ΝανοΤεχνολογία. (Όχι τα νανογιλέκα του Σπυραδώνιδος. Η κανονική νανοτεχνολογία.)
Και το κόμμα του κουκλοχαιρετάκια.
Έ, ωραία, καί πώς συνδυάζονται αυτά;
. . . . . . . . . . .
Κοιτάχτε…
Είχα την τιμή στη ζωή μου να γνωρίσω μερικές από τις εξυπνότερες Ελληνίδες. Οι κατά καιρούς υποδείξεις των οποίων, σε συνδυασμό με όσα κατεβάζει η κούτρα μου, βγάλαν …λαγούς.
Η πιό πρόσφατη βοήθεια, λοιπόν, λέει:
«- Κι αν τα εμβόλια βάλανε μέσα μας νανοδέκτες, που μπορεί να μας αλλοιώνουν τη θέληση; Μήπως αυτό εξηγεί το ποσοστό που πήρε η Nουδού;»
Έμεινα κάγκελο.
. . . . . . . . . . .
Γνωρίζω άριστα τις κλασικές, «εγκόσμιες» εξηγήσεις του φαινομένου· καί μπορώ να σας τις πω, πρίν τις πούν τα καθ’ ύλην αρμόδια άτομα. 🙂
«- Καθαρή πολιτική ανάλυση: η Νουδού έχει έναν πυρήνα 15% οπαδών ‘μπετόν’, που δεν φεύγουν με τίποτε, βρέξει-χιονίσει. Βάλε κι ένα ακόμη 5% ‘τρομαγμένων’ απ’ το Αλεκσάκι αναποφάσιστων, που σκέφτονται με όρους δεκαετίας 1980 («να βγεί ισχυρή κυβέρνηση», κτλ) καί ψήφισαν Νουδού, νά πώς βγαίνει το περίπου 20% επί του συνόλου των εκλογέων, που πήρε ο κουκλοχαιρετάκιας!» (Φωτεινή)
«- Σύνδρομο Στοκχόλμης!» (Ψυχολόγοι, κι όσοι μάθανε πέντε πράγματα Ψυχολογίας απ’ τα Ιντερνέτια.)
«- Ραγιάδες, τρωκτικά του δημοσίου χρήματος, πληρωμένοι απ’ το παπαδαριό, καί νοθεία!» (Μάρκο ντέ Σάντ)
«- Δεν κέρδισε ο κουκλοχαιρετάκιας, απλά έχασε ο Σύριζα, διότι 4 χρόνια ήταν πεθαμένος. Δεν έκανε αντιπολίτευση!» (Διάφοροι, ανά τα Ιντερνέτια.)
«- Δαιμονική επιρροή, διότι ο ίδιος δεν είναι απλά δαιμονοκαβαλλημένος, αλλά δαίμονας! Είδες ποτέ να έχει σημαντικά εμπόδια στη ζωή του;» (Συμφωνώ με την άποψη αυτή, σε ποσοστό πάνω από 80%.)
Ωστόσο…
…Κι αν ισχύει ο επηρεασμός συνειδήσεων με τα σκατά της νανοτεχνολογίας, που κατάπιε όλη η Ελλάδα;
Τί γίνεται τότε, έ;
. . . . . . . . . . .
Ακόμη καί στην περίπτωση που ισχύει, δεν σας λέω ότι είναι ο κύριος παράγων. Ούτε ο καθοριστικός παράγων. Ούτε, έστω, ένας σημαντικός παράγων του επηρεασμού της ψήφου, προς κατεύθυνση που δεν έπρεπε. Ούτε, ακόμη-ακόμη, ένας δευτερεύων πειραματικός παράγων.
Όμως, λάβετε υπ’ όψιν σας δύο τινά:
Ότι «αυτοί» στοχεύουν όχι απλά στον εκβιασμό / εξαναγκασμό του ευρέως πληθυσμού σε σκλαβιά (με πτώχευση / εξαθλίωση / πείνα, κι άλλα τέτοια όμορφα), αλλά στην πλήρη εξάλειψη της ελεύθερης θέλησής του.
Η οποία επιτυγχάνεται μόνον με τεχνολογία, όχι με ψυχολογική καί πολιτική / κοινωνική καταπίεση.
[Κάτι έχουμε πεί εδώ γιά τους επιστήμονες της «Γαλάζιας Αδελφότητας». Θυμάστε; Όπως καί γιά το ότι βαδίζουμε ξανά ολοταχώς στα βήματα της τότε Ατλαντίδας προς το Σκότος.]
Καί ότι…
…Αλήθεια, θυμάστε τα ανά την Ελλάδα (πρό κοροϊδοϊού) πάμπολλα περιστατικά γυναικών, που αυτοκτόνησαν πέφτοντας από μπαλκόνια χωρίς εμφανή λόγο; (Βάλτε τα ψαχτήρια με χρονικό περιορισμό από πχ 5ετία πρίν έως πχ 3ετία πρίν, καί θα βρήτε τις σχετικές ειδήσεις.)
. . . . . . . . . . .
Η τεχνολογία προχωράει συνεχώς, τρέχοντας – κι όχι πάντα με καλό σκοπό. (Να μη σου πω ότι ο καλός σκοπός είναι πλεόν σπάνιος!)
Επίσης, όση τεχνολογία βγαίνει στο εμπόριο καί γίνεται προσιτή σ’ εμάς, δεν σημαίνει πως είναι η μοναδική διαθέσιμη. Υπάρχει καί η μυστική τεχνολογία των στρατιωτικών / οπλικών εργαστηρίων, η οποία βρίσκεται δεκαετίες μπροστά από την εμπορική. Λοιπόν, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι λεβέντες αυτοί ήδη: (α) έχουν χαρτογραφήσει πλήρως το γονιδίωμα, (β) έχουν χαρτογραφήσει εν μέρει τα εγκεφαλικά κέντρα, (γ) αλλά, γιά όσα έχουν ψάξει, γνωρίζουν άριστα καί τί επηρεάζουν, καί από τί επηρεάζονται.
Γιά παράδειγμα, αναρωτηθήτε από πότε γνωρίζουν ότι η επίφυση είναι η έδρα της συνείδησης!… καί βγάλτε το συμπέρασμα μέχρι πού (μπορεί να) έχουν φτάσει σήμερα από τέτοιες γνώσεις.
Επομένως, γιατί να μην ισχύει ότι μπορούν να επηρεάσουν μέχρι καί την ψήφο μας, με επίδραση συχνοτήτων επάνω στους νανοδέκτες που κατάπιαμε;
. . . . . . . . . . .
Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι απόλυτα ελέγξιμος. Ώστε: ή να επιβεβαιωθεί, ή ν’ απορριφθεί ως φαντασιοπληξία. Καί -ευτυχώς!- να μή μείνει σε επίπεδο σαχλοκουβέντας αντιπαραθέσεων χωρίς νόημα.
Πώς;
Θα μπορούσε να φανεί καθαρά, αν άνοιγε το αρχείο του ΑΜΚΑ (το οποίο έχει καταγεγραμμένους τους εμβολιασμούς, αλλά καί τα ανεμβολίαστα άτομα), καθώς κι αν ταυτόχρονα όλοι λέγανε ειλικρινά τί ψηφίσανε. Κάνοντας τον συσχετισμό με καθαρά επιστημονική μεθοδολογία, τα Μαθηματικά θα δείχνανε «ακτινογραφία» τί (δεν; ) συνέβη.
Ωστόσο, ούτε το αρχείο του ΑΜΚΑ το ανοίγει το γκουβέρνο (ούτε κάν σε φορείς, όπως η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία!), με το πρόσχημα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων (ναί!… όταν δείχναμε τις βεβαιώσεις εμβολιασμού στο κάθε γκαρσόνι, τότε τα προσωπικά δεδομένα δεν έπρεπε να προτατευτούν!…), ούτε η ψήφος φανερώνεται. Άρα, δεν είναι εφικτός ο έλεγχος – ο πρέπων έλεγχος, στο σύνολο του πληθυσμού.
Θα μπορούσε, όμως, να γίνει έλεγχος σε μικροκλίμακα: να ρωτήσουμε φίλους καί γνωστούς γιά το τί ψήφισαν, καί δήθεν τυχαία να γυρίσουμε την κουβέντα καί στα εμβόλια που κάνανε. Βέβαια, χρειάζεται ένα καλό δείγμα με πάνω από πχ δύο χιλιάδες (2,000) άτομα, συν άφθονος ελεύθερος χρόνος γιά ψάξιμο. Αλλά δεν γνωρίζω, ίσως εκεί έξω κάποιοι αναγνώστες να μπορούν να το προχωρήσουν αυτό το «κοινωνικό πείραμα», καί να μας πούν τ’ αποτελέσματά του.
. . . . . . . . . . .
Από τη μεριά μου, ελπίζω κι εύχομαι να μην ισχύει.
Αλλοιώς, θα χρειαστεί έτερος συνδυασμός των γραμμάτων του τίτλου του παρόντος:
Απαντώντας στον Απλό ανώνυμο σχολιαστή, καί επετειακώς γιά τις 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων από τους «φίλους» καί «συμμάχους» μας εξ Ανατολών:
(Στα σχόλια, θα χανότανε.)
. . . . . . . . . . .
Το συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή το γιατί ο Βενιζέλος αγνόησε τους ενόπλους Ποντίους καί δεν τους ενέταξε στον στρατό μας κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, είναι όντως σοβαρώτατο. Αλλά, απορώ γιατί οι παντοειδείς γραφιάδες των ΜΜΕ (συμβατικών, ή ηλεκτρονικών) το αντιμετωπίζουν ακόμη με τόση επιπολαιότητα – αν κι έχουν διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία μέσα στον 21ο αιώνα γιά το τί έγινε ακριβώς.
Ειλικρινά εκπλήσσομαι, διότι (διαβάζοντας επί χρόνια επετειακές αναφορές γιά την 19η Μαΐου) διαπίστωσα πως μέχρι καί οι εκπρόσωποι των Ποντιακών συλλόγων το αγνοούν.
Τί έγινε, όμως;
Συγκεκριμένα, το 2009 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» ότι άνοιξαν απόρρητα έγγραφα του Φόρεϊν Όφφις του 1919. (Αλήθεια, το 2009 δεν διάβαζε κανείς εφημερίδες, ή δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα σημαντικά θέματα από τα ασήμαντα; )
[Είναι γνωστό ότι η αγγλίτσα δίνει στη δημοσιότητα αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα των αρχείων της, κάθε 30, 60, 90 χρόνια, ανάλογα με τη σοβαρότητα που έχουν. Μερικά, βέβαια, όπως πχ τα πρακτικά της -μετά το Ναυαρίνο- κεκλεισμένων των θυρών δίκης του Κόδρινγκτων στο Ναυτοδικείο, ή τα της δολοφονίας Καποδίστρια, ή τα πρακτικά της έρευνας γιά τη βύθιση του «Βρεττανικού» έξω απ’ την Κέα, τα κρατάει άκρως απόρρητα διά παντός, καί δεν τα δίνει ποτέ.]
Ένα από τα δημοσιευμένα έγγραφα, λοιπόν, είναι μία επιστολή (του 1919) που δέχθηκε ο Βενιζέλος από κάποιον ανθυπογραμματέα του Φόρεϊν Όφφις, ο οποίος του έλεγε στα ίσα να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει το Ποντιακό Αντάρτικο ως διαπραγματευτικό ατού, ή όπως αλλοιώς.
Να μην τολμήσει!!!!
Ο Βενιζέλος, αντικειμενικώς μπορεί να κατηγορηθεί γιά πολλά· αλλά όχι γι’ αυτό, δηλαδή το ότι γύρισε την πλάτη στους Ποντίους, με τον έτοιμο στρατό τους!
Το φαντάζεστε, πόσο προτεκτοράτο είμαστε;
Ο Βενιζέλος, κακός, στραβός, ο,τιδήποτε, ήταν πρωθυπουργός κράτους. (Καί ποιού κράτους;!) Εσύ, ρέ γραφειοκρατικό σκουλήκι της αγγλίτσας, τί είσαι καί μιλάς κατ’ αυτόν τον τρόπο με τόσο θράσος, γιά εθνικά θέματα Ελλήνων;
Εκπρόσωπος των νταβατζήδων της Ελλάδας, θα μου πείς… Γι’ αυτό κι ο Βενιζέλος κατάπιε την απειλή καί την προσβολή, καί δεν έβγαλε άχνα.
Απ’ την άλλη, κι ακριβώς την ίδια εποχή, ο «βαρύμαγκας» ο Γύπαρης έκατσε σούζα στην τηλεφωνική εντολή της πρεσβείας της αγγλίτσας, που ο εκπρόσωπός της (επ)έβλεπε από μακριά αν οι αλήτες του θα εκτελούσαν τον Δραγούμη (γιά να συνεχιστεί καί να ενταθεί ο εθνικός διχασμός), καί μέχρι τα γεράματά του εψεύδετο ότι του τηλεφώνησε καί του έδωσε την εντολή αυτή άλλο πρόσωπο… (Ο γέρο-Μπενάκης, δηλαδή. Ο οποίος, αν ήθελε να φάει τον Δραγούμη, είχε από παλιότερα άλλες ευκαιρίες κι άλλους τρόπους να το κάνει.) Πού να τολμήσει να το πεί στα ίσα, με ποιόν μιλούσε στο τηλέφωνο!
Προτεκτοράτο, λέμε.
Θυμηθήτε το αυτό αύριο, που θα πάτε να ψηφίσετε.
. . . . . . . . . . .
Όχι μόνον η μνήμη όλων των αδικοχαμένων Ελλήνων είναι αιωνία,…
…αλλά τα εδάφη μας της Ανατολής θα τα ξαναπάρουμε!
Όσο ο κοσμάκης ασχολείται με τις προεκλογικές υποσχέσεις ηλιθίων καί παλιανθρώπων, έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε μιά άσκηση απλής λογικής.
. . . . . . . . . . .
Όλοι βλέπουμε (ελπίζω, δηλαδή…) το πού πάνε τα πράγματα μ’ εμάς καί την Τουρκία, «ceteris paribus» (εάν όλα τα υπόλοιπα παραμείνουν όπως είναι – παναπεί, να διατηρηθούν οι τρέχουσες ψευδεπίγραφες «ειρήνη» καί «τάξη»). Εξηγούμαι:
Ήδη ο εχώριος πωλητικός κόσμος μας το λέει κατάμουτρα, ότι με τους Τουρκαλάδες πρέπει «να τα βρούμε»…. εννοώντας όχι να (ξανα)βρούμε εμείς τις πατρίδες που -προσωρινά- χάσαμε στη Μικρά Ασία, αλλά να δώσουμε στους Τούρκους ένα μεγάλο κομμάτι του Αιγαίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται – από αλιεύματα, έως έδαφος νησιών ΜΑΣ, καί φυσικά υπέδαφος (πετρέλαια / αέρια / ορυκτά). Διότι, λέει, οι Τουρκαλάδες «έχουν δικαιώματα» στο Αιγαίο, μιά που οι δυτικές ακτές τους βρέχονται απ’ αυτό.
Κανείς, όμως, δεν λέει:
ότι τα δικαιώματα κάθε κράτους περιορίζονται μέσα στα σύνορά του, όχι έξω απ’ αυτά,
(…’ντάξ’… άμα τό ‘λεγαν αυτό, θά ‘πρεπε να κράξουν καί τους ηπαπαραίους! Έχουν μιά δικαιολογία καλούτσικη…)
καί ότι καθόλου δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε οικονομική καί εδαφική κυριαρχία σε οποιονδήποτε, αν δεν του τή χρωστάμε. Οι διεθνείς σχέσεις ΔΕΝ ορίζονται με κριτήριο τη …φιλευσπλαχνία!!!
Χρωστάς, μόνον άμα χάσεις σε πόλεμο, ειδικά πόλεμο που τον ξεκίνησες εσύ. Ειδικώτερα, που τον ξεκίνησες αδίκως. Μόνον τότε υποχρεούσαι σε δόσιμο.
Συνεπώς, ήδη από την αρχή, οι συζητήσεις γιά να δώσουμε στην Τουρκία έδαφος / υπέδαφος, ξεκινάνε με παραλογισμό.
Αλλά, οι πωλητικοί επιμένουν να μας ζαλίζουν τον έρωτα στις τηλεοράσεις, με την ΠΑΡΑΛΟΓΗ αξίωση «να τα βρούμε» με την τουρκίτσα.
. . . . . . . . . . .
Δυστυχώς, όμως, κι ενώι οι περισσότεροι καταλαβαίνουν:
πως αυτά τα «να τα βρούμε» είναι καραμπινάτες μαλακίες,
καί πως αυτές οι μαλακίες δεν είναι ιδέα των εγχωρίων πωλητικάντηδων, αλλά ισχυρών ξένων,
τί κάνουν;
Τα εξής απαράδεκτα:
Αδρανούν, καί δεν το σκέφτονται κάν. Σά να μήν τους αφορά το θέμα. (Ρέ νησιώτες, εκεί στο ανατολικό Αιγαίο, εσάς αφορούν πρώτα αυτά τα «ναταευρήματα». Σκοπεύετε να ρίξετε κανένα φτύσιμο σε κανέναν πωλητικό, ή απλά η ζωή συνεχίζεται; Δεν σας άκουσα να μιλάτε.)
Ακόμη χειρότερα, μερικοί σηκώνουν ψηλά τους ώμους, καί λένε: «- Δεμπανα δώσουμε κάμποσο Αιγαίο; καί τί έγινε; Μπάς καί σταματήσουν να μας πρήζουν τ’ @@ οι τουρκαλάδες…»
Τρίς χειρότερα, οι περισσότεροι ετοιμάζονται να ψηφίσουν πωλητικούς καί κόμματα, που …«θα τα βρούν» με την τουρκίτσα.
Καί, τετράκις χειρότερα, υπάρχουν καί οι …πιστοποιημένοι ραγιάδες καί ραγιαδόφρονες!… Αυτοί, που ονειρεύονται «φαναριωτισμούς» καί συνομοσπονδίες με την τουρκίτσα, ή σκέτη επαναφορά της Οθωμανοκρατίας – καί τους εαυτούς τους σε ευνοημένες θέσεις μέσα στο ντοβλέτι: από γιουσουφάκια, έως προύχοντες. Κι η Ελλάδα να πάει να.
[Ναί, πολύ μεγάλη ανάγκη σας είχαν οι τουρκαλάδες εσάς τους τελευταίους, ώστε να μοιραστούν μ’ εσάς την εξουσία τους! Ξού, ρέ ζώα!!!
Ακόμη κι αν αλλαξοπιστήσετε, πάλι θα είσαστε δίποδα βήτα διαλογής. Διότι κι οι Κούρδοι είναι καί μουσλίμια, καί ορίτζιναλ υπήκοοι τουρκίτσας. Αλλά…
Μονάχα θα σας πηδάνε οι τουρκαλάδες, καί πολύ θα σας είναι.
Καί καλά θα σας κάνουν.]
. . . . . . . . . . .
Αν ρωτήσεις, τώρα τον πολύ κοσμάκη, γιατί νομίζει ότι θα ησυχάσουν τα πράγματα με την παραχώρηση ενός μέρους του Αιγαίου στην τουρκίτσα, θα σου απαντήσει κάτι σαν:
«- Τα έχουν ήδη κανονισμένα οι ηπαπαραίοι. Γνωρίζουμε ότι θα μας ρίξουν στη μοιρασιά, αλλά να ησυχάσουμε επιτέλους!»
Καί, όντως, η μοιρασιά του Αιγαίου έχει αρχίσει να υλοποιείται τουλάχιστον από το 1975, όταν καί «ατύπως» δόθηκε εντολή να σταματήσουμε τις καταρρίψεις αεροπλάνων της Τούρκ Χαβά Κουβεττλερί. (Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουμε καταρρίψει κανένα.)
Καί, όντως, η «εντολή» των «Μεγάλων Δυνάμεων» για κάτι χειρότερο απ’ την παραχώρηση του Αιγαίου, δηλαδή το να υποχωρήσει η εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας στα σύνορα των Τεμπών (ή, χειρότερα, του Δομοκού), δηλαδή να σβηστεί καί ν’ αναστραφεί η εποποιΐα του 1912-1919, είναι ιστορία που χρονολογείται από το 1915 περίπου.
Όμως, εδώ προκύπτουν κάποια τρομερά ερωτήματα. Που, όμως, θα τα έθετε ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος, αλλά όχι ο υπνωτισμένος νεοελληνάκος (που χειροκροτάει «αρχηγούς»).
. . . . . . . . . . .
Ερώτημα πρώτο:
Γιατί δεν διαβάζεις Ιστορία,υπνωτισμένε νεοελληνάκο;
Ως γνωστόν, το 1942 ο «κύριος» Άντονυ Ήντεν πρότεινε στους τουρκαλάδες τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου ως δώρο, αν έβγαιναν στον πόλεμο μαζί με την αγγλίτσα, εναντίον της γερμανίτσας.
Ως λιγώτερο γνωστόν, την ιδέα αυτή την έβαλε στην κεφάλα του Ήντεν ο Μουστάκιας. (Όχι πως δεν θά ‘θελαν, ή δεν θα μπορούσαν καί οι Άγγλοι από μόνοι τους να σκεφτούν τέτοια πράγματα.) Βέβαια, όταν ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς αμέσως μεταπολεμικά είδε ότι οι Άγγλοι σκόπευαν να κλείσουν τον διάδρομο του ανατολικού Αιγαίου (βάζοντας χέρι στα Δωδεκάνησα), αφ’ ενός έστειλε καί καναδυό πολεμικά πλοία στην περιοχή, αφ’ ετέρου υπέγραψε -ως μή ώφειλε- την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
[Ως μή ώφειλε, διότι δεν έπεφτε σε κανέναν λόγος, άρα ούτε καί σ’ αυτόν. Η διαφορά προς επίλυσιν ήταν καθαρά διμερής: Ελλάδας – ηττημένης Ιταλίας.]
Οι Τούρκοι, όμως, ευτυχώς (γιά μας) απέρριψαν την πρόταση, διότι: (α) δεν θα τα χαλούσαν τόσο εύκολα με τα παλιά τους φιλαράκια, τους Γερμανούς των «σιδηροδρόμων της Βαγδάτης«, (β) διέβλεψαν (ορθώς) ότι η Γερμανία θα ήταν η ουσιαστική νικήτρια του Β’ ΠΠ, με υπέρ αυτών (οικονομικές καί άλλες) συνέπειες αυτού του γεγονότος, τουλάχιστον γιά μισόν αιώνα στο μέλλον, καί (γ) πιθανώτατα περίμεναν μεγαλύτερο μπαχτσίσι. (Πάγια τακτική τους, άλλως τε.)
Απ’ την άλλη, οι Γερμαναράδες (ήδη κατακτητές της Ελλάδας) τά ‘μαθαν αυτά, λύσσαξαν, καί …ενίσχυσαν τις φρουρές τους στο ανατολικό Αιγαίο!!!
[Εδώ ακριβώς παίζει καί το θρυλούμενο «σχέδιο Αλέξανδρος», δηλαδή να τα βρούμε με τους Γερμαναράδες μέσα στο 1941, καί πρίν τα πράγματα αγριέψουν μεταξύ μας· καί, με τη βοηθειά τους, να επανακτήσουμε την Ιωνία ΜΑΣ. Δυστυχώς, δεν περπάτησε τελικά.
Ά, ρέ Τσολάκογλου, στερνή σου γνώση να την είχες πρώτα!… Δεν τον άκουσες τον μητροπολίτη Ιωαννίνων, να σε ορκίσει πρωθυπουργό πρίν τη συνθηκολόγηση! Αλλοιώς θα ήταν τα πράγματα μετά.
Πώς να σε / μας σεβαστούν οι Γερμανοί, μετά; διότι, άλλο ο δοτός πρωθυπουργός, άλλο ο ορκισμένος από τον Ελληνικό Λαό. Κι άλλο να συνθηκολογεί πρωθυπουργός, κι άλλο ο επικεφαλής αξιωματικός του πεδίου μάχης…]
. . . . . . . . . . .
Ερωτημάτων δεύτερο πακέτο:
Μερικοί, που κάπως διάβασαν καί κουτσοέμαθαν κάποιες φάσεις της Ιστορίας μας απ’ τα Ιντερνέτια, λένε:
«- Ναί, τα ξέρουμε αυτά, καί το ίδιο κάνουν τώρα καί οι Αμερικάνοι, γιά να δελεάσουν την Τουρκία!»
Όμως, γιατί να τη δελεάσουν την Τουρκία (να μείνει στο Δυτικό «στρατόπεδο»), καί μάλιστα με πράγματα που ΔΕΝ τους ανήκουν; (Άμα θέλουν χουβαρνταλίκια με την τουρκίτσα, γιατί δεν της χαρίζουν πχ το Τέξας; Νά ‘τα καί τα πετρέλαια!)
Δεν ξέρουν / δεν βλέπουν ότι η Τουρκία:
έχει ήδη διαλέξει στρατόπεδο,
είναι άπληστη,
δεν είναι της εμπιστοσύνης,
θα τους χορεύει στο ταψί, όποτε της δοθεί ευκαιρία,
είναι ασταθής (καί κάθε άλλο, παρά «περιφερειακή υπερδύναμη»), καθ’ ό πολυφυλετική καί πολυθρησκευτική; (Το Κουρδιστάν, γιατί το …κουρδίζουν τόσα χρόνια οι ηπαπαραίοι, άλλως τε; )
Τα ξέρουν, καί τα βλέπουν. Αλλά, επιμένουν. Καί όχι, δεν είναι (μόνον) ντουβάρια γκάνγκστερζ, που δεν ξέρουν / δεν έχουν ανάγκη από διπλωματία κι ευγένειες. Έχουν τον σκοπό τους.
Το γιατί ακριβώς τα κάνουν αυτά οι ηπαπαραίοι (κι όχι ακριβώς αυτοί – αλλά οι Χάζαροι, που τους καβαλλήσανε), υπνωτισμένε νεοελληνάκο, θα σου το πω στο τέλος.
. . . . . . . . . . .
Ερώτημα τρίτο:
Αφού ήδη η Ελλάδα είναι προτεκτοράτο των ηπαπαραίων (από το 1947), γιατί δεν συζητάνε μονάχα μ’ εμάς γιά το Αιγαίο (κι εντάξει, εν γνώσει μας ότι θα μας ρίξουν αγρίως στη μοιρασιά), κι ανακατεύουν καί την τουρκίτσα;
Γιατί δεν παίρνουν νταβατζηλίκι ένα 99% των πετρελαίων / αερίων του Αιγαίου, καί να τελειώνουν όλα; Αφού μπορούν, κι αφού τώρα από τέτοια έχουμε το μηδέν (0) τοις εκατό, μιά που δεν γίνονται εξορύξεις. (Άρα, τί είχαμε, τί χάσαμε; ) Τον χρυσό της Χαλκιδικής, πώς τον πήραν στο 100%; (Ναί, ξέρω, εκεί είναι …Καναδοί… 🙂 )
«- Μά, επειδή θέλουν να δελεάσουν την τουρκίτσα!», λέει ο υπνωτισμένος νεοελληνάκος. «Τά ‘παμε παραπάνω! Στο κάτω-κάτω, οι ηπαπάρα θα μας …προστατέψουν, διότι δεν θα τολμήσει η τουρκίτσα ν’ αμφισβητήσει τα ποσοστά! 90% οι ηπαπαραίοι, 5% εμείς, 5% αυτοί!… καί θα το βουλώσουν οι γείτονες καί ‘σύμμαχοι’!»
Έ, λοιπόν, παλιομαλάκα, σού ‘χω σαρπράϊζ! Αμέσως μετά.
. . . . . . . . . . .
Ερώτημα τέταρτο:
Ρέ Ζό, ποιά «ποσοστά μας» θα «προστατέψουν» οι ηπαπαραίοι; Ξέρεις εσύ κανέναν ληστή, που θα σου αφήσει τα μισά σου χρήματα, καί δεν θα σου τα πάρει όλα; Γιατί θα σταματήσει η Τουρκία, άμα πάρει φόρα; Καί ποιός λες να τη σταματήσει; το φάντασμα του Κολοκοτρώνη;
Την Κύπρο, ρέ Ζό, την «προστάτεψαν» οι «προστάτες» της Άγγλοι, ή σταμάτησαν τους Τούρκους να μην επεκταθούν; Μήπως τους σταματάνε μισόν αιώνα τώρα, να μην κάνουν εποικισμό;
Λοιπόν, υπνωτισμένε νεοελληνάκο, γιατί νομίζεις πως η Τουρκία θα περιοριστεί στο 5-10-50% του Αιγαίου, που θα της χαρίσουμε, ή στα «2-3 νησάκια» των «προφητειών» των «γεροντάδων»,καί δεν θα φτάσει μέχρι την Αθήνα;
Καί γιατί νομίζεις ότι θα τη σταματήσουν οι ηπαπαραίοι, να μην καταλάβει όλη την Ελλάδα;
Έ; Γιά πες!!!
Γιά πες, να μάθουμε κι εμείς!
. . . . . . . . . . .
Λοιπόν. Γιά να το ξεκαθαρίσουμε το θέμα μιά γιά πάντα:
Αν οι Δυτικοί θέλουν μία φορά να σταματήσουν την (θαλάσσια, ή διά ξηράς – βλέπε «Ματσεντονίγια» καί αμερικανόφιλες κυβερνήσεις λοιπών Βαλκανίων) κάθοδο των Ρώσσων προς νότον, θέλουν χίλιες φορές την οριστική εξαφάνιση της Ελλάδας καί των Ελλήνων από προσώπου Γής!!! (Την οποία τώρα θ’ αναλάβει εργολαβία η Τουρκία. Καί μετά θα την πηδήξουν κι αυτήν οι δυτικοί. Τά ‘παμε.)
Κι αυτό δεν είναι τωρινό, ούτε του 1975, ούτε του 1915.
Κρατάει από την εποχή του Ελληνο-Ατλαντικού πολέμου.
Αλλοιώς (αν δηλαδή εγώ είμαι υπερβολικός, ή δεν ξέρω τί μου γίνεται), όλα τα παραπάνω ερωτήματα θα είχαν απαντήσεις που να στέκονται καί λογικά, αλλά καί σε συμφωνία με τα δεδομένα της πραγματικότητας.
Όμως, ΔΕΝ έχουν.
. . . . . . . . . . .
Αυτά, επί του θέματος· κι εσύ, υπνωτισμένε νεοελληνάκο, ξέρω πως ετοιμάζεσαι να διαπράξεις την ηλιθιότητα πού ‘χεις στο μυαλό σου: δηλαδή, να πας να ψηφίσεις τους «ναταβρούμε». Αυτούς, δηλαδή, που θέλουν να σε εξαφανίσουν από προσώπου Γής.
Το ξέρω, καί δεν μπορώ να σ’ εμποδίσω.
Κάνε ό,τι θές.
Κάνε μου, όμως, καί τη χάρη να πας να πνιγείς. Κατά προτίμηση, πρίν τις εκλογές.
Σήμερα, αγαπητά μου παιδιά, θα μιλήσουμε γιά τα φίδια!
Το φίδι, λοιπόν, είναι ένα σαρκοβόρο ερπετό. Έχει δηλητήριο, με το οποίο σκοτώνει τα θύματά του, όταν τα δαγκώσει με τους κυνόδοντές του. Η γλώσσα του χρησιμεύει και ως οσφρητικό όργανο, και μπορεί να μυριστεί τα θύματά του από μακριά.
Σε πολύ νεαρή ηλικία, τρώει ζουζούνια. Αλλά, ως ενήλικο, συνήθως τρώει μικρά θηλαστικά, όπως ποντίκια, λαγούς, κουνέλια. Τρώει και πτηνά, καθώς και τα αυγά τους. Τρώει βατράχους. Υπάρχουν και φίδια (πχ βασιλικές κόμπρες), που τρώνε άλλα φίδια. Κάποια μεγαλόσωμα φίδια δεν διστάζουν να επιτεθούν και σε μεγάλα θηλαστικά, ακόμη και σε κροκοδείλους· καθώς και σε ανθρώπους, τους οποίους σκοτώνουν και τρώνε.
Επειδή το φίδι είναι πολύ ευκίνητο, μερικά φίδια απλώς επιτίθενται γρήγορα στα ανυποψίαστα θύματά τους. Άλλα, πάλι, τα κοιτάζουν στα μάτια και τα υπνωτίζουν, ώστε το θύμα να μείνει ακίνητο πρίν δεχθεί το θανατηφόρο δάγκωμα του φιδιού. Τέλος, υπάρχουν καί φίδια που τυφλώνουν το θύμα τους πρίν το δαγκώσουν, εκτοξεύοντας δηλητηριώδες σάλιο στα μάτια του.
Τα φίδια ζούν παντού:
στην ξηρά, όπου προτιμούν το υδρόβιο περιβάλλον (έλη, λίμνες, ποτάμια),
κοντά στη θάλασσα (είναι άριστοι κολυμβητές)· μερικά ζούν και μέσα στη θάλασσα, σε κοραλλιογενείς υφάλους,
αλλά και στον αέρα, όπου το «ιπτάμενο φίδι» των τροπικών (άλλως: «Χρυσοπέλεια«) ανεβαίνει στα δέντρα, και μ’ ένα τίναγμα του κορμιού του πετάει (στην κυριολεξία!) σε άλλο δέντρο, μέχρι και κάποιες δεκάδες μέτρα μακριά.
Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος δεν κινδυνεύει απ’ όλα τα φίδια· κάποιων το δηλητήριο απλά προξενεί ερεθισμό, όπως περίπου το τσίμπημα της σφήκας. Ειδικά στην Ελλάδα, επικίνδυνο δηλητηριώδες φίδι είναι η οχιά. Ενώ πχ οι τυφλίτες και οι λαφιάτες, όχι. Ωστόσο, στις χώρες των τροπικών, τα περισσότερα φίδια είναι θανατηφόρα, ακόμη κι αν στον άνθρωπο θύμα τους παρασχεθούν αμέσως οι πρώτες βοήθειες. Το δηλητήριό τους, δηλαδή, δρά ακαριαία.
. . . . . . . . . . .
Ο αρχέγονος φόβος και η ενστικτώδης απέχθεια, που προξενούν τα φίδια στους ανθρώπους, συνετέλεσαν στο ν’ αναπτυχθεί πλήθος συμβολισμών γύρω απ’ αυτά – πάντα σχετικών (αμέσως, ή εμμέσως) με την -ύπουλη- ισχύ καί τον φόβο που αυτή προξενεί. Σπείρες, ταλαντωτικές κινήσεις αριστερά-δεξιά, και ο,τιδήποτε άλλο παρόμοιο, έχουν επίσης αποκληθεί «φίδια». (Βλέπε φίδια του κηρυκείου του Ερμή.)
Ταυτόχρονα, από τα βάθη των αιώνων πάλι, διάφορες μυστικές οργανώσεις έχουν ως έμβλημά τους κάποιο φίδι· θέλοντας έτσι να δείξουν ότι εμπνέουν τον φόβο καί κατέχουν τη δύναμη να σκοτώσουν κάθε αντίπαλο. Ειδικά εμείς στην Ελλάδα αναφέρουμε στη Μυθολογία μας δύο οφιοειδείς μεγάλους εχθρούς μας: τον (θηλυκό) Πύθωνα των Δελφών, και τον «Όφι τον Αρχαίο». Ο Πύθων πλέον είναι μακαρίτης, αλλά ο Όφις ο Αρχαίος φαίνεται πως εξακολουθεί να χαίρει άκρας υγείας… αν καί κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει ποιός ακριβώς είναι, καί πού ζή. (Ώστε να τον βρούμε καί να του ξηγηθούμε δεόντως.)
Σημειωτέον πως καί οι σιωνιστές έχουν ως έμβλημα κάποιο φίδι («σιωνιστικός όφις»). Αλλά, νά ‘ταν οι μοναδικοί που μας εχθρεύονται!… Ολόκληρο τσούρμο τέτοιων φιδο-οργανώσεων υπάρχει καί δρά εναντίον μας. Ούτε συλλογή να κάναμε από δαύτες! 🙂
. . . . . . . . . . .
Το φίδι, όμως, ούτε την απόλυτη δύναμη έχει, ούτε άτρωτο είναι. Έχει αρκετούς φυσικούς εχθρούς, που πάντα υπερισχύουν, όπως τη μαγκούστα, τη γάτα (ναί, το συνηθισμένο τριχωτό τέρας των σπιτιών μας, που γλείφει τα παπάρια του! 🙂 ), καί τον αετό.
Την πιό ποιητική αντιμετώπιση του φιδιού τη δείχνει ο αετός, που το αρπάζει, πετάει ψηλά, καί το αφήνει να σκάσει κάτω στα βράχια. (Το φίδι έχει σπονδυλική στήλη, η οποία με το πέσιμο σπάζει, καί το φίδι πεθαίνει.) Μετά, ο αετός το μεζεδιάζει με την ησυχία του στη φωλιά του, μαζί με τα αετόπουλα.
Την πιό χαριτωμένη αντιμετώπιση τη δείχνει η μαγκούστα. Ένα μικρό θηλαστικό, που χοροπηδάει διαρκώς αριστερά-δεξιά, ζαλίζει το φίδι (του οποίου όλες οι απόπειρες να δαγκώσει τη μαγκούστα πάνε στον βρόντο), και στο τέλος το δαγκώνει στον σβέρκο καί πάπαλα.
Καί την πιό Κούνγκ Φού αντιμετώπιση, τη δείχνει η γάτα!
Είχα δεί κάποτε ένα ντοκυμανταίρ, που κάποιοι ηλίθιοι είχαν βάλει αντιμέτωπες σε στενό χώρο μιά γάτα με μιά κόμπρα (όπως άλλοι τέτοιοι νομπελίστες βάζουν σκυλιά να παλεύουν μεταξύ τους), καί περίμεναν το αποτέλεσμα.
Η κόμπρα έκανε αμέτρητες επιθέσεις, αλλά η γάτα δεν καταδεχόταν κάν να χοροπηδάει αριστερά-δεξιά, σά μαγκούστα. Αντίθετα, με όλη τη γνωστή χαριτωμένη νωχέλεια της γάτας, έκανε τις ελάχιστες απαραίτητες κινήσεις, ώστε ν’ αποφεύγει το δάγκωμα. Στο τέλος, κι αφού η κόμπρα τα είχε ψιλοπαίξει, της τράβηξε δυό φοβερές νυχιές στα μάτια. Και μετά από μερικές ακόμη άκαρπες επιθέσεις της τυφλής πλέον κόμπρας, την κατάλληλη στιγμή σάλταρε πίσω της και τη δάγκωσε στο σβέρκο μ’ όλη της τη δύναμη. Αιωνία η μνήμη της κόμπρας, λέμε! 🙂
. . . . . . . . . . .
Το φίδι, λοιπόν, όχι μόνο δεν είναι άτρωτο, αλλά επί της ουσίας είναι δειλό καί αδύναμο. (Γι’ αυτό καί η Φύση το προίκισε με το δηλητήριο, ως αντιστάθμισμα.) Η αλήθεια είναι πως, όταν ακούσει ανθρώπινα βήματα, ή βήματα μεγάλου ζώου (έχει άριστη ακοή κι ακούει κι από μακριά), κοιτάζει να φύγει, ή να λουφάξει εκεί που βρίσκεται. Επιτίθεται μόνον αν κρίνει ότι κινδυνεύει, ή αν το πατήσεις. (Λογικό, διότι ακόμη κι αν άθελά σου πατήσεις πχ την ουρά μιάς γάτας, η γάτα ενστικτωδώς θα σε δαγκώσει.) Βέβαια, όταν πεινάσει, θα επιτεθεί να φάει. Αλλά, όπως προείπαμε, τα θύματα είναι «στα κυβικά του». Δεν θα κάνει εξαιρέσεις λόγωι πείνας, επιτιθέμενο πχ σε άνθρωπο, ή σε ιπποπόταμο.
Επίσης, καί παρά τον κανόνα ότι -στην τροφική αλυσίδα- οι θηρευτές είναι πολύ έξυπνα ζώα καί πουλιά, το φίδι είναι σχετικά ηλίθιο. (Η αρκούδα, γιά παράδειγμα, είναι πιό έξυπνη απ’ αυτό.) Οι κινήσεις του, η συμπεριφορά του, η επίθεση καί η άμυνά του, όλα μα όλα τα συμπεριφορικά του χαρακτηριστικά είναι απολύτως προβλέψιμα.
Κι όχι μόνον, αλλά μερικές φορές τα φίδια είναι καί σιχαμερά. Πρίν χρόνια, είχε κυκλοφορήσει στις ειδήσεις μιά ιστορία (πρέπει νά ‘ναι αληθινή, όχι αστικός μύθος), ότι σε κάποια τροπική χώρα, σ’ ένα ξενοδοχείο, πήγε κάποιος -με το συμπάθειο- να τα κάνει, καί μέσα απ’ τη χέστρα βγήκε ένας πύθωνας καί του δάγκωσε το πουλί!!!
Καταλαβαίνετε τί επακολούθησε! Τέλος πάντων, το απομακρύνανε το φίδι κακήν-κακώς, ο τύπος ευτυχώς γλύτωσε (μ’ ένα τραύμα στο πουλί του κι ένα μεγαλύτερο στην αυτοπεποίθησή του), οι δε αρμόδιοι του ξενοδοχείου είπαν ψύχραιμα ότι είναι συνηθισμένο να εισχωρούν φίδια στις αποχετεύσεις, καί να βγαίνουν μέσα στις τουαλέττες. Στις αποχετεύσεις;! Στα σκατά, δηλαδή…
Έτσι, επανερχόμενοι γιά λίγο στον συμβολισμό, είναι πολύ ύποπτη η φράση: «- Να είστε σοφοί, σαν τα φίδια!», που (αν δεν κάνω λάθος) περιέχεται κάπου στο Ευαγγέλιο. Να είμαστε τόσο σοφοί, όσο ένα ηλίθιο καί σιχαμερό ζωντανό;… Σαφώς πρόκειται γιά εμβόλιμη ανοησία καποιανού γραφιά, ο οποίος σίγουρα ανήκε σε κάποια «φιδοργάνωση», αίρεση, ή δεν ξέρω τί άλλο παρόμοιο.
. . . . . . . . . . .
Κι ερχόμαστε σ’ εσένα, «Έλληνα»!! («Έλληνας»;!… Τρομάρα σου!!!) Τί νομίζεις; ότι τόση ώρα κάνουμε μάθημα Ζωολογίας γιά τα φίδια; Σ’ εσένα αναφερόμαστε, Ζό, έ Ζό!!! Όχι, εντάξει, δεν είσ’ εσύ το φίδι. Το ξέρουμε – καί συμφωνούμε σ’ αυτό.
Λοιπόν…
Τί σκατά έχει πάθει αυτός ο λαός, μου λέει κανείς;
Γίνονται σημεία καί τέρατα εις βάρος του, αλλά μένει ακίνητος καί αδρανής, σαν να τον υπνώτισε φίδι.
Έχει κυβερνήτες φίδια. (Ναί, θανατηφόρους, δηλητηριώδεις, ηλίθιους καί σιχαμερούς.)
Εξ αιτίας τους, βιώνει χοντρές διώξεις – πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ακρίβεια, πληθωρισμό, στέρηση δικαιωμάτων, οσονούπω έλλειψη τροφίμων (τεχνητή)…
Ξέρει επίσης πολύ καλά τί έρχεται στο άμεσο μέλλον (παραχώρηση ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του Αιγαίου, κι οι τουρκαλάδες στην Αθήνα – ποιά «συνεκμετάλλευση» καί ποιός 25ος μεσημβρινός, καί μαλακίες… υπάρχει ληστής, που θα σου αφήσει τα μισά λεφτά σου, καί δεν θα σου τα πάρει όλα; ), χωρίς πλέον να χρειάζεται να ρωτήσει «γεροντάδες», ή γεωπολιτικούς αναλυτές, διότι οι κυβερνήτες του του το λένε στα ίσα καί κατάμουτρα τί του ετοιμάζουν.
Κι όμως, αδρανεί – ή ασχολείται με ανοησίες.
Γιά το ποιός θα βγεί στις εκλογές, γιά το τί πρέπει να ψηφίσουν οι οπαδοί των κομμάτων που αποκλείστηκαν (λες καί με το οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα στις 22 Μαΐου υπάρχει πιθανότητα να γίνει η Ελλάδα Παράδεισος), γιά το ποιά «στάρ» ξεβρακώθηκε (πάλι), γιά το πού θα πάει διακοπές (αν πάρει σχετικό …επίδομα)… Καί η αντίδρασή του είναι μονάχα βρισίδια εναντίον των πωλητικάντηδων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – με τα κομματόσκυλα «τρόλλς» των κυβερνώντων (αλλά καί των λοιπών μνηστήρων της μανδάμ Εξουσίας – «αντιπολίτευση» τάχαμ) να παρακολουθούν ό,τι γράφεται, ν’ αντιγυρίζουν το βρίσιμο, να εξευτελίζουν / κοροϊδεύουν ακόμη καί τη σοβαρή κουβέντα, καί ν’ απειλούν με μηνύσεις. (Κι εμμέσως, με ξυλοδαρμούς καί άλλα τέτοια κεχαριτωμένα.)
Ρέ Έλληνα!…
Ρέ Έλληνα!…
Τί έχεις πάθει;
Τόσο πολύ σε υπνώτισαν τα φίδια; τόσο πολύ είναι το δηλητήριο που έφαγες, καί απλά το ξέρεις καί περιμένεις το μοιραίο;
Γιατί;
Γιατί δεν αντιδράς;
Καί καλά, τα φίδια τη δουλειά τους κάνουν – αυτό, που τους υπαγορεύει το dna τους. Γι’ αυτό καί σε πάνε λάου-λάου· σε υπνωτίζουν πρίν σε δαγκώσουν, γιά να μην αντιδράσεις. Εσύ, όμως;
«- Καί τί να κάνω;»
Πολλά μπορείς να κάνεις! Δεν είπαμε ότι τα φίδια είναι ηλίθια καί προβλέψιμα; Να τους στήσεις παγίδες, λοιπόν. (Πήγαινε καί μάθε πώς το κάνουν στη ζούγκλα αυτοί που τα πιάνουν καί τα τσουβαλιάζουν, καί πράξε το ίδιο.) Γιά παράδειγμα, πόσες καί πόσες φορές δεν γράψαμε εδώ, ότι κάποια μέρα θα τις ρίξουν οι ίδιοι τις τράπεζές τους (κι όχι «κινδυνεύουν με κατάρρευση», που γράφουν οι αρδ), κι άλλες τόσες σε προέτρεψα να τις ρίξεις εσύ, ακόμη τότε που ΔΕΝ το περίμεναν – διότι δεν το είχαν σχεδιάσει;
Γιά τις απαραίτητες προετοιμασίες εν όψει επερχομένων γεγονότων, πόσες φορές γράψαμε εδώ; Αντίθετα, όμως, εσύ σπεύδεις με σημαιάκια να χειροκροτήσεις τα φίδια καί τα ψέμματα που σου αραδιάζουν προεκλογικώς! Καί δεν αναρωτιέσαι, «μετά την 21η Μαΐου, τί;». Δυό βδομάδες ακόμη χαζοπανηγύρια, Έλληνα, αλλά μετά, τί;
Τί να σου πω, βρέ βλάκα, που με ρωτάς κιόλας τί να κάνεις! Κάτσε να σε σφάξουν οι λάθρο, ν’ αγιάσεις!…
. . . . . . . . . . .
Στο σημείο αυτό με γαργαλάει μιά χαιρεκακία, να πω ότι, αν τα φίδια δεν υπήρχαν, έπρεπε να τα εφεύρουμε.
Βλέπεις, αναγνώστη μου, η Ζωολογία μας ενημερώνει πως οι θηρευτές -ακόμη κι οι κροκόδειλοι- συνήθως επιτίθενται εναντίον των ασθενών μελών του κοπαδιού. Ώστε να ξεσκαρτάρει το σάπιο dna, καί να μείνουν ζωντανά τα δυνατότερα μέλη· ν’ αναπαραχθεί το είδος μόνον από / καί με υγιή καί γερά ζώα. (Άλλως τε, καί στα σπίτια μας τα σκουπίδια τα πετάμε. Δεν τα κρατάμε γιά την προίκα μας.)
Εδώ, σ’ εμάς, δυστυχώς η σαπίλα του «κοπαδιού» μας έχει χτυπήσει ένα 50% τουλάχιστον. Ολογράφως: πενήντα τοίς εκατό. Οπότε, τα «ξεσαβουρωτικά» ζωντανά, οι σκουπιδιάρηδες της Φύσης, είναι πλέον ή απαραίτητα.
Αμφιβάλλετε; Δεν θά ‘πρεπε. Γιά παράδειγμα (καί νά ‘ταν το μόνο…), πόσοι είναι αυτοί, που αμέσως υποστήριξαν τον (με το στανιό!) εμβολιασμό ΤΩΝ ΥΓΙΩΝ με άγνωστο καί αδοκίμαστο σκεύασμα, εναντίον μιάς άγνωστης καί «αδοκίμαστης» ασθένειας… που έσπευσαν οι ίδιοι να βάλουν δηλητήριο μέσα τους καί μέσα στα παιδιά τους… καί δεν ζήτησαν κάν παρασκευή φαρμάκου γιά τους ήδη ασθενείς;
Κι ακόμη χειρότερα: τώρα που βγήκε στη φόρα η βρώμα, ότι το εμβόλιο αυτό δεν θα έπαιρνε έγκριση από το πανίσχυρο λαμογιοσυνδικάτο FDA, αν είχε βγεί πρώτα φάρμακο (άρα: τα λαμόγια της Υγείας θα χάνανε δισεκατομμύρια ντάλλαρζ), βγήκε κανείς εμβολιολάγνος να ζητήσει συγνώμη, επειδή υπήρξε ηλίθιος καί δικτατορίσκος καταναγκασμού των υπολοίπων συνανθρώπων του; Όχι, έ;
Έ, λοιπόν, καλά τους κάνουν τα φίδια, όσων δεν έχουν μυαλό! Πρόκειται γιά το σκάρτο dna του είδους, καί -μας αρέσει, ή δεν μας αρέσει το ενδεχόμενο αυτό- καλό είναι να φύγει απ’ τη μέση, προς χάριν των υπολοίπων. Εμείς οι υπόλοιποι τί φταίμε, όμως;! (Καί όχι, δεν με παρηγορούν οι παροιμίες περί ξηρών καί χλωρών.)
Πρέπει να καταλάβεις ότι τώρα, στα επερχόμενα γεγονότα, θα παίξεις τα ρέστα σου. Οπότε, αν χάσεις, ΔΕΝ θα έχεις οποιοδήποτε μέλλον. Το έθνος μας θα τελειώσει οριστικά· ναί, αυτό το πανάρχαιο, με τους Ηρακλείς, τους φιλοσόφους, καί τους Λεωνίδες. Τελειώνουμε, σου λέω, αν τα σκατώσουμε τώρα. Καί θα μείνει μονάχα μιά ανάμησή μας στα βιβλία Ιστορίαςτων άλλων εθνών, έως ότου αυτά …ξαναγραφτούν. Ή, έως ότου πάψουν οι άνθρωποι να ενδιαφέρονται γιά Ιστορία.
Κοίτα, Έλληνα, να ξεφύγεις απ’ την ύπνωση του φιδιού, κοίτα να συνέλθεις.
Έχω (υπήρχε απ’ το εργοστάσιο) ένα προγραμματάκι στο κινητό μου, που μου φέρνει «στο πιάτο» άρθρα από ειδησεογραφικούς ιστοτόπους, που θεωρεί αυτό πως μ’ ενδιαφέρουν. (Εντάξει, μας παρακολουθούν, γνωστό· κι άμα πας πχ να παραγγείλεις σώβρακα, καί δεί αυτή την ενέργεια το κινητό, θα σου φέρει στη μούρη σου καί διαφήμιση γιά φανέλλες! Αλλά οκέϋ, δεν είναι αυτό το θέμα μας.)
Στο μεταξύ, σιγά-σιγά το προγραμματάκι κατέληξε (ορθώς) στο συμπέρασμα ότι δεν μ’ ενδιαφέρει ποιά βίζιτα της «σώου μπίζνεςς» («ζώου μπίζνεςς», σύμφωνα με τον μέγιστο Αρκά! 🙂 ) χώρισε με ποιόν, ή αν φοράει βρακί όταν πάει στο σουπερμάρκετ, ή ποιά ομάδα ψάχνει αμυντικό Ευρωπαϊκού επιπέδου· καί πλέον μου βγάζει ιστορικά, πολιτικά, κι επιστημονικά θέματα.
Όχι πως δεν ήξερα το θέμα (διότι σκαμπάζω από Ιστορία), όχι πως δεν ήξερα -έστω καί στο περίπου- τον βίο καί την πολιτεία των τριών βασικών πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης:
αλλά αγνοούσα κάτι σημαντικές λεπτομέρειες. Τις οποίες μου τις έδωσε έτοιμες το άρθρο· καί, περί ών ο λόγος, παρακάτω.
Το συγκεκριμένο άρθρο μάλλον έχει μεταφραστεί βιαστικά (καί απρόσεκτα) από κάπου, διότι σ’ ένα μέρος του γράφει πως όταν ο στρατός του Στηλίχωνα έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, δολοφόνησε …τον Στηλίχωνα (τελείως άνευ νοήματος πρόταση)· αλλά, μετά από μερικές παραγράφους, ο Στηλίχων προφανώς …αναστήθηκε, κι άρχισε να δίνει διαταγές στον στρατό να κυνηγήσει τον Αλάριχο.
Τέλος πάντων, η ιστορία έχει ως εξής:
Η πάλαι ποτέ ένδοξη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στον 4ο αιώνα μΧ είχε μέν φτάσει σε έκταση από την αγγλίτσα / σημερινά «Midlands» (περίπου μέχρι το Γιορκσάϊρ) μέχρι τα σύνορα της Περσίας, η δέ Μεσόγειος ήταν Ρωμαϊκή λίμνη. Αλλά ουσιαστικά η αυτοκρατορία είχε μεταβληθεί σε σκορποχώρι.
Δυσκολοκυβέρνητη γάρ η τόσο μεγάλη έκταση, επομένως οι αυτοκράτορες σε μιά παρατεταμένη περίοδο (αιώνα καί πλέον) τη χώρισαν σε κομμάτια καί συγκυβερνούσαν με άλλους. Ωστόσο, οι «συναυτοκράτορες» αλληλοϋποβλεπόντουσαν, καί πολλές φορές πολεμούσαν μεταξύ τους, με σκοπό να μείνει ένας τους, ως μονοκράτωρ. Με, εννοείται, καταστροφικά αποτελέσματα τόσο γιά τον στρατό, όσο καί γιά τον κοσμάκη. Καί γιά το σύνολο κράτος, βέβαια.
Βάλτε στην εικόνα καί τις (σαφώς καταστροφικές) επιδρομές των Γερμανικών φύλων εναντίον ειδικά της Ρώμης! Βλέπετε, οι (όποιοι) Γερμανοί από τότε ορεγόντουσαν την διοίκηση της αυτοκρατορίας, εκτοπίζοντας τους «αυθεντικούς» Ρωμαίους.
Τέλος, το κερασάκι στην τούρτα ήταν η αδυναμία της αυτοκρατορίας να επιβάλει τη θέλησή της. Κι έτσι, άρχισε τις μαλαγανιές καί τις κωλοτούμπες.
. . . . . . . . . . .
[Πολύ σκληρό μάθημα γιά όσους ονειρεύονται δημιουργία μιάς Ελληνικής αυτοκρατορίας, ή έστω αναβίωση της υστερο-Ρωμαϊκής / Βυζαντινής με ελληνικό χρώμα -αλλά καί με ψαλμωδίες- κι έδρα τημΜπόλιν.
Καλά, ρέ μ@λάκες, δεν το βλέπετε πού θα καταλήξει το πράγμα;ΔΕΝ θα ελέγχεται η κατάσταση!!! Η Ιστορία σας ανοίγει τα μάτια, σας ξυπνάει με μπουγέλο κρύο νερού… αλλά είστε τόσο ηλίθιοι καί τόσο πορωμένοι, που δεν θέλετε ούτε να ξυπνήσετε, ούτε να δήτε.
Το ότι ο Ελληνισμός -οφείλει να- έχει τα δικά του σχέδια γιά το μέλλον, τα οποία περιλαμβάνουν καί εδαφική επέκταση πέραν των σημερινών Ελλαδικών ορίων, είναι κάτι άλλο· που, όμως, δεν πρέπει να μπερδεύεται με χαζούς ρομαντισμούς, ούτε να έχει ως άνω όριο αυτούς… ή το …άπειρον. (Πχ ξανά στην Υόρκη της αγγλίτσας.)
Ήτοι:
Ωραία η Κωνσταντινούπολη, ναί, να την επανακτήσουμε, ναί, να ψάλλουμε καί το «Τήι Υπερμάχωι» μέσα στην Αγία Σοφία, ναί, αλλά δεν είναι το άπαν.Δεν θα σταματήσουμε εκεί, ούτε θα επικεντρωθούμε εκεί.
Καπίσι;]
. . . . . . . . . . .
γ1. Τούμπες η μαϊμού!
Στον έναν, η κουρελιασμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πλήρωνε φόρο, γιά να μην την ενοχλεί. Με τον άλλον, υπέγραφε συνθήκη φιλίας. Με τον τρίτον, εμπορικές συμφωνίες, κτλ. Με τους (ισχυρούς της εποχής) Βησιγότθους, όμως, έκανε κάτι άλλο: τους πήρε μπουλουκηδόν ως μισθοφόρους. Κι αυτοί εντάξει, ήρθαν ως μισθοφόροι, αλλά:
Έφεραν μαζί τους καί τις φαμίλιες τους. Δηλαδή, κατσικώθηκαν εκεί, όπου θεωρητικώς ήσαν προσωρινοί.
Απέκτησαν κι επέδειξαν υπεροπτικό θράσος απέναντι στον ντόπιο κοσμάκη. Παναπεί: εμάς μας αγαπάει ο αυτοκράτωρ καί καθόμαστε καί πληρωνόμαστε γιά να τα ξύνουμε (διότι δεν γίνονται πόλεμοι κάθε μέρα), κι εσύ μαλάκα ραγιά σκάβε τα χωράφια καί πλήρωνε φόρους, να τρωγοπίνουμε σαν πασάδες καί να κλάνουμε εμείς!
Ως αποτέλεσμα, ο λαός εξεγέρθηκε εναντίον τους. Καί, όταν βρήκε την ευκαιρία (στη Θεσσαλονίκη), έπιασε τους Γότθους καί τους εξευτέλισε.
Ως αποτέλεσμα του αποτελέσματος, τά ‘μαθε αυτά ο σκατόψυχος Θεοδόσιος, καί όρμησε με στρατό καί κατέσφαξε τους Θεσσαλονικείς στον ιππόδρομο της πόλης.
Ωραία εφεύρεση αυτή! Να σφάζεις μερικές χιλιάδες νοματαίους, καί μετά να …μετανοείς, κι όλα καλά! Άειντ’ από ‘δώ πέρα, ρέ!!!]
. . . . . . . . . . .
γ2. Αλλά καί λιοντάρι, όμως; Ίσως
Τέλος πάντων, μετά απ’ αυτά, καί με κάποιες άλλες αφορμές, οι Γότθοι εξεγέρθηκαν κι άρχισαν τις καταστροφές καί τις σφαγές όσων αντιστεκόντουσαν. Επέδραμαν εναντίον της ηπειρωτικής Ελλάδας, κατεβαίνοντας νότια καί μην αφήνοντας τίποτε όρθιο, φτάνοντας μέχρι τέρμα κάτω στην Πελοπόννησο. Φυσικά, τους ντόπιους Έλληνες τους έκαναν …γυμνιστές, διότι τους πήραν ό,τι είχαν καί δεν είχαν.
[Γερμανοί… σάμπως επί Κατοχής καί σήμερα, τί έκαναν καί τί κάνουν; Το 1941, πλιάτσικο τις σιδηροτροχιές της γραμμής Καλαμπάκα-Κοζάνη, πλιάτσικο τα -από καλό ατσάλι- φανάρια της παραλίας του Βόλου, καί δέ συμμαζεύεται. Σήμερα, πλιάτσικο αεροδρόμια καί δημόσιους οργανισμούς της Ελλάδας. Καί πάλι δέ συμμαζεύεται.
Λες καί χρωστάγαμε σ’ αυτούς τους χιμπατζήδες να τους κάνουμε πλούσιους, μένοντας εμείς φτωχάντζες.]
Επειδή, όμως, στα εγκλήματα πάντα υπάρχει καί ηθικός αυτουργός, ο κρυφός ενορχηστρωτής αυτών των επιδρομών των Βησιγότθων ήταν ο επίτροπος του Αρκαδίου (ανηλίκου γυιού του Θεοδοσίου), ο Ρουφίνος. Διότι ο σκατόψυχος είχε ψοφήσει στο μεταξύ, αλλά άφησε κληρονομιά στους γυιούς του την αυτοκρατορία – καί δή, σε δύο κομμάτια: την ανατολική στον (ανήλικο) Αρκάδιο, καί τη δυτική στον (επίσης ανήλικο) Ονώριο. Επίτροπος του πρώτου, όπως είπαμε, ο -επίσης σκατόψυχος- Ρουφίνος. Επίτροπος του δεύτερου, ο Στηλίχων.
Ευτυχώς (ευτυχώς, σε μεγάλο βαθμό) γιά την αυτοκρατορία -καί, κατ’ επέκταση, γιά την Ελλάδα-, αυτοί οι δύο αλληλομισόντουσαν. Έτσι, ο Στηλίχων προσπάθησε ν’ αναχαιτίσει στρατιωτικώς τους Βησιγότθους, τους έριξε μερικές γερές σφαλιάρες, αλλά δυστυχώς δεν προχώρησε σε τελική επίθεση κι εξόντωσή τους. Γιατί; Το άρθρο της Γουΐκι λέει πως είχε ν’ αντιμετωπίσει καί την απειθαρχία του στρατού του. Ιδού μιά λεπτομέρεια που δεν την ήξερα, καί μ’ έκαψε όταν τη διάβασα.
Κι ένας δεύτερος λόγος, ότι έκρινε πως δεν έπρεπε εκείνη τη στιγμή να έρθει σε σύγκρουση με τον Ρουφίνο. Γι’ αυτό καί άφησε τους (όσους απέμειναν) Βησιγότθους να φύγουν ανενόχλητοι από την Ελλάδα, ουσιαστικώς δείχνοντάς τους την έξοδο από τη χώρα. (Πώς βλέπουμε πολεμικά αεροπλάνα να συνοδεύουν έξω της χώρας τους εχθρικό, που παραβίασε τα εναέρια σύνορα; αυτό.)
Στο τέλος, οι Βησιγότθοι έφυγαν δυτικά· συνεχίζοντας, βέβαια, τις λεηλασίες καί τις καταστροφές. Το Βησιγοτθικό ληστρικό σκυλολόϊ πέρασε από Ήπειρο, Ιταλία… Ισπανία στο τέλος, ένθα έφτιαξαν δικό τους κράτος καί κατσικώθηκαν γιά κοντά δύο αιώνες εκεί· έως ότου τους πάτησαν από κάτω οι Άραβες.
. . . . . . . . . . .
δ. Η «αιδήμων σιγή» των βιβλίων
Πιστεύω, είδατε καθαρά την μέχρι τώρα εικόνα. Έχουμε έναν αληταρά, που πατάει από κάτω τους Έλληνες· κι αφήνει τη διαδοχή της ισχύος σ’ έτερον αληταρά, που κάνει τα ίδια.
Καί ο μέν, καί ο δέ, στηρίχτηκαν σε ξένους (ουσιαστικώς) εισβολείς.
Οι δέ Έλληνες της εποχής, απεδείχθησαν ανίκανοι ν’ αντιδράσουν όπως έπρεπε, δηλαδή πολεμικώς.
Αλλά, ακόμη κι όταν έφτασαν στο σημείο να σχηματίσουν στρατό υπό άξιο αρχηγό, κάτι δεν πήγε καθόλου καλά (απειθαρχία).
Ο δέ όντως άξιος αρχηγός του τότε στρατού της Ελλάδας, επί της ουσίας υπάκουσε διαταγές ατόμου, που όφειλε να το σφάξει στο γόνατο. (Η δεύτερη τσουχτερή λεπτομέρεια, που αγνοούσα. Την πλήρωσε αυτή τη διστακτικότητα του χαρακτήρα του ο Στηλίχων, κάποια χρόνια αργότερα.)
Προσέτι, δέ, η Γουΐκι κάνει την πάπια σε κάτι «θεματάκια». Πχ δεν μας μιλάει καθόλου γιά την πραγματική καταγωγή του Θεοδοσίου!
Ο Θεοδόσιος είναι πασίγνωστος γιά τις τρομερές καταστροφές, που προξένησε στα αρχαία Ελληνικά ιερά μέρη, καθώς καί τα διατάγματα εναντίον των Ελλήνων, που εξέδωσε.
[Μπερδεγουέη, τις κατεδαφίσεις καί καταστροφές των αρχαιο-Ελληνικών ιερών, αγαλμάτων, κτλ, τις έφεραν εις πέρας οι Γότθοι του Θεοδοσίου. Έλληνας να καταστρέψει ναό Έλληνα άλλης θρησκείας… δεν το θεωρώ πιθανό. Δέ λέω, ανέκαθεν είχαμε κι εμείς λαμόγια καί προδότες, αλλά σε τέτοιο βαθμό, μάλλον όχι.]
Είναι, επίσης, σχετικά γνωστός γιά το ότι έχωσε με το στανιό την «ΠΔ» μέσα στα ιερά βιβλία του χριστιανισμού.
Ωστόσο, είναι μάλλον άγνωστο το ότι -κι αν δεν σφάλλω- επί της βασιλείας του οι ιουδαίοι απελευθερώθηκαν από τα ορυχεία της Ισπανίας, όπου τους είχε χώσει ο Τίτος τρείς αιώνες πρίν. Οπότε, εδώ προκύπτουν κάποια ερωτηματάκια, που δεν μπορώ να τ’ απαντήσω. Όπως πχ πώς επιβίωσε αυτή η φυλή επί τρείς αιώνες υπό τέτοιες κακουχίες, καί πώς αμέσως μετά εμφανίζεται πανίσχυρη καί να έχει καταλάβει τις κορυφές της αυτοκρατορίας! Από πλευράς λογικής, κάτι δεν πάει καλά εδώ.
Διότι, όπως καλώς καταλάβατε, καί ο Θεοδόσιος, αλλά καί ο Ρουφίνος, ήσαν «κρύπτο». Δεν εξηγούνται αλλοιώς ούτε οι ενέργειές τους, ούτε το τόσο μίσος τους εναντίον μας. Η Γουΐκι, βέβαια, τον τελευταίο τον εμφανίζει ως Γαλατικής καταγωγής, αλλά καμμία σχέση. Γαλάτης σε τόσο υψηλή θέση της αυτοκρατορίας, δεν -νομίζω πως- θα (μας) φερόταν έτσι. (Καί ναί, γνωρίζω άριστα γιά την επιδρομή των Γαλατών εναντίον της Ελλάδας. Στα της Ιστορίας, δεν είμαι χθεσινός.)
. . . . . . . . . . .
Το θέμα, όμως, είναι πως η μέν Γουΐκι αποτελεί την πρόχειρη λύση στην αναζήτηση πληροφοριών, αλλά -εξ όσων γνωρίζω- ούτε τα βιβλία της Ιστορίας (οι πηγές αναφοράς, δηλαδή) αποκαλύπτουν σε βάθος τα κρυμμένα της ιστορικής εκείνης περιόδου. Βέβαια, οι γνώσεις μου της Ιστορίας είναι αρκετά καλές, αλλά εδώ χρειάζεται έρευνα μεταδιδακτορικού επιπέδου.
Ίσως να μας διαφωτίσει κάποιο άλλο άτομο, όπως πχ ο -καλύτερος από την αφεντιά μου- ψάχτης της Ιστορίας Μάρκο ντεΣάντ. Ίσως κι αν πετύχει κανείς πουθενά (καί διαβάσει, εννοείται) την αυθεντική, τρίτομη έκδοση της «Παρακμής καί πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», του Γίββωνος.
[Εδώ, Η ξεφτίλα: 84 σελίδες σε μικρό σχήμα – σχεδόν τσέπης!!! Έτσι ήταν η αρχική έκδοση; Πού πήγαν οι υπόλοιπες σελίδες, καί γιατί, ρέ παιδιά; γιά να μην υπάρχει σοβαρό καί αδιαμφισβήτο γραπτό κράξιμο των «κρύπτο»;
Καί γι’ αυτόν τον ίδιο λόγο, το σύνολο λίπους, που αποκαλείται «Βενιζέλος», έφερε νόμο να παραδίδουμε στο κράτος όσα παλιά βιβλία έχουμε; γιά να μήν υπάρχουν σοβαρά αντιτζιού βιβλία σε ιδιωτικές βιβλιοθήκες, καί να εξαφανιστεί διά παντός η αλήθεια; Προφανώς. Άλλη εξήγηση δεν υφίσταται.]
Μέχρι τότε, όμως, αναμένουμε…
…καί προχωράμε προς την καυτή λάβα.
. . . . . . . . . . .
ε. Το ζεματιστό σήμερα
Δεν νομίζω πως χρειάζεστε επανάληψη της πάγιας αρχής μου: ότι, αν είναι να μάθετε Ιστορία, πλακωθήτε στο διάβασμα. Ή, έστω, πάτε να σπουδάσετε στη Φιλοσοφική (τμήμα Ιστορικό-Αρχαιολογικό). Ακόμη καί το μηχανικό διάβασμα απλά γιά να περάσετε το μάθημα, κάτι θα σας αφήσει. Συνεπώς, δεν κάθησα να γράψω όλα τα παραπάνω, γιά να σας κάνω τον δάσκαλο, ή ιδιαίτερα μαθήματα παύλα τζάμπα φροντιστήριο στην Ιστορία.
Ο λόγος είναι, πως οι αναλογίες του τότε με το σήμερα είναι τρο-μα-κτι-κές.
– Έχουμε σήμερα εισβολή ξένων;
Έχουμε.
– Μας γουστάρουν αυτοί οι ξένοι;
Καθόλου.
– Ζούν με λεφτά δικά μας ξύνοντας τ’ @@ τους;
Απολύτως.
– Τους έφεραν καί τους φέρνουν τα γκουβέρνα;
Ναί, ναί, καί ναί.
– Είναι «κρύπτο» αυτοί, που τους κουβαλάνε εδώ;
ΝΑΙ!!! Γιά παράδειγμα (δεν έχουν τελειωμό αυτοί…), ποιός είναι, μωρέ, ο υπουργός «μεταναστευτικής πολιτικής»; Μέχρις εδώ έχει φτάσει η μυτόγκα αυτουνού! Καί ποιός είναι ο υπεύθυνος «μεταναστευτικής πολιτικής»; Διαβάζετε καθόλου τίποτε ειδήσεις; ψάχνετε τίποτε σοβαρό στο Διαδίκτυο; ή μονάχα ποιά «στάρ» ξεβρακώθηκε;
– Θα φέρουν οι εισβολείς (ευκαιρίας δοθείσης) καί τις φαμίλιες τους;
Ναί.
– Θα ορμήσουν αυτοί οι εισβολείς, ευκαιρίας δοθείσης, να μας σφάξουν χωρίς έλεος;
Ναί.
– Καί πού το ξέρεις;
Είναι η Ιστορία, ηλίθιε! Να σου το πω κι αλλοιώς: ίδια δεδομένα οδηγούν σε ίδια αποτελέσματα. Εσύ, δηλαδή, περιμένεις να δείς διαφορετικό τέλος σ’ ένα φίλμ, κάθε φορά που το ξαναβλέπεις;
– Κι αν ορμήσουν εναντίον μας, θα έχουν από πίσω καθοδήγηση;
Εσύ, τί λές; Δεν θα έχουν; Από σκέτη έμπνευση της στιγμής θα το κάνουν;
– Μπορούμε, όμως, να τους πιάσουμε εμείς πρώτοι καί να τους στείλουμε να δούν τα ραδίκια ανάποδα;
Δύσκολο.
– Γιατί δύσκολο; Τί θα πάθουμε, αν το κάνουμε;
Επειδή πρώτον, τους προστατεύει το γκουβέρνο, καί δεύτερον, είμαστε ανοργάνωτοι. Κι αν εξεγερθούμε, θα στείλει στρατεύματα να μας πατήσει από κάτω.
– Δηλαδή, δεν μπορούμε να έχουμε μιά σοβαρή, οργανωμένη, πανεθνική πολεμική αντίδραση σ’ αυτή την κατάσταση;
Δυστυχώς, όχι. (Κατά τη γνωμάρα μου, εννοείται.)
– Μά, δεν θα βοηθήσει ο στρατός μας;
…Τί να σας απαντήσω, εδώ; Βλέπετε, σε συζήτηση που είχα με πολύ αγαπητό πρόσωπο, μου τόνισε ξανά καί ξανά ότι οι στρατιωτικοί (ακόμη κι αν δεν είναι λαμόγια) δυστυχώς είναι πιστοί στον όρκο που έδωσαν, να υπακούουν στην πολιτική ηγεσία – καί να μη μιλάνε γιά μυστικά σε κανέναν παραπέρα, έστω καί πατριώτη με κεφαλαία γράμματα καί άτομο απολύτως σοβαρό.
Καί… ποιός στρατός; με ποδίτσες τέρμα απάνω καί χαλβανά τέρμα κάτω; αυτόν τον στρατό εννοείτε;
– Ωραία!… καί πες ότι βρίσκουμε άξιον αρχηγό καί συγκροτούμε άξιον στρατό. Δέν γίνεται να διώξουμε τους …Γότθους;
Δεν ξέρω. Πολύ φοβάμαι ότι θα μας ξαναφάει η μ@λακία του εγωϊσμού. Θυμηθήτε τί γράφει γιά τον Στηλίχωνα: «απειθαρχία του στρατού». Ρίξτε καί μιά ματιά στο τί γίνεται σήμερα με τα «πατριωτικά» κόμματα, καί θα καταλάβετε.
. . . . . . . . . . .
Επίλογος
Δεν λέω πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ ανατροπή της κατάστασης καί εξουδετέρωση των …Γότθων. (Αλλά καί των «κρύπτο» αφεντικών τους.) Όμως, η ελπίδα αυτή έρχεται υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Πώς δεν γίνεται να μπείς στο πανεπιστήμιο, αν δεν διάβασες καλά γιά τις εξετάσεις; αυτό ακριβώς.
Ξεχάστε τον εγωϊσμό σας, ψάξτε γιά τους άξιους γιά αρχηγούς (θυμηθήτε το αυτό καί στις επερχόμενες εκλογές· όχι πως θ’ αλλάξει τίποτε μ’ αυτές, αλλά σαν άσκηση), κι αν δεν τους βρίσκετε, ζητήστε από το Σύμπαν να σας τους υποδείξει.
Τώρα, βέβαια, αν νομίζετε πως κάνετε γιά αρχηγοί, αναρωτηθήτε τί θα κάνατε σε δύσκολες περιπτώσεις· πχ, πώς μαζεύεις σε συντεταγμένο σύνολο εγωϊστές κι απείθαρχους. (Δεν είμαστε όλοι Κολοκοτρώνηδες καί Καραϊσκάκηδες, γιά να «τό ‘χουμε» αυτό «εκ κατασκευής».) Ή τί θα κάνεις, αν σε οποιαδήποτε εθνική εξέγερση επέμβουν με άγριο τρόπο οι ηπαπαραίοι. Αν δεν έχεις τις απαντήσεις σε τέτοια θέματα, τότε αρχηγός είναι άλλος, καί μην παιδεύεσαι. Απλά χάνεις τον χρόνο σου, προβάροντας την πανοπλία του Αχιλλέα.
Στο μεταξύ… πόσες ώρες χαζεύετε ημερησίως στο Διαδίκτυο; περιορίστε τις στις μισές· καί, κατά ισόποση διάρκεια των καταργημένων μισών, διαβάστε μανιωδώς Μυθολογία καί Ιστορία.
Τέλος, αν αναφέρουμε καί τα υπόλοιπα απαραίτητα (πχ φυσική κατάσταση, αποθήκευση τροφίμων μακράς διαρκείας, κτλ), τότε θα γίνουμε κουραστικοί. Δεν έχει νόημα. Θα γίνω, όμως, κουραστικός μέχρις αφορήτου σημείου, υπενθυμίζοντάς σας το ότι δεν υπάρχει χρόνος.
Καί, σύμφωνα με τους επιλοχίες στον στρατό πρωϊνιάτικα:
«- Τρέχουμε, τώρα!»
ΤΕΛΟΣ
. . . . . . . . . . .
Υγ: Πολλή η γραπτή ανάλυση γιά τα σύγχρονα τεκταινόμενα στη Ουκρανία, αλλά ελάχιστη η αναφορά σε Χαζάρους, κι ανύπαρκτη στα αδερφάκια των Βησιγότθων, τους Οστρογότθους – που άφησαν σπόρο εκεί πέρα. Αποτελούν αυτοί, δηλαδή, την μία από τις εθνότητες που συνιστούν τη σημερινή Ουκρανία. (Γιάαα ρίξτε μιά ματιά στον χάρτη του λήμματος της Γουΐκι!…)
Λογικό, όμως· αν περιμένω σοβαρές αναλύσεις, καί δή ιστορικών θεμάτων, από τους διαφόρους -διαδικτυακούς καί μή- ερασιτέχνες χαζογραφιάδες, περισσότερες πιθανότητες έχω να πετύχω αποτέλεσμα, αν βάλω υποψηφιότητα γιά βουλευτής.
Οπότε, βλέπουμε πλέον με άλλα μάτια τον αφοπλισμό της Ελλάδας καί το χάρισμα των όπλων μας στην Ουκρανία: οι εγχώριοι «κρύπτο» γι’ ακόμη μία φορά δεν βοηθάνε μονάχα τους ομοθρήσκους τους Χαζάρους, αλλά καί τους αγαπημένους τους (αυθεντικούς) Γότθους! Κι όλ’ αυτά, εναντίον ημών των γηγενών.
Δεν υπεισέρχομαι σε ανάλυση του γιατί υφίστανται τέτοια διαχρονικά κολλητηλίκια. (Αν καθήσουμε ν’ αναλύσουμε τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα του Μάτριξ, θα φάμε μιά ζωή στο διάβασμα!) Απλώς, τα επισημαίνω· ώστε να καθίστανται γνωστά καί να εξουδετερώνονται.
Λογοπαίγνιο μέν· αλλά, στην κυριολεξία πρόκειται καί γιά γρίφο, καί γιά την Κίνα σε κομμάτια – άγνωστο πόσο αλληλένδετα μεταξύ τους.
. . . . . . . . . . .
α. Εισαγωγή
Αυτή η συγκεκριμένη είδηση δεν είναι να την προσπερνάς – καί αναγκαστικά στέλνει παραπίσω όλες τις αμέσως προσεχείς αναρτήσεις του παρόντος ιστολογίου: η (εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα) Πφάϊζερ έκανε, λέει, μιά συμφωνία με την Κίνα, που ουσιαστικά σημαίνει ότι περί το 2030 η εταιρεία αυτή θα είναι ούτως ειπείν απόλυτος νταβατζής των Κινέζων σε θέματα υγείας καί ιατρικής θεραπείας.
Η είδηση είναι αναγραμμένη χθές το πρωΐ στο site, απ’ όπου την πήρα, συνεπώς παρμένη από την αυθεντική πηγή της καναδυό μέρες παλιότερα· συνεπώς, ελεγμένη πως δεν είναι πρωταπριλιάτικη φάρσα. (Μακάρι νά ‘ταν!…)
. . . . . . . . . . .
β1. Αντιμετώπιση θεμάτων υγείας στην Κίνα
Εκείνα, όμως, που δεν αναφέρει η είδηση, είναι τα ιατροφαρμακευτικά, αλλά καί τα γενικώτερα δεδομένα της σημερινής Κίνας! Πράγμα, που μας οδηγεί σε βασανιστικά ερωτήματα.
Ας δούμε, όμως, τα δεδομένα.
Πρώτο δεδομένο:
Οι Κινέζοι είναι γνωστό ότι έχουν τη δική τους, παραδοσιακή (καί αποτελεσματική) Ιατρική (βελονισμό, βότανα, κτλ). Όπως έχουν καί «αγωγές υγείας» / προληπτικής Ιατρικής (πχ γυμναστική Τ’άϊ Τσί Τσ’ουάν – στο περίπου σημαίνει: «η πυγμαχία με την μεγαλοπρεπή ορολογία»), ώστε οι Κινέζοι να παραμένουν υγιείς, καί να μή χρειάζεται να καταφεύγουν σε γιατρούς.
Άλλως τε, δική τους παροιμία είναι ότι: «- Ο καλός γιατρός είναι ο αχρείαστος!» (Δηλαδή, καλύτερα -να σου λέει πώς- να μην αρρωστήσεις, παρά να τρέχεις σ’ αυτόν γιά θεραπείες.)
Δεύτερο δεδομένο:
Η Κίνα διαθέτει τρομερή εμπειρία σε παραδοσιακά φάρμακα, πολύ αποτελεσματικά. Όπως καί σε αφεψήματα.
Όσον αφορά τα φάρμακα, έχω ιδίαν πείραν από την αλοιφή Tiger (κάτι σαν το δικό μας το Βολταρέν, αλλά πολύ πιό δραστική – υπ’ όψιν, οι Tiger που κυκλοφορούν στα ιντερνέτια έναντι 20 ευρώ το σωληνάριο, μπορεί επίσης να βασίζονται σε παραδοσιακές συνταγές, αλλά δεν είναι οι ίδιες μ’ αυτή που λέω), που είναι φτιαγμένη από μεγάλο αριθμό μανιταριών. Αυτή χρησιμοποιούν οι εθνικές τους ομάδες αθλημάτων – γιά στραμπουλήγματα κτλ. Η λέξη «αποτελεσματική» είναι φτωχή, γιά να την περιγράψει!
Επίσης, όσον αφορά τα αφεψήματα, έχουν αμέτρητα τσάγια, ειδικά το καθένα γιά άλλη πάθηση! (Εμπειρία χιλετιών, μιλάμε…) Όπως έχουν καί τσάγια απλώς γιά να περάσεις την ώρα σου με φίλους στο τεϊοποτείον.
Χαρακτηριστικό είναι το ότι πρό ετών, όταν η Κίνα ξανοίχτηκε στη Δύση γιά ελεύθερες εμπορικές ανταλλαγές, η Κοκακόλα έτριβε τα χέρια της! Γιατί; Διότι, σου λέει, άμα καταφέρουμε να προωθήσουμε την κοκακόλα σε δύο δίς Κινέζους, τη γαζώσαμε!!! Έλα, όμως, που όταν πήγαν εκεί, εισέπραξαν το μακρύτερον!
Γιατί;
Διότι οι Κινέζοι τους είπαν ότι η παράδοσή τους έχει τσάγια γιά κάθε περίπτωση, οπότε τί να το κάνουν το δικό τους χρωματισμένο ζαχαρόνερο; 🙂
Σημειώστε, ακόμη, ότι η κοκακόλα ξεκίνησε -στην εποχή του Φάρ Ουέστ- ως φάρμακο (αντιβηχικό), καί μετά άρχισε να πωλείται ως το γνωστό αναψυκτικό.
Τρίτο δεδομένο:
Οι Κινέζοι, εκεί που είχαν από ένα ποδήλατο καί δυό φόρμες «Μάο Τσέ Τούνγκ» (πλύνε-βάλε) ο καθένας, μέσα σε μισόν αιώνα (1971-2023) έκαναν τρομερές προόδους. Τόσο οικονομικές…
[…Όχι γιά όλους, βέβαια. Αλλά γιά κάπου περισσότερους από 100 εκατομμύρια υπερπλούσιους -να σκεφθήτε, στην Κίνα υπάρχουν κατά τόπους αντιπροσωπείες της Bentley!-, οι οποίοι βγάζουν λεφτά απ’ όλους τους υπόλοιπους.
Επίσης, υπάρχει ακόμη καί αρκετή φτωχολογιά. Κυρίως κάτι εκτοπισμένοι κι άστεγοι χωριάτες, που τους διώχνουν γιά να φτιάξουν πχ ένα φράγμα, που πρέπει να κατεδαφιστεί όλο το χωριό γιά να το χτίσουν.]
…όσο και τεχνολογικές.
Όλοι ξέρουμε γιά την τρομερή (καί αδικαιολόγητη!!!) μεταφορά τεχνογνωσίας (από τη Δύση προς την Κίνα) στα ολοκληρωμένα κυκλώματα καί στις ηλεκτρονικές συσκευές. Σε τέτοιο σημείο, που η Κίνα τώρα πρωτοπορεί στους τομείς αυτούς, διότι δεν έμεινε στα όσα παρέλαβε, αλλά τα εξέλιξε καί τα εξελίσσει αδιάκοπα.
Άρα, με το ίδιο σκεπτικό: γιατί δεν θα έχει καί σύγχρονη τεχνολογία κατασκευής (δυτικού τύπου) φαρμάκων, που σχεδιάζονται από προγράμματα υπολογιστή καί τεχνητές νοημοσύνες; Προφανώς καί έχει – κι άλλο τόσο προφανώς, τη σχετική τεχνολογία την έχει επίσης εξελίξει. Δεν είναι τυχαίο, που η ιστορία με τον κοροϊδοϊό ξεκίνησε από βιολογικά εργαστήρια της Κίνας… κατά κάποιο τρόπο «μισθωμένα» από Δυτικούς, παρά το ότι πρόκειται γιά κρατικά καί στρατιωτικού χαρακτήρα. (Επομένως, η διπλή -Κινέζων / στρατιωτική- μυστικότητα παρακάμφθηκε με τον κοροϊδοϊό, γιά να βγεί αυτός παραέξω. Κρατήστε το αυτό.)
[Όλα βγαίνουν στη φόρα, ύστερα από τρία καί πλέον χρόνια ψευτιάς καί άρνησης των «επισήμων» ότι τα πράγματα έγιναν έτσι ακριβώς. Ακούς, ιεροψάλτη; Άντε γ@μήσου, ιεροψάλτη, κι εσύ καί οι υπόλοιπες …σιγανοπαπαδιές της συντεχνίας σου!]
. . . . . . . . . . .
Που σημαίνουν όλα τα παραπάνω – τελικώς: ποιά η ανάγκη να υπογράψει η Κίνα κάποια συμφωνία, που -επί της ουσίας- παραχωρεί την υγεία του λαού της σε κάποιον ξένο, καί μάλιστα ουσιαστικώς υπόδικο;
. . . . . . . . . . .
β2. Αντιμετώπιση θεμάτων υγείας στη Δύση
Στη Δύση, περάσαμε από την ιατρική της Ελληνικής αρχαιότητας (που την τήρησαν άριστα καί οι -ξεστραβωμένοι από τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας- Άραβες μεσαιωνικοί γιατροί) στο σημερινό άρπα-κόλλα των Δυτικών.
Όχι πως η Δυτική Ιατρική δεν έχει να παρουσιάσει σπουδαία επιτεύγματα, όχι πως έπρεπε να μείνουμε μονάχα στους Ιπποκράτη / Γαληνό / Διοσκο(υ)ρίδη (παράλληλα έπρεπε να εξασκούμε αμφότερες τις Ιατρικές, θεωρώ σωστό), αλλά το κάκιστο που συνέβη, είναι η ριζική αλλαγή νοοτροπίας προς το όσο-δέν-πάει χειρότερο. (Γιατρών τε καί ασθενών.)
Ενώι στον αρχαίο κόσμο η ασθένεια αντιμετωπιζόταν ως -το μόνο λογικό, ως εκδοχή!- μιά εσφαλμένη κατάσταση του ανθρώπου, που πρέπει να διορθωθεί / θεραπευθεί με τα διαθέσιμα μέσα, στη Δύση, καί ειδικά από τις αρχές του 20ου αιώνα, γνώμονας καί οδηγός της Ιατρικής (αλλά καί της Φαρμακευτικής Χημείας) έγινε το κέρδος.Το αισχρό χρηματικό κέρδος.
Δηλαδή, ο γιατρός κι ο φαρμακοποιός δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικώς να σε κάνουν καλά, αλλά να τους τ’ ακουμπήσεις. (Καί να τους τ’ ακουμπάς επί μονίμου βάσεως, σαν συνδρομητής.) Εκτός αυτού… γιατί ν’ απουσιάσεις από την εργασία σου, καί να χάσει ο εργοδότης σου λεφτά, έ κοπανατζή εργάτη; Έ; Επειδή είσαι ασθενής; Μπούκωνε, λοιπόν, ένα βάζο με χάπια, γίνε καλά σε 24 ώρες, καί σκάσε… καί ξαναέλα γιά δουλειά στο μαγγανοπήγαδο.
Όπως καταλαβαίνετε, τελείως λάθος σκεπτικό καί τελείως λάθος τακτική.
Εάν ο αρχαίος γιατρός κατέφευγε στη Φύση, καί σου έλεγε πχ αφέψημα τσουκνίδας μιά φορά τη μέρα επί δέκα μέρες, ο σημερινός γιατρός / φαρμακοτρίφτης ψάχνει στα χημικά εργαστήρια τη δραστική ουσία της τσουκνίδας (που σε κάνει καλά), καί σου φτιάχνει χάπια μέχρι καί με …χιλιαπλάσια συγκέντρωση δραστικής ουσίας!!! Ένα ολόκληρο γραμμάριο ανά χάπι, έναντι ενός milligram (χιλιοστού του γραμμαρίου) γιά το ίδιο βάρος φύλλων, της σοφής Μαμάς Φύσης.
Κι εκεί που (λέμε, τώρα) είναι να σου αποφράξει η τσουκνίδα τις αρτηρίες, το χάπι σου αποφράσσει τα πάντα – καί σε πιάνει τσιρλιό ακατάσχετο, σε σημείο να τα κάνεις απάνω σου καί να γίνεις ρεζίλι δημοσίως! 🙂 🙂 («Παρενέργειες του φαρμάκου» ονομάζονται αυτά τα ρεζιλίκια την σήμερον – καί τα γράφουν καί στη συσκευασία. Αμέ;!)
Γι’ αυτό καί σε Αμερικάνικες ταινίες, ή τηλεοπτικές σειρές με γιατρούς, βλέπουμε τους -εκτός υπηρεσίας- δόκτορες να αλληλοκάνουν καμάκια με γιατρίνες καί νοσοκόμες, αλλά ξαφνικά να διακόπτεται η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα του εντευκτηρίου, καί να τρέχουν όλοι σε κατάσταση πανικού, σπρώχνοντας φορεία με ρόδες καί ουρλιάζοντας: «- Πάρ’ του την πίεση!», «- Βάλε ορό!», καί τα ρέστα. (Λες καί δεν ξέρουν οι υπόλοιποι φορειοζμπρώχτες τί να κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις! 🙂 )
Είναι (λέει ας πούμε η υπόθεση του έργου) ο παχύσαρκος ηπαπαραίος έτοιμος να ψοφήσει, καί τον πάνε στο νοσοκομείο, να τον κάνουν καλά τα ξεφτέρια του Χάρβαρντ. Σύμφωνοι, θα τον κάνουν καλά… αλλά κανείς δεν του χώνει στο ξεροκέφαλο να μήν ξαναχλαπακιάσει στο εξής σαβουροφάγια, διότι αυτά τον οδήγησαν στην εντατική – καί κόντεψε να δεί τα ραδίκια ανάποδα. Διότι θα πάει σπίτι του καί θα το ξανακάνει.
Τί να σου κάνουν καί τα χάπια μετά, καί τα πτυχία της Δυτικής Ιατρικής!…
. . . . . . . . . . .
γ. Τί γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;
Ενώι, λοιπόν, η Κίνα μέχρι τρείς, κάνε τέσσερεις δεκαετίες πρίν το τέλος του 20ου αιώνα, ήταν αρκετά προσκολλημένη στη δική της Ιατρική καί Φαρμακευτική, η πρώτη προσπάθεια να τα ξεχάσει αυτά έγινε από τους Δυτικούς κάπου στα τέλη του 19ου με αρχές 20ου.
Είχαν προηγηθεί το πανεθνικό μαστούρωμα των Κινέζων, με το όπιο που έφερναν οι Άγγλοι από την Ινδία, συν οι Πόλεμοι του Οπίου. Μιά ιστορική περίοδος, όπου οι Δυτικοί (κυρίως οι Άγγλοι) όχι μόνο καταλήστεψαν την Κίνα από πολύτιμα αγαθά κάθε είδους, αλλά καί δοκίμασαν να ευτελίσουν την πολιτιστική της παράδοση – καί ναί, καί την ντόπια Ιατρική / Φαρμακευτική… παρουσιάζοντάς την ως κατώτερη της Δυτικής επιστήμης καί τσαρλατανισμό ανάξιο λόγου.
[Ακόμη καί σήμερα, οι δικοί μας ντόκτορες χαμογελούν ειρωνικά, όταν ακούνε γιά βελονισμό καί βότανα. Οι Ρώσσοι, όμως, δεν χαμογελούν καθόλου, ξερόλικα σούργελα! Διότι πήραν τον παραδοσιακό βελονισμό καί τον εξελίξανε, συνδυάζοντας ρεύμα από παλμογεννήτριες – τα δέ αποτελέσματα τέτοιων θεραπειών είναι θεαματικά.
Αλλά εσείς τα μάθατε όλα στις Ιατρικές σχολές, καί περιγελάτε ως άσχετους, όσους σας δείχνουν την ανεπάρκειά σας, σωστά; Παλιούρας που σας χρειάζεται, κακομοίρηδες!…]
Ενώι, λοιπόν, η Κίνα όχι μόνον έχει δικά της παραδοσιακά φάρμακα, αλλά καί απαγορεύει αυστηρότατα την εξαγωγή τους (πάς στην ψειρού, αν το επιχειρήσεις – η Κίνα δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε), βλέπουμε τον τελευταίο καιρό όχι μόνο ν’ ασκεί επίσης καί δυτικού τύπου Ιατρική (κι εντάξει, άριστα πράττει), αλλά καί να έχει συνεργασία με Δυτικούς σε πολύ υψηλό επίπεδο, καί δή σε ύποπτες δραστηριότητες. (Θυμίζω πως βγήκε στη φόρα ότι μέτοχος του διαβόητου βιολογικού εργαστηρίου στη Γουχάν είναι καί …ο Φάουτσι!!!!!)
Επομένως, αναρωτιέσαι γιατί.
Η ισχυρή Κίνα του σήμερα έπρεπε ήδη να έχει ξεσκίσει όσους Δυτικούς της έκαναν κακό, ειδικά την σήμερα αδύναμη αγγλίτσα. (Με την Κίνα τραβήξαμε αμφότεροι τα πάνδεινα από την αγγλίτσα, αλλά η Κίνα είναι υπερδύναμη, δεν είναι Ελλάδα.) Αλλ’ αντιθέτως, βλέπουμε συνεργασία! (Με ηπαπαραίους – αλλά καί πάλι…)
Ωφελιμισμός; Προς τί; γιατί να κάνουν το κορόϊδο, ώστε να πάρουν κι άλλες δυτικές γνώσεις, αφού προηγούνται πλέον;
Στρατηγικός τακτικισμός; Να κάνει ζημιά στη Δύση, ναί, αλλά πότε; καί γιατί όχι τώρα; γιά να την αποκοιμίσει πρώτα; (Σά να λέμε… να βγάλει τα δανεικά! 🙂 )
Το πιθανώτερο είναι το δεύτερο, διότι όλοι οι πόλεμοι κατά βάθος δεν είναι μονάχα φυλετικοί, αλλά είναι καί μεταξύ ζωϊκών ειδών. (Απόλυτα σωστός ο γέρων Μαρκήσιος! Δεν είναι καθόλου υπερβολή.) Τί κι αν όλος ο πλανήτης μας κατοικείται από ανθρώπους στη μορφή; Έ, δεν είμαστε όλοι το ίδιο! Οι δέ υπάρχοντες σπαρτοί δεν είναι κάν άνθρωποι, αλλά εξελιγμένα ζώα.
[Μην το θεωρήσετε αυτό μπηχτή μονάχα γιά τους Κινέζους, διότι ούτε μεταξύ τους είναι ίδιοι· η Κίνα είναι πολυφυλετικό κράτος. Βλέπε πχ τους εγχώριους Βρωμά, που έχουν ταυτότητες του κράτους μας κι Ελληνικά ονοματεπώνυμα, μιλάνε κι Ελληνικά, αλλά Έλληνες δέν είναι.]
Οπότε, τίθεται ένα ακόμη πιό τρομερό ερώτημα.
. . . . . . . . . . .
δ. Ποιός κυβερνάει;
Η Κίνα, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, είχε ως κυβερνητική κορυφή το παλάτι με την αυτοκρατορική δυναστεία. (Μογγολικής καταγωγής από τον 16ο αιώνα καί μετά.) Από παρακάτω, κουμάντο κάνανε οι κατά τόπους άρχοντες (συνήθως διεφθαρμένοι κι άπληστοι – κάτι μας θυμίζουν αυτά… κάτι 1204 καί παρόμοια…). Καί παραλλήλως, οριζοντίως, καθέτως, αοράτως, οι περίφημες (ή διαβόητες) «Τριάδες». Αυτές ξεκίνησαν ως αντιστασιακές εθνικές οργανώσεις, αλλά στην πορεία γλυκάθηκαν από το εύκολο χρήμα του λαθρεμπορίου, καθώς καί του τζόγου καί της πορνείας, καί σήμερα διευθύνουν το οργανωμένο έγκλημα κυρίως στις Κινέζικες παροικίες. (Πορεία ακριβώς ίδια με της γνωστής Σικελικής Μαφίας!) Όχι πως δεν τους πέφτει λόγος καί στην ηπειρωτική Κίνα, δηλαδή…
Μετά τον Β’ ΠΠ, όμως, κι ενώι το παλάτι καταργήθηκε καί η αυτοκρατορική δυναστεία -λόγωι συνεργασίας με τις Ιαπωνικές Αρχές Κατοχής- έπαψε να έχει σημασία (ακόμη κι αν άφησε απογόνους), ανέλαβε επισήμως την αρχηγία της Κίνας το κομμουνιστικό κόμμα της, το ΚΚΚ.
Αυτό έβαλε την Κίνα σε αυστηρό απομονωτισμό, μέχρι κάπου το 1971, οπότε καί το πλησίασαν οι ηπαπαραίοι γιά να «πλαγιοκοπήσουν» την τότε ΕΣΣΔ.
[Τις δέ αρχικές επαφές ηπαπάρα-Κίνας τις έκανε …Έλληνας!!! Προταθείς από τον Κίσσιγκερ καί γενόμενος αποδεκτός ως μεσολαβητής από τον Μάο. Ναί, ναί!… Έλληνας του εξωτερικού καί μεγαλοποδίτσας, μακαρίτης σήμερα. Μεγάλη ιστορία αυτή, ίσως άλλη φορά. Δεν υπόσχομαι.
Να καταλαβαίναμε, μονάχα, τί δύναμη έχουμε ως έθνος, άμα θέλουμε…]
Οι επαφές Νίξον-Μάο καρποφόρησαν, η Κίνα άνοιξε τα σύνορά της (όχι αμέσως, όχι στο 100% – είν’ η αλήθεια), ξανοίχτηκε κι η ίδια στις μπίζνες,… μέχρι σημείου που περί το τέλος του 2006 το ΚΚΚ συνεδρίασε, με το ερώτημα αν μπορεί ένα μέλος του κόμματος να είναι ταυτόχρονα κι επιχειρηματίας. Παίξανε ξύλο στη Βουλή τους, αλλά η πρόταση πέρασε με πέντε ψήφους πλειοψηφία, επί 550 συνέδρων.
Όθεν, κρατικώς ελεγχόμενος (μεγαλο)καπιταλισμός!
. . . . . . . . . . .
Ωραία, αλλά από το σημείο του να βγάζεις λεφτά καί να περνάς καλά (οι Κινέζοι ανέκαθεν κυνηγούσαν το εύκολο χρήμα μέσωι του τζόγου, είναι, δέ, πολύ προληπτικοί – καλά, τί να σχολιάσουμε επ’ αυτού, αφού κι εμείς έχουμε τις …προφητείες! lol!!!), μέχρι του να κάνεις τη χώρα σου ανοιχτό οικόπεδο σε βρώμικα σχέδια Δυτικών (βλέπε δημιουργία κοροϊδοϊού στη Γουχάν), είναι μακρύς ο δρόμος.
Παρεκτός αν σκοπεύεις να γυρίσεις αυτά τα βρώμικα σχέδια εναντίον των εμπνευστών τους – καί στο μεταξύ φέρεσαι πονηρά. (Κινέζικη τακτική των πολεμικών τεχνών: όταν ο εχθρός είναι ισχυρός, λυγίζεις σαν καλάμι στον άνεμο, γιά να μή σπάσεις. Όταν ο εχθρός είναι αδύναμος, τότε γίνεσαι άκαμπτος σα βελανιδιά.)
Όμως, ποιός κάνει κουμάντο;
Διότι, με το ξέσπασμα της ιστορίας του κοροϊδοϊού, είδαμε τους Κινέζους να λένε: «- Να μας πούν οι Αμερικανοί τί ξέρουν!», τον δέ Τράμπ ν’ απαντάει με την ίδια ακριβώς πρόταση: «- Να μας πούν οι Κινέζοι τί ξέρουν!» Κι εννοείται, ότι δεν υπήρξε καμμία «διαρροή» του ιού από το εργαστήριο, αλλά εντολή καί άδεια «άνωθεν» να βγεί αυτός έξω. (Αν πάς σε στρατιωτικά εργαστήρια να βγάλεις πράγματα έξω χωρίς άδεια, μεταβάλλεσαι πάραυτα σε μακαρίτη.)
Οπότε, ξαναρωτάμε: ποιός κάνει κουμάντο στην Κίνα;
Το ΚΚ; οι «Τριάδες»; κάποιος συνδυασμός τους, ελεγχόμενος ή ανεξέλεγκτος; άλλοι παράγοντες; μεμονωμένα άτομα, με κυρίως εγωϊστικές ατζέντες; (Πόσες καί πόσες περιπτώσεις δεν διαβάζουμε, γιά Κινέζους αξιωματούχους, που συλλαμβάνονται κι εκτελούνται γιά διαφθορά!) Φιλοδυτικοί προδότες; κάποιο κρυμμένο πανάρχαιο ιερατείο (Άτλαντες, ξέρω ‘γώ), που ναί μέν κάνει κουμάντο από τα πολύ βαθειά παρασκήνια, αλλά ουσιαστικώς την Κίνα την έχει γραμμένη, διότι οι σκοποί του είναι τελείως διαφορετικοί;
Καί στη Δύση, ποιός κάνει κουμάντο;
Αγγλοσάξωνες; Άτλαντες; ιουδαίοι; κι αν ναί, ποιανής «αποχρώσεως»; κάποιο κρυφό Κρόνιο ιερατείο;
[Παρενθετικώς: συμφωνώ απόλυτα με την άποψη της ιστολόγου Χρύσας Μπουκουβάλα, ότι όλες αυτές οι αφηγήσεις γιά εξωγήϊνους / υπογήϊνους / δράκους / κτλ (που κάνουν κουμάντο στη Δύση από τα παρασκήνια) είναι παραμύθια σκέτα, που αποσκοπούν απλά στο να μας αποκοιμήσουν. Διότι βλέπουμε τώρα τελευταία -κι ένας λόγος παραπάνω- ότι τα πραγματικά αφεντικά δεν ντρέπονται να βγούν μπροστά καί να μας λένε στα ίσα ποιοί είναι καί τί θέλουν. Δεν υφίσταται, δηλαδή, λόγος να υπάρχει καί βαθύτερο επίπεδο εξουσίας.
Πχ τον Σβάμπ, σήμερα τον ξέρουν όλοι. Αλλά το 1986 πχ, ποιός τον ήξερε, που οι σημερινοί αρχάριοι «συνομωσιολόγοι» του Διαδικτύου βγαίνουν καί κάνουν καί τον έξυπνο; Κι όμως, έχει κυκλοφορήσει η τότε φωτογραφία του δίπλα στον Αντρεοπαπατζή.]
Εμείς οι κοινοί θνητοί, ίσως καί να μή μάθουμε ποτέ.
Ίσως, όμως, τελικώς να μην έχει σημασία ποιός φτιάχνει ιούς καί ποιός διοικεί. Ίσως τη μεγαλύτερη σημασία να έχει το επόμενο ερώτημα.
. . . . . . . . . . .
ε. Πού το πάνε;
Έστω ότι η όποια συνεργασία της Πφάϊζερ με την Κίνα έχει κάποιο νόημα, παρά την ύπαρξη της παραδοσιακής Ιατρικής / Φαρμακευτικής της Κίνας. (Τις οποίες, μην περιμένετε να τις απεμπολήσουν οι Κινέζοι γιά χάρη της Δύσης, ή του οποιουδήποτε!)
Αλλά, αυτό το ορόσημο του 2030, τί νόημα έχει;
Όλοι το ξέρουν καί το ξέρουμε, ότι ο ένοπλος Γ’ ΠΠ έρχεται ταχέως κι ότι θα γίνει της κακομοίρας… αρκετά χρόνια ΠΡΟ του 2030. Άρα;… Τί;… Γιατί;…
Ναί μέν, γνωρίζουμε επίσης (μιά που οι διάφοροι Σβάμπ μας τα πετάξαν στα ίσα στα μούτρα μας) ότι είμαστε όλοι γιά τα θυμαράκια, καί θα επιζήσουν στον πλανήτη ελάχιστοι· οι δέ ελάχιστοι των ελαχίστων θα είναι οι άρχοντες· καί οι λοιποί, οι δούλοι που θα τους σφουγγαρίζουν τα πατώματα. Άρα;
Δεν βγαίνει νόημα.
Παρεκτός από δύο περιπτώσεις:
Είτε η κουφάλα ο κτηνίατρος μαζί με τις σχιστομάτικες κουφάλες σχεδιάζουν να φτιάξουν έναν πράγματι θανατηφόρο ιό πολύ πρό του 2030 (άσχετο τί λένε / υπογράφουν δημοσίως), καί να τον αμολήσουν καταπάνω μας (θέλοντας ν’ αποφύγουν την πολεμική αιματοχυσία του Γ’ ΠΠ, γιά λόγους που δεν είναι του παρόντος).
Είτε θέλουν να ξεπαστρέψουν πρώτα (ή καί μόνα; ) τα δύο δίς των Κινέζων. (Έχετε υπ’ όψιν σας, ότι οι Κινέζοι εγκατέλειψαν πλέον την αυστηρή πολιτική του ενός παιδιού, καί πάλι άρχισαν να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.)
Όπως καί νά ‘χει, το μέλλον δεν προβλέπεται ευοίωνο.
. . . . . . . . . . .
Επίλογος
Αυτό ακριβώς είναι το Κινέζικο αίνιγμα / πάζζλ από το 2019, του οποίου ακόμη αγνοούμε τη λύση. Ωστόσο, σας καλώ να σκεφθήτε επάνω στο θέμα, διότι οι συνέπειές του θα είναι κατακλυσμικών διαστάσεων· καί θα παρασύρουν κι εμάς.
ΤΕΛΟΣ
. . . . . . . . . . .
Υγ: Επειδή κάνω παράλληλα (κι ανάλογα τα κέφια) έρευνες σε πολλά θέματα, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν ξέρετε (από ιστορικές γνώσεις) κάποια σέχτα, ή ομάδα, ή θρησκεία, που να θυσίαζε τα θύματά της με τρόπο αναίμακτο. Χωρίς να τους προξενήσει πληγές καί να χυθεί αίμα, δηλαδή. (Πχ με στραγγαλισμό.) Το σκεπτικό τους πιθανώτατα θα είχε να κάνει με την επιβάρυνση του κάρμα, αν χυνόταν το αίμα του θύματος.
Συνεπώς, κι ένας ιός σκοτώνει χωρίς (απαραίτητα) να χύσει το αίμα του θύματος, άρα εκπληρώνει τις προϋποθέσεις «αναίμακτου» φονικού οργάνου.
. . . . . . . . . . .
Πανάθεμα το κεφάλι μου, που όλα τά ‘χω μπροστά μου, αλλά δεν τα βλέπω!!!!!
Όσο έγραφα αυτές τις γραμμές,
κι έχοντας στο μυαλό μου από μέρες τον mondus operandi (τον τρόπο δράσεως) της φόνισσας της Πάτρας,
συν το γεγονός ότι τα παιδιά της (καί τη σπιτονοικοκυρά της) τα καθάρισε επάνω σε σημαδιακές ημερομηνίες,
ξαφνικά θυμήθηκα μία (ίσως καί τη μοναδική) ομάδα μ’ αυτήν ακριβώς την πρακτική:
Αυτοί, εκτός του ότι λήστευαν τα θύματά τους, τους φόνους τους διέπρατταν πάντα νύχτα, καί πάντα σε καθορισμένες φάσεις της Σελήνης. Αφιέρωναν, δέ, τους φόνους στη θεά Κάλι.
Είχαν γίνει ο φόβος κι ο τρόμος των ταξιδιωτών (Ινδών καί ξένων) στα βορειοανατολικά της Ινδίας (ένθα καί η κοιτίδα των γύφτων), μέχρις ότου οι Άγγλοι τους ξεπάστρεψαν. (Έκαναν κι ένα καλό!…)
Τώρα, όμως, προκύπτει το ερώτημα:
Ποιά ιδεολογική / θρησκευτική σχέση έχουν (αν έχουν) ένας ιουδαίος (ο κτηνίατρος) κι οι (ταοϊστές / άθεοι) Κινέζοι με τους Θάγκς; Καθώς κι η παιδοφόνισσα;
Δεύτερο ερώτημα… καλύτερα, πακέτο ερωτημάτων:
Αν όλα τα παραπάνω καλά παιδιά έχουν τίποτε ιδεολογικούς / θρησκευτικούς καθοδηγητές / δασκάλους / γκουρού με ιδέες «θαγκικές». Καί πώς, καί πότε, καί με ποιά αφορμή; καί γιατί ειδικά τέτοιους, κι όχι άλλους, από άλλες αιρέσεις / σέχτες;
Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις· αλλά, πιστεύω, αν τις βρούμε, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την κατανόηση πολλών βασανιστικών «γιατί».
. . . . . . . . . . .
[Κάλι, Μαύρη Μαντόννα… ίσον Ατλαντίδα, ίσως καί πιό πρίν. Τί στην ευχή; τόσο πίσω πάνε οι ρίζες του σκεπτικού αυτού, της «αναίμακτης» (ανθρωπο)θυσίας; καί ποιοί μπορεί να είναι σήμερα οι «κληρονόμοι» του;
Πλέον, πρέπει κανείς να τρέχει σαν αστραπή, γιά να προλαβαίνει την επικαιρότητα. Η ανάγκη, επομένως, καθίσταται σχεδόν φιλοτιμία του παρόντος ιστολογίου – έστω, γιά τον σχολιασμό των σημαντικών.
. . . . . . . . . . .
Σίγουρα μάθατε γιά τις καταρρεύσεις δύο τραπεζών στις ηπαπάρα, ενώι επίκεινται κι άλλες (λένε οι ειδήσεις). Καί, εννοείται, ότι αυτή η ιστορία θα επεκταθεί σε όλον τον Δυτικό κόσμο· ναί, καί στην Ελλαδίτσα.
Αφού η Οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη (εδώ κι αιώνες), αφού άπαντα τα της Οικονομίας είναι πλέον ηλεκτρονικά, κι αφού είμαστε κι εμείς «Ευρωπαίοι», με το ευρώ μας με τη μεγάλη αγοραστική του δύναμη (καί λοιπές ξυρισμένες θρίχες)… έ, τί περιμένατε;! (Αυτά τα χαϊλίκια μας μάραναν!…) Το κλύσμα που έρχεται, θα το φάμε κι εμείς – έχουμε δεν έχουμε καταθέσεις.
. . . . . . . . . . .
Προσωπικώς, το ήξερα από καιρό ότι κάποια μέρα «αυτοί» θα προξενούσαν παγκόσμιο «κράχ». Γι’ αυτό κι έγραψα αρκετές φορές να τσακιστούν οι δικοί μας χάκερς να προλάβουν να ρίξουν τράπεζες καί χρηματιστήρια (καί τις Εφορίες – σε κανέναν δεν θα έπεφτε πλάκωμα αυτό! 🙂 ), σε χρονική στιγμή που «αυτούς» όχι απλά θα τους ξεβόλευε αγρίως, αλλά θα τους γ@μούσε μιά τέτοια ενέργεια – ενώι αντιθέτως την Ελλάδα θα την έσωζε από τα νύχια τους. (Κι ας υπογράφανε οι πωλητικοί πεντακόσια μνημόνια. Την αξία του κωλόχαρτου θα είχαν – κι αυτά, καί οι υπογραφές επάνω τους.) Κανόνας της πάλης, γάρ: πάντα φροντίζεις να πετάξεις τον αντίπαλο εκτός ισορροπίας.
[Αλλά, βέβαια, είναι δυνατόν ο κάθε ξερόλας, ο κάθε γεννημένος νομπελίστας, ν’ ακούει συμβουλές από …»παρακρατικούς», σαν εμάς; 🙂
Είναι καί η εμβέλεια, που έχει το παρόν μπλόγκι: σχεδόν μηδενική. Όλο το εγχώριο Ιντερνέτι ασχολείται φερ’ ειπείν με τις «τολμηρές» ( ; ) εμφανίσεις μιανής διάσημης χοντρής των ημερών μας, που το παίζει σεξοβόμβα· αλλά το ότι έρχεται παγκόσμιος τυφώνας (καί το να κοιτάξει ο καθένας πώς θα σωθεί απ’ αυτόν), δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν.
Σε ποιόν να μιλήσεις, επομένως, μέσωι του μπλογκιού; ποιόν να πείσεις – καί πώς;…]
Όπως γνώριζα ότι κρυπτονομίσματα κτλ (κρατικά, ή μή) είναι ακόμη μία φούσκα παγκόσμιας εμβέλειας. Διότι, αν δεν έχεις τον έλεγχο του σέρβερ, το κρυπτονόμισμα είναι το ίδιο «αέρας», όπως το (τραπεζικό) χρήμα που βγαίνει από τα πληκτρολόγια.
[Μπερδεγουέη, ο απατεώνας με τα φαληρημένα κρυπτονομίσματα είναι κι αυτός τζιού. Τί άλλο θά ‘ταν;! 🙂 Πράγμα, όμως, που οι εγχώριοι «έγκυροι» καί «έγκριτοι» ιστότοποι το κάνουν γαργάρα.
Να τα βλέπουν, όμως, αυτά τα λογής έξυπνα «μοντέρνα» κορόϊδα, που «επενδύουν» στα κρυπτονομίσματα, επειδή «αυτά είναι το μέλλον».]
. . . . . . . . . . .
Το «κράχ», τώρα, των Δυτικών τραπεζών / χρηματιστηρίων / κρυπτονομισμάτων είναι πανεύκολο: εάν μέν κατέχεις τους σέρβερς, τραβάς μιά καραμπινάτη διαγραφή των αρχείων με τις καταθέσεις, καί τελείωσες! Κι ακόμη, μιά που όλα αυτά τα μαραφέτια απαιτούν ηλεκτρικό ρεύμα γιά να λειτουργήσουν, αρκούν μερικά «ατυχήματα» στους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής (που θα τα προξενήσουν «οι κακοί Ρώσσοι», ά-χά-χά-χάαααα!!!!!!! 🙂 🙂 🙂 ), καί πάλι θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα.
Πώς θα λειτουργήσουν μετά οι τράπεζες καί τα χρηματιστήρια; μ’ εφεδρικές πετρελαιογεννήτριες, ή με φωτοβολταϊκά;
Να είμαστε καί λίγο σοβαροί.
. . . . . . . . . . .
Μιλήσαμε, λοιπόν, γιά «πληκτρολογιακό» χρήμα; ναί. Έτσι είναι. Πράγμα, όμως, που μας φέρνει τ’ ακόλουθα ερωτήματα:
Αφού το χρήμα πλέον παράγεται με μερικές πληκτρολογήσεις, τότε γιατί (αφήνονται να) πτωχεύουν οι τράπεζες, μιά που το πρόβλημα επί της ουσίας δέν υφίσταται; (Αρκούν μερικά κλίκ-κλίκ-κλίκ, καί γεννιέται χρήμα με ουρά – …δεινοσαύρου! 🙂 )
Η απάντηση σ’ αυτό είναι εύκολη: επειδή «αυτοί» θέλουν να πτωχεύσουν οι τράπεζες.
Καί γιατί να πτωχεύσουν οι τράπεζες;
Απλούστατα, γιά να εκμηδενιστεί η αγοραστική δύναμη του κόσμου. Μιά μέρα, όλοι θα ξυπνήσουν καί θ’ ανακαλύψουν ότι δεν έχουν χρήματα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. (Αδυναμία αγοράς τροφίμων -ιδίως γιά τους κατοίκους των πόλεων-, κτλ κτλ.)
Καί γιατί να μην έχει κανείς χρήμα – άρα, καί τις δυνατότητες που δίνει αυτό;
Γιά πολλούς λόγους: γιά να διευκολυνθεί η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» (σημειωτέον: φαίνεται πως «αυτοί» βιάζονται να την εφαρμόσουν!), γιά να γίνει ζούγκλα η κοινωνία (να φαγωθούμε μεταξύ μας), ώστε πάλι να μειωθεί ο πληθυσμός (καταπώς επιθυμούν «αυτοί»), καί γιά να κάτσει ο καθένας στ’ αυγά του, εν όψει Γ’ ΠΠ.
Τί θέλουν, όμως, να πετύχουν μ’ αυτό το τελευταίο;
Εδώ, προκύπτουν δύο υποερωτήματα:
(α) Τί θέλουν να πετύχουν με πτώχευση των τραπεζών γιά πρίν τον Γ’ ΠΠ.
(β) Τί θέλουν να πετύχουν με πτώχευση των τραπεζών γιά μετά τον Γ’ ΠΠ.
Το ευκολώτερο ν’ απαντηθεί, είναι το δεύτερο.
. . . . . . . . . . .
Ως γνωστόν, οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι γίνονται πρωτευόντως γιά να ξαναμοιραστεί η πίττα καί γιά να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος της (εκάστοτε, κατά εποχή) τραπεζικής ληστείας του πλούτου των λαών· τα εθνικά θέματα των συμμετεχόντων έρχονται μετά, καί συνήθως χρησιμοποιούνται ως «φύλλο συκής», γιά φτηνή δικαιολογία στον λαουτζίκο που σκοτώνεται. Αυτά έγιναν καί στον Α’ ΠΠ, καί στον Β’. (Κι εννοείται, κάπου στα παρασκήνια έδρασαν τα τραπεζικά μαγαζιά των Ρότσιλντ καί άλλων παρεμφερών.)
Ως ιστορικό παράδειγμα γιά το τί έγινε μετά από (τον Β’) ΠΠ, υπάρχει σ’ εμάς το προηγούμενο της «μεγάλης μας φίλης»… που το 1945, με το «έτσι γουστάρω» δεν απέδωσε σε κανέναν τις προπολεμικές του καταθέσεις· ενώι ο κοσμάκης μόλις είχε βγεί από την φοβερή περιπέτεια της Κατοχής, καί προσδοκούσε να μπαλώσει όπως-όπως τη ζωή του, περιμένοντας στην ουρά (έξω απ’ τα υποκαταστήματα της «μεγάλης» καί τα ρέστα) με τα προπολεμικά βιβλιάρια καταθέσεων.
Τότε, όμως, οι εποχές ήταν διαφορετικές. Όλες οι συναλλαγές ήσαν χειρόγραφες, ακόμη υπήρχε το ισοδύναμο του χρήματος σε χρυσό, ο κόσμος -ελπίζοντας σε καλύτερους καιρούς- άρχισε πάλι να παράγει πλούτο (καί καταθέσεις), καί σιγά-σιγά επανήλθε μιά κάποια ισορροπία. Έτσι, οι τράπεζες (ακόμη μία φορά ατιμώρητες…) απλώς λήστεψαν τις προπολεμικές καταθέσεις του κόσμου.
Βέβαια, υπήρχε κι ένα -χμ- μικρό προβληματάκι: ο χρυσός της Ελλάδας είχε «απαλλοτριωθεί» το 1941 απ’ την αγγλίτσα, δεν μας δόθηκε πίσω το 1944 (με την «Απελευθέρωση»)… κι ακόμη μέχρι σήμερα εκεί βρίσκεται. («Επισήμως», στα σεντούκια της αγγλίτσας, παναπεί – «ανεπισήμως», ού μήν καί στο Φόρτ Νόξ, ή ποιός ξέρει πού αλλού.) Που σημαίνει, ότι το (το νέο μεταπολεμικό, αλλά καί το προπολεμικό, που θα το παρουσιάζανε ως απαίτηση οι καταθέτες) εγχώριο νόμισμα -η δραχμή μας, δηλαδή-, ήταν απλό χαρτί, διότι δεν είχε αντίκρυσμα σε χρυσό. Αλλά, πού να τολμήσουν να το πούν αυτό δημοσίως!
Ωστόσο, τις καταθέσεις έπρεπε με κάποιον τρόπο (ακόμη καί τυπώνοντας χαρτονομίσματα-«φωτοτυπίες») να τις επιστρέψουν στους αιτούντες δικαιούχους τους, κι όχι να τις φάνε γιά πρωϊνό. (Αν μή τι άλλο, γιά να κινηθεί πάλι το «υγιές» χρήμα, καί να ξαναπαραχθεί εθνικός πλούτος.) Έστω, αν επικαλούνταν ζόρια, να μην αποδώσουν τους τόκους τρισήμιση ετών. Αλλά όχι να τα φάνε όλα!
Δηλαδή, η επί της ουσίας πτώχευση της «μεγάλης» καί τα ρέστα, έγινε γιά πλιάτσικο των καταθέσεων.
[Πτώχευση; Ναί. Όταν μία τράπεζα δεν έχει να δώσει τα χρήματα των καταθέσεων, τί είναι; Πλούσια; Ή, μήπως, λειτουργεί σωστά;]
. . . . . . . . . . .
Το πρώτο ερώτημα, τώρα, δηλαδή το πού αποσκοπεί η μαζική πτώχευση τραπεζών πρίν τον επερχόμενο Γ’ ΠΠ (ακριβώς η σημερινή περίπτωση της Ελλάδας καί των άλλων Δυτικών κρατών), έχει κι αυτό τις απαντήσεις του.
Εκτός απ’ όσες αναφέραμε παραπάνω («Μεγάλη Επανεκκίνηση», κτλ), υφίσταται ακόμη μία: ένας λαός τελείως άφραγκος, είναι εν τέλει ένας λαός πλήρως πειθήνιος.
Διότι:
Είτε -μετά από ξαφνική φτώχεια- θα δοκιμάσει (με τυφλή ορμή κι απερισκεψία) να τα κάνει όλα ώπα! «εδώ καί τώρα»…
[…Δεν γράφω τη λέξη «επανάσταση», διότι οι επαναστάσεις απαιτούν όπλα καί διάφορα άλλα «εργαλεία» – πράγματα, που σε μαζική κλίμακα βρίσκονται μόνο με χρήμα, καί μόνο ύστερα από καλώς οργανωμένο σχέδιο…]
…με αποτέλεσμα «αυτοί», που απ’ αιώνων ξέρουν τα κόλπα (βλέπε καί Πορδόκολλα, εκεί που μιλάνε γιά το πλήθος «εξαπολυμένων» ανέργων ανά τας οδούς των πόλεων της Ευρώπης), να βάλουν τους ενόπλους τους πραιτωριανούς (έμψυχους, ή ρομποτικούς) να τον μακελέψουν…
…με τελικό αποτέλεσμα ο λαουτζίκος να σκύψει το κεφάλι καί να υποταχθεί δέκα φορές χειρότερα από πρίν.
Είτε θα πειστεί αμέσως (κι ακόμη μία φορά τελείως βλακωδώς – βλέπε εγχώριες προεκλογικές περιόδους) με τις υποσχέσεις των κρατούντων παλιανθρώπων, καί θα σκύψει πάλι το κεφάλι στην μανδάμ Εξουσία – στηριζόμενος στην μεγαλοψυχία ( ; ) των κρατούντων, ώστε αυτοί να του παρέξουν (ωσάν επίγειοι θεούληδες) ένα ωραίο μέλλον – λες καί το δίνουν στον λαό από δική τους ιδιοκτησία!
[Κι όσο γιά το θλιβερό παρόν, να ελπίζει ο λαουτζίκος σ’ ένα πιάτο σούπας συσσιτίου, με αντάλλαγμα την υποταγή του.]
Όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, άλλως τε.
Καί στις δύο περιπτώσεις, ένας τέτοιος λαός θα παραμείνει (επί της ουσίας) αμέτοχος στις εξελίξεις, αρνούμενος να δεί ποιές καλές προοπτικές έχει, αρνούμενος στρουθοκαμηλικώς να πάρει την τύχη του στα χέρια του (χάνοντας μιά ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ιστορική ευκαιρία), καί τελείως υποταγμένος στη μοίρα του…
…που θα του την υπαγορεύουν ακόμη μία φορά«αυτοί». Εις το διηνεκές.
[Υπ’ όψιν, σήμερα υπάρχουν καί τα πυρηνικά όπλα, που -αν χρησιμοποιηθούν- δεν θ’ αφήσουν ούτε ρουθούνι ζωντανό. Οπότε, δεν έχει καί πολύ νόημα να σχεδιαστούν πτωχεύσεις τραπεζών γιά μετά τον Γ’ ΠΠ.]
. . . . . . . . . . .
Τώρα, βέβαια, προκύπτει το άκρως σημαντικό ερώτημα:
Καλά, οι τράπεζες μπορούν (με τις ευχές μας! 🙂 ) όχι απλά να φαληρίσουν, αλλά να πάνε τελείως στον αγύριστο. Εμείς, όμως, τί κάνουμε;
Εμείς όλοι, πρώτον (εκτιμώ ότι πρέπει) ν’ αναμένουμε πτώχευση καί των εγχωρίων τραπεζών (όλων!) μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. (Συνδυάστε καί με την -υπό συζήτηση- υποτιθέμενη ημερομηνία προκηρύξεως των προσεχών εγχωρίων εκλογών.) Καί δεύτερον, υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να κανονίσουμε την πορεία μας.
Εάν μέν έχετε καταθέσεις, φροντίστε να τις αξιοποιήσετε (αγοράζοντας χρήσιμα πράγματα καί τρόφιμα μακράς διαρκείας). Δεν έχετε πολλά χρονικά περιθώρια, καί δεν θα ξαναβρήτε τέτοια ευκαιρία!
Εάν, πάλι, δεν έχετε μπαγιόκο στην άκρη, φροντίστε από τώρα, εγκαίρως, να μάθετε πώς να ζήτε χωρίς χρήμα.
Καί στη μία περίπτωση, καί στην άλλη, τους μακρυνούς κεραυνούς τους ακούσατε.Φροντίστε να βρήτε καταφύγιο (ή, έστω, μιά ομπρέλλα), ΠΡΙΝ η θύελλα φτάσει καταδώ.
Συγκεκριμένα, κάποιοι ακόμη συν-Έλληνες άρχισαν να καταλαβαίνουν τη φάμπρικα των «προφητειών», που διαδίδονται σαν φωτιά σε ξερόχορτα στο Ελληνόφωνο κομμάτι του Διαδικτύου.
Το σχετικό βίντεο της «Αγωγής» (που μου έδωσε την αφορμή της συγγραφής του παρόντος) το ανέδειξε ο Διηνέκης (εδώ), αλλά το αναρτούμε κι εμείς:
. . . . . . . . . . .
Σωστές οι επισημάνσεις! Πλήν όμως, δεν αρκεί να λες ότι οι «προφητείες» είναι ύποπτες (απόλυτα σωστό). Πρέπει καί να εντοπίσεις τη φιδοφωλιά, απ’ όπου εκπέμπονται. Καί να την εξουδετερώσεις!
[Πώς να την εξουδετερώσεις; Με λογικά επιχειρήματα. Καί -το βαρύ πυροβολικό- με γνώση της Ιστορίας!
Τώρα, βέβαια, να προτάξεις (προκειμένου να τον συνεφέρεις) λογικά επιχειρήματα σ’ έναν λαό, που επιμένει να παραμυθιάζεται καί να ΜΗΝ λογικεύεται… εντάξει, δεν συνεχίζω. Μή με βρίζετε, όμως, ως ανεδαφικόν καλαμοκαβαλλημένον· την καλή προπάθεια την έκανα καί την κάνω.]
Ειλικρινά, θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου να περιμένω πλήρη ανάλυση από ανθρώπους, που μόλις έκαναν το πρώτο βήμα στο θέμα. Συνεπώς, αναλαμβάνει η αφεντιά μου να σας πεί δυό λογάκια επ’ αυτού.
. . . . . . . . . . .
Κατ’ αρχήν, ξεκαθαρίζουμε ποιές προφητείες είναι γνήσιες (καί οφείλουμε να τις πάρουμε σοβαρώς υπ’ όψιν μας) : αυτές είναι όσες ειπώθηκαν / εγράφησαν σε εποχές, που δεν υπήρχαν ούτε ως υποψία οι «Μεγάλες Δυνάμεις» (αλλά καί κάποιες …μικρότερες) των τελευταίων αιώνων – με την εξαίρεση των όσων είπε ο άγιος Παΐσιος, συν μερικοί ακόμη όντως χαρισματικοί «νεοάγιοι» της εποχής μας (αν μου επιτρέπεται ο όρος).
Αλλά, προσέξτε! Μόνον όσες προφητείες είναι επιβεβαιωμένες, από πλείονες του ενός αξιόπιστους αυτόπτες καί αυτήκοους μάρτυρες! Διότι πχ στον έρμο τον Παΐσιο (εξ ονόματός του, δηλαδή) φορτώσανε τα διάφορα λαμόγια κι ένα σωρό ανυπόστατες «προφητείες», που δεν τις είπε ποτέ.
Ξεκαθαρίζουμε, τώρα, καί ποιές «προφητείες» είναι γιά πέταμα επί τήι εμφανίσει: όσες ξεκινάνε με …προεξαγγελτική παράθεση (πώς το δουλεύω το φιλολογικό, έ; 🙂 ). Παναπεί: «- Ο γνωστός ενός κουμπάρου του κουνιάδου μου, άκουσε κάποτε από κάποιον γέροντα…», κτλ κτλ κτλ. Αυτές, κατ’ ευθείαν στα σκουπίδια.
Να μας πεί, μονάχα, ο γνωστός του κουμπάρου (κτλ κτλ κτλ) αυτός ο «γέρων» (ο οποίος πάντα είναι …σεμνός, καί δεν θέλει ν’ ακουστεί το όνομά του) τί βαθμό έχει στην «υπερεσία» που δουλεύει. Να ξέρουμε πώς να τον προσφωνήσουμε, ώστε να μή φανούμε αγενείς. «Κύριε λοχαγέ», ή «κύριε συνταγματάρχα»; (Ή σκέτο «πράκτορα»; )
Ρέ, άει στα τσακίδια!…
[Εδώ ακριβώς χρειάζεται να ρίξω μήνυμα σε Παλιούρα καί Μάρκο ντέΣάντ, ώστε να σας περιλάβουν αμφότεροι …στερεοφωνικώς, παλιολαμόγια κουμπάροι καί κουνιάδοι καί «γεροντάδες»!!!]
. . . . . . . . . . .
β. Ιστορική αναφορά
Αναφέρω (ιστορικώς καί χρονολογικώς) τις κυριώτερες λαμογίστικες «προφητείες» κατά εποχές – όσο έχω ερευνήσει το θέμα. (Η έρευνά μου συνεχίζεται μέν, αλλά σας δίνω μιά έτοιμη εισαγωγή γιά να ψάξετε κι εσείς.)
. . . . . . . . . . .
i. 1770 – Ορλωφικά
Απ’ όσο έχω μελετήσει το θέμα, δεν διαφαίνεται παρουσία «προφητειών» στην επανάσταση του 1770· αλλοιώς, θα είχαν ενσωματωθεί αυτές στην λαϊκή παράδοση, ως κοινό κτήμα (όπως καί σήμερα). Πιό πολύ φαίνεται πως δούλεψε προπαγάνδα, παρά «προφητείες». Ωστόσο, η αφέλεια των τότε επαναστατημένων ραγιάδων έφτασε να κάνει τραγούδι τις ψεύτικες αυτές ελπίδες:
Ώσπου να ‘ρθεί ο Μόσκοβος, να φέρει το σεφέρι ( = στρατό – δες πχ εδώ)!
Βέβαια, ο Μόσκοβος ουδέποτε κάνει άστοχες καί άκαιρες κινήσεις, ούτε φέρνει σεφέρια σε αποτρελλαμένους· αλλά, άντε να το πείς αυτό στους (μπαϊλντισμένους από τη σκλαβιά) εξεγερμένους ραγιάδες!… Πάντως, αυτές οι φρούδες ελπίδες, ότι τάχαμου θα έρθει το Ξανφόν Γκιένος να μας απελευθερώσει, προέρχονται 1000% από κάποιους κύκλους εντός της Ρωσσίας.
Δεν εννοώ σύσσωμη την ηγεσία της συγκεκριμένης χώρας· διότι, απ’ όσο έχω αναλύσει τη συλλογική συμπεριφορά των Ρώσσων, τέτοιου είδους βρωμιές δεν κάνουν. (Τουλάχιστον, δεν τις κάνουν στον βαθμό, που τις κάνουν οι Αγγλοσάξωνες.) Το (όχι εντελώς σίγουρο, όμως – γιά μένα) συμπέρασμα είναι ότι μάλλον έδρασαν κάποιοι ιουδαϊκοί κύκλοι εντός Ρωσσίας, διότι υπάρχει ισχυρή φημολογία πως οι αδελφοί Ορλώφ ήσαν περιτετμημένοι. (Δυστυχώς, δεν ζή η ακόρεστη σεξομανής Γερμανίδα Αικατερίνη, που …πήρε παραμάζωμα πολλούς ευγενείς της τότε εποχής, να μας το επιβεβαιώσει! lol!!!)
Το αποτέλεσμα ήταν πως ο τότε σουλτάνος εξεμάνη, καί παραλίγο οι Έλληνες να μην υπήρχαμε σήμερα ως έθνος.
Οι Ορλώφ, όμως, δεν έδρασαν μόνοι. Συνεταιράκι τους ήταν κι ένα λαμόγιο, ονόματι Παπάζωλης, ή Παπαζώλης, ή Παπάζογλου. («Παπατζής» θα ήταν πιό ταιριαστό.) Αυτός γέμισε ψέμματα τους ραγιάδες, γιά να εξεγερθούν. Κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, την κοπάνησε στους Ρώσσους. (Τί πρωτότυπο γιά τα λαμόγια, να καταφεύγουν γιά προστασία στ’ αφεντικά τους!…)
Συγκρατήστε το γεγονός ότι οι «προφητείες» (αλλά καί η προπαγάνδα) χρειάζονται καί άτομα, γιά να διαδοθούν: πονηρούς (καί χαρτζηλικωμένους) παραμυθατζήδες καί λαμόγια, ή αφελείς καί βλάκες.
Βέβαια, σήμερα με το Διαδίκτυο η ανάγκη γιά πράκτορες σχεδόν εκμηδενίζεται, διότι τη διάδοση εσφαλμένων καί υπόπτων αντιλήψεων την αναλαμβάνουν -με αυτόματο τρόπο- τα προγράμματα των υπολογιστών· τα δέ υπόλοιπα (την άκριτη αποδοχή των ψεμμάτων, δηλαδή), τα αναλαμβάνει η περιρρέουσα αιώνια βλακεία του λαού μας.
. . . . . . . . . . .
ii. «Αγαθάγγελος» καί Παπουλάκος
Ο (Χριστόφορος) Παπουλάκος ήταν ένας αγράμματος φουστανελλοφόρος χωρικός, ο οποίος αργότερα εκάρη μοναχός. (Καί σήμερα έχει αγιοκαταχθεί.) Αυτός, ως μοναχός, εκήρυττε την αντίθεση στους δυτικούς θεσμούς (πχ Βαυαροκρατία) καί τα δυτικά έθιμα (πχ ενδυμασία δυτικού τύπου), περιτρέχοντας όλη την Πελοπόννησο. Ωστόσο, επειδή έλεγε πολλά καί εναντίον του -ξένου- βασιλικού ζεύγους (Όθωνα / Αμαλίας), στο τέλος τον μπουζούριασαν καί τον εξόρισαν.
Η Γουΐκι, όμως παραλείπει (τόσο εδώ, όσο κι εδώ) ν’ αναφέρει ότι ο Παπουλάκος χρησιμοποιούσε στα κηρύγματά του καί τις λεγόμενες «Προφητείες του Αγαθαγγέλου» (σκαναρισμένο πλήρες πρωτότυπο κείμενο εδώ), με τις οποίες έδινε ελπίδες στους ακροατές του ότι νά, τώρα, όπου νά ‘ναι, επίκειται να πάρουμε καί τημΜπόλιν!
Λοιπόν, το κακό δεν είναι ότι ο Παπουλάκος ήταν όντως -καί αναμφισβητήτως- πατριώτης· ούτε το ότι την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως την οραματιζόταν τότε μέχρι καί ο Όθων. (Ναί! Γι’ αυτό τον εξόρισαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις», γιά να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα.)
Ούτε το ότι ο Παπουλάκος ήταν αγράμματος.
Ούτε το ότι μέχρι καί ο Ρήγας Φερραίος (ως λέγεται) έβαλε χέρι στο κείμενο, γιά να κολακέψει τον Μέγα Ναπολέοντα καί να δώσει (κι αυτός) ελπίδες στους υπόδουλους Έλληνες.
Αλλά, το κακό βρίσκεται στο ότι αυτό το κείμενο είναι πλαστό.
. . . . . . . . . . .
Ποιός το έγραψε, τότε, καί γιατί;
Λένε (χωρίς να είναι σίγουρο) πως το έγραψε κάποιος ιερωμένος Θεόκλητος Πολυειδής, αποδίδοντάς το σε κάποιον (ανύπαρκτο) ιερομόναχο Αγαθάγγελο, που έζησε κάπου το 1279. Καί πράγματι, η γλώσσα του κειμένου δεν είναι η γλώσσα του 1279. (Μιά ματιά στον Πτωχοπρόδρομο, αρκεί γιά να διαπιστώσουμε την ασυμφωνία.)
Εάν, τώρα, διαβάσουμε το σύντομο άρθρο της Γουΐκι, βλέπουμε πως ο ΘΠ υπήρξε εκπρόσωπος του (Ελληνικού) Διαφωτισμού… πιθανώτατα μασώνος καί άνθρωπος των Δυτικών. Ωστόσο, παραβλέποντας αυτό (που μπορεί καί να μήν ίσχυε), βλέπουμε άλλα δύο δεδομένα, που βγάζουν μάτι:
Το πρώτο, πως ο «Αγαθάγγελος» γράφτηκε κάπου το 1750.
Χμ… Είκοσι χρόνια πρίν τα Ορλωφικά! (Δεν θα πέφταμε πολύ έξω, αν λέγαμε …19… το 1751, δηλαδή.)
Καί τί μας νοιάζει αυτό;
Εάν ρίξουμε μιά ματιά στην Ιστορία, θα δούμε ότι πάλι καμιά 25αριά χρόνια πρό της κηρύξεως των Σταυροφοριών (1095), είχε ιδρυθεί στην Καμπανία της Γαλλίας …καμπαλιστική σχολή!!!!! Γι’ αυτό μας νοιάζει.
[Αν, όπως αναφέρει η Ιστορία, η καμπαλιστική σχολή ιδρύθηκε το 1070, τότε υποψιάζομαι πως …καθυστέρησε η σύνοδος του Κλερμόν Φερράν, που κήρυξε την έναρξη των Σταυροφοριών το 1095!
Πλάκα-πλάκα, ακριβώς επτά αιώνες μετά το 1070+19 = 1089, έγινε η Γαλλική Επανάσταση – στα 1789. Είπαμε, «αυτοί» έχουν μανία με τις τελετουργίες καί τις επετείους σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.]
Βλέπετε ότι οι κρατούντες έχουν συγκεκριμένον τρόπο δράσεως: πρώτα η διάδοση της ιδεολογίας, καί μετά η εφαρμογή της από τα πλήθη των κάφρων, που σπεύδουν να την υιοθετήσουν! Στην περίπτωσή μας, δηλαδή, συμπεραίνουμε πως κανένας Ορλώφ δεν έδρασε αυθορμήτως εκείνη τη στιγμή, καί κανενός Παπάζωλη οι ψευτιές δεν προκάλεσαν αυθόρμητη εξέγερση των Ελλήνων μέσα σε λίγους μήνες, από τότε που ειπώθηκαν.
Η προεργασία (γιά τον παραλίγο οριστικό χαμό μας, ως έθνος) είχε γίνει από πρίν.
Το δεύτερο δεδομένο έχει πάλι να κάνει με τη γλωσσολογική ανάλυση του «Αγαθαγγέλου».
Όχι μόνο δεν είναι του 1279 κείμενο, αλλά δεν είναι ούτε Ελληνικό του 1750! (Ποιός «ιερωμένος ΘΠ», καί θρίχες κατσαρές;!)
Τότε, τί είναι;
Μετάφραση από την Αγγλική… από «σκαρωμένο» κείμενο των «Ελληνιστών» της Οξφόρδης. Αυτό είναι. Αρκεί λίγη «αντίστροφη μηχανική» (εν προκειμένωι, «αντιμετάφραση» προς το πρωτότυπο), γιά να δείς ότι είναι γραμμένο κατ’ αρχήν σε Αγγλική «καθαρεύουσα» (Σαιξπηρική μορφή της γλώσσας), καί μετά μεταφρασμένο αδεξίως σε -ας πούμε- Ελληνική λόγια γλώσσα της εποχής του 1750… αλλά, ταυτόχρονα, που να μπορούν να την καταλαβαίνουν οι αγράμματοι ραγιάδες.
[Δεν θ’ αναπτύξω εδώ το πώς αλληλεπιδρά το μυαλό μας με μιά ξένη γλώσσα, όταν θέλουμε να εκφραστούμε σ’ αυτήν -καί δή, με συγκεκριμένο τρόπο-, όσο καλά καί να τη γνωρίζουμε.
Πάντως, το γενικό σχήμα γιά τους περισσότερους είναι: φτιάχνουμε το σκαρίφημα του κειμένου μας στη δική μας, καί μετά μεταφράζουμε προσεκτικά. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις!… στις οποίες δεν συγκαταλέγονται οι προφεσσόροι της Οξφόρδης του 1750. Βλέπετε, κάθε γλώσσα συμπεριλαμβάνει κι άλλα κολπάκια καί στολίδια, πλήν του λεξικού της· άρα, ουδόλως αρκεί η μετάφραση καί η τήρηση του ύφους.
Ωστόσο, όταν απευθύνεσαι σε αγράμματους φουστανελλοφόρους, δεν υπάρχει περίπτωση να σε μυριστούν – καί τη γλυτώνεις.]
. . . . . . . . . . .
Καί γιατί Οξφόρδη, παρακαλώ; Γιατί στην …Βοϊδοπερασιά; (Μην απορείτε, είναι η μετάφραση του τοπωνυμίου στη δική μας γλώσσα. Όθεν, το αστείο που λέγεται ότι: «- Αυτός τελείωσε τη …βοϊδοσχολή!», δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως τόσο αστείο, πλέον! 🙂 )
Διότι, πρώτον, την Οξφόρδη την ίδρυσαν τα σεσημασμένα φιλαράκια μας, οι Ναΐτες. Οι οποίοι ανέλαβαν (με επιτυχία) καί το μεταφραστικό έργο γιά τα χειρόγραφα των Βενιαμιτών, που βρήκαν στις ανασκαφές τους στα Ιεροσόλυμα. Όθεν, δικαίως καβάτζωσαν καί τις φιλολογικές σπουδές.
Να μας πούν, μονάχα, οι σημερινοί Οξφορδαίοι, πού βρήκαν τα αρχαιοελληνικά κείμενα των «στερεοτύπων» εκδόσεών τους, που χρησιμοποιούν οι φιλόλογοι της καριέρας! Μάλλον, ακόμη καλύτερα… ν’ αναρωτηθούν οι ίδιοι οι εγχώριοι φιλόλογοι, πού βρέθηκαν αυτά τα κείμενα. Διότι, φοβάμαι πως κανείς τους δεν έχει αναρωτηθεί.
Καί δεύτερον, η αγγλίτσα εκείνες τις εποχές ήταν αυτοκρατορία. Συνεπώς, είχε τα σχέδιά της να βγάλει απ’ τη μέση τόσο την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο καί τους Ρώσσους – με ενεργούμενα καί επικρουστήρες της μπαρούτης εμάς, τα αιώνια θύματα (καί βλήματα).
Θα με ρωτήσει κάποιος: γιατί να το κάνει, μιά που με τα πλοία της έφτανε μέχρι Ινδία καί Κίνα, διεξήγαγε επικερδές εμπόριο, καί γενικώς ήταν θαλασσοκράτειρα; (Αν καί το Σουέζ δεν είχε διανοιχθεί ακόμη.) Η απάντηση είναι πως την ενδιέφερε καί η χερσαία διαδρομή Ανατολής-Δύσης· ο περίφημος (καί τότε, καί παλιότερα, καί σήμερα) Δρόμος του Μεταξιού.
Καταλάβατε, τώρα;
. . . . . . . . . . .
iii-1. Περίοδος 1900-1920
Αυτή η εικοσαετία είναι όντως μία αναγέννηση της νέας Ελλάδας, καί η υλοποίηση πολλών από τα εθνικά μας όνειρα.
Εδώ, ας δείξουμε πρώτα πάλι την κατάσταση: η αγγλίτσα ήθελε να τελειώνει μία καί καλή με την τουρκίτσα, ταυτοχρόνως διαλύοντας τα όποια όνειρα γιά επέκταση προς Ανατολάς της γερμανίτσας.
Στα πλαίσια αυτά, ήθελε (καί βρήκε) πρόθυμους συμπαραστάτες καί συμμάχους πάλι εμάς, που είχαμε πάρει φόρα μετά τη σφαλιάρα του 1897. Καί, παρά τη σφαλιάρα που φάγανε τα αγγλίτσικα σχέδια στην Καλλίπολη (το 1915-16), φαινόταν πως γενικώς η κατάσταση όδευε όπως ελπίζαμε αμφότεροι. (Μετά, βέβαια, άλλαξαν τα βιολιά.)
Ακόμη, η αλήθεια είναι πως τότε είχαμε πολλούς τέκτονες στην Ελλάδα, διότι οι άρρενες απόγονοι των «καλών οικογενειών» της εποχής ήταν (από μόδα) αγγλόφιλοι, κοσμοπολίτες (με νεότητες γλεντημένες στα Παρίσια, με μπανιστήρια στα επί σκηνής χορευτικά ξεβρακώματα της Μάτας Χάρι, καί τα ρέστα), και τέκτονες. Αλλά καί πατριώταροι. (Δεν μπορείς να πείς ότι πχ ο Παύλος Μελάς, ή ο ναύαρχος Κουντουριώτης δεν ήταν πατριώτες! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει!)
Συνεπώς, οι ιδέες… η προπαγάνδα, ουσιαστικώς, της αγγλίτσας, διαδιδόταν εύκολα.
Όμως, επειδή ένα σοβαρό κράτος (όπως η αγγλίτσα) έχει καί σοβαρές «υπερεσίες», καί πάντα σχεδιάζει εκ των προτέρων, πάλι παρενέβη καί μας φλόμωσε (συμπεραίνω κυρίως μέσωι εγχωρίων τεκτόνων) στις «προφητείες»…
…οι οποίες συνέκλιναν στο ότι υπήρχε κάποιος «ξανθός ρήγας», που θα έμπαινε μπροστά (ως πολέμαρχος, να ‘ούμ’), καί θα μας …έσωζε. (Κι αυτός!)
Βέβαια, οι αφελείς συμπατριώτες μας της εποχής αυτό το ερμήνευαν είτε ως νεκρανάσταση του Μεγαλέξανδρου (αν καί δεν έπαιξε πολύ αυτή η ερμηνεία), είτε ως νεκρανάσταση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, είτε ως «φωτογράφηση» του δικού μας τότε βασιλιά· αλλά τα λαμόγια καθιστούσαν μάλλον σαφές ότι επρόκειτο γιά τον βασιλιά της αγγλίτσας, κατά Μπάκινγχαμ μεριά…
…από τον οποίο το 1922 πήραμε τ’ @@ του.
. . . . . . . . . . .
Δεν σκοπεύω να σκαλίσω τις υπάρχουσες ψηφιακές βιβλιοθήκες, γιά να βρω εφημερίδες, βιβλία, ή φυλλάδες της εποχής, ώστε να σας δείξω τί κυκλοφορούσε από τέτοιες «προφητο»-ιστορίες στις αρχές του 20ου αιώνα στη χώρα μας. Πάντως τα πράγματα έγιναν ακριβώς έτσι. Καί τότε «προφητείες», καί τότε κανείς δεν ρωτούσε το πόθεν!
Καί, δυστυχώς, σε τίποτε δεν άλλαξε η ευπιστία του λαού μας από τότε.
. . . . . . . . . . .
iii-2. 1900-1920 – ο «Εξαδάκτυλος»
Ώ, ρέ, μάνα μου, πανεθνικό δούλεμα που φάγαμε μ’ αυτόν τον «Εξαδάκτυλο»!…
Οι αφελείς νόμιζαν καί νομίζουν πως πρόκειται (α) γιά «ρήγα» (βασιλιά, παναπεί), που (β) έχει έξι δάχτυλα στα ποδάρια του!… μή υποψιαζόμενοι πως τέτοια σωματική ανωμαλία προέρχεται από ενδογαμίες…με σχεδόν 100% πιθανότητα να υπάρχει ταυτοχρόνως καί ψυχονοητική ανωμαλία στη γκλάβα του λεγάμενου. (Η Φύση ΔΕΝ αστειεύεται.)
Άρα, πού πά’ ρέ Καραμήτρο με ηγέτη ελαττωματικόν; Ά;
[Αλλά, όπως είπαμε, ελάχιστοι συν-Έλληνες σκέφτονται τέτοια πράγματα. Ελάχιστοι συν-Έλληνες σκέφτονται γενικώς… γι’ αυτό μας πήρε καί μας σήκωσε.]
Όμως, επειδή είδαμε τον βρώμικο ρόλο της …βοϊδοσχολής με τον «Αγαθάγγελο», υποψιάζομαι εντόνως πως αυτή τη φορά ξανάβαλε τα …έξι δαχτυλάκια της, καί μας πέταξε στα μούτρα πως πρόκειται γιά ποίημα με έξι δακτύλους – μόνο που δεν το πήραμε χαμπάρι αυτό, εδώ κι εκατό χρόνια τώρα.
Βλέπετε, ο δάκτυλος είναι -επίσης καί- ποιητικό μέτρο (καί αρχαίο, καί νέο) : τάτατα τάτατα τάτατα. Χρησιμοποιείται, δέ, κατά κόρον στα Ομηρικά Έπη:
άνδραμοι έννεπε Μούσαπο λύτροπον
…τέσσερεις δάκτυλοι στη σειρά, στην αρχή της Οδύσσειας! (Ως παράδειγμα.)
Βέβαια, το να σας μιλήσω γιά τα ποιητικά (καί ταυτοχρόνως μουσικά) μέτρα, είναι ολόκληρη ιστορία, καί δεν προτίθεμαι να το πράξω. Αλλά, με λίγο ψάξιμο θα βρήτε αρκετά παραδείγματα, τόσο στ’ αρχαία Ελληνικά, όσο καί σε σημερινά ποιήματα καί τραγούδια.
[Καί μή σας ξεγελάσει η έλλειψη της τελικής συλλαβής, σε μερικά. Αυτή «νοείται» -στο κεφάλι μας- περίπου σαν ηχώ, κι η συγκεκριμένη έλλειψη είναι από τα αγαπημένα κόλπα των ποιητάδων. Δες πχ τη συνέχεια της Οδύσσειας μετά τους πρώτους τέσσερεις δακτύλους:
όςμαλα πόλ-λα (τάτατα τάτα𛰜 – λείπει βραχεία συλλαβή στο τέλος)
Όπως επίσης το κόλπο η τελευταία συλλαβή του δακτύλου να βρίσκεται ως πρώτη στην αμέσως επόμενη σειρά του ποιήματος.
Είπαμε, ολόκληρη ιστορία!
Μπερδεγουέη, στη μουσική παίζει πολύ ο δάκτυλος -καί δή, σε presto– στο τουμπελέκι: μπόμτιντι μπόμτιντι μπόμτιντι.]
Επίσης, η ίδια μετρική ισχύει απάνω-κάτω καί γιά τις ξένες γλώσσες, ιδίως τις Ευρωπαϊκές.
. . . . . . . . . . .
‘Ντάξ’ όλ’ αυτά, αλλά το θέμα μας είναι να βρεθεί ποίημα με έξι δακτύλους… που να λέει / υπονοεί όσα λένε οι (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) «προφητείες» (απελευθέρωση Πόλης, καί τα ρέστα). Καί, άπαξ καί το βρούμε, τ’ αποκαλύψαμε το μυστικό!
Αν είναι μονάχα έξι, αυτό σημαίνει πως είτε πρόκειται γιά επίγραμμα (συνήθως σε μνημείο νεκρών ηρώων) :
τάτατα τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα τάτατα
Είτε ποίημα σε μορφή χάϊ-κού (τρείς στροφές με περιεκτικό νόημα – καί τα υπόλοιπα τα αναδημιουργεί η φαντασία μας) :
τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα
Πώς είπατε; δεν έχει η Ελληνική ποίηση μορφές χάϊ-κού;
Σοβαρά;
Ώ Τριάς, Θεέ μου,
Πατήρ, Υιός, καί Πνεύμα,
Ελέησον τον κόσμον!
Αναθεωρήστε!
Το θέμα είναι, πως δεν μπορώ να ψάχνω όοοολη την Ελληνική καί την Αγγλική Γραμματεία, να δώ τί στην ευχή εννοούσαν οι …βοϊδοσχολαίοι! (Αν πρόκειται γιά εξαδακτυλικό ποίημα, όπως υποθέσαμε.) Καί, δυστυχώς, ούτε πάει το μυαλό μου σε κάποιο γνωστό (καί σύντομο – ήτοι: επίγραμμα / χάϊ κού) στιχούργημα με θεματολογία «ρήγα», που θα ηγηθεί των Ελλήνων, κτλ κτλ. Όθεν, αν βρεί κάποιος αναγνώστης κάτι σχετικό, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος να μας το υποδείξει!
. . . . . . . . . . .
iv. Οι Ψίψιλον
Δεν αναπτύσσω το θέμα, διότι αγριεύω.
Αν καί η όλη παραμυθολογία των Ψίψιλον (γιά την οποία ο αρχιπροωθητής της απειλούσε μέχρι καί με …μηνύσεις στα δικαστήρια όποιον αντέγραφε αυτές τις μαλακίες – κι έβγαζε δικά του σχετικά παραμυθοβιβλία) δεν ανήκει στις γιαλαντζή προφητείες, ωστόσο έδρασε ακριβώς σαν αυτές καί είχε ακριβώς την ίδια αποδοχή. Συνεπώς, οφείλουμε να τη συμπεριλάβουμε τιμητικώς στη σκατολίστα μας.
Το μόνο που θα πω, είναι πως μας νάρκωσε γιά τα καλά επί 40 χρόνια – καί, φαίνεται, όχι μονάχα εμάς, αλλά καί όσους είχαν αναλάβει ένα κομμάτι της ηγεσίας της έρμης αυτής χώρας. Νά, ως παράδειγμα, οι φρεγάτες που έχουμε είναι μισού αιώνα πλέον, καί δεν έχουν ανανεωθεί – διότι κανείς απ’ τους κρατούντες δεν ενδιαφέρθηκε ν’ ανανεωθούν. Προφανώς, καί το ΓΕΝ περίμενε τους Ψίψιλον να επέμβουν· οπότε, σου λέει, τί να ξοδευόμαστε, τώρα! 🙂
Επίσης (καί ως κατά κάποιον τρόπο συμπλήρωμα των «προφητειών», που καίνε τα μυαλά των αγραμμάτων καί των χαζών), η Ψιψιλονο-λογία έκαψε τα μυαλά του πιό ξύπνιου τμήματος της νεολαίας, αυτού δηλαδή που δεν αποβλακώνεται ούτε με ποδόσφαιρο, ούτε με ναρκωτικά, ούτε με κόμματα, αλλά επιμένει να ψάχνει την αλήθεια μακριά από τα καθεστωτικά παραμύθια. Ακόμη καί σήμερα ακούω σοβαρούς ανθρώπους να ισχυρίζονται πως έχουμε «Ανδρομέδιους αδελφούς μας», που «θα μας σώσουν».
[Στη σειρά κι οι Ανδρομέδιοι, παρακαλώ. Προηγούνται άλλοι …σωτήρες!]
Τέλος, έδρασε καί ως κοινωνικό ψυχονοητικό πείραμα ευρείας εφαρμογής, βολιδοσκοπώντας / μετρώντας τη συλλογική συμπεριφορά του Έλληνα, κι ανοίγοντας τον δρόμο γιά την επανεπέλαση των σημερινών γιαλαντζή «προφητειών»… ώστε ν’ αποχαζέψουμε εντελώς.
Πώς είπατε; Δεν ήταν σχεδιασμένα αυτά τα δηλητηριώδη Ψιψιλονο-παραμύθια σε τίποτε μυστικά γραφεία;
Καλά… ό,τι πείς εσύ!…
Αν εκτιμάτε έστω καί στο ελάχιστο τη γνωμάρα μου, η παραμυθολογία των Ψίψιλον βρωμάει «υπερεσίες» των ηπαπάρα, αλλά κυρίως Μπίλντερμπεργκ καί τσιράκια τύπου Σβάμπ. (Ναί, καί πρό 40ετίας δρούσε, κι έκανε τα ίδια. Δεν έχετε δεί τις φωτογραφίες του/της με εγχώριους πρώθυ – τον Παπανδρέου, φερ’ ειπείν; ) Δεν θα σας αναλύσω το σκεπτικό μου,
[…διότι ξεμακραίνουμε πολύ – άντε, όμως, βοήθεια: (α) αυτά τα παραμυθάκια κατά 90% τα έβγαλαν στην κυκλοφορία νεο-Άτλαντες -όθεν καί η αναφορά μου στις «λέσχες»-, καί (β) ξεκινάμε από τον «Πόλεμο των Κόσμων», καί συνεχίζουμε ψάχνοντας γιά το ίδιο παραμυθολογικό σενάριο της τρομερής απειλής / συν τελικώς του σωτήρα «από μηχανής θεού»… δες καί σημερινές μπαρούφες της ειδησεογραφίας με κατάρριψη «ufo’s»]
πάντως κατά ‘κεί που σας υπέδειξα ψάχνουμε τους ενόχους.
. . . . . . . . . . .
v. Βατάτζης
Ψυχονοητικό πείραμα των ημερών μας. Που αποδεικνύει: (α) πόσο εύκολα ξεχνάμε ως λαός (αλήθεια, τί απέγιναν, ώ προφητολάγνοι, ο «Εξαδάκτυλος» κι ο Παλαιολόγος; δέεεεν θα μας σώσουν πιά αυτοί; παραιτήθηκαν; ), καί (β) πόσο ανιστόρητα τούβλα επιμένουμε να είμαστε.
Ο Βατάτζης μπορεί μέν να είχε τρομερές στρατιωτικές επιτυχίες, μπορεί να είχε όραμα γιά ανασύσταση της αυτοκρατορίας σε σωστές βάσεις, μπορεί σήμερα να έχει αγιοκαταταχθεί, αλλά είναι γεγονός πως στις τελευταίες μέρες του έπασχε από επιληψία. Λοιπόν, ειλικρινά: αυτόν θέλετε ν’ αναστηθεί εκ νεκρών καί να μπεί ηγέτης μας; Αν πήτε «ναί», οκέϋ… αλλά, θ’ αναλάβετε καί τις ευθύνες γιά τις όποιες τυχόν αρνητικές συνέπειες!…
Αυτές οι ιστορίες, τώρα, με τον «αναστηθησόμενον» Βατάτζη καί το σπαθί του, που βγαίνει απ’ τη θήκη σ’γά-σ’γά, έχουν προέλευση τις «υπερεσίες» της …τουρκιγιέ, με βοήθεια από λιγάκι πιό …μεσανατολικά. (Διότι οι τουρκαλάδες από μόνοι τους την ψυχολογική ανάλυση -καί δή, του Έλληνα- δεν την «έχουν».)
Ειδικά η αφήγηση που κυκλοφορεί, ότι Έλληνας αξιωματικός μπήκε «ινκόγκνιτο» στην τουρκίτσα, με παρέα αντίστοιχον Τούρκο, καί πήγαν κι είδαν το σπαθί του Βατάτζη κτλ κτλ,
είτε είναι μπούρδα ολκής (διότι όλο καί κάποιοι θα τους έπαιρναν χαμπάρι – καί μετά, με τα στρατοδικεία, ούτε ψύλλος στον κόρφο τους!…),
είτε ισχύει· αλλά, τότε, τόσο ο ένας, όσο κι ο άλλος, είναι τέκτονες. (Μόνον σε τέτοια περίπτωση δεν φοβούνται την τιμωρία, καί μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους.)
Καί στις δύο περιπτώσεις, δεν γίνεται δεκτή η ιστορία αυτή. Είτε ως ψέμμα, είτε ως αφήγηση ατόμου (των στοών, αλλά καί μή), που παρατάει θέση ύψιστης ευθύνης καί κάνει κολλεγιές με τον εχθρό. (Άρα, δυνάμει προδότη.)
Ο Βατάτζης ήδη άφησε το ιστορικό του στίγμα ενώπιον των αιώνων της Ιστορίας. Αφήστε τον, λοιπόν, στην ησυχία του, καί κοιτάξτε εσείς να κάνετε άλλο τόσο αξιόλογα έργα, σαν αυτόν.
. . . . . . . . . . .
vi. Επανεπέλαση ψευδών «προφητικών» μύθων
Στις μέρες μας…
…κι ενώι έρχεται με βήμα ταχύ ο Γ’ ΠΠ…
…κι ενώι, ακόμη κι αν δεν ξεκινήσει η πλήρως ένοπλη φάση του Γ’ ΠΠ, επελαύνει ο θάνατος, που σπέρνουν οι «μαύροι» (διατροφική καταστροφή, γιά …να σωθεί το κλίμα!!!!!)…
…στο Ελλάντα πυκνώνει ο παραλογισμός.
Σχεδόν οι πάντες πουλάνε τρέλλα, θράσος, ύβρεις… αλλά, δυστυχώς, έχουν βρεί πρόθυμους «αγοραστές». Σε κάθε τομέα. Θες πολιτική; θες θρησκεία; θες οικονομία; θες δικαιοσύνη; Παντού!
Στα πλαίσια της αγάπης μας γιά την πατρίδα, λοιπόν, αλλά καί στην παραδοσιακώς ανεπιφύλακτη αποδοχή του λαού μας γιά την Ορθοδοξία, βρίσκονται διάφοροι πονηροί καί ξεσαλώνουν εις βάρος μας με διασπορά «προφητειών». Όθεν, έχουμε τόσο μιά βροχηδόν επανάληψη των κλασικών μοτίβων («αναστηθησόμενος», «ξανθός ρήγας», «θα πάρουμε τημΜπόλιν», «το Ξανφόν Γκιένος»), όσο καί νεοφανείς ανοησίες – κυρίως εκφοβιστικές, γιά λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, κτλ.
[«- Ποιά ‘κτλ’, ρέ Εργοδότη; Δεν σου φτάνουν τα προηγούμενα;»
Έ,πώς;! Φτάνουν καί παραφτάνουν! Αλλά, πολύ φοβάμαι πως θα βγούν καί προφητείες …γιά την Εφορία! lol!!!]
Ο μέσος ταλαιπωρημένος σημερινός Έλλην δεν προλαβαίνει να φιλτράρει τη νοητική βρωμιά που τον λούζει· δεν προλαβαίνει καλά-καλά να ενημερωθεί, καί τού ‘ρχεται καί η επόμενη κεραμίδα κατακέφαλα. Βλέπεις, δεν είναι μονάχα τα πρακτοράκια (καί οσονούπω καί η Τεχνητή Νοημοσύνη) που αλωνίζουν το Ελληνόφωνο Διαδίκτυο με «προφητείες», έχουμε καί μή «προφητικές» πηγές διασποράς ψευδών, κυρίως απ’ έξω. (Τα εγχώρια λαμόγια δεν είναι τόσο καλοί ψεύτες.)
«- Το κλίμα καταστρέφεται!», «- Αν δεν κάνετε εμβόλιο, θα σας πέσουν τα μαλλιά, τα δόντια, καί -αλοίμονο!- θα μαραθεί καί θα πέσει καί το πουλί σας!», «- Οι αγελάδες κλάνουν!», «- Τα σκουλήκια είναι μεζές αξιοζήλευτος!»… (Κι αναρωτιέμαι, αν μιλούσαν οι μυίγες, τί θα μας υποδείκνυαν να φάμε ως λιχουδιά! Καρα-lol!!!) «- Μας την πέσανε οι εξωγήϊνοι!» (Τί μας λέτε; σοβαρά; Θα παραπονεθούμε στους Ανδρομέδιους!) Κι άλλα πολλά παρόμοια, ών ούκ έστι τέλος.
Δεν τελειώνει η νοητική ζαλούρα του Έλληνα από τέτοιον καθημερινό βομβαρδισμό, αλλά τα «καλά» ουδεμία «προφητεία» μας τα είπε – κι αναρωτιέμαι γιατί.
. . . . . . . . . . .
Επίλογος – τα ωραία!
Τα ωραία, που θά ‘θελα όσο τίποτε να τ’ ακούσω από πραγματικούς προφήτες, είναι το να καρφώσουμε τα μάτια καί την καρδιά του δράκου με το κοντάρι του Άη-Γιώργη.
Δώστε βάση!
Συγκεκριμένα, πρέπει να στηθεί οριστικώς η Ελληνική Σημαία σε:
Άγκυρα / Χαττούσα (ναί, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο).
Τότε, καί μόνον τότε θα έχει επέλθει το τέλος τόσο του Ελληνο-Τρωϊκού πολέμου, όσο καί του Ελληνο-Ατλαντικού. Καί το τέλος της καταστροφής του μυαλού του Έλληνα, είτε από γιαλαντζή «προφητείες», είτε από άλλης μορφής νοητικά δηλητήρια.
ΤΕΛΟΣ
. . . . . . . . . . .
Υγ 1: Πλάκα θά ‘χει, να βγούν οι Οξφορδαίοι με τον «Εξαδάκτυλο» …προφήτες από σπόντα!!!
Βλέπετε, τώρα τελευταία έχουν σκάσει μύτη διάφορες εικόνες καί φωτογραφίες, φτιαγμένες από Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι οποίες διακρίνονται από τις φυσικές, επειδή οι απεικονιζόμενοι άνθρωποι έχουν …έξι δάχτυλα σε κάθε χέρι!!! (Δες εδώ αντιπαραδείγματα κακοτεχνίας της ΤΝ στα ανθρώπινα χέρια.)
Τελικά, το Μάτριξ αποδεικνύεται πως διαθέτει καί χιούμορ!
Υγ 2: Στο πύρ της επανεπελάσεως των ανοησιών καί των ψευδοπροφητών, έριξαν βενζίνη τόσο οι πρόσφατες δημόσιες εμφανίσεις της οικογένειας του Κοκού (στην κηδεία του τελευταίου), όσο καί οι Ρώσσοι. (Ναί!)
Αυτούς τους τελευταίους τους συμφέρει να μη σταθούμε στη μέση, όσο θα τσακώνονται με τους Δυτικούς – διότι θα έχουν ένα εμπόδιο παραπάνω ν’ αντιμετωπίσουν. Άρα, τους συμφέρει ν’ αποβλακωθούμε καί ν’ αδρανήσουμε, περιμένοντας την «από μηχανής» βοήθεια· έστω, γιά όσο διαρκέσει ο Γ’ ΠΠ.
Το πήρα στην πλάκα, διότι όντως είναι γιά (πολλά) γέλια το όλο θέμα.
Λέω, γιά το εσχάτως προκύψαν πακέτο-delivery:
σκήπτρο του τέως,
στέμμα του τέως,
φέρετρο του τέως,
καταγωγή μαϊμού-Παλαιολόγειος του τέως,
αμάξι του τέως (ίσως καί ΚΤΕΟ του τέως),
μούσια (κυριολεκτικά) του διαδόχου του τέως…
κτλ του τέως.
Τεκμηρίωση: εδώ (το ορίτζιναλ Πυροβολικό με βλήματα των 155 mm! 🙂 ), κι εδώ (ο όλμος 🙂 ).
Σιγά μην κάτσουμε τώρα ν’ αναλύσουμε τί σημαίνουν συμβολικώς τα Κ κεφαλαία του σκήπτρου, σαπού κοιτάν’, πόσα είναι, κτλ κτλ. Έχουμε καί σοβαρές δουλειές να κάνουμε. Δεν θ’ ασχοληθούμε με ανοησίες ανθρώπων, που δεν καταλαβαίνουν ποιό είναι το αυθεντικό σκήπτρο του πάλαι ποτέ Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου (το οποίο, σιγά μή σώθηκε μέχρι την εποχή μας!), καί ποιό έδωσαν οι οικείοι του Κοκού στον χρυσοχόο «παραγγελιά» με όποιες παραστάσεις ήθελαν επάνω του.
Θα ήταν ντίπ γιά τα πανηγύργια καί τα κλαρίνα η φάση, παρεκτός από ένα πράγμα – που το σκέφτηκα εκ των υστέρων.
. . . . . . . . . . .
Σας έχω πεί παλιότερα, πως οι ισχυροί του πλανήτη (πλούσιοι / εξουσιαστές / λοιποί, πχ μεγαλοπαπάδες…) έχουν ο καθένας κι από έναν αποκρυφιστή από κοντά. Όχι μονάχα να του λέει το μέλλον, αλλά να τον κάνει ακόμη ισχυρώτερον (μαθαίνοντάς του τα απαραίτητα κόλπα) – ώστε να επιβάλει στους πάντες τη θέλησή του χωρίς αντιρρήσεις.
Παλιά δουλειά αυτή, από αιώνες. Επίσης, εκτός από αποκρυφιστές κοντά στους ισχυρούς (πχ Καλλιόστρο), υπάρχουν καί «μαγικά» αντικείμενα. Γιά παράδειγμα, (φαινομενικώς «αθώοι») πίνακες ζωγραφικής, όπως -ως λέγεται- η «Γέννηση της Αφροδίτης» του Μποτιτσέλλι.
Στον οποίο πίνακα, άλλα («μυητικά», ξέρω ‘γώ) έβλεπαν οι Μέδικοι, κι άλλα ο κοσμάκης.
. . . . . . . . . . .
Σας έχω πεί, επίσης, ότι αν βρίσεις κάποιον ισχυρό, σιγά μην κάτσει ν’ ασχοληθεί μαζί σου – ακόμη κι αν τον αποκαλέσεις ξέρω ‘γώ πρεζάκια, ή αδερφή. (Πολύ που ενοχλείται μ’ αυτά η Σβάμπαινα, ξέρετε…) Αν, όμως, έστω τολμήσεις να πείς δημοσίως «ο Τάδε, ο αποκρυφιστής», θα σε πάρει καί θα σε σηκώσει.
Επειδή, όμως:
πάνω απ’ όλα καί όλους είναι η Ελλάδα,
η πρόσφατη δημόσια υπερπροβολή του Κοκο-σογιού καί οι (κρυμμένοι, ή όχι) συμβολισμοί της δημόσιας παρουσίας του άπτονται λίαν σημαντικών καί λεπτών εθνικών θεμάτωντης Ελλάδας (κι όχι του Πακιστάν),
εγώ ΤΟΛΜΩ καί ρωτάω:
Ποιοί ήταν οι -κατά καιρούς- δίπλα στην τέως βασιλική οικογένεια αποκρυφιστές; (Ονοματάκια, παρακαλώ!)
Ποιών «σχολών»; (Αν καί γνωρίζω πως όλοι οι εδώ βασιλείς ήταν τέκτονες. Εννοώ, παραπάνω «σχολών». Πώς τελειώνεις Φυσικό καί μετά Μαθηματικό καί μετά Πληροφορική; Έ, αυτό! 🙂 )
Έχουν σχέση σήμερα με το σόϊ του τέως τίποτε ιουδαίοι, ως «σύμβουλοι» αυτών των θεμάτων, μιά που το σόϊ αυτό έχει συγγενέψει με ιουδαίες;
Κι αν ναί, πού το πάνε;
Κι αν ναί (δίς), πού σκοπεύουν να ΜΑΣ πάνε, ως λαό;
[Διότι, ναί μέν, στην πλειοψηφία μας είμαστε Ζά πιστοποιημένα με ISO, αλλά τις σφαλιάρες που τρώμε, δεν τις αξίζουμε. Τις τρώμε αδίκως.
Αν εμείς τρώμε δικαίως ματσούκι, τί να πούνε, τότε, καί οι γερμαναράδες κι οι ηπαπαραίοι! Ή οι τουρκαλάδες! Απ’ αυτούς δεν έπρεπε να έχει μείνει ούτε φωτογραφία!]
. . . . . . . . . . .
Αυτά!
Προσωπικώς, δεν περιμένω απαντήσεις, διότι ξέρω ότι δεν θα τις λάβω. Αλλά ούτε καί με νοιάζουν κιόλας. Απλώς, όλη αυτή η φασαρία με τους πιθανούς συμβολισμούς ενός διακοσμημένου παλουκιού, μ’ έβαλε σε υποψίες πολύ άσχημες γιά το μέλλον της χώρας μας.
Εσείς οι υπόλοιποι, στο εξής να σκεφθήτε χιλιάδες φορές το τί βρωμιά μπορούν να κρύβουν αυτές οι ιστορίες με τημΜπόλιν καί τον «αναστηθησόμενο» βασιλιά, καί τις προφητείες, καί τα σκήπτρα, καί τους Αγγλοσάξωνες / ηπαπαραίους «φίλους» καί «συμμάχους» μας.
Άντε στα σιχτήρια, τώρα, με το …έπος της…«Τεωσβασιλειάδας»! Αρκετά κράτησε.
ΤΕΛΟΣ
. . . . . . . . . . .
Υγ: Η καυτερή πιπεριά στην αρχή είναι ένδειξη του πόσο σημαντικό θεωρώ το άρθρο. Με την έννοια, του πόσο θα μπεί στη μύτη (ή σε άλλο σωματικό άνοιγμα) μερικών-μερικών.
Πώς, λοιπόν, θα το κάνουμε αυτό; (Να υπερασπίσουμε την Πατρίδα, δηλαδή.)
Τί γνώσεις πρέπει να ψάξουμε;
Τις εξής:
Ιστορία. (Εννοείται, σε κεφάλαια που μας ενδιαφέρουν άμεσα· αν καί πχ η εξολόθρευση των αυτοχθόνων της Αμερικής μας ενδιαφέρει κι αυτή τα μάλα…)
Μυθολογία. (Παρομοίως. Κι άλλων λαών, αν έχουμε χρόνο γιά διάβασμα.)
Συν λεπτομερείς παρατηρήσεις της συμπεριφοράς των κρατών. Διότι, τα μεν ισχυρά θα μας δείξουν πού το πάνε καί πώς το προχωράνε, τα δέ ασθενή θα μας δείξουν πώς αμύνονται.
Αυτά όλα, τώρα, συνδυαζόμενα, θα διαπιστώσετε ότι αρχίζουν να δίνουν νοητικά σχήματα.
Κάπως σαν το σκάκι, δηλαδή· όπου, γιά να παίξεις σε σοβαρό επίπεδο, πρέπει να έχεις διαβάσει «ανοίγματα» καί «κλεισίματα» της παρτίδας. Γι’ αυτό βλέπεις στα τουρνουά οι σοβαροί σκακιστές να κάνουν τις πρώτες δέκα κινήσεις πολύ γρήγορα, καί ν’ αρχίσουν να σκέφτονται (καί να αργούν) μονάχα στις επόμενες. Το ίδιο καί οι κινήσεις των κρατών: υπάρχουν οι «αυτονόητες», καί μετά όσες απαιτούν σκέψη.
Μόνο που η πραγματική ζωή δεν είναι παιχνίδι – καί καλά θα κάνουμε να μελετήσουμε επιμελώς τα φαινόμενα.
Αλλά, έχουμε ένα σημαντικό πλεονέκτημα να κόψουμε δρόμο: οι (τρομάρα τους!) ισχυροί του πλανήτη μας κατά κανόνα δρούν με τον ίδιο τρόπο, όσα χρόνια κι αν περάσουν!
Εμμονή; Βλακεία; Ξεροκεφαλιά;
Ούτε, ούτε, ούτε.
Απλώς, εφαρμόζουν αυτό που στις θετικές επιστήμες ονομάζεται «rectification» (διόρθωση) : κοιτάζουν τί πήγε λάθος, τότε που φάγανε τα μούτρα τους, καί προσπαθούν να το έχουν διορθώσει στην επόμενη απόπειρα. Βλέπε πχ γερμαναράδες: όταν πήγαν να κατακτήσουν την Ευρώπη με τα όπλα, παραλίγο να το πετύχουν – πέτυχαν σε ποσοστό 80%, ας πούμε. Τώρα, που πήγαν να την κατακτήσουν με το χρήμα, σχεδόν το πέτυχαν κατά 90%. (Ελπίζω να μην υπάρξει τρίτη φορά! 🙂 )
. . . . . . . . . . .
β1. Το εις βάρος μας pattern
Ας αρχίσουμε την παρατήρηση καί την εξαγωγή συμπερασμάτων.
. . . . . . . . . . .
i. Ο σκοπός τους
Βλέπουμε πως ο σκοπός όλων (ναί, κι αυτών που δήθεν κρύβονται στο βάθος, στα τελευταία καθίσματα! 🙂 ) είναι να ξεκινήσει η ένοπλη φάση του Γ’ ΠΠ. Το γιατί δεν κάνουν ευθέως την αρχή οι ίδιοι, το εξηγήσαμε: δεν θέλουν να λουστούν το κάρμα· γι’ αυτό, περιμένουν τον βλάκα, που θα βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα.
[Γιατί; απλούστατα, διότι όλοι προσβλέπουν στην ιστορική τους συνέχεια γιά τα χρόνια που έρχονται – τουλάχιστον τα επόμενα 100. Καί οι ισχυροί προσβλέπουν στο να γίνουν αφεντικά γιά τον επόμενο αιώνα. Μετά, θα ξανασχεδιάσουν το πρακτέον.]
Ο σκοπός τους, επομένως, είναι ξεκάθαρος.
. . . . . . . . . . .
ii. Η δική μας «συμμετοχή»
Συμμετοχή, όπως λέει το παμπάλαιο αστείο: «- Θέλω τρείς εθελοντές! Εσένα, εσένα, κι εσένα!» 🙂
Βλέπουμε, λοιπόν… αισθανόμαστε, καλύτερα, ότι όλη αυτή η ιστορία θα περάσει από την καμπούρα μας.Κι εδώ ακριβώς μπαίνει το ότι θα (ξανα)πάρουμε τημΜπόλιν – καί τα ρέστα, γιά να μας καθησυχάσουν.
[Τί να την κάνουμε τημΜπόλιν, αν είναι η Τουρκία να μας φάει το Αιγαίο ολόκληρο; Τα ίδια όπως κι επί Παλαιολόγου, δηλαδή, που η «αυτοκρατορία» ήταν η Κωνσταντινούπολη κι ο Μυστράς – άντε, κι η Μονεμβασιά; Να τη χέσω τέτοια επανάκτηση!!!]
Προσέξτε, όμως!
Όσες φορές ξεκίνησε η φάση να επανακτήσουμε τα σκλαβωμένα μας εδάφη, καί στο τέλος φάγαμε σφαλιάρα (που ακόμη πονάει), είχαμε βασιλεία. (Ελληνική Ιστορία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.)
Κι εδώ είναι το τζίζ: όσες φορές, πάλι, κινδύνευσε η Κωνσταντινούπολη (καί, κατ’ επέκταση όλη η αυτοκρατορία) από επιδρομές, τόσο οι δικοί μας, όσο κι οι επιτιθέμενοι, είχαμε βασιλεία. (Ολόκληρη η Βυζαντινή Ιστορία το λέει!)
Αρχίζετε να βλέπετε, τώρα, πού κολλάνε όλες αυτές οι φάσεις, με το «λαϊκό προσκύνημα» στον νεκρό τέως, με τις μισο-εκπεφρασμένες φιλοδοξίες του μεγάλου του γυιού, καί τα παραμύθια περί καταγωγής από Κωνσταντίνο Παλαιολόγο;
Φυσικά καί δένουν μεταξύ τους όλ’ αυτά!
Το αβίαστο συμπέρασμα, είναι πως μας ξαναπεριμένει ΠΟΛΥ γερή σφαλιάρα προσεχώς – αφού πρώτα με τον άλφα, ή βήτα τρόπο επανορθωθεί η βασιλεία στη χώρα μας. Κι αν έχετε αντιρρήσεις, μάλλον δεν μαθαίνετε ειδήσεις.
. . . . . . . . . . .
Ξέρετε, τα βαρέα όπλα μας καί τα άρματα μάχης τα δικά μας, κι όχι του γείτονα, τα έχει η Ουκρανία πλέον, όχι εμείς. Εντάξει, οι Ρώσσοι μεταβάλλουν σε σκράπ όσα πάνε εκεί, αλλά δεν τα έχουμε εμείς. Εξακολουθούμε να μην τα έχουμε.
Ο δέ αφοπλισμός της χώρας μας -κι όχι μονάχα των νησιών-, δήθεν γιά να βοηθήσουμε την Ουκρανία, αλλά στην πραγματικότητα επειδή υποχωρούμε στις απειλές της Τουρκίας,είναι ακριβώς η ίδια περίπτωση, που ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (ναί, ο γνωστός) αναγκάστηκε να γκρεμίσει το τείχος του Ισθμού της Κορίνθου (στα περίφημα Εξαμίλια), μετά από τις απειλές κι επιδρομές του Τουραχάν καί του γυιού του, του Ομέρ Τουραχάνογλου.
Μετά, βέβαια, γνωρίζετε πολύ καλά τί επακολούθησε. 368 χρονάκια δουλείας ήταν αυτά!… καί σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, πανωπροίκι άλλα 90!
. . . . . . . . . . .
Δεν περιμένω από το τυχόν Ζό να μου πεί αν ο κατακτητής της Πόλης θα ονομάζεται Βατάτζης, ή Εξαδάκτυλος, ή Παλαιολόγος αναστημένος, ή Παύλος (Γκλύκσμπουργκ, ή όπως αλλοιώς). Το Ζό δεν μπορεί να διακρίνει την κοροϊδία, δηλαδή το να απονέμεται η θέση του ηγήτορα των Ελλήνων με αμπεμπαμπλόμ.
Αλλά περιμένω στοιχειώδεις γνώσεις Ιστορίας, καί την απλή σκέψη ότι: χωρίς όπλα, δεν μπορούμε να κατακτήσουμε ούτε σκουπιδοτενεκέ, νικώντας τους αρουραίους που τρώνε μέσα του. Όχι την Κωνσταντινούπολη!
Αυτό ακριβώς είναι το χειρότερο σενάριο γιά την Ελλάδα!
Οι προφητολάγνοι, τώρα, καθίστε καί διαβάστε προφητείες. Τον φραππέ μην ξεχάσετε!
. . . . . . . . . . .
β2. Το εις βάρος μας pattern – 2
Αλλά τα δεινά μας δεν σταματάνε εδώ.
Όσοι Έλληνες επιζήσουμε απ’ όσα έρχονται στο άμεσο μέλλον, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η γεωπολιτική (όπως την εννοούν ειδικά οι Δυτικοί) αντιμετωπίζει τον χώρο καί τον χρόνο ως ενιαίες παραμέτρους. Τί παναπεί αυτό – στην πράξη;
Όσον αφορά εμάς τους Έλληνες, σημαίνει πως δεν αρκεί να διευθετήσουν την περιοχή μας οι Δυτικοί καταπώς τους βολεύει. Ο απώτερος στόχος τους είναι (με εφαλτήριο την περιοχή μας) να επεκταθούν ανατολικά, δηλαδή να φάνε την Κίνα, που απέτυχαν να τη φάνε με τους πολέμους του οπίου. (Είπαμε! Επιχειρούν ξανά τα ίδια, αλλά αφού κάνουν τις διορθώσεις στον σχεδιασμό τους.)
Πράγμα που δεν θα γίνει αύριο-μεθαύριο, αλλά σε ορίζοντα 50ετίας. Δηλαδή, επί μισόν αιώνα ακόμη (μετά τα γεγονότα της Πόλης) θα τρώμε αγγούρι απ’ τους βρωμιάρηδες Δυτικούς.
Διαφωνείτε; Έλα, όμως, που συμφωνούν …οι προφητείες!!! 🙂
Πρέπει να τις διαβάζετε όλες, κι όχι να προσπερνάτε όσες σας ξυνίζουν. Λοιπόν, λένε ότι ο κατακτητής της Πόλης θα βασιλεύσει 33 χρόνια, κατά τα οποία θ’ απαγορεύσει τελείως μπουζούκια καί τέτοια. Μετά απ’ αυτόν, όμως, θά ‘ρθουν κάτι διεφθαρμένοι, που θα τα κάνουν όλα ώπα, χειρότερα από πρίν. Τελικώς, η Πόλη θα καταρρεύσει από τις αμαρτίες της. (Λένε οι προφητείες.)
Δεν ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα γιά το ποιός θα κυβερνάει την Κωνσταντινούπολη, αλλά εμένα αυτά όλα μου λένε άλλα πράγματα, διατυπωμένα κάπως αλλοιώς:
Συμβιβασμοί.
Υποχωρήσεις.
Ξανά ραγιαδισμός.
Απρόβλεπτο τέλος. (Ή, μήπως, προβλεπόμενο;… )
Καί το χειρότερο απ’ όλα:
Μέσα σ’ όλ’ αυτά, η Ελλάδα απούσα.
Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά οι «ασκήσεις επί χάρτου» λένε άλλα, όπως είδατε. Κανονίστε την πορεία σας.
. . . . . . . . . . .
Επίλογος
Πολλά ακόμη θα μπορούσα να σας πω επί του θέματος, αλλά δεν θα τελειώναμε ούτε του χρόνου. Γιά παράδειγμα, το πού θα είναι τα σημεία αποβάσεως των Τούρκων. Δεν είναι δύσκολο να τα βρήτε! Λίγο Ιστορία να διαβάζατε, θα τα γνωρίζατε.
Όπως καί τα σημεία αποβάσεως των Δυτικών.Patterns ακολουθούν, ειδικά οι Δυτικοί!
Ως παράδειγμα: σταυροφόροι από Μασσαλία, εναντίον ανατολικής Μεσογείου. Χιτλερικοί από Μασσαλία, εναντίον ανατολικής Μεσογείου. «Αυτοί του σταυρού!», λέει ο Νοστράδαμος, αν καί δεν διευκρινίζει αν οι πρώτοι, ή οι δεύτεροι. (Βέβαια, οι σταυροφόροι στην εποχή του ήταν ήδη παρελθόν.)
Πιστεύω, όμως, πως σας έδωσα αρκετά μεθοδολογικά εργαλεία, ώστε να κάνετε τις δικές σας έρευνες…
…Καί να προετοιμαστήτε γιά τα επερχόμενα.
ΤΕΛΟΣ
. . . . . . . . . . .
Υγ: Με λίγο ψάξιμο καί σύγκριση καταστάσεων… καί σκέψεις, βέβαια… βγαίνουν αρκετές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες.
Γιά παράδειγμα: έχουμε Πέρσες εναντίον Δελφών (παρ’ ό,τι οι Δελφοί είχαν αρκετά φιλο-Περσική στάση πρό των Περσικών επιδρομών), Γαλάτες εναντίον Δελφών, Ερούλους, καί τα ρέστα. Γιατί, όμως, οι Γαλάτες κι οι μεταγενέστεροι βάρβαροι επιδρομείς δεν πήγαν να λεηλατήσουν το (πλούσιο) Δίον, που ήταν καί πιό εύκολα προσβάσιμο; Έ;
(1)Γιά την όποια αστική καί ποινική ευθύνη των άρθρων είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι οι αρθρογράφοι – καί την αντίστοιχη ευθύνη των σχολίων οι σχολιαστές.
Μ’ άλλα λόγια, κανείς δεν μας όρισε κηδεμόνες κανενός, ούτε όρισε κηδεμόνες γιά εμάς. (Το ξεκαθαρίζουμε καί με μή νομική ορολογία, επειδή υπάρχουν ηλίθια καί κακόβουλα άτομα. Ή φέροντα συνδυασμό ηλιθιότητας καί κακοβουλίας.)
(2) Τα ίδια περί ευθυνών ισχύουν καί γιά τα παράγωγα έργα των αναρτήσεων, δηλαδή copy-paste των κειμένων μας σε άλλα ιστολόγια, με ξένες προσθήκες κειμένου ή/καί εικόνων.
Αν προσβληθεί κανείς από αναδημοσιεύσεις κειμένων μας αλλού, δεν αναλαμβάνουμε ευθύνες, που δεν μας ανήκουν.
(3) Δεν θα δημοσιεύονται σχόλια, που κρίνουμε πως ξεφεύγουν από τα όρια. Κι αν δεν τα καταλάβουμε αμέσως, θα τα σβήνουμε αργότερα – το συντομώτερο δυνατόν.
(4)Παρακαλούνται οι σχολιαστές (καί γενικώς οι αναγνώστες) να μή μας ανακατεύουν στους καυγάδες τους. Αν θέλουμε να τσακωθούμε με κάποιον, μπορούμε καί μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε βοηθούς.
ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ 2
Η επικοινωνία θα γίνεται μόνον διά μέσου της Γραμματέως μας. Καί θα κάνετε υπομονή γιά τυχόν απαντήσεις!
Δεν είμαστε πιτσιρικάδες, δεν μας περισσεύει ο ελεύθερος χρόνος, δεν πληρωνόμαστε γι’ αυτό που κάνουμε εδώ, δεν υποχρεωνόμαστε κάν να το κάνουμε.
#/media/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Sandro_Botticelli_-_La_nascita_di_Venere_-_Google_Art_Project_-_edited.jpg)
ΕργΔημΈργ 
Πρόσφατα σχόλια