ι ενώι γενικά στο Ελληνόφωνο Ιντερνέτι έχει πέσει μιά χαύνωση (θες καλοκαιρινή; ), βλέπω αυτές τις μέρες μάτσο τα δημοσιεύματα ότι έρχεται ως πρέσβυς της Ρωσσίας στην Αθήνα η κυρία Ζαχάροβα… Κι έχει ξεχυθεί Ο ενθουσιασμός ανά τα παραληρούντα πλήθη των πατριωτών!

Έλα, όμως, που εγώ ο ανάποδος θα τους προσγειώσω· κι απότομα, αν χρειαστεί. Καί δεν μου καίγεται καρφί, αν πονέσει ο κώλος τους απ’ την πτώση.

Καί θα κόψω καί καλημέρες, αν χρειαστεί. Διότι, πάνω απ’ όλους κι όλα βρίσκεται η Ελλάδα.

Σας έχω πεί, ότι εγώ με την Ελλάδα ΔΕΝ παίζω. Όθεν, αν δεν το έχετε κατανοήσει αυτό με τον καλό τρόπο, ενδεχομένως να χρειαστεί να φάτε κλύσμα· σας προειδοποίησα, καί αμαρτίαν ούκ έχω.

 

Τώρα, βέβαια, όλοι αυτοί οι πατριώτες ένα τόσο δά μικρούλι δίκιο τό ‘χουν… διότι σαν πολύ μας έκατσε στο σβέρκο ο Καλιφορνέζος αληταράς. Καί τώρα που ψιθυρίζεται πως τον ξεκουμπίζουν, στα τσακίδια να πάει, καί δεν θα μας λείψει καθόλου. (Μόνο σε κάτι ηγουμένους του Όρουc, που σπάζανε πασχαλινά αυγά μαζί του, καί κάτι τέτοιους παρεμφερείς θα λείψει. Θα λείψει σ’ αυτούς που έταζε λεφτά καί οφφίτσια, εν ολίγοις. Σ’ εμάς τους υπόλοιπους, όχι.)

Όμως, αγάπες μου, η διπλωματία ΔΕΝ είναι ούτε γκομενιλίκι (άμα ελπίζετε ότι θα σας καψουρευτεί η Ζαχάροβα, είσαστε μαλάκες με πιστοποίηση ISO), ΟΥΤΕ επίδειξη μόδας γυναικείων ρούχων (καί -ενδεχομένως- εσωρρούχων), ΟΥΤΕ «σέλφιζ» με γκόμενες (έστω καί στη δεύτερη νεότητά τους). Η διπλωματία είναι ένα πικρό δηλητήριο, άσχετα με τί χρυσόχαρτο είναι τυλιγμένο.

Οπότε, πάμε να δούμε με λεπτομέρειες, το γιατί ΔΕΝ πρέπει να πετάμε τη σκούφια μας απ’ τη χαρά μας, που θά ‘ρθει (αν έρθει τελικώς) η εν λόγωι πρέσβειρα εδώ. Καλώς να ‘ρθεί η γυναίκα, δεν είμαστε αφιλόξενα γαϊδούρια, αλλά…

 

α1. Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις

Είχα γράψει ένα μεγαλούτσικο σχόλιο, όπου ανέλυα το τί ρόλο παίξανε διάφορα πρόσωπα με το ίδιο επίθετο με την κυρία μελλοντική πρέσβυ. Καί ο ρόλος όλων αυτών ήταν ΕΝΑΝΤΙΟΝ της Ελλάδας. Χωνέψτε το αυτό.

Το αντιγράφω αυτούσιο, με μικρές προσθήκες.

Όσον αφορά το επίθετο «Ζαχάρωφ» («Ζαχάροβα», στο θηλυκό), γιά μένα ισχύουν ασυζητητί τα εξής τινά:

  1. Ότι αποτελεί παραφθορά του «Χαζάρωφ»… γιά να μή δίνει στόχο. (Ξέρετε την ιστορία, που λέει ο Καίσλερ, ότι οι Χάζαροι είχαν το συνήθειο ν’ αλλάζουν ταυτότητες – σαν τους κακοποιούς, λέω εγώ, διότι ο Καίσλερ αυτό δεν το λέει. Κι αφού σκοτώνανε αυτόν, του οποίου το όνομα παίρνανε· ούτ’ αυτό το διευκρινίζει ο Καίσλερ, αλλά δεν θέλει πολύ μυαλό να το δείς.)
  2. Ως άμεσο πόρισμα του παραπάνω: ότι όλοι, όσοι το φέρουν, είναι ιουδαϊκής καταγωγής (χαζαρικής).
  3. Ότι οι περισσότεροι, απ’ όσους το φέρουν, έχουν κάνει ζημιά στην Ελλάδα.
  4. Ότι, αν κάποιος πληροί μία από τις παραπάνω συνθήκες, θα πληροί καί τις υπόλοιπες.

Παραδείγματα:

i. Σέρ Μπαζίλ Ζαχάρωφ. Επάγγελμα: «τουλουμπατζής» (αντλιωρός) στην Τουρκοπυροσβεστική Κωνσταντινουπόλεως. Έρχεται στην Ελλάδα, καί συνομιλεί ως ίσος προς ίσον με τον πρωθυπουργό Σκουλούδη (το ότι ήταν κι οι δυό τέκτονες, δεν το εξηγεί αυτό), εξελίσσεται δέ ταχύτατα σε μεγαλέμπορο όπλων… καί κρεμάει μεγαλοπρεπώς τον Ελληνικό Στρατό το 1921-22 από προμήθειες όπλων καί πυρομαχικών. (Ήταν αντιπρόσωπος της Αγγλικής Βίκερς, καί προφασίστηκε κακοπληρωμή εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου.)

Ζαχάρωφ, ή Χαζάρωφ;

ii. Ζαχαριάδης. Νεαντερταλόφατσα (βαθουλωμένα μάτια), ίδια με τη νεαντερταλόφατσα του Πουλιόπουλου. (Οι νεώτεροι αναγνώστες να πάνε να ψάξουν, μπάς καί μάθουν τίποτε!)

 

 

Καί προφανώς ίδιας καταγωγής. Ουδέν έτερον σχόλιον.

Ζαχαριάδης, ή Χαζαριάδης;

iii. Αντρέϊ Ζαχάρωφ. Διάσημος φυσικός, λέγεται πως ήταν ιουδαίος της ΕΣΣΔ. Φανερός «αντιρρησίας» στο καθεστώς, τότε. (Παρά την ηγεσία του -κατά 99% επίσης ιουδαίου- Μπρέζνιεφ.) Δεν τον πείραξε κανείς, ενώι τους τυχαίους «αντιρρησίες» τους έτρωγε το σκοτάδι.

Ζαχάρωφ, ή Χαζάρωφ, λοιπόν;

iv. Πάμε, τώρα, στον Σωφρόνιο (Ζαχάρωφ) του Έσσεξ… Κατά τη γνωμάρα μου, δεν ήταν τυχαίο, που αυτός (καί ουδείς έτερος) έγινε κολλητός του Μπαλφούρ. «- Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιός είσαι!», λέει η παροιμία – κι οι παροιμίες είναι σοφές.

Με την ευκαιρία, προσωπικώς δυσπιστώ τα μέγιστα, όταν βλέπω «Άγγλους» (τύπου Μπαλφούρ) καί ιουδαίους (πχ Σεραφείμ Ρόουζ) να πλησιάζουν την Ορθοδοξία.

Δεμπανα λένε ό,τι θέλουν οι παπάδες κι οι καλοί πιστοί… εγώ με κάτι τέτοια ρίχνω ασφάλεια.

Ζαχάρωφ, ή Χαζάρωφ καί τούτος;

 

α2. Παρατήρηση προσώπου

Δεν θα πλακωθούμε εδώ σε κρανιομετρίες καί λοιπά παρόμοια, αλλά κάποιες απλές παρατηρήσεις θα τις κάνουμε.

Συχνά-πυκνά, οι γυναίκες αλλάζουν (εκτός απ’ το ντύσιμο καί τη βαφή των νυχιών τους) μαλλιά, κιλά, φάτσα… πολλές φορές, σε σημείο να μην τις αναγνωρίζεις! Καί, ψάχνοντας φωτογραφίες της εν λόγωι κυρίας, είδα ότι αυτή είναι απ’ αυτές που το παρακάνουν.

Εν πάσει περιπτώσει, παραθέτω εδώ τρείς φωτογραφίες της· η πρώτη από τη Γουΐκι, οι άλλες δύο από το σχετικό άρθρο της Πελασγικής:

 

 

Καί θέλω να συγκρίνω με τις εξής κυρίες:

 

 

Η εξ αριστερών είναι η Ίννα Σεβτσένκο, αρχηγός των Φέμεν, που έκοβε σταυρούς με αλυσοπρίονο στην Ουκρανία. Θεωρητικώς, η Σεβτσένκο είναι Ουκρανέζα. Η δεύτερη είναι η γνωστή καλλιτέχνις του άζματος (καί του στριπτήζ) Λέηντη Γκαγκά, η οποία είναι ορίτζιναλ Χαζάρα των ηπαπάρα.

Δεν ξέρω ρέ παιδί μου, εντάξει, αλλοδαπή ανθρωποκατασκευή «από ‘κεί πάνω» (στον χάρτη), αλλ’ αυτές οι χοντρομύτες καί τ’ αυτιά με έλλειψη λοβού, σαν κάτι να δείχνουν!

«- Μά, ρέ Εργοδότη, αυτά που λες μπορεί καί να μή σημαίνουν τίποτε απολύτως γιά την καταγωγή της πιθανής πρέσβεως!»

Σύμφωνοι, αλλά δείξτε μου εσείς μία (ΜΙΑ, 1) φωτογραφία της Ζαχάροβα, να κάνει τον σταυρό της μέσα σ’ εκκλησία, καί το βουλώνω.

 

β. Τότε;…

Το παραδέχομαι. Εγώ πρώτος είπα ότι το παιχνίδι δεν παίζεται πλέον στα γονίδια, αλλά στην ψυχή. Αν, λοιπόν, η εν λόγωι αγαπάει τη Ρωσσία καί δρά υπέρ της Ρωσσίας, τότε δεν μας πέφτει λόγος ποιάς καταγωγής είναι. Θα την κρίνουμε με άλλα κριτήρια.

Πώς;

Πρώτα-πρώτα, θ’ αναρωτηθούμε γιατί ακριβώς έρχεται – κι αυτό ΔΕΝ είναι γιά γκομενιλίκια με λιγούρηδες νεο-Έλληνες.

Πολλοί, λοιπόν, καταλαβαίνουν (καί το λένε) ότι θα τη στείλουν εδώ γιά κόντρα στον Καλιφορνέζο «κύριο» πρέσβυ. Σωστό· πλήν όμως, ελλιπές. Το απόλυτα σωστό είναι ότι η Ζαχάροβα θα προσπαθήσει να διαλύσει την νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, στο δυτικό σκέλος της (Ελλάδα). (Το ανατολικό -Τουρκία- τό ‘χει αναλάβει ο ίδιος ο Πούτιν.) Οπότε, πιθανώτατα έχει εξουσιοδότηση εν λευκώι να κάνει ό,τι χρειαστεί προς τούτο.

Ο θρασύτατος «κύριος» πρέσβυς έφτασε μέχρι το Άγιο Όροc, ανακατεύοντας τους πάντες καί τα πάντα· καί τελικά, επί των ημερών του η μισή Ελλάδα έγινε λαθροκαταυλισμός, κι η άλλη μισή ηπαπαραίϊκη στρατιωτική βάση. Αυτή, τώρα, θα δούμε μέχρι πού μπορεί / έχει εντολές να φτάσει, ώστε να ξηλώσει τα δίχτυα του ηπαπαραίϊκου «βαθέος κράτους» στη χώρα μας. Ειδικά, πάντως, γιά το Άγιο Όροc, σας λέω ότι η συστηματική Ρωσσική διείσδυση εκεί (διάβαζε: καπέλλωμα) ΔΕΝ είναι κάτι το καλό γιά τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Είχε ξαναγίνει αυτή η δουλειά στις αρχές του 20ου αιώνα, μέχρις ότου ήρθαν οι τζιούζ μπολσεβίκοι καί σταμάτησε απότομα. Τώρα, όμως, ξανάρχισε.

 

γ. Ιστορία

Προσέξτε, όμως!

Το μέν ΝΑΤΟ πολύ ευχαρίστως να πάει στον διάολο, κι ακόμη παραπέρα· παρέα με τον Ο»Η»Ε καί την «Ε»Ε. Αλλά, άγρυπνος φρουρός η Ιστορία, μας προειδοποιεί:

Οι Ρώσσοι μας κρέμασαν μεγαλοπρεπώς, όποτε διαπίστωσαν ότι δεν τους βγαίνουν τα πολιτικά καί στρατιωτικά τους παιχνίδια. Πρόχειρα παραδείγματα το 1770, καί -αν θυμάμαι καλά- το τί έπαθε ο Κατσώνης απ’ τις ψευδείς υποσχέσεις του Σινιάβιν (ή Σενιάβιν), μόλις μία γενιά μετά.

Βέβαια, οι βρωμιές των Ρώσσων εις βάρος μας δεν φτάνουν τις αντίστοιχες των Αγγλογάλλων, των Γερμανών, καί των Αμερικάνων (καί των Ιταλών)· αυτές όλες είναι εκτός συναγωνισμού… κάνουν πρωτάθλημα πέντε κατηγορίες παραπάνω απ’ τις Ρώσσικες!  🙂  Αλλά, γιά σκεφτήτε…

…Τί θα γίνει, αν πειστούμε από τα χαμόγελα της κυρίας Ζαχάροβα, κι «αδειάσουμε» το ΝΑΤΟ από μόνοι μας, ΧΩΡΙΣ να έχουμε κατοχυρώσει εξασφάλιση γιά τα μετέπειτα;

(Διότι, ως χαζοβιόληδες συναισθηματικοί νεο-Έλληνες θα κάνουμε αυτό ακριβώς.)

Έ;

Μήπως ακόμη μία φορά η ατιμώρητη καί παραχαϊδεμένη Τουρκία θα μας την πέσει με τις πλάτες όλων, ενώι η κυρία Ζαχάροβα θ’ απολαμβάνει τα σοκολατάκια της καί το τσάϊ της κατά Μόσχα μεριά; Τί έγινε το 1922, δεν θυμάστε;

Έ;

Ρωτάω, να μου απαντήσετε.

ΑΝ μπορεί κάποιος από σας να σκεφτεί.

 

δ. Άρα, τί δεί πράξαι;

Ένα καί μόνον:

Μηδενίστε το γαμημένο το συναίσθημά σας, ώ Έλληνες!!!

Μην κρίνετε, καί ιδίως ΜΗΝ ΧΕΙΡΙΖΕΣΤΕ τα εθνικά θέματα με βάση το συναίσθημα! Στις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας, να θεωρήτε ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τα υπόλοιπα κράτη βασιλικές κόμπρες, που άμα λάχει θα μας ρίξουν γερή δαγκωνιά. Δεν υπάρχουν φιλίες κι αγάπες σ’ αυτές τις δουλειές.

Πόσες φορές χρειάζεται να σας τα πεί κανείς αυτά, μέχρι να τα χωρέσ’ η γκλάβα σας;