Τυφών – 1 (γεωπολιτικό περιβάλλον)

κολουθούν (καί πάντα υπό την αίρεση του ότι: καί επειγόμαστε να προετοιμαστούμε γιά πόλεμο, καί δεν έχουμε χρόνο) δύο άρθρα διαδοχικού περιεχομένου.

Το πρώτο (το παρόν) προσπαθεί ν’ αναλύσει την τρέχουσα κατάσταση – διεθνή κι εγχώρια. Το επόμενο, τώρα, θα προτείνει το εφικτό που πρέπει να κάνουμε εμείς, οι συνειδητοί Έλληνες.

Καί τα δύο γράφονται υπό τον τίτλο “Τυφών”… Ταιριαστό το όνομα ενός πανάρχαιου εχθρού μας, γιά να περιγράψει το σήμερα, που βιώνουμε ως Έλληνες. (Καί ορθώς το πρότεινε καί μας το θυμίζει ο Διηνέκης.)

Πολλές σελίδες (καί πολλές εκπομπές) έχουν γεμίσει οι αναλύσεις γιά την περίφημη γεωπολιτική καί την αδελφή της, την γεωστρατηγική. Αλλά δεν σκοπεύω εδώ να συμπληρώσω ακόμη κάμποσες, χωρίς να πω κάτι ουσιαστικό – που δεν το είπαν ήδη κάποιοι άλλοι.

 

α. Εισαγωγή – Το iq των σοβαρών ηγετών των σοβαρών κρατών

Ούτως ή άλλως, ένα σοβαρό κράτος κοπιάζει γιά την ευημερία των πολιτών του. Αλλά, όταν μιλάμε γιά “γεωπολιτική”, πάντα εννοούμε βλέψεις γιά μελλοντική επέκταση του κράτους αυτού· καί εις βάρος άλλων κρατών, εννοείται.

Οπότε, εφ’ όσον υπάρχουν τέτοιες επεκτατικές βλέψεις, η όλη φάση θυμίζει ποδοσφαιρικό αγώνα: έχει συγκεκριμένους σκοπούς καί συγκεκριμένον τρόπο δράσεως. Το μόνο που δεν είναι συγκεκριμένο, είναι η μεθοδολογία – η οποία κατά κανόνα μένει μυστική, ή μαθαίνεται μετά από πολύ χρόνο. (Ώστε να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού). Όπως ακριβώς στο ποδόσφαιρο έχουμε τον σκοπό (τα γκόλ, που οδηγούν στη νίκη) καί τους κανόνες (11 παίκτες εκατέρωθεν, κτλ). Μόνο που δεν ξέρουμε τα κόλπα του προπονητή.

Οι σοβαροί ηγέτες σοβαρών κρατών, τώρα, έχουν τα δικά τους “προπονητικά” κόλπα… ίσως το σπουδαιότερο των οποίων είναι ότι ξέρουν (αυτοί, ή οι σύμβουλοί τους) την Ιστορία απέξω κι ανακατωτά. Κι όταν σ’ ένα γνωσιακό αντικείμενο έχεις μιά “βάση δεδομένων” έτοιμη, τότε η εξυπνάδα σου κερδίζει μιά μεγάλη ώθηση προς τα πάνω.

 

Τί γίνεται, όμως, αν τα ωραία γεωπολιτικά σχέδια (γιά x, y λόγους) στραβώσουν;

Θα πεί κάποιος, πως -λογικά- οι σοβαροί ηγέτες έχουν εναλλακτικά σχέδια.

Κι αν δεν πιάσουν ούτ’ αυτά;

Τότε, οι σοβαροί ηγέτες κάνουν βεβιασμένες ενέργειες, πιεζόμενοι από τις συνθήκες· με μέλημα, φυσικά, τις όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες.

Επειδή, όμως, τα σχέδια προϋποθέτουν εκτίμηση της καταστάσεως πρίν αυτή συμβεί, τότε πρέπει ν’ αναρωτηθούμε κατά πόσον είναι έξυπνοι (ώστε να μπορούν να εκπονούν σοβαρά γεωπολτικά σχέδια) διάφοροι τέτοιοι ηγέτες, όπως πχ ο Ερντογάν, ή ο Πούτιν. Καί τούτο, διότι στη χώρα μας πολλοί έσπευσαν να θριαμβολογήσουν, διότι δήθεν ο Ερντογάν έπεσε σε παγίδα στη Συρία. (Θέλουν να πούν, πως δεν την είδε τη μπλόφα Αμερικανών τε καί Ρώσσων, καί πήγε καί εισέβαλε στη Συρία – όπου θα συναντήσει τη Νέμεσή του.)

Λοιπόν; Πόσο έξυπνος είναι ο Ερντογάν; Πόσο έξυπνος είναι ο Τράμπ; Πόσο έξυπνος είναι ο Πούτιν;

Εάν καταφέρετε κι απαντήσετε αυτά τα ερωτήματα, τότε θα έχετε καταλάβει (με μέγιστο ποσοστό επιτυχίας) το τί πρόκειται να γίνει σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη μας.

Βεβαίως, λίαν επιβοηθητικό ρόλο θα παίξουν οι απαντήσεις στα ερωτήματα του ποιά μέσα χρησιμοποιεί ο καθένας τους, γιά να πετύχει τους σκοπούς του – καί ποιοί είναι αυτοί οι σκοποί.

 

β. Ανάλυση στόχων

Θα δώσω την προσωπική μου εκτίμηση· φυσικά, χωρίς φιλοδοξία να επιτύχω το 100%. Δεν είμαι θεός. Αλλά καί δεν μπορώ να βλέπω γραμμένες προχειρότητες κι επιπολαιότητες επάνω σ’ ένα τόσο σοβαρό θέμα.

Αρχίζω, θεωρώντας πως οι τρείς προαναφερθέντες ηγέτες έχουν περίπου τον ίδιο δείκτη νοημοσύνης. Ίσως όχι ιδιαίτερα υψηλόν, αλλά το μυαλό τους οπωσδήποτε έχει να κάνει μ’ αυτό που λέμε “απλή λογική”. (Η έκφραση “κοινή λογική” είναι τελείως λάθος. Λογική δεν έχει ο καθένας, ώστε αυτή να είναι κοινό κτήμα.) Συν μία ήδη μακροχρόνια καρριέρα στα πολιτικά πράγματα, καί δή ως διοικητές κράτους.

Άρα, αφού μιλάνε την ίδια (πολιτική καί διπλωματική) γλώσσα, ό,τι βάλει ως στόχο ο καθένας τους, είναι μάλλον εύκολο να το μαντέψουν οι άλλοι δύο.

Πάμε, τώρα, στο τί θέλουν.

 

i. Τράμπ

Ο Τράμπ σαφώς θέλει τη μονοκρατορία των ΗΠΑ γιά όλον τον πλανήτη, αλλά γνωρίζει άριστα πως αυτή θα έρθει (αν έρθει) με βήματα. Πολλά καί προσεκτικά βήματα. Δηλαδή, μιλάμε γιά στόχο τουλάχιστον 25ετίας· ένα τέταρτο του αιώνα, παναπεί!

Το δύσκολο εδώ είναι να προσεταιριστεί τη Ρωσσία, εν όψει του μελλοντικού αναποφεύκτου πολέμου εναντίον της Κίνας… αλλά καί να μην αφήσει τη Ρωσσία ν’ αποκτήσει ισχύ πάνω από κάποια όρια – αν καί θα τη χρειαστούν την ισχύ αυτή οι ΗΠΑ. Κάπως σα να κάνεις το λιοντάρι να χοροπηδάει στο τσίρκο, αλλά να μην το τσατίσεις τόσο πολύ, ώστε να σε φάει.

 

[Παρένθεση:

Ο μελλοντικός πόλεμος ηπαπάρα-Κίνας έχει μέν σαφώς καί φυλετικό υπόβαθρο, αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά. Υπάρχει μιά τρέχουσα, πρακτική αιτία, πολύ πιό χοντρή κι επικίνδυνη από τα φυλετικά ιδεολογήματα: είναι το ότι η Κίνα έχει αγοράσει (μέσωι ομολόγων καί λοιπών οβραίϊκων κωλοχάρτων) το 75% του κρατικού χρέους των ηπαπάρα. Παναπεί, ότι ναί μέν οι ηπαπάρα τυπώνουν φωτοτυπίες ως δήθεν χαρτονόμισμα (κι άλλες φωτοτυπίες-ομόλογα, κτλ), με την αξίωση να τις δέχονται ως πραγματικό νόμισμα τα κορόϊδα παγκοσμίως… αλλά η Κίνα δεν είναι το τυχόν κορόϊδο. Δεν είναι κάν κορόϊδο!

Έτσι, όταν τα γεωπολιτικά σχέδια της Κίνας το υπαγορεύσουν, αυτή θα κάνει απαιτητή την αποπληρωμή του χρέους από τις ηπαπάρα… Καί τότε, γιά να πληρωθεί η Κίνα, δεν θα επαρκεί ούτε το να γίνουν όλοι οι ηπαπαραίοι …γυμνιστές, καί να δώκουν των Κινέζων μέχρι καί τα βρακιά τους! Lol!!!

Οπότε, τί θα κάνουν τότε οι ηπαπάρα;

Τί κάνουν οι γκάνγκστερς, άμα τους στριμώξεις, ζητώντας τους λεφτά που σου χρωστάνε καί δικαιούσαι; Απλούστατα, σε πυροβολάνε!

Πόλεμο με την Κίνα θα εξαπολύσουν οι ηπαπάρα! Νομοτελειακώς! Σιγά μην τους δώσουν των Κινέζων έστω ένα σέντ!]

 

Ο σκοπός αυτός (της πλανητικής μονοκρατορίας) υπαγορεύεται καθαρά από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι πολυφυλετικό κράτος, καί δή όχι απόλυτα ομογενοποιημένο – παρά τα υπερδιακόσια χρόνια που περάσανε από την ίδρυσή του· καί παρά το ότι συστάθηκε επίτηδες ως το χρονικώς πρώτο πείραμα “σαλατοποιήσεως” φυλών καί εθνών.

Άρα, τί διέξοδο δίνεις σε άτομα / έθνη, τα οποία συμβιώνουν στον ίδιο χώρο μέν, αλλά μεταξύ τους έχουν ενδεχομένως θανάσιμες διαφορές; Τους δίνεις την προοπτική να πλουτήσουν καί να ευημερήσουν εις βάρος άλλων κρατών καί εθνών… όπως ακριβώς στη Βρεττανική Αυτοκρατορία, ο κάθε ξυπόλητος Σκωτσέζος (ο οποίος φυσιολογικά μισούσε τους Άγγλους) ήταν υπερήφανος, που υπηρετούσε σε πλοίο της Αυτοκρατορίας – κι είχε την ευκαιρία να πλουτήσει εις βάρος ξέρω ‘γώ Κινέζων, πουλώντας τους όπιο. (Δες πχ το μυθιστόρημα “Τ’άϊ Πάν”, του Τζέημς Κλαβέλλ.)

Όθεν, το μόνο εφικτό γιά τους ηπαπαραίους είναι το όραμα μιάς παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Το επιβεβαιώνει η Ιστορία, όπου αυτός ο πολυφυλετικός πολτός φέρθηκε σαν ενιαίος λαός μονάχα κατά τους δύο ΠΠ.

 

ii. Πούτιν

Περίπου τα ίδια καί γιά τούτον, αν καί ιδωμένα κάπως μέσα από καθρέφτη (συμμετρικώς αντίθετα, δηλαδή).

Όντως, ο μελλοντικός καρα-εχθρός ειδικά της Ρωσσίας είναι η Κίνα· καί τούτο, διότι τα δύο δίς Κινέζων (καί στο μέλλον περισσότερα) πρέπει να βρούν κάθε μέρα ένα πιάτο φαγητό. Κι αν δεν το βρούν, θα το ζητήσουν οπωσδήποτε από άλλους – ή θα το πάρουν εκβιαστικώς απ’ όποιον βρούν, ξεκινώντας από τους γείτονές τους.

[Αυτά να τα βλέπουν εκείνοι οι παπάρες, που ονειρεύονται την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, καί λοιπές παρόμοιες ρομαντικές ανεδαφικές αηδίες. Με τη σημερινή μορφή της ανθρωπότητας, αυτά τα ρομαντικά είναι τελείως ανέφικτα.

Αν όλοι αυτοί οι φιλοσοφούντες μετά μαλακίας καταφέρουν να βρούν τρόπο να ταϊστούν δύο δίς Κινέζοι γιά κάθε μέρα γιά τα επόμενα πενήντα χρόνια, τότε εγώ θα πάω να κάνω ταττουάζ Κινέζικο φτερωτό δράκο απάνω στο πουλί μου. Αλλά, όχι τίποτ’ άλλο, τα ανέφερα αυτά τα βαθυστόχαστα περί αγάπης καί ειρήνης, γιά να δήτε μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη ηλιθιότητα.]

Κι ο γείτονας, που θα προμηθεύσει το ελλείπον φαγητό των Κινέζων (μά σε δέκα, μά σε πενήντα, μά σε διακόσια χρόνια), είναι καθαρά η Ρωσσία – με τη Σιβηρία.

Αραιοκατοικημένη η Σιβηρία· κι από κάτω της ένα σωρό ορυκτά καί μεταλλεύματα. Οπότε, πού θα πάνε να μείνουν τα μελλοντικά δίς του πληθυσμού των Κινέζων, που δεν θα χωράνε ούτε σε εκατονταώροφες πολυκατοικίες δίπλα-δίπλα;

Καί πού αλλού θα βρούν έτοιμους τόσους απαραίτητους πόρους;

Άρα…

Επομένως, κι ο Πούτιν ανέχεται αναγκαστικώς τις ηπαπάρα, μέχρι να εκδηλωθεί επιθετικώς ο Δράκος. Αλλά, πάλι, καθόλου δεν θα επιθυμούσε να προηγούνται αυτές στρατιωτικώς της χώρας του. (Κι αν του βγεί στις εκλογές καμιά μέγαιρα Κλίντον καί του επιτεθεί ξαφνικά; Κάλλιο γαϊδουρόδενε, λοιπόν.)

Η διαφορά εδώ (με τις ηπαπάρα) είναι πως η Ρωσσία δεν είναι πολυφυλετική. Αντιθέτως, η προηγηθείσα ΕΣΣΔ ήταν, οπότε απολύτως λογικά είχε βλέψεις γιά “αυτοκρατορική διέξοδο”, γιά να σβήνει το εκρηκτικό μείγμα των φυλών των υπηκόων της. Όμως, η Ρωσσία δεν είναι συνετό να ζητάει επέκταση πέρα από τα ήδη τεράστια -καί δυσανάλογα- όριά της. (Πχ κάθοδο στο Αιγαίο, κτλ.) Ήδη κατέχει ασύλληπτη έκταση εδάφους – δυσανάλογα μεγάλη γιά μιά ορδή, που ξεκίνησε απ’ τη Σκανδιναυϊκή χερσόνησο κι έφτασε μέχρι το Βλαδιβοστόκ καί την Οδησσό.

Στο κάτω-κάτω, πώς θα τη συντηρήσει την επέκταση αυτή; Ο στρατευμένος πληθυσμός της, ακόμη κι αν πενταπλασιαστεί, δεν επαρκεί… (Αυτήν ακριβώς τη μαλακία διέπραξε ο Χίτλερ, που άνοιγε συνεχώς μέτωπα.) Εκτός αν σκέπτεται στο μέλλον να δυναστεύσει τη Γή με στρατιωτικά ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης.

Το σωστό γιά τους Ρώσσους θα ήταν μιά εσωτερική ανασυγκρότηση σε απαραίτητους τομείς (βιομηχανία εμπορικών αγαθών -κι όχι μονάχα στρατιωτική-, οικονομία, κτλ), καί μιά καλώς νοούμενη, νοικοκυρίστικη στάση “ευημερούμε καί καθόμαστε στ’ αυγά μας”. (Καί να ξεχάσουν Αιγαία καί Μεσογείους.)

 

iii. Ερντογάν

Κι ενώι οι δύο προαναφερθέντες μεγάλοι κινούνται -ωσάν σε μονόδρομο- προς τους στόχους που είπαμε, έχουμε καί τον Ρετζεπίκα να προσπαθεί να γίνει γεωπολιτικός “παίκτης” παγκόσμιας εμβέλειας!…

‘Ντάξ’, δέ ‘ν’ κακό, ούτε γελοίο – απολύτως θεμιτό είναι· κι άμα πιάσει, έπιασε. Στο κάτω-κάτω, θα το επιχειρούσε ο καθένας στη θέση του. Όμως, πώς;

Βλέπετε, η τουρκίτσα είναι ένα κράτος-σκορποχώρι, χειρότερο των ηπαπάρα· διότι τυγχάνει καί πολυφυλετικό, καί πολυθρησκευτικό. Οπότε, της τίθεται κι αυτηνής εμπρός της -δίκην μονοδρόμου- καθαρά το “αυτοκρατορικό όραμα” της επεκτάσεως προς τα έξω, καί τίποτε άλλο εκτός αυτού.

Όθεν, καθόλου δεν παραλογίζεται μεγαλοϊδεατικώς ο Ερντογάν, όταν μιλάει πομπωδώς πχ γιά τις δύο πολιορκίες της Βιέννης από τους Οθωμανούς – θέλοντας (εμμέσως, πλήν σαφέστατα) να πεί ότι (ευκαιρίας δοθείσης) θα κάνει κι αυτός τα ίδια. Δεν είναι καθόλου τρελλός, όπως τον παρουσιάζουν κάποιες εγχώριες αλαφρές αναλύσεις αλαφρών γραφιάδων. Είναι σχεδόν αναγκασμένος να τα λέει αυτά, διότι οι γεωπολιτικοί στόχοι του κράτους του είναι αυτοκρατορικώς μονοσήμαντοι. Το εξηγήσαμε ήδη! (Αν καί αμφιβάλλω αν θα το καταλάβει ο κάθε δικός μας ξερόλας.)

Κι επειδή, τώρα, δεν γίνεται να επεκτείνεσαι εις βάρος άλλων, εάν δεν έχεις στρατιωτική υπεροπλία, βλέπουμε ως άμεση συνέπεια την ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών καί παραγωγής εγχωρίων όπλων, στην οποία έχει επιδοθεί η τουρκίτσα τα τελευταία χρόνια. Δεν πρέπει καθόλου να μας παραξενεύει αυτός ο υπερεξοπλισμός, δηλαδή. Έρχεται κι αυτός καθαρά ως φυσιολογική συνέπεια του “αυτοκρατορικού” προσανατολισμού των …συμμάχων μας των τουρκαλάδων.

(Βλέπετε, λοιπόν, πώς -με λίγη λογική- εξηγούνται όλα; Το θέμα είναι, όμως, ποιός έχει λογική…)

Η διαφορά, όμως, της τουρκίτσας με ηπαπάρα καί Ρωσσία, είναι πως την τουρκίτσα δεν την παίρνει να χώνεται τόσο πολύ στη μύτη των γεωπολιτικών συμφερόντων των άλλων δύο. Δεν έχει τόση ισχύ! Ούτε οι άλλες δυό κυράδες θα την αφήσουν ποτέ ν’ αποκτήσει.

Επομένως, επεκτείνεται μονάχα όσο της επιτρέπουν οι εκάστοτε συνθήκες. Κάπως σαν τις ύαινες, που παραμονεύουν μπας καί κλέψουν κανα κοψίδι απ’ όσα χλαπακιάζουν τα λιοντάρια. Εν άλλαις λέξεσιν, τηρεί μιά πολιτική του τύπου: “- Μάζευε, κι ας είν’ καί ρώγες!”

 

iv. Λοιπά κράτη της περιοχής

Αυτά δεν παίζουν κύριο ρόλο. Ακόμη καί τα δύο ισχυρά (οξαποδουήλ καί Ιράν) – κάν τρία, αν βάλουμε μέσα καί το πακισκατάν. (Θες πέντε, με τα οικονομικώς ισχυρά Σαουδική Αραβία καί Κατάρ; Εντάξει, πέντε.) Οπότε, θ’ ασχοληθούμε μαζί τους μονάχα αν το φέρει η κουβέντα· καί πάλι τότε, όχι πέραν του δέοντος.

 

γ. Παρούσα δράση καί μελλοντικές ενέργειες των «παικτών»

Των ανωτέρω ειπωθέντων καί ξεκαθαρισθέντων, πώς εξηγούμε την πρόσφατη συμπεριφορά των τριών αυτών “παικτών” στα εδάφη της Συρίας; Διότι πολλοί εγχώριοι μεγαλοφυιείς απορούν γιατί τα αμερικανάκια έκλασαν εν ψυχρώι τους Κούρδους καί σηκώθηκαν κι έφυγαν, καί γιατί το Ξανφόν Γκιένος κάνει πλάτες στην τουρκίτσα· λες καί πρόκειται γιά τίποτε τρομερά μαθηματικά θεωρήματα, που δεν επιδέχονται επίλυση!

Ας τα δούμε, όμως, ένα-ένα.

 

i. Ηπαπάρα

Αυτές ξεπούλησαν τους Κούρδους καί την κοπάνησαν, ενώ όντως το -εδώ καί τουλάχιστον πέντε χρόνια- σταθερό σχέδιο ήταν να βοηθήσουν να δημιουργηθεί Κουρδικό κράτος. Γιατί, όμως;

Διότι:

Εάν οι εκδοροσφαγείς του Άϊσις κατάφερναν κι έκαναν τη Συρία οικόπεδο, τότε καί μόνον τότε θα εδημιουργείτο Κουρδικό κράτος.

Εφ’ όσον, όμως, καί ο Άσσαντ παραμένει αμετακίνητος (καί δεν δέχεται κουβέντα γιά απώλεια εδαφών του κράτους του), αλλά καί οι Ρώσσοι παραμένουν μπάστακες στη Συρία, τότε ούτε Κουρδικό κράτος είναι δυνατόν να στηθεί / σταθεί, ούτε οι ηπαπαραίοι θα πάνε κόντρα στα Ρωσσάκια. (Τους χρειάζονται τους Ρώσσους! Θυμάστε, που το είπαμε παραπάνω; )

Ταυτόχρονα (προσέξτε το αυτό!), οι ιουδαίοι των ηπαπάρα (οι οποίοι -κατα τη γνώμη μου- είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο στον παγκόσμιο ιουδαϊσμό) λένε ξεκάθαρα στους ιουδαίους του οξαποδουήλ, ότι πρέπει -μέχρι νεωτέρας- να ξεχάσουν τα όνειρα γιά “μεγάλο οξαποδουήλ” μέχρι τον Ευφράτη (καί τις πετρελαιοπηγές). Ούτε κάν εμμέσως (με τους Κούρδους), πολλώι δέ μάλλον αμέσως.

Αυτό γίνεται, (καί) επειδή οι ιουδαίοι των ηπαπάρα με τους ομοθρήσκους τους του οξαποδουήλ (τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία) είναι στα μαχαίρια – μιά λεπτομέρεια, που δεν ξεφεύγει από τους προσεκτικούς παρατηρητές. (Διαφαίνεται από τις σαφώς διαφοροποιημένες “ατζέντες” των δύο.) Άσχετο το ποιά εικόνα “ομοψυχίας” πάνε να περάσουν παραέξω οι τσακωμένοι.

Τώρα, βέβαια, γιατί γίνεται αυτό… Ο πιθανώτερος λόγος είναι ότι δεν πρέπει να τσατιστεί η Ρωσσία, η οποία προς το παρόν δεν φεύγει από τη Συρία. Ίσως στο μέλλον, σε βάθος δεκαετιών… οπότε, τότε θα επανεξεταστούν όλα· θα ξανατεθούν στο τραπέζι. (Αν τότε συνεχίσουν να υπάρχουν ηπαπάρα κι οξαποδουήλ.) Αλλά σήμερα, τώρα, εμείς οι Έλληνες καιγόμαστε· άρα δεν μας απασχολούν σε πρώτη προτεραιότητα οι λόγοι της κόντρας αυτής (των δύο ιουδαϊκών κοινοτήτων), ούτε κάν εγκυκλοπαιδικώς.

Έτσι, το κενό των Κούρδων στη βόρεια Συρία εκλήθη να το συμπληρώσει η τουρκίτσα – κι ο Ρετζεπίκας ανταποκρίθηκε μετά χαράς.

 

ii. Ρωσσία

Η Ρωσσία κατά βάσιν (καί γιά το ορατό μέλλον) επιδιώκει το παγκόσμιο μονοπώλιο των ορυκτών καυσίμων – ή, έστω, ενός πολύ μεγάλου ποσοστού τους. Γι’ αυτό καί προσεταιρίστηκε το Κατάρ, γι’ αυτό καί βομβάρδισε ανηλεώς τα πετρελαιοφόρα του Ερντογάν, που κουβαλούσαν το κλεμμένο απ’ τους Σύριους πετρέλαιο (με κλέφτες του τους δολοφόνους του Άϊσις), γι’ αυτό καί συνεχίζει να βοηθάει τη Συρία. (Διότι κανένας αγωγός πετρελαίου καί αερίου δεν θα στηθεί, χωρίς την έγκριση της Αρκούδας.)

Επιπροσθέτως, γιά να εξηγηθεί η συμπεριφορά της Ρωσσίας, υπάρχει καί η (απόλυτα ευλογοφανής) “θεωρία” του Τζώρτζ Αδαλή του Β’, που λέει ότι η Ρωσσία θέλει “μοναχοφάϊ” τα πετρέλαια του Βορείου Πόλου· γι’ αυτό δεν φεύγει από τη Συρία. Διότι, λέει στους ηπαπαραίους ότι: αν θέλουν αυτοί τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, τότε να την αφήσουν ήσυχη να φάει τα πετρέλαια της Αρκτικής μόνη της – καί να συμμαζέψουν το σκυλάκι τους, τον Καναδά, που εγείρει διεκδικήσεις εξορύξεων σε Ρωσσική ( ; ) υφαλοκρηπίδα δήθεν από μόνος του (κι όχι δασκαλεμένος απ’ τις ηπαπάρα). Οπότε, εάν οι ηπαπαραίοι της ικανοποιήσουν την απαίτηση αυτή, την αμέσως επόμενη στιγμή η Ρωσσία παρατάει τον Άσσαντ σύξυλο καί φεύγει.

Όπως καί νά ‘χει, η Ρωσσία επίσης λέει “όχι” στα σχέδια γιά μείζον οξαποδουήλ· διότι ξέρει πολύ καλά ότι η δουλειά δεν γίνεται τόσο γιά θρησκευτική ιδεολογία, όσο γιά το παραδάκι. (Περίμενες, δηλαδή, κάτι διαφορετικό από τζιούζ; lol!!!) Άρα, λέει: “- Λεβέντες, κάντε πίσω, καί μην ονειρεύεστε τα πετρέλαια της Μοσσούλης! Δεν σας παίρνει!”

Επομένως, αφήνει τον Ρετζεπίκα να ξεκαθαρίσει το τοπίο απ’ τα τσιράκια του οξαποδουήλ, τους Κούρδους… αλλά κι αυτόν δεν θα τον αφήσει να πάει πιό ανατολικά (στα πετρέλαια), όσο κι αν του τρέχουν τα σάλια. Ούτε πιό νότια θα τον αφήσει, διότι έχει αναλάβει την προστασία της Συρίας. (Η λέξη “προστασία” εκλαμβάνεται καί με τις δύο γνωστές έννοιές της! Lol!!!)

 

iii. Τουρκίτσα

Έχουμε, λοιπόν, δεδομένο καί σταθερό το ότι ηπαπάρα καί Ρωσσία κάνουν πλάτες στον Ρετζεπίκα, να ξεσκίσει τους Κούρδους της Συρίας. Αλλά, εδαφικώς, μέχρις εκεί που του επιτρέπουν – μέχρ’ εκεί, καί πίσω· διότι βρήκες τοίχο, μάστορα!  🙂

Το θέμα, όμως, είναι: Γιατί ο Ερντογάν αποδέχθηκε αυτή την κατάσταση καί δέχθηκε να συμμετάσχει;

Άλλως τε:

• Η περιοχή (όπου του επέτρεψαν να μπουκάρει) δεν έχει τίποτε σημαντικό. Ούτε πετρέλαια, ούτε υπέδαφος. Ούτε καλά-καλά στρατηγική σημασία.
• Στο πρόσφατο παρελθόν ξαναδοκίμασε να μπουκάρει στη Συρία, κι έφυγε σα δαρμένο σκυλί.
• Τρίτον, αφού δεν μπορεί να πάει ούτε μπροστά, ούτε ανατολικά, ούτε δυτικά, ούτε πίσω να γυρίσει ντροπιασμένος, τότε αναγκαστικά πέφτει σε τέλμα· stalemate, που λένε καί οι αγγλόφωνοι. Τί τον ωφελεί αυτό; Ή, μήπως, δεν τό ‘βλεπε εξ αρχής, να μην ξεκινήσει κάν;
• Τέταρτον· κάτι, που δεν γράφει κανείς (κι απορώ με τους εγχώριους “έμπειρους αναλυτές”, που το παρέλειψαν) : ότι το κόστος μιάς τέτοιας στρατιωτικής εκστρατείας είναι τρομερό. (Παρά το ότι οι τουρκαλάδες εκεί κατέβασαν κυρίως παλιό αρματικό υλικό -τα αναβαθμισμένα M60-, κι όχι τα Λέοπαρντ.)

Υπολογίζω προχείρως ότι μέχρι τέλος Οκτωβρίου θα τους στοιχίσει των τουρκαλάδων πενήντα μύρια ευρά η “έκδρομούλα” αυτή. (Ρέ αναλυταράδες!… Ένας σας δεν θα μας πεί πόσο καίει το τάνκ ανά χιλιόμετρο; καί πόσα άρματα κατέβασε η τουρκίτσα στη Συρία, ώστε να κάνουμε τον υπολογισμό; Μία τεθωρακισμένη μεραρχία; Δύο; Πόσες; )

Άρα, με εξ αρχής αρνητικές (καί σχεδόν απαγορευτικές) προϋποθέσεις, γιατί να ξεκινήσουν γιά Συρία καί να ξοδέψουν τόσα λεφτά, χωρίς φανερό όφελος; Ξέρετε εσείς την τουρκίτσα να κάνει κινήσεις στο βρόντο; Ή, μήπως, επιμένετε να θεωρείτε τον Ρετζεπίκα χαζόν, ν’ αναλάβει τον ρόλο “της τάπας του μπουκαλιού” (δηλαδή να καλύψει το κενό των αποχωρούντων Κούρδων) χωρίς λόγο;

Η απάντηση είναι πως, όντως, κάτι σημαντικό περιμένει ως αντάλλαγμα. Κι όχι μονάχα ένα!

• Πρώτον, τη σπάει στο οξαποδουήλ. (Με το οποίο τά ‘χει τσουγκρίσει η τουρκίτσα, διότι -ανάμεσα στους άλλους ρόλους που προβάρει- πάει να το παίξει “μητέρα” όλων των σουνιτών μούσλιμζ, συμπεριλαμβανομένων των Παλαιστινίων.)
• Δεύτερον, σκέφτεται ότι: άπαξ καί πήρε το ελεύθερο να μπαστακωθεί μονίμως στην περιοχή (βλέπε παράδειγμα βόρειας Κύπρου), πού ξέρεις στο μέλλον γιά πού θα κινήσει παραπέρα, ξεκινώντας με βάση τη σημερινή βόρεια Συρία…
• Τρίτον, προφανέστατα ξεκαθαρίζει με την πληγή (της τουρκίτσας), που ονομάζεται “Κούρδοι”.

Εδώ, όμως, ο οποιοσδήποτε σκεπτόμενος δεν θα μείνει στο “προφανέστατα”, αλλά θα παρατηρήσει το εξής: Καλά, ο Ρετζεπίκας ξεκαθαρίζει λογαριασμούς με τα 12-15 μύρια Κούρδων της Συρίας, που βρίσκονται εκτός του κράτους του.

Αλλά, τί γίνεται με τα 30-35 μύρια Κούρδων εντός του κράτους του;

Προσώρας, απολύτως τίποτε!.. Εκτός αν επιχειρήσει γενοκτονία τους – πράγμα που δεν θα τον αφήσουν οι «μεγάλοι» να το κάνει.

Άρα, κάποιον λάκκο έχει η φάβα! Κάτι άλλο κρύβεται στο βάθος, κι αυτό δεν είναι η πιθανολογούμενη ίδρυση του (Ξε)Κουρδιστάν.

[Γιατί;

Απλούστατα, εάν ιδρυθεί αυτό, πρώτον θα είναι εις βάρος εδαφών της Συρίας, κι όχι της τουρκίτσας. Άρα, στο εδαφικό δεν τραβάει ιδιαίτερα ζόρια η τουρκίτσα. Καί δεύτερον, οι Κούρδοι της Συρίας θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται εκτός συνόρων τουρκίτσας.

Με τους εντός συνόρων τί κάνει – που, έστω θεωρητικώς, είναι μεγαλύτερο καί υπαρκτό πρόβλημα; Αλλά γι’ αυτούς δεν μιλάει κανένας εμπλεκόμενος.

Επομένως, όλοι αυτοί οι εμπλεκόμενοι κάτι προσπαθούν να κρύψουν. Άρα, αλλού βρίσκεται το ζουμί.]

Καθόλου, λοιπόν, δεν έπεσε σε παγίδα των “μεγάλων” ο πονηρός Ρετζεπίκας, ώστε να ξοδεύεται τζάμπα στη βόρεια Συρία – καί να γεμίζει φέρετρα με πτώματα στρατιωτών του! Κάτι άλλο του τάξανε (καί δή, στα κρυφά), απείρως σημαντικώτερο.

Κι αυτό είναι τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

 

Βλέπετε, γεωπολιτικώς (καί γεωστρατηγικώς) ο έλεγχος των Στενών των Δαρδανελλίων είναι μισή δουλειά. Η άλλη μισή είναι ο έλεγχος του θαλασσίου “διαδρόμου” του ανατολικού Αιγαίου, του διαδρόμου που οδηγεί από τα Δαρδανέλλια στην ανατολική Μεσόγειο (καί αντιστρόφως).

Οπότε, αυτόν τον ενιαίο έλεγχο καλύτερα να τον έχει ένα κράτος (σκέπτονται οι “μεγάλοι»). Όχι δύο, όπως είναι σήμερα.

Άρα, ποιό κράτος θα έχει τον έλεγχο;

• Η Ελλάδα;

Η Ελλάδα είναι μέλος του Νάτο· καί δεν διανοείται να …μήν είναι, διότι οι πωλητικοί της την κατάντησαν γνήσιο κλωτσοσκούφι των ηπαπάρα καί την έδεσαν χεροπόδαρα σ’ αυτόν τον ρόλο. Δηλαδή, αν δεχθεί εντολή του αφεντικού της η Ελλάδα, η Ρωσσία αποκλείεται τελείως από την έξοδο στη Μεσόγειο μέσω Ευξείνου Πόντου καί Στενών.

Άρα, όχι η Ελλάδα. Δεν τους κάνει, των «μεγάλων». (Κάνει μεν των ηπαπάρα – αλλά, αυτές ξέρουν ότι άμα τσιγκλιστεί η Αρκούδα με την έλλειψη διεξόδου στο Αιγαίο, θα φάνε Ρωσσικό κλύσμα σε κάποιον άλλον τομέα. Καί δεν θέλουν να το ρισκάρουν.)

• Η τουρκίτσα;

Κι αυτή είναι μέλος του Νάτο, αλλά τό ‘χει γράψει εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Απ’ την άλλη, σ’ όποιον την προσεταιριστεί, θα του κάνει όλα τα χατήρια (διότι -όπως καί η Ελλάδα- ούτε αυτή είναι τόσο δυνατή, όσο οι “μεγάλοι”)· αλλά η τουρκίτσα δεν έχει ηλίθιες προκαταλήψεις (σαν το ψευτο-Ρωμαίϊκο) υπέρ Ανατολής ή Δύσεως.

Άρα, υπάρχει μία άρρητη κι απόρρητη “συμφωνία κυρίων” να δοθεί στην τουρκίτσα ΚΑΙ το ανατολικό Αιγαίο με τον “διάδρομό” του… κι όποιος (απ’ τους δυό “μεγάλους” ενδιαφερόμενους) προλάβει να την κάνει παλλακίδα του την τουρκίτσα, πρόλαβε!

 

Οπότε, η κατάσταση έχει ως εξής:

Ηπαπάρα καί Αρκούδα συμφωνούν απολύτως στο να φάει τα νησιά μας του ανατολικού Αιγαίου η τουρκίτσα. Τώρα, οι μεν ηπαπάρα αυτό θα το παρουσιάσουν στους τουρκαλάδες ως δώρο, γιά να γυρίσει η τουρκίτσα πίσω στο Νάτο, η δε Ρωσσία πάλι ως δώρο, γιά να μείνει η τουρκίτσα στον εκκολαπτόμενο συνασπισμό των ισχυρών Ασιατικών κρατών (Ρωσσία, Ιράν, κτλ).

Απ’ την πλευρά της, η τουρκίτσα επιτυγχάνει έναν από τους πάγιους στόχους της, καί δεν κάθεται να συζητήσει τώρα γιά πόσον χρονικό ορίζοντα. (Αυτό θα το δεί, ανάλογα με τις συνθήκες που θα υπάρξουν. Αλλά, άπαξ καί κατάφερε να δημιουργήσει -όπως το συνηθίζει- ακόμη ένα τετελεσμένο, δεν την κουνάει κανένας.) Ο δέ Ρετζεπίκας κονόμησε μιά κατάσταση «καζάν-καζάν» (κι έτσι κερδισμένος, κι αλλοιώς κερδισμένος) :

• Εάν τα πάει καλά στη Συρία καί ξεσκίσει τους Κούρδους, αμέσως μετά θα επιτεθεί στα νησιά μας· διότι, ποιός τον πιάνει τότε, που θά ‘ναι «καβάλα στ’ άλογο»!
• Εάν, πάλι, φάει σφαλιάρες στη Συρία απ’ τους Κούρδους, θα περισώσει το γόητρό του (καί το αξίωμά του, καί τα λεφτά του, καί… καί…) μονάχα με μιά επιτυχημένη στρατιωτική επίθεση εναντίον των νησιών μας – διότι θα έχουν φροντίσει οι νταβατζήδες μας οι ηπαπαραίοι (μαζί με τους προδότες πωλητικούς μας) να δημιουργήσουν όλες τις απαραίτητες συνθήκες ήττας της Ελλάδας. Κι ο Ρετζεπίκας θα μας χτυπήσει με σίγουρο καί προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα υπέρ αυτού.

(Όπως το συνηθίζει, άλλως τε, η χώρα σας, κύριε Μπαχτσελί. Με τις πλάτες των «μεγάλων» κάνατε εις βάρος μας όσα κάνατε τον 20ον αιώνα· διότι, χωρίς αυτές, μέχρι κι ο Κεμάλ σας είχε σκατώσει το βρακί του απ’ τον φόβο του. Χάειντε, ζωντόβολα, που φιλοδοξείτε να μας πετάξετε στη θάλασσα – καί το λέτε κιόλας δημοσίως!)

 

Συμπερασματικώς, όλ’ αυτά σημαίνουν ότι η (λίαν προσεχής) επίθεση της τουρκίτσας εναντίον μας είναι δεδομένη. Όπως επίσης καί το ότι η αδράνεια ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ “μεγάλων” (ου μην καί η ενεργός βοήθειά τους προς την τουρκίτσα – πχ με παρεμπόδιση των δικών μας τηλεπικοινωνιών, κτλ) είναι κι αυτή δεδομένη.

Με βάση τη λογική, αυτά ακριβώς ισχύουν – καί τίποτε άλλο. (Το ο,τιδήποτε άλλο έχει τόση σοβαρότητα, όση καί τα παιδικά παραμύθια.) Οπότε, τώρα που τα ξέρετε, προετοιμαστήτε.

Θα ματώσουμε να υπερασπίσουμε την Ελλάδα – καί δεν πρόκειται να δεχθούμε βοήθεια από πουθενά.

Βοήθεια από κανέναν, καί μαχαιριές απ’ όλους.

 

Υγ 1: Καλά… αυτά τα λιβάνια των γεροντάδων, μήπως έχουν μέσα κανένα αρωματικό βότανο …Ζωνιανών; Καλαματιανό, μήπως; Ολύμπου, ξέρω ‘γώ;

(Δεν κάνω πλάκα· πληροφορώ τους …αμύητους, ότι λιβάνι καί χασίσι έχουν ίδια μυρωδιά! Δεν τα ξεχωρίζεις εύκολα.)

Ρωτάω, διότι όλες αυτές οι αηδίες με τις προφητείες καί τους “ομοδόξους αδελφούς μας” έχουν κάνει ανυπολόγιστη ζημιά στον λαό μας. Έχουν μαστουρώσει πολύ κόσμο – καί φοβάμαι ότι τον φτάσανε σε κατάσταση αποχαυνώσεως μή αναστρέψιμη.

Μιά ματιά να ρίχνατε, μωρέ, στην πρόσφατη Ιστορία μας, καί θα βλέπατε ότι “ομόδοξοι αδελφοί μας” ήταν καί οι Βούλγαροι του 1900-1944! Από ποιούς, λοιπόν, περιμένετε βοήθεια σήμερα, βάζοντας ως πρόταγμα το ομόδοξον χριστιανικό δόγμα;

Δε λέω, το κακό που μας έκαναν οι αγγλόφωνοι, τα γερμανογούρουνα, καί η Φραγκιά, είναι τάξεις μεγέθους μεγαλύτερο απ’ τα αδειάσματα που φάγαμε απ’ το Ξανφόν Γκιένος. Αλλά τόοοοσο πολύ κλουβιάσανε μερικοί-μερικοί πιά, που ακούν “Ρωσσία” καί κάνουν τούμπες;

 

Υγ 2: Το παρόν γράφτηκε ύστερ’ από δύο συνεχόμενα ξενύχτια. Φοβάμαι πως δεν προλαβαίνουμε γιά τίποτε σοβαρό!… Αλλά, να προμηθευτούμε έστω ένα κουζινομάχαιρο!

Μπορεί κάποιος τέκτων, που μέσα του εξακολουθεί να αισθάνεται Έλληνας πατριώτης, να έδωσε στον Στρέηντζερ αποκλειστικές πληροφορίες γιά εξέγερση των λάθρο μέσα στον Νοέμβριο, αλλά το δικό μου ένστικτο πιάνει το Σ/Κ που έρχεται – τριήμερο, με την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 τη Δευτέρα. Πρώτης τάξεως ευκαιρία να παραλύσει τελείως ο υποτυπώδης δημόσιος οργανισμός του ψευδοκράτους μας!

Κι όταν λείπει ο γάτος…

Ειδικά να προετοιμάζονται οι νησιώτες μας στα λαθροβριθή νησιά μας ανατολικώς του 25ου μεσημβρινού. Μυτιλήνη (καί Λέσβος – με κάνει να λέω αστεία μέσα σε τραγική κατάσταση, αλλά δε μπορώ να κρατηθώ με το αγράμματο ζώον!), Χίος, Σάμος, Σύμη… ειδικά η Σάμος.

 

(επόμενο)