(προηγούμενο)

 

iii. Επαλήθευση – κι αν ισχύει κι ανάποδα;

το σημείο αυτό, πρέπει να επαληθεύσουμε εάν υφίσταται καί δεύτερο πεντάγωνο, «κατοπτρικό» ως προς το πρώτο. Δηλαδή ότι, ξεκινώντας από τις δύο αρχικές πυραμίδες, μπορούμε να ξεκινήσουμε με δύο πλευρές προσκείμενες στη «διαγώνιο», αλλά απ’ την άλλη πλευρά.

Μαθηματικώς, ναί, μπορούμε να το κάνουμε. Αλλά, ας δούμε καί στην πράξη αν οδηγεί πουθενά· ή απλά είναι ένα σκέτο σχήμα, άνευ πρακτικής αξίας.

Εννοώ, λοιπόν, να χαράξουμε τις πρώτες δύο πλευρές (από τις δύο γνωστές πυραμίδες) προς το σημείο ετούτο εδώ:

 

 

Αλλά, αξίζει τον κόπο;

Γιά να το διαπιστώσουμε, κάνουμε μιά μεγέθυνση στην περιοχή του σημείου τομής, καί βλέπουμε το εξής (συνυπολογίστε την μικρή ανακρίβεια της επιλογής με το ποντίκι στο Γκ. Έρθ) :

 

 

Αυτόν τον τριγωνικό σχηματισμό (κάτω αριστερά) στη μέση του πουθενά! (Βασικά, ανάμεσα στα χωριά Μπουνούς καί Ορτάκιοϊ. Ορτάκιοϊ σημαίνει «Μεσοχώρι».) Καί σε μεγαλύτερη μεγέθυνση:

 

 

Τ’ είν’ αυτό, τώρα; δεν γνωρίζω. Ωστόσο, μας βάζει σε πειρασμό, να δούμε πού μας οδηγούν οι υπόλοιπες πλευρές καί γωνίες του πενταγώνου.

Νά ‘το κι αυτό:

 

 

Η έρευνα (υπό οπτική μεγέθυνση των περιοχών) στις δύο νότιες κορυφές, αυτήν στο νησί της Τυνησίας απέναντι απ’ το Σφάξ, καί την άλλη, μέσα στην έρημο της Λιβύης, έδειξε πως δεν έχουν τίποτε σημαντικό στην περιοχή τους. Ωστόσο, δεν λέμε την τελευταία μας κουβέντα ακόμη. Ρίχνουμε καί μιά ματιά στο κέντρο του σχήματος – το οποίο ορίζουν αρκετά καλά οι βοηθητικοί κύκλοι του σχεδίου:

 

 

Σε μεγέθυνση – καί με αλλαγμένα φωτεινότητα καί κοντράστ (γιά ν’ αναδειχθούν λεπτομέρειες) :

 

 

Έεεεεεπππππ!!!!! Τί βύθισμα του θαλάσσιου πυθμένα, καί τί «μάτι του Ώρου» είν’ αυτό, στο καρα-κέντρο!!!!!

 

 

Αν αυτό είναι το θρυλούμενο βγαλμένο (από τον Σέτ) μάτι του θεού, τότε φαντάζομαι ότι κάποτε έγινε της μουρλής στην περιοχή… κάποιος πόλεμος (πιθανώτατα ο Ελληνο-Ατλαντικός)… με χρήση τόσο ισχυρών όπλων, που επέφεραν τρομερές γεωλογικές ανακατατάξεις.

Αλλά καί στο φυσικό πεδίο να το πάρει κανείς… δεν μοιάζει, σα να έβαλε κάποιος έναν τεράστιο διαβήτη στο έδαφος, γιά να χαράξει το κατοπτρικό πεντάγωνο; (Το «μάτι» είναι το ίχνος του ακίνητου σκέλους του διαβήτη.) Χώρια οι (σαφώς όχι φυσικές) ευθείες γραμμές, που φαίνονται στον πυθμένα.

Καί πού μαζεύονται τα επίκεντρα των σεισμών στην περιοχή, είπαμε;

 

Τέλος πάντων, το συγκεκριμένο πεντάγωνο ίσως κάποτε σηματοδοτούσε κι αυτό κάποια μνημεία, κάποια κτίσματα. Ίσως το φτιάξανε κι αυτό τεχνητά, ίσως δημιουργήθηκε αυτομάτως από κάποιον ματριξιανό νόμο «συμμετρίας». (Το έχω ξαναδεί, αυτό που σας λέω. Πεντάγωνο προστασίας τεχνητό κι «αντιπεντάγωνο» αυτομάτως. Δεν μιλάω τζάμπα. Όμως, προς το παρόν δεν δίνω δημοσίως λεπτομέρειες πού καί πώς.)

Δεν το πετάμε, το κρατάμε κι αυτό στην άκρη του μυαλού μας… καί, ποιός ξέρει τί θα βγάλει μιά μέρα η αρχαιολογική ανασκαφή! Μέχρι κι αλλαγή της γωνίας του άξονα περιστροφής του πλανήτη μπορεί να βγάλει.

Επειδή, όμως, η έρευνα εδώ είναι μάλλον αδιέξοδη, πάμε ξανά στο «κανονικό» πεντάγωνο που βρήκαμε.

 

iv. Δεύτερο «αιωνικό» ρολόϊ – πάγοι

Ήδη αναφέραμε τον κατακλυσμικό κύκλο (19 χιλιάρικα χρόνια), αλλά υπάρχει καί δεύτερος μακροπερίοδος κύκλος…

…κι αυτός δεν είναι άλλος, παρά η έλευση κι η αποχώρηση των παγετώνων – μέχρι περίπου τις 45 μοίρες βόρειου πλάτους, ως νότιο όριο. (Δεν πάνε πιό κάτω. Μέχρι Ελβετία φτάνουνε, περίπου. Άντε, βόρεια Ιταλία.)

Γιά να έχει κάποια σημασία η βορειοανατολική κορυφή του «κανονικού» πενταγώνου μας (στην Ουκρανία), τότε έπρεπε (τον καιρό που φτιάχτηκε) να κατοικούσαν εκεί γύρω άνθρωποι. Όμως, δεν θα μπορούσαν να κατοικήσουν, εάν οι περιοχές αυτές ήταν σκεπασμένες από πάγο.

Είναι γνωστό, τώρα, ότι οι παγετώνες κατεβαίνουν μέχρι όσο κατεβαίνουν νότια, καί πάλι λυώνουν υποχωρώντας προς τα βόρεια (κι απελευθερώνοντας καλλιεργήσιμες εκτάσεις), με μιά περίοδο υπολογιζόμενη σε δέκα χιλιάδες χρόνια απάνω-κάτω (απ’ όσα είδα γραμμένα σε άρθρα, κτλ). Δεν έχει σημασία, αν θυμάμαι καλά το νούμερο· επειδή, κι αυτοί που το έγραψαν, το βγάλαν κατ’ εκτίμηση.

 

Υπάρχει κάπου σημειωμένη καί η ακριβής περιοδικότητα των σκεπασμάτων με πάγο: σε (ναί! πάλι!) αρχαιοελληνικό χειρόγραφο αγνώστου συγγραφέα. Το οποίο, όμως, πέρασε μεγάλες περιπέτειες, καί σήμερα αγνοώ την τύχη του. Αυτό νομίζω ονομάζεται «χειρόγραφο Μιλάνκοβιτς» (από τον ομώνυμο αστροφυσικό), βρέθηκε σε μιά κρύπτη στο Άγιο Όρος προπολεμικά, κι ο καλόγερος που το βρήκε (κι έκανε το λάθος να το επιδείξει σε υποτίθεται αξιοσέβαστα πρόσωπα), δολοφονήθηκε αγρίως. Αυτός που τον δολοφόνησε ήταν ξένος υπήκοος, καί συγκεκριμένα Άγγλος… καί ήταν αυτός εδώ ο αληταράς. (Δες κι εδώ.) Δεν μπορεί να ήταν κάποιος άλλος!

Γιατί; Επειδή:

  • Μόνον ο αγγλίτσος αληταράς είχε ανοιχτή πρόσβαση στο Άγιος Όρος όποτε ήθελε… ορθόδοξος καλόγερος εκεί γάρ κι ο ίδιος (γιά ένα φεγγάρι).
  • Κι επειδή γνωρίζω από απόγονο της οικογένειας του μοναχού, ότι, όταν πήγαν οι -άρρενες- συγγενείς ν’ αποχαιρετήσουν τον νεκρό, οι χωροφύλακες με το ζόρι τους άφησαν να δουν το πτώμα γιά δευτερόλεπτα, καί μετά τους έδιωξαν κακήν-κακώς. Δεν απαντούσαν, δέ, σε καμμία ερώτηση.

Αυτά δεν θα γινόντουσαν, αν: (α) ο μοναχός δεν έφερε σημάδια από άγρια κακοποίησή του εν ζωήι, καί (β) αν ο δράστης δεν ήταν υπήκοος (όχι απλά υπήκοος, αλλά μέλος της άρχουσας τάξης) της χώρας, που μας είχε καβαλλήσει από το 1821 μέχρι το 1947. (Κι ως φαίνεται, οι χωροφύλακες γνωρίζανε τα πάντα, αλλά τα κάναν γαργάρα.)

Ο μοναχός Γεώργιος, λοιπόν, ήταν το δεύτερο άτομο μέσα στον 20ο αιώνα (μετά τον Κοντράτυεφ), που πλήρωσε με τη ζωή του τη γνώση γιά τους μακροπερίοδους χρονικούς κύκλους.

 

Εν πάσει περιπτώσει, νομίζω πως σήμερα το χειρόγραφο αναπαύεται στο μουσείο Μιλάνκοβιτς, αν καί δυστυχώς δεν το έχω δεί προσωπικά. Νομίζω ότι θα έπρεπε να το ανεβάσουν στο Διαδίκτυο! Εάν, λοιπόν, ξέραμε καί τους χρονικούς κύκλους των παγετώνων, τότε θα χρονολογούσαμε ακόμη ακριβέστερα την κατασκευή του πενταγώνου.

Πάντως, λέγεται ότι τώρα πάμε πάλι γιά μεσοπαγετώνια περίοδο (δηλαδή, το κλίμα ψυχραίνει), κι αυτά που βάλανε το αυτιστικό (το Γκρέτα, ντέ!) να λέει, είναι μπούρδες ολκής.

Αν κάποιος αναγνώστης, όμως, έχει διαβάσει το επίμαχο χειρόγραφο, παρακαλείται να συνεισφέρει με τις γνώσεις του!

 

v. Τρίτο «αιωνικό» ρολόϊ – βιολογία

Σε κάποιες διαδικτυακές τηλεοπτικές του στραηγού Αϋφαντή, ανάμεσα στους καλεσμένους του ήταν κι ο κ. Μιχάλης Γρηγορίου, διατροφολόγος νομίζω. (Εδώ δεξιά, στο πρώτο βίντεο από σειρά τριών.) Ο συγκεκριμένος ειδικός είπε κάτι, το οποίο βρήκα τρομερά ενδιαφέρον (κι αν τα θυμάμαι καλά) : ότι στη θεωρούμενη ως «σιτοβολώνα της Ευρώπης» Ουκρανία, δεν ανιχνεύθηκε να υπήρξε dna σιταριού πρίν το 2,500 πΧ. Κι ότι, χωρίς σιτάρι, είναι αδύνατον να επιβιώσουν άνθρωποι σε μιά περιοχή, ειδικά Έλληνες. (Άρα, οι Αργοναύτες, που αλώνιζαν τον Εύξεινο κάπου στα 2,130 πΧ, είχαν εξασφαλισμένο το ψωμί τους!)

Φυσικά, το πεντάγωνό μας δεν φτιάχτηκε τόσο πρόσφατα. Αλλά, αν ξέραμε την ακριβή «πορεία» του dna διατροφικών φυτών, όπως το σιτάρι, σαφώς θα είχαμε μιά τρίτη χρονική καλή ένδειξη.

Δυστυχώς, δεν την γνωρίζουμε ούτ’ αυτήν. Πιθανώτατα, όμως, να ξαναείχαμε εποχές με σιτάρι σε τέτοια γεωγραφικά πλάτη, πρό της τελευταίας παγετωνικής περιόδου – ένθα καί κάποια πυραμίδα, ίσως, που θα οριοθετούσε την τέταρτη κορυφή του πενταγώνου μας.

 

vi. Το κέντρο του πενταγώνου μας

Πάλι κι αυτό οριοθετείται καλούτσικα από τις τομές των βοηθητικών κύκλων. Ιδού:

 

 

Κάπου στη δυτική (σημερινή) Τουρκία! (Τροία, πατρίδα Πέλοπα, κτλ κτλ.) Ενδιαφέρον… Πολύ ενδιαφέρον!

Σε μεγέθυνση:

 

 

Κάπου ανάμεσα στα βουνά καί τα χωράφια της Ιωνιώτικης Μαγνησίας! (Αρχίζει να μας υποψιάζει το όνομα; )

Η έρευνα με μεγεθύνσεις δεν απέδωσε κάτι, άξιο αναφοράς.

Όμως…

 

(επόμενο)