Ανακοίνωσε, λέει, ο κουκλοχαιρετάκιας (μαζί με τα λοιπά καραγκιοζάκια) ότι οι εμβολιασμένοι θα έχουν ένα σωρό προνόμια, λέει, ενώι οι ανεμβολίαστοι (οι λογικοί, δηλαδή) γιόκ από προνόμια.

Καί πάλι, ξαναλέει, θα δείχνεις κατιτίς στην είσοδο κάθε μαγαζιού, που θα το σκανάρουν με εφαρμογές Αντρόϊντ ξερω ‘γώ, κι αν η εφαρμογή πεί ότι είσαι καλό παιδί, να ‘ούμ’, μόνο τότε θα σ’ αφήνουν να μπείς μέσα μετά.

Όπως λέει το παλιό ανέκδοτο, το ξέραμε ότι είναι μαλάκας· αλλά διαπιστώσαμε καί πως χάνει λάδια.

. . . . . .

Καλοί μου άνθρωποι, υπάρχουν κάμποσοι καλοί λόγοι αυτά τα «προνόμια» να τα πάρει το γκουβέρνο καί να σκουπίσει τον κώλο του. Νά, γιά παράδειγμα…

…Πρώτον, δεν έχουμε λεφτά. Καί χασαποταβέρνες ή ουζερί, που να κερνάνε τζάμπα τους πάντες καθημερινώς, δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη.

Δεύτερον, καί λεφτά νά ‘χαμε, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο! Το να πας σ’ ένα μαγαζί, καί να στέκεται ένας παπάρας στην είσοδο με μιά συσκευή να σου πάρει τα μέτρα, είναι ηλιθιότητα (του μαγαζάτορα). Διότι του πετάς ένα: «- Ά πάαιν’ από ‘δώ, ρέ χλιμίτζουρα!», καί πας σ’ άλλο μαγαζί.

Αυτό έλειπε!… εσύ να πληρώνεις, καί να σου κάνει κουμάντο άλλος στο πορτοφόλι σου!!!

Βέβαια, εδώ μπαίνει η ματαιοδοξία των ηλιθίων, που είναι ικανοί να σπαράξουν στο κλάμμα, αν δεν ντερλικώσουν στου Τάδε, ή δεν πιούν καφέ στου Δείνα. Όπως παλιά κάνανε ουρές γιά να μπούνε (μεσάνυχτα) στα ορθάδικα της μοδός, που είχαν καί «πόρτα» απέξω. Ή σήμερα, που ξερογλείφονται να τους / τις αποδεχτούν στο κοπρομπούκ, λες καί τί έγινε άμα δεν σε δεχθούν εκεί. Αλλά, εάν τυγχάνεις λογικό άτομο, σε οποιαδήποτε απόπειρα «πόρτας» κάνεις μεταβολή καί φεύγεις. (Ρίχνεις καί μια κλανιά επιδεικτικώς.)

Άρα, ποιός ζημιώνεται;

Εντάξει, όμως, το ξέρω πως πάντα θα υπάρχει η εξαίρεση: πιστεύω ότι πάλι θα σκοτώνονται να μπαίνουν πχ στα μαγαζιά της Μυκόνου (πόρτα-ξεπόρτα, σκανάρισμα-ξεσκανάρισμα) – αλλά προσωπικώς δεν ενδιαφέρομαι. 🙂 (Πάντως, τώρα που το σκέφτομαι, η Μύκονος θα είναι ένα καλό μέρος γιά να γίνει γκέττο γιά εμβολιάκηδες! lol!!!)

Τρίτος λόγος, ότι υπάρχει μέγιστη πιθανότης, εκεί που κάθεσαι στα καλά καθούμενα κι απολαμβάνεις ξέρω ‘γώ μπριζόλα του σέφ με γέμιση Ταϋλανδέζικα ραπανάκια, να σου τύχει από δίπλα κάποιος παπάρας (εντελώς άγνωστος), να σε ρωτήσει ξαφνικά αν έκανες το εμβόλιο, να του πείς όχι, καί ν’ αρχίσει να ουρλιάζει σαν υστερικός. Γιά ποιά διασκέδαση μιλάμε μετά – που την πλήρωσες κιόλας; Άσε!… μακριά, κι αλάργα.

. . . . . .

Μ’ αυτά καί μ’ αυτά, προβλέπω πάλι στο σπίτι να τη βγάζουμε. Δε βαρυέσαι, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να μαζέψουμε (ανεμβολίαστα) φιλαράκια, να χλαπακιάσουμε τα ανθυγιεινά μας, να πιούμε καί τις μπύρες μας, να δούμε καί κανά μάτς, καί να περάσουμε φίνα!

Ή να σπιτώσουμε καμιά γκόμενα της προκοπής (ανεμβολίαστη), καί να κάνουμε φιλολογική βραδυά. (Τί γελάτε, ρέ; 🙂 )

Καί ωραία θα περάσουμε, καί πιό φτηνά θα μας έρθει!

Κι άσε τον κουκλοχαιρετάκια να μελετάει «μέτρα γιά να μή μεταδοθεί ο ιός». Ρέ, ούστ!