α. Βόλτα στην έρημη πόλη

άτι μέρες… Μ’ έναν σκυλοδόντη Ήλιο των Ιχθύων πάνω απ’ τα κεφάλια· σε μιά πόλη έρημη.

Όπως οι παρατημένες πόλεις του Φάρ Ουέστ, που τις εγκατέλειψαν όταν σώθηκε η φλέβα χρυσού· κι απέμεινε η ξεχαρβαλωμένη πόρτα του σαλούν να χτυπάει με τον αέρα.

Τα κτίρια… αλήθεια, πόσοι παρατηρούν τα κτίρια;

Όσοι ξεκλέβουν χρόνο να τα δούν, θα μου πείς. Οι ελαφρώς άνω θρώσκοντες.

Κτίρια όμορφα, κτίρια άσχημα… κτίρια γιαπιά, να σημαδεύουν τον ουρανό τα σκουριασμένα σίδερα γιά το “πανωσήκωμα”. Κι άμα πας παραέξω, προς την ύπαιθρο, παράγκες προχειροφτιαγμένες από ξύλα φύρδην-μίγδην, παλιούς μουσαμάδες κλεμμένους, τενεκέδες, πλαστικά.

Δέν θες να ξέρεις ποιοί κατοικούν εκεί μέσα!  🙂

 

“- Κύριε, πάτε δύο μέτρα πιό πίσω!”, τον επανέφερε στην πραγματικότητα η κυρία με τη χειρουργική μάσκα καί τα γάντια μιάς χρήσεως.

Ά, μάλιστα, υπάρχουν καί οι άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη! Τους είχε ξεχάσει!

Κοίτα να δείς, όμως, που οι άνθρωποι μοιάζουν (πόσο πολύ μοιάζουν!) με τα κτίσματα!!! Συναντάς τους ανθρώπους-παράγκες (πού ‘ναι οι περισσότεροι), προσπερνάς τους ανθρώπους-γιαπιά, δίνεις κάποια σημασία στους ανθρώπους-όμορφα ολοκληρωμένα κτίρια.

Καί η ζωή συνεχίζεται, παρεκτός κι αν φτάσουμε στο σταυροδρόμι του Ηρακλή. Εκεί, σταματάμε.

 

β1. Λογική I

Τελικά, αυτός ο ιός, ακόμη κι αν δεν υπήρχε, θά ‘πρεπε να εφευρεθεί!

Γιατί;

Διότι, ακόμη κι αν ως παράγοντας ασθένειας είναι της καρπαζιάς, ως καταλύτης εξελίξεων έδειξε πως είναι γίγαντας.

Ένας ιός-φάντασμα διέλυσε (στην κυριολεξία!) τους ανθρώπους-παράγκες.

Αυτοί είναι, μωρέ, οι απόγονοι των αρχαίων ημών, κι οι κληρονόμοι ενός πανάρχαιου πολιτισμού; Αυτοί; Που με το πρώτο σκιάξιμο ξέχασαν όσα ήξεραν καί πάνε καί κρύβονται σαν κατσαρίδες;

Σιγά μην είναι!

Πού είναι η ψυχραιμία τους;

Πού είναι η λογική τους;

 

Στα προηγούμενα, θες επειδή το κυρίως θέμα ήταν ο φόβος που επέβαλε ο υποτιθέμενος ιός (κι όχι τόσο οι λεπτομέρειες της ασθένειας), θες κι από κάμποση δόση πονηρού αστεϊσμού (να δώ ποιός θα το πάρει χαμπάρι), δεν αναφέρθηκα σε κάτι ούλτρα ουσιαστικό, εκ των ουκ άνευ:

Το πώς γνωρίζουν οι (τρομάρα τους!) επιστήμονες ότι κάποιος έχει προσβληθεί από Κοβίντ-19.

Το τέστ, μ’ άλλα λόγια.

Γιά το οποίο, υπάρχουν μερικές ερωτήσεις-φωτιά:

  • Αλήθεια, πότε πρόλαβαν καί το φτιάξανε;…
  • …Πότε πρόλαβαν -πρίν απ’ αυτό- να εντοπίσουν καί να καταχωρήσουν νέο τύπο ιού, άγνωστον μέχρι τότε; (Ώστε να φτιάξουν καί τέστ-κοστούμι γι’ αυτόν; )
  • Μήπως εφοδιάσανε αμέσως με δαύτο κάθε χώρα με πρόβλημα;
  • Καί -αν υποτεθεί πως το φτιάξανε- πόση ακρίβεια έχει;

Θέλετε τη γνωμούλα μου;

  • Ούτε φτιάξανε κανένα τέστ,
  • ούτε εντόπισαν νέον ιό,
  • ούτε εφοδιάσανε κανέναν συμπάσχοντα οργανισμό δημόσιας υγείας άλλης χώρας.

Ψέμματα, ψέμματα, καί ψέμματα!!!

Αυτά λέει η λογική· διότι, από εργαστήριο καί εργαστηριακή δεοντολογία θα μου επιτρέψει ο πάσα είς να γνωρίζω καλύτερα από τον κάθε διαδικτυακόν ξερόλα.

Όσον αφορά, τώρα, την ακρίβεια (αλλά καί τα προηγούμενα ερωτήματα), δες εδώ αναγνώστη μου πράγματι επιστημονικό περιποιημένο χέσιμο προς ημιμαθείς καί παπαγαλάκια φαρμακευτικών πολυεθνικών. (Λίγο υπομονή με την ορολογία καί το μέγεθος του κειμένου! Αξίζει πολλά!) Ώστε να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασιν πώς τα πχ δέκα -πιθανά- περιστατικά προσβεβλημένων από Κοβίντ-19 ασθενών γίνονται πχ πενήντα, απλά καί μόνον από το λεγόμενο (μονόπλευρο) “συστηματικό σφάλμα” της ανίχνευσης. (Ή αλλοιώς, όπως τις ονομάζει το κείμενο, τις “ψευδώς θετικές” ενδείξεις ενός ιατρικού τέστ.)

 

[Παρένθεσις – σοφή συμβουλή προς εργένηδες:

Εάν, ώ λεβέντες μου, φτάσετε στο σημείο να πάει η γκόμενα ν’ αγοράσει τέστ εγκυμοσύνης (ξέρετε, εκείνο το χαρτάκι που το κατουράει, κι αυτό το ρημάδι δείχνει …το μέλλον!), ετοιμαστήτε άνευ αναβολής γιά τον χορό του Ησαΐα! Μην την αρχίσετε τη γκόμενα με τα επιστημονικά του άρθρου -περί “ψευδώς θετικών” ενδείξεων-, διότι προβλέπω πως ο παπάς θα τελέσει έτερον μυστήριον, αντί του γάμου· την κηδεία σας! Καρα-lol!!!

Αυτά εδώ τα επιστημονικά είναι γιά Κινέζικους ιούς, όχι γιά γκαστρώματα!  🙂  ]

 

β2. Λογική II

Η λογική, τώρα (ξαναλέω, Η ΛΟΓΙΚΗ), λέει κι άλλα.

Λέει πως κανείς μα κανείς δεν μιλάει στις ειδήσεις γιά σύγκριση συμπεριφορικών μοντέλων πανδημιών (δηλαδή, τί πυρετό ανεβάζει ποιό ποσοστό του πληθυσμού, πόσο γρήγορα εξαπλώνονται, κτλ κτλ) – καί δή, παρεμφερών ασθενειών (γρίππες).

Καλά, τί απέγιναν τα κομπιούτερς; τά ‘φαγε η γάτα; τα σάπισε ο Κοβίντ-19; Τί τά ‘χουν οι γιατροί; γιά διακοσμητικά; ή γιά να παίζουν πασιέντζες μεταξύ δύο εγχειρήσεων;

Κι εκείνη η τεχνητή νοημοσύνη, με την οποία μας πρήξανε τους όρχεις “έρχεται” καί “έρχεται”, τί απέγινε; Τόσο δύσκολο (ή τόσο ακριβό) είναι να στήσουν ένα -ακόμη καί παγκόσμιο- δικτυάκι ειδικού προγραμματισμού, να συλλέγει δεδομένα ασθενών σε “πραγματικό χρόνο” καί να βγάζει πιθανά “σενάρια” γιά την (υποτιθέμενη) ασθένεια του Κοβίντ-19;

 

Είδατε, λοιπόν, πόσο εύκολο είναι να γυρίσεις την ανθρωπότητα στην εποχή των σπηλαίων;

Αρκεί ένας καταιγισμός ψευδών ή/καί διογκωμένων ειδήσεων, κι όλοι ξεχνάνε καί λογικές, καί ψυχραιμίες, καί σκεπτική ικανότητα, καί σε ποιόν αιώνα ζούμε, καί τί μέσα διαθέτουμε…

…Όλοι τα ξεχνάνε αυτά, καί κάθονται σα χάνοι κι ακούνε με προσοχή τους αρδ καί τους πωλητικούς! Ήμαρτον, ρέ φούστη μου!!!

(Πάρτε τους καί καμιά πίπα, ρέ παιδιά, όλων αυτωνών, αφού τους βλέπετε σαν μικρούς θεούς επί Γής!)

Προσωπικώς, ΑΡΝΟΥΜΑΙ να εμπαίζει τη νοημοσύνη μου ένα Παρλιακούλι. Όπως παλιότερα αρνούμουνα άλλο τόσο να πάρω στα σοβαρά ένα Αλεκσάκι κι ένα Γκάπατο.

Όμως, ξαναρωτάω: που πήγαν οι απόγονοι …του Πλάτωνα; διότι δεν βλέπω καί πολλούς. Κάτι πανικοβλημένους με κενό βλέμμα βλέπω στους δρόμους, με πλαστικά γάντια μιάς χρήσεως.

Ά, ρέ, ταλαίπωρη πατρίδα, με τα τσόλια που ανέχεσαι απάνω σου!…

 

γ. «Εναλλακτικός» στρουθοκαμηλισμός

Ούτε λογική, ούτε ψυχραιμία – ναί· από τον “καθημερινό” άνθρωπο.

Άμ, εκείνοι οι “εναλλακτικοί”, πού χάθηκαν κι αυτοί;

Πού βρίσκονται, να ξεμπροστιάσουν την απάτη του Κοβίντ-19; Πού είναι, να πούν… να εφαρμόσουν όλες εκείνες τις διδασκαλίες τους γιά την αυρική ενεργειακή θωράκιση του ανθρώπου, άλλως “τσί”, ή “πράνα”, ή όπως αλλοιώς θές πές την; Μόνο γιά τα εύκολα θα τους έχουμε; μόνο γιά τίποτε σεμινάρια με πληρωμή – καί συνακόλουθες γνωριμίες μεταξύ αρσενικών καί θηλυκών μελών “της σχολής” στα διαλείμματα των σεμιναρίων;

Δε μας παρατάνε κι αυτοί, λέω ‘γώ…

Όχι πως όλ’ αυτά είναι παραμύθια· ούτε κι η δύναμη της μεταλαβιάς είναι παραμύθι. Διότι, κάποιος πρέπει να εξηγήσει σε “ορθολογιστές” στόκους ότι υπάρχουν κι άλλα επίπεδα της πραγματικότητας – το αιθερικό, κι άλλα ακόμη παραπάνω. Που δεν τα αγγίζει κανένας ιός, πραγματικός ή μή.

Αλλά, πού βρίσκονται οι λεγόμενοι “δάσκαλοι” τώρα, στα δύσκολα; Ωραίοι δάσκαλοι είναι… που αφήνουν τον καθέναν να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα μόνος του! Μήπως θέλετε καί πληρωμή, ρέ λεβέντες;

Τέλος πάντων, είπαμε: Ήλιος, έξω, τσάγια με Ελληνικά βότανα. Καί (δεν το είπαμε αυτό) ισχυρή θέληση! Θα λές στον εαυτό σου συνεχώς: “- ΔΕΝ θ’ αρρωστήσω!”, καί δεν θα σε πιάσει τίποτε.

Κι όλ’ αυτά τζαμπέ! Δεν σκοπεύω, αναγνώστη μου, να σε καλέσω σε σεμινάριο, που θα πληρώσεις γιά να δείς τη θεία μορφή μου!  🙂

 

δ. Ζωντανοί καί ζόμπυ

Τελικά, δεν είναι να το παλεύεις το πράγμα· όλα εκείνα τα άτομα, που σε εποχές πρό ιού κοιτούσαν την πάρτη τους, τώρα πάλι την πάρτη τους κοιτάνε (γι’ αυτό καί σηκώνουν το μισό σουπερμάρκετ, όποτε πάνε γιά ψώνια)… με τη διαφορά, ότι τώρα το όποιο ψυχικό καί νοητικό δυναμικό τους έχει μηδενιστεί. Ζόμπυ (με ιατρικές μάσκες) που περπατάνε καταντήσανε, καί τίποτ’ άλλο.

Πχ όλες εκείνες οι παραδόπιστες μικροαστές Ελεεινίδες, που κυνηγούσαν γαμπρό με χοντρό πορτοφόλι, τώρα σου ζητάνε να κάνεις δυό μέτρα πίσω. Τουλάχιστον να λέγανε ότι φοβούνται μή σε κολλήσουνε τίποτε, καί συγνώμη βραδερφέ… αντιθέτως, θεωρούν (οι αυτοκράτειρες!) ότι εξ ορισμού εσύ είσαι ο άρρωστος, που θα τις κολλήσεις μικρόβια!!!

Με γαργαλάει το χαιρέκακο χιούμορ που έχω ώρες-ώρες, να πω πράγματα, όπως: “- Να πάτε εσείς, μανδάμ, δυό μέτρα παραδίπλα, πίσω απ’ το ράφι με τις μουστάρδες, διότι δεν γουστάρω να έχω σαβούρες στο οπτικό μου πεδίο!” Αλλά απ’ την άλλη λέω πως είναι χαμένος χρόνος. Σάμπως θα συνετιστεί το τσόλι; ή θα μάθει τρόπους;

Σκεφθήτε, όμως, ότι τα ποδαράκια του Κοβίντ-19 υπεισάγουν ένα κριτήριο φοβερό καί τρομερό:

  • Πόσοι είναι πράγματι Έλληνες, πράγματι κληρονόμοι ενός πανάρχαιου υψηλότατου πολιτισμού;
  • Πόσοι δικαιούνται να τον κληρονομήσουν αυτόν τον πολιτισμό;…
  • …Αφού εφαρμόζουν καί στην καθημερινή ζωή τους τα διδάγματά του (αφοβία, ενεργειακή θωράκιση, ενεργειακή θεραπεία, κτλ), καί δεν τά ‘χουν μόνο γιά γνώσεις να πουλάνε μούρη σε συζητήσεις;
  • Επομένως, πόσοι θα χρειαστεί -καί θα μπορέσουν- να δώσουν μάχη γιά μιά νέα, όμορφη, πραγματική Ελλάδα;

Μόνον τα “έτοιμα, όμορφα κτίρια”. Οι λοιποί, τον πούλον.

 

Τώρα, βέβαια, τα αίτια που καταντάνε κάποιον Έλληνα ( ; ) ζόμπυ, είναι αρκετά· αλλά κρίνω πως δεν πρέπει να μας απασχολήσουν. Δεν γράφουμε διατριβή κοινωνιολογίας! Ίσως προφορικά, σε καμιά παρεΐστικη συζήτηση – κι άμα βρεθεί χρόνος γιά ξόδεμα.

Ωστόσο, το συμπέρασμα είναι σίγουρο: όλα αυτά τα ζόμπυ-άτομα με τις ιατρικές μάσκες είναι τελείως άχρηστα γιά ο,τιδήποτε σοβαρό (προς τη δημιουργία πραγματικής Ελλάδας), όθεν πρέπει ν’ αποφεύγονται, διότι μόνο ζημιά θα κάνουν στην Ελληνική Υπόθεση. Καί, σχεδόν πρέπει να ευγνωμονούμε τον Κοβίντ-19, που τα ξεγύμνωσε μπροστά μας μία καί καλή!

Τώρα, ξέρουμε. Τώρα, θα μετρηθούμε καί θα μαζευτούμε μόνο εμείς, οι γρηγορούντες.

 

Λοιπόν.

Είμαστε λίγοι οι ζωντανοί, αλλά μή χάνετε το κουράγιο σας!

Βάλτε μπρός τη λογική σας, τις γνώσεις σας, τις ψυχικές σας ικανότητες…

…κι αφήστε τους νεκροζώντανους να κατατρύχονται από κατά φαντασίαν ασθένειες!

Αυτό εδώ, αφιερωμένο – τίποτε δεν θα μας πάρει από κάτω!

 

 

 

Υγ: Στην Ιταλία γίνεται χαμός, ναί, αλλά μή δίνετε σημασία στις ειδήσεις από εκεί, διότι άλλο το τί γίνεται στην Ιταλία, κι άλλο το τί γίνεται στην Ελλάδα.

Δυστυχώς, όλα δείχνουν πως οι Ιταλοί λούζονται κάτι τελείως διαφορετικό από τον Κοβίντ-19· κάτι, όντως θανατηφόρο σε μεγάλη κλίμακα. (Κι ο λόγος; αυτά που λέγαμε: πάλη ιερατείων, που αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο – διότι η Ιταλία “έπρεπε” να τιμωρηθεί.)

Παραμένοντας, όμως, στην Ιταλία, οι κάτοικοί της μας έδωσαν ένα πολύ μεγάλο μάθημα: βγήκαν στα μπαλκόνια κι άρχισαν να τραγουδάνε. Καί δέν μιλάω γιά την ανθρωπιά της ενέργειάς τους, ή την κοινωνικότητα που εκδηλώνουν.

Άλλο εννοώ.

Ποιός είναι ο θεός της Μουσικής; Μήπως ταυτόχρονα τυγχάνει καί θεός της Ιατρικής; Έεεεεε;

Είδατε πώς οι Ιταλοί ακολούθησαν από ένστικτο πανάρχαιους δρόμους, που δεν τους μολύνει κανένας αρδ καί κανένας πωλητικός καί καμμία πολυεθνική φαρμάκων;

Άχ, μωρέ …απόγονοι του Πλάτωνα! Ξυπνάτε!!! Ξυπνάτε, καί ψάξτε μέσα σας!

Εκεί βρίσκεται η λύση του δράματος.