Δεν μου αρέσει η περιαυτολογία («- Σας τα είπα εγώ!»), την οποία συνηθίζει ο κάθε διαδικτυακός παπάρας, που μπορεί να γράψει δυό ολοκληρωμένες προτάσεις· αλλά εδώ μιλάμε γιά την πατρίδα, κι όχι γιά την ανάδειξη της δικής μου εξυπνάδας.

Πόσες φορές το έγραψα εδώ, καί πόσοι το υιοθέτησαν ως αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα; (Ενώι γιά το αν φοράει βρακί η Λέηντη Γκαγκά, σίγουρα έχουν βαρύνουσα γνώμη δυό-τρία εκατομμύρια συν-Έλληνες.)

Πόσες φορές έγραψα ότι οι πωλητικοί πλέον είναι μιάς χρήσεως, σαν το κωλόχαρτο;

Διότι, απλούστατα: κάποτε, ναί μέν ήταν επίσης διεφθαρμένοι, αλλά ο νομπελίστας λαός μας με κάποιο αντάλλαγμα (διορισμό, κτλ) τους ξαναψήφιζε. Τώρα, όμως, που δεν υπάρχουν χρήματα, ο «άφθαρτος» (καί τα ρέστα), με τη μία φορά που θα κάνει βρωμιά, καίγεται, κι έρχεται ο επόμενος… «άφθαρτος».

Παναπεί, οι πωλητικοί είναι πλέον κάτι σαν υποψήφιοι «μάρτυρες» ζωσμένοι με εκρηκτικά, γιά το ανθελληνικό τζιχάντ της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (καί συναφών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων).

Παίρνουν εντολή εναντίον του λαού μας, την εκτελούν, καί μην τους είδατε.

[Καί με το αζημίωτο, εννοείται – σε φορολογικούς παραδείσους. Αυτή είναι η διαφορά τους με τα τζιχαντομουσλίμια, που όντως πάνε κι ανατινάζονται.

Ά, και η νοημοσύνη. Διότι οι πωλητικοί τα παίρνουν ανά χείρας τα μπικικίνια· ενώι τα -προφανώς υπεράνω χρημάτων- μουσλίμια, αρκούμενα σε αόριστες υποσχέσεις γιά παρθένες καί πιλάφια, εισπράττουν το μακρύτερον.

Δέ λέω, όσο πολεμάνε, εισπράττουν κι αυτά το κατιτίς τους. Αλλά, μπροστά στις μαύρες αμοιβές των πωλητικών, τσεπώνουν ανάξια λόγου ψίχουλα.]

Τούτων ειπωθέντων, εσείς τί συμπεραίνετε; θα ξαναβγεί πρώθυ το Μητσοτάκ; το Αλεκσάκι; το «πιντί» ΓΑΠας; θα ξαναβγεί έστω απλός βουλευτής ο Παναής;

Καί τί άλλο συμπεραίνετε; ότι η οριστική απόσυρσή τους απ’ την πωλητική ήταν / είναι / θα είναι τζάμπα;

Πάντως, έχουν πολύ δρόμο ακόμη κάποια άτομα, μέχρι ν’ αντιληφθούν το θεατρικό έργο της σημερινής πωλητικής στην ολότητά του. Όπως πχ στο άρθρο ετούτο, που γράφει γιά τους πωλητικούς:

«…αναλώσιμοι μόλις το έγκλημα τους αποκαλύπτεται στο λαό και εκτίθεται το σύστημα ανεπανόρθωτα.»

Μέγα λάθος, μανδάμ! Είναι αναλώσιμοι ΑΠΟ ΠΡΙΝ, διότι έτσι κι αλλοιώς ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ τη βρωμιά – αφού είναι ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΟΙ προς τούτο!… μόνο που εσείς δεν το πήρατε χαμπάρι ακόμη. (Κι αναρωτιέμαι πότε θα το πάρει χαμπάρι καί το ζό, ο ψηφοφόρος.)

Κι όσο γιά το σύστημα, αν ποτέ πεθάνει από ντροπή, εγώ θα βγώ στα κανάλια να παραδεχθώ πως κάτι κουνιστοί καί λυγιστοί «σύμβουλοι» του Μητσοτάκ είναι πιό άντρες από μένα.

Υγ: Αναρωτιέμαι, αν οι σημερινοί Έλληνες παρατηρούν με προσοχή τα κοινωνικά δρώμενα, κι αν καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί η ρημάδα η σκατοκοινωνία μας… διότι η μεθοδολογία του υποψήφιου «μάρτυρα» είναι παλιά – αν κι όχι στην πωλητική.

Συγκεκριμένα: γίνεται, ας πούμε, ένα μεγάλο έργο. Δρόμος, σιδηρόδρομος, γέφυρα ξέρω ‘γώ. Αλλά, τα μεγάλα έργα είθισται ν’ απαιτούν νεκρούς, γιά να «στεριώσουν.» (Ή, μήπως, νομίζετε ότι η πανάρχαιη «βασιλοκτονία» σταμάτησε να γίνεται στις μέρες μας; )

Κι οι νεκροί προκύπτουν.

Ποιός την πληρώνει; η εταιρεία που ανέλαβε το έργο; Όχι.

Την πληρώνει ο επιβλέπων μηχανικός. Φόνος εξ αμελείας, με εξάμηνη φυλάκιση με αναστολή.

Αλλά, αν αυτουνού πλέον η καριέρα κινδυνεύει, καί δεν είναι πλέον κατάλληλος γιά …επανάληψη του φόνου «εξ αμελείας» στο επόμενο μεγάλο έργο, τί λέτε, δεν θα βρεθεί …ο επόμενος; Ή, μήπως, σταμάτησαν οι σχολές να ξερνάνε πτυχιούχους;