..ανθελληνικών παραληρημάτων 

 

 

Παλαιός

 

 

οιπόν, ένεκα της ημέρας, σας έχω παρακάτω κάποια πράγματα, ώστε να σφίξουν μερικοί κώλοι, γιατί πολύ έχουν λασκάρει … και δεν κάνει ρε παιδίμ’ … πως το λένε … να βρούν και λίγο ζόρι τα πιθήκια, αλλιώς τι θα ξεχειλώσουν ;;

 

Αρκετά πιά με την ΜΑΛΑΚΙΑ που δέρνει αυτόν τον λαό· έναν λαό που κάθε μέρα βουτάει όλο και πιό βαθιά στον βόθρο με τα σκατά. Έναν λαό που όσα και να του λές, όσα και να του δείχνεις, αυτός εκεί, ως Στοκχολμισμένο και Λοβοτομημένο υποκείμενο, επιμένει να μην θέλει ν’ ακούσει, να μην θέλει να ‘δεί.

Αλλά τι μπορεί κάποιος να περιμένει όταν αυτός ο γελαδολαός συνεχίζει και σήμερα να υμνεί, να δοξάζει και να γονυπετεί τουρλοκωληδόν ανθελληνικά μιαρά κόπρανα ;;

Όταν αυτός ο γελαδολαός οδύρεται που του στερήσανε λέει, τον εορτασμό των τριών -μην χέσω- αυτών που ήθελε να έχει ως προστάτες της παιδείας και της μάθησης !! … ποιούς ρέεεεεεε ;; … μα τους τρείς που παπαδοερχάσαντε, και ήρθαν και τα κάνανε σκατά· σαν τα μούτρα και το περιεχόμενο των κεφαλιών τους ;;  Αυτούς, που τόσο λάμπρυναν και φωταγώγησαν το πνεύμα των νέων της γελαδικής, ώστε να μην ξέρουν το απλούστερο όλων· το που είναι εδαύτη η Γελαδική !! … άσε δε την αρλουμπολογία τους, περί του τι γιορτάζουμε στις δύο Εθνικές επετείους, πόσο δε μάλλον να γνωρίζουν τους μεγάλους ήρωες, στρατηγούς, φιλοσόφους, αρχιτέκτονες, γλύπτες, επιστήμονες κλπ. κλπ. κλπ. του Ελληνικού Γένους ;;  ΑΛΛΑ, όταν έχεις προστάτες και ινδάλματα, τέτοιους ντενεκέδες και ανθέλληνες, τι περιμένεις να βγούνε τα παιδιά ;;

 

ΑΛΛΑ, τι άλλο θα περίμενε κάποιος να συμβεί, όταν την πνευματική ηγεσία και καθοδήγηση την έχει αναλάβει το μαυραδερφίστικο εξάμβλωμα, αυτό που διέλυσε και κατέστρεψε πλήρως έναν από τους μεγαλύτερους τελευταίους πολιτισμούς, οδηγώντας και ρίχνοντας την ανθρωπότητα στα σκοτεινά Τάρταρα ;;

Το θέμα βέβαια, δεν είναι τι έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν, τα μαυραδερφίστικα κοράκια, αλλά το τι μυαλά συνεχίζουν να κουβαλάνε, τα ζωντόβολα της γελαδικής, τα οποία δεν λένε να ανοίξουν τα γκαβά τους, και τα μυαλά τους, να μάθουν και να κατανοήσουν, τι παίχθηκε και παίζεται, και να τ’ αποβάλλουν, στέλνοντας στον διάολο, επιτέλους, όλη την κοπριά και την σαβούρα που τους έχει φορτωθεί.

Δεν είναι όμως μόνο τα χάπατα, του απλού λαού, που δεν διανοούνται να βγούν από την στάνη, που δεν διανοούνται ν’ αμφισβητήσουν όλα τα στραβά και τα παράλογα, είναι και οι υποτίθεται ψαγμένοι, που και αυτοί συμπεριφέρονται ομοιοτρόπως, όπως κάθε ανίδεο, απληροφόρητο και αμόρφωτο φρόκαλο. Και για να φέρω ένα απλό παράδειγμα -και δεν έχει σημασία το ποιός ο λεγάμενος- βγήκε λοιπόν προχθές, κάποιος γραφέας του διαδικτύου, και έγραψε ένα άρθρο υμνολόγιο -άκουσον άκουσον- περί του μεγάλου, λέει, αγίου θεοδοσίου. Ναι ρέεε, γι’ αυτό το ψυχανώμαλο κάθαρμα, που δια βασάνων κατακρεούργησε μεγάλους Ελληνικούς πληθυσμούς !! … και αυτά τα γράφει κάποιος, υποτίθεται μορφωμένος και ψαγμένος «Έλληνας», οπότε τι να ‘πείς, και τι απαιτήσεις να έχεις, από τον απλό λαουτζίκο ;;

 

Των τριών παμμεγίστων φωστήρων της τρισηλίου θεότητος, λέει σήμερα !!

Του Βασιλείου του Μέγα-λου (σε πορδές), του Γρηγορίου του θεολόγ(γ)ου και του Ιωάννη του Χρυσό(βρωμο)στομου … βοήθειά σας !!  … χά χά !!

Ναι ρε, αυτά τα κουμάσια, που μέσω της Ελληνικής Γλώσσης και Παιδείας, αφού έβγαλαν πρώτα την τσίμπλα από τα μάτια τους, θέλησαν μετά να στραφούν -με πορδές- ενάντια σ’ αυτά και σ’ αυτούς, που τους είχαν γαλουχήσει !! … βλέπετε -ανέκαθεν- οι καρέκλες και τα λεφτά μέτραγαν πολύυυυυ, και ήσαν πολλά … παπ-άρ(η)ι !!

Οι τρεις Ιεράρχες, τιμώνται, ώς προστάτες των γραμμάτων, από την ελληνική Εκκλησία, διότι, λέει, «διέσωσαν» τα ελληνικά γράμματα. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει, είναι, από ποιούς τα διέσωσαν (από αυτούς τους ίδιους τους χριστιανοταλιμπανέζους που τα έκαιγαν ;;) και πώς; Αφού η ελληνική γλώσσα ήταν, τότε, η επίσημη γλώσσα του γνωστού κόσμου! Επιπλέον, γιατί είδους «γράμματα μιλάμε», απ’ τη στιγμή που ως γνωστόν οι επιστήμες στο θεοκρατικό Βυζάντιο ήταν υπό διωγμόν, ενώ τα αρχαία ελληνικά συγγράμματα καίγονταν σωρηδόν και δημοσίως;

Για να δούμε όμως τι σκατά έχουν εξεμέσει, από τους βόθρους του στόματός τους, όλα αυτά τα γίδια, για την Ελλάδα, τον Ελληνισμό και τους Έλληνες φιλοσόφους, επιστήμονες κλπ. κλπ. και να σκεφτούμε μετά, ΕΑΝ και κατά πόσον, εδαύτοι θα μπορούσαν, σε μιά εύνουσαν παιδεία, να είναι προστάτες  της.

 

ΌΛΑ τα παρακάτω αποσπάσματα, είναι από τα επίσημα κιτάπια, είναι αυτά που είπαν και έγραψαν εδαύτοι – αναφέρονται οι πηγές ώστε να πάτε μόνοι σας να δείτε, ΕΑΝ έχετε κάποια αμφιβολία ότι είναι ακριβώς έτσι κάθε απόσπασμα, όπως παρατίθεται.

Κυρίως θα σας παραθέσω κάποια «κοσμήματα» του Γιαννάκη εξ Αντιοχείας, τα οποία τυχαίνει να έχω πρόχειρα, ενώ για τους άλλους δύο, θα περιοριστώ μόνο σε λίγα, καθόσον βαριέμαι, αλλά και ούτε έχω τον χρόνο, ν’ ανατρέξω σε σημειώσεις, και αποθηκευμένα κείμενα.

Είπαμε … θα τα παραθέσω όπως είναι και βρίσκονται τώρα πρόχειρα, έτσι κάποια θα είναι στο πρωταρχικό κείμενο και άλλα σε νεοελληνική απόδοση. Πάντως σε όλα θα υπάρχει η ένδειξη σε ποιό κείμενο περιέχονται, οπότε αν θέλετε μπορείτε ν’ ανατρέξετε για επιβεβαίωση … και όσοι δεν βαριέστε βάλτε κάτω την Πατρολογία του Μίγκνιου [[Patrologia Graeca – Ελληνική Πατρολογία, του Jacques Paul Migne]] και δώστε του να καταλάβει. Θα συλλέξετε τόσα πολλά κελεπούρια, που η βάρκα σας θα πάει κατευθείαν στον πάτο.

Εγώ θ’ αποφύγω να κάνω τον όποιον σχολιασμό, επ’ αυτών, απλά τα θέτω στην κρίσην σας !!

Και για το τέλος, θα σας φυλάξω το κερασάκι, στην τούρτα !! … χά χά !!

 

Πάμε λοιπόν :

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟ-ΣΤΟΜΟΣ (;)

Ιωάννης o Χρυσό-στομος (μη χέσω), αμφιλεγόμενης καταγωγής, από την Αντιοχείας της Συρίας.

«Ἂν δὲ τὰ ἔνδοθεν ἴδῃς, τέφρα καὶ κόνις, καὶ ὑγιὲς οὐδὲν, ἀλλὰ Τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, πάντα ἀκαθαρσίας ἔχων γέμοντα καὶ ἰχῶρος, καὶ τὰ δόγματα πάντα σκωλήκων»

«Εάν δε κοιτάξεις στα ενδότερα των Ελλήνων θα δεις τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά σαν τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας αυτών, γεμάτος ακαθαρσίες και ιχώρ (έμπυο) και τα δόγματά τους γεμάτα σκουλήκια.»

Εις τον ‘Αγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν, Ομιλία Ξ’, 59, 370, 7-11)

 

«Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα… Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε … και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του πιστού βάρβαρου) καθ’ έκαστη λαμπρότερα γίνονται»

(Εις Ιωάννην 59.31.33)

 

«“Οὐδεὶς θεραπεύει τὸ κακὸν διὰ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ διὰ τοῦ ἀγαθοῦ”· αὐτὰ διδάσκουν μερικοὶ Ἕλληνες φιλόσοφοι. Ἂς αἰσχυνθῶμεν λοιπόν, ἐάν, ἐνῷ ὑπάρχει τοιαύτη φιλοσοφία εἰς τοὺς ἀνοήτους Ἕλληνας, ἐμεῖς φαινόμεθα κατώτεροι.» 

(«Ὁμιλία εἰς Ἰωάννην», 51,3.)

 

«Ἂν γὰρ ἀρξώμεθα τὰ ἐκείνων προτιθέναι δόγματα,πολὺς ἕψεται γέλως»

«Ἂν ξεκινήσουμε νὰ παραθέτουμε τὰ δόγματά τους, θ’ ἀκολουθήσῃ πολὺ γέλιο» 

(Εις τον ‘Αγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν, 59, 370, 7-11 )

 

Ποῦ νῦν οἱ σοφοὶ τῶν Ἑλλήνων, οἱ τοὺς βαθεῖς πώγωνας ἕλκοντες, καὶ τὰς ἐξωμίδας ἀναβεβλημένοι, καὶ τὰ μεγάλα φυσῶντες; Τὴν Ἑλλάδα, τὴν βάρβαρον πᾶσαν ὁ σκηνοποιὸς ἐπέστρεψεν. Ὁ δὲ παρ’αὐτοῖς ἀγόμενος καὶ περιφερόμενος Πλάτων, τρίτον εἰς Σικελίαν ἐλθὼν μετὰ τοῦ κόμπου τῶν ῥημάτων ἐκείνων, μετὰ τῆς ὑπολήψεως τῆς λαμπρᾶς, οὐδὲ ἑνὸς περιεγένετο τυράννου, ἀλλ’ οὕτως ἀθλίως ἀπήλλαξεν, ὡς καὶ αὐτῆς ἐκπεσεῖν τῆς ἐλευθερίας. Ὁ δὲ σκηνοποιὸς οὗτος οὐ Σικελίαν μόνον οὐδὲ Ἰταλίαν, ἀλλὰ πᾶσαν ἐπέδραμε τὴν οἰκουμένην, καὶ οὐδὲ ἐν τῷ κηρύττειν τῆς τέχνης ἀπέστη, ἀλλὰ καὶ τότε δέρματα ἔῤῥαπτε, καὶ ἐργαστηρίου προειστήκει· καὶ οὐδὲ τοῦτο ἐσκανδάλισε τοὺς ἐξ ὑπάτων· καὶ μάλα εἰκότως. Οὐ γὰρ αἱ τέχναι καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα, ἀλλὰ τὸ ψεῦδος καὶ τὰ πεπλασμένα δόγματα εὐκαταφρονήτους ποιεῖν εἴωθε τοὺς διδάσκοντας.

“Πού είναι τώρα οι σοφοί των Ελλήνων με τα πυκνά τους γένια, με τους έξωμους χιτώνες τους και μετα παραφουσκωμένα λόγια; Όλη την βάρβαρη Ελλάδα ο σκηνοποιός (ο Παύλος) επέστρεψε (εκχριστιάνισε). Ας είναι ανάμεσά τους κι αυτός ο περιβόητος Πλάτων, που τρεις φορές πήγε στη Σικελία, γεμάτος επίδειξη και κομπορρημοσύνη, μα κανείς δεν του έδωσε προσοχή. Όμως εκείνος ο σκηνοποιός όχι μόνο στη Σικελία, όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και σ’ όλη την οικουμένη πέταξε και δεν σκανδάλισε, και είναι φυσικό, γιατί οι διδάσκαλοι δεν καταφρονούνται από την εργασία τους αλλά από τα ψέμματά τους”.

(«Ἑρμηνεία εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολήν»)

 

Πόσα ἔκαμε Πλάτων καὶ οἱ κατ’ αὐτὸν περὶ γραμμῆς καὶ γωνίας καὶ στιγμῆς καὶ ἀριθμῶν ἀρτίων καὶ περιττῶν, καὶ ἴσων ἀλλήλοις καὶ ἀνίσων, καὶ τῶν τοιούτων διαλεγόμενος ἡμῖν ἀραχνίων (καὶ γὰρ τῶν ὑφασμάτων ἐκείνων ἀχρηστότερα ταῦτα τῷ βίῳ), καὶ οὐ μέγαν, οὐ μικρὸν ἐντεῦθεν ὠφελήσας οὕτω τὸν βίον κατέλυσε!

«πόσον ἐκοπίασεν ὁ Πλάτων μὲ τοὺς μαθητάς του μὲ τὸ νὰ μᾶς συζητῇ περὶ γραμμῆς καὶ γωνίας καὶ σημείου καὶ περὶ  αριθμῶν  αρτίων καὶ περιττῶν καὶ ἴσων μεταξύ των καὶ άνισων, καὶ διὰ τέτοια θέματα λεπτεπίλεπτα ὡς ὁ ἱστὸς τῆς  αράχνης –διότι αὐτὰ εἶναι διὰ τὴν ζωὴν περισσότερον ἄχρηστα  απὸ ἐκεῖνα τὰ ὑφάσματα– καὶ χωρὶς νὰ ὠφελήσῃ πολὺ ἤ ὀλίγον μὲ τὰς συζητήσεις αὐτὰς ἐγκατέλειψεν ἔτσι τὴν ζωήν;…».

(«Εἰς τὴν Α΄ Κορινθίους Δ΄ Ὁμιλίαν» του, τόμος 18, σελ. 92»)

 

 «…διὰ νὰ καταισχύνωμεν καὶ τοὺς Ἕλληνας. Διότι τώρα, ἂν καὶ θέλω νὰ  απευθύνωμαι πρὸς αὐτούς, διστάζω, μήπως, ἐνῷ τοὺς νικῶμεν εἰς τοὺς λόγους καὶ εἰς τὴν  αλήθειαν τῶν δογμάτων, ἐπισύρομεν εἰς βάρος μας τὸν χλευασμὸν  απὸ τὴν σύγκρισιν τοῦ βίου,  αφοῦ ἐκεῖνοι μέν, ἂν καὶ εὑρίσκωνται εἰς τὴν πλάνην καὶ δὲν πιστεύουν εἰς τίποτε ἰσάξιον μὲ τὴν ἰδικήν μας πίστιν, ὅμως ζοῦν βίον φιλοσοφίας, ἐνῷ ἐμεῖς κάμνομεν τὸ ἐντελῶς  αντίθετον. Ἀλλ’ ὅμως θὰ ὁμιλήσω – διότι προσπαθοῦντες νὰ ανταγωνιζώμεθα αὐτούς, ἴσως ἐπιδιώξωμε νὰ γίνωμε καλύτεροι  απὸ αὐτοὺς καὶ εἰς τὴν ἰδίαν τὴν ζωήν.»

(«Εἰς τὴν Α΄ Κορινθίους, Ὁμιλία Ζ΄», τόμος 18, σελ. 197»)

 

«Καὶ γὰρ ἅπαντα ταῦτα απὸ τῆς κατὰ τὴν φιλοσοφίαν τὴν ἔξωθεν ανοίας ἐτίκτετο, καὶ αὕτη (= ἡ ἑλληνικὴ φιλοσοφία) ἦν τῶν κακῶν ἡ μήτηρ…» 

(«Ὁμιλία εἰς Α΄ πρὸς Κορινθίους», τ. 18, σελ. 16.)

 

Ὃ γὰρ οὐκ ἴσχυσαν φιλόσοφοι διὰ τῶν συλλογισμῶν ποιῆσαι, τοῦτο ἡ δοκοῦσα εἶναι μωρία κατώρθωσε; Τίς οὖν σοφώτερος; ὁ τοὺς πολλοὺς πείθων, ἢ ὁ ὀλίγους, μᾶλλον δὲ οὐδένα; ὁ περὶ τῶν μεγίστων πείθων, ἢ ὁ περὶ τῶν μὴ δεόντων;

“Δεν επικράτησαν οι φιλόσοφοι με τους συλλογισμούς τους γιατί οδηγήθηκαν στην χαζομάρα. 

(Πρός Κορινθίους Α’ επιστολής)

 

Τὰ δὲ παιδία ὑπὲρ οὐδενὸς ἀνέχεται φροντίζειν χρησίμου· 

οὕτω καὶ οἱ Ἕλληνες παίζειν ἀεὶ βούλονται καὶ χαμαὶ κεῖνται, χαμαιπετεῖς ὄντες καὶ χαμαίζηλοι

οὕτω καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ στόματος τῶν Ἑλλήνων ἀποῤῥέοντα ῥήματα μάταια καὶ ἀκάθαρτα· 

κἂν ἀναγκαίαν δῷς τροφὴν , λυποῦσι τοὺς παρέχοντας διὰ βλασφημίας ἀεὶ…

καὶ καθάπερ τὰ παιδία ἀναισθήτως γυμνοῦται καὶ οὐκ ἐρυθριᾷ, οὕτω καὶ οἱ Ἕλληνες πόρνοις καὶ μοιχοῖς συγκυλινδούμενοι, καὶ τοὺς τῆς φύσεως γυμνοῦντες νόμους, καὶ παρανόμους εἰσάγοντες μίξεις, οὐκ ἐπιστρέφονται.

 «… Οι Έλληνες είναι χαμηλού επιπέδου, πρόστυχου και ακόλαστοι και τα λεγόμενά τους μάταια και βρώμικα …»

(Πρός Κορινθίους Α’ επιστολής)

 

«Οἱ Ἕλληνες εἶναι βρωμεροὶ καὶ πανάθλιοι, μιαροὶ καὶ παμμίαροι.» 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν», λόγος Β΄, παρ. α.)

 

«Ταῦτα οὖν ἐννοήσαντες καὶ τὴν ἄνοιαν (βλακεία) καὶ παραπληξίαν (αποβλάκωση) τῶν Ἑλλήνων…» 

(«Εἰς τὸν πτωχὸν Λάζαρον», λόγος Ε΄,παρ. γ.)

 

«Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός… εἶπε καὶ τοῦτο: “Ἀλήθεια,  αλήθεια σᾶς λέω, αὐτὸς ποὺ πιστεύει σ’ ἐμένα, τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα κάνω ἐγὼ κι ἐκεῖνος θὰ κάμῃ, καὶ μεγαλύτερα  απ’ αὐτὰ θὰ κάμῃ”. Βέβαια πολλοὶ ἄλλοι καὶ διδάσκαλοι ἦσαν καὶ μαθητὲς εἶχαν καὶ θαύματα φανέρωσαν, ὅπως καυχῶνται οἱ παῖδες τῶν Ἑλλήνων, κι ὅμως οὐδέποτε κανεὶς  σπ’ αὐτοὺς ἐσκέφθη τίποτε τέτοιο οὔτε τόλμησε νὰ πῇ. Οὔτε μποροῦσε ποτὲ κανεὶς Ἕλληνας, κι ἂς ἦταν τελείως  αδιάντροποι («κἄν πάντῃ  αναισχυντοῖεν»), νὰ παρουσιάσῃ προφητεία ἢ τέτοιο λόγο δοσμένο σ’ αὐτούς… ἐνῷ γιὰ ὅλα τ’ ἄλλα ὁμιλοῦν  αδιάντροπα καὶ λένε ψέματα, ὅσα τοὺς κατέβουν στὸ κεφάλι, τίποτα τέτοιο δὲν τόλμησαν νὰ πλάσουν ποτέ… Εἶδαν μὲ πολλὴ πονηρία οἱ συμφοριασμένοι («λυμεῶνες») ἐκεῖνοι, ὅτι αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ἐξαπατήσῃ, πρέπει νὰ κατασκευάσῃ μερικὰ πράγματα πιθανὰ καὶ καλοστολισμένα καὶ τόσο καλοπλεγμένα, ποὺ νὰ μὴν αποδειχθῇ ἡ ψευτιά τους. Ἔπλασαν κι ἔφτειαξαν ὅσα μποροῦσαν, γιὰ νὰ ξεγελάσουν τοὺς πιὸ  αφελεῖς.» 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν», λόγος Β΄· «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας», παρ. α.)

 

«Πόση εἶναι ἡ διαφορὰ ανάμεσα στὴν ανωτερότητα τῶν Χριστιανῶν καὶ στὴ ντροπὴ («αἰσχύνην») τῶν Ἑλλήνων» 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν», λόγος Β΄· «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας» παρ. ζ).

 

«(Ὁ ἅγιος Βαβύλας) διήλεγξε (=φανέρωσε) τὴν τῶν Ἑλλήνων απάτην»

(«Εἰς μακάριον Βαβύλαν», Β΄, παρ. κγ).

 

«Φλυαρίες καὶ γελοιότητες εἶναι ὅλα αὐτὰ τῆς Ἑλληνικῆς ανοησίας…» 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» λόγος Β΄, παρ. δ).

 

«Ἀληθῶς Ἕλληνες αεὶ παῖδες, γέρων δὲ οὐδείς. Δέον γὰρ τὴν οἰκείαν ἄνοιαν (βλακεία) θρηνεῖν…» 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» λόγος Β΄, παρ. ιθ).

 

«(Οἱ Ἕλληνες φιλόσοφοι) ποτὲ δὲν ἔκαμαν τὸ σωστό, ἀλλὰ ἦσαν δειλοί, φιλόδοξοι, ἀλαζόνες καὶ εἶχαν ἀσυλλόγιστα πάθη» 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν», λόγος Β΄, παρ. στ).

 

«Οἱ δὲ φιλόσοφοι καὶ δεινοὶ ῥήτορες δόξαν πολλὴν οἱ μὲν ἐπὶ σεμνότητι οἱ δὲ ἐπὶ λόγων δυνάμει παρὰ τοῖς πολλοῖς ἔχοντες μετὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς μάχην καταγέλαστοι γεγόνασι καὶ παίδων ληρούντων ἁπλῶς οὐδὲν διαφέρειν ἔδοξαν.»

“Οι Έλληνες φιλόσοφοι και ρήτορες…είναι καταγέλαστοι και δεν διαφέρουν από τα παιδιά που λένε ανοησίες”.

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» καὶ «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας»)

 

«Οἱ δὲ φιλόσοφοι καὶ δεινοὶ ῥήτορες δόξαν πολλὴν οἱ μὲν ἐπὶ σεμνότητι οἱ δὲ ἐπὶ λόγων δυνάμει παρὰ τοῖς πολλοῖς ἔχοντες μετὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς μάχην καταγέλαστοι γεγόνασι καὶ παίδων ληρούντων ἁπλῶς οὐδὲν διαφέρειν ἔδοξαν.»

“Οι Έλληνες φιλόσοφοι και ρήτορες…είναι καταγέλαστοι και δεν διαφέρουν από τα παιδιά που λένε ανοησίες”.

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» καὶ «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας»)

 

«Ἀπὸ γὰρ ἐθνῶν καὶ δήμων τοσούτων οὐ σοφόν τινα, οὐκ ἄσοφον, οὐκ ἄνδρα, οὐ γυναῖκα ἀλλ’ οὐδὲ παιδίον μικρὸν μεταπεῖσαι ἴσχυσαν, ἀλλὰ τοσοῦτός ἐστι τῶν ὑπ’ αὐτῶν γεγραμμένων ὁ γέλως ὥστε ἀφανισθῆναι καὶ τὰ βιβλία πάλαι καὶ ἅμα τῷ δειχθῆναι καὶ ἀπολέσθαι τὰ πολλά. Εἰ δέ που τι καὶ εὑρεθείη διασωθὲν παρὰ Χριστιανοῖς τοῦτο σωζόμενον εὕροι τις ἄν. »

Γιατὶ δὲν μπόρεσαν νὰ πάρουν μὲ τὸ μέρος τους οὔτε ἕνα σοφὸ ἢ ἄσοφο, οὔτε ἄνδρα ἢ γυναῖκα, οὔτε ἕνα μικρὸ παιδὶ ἀπὸ τόσα ἔθνη κι ἀπὸ τόσους λαούς, ἀλλὰ προκαλοῦσαν τόσα γέλια τὰ βιβλία ποὺ εἶχαν γράψει, ὥστε, μόλις τὰ παρουσίαζαν, νὰ ἐξαφανίζωνται, γι’ αὐτὸ καὶ χάθηκαν τὰ περισσότερα. Αν βρεθεί κάτι από αυτά πλέον είναι όσα διέσωσαν οι χριστιανοί.». 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» καὶ «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας», λόγος Β΄, παρ. β.)

 

Ὁ μὲν γὰρ Ἑλληνισμὸς πανταχοῦ τῆς γῆς ἐκταθεὶς…ὑπὸ τῆς τοῦ Χριστοῦ κατελύθη δυνάμεως…καίτοι ἀνδρῶν εὐτελῶν καὶ ἀσήμων ὑπηρετησαμένων αὐτῷ.

ὁ Χριστὸς τῆς παρρησίας μετέδωκε, κατεγέλασαν τῆς παρ’ αὐτοῖς δουλοπρεπείας καὶ ἀνελευθερίας καὶ ταπεινότητος, εἶδον ὅσον τῆς Χριστιανῶν εὐγενείας πρὸς τὴν Ἑλλήνων αἰσχύνην τὸ μέσον.

“Ο Ελληνισμός μπορεί ν’ απλώθηκε σ’ όλη τη γη και να κατέκτησε τις καρδιές των ανθρώπων, καταλύθηκε όμως με την δύναμη του Χριστού και το κήρυγμά μας φυτεύτηκε στις ψυχές των ανθρώπων… Και όσοι ήταν άπιστοι εντυπωσιάστηκαν από την διδασκαλία του Ιησού και περιφρόνησαν την δουλοπρέπεια, την ανελευθερία και την ποταπότητα των Ελλήνων. Όλοι διέκριναν την ευγένεια των μέσων που χρησιμοποιούν οι χριστιανοί, σε αντίθεση με την αισχρότητα των Ελλήνων”.

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» καὶ «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας»)

 

Ἀπὸ γὰρ ἐθνῶν καὶ δήμων τοσούτων οὐ σοφόν τινα, οὐκ ἄσοφον, οὐκ ἄνδρα, οὐ γυναῖκα ἀλλ’ οὐδὲ παιδίον μικρὸν μεταπεῖσαι ἴσχυσαν, ἀλλὰ τοσοῦτός ἐστι τῶν ὑπ’ αὐτῶν γεγραμμένων ὁ γέλως ὥστε ἀφανισθῆναι καὶ τὰ βιβλία πάλαι καὶ ἅμα τῷ δειχθῆναι καὶ ἀπολέσθαι τὰ πολλά. Εἰ δέ που τι καὶ εὑρεθείη διασωθὲν παρὰ Χριστιανοῖς τοῦτο σωζόμενον εὕροι τις ἄν.

“Γιατί δεν μπόρεσαν να πάρουν με το μέρος τους ούτε έναν σοφό η άσοφο, ούτε άνδρα ή γυναίκα, ούτε ένα μικρό παιδί από τόσα έθνη κι από τόσους λαούς, αλλά προκαλούσαν τόσα γέλια τα βιβλία που είχαν γράψει, ώστε, μόλις τα παρουσίαζαν, να εξαφανίζονται, γι’ αυτό και χάθηκαν τα περισσότερα. Αν βρεθεί κάτι από αυτά πλέον είναι όσα διέσωσαν οι χριστιανοί”.

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» καὶ «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας»)

 

«Κανένας βασιλιᾶς,  ποὺ παραδέχεται τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἔβγαλε τέτοια προστάγματα ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, σὰν αὐτὰ ποὺ ἐπενόησαν ἐναντίον μας ὅσοι λάτρεψαν τοὺς δαίμονες (σ.σ. δηλ. τοὺς Ἕλληνες θεούς). Κι ὅμως, παρ’ ὅλο ποὺ ἡ πλάνη τῆς Ἑλληνικῆς δεισιδαιμονίας δὲν ἐνωχλήθηκε ποτὲ ἀπὸ κανένα, ἔσβησε μόνη της… ∆ὲν πᾶνε νὰ κρεμασθοῦνε (οἱ Ἕλληνες σοφοί) πουθενὰ ἢ νὰ γκρεμοτσακιστοῦνε, ἀφοῦ δὲν ξέρουν τί τοὺς γίνεται;» 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλαν» καὶ «Κατὰ Ἰουλιανοῦ καὶ πρὸς Ἕλληνας», λόγος Β΄, παρ. γ).

 

«Ἄθλιε καὶ ταλαίπωρε (Λιβάνιε).»  [Ὁ Λιβάνιος ὑπῆρξε διδάσκαλος τοῦ Χρυσοστόμου.]

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλα», παρ. ιη καὶ ιθ.)

«Καὶ γιὰ νὰ μὴν νομίσῃ κανείς, ὅτι λέω μεγάλα λόγια, θὰ σᾶς παρουσιάσω τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ ὀδυρμοῦ καὶ τῆς θρηνῳδίας ποὺ ἔκανε τότε ὁ σοφιστὴς (ὁ Λιβάνιος) τῆς πόλεως στὸν θεὸ αὐτὸ (τὸν Ἀπόλλωνα)… Κι ἀκόμα πές μου, ἐσὺ ποὺ κάνεις τὸν σοφό, ποιός εἶναι ὁ νεκρὸς αὐτὸς (ὁ ἅγιος Βαβύλας) ποὺ ἐνοχλεῖ τὸν θεό σου. Γιατί, ψευτοφιλόσοφε («ὦ ληρόσοφε»), δὲν λές, ποιός ἦταν ὁ νεκρός;… Ποίαν ἀνάπαυση στερηθήκαμε, μιαρὲ (Λιβάνιε);». 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλα», παρ. ιη καὶ ιθ.)

 

«…ἀλλὰ νὰ ἀνατρέφετε τὰ παιδιὰ μὲ τὴν παιδεία καὶ τὴν νουθεσία τοῦ Κυρίου… ∆ιότι ἡ ἡλικία αὐτὴ ἔχει πολλὴ ἀνοησία, καὶ στὴν ἀνοησία ἔρχονται νὰ προστεθοῦν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὰ λόγια, ὅταν τὰ παιδιὰ μάθουν, ὅτι οἱ (Ἕλληνες) ἥρωες ποὺ θαυμάζουν, αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι στὰ πάθη καὶ δειλοὶ στὸν θάνατο. Ὅπως ὁ Ἀχιλλέας ὅταν ἀλλάζῃ γνώμη, ὅταν πεθαίνῃ γιὰ μία ἐρωμένη, ὅταν ἄλλος μεθᾷ κι ἄλλα τέτοια πολλά. Χρειάζονται λοιπὸν στὸ παιδὶ αὐτὰ τὰ φάρμακα» 

(«Εἰς τὸν μακάριον Βαβύλα», παρ. ιη καὶ ιθ.).

 

«Καταγελῶντες μὲν τῆς Ἑλληνικῆς πλάνης…» 

(«Περὶ μοίρας καὶ προνοίας» Β΄).

 

«Κανένα ὄφελος καθαροῦ βίου δὲν ὑπάρχει ἀπὸ δόγματα διεφθαρμένα. Ἂν λοιπὸν τὴν ἔξωθεν (=ἑλληνική) σοφία ἀκολουθοῦν, δὲν πρέπει νὰ τοὺς θαυμάζουμε, ἀλλὰ νὰ τοὺς περιφρονοῦμε, ποὺ ἀκολουθοῦν ἀνόητους διδασκάλους («μωροῖς κέχρηνται διδασκάλοις»).» 

(«Περὶ ἀναστάσεως κατὰ αἱρετικῶν καὶ φιλοσόφων», παρ. γ.)

 

«Καὶ ὁ μὲν πολλὰ ληρήσας (φλύαρος) Πλάτων σεσίγηκεν · οὗτος (= ὁ Πέτρος) δὲ φθέγγεται… πανταχοῦ γῆς καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. Ποῦ νῦν τῆς Ἑλλάδος ὁ τύφος (=ἀλαζονεία); Ποῦ τῶν Ἀθηνῶν τὸ ὄνομα; Ποῦ τῶν φιλοσόφων ὁ λῆρος (= μωρολογία);… Τί οὖν οὐκ εἰς Πλάτωνα ἐνήργησεν ὁ Χριστός, οὐδὲ εἰς Πυθαγόραν, φησίν; Ὅτι πολλῷ φιλοσοφωτέρα ἦν ἡ Πέτρου ψυχὴ τῶν ψυχῶν ἐκείνων. Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ παῖδες ὄντες ἦσαν ὑπὸ τῆς κενῆς δόξης περιτρεπόμενοι πανταχοῦ… Οὗτος (= ὁ Πλάτων) μὲν οὖν πάντα τὸν χρόνον ἠνάλωσε περὶ δόγματα στρεφόμενος ἀνόητα καὶ περιττά. Τί γὰρ ὄφελος ἐκ τοῦ μαθεῖν, ὅτι μυῖα μετέπιπτεν, ἀλλ’ ἐπέβαινε τῇ ἐν Πλάτωνι οἰκούσῃ ψυχῇ; Ποίας ταῦτα οὐ ματαιολογίας; Πόθεν δὴ τοιαῦτα ληρεῖν ἐπεβάλετο; Εἰρωνίας μεστὸς ἦν ὁ ἀνήρ, καὶ ζηλότυπος πρὸς ἅπαντας διακείμενος. Ὥσπερ οὖν φιλονεικῶν, μήτε οἴκοθεν μήτε παρ’ ἑτέρου χρήσιμόν τι εἰσαγαγών · οὕτω παρὰ μὲν ἑτέρου τὴν μετεμψύχωσιν ἐδέξατο, παρὰ δὲ ἑαυτοῦ τὴν πολιτείαν εἰσήγαγεν, ἔνθα τὰ πολλῆς αἰσχρότητος γέμοντα ἐνομοθέτησε… Ποίαν οὐχ ὑπερβάλλει ταῦτα ἄνοιαν;… Ἀλλ’ ὁ κορυφαῖος τῶν φιλοσόφων, ὡς ἐδόκει, καὶ ὅπλα ταῖς γυναιξὶ περιτίθησι, καὶ κράνη, καὶ κνημῖδας, καὶ κυνῶν οὐδὲν διαφέρειν, λέγει, τὸ ἀνθρώπινον γένος… Ἀεὶ γὰρ δι’ αὐτῶν ἐσπούδασεν ὁ διάβολος.» 

(«Κατὰ Ἑλλήνων»· «Σύγκρισις τοῦ Πλάτωνος πρὸς Πέτρον», παρ. γ.)

 

«Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγόνων να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων (της Παλαιάς Διαθήκης)». 

(Περί Κενοδοξίας και όπως δει τους Γονέας Ανατρέφειν τα Τέκνα)

 

«Που είναι τώρα τα έργα του Πλάτωνα, του Πυθαγόρα και των Αθηναίων (φιλοσόφων); Οι ψαράδες (Απόστολοι) και ο σκηνοποιός (Παύλος) διέδωσαν το έργο τους όχι μόνο στην Ιουδαία, αλλά και στη γλώσσα των βάρβαρων, κάτι που οι Έλληνες μόνο στον ύπνο τους θα φαντάζονταν».

(«Ομιλία Η’, λεχθείσα εν τη εκκλησίᾳ τη επὶ Παύλου, Γότθων αναγνόντων, και πρεσβυτέρου Γότθου προομιλήσαντος», παρ. α’)

 

«Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐσκόρπισε τὸ χριστιανικὸ κήρυγμα καὶ ἡ Ἑλληνικὴ πλάνη διαλύθηκε» 

(«Εἰς τὸν Ἀπόστολον Παῦλον», Ὁμιλία Δ΄).

 

«Τίποτε δὲν κατώρθωναν, διότι τέτοια εἶναι ἡ πλάνη (τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφων), ὥστε, καὶ ἂν ἀκόμη κανεὶς δὲν τὴν ἐνοχλῇ, διαλύεται.» 

(«Εἰς τὸν Ἀπόστολον Παῦλον», Ὁμιλία ∆΄.)

 

«Ποῦ νῦν εἰσὶ οἱ τοὺς τρίβωνας ἀναβεβλημένοι, καὶ βαθὺ γένειον δεικνύοντες,  καὶ ρόπαλα τῇ δεξιᾷ φέροντες, οἱ τῶν ἔξωθεν (Ἑλλήνων) φιλόσοφοι, τὰ κυνικὰ καθάρματα, οἱ τῶν ἐπιτραπεζίων κυνῶν ἀθλιώτερον διακείμενοι,  καὶ γαστρὸς ἕνεκεν πάντα ποιοῦντες;»  

(«Εἰς τοὺς ἀνδριάντας», ΙΖ΄.)

 

«Τὰ παιδιά, νὰ ὑπακοῦτε στοὺς γονεῖς σας σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου… Ὅμως ὅταν ὁ γονέας εἶναι Ἕλλην ἢ αἱρετικός, τότε τὸ παιδὶ δὲν πρέπει νὰ ὑπακούῃ.» 

(«Εἰς τὴν Ἐπιστολὴν πρὸς Ἐφεσίους», Ὁμιλία 21, παρ. α.)

 

«Ἀπὸ ποῦ διδαχθήκατε τὰ Αριστοτελικὰ διδάγματα; Ποιός προτίμησε τὸν Πλάτωνα απὸ τὰ εὐαγγέλια; Ποιός πέταξε ἔξω τὸ κήρυγμα τῆς (αληθινῆς) πίστης κι ἔφερε μέσα τὴν ἄπιστη αναζήτηση; Ποῦ ἔμαθες τὸ αγέννητος καὶ τὸ γεννητός;» 

(Στὸ «Ἐν  ρχῇ ἦν ὁ λόγος», παρ. β.)

 

 

 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο ΜΕΓΑΣ

Βασίλειος ο Μέγας, από την Καισάρεια της Καππαδοκίας

Καὶ ῥάξει ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανισταμένους ἐπὶ ὄρος Σιὼν ἐπ’ αὐτὸν, καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ διασκεδάσει, Συρίαν ἀφ’ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἀφ’ ἡλίου δυσμῶν, τοὺς κατεσθίοντας τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι. Ῥάξειν οὖν αὐτοὺς ἐπαγγέλλεται καὶ καταβαλεῖν πάντας τοὺς ἐπανισταμένους τῷ ὄρει Σιὼν, καὶ διασκεδάσειν αὐτῶν τὴν κατὰ τῆς ἀληθείας ἀσεβῆ συμφωνίαν.Εἰσὶ δὲ οἱ ἐχθροὶ Σύροι καὶ Ἕλληνες· οἱ μὲν τὰ πρὸς ἀνατολὰς τοῦ ἡλίου κατέχοντες, οἱ δὲ τὰ πρὸς ταῖς δυσμαῖς. ∆ιὰ τοῦτο δὲ διασκεδασθήσονται, ἐπειδὴ κατήσθιον ὅλῳ τῷ στόματι τὸν Ἰσραήλ. Στόμα δὲ λέγει νῦν τὴν σοφιστικὴν τοῦ λόγου δύναμιν, ᾗ πάσῃ κατεκέχρηντο εἰς τὴν ἐπιβουλὴν τῶν ἐν ἁπλότητι πεπιστευκότων τῷ Θεῷ .

Εν ολίγοις ο Θεός, θα εξολοθρεύσει τους Έλληνες, 

«… γιατί έχουν την σοφιστική δύναμη του Λόγου, να διαλύουν την ιδεοληψία των Εβραίων–χριστιανών.»

(Εις Προφήτην Ησαϊαν 9.230)

 

«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων». 

(Εις Προφήτην Ησαϊαν 9.230.8) 

 

«Μη δειλιάζετε από των ελληνικών πιθανολογημάτων… τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν» 

(Εις Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3.)

 

«Τοῦτο μὲν οὖν αὐτὸ καὶ συμβουλεύσων ἥκω, τὸ μὴ δεῖν εἰς ἅπαξ τοῖς ἀνδράσι τούτοις, ὥσπερ πλοίου τὰ πηδάλια τῆς διανοίας ὑμῶν παραδόντας, ἧπερ ἂν ἄγωσι, ταύτη συνέπεσθαι, ἀλλ᾿ ὅσον ἐστὶ χρήσιμον αὐτῶν δεχομένους, εἰδέναι τί χρὴ καὶ παριδεῖν.»

«Ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τῆς συμβουλῆς μου: δὲν πρέπει νὰ παραδώσετεσε αυτούς (στοὺς ἀρχαίους Έλληνες συγγραφεῖς) τὸ τιμόνι τοῦ νοῦ σας, γιὰ νὰ σᾶς πᾶνε ὅπου αὐτοὶ θέλουν. Δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἀκολουθεῖτε σὲ ὅλα. Πρέπει νὰ πάρετε ἀπ᾿ αὐτοὺς ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ νὰ μὴ δώσετε προσοχὴ στὰ ὑπόλοιπα.»

(«Παραινέσεις προς τους νέους όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων», παρ. 1-4)

Αποτροπή εκφράζει, και όχι παραίνεση, πρός αποφυγήν της Ελληνικής λογικής και επιστήμης και χρήση απλώς της Ελληνικής Γλώσσης πρός κατανόηση των θρησκευτικών κειμένων.

 

 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Γρηγόριος Ναζιανζηνός ο Θεολόγος, εκ του Αριανζού, στην Ναζιανζό της Καππαδοκίας 

«Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αφτιά και την γλώσσα μου».

(«Επιτάφιος εις τον πατέρα, παρόντος Βασιλείου», παρ. ι’)

 

«Οι αμόρφωτοι (Έλληνες) φιλόσοφοι, ενώ μυθολογούσαν για τα άστρα και δημιούργησαν την αστρολογία, δεν κατάφεραν να εξηγήσουν πως μας διοικεί ο Θεός».

(«Λόγος προς αστρονόμους»)

 

«(Η βάπτιση του Ιησού), δεν είναι μυστήριο απατηλό, ούτε ελληνική απάτη και μέθη. Είναι μυστήριο θείο και λαμπρό».

(«Εις τα Άγια Φώτα», παρ. α’)

 

«ἐκεῖνο ἐνθυμηθεὶς, ὅτι συναγόντων μὲν πάντων, ἢ γεωμετρούντων, ἢ ἀστρονομούντων, οὐδὲν ἂν ὁ βίος ἡμῶν παρὰ τοῦτο ὠφεληθείη, ὅτι μὴ καὶ τὰ πάντα λυθήσεται.

καὶ ἅμα τὸν Ἑλληνικὸν τῦφον κολάσαι τῶν καλῶν εἶναι νομίσας, οἳ τῷ τρίβωνι καὶ τῇ ὑπήνῃ τὸ σεμνὸν ὑποδύονται· τί ποιεῖ, καὶ πῶς τὴν φιλοσοφίαν μεταχειρίζεται;»

(«Εις Ηρώνα τον φιλόσοφον»)

 

«Η σοφία των Ελλήνων είναι τύφος… Οι Έλληνες είναι αλαζόνες…δεισιδαίμονες…αυθάδεις…».

(«Εις Ηρώνα τον φιλόσοφον»)

 

«Ποίος Ευκλείδης εμιμήσατο ταύτα, γραμμαίς εμφιλοσοφών ταις ουκ ούσαις, και κάμνων εν ταις αποδείξεσι; Τίνος Παλαμήδους τακτικά κινήματά τε και σχήματα γεράνων, ως φασι, και ταυτά παιδεύματα κινουμένων εν τάξει, και μετά ποικίλης της πτήσεως; Ποίοι Φειδίαι και Ζεύξιδες και Πολύγνωτοι, Παρράσιοι τε τινες και Αγλαοφώντες, κάλλη μεθ᾿ υπερβολής γράφειν και πλάττειν ειδότες;».

(«Λόγος θεολογικὸς Β’, περὶ Θεολογίας», παρ. 25)

 

«Ἐπειδὴ τὸ μὲν ῥᾳδίως ληπτὸν, ἅπαν εὐκαταφρόνητον· τὸ δὲ ὑπὲρ ἡμᾶς, ὅσῳ δυσεφικτότερον, τοσούτῳ θαυμασιώτερον· καὶ γυμνάζει τὸν πόθον ἅπαν τὸ διαφεῦγον τὴν ἔφεσιν» 

«Τί­ποτα δεν μπορεί να επιβλη­θεί καλύτερα στον κό­σμο από τη μωρολογία· όσο λι­γότερο καταλαβαίνουν κάτι, τόσο περισσότερο το θαυμά­ζουν»!

(«Περί φιλοπτωχίας», παρ. λγ’).

 

Μεταξύ άλλων λέγει :

“Θεόν νοήσαι αδύνατον”

«Ας μας οδηγεί πλέον η πίστη και όχι η λογική»

 

Η «γαμημένη» η ΛΟΓΙΚΗ … αυτό είναι που τους ενοχλεί !!

 

Αυτά λοιπόν … καλοφάγωτα και καλοχώνευτα !!

Ελπίζω να μην σας πέσανε βαριά και βαρυστομαχιάσετε και τρέχουμε για χωνευτικά.

 

 

 

ΤΑ ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ 

Οἱ ἑπτὰ ἀναθεματισμοὶ κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ

Περιέχονται στο Συνοδικὸν της ἐν Νικαία (787 μ.Χ.), Ζ΄ Αγίας Οικουμενικης Συνόδου, υπὲρ της Ορθοδοξίας. 

Τα παρακάτω αναθέματα, αναγινώσκονται κάθε χρόνο, στις Ελληνικὲς εκκλησίες, κατά τὴν Κυριακὴ της Ορθοδοξίας.

ΚΑΙ τα ΓΕΛΑΔΙΑ, από κάτω, συμμετέχουν … αναθεματίζοντας τον εαυτόν τους (εάν νομίζουσι εαυτούς Έλληνας/ίδας) ή ως τύποις οι ίδιοι, αναθεματίζουν τους πραγματικούς Έλληνας !!

Με τέτοια ηλιθιότητα και βλακεία, που κυκλοφορεί στα άδεια και κλούβια κεφάλια, των Γελαδελήνων, πού στον διάολο θα πάμε ;; … τι πιθανότητες υπάρχουν, να δούμε άσπρη μέρα, και όχι να εξαφανιστούμε ολοσχερώς ;;

  • «Τοῖς φρονοῦσι καὶ λέγουσι κτιστὴν εἶναι πᾶσαν φυσικὴν δύναμιν καὶ ἐνέργειαν τῆς τρισυποστάτου θεότητος, ὡς κτιστὴν ἐκ τούτου πάντως καὶ αὐτὴν τὴν θείαν οὐσίαν ἀναγκαζομένοις δοξάζειν · κτιστὴ γὰρ κατὰ τοὺς Ἁγίους ἐνέργεια, κτιστὴν δηλώσει καὶ φύσιν, ἄκτιστον δὲ χαρακτηρίζει οὐσίαν, κἀντεῦθεν ἤδη κινδυνεύουσι εἰς ἀθεΐαν παντελῆ περιπίπτειν, καὶ τὴν ἑλληνικὴν μυθολογίαν καὶ τοῖς τὴν τῶν κτισμάτων λατρείαν, τῇ καθαρᾷ καὶ ἀμώμῳ τῶν χριστιανῶν πίστει προστριβομένοις, μὴ ὁμολογοῦσι δὲ κατὰ τὰς ἁγίας θεοπνεύστους θεολογίας καὶ τὸ τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβὲς φρόνημα, ἄκτιστον εἶναι πᾶσαν φυσικὴν δύναμιν καὶ ἐνέργειαν τῆς τρισυποστάτου θεότητος· ἀνάθεμα τρίς.» [Οἱ φιλοσοφικὲς ἀπόψεις περὶ «κτιστοῦ» καὶ «ἄκτιστου», ποὺ ἀναθεματίζονται ἐδῶ, ἀνήκουν στοὺς Ὀρφέα, Θαλῆ, Ἀναξίμανδρο, Ἀναξιμένη, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Ἐμπεδοκλῆ, Ἡράκλειτο, Ἀναξαγόρα, ∆ημόκριτο, Σωκράτη, Πλάτωνα κ.ἄ.]
  • «Τοῖς τὰ ἑλληνικὰ διεξιοῦσι μαθήματα, καὶ μὴ διὰ παίδευσιν μόνον ταῦτα παιδευομένοις, ἀλλὰ καὶ ταῖς δόξαις αὐτῶν ταῖς ματαίαις ἑπομένοις, καὶ ὡς ἀληθέσι πιστεύουσι καὶ οὕτως αὐταῖς ὡς τὸ βέβαιον ἐχούσαις ἐγκειμένοις, ὥστε ἑτέρους ποτὲ μὲν λάθρα, ποτὲ δὲ φανερῶς ἐνάγειν αὐταῖς καὶ διδάσκειν ἀνενδοιάστως· ἀνάθεμα τρίς.»
  • «Τοῖς μετὰ τῶν ἄλλων μυθικῶν πλασμάτων, ἀφ’ ἑαυτῶν καὶ τὴν καθ’ ἡμᾶς κλίσιν μεταπλάττουσι, καὶ τὰς πλατωνικὰς ἰδέας ὡς ἀληθεῖς δεχομένοις καὶ ὡς αὐθυπόστατον τὴν ὕλην παρὰ τῶν ἰδίων μορφοῦσθαι λέγουσι, καὶ προφανῶς διαβάλλουσι τὸ αὐτεξούσιον τοῦ ∆ημιουργοῦ, τοῦ ἀπὸ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι παραγαγόντος τὰ πάντα, καὶ ὡς ποιητοῦ πᾶσιν ἀρχὴν καὶ τέλος ἐπιτιθέντος ἐξουσιαστικῶς καὶ δεσποτικῶς· ἀνάθεμα τρίς.»
  • «Τοῖς δεχομένοις καὶ παραδιδοῦσι τὰ μάταια καὶ ἑλληνικὰ ῥήματα, ὅτι τε προΰπαρξίς ἐστι τῶν ψυχῶν, καὶ οὐκ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὰ πάντα ἐγένετο καὶ πα ρήχθησαν, ὅτι τέλος ἐστὶ τῆς κολάσεως ἡ ἀποκατάστασις αὖθις τῆς κτίσεως, καὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, καὶ διὰ τῶν τοιούτων λόγων τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν λυομένην πάντως, καὶ παράγουσαν εἰσάγουσιν, ἣν αἰωνίαν καὶ ἀκατάλυτον αὐτός τε ὁ Χριστὸς καὶ Θεὸς ἡμῶν ἐδίδαξε καὶ παρέδοτο καὶ διὰ πάσης τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας Γραφῆς ἡμεῖς παρελάβομεν ὅτι καὶ ἡ κόλασις ἀτελεύτητος καὶ ἡ βασιλεία ἀΐδιος, διὰ δὲ τῶν τοιούτων λόγων ἑαυτούς τε ἀπολλύουσι, καὶ ἑτέροις αἰωνίας  κατα δίκης προξένους γινομένοις· ἀνάθεμα τρίς.»
  • «Τοῖς εὐσεβεῖν μὲν ἐπαγγελλομένοις, τὰ τῶν Ἑλλήνων δὲ δυσσεβῆ δόγματα τῇ ὀρθοδόξῳ καὶ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ περί τε ψυχῶν ἀνθρωπίνων, καὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς, καὶ τῶν ἄλλων κτισμάτων ἀναιδῶς ἢ μᾶλλον ἀσεβῶς ἐπεισάγουσιν · ἀνάθεμα τρίς.»
  • «Τοῖς τὴν μωρὰν τῶν ἔξωθεν (= Ἑλλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμῶσι, καὶ τοῖς καθηγηταῖς αὐτῶν ἑπομένοις, καὶ τάς τε μετεμψυχώσεις τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν, ἢ καὶ ὁμοίως τοῖς ἀλόγοις ζῴοις ταύτας ἀπόλλυσθαι, καὶ εἰς τὸ μηδὲν χωρεῖν δεχομένοις καὶ διὰ τοῦτο ἀνάστα σιν, καὶ κρίσιν, καὶ τὴν τελευταίαν τῶν βεβι ωμένων ἀνταπόδοσιν ἀθετοῦσιν · ἀνάθεμα τρίς.»
  • «Τοῖς λέγουσιν ὅτι οἱ τῶν Ἑλλήνων σοφοὶ καὶ πρῶτοι τῶν αἱρεσιαρχῶν, οἱ παρὰ τῶν ἑπτὰ ἁγίων καὶ καθολικῶν συνόδων, καὶ παρὰ πάντων τῶν ἐν Ὀρθοδοξίᾳ λαμψάντων πατέρων ἀναθέματι καθυποβληθέντες, ὡς ἀλλότριοι τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας διὰ τὴν ἐν λόγοις αὐτῶν κίβδηλον καὶ ῥυπα ρὰν περιουσίαν κρείττονές εἰσι κατὰ πολύ, καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐν τῇ μελλούσῃ κρίσει, καὶ τῶν εὐσεβῶν μὲν καὶ ὀρθοδόξων ἀνδρῶν, ἄλλως δὲ κατὰ πάθος ἀνθρώπινον ἢ ἀγνόημα πλημμελησάντων · ἀνάθεμα τρίς.»

 

Μήπως ξέρετε, ή θα φροντίσετε να μάθετε τι διάολο είναι το ανάθεμα ;; … αυτό που οι της αγαπουλιάρικης για τα ζωντόβολα θρησκείας ρίχνουν στην καμπούρα των Ελλήνων ;;

Και επειδή εσείς είστε ΜΑΛΑΚΕΣ ολκής … και θα συνεχίσετε να τα αποδέχεστε, άλλα και να αυτοαναθεματίζεστε κιόλας … και επειδή εγώ, καμμία τέτοια διάθεση δεν έχω, να συμμετέχω και να συνδράμω την βλακεία και ηλιθιότητά σας, ΑΝΤΙΓΥΡΙΖΩ πάνω τους -στα σκατοπαπαδαριά και στα ηλίθια Στοκχολμιασμένα ζωντόβολα της στάνης τους ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ ΑΝΑΘΕΜΑ, όχι τρείς, αλλά, χίλιες δέκα τρείς !!

 

Με τις υγείες σας !!! … χά χά !!