τις ρίξεις εσύ, ακόμη τότε που ΔΕΝ το περίμεναν – διότι δεν το είχαν σχεδιάσει;
Γιά τις απαραίτητες προετοιμασίες εν όψει επερχομένων γεγονότων, πόσες φορές γράψαμε εδώ; Αντίθετα, όμως, εσύ σπεύδεις με σημαιάκια να χειροκροτήσεις τα φίδια καί τα ψέμματα που σου αραδιάζουν προεκλογικώς! Καί δεν αναρωτιέσαι, «μετά την 21η Μαΐου, τί;». Δυό βδομάδες ακόμη χαζοπανηγύρια, Έλληνα, αλλά μετά, τί;
Τί να σου πω, βρέ βλάκα, που με ρωτάς κιόλας τί να κάνεις! Κάτσε να σε σφάξουν οι λάθρο, ν’ αγιάσεις!…
. . . . . . . . . . .
Στο σημείο αυτό με γαργαλάει μιά χαιρεκακία, να πω ότι, αν τα φίδια δεν υπήρχαν, έπρεπε να τα εφεύρουμε.
Βλέπεις, αναγνώστη μου, η Ζωολογία μας ενημερώνει πως οι θηρευτές -ακόμη κι οι κροκόδειλοι- συνήθως επιτίθενται εναντίον των ασθενών μελών του κοπαδιού. Ώστε να ξεσκαρτάρει το σάπιο dna, καί να μείνουν ζωντανά τα δυνατότερα μέλη· ν’ αναπαραχθεί το είδος μόνον από / καί με υγιή καί γερά ζώα. (Άλλως τε, καί στα σπίτια μας τα σκουπίδια τα πετάμε. Δεν τα κρατάμε γιά την προίκα μας.)
Εδώ, σ’ εμάς, δυστυχώς η σαπίλα του «κοπαδιού» μας έχει χτυπήσει ένα 50% τουλάχιστον. Ολογράφως: πενήντα τοίς εκατό. Οπότε, τα «ξεσαβουρωτικά» ζωντανά, οι σκουπιδιάρηδες της Φύσης, είναι πλέον ή απαραίτητα.
Αμφιβάλλετε; Δεν θά ‘πρεπε. Γιά παράδειγμα (καί νά ‘ταν το μόνο…), πόσοι είναι αυτοί, που αμέσως υποστήριξαν τον (με το στανιό!) εμβολιασμό ΤΩΝ ΥΓΙΩΝ με άγνωστο καί αδοκίμαστο σκεύασμα, εναντίον μιάς άγνωστης καί «αδοκίμαστης» ασθένειας… που έσπευσαν οι ίδιοι να βάλουν δηλητήριο μέσα τους καί μέσα στα παιδιά τους… καί δεν ζήτησαν κάν παρασκευή φαρμάκου γιά τους ήδη ασθενείς;
Κι ακόμη χειρότερα: τώρα που βγήκε στη φόρα η βρώμα, ότι το εμβόλιο αυτό δεν θα έπαιρνε έγκριση από το πανίσχυρο λαμογιοσυνδικάτο FDA, αν είχε βγεί πρώτα φάρμακο (άρα: τα λαμόγια της Υγείας θα χάνανε δισεκατομμύρια ντάλλαρζ), βγήκε κανείς εμβολιολάγνος να ζητήσει συγνώμη, επειδή υπήρξε ηλίθιος καί δικτατορίσκος καταναγκασμού των υπολοίπων συνανθρώπων του; Όχι, έ;
Έ, λοιπόν, καλά τους κάνουν τα φίδια, όσων δεν έχουν μυαλό! Πρόκειται γιά το σκάρτο dna του είδους, καί -μας αρέσει, ή δεν μας αρέσει το ενδεχόμενο αυτό- καλό είναι να φύγει απ’ τη μέση, προς χάριν των υπολοίπων. Εμείς οι υπόλοιποι τί φταίμε, όμως;! (Καί όχι, δεν με παρηγορούν οι παροιμίες περί ξηρών καί χλωρών.)
Πρέπει να καταλάβεις ότι τώρα, στα επερχόμενα γεγονότα, θα παίξεις τα ρέστα σου. Οπότε, αν χάσεις, ΔΕΝ θα έχεις οποιοδήποτε μέλλον. Το έθνος μας θα τελειώσει οριστικά· ναί, αυτό το πανάρχαιο, με τους Ηρακλείς, τους φιλοσόφους, καί τους Λεωνίδες. Τελειώνουμε, σου λέω, αν τα σκατώσουμε τώρα. Καί θα μείνει μονάχα μιά ανάμησή μας στα βιβλία Ιστορίαςτων άλλων εθνών, έως ότου αυτά …ξαναγραφτούν. Ή, έως ότου πάψουν οι άνθρωποι να ενδιαφέρονται γιά Ιστορία.
Κοίτα, Έλληνα, να ξεφύγεις απ’ την ύπνωση του φιδιού, κοίτα να συνέλθεις.
Ένα θέμα, που σχετίζεται άμεσα με το προηγούμενο άρθρο του παρόντος (αλλά δεν ήθελα να το εντάξω στην καθαρά οικονομική / ιστορική ανάλυση του άρθρου), είναι το τί θα γίνει στην Ελλάδα –καί σε κοινωνικό επίπεδο– μετά την επικείμενη κατάρρευση των τραπεζών.
Φυσικά, η απάντηση έχει κάμποσα παρακλάδια. συγκεκριμένα:
Τί θα γίνει,
όσον αφορά τους σωστούς Έλληνες πατριώτες,
όσον αφορά τους Έλληνες μέν (κατ’ όνομα), βλαμμένους ή προδότες δέ,
καί όσον αφορά τους παρεπιδημούντες ΜΗ-Έλληνες.
[Όσα κωλόχαρτα καί να δώσουν οι πωλητικοί σ’ αυτούς τους τελευταίους, οι ΜΗ-Έλληνες ΔΕΝ γίνονται Έλληνες. Τελεία. Καί σκασμός.]
Να τα δούμε αυτά· αλλά, ας ξεκινήσουμε ανάποδα – από την τελευταία κατηγορία.
. . . . . . . . . . .
α. ΜΗ-Έλληνες
Γνωστό, πως έχει γεμίσει ο τόπος από δαύτους, καί συνεχώς μας κουβαλιούνται καινούργιοι. Γνωστό, επίσης (καί απόλυτα λογικό), ότι αν τους κοβόταν τα «επιντόματα», δεν θα ‘ρχόταν κανένας τους. Κι όχι μόνον· θα έφευγαν κι όσοι κατσικώθηκαν εδώ.
Βέβαια, όλοι οι πατριώτες ξέρουμε πως τα εγχώρια γκουβέρνα όχι μόνον δεν έχουν καμμία διάθεση να κόψουν τον βήχα του κάθε ακάλεστου, που μας κουβαλιέται εδώ, αλλ’ αντιθέτως προσκαλούν κι άλλους. Επίσης, γνωρίζουμε πως η Ελλάδα ουσιαστικά είναι πτωχευμένη χώρα· κι ο μόνος λόγος, που δεν μας αφήνει η «Ευρώπη» να κηρύξουμε επισήμως την 7η χρεωκοπία από συστάσεως νεο-Ελληνικού κράτους, είναι ότι θα παρασέρναμε στον Καιάδα καί το ευρώ των Γερμαναράδων.
Συνεπώς, ως κράτος ουσιαστικώς πτωχευμένο, ακόμη κι αν θέλαμε να ταΐσουμε τον κάθε κουτσοκουλόστραβο του πλανήτη, ΔΕΝ μπορούμε.Αντικειμενικώς. Καί βέβαια, καί στα καλά μας να ήμασταν, πάλι -λόγωι οικονομικών καί κοινωνικών μεγεθών- δεν θα μπορούσαμε να νταντεύουμε μερικά δισεκατομμύρια αναξιοπαθούντων του πλανήτη μας. Καί πάλι αντικειμενικώς. (Μόνον οι τελείως μαλάκες δεν τα βλέπουν αυτά όλα.)
Ως συμπέρασμα των ανωτέρω, καταλαβαίνουμε πως το συνεχές (κυβερνητικό) φόρτωμα της καμπούρας του Έλληνα με ακάλεστους αλλοδαπούς, σε πλήρη διάσταση με τις πραγματικές συνθήκες της χώρας μας, είναι καθαρά ένα ανθελληνικό σχέδιο – καί τίποτ’ άλλο. Τις δέ διάφορες ηλίθιες δικαιολογίες, ότι δήθεν οι ακάλεστοι χρειάζονται, επειδή δεν συμπληρώνονται απαραίτητες θέσεις εργασίας, είναι να τις γράψουν οι εμπνευστές τους σε κωλόχαρτο, καί να μας το δώσουν προς χρήσιν.
. . . . . . . . . . .
Αρκετά με τις γνωστές διαπιστώσεις, όμως. Αλλά, τί θα γίνει, αν μιά μέρα οι ακάλεστοι πάνε στα ταμειακά μηχανήματα έξω απ’ τις τράπεζες, καί δούν ότι «επιντόματα» τέλος;
Είναι πολύ απλό: μόλις συνειδητοποιήσουν ότι (το ταμειακό μηχάνημα εξακολουθεί να δουλεύει σωστά μέν, αλλά οι ίδιοι) εισέπραξαν το μακρύτερον, θα τα κάνουν όλα ώπα!… ξεκινώντας από επίθεση στο ταμειακό μηχάνημα καί στην ίδια την τράπεζα. Αμέσως μετά, θα επιτεθούν σε όποιον πετύχουν στον δρόμο τους, γιά να τον ληστέψουν – καί μην περιμένετε να λυπηθούν ακόμη καί τη ζωή του άτυχου περαστικού. (Εδώ παρανομούν τώρα, που τους ταΐζουμε… θα διστάσουν να παρανομήσουν τότε, που δεν θα εισπράξουν λεφτά; )
Όπως καταλαβαίνετε (κι επαναλαμβάνοντας ως εκ περισσού), η επικείμενη κατάρρευση των τραπεζών συνεπάγεται (εκτός των άλλων αρνητικών συνεπειών) καί την μή πληρωμή «επιντομάτων» στον κάθε εντός Ελλάδος ταϊζόμενο αλλόφυλο.
Όπως καταλαβαίνετε δίς, εάν οι τράπεζες έχουν ακόμη ζωή μερικών μηνών μέχρι να καταρρεύσουν, τότε καί η Ελληνική κοινωνία έχει άλλη τόση ζωή (μερικών μηνών, δηλαδή) σχετικής ηρεμίας.
Όπως καταλαβαίνετε τρίς, μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, που τη βλέπουμε καθαρά πως έρχεται εναντίον μας,εμείς οι Έλληνες πατριώτες πρέπει να πάρουμε εγκαίρως τα μέτρα μας… πρίν μας …πάρουν τα μέτρα (γιά το «ξύλινο παλτό»).
Ποιά θα είναι αυτά, λοιπόν;
. . . . . . . . . . .
Τα μέτρα που θα λάβουμε, είναι η πειθώς, η φημολογία, καί η απειλή.
Κατ’ αρχήν, ξεκινάμε να προετοιμάσουμε τους ανθρώπους του κύκλου μας γιά το τί θα συμβεί: φίλους (αν δεν έχουν ήδη μυριστεί τα σκατλήδικα από μόνοι τους), γνωστούς μας, συναδέλφους από τη δουλειά· να τους ανοίξουμε τα μάτια! Αν, βέβαια, το παίζουν εξυπνάκηδες καί φέρουν αντιρρήσεις, ή ειρωνευτούν, δεν επιμένουμε. Τους παρατάμε στην τύχη τους, διότι κοιμάται κανείς όπως έστρωσε.
Μετά, ψάχνουμε να βρούμε τυχόν γνωστούς μας, που δουλεύουν σε «Μ»ΚΟ καί σε «δομές». Αυτοί κατά κανόνα είναι άτομα ιδεοληπτικά καί μέτριας (προς χαμηλή) νοημοσύνης, που δεν θέλουν να δούνε (ή, απλά, δεν βλέπουν) την πραγματικότητα. Συνήθως νομίζουν ότι όοοολος ο κόσμος έχει οράματα (χαζο)αριστερού τύπου (όπως έχουν καί οι ίδιοι), γιά έναν πλανήτη χωρίς σύνορα, με όλους τους ανθρώπους ευτυχισμένους, καί λοιπές παρόμοιες πιθηκότριχες.
Σ’ αυτούς, τώρα, δεν χρησιμοποιούμε λογική επιχειρηματολογία, διότι είναι ανεπίδεκτοι. Όμως, τους θέτουμε ενώπιον των ευθυνών τους! Τους βάζουμε να σκεφτούν από μόνοι τους… πχ ρωτώντας τους τί νομίζουν πως θα γίνει, αν μιά μέρα σταματήσουν τα ταμειακά μηχανήματα να βγάζουν «επιντόματα».
Αν αρχίσουν να στροφάρουν προς τη σωστή κατεύθυνση, τους λέμε να κατανοήσουν ότι αυτοί ακριβώς θα σφαγούν πρώτοι από τους εξεγερμένους τροφίμους των «δομών», καί μετά τους βάζουμε να περάσουν στους «τροφίμους» την ιδέα να σηκωθούν να φύγουν από την Ελλάδα εγκαίρως, διότι θα έρθουν άσχημες μέρες.
Προσοχή εδώ!!!Δεν θα πούνε στους λάθρο ότι μιά μέρα τέρμα τα δίφραγκα, αλλά θα δώσουν άλλη δικαιολογία – πχ ότι έρχεται πόλεμος, κι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να συμμετάσχει. (Αυτή είναι καί η καλύτερη δικαιολογία.)
Αν, τώρα, οι ακάλεστοι των «δομών» ρωτήσουν πού να πάνε καί πώς θα φύγουν, η απάντηση είναι «στην Ευρώπη»…
[…καλύτερα: «στη Γερμανία!» – πολύ μ’ αρέσει το να χώσουμε κρυφά δάχτυλο στους Γερμαναράδες, γιά να πατσίσουμε τα «δανεικά»! 🙂 🙂 ]
…καί: «μαζέψτε όσα λεφτά έχετε, καί συνεννοηθήτε με ‘κατάλληλους ανθρώπους’… με την Αλβανική μαφία, ας πούμε».
Κι όσον αφορά το πότε θα φύγουν, η απάντηση είναι όσο νωρίτερα μπορούν.
. . . . . . . . . . .
Σ’ όσους, τώρα, το παίξουν έξυπνοι καί παλληκαράδες (όπως σίγουρα θα κάνουν πχ οι ντόπιοι γύφτοι) καί πούν: «- Δεν πάμε πουθενά! Τί θές, τί γουστάρεις;», χρησιμοποιούμε απειλή. Όχι ξεκάθαρη, αλλά φιδίσια. Να πλανάται στον αέρα, αιωρούμενη, αόρατη, συνεπώς δέκα φορές πιό απειλητική.
Θα χαμογελάσουμε στους «παλληκαράδες» αυτούς, καί θα πούμε: «- Φύγετε απ’ την Ελλάδα, διότι σε λίγους μήνες θα είναι πολύ αργά. Μήν πήτε μιά μέρα, ότι δεν σας τα είπαμε!»
Στην κατηγορία αυτή υπάγονται καί τα πρακτοράκια που ταΐζονται στις «δομές», που καθόλου δεν είναι «δυστυχισμένοι πρόσφυγες», αλλά περιμένουν εντολές γιά να καθοδηγήσουν εξέγερση εναντίον των Ελλήνων. Πρέπει, όμως, καί αυτά τα κόπρανα να δουν τα δόντια μας – κι όχι με το χαμόγελο, αλλά όπως τα δείχνουν οι πεινασμένοι λύκοι πρίν δαγκώσουν.
Με ταυτόχρονο ευθύ καί ανυποχώρητο κοίταγμα στα μάτια.
. . . . . . . . . . .
β. Βλαμμένοι καί προδότες
Γιά τούτους εδώ, δεν υπάρχει σωτηρία. Δεν πρόκειται να πειστούν με τίποτε.
Το μόνο, που πρέπει να κάνουμε με δαύτους, είναι να τους αποκόψουμε από τώρακαί από τον κοινωνικό μας κύκλο, καί από χρήσιμες πληροφορίες – πχ πώς θα επιβιώσουν χωρίς χρήματα.
Στις κρίσιμες μέρες των κοινωνικών ταραχών που θα ξεσπάσουν, είναι σχεδόν μαθηματικώς βέβαιο ότι βλάκες καί προδότες θα πανικοβληθούν, διότι θα μείνουν ξαφνικά χωρίς στηρίγματα. Οι μέν της (ανόητης) σιγουριάς, πως όλα πάνε καλά καί δεν τρέχει τίποτε, οι δέ της «πλάτης» που τους παρείχαν μέχρι τότε οι «ισχυροί» (που πλέον θα κοιτάξουν να σώσουν πρώτα τα τομάρια τους – κι όχι τα δουλικά τους). Από εκεί καί μετά, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο το πώς θ’ αντιδράσουν αυτές οι δύο κατηγορίες (συν ο υπόκοσμος), αλλά δεν μας ενδιαφέρει.
Το μόνο που μας ενδιαφέρει, είναι να τους αποφύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι.
Ο πανικοβλημένος, που ζητάει στήριγμα, είναι τρίς χειρότερος από εχθρό.
[…«- Γιατί, ρέ εξυπνάκια Εργοδότη;»
Διότι, αν θεωρήσει πως το στήριγμά του το βρήκε στον εχθρό, θα σε προδώσει στεγνά.]
. . . . . . . . . . .
γ. Σωστοί Έλληνες πατριώτες
Τά έχουμε πεί πολλές φορές γιά μας! Προετοιμασία με κάθε τρόπο – τρόφιμα μακράς διαρκείας, απαραίτητα φάρμακα, απαραίτητα (μικρο)αντικείμενα (πχ αναπτήρες), σχέδια διαφυγής, φυσική κατάσταση, πενταμελείς ομάδες, κτλ κτλ. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε ο,τιδήποτε απ’ αυτά.
Όπως δεν χρειάζεται να προσθέσουμε ο,τιδήποτε.
. . . . . . . . . . .
Επίλογος
Όπως καταλαβαίνετε, δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης (ή να ψάχνει Διαδικτυακές ανοησίες, δήθεν από «γεροντάδες»), γιά να δεί τί έρχεται. Έστω, δεν χρειάζεται πλέον.
Τα επερχόμενα γεγονότα μας πλησίασαν πάρα πολύ, καί μόνον οι ηλίθιοι επιμένουν ν’ απλώνουν μπουγάδα κάτω από βαρειά σκούρα σύννεφα…
Πλέον, πρέπει κανείς να τρέχει σαν αστραπή, γιά να προλαβαίνει την επικαιρότητα. Η ανάγκη, επομένως, καθίσταται σχεδόν φιλοτιμία του παρόντος ιστολογίου – έστω, γιά τον σχολιασμό των σημαντικών.
. . . . . . . . . . .
Σίγουρα μάθατε γιά τις καταρρεύσεις δύο τραπεζών στις ηπαπάρα, ενώι επίκεινται κι άλλες (λένε οι ειδήσεις). Καί, εννοείται, ότι αυτή η ιστορία θα επεκταθεί σε όλον τον Δυτικό κόσμο· ναί, καί στην Ελλαδίτσα.
Αφού η Οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη (εδώ κι αιώνες), αφού άπαντα τα της Οικονομίας είναι πλέον ηλεκτρονικά, κι αφού είμαστε κι εμείς «Ευρωπαίοι», με το ευρώ μας με τη μεγάλη αγοραστική του δύναμη (καί λοιπές ξυρισμένες θρίχες)… έ, τί περιμένατε;! (Αυτά τα χαϊλίκια μας μάραναν!…) Το κλύσμα που έρχεται, θα το φάμε κι εμείς – έχουμε δεν έχουμε καταθέσεις.
. . . . . . . . . . .
Προσωπικώς, το ήξερα από καιρό ότι κάποια μέρα «αυτοί» θα προξενούσαν παγκόσμιο «κράχ». Γι’ αυτό κι έγραψα αρκετές φορές να τσακιστούν οι δικοί μας χάκερς να προλάβουν να ρίξουν τράπεζες καί χρηματιστήρια (καί τις Εφορίες – σε κανέναν δεν θα έπεφτε πλάκωμα αυτό! 🙂 ), σε χρονική στιγμή που «αυτούς» όχι απλά θα τους ξεβόλευε αγρίως, αλλά θα τους γ@μούσε μιά τέτοια ενέργεια – ενώι αντιθέτως την Ελλάδα θα την έσωζε από τα νύχια τους. (Κι ας υπογράφανε οι πωλητικοί πεντακόσια μνημόνια. Την αξία του κωλόχαρτου θα είχαν – κι αυτά, καί οι υπογραφές επάνω τους.) Κανόνας της πάλης, γάρ: πάντα φροντίζεις να πετάξεις τον αντίπαλο εκτός ισορροπίας.
[Αλλά, βέβαια, είναι δυνατόν ο κάθε ξερόλας, ο κάθε γεννημένος νομπελίστας, ν’ ακούει συμβουλές από …»παρακρατικούς», σαν εμάς; 🙂
Είναι καί η εμβέλεια, που έχει το παρόν μπλόγκι: σχεδόν μηδενική. Όλο το εγχώριο Ιντερνέτι ασχολείται φερ’ ειπείν με τις «τολμηρές» ( ; ) εμφανίσεις μιανής διάσημης χοντρής των ημερών μας, που το παίζει σεξοβόμβα· αλλά το ότι έρχεται παγκόσμιος τυφώνας (καί το να κοιτάξει ο καθένας πώς θα σωθεί απ’ αυτόν), δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν.
Σε ποιόν να μιλήσεις, επομένως, μέσωι του μπλογκιού; ποιόν να πείσεις – καί πώς;…]
Όπως γνώριζα ότι κρυπτονομίσματα κτλ (κρατικά, ή μή) είναι ακόμη μία φούσκα παγκόσμιας εμβέλειας. Διότι, αν δεν έχεις τον έλεγχο του σέρβερ, το κρυπτονόμισμα είναι το ίδιο «αέρας», όπως το (τραπεζικό) χρήμα που βγαίνει από τα πληκτρολόγια.
[Μπερδεγουέη, ο απατεώνας με τα φαληρημένα κρυπτονομίσματα είναι κι αυτός τζιού. Τί άλλο θά ‘ταν;! 🙂 Πράγμα, όμως, που οι εγχώριοι «έγκυροι» καί «έγκριτοι» ιστότοποι το κάνουν γαργάρα.
Να τα βλέπουν, όμως, αυτά τα λογής έξυπνα «μοντέρνα» κορόϊδα, που «επενδύουν» στα κρυπτονομίσματα, επειδή «αυτά είναι το μέλλον».]
. . . . . . . . . . .
Το «κράχ», τώρα, των Δυτικών τραπεζών / χρηματιστηρίων / κρυπτονομισμάτων είναι πανεύκολο: εάν μέν κατέχεις τους σέρβερς, τραβάς μιά καραμπινάτη διαγραφή των αρχείων με τις καταθέσεις, καί τελείωσες! Κι ακόμη, μιά που όλα αυτά τα μαραφέτια απαιτούν ηλεκτρικό ρεύμα γιά να λειτουργήσουν, αρκούν μερικά «ατυχήματα» στους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής (που θα τα προξενήσουν «οι κακοί Ρώσσοι», ά-χά-χά-χάαααα!!!!!!! 🙂 🙂 🙂 ), καί πάλι θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα.
Πώς θα λειτουργήσουν μετά οι τράπεζες καί τα χρηματιστήρια; μ’ εφεδρικές πετρελαιογεννήτριες, ή με φωτοβολταϊκά;
Να είμαστε καί λίγο σοβαροί.
. . . . . . . . . . .
Μιλήσαμε, λοιπόν, γιά «πληκτρολογιακό» χρήμα; ναί. Έτσι είναι. Πράγμα, όμως, που μας φέρνει τ’ ακόλουθα ερωτήματα:
Αφού το χρήμα πλέον παράγεται με μερικές πληκτρολογήσεις, τότε γιατί (αφήνονται να) πτωχεύουν οι τράπεζες, μιά που το πρόβλημα επί της ουσίας δέν υφίσταται; (Αρκούν μερικά κλίκ-κλίκ-κλίκ, καί γεννιέται χρήμα με ουρά – …δεινοσαύρου! 🙂 )
Η απάντηση σ’ αυτό είναι εύκολη: επειδή «αυτοί» θέλουν να πτωχεύσουν οι τράπεζες.
Καί γιατί να πτωχεύσουν οι τράπεζες;
Απλούστατα, γιά να εκμηδενιστεί η αγοραστική δύναμη του κόσμου. Μιά μέρα, όλοι θα ξυπνήσουν καί θ’ ανακαλύψουν ότι δεν έχουν χρήματα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. (Αδυναμία αγοράς τροφίμων -ιδίως γιά τους κατοίκους των πόλεων-, κτλ κτλ.)
Καί γιατί να μην έχει κανείς χρήμα – άρα, καί τις δυνατότητες που δίνει αυτό;
Γιά πολλούς λόγους: γιά να διευκολυνθεί η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» (σημειωτέον: φαίνεται πως «αυτοί» βιάζονται να την εφαρμόσουν!), γιά να γίνει ζούγκλα η κοινωνία (να φαγωθούμε μεταξύ μας), ώστε πάλι να μειωθεί ο πληθυσμός (καταπώς επιθυμούν «αυτοί»), καί γιά να κάτσει ο καθένας στ’ αυγά του, εν όψει Γ’ ΠΠ.
Τί θέλουν, όμως, να πετύχουν μ’ αυτό το τελευταίο;
Εδώ, προκύπτουν δύο υποερωτήματα:
(α) Τί θέλουν να πετύχουν με πτώχευση των τραπεζών γιά πρίν τον Γ’ ΠΠ.
(β) Τί θέλουν να πετύχουν με πτώχευση των τραπεζών γιά μετά τον Γ’ ΠΠ.
Το ευκολώτερο ν’ απαντηθεί, είναι το δεύτερο.
. . . . . . . . . . .
Ως γνωστόν, οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι γίνονται πρωτευόντως γιά να ξαναμοιραστεί η πίττα καί γιά να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος της (εκάστοτε, κατά εποχή) τραπεζικής ληστείας του πλούτου των λαών· τα εθνικά θέματα των συμμετεχόντων έρχονται μετά, καί συνήθως χρησιμοποιούνται ως «φύλλο συκής», γιά φτηνή δικαιολογία στον λαουτζίκο που σκοτώνεται. Αυτά έγιναν καί στον Α’ ΠΠ, καί στον Β’. (Κι εννοείται, κάπου στα παρασκήνια έδρασαν τα τραπεζικά μαγαζιά των Ρότσιλντ καί άλλων παρεμφερών.)
Ως ιστορικό παράδειγμα γιά το τί έγινε μετά από (τον Β’) ΠΠ, υπάρχει σ’ εμάς το προηγούμενο της «μεγάλης μας φίλης»… που το 1945, με το «έτσι γουστάρω» δεν απέδωσε σε κανέναν τις προπολεμικές του καταθέσεις· ενώι ο κοσμάκης μόλις είχε βγεί από την φοβερή περιπέτεια της Κατοχής, καί προσδοκούσε να μπαλώσει όπως-όπως τη ζωή του, περιμένοντας στην ουρά (έξω απ’ τα υποκαταστήματα της «μεγάλης» καί τα ρέστα) με τα προπολεμικά βιβλιάρια καταθέσεων.
Τότε, όμως, οι εποχές ήταν διαφορετικές. Όλες οι συναλλαγές ήσαν χειρόγραφες, ακόμη υπήρχε το ισοδύναμο του χρήματος σε χρυσό, ο κόσμος -ελπίζοντας σε καλύτερους καιρούς- άρχισε πάλι να παράγει πλούτο (καί καταθέσεις), καί σιγά-σιγά επανήλθε μιά κάποια ισορροπία. Έτσι, οι τράπεζες (ακόμη μία φορά ατιμώρητες…) απλώς λήστεψαν τις προπολεμικές καταθέσεις του κόσμου.
Βέβαια, υπήρχε κι ένα -χμ- μικρό προβληματάκι: ο χρυσός της Ελλάδας είχε «απαλλοτριωθεί» το 1941 απ’ την αγγλίτσα, δεν μας δόθηκε πίσω το 1944 (με την «Απελευθέρωση»)… κι ακόμη μέχρι σήμερα εκεί βρίσκεται. («Επισήμως», στα σεντούκια της αγγλίτσας, παναπεί – «ανεπισήμως», ού μήν καί στο Φόρτ Νόξ, ή ποιός ξέρει πού αλλού.) Που σημαίνει, ότι το (το νέο μεταπολεμικό, αλλά καί το προπολεμικό, που θα το παρουσιάζανε ως απαίτηση οι καταθέτες) εγχώριο νόμισμα -η δραχμή μας, δηλαδή-, ήταν απλό χαρτί, διότι δεν είχε αντίκρυσμα σε χρυσό. Αλλά, πού να τολμήσουν να το πούν αυτό δημοσίως!
Ωστόσο, τις καταθέσεις έπρεπε με κάποιον τρόπο (ακόμη καί τυπώνοντας χαρτονομίσματα-«φωτοτυπίες») να τις επιστρέψουν στους αιτούντες δικαιούχους τους, κι όχι να τις φάνε γιά πρωϊνό. (Αν μή τι άλλο, γιά να κινηθεί πάλι το «υγιές» χρήμα, καί να ξαναπαραχθεί εθνικός πλούτος.) Έστω, αν επικαλούνταν ζόρια, να μην αποδώσουν τους τόκους τρισήμιση ετών. Αλλά όχι να τα φάνε όλα!
Δηλαδή, η επί της ουσίας πτώχευση της «μεγάλης» καί τα ρέστα, έγινε γιά πλιάτσικο των καταθέσεων.
[Πτώχευση; Ναί. Όταν μία τράπεζα δεν έχει να δώσει τα χρήματα των καταθέσεων, τί είναι; Πλούσια; Ή, μήπως, λειτουργεί σωστά;]
. . . . . . . . . . .
Το πρώτο ερώτημα, τώρα, δηλαδή το πού αποσκοπεί η μαζική πτώχευση τραπεζών πρίν τον επερχόμενο Γ’ ΠΠ (ακριβώς η σημερινή περίπτωση της Ελλάδας καί των άλλων Δυτικών κρατών), έχει κι αυτό τις απαντήσεις του.
Εκτός απ’ όσες αναφέραμε παραπάνω («Μεγάλη Επανεκκίνηση», κτλ), υφίσταται ακόμη μία: ένας λαός τελείως άφραγκος, είναι εν τέλει ένας λαός πλήρως πειθήνιος.
Διότι:
Είτε -μετά από ξαφνική φτώχεια- θα δοκιμάσει (με τυφλή ορμή κι απερισκεψία) να τα κάνει όλα ώπα! «εδώ καί τώρα»…
[…Δεν γράφω τη λέξη «επανάσταση», διότι οι επαναστάσεις απαιτούν όπλα καί διάφορα άλλα «εργαλεία» – πράγματα, που σε μαζική κλίμακα βρίσκονται μόνο με χρήμα, καί μόνο ύστερα από καλώς οργανωμένο σχέδιο…]
…με αποτέλεσμα «αυτοί», που απ’ αιώνων ξέρουν τα κόλπα (βλέπε καί Πορδόκολλα, εκεί που μιλάνε γιά το πλήθος «εξαπολυμένων» ανέργων ανά τας οδούς των πόλεων της Ευρώπης), να βάλουν τους ενόπλους τους πραιτωριανούς (έμψυχους, ή ρομποτικούς) να τον μακελέψουν…
…με τελικό αποτέλεσμα ο λαουτζίκος να σκύψει το κεφάλι καί να υποταχθεί δέκα φορές χειρότερα από πρίν.
Είτε θα πειστεί αμέσως (κι ακόμη μία φορά τελείως βλακωδώς – βλέπε εγχώριες προεκλογικές περιόδους) με τις υποσχέσεις των κρατούντων παλιανθρώπων, καί θα σκύψει πάλι το κεφάλι στην μανδάμ Εξουσία – στηριζόμενος στην μεγαλοψυχία ( ; ) των κρατούντων, ώστε αυτοί να του παρέξουν (ωσάν επίγειοι θεούληδες) ένα ωραίο μέλλον – λες καί το δίνουν στον λαό από δική τους ιδιοκτησία!
[Κι όσο γιά το θλιβερό παρόν, να ελπίζει ο λαουτζίκος σ’ ένα πιάτο σούπας συσσιτίου, με αντάλλαγμα την υποταγή του.]
Όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, άλλως τε.
Καί στις δύο περιπτώσεις, ένας τέτοιος λαός θα παραμείνει (επί της ουσίας) αμέτοχος στις εξελίξεις, αρνούμενος να δεί ποιές καλές προοπτικές έχει, αρνούμενος στρουθοκαμηλικώς να πάρει την τύχη του στα χέρια του (χάνοντας μιά ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ιστορική ευκαιρία), καί τελείως υποταγμένος στη μοίρα του…
…που θα του την υπαγορεύουν ακόμη μία φορά«αυτοί». Εις το διηνεκές.
[Υπ’ όψιν, σήμερα υπάρχουν καί τα πυρηνικά όπλα, που -αν χρησιμοποιηθούν- δεν θ’ αφήσουν ούτε ρουθούνι ζωντανό. Οπότε, δεν έχει καί πολύ νόημα να σχεδιαστούν πτωχεύσεις τραπεζών γιά μετά τον Γ’ ΠΠ.]
. . . . . . . . . . .
Τώρα, βέβαια, προκύπτει το άκρως σημαντικό ερώτημα:
Καλά, οι τράπεζες μπορούν (με τις ευχές μας! 🙂 ) όχι απλά να φαληρίσουν, αλλά να πάνε τελείως στον αγύριστο. Εμείς, όμως, τί κάνουμε;
Εμείς όλοι, πρώτον (εκτιμώ ότι πρέπει) ν’ αναμένουμε πτώχευση καί των εγχωρίων τραπεζών (όλων!) μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. (Συνδυάστε καί με την -υπό συζήτηση- υποτιθέμενη ημερομηνία προκηρύξεως των προσεχών εγχωρίων εκλογών.) Καί δεύτερον, υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να κανονίσουμε την πορεία μας.
Εάν μέν έχετε καταθέσεις, φροντίστε να τις αξιοποιήσετε (αγοράζοντας χρήσιμα πράγματα καί τρόφιμα μακράς διαρκείας). Δεν έχετε πολλά χρονικά περιθώρια, καί δεν θα ξαναβρήτε τέτοια ευκαιρία!
Εάν, πάλι, δεν έχετε μπαγιόκο στην άκρη, φροντίστε από τώρα, εγκαίρως, να μάθετε πώς να ζήτε χωρίς χρήμα.
Καί στη μία περίπτωση, καί στην άλλη, τους μακρυνούς κεραυνούς τους ακούσατε.Φροντίστε να βρήτε καταφύγιο (ή, έστω, μιά ομπρέλλα), ΠΡΙΝ η θύελλα φτάσει καταδώ.
Συγκεκριμένα, κάποιοι ακόμη συν-Έλληνες άρχισαν να καταλαβαίνουν τη φάμπρικα των «προφητειών», που διαδίδονται σαν φωτιά σε ξερόχορτα στο Ελληνόφωνο κομμάτι του Διαδικτύου.
Το σχετικό βίντεο της «Αγωγής» (που μου έδωσε την αφορμή της συγγραφής του παρόντος) το ανέδειξε ο Διηνέκης (εδώ), αλλά το αναρτούμε κι εμείς:
. . . . . . . . . . .
Σωστές οι επισημάνσεις! Πλήν όμως, δεν αρκεί να λες ότι οι «προφητείες» είναι ύποπτες (απόλυτα σωστό). Πρέπει καί να εντοπίσεις τη φιδοφωλιά, απ’ όπου εκπέμπονται. Καί να την εξουδετερώσεις!
[Πώς να την εξουδετερώσεις; Με λογικά επιχειρήματα. Καί -το βαρύ πυροβολικό- με γνώση της Ιστορίας!
Τώρα, βέβαια, να προτάξεις (προκειμένου να τον συνεφέρεις) λογικά επιχειρήματα σ’ έναν λαό, που επιμένει να παραμυθιάζεται καί να ΜΗΝ λογικεύεται… εντάξει, δεν συνεχίζω. Μή με βρίζετε, όμως, ως ανεδαφικόν καλαμοκαβαλλημένον· την καλή προπάθεια την έκανα καί την κάνω.]
Ειλικρινά, θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου να περιμένω πλήρη ανάλυση από ανθρώπους, που μόλις έκαναν το πρώτο βήμα στο θέμα. Συνεπώς, αναλαμβάνει η αφεντιά μου να σας πεί δυό λογάκια επ’ αυτού.
. . . . . . . . . . .
Κατ’ αρχήν, ξεκαθαρίζουμε ποιές προφητείες είναι γνήσιες (καί οφείλουμε να τις πάρουμε σοβαρώς υπ’ όψιν μας) : αυτές είναι όσες ειπώθηκαν / εγράφησαν σε εποχές, που δεν υπήρχαν ούτε ως υποψία οι «Μεγάλες Δυνάμεις» (αλλά καί κάποιες …μικρότερες) των τελευταίων αιώνων – με την εξαίρεση των όσων είπε ο άγιος Παΐσιος, συν μερικοί ακόμη όντως χαρισματικοί «νεοάγιοι» της εποχής μας (αν μου επιτρέπεται ο όρος).
Αλλά, προσέξτε! Μόνον όσες προφητείες είναι επιβεβαιωμένες, από πλείονες του ενός αξιόπιστους αυτόπτες καί αυτήκοους μάρτυρες! Διότι πχ στον έρμο τον Παΐσιο (εξ ονόματός του, δηλαδή) φορτώσανε τα διάφορα λαμόγια κι ένα σωρό ανυπόστατες «προφητείες», που δεν τις είπε ποτέ.
Ξεκαθαρίζουμε, τώρα, καί ποιές «προφητείες» είναι γιά πέταμα επί τήι εμφανίσει: όσες ξεκινάνε με …προεξαγγελτική παράθεση (πώς το δουλεύω το φιλολογικό, έ; 🙂 ). Παναπεί: «- Ο γνωστός ενός κουμπάρου του κουνιάδου μου, άκουσε κάποτε από κάποιον γέροντα…», κτλ κτλ κτλ. Αυτές, κατ’ ευθείαν στα σκουπίδια.
Να μας πεί, μονάχα, ο γνωστός του κουμπάρου (κτλ κτλ κτλ) αυτός ο «γέρων» (ο οποίος πάντα είναι …σεμνός, καί δεν θέλει ν’ ακουστεί το όνομά του) τί βαθμό έχει στην «υπερεσία» που δουλεύει. Να ξέρουμε πώς να τον προσφωνήσουμε, ώστε να μή φανούμε αγενείς. «Κύριε λοχαγέ», ή «κύριε συνταγματάρχα»; (Ή σκέτο «πράκτορα»; )
Ρέ, άει στα τσακίδια!…
[Εδώ ακριβώς χρειάζεται να ρίξω μήνυμα σε Παλιούρα καί Μάρκο ντέΣάντ, ώστε να σας περιλάβουν αμφότεροι …στερεοφωνικώς, παλιολαμόγια κουμπάροι καί κουνιάδοι καί «γεροντάδες»!!!]
. . . . . . . . . . .
β. Ιστορική αναφορά
Αναφέρω (ιστορικώς καί χρονολογικώς) τις κυριώτερες λαμογίστικες «προφητείες» κατά εποχές – όσο έχω ερευνήσει το θέμα. (Η έρευνά μου συνεχίζεται μέν, αλλά σας δίνω μιά έτοιμη εισαγωγή γιά να ψάξετε κι εσείς.)
. . . . . . . . . . .
i. 1770 – Ορλωφικά
Απ’ όσο έχω μελετήσει το θέμα, δεν διαφαίνεται παρουσία «προφητειών» στην επανάσταση του 1770· αλλοιώς, θα είχαν ενσωματωθεί αυτές στην λαϊκή παράδοση, ως κοινό κτήμα (όπως καί σήμερα). Πιό πολύ φαίνεται πως δούλεψε προπαγάνδα, παρά «προφητείες». Ωστόσο, η αφέλεια των τότε επαναστατημένων ραγιάδων έφτασε να κάνει τραγούδι τις ψεύτικες αυτές ελπίδες:
Ώσπου να ‘ρθεί ο Μόσκοβος, να φέρει το σεφέρι ( = στρατό – δες πχ εδώ)!
Βέβαια, ο Μόσκοβος ουδέποτε κάνει άστοχες καί άκαιρες κινήσεις, ούτε φέρνει σεφέρια σε αποτρελλαμένους· αλλά, άντε να το πείς αυτό στους (μπαϊλντισμένους από τη σκλαβιά) εξεγερμένους ραγιάδες!… Πάντως, αυτές οι φρούδες ελπίδες, ότι τάχαμου θα έρθει το Ξανφόν Γκιένος να μας απελευθερώσει, προέρχονται 1000% από κάποιους κύκλους εντός της Ρωσσίας.
Δεν εννοώ σύσσωμη την ηγεσία της συγκεκριμένης χώρας· διότι, απ’ όσο έχω αναλύσει τη συλλογική συμπεριφορά των Ρώσσων, τέτοιου είδους βρωμιές δεν κάνουν. (Τουλάχιστον, δεν τις κάνουν στον βαθμό, που τις κάνουν οι Αγγλοσάξωνες.) Το (όχι εντελώς σίγουρο, όμως – γιά μένα) συμπέρασμα είναι ότι μάλλον έδρασαν κάποιοι ιουδαϊκοί κύκλοι εντός Ρωσσίας, διότι υπάρχει ισχυρή φημολογία πως οι αδελφοί Ορλώφ ήσαν περιτετμημένοι. (Δυστυχώς, δεν ζή η ακόρεστη σεξομανής Γερμανίδα Αικατερίνη, που …πήρε παραμάζωμα πολλούς ευγενείς της τότε εποχής, να μας το επιβεβαιώσει! lol!!!)
Το αποτέλεσμα ήταν πως ο τότε σουλτάνος εξεμάνη, καί παραλίγο οι Έλληνες να μην υπήρχαμε σήμερα ως έθνος.
Οι Ορλώφ, όμως, δεν έδρασαν μόνοι. Συνεταιράκι τους ήταν κι ένα λαμόγιο, ονόματι Παπάζωλης, ή Παπαζώλης, ή Παπάζογλου. («Παπατζής» θα ήταν πιό ταιριαστό.) Αυτός γέμισε ψέμματα τους ραγιάδες, γιά να εξεγερθούν. Κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, την κοπάνησε στους Ρώσσους. (Τί πρωτότυπο γιά τα λαμόγια, να καταφεύγουν γιά προστασία στ’ αφεντικά τους!…)
Συγκρατήστε το γεγονός ότι οι «προφητείες» (αλλά καί η προπαγάνδα) χρειάζονται καί άτομα, γιά να διαδοθούν: πονηρούς (καί χαρτζηλικωμένους) παραμυθατζήδες καί λαμόγια, ή αφελείς καί βλάκες.
Βέβαια, σήμερα με το Διαδίκτυο η ανάγκη γιά πράκτορες σχεδόν εκμηδενίζεται, διότι τη διάδοση εσφαλμένων καί υπόπτων αντιλήψεων την αναλαμβάνουν -με αυτόματο τρόπο- τα προγράμματα των υπολογιστών· τα δέ υπόλοιπα (την άκριτη αποδοχή των ψεμμάτων, δηλαδή), τα αναλαμβάνει η περιρρέουσα αιώνια βλακεία του λαού μας.
. . . . . . . . . . .
ii. «Αγαθάγγελος» καί Παπουλάκος
Ο (Χριστόφορος) Παπουλάκος ήταν ένας αγράμματος φουστανελλοφόρος χωρικός, ο οποίος αργότερα εκάρη μοναχός. (Καί σήμερα έχει αγιοκαταχθεί.) Αυτός, ως μοναχός, εκήρυττε την αντίθεση στους δυτικούς θεσμούς (πχ Βαυαροκρατία) καί τα δυτικά έθιμα (πχ ενδυμασία δυτικού τύπου), περιτρέχοντας όλη την Πελοπόννησο. Ωστόσο, επειδή έλεγε πολλά καί εναντίον του -ξένου- βασιλικού ζεύγους (Όθωνα / Αμαλίας), στο τέλος τον μπουζούριασαν καί τον εξόρισαν.
Η Γουΐκι, όμως παραλείπει (τόσο εδώ, όσο κι εδώ) ν’ αναφέρει ότι ο Παπουλάκος χρησιμοποιούσε στα κηρύγματά του καί τις λεγόμενες «Προφητείες του Αγαθαγγέλου» (σκαναρισμένο πλήρες πρωτότυπο κείμενο εδώ), με τις οποίες έδινε ελπίδες στους ακροατές του ότι νά, τώρα, όπου νά ‘ναι, επίκειται να πάρουμε καί τημΜπόλιν!
Λοιπόν, το κακό δεν είναι ότι ο Παπουλάκος ήταν όντως -καί αναμφισβητήτως- πατριώτης· ούτε το ότι την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως την οραματιζόταν τότε μέχρι καί ο Όθων. (Ναί! Γι’ αυτό τον εξόρισαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις», γιά να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα.)
Ούτε το ότι ο Παπουλάκος ήταν αγράμματος.
Ούτε το ότι μέχρι καί ο Ρήγας Φερραίος (ως λέγεται) έβαλε χέρι στο κείμενο, γιά να κολακέψει τον Μέγα Ναπολέοντα καί να δώσει (κι αυτός) ελπίδες στους υπόδουλους Έλληνες.
Αλλά, το κακό βρίσκεται στο ότι αυτό το κείμενο είναι πλαστό.
. . . . . . . . . . .
Ποιός το έγραψε, τότε, καί γιατί;
Λένε (χωρίς να είναι σίγουρο) πως το έγραψε κάποιος ιερωμένος Θεόκλητος Πολυειδής, αποδίδοντάς το σε κάποιον (ανύπαρκτο) ιερομόναχο Αγαθάγγελο, που έζησε κάπου το 1279. Καί πράγματι, η γλώσσα του κειμένου δεν είναι η γλώσσα του 1279. (Μιά ματιά στον Πτωχοπρόδρομο, αρκεί γιά να διαπιστώσουμε την ασυμφωνία.)
Εάν, τώρα, διαβάσουμε το σύντομο άρθρο της Γουΐκι, βλέπουμε πως ο ΘΠ υπήρξε εκπρόσωπος του (Ελληνικού) Διαφωτισμού… πιθανώτατα μασώνος καί άνθρωπος των Δυτικών. Ωστόσο, παραβλέποντας αυτό (που μπορεί καί να μήν ίσχυε), βλέπουμε άλλα δύο δεδομένα, που βγάζουν μάτι:
Το πρώτο, πως ο «Αγαθάγγελος» γράφτηκε κάπου το 1750.
Χμ… Είκοσι χρόνια πρίν τα Ορλωφικά! (Δεν θα πέφταμε πολύ έξω, αν λέγαμε …19… το 1751, δηλαδή.)
Καί τί μας νοιάζει αυτό;
Εάν ρίξουμε μιά ματιά στην Ιστορία, θα δούμε ότι πάλι καμιά 25αριά χρόνια πρό της κηρύξεως των Σταυροφοριών (1095), είχε ιδρυθεί στην Καμπανία της Γαλλίας …καμπαλιστική σχολή!!!!! Γι’ αυτό μας νοιάζει.
[Αν, όπως αναφέρει η Ιστορία, η καμπαλιστική σχολή ιδρύθηκε το 1070, τότε υποψιάζομαι πως …καθυστέρησε η σύνοδος του Κλερμόν Φερράν, που κήρυξε την έναρξη των Σταυροφοριών το 1095!
Πλάκα-πλάκα, ακριβώς επτά αιώνες μετά το 1070+19 = 1089, έγινε η Γαλλική Επανάσταση – στα 1789. Είπαμε, «αυτοί» έχουν μανία με τις τελετουργίες καί τις επετείους σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.]
Βλέπετε ότι οι κρατούντες έχουν συγκεκριμένον τρόπο δράσεως: πρώτα η διάδοση της ιδεολογίας, καί μετά η εφαρμογή της από τα πλήθη των κάφρων, που σπεύδουν να την υιοθετήσουν! Στην περίπτωσή μας, δηλαδή, συμπεραίνουμε πως κανένας Ορλώφ δεν έδρασε αυθορμήτως εκείνη τη στιγμή, καί κανενός Παπάζωλη οι ψευτιές δεν προκάλεσαν αυθόρμητη εξέγερση των Ελλήνων μέσα σε λίγους μήνες, από τότε που ειπώθηκαν.
Η προεργασία (γιά τον παραλίγο οριστικό χαμό μας, ως έθνος) είχε γίνει από πρίν.
Το δεύτερο δεδομένο έχει πάλι να κάνει με τη γλωσσολογική ανάλυση του «Αγαθαγγέλου».
Όχι μόνο δεν είναι του 1279 κείμενο, αλλά δεν είναι ούτε Ελληνικό του 1750! (Ποιός «ιερωμένος ΘΠ», καί θρίχες κατσαρές;!)
Τότε, τί είναι;
Μετάφραση από την Αγγλική… από «σκαρωμένο» κείμενο των «Ελληνιστών» της Οξφόρδης. Αυτό είναι. Αρκεί λίγη «αντίστροφη μηχανική» (εν προκειμένωι, «αντιμετάφραση» προς το πρωτότυπο), γιά να δείς ότι είναι γραμμένο κατ’ αρχήν σε Αγγλική «καθαρεύουσα» (Σαιξπηρική μορφή της γλώσσας), καί μετά μεταφρασμένο αδεξίως σε -ας πούμε- Ελληνική λόγια γλώσσα της εποχής του 1750… αλλά, ταυτόχρονα, που να μπορούν να την καταλαβαίνουν οι αγράμματοι ραγιάδες.
[Δεν θ’ αναπτύξω εδώ το πώς αλληλεπιδρά το μυαλό μας με μιά ξένη γλώσσα, όταν θέλουμε να εκφραστούμε σ’ αυτήν -καί δή, με συγκεκριμένο τρόπο-, όσο καλά καί να τη γνωρίζουμε.
Πάντως, το γενικό σχήμα γιά τους περισσότερους είναι: φτιάχνουμε το σκαρίφημα του κειμένου μας στη δική μας, καί μετά μεταφράζουμε προσεκτικά. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις!… στις οποίες δεν συγκαταλέγονται οι προφεσσόροι της Οξφόρδης του 1750. Βλέπετε, κάθε γλώσσα συμπεριλαμβάνει κι άλλα κολπάκια καί στολίδια, πλήν του λεξικού της· άρα, ουδόλως αρκεί η μετάφραση καί η τήρηση του ύφους.
Ωστόσο, όταν απευθύνεσαι σε αγράμματους φουστανελλοφόρους, δεν υπάρχει περίπτωση να σε μυριστούν – καί τη γλυτώνεις.]
. . . . . . . . . . .
Καί γιατί Οξφόρδη, παρακαλώ; Γιατί στην …Βοϊδοπερασιά; (Μην απορείτε, είναι η μετάφραση του τοπωνυμίου στη δική μας γλώσσα. Όθεν, το αστείο που λέγεται ότι: «- Αυτός τελείωσε τη …βοϊδοσχολή!», δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως τόσο αστείο, πλέον! 🙂 )
Διότι, πρώτον, την Οξφόρδη την ίδρυσαν τα σεσημασμένα φιλαράκια μας, οι Ναΐτες. Οι οποίοι ανέλαβαν (με επιτυχία) καί το μεταφραστικό έργο γιά τα χειρόγραφα των Βενιαμιτών, που βρήκαν στις ανασκαφές τους στα Ιεροσόλυμα. Όθεν, δικαίως καβάτζωσαν καί τις φιλολογικές σπουδές.
Να μας πούν, μονάχα, οι σημερινοί Οξφορδαίοι, πού βρήκαν τα αρχαιοελληνικά κείμενα των «στερεοτύπων» εκδόσεών τους, που χρησιμοποιούν οι φιλόλογοι της καριέρας! Μάλλον, ακόμη καλύτερα… ν’ αναρωτηθούν οι ίδιοι οι εγχώριοι φιλόλογοι, πού βρέθηκαν αυτά τα κείμενα. Διότι, φοβάμαι πως κανείς τους δεν έχει αναρωτηθεί.
Καί δεύτερον, η αγγλίτσα εκείνες τις εποχές ήταν αυτοκρατορία. Συνεπώς, είχε τα σχέδιά της να βγάλει απ’ τη μέση τόσο την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο καί τους Ρώσσους – με ενεργούμενα καί επικρουστήρες της μπαρούτης εμάς, τα αιώνια θύματα (καί βλήματα).
Θα με ρωτήσει κάποιος: γιατί να το κάνει, μιά που με τα πλοία της έφτανε μέχρι Ινδία καί Κίνα, διεξήγαγε επικερδές εμπόριο, καί γενικώς ήταν θαλασσοκράτειρα; (Αν καί το Σουέζ δεν είχε διανοιχθεί ακόμη.) Η απάντηση είναι πως την ενδιέφερε καί η χερσαία διαδρομή Ανατολής-Δύσης· ο περίφημος (καί τότε, καί παλιότερα, καί σήμερα) Δρόμος του Μεταξιού.
Καταλάβατε, τώρα;
. . . . . . . . . . .
iii-1. Περίοδος 1900-1920
Αυτή η εικοσαετία είναι όντως μία αναγέννηση της νέας Ελλάδας, καί η υλοποίηση πολλών από τα εθνικά μας όνειρα.
Εδώ, ας δείξουμε πρώτα πάλι την κατάσταση: η αγγλίτσα ήθελε να τελειώνει μία καί καλή με την τουρκίτσα, ταυτοχρόνως διαλύοντας τα όποια όνειρα γιά επέκταση προς Ανατολάς της γερμανίτσας.
Στα πλαίσια αυτά, ήθελε (καί βρήκε) πρόθυμους συμπαραστάτες καί συμμάχους πάλι εμάς, που είχαμε πάρει φόρα μετά τη σφαλιάρα του 1897. Καί, παρά τη σφαλιάρα που φάγανε τα αγγλίτσικα σχέδια στην Καλλίπολη (το 1915-16), φαινόταν πως γενικώς η κατάσταση όδευε όπως ελπίζαμε αμφότεροι. (Μετά, βέβαια, άλλαξαν τα βιολιά.)
Ακόμη, η αλήθεια είναι πως τότε είχαμε πολλούς τέκτονες στην Ελλάδα, διότι οι άρρενες απόγονοι των «καλών οικογενειών» της εποχής ήταν (από μόδα) αγγλόφιλοι, κοσμοπολίτες (με νεότητες γλεντημένες στα Παρίσια, με μπανιστήρια στα επί σκηνής χορευτικά ξεβρακώματα της Μάτας Χάρι, καί τα ρέστα), και τέκτονες. Αλλά καί πατριώταροι. (Δεν μπορείς να πείς ότι πχ ο Παύλος Μελάς, ή ο ναύαρχος Κουντουριώτης δεν ήταν πατριώτες! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει!)
Συνεπώς, οι ιδέες… η προπαγάνδα, ουσιαστικώς, της αγγλίτσας, διαδιδόταν εύκολα.
Όμως, επειδή ένα σοβαρό κράτος (όπως η αγγλίτσα) έχει καί σοβαρές «υπερεσίες», καί πάντα σχεδιάζει εκ των προτέρων, πάλι παρενέβη καί μας φλόμωσε (συμπεραίνω κυρίως μέσωι εγχωρίων τεκτόνων) στις «προφητείες»…
…οι οποίες συνέκλιναν στο ότι υπήρχε κάποιος «ξανθός ρήγας», που θα έμπαινε μπροστά (ως πολέμαρχος, να ‘ούμ’), καί θα μας …έσωζε. (Κι αυτός!)
Βέβαια, οι αφελείς συμπατριώτες μας της εποχής αυτό το ερμήνευαν είτε ως νεκρανάσταση του Μεγαλέξανδρου (αν καί δεν έπαιξε πολύ αυτή η ερμηνεία), είτε ως νεκρανάσταση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, είτε ως «φωτογράφηση» του δικού μας τότε βασιλιά· αλλά τα λαμόγια καθιστούσαν μάλλον σαφές ότι επρόκειτο γιά τον βασιλιά της αγγλίτσας, κατά Μπάκινγχαμ μεριά…
…από τον οποίο το 1922 πήραμε τ’ @@ του.
. . . . . . . . . . .
Δεν σκοπεύω να σκαλίσω τις υπάρχουσες ψηφιακές βιβλιοθήκες, γιά να βρω εφημερίδες, βιβλία, ή φυλλάδες της εποχής, ώστε να σας δείξω τί κυκλοφορούσε από τέτοιες «προφητο»-ιστορίες στις αρχές του 20ου αιώνα στη χώρα μας. Πάντως τα πράγματα έγιναν ακριβώς έτσι. Καί τότε «προφητείες», καί τότε κανείς δεν ρωτούσε το πόθεν!
Καί, δυστυχώς, σε τίποτε δεν άλλαξε η ευπιστία του λαού μας από τότε.
. . . . . . . . . . .
iii-2. 1900-1920 – ο «Εξαδάκτυλος»
Ώ, ρέ, μάνα μου, πανεθνικό δούλεμα που φάγαμε μ’ αυτόν τον «Εξαδάκτυλο»!…
Οι αφελείς νόμιζαν καί νομίζουν πως πρόκειται (α) γιά «ρήγα» (βασιλιά, παναπεί), που (β) έχει έξι δάχτυλα στα ποδάρια του!… μή υποψιαζόμενοι πως τέτοια σωματική ανωμαλία προέρχεται από ενδογαμίες…με σχεδόν 100% πιθανότητα να υπάρχει ταυτοχρόνως καί ψυχονοητική ανωμαλία στη γκλάβα του λεγάμενου. (Η Φύση ΔΕΝ αστειεύεται.)
Άρα, πού πά’ ρέ Καραμήτρο με ηγέτη ελαττωματικόν; Ά;
[Αλλά, όπως είπαμε, ελάχιστοι συν-Έλληνες σκέφτονται τέτοια πράγματα. Ελάχιστοι συν-Έλληνες σκέφτονται γενικώς… γι’ αυτό μας πήρε καί μας σήκωσε.]
Όμως, επειδή είδαμε τον βρώμικο ρόλο της …βοϊδοσχολής με τον «Αγαθάγγελο», υποψιάζομαι εντόνως πως αυτή τη φορά ξανάβαλε τα …έξι δαχτυλάκια της, καί μας πέταξε στα μούτρα πως πρόκειται γιά ποίημα με έξι δακτύλους – μόνο που δεν το πήραμε χαμπάρι αυτό, εδώ κι εκατό χρόνια τώρα.
Βλέπετε, ο δάκτυλος είναι -επίσης καί- ποιητικό μέτρο (καί αρχαίο, καί νέο) : τάτατα τάτατα τάτατα. Χρησιμοποιείται, δέ, κατά κόρον στα Ομηρικά Έπη:
άνδραμοι έννεπε Μούσαπο λύτροπον
…τέσσερεις δάκτυλοι στη σειρά, στην αρχή της Οδύσσειας! (Ως παράδειγμα.)
Βέβαια, το να σας μιλήσω γιά τα ποιητικά (καί ταυτοχρόνως μουσικά) μέτρα, είναι ολόκληρη ιστορία, καί δεν προτίθεμαι να το πράξω. Αλλά, με λίγο ψάξιμο θα βρήτε αρκετά παραδείγματα, τόσο στ’ αρχαία Ελληνικά, όσο καί σε σημερινά ποιήματα καί τραγούδια.
[Καί μή σας ξεγελάσει η έλλειψη της τελικής συλλαβής, σε μερικά. Αυτή «νοείται» -στο κεφάλι μας- περίπου σαν ηχώ, κι η συγκεκριμένη έλλειψη είναι από τα αγαπημένα κόλπα των ποιητάδων. Δες πχ τη συνέχεια της Οδύσσειας μετά τους πρώτους τέσσερεις δακτύλους:
όςμαλα πόλ-λα (τάτατα τάτα𛰜 – λείπει βραχεία συλλαβή στο τέλος)
Όπως επίσης το κόλπο η τελευταία συλλαβή του δακτύλου να βρίσκεται ως πρώτη στην αμέσως επόμενη σειρά του ποιήματος.
Είπαμε, ολόκληρη ιστορία!
Μπερδεγουέη, στη μουσική παίζει πολύ ο δάκτυλος -καί δή, σε presto– στο τουμπελέκι: μπόμτιντι μπόμτιντι μπόμτιντι.]
Επίσης, η ίδια μετρική ισχύει απάνω-κάτω καί γιά τις ξένες γλώσσες, ιδίως τις Ευρωπαϊκές.
. . . . . . . . . . .
‘Ντάξ’ όλ’ αυτά, αλλά το θέμα μας είναι να βρεθεί ποίημα με έξι δακτύλους… που να λέει / υπονοεί όσα λένε οι (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) «προφητείες» (απελευθέρωση Πόλης, καί τα ρέστα). Καί, άπαξ καί το βρούμε, τ’ αποκαλύψαμε το μυστικό!
Αν είναι μονάχα έξι, αυτό σημαίνει πως είτε πρόκειται γιά επίγραμμα (συνήθως σε μνημείο νεκρών ηρώων) :
τάτατα τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα τάτατα
Είτε ποίημα σε μορφή χάϊ-κού (τρείς στροφές με περιεκτικό νόημα – καί τα υπόλοιπα τα αναδημιουργεί η φαντασία μας) :
τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα
Πώς είπατε; δεν έχει η Ελληνική ποίηση μορφές χάϊ-κού;
Σοβαρά;
Ώ Τριάς, Θεέ μου,
Πατήρ, Υιός, καί Πνεύμα,
Ελέησον τον κόσμον!
Αναθεωρήστε!
Το θέμα είναι, πως δεν μπορώ να ψάχνω όοοολη την Ελληνική καί την Αγγλική Γραμματεία, να δώ τί στην ευχή εννοούσαν οι …βοϊδοσχολαίοι! (Αν πρόκειται γιά εξαδακτυλικό ποίημα, όπως υποθέσαμε.) Καί, δυστυχώς, ούτε πάει το μυαλό μου σε κάποιο γνωστό (καί σύντομο – ήτοι: επίγραμμα / χάϊ κού) στιχούργημα με θεματολογία «ρήγα», που θα ηγηθεί των Ελλήνων, κτλ κτλ. Όθεν, αν βρεί κάποιος αναγνώστης κάτι σχετικό, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος να μας το υποδείξει!
. . . . . . . . . . .
iv. Οι Ψίψιλον
Δεν αναπτύσσω το θέμα, διότι αγριεύω.
Αν καί η όλη παραμυθολογία των Ψίψιλον (γιά την οποία ο αρχιπροωθητής της απειλούσε μέχρι καί με …μηνύσεις στα δικαστήρια όποιον αντέγραφε αυτές τις μαλακίες – κι έβγαζε δικά του σχετικά παραμυθοβιβλία) δεν ανήκει στις γιαλαντζή προφητείες, ωστόσο έδρασε ακριβώς σαν αυτές καί είχε ακριβώς την ίδια αποδοχή. Συνεπώς, οφείλουμε να τη συμπεριλάβουμε τιμητικώς στη σκατολίστα μας.
Το μόνο που θα πω, είναι πως μας νάρκωσε γιά τα καλά επί 40 χρόνια – καί, φαίνεται, όχι μονάχα εμάς, αλλά καί όσους είχαν αναλάβει ένα κομμάτι της ηγεσίας της έρμης αυτής χώρας. Νά, ως παράδειγμα, οι φρεγάτες που έχουμε είναι μισού αιώνα πλέον, καί δεν έχουν ανανεωθεί – διότι κανείς απ’ τους κρατούντες δεν ενδιαφέρθηκε ν’ ανανεωθούν. Προφανώς, καί το ΓΕΝ περίμενε τους Ψίψιλον να επέμβουν· οπότε, σου λέει, τί να ξοδευόμαστε, τώρα! 🙂
Επίσης (καί ως κατά κάποιον τρόπο συμπλήρωμα των «προφητειών», που καίνε τα μυαλά των αγραμμάτων καί των χαζών), η Ψιψιλονο-λογία έκαψε τα μυαλά του πιό ξύπνιου τμήματος της νεολαίας, αυτού δηλαδή που δεν αποβλακώνεται ούτε με ποδόσφαιρο, ούτε με ναρκωτικά, ούτε με κόμματα, αλλά επιμένει να ψάχνει την αλήθεια μακριά από τα καθεστωτικά παραμύθια. Ακόμη καί σήμερα ακούω σοβαρούς ανθρώπους να ισχυρίζονται πως έχουμε «Ανδρομέδιους αδελφούς μας», που «θα μας σώσουν».
[Στη σειρά κι οι Ανδρομέδιοι, παρακαλώ. Προηγούνται άλλοι …σωτήρες!]
Τέλος, έδρασε καί ως κοινωνικό ψυχονοητικό πείραμα ευρείας εφαρμογής, βολιδοσκοπώντας / μετρώντας τη συλλογική συμπεριφορά του Έλληνα, κι ανοίγοντας τον δρόμο γιά την επανεπέλαση των σημερινών γιαλαντζή «προφητειών»… ώστε ν’ αποχαζέψουμε εντελώς.
Πώς είπατε; Δεν ήταν σχεδιασμένα αυτά τα δηλητηριώδη Ψιψιλονο-παραμύθια σε τίποτε μυστικά γραφεία;
Καλά… ό,τι πείς εσύ!…
Αν εκτιμάτε έστω καί στο ελάχιστο τη γνωμάρα μου, η παραμυθολογία των Ψίψιλον βρωμάει «υπερεσίες» των ηπαπάρα, αλλά κυρίως Μπίλντερμπεργκ καί τσιράκια τύπου Σβάμπ. (Ναί, καί πρό 40ετίας δρούσε, κι έκανε τα ίδια. Δεν έχετε δεί τις φωτογραφίες του/της με εγχώριους πρώθυ – τον Παπανδρέου, φερ’ ειπείν; ) Δεν θα σας αναλύσω το σκεπτικό μου,
[…διότι ξεμακραίνουμε πολύ – άντε, όμως, βοήθεια: (α) αυτά τα παραμυθάκια κατά 90% τα έβγαλαν στην κυκλοφορία νεο-Άτλαντες -όθεν καί η αναφορά μου στις «λέσχες»-, καί (β) ξεκινάμε από τον «Πόλεμο των Κόσμων», καί συνεχίζουμε ψάχνοντας γιά το ίδιο παραμυθολογικό σενάριο της τρομερής απειλής / συν τελικώς του σωτήρα «από μηχανής θεού»… δες καί σημερινές μπαρούφες της ειδησεογραφίας με κατάρριψη «ufo’s»]
πάντως κατά ‘κεί που σας υπέδειξα ψάχνουμε τους ενόχους.
. . . . . . . . . . .
v. Βατάτζης
Ψυχονοητικό πείραμα των ημερών μας. Που αποδεικνύει: (α) πόσο εύκολα ξεχνάμε ως λαός (αλήθεια, τί απέγιναν, ώ προφητολάγνοι, ο «Εξαδάκτυλος» κι ο Παλαιολόγος; δέεεεν θα μας σώσουν πιά αυτοί; παραιτήθηκαν; ), καί (β) πόσο ανιστόρητα τούβλα επιμένουμε να είμαστε.
Ο Βατάτζης μπορεί μέν να είχε τρομερές στρατιωτικές επιτυχίες, μπορεί να είχε όραμα γιά ανασύσταση της αυτοκρατορίας σε σωστές βάσεις, μπορεί σήμερα να έχει αγιοκαταταχθεί, αλλά είναι γεγονός πως στις τελευταίες μέρες του έπασχε από επιληψία. Λοιπόν, ειλικρινά: αυτόν θέλετε ν’ αναστηθεί εκ νεκρών καί να μπεί ηγέτης μας; Αν πήτε «ναί», οκέϋ… αλλά, θ’ αναλάβετε καί τις ευθύνες γιά τις όποιες τυχόν αρνητικές συνέπειες!…
Αυτές οι ιστορίες, τώρα, με τον «αναστηθησόμενον» Βατάτζη καί το σπαθί του, που βγαίνει απ’ τη θήκη σ’γά-σ’γά, έχουν προέλευση τις «υπερεσίες» της …τουρκιγιέ, με βοήθεια από λιγάκι πιό …μεσανατολικά. (Διότι οι τουρκαλάδες από μόνοι τους την ψυχολογική ανάλυση -καί δή, του Έλληνα- δεν την «έχουν».)
Ειδικά η αφήγηση που κυκλοφορεί, ότι Έλληνας αξιωματικός μπήκε «ινκόγκνιτο» στην τουρκίτσα, με παρέα αντίστοιχον Τούρκο, καί πήγαν κι είδαν το σπαθί του Βατάτζη κτλ κτλ,
είτε είναι μπούρδα ολκής (διότι όλο καί κάποιοι θα τους έπαιρναν χαμπάρι – καί μετά, με τα στρατοδικεία, ούτε ψύλλος στον κόρφο τους!…),
είτε ισχύει· αλλά, τότε, τόσο ο ένας, όσο κι ο άλλος, είναι τέκτονες. (Μόνον σε τέτοια περίπτωση δεν φοβούνται την τιμωρία, καί μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους.)
Καί στις δύο περιπτώσεις, δεν γίνεται δεκτή η ιστορία αυτή. Είτε ως ψέμμα, είτε ως αφήγηση ατόμου (των στοών, αλλά καί μή), που παρατάει θέση ύψιστης ευθύνης καί κάνει κολλεγιές με τον εχθρό. (Άρα, δυνάμει προδότη.)
Ο Βατάτζης ήδη άφησε το ιστορικό του στίγμα ενώπιον των αιώνων της Ιστορίας. Αφήστε τον, λοιπόν, στην ησυχία του, καί κοιτάξτε εσείς να κάνετε άλλο τόσο αξιόλογα έργα, σαν αυτόν.
. . . . . . . . . . .
vi. Επανεπέλαση ψευδών «προφητικών» μύθων
Στις μέρες μας…
…κι ενώι έρχεται με βήμα ταχύ ο Γ’ ΠΠ…
…κι ενώι, ακόμη κι αν δεν ξεκινήσει η πλήρως ένοπλη φάση του Γ’ ΠΠ, επελαύνει ο θάνατος, που σπέρνουν οι «μαύροι» (διατροφική καταστροφή, γιά …να σωθεί το κλίμα!!!!!)…
…στο Ελλάντα πυκνώνει ο παραλογισμός.
Σχεδόν οι πάντες πουλάνε τρέλλα, θράσος, ύβρεις… αλλά, δυστυχώς, έχουν βρεί πρόθυμους «αγοραστές». Σε κάθε τομέα. Θες πολιτική; θες θρησκεία; θες οικονομία; θες δικαιοσύνη; Παντού!
Στα πλαίσια της αγάπης μας γιά την πατρίδα, λοιπόν, αλλά καί στην παραδοσιακώς ανεπιφύλακτη αποδοχή του λαού μας γιά την Ορθοδοξία, βρίσκονται διάφοροι πονηροί καί ξεσαλώνουν εις βάρος μας με διασπορά «προφητειών». Όθεν, έχουμε τόσο μιά βροχηδόν επανάληψη των κλασικών μοτίβων («αναστηθησόμενος», «ξανθός ρήγας», «θα πάρουμε τημΜπόλιν», «το Ξανφόν Γκιένος»), όσο καί νεοφανείς ανοησίες – κυρίως εκφοβιστικές, γιά λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, κτλ.
[«- Ποιά ‘κτλ’, ρέ Εργοδότη; Δεν σου φτάνουν τα προηγούμενα;»
Έ,πώς;! Φτάνουν καί παραφτάνουν! Αλλά, πολύ φοβάμαι πως θα βγούν καί προφητείες …γιά την Εφορία! lol!!!]
Ο μέσος ταλαιπωρημένος σημερινός Έλλην δεν προλαβαίνει να φιλτράρει τη νοητική βρωμιά που τον λούζει· δεν προλαβαίνει καλά-καλά να ενημερωθεί, καί τού ‘ρχεται καί η επόμενη κεραμίδα κατακέφαλα. Βλέπεις, δεν είναι μονάχα τα πρακτοράκια (καί οσονούπω καί η Τεχνητή Νοημοσύνη) που αλωνίζουν το Ελληνόφωνο Διαδίκτυο με «προφητείες», έχουμε καί μή «προφητικές» πηγές διασποράς ψευδών, κυρίως απ’ έξω. (Τα εγχώρια λαμόγια δεν είναι τόσο καλοί ψεύτες.)
«- Το κλίμα καταστρέφεται!», «- Αν δεν κάνετε εμβόλιο, θα σας πέσουν τα μαλλιά, τα δόντια, καί -αλοίμονο!- θα μαραθεί καί θα πέσει καί το πουλί σας!», «- Οι αγελάδες κλάνουν!», «- Τα σκουλήκια είναι μεζές αξιοζήλευτος!»… (Κι αναρωτιέμαι, αν μιλούσαν οι μυίγες, τί θα μας υποδείκνυαν να φάμε ως λιχουδιά! Καρα-lol!!!) «- Μας την πέσανε οι εξωγήϊνοι!» (Τί μας λέτε; σοβαρά; Θα παραπονεθούμε στους Ανδρομέδιους!) Κι άλλα πολλά παρόμοια, ών ούκ έστι τέλος.
Δεν τελειώνει η νοητική ζαλούρα του Έλληνα από τέτοιον καθημερινό βομβαρδισμό, αλλά τα «καλά» ουδεμία «προφητεία» μας τα είπε – κι αναρωτιέμαι γιατί.
. . . . . . . . . . .
Επίλογος – τα ωραία!
Τα ωραία, που θά ‘θελα όσο τίποτε να τ’ ακούσω από πραγματικούς προφήτες, είναι το να καρφώσουμε τα μάτια καί την καρδιά του δράκου με το κοντάρι του Άη-Γιώργη.
Δώστε βάση!
Συγκεκριμένα, πρέπει να στηθεί οριστικώς η Ελληνική Σημαία σε:
Άγκυρα / Χαττούσα (ναί, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο).
Τότε, καί μόνον τότε θα έχει επέλθει το τέλος τόσο του Ελληνο-Τρωϊκού πολέμου, όσο καί του Ελληνο-Ατλαντικού. Καί το τέλος της καταστροφής του μυαλού του Έλληνα, είτε από γιαλαντζή «προφητείες», είτε από άλλης μορφής νοητικά δηλητήρια.
ΤΕΛΟΣ
. . . . . . . . . . .
Υγ 1: Πλάκα θά ‘χει, να βγούν οι Οξφορδαίοι με τον «Εξαδάκτυλο» …προφήτες από σπόντα!!!
Βλέπετε, τώρα τελευταία έχουν σκάσει μύτη διάφορες εικόνες καί φωτογραφίες, φτιαγμένες από Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι οποίες διακρίνονται από τις φυσικές, επειδή οι απεικονιζόμενοι άνθρωποι έχουν …έξι δάχτυλα σε κάθε χέρι!!! (Δες εδώ αντιπαραδείγματα κακοτεχνίας της ΤΝ στα ανθρώπινα χέρια.)
Τελικά, το Μάτριξ αποδεικνύεται πως διαθέτει καί χιούμορ!
Υγ 2: Στο πύρ της επανεπελάσεως των ανοησιών καί των ψευδοπροφητών, έριξαν βενζίνη τόσο οι πρόσφατες δημόσιες εμφανίσεις της οικογένειας του Κοκού (στην κηδεία του τελευταίου), όσο καί οι Ρώσσοι. (Ναί!)
Αυτούς τους τελευταίους τους συμφέρει να μη σταθούμε στη μέση, όσο θα τσακώνονται με τους Δυτικούς – διότι θα έχουν ένα εμπόδιο παραπάνω ν’ αντιμετωπίσουν. Άρα, τους συμφέρει ν’ αποβλακωθούμε καί ν’ αδρανήσουμε, περιμένοντας την «από μηχανής» βοήθεια· έστω, γιά όσο διαρκέσει ο Γ’ ΠΠ.
(1)Γιά την όποια αστική καί ποινική ευθύνη των άρθρων είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι οι αρθρογράφοι – καί την αντίστοιχη ευθύνη των σχολίων οι σχολιαστές.
Μ’ άλλα λόγια, κανείς δεν μας όρισε κηδεμόνες κανενός, ούτε όρισε κηδεμόνες γιά εμάς. (Το ξεκαθαρίζουμε καί με μή νομική ορολογία, επειδή υπάρχουν ηλίθια καί κακόβουλα άτομα. Ή φέροντα συνδυασμό ηλιθιότητας καί κακοβουλίας.)
(2) Τα ίδια περί ευθυνών ισχύουν καί γιά τα παράγωγα έργα των αναρτήσεων, δηλαδή copy-paste των κειμένων μας σε άλλα ιστολόγια, με ξένες προσθήκες κειμένου ή/καί εικόνων.
Αν προσβληθεί κανείς από αναδημοσιεύσεις κειμένων μας αλλού, δεν αναλαμβάνουμε ευθύνες, που δεν μας ανήκουν.
(3) Δεν θα δημοσιεύονται σχόλια, που κρίνουμε πως ξεφεύγουν από τα όρια. Κι αν δεν τα καταλάβουμε αμέσως, θα τα σβήνουμε αργότερα – το συντομώτερο δυνατόν.
(4)Παρακαλούνται οι σχολιαστές (καί γενικώς οι αναγνώστες) να μή μας ανακατεύουν στους καυγάδες τους. Αν θέλουμε να τσακωθούμε με κάποιον, μπορούμε καί μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε βοηθούς.
ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ 2
Η επικοινωνία θα γίνεται μόνον διά μέσου της Γραμματέως μας. Καί θα κάνετε υπομονή γιά τυχόν απαντήσεις!
Δεν είμαστε πιτσιρικάδες, δεν μας περισσεύει ο ελεύθερος χρόνος, δεν πληρωνόμαστε γι’ αυτό που κάνουμε εδώ, δεν υποχρεωνόμαστε κάν να το κάνουμε.
ΕργΔημΈργ 
Πρόσφατα σχόλια