ά ‘χω πάρει πολύ άσχημα στον εγκέφαλο μ’ αυτή την ιστορία!… Δεν είμαστε πλέον στο «καί πέντε», δεν είμαστε στο «καί μισή»· μόλις έχουμε σκάσει στον πάτο του γκρεμού, κι αρχίζουν οι πρώτοι σφάχτες πόνοι. Τί ιστολογικές αναρτήσεις να κάτσεις να γράψεις πιά μετά απ’ αυτό, καί με τί κουράγιο;! (Δεν είμαστε πιά γιά ιστολογικές αναρτήσεις, αλλά γιά ιστολογικές αναλύσεις… του πτώματος.)

 

α. Συνοπτική ιστορία μιάς συλλήψεως

Προς τί όλη αυτή η φασαρία, λοιπόν;

Η ιστορία μας έχει ως εξής:

Ο Αλεξάντερ Βίννικ, Ρώσσος υπήκοος, έκανε διακοπές στην Ελλάδα (στη Χαλκιδική) το καλοκαίρι του 2017, καί συνελήφθη· διότι, λέει, εκκρεμούσε διεθνές ένταλμα συλλήψεως εναντίον του. Ως εδώ, λοιπόν, όλα καλά ( ; ) κι όλα κατανοητά. Σκέφτεσαι καί λες: ένας φυγόδικος εγκληματίας πάνω, ένας κάτω, καί τί έγινε, δηλαδή; απλά έτυχε να βρίσκεται στην Ελλάδα, κι έτυχε στη βάρδια των εγχωρίων εμβάτσων να κάνουν έναν κόπο παραπάνω, να τον …συλλήψουν. Οπότε, διαβάζεις την είδηση καί την προσπερνάς.

Έλα, όμως, που, αν είσαι κομματάκι περίεργος, ερευνάς καί το τί κακό έκανε ο λεγάμενος. Κι ανακαλύπτεις ότι έκανε, λέει, διάφορα κακά πράγματα με το μπιτκόϊν, ξαναλέει, όπως πχ ξέπλυμα χρήματος από εγκληματικές δραστηριότητες. (Αυτά μας πληροφορούνε οι «έγκριτοι» κι «έγκυροι» αρδ.) Κι επειδή, τώρα, με τα ιντερνέτια δεν υπάρχουν όρια (πχ μπορείς να πληκτρολογείς εδώ, αλλά να επιφέρεις καταστροφές στα νησιά Σολομώντος, ξέρω ‘γώ), το διεθνές ένταλμα συλλήψεως εναντίον του το εξέδωσαν οι ηπαπάρα του βαψομαλλιά (όχι κι ότι ο προηγούμενος -ο αράπης, ντέ!- δεν τά ‘βαφε!) καί η Φραγκιά της αδερφής των Ρότσιλντ (που δεν είναι φασίστρια, το χρυσό μου, να βάζει τους εμβάτσους να βαράνε τον κόσμο στο ψαχνό – σε αντίθεση πχ με τη Λεπέν, που …είναι).

Από ‘κεί καί μετά, ξεκινάει γιά τον Βίννικ μιά Οδύσσεια, που το ντόπιο (τρομάρα του) «δικαιϊκό σύστημα» δεν την επιφυλάσσει ούτε σε πορωμένους κατά συρροήν δολοφόνους!!!

  • Δεν του απαγγέλεται καμμία κατηγορία. (Καί πως θα μπορούσε, αφού στην Ελλάδα δεν παρέβη κάποιον νόμο.)
  • Ωστόσο, βρίσκεται προφυλακισμένος ήδη επί τριάντα μήνες, ενώι το ανώτατο όριο γιά προφυλάκιση είναι δεκαοκτώ μήνες.
  • Παραβιάζονται συστηματικά τα νομικά του δικαιώματα, καθώς καί αυτά της δικηγόρου του (της γνωστής Ζωής Κωνσταντοπούλου).
  • Τέλος, εκδίδεται στη Γαλλία, αφού τον πήραν σηκωτόν από το νοσοκομείο που βρισκόταν (μετά την τρίτη του απεργία πείνας).

Λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε στην ειδησεογραφία.

 

β. Μπιτκόϊν καί «κρυπτονομίσματα»

Γιά τα κρυπτονομίσματα, νομίζω πως πολύς κόσμος είναι ήδη ενημερωμένος. (Εμείς εδώ στο μπλόγκι, επειδή είμαστε πάντα ενημερωμένοι -καί σαφώς μάγκες καί ωραίοι!  🙂  -, έχουμε καί ειδικόν σύμβουλο επ’ αυτών, τον Bouga! Όχι, δηλαδή, αλλά γιά να ξέρετε τη δύναμή μας· γιά να μή μας κουνιέται ούτ’ ο Αδαλής – που λέει ο λόγος! Lol!!!) Εν πάσει περιπτώσει, τα κρυπτονομίσματα ξεκίνησαν από μιά «διαδικτυακή» (αλλά κι αρκετά παλιότερη, πολύ πρό Διαδικτύου) ιδέα, που είχε κάποιος (δεν θυμάμαι τώρα ποιός) : γιατί να χρησιμοποιούμε λεφτά του τραπεζικού συστήματος, κι όχι τα δικά μας;

Τώρα, βέβαια, αν θες να ξεκινήσεις τη δική σου (ανταλλακτική) οικονομία έξω απ’ το τραπεζικό σύστημα, πάντα μπορείς να φτιάξεις με την παρέα σου ένα διαδικτυακό «αποθετήριο» – γιά να σημειώνεις ποιός έδωσε τί καί σε ποιόν, καί με ποιό αντάλλαγμα. Καί να τιμολογήσεις, με στάνταρ κατάλογο (αποδεκτόν απ’ όλους τους συμμετέχοντες). Φερ’ ειπείν, βάψιμο ενός σπιτιού ίσον με πεντακόσια αυγά· αγορά μεταχειρισμένου αυτοκινήτου δεκαπενταετίας, ίσον τζάμπα καλοκαιρινές διακοπές επί έναν μήνα σε σπίτι του αγοραστή γιά δέκα χρόνια. Καί ούτω καθ’ εξής.

Ωστόσο, τις συναλλαγές τις διευκολύνει πάρα πολύ ένα «κβάντο», ένα «άτομο» (δηλαδή, μή τεμνόμενο παρακάτω) ελάχιστης αξίας, η νομισματική μονάδα. Αυτός είναι καί ο λόγος, που εφευρέθηκε καί το υλικό νόμισμα εξ αρχής. Όμως, στην περίπτωσή μας (των κρυπτονομισμάτων) η νομισματική μονάδα είναι ιδεατή. Καί γιά να υπάρχει μιά σχετική ασφάλεια (δηλαδή, γιά να μην παράγει κάποιος όσα νομίσματα γουστάρ’ η γκλάβα του), ένα μπιτκόϊν παράγεται από επίλυση ενός δύσκολου προβλήματος μέσωι κομπιούτερ.

Ενός προβλήματος, όμως, που έχει πολλές λύσεις. Καί κάθε λύση αντιστοιχεί σε μία ιδεατή, κομπιουτερίστικη νομισματική μονάδα.

Γιά να γίνω κατανοητός, σκεφθήτε πχ το να βρίσκεις πρώτους αριθμούς. Είναι ο 2, ο 3, ο 5, ο 7, καί… καί… καί… μέχρι το άπειρο. Κάπως, σα να βγάζει η κοτούλα κάθε μέρα ένα αυγό. Κόκοκόοοοο!!!!… καί τσούπ! το αυγουλάκι! Ξανά κόκοκόοοοο, κι άλλο αυγουλάκι! Καί ούτω καθ’ εξής. (Όχι ότι οι κοτούλες γεννάνε αυγά με αλγόριθμο, αλλά λέμε τώρα! Lol!!!)

Μόνο που τα κρυπτονομίσματα αναγκάζουν τους υπολογιστές να δουλεύουν γιά μέρες, στην κυριολεξία! (Ώσπου να παράγουν το επόμενο «αυγουλάκι».) Τα γκουμπιούτερζ «τα φτύνουν» (κατά το κοινώς λεγόμενον) με τέτοιους υπολογισμούς! (Λεπτομέρεια: γνωρίζω ότι οι ΗΥ αργούν να βγάλουν αποτέλεσμα, αν καί δεν γνωρίζω τους αλγορίθμους. Ούτε το ποιοί τους βρήκαν – κι αν τους κατοχύρωσαν, ή αν τους μοιράζουν τζαμπέ σε κολλητούς, κτλ κτλ. Γνωρίζω μονάχα τα πολύ-πολύ βασικά γιά την παραγωγή κρυπτονομισμάτων.)

Οπότε, εδώ παίζουν δύο τινά:

  1. Είτε κάποιος έξυπνος (πονηρός, μάγκας, καπάτσος, τυχερός…) βρίσκει γρήγορο τρόπο να παρακάμπτει (τόσο σε hardware, όσο καί σε software) τον αργό αλγόριθμο παραγωγής κρυπτονομισμάτων, καί γίνεται …ιδεατώς πλούσιος στο πίτς φυτίλι!
  2. Είτε (έχοντας καί γνώσεις Οικονομίας) συμβαίνει να έχει πολλά μπιτκόϊνς (δικά του, δανεικά, από μαφιόζους… – αδιάφορο), καί να ταράξει τον αδόξαστο τραπεζών καί χρηματιστηρίων. (Κάνοντας «μόχλευση», καί τα ρέστα κόλπα των οικονομολόγων.) Γινόμενος πλούσιος, εννοείται· είτε ιδεατώς, είτε …πραγματικώς. (Δεν θα τον χάλαγε αυτό το τελευταίο, πιστεύω. Lol!!!)

Διότι… δεν το ξέρατε; τα «κρυπτονομίσματα» έχουν πλέον αντίκρυσμα καί σε τραπεζικό νόμισμα. Κι εφ’ όσον ανακατεύτηκαν οι τράπεζες, τότε τα πήρ’ ο διάολος καί τα σήκωσε – όπως όλους, όσους ασχολούνται με δαύτα! Όπως κι όλους μας… Γι’ αυτό πλέον τα σοβαρά κράτη άρχισαν να σκέφτονται -φανερή, ή συγκαλυμμένη- κρατική παραγωγή κρυπτονομισμάτων (πχ η Ιαπωνία – εδώ η είδηση), προφανώς γιά να μην αφήσουν τους πολίτες τους απροστάτευτους.

Βλέπετε, οι τράπεζες έχουν κάκιστο ιστορικό προηγούμενο: καί τα χρηματιστήρια τα πήρ’ ο διάολος καί τα σήκωσε, από τη στιγμή που ανακατεύτηκαν αυτές μ’ αυτά! Κανονικά, οι τράπεζες έπρεπε ν’ ακούν τη λέξη «χρηματιστήριο», καί να έχουν εφιάλτες. Έλα, όμως, που το όνειρο εξευρέσεως χρήματος γιά τη βιομηχανία, μακριά από τα τοκογλυφικά επιτόκια των (εβραίϊκων) τραπεζών (Ρότσιλντ καί σία), κράτησε μονάχα καμιά εικοσαριά χρόνια (από το 1780 μέχρι το 1800 περίπου)… καί σήμερα οι τράπεζες κατέχουν τα χρηματιστήρια!

Προς ζημίαν όλων μας.

 

γ. Το ζουμί

Οπότε, από τα μισόλογα της ειδησεογραφίας γιά τον Βίννικ, εγώ κατάλαβα τα εξής:

Ότι ηπαπαραίοι καί ρέστοι του στήσανε χαλκευμένες κατηγορίες, γιά να τον τσιμπήσουν (υποτίθεται) γιά το δεύτερο («μόχλευση», κτλ – που λέγαμε παραπάνω), ενώι ουσιαστικά ζητάνε να έχουν στη δούλεψή τους τζαμπέ μιά μεγαλοφυΐα γιά το πρώτο. Κι άμα δεν τους κάτσει ο Ρωσσάκος, τον στέλνουν να συναντήσει τους προγόνους του… καταπατώντας στο μεταξύ γκανγκστερικώς (καί χωρίς προσχήματα) ΚΑΘΕ έννοια δικαιϊκού πολιτισμού στην Ελλαδίτσα.

Γι’ αυτά καί γι’ αυτά τα πήρα τόσο άσχημα στο κρανίο!!!

Διότι, μιά ωραία πρωΐα, όλες αυτές οι μεθοδεύσεις του πέραν του Ατλαντικού ΥΠΟΚΟΣΜΟΥ θα ξεσπάσουν επάνω μας… επάνω στον καθέναν μας! Καί είτε θα πάμε να σκάβουμε στις ΕΟΖ (τί νομίζετε; ότι θα μας αφήσουν να στεκόμαστε στην ουρά των ανέργων καί να …παρακαλάμε γιά μεροκάματο πέντε ευρώ; σηκωτούς θα μας πάνε στα κολαστήρια αυτά! διότι, ακόμη καί με τα παρακάλια, μπορεί να μή συμπληρώνεται ο απαιτούμενος αριθμός …θέσεων γιά σκλάβους!), είτε -αν είμαστε ζόρικα αντράκια- θα πάμε …ταξιδάκι με την Αίαρ-Θεία… καί μετά, μην τον είδατε! Μόνο από την ανθρωπολογική εξέταση των δοντιών του πτώματος θα μας αναγνωρίσουν οι δικοί μας! (Καί άν! Διότι, ποιός τρέχει τώρα μέχρι τη ζούγκλα γύρω απ’ το Γκουαντάναμο, να ψάχνει πτώματα; )

Γι’ αυτά καί γι’ αυτά τα πήρα τόσο άσχημα στο κρανίο!!!

Γι’ αυτό φωνάζω στα δικά μας τα ξυπνοπούλια-«επιστήμονες» του εξωτερικού, που καμαρώνουν με τις ανακαλύψεις τους:

ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ, ΜΑΛΑΚΕΣ!!! Μην ανοίγετε τα μάτια των βαρβάρων, διότι θα την πληρώσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ! (Κι όχι μόνον εσείς, που κοκκορεύεστε καί βάζετε το τομάρι σας στο στόχαστρο.) Δεν το καταλαβαίνετε; Πρέπει να σας το κάνει κάποιος πενηνταράκια αυτό; (Μήπως τα θέλετε καί σε κρυπτονόμισμα τα πενηνταράκια; Lol!!!) Στείλτε τους στο διάολο τους βάρβαρους, που σας δελεάζουν με μιά κωλοθέση καθηγητή πανεπιστημίου καί σας τουμπάρουν! Μοσχάρια! Έ, μοσχάρια! (Που νομίζετε ότι σας κόβει κιόλας!… Τράτζικ, ρέ φούστη μου…)

 

δ. Καί η τρίτη εκδοχή

Ακόμη κι αν ο Βίννικ είναι πράγματι ένοχος σε όσα του καταμαρτυρούν, ηπαπαραίοι καί λοιποί τζιούζ του τραπεζικού παύλα χρηματιστηριακού κατεστημένου πρέπει να κάνουν τουμπεκί, καί να μή μιλάνε.

Γιατί;

Διότι ένοχος ένοχον ού ποιεί, όπως λέει καί το παλιό δικανικό ρητό. Με απλά λόγια, κοίτα ποιός μιλάει!!! Μιλάνε αυτοί, που παράγουν χρήμα από αέρα κοπανιστό (εξ ίσου ιδεατό με τα κρυπτονομίσματα, παναπεί), καί ζητάνε πίσω αντίκρυσμα σε πραγματικές αξίες (ώρες εργασίας, κτλ), εκμεταλλευόμενοι τον κοσμάκη ΕΠΙ ΑΙΩΝΕΣ! Μιλάει ο χρηματικός υπόκοσμος, καί αποκαλεί παράνομον τον Βίννικ!!!

Οπότε, οι κατηγορίες κατά του Βίννικ απλώς στοχεύουν στο να μην αποκτήσουν οι τράπεζες ανταγωνιστή στην παραγωγή κοπανιστού αέρα – καί πέσει η τιμή του! (Το θέμα θα ήταν τρομερά αστείο, αν δεν ήταν τρομερά τραγικό. Γι’ αυτό δεν γελάω καθόλου με τη γελοιότητά του.)

 

Επίλογος

Μάγκες, την κάτσαμε ΠΟΛΥ άσχημα τη βάρκα!

  • Το κατεστημένο μας δείχνει κάθε μέρα τα δόντια του όλο καί πιό άγρια, χωρίς προσχήματα πλέον.
  • Κάθε έννοια πολιτικού καί νομικού δικαιώματος των Ελλήνων (καί πιθανότατα όχι μόνον των Ελλήνων) καταπατιέται πιά χωρίς προσχήματα, χωρίς δισταγμό, χωρίς αιδώ, χωρίς φύλλο συκής.
  • Η χώρα εξευτελίζεται καθημερινώς από ανθρωπάκια πωλητικούς πεσμένους στα τέσσερα, που πολυάριθμοι ηλίθιοι τους ψηφίζουνε – καί περιμένουνε να λύσουν τα προβλήματα της Ελλάδας!!!
  • Η χώρα μετατρέπει καθημερινώς σε θανάσιμους εχθρούς της ακόμη καί τους χθεσινούς φίλους της – χάρη στα προειρηθέντα χεσμένα ανθρωπάκια. (Ο Λαβρώφ ήδη μας απείλησε ότι δεν θα καλοπεράσουμε, με όσα κάναμε στον Βίννικ.)

Επομένως, ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ πλέον δεν μπορεί να κάθεται αδρανής, ή να κάνει το κορόϊδο. Οπότε, αναφωνούμε δυνατά όλοι μαζί:

 

Λευτεριά στον σύντροφο Αλιόσσα, μη σας γαμντίιιιιτ ό,τι έχετε αγάμντίιιιτ!!!!!

 

Εσείς, εκεί έξω, όλοι σας, κάντε κι εσείς κάτι να ξαναδεί αυτός ο άνθρωπος την οικογένειά του, ελεύθερος πιά!

Δεν υπάρχει σημαντικώτερο θέμα της επικαιρότητας απ’ αυτό. Κι ούτε θα υπάρξει ευτυχέστερο περιστατικό της επικαιρότητας, αν τελικώς όλα πάνε καλά – καί γιά τον Αλεξάντερ Βίννικ, καί γιά όλους μας.

 

Υγ: Ζητώ συγνώμη γιά την καθυστερημένη αντίδρασή μου στο θέμα. Θες ότι δεν μου κόβει τόσο πολύ στα κοινωνικά ζητήματα, θές ότι περίμενα (βλακωδώς) μπας καί υπάρξει τελικώς κάποιος έντιμος δικαστής καί πράξει τα αυτονόητα… δηλαδή, απλά την εφαρμογή των κειμένων νόμων; Εν πάσει περιπτώσει, θεωρώ πως στο θέμα αυτό έσφαλλα – καί ξαναζητώ συγνώμη.