Αυτό που φοβούνται

ι πιό ψαγμένοι, σίγουρα έχετε αναρωτηθεί το γιατί η «Νέα» Τάξη Πραγμάτων επισπεύδει την επίθεσή της εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Αυτό δεν είναι μονάχα μιά εικασία μερικών, φαίνεται ξεκάθαρα στην πράξη. Τις ειδήσεις, γιά την ακρίβεια τις κακές ειδήσεις, δεν τις προλαβαίνουμε!

 

α. Εξηγήσεις καί φτηνές δικαιολογίες

Οι εξηγήσεις που δίνονται γιά την κωλοπιλάλα της ΝΤΠ, είναι απάνω-κάτω οι εξής:

• Τελειώνει η εποχή των Ιχθύων, που έχει κυρίαρχο τον Κρόνο, άρα «αυτοί» (που είναι Κρόνιοι) βιάζονται να προλάβουν.
• Δεν είναι θέμα αστρικών σχέσεων, απλά «αυτοί» βαρέθηκαν να περιμένουν· κι έκριναν πως τώρα θα εξαπολύσουν την επίθεσή τους.
• Μάλλον φοβούνται κάτι, καί σπεύδουν να προλάβουν – πρίν τους βρεί αυτό (ό,τι κι αν είναι αυτό).

Θα αντείπουμε, όμως.

 

i. Εποχή του Υδροχόου

Όσον αφορά την πρώτη αιτιολόγηση:

Εφ’ όσον η γραμμή Γής-Ηλίου στην εαρινή ισημερία σημαδεύει ακόμη τις (περίπου) 3.5 μοίρες των Ιχθύων, η εποχή του Υδροχόου αργεί κομματάκι. Στην καλύτερη περίπτωση, θέλουμε κάπου 150 χρόνια ακόμη· καί στη χειρότερη, κάπου 250 καί πλέον. Βλέπετε, τα ζώδια δεν καταλαμβάνουν το ίδιο πλάτος στον ουρανό (μόνο στην Αστρολογία θεωρούνται ίσου πλάτους, αλλά οι «μεγάλες εποχές» αλλάζουν με τα αστρονομικά δεδομένα), οι δέ Ιχθύες είναι από τα μεγαλύτερα σε πλάτος, ίσως το πιό πλατύ απ’ όλα· οι δέ κινήσεις της Γής (όπως η μετάπτωση του άξονά της) δεν είναι γραμμικές.

Βέβαια, τα πρόδρομα φαινόμενα (κοινωνικά, καί άλλα) της εποχής του Υδροχόου όντως υπάρχουν· όπως πάντα υπάρχουν πρόδρομα φαινόμενα σε κάθε αλλαγή «μεγάλης εποχής». Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορούμε μ’ αυτά να επιταχύνουμε την έλευσή της! (Σαν τους χαζούς «νεοεποχίτες» με τους ομαδικούς διαλογισμούς στις πυραμίδες της Κεντρικής Αμερικής.)

Μερικοί ψαγμένοι, τώρα, το εξειδικεύουν το θέμα: δεν είναι (λένε) τόσο πολύ θέμα «μεγάλης εποχής», όσο παγιωμένης κατάστασης. Εάν, λοιπόν, οι Κρόνιοι πετύχουν την απόλυτη παγκόσμια εξουσία ΠΡΙΝ την εποχή του Υδροχόου, τότε δεν θα τους νοιάξει κι αν αλλάξει η «μεγάλη εποχή». Θα έχει παγιωθεί η δουλειά, καί δεν θα μπορεί κανείς να τους ζητήσει ευθύνες μετά. Ποιός «κανείς»; Χμμμ… όπως λένε, «ουράνιοι Έλληνες» από άλλους πλανήτες, που θά ‘ρθουν εδώ ως εκδικητές με υπερόπλα, να ‘ούμ’ (γκαγκάαααν!!! γκαγκάαααν!!! ), κτλ κτλ κτλ. Αλλά, άμα βρούν, λέει, τα Κρονάκια κατσικωμένα στην καρέκλα, θα στρίψουν πλάτη καί θα φύγουν όπως ήρθαν – διότι ο αγώνας τους θα είναι μάταιος.

[Καί γιατί παρα-αργούν κι αυτοί οι ευλογημένοι; Δεν είναι να βασίζεσαι σε δαύτους! Εδώ, οι Ψίψιλον έδωσαν ραντεβού γιά καφέ στην Αρετσού, κι ακόμη τους περιμένουμε – εδώ κι έντεκα χρόνια. Σκέψου, τώρα, να πρέπει να ετοιμάσουν στράτευμα, γιά να μας απελευθερώσουν!… Πιό γρήγορα καταλαβαίνει ένας γέρος εκατό χρονώ ότι τού ‘φυγε η κλανιά, καί ζητάει συγνώμη απ’ τους παρευρισκόμενους, παρά προετοιμάζονται οι Ψίψιλον γιά πόλεμο.

Να μην ανοίξω τώρα θέμα, διότι δεν θ’ αποφύγω τα σκατοψύχια στον αρχι-αχυράνθρωπο, που μαστούρωσε όλη την Ελλάδα με τους Ψίψιλον.]

 

ii. Βαρεμάρα;

Όσον αφορά τη δεύτερη εξήγηση (δηλαδή, πως βαρέθηκαν να περιμένουν κι άλλο), απλά θα ρωτήσουμε γιατί τώρα, κι όχι πχ το 1970; Μην έχετε αυταπάτες, ο κόσμος ήταν δικός τους καί τότε.

Ωραία, καί πες ότι τότε δεν είχαν τα δίκτυα υπολογιστών καί τις κάμερες …«ελέγχου της κυκλοφορίας», να φακελλώνουν τους πάντες· γι’ αυτό καί δεν το προχώρησαν τότε. Ναί, αλλά αυτά τα εργαλεία τα είχαν το 2010… το 2015… οπότε, τί ακριβώς περιμένουν τόσα χρόνια, καί δεν κάνουν το τελικό «ντού»;

Άσε που, όσα τεχνολογικά επιτεύγματα ανακοινώνονται δημοσίως, έχουν ΉΔΗ χρησιμοποιηθεί μυστικά, χρόνια πρίν. Πχ οι αλγόριθμοι αναγνώρισης προσώπου: κάργα χρήση τους από κατασκοπευτικούς δορυφόρους επί χρόνια, απλώς έγιναν γνωστοί καί στο (αποχαυνωμένο) πόπολο, όταν -σχεδόν αναγκαστικά- δόθηκαν προς χρήση καί στους εμβάτσους των αστυνομικών τμημάτων.

Τώρα, αν μου πεί κανείς ότι υπάρχουν ηγέτες κρατών (ή, έστω, θρησκευτικοί), που τους αντιστέκονται (γι’ αυτό καί δεν το προχωρήσανε το πράγμα «αυτοί»), θα του πω ότι όποιος από δαύτους δεν είναι / γίνεται δικός τους (με χρηματισμό, με εκβιασμό, με ό,τι θέλεις), τότε -αργά, ή γρήγορα- τον στέλνουν να συναντήσει τους προγόνους του. Αυτά είναι γνωστά πράγματα… πατριώτης ηγέτης μπορεί να είσαι, αλλά να τους πάς κόντρα στα φανερά τώρα, (θεωρώ πως) είναι τελείως ουτοπικό. Μόνον «υπόγεια» συγκροτημένα κινήματα αντίστασης μπορούν να πετύχουν κάτι, σ’ αυτή τη φάση της Ιστορίας. Κι όταν έρθ’ η ώρα της ελευθερίας, μόνον τότε θα γίνουν καί φανερά. (Γνωμάρα μου, αλλά έτσι το βλέπω.) Πρεκτός αν όλοι οι άνθρωποι, το τονίζω, ΟΛΟΙ, ξεκινήσουμε μαζί συγχρονισμένη επίθεση στα «χειμερινά ανάκτορα» της κυρα-Εξουσίας! (Αν καί πάλι είμαι επιφυλακτικός, διότι οι επαναστάτες του «- Νίκα!», παρά την ομοψυχία τους, στο τέλος την πάτησαν μεγαλοπρεπώς.)

Οπότε, ούτε αυτή η εξήγηση στέκει.

 

iii. Φόβος

Πάμε τώρα, στην τρίτη εξήγηση… να φοβούνται κάτι.

Εδώ είμαστε!!!

Διότι, ένας καλά οργανωμένος αποφασισμένος (καί δή, παλιάνθρωπος) δεν πρόκειται να σταματήσει την εφαρμογή των σχεδίων του, παρεκτός αν συναντήσει:

(α) αρχικώς υποτιμημένα (καί στην πράξη ανυπέρβλητα) εμπόδια,

(β) αρχικώς μή υπολογισμένα (δηλαδή, απρόβλεπτα) εμπόδια.

Στις πρώτες δύο αυτές περιπτώσεις, πάντα υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια· ή βελτιώσεις υπαρχόντων σχεδίων. Έτσι, ο αποφασισμένος δεν πρόκειται να σταματήσει, απλώς θα δώσει μία (μικρή) αναβολή σ’ αυτά που θέλει να κάνει.

Όμως, έχουμε ακόμη τις εξής περιπτώσεις:

(γ) αντίπαλες δυνάμεις, που θα τον φοβίσουν τόσο, ώστε να μην προχωρήσει όπως θα ήθελε. Ή καί να μην προχωρήσει καθόλου. (Παράδειγμα του σκεπτικού αυτού, επίσης εδώ.)

Εδώ, στην τρίτη περίπτωση, θα δείξει τις εξής αντιδράσεις:

• είτε θα κοιτάξει να ξεγελάσει τις αντίπαλες δυνάμεις,
• είτε θα σταματήσει προσωρινά, μέχρις ότου ξαναβρεί ευκαιρία να δράσει,
• είτε θα σταματήσει οριστικά,
• είτε δεν θα ξεκινήσει κάν αυτό που πάει να κάνει.

Η τελευταία περίπτωση, τώρα, είναι να συναντήσει:

(δ) αντίπαλες δυνάμεις, που θα τον φοβίσουν τόσο, ώστε να επισπεύσει τα πάντα, γιά να «καπαρώσει» την τελική έκβαση υπέρ αυτού! (Με κίνδυνο, βεβαίως, να κάνει λάθη, που ίσως του στοιχίσουν την αποτυχία.) Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εσπευσμένη κατάληψη (απελευθέρωση) της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό Στρατό το 1912, επειδή παραμόνευαν οι Βούλγαροι «σύμμαχοι». Αλλά, ως «αντίβαρο», δεν καταλάβαμε (απελευθερώσαμε) τα Σκόπια – κι ακόμη το πληρώνουμε.

 

Είναι φανερό πως «αυτοί» απλά ανέβαλαν λιγάκι την εφαρμογή των σχεδίων τους, αλλά όχι επειδή πράγματι τους φόβιζε κάποια ξένη δύναμη (ή οι ηγέτες της). Αλλά είναι άλλο τόσο φανερό, πως «αυτοί» φέρονται όπως ορίζει η περίπτωση (δ). Όμως, τί είναι αυτό που τους φοβίζει τόσο πολύ; Οι …εξωγήϊνοι; σαφώς όχι.

Κάτι άλλο είναι.

 

β. Το φόβητρο

Αυτό που φοβούνται, δεν πρέπει να είναι του χεριού τους καί του ελέγχου τους! Πρέπει να είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο… καί τελείως μή-ελέγξιμο απ’ «αυτούς».

Δηλαδή, δεν μιλάμε γιά κράτη, δεν μιλάμε γιά σύγχρονα οπλικά συστήματα (οσονδήποτε προηγμένα) στα χέρια μιάς μή-κρατικής ομάδας, δεν μιλάμε κάν γιά τον μεμονωμένο «τρελλό επιστήμονα» (κάποιον σύγχρονο Τέσλα, ας πούμε), που θα τους κάνει ζημιά.

Μιλάμε γιά κάτι, που σαφώς ξεφεύγει από τις ανθρώπινες διαστάσεις.

Μιλάμε γιά Δύναμη Συμπαντικών Διαστάσεων!!!

Μή βιαστήτε, μερικοί, καί απαντήσετε: «- Ο Θεός!», διότι μέχρι στιγμής ο Θεός δεν παρενέβη (καί δεν μπορούμε να κρίνουμε τη Θεία Λογική με τα ανθρώπινα μέτρα). Αλλοιώς, δεν θα υπήρχαν κάν οι κακοί της ιστορίας. Αν το καλοσκεφτήτε, δεν έχουν λόγο ύπαρξης!

Εν πάσει περιπτώσει, υπάρχουν μεγάλες δυνάμεις συμπαντικής εμβέλειας καί παρακάτω από τον Θεό. Σ’ αυτές αναφέρομαι. Αυτές ακριβώς φοβούνται!

Ποιές είναι αυτές;

Κυρίως τα άστρα καί ο πλανήτης μας. Η Γή μας! (Κρατήστε καί μιά μικρή πιθανότητα -ένα στα χίλια, ας πούμε-, το φόβητρό τους να μην είναι αυτά που είπαμε. Περί αυτής της πιθανότητας, όμως, παρακάτω. Γιά τώρα, ας μείνουμε στα κύρια.)

Πώς θ’ αντιδράσουν τα άστρα καί η Γή; Πώς θα τους εμποδίσουν «αυτούς» να ολοκληρώσουν τα σχέδια της κακίας τους;

Θα το δούμε.

 

γ. Αυτός που κέρδισε ( ; ) τον διαγωνισμό

Τον θυμάστε τον νεαρό Αζτέκο αστρονόμο, που είχε κερδίσει τον διαγωνισμό των βιβλίων-γρίφων «Έντγκέημ»; Εμείς εδώ είχαμε κάνει βιβλιοπαρουσίαση στους δύο πρώτους τόμους της τριλογίας, κι είχαμε εκφράσει σοβαρές αμφιβολίες του κατά πόσον ο μάγκας ήταν όντως ο νικητής. Γιατί; Διότι, απλούστατα, αν ήθελαν οι δωροθέτες να είναι τίμιοι απέναντι σ’ όλους τους διαγωνιζόμενους, έπρεπε να έχουν σε δημόσια θέα έναν πίνακα με την πρόοδο του καθενός. (Φυσικά, ο κάθε διαγωνιζόμενος θα είχε όχι το πραγματικό του όνομα, αλλά ένα «άβαταρ».) Έτσι, αν οι διαγωνιζόμενοι έβλεπαν κάποιον να προχωράει με πχ δέκα λυμένους γρίφους την ημέρα, αμέσως θα καταλάβαιναν ότι εδώ κάτι δεν πάει καλά, καί θ’ αντιδρούσαν. Αντ’ αυτού, είχαμε απόλυτη μυστικότητα καί αδιαφάνεια…

…Πράγμα που την αφεντιά μου την έβαλε σε υποψίες ότι ο νικητής του διαγωνισμού ήταν στημένος εξ αρχής.

Ειλικρινά, πάντως, το θέμα δεν θα μ’ ένοιαζε καθόλου (τα λεφτά του βραβείου δεν έβγαιναν απ’ τη δική μου την τσέπη! lol!!!), αν δεν επρόκειτο γιά: (α) καθαρή φάτσα Αζτέκου, (β) μεταπτυχιακού ερευνητή Αστρονομίας, καί (γ) που κάνει τις έρευνές του στη Ρώμη.

 Αυτά τα τρία, σε συνδυασμό με το ότι: Ρώμη = Βατικανό (μυστική βιβλιοθήκη, κτλ) = Κρόνιο κέντρο, συν το ότι οι Ισπανοί που κατέκτησαν το Μεξικό το 1519, δηλαδή οι καθολικοί παπάδες που είχαν μαζί τους, έκαψαν (ως «έργα του Σατανά») αρκετά από τα ιερά βιβλία των γηγενών καί τα υπόλοιπα -παλιά δουλειά!…- τα τσούρνεψαν (μαντέψτε πού τα πήγαν, τελικά!), χτύπησαν καμπανάκι στο μυαλό μου.

Βάλτε καί το ότι η ίδια η τριλογία των βιβλίων μιλάει ξεκάθαρα γιά μετεωρίτη, που πέφτει στη Τζιού Γιόρκ καί προξενεί τεράστια καταστροφή…

(…αν κι έχει αρκετά αισιόδοξο τέλος…)

…δεν θέλει καί πολύ να καταλάβεις τί έγινε:

Κάποιοι λεβέντες των παρασκηνίων τσίμπησαν τον (όντως έξυπνο, απ’ ό,τι φαίνεται) νεαρό, καί προφανώς θα τον βάλανε να διαβάσει καί να ερμηνεύσει τις κρυμμένες έννοιες από τα «χαμένα» ιερατικά κείμενα των προγόνων του· κείμενα σε χειρόγραφα που κοιμούνται στο σκοτάδι των υπογείων του Βατικανού εδώ καί πέντε αιώνες.

Καί γιατί δεν μπορούσαν να το κάνουν μόνοι τους;

Υποθέτω ότι μπορούσαν, αν καί (πάλι υποθέτω) δύσκολα· πλήν όμως, αλλοιώς είναι αυτοί, αλλοιώς ο προσήλυτος «Δούρειος Ίππος», που προδίδει τη φυλή του απομυθοποιώντας (μ’ ευκολία, λόγωι καταγωγής) τη μυστικιστική κουλτούρα της!

Όμως… μιά λεπτομέρεια. «Προσήλυτος», έγραψα; δηλαδή γενίτσαρος των Δυτικών παλιανθρώπων;

Ίσως κι όχι.

 

Αρκετές φορές απορώ με τον εαυτό μου, πόσο χαζός γίνομαι ώρες-ώρες. Πόσο αμελής, πόσο χύμα κι αψήφιστα παίρνω τα πράγματα – έως βλακείας! Τί εννοώ;

Αφού το ξέρω ότι έχουμε ξαναζήσει αρκετές ζωές, κατά τη διάρκεια των οποίων διαφαίνεται καθαρά ο ρόλος του καθενός μας, γιατί δεν αναρωτήθηκα ποιές ζωές μπορεί να έζησε ο λεγάμενος; κι ως τί τις έζησε; πού; πότε;

Δεν το αναρωτήθηκα τότε, που κατάλαβα τί ακριβώς τον θέλουν, αλλά το αναρωτήθηκα μόλις πρίν λίγες μέρες. Έ, λοιπόν, ο τυπάς κάποτε ήταν πάλι Αζτέκος, αλλά όχι πολεμιστής. Ιερέας! (Παραλείπω να σχολιάσω -διότι θα νυχτώσουμε- κάποιες άλλες πληροφορίες, που «εκπέμπει» η φάτσα του· πχ ότι ανήκε σε ειδική ιερατική τάξη ευνούχων – αν καί δεν τό ‘χω ψάξει αν υπήρχαν τέτοιοι στους Αζτέκους του 1519.) Καί, κατά τη γνώμη μου πάντα, καί σ’ εκείνη την ενσάρκωση έκανε πάλι τα ίδια: παρέδωσε (ενώι δεν έπρεπε) ιερατικά μυστικά της φυλής του σε κακόβουλους ξένους.

Κι όλ’ αυτά, ίσως με ανταλλάγματα, ίσως όμως καί όχι· αν καί αγνοώ τελείως το τότε κίνητρό του. Εκδικητικότητα; υπέρμετρη φιλοδοξία; άγνωστον. Πάντως το τωρινό, όπως όλα δείχνουν, ήταν τα λεφτά που πήρε.

Ακόμη μιά σοβαρή πιθανότητα είναι ο τυπάς να ήταν επίσης αλλόφυλος, που διείσδυσε στο Αζτέκικο ιερατείο· οπότε, η πράξη του ήταν καθ’ όλα φυσιολογική. Ήταν το επιτυχές έργο ενός καλού κατασκόπου! (Παρομοίως, βλέπε καί τον Τισιθέν, ιερέα του Όσιρι, τον ιστορικώς γνωστό ως «Μωϋσή»: καμμία σχέση καταγωγής από Αίγυπτο! Ατλάντειος ήταν, που απλώς επί αιώνες οι πρόγονοί του ζούσαν στην Αίγυπτο. Γι’ αυτό καί φεύγοντας δεν δείχνει καμμία νοσταλγία γιά μιά χώρα, που δεν ήταν πατρίδα του.)

 

Ακόμη κάτι, που το προσπέρασα: ότι η μέθοδος «αυτών» (μέσωι των υπερεσιώνε τους) να σε κάνουν να ξεράσεις όσα κρύβεις στα κατάβαθα του είναι σου (αναμνήσεις από περασμένες ζωές, γνώσεις απ’ αυτές – αν ζούσες σε πολιτισμό ανώτερον του σημερινού, κτλ κτλ), είναι μία καί γνωστή. Είναι μιά μικρή ποσότητα «ψυχεδελικής» ουσίας, διαλυμένης στο νερό που πίνεις. Που πίνεις, χωρίς να ξέρεις τί έχει μέσα.

(Υπ’ όψιν, η λέξη «ψυχεδελικός» –σαϋκαντέλικ– είναι παραφθορά του «ψυχοδηλωτικός», καί ξανάρθε εδώ ως αντιδάνειο.)

Οι Αζτέκοι, όπως καί οι υπόλοιποι γηγενείς λαοί της περιοχής, κάνανε συστηματική χρήση ψυχοδηλωτικών ουσιών κατά τις θρησκευτικές γιορτές τους, κι ίσως κάνουν ακόμη σήμερα, παρά την πρό αιώνων μεταστροφή τους στον καθολικισμό. Οι Μεσκαλέρος, ας πούμε, το ντουμάνιαζαν κανονικά! Οπότε, ενδέχεται ο νεαρός Αζτέκος να ήταν συνηθισμένος σε τέτοια, καί να μην τον πιάσανε τόσο εύκολα κορόΐδο. Πάντως, εκεί συνηθίζανε τις καπνιζόμενες ουσίες, αλλά το έλ-ές-ντί είναι κάτι το διαφορετικό· δεν γνωρίζω, αλλά ευλόγως υποθέτω πως ταρακουνάει αγρίως ακόμη καί τον συνηθισμένον σ’ άλλα ψυχοδηλωτικά!…

Τέλος πάντων, το συμπέρασμα είναι πως, με μιά μικρή δόση -χμ- «ενισχυμένου» νερού, κελάηδησε κανονικά! Περασμένες ζωές του, καί τα πάντα όλα.

Όμως, αλήθεια… τί ακριβώς μυστικά τους άφησε να καταλάβουν πως «διαθέτει το κατάστημα»; (Τ’ αρχαία Αζτέκικα αστρονομικά / μαγικοθρησκευτικά χειρόγραφα, παναπεί.)

 

δ. Το μάλλον φανερό μυστικό

Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το ότι άστρα καί Γή, εκτός από ουράνια σώματα, είναι καί (υπερ)νοημοσύνες.

Βέβαια, αυτό δεν είναι ακριβώς μυστικό, αν καί οι αρχαίοι λαοί το είχαν πεί ξεκάθαρα· πχ οι αρχαίοι Έλληνες προσωποποίησαν (άρα της προσέδωσαν χαρακτηριστικά νοήμονος όντος) τη Γή ως Γαία καί Δήμητρα. Εν πάσει περιπτώσει, η κάποτε «επιστημονική» αντίληψη πως ο ανθρωπομορφισμός των θεών είναι δοξασία πρωτογόνων, σήμερα καταπίπτει. Καί, θέλουν-δέ θέλουν οι «επιστήμονες», όλο καί βγαίνουν αποδείξεις πως όντως έχουμε να κάνουμε με υπερνοημοσύνες. Ειδικά γιά τη Γή, κάτι αντηχήσεις Σούμαν, κάτι ανωμαλίες στον πυρήνα (που δεν μοιάζει πιά με ομοιογενή χυλό από υπέρθερμο σίδερο), κάτι έτσι, κάτι αλλοιώς, δείχνουν καθαρά δρώντα νού. Όσο γιά τα υπόλοιπα άστρα, κι εκεί ισχύει το ίδιο, αν καί η (τρομάρα της!) «επιστήμη» δείχνει απροθυμία να το παραδεχθεί.

Πάντως, το μυστικό που εκλήθη ο νεαρός Αζτέκος να ξεφουρνίσει, δεν έγκειται ακριβώς εκεί. Αλλά στο πώς αντιδρούν αυτοί οι υπερνόες. Καί πότε.

Προφανώς, σε άσχημα ερεθίσματα (την ύβριν του κάθε παλιανθρωπάκου), αντιδρούν επίσης πολύ άσχημα. Εδώ, έναν ελέφαντα πειράζεις, κι αυτός σε ποδοπατάει! Σκέψου, τώρα, πώς θ’ αντιδράσει ένας ολόκληρος πλανήτης, που αισθάνεται αδικημένος!!!

Δεν έχω δεί τα «απαλλοτριωμένα» απ’ τους φλάρους ιερατικά χειρόγραφα των Αζτέκων (καί σιγά μή μ’ αφήσουν να κατέβω στα υπόγεια του Βατικανού!), αλλά υποθέτω πως οι απαντήσεις βρίσκονται διατυπωμένες εκεί μέσα, αν καί πιθανώτατα με κρυπτική μορφή. Κι αυτές ακριβώς εκλήθη να ερμηνεύσει ο κερδίσας τον διαγωνισμό γρίφων!

Η αντίδραση της Γαίας καί των άστρων με συγκεκριμένο τρόπο (πχ καταστρεπτικοί σεισμοί, ή πτώση καταστρεπτικών μετεωριτών, ή ο,τιδήποτε άλλο), καί σε συγκεκριμένους χρόνους (διάβαζε: περιοδικότητα των φαινομένων) είναι θέματα, που ο κάθε εξουσιαστής θα γούσταρε πολύ να τα γνωρίζει. Ή, έστω, να τα κλέψει απ’ αυτούς που τα γνώριζαν κάποτε. Όθεν καί ο Αζτέκος μας.

Βέβαια, λείπει μιά σημαντικώτατη ψηφίδα απ’ την εικόνα: τα ξόρκια! Διότι αυτές οι καταστροφές μπορεί μέν να συμβαίνουν αυτομάτως, κι όποτε κρίνουν οι υπερνόες· αλλά συνήθως χρειάζεται να προφέρεις τον μαγικό ήχο, που τις ενεργοποιεί.

Εννοείται, πάντως, ότι κανένα αρχαίο ιερατείο δεν ήταν τόσο ηλίθιο, ώστε να έχει τα ξόρκια σε γραπτή μορφή. Κι ευτυχώς.

 

Συμπερασματικώς, καταλαβαίνουμε πως «αυτοί» φοβούνται την αυτόματη αντίδραση της Φύσης στις ανομίες τους… την οποία, όταν ξεσπάσει, δεν θα ξέρουν πώς να τιθασεύσουν – καί δεν θα μπορούν. (Την ανθρωπογενή διέγερση της Φύσης δεν τη φοβούνται, διότι τη θεωρούν απίθανη· καί πολύ σωστά. Δες αμέσως παρακάτω.)

 

ε. Το απίθανο ενδεχόμενο

Αυτό το ένα στα χίλια, που λέγαμε, είναι το να υπάρχουν σήμερα κάπου φυλαγμένα κι ενεργοποιημένα τόσο τίποτε ξόρκια, όσο καί κάποια υπερόπλα ενός πάλαι ποτέ Ελληνικού παρελθόντος με ανώτερο του σημερινού τεχνολογικό επίπεδο. Όπως καί νά ‘χει, προσωπικώς θεωρώ πολύ απίθανο να υπάρχουν σήμερα αμέσως διαθέσιμα τέτοια μέσα – πχ να τα έχει στη διάθεσή της κάποια μυστική ομάδα με ύπαρξη σε συνέχεια αιώνων, ου μήν καί χιλιετιών. Καθόλου δεν αποκλείω την ύπαρξή τους, ίσα-ίσα πιστεύω σ’ αυτήν (καί με σοβαρά επιχειρήματα)· όμως, κρίνω πως μεγαλύτερη πιθανότητα έχει το να μας δοθούν αυτά στην κατάλληλη στιγμή, που θα τα χρειαστούμε, παρά το να υπάρχουν ήδη σε κατάσταση ετοιμότητας στα χέρια κάποιων συν-Ελλήνων. (Αν ήταν έτσι, τότε ήδη έπρεπε οι δικοί μας να τα έχουν χρησιμοποιήσει! Μην περιπέσουμε κι εμείς σε βλακώδη μυθεύματα τύπου Ψίψιλον…)

Το τελικό συμπέρασμα είναι πως «αυτοί» ακολουθούν την ίδια λογική, που εκφράζεται εδώ, καί δεν ανησυχούν γιά πιθανή χρήση αρχαιο-Ελληνικών υπερόπλων καί μαγικών φράσεων. Μόνο γιά την αυτόματη αντίδραση της Φύσης ανησυχούν.

…Μην πέσει ο ουρανός στα κεφάλια τους, που λέγανε κι οι Γαλάτες. Στην κυριολεξία, όμως!

Αλλά, ακόμη κι έτσι, παύουν να έχουν το απόλυτο πλεονέκτημα έναντι ημών στα επερχόμενα.

 

Κι άλλος μετεωρίτης!

(συγγενικό άρθρο)

 

υτή τη φορά είναι μεγαλύτερος! Κάπου 25 με 50 μέτρα, λέει. Παναπεί, όχι αγγούρι πλέον, αλλά φουρνόξυλο! Διότι το μέγεθος μετράει! Καρα-lol!!!

Ο λόγος γιά έναν άλλον μετεωρίτη, που κι αυτός πλησιάζει τη Γή μας επικίνδυνα ( ;  – το ερωτηματικό, διότι ξέρουμε πολύ καλά τα παιχνιδάκια φόβου των κατεστημένων βοθρο-ΜΜΕ). Ετούτος εδώ ονομάζεται 2018VP1, ενώι ο προηγούμενος (καί μικρότερος) 2011 ES4. Το θέμα είναι ότι ο μεγάλος θα μας κάνει βίζιτα αύριο, 2 Σεπτεμβρίου 2020, στις 16:12′ ώρα Γκρήνουϊτς (λέει)… ‘Ντάξ’, δέ σκοπεύει να πέσει στα κεφάλια μας, αλλά θα μας πλησιάσει στην πιό κοντινή απόσταση που μπορεί, γιά να …μας μυρίσει· όπως κάνουν οι σκύλοι, να υποθέσω.  🙂

 

…Κι εδώ ακριβώς θέλω να πώ δυό λογάκια.

Κατ’ αρχήν, μ’ αρέσει πολύ, με εξιτάρει ρέ παιδί μου, αυτή η επιστημονική ακρίβεια! Τέσσερεις το απόγευμα καί δώδεκα λεπτά ντάγκα, σου λέει! Κι αν, ωρέ λεβέντες, έχετε πέσει έξω μείον έξι λεπτά, κι είναι στις 16:18′, τί θα πήτε;

Εσείς οι επιστήμονοι του κιλού δεν θα πήτε τίποτε. Διότι δεν μπορείτε. Εγώ θα σας πώ.

Κάτι τέτοιοι αριθμοί, συν το ότι ο 2011 ES4 μπαινοβγαίνει σε δυό-τρείς διαδοχικές τροχιές πλανητών, αλλά χωρίς να συγκρούεται με τους αντίστοιχους πλανήτες, δηλαδή το ότι εκτελεί μιά άψογη χορογραφία (όπως φαίνεται καί στο τελευταίο βίντεο του συνδέσμου, όπου σας παραπέμπω), δείχνουν ότι από πίσω κρύβεται νοημοσύνη.

• Είτε νοημοσύνη ελλόγων όντων, που κάποτε παρενέβησαν στο Ηλιακό μας Σύστημα καί το «έφτιαξαν» κατά το δοκούν,
• είτε αυθύπαρκτη νοημοσύνη των ίδιων των ουρανίων σωμάτων!!!

Ξέρω ότι εσείς, οι Δυτικοί «επιστήμονες», αυτή την αλήθεια αδυνατείτε να τη δεχθήτε· κι όμως, είναι η μόνη υπαρκτή καί πραγματική εξήγηση εδώ. Κι όχι μόνο δεν μπορείτε να τη δεχθήτε, αλλά τον καθέναν που θα σας ανοίξει τα μάτια θα τον αποκαλέσετε γραφικόν καί βλάκα. (Οι αρχαίοι Αθηναίοι, όμως, αυτόν που έλεγε πως τα άστρα είναι απλά «λίθοι διάπυροι», κόντεψαν να τον λυντσάρουν.)

Δεν πειράζει, εμένα μου αρκεί που συμφωνούν μαζί μου κάποια «πουλάκια», που πετάνε πολύ ψηλά στη Δυτική ιεραρχία – καί στα τέτοια μου η γνώμη των «επιστημόνων» του κιλού. Βλέπετε, αυτά τα «πτηνά» γνωρίζουν άριστα κάποια πράγματα, τελείως αδιανόητα γιά τον μέσο Δυτικό «επιστήμονα», μόνο που δεν επιθυμούν αυτές οι γνώσεις να γενικευθούν. Δέ βαρυέσαι…

…Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι αυτές οι νοημοσύνες σας στέλνουν σαφέστατες προειδοποιήσεις, λεβέντες μου! Κι εσείς, πιστέψτε ό,τι θέλετε.

 

Νούς ορά, καί νούς ακούει. Όθεν, όποιος βλέπει χορογραφίες (όχι μία, περισσότερες της μίας) αλληλοτεμνομένων αστρικών τροχιών, αλλά δεν καταλαβαίνει τί βλέπει καί το προσπερνάει αδιάφορα, πρόβλημά του. Όχι δικό μου.

Εγώ ξέρω πολύ καλά ότι εκεί πάνω υπάρχει ένας κόσμος, που αυτενεργεί· καί που δεν επιδέχεται διαταγές από σκοτεινά κέντρα αποφάσεων. Παίζω κι εγώ, λοιπόν, το αγαπημένο παιχνιδάκι των σκοτεινών αυτών κέντρων: τη δημόσια προειδοποίηση γιά το τί μέλλει γενέσθαι, αν οι «σκοτεινοί» συνεχίσουν το ίδιο βιολί.

Είπα καί ελάλησα, καί αμαρτίαν ούκ έχω.

 

Λάμπει καί είναι! – 4

(προηγούμενο)

άμε κάμποσα χρόνια πίσω, στις 28 Μαΐου 1291. Τότε (μετά από σκληρή πολιορκία) πέφτει στα χέρια των μούσλιμζ καί το τελευταίο προπύργιο των Σταυροφόρων στη Μέση Ανατολή, ο Άγιος Ιωάννης της Άκρας… όπου, μάλιστα, σκοτώνεται ο τότε μεγάλος μάγιστρος των Ναϊτών, ο Γκυγιώμ ντέ Μπωζαί («Γουλιέλμος Ωραιοπαιχνίδης», Ελληνιστί), ο δέ μεγάλος μάγιστρος των Ιωαννιτών, ο Ζάν ντέ Βιλλιέ τη σκαπούλαρε την τελευταία στιγμή προς τα -διά πάν ενδεχόμενον- αναμένοντα πλοία των Ευρωπαίων.

Βέβαια, παρέμενε ακόμη ένα δευτερεύον φρούριο των Σταυροφόρων, στην Ταρτούς της σημερινής Συρίας· αλλά το σχόλασαν κι αυτό τα μούσλιμζ το 1302.

 

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, αμφισβητήθηκαν πολλά: η ίδια η ύπαρξη των Ναϊτών (τί, δηλαδή; μόνο γιά τοκογλύφοι κάνανε, κι όχι γιά ατρόμητοι υπερασπιστές των Αγίων Τόπων; ), αλλά καί η ίδια η ισχύς του Βατικανού… με την παπική έδρα να μεταφέρεται (γιά πολιτικούς λόγους χειραγώγησης των παπών) στην Αβινιόν (γιά πάνω-κάτω 72 χρόνια!!!), κοντά στις εκβολές του ποταμού Ροδανού. (Δεν βρήκαν κανα καλύτερο μέρος να τους πάνε; τους φάγαν τα κουνούπια συλλήβδην πάπες, καρδιναλίους, καί καντηλανάφτες! lol!!!)

Οπότε, κάντε τώρα τον συνδυασμό, καί θα καταλάβετε το γιατί ο τότε πάπας Κλήμης Ε’ (ο χρονικώς πρώτος στην Αβινιόν) έκανε χωρίς αντίρρηση τα χατήρια του τότε βασιλιά της Γαλλίας, του Φιλίππου Δ’ του Ομορφάντρα, καί παρέα μπουζουριάσανε τους Ναΐτες!

 

Προχωράμε μερικά χρόνια μπροστά, μετά την πτώση της Άκρας. Συγκεκριμένα, 16.18 χρόνια (ναί!!!), το καλοκαίρι του 1307. Ο Φίλιππος εκδίδει μία σφραγισμένη διαταγή προς όλους τους φρουράρχους της Γαλλίας, με την εντολή ν’ αποσφραγιστεί το έγγραφο περίπου τρείς μήνες μετά. Μαλακία του, όμως… διότι δεν υπολόγισε την ανθρώπινη φύση· αρκετοί φρούραχοι ήταν περίεργοι, άνοιξαν τη διαταγή τη στιγμή που την πήραν, καί διάβασαν πως έπρεπε να συλλάβουν καί να φυλακίσουν τους Ναΐτες μία συγκεκριμένη μεταγενέστερη ημερομηνία – την Παρασκευή, 13 Οκτωβρίου 1307.

[Δεν γνωρίζω γιατί ειδικά τότε· εικάζω, όμως, ότι οι λόγοι πρέπει να είχαν να κάνουν με την αστρολογική εύνοια γιά ευόδωση του εγχειρήματος.]

Αυτό, βέβαια, είχε ως συνέπεια να διαρρεύσει το μυστικό, να το μάθουν οι Ναΐτες, καί να την κοπανήσουν σαν κύριοι… μαζί με τον αμύθητο θησαυρό τους! Ο οποίος, από τότε μέχρι σήμερα, δεν βρέθηκε· ούτε κάν το δρομολόγιο των Ναΐτικων πλοίων δεν μας έγινε γνωστό, εδώ κι εφτακόσια χρόνια!!!

Πιστεύω, βέβαια, πως άφησαν κάτι ψιλά πίσω τους, γιά να καθυστερήσουν τους διώκτες τους· καθώς καί ότι βρήκαν κι οι ίδιοι αφορμή γιά εκκαθαρίσεις ανάμεσά τους. Έφυγαν τα πιό γατόνια, κι άφησαν πίσω όσους ήθελαν να ξεφορτωθούν… συν όσους προσφέρθηκαν ν’ αυτοθυσιαστούν, γιά να γλυτώσουν οι υπόλοιποι. Πάντα έτσι γίνεται, σε παρόμοιες καταστάσεις.

Τέλος πάντων, η επίσημη Ιστορία λέει ότι ο Κλήμης ήθελε -δήθεν- να συγχωνεύσει Ναΐτες καί Ιωαννίτες, ο δέ Φίλιππος τον πίεζε γιά κατηγορίες εναντίον τους, καί βρήκε αφορμή να μπουζουριάσει τον τότε μεγάλο μάγιστρό τους, τον Ζάκ ντέ Μολαί, τον οποίο είχε καλέσει δήθεν γιά συνομιλίες. Διότι ο Φίλιππος χρωστούσε τ’ άντερά του της …Ναΐτικης Μιχαλούς, λόγωι του πολέμου που διεξήγαγε με την αγγλίτσα· οπότε, βρήκε αφορμή να γράψει τα χρέη του στο χιόνι!  🙂

 

Έλα, όμως, που η επίσημη Ιστορία δεν μας λέει το γιατί ο Ζάκ ντέ Μολαί έκατσε στην ψειρού εξήμιση χρόνια! Αν θέλανε να τον εκβιάσουν, γιά να σβήσει το χρέος, θα το είχαν κάνει (καί θα το είχε κάνει) πολύ νωρίτερα. Τί στην ευχή;! τόοοσο ανθεκτικός ήταν στα βασανιστήρια, ένας ηλικιωμένος μπάρμπας; ή μήπως νομίζετε ότι η φυλάκιση κατά τον Μεσαίωνα σήμαινε κουβεντούλα, συν κέρασμα αψέντι καί λουκουμάκι απ’ τους δεσμοφύλακες;  🙂

Όχι. Άλλη ήταν η αιτία – καί θα σας την πω εγώ!

(«- Εσύ, ρέ Εργοδότη;»

Γιατί όχι; βλέπετε να προτείνει τίποτε καλύτερο κανένας άλλος; )

Επειδή ο Φίλιππος έδειξε σαφείς τάσεις μεγαλοϊδεατισμού, παναπεί είχε μεγάλα κυριαρχικά / επεκτατικά σχέδια στο μυαλό του, όλ’ αυτά τα χρόνια πέρασαν, επειδή οι λογιστές του δούλευαν πυρετωδώς (καί στα κρυφά) – υπολογίζοντας λεπτομερώς την περιουσία των Ναϊτών. Ο Φίλιππος δεν θα περιοριζόταν σε διαγραφή των χρεών του, καί μετά να ξαναφήσει αμολητούς τους Ναΐτες να κάνουν πάλι τα δικά τους. Όχι, δεν θα έκανε κάτι τέτοιο!

Τα ήθελε ΟΛΑ!!!

Υπολόγιζαν καί ξαναϋπολόγιζαν, λοιπόν, οι λογιστές… τόσα από κτήματα καί αγροτικά εισοδήματα, τόσα από δωρεές, τόσα από πλιάτσικο στα μουσλιμοχώρια, τόσα από τοκογλυφία… μείον τα έξοδα… αλλά κάπου δεν έβγαινε ο λογαριασμός. Τρείς το λάδι, τρείς το ξύδι, δέκα το λαδόξυδο; πώς γινόταν;

Άμ, δέν γινόταν!

Όθεν, τί έμενε;

Ότι ήταν αλήθεια οι φήμες, που θέλανε συμφωνίες των Ναϊτών με τον Ακατονόμαστο!!! (Να τους δίνει έτοιμο χρυσάφι, παναπεί.)

 

Περνούσαν τα χρόνια, ο ένας (ο απέξω απ’ τα κάγκελα) περίμενε, ο άλλος (ο μπουζουριασμένος) υπέμενε…

… «- Μίλα, ρέ, πού ‘ν’ τα λεφτά;»

«- Δεν μιλάω, πάρ’ τ’ αρχίδια μου!»

«- Έτσι είσαι; πάρε μερικές βουδουλιές, να μάθεις τρόπους!»

«- Ώχ, αμάν, μή βαράς, ρέ! Κάτσε να τα βρούμε!»…

… αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Καί τα χρόνια περνούσαν, με την κατάσταση να διαφαίνεται ότι τελικώς θα κατέληγε σε μιά συμφωνία «κυρίων», σε στύλ σου δίνω τόσα σαν λύτρα, πάρ’ τα, κι άσε με ήσυχο.

Όμως, φαίνεται πως, όσο πλησίαζε εκείνη η Τετάρτη, στις 28 του Νοέμβρη του 1313 (κοίτα να δείς κάτι νούμερα!… καί χρονολογία συμμετρική με την παραδοσιακώς υπολογιζόμενη έξοδο του Μωϋσή απ’ την Αίγυπτο! – τώρα, αν αυτά δεν είναι παιχνιδάκια του Μάτριξ, τί να πώ;!), ο Ζάκ ντέ Μολαί έδειξε σαφή σημάδια ανησυχίας· καί προφανώς έταξε του Φιλίππου το κατιτίς του, γιά να τον αφήσει λίγο ελεύθερον… υποσχόμενος στον λόγο της ιπποτικής του τιμής, ότι θα επέστρεφε από μόνος του στην ψειρού. (Καί, άλλο τόσο προφανώς, τα προηγούμενα χρόνια ήλπιζε ότι θα τελειώσει η φυλάκισή του εγκαίρως. Αλλά, δυστυχώς, έπεσε έξω. Προφανώς δεν υπολόγισε το πόσο πεισματάρης ήταν ο Φίλιππος.)

Γιατί, όμως, τον ζώσαν τα φίδια τον ντέ Μολαί;

Απλούστατα, διότι ήταν το μόνο πρόσωπο, που έπρεπε να είναι παρόν πάσηι θυσίαι στην παρασκευή του αλχημικού χρυσού… σε μία καί μοναδική ευκαιρία κάθε 90 χρόνια! Θες επειδή είχε την κρυπτογραφημένη συνταγή στο μπαούλο του, η οποία θα παραδιδόταν -μαζί με κάτι άλλα «πραγματάκια»- μονάχα στον διάδοχό του (από το συμβούλιο επιλογής του τελευταίου), θες επειδή τον χρυσό θα τον φτιάχνανε άλλοι του τάγματος (προς το κλείσιμο του άρθρου, δυό λόγια γι’ αυτά τα πρόσωπα), αλλά έπρεπε να είναι παρών ως μεγάλος μάγιστρος; Δεν γνωρίζω.

Ωστόσο, αυτή η ανησυχία που έδειξε, δεν πέρασε απαρατήρητη. Έβαλε σε μεγάλες υποψίες δεσμοφύλακες, Φίλιππο, Κλήμη, τα βασανιστήρια ενταθήκαν (να ομολογήσει), οι κατηγορίες ότι συμφώνησε με τον Οξαποδώ έδιναν κι έπαιρναν καθημερινώς… κι αφού είδαν κι αποείδαν ότι δεν βγάζουν τίποτε απ’ αυτόν, τον έκαψαν ζωντανόν στην πυρά (με το νέο φεγγάρι – εδώ, σελίδα 87) τη Δευτέρα, 18 Μαρτίου 1314, στο -αν δεν κάνω λάθος- Ίλ ντέ Σαίν Λουΐ (νησί του αγίου Λουδοβίκου).

Έτσι πέρασε ανεκμετάλλευτη η συγκεκριμένη διέλευση του Ηφαίστου. Καί μ’ αυτόν τον τρόπο -θεωρούμε πως- μας επιβεβαιώνει η Ιστορία εκ τρίτου, γιά τα ενενηντάχρονα της κάθε διέλευσης!

 

Τελειώνοντας την ενότητα, δεν έχω, παρά να παρατηρήσω ακόμη μία φορά τους αριθμούς: το 1314… δηλαδή, το «κρυμμένο» π = 3.14! Καί μετά μου λες ότι το Μάτριξ δεν μας κάνει πλακίτσες, πολλές φορές μακάβριες! (Πιθανόν αυτό επίσης να δικαιολογεί τον ισχυρισμό μου, ότι ο ντέ Μολαί ήταν μετενσάρκωση του Πυθαγόρα.)

 

iv. 2108 πΧ

Ας σκεφτούμε, τώρα, λιγάκι πιό δημιουργικώς!

Εντάξει, τα γνωστά της Ιστορίας ταιριάζουν γάντι στην υπόθεσή μας, γιά τα 90 χρόνια του Ηφαίστου. Όμως, ας δοκιμάσουμε να πάμε πίσω στον χρόνο κατά ενενηντάδες, να δούμε μήπως καί πέφτουμε σε τίποτε άλλες οικείες περιπτώσεις. Ναί, πράγματι, αντιπαραβάλλοντας τις χρονολογίες που βρίσκουμε (μείον 1 έτος προς τα πίσω κάθε φορά στις προχριστιανικές χρονολογίες – διότι δεν έχουμε «έτος μηδέν») με τα ιστορικά γεγονότα, μπορούμε πολλά να υποθέσουμε. Αλλά, ας δούμε κι όσα δεν φαίνονται!

Τί εννοώ;

Δε με λέτε… Την τρίτη χιλιετία πΧ, δεν είχε η Ελλάδα χρυσωρυχεία, να έχουν οι Έλληνες όσο χρυσάφι τράβαγε η ψυχή τους; (Αν υποτεθεί πως το χρησιμοποιούσαν ως ανταλλακτική αξία – που κατά 99% το κάνανε.) Είχε, διότι τα γεω-ακίνητα (καί τα υπέργεια, καί τα υπόγεια) δεν βγάζουν ποδάργια να φύγουν. Παραμένουν επί αμέτρητα χρόνια εκεί που είναι!

Μήπως, τότε, δεν ξέρανε τον χρυσό, ή το πώς εξορύσσεται; Τον ξέρανε καί το ξέρανε.

Σωστά;

Σωστά.

Τότε, τί σκατά γύρευε ο Ιάσων στην Κολχίδα; Έ;

Θα σας πώ εγώ τί γύρευε: τη «συνταγή» του αλχημικού χρυσού!!! (Συν κάτι άλλα πραγματάκια, βεβαίως-βεβαίως… πχ τη συνταγή της αθανασίας!)

 

Λίγο να βάλετε το μυαλό σας να δουλέψει, θα καταλάβετε τί συνέβη τότε.

Την εποχή εκείνη, (στην κυριολεξία) επέλαυνε στην Ελλάδα η (απ’ αιώνες εκβαρβαρισμένη στην Ασία) λατρεία του Διονύσου, η οποία με κάθε άλλο παρά νηφάλιο καί φιλοσοφικό τρόπο διαδιδόταν. Μιλάμε όχι απλά γιά ανθρωποθυσίες, αλλά γιά ωμοφαγία των ανθρώπων που αντιστεκόντουσαν!!! Ρίξτε μιά ματιά στις Βάκχες του Ευριπίδη, καί θα καταλάβετε. Ούτε ταλιμπάνοι τις φτάνανε τις βακχίδες σε αγριότητα, ούτε τζιχάντια, ούτε ορδές του Ταμερλάνου, ούτε κανείς! (Ίνα δικαιωθούν απολύτως τόσο ο Παλαιός, που δεν χωνεύει τις θρησκείες, όσο κι ο Σπυρόπουλος, που δεν χωνεύει τις μητριάρχισσες! Καρα-lol!!!) Πάντως, φαίνεται πως αυτή η αιματηρώτατη λατρεία δεν διαδόθηκε παντού ανά την Ελλάδα, αλλά όπου οι αντιστάσεις ήταν μειωμένες.

Φερ’ ειπείν, στον Ορχομενό.

Όπου ο βασιλιάς Αθάμας παντρεύτηκε τη μέγαιρα βακχίδα Ινώ, η οποία σχεδίαζε να σκοτώσει τα παιδιά του. (Τη μάνα τους, τη Νεφέλη, την είχε χωρίσει ο τύπος πιό πρίν… αν κι αυτή δεν κινδύνευε ιδιαίτερα από ραδιουργίες, καθ’ ό νύμφη.) Κι επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα μπλέκεται το τερπνόν μετά του ωφελίμου, προφανώς η Ινώ ήθελε να βάλει χέρι καί σε κάτι απείρως πολυτιμώτερο απ’ τα ντουβάρια του παλατιού (πολυτιμώτερο, του οποίου την ύπαρξη έμαθε απ’ τον -προφανώς σουρωμένον- χαζοβιόλη) : τη συνταγή παρασκευής αλχημικού χρυσού!

Βλέπετε, ο Ορχομενός ήταν πόλη των Μινύων… καί οι Μινύες ήταν περίφημοι τεχνίτες· το δέ φυλετικό όνομά τους ακόμη καί σήμερα είναι Αγγλιστί συνώνυμο των ορυχείων (mine). Φερ’ ειπείν, είχαν αποστραγγίσει τη Θεσσαλία, ανοίγοντας τα Τέμπη.

Οπότε, ο Φρίξος φεύγοντας πήρε μαζί του τη συνταγή· καί γιά να τη διασώσει, αλλά καί ως διαπραγματευτικό «ατού» εκεί που θα πήγαινε, κυρίως γιά προστασία της ζωής του καί της ζωής της αδερφής του.

[Κι επιβεβαιώνομαι, χαμογελώντας πονηρά: Ο Φρίξος απεδείχθη μεγάλη γάτα, καί μπράβο του! Δεν τά ‘πε όλα! Διότι προφανώς περίμενε να ψοφήσει ο πεθερός του, αλλά κυρίως η πεθερά του η μάγισσα – πρό του 2108 πΧ. Τί να σε κάνω, Αιητάκο μου; χρειαζόντουσαν δύο δράκοι γιά τη δουλειά, όχι ένας – πού ‘χες εσύ!

Καί ήδη είπα δημοσίως περισσότερα απ’ όσα έπρεπε. Οπότε, η σιωπή  είναι …χρυσός!  🙂  ]

 

Τώρα, βέβαια, άλλο τόσο Μινύες ήταν καί οι Ιωλκαίοι· άσχετο αν οι αρχαίοι ημών συγγραφείς λένε πως ψιλοδιέφεραν οι Θεσσαλοί Μινύες απ’ τους της Βοιωτίας. Οπότε, ο Ιάσων πολύ λογικά σκέφτηκε: γιατί να μή γυρίσει η συνταγή στους νομίμους κατόχους της (τους Μινύες) – καί δή, στην Ιωλκό, μιά που ο Ορχομενός πλέον βρισκόταν εις χείρας εχθρών; καί, άμ έπος, άμ έργον!

Ένα ερώτημα που ανακύπτει εδώ, είναι το γιατί, αν πράγματι κάποια στιγμή λειτούργησε η συνταγή αλχημικού χρυσού εκείνα τα χρόνια, δεν την ξέρανε όλοι οι Μινύες.

Πιθανολογώ ότι δεν τα ξέραν όλοι τους όλα, κυρίως γιά λόγους ασφαλείας· αν καί η ειδίκευση βοηθούσε καί σε πρακτικό επίπεδο.

 

Αυτή, λοιπόν, ήταν μία απ’ τις κύριες αιτίες της Αργοναυτικής Εκστρατείας! Μπορεί, βέβαια, να με θεωρείτε υπερβολικόν, αλλά η αφήγηση της Αργοναυτικής είναι γεμάτη χρυσό! Χρυσόμαλλο κριάρι, Χρυσόμαλλο Δέρας, χρυσωρυχεία Κολχίδας… Τί στην ευχή;! Δεν μπορούμε να κάνουμε το επόμενο σκεπτικό (ή φαντασιακό) βήμα, καί να δούμε το …χρυσό φώς το αληθινόν;  🙂

Το 2108 πΧ επιβεβαιώνει τη χρονολόγηση που έδωσα παλιότερα τόσο γιά την Αργοναυτική (2130 πΧ), όσο καί γιά τον Τρωϊκό Πόλεμο (2100 πΧ). Ήταν χρονολογία να γίνει μεταστοιχείωση, ο Ιάσων τό ‘ξερε (Χείρων δάσκαλος, γάρ…) κι έτρεξε να προλάβει, μόνο που γιά κάποιους λόγους δεν έγινε τίποτε. Η χρονιά εκείνη πέρασε ανεκμετάλλευτη.

Πιθανολογώ ότι ήταν η χρονιά, που τα κολλητά φιλαράκια Πηλέας καί Ιάσων κάνανε ντού στην Ιωλκό, την κατέλαβαν (την επανέκτησαν, γιά την ακρίβεια), καί καθάρισαν τον Άκαστο καί την Ακάσταινα. Αλλά το πουλάκι (ο Ήφαιστος) είχε ήδη πετάξει· δεν γινόταν να στήσουν αλχημικά καζάνια στην ύπαιθρο (μπάς καί προλάβουν) καί να παίρνουν όλοι μάτι, σχετικοί κι άσχετοι, φίλοι καί (κρυπτο)εχθροί.

Ίσως, όμως, καί κάτι νά ‘γινε, τελικά. Ίσως καί να προλάβανε. Διότι έπρεπε να βρούνε χρυσό, να πληρώσουν τους μισθοφόρους τους.

Ποιός να ξέρει;!…

 

δ. Μερικά ακόμη στοιχεία γιά τον Ήφαιστο

Ωραία!… Περιμένεις ενενήντα χρόνια (τρόπος του λέγειν, δηλαδή – μή μασάτε!  🙂  ), κι έρχεται η πολυπόθητη στιγμή να διασχίσει ο Ήφαιστος τον ηλιακό δίσκο από πάνω προς τα κάτω. («Το πνεύμα κατεβαίνει στην ύλη», καί τα σχετικά – αν με πιάνετε.) Οπότε, αναρωτιέσαι: πόσο κρατάει αυτή η «μαγική» διέλευση;

Κι επειδή ο Ήφαιστος περιστρέφεται γύρω απ’ τον Ήλιο γρήγορα, μήπως έχουμε κι άλλη διέλευση… μήπως κι άλλες… πρίν στρίψει το επίπεδο περιστροφής του καί τον φέρει «εκτός βιτρίνας»; καί πόσες;

Ας τα δούμε κι αυτά.

 

(συνεχίζεται)

 

Λάμπει καί είναι! – 3

(προηγούμενο)

 

ρέπει, όμως, να ξεκαθαρίσουμε κάτι – πρίν συνεχίσουμε:

Όποια καί νά ‘ναι η περίοδος περιστροφής του επιπέδου περιστροφής του Ηφαίστου, ακριβώς στη μισή περίοδο ο Ήφαιστος θα ξαναπεράσει μπροστά από τον Ήλιο… αν καί ανάποδα. Συγκεκριμένα, στο προηγούμενο σχετικό σχήμα ο Ήφαιστος κατεβαίνει από πάνω δεξιά της εικόνας πρός κάτω αριστερά· ενώι στην ημιπερίοδο (στο Τ/2, δηλαδή – κατά τη Φυσική), θα ανεβαίνει από κάτω δεξιά πρός πάνω αριστερά.

Κάπως έτσι:

 

 

Ωστόσο, ενώι κατ’ αρχήν «παίζει» κι αυτή η διέλευση γιά τη δουλειά που θέλουμε, υπάρχει «κάτι», που μας λέει ότι δέεεεννν! Κι αυτό το «κάτι» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το γράμμα που αντιπροσωπεύει τον Ήφαιστο: η κόππα (αστραπή), άλλως -σε μερικά Ελληνικά αλφάβητα- καί υπ’ αυτήν ακριβώς τη μορφή, το Q.

 

 

Στη μεν μεγαλογράμματη μορφή μας δείχνει καθαρά τον ηλιακό δίσκο με «κάτι» (δηλαδή, τον Ήφαιστο) να τον διασχίζει προς τα κάτω (καί δεξιά)· στη δέ μικρογράμματη, πρώτα ζωγραφίζουμε τον Ήλιο, καί μετά τραβάμε μιά γραμμή προς τα κάτω.

Ξεκαθάρισε! Μιλάμε μονάχα γιά διέλευση του Ηφαίστου προς τα κάτω – καί μή με ρωτήσετε, από πού τα ξέραν οι αρχαίοι ημών αυτά. Προφανέστατα από παλιότερες φάσεις του πολιτισμού, με πολύ υψηλώτερο τεχνολογικό επίπεδο.

Τώρα, βέβαια, το ότι (στο κλασικό Ελληνικό αλφάβητο) η αριθμητική αξία της κόππας…

 

 

…είναι ενενήντα, πρέπει να το θεωρήσουμε μάλλον συμπτωματικό. Διότι, πχ ο Ερμής (R, Ρ), που έχει αριθμητική αξία εκατό, δεν έχει εκατό χρόνια περίοδο περιστροφής του επιπέδου του, αλλά περισσότερο από 23 χιλιετίες! Ωστόσο, το ενενηντάρι το εκλαμβάνουμε ως θετικό οιωνό στην «κβαντική» μας έρευνα!

 

γ3. Ταξείδι στο παρελθόν

i. 29 Νοεμβρίου 1133 μΧ

Τετάρτη, 29 Νοέμβρη 1133 ήτανε, όταν οι Ναΐτες έφτιαξαν γιά πρώτη φορά αλχημικό χρυσό!… (Γιά την ημερομηνία, δες εδώ, σελίδα 408· δεν έκανα λάθος στα προηγούμενα, 6 Δεκεμβρίου είναι με το Γρηγοριανό, αλλά τότε η διαφορά ήταν εφτά ημέρες.) Αυτή η ημερομηνία εξηγεί άριστα πώς κατόρθωσαν ν’ αποσπάσουν δύο ευνοϊκές παπικές «βούλες» (δηλ. διατάγματα), το 1129 καί το 1139. (Δες τη σύνοψη της ιστορίας τους στα Ελληνικά καί στ’ Αγγλικά.)

Την πρώτη τους «βούλα» την εξασφάλισαν χάρη στην επιρροή ενός καπάτσου καί με διασυνδέσεις ρασοφόρου, του Βερνάρδου του Κλαιρβώ (εδώ, κι εδώ). Επειδή, όμως, ακόμη τότε δεν είχαν χρυσό στα χέρια τους, ούτε κάν από δωρεές, κι επειδή ακόμη ήσαντε τρείς κι ο κούκος, λιγώτεροι κι από οπαδούς κόμματος εθνικοφρόνων, δηλαδή, lol!!!, προφανώς έψησαν τον Βερνάρδο ότι κατέχουν κάποιο τρομερό μυστικό… διότι ήδη είχαν στα χέρια τους τα χειρόγραφα των Βενιαμιτών, με -ανάμεσα σ’ άλλα- τη συνταγή παρασκευής αλχημικού χρυσού! (Τα χειρόγραφα, που ήδη είχαν βρεί κάπου είκοσι χρόνια πρίν… ή, αν θες, έναν Μετωνικό καρμικό κύκλο πρίν… από τις ανασκαφές στον βράχο του «ναού του Σολομώντος».)

Δεν ξέρω αν του τό ‘δειξαν κιόλας το μυστικό· αν του μίλησαν ξεκάθαρα. Ίσως να το κάνανε, διότι ο άλλος ο γάτος δεν θά ‘δινε κάτι τόσο σημαντικό (το «ψήσιμο» του πάπα), χωρίς αντάλλαγμα. (Ρασοφόροι-ξερασοφόροι, έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές! Με …λαδάκι!  🙂  )

Προφανώς, όμως, ήδη τότε θα είχαν καταφέρει να επαν-αναγνώσουν το σχετικό χειρόγραφο με τη «συνταγή». Κι εδώ, αξίζει να σταθούμε λίγο.

 

Τα χειρόγραφα των Βενιαμιτών σαφώς ήσαν γραμμένα στα Πελασγικά. Με τί αλφάβητο; προφανώς με μιά μορφή πρωτο-κλασικού Ελληνικού, διότι αυτά τα χειρόγραφα προφανώς τα έγραψαν οι Βενιαμίτες κάπου το 1300 πΧ… εφ’ όσον ξέρουμε ότι (σύμφωνα με τη ραββινική παράδοση) ο Μωϋσής έφυγε από την Αίγυπτο το 1313 πΧ. Έστω, έφυγε γιά πρώτη φορά, διότι η οριστική εκδίωξη των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο έγινε επί του -εκ στρατιωτικών- φαραώ Χορεμχέμπ (επίσης, δες εδώ κι εδώ), κάπου το 1297 πΧ.

Κι εφ’ όσον ξέρουμε ότι οι Βενιαμίτες τσακώθηκαν με τους λοιπούς Ισραηλίτες -κι έφυγαν γιά Ελλάδα- αρκετά νωρίς.

Στη χειρότερη περίπτωση, το αλφάβητο των χειρογράφων ήταν Γραμμική Γ’ (άλλως, «Αρκαδοκυπριακό συλλαβάριο» – Αρκάδες Πελασγοί, γάρ, καί οι Βενιαμίτες)… καί στη χειρότερη των χειροτέρων, Γραμμική Β’. (Άρα, σε τέτοια περίπτωση, οι Ναΐτες επανανέγνωσαν πρώτοι τη Γραμμική Β’! Είναι λιγάκι απίθανο, αλλά ουδόλως αποκλείω την ύπαρξη εξύπνων ανθρώπων σε παλαιότερες εποχές, καί δή, ακόμη καί «σκοτεινές» – όπως ο Μεσαίωνας.) Κλίνω, όμως, προς την πρώτη εκδοχή, τη Γραμμική Γ’ – γιά την οποία θα μπορούσαν να βρούν καί δίγλωσσες επιγραφές (Γρ. Γ’ σύν κλασικά Ελληνικά) στην Κύπρο, καί να τις χρησιμοποιήσουν γιά μπούσουλα. (Έτσι ακριβώς επαν-αναγνώστηκε η Γρ. Γ’, το 1870.)

Οπότε, εδώ ανακύπτει το τρομερό ερώτημα:

• Ακόμη κι αν είχαν διαβάσει τη «συνταγή», πώς πήραν χαμπάρι ποιά συγκεκριμένη ημερομηνία θα τους έδινε τη μεταστοιχείωση;

Εικάζω, ότι είτε: (α) οι Βενιαμίτες ανέγραφαν χρονικές περιόδους, πχ από βασιλιά σε βασιλιά, κτλ κτλ, οπότε κάποια στιγμή οι Ναΐτες μπόρεσαν καί ταύτισαν εκείνες τις χρονικές αναφορές με το στην εποχή τους ημερολόγιο, είτε: (β) οι Βενιαμίτες, ως έξυπνοι κατασκευαστές / μηχανικοί, σημείωσαν τις ημερομηνίες με θέσεις άστρων… γνωρίζοντας άριστα ότι τα εγκόσμια ημερολόγια αρχόντων κτλ στο μέλλον θα δημιουργούσαν σύγχυση – ενώι ο ουρανός όχι.

Πάλι κλίνω προς τη δεύτερη εκδοχή, καί διότι: όταν προσπαθείς να επαν-αναγνώσεις κείμενα, γραμμένα σε ξεχασμένα συστήματα γραφής, πρώτα φανερώνεται το αριθμητικό σύστημα, αμέσως μετά το ημερολόγιο, καί τρίτα στη σειρά τα μέτρα καί σταθμά. Άρα, κάπως έτσι προχώρησαν κι οι Ναΐτες στην επαν-ανάγνωση.

Οπότε, λογικά βρήκαν την άκρη κάνοντας υπολογισμούς με τις θέσεις των ορατών πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος· τις θέσεις, όπως τις ξέρανε στον καιρό τους. Καί, κάποια στιγμή, ξεκίνησαν τις καθημερινές δοκιμές γιά μεταστοιχείωση, ώστε να εξουδετερώσουν το ποσοστό αβεβαιότητας στον υπολογισμό των αστρικών θέσεων (δηλαδή, στον υπολογισμό των ημερών), καί να πετύχουν τη σωστή ημερομηνία, να μήν την προσπεράσουν καί τους ξεφύγει. Καί… την πέτυχαν!!!

 

Όταν πλέον είχαν ήδη κατασκευάσει αλχημικό χρυσό, προφανώς σε αρκετή ποσότητα, προφανώς έκαναν τα εξής:

• Λάδωσαν χοντρά τον πάπα γιά τη δεύτερη βούλα (του 1139), την περί …μή ευθύνης υπουργών, lol!!!,
• καί πήραν σβάρνα τας Ευρώπας, πουλώντας παραμύθι ότι ήδη έχουν «ανώνυμες» δωρεές από άλλους ευσεβείς άρχοντες… οπότε, «- Δώστε κι εσείς το κατιτίς σας, ώ ευσεβείς ευγενείς κύριοι!» (Κι άμα ήθελες, ας μην έδινες γιά θρησκευτικό ευγενή σκοπό! Έτσι καί το μάθαινε ο πάψ, δέ σου λέω τίποτε!  🙂  )

Κι όταν πλέον μάζεψαν αρκετό μπαγιόκο (τόσο αλχημικό, όσο κι από δωρεές καί κτηματικά εισοδήματα), πλακώθηκαν καί στην τοκογλυφία.

[Με 5% τον μήνα, δηλαδή 60% τον χρόνο!!! Να σκεφτείς, οι ιουδαίοι τοκογλύφοι της εποχής είχαν επιτόκιο …μόνον 43% ετησίως!… αλλά, φαίνεται πως το χριστιανικό ( ; ) αγγούρι, καθ’ ό απερίτμητο, είναι πιό γλυκό! Καρα-lol!!!]

 

Υπάρχουν ακόμη κάτι θεματάκια σχετικά με τα συγκεκριμένα χειρόγραφα καί τους Ναΐτες, αλλά θα τα δούμε σε ξεχωριστή ενότητα παρακάτω.

 

ii. 29 Νοεμβρίου 1223 μΧ

Πάλι ημέρα Τετάρτη (εδώ, σελίδα 145), όταν ξαναέφτιαξαν αλχημικό χρυσό.

Η Ιερουσαλήμ (σύντομη ιστορία του Φράγκικου «βασιλείου της Ιερουσαλήμ» εδώ) είχε ξαναπέσει στα χέρια των -υπό την ηγεσία του τρομερού Κούρδου Σαλαντίν– Αράβων τον Οκτώβριο του 1187. Οι Γ’, Δ’, Ε’ Σταυροφορίες στάθηκαν ανίκανες να την επανακτήσουν, πράγμα που έγινε με την Στ’… καί η Ιερουσαλήμ ξανάγινε Φράγκικο βασίλειο γιά μιά 15ετία (1229-1244), ώσπου ξανάπεσε στα χέρια των μούσλιμζ, οριστικώς πλέον.

Απ’ αυτή την ιστορία, μπορούμε στα σίγουρα να συμπεράνουμε τα εξής:

Οι Ναΐτες, έχοντας αποδειχθεί στην πράξη ανίκανοι να κρατήσουν την Ιερουσαλήμ, άρχισαν να μαζεύουν άγριες αντιπάθειες από τους Ευρωπαίους «ευσεβείς ευγενείς»… που μόλις πενήντα χρόνια πρίν άνοιγαν τα πουγγιά τους καί τους χαρτζηλίκωναν.

[Βάλε καί την τοκογλυφία μέσα, που αρκετών «ευσεβών» κτλ τους έτσουξε άσχημα στον κώλο, καί συμπληρώνεται η εικόνα! lol!!! Καταλαβαίνει κανείς τί οικογενειακοί καυγάδες ξέσπασαν, όταν γυιοί ευγενών κατηγορούσαν τους πατεράδες τους πως καί έδωσαν -σαν καραμαλάκες- οικογενειακά λεφτά στους Ναΐτες, καί φάγανε κλύσμα απ’ τα τοκογλυφικά δάνεια των τελευταίων… Που αλλοιώς, αν δεν έδιναν τα ωραία τους λεφτά γιά «ευσεβείς» σκοπούς, δεν θα χρειαζόταν να τα παίρνανε τα δάνεια· καί δεν θα βλαστημούσαν την ώρα καί τη στιγμή οικογενειακώς.]

 

Φαίνεται, λοιπόν, πως, μετά το 1187, οι Ναΐτες στριμώχτηκαν άγρια στα περιθώρια των Ευρωπαϊκών κοινωνιών. Καί, προφανώς, το μόνο που τους έσωζε απ’ τις ομαδικές φάπες, ήταν ότι ακόμη καί τακτικοί στρατοί βασιλιάδων αποδείχτηκαν το ίδιο ανίκανοι να βάλουν χέρι στα μούσλιμζ… αλλά καί η -πάντοτε υπάρχουσα- ελπίδα επανακατάληψης της Ιερουσαλήμ! Διότι τα παραλιακά φρούρια των Ευρωπαίων (τα λεγόμενα «κράκ»), σ’ όλη την ακτογραμμή από σημερινό Λίβανο μέχρι σημερινό Οξαποδουήλ, παρέμειναν απείραχτα καί ελεύθερα, κρατώντας ανοιχτή την επικοινωνία των Αγίων Τόπων με τας Ευρώπας.

Εν πάσει περιπτώσει, φαίνεται πως οι Ναΐτες κάποια στιγμή είτε κατάλαβαν πως δεν τους παίρνει να κάνουν Σταυροφορίες από μόνοι τους (διότι σίγουρα χρειαζόταν τακτικός καί πολυάριθμος στρατός προς τούτο), είτε καί δεν ήθελαν ν’ αφήσουν το σπόρ της τοκογλυφίας καί τα τοκογλυφικά ανταλλακτήριά τους αφύλακτα. Επομένως, ποιοί «Άγιοι Τόποι» καί κουραφέξαλα!… Στας Ευρώπας βρισκόταν ο χοντρός ο παράς! Θ’ άφηναν τον γάμο, να πάνε γιά λείψανα αγίων καί λοιπά πουρνάρια; Καρα-lol!!! Σιγά μην έκαναν κάτι τέτοιο!

[Παρένθεση: Να συμπεράνουμε ότι είχαν στο μυαλό τους γιά το μέλλον -όταν θα γινόντουσαν πανίσχυροι- μιά κάποια παγκοσμιοποίηση; Μιά κάποια «Νέα Τάξη Πραγμάτων»; Έ; ]

Οπότε, ως ασφαλές συμπέρασμα έχουμε το ότι με τον αλχημικό χρυσό (καλά… όχι όλον! lol!!!) του 1223 χρηματοδότησαν την Στ’ Σταυροφορία· αυτουνού του Φρειδερίκου Β’, που -κατά Τσιφόρο- κονόμησε τέσσερεις παπικούς αφορισμούς, καί κάθε φορά που κονόμαγε έναν, χαχάνιζε! lol!!! Εκτός του ότι δεν γίνεται Γερμαναράς, καί να κάνει κάτι στο τζάμπα (θ’ αστειεύεστε!), οι Ναΐτες σαφέστατα φρόντιζαν καί γιά το δικό τους μέλλον· εάν πετύχαινε η Στ’ Σταυροφορία, θα ξαναπαίρνανε την παλιά τους δόξα καί φήμη – καί δεν θα τους κουνιόταν κανένας, πλέον.

 

iii. 28 Νοεμβρίου 1313 μΧ

Πάλι Τετάρτη! Βρέ, μανία!…  🙂  (Εδώ, σελίδα 85. Διαφορά ημερολογίων, οκτώ ημέρες πλέον.)

Ετούτη εδώ η ημερομηνία έχει μιά διαφορά απ’ τις προηγούμενες: δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Αλλά, ας πιάσουμε την αφήγηση απ’ την αρχή.

 

(επόμενο)

 

Λάμπει καί είναι! – 2

(προηγούμενο)

 

ς κάνουμε ακόμη μία τολμηρή ( ; ) υπόθεση:

Προκειμένου να δοθεί το έναυσμα να μεταστοιχειωθούν τα ευτελή μέταλλα σε αλχημικό χρυσό, τότε πρέπει ο Ήφαιστος να διασχίζει τον ηλιακό δίσκο, κι αυτό το φαινόμενο να φαίνεται από τη Γή.

Δηλαδή, αν κάποιος διαθέτει τη «συνταγή» γιά μεταστοιχείωση ευτελών μετάλλων σε χρυσό (συν ένα Ντάτσουν με παλιοσίδερα προς μετατροπήν, εννοείται… μαζί με το ίδιο το Ντάτσουν! lol!!!), τότε το χρονικό «παράθυρο» γιά να συμβεί αυτή, είναι όσο ο Ήφαιστος φαίνεται να διασχίζει τον ηλιακό δίσκο.

Δεν γνωρίζω αν μπορείς να κάνεις μεταστοιχείωση μόνο τότε, ή γιά κάμποσο διάστημα μετά (καί πόσο), όμως αυστηρά ξεκινώντας από τη διέλευση του Ηφαίστου. Εν πάσει περιπτώσει, τη διέλευση τη θεωρώ εκ των ούκ άνευ. (Φυσικά, με το ίδιο σκεπτικό δεν θα είναι δυνατή η μεταστοιχείωση, όταν ο Ήφαιστος θα έχει πλέον διασχίσει τον ηλιακό δίσκο. Ή, όταν θα έχουμε περάσει το επιτρεπτό χρονικό «παράθυρο».)

 

Πάμε, τώρα, να δούμε κάθε πότε (μπορεί να) συμβαίνει η διέλευση.

Εάν πάρουμε παράδειγμα από τη Σελήνη, της οποίας το επίπεδο περιστροφής στρέφεται ανάποδα στον ζωδιακό, τότε ας υποθέσουμε ότι το ίδιο συμβαίνει καί με το επίπεδο περιστροφής του Ηφαίστου. (Αυτό προφανώς γίνεται γιά λόγους οικονομίας στην ξοδευόμενη ενέργεια. Είπαμε, η Φύση είναι τσιγγούνα!) Τότε, θα έχουμε μιά εικόνα κάπως έτσι:

 

 

Δηλαδή, το επίπεδο περιστροφής του Ηφαίστου περιστρέφεται από τα δεξιά της εικόνας προς τα αριστερά (όπως βλέπουμε σε πρώτο πλάνο), με τον Ήφαιστο να διαγράφει αλλεπάλληλες σπείρες, οπότε κάποια στιγμή η περιστροφή αυτή θα τον φέρει τον Ήφαιστο μπροστά στον Ήλιο.

Πόσο μεγάλη, είναι αυτή η περίοδος; δεν γνωρίζουμε, αλλά θα προσπαθήσουμε να τη μαντέψουμε από την χρονογραμμή των …τριών καμπαλλέρος.

 

Ξεκινάμε από τους ναζιστές, καί την υπόθεσή μας ότι ο χρυσός βρίσκεται στον Άρη. Εάν μεταφέρθηκε εκεί, τότε αυτή η δουλειά έγινε με ιπταμένους δίσκους…

…των οποίων η ιστορία αρχίζει (σύμφωνα με φήμες) από τότε που το μέντιουμ Μαρία Όρσιτς -λέγεται πως- ήρθε σε πνευματιστική επαφή με «Άρειους» από τον Αλντεμπαράν, που της έδωσαν οδηγίες γιά κατασκευή τέτοιων ιπταμένων μηχανημάτων. Δυστυχώς, περί της Όρσιτς δεν θα βρήτε πολλά ελεύθερα άρθρα της προκοπής στο Διαδίκτυο, τα δε βιβλία που έχουν αξιόλογες πληροφορίες  είναι δεσμευμένα. (Κοινώς: γιά να τ’ αποκτήσεις, πέσε χρήμα.)

Ειρήσθω, ότι σύμφωνα με πολλούς στα ιντερνέτια (αλλά καί τον «δικό μας» τον Κυνοστωϊκό), η Όρσιτς δεν υπήρξε ποτέ ως φυσικό πρόσωπο. Δηλαδή, όλα τα περί αυτής ήταν παραμύθι, γιά να καλυφθούν άλλα – ένας «αστικός θρύλος», εν άλλαις λέξεσιν. (Όπως ακριβώς το υποθετικό 16χρονο κορίτσι, το οποίο δήθεν ερωτεύτηκε ο Ληντσκάλνιν, καί -πάλι δήθεν- γιά χάρη του οποίου έφτιαξε το Κοραλλένιο Κάστρο.)

Ουδόλως το αποκλείω γιά στημένο παραμύθι, πάντως εμάς μας ενδιαφέρει το ζουμί – το τελικό αποτέλεσμα. (Διότι, να την πετύχουμε πουθενά καί να την παντρευτούμε την -υποτίθεται ορκισμένη παρθένα- Όρσιτς, μάλλον αποκλείεται! lol!!!) Επίσης, λέγεται ότι είχε αφήσει τα μαλλιά της πολύ μακριά, διότι τα χρησιμοποιούσε ως «πνευματιστικές κεραίες». Τέλος πάντων… ο καθένας με τη μούρλα του.

Εν πάσει περιπτώσει, η πρώτη επαφή με τους Αλντεμπαραναίους λέγεται πως έγινε κάπου τα Χριστούγεννα του 1941, ή του 1942· δεν θυμάμαι καλά, αλλά ας πάρουμε τη χειρότερη εκδοχή (από χρονικά περιθώρια), το 1942.

Οπότε, τί συμπεραίνουμε;

Ότι, αφού δόθηκαν οι οδηγίες προς κατασκευή ufo’s, ξεκαθαρίστηκαν (διότι κάθε χρησμός κάθε Πυθίας χρειάζεται ξεκαθάρισμα πρώτα), καί καταγράφτηκαν, τότε -συμπεραίνω πως- η ταχυκίνητη οργανωτικότητα των ναζιστών έφτιαξε ufo’s μέσα σ’ ένα εξάμηνο… άντε, δεκάμηνο. Αυτά, τώρα, πρώτα χρησιμοποιήθηκαν ως μεταφορικά μέσα (προς Ανταρκτική, προς Σελήνη -όπου το 1969 βρέθηκαν καί γυάλινες κατασκευές σε σχήμα σβάστικας-, προς Άρη, προς…), καί όταν η πλάστιγγα της νίκης είχε ήδη γείρει επικινδύνως προς τη μεριά των «Συμμάχων», τότε καί μόνον τότε εφοδιάστηκαν με πολυβόλα καί ρίχτηκαν στις μάχες.

[Τα πολεμικά ufo’s των Γερμαναράδων είναι γνωστά ως foo fighters, η πρώτη καταγραφή των οποίων έγινε σε «συμμαχικό» ραντάρ στις 27 Νοεμβρίου 1944. Εδώ, γιά περισσότερα.]

 

Στο διαδίκτυο, υπάρχουν πληροφορίες ότι το πρώτο (Γερμανικό) ufo κατασκευάστηκε τόσο νωρίς, όσο το 1921… ή, τέλος πάντων, ξεκίνησε να κατασκευάζεται επειδή ήδη ήταν γνωστός ο τρόπος προς τούτο. (Χωρίς να γνωρίζω αν ολοκληρώθηκε – διότι, ό,τι καί να φτιάξεις σ’ αυτόν τον ντουνιά, χρειάζονται καί παράδες… Κι αν δεν υπήρχαν; ) Αλλά, όπως είπα, παίρνουμε τη χειρότερη εκδοχή (από στενά χρονικά περιθώρια) : από Δεκέμβριο του 1942, μέχρι 20 Ιουλίου του 1944 (άντε, καί κάτι μέρες ακόμη), οπότε καί συνελήφθη ο φόν Κανάρης. Πάντως, αν διαθέτεις σοβαρό κράτος, αυτός ο ενάμισης χρόνος υπερεπαρκεί… καί θα το διαπιστώσετε παρακάτω.

Πάμε, λοιπόν, να φτιάξουμε τη χρονογραμμή των τριών κατασκευαστών αλχημικού χρυσού:

 

 

Βγαίνει κάποιο νόημα; ναί.

Παρ’ ό,τι η περίοδος περιστροφής των επιπέδων περιστροφής άλλων πλανητών είναι πολύ μεγάλη (πχ της Γής κάπου 41 χιλιάδες χρόνια, του Ερμή περίπου (360/((5600/3600)))*100 χρόνια = 23,143 χρόνια, κτλ), εδώ καταλαβαίνουμε πως η σχετική περίοδος θα είναι μέχρι κάποιων δεκαετιών. Δεν μπορεί κάν να είναι ενός αιώνα, διότι:

• 1944-2*100 = 1744, καί
• 1944-3*100 = 1644,

δηλαδή ο Νεύτων, όταν έφτιαχνε τον αλχημικό χρυσό, είτε θα ήταν μωρό με την πιπίλα, είτε θα ήταν φάντασμα! lol!!!

Άρα, κάνουμε ό,τι κάνουν καί τα κομπιούτερς: κατεβάζουμε την τιμή με βήματα, καί κάνουμε δοκιμές. Πάμε στα 95 χρόνια, οπότε 1944-3*95 = 1659· να έφτιαξε ο Νεύτων αλχημικό χρυσό ως έφηβος 16 ετών; απλά, αδύνατον!

Πάμε στα 90 χρόνια. Καί ναί… έχουμε την πρώτη εύλογη υπόθεσή μας!

 

 

Ο Νεύτων 29 ετών· συν τρείς ευνοϊκές περίοδοι γιά τους Ναΐτες, ώστε να κατασκευάσουν αλχημικό χρυσό.

Ωστόσο, νομίζω πως πρέπει να κάνουμε μία μικρή διόρθωση.

 

γ2. Ο χρυσός στον Άρη

Γιά να υπάρχει τόσος χρυσός στον Άρη, είτε μεταφέρθηκε εκεί, είτε κατασκευάστηκε εκεί!!!

Η πρώτη υπόθεση (η μεταφορά) έχει πολλά αναπάντητα ερωτήματα, ως μείον· το κυριώτερο: πώς καί δεν πήρε κανείς άλλος χαμπάρι τόσο μεγάλη ποσότητα χρυσού; διότι η όποια διαδικασία παρασκευής καί μεταφοράς του σαφώς καί δεν κράτησε μονάχα μερικές μέρες!

Εδώ, σήμερα, κι έχουμε ένα σωρό ιστορίες γιά ολόκληρα θαμμένα ναζιστικά τραίνα με χρυσό καί πολυτίμους λίθους (από πλιάτσικο), γιά κιβώτια με ναζιστικό χρυσό πεταμένα στον πάτο Αυστριακών λιμνών, γιά μυστικά τέτοιας φύσεως, που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά αυστηρά επιλεγμένων ατόμων (καλή ώρα, όπως εδώ με τις αντάρτικες χρυσές λίρες), καί δέ συμμαζεύεται. Χρυσάφια καί πετράδια, που τα κυνηγάνε αμέτρητοι θησαυροκηνυγοί! Τα ναζιστικά -υποτιθέμενα- τεχνητά χρυσάφια του 1944 δεν θα τά ‘παιρνε χαμπάρι κανένας, λέτε; ούτε κάν οι πανταχού παρόντες χαφιέδες των Ές-Ές; Απίθανο.

 

Η δεύτερη υπόθεση (της κατασκευής αλχημικού χρυσού επί του Άρεως) είναι μέν τελείως φευγάτη, αλλά στέκεται μιά χαρά…

…αρκεί από τον Άρη να βλέπανε τη διέλευση του Ηφαίστου μπροστά από τον ηλιακό δίσκο ταυτόχρονα με τους παρατηρητές επί Γής!

Αυτό σημαίνει ότι Ήλιος / Γή / Άρης τη στιγμή εκείνη θα ήταν συνευθειακά σώματα. Γιά την ακρίβεια, η Γή θα είχε πρόσωπο στον Ήλιο καί «πλάτη» στον Άρη. Καί γιά την ακρίβεια, πάλι, ο Άρης θα ήταν λίγο ψηλώτερα της Γής, γιά να «βλέπει» ευθέως διέλευση Ηφαίστου… όπως ακριβώς γίνεται στο σινεμά, που λέμε στον μπροστά μας: «- Σκύψε λίγο, ρέ ψηλέ, να βλέπω!»  🙂

Ή λίγο χαμηλώτερα.

Αυτή η δουλειά στην Αστρολογία ονομάζεται «αντίθεση» – καί την ψάχνουμε. Πρακτικώς, ψάχνουμε (μέσα στην περίοδο 1942-1944) τον Ήλιο σ’ ένα ζώδιο, καί τον Άρη στις ίδιες μοίρες στο ακριβώς απέναντι.

Με λίγο ψάξιμο εδώ, βρίσκουμε:

 

 

Κι επιβεβαιώνουμε με το Stellarium:

 

Created with GIMP

 

Ο Ήλιος στις 28 μοίρες αζιμουθιακό ύψος, κι ο Άρης ακριβώς απέναντι στις -24. Λίγο ψηλώτερα από την ευθεία Ήλιου-Γής, δηλαδή. (Οι μοίρες αζιμουθιακού ύψους δεν φαίνονται στην εικόνα.)

 

Η 6η Δεκεμβρίου 1943 είναι η μοναδική δυνατή ημερομηνία (γι’ αυτό που ζητάμε), ανάμεσα στα 1942-44.

Άρα, με βάση αυτήν, κι αν το επίπεδο περιστροφής του Ηφαίστου κάνει ακριβώς 90 χρόνια να διαγράψει 360 μοίρες, τότε κάνουμε τη διόρθωσή μας, καί οι προκύπτουσες ημερομηνίες που μας ενδιαφέρουν (καί πηγαίνοντας προς το παρελθόν), είναι οι εξής:

• 6 Δεκεμβρίου 1673. (Καί ο Νεύτων 30 ετών, σχεδόν 31.)
  
• 6 Δεκεμβρίου 1313.
• 6 Δεκεμβρίου 1223.
• 6 Δεκεμβρίου 1133.

Εδώ είμαστε, δεν χρειάζεται να ψάξουμε άλλο!

 

Η αλήθεια είναι, ότι μπορούμε να συνεχίσουμε τη δοκιμή με περίοδο σε ακόμη χαμηλώτερες αριθμητικές τιμές: 85 χρόνια, 80… κτλ. Ειδικά, δέ, στα υποπολλαπλάσια του 90 – είτε διά 2 (45 χρόνια, 22.5, κτλ), είτε διά 3 (30 χρόνια, 10, κτλ), είτε διά 5… Όμως, έχουμε μερικούς καλούς λόγους να μήν το πράξουμε.

• Πρώτον, δεν διαθέτουμε άπειρο ελεύθερο χρόνο!
• Δεύτερον, ουσιαστική πρακτική δουλειά (ώστε να βρούμε την πραγματική τιμή) θα γίνει μονάχα με ανιχνευτές νετρίνων, καί δεν διαθέτωμεν τέτοια μαραφέτια! (Να τρέξουν να ψάξουν αυτοί που έχουν!  🙂  Εκτός αν είναι υπεράνω χρυσού καί χρημάτων… που δεν το πιστεύω! lol!!!) Εμείς εδώ, ψάχνουμε μονάχα με το μυαλό μας – καί ΉΔΗ βρήκαμε πολλά!
• Τρίτον, θα δήτε ότι αυτές ακριβώς οι ημερομηνίες επιβεβαιώνονται από την ιστορική έρευνα. (Παρακάτω το πώς.)
• Τέταρτον, άμα ήταν τόσο εύκολη η παρασκευή αλχημικού χρυσού, δηλαδή αν ο καθένας είχε ευκαιρία να το πράξει πεντέξη φορές τον χρόνο, τότε γιά τον χρυσό δεν θα σκοτωνόταν κανείς. Ο χρυσός θα ήταν άνευ αξίας, μονάχα διακοσμητικός· να μπαίνει, φερ’ ειπείν, στα πόμολα, στις πόρτες των καμπινέδων – ως λέγεται ότι έχουν οι πόρτες του απόπατου σ’ ένα Χανιώτικο σπίτι (μιάς φαμίλιας Μητσο-…κάπως), καί σ’ ένα πατριαρχείο της μΠόλης, ξέρω ‘γώ.  🙂  (Θά ‘μπαινε καί στα καλώδια, καθ’ ό καλύτερος αγωγός του χαλκού.)

Οπότε, μένουμε στα 90 χρόνια, καί στις ημερομηνίες στις οποίες καταλήξαμε.

 

(επόμενο)

 

Λάμπει καί είναι! – 1

(συγγενικό άρθρο)

 

Στον Ιππότη

 

άρε, ας πούμε, ένα αυτοκίνητο καί κάν’ το βίδες· καί βάλ’ τες επάνω στο πάτωμα. Δεν πρόκειται να σε πάει πουθενά! Δεν πρόκειται να ταξιδέψει ούτε ένα χιλιοστό του μέτρου, δεμπανά ‘ναι καί φόρμουλα ένα! Ενώι, όλο μαζί…

Είναι απόλυτα σωστό, λοιπόν, ότι ο συνδυασμός πραγμάτων είναι ισχυρώτερος από τα μέρη του! Κι έτσι, στο ταπεινό μας ιστολόγιο, προσπαθούμε να προσφέρουμε συνδυασμούς!

Κι όπου μας βγάλει.

 

α. Μεζεδάκια Ιστορίας

i. Ναΐτες

Σταυροφορικό τάγμα, επισήμως από το 1118 μέχρι το 1314. (Σύνδεσμος, κι ο αγγλόφωνος αντίστοιχος.) Γρήγορα απέκτησαν φήμη πιστών χριστιανών καλογήρων πολεμιστών, κι άλλο τόσο γρήγορα μάζεψαν τρομερές αντιπάθειες, επειδή εξασκούσαν τοκογλυφία. (…Με επιτόκιο 60% ετησίως!!!) Ειδικά μετά την πρώτη επανάπτωση της Ιερουσαλήμ στους Άραβες (1187), άρχισαν να θεωρούνται λαμόγια – ικανοί μόνο γιά παχειά λόγια, αλλά στην πράξη ανίκανοι να προστατέψουν τους Αγίους Τόπους από τους μωαμεθανούς. Τέλος, η οριστική πτώση στους μωαμεθανούς ακόμη καί του τελευταίου χριστιανικού προπυργίου στη Μ. Ανατολή, της Άκρας (1291), οδήγησε -μετά από κάποια χρόνια- στη διάλυσή τους, κατόπιν ενεργειών του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Δ’ του Ωραίου.

Όρεξη νά ‘χεις, να διαβάζεις την γοητευτική ιστορία τους… η οποία κρύβει πολλά μυστήρια!

Διότι, βλέπετε, οι Ναΐτες, εκτός από τα πολεμικά καί τοκογλυφικά τους κατορθώματα, είχαν καί αρκετές υψηλές γνώσεις, που δεν τις βγάζανε παραέξω. Νά, ας πούμε, αφού μετέφρασαν τα Πελασγικά χειρόγραφα που βρήκε ο πρώτος πυρήνας τους με ανασκαφές στον βράχο του «ναού του Σολομώντος», βρήκαν τις κατάλληλες οδηγίες κι άρχισαν να χτίζουν καθεδρικούς στην Ευρώπη. Καί στις οποίες κρύπτες του βράχου οι λεβέντες πήγαν «καρφωτοί»!… δείγμα ότι γνώριζαν την ύπαρξή τους από πρίν!

[Πελασγικά χειρόγραφα; ναί, από τη φυλή -Κρονίων Πελασγών- «Βενιαμίν», οι οποίοι ήταν τεχνίτες καί κατασκευαστές. Καί μηχανικοί, θα λέγαμε. Αυτοί, πάντως, τσακώθηκαν με τους υπόλοιπους ιουδαίους, καί κατέφυγαν στην με όμαιμους Πελασγικούς (αλλά του Διός) πληθυσμούς Αρκαδία· απ’ όπου πάλι έφυγαν κλωτσηδόν, διότι το ιερατείο τους έκανε ανθρωποθυσίες… ίχνη των οποίων ανευρίσκονται ακόμη σήμερα από τους αρχαιολόγους.

Τελικά, κατέληξαν στη βόρεια Ευρώπη, απ’ όπου μετακινήθηκαν δυτικά -αναμεμειγμένοι με άλλους …»πολιτισμένους» Ευρωπαίους-, κυρίως υπό το φυλετικό όνομα «Φράγκοι». Αλλά η θρησκεία τους παρέμεινε Κρόνια. Τόσο, ώστε οι πρώτοι Φράγκοι που πήγαν στη Γαλλία, ν’ αποκαλούνται «εβραίοι» απ’ τους υπόλοιπους κατοίκους.]

Ας μην ξεχνάμε ότι καί την Οξφόρδη (κέντρο φιλολογίας -καί- της Ελληνικής γλώσσας) την ίδρυσαν Ναΐτες.

Γιά Ναΐτικες γνώσεις κι εφευρέσεις, λέγαμε, έ; Αργότερα, το (εν πολλοίς στημένο) κατηγορητήριο της Καθολικής εκκλησίας εναντίον των Ναϊτών περιλάμβανε καί την κατηγορία ότι φέρανε από την Ανατολή μιά κεφάλα ονόματι Μπαφομέτ, που απαντούσε σε κάθε ερώτηση με «ναί», ή «όχι». (Δυαδική λογική, μήπως; )

Όπως καί νά ‘χει, είτε πιστεύετε, είτε δεν πιστεύετε τα σχετικά, συγκρατήστε τις υψηλές (γιά την εποχή εκείνη, κι ίσως όχι μόνον) γνώσεις.

 

ii. Ισαάκ Νεύτων (σέρ)

Σοφός, καί ιδιόρρυθμο άτομο. Πολύ – καί από τη μία ιδιότητα, καί από την άλλη! (Σύνδεσμος στα Ελληνικά, στα Αγγλικά.)

Ασχολήθηκε σε πανεπιστημιακό επίπεδο με σχεδόν ό,τι ήταν δυνατόν ν’ ασχοληθεί στον καιρό του, θεμελίωσε, δέ, τη σημερινή Φυσική. Επίσης, υπήρξε γλωσσομαθής – αλλά καί μέγας αποκρυφιστής, κυρίως αλχημιστής. (Τώρα, αν αυτό φέρνει σε αμηχανία τους σημερινούς «καθαρούς» / «αντικειμενικούς» επιστήμονες, αδιαφορώ πλήρως.)

Πανεπιστημιακός προφέσσωρ, κι όχι όπου-όπου: στο Κέημπριτζ! Στο τέλος, έγινε καί επικεφαλής του βασιλικού νομισματοκοπείου της αγγλίτσας.

Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία του κι αυτουνού, όρεξη νά ‘χεις να διαβάζεις!

 

iii. Φόν Κανάρης

Αξιωματικός του Ναυτικού (σύνδεσμος στα Ελληνικά, στα Αγγλικά) καί αρχηγός της υπηρεσίας κατασκοπείας Άμπβερ (Ελληνικά, Αγγλικά) από το 1935 έως το 1944. Τουφεκίστηκε το 1945, επειδή κατηγορήθηκε πως συμμετείχε στην απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ, στις 20 Ιουλίου 1944. (Αν μή τί άλλο, ως αρχηγός κατασκοπευτικού οργανισμού, δεν την πήρε χαμπάρι, ή δεν ήθελε να την πάρει χαμπάρι – όσο αυτή ετοιμαζόταν.)

Λεγόταν ότι καταγόταν από το σόϊ του μπουρλοτιέρη Κωνσταντίνου Κανάρη, αλλά δεν ήταν σίγουρο. (Αν κι ο ίδιος έβλεπε την Ελλάδα με συμπάθεια.)

Τώι, καιρώι εκείνωι, οι ναζί ψάχνανε -από πρίν τον πόλεμο ακόμη- ανώτερες απόκρυφες γνώσεις σ’ όλον τον κόσμο. Τί χειρόγραφα αναζητούσανε, τί εξερευνήσεις στο Θιβέτ κάνανε, τί έτσι, τί αλλοιώς! Ωστόσο, ό,τι βρήκανε, αφ’ ενός δεν το βγάζανε παραέξω, αφ’ ετέρου είναι μάλλον βέβαιο ότι βρήκανε πολλά – μεταξύ των οποίων καί τους ιπτάμενους δίσκους γιά διαστημικά ταξείδια.

Παρ’ όλ’ αυτά, δεν ήταν μονοιασμένοι· κάθε «πυρήνας» τους έψαχνε κι ενεργούσε γιά πάρτη του, με σχεδόν μηδενική θέληση να μοιραστεί όσα έβρισκε με τους ομοϊδεάτες ( ; ) του. Γι’ αυτό κι εξ αρχής είχανε (τουλάχιστον…) τρείς-τέσσερεις υπηρεσίες κατασκοπείας (καί «ασφαλείας»). Δεν είναι τόσο παράξενα όλ’ αυτά, διότι η μυστικοπάθεια του ναζιστικού καθεστώτος ευνοούσε μιά τέτοια κατάσταση.

Επίσης πολύ ενδιαφέρουσες όλες αυτές οι ιστορίες, με πολλή τεκμηρίωση να σκάει μύτη τα τελευταία χρόνια (κυρίως, λόγωι των «αποχαρακτηρισμών» των σχετικών εγγράφων των δυτικών «υπερεσιώνε»). Τεκμηρίωση, που δεν υπήρχε σαράντα χρόνια πρίν – καί δεν υπήρχε περίπτωση να τη βρεί κανείς εύκολα… αν καί μιά ψυχή λέει πως, τη στιγμή που καίγεται ο κώλος μας με τα σημερινά μας προβλήματα, είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστικό να ψάχνουμε τα μυστήρια των ναζήδων.

Τέλος πάντων, κι εδώ όρεξη νά ‘χεις, να μαθαίνεις πράγματα…

 

β. Συνδυασμοί

Αλήθεια, πώς συνδυάζονται αυτές οι μικρές ιστορικές ψηφίδες;

Γιά να δούμε.

• Οι Ναΐτες με τους ναζιστές, στα όπλα καί τις κατακτήσεις. Καί στα χρώματα των σημαιών τους· μαζί με κάποιας μορφής σταυρό, ως σύμβολο. Καί στην τελική άδοξη πτώση. Αλλά καί στις απόκρυφες γνώσεις τους.
• Οι δύο παραπάνω κατηγορίες, συν ο Νεύτων, στις απόκρυφες γνώσεις.

Αλλά, γιάαααα μιά στιγμή!… Είπαμε «όπλα»;

Είπαμε.

Ποιός έφτιαχνε όπλα στην αρχαιότητα;

Μά, ο Ήφαιστος!!! Ποιός άλλος;!

 

Όπλα, λοιπόν! Πράγμα που θα ενδιέφερε τον καθέναν, ειδικά τους Έλληνες! Άρα, ο καθένας έχει έναν πολύ καλό λόγο ν’ αρχίσει να τρέχει, μπας κι εντοπίσει τον Ήφαιστο!  🙂

Τώρα, θα με ρωτήσεις… ρέ Εργοδότη, εσένα περιμένανε άπαντες, να τους υποδείξεις έναν άγνωστο πλανήτη, ώστε πρώτα να τον βρούν καί μετά ν’ αρχίσουν να φτιάχνουν όπλα;

Σαφώς όχι· αλλά κάτι μου λέει ότι εμάς τους Έλληνες η ανίχνευση του Ηφαίστου θά ‘πρεπε να μας ενδιαφέρει λίγο παραπάνω – αν καί δεν ξέρω ακριβώς το γιατί. Ειλικρινά, ούτε κάν μπορώ να το φανταστώ. Αλλά… δεύτε, σπεύσωμεν!  🙂

 

Όπλα, είπαμε.

Πάμε, τώρα, σ’ ένα περίφημο ανά τους αιώνες όπλο: την (εν πολλοίς) χρυσή ασπίδα του Αχιλλέα!

Κι ας την προσθέσουμε στον τρίτο συνδυασμό:

• Ναΐτες καί Νεύτων έφτιαξαν αλχημικό χρυσό!!!

Οπότε, τί προκύπτει ως συμπέρασμα στο Εργοδότειο σκεπτικό;

• Πρώτον, ότι καί οι ναζί (ειδικά η ομάδα του φόν Κανάρη – δεν μπορώ να φανταστώ άλλη, διότι τ’ αποτελέσματα θα φαινόταν ιστορικώς), έφτιαξαν αλχημικό χρυσό.

Ειδικά γιά παρασκευή αλχημικού χρυσού από κάποιους ναζιστές, όντως δεν έχουμε τεκμήρια. Δεν κυκλοφορεί κάτι στα ιντερνέτια, διότι αλλοιώς θα το είχα δεί. Όμως, έχω δεί κάτι άλλο… εκείνο το διαγεύστατο όνειρο…

 

 

…Μιά κάβα προπολεμικού Γαλλικού στύλ (διότι, προφανώς, τότε που τη φτιάξανε, αυτή την αισθητική είχαν ως συνηθισμένη  γιά τέτοια κτίσματα), με μιά -όσο έπιανε το μάτι- ατέλειωτη σειρά από τεχνητές στοές, γεμάτες με ράφια με τούβλα χρυσού αμαρκάριστα… (Διότι οι ναζί πάντα σταμπάρανε τις ράβδους χρυσού τους -όσον χρυσό είχανε, κι όσον κλέβανε από πλιάτσικο καί τον χύνανε σε πλάκες- με τον αετό του Γ’ Ράϊχ, τη σβάστικα, καί γοτθικά γράμματα.) Καί παρουσία ανθρώπων, πουθενά. (Συγχωρήστε μου το αδέξιο κομπιουτερίστικο σκίτσο.)

Αργότερα, μου ήρθε η πληροφορία ότι αυτή η κάβα …δεν βρίσκεται στη Γή!

Τότε… Άρης; Ναί!!!

Μεταφέρθηκε εκεί, λοιπόν; Καί πώς; Καί πώς δεν πήρε κανείς χαμπάρι τόση ποσότητα χρυσού, να γίνει το έλα να δείς, ποιός θα την αρπάξει; (Από το σχετικώς ευγενικό: «- Δό’ μ’ κι εμένα, μπάρμπα!», μέχρι μπιστολιές με Λούγκερ.  🙂  )

Θα δούμε παρακάτω μιά πιθανή συνολική απάντηση.

 

Εν πάσει περιπτώσει, επειδή δεν είμαι το μοναδικό διαισθητικό άτομο στον πλανήτη, πιστεύω ότι την ύπαρξη αυτού του χρυσού ήδη την πήραν χαμπάρι κι «άλλοι». (Ειδικά τώρα, που το φανέρωσα, θα γίνει κοινό κτήμα!  🙂  Βλέπετε, το ιστολόγιο δεν το διαβάζουν μονάχα οι αναγνώστες μου, το «διαβάζουν» -όπως κι όλα τα υπόλοιπα ιστολόγια, άλλως τε- καί «ρομποτάκια» ανιχνεύσεως περιεχομένου, που -άμα δούν «καλό πράμα» πουθενά- δίνουν αναφορά …κάπου…)

Ίσως αυτό, λοιπόν, εξηγεί την πρόσφατη πρεμούρα τόσων καί τόσων διαστημικών προγραμμάτων γιά την -χά χά χά!!!- …επιστημονική εξερεύνηση του Άρη!… Κι ίσως ο σχεδιαζόμενος μελλοντικός εποικισμός του από ανθρώπους να είναι απλώς δικαιολογία συσκοτίσεως των πραγματικών λόγων των εκτοξεύσεων.

 

Τέλος, ως -ναί, καθαρά Εργοδότειο- συμπέρασμα, προκύπτει ότι:

• Ως «καταλύτης» σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις (παρασκευής αλχημικού χρυσού) χρειάστηκε ο Ήφαιστος! Καθώς επίσης, ότι θα ξαναχρειαστεί σε κάθε τέτοια παρασκευή.
  

Ιδού ο δεύτερος ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ λόγος, γιά ν’ αρχίσουν όλοι να ψάχνουν, μπας κι ανιχνεύσουν τον Ήφαιστο!

[Σας το είπα, ότι θα βάλω φωτιά στα μπατζάκια ολονών! Σας το είπα, ότι -καμιά φορά…- το πληκτρολόγιο έχει δύναμη, ισχυρώτερη από πυρηνικά όπλα! Με πιστεύετε, τώρα;  🙂  ]

Χμμμ… δεν θα τό ‘λεγα καί παράξενο – ή εξεζητημένο προϊόν της φαντασίας μου, όμως. Δεν πρέπει να μας ξενίζει ένας θεός-κατασκευαστής, που φτιάχνει όπλα, διότι λογικά μπορεί καί να μεταμορφώσει σε χρυσό ένα σύνολο από τενεκέδες καί παλιοσίδερα.

Κι εφ’ όσον αυτός ο συγκεκριμένος θεός αντιπροσωπεύεται από τον συνώνυμο πλανήτη, ας δούμε τον -κατά τη γνωμάρα μου- τρόπο, πώς μπορεί ο πλανήτης Ήφαιστος να βοηθήσει την παρασκευή αλχημικού χρυσού.

 

γ1. Χρονικές περίοδοι – 1

Επειδή είναι γνωστό ότι στην Αλχημεία δεν ισχύουν οι (μή-συζητήσιμες, καθ’ ό αξιωματικού επιπέδου) προϋποθέσεις των πειραμάτων των σημερινών φυσικών επιστημών…

…δηλαδή το ότι τα πειράματα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα υπό τις ίδιες συνθήκες, ανεξαρτήτως χώρου / προσανατολισμού πειραματικής διάταξης / χρόνου διεξαγωγής (αν καί το μεσαίο αποδείχτηκε το 1954-56 πως δεν ισχύει – ρίξτε μιά ματιά στον σύνδεσμο, αλλά μήν πολυμπλέκετε με τέτοια θέματα, αν δεν έχετε τουλάχιστον πτυχίο Φυσικής),…

…τότε, προφανώς, στην Αλχημεία παίζει ρόλο καί ο χώρος, αλλά καί ο χρόνος ενός πειράματος.

Ας ακολουθήσουμε το σκεπτικό της, να δούμε πού θα μας οδηγήσει.

 

(επόμενο)

 

Επαν-ανακάλυψις Ηφαίστου – 6

(προηγούμενο)

 

α έλεγα ότι η νέα Φυσική πρέπει -προχείρως, όπως μού ‘ρχονται- να κάνει κάποια από τα εξής:

 

i. Επαναφορά αιθέρα, ως δομικού στοιχείου του Σύμπαντος

Πρώτα-πρώτα, πρέπει να επαναφέρει (καί να συνεχίσει) τη σοβαρή μελέτη του αιθέρα, η οποία σταμάτησε κάπου το 1899-1904.

Ο αιθέρας εξ αρχής ήταν (έστω, θεωρήθηκε) ένας κακός μπελάς γιά τους φυσικούς.

Διότι, από τις εξής τρείς υποθέσεις:

• είτε δεν υπήρχε,
• είτε υπήρχε, αλλά δεν επηρέαζε τα πειραματικά αποτελέσματα,
• είτε υπήρχε, αλλά επηρέαζε τα πειραματικά αποτελέσματα με τρόπο τελείως αλαλούμ,

αυτός εξεπλήρωνε την τρίτη! Πράγμα, που -φυσικώι τώι λόγωι- φρικάριζε τους φυσικούς. Ξέρεις τί είναι, να πας να κάνεις πείραμα, καί τ’ αποτελέσματα να βγαίνουν λαχείο / ανάλογα τα κέφια του αιθέρα; Άσ’ τα να πάνε!  🙂

Φερ’ ειπείν, ο αιθέρας έπρεπε να περνάει μέσα από μικροσκοπικές τρύπες, αλλά ταυτόχρονα να έχει «μέτρο ελαστικότητας του Γιάνγκ» σκληρότερο απ’ το ατσάλι! (Αυτό δείξαν κάτι πειράματα του 19ου αιώνα.) Αυτό οι φυσικοί το θεώρησαν εξωφρενικό, καί «κατήργησαν» τον αιθέρα! Όμως, εγώ ξέρω ότι ο επίσης «λεπτόρρευστος»  (σαν τον αιθέρα) ατμός κινεί τραίνα ολόκληρα με δεκάδες τόνους σιδερικών! (Άρα, που βρίσκεται το παράδοξο; μόνο στα μυαλά των φυσικών!) Κι επίσης ξέρω ότι ο Ηλεκτρομαγνητισμός του Μάξγουελλ προβλέπει αιθέρα.

[Εδώ είν’ τος, από το κλασικό ανάτυπο της Dover, σε διάφορες μορφές γιά κατέβασμα.

 

 

Άμα καταλάβετε τίποτε, σφυράτε μου κι εμένα! Δεν σας ειρωνεύομαι, είναι τρομερά δύσκολο σύγγραμμα να το κατανοήσεις, ακόμη κι αν είσαι φυσικός-γατόνιον. Εγώ το κατενόησα εν μέρει, διότι το διάβασα εν μέρει· αλλά δυστυχώς δεν βρήκα ποτέ χρόνο να το ξετινάξω ολόκληρο με τον δικό μου τρόπο. Αλλοιώς…]

Τέλος, ξέρω ότι το θρυλικό πείραμα των Μάϊκλσον καί Μόρλυ, το οποίο δήθεν απέκλειε την ύπαρξη αιθέρα (σύμφωνα με τα διδακτικά εγχειρίδια), είχε θετικό αποτέλεσμα ως προς την ύπαρξη αιθέρα… μόνο που αυτό ήταν 22 φορές μικρότερο του κλασικώς αναμενόμενου. (Είπαμε! Γιά να μάθουμε Φυσική, δεν διαβάζουμε πολύχρωμα εισαγωγικά εκλαϊκευτικά περιοδικά, «Σαϊεντίφικ Αμέρικαν» καί «Νέητσιουρ» κι άλλα τέτοια, αλλά πάντα ανατρέχουμε στις δημοσιεύσεις. Η Φυσική δεν είναι ενασχόληση καφενοβίων, γιά να μαθαίνεται από περιοδικά.)

Οπότε, οι φυσικοί σκέφτηκαν: τί εικοσιδύο φορές μικρότερο, τί μηδέν!  🙂  (Να χαρώ εγώ μυαλά!…  🙂  ) Ειρήσθω ότι ο αρχιπαπάρας, ερωτηθείς σχετικώς, είπε ότι δεν το έλαβε καθόλου υπ’ όψιν του το συγκεκριμένο πείραμα. (Όταν υποτίθεται πως διαμόρφωνε την Ειδική Σχετικότητα· καί υποτίθεται, επειδή πίσω απ’ αυτόν μιά ζωή καθάριζε γιά πάρτη του ομάδα ολόκληρη από άλλους εβραιοπροφέσσορες· αλλά σοβαρούς αυτούς, όχι φελλούς σαν αυτόν – από τον γηραιό Νταβίντ Χίλμπερτ, μέχρι τον Κάρλ Σβάρτσιλντ -που βρήκε το Μπίγκ Μπάνγκ, ως μέρος πιθανών μαθηματικών λύσεων της κοσμολογικής εξίσωσης- καί τον μισότρελλο Κούρτ Γκαίντελ.)

 

ii. Η Γενική Σχετικότητα αβλεπί στα σκουπίδια!

Γιά να μήν σας πολυζαλίζω με θέματα, που πρέπει να ιδρώσει ο κώλος σου σε προχωρημένου επιπέδου πανεπιστημιακά διαβάσματα, γιά να τα κατέχεις καλώς, σας λέω ότι η Γενική Σχετικότητα είναι αντίθετη με την Ειδική Σχετικότητα σε αξιωματικό επίπεδο. Δηλαδή, η μία αποκλείει την άλλη!

Συγκεκριμένα, η μία (Ειδική) λέει ότι -καί θεμελιώνεται στο ότι- υπάρχουν «αδρανειακά συστήματα αναφοράς», η άλλη (Γενική) ότι δεν υπάρχουν. Αυτά, βεβαίως, όπως ξέρουμε από τα Μαθηματικά της Β’ Γυμνασίου, δεν μπορούν να ισχύουν ταυτόχρονα, διότι είναι αξιώματα «αλλήλοις αποκλειόμενα». Όμως, τα πτυχιούχα τούβλα, ακόμη καί του Σέρν, επιμένουν πως μπορεί να ισχύουν ταυτόχρονα καί τα δυό αυτά!!!!!!

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος, που λέω έξω απ’ τα δόντια ότι άπαντες στο Σέρν σήμερα μαλακίζονται, καί τους πανεπιστημιακούς τους τίτλους θά ‘πρεπε να τους πετάξουν στον καταστροφέα εγγράφων. (Δεν φαντάζεστε πόσο θα το χαρώ, να τους βοηθήσω σ’ αυτό! lol!!!)

Βέβαια, είναι εύκολο να καταλάβεις ότι από τις δύο Σχετικότητες δεν ισχύει η Γενική, διότι ούτε στηρίζεται σε παρατηρησιακά καί πειραματικά δεδομένα, ούτε έχει παράγει επιβεβαιωτικά πειραματικά αποτελέσματα. Μηδέν από το ένα, μηδέν κι από το άλλο! Στηρίζεται μονάχα σε λογικές υποθέσεις (νοητά πειράματα – gedaenkte experimenten), μόνο που οι λογικές υποθέσεις ενέχουν μεγάλο κίνδυνο σφαλμάτων. (Αλλά ποιός να το καταλάβει αυτό; ο Αλβέρτος; ή αυτοί, που υποστηρίζουν ότι το καθυστερημένο δεκατριάχρονο έγινε αυτομάτως …μεγαλοφυΐα, ως ενήλικας; )

Επομένως, όλες αυτές οι θρίχες περί Μπίγκ Μπάνγκ / «πειράματος του αιώνα», κτλ κτλ, πάνε στα σκουπίδια σούμπιτες!

 

…Θυμάμαι πρίν δώδεκα χρόνια, φθινόπωρο του 2008 ήτανε, που έβλεπα στην τηλεόραση μιά τύπισσα μπιρμπιλομάτα καί (τότε) κατσαρομάλλα, κι από κάτω έγραφε -αν θυμάμαι καλά- «Τάδε Ταδοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Φυσικής ΕΚΠΑ». (Δεν συγκράτησα όνομα. Άλλως τε, ούτε αυτή ξέρει το δικό μου, ως ώφειλε. Lol!!!)

Καί να μιλάει η λεγάμενη γιά το «πείραμα του αιώνα», καί να της έχει φτάσει το χαμόγελο στ’ αυτιά, καί να λέει: «- …Θα επιβεβαιώσουμε τη …θεωρία της Σχετικότητας με το σωματίδιο του Χίγγκζ!…», κι άλλα τέτοια. Περιττό να σας πω, ότι μόλις την άκουσα (καί κόντεψαν να μου φύγουν οι τρίχες), σκέφτηκα ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της …νότιας Δανιμαρκίας, γιά να κάνουν αυτήν καθηγήτρια πανεπιστημίου της Φυσικής! Η άγνοιά της έσπαγε κόκκαλα! Άκου, «θεωρία της Σχετικότητας!»… λες κι αυτή η θεωρία είναι μία, ομοούσιος καί αδιαίρετος!  🙂  Τί λέγαμε λίγο πρίν, ότι η μία Σχετικότητα βγάζει τα μάτια της άλλης; τί λέγαμε γιά το ποιά πάει στα σκουπίδια;

Αλλά, τί να πεί κανείς; προφεσσόρα η μανδάμ στο γιουνιβέρσιτυ, κι ο Εργοδότης στην ηλικία της ακόμα έψαχνε γιά μόνιμη δουλειά! Αρκετά, δέ, γιουνιβέρσιτυ εν χορώι τον έκριναν ανάξιο γιά περαιτέρω σπουδές. (Ειδικά επειδή αρνούμουν πεισματικά να γίνω κομματόσκυλο.) Αυτό είναι το ψευδοκράτος μας!

Ωραίος, όμως, ο δημόσιος εξευτελισμός που κέρασα σήμερα μερικούς-μερικούς; Τσούζει λίγο; Έ;

Κι αν τσούζει, μήν κλαίτε! Πονάν’, ωρέ, τα παλληκάρια;  🙂

 

Γιά να κλείσω την ενότητα:

Αυτά που λέω εδώ, μπορεί να τά ‘χουν δεί αρκετοί «συνάδελφοι». Όμως, κάνουν την πάπιαννν (με το αζημίωτο, ελπίζω – λες να είναι τόσο κορόϊδα, να μην πληρώνονται; lol!!!), διότι πέφτει πολύ χρήμα στο «πείραμα του αιώνα»· σκοπός του οποίου είναι να κατασκευάσει το «επιστημονικό» υπόβαθρο της «πανθρησκείας», καί κανείς άλλος.

Παναπεί, καθαρή προπαγάνδα, καί όχι επιστήμη: να δώσει δήθεν «επιστημονική» επιβεβαίωση ότι ο κόσμος έχει μιά χρονική αρχή, όπως ακριβώς λέει καί η «Παλαιά Διαθήκη» – «…Καί είπεν ο Θεός, γεννηθήτω φώς!…» Γι’ αυτό λύσσαξαν να επιβεβαιώσουν το ανύπαρκτο Μπίγκ Μπάνγκ… φτάνοντας, μάλιστα, σε τέτοια ξεφτίλα, να δίνουν βραβείο σ’ έναν γηραλέο μπάρμπα γιά τη θεωρητική του συμβολή στην ανακάλυψη ενός σωματιδίου, που δεν ανακαλύφθηκε ποτέ!!!

[Ειρήσθω ότι η διαθήκη του Νομπέλ ορίζει το βραβείο να δίνεται σε νέο εφευρέτη, του οποίου η εφεύρεση έχει άμεση, ειρηνική, πρακτική εφαρμογή. Τώρα, αν νομίζετε ότι τα επί τουλάχιστον τετραετία σαλιαρίσματα καί αποτυχημένα πειράματα γιά το «σωματίδιο του Θεού» εκπληρώνουν τους όρους της διαθήκης, εξηγήστε μου κι εμένα τί δεν καταλαβαίνω.

Πάντως, οι …ανακαλύψαντες το σωματίδιο ΔΕΝ πήραν Νομπέλ! Σας λέει κάτι αυτό; ]

Αυτό ακριβώς πασχίζουν να κάνουν στο Σέρν σήμερις! (Κι ας μήν ψάχνουν αλλού οι «συνομωσιολόγοι», δήθεν τάχαμ ότι το Σέρν πάει ν’ ανοίξει «μαύρη τρύπα», κτλ  κτλ. Ούτε την ισχύ έχει, ούτε την ικανότητα. Ούτε σχετική θεωρία υπάρχει. Μην το ψάχνετε, αρκεστήτε σε όσα λέω.)

 

Ά! Να μην το ξεχάσω! Ουδείς «συνάδελφος» μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει το γιατί το αρχικό «κοσμικό αυγό» έσκασε (κι έφτιαξε το Σύμπαν, όπως το ξέρουμε). Το πείραξε τίποτε; καλά δεν πέρναγε μέχρι τότε;

[Αυτό ονομάζεται «πρόβλημα των αρχικών, ή οριακών συνθηκών», καί τυγχάνει άλυτο μέχρι σήμερα. Πάντως, όπως είπε καί μιά ψυχή: «-  Είναι σα να υπήρχε ένα γιγάντιο μπαλόνι, κι ο Θεός πήρε μιά γιγάντια καρφίτσα καί τό έσπασε!» Καρα-lol!!! Της εξήγησα ότι αυτή είναι πιό επιστημονική εξήγηση, απ’ αυτήν που ασπάζονται οι Σερνατζήδες!  🙂  ]

Κατά τ’ άλλα …Μπίγκ Μπάνγκ – καταπίνεται αμάσητο δίς ημερησίως, πρό του φαγητού! «Επιστήμη», μαθές!  🙂

 

iii. Εισαγωγή νέων ιδεών, εφ’ όσον αυτές είναι εκ των ούκ άνευ

Νά ένα παράδειγμα:

Μελετώντας (στην παλιά μορφή του μπλόγκ) το Ηλιακό μας Σύστημα, είχα καταλάβει ότι η αυξομείωση των μαζών των πλανητών ήταν σαν κάποια στιγμή να χτύπησε ένα «κοσμικό τύμπανο»· κάπως σά ν’ ακούστηκε ένα ντρρρρρντάααμμμμ!!!, καί τους δημιούργησε. Κι όπως ακριβώς πάλλεται το τύμπανο, έτσι μοιραστήκαν κι οι πλανητικές μάζες – άσχετο αν μας κάνει εντύπωση η τεράστια διαφορά τόσο μαζών, όσο καί αποστάσεων των πλανητών. Τις συγκεκριμένες τις επέβαλε η συγκεκριμένη «νότα μαζών» με τις αρμονικές της!

Αυτά σημαίνουν πως: (α) όλο το Ηλιακό μας Σύστημα δημιουργήθηκε την ίδια στιγμή, από την ίδια πηγή (όθεν, ΔΕΝ ισχύουν οι θεωρίες «εισαγωγής»  πλανητών απ’  αλλού), (β) το Ηλιακό μας Σύστημα καλό είναι να το βλέπουμε ως σύνολο, κι όχι ως συλλογή ξεχωριστών αντικειμένων, (γ) πρέπει να εισαχθεί η νέα ιδέα των κυμάτων μάζας.

Απλή ιδέα είναι… εφ’ όσον έχουμε κύματα ενέργειας, κι εφ’ όσον έχουμε ενέργεια ίσον μάζα, τότε πρέπει να έχουμε καί κύματα μάζας. Βέβαια, αν μιλήσεις γιά κάτι τέτοιο στους «συναδέλφους», θα το εκλάβουν γιά σημαδούρες κολυμβητηρίου, που κουνιένται κυματοειδώς, όταν κάποιος κολυμπάει από δίπλα καί ταράζει το νερό!

 

 

Αλλά δεν περιμένω κάτι πιό έξυπνο απ’ αυτούς!  🙂

 

ζ. Το πολύ δύσκολο: Γιατί;

Των παραπάνω περί νέας Φυσικής ειπωθέντων, αλλά ακόμη καί με την παλιά κατά νούν (που ίσως θυμάστε από τα μαθητικά σας χρόνια), μας έρχεται το ερώτημα του γιατί να κάνουμε τόσο κόπο να εντοπίσουμε τον Ήφαιστο τώρα, καί να μην περιμένουμε εκατό χρονάκια ακόμη – νά ‘ρθει φυσιολογικά στην ώρα του να μας «καλημερίσει»!

Γιατί, αλήθεια;

Γι’ αρκετούς λόγους· αρκετούς, καί σοβαρούς.

• Γιά να χαρούμε την ανακάλυψη, όσο ζούμε!  🙂
• Γιά να τη σπάσουμε στο κατεστημένο! (Αυτός κι αν είναι σοβαρός λόγος!!!) Να του δείξουμε τη χοντρή του άγνοια, που την έχει πώς καί πώς γιά επιστήμη.
• Γιά να τη σπάσουμε στο κατεστημένο (δίς), ανατρέποντας τους σχεδιασμούς του.

«Γενική Σχετικότητα» αυτό;

«Δεν υπάρχει Ήφαιστος!», αυτό;

«Πείραμα του αιώνα», αυτό;

«Πανθρησκεία», αυτό;

«- Να φάει τα σκατά μας!», εμείς!  🙂

Καί ναί, ένα πληκτρολόγιο μπορεί να έχει τη δύναμη πυρηνικής βόμβας! Πιστέψτε το αυτό.

Αν καταφέρω καί πείσω μερικούς στην ακαδημαϊκή κοινότητα παγκοσμίως, ότι ομιλώ ορθώς, κι αν καταφέρω να τους βάλω να ψάξουν γιά τον Ήφαιστο με τον τρόπο που είπα (καί τελικά τον βρούν), θα το θεωρήσω τεράστια επιτυχία υπέρ της Ελλάδας! Διότι θα πάνε στα σκουπίδια βρωμερά -καί ανθελληνικά- σχέδια αιώνων!

• Γιά να τη σπάσουμε στο Μάτριξ.

Επίσης ούλτρα σοβαρός λόγος…

…Διότι, βλέπετε, με τη σειρά των επαν-ανακαλύψεων, πάμε από τον Ήλιο καί τους εσώτερους πλανήτες συνεχώς προς τα έξω… καί, μετά τον Πάνα, βούρ μέσα, Ήφαιστο καί Ήλιο πάλι. Κάπως έτσι:

(Αγνοήστε το γεγονός ότι την τροχιά του Ηφαίστου τη ζωγράφισα ομοεπίπεδη με τις άλλες, παρά τα όσα ισχυρίστηκα γι’ αυτήν. Συμβολικό είναι το σχήμα, απλά γιά να μας δώσει μιά γενική ιδέα.)

 

 

Δηλαδή, ως πορεία των επαν-ανακαλύψεων σχηματίζεται μιά κλειστή γραμμή (η κόκκινη)… ίσως κάτι σαν ουροβόρος όφις… καί οι ανακυκλώσεις ποτέ δεν θεωρούνται κάτι το καλό, ν’ ές-σε πά;

Γι’ αυτό κι εμείς θα δοκιμάσουμε να σπάσουμε τον κύκλο.

 

Τώρα, θα μου πείς… Ρέ απίθανε Εργοδότη, είμαστε στα πρόθυρα αστικού πολέμου μέσα στην Ελλάδα, είμαστε στα πρόθυρα του Γ’ ΠΠ, κι εσύ κοιτάζεις μπάς καί βρείς έναν άγνωστο πλανήτη;

Πόλεμος, έ;

Λοιπόν, αγάπες!… Υφίσταται ακόμη ένας ούλτρα σοβαρός λόγος, να στήσουμε ανιχνευτή νετρίνων μπάς καί πιάσουμε τον Ήφαιστο! Ίσως ο κορυφαίος λόγος.

Ένας λόγος, γιά τον οποίο, όμως, πρέπει ν’ αφιερώσω ξεχωριστό άρθρο. (Θ’ ακολουθήσει αμέσως μετά από τούτο εδώ.) Σχετικά μικρό άρθρο, ευτυχώς – αν καί πολύ περιεκτικό!

Ο λόγος αυτός θα προξενήσει πόλεμο, ίσως χειρότερο απ’ αυτούς που είπατε!… Αλλά δεν τρέχει τίποτε· ένας πόλεμος πάνω, ένας κάτω, τί σημασία έχει;

Όμως, είναι υπέροχο να βάζεις κ@λοδάχτυλο στον εχθρό, καί να τον κάνεις να τρώγεται με τον εαυτό του! Κι εφ’ όσον μπορώ, θα το κάνω.

Αναμείνατε!

 

ΤΕΛΟΣ

 

Υγ: Το να ξεχέζεις με χιούμορ πωλητικούς, είναι πολύ ωραίο· σ’ εμποδίζει να πέσεις σε κατάθλιψη με τα καμώματά τους, τους ανταποδίδεις τα ίσα, κάνουν κεφάλι οι αναγνώστες σου, αποκτάς ομοϊδεάτες, κάνεις διαδικτυακούς φίλους, ενδεχομένους καί φίλους από κοντά…

…αλλά πολύ πιό ωραίο είναι να κάνεις κάτι έμπρακτο, ιδίως κάτι που κλείνει ακαδημαϊκά στόματα! Καί που δοξάζει την Ελλάδα! Η ψυχική ικανοποίηση που σου δίνει αυτό, δεν συγκρίνεται με τίποτε!

Ακούει μιά ψυχή στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου;

 

Επαν-ανακάλυψις Ηφαίστου – 5

(προηγούμενο)

 

άπου εδώ τελειώνει το καθαρά επιστημονικό μέρος της -όπως την πρότεινα- προσπάθειας προς εντοπισμό του πλανήτη Ηφαίστου. Βέβαια, με την προϋπόθεση ότι θα μας βοηθήσουν στο 100% τα επιστημονικά μας όργανα, καί ότι θα έχουμε έστω μιά «τυχερή ψαριά»· δηλαδή, να πέσουμε κατ’ ευθείαν σε -ορατή από τη Γή- διέλευση του Ηφαίστου μπροστά από τον Ηλιακό δίσκο, χωρίς ν’ αναγκαστούμε να περιμένουμε επί χρόνια, ώστε να συμβεί αυτή.

 

στ. Συζητήσεις ακαδημαϊκού διαλείμματος

Όμως, πρίν το κλείσιμο του παρόντος, υπάρχουν ακόμη αρκετά θέματα προς συζήτηση. Μερικά τα έθεσα στο κείμενο, τα υπόλοιπα τέθηκαν στα σχόλια – αλλά θα τα συζητήσουμε όλα. Τουλάχιστον, θα εκθέσω τη δική μου άποψη… η οποία, ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είναι το 100% της αλήθειας.

Ας τα δούμε, όσο μπορούμε διεξοδικώς.

 

i. Γιατί (πρέπει να) έχουμε 12 ζώδια καί (άρα) 12 κυριάρχους αυτών

Δεν υπάρχει προφανής λόγος προς τούτο (προφανής, λέω), παρεκτός του ότι οι 360 μοίρες του κύκλου διαιρούνται μιά χαρά με το 12. Άλλο τόσο, όμως, δεν υπάρχει ούτε προφανής λόγος να έχουμε 360 μοίρες στον κύκλο!  🙂  (Καί όντως, μιά «σχολή» του Πυροβολικού των ηπαπαραίων μετράει τον κύκλο σε τετρακοσιοστά – με τα ανάλογα σκοπευτικά όργανα.)

Όποιος ενδιαφέρεται, μιά καλή -κι ευκολοχώνευτη- εξήγηση (γιά τα 360άρια καί τα 7άρια καί τα 12άρια) θα βρεί στο θρυλικό πιά μυθιστόρημα: «Ο Τρυποκάρυδος», του Τόμ Ρόμπινς.

Εν πάσει περιπτώσει, εμάς μας ενδιαφέρει η -όποια- εξήγηση μέσα στο Ελληνικό Γίγνεσθαι.

Ειλικρινά, δεν τη γνωρίζω. Αλλά γνωρίζω το εξής: ότι τα ζώδια (καί γενικώς όλοι οι αστερισμοί) παραμένουν τέτοια, όσο τα «απλανή» άστρα δεν αλλάζουν θέση πέρα από κάποια όρια. Έχω διαβάσει, πάντως, έχει υπολογιστεί (λένε), ότι (με μεγάλη μετακίνηση των απλανών, κατά τις χιλιετίες) τα ζώδια αλλάζουν μορφή πέραν αναγνωρίσεως στα σύν / πλήν 200,000 (διακόσιες χιλιάδες) χρόνια από σήμερα. Άρα, έξω απ’ αυτά τα χρονικά πλαίσια «αχρηστεύονται».

Επίσης, λέγεται ότι τα δώδεκα ζώδια δίνουν -πάντα μέσα στο Ελληνικό Γίγνεσθαι- ένα είδος κώδικα «ηθικής διδασκαλίας» (κι ίσως όχι μόνον), όταν τα «διαβάζουμε» κατά την ορθή φορά επί τρία ερμηνευτικά επίπεδα, καί κατά την ανάστροφη επί επίσης τρία. (Δυστυχώς, δεν έχω ενδιατρίψει τόσο πολύ σ’ αυτό το θέμα, ώστε να σας πω κι άλλα.)

 

Άρα, τί συμπεραίνουμε εδώ;

Ότι πρίν από καμιά διακοσαριά χιλιάρικα χρόνια, οι τότε πανάρχαιοι ημών σοφοί, γιά να βοηθήσουν το έθνος μας στην πορεία του προς το μέλλον, έθεσαν τις βάσεις ενός ηθικού ( ; ) συστήματος γραμμένου στον ουρανό (άρα, τελείως ανεπηρέαστου από ανθρωπογενείς αλλοιώσεις)… ενός τρόπου ζωής (θα λέγαμε), γιά τα επόμενα τετρακόσιες χιλιάδες (;;; ) χρόνια… με διάταξη, όμως, γιά την οποία αγνοώ τελείως το γιατί αυτή, κι όχι άλλη. Καί, δυστυχώς, αγνοώ καί το σκεπτικό τους.

Δηλαδή, δεν μπορώ να σας διαφωτίσω στο γιατί 12 ζώδια. Πρόκειται, άρα γε, γιά Μαθηματικά, τα οποία σήμερα αγνοούμε;… Γιά κάποιες κρυμμένες συμμετρίες (πχ δωδεκάεδρο) ;… Υφίσταται άλλος λόγος;… Δεν γνωρίζω.

Απλώς, εκλαμβάνω ως ορθή αυτή την άποψη· ξεκινάω απ’ αυτήν, καί δοκιμάζω να δώ πού οδηγεί.

 

ii. Ονοματολογία πλανητών Ηλιακού μας Συστήματος

Έτερο θέμα, γιά το οποίο έχω σκοτάδια μαύρα!

• Όχι μόνον ως προς το ποιός έδωσε τα έξι πρώτα ονόματα (συν Ήλιο, συν Σελήνη), καί γιατί…

(Μόνον ο «Φαέθων» εξηγείται – σημαίνει «λαμπρός», «φωτεινός». Διότι, προφανώς, έτσι τον έβλεπαν από τη Γή, όταν υπήρχε.)

…Αλλά καί γιατί, αφού ξεκινάμε με ονόματα θεών καί θεαινών του Ολύμπου…

• …αφ’ ενός δεν τηρούμε την Ολύμπια ιεραρχία…

Ήτοι, γιατί ο Ήλιος να μήν έχει ονομαστεί «Ζεύς». (Αντιθέτως, θεωρείται Τιτάν, δηλαδή εχθρός των Ολυμπίων!)

• …κι αφ’ ετέρου, γιατί δεν συνεχίζουμε έτσι!

Πχ, δεν υπάρχουν πλανήτες «Αθηνά», «Ήρα», «Άρτεμις», «Δήμητρα», «Εστία», ούτε «Απόλλων» – αλλά Κρόνος καί Ουρανός. (Οι Ολύμπιες θεές «βολεύτηκαν» με θραύσματα του Φαέθωνα· σαν ψυχοκόρες απ’ το χωριό, που μένουν στο παράσπιτο!…)

 

Εδώ, βέβαια, προκύπτει το μέγα ερώτημα γιατί ο Ουρανός κι ο Ποσειδών ονομάστηκαν έτσι· αφού, αν υποτεθεί ότι οι ορατοί διά γυμνού οφθαλμού πλανήτες πήραν ονόματα λόγωι μελέτης (επί χιλιετίες) «συμπεριφορικού μοντέλου», γιά τούτους εδώ δόθηκε όνομα κατ’ ευθείαν.

Έμπνευση; Ή ξεπατικωτούρα από τίποτε αρχαία χειρόγραφα των αρχαίων ημών, κρυμμένα ανά τις μυστικές βιβλιοθήκες των «μπετατζήδων» ανά τον κόσμο; Μάλλον το δεύτερο, να υποθέσω…

Σημειώστε, πάντως, ότι ενώι μέχρι πρόσφατα η ονοματοδοσία του Πλούτωνα ήταν ένα μυστήριο, πρόσφατα (στη Γουΐκι) μας έσκασε μύτη …ενδεκάχρονον προπολεμικόν κοράσιον, με διασυνδέσεις με τας Οξφόρδας, του οποίου η περί ονόματος πρόταση τελικά υιοθετήθηκε!

Μπάααα!!!… Τί λέτε;! Κανείς δεν το δασκάλεψε, το παιδί!  🙂

 

[Παρένθεση:

Μυστήριο, όντως. Το όνομα του Πλούτωνα, εννοώ.

Αυτός που βρήκε τον Πλούτωνα, ο Κλαϋντ Τόμποου, απέφευγε συστηματικώς το ερώτημα της ονοματοδοσίας στις διαλέξεις που έδινε. Μόνο μιά φορά είπε ότι το έδωσε, επειδή η μικρή κόρη του λάτρευε τον σκύλο Πλούτο στα Μικυμάους του Ντίσνεϋ.

Έλα, όμως, που ο σκύλος ονομάστηκε έτσι αρκετούς μήνες μετά, αφού πρώτα ονομάστηκε «Πλούτων» ο πλανήτης!!! (Ο λεγάμενος κόπρος είχε πρώτα βαφτιστεί «Ρόβερ».) Διαβάστε, παρακαλώ, το άρθρο της Γουΐκι.

Ούτε τον Τόμποου τον δασκάλεψε κανείς! lol!!!]

 

Εν πάσει περιπτώσει, υφίσταται ακόμη μία πολύ ενδιαφέρουσα πιθανότητα γιά τα ονόματα των πλανητών – πάντα μέσα στο Ελληνικό Γίγνεσθαι:

Όπως έχει διατυπώσει κατ’ επανάληψη ο Παλαιός, το Σύμπαν μοιάζει μ’ ένα τεράστιο μυαλό. Το ίδιο καί οι αστερισμοί, μοιάζουν με εγκεφαλικές δομές. Οπότε, πηγαίνοντας προς τα κάτω, φτάνουμε (κλασματομορφικώς, ίσως; ) στο ανθρώπινο μυαλό.

Επομένως… μήπως τα συγκεκριμένα ονόματα τα υπαγορεύει το ίδιο το Σύμπαν, ή ενδεχομένως τα επέβαλαν κάποιοι πανάρχαιοι ημών σοφοί, επειδή αυτά έχουν την πρέπουσα θέση μέσα σ’ αυτό το πλέγμα συμπαντικών νευρώνων; Μήπως έχουν κάποιες σχέσεις σημαίνοντος-σημαινομένου (κι όχι μόνον αυτές, ενδεχομένως), που επιβάλλουν τη συγκεκριμένη ονοματοδοσία, ταυτόχρονα υποκρύπτοντας άλλα πράγματα – περί των οποίων δεν πήραμε χαμπάρι κάν;

Μήπως με αυτά καί μόνον αυτά τα ονόματα (κι όχι άλλα) «παίρνει μπρός» καί δουλεύει το οικοδόμημα;…

Άλλως τε, μην ξεχνάτε ότι η σκέψη οδηγεί τη γλώσσα, αλλά κι η γλώσσα οδηγεί τη σκέψη!… Μιά πανάρχαιη διαπίστωση, που την (ξανα)πήραν χαμπάρι οι «υπερεσίες» εδώ καί μισόν αιώνα, καί βγάλανε διάφορα παραπροϊόντα (πχ εκπαίδευση πρακτόρων με ύπνωση, νευρογλωσσιακό προγραμματισμό, κτλ).

Κανείς δεν ξέρει! Αλλά δεν μπορούσα να παραλείψω ν’ αναφέρω κι αυτή την εκδοχή.

 

Μην ξεχνάτε καί την τελευταία εφεύρεση των επιστημόνωνε, τη λεγόμενη «Φυσική της Πληροφορίας» (δες πχ εδώ κι εδώ). Φαίνεται πως ακόμη κι αυτοί αρχίζουν να παίρνουν χαμπάρι τα προηγούμενα!

 

iii. Μπορεί να υπάρξει Ήφαιστος στα πλαίσια της σημερινής Φυσικής;

Μπορεί καί παραμπορεί!

Όπως μπορεί καί η τροχιά του να έχει μεγάλη κλίση, ως προς το επίπεδο της εκλειπτικής. Δεν αλλάζει ριζικά κάτι, όσον αφορά τη γενικώτερη εικόνα του Ηλιακού μας Συστήματος.

Προσωπικά, αναρωτήθηκα εάν οι πόλοι του Ήλιου είναι ψυχρότεροι του ηλιακού ισημερινού· ωστόσο, ένα ψάξιμο στα ιντερνέτια αποδείχτηκε μάλλον απογοητευτικό: βρήκα μονάχα μιά δημοσίευση του 1955, στην οποία οι πόλοι υπολογίζονται ψυχρότεροι κατά περίπου 100 βαθμούς Κελσίου. (Καί με σφάλμα σύν ή πλήν 18 βαθμούς – να χαρώ εγώ ακρίβεια!!!  🙂  ) Ένα τίποτε, δηλαδή, όσον αφορά τις χιλιάδες καί εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, που δονούν τον υπόλοιπο Ήλιο.

Εάν, πάντως, η διαφορά ήταν σημαντική, τότε θα μπορούσα να εξηγήσω την τροχιά-«τραινάκι του λούνα-πάρκ» του Ηφαίστου ως «αυτο-οργανωνόμενο ( ; ) φυσικό σύστημα». (Παναπεί: αντίδραση του πλανήτη, γιά να μην ξεροψήνεται. Στην οποία αντίδραση -αν υφίστατο- θα έπρεπε να υπολογίζουμε καί ταχεία ιδιοπεριστροφή, γιά τον ίδιο λόγο· δηλαδή, αποφυγή του ξεροψησίματος.) Αλλά καί με -επί της ουσίας- ομοιομορφία της θερμοκρασίας σ’ όλη την ηλιακή επιφάνεια, πάλι πιστεύω ότι η τροχιά του Ηφαίστου είναι αυτή, που υπέθεσα εξ αρχής.

Συμπερασματικώς, δεν βλέπω κάποιο σοβαρό εμπόδιο (από πλευράς Φυσικής), ώστε να μην υπάρχει ο Ήφαιστος.

 

iv. Φέρεται ό Ήφαιστος περίεργα, όπως η Σελήνη;

Αυτό δεν το γνωρίζουμε, αλλά κατά 99% ναί.

Η Σελήνη όντως φέρεται περίεργα, καί δεν εννοώ μονάχα τη σχέση περιόδου περιστροφής της (γύρω απ’ τη Γή) καί ιδιοπεριστροφής της, το περίφημο 1 προς 1. Εννοώ καί το «παράδοξο Ασίμωφ» (αν θυμάμαι καλά, ο Ασίμωφ ήταν ο πρώτος που το παρατήρησε), όπου ο Ήλιος ασκεί στη Σελήνη μεγαλύτερη έλξη, απ’ όση η Γή. Άρα, ξεκινώντας από οποιαδήποτε έκλειψη Ηλίου (όπου Γή-Σελήνη-Ήλιος είναι συνευθειακά σώματα), η Σελήνη θα έπρεπε ν’ αρχίσει να διαγράφει εξωστρεφή σπείρα αυξανόμενης ακτίνας, φεύγοντας τελικά απ’ την τροχιά της Γής.

Κοιτάξτε:

Με δεδομένες:

• τις μάζες Ήλιου / Γής /  Σελήνης,
• τις αποστάσεις Ήλιου-Γής καί Γής-Σελήνης,
• καί την παγκόσμια σταθερά της βαρύτητας (μαζί με τον νόμο βαρυτικής έλξης του Νεύτωνα, πάνω δεξιά στη σελίδα του συνδέσμου),

παίρνουμε:

 

 

Δηλαδή, ο Ήλιος εξασκεί στη Σελήνη τέτοια έλξη, που είναι μεγαλύτερη απ’ το διπλάσιο όσης εξασκεί στη Σελήνη η Γή! Αυτό συμβαίνει ακόμη καί σε περιπτώσεις σεληνιακών εκλείψεων, όπου η απόσταση μεγαλώνει (προστίθενται ευθέως οι αποστάσεις Ήλιου-Γής καί Γής-Σελήνης).

Παρατήρησε, τώρα, αναγνώστη μου, σε αριθμούς την τρομακτική διαφορά δύναμης, που εξασκεί ο Ήλιος στη Σελήνη… όπου στις μεν ηλιακές εκλείψεις (όπου η απόσταση Γής-Σελήνης αφαιρείται ευθέως από την απόσταση Ήλιου-Γής) έπρεπε να την έχει πρό πολλού ξεκολλήσει απ’ την τροχιά της (όπως ξεκολλάει η ζηλιάρα σύζυγος τα μαλλιά της ερωμένης του αχαΐρευτου), στις δέ σεληνιακές (όπου προστίθεται καί η έλξη της Γής στη Σελήνη) έπρεπε να την έχει πρό πολλού στουκάρει απάνω στη Γή!!! (Άν, μάλιστα, πετύχαινε πλάααατςςς!!! καραμπάμ κέντρο το κωλοχανείο της πλατείας Συντάγματος, τί υπέροχα που θά ‘τανε! Καρα-lol!!!)

 

Εφ’ όσον, όμως, δεν συμβαίνουν αυτά, καί δεν εξηγούνται με τη σημερινή Φυσική, τότε σαφώς «παίζει» κάτι άλλο…

…γιά το οποίο κανείς δεν έχει ιδέα.

Κολπάκια του αιθέρα; ίσως. Πάντως, ό,τι καί να είναι (το αίτιο, που κρατάει τη Σελήνη σε τροχιά γύρω απ’ τη Γή), τέτοιες παραδοξότητες απαντώνται παντού στο Ηλιακό μας Σύστημα. (Σας έχω υποσχεθεί σχετικό άρθρο! θυμάστε; ) Κι αν δεν πρόκειται γιά επεμβάσεις των Φαεθωνιανών, τότε από πραγματική Φυσική δεν ξέρουμε την τύφλα μας!

 

v. Ανάγκη γιά μιά νέα Φυσική

Καί το ρωτάτε, πως υπάρχει τέτοια ανάγκη;  🙂

Το θέμα, όμως, είναι ποιός την ξεκινάει τη νέα Φυσική – καί γιατί.

 

Έχω εξηγήσει ότι οι όντως μεγαλοφυΐες, δηλαδή τα άτομα που θα μπορούσαν να πάνε την επιστήμη ένα βήμα μπροστά (κι ένα επίπεδο πιό πάνω), ασφυκτιούν μέσα στο ακαδημαϊκό κατεστημένο, όπου -μέσωι των επιστημών- εξυπηρετούνται σκοπιμότητες πολιτικής, καί εσχάτως καί θρησκευτικής φύσεως. (Θα σας εξηγήσω παρακάτω, πού το πάει το Σέρν με το σωματίδιο του Χίγγζ.) Παναπεί, αν ο επιστήμων δεν είναι «δικός μας», προκοπή δεν βλέπει.

Οι υπόλοιποι, τώρα, οι «δικοί τους», όσο έξυπνοι κι αν είναι, είναι άτομα που μιά ζωή κοιτάζουν να περνάνε εξετάσεις με καλούς βαθμούς, καί να παίρνουν συστατικές επιστολές γιά καριέρα. Αλλά, αν το βιβλίο γράφει ότι ο γάϊδαρος πετάει, δεν το αμφισβητούν. Κι ακόμη κι αν δούν το προφανές λάθος, δεν τους νοιάζει να το διορθώσουν.

Όμως, το να αναβάλουν τη βαθειά κατανόηση της Φυσικής γιά τα γεράματά τους (όταν, υποτίθεται, θα έχουν άνεση χρόνου κι ελευθερία έκφρασης – καί θα κουβεντιάζουν φιλοσοφικώς πως τη Φυσική στο καφενείο με ομοϊδεάτες τους), είναι ένα σχέδιο που δεν δουλεύει. Ό,τι μάθει ο «μέσος άνθρωπος» (κ’άν νομπελίστας ή), στα νιάτα του! Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις, όπου γέροι έχουν νεανικά μυαλά, ευέλικτα – καί διαρκώς μαθαίνουν νέα πράγματα, κοιτάζοντάς τα με εξαιρετικά κριτική ματιά. Όμως, αυτοί οι βαθμοθήρες που είπαμε πρίν, δεν ανήκουν σ’ αυτή την περίπτωση. Καμμένα χαρτιά είναι, όσον αφορά τον θείο σπινθήρα της βαθειάς κατανόησης – κι ας μην έχουν αυταπάτες!

Άρα, από προσωπικό, τζίφος. Θ’ αργήσουμε να (ξανα)δούμε κάποιον πραγματικόν πνευματικόν γίγαντα στην επιστήμη αυτή.

 

Τώρα, γιατί να εφευρεθεί μιά νέα Φυσική;

• Αν μιλάμε γιά έναν ονειρικό κόσμο, όπου οι επιστήμονοι δουλεύουν γιά το καλό της ανθρωπότητας κτλ κτλ θρίχες από ισλαμογενειάδες, η νέα Φυσική θα εφευρεθεί (οφείλει να εφευρεθεί), γιά να καλύψει τις ατέλειες της τωρινής.
• Αν, όμως, μιλάμε γιά την πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να εφευρεθεί τίποτε απολύτως.

Διότι, μιά χαρά βαδίζουμε με την ήδη υπάρχουσα Φυσική. Καί τα κινητά μας τά ‘χουμε, καί τα ιντερνέτια, καί τα γκουμπιούτερζ, καί οπτικές ίνες, καί διαδικτυακό σέχ κάνουμε, κι ό,τι θες. Άσε που, στον παρόντα κόσμο, δεν χρειάζεται να έχει κάποιος πολλές-πολλές απορίες καί σκεπτικές διαδικασίες – αν μ’ εννοείτε.

Όμως, νέα Φυσική όντως υπάρχει, έστω καί στα σπάργανα. Πάντα ξεκινάνε νέα πράγματα, αλλά προσέξτε: όχι στα πανεπιστήμια, αλλά μονάχα στα στρατιωτικά ερευνητικά κέντρα. Κι αυτή η νέα Φυσική δεν είναι γιά τον κοσμάκη.

Ή, μάλλον, είναι, αλλά όχι γιά το καλό του.

 

Τώρα, τί είδους Φυσική θα είναι αυτή η νέα – αν κι όποτε υπάρξει; σε τί πρέπει να δώσει περισσότερη σημασία;

 

(επόμενο)

 

Επαν-ανακάλυψις Ηφαίστου – 4

(προηγούμενο)

 

πλούστατα, επειδή τα διάφορα μέρη του διαγράμματος αντιστοιχούν στο πώς ο ανιχνευτής μας «βλέπει» τον Ήφαιστο κατά τις διάφορες φάσεις της ημέρας.

Δηλαδή, έτσι:

 

 

Το διάγραμμα δίδεται με δύο προϋποθέσεις: (α) ότι Ήλιος / ‘Ήφαιστος / Γή είναι συνευθειακά σώματα, καί (β) γιά τις ισημερίες (23/03, 23/09). Καταλαβαίνετε, όμως, ότι στις υπόλοιπες πιθανές θέσεις του Ηφαίστου, τις μή-συνευθειακές, ο αριθμός των απορροφουμένων νετρίνων θα είναι μικρότερος. (Η θέση της Γής δεν μας νοιάζει, επειδή Γή-Ήλιος πάντα ορίζουν ευθεία. Οπότε, απομένει να δούμε το πού βρίσκεται ο Ήφαιστος κάθε φορά.)

Δηλαδή, το διάγραμμά μας, κι επί όσες (γήϊνες) μέρες ο Ήφαιστος περνάει μπροστά από τον Ήλιο, θα δείχνει κάπως έτσι:

 

 

Είναι προφανές, ότι σε «λοξές» θέσεις του Ηφαίστου θ’ απορροφώνται λιγώτερα νετρίνα.

Τα μεσοδιαστήματα, τώρα (ανάμεσα στα κόκκινα «Μ»), που δεν έχουμε μετρήσεις, είναι οι ώρες της νύχτας. Κατ’ αυτές, θα μπορούσαμε πάλι να πάρουμε μετρήσεις. Αλλά, όποτε κάνουμε πείραμα, είναι καλύτερα ν’ απλοποιούμε τα Μαθηματικά μας – έστω σε πρώτη φάση. Στο πρώτο «προσεγγιστικό μοντέλο», ως λέγεται. (Αλλοιώς, στην περίπτωσή μας θα έπρεπε ν’ αφαιρούμε κάθε φορά την απορρόφηση της ίδιας της Γής σε νετρίνα… γιά κάθε δευτερόλεπτο της νύχτας! Επειδή η Γή, όπως περιστρέφεται, προβάλλει -στην πορεία των νετρίνων- διαφορετικό «πάχος» κάθε στιγμή.)

Όπως, τέλος, πάλι καταλαβαίνετε, καλύτερα θα ήταν αν βάζαμε ολόκληρο δίκτυο ανιχνευτών· αλλά καί μ’ έναν, η δουλειά μας γίνεται μιά χαρά.

 

ε1. Επιφύλαξη πρώτη

Όλα καλά… θεωρητικώς· έτσι ακριβώς πρέπει να διεξαχθεί το πείραμα. Όμως, στην πράξη δεν γνωρίζω τί γίνεται με τους ανιχνευτές νετρίνων.

Τί εννοώ;

Τα διάφορα αγαθά / αντικείμενα που μπορούμε ν’ αγοράσουμε, σίγουρα τα κατασκευάζουν κάποιες βιομηχανίες. Ωστόσο, τα επιστημονικά όργανα είναι ιδιαίτερη κατηγορία. Η αγορά τους διαφέρει, δηλαδή, από την αγορά καταναλωτικών αντικειμένων. Άλλο το ν’ αγοράσεις πχ αντισκωριακό, ή μαύρα πρόστυχα εσώρρουχα γιά τη γκόμενα, κι άλλο το ν’ αγοράσεις επιστημονικά όργανα – πλήν εξαιρέσεων.

Εάν πχ θες ν’ αγοράσεις έναν παλμογράφο, θα βρείς πολλά μοντέλα ψάχνοντας την αγορά. Αλλά δεν μπορείς να πας σε μιά βιομηχανία επιστημονικών οργάνων, καί να πείς: «- Γειά σας! Θέλω ένα βαρυτόμετρο!» (Μπορείς, αλλά θα σε κοιτάνε σα να είσαι από ίδρυμα καθυστερημένων.) Τέτοια εξειδικευμένα όργανα δεν τά ‘χουν να κάθονται στη βιτρίνα, περιμένοντας τον πελάτη· ούτε τα παράγουν μαζικά. Σίγουρα έχουν προσπέκτους με προδιαγραφές, συν ένα μοντέλο γιά επίδειξη (ώστε να μην αγοράζεις γουρούνι στο σακκί), αλλά γιά να πάρεις ένα εξειδικευμένο όργανο στα χέρια σου, πρέπει να δώσεις παραγγελία – καί να περιμένεις στη σειρά.

Οπότε, γιά να μην περιμένεις χρόνια, συνεννοείσαι με άλλους ενδιαφερόμενους, ώστε να παραγγείλετε μαζικά. Πχ αν τον ανιχνευτή νετρίνων τον θέλει το ΕΚΠΑ, ρίχνεις μιά ανακοίνωση στο Διαδίκτυο, κι ενδέχεται να βρείς άλλους πεντέξη ενδιαφερόμενους. Πχ πανεπιστήμιο Αγουλινίτσας, πανεπιστήμιο Τιμπουκτού, πανεπιστήμιο Άρκαμ του Μισκατόνικ, κτλ κτλ. Στο τέλος, μαζεύεστε κάμποσοι νοματαίοι επιστήμονες ανθρώποι, καί παραγγέλνετε ομού όλοι μαζί. Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές.

 

Το θέμα, όμως,… ποιό «θέμα», η θεματάρα, είναι το εξής:

Άντε, καί τον πήρες στα χέρια σου τον ανιχνευτή νετρίνων. Όμως, πόση διακριτική ικανότητα χρειάζεται γιά τις μετρήσεις μας, καί πόση έχουν τα όργανα αυτή τη στιγμή, στην παρούσα φάση της τεχνολογίας;

Δηλαδή:

Αν ο Ήφαιστος απορροφάει ανά πάσα στιγμή ένα καί μοναδικό νετρίνο, ενώι ο Ήλιος του πετάει δέκα χιλιάδες (10,000) από δαύτα (στην ίδια διατομή επιφάνειας), μπορεί ο ανιχνευτής να ξεχωρίσει ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑ το 1 στα 10,000, ώστε να δώσει αποτέλεσμα 9,999 νετρίνα (κι όχι δέκα χιλιάρικα); έχει τέτοια ακρίβεια;

Ειλικρινά, αγνοώ την απάντηση.

Όμως, γιά επιστημονικές μετρήσεις, πρέπει οπωσδήποτε να ξεφεύγουμε πέραν της τυχαιότητας – ένθα τυχαιότητα ίσον συνήθως το 33-34%. Το ένα τρίτο, δηλαδή. (Όπως προκύπτει από τη Γκαουσσιανή καμπύλη.) Εάν, δηλαδή, ο κατασκευαστής του ανιχνευτή σου λέει (στο αριθμητικό παράδειγμα, που έδωσα) ότι το όργανο μετράει 1 νετρίνο στα 10,000 με βεβαιότητα 60%, δεν κάνουμε τίποτε απολύτως. Εάν, πάλι, σου πεί ότι η βεβαιότητα είναι 90%, εκεί κάτι κάνουμε. (Υπάρχουν τρόποι -μαθηματικώς- να εξουδετερώσουμε αυτό το 10% αβεβαιότητας που παραμένει.)

Το πρόβλημα αυτό είναι τόσο μεγάλο, που -ως παράδειγμα- το ίδιο το Σέρν έχει αναγκαστεί πολλές φορές να (εφεύρει καί να) κατασκευάσει το ίδιο τα επιστημονικά εργαλεία του. (Ιδίως σε παλιότερες εποχές, όταν έκανε επιστήμη – καί δεν μαλακιζόταν με το σωματίδιο του κύρ-Χίγγζ.) Νά, ας πούμε με ηλεκτρονικά παλαιοτέρων εποχών, που δεν ήταν τόσο γρήγορα, ώστε να καταγράφουν τα σωματίδια που παρήγαγε ο επιταχυντής. Μπορεί το σωματίδιο να προσπέρναγε, καί τα ηλεκτρονικά να μην έπαιρναν κάν χαμπάρι. (Αυτό αντιμετωπίστηκε με τα λεγόμενα κυκλώματα σύμπτωσης-αντισύμπτωσης – γιά να μαθαίνετε.  😉  )

[Το ίδιο κι εδώ… υποθέτω, όμως, ότι ο ανιχνευτής νετρίνων έχει αρκετά γρήγορο αισθητήρα, ώστε να δίνει ξεκάθαρο σήμα καταγραφής σε κάθε νετρίνο που περνάει. Υποθέτω, δηλαδή, ότι τεχνολογικώς αυτό το πρόβλημα είναι ήδη λυμένο. Με τη διακριτική ικανότητα δεν ξέρω τί γίνεται, καί προβληματίζομαι.]

 

ε2. Επιφύλαξη δεύτερη

Χμμμ… κι εδώ μου φαίνεται πως έβγαλα λαγό!  🙂

Κάθε άστρο, που περιφέρεται γύρω από κάποιο άλλο άστρο / κέντρο περιστροφής (πχ Άρης με Ήλιο, Σελήνη με Γή, κτλ κτλ), διαγράφει περιστροφή επάνω σ’ ένα γεωμετρικό επίπεδο. Το οποίο επίπεδο, όμως, παλαντζάρει (περιστροφικώς) σα βάρκα σε κύμα… ή, αλλοιώς, ως «πίπτον νόμισμα». Δηλαδή, στρίβουμε κάθετα ένα νόμισμα – κι όταν χάσει την ενέργειά του (από την τριβή στο πάτωμα), τότε «πίπτει» περιστρεφόμενο. Ακριβώς αυτή την εικόνα παρουσιάζουν οι πλανήτες στο επίπεδο περιστροφής τους. Νά, ρίξτε μιά ματιά πχ εδώ· εκεί που λέει «current planets». Τέρμα δεξιά στον πίνακα εμφανίζονται οι αποκλίσεις της τροχιάς πάνω, ή κάτω απ’ το επίπεδο της εκλειπτικής.

Αν θέλετε καί κινούμενη εικόνα του φαινομένου, εδώ.

 

Τί γίνεται, τώρα;

Αυτή η περιστροφή του επιπέδου περιστροφής (δεν πρόκειται γιά λογοπαίγνιο!), κρατάει κάμποσα χρόνια. Ας πούμε, γιά τη Σελήνη κρατάει 19 χρόνια (είναι ο περίφημος Μετωνικός κύκλος), ενώι η ίδια η Σελήνη περιστρέφεται γύρω απ’ τη Γή σε 29 μέρες. Βλέπετε τη διαφορά… καί πού να δήτε τον χρόνο, που κάνει το επίπεδο περιστροφής της Γής να στρίψει! Είναι 41,000 (σαρανταμία χιλιάδες) χρόνια, καί μετρήθηκε σχετικά μόλις πρόσφατα.

Όμως:

• εάν ο Ήφαιστος έχει μεγάλη περίοδο περιστροφής του επιπέδου του,
• καί εάν παρουσιάζει μεγάλη απόκλιση πάνω-κάτω,

τότε ενδέχεται να περιμένουμε επί χρόνια, αλλά να μην κάνει διέλευση μπροστά από τον Ήλιο, ώστε να πάρουμε μετρήσεις! (Καί δή, όταν «βλέπουμε» από τη Γή· διότι διέλευση μπροστά από τον Ήλιο θα κάνει έτσι κι αλλοιώς κάποια στιγμή – «από τα πλάγια», όπως φαίνεται στο αμέσως παρακάτω σχήμα.) Δηλαδή, εάν δεν έχουμε υπομονή, μπορεί να έχουμε στήσει καρτέρι επί χρόνια, αλλά με μηδενικό αποτέλεσμα – καί ν’ απογοητευτούμε! Να πούμε: «- Δεν υπάρχει Ήφαιστος, τα παρατάμε!»

 

 

Εάν, λοιπόν, η γωνία φ παραείναι μεγάλη, κι εάν η (κόκκινη) τροχιά του Ηφαίστου αλλάζει γωνία αργά, τότε νά πώς χρειάζονται εκατό ακόμη χρόνια από σήμερα, μέχρι να τον ξαναδούμε!

Κ’ ίσως όντως η γωνία φ να είναι μεγάλη… «χωλός» γάρ. Ήτοι, το ένα «πόδι» ψηλά απάνω, καί τ’ άλλο χαμηλά κάτω. Το πιάνετε τώρα, το γιατί «χωλός»;

Οι αρχαίοι ημών ήξεραν πολύ καλά τί λέγανε!

 

Τέλος πάντων, γιά τον Ήφαιστο δεν ξέρουμε ακόμη τίποτε· υποθέσεις κάνουμε. Ωστόσο, ο «λαγός» που υπαινίχθηκα στην αρχή της ενότητας, είναι ο εξής:

Εκατό χρόνια πρίν (σύν ένα), το 1919, έγινε ένα περίφημο πείραμα, γιά να επιβεβαιώσει (υποτίθεται) τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας. Λέγανε, δηλαδή, ότι κάτι «ενοχλεί» τον Ερμή, άρα -με τη συμβατική Φυσική- πρέπει να υπάρχει ένας πλανήτης σε τροχιά πιό εσωτερική (ο Ήφαιστος), ο οποίος επηρέαζε τον Ερμή (όποτε πλησιάζανε ο ένας τον άλλον) με «παρέλξεις». Ο αρχίβλαξ, τώρα, με τους οπαδούς του, λέγανε ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει έτερος πλανήτης πιό μέσα, διότι οι παρατηρούμενες αποκλίσεις προβλεπόταν από τη Γενική Σχετικότητα…

…Καί ώ, του θαύματος, επιβεβαιώθηκε ( ; ) ο αρχίβλαξ!  🙂  Τον εξαφάνισε τον Ήφαιστο, δίκην ταχυδακτυλουργού! Lol!!!

Όμως, επειδή όποιος θέλει να μάθει καλά μιά επιστήμη, δεν περιορίζεται ούτε στα πανεπιστημιακά βιβλία, αλλά πάντα ανατρέχει στις πηγές…

…πολλώι δέ μάλλον ΔΕΝ υιοθετεί επιστημονικούς «αστικούς θρύλους»…

…καί στη Φυσική οι πηγές ονομάζονται «δημοσιεύσεις» (papers), καί δεν γίνονται, βεβαίως-βεβαίως, στο εβδομαδιαίο σινε-ρομάντζο, αλλά σε πολύ εξειδικευμένα έντυπα αναφοράς…

…το σχετικό paper (καί αντίθετα απ’ όσα τσαμπουνάνε τα διδακτικά εγχειρίδια) κάθε άλλο, παρά δικαιολογεί τον αρχίβλακα καί τους χειροκροτητές του. Συγκεκριμένα, οι μετρήσεις βγήκαν ανάμεσα στην κλασική Φυσική καί τις Γενικο-Σχετικές «προβλέψεις» του αρχίβλακα – κι επομένως, δεν επιβεβαιώνουν καμμία απ’ τις δύο θεωρίες.

 

Όμως, τί υποψιάζομαι προσωπικώς ότι συνέβη πράγματι:

Ότι οι επιστήμονοι υπέθεσαν εξ αρχής (κι έκαναν υπολογισμούς με βάση αυτό) πως Ήφαιστος καί Ερμής περιστρέφονται σε περίπου ίδιο επίπεδο… άντε καί με απόκλιση καθ’ ύψος καμιά εικοσαριά μοίρες· ενώι στην πραγματικότητα ο Ήφαιστος βρισκόταν σε μεγάλη απόκλιση! Που σημαίνει, ότι οι παρέλξεις που εξασκούσε στον Ερμή δεν ήταν σωστά υπολογισμένες, αλλά ήταν οι «προβολές» των πραγματικών, κατά γωνία φ.

Αυτά, λοιπόν, κι από μένα…

…ως μικρή συμβολή στην επιστημονικώς ορθή σκέψη!  😉

 

(επόμενο)

 

Επαν-ανακάλυψις Ηφαίστου – 3

(προηγούμενο)

 

πότε, μπορούμε τώρα να συνθέσουμε τον πίνακα των ημερομηνιών των επομένων δύο (επαν-)ανακαλύψεων.

Ως εξής:

 

 

Ή, αν προτιμάτε, έτσι:

 

 

Αυτές είναι οι ημερομηνίες, καί μή μου πεί πάλι κανείς ότι …προφητεύω!  🙂

Κυριακή κοντή γιορτή!… Σε κάτι λιγώτερο από 16 χρόνια, θα ξέρουμε.

 

γ. Συμπεράσματα

Μέχρι στιγμής, γνώριζα ότι σε τέτοιες καταστάσεις (Συμπαντικές παύλα «ματριξιανές») παίζουν οι δυνάμεις του φ· τόσο οι ακέραιες (φ^1, φ^2… κτλ… – συνήθως οι δύο πρώτες), όσο καί οι αρνητικές ακέραιες (1/φ = φ^(-1), φ^(-2)… κτλ… – συνήθως οι δύο πρώτες). Όμως, υπήρξε μεγάλη έκπληξη ακόμη καί γιά μένα, το ότι διαπίστωσα πως παίζουν καί οι «ρητές» (δηλαδή οι κλασματικές), αφού η ρίζα του φ είναι το φ^(1/2).

…Αν θυμάστε από τα μαθητικά σας χρόνια (Γυμνάσιο – Λύκειο), μετά τους θετικούς ακέραιους (με το μηδέν), προστίθενται στο σύνολο καί οι αρνητικοί ακέραιοι. Καί μετά κι απ’ αυτούς, οι ρητοί, δηλαδή όσοι μπορούν να γραφούν σε μορφή κλάσματος. Τέλος, καί οι άρρητοι, δηλαδή όσοι έχουν άπειρα δεκαδικά ψηφία, μή επαναλαμβανόμενα. Βέβαια, μετά απ’ αυτούς μπαίνουν στο παιχνίδι οι φανταστικοί-μιγαδικοί, αλλά δεν νομίζω ότι θα συναντήσουμε ποτέ στην έρευνά μας δυνάμεις του φ άρρητες, ή μιγαδικές… αν καί ποτέ δεν ξέρεις! (Έχει κι άλλα πακέτα αριθμών, παραπάνω, τους quadral καί τους octal αριθμούς – αλλά …άσ’ τα, καλύτερα.  🙂  Κάτσε πρώτα να κουλαντρίσουμε αυτά που μπορούμε!)

Γιατί, όμως, τα λέω όλ’ αυτά;

Διότι αυτές οι (εκνευριστικά αργά -τσίκι-τσίκι-τσίκι- ερχόμενες) ανακαλύψεις, που ακολουθούν τη σειρά «εισαγωγής» των αριθμητικών συνόλων, καί που όσο πάνε καί -κατά Σπύρο Σπυρόπουλο- «ανεβαίνουν πίστα», μας δείχνουν δύο τινά:

• Είτε ότι το Μάτριξ έχει ακόμη πολλά μυστικά,
• είτε ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι του Φαέθωνα το χόντρυναν πολύ το παιχνίδι – κι εκτός από κβάντιση του χώρου με (τις όποιες) δυνάμεις του φ, κάνανε καί κβάντιση του χρόνου με παρόμοιο τρόπο. (Εξ ού καί οι -κατ’ εμένα- προδιαγεγραμμένες ημερομηνίες των επαν-ανακαλύψεων των δύο μή γνωστών σήμερα πλανητών.)

Ειδικά γιά τους τελευταίους (τους Φαεθωνιανούς), έχω αποδείξεις ότι έβαλαν το χεράκι τους αγρίως στο Ηλιακό μας Σύστημα· καί το «έφτιαξαν» κατά το δοκούν (αν καί δεν γνωρίζω τους ακριβείς σκοπούς τους), όπως ακριβώς ένας μηχανικός «φτιάχνει» πχ ένα αυτοκίνητο, γιά να το τρέξει σε αγώνες.

Κι όταν λέω «αποδείξεις», εννοώ αποδείξεις. Πολλές. Επαναλαμβανόμενες. Που σημαίνει, ότι η τυχαιότητα α-πο-κλεί-ε-ται.

Που σημαίνει, ότι υφίσταται «ποιητικό αίτιο», δηλαδή εκεί έδρασαν έλλογα όντα.

Τώρα, αν κάποιος τ’ αμφισβητεί όλ’ αυτά, με γειά του, με χαρά του. Να μας πεί μόνο τη δική του εκδοχή, αν τη νομίζει καλύτερη…

…αλλά να γνωρίζει ότι παραμονεύουν ιπτάμενες σάπιες ντομάτες γιά τον χαμένον της νοητικής κόντρας!  🙂

Περί των αποδείξεων αυτών, όμως, κάποια άλλη φορά. Δεσμεύομαι, όμως, να τις παρουσιάσω· δεν πρόκειται να κάνω το κορόϊδο.

 

Τώρα, θα μου πείς γιατί όλ’ αυτά τα βλέπω εγώ, κι όχι οι -τρομάρα τους!- καριερίστες επιστήμονες;

Η απάντηση είναι απλή: διότι δεν θέλουν να τα δούν. Καί στο φυσικό επίπεδο, καί στο μεταφυσικό. (Διότι, είπαμε: σχεδόν όλοι οι σημερινοί επιστήμονοι ξέρουν κι από αποκρυφισμό, άσχετο ποιά «σοβαρή» δημόσια εικόνα παρουσιάζουν… ξέρετε, του «αντικειμενικού» καί «αμερόληπτου» σοφού ερευνητή, που εργάζεται ακαμάτως γιά το καλό της ανθρωπότητας, καί λοιπές θρίχες κομμωτηρίου.)

Μόνο τα επιστημονικά γατόνια των «υπερεσιώνε» των «Μεγάλων Δυνάμεων» τα βλέπουν αυτά ευθέως, καί τα παραδέχονται ευθέως… καί μετά εμποδίζουν τη δημοσίευση των σχετικών γνώσεων. Είπαμε, στην τελική πρόκειται γιά πόλεμο φυλετικών ιερατείων… κι ο χαμένος, χάθηκε!

Θα σχολιάσουμε κάμποσα επ’ αυτών στο τέλος του παρόντος άρθρου.

 

Τέλος, γιατί «πρέπει» να περιμένουμε έναν αιώνα από σήμερα, γιά να ξαναδούμε τον Ήφαιστο;

Αν καί γνώμη μου είναι, πως μπορούμε να τον δούμε πολύ νωρίτερα (σχετικός σχολιασμός στο τέλος του άρθρου), η «φυσική» ημερομηνία επαν-ανακαλύψεώς του δείχνει πως μάλλον πρέπει να φτιαχτεί πρώτα μιά νέα Φυσική, η οποία -μεταξύ των άλλων που θα κάνει- θα πετάξει στα σκουπίδια (στη φυσική της θέση, δηλαδή) τη Γενική Σχετικότητα…

…η οποία, όμως, σήμερα καλπάζει! Γιατί; διότι – θα τα πούμε στο τέλος.

Κι επειδή οι παγιωμένες «επιστημονικές» αντιλήψεις αλλάζουν με πολύ αργό ρυθμό, τότε ιδού πώς προκύπτει η εκατονταετία!

 

δ. Το πώς θα ξαναπαρατηρηθεί – τί προτείνω

Επειδή ο Ήφαιστος βρίσκεται πολύ κοντά στον Ήλιο, οι ακραίες συνθήκες φωτεινότητας στην περιοχή αυτή μας εμποδίζουν να τον δούμε με οπτική παρατήρηση. Εννοώ, φυσικά, όταν βρίσκεται μέσα στο οπτικό μας πεδίο, κι όχι όταν βρίσκεται πίσω απ’ τον Ήλιο.

Τί εννοώ:

• Εάν ο Ήφαιστος περνάει μπροστά από τον Ήλιο, τότε μας τυφλώνει το ηλιακό φώς.
• Εάν, πάλι, βρίσκεται αριστερά ή δεξιά της ηλιακής σφαίρας, τα σημερινά μας μηχανήματα δεν έχουν τόσο μεγάλη διακριτική ικανότητα, ώστε να διακρίνουν το απόλυτα έντονο φώς, καί ταυτόχρονα το σχεδόν απόλυτο σκοτάδι. Ένας μαυρισμένος μικρός πλανητάκος στην άμεση γειτονιά του Ήλιου, απλούστατα δεν θα φαίνεται. (Γι’ αυτό καί δεν φάνηκε μέχρι σήμερα, παρά τα διάφορα Χάμπλ, κτλ κτλ.)

[Σημειώστε, πάντως, ότι η ηλιακή ακτίνα είναι 0.00465047 αστρονομικές μονάδες, την δέ ακτίνα της τροχιάς του Ηφαίστου την είχα υπολογίσει -σε άρθρο στην παλιά μορφή του μπλόγκ- στις 0.233 αστρονομικές μονάδες.]

Τί προτείνω, λοιπόν; παρατήρηση της «σκιάς» του… αυτής, που οφείλεται στην απορρόφηση των νετρίνων του Ήλιου.

 

Ο Ήλιος πετάει προς τα έξω του πολλά πράγματα: ακτινοβολία, θερμότητα, σωματίδια… μεταξύ των οποίων σωματιδίων, είναι καί τα νετρίνα. (Εδώ – καί πολύ μορφωτικό πακέτο, στο αγγλόφωνο.) Αυτά έχουν την ιδιότητα να διαπερνάνε μεγάλες αποστάσεις, χωρίς ν’ απορροφώνται. Απορροφώνται, βέβαια, αλλά μέσα σε μεγάλο όγκο κάποιου στερεού στον δρόμο τους, όπως πχ ένας πλανήτης.

Οπότε, κάνουμε τα εξής:

Βάζουμε έναν ανιχνευτή νετρίνων, καί σκανάρουμε διαδοχικά τον Ήλιο σε μικρά «μπακλαβαδάκια», κάπως έτσι:

 

 

Ο Ήλιος, τώρα, πετάει νετρίνα απ’ όλη την επιφάνειά του, οπότε είναι φανερό πως, αν περάσει μπροστα από ένα μπακλαβαδάκι ο Ήφαιστος, τα παρατηρούμενα στη Γή θα είναι μειωμένα, σε σύγκριση με τα διπλανά τους.

Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: η ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα επάνω στον Ήλιο είναι σχεδόν χαοτική… ηλεκτρομαγνητικές θύελλες καί εξάρσεις πάνε κι έρχονται. Όμως, αυτά τα φαινόμενα έχουν μελετηθεί αρκετά καλά, οπότε μπορούμε μαθηματικώς να τα απομονώσουμε, ώστε να μας μείνουν οι «καθαρές» μετρήσεις των νετρίνων.

Καί χωρίς να το πω, έχετε ήδη καταλάβει πως τον ανιχνευτή νετρίνων θα τον χειρίζεται ένα δίκτυο υπολογιστών (κι όχι άνθρωπος), το οποίο καί θα κάνει όλα τα απαραίτητα Μαθηματικά, ώστε ν’ απομονώσει το «καθαρό» φαινόμενο της νετρινικής «σκιάς» – που μας ενδιαφέρει.

 

Τί θα παρατηρεί ο ανιχνευτής μας, λοιπόν, αν τύχει καί περάσει ο Ήφαιστος από μπροστά του;

Κάτι τέτοιο:

 

 

Γιατί;

Η εξήγηση στο επόμενο.

 

(επόμενο)