(προηγούμενο)

 

κόμη μία επιβεβλημένη παρένθεση (κυρίως περί κρυστάλλων), επειδή στα σχόλια εγράφησαν αρκετά ανεδαφικά.

Κατ’ αρχήν, μην μπερδεύετε όσα λέει η Λαογραφία με διάφορες νεοεποχίτικες δοξασίες, ή/καί με όσα νομίζετε πως γίνονται, ή (έστω) γινόντουσαν κάποτε. Η Λαογραφία ξεκινάει εκεί, όπου σταματάει ακόμη καί η Μυθολογία· καί όντως είναι ισχυρώτατο εργαλείο γιά τη μελέτη του παρελθόντος, αρκεί να τη «διαβάσεις» σωστά. Πράγματι απηχεί πολύ παλιές καταστάσεις, αν καί αγρίως παραλλαγμένες στο διάβα του χρόνου· οπότε, το πρόβλημα που τίθεται, είναι να ψάξουμε να βρούμε την καθαρή αρχική πάλαι ποτέ μορφή.

Δεν κατηγορώ κανέναν (που έγραψε την άλφα ή βήτα άποψη), αλλά οφείλω να ξεκαθαρίσω τα πράγματα.

Με παραδείγματα.

 

Φερ’ ειπείν, το ότι οι (μητριαρχικές…) μάγισσες σκότωναν κόσμο, με την ψευδή υπόσχεση να περάσουν την προσωπικότητα του θύματος σε κρύσταλλο, ώστε το θύμα «να ζή αιώνια». Όμως, η μεταφορά προσωπικότητας δεν γίνεται (ούτε γινόταν κάποτε) με μαγικά ραβδάκια! Γινόταν κάποτε με προηγμένη τεχνολογία (κι όχι από «μάγισσες», φυσικά!) καί γιά πολύ συγκεκριμένο λόγο: γιά να πάρει ένα δολοφονικό αλλομορφικό ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης την πλήρη προσωπικότητα ενός ανθρώπου, ώστε να κινείται απαρατήρητο ανάμεσα στους ανθρώπους.

Καί γιατί ρομπότ, κι όχι κλώνος;

Καλή ερώτηση!

Ναί, ισχύει καί το ότι μπορείς να μεταφέρεις την πλήρη προσωπικότητα ενός ατόμου στον κλώνο του.

[Κι όχι μόνον την προσωπικότητα, αλλά και τη συνειδητότητα! Να βλέπεις από τα νέα σου μάτια του νέου σου σώματος το παλιό σου σώμα, καί να συνειδητοποιείς ότι αυτό πιά δεν είσ’ εσύ! Κι άμα συνεχίζει αυτό -το παλιό σου σώμα- να κουνιέται / σκέφτεται / μιλάει / δρά ανεξάρτητο… αυτό, που «δεν είναι πιά εσύ»… τί γίνεται τότε; Άσε, σκέτη σχιζοφρένεια!

Θα σας τα πώ άλλη φορά αυτά.]

Όμως, ο κλώνος, ως ανθρωποειδές, έχει τις ιδιότητες του ανθρώπου – κι όχι ενός θεού. Να το κάνω λιανά: ο κλώνος μπορεί να έχει δείκτη νοημοσύνης άντε διακόσια τριάντα, να σου πω. Παραπάνω δεν πάει. Να βάλουμε καί ικανότητα αριθμητικών πράξεων; Ωραία! Θεώρησε, τότε, τον κλώνο ικανόν καί γιά υπολογισμό νιοστών ριζών μέχρι σαράντα δεκαδικά ψηφία.

Σούπερ;

Ναί, γιά άνθρωπο.

Αλλά το ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης θα μπορεί να έχει ένα iq πχ κάπου κοντά στις διακόσιες χιλιάδες (200,000), κι άντε πιάσ’ το! Αν ποτέ χρειαστεί να παλαίψετε, ακόμη καί μοναχός Σαολίν να είσαι, θα σε πολτοποιήσει! Θα έχει υπολογίσει πολύ πρίν από σένα όοοοοοολα τα (πιθανά κι απίθανα) σενάρια άμυνάς σου καί διαφυγής σου…

…καί θα έχει προλάβει να σε στείλει στους προγόνους σου, ό,τι καί να (πάς να) κάνεις.

Δεν χρειάζεται να πω τίποτε παραπάνω· η κλασική τριλογία «Τερμινέητορ» τά ‘χει πεί όλα. (Οποτε, δεν χρειάζεται να εξηγήσω καί τί σημαίνει «αλλομορφικό» ρομπότ.)

 

Άλλο παράδειγμα: Το ότι οι μάγισσες βλέπουν το μέλλον μέσα από κρυστάλλινη σφαίρα.

Χμμμμ…. κοιτάχτε:

  • Η σφαίρα είναι πλατωνικό στερεό. (Κάτι έγραψε κάποιος σχολιαστής σχετικά.)
  • Τα πλατωνικά στερεά έχουν κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες (κι όχι μονάχα μαθηματικές).
  • Οι δέ «μάγισσες» κάποιας παμπάλαιης εποχής (που δεν ήταν μάγισσες) -κι όχι μόνον αυτές, αλλά ο οποιοσδήποτε επιστήμων της εποχής εκείνης- δεν έβλεπαν κανένα «μέλλον» εκεί μέσα, αλλά -σε εικονιστική μορφή- τις πιθανές λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα.

Άντε, όμως, γιά χάρη σας να μου «ξεφύγει» κι αυτό!… Ναί, ένας κρύσταλλος μπορεί να γίνει καί μνημονικό, αλλά καί υπολογιστικό στοιχείο. Ήδη έχει γίνει, καί βρίσκεται μέσα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές σας! Όμως, η σημερινή τεχνολογία μας παίζει σε επίπεδο υπερατομικό καί υπερμοριακό, κι εδώ υπαινίσσομαι ( τί «υπαινίσσομαι», ο βλάξ; αφού τά ‘πα στα ίσα! lol!!!) υπομοριακό καί υποατομικό επίπεδο.

Δεν θέλω να πω περισσότερα γιά το θέμα· δεν θα οδηγήσω εγώ την ανθρωπότητα σε καταστάσεις (ξανά) «Τερμινέητορ»! Οπότε, απόλυτη σιωπή σ’ ένα θέμα τζίζ, τζίζ, καί τζίζ!!!…

…Αν καί η «επιστήμη» (τρομάρα της – καί κακώς! κάκιστα!) το ψάχνει καί το γαργαλάει εντόνως τώρα τελευταία. (Κάτι με νανοπλέγματα πάχους μονάχα ενός ατόμου, κάτι έτσι, κάτι αλλοιώς…)

 

Άλλο παράδειγμα (πάλι με «μάγισσες»! lol!!!) : Το ότι οι μάγισσες φτιάχνουν πεντάλφες στο χώμα, στέκονται στο κέντρο γυμνές καί ξυπόλητες, καί εκτοξεύουν κατάρες.

Έχετε δή ποτέ εσείς στην πραγματικότητα καμιά «μάγισσα» να κάνει τέτοια πράγματα; Εγώ, όχι. Ποτέ. (Μόνον στο σινεμά.)

Αλλά, επειδή η Λαογραφία επιμένει… Το τί μπορούν να σημαίνουν όλ’ αυτά τα επί μέρους στοιχεία της αφήγησης (πεντάλφα, γυμνό σώμα, κτλ), σας το αφήνω γιά άσκηση. Αλλά μπορώ να σας βεβαιώσω ότι καμμία σχέση δεν έχουν με κατάρες καί τέτοια. Αν μιά γυναίκα (μάγισσα, ή μή) θέλει να σου κάνει τη ζωή κόλαση, τότε δεν θα το ρισκάρει να πάει στην ύπαιθρο νυχτιάτικα καί να ξεβρακωθεί.

Απλώς, θα σε κάνει να την παντρευτείς! Καρα-lol!!!!!  🙂  🙂

 

Το τελευταίο, που έχω να σχολιάσω στο θέμα των κρυστάλλων, είναι το κατά πόσον μπορούν να πάρουν στοιχεία της προσωπικότητάς μας, αν τους έχουμε συνεχώς κοντά μας. Ναί, μπορούν, αλλά με τελείως θολό καί «χύμα» τρόπο. (Εφ’ όσον -γιά τη μεταφορά προσωπικότητας- δεν χρησιμοποιούμε τις επιστημονικές / τεχνολογικές μεθόδους του «κάποτε», αλλά μονάχα χάδια καί γλυκομιλήματα.) Οπότε, θα φέρονται κι άλλο τόσο «χύμα», όταν τους ζητήσουμε κάτι.

Απόδειξη; το κρανίο Μίτσελλ-Χέτζις, ένα από τα πιό «σοφιστικέ» κομμάτια εκείνης της πανάρχαιης εποχής. (Ίσως ακόμη παλιότερο, κι απ’ όσο νομίζουμε εμείς εδώ – καί νομίζουμε Ατλαντίδα, δηλαδή κάπου δώδεκα χιλιάρικα χρόνια πίσω.) Στους επισκέπτες του σχετικού μουσείου, φέρεται τελείως χύμα. Σ’ άλλους δείχνει εικόνες (κι όχι πάντα -τί «όχι πάντα»; σχεδόν ποτέ!- αυτές που ρωτάνε νοερώς να μάθουν), σ’ άλλους προξενεί πονοκέφαλο, σ’ άλλους παραμένει τελείως αδρανές. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα φερθούν καί οι μικροί κρύσταλλοι, που πιθανόν έχετε. (Κι ακόμη πιό χύμα, λόγωι μικρού μεγέθους – καί άρα μικροτέρων ικανοτήτων. Ακριβώς όπως δεν έχουν ικανότητα ανθρώπινης ομιλίας τα παπαγαλάκια, σε αντίθεση με τους μεγάλους παπαγάλους.)

Οπότε, θα έλεγα απλώς να τους χειρίζεστε, αλλά μην τους «προσωποποιείτε». (Η «φόρτιση» στον Ήλιο, πάντως, εγκρίνεται.)

Τώρα, βέβαια, το γιατί κάποια κρυσταλλάκια θα χειριστούν / ενισχύσουν αιθερικώς τις σκέψεις μας (καί δή σε μεγάλη κλίμακα), ώστε αυτές να γίνουν πράξη, δεν θα το εξηγήσω. Αλλά, γιά τη δουλειά που θέλουμε, ας το δοκιμάσουμε. (Στο κάτω της γραφής, τ’ είχαμε, τί χάσαμε.)

 

Τέλος η επεξηγηματική παρένθεση περί κρυστάλλων, συνεχίζουμε με την εικόνα του πρώτου μας προστατευτικού πλέγματος «επί χάρτου».

 

 

Σαρπράϊζ!… Κάπως αλλοιώς το είχα στο μυαλό μου (η υψηλότερη κορυφή κάθετα επάνω, προς βορράν), αλλά βλέπετε πως η ίδια η χώρα μας το θέλει έτσι, όπως φαίνεται!!!

Τα στοιχεία του συγκεκριμένου πλέγματος ορίζονται -σχεδόν από μόνα τους!- από:

  • Την «απαίτηση» να συμπεριλάβει όλη την κλασική έκταση της Ελλάδας, από την εποχή ακόμη του Ιάσονα (εποχή αλλαγής Ταύρου προς Κριό – 2,100 πΧ). Άρα, δεν γινόταν μικρότερο.
  • Την επιθυμία να πέφτει επάνω σε αρχαία «σημάδια». Καί όντως, μία κορυφή πέφτει επάνω στην πυραμίδα της Βοσνίας (πυραμίδα του Ήλιου – λίγο βορειότερα απ’ το Σαράγιεβο), κι ακόμη μία επάνω στη μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας! (Άρα, γε, να υπάρχουν πυραμίδες καί στις άλλες τρείς κορυφές;…)

Τώρα, βέβαια, οι πυραμίδες δεν είναι κάποιων «Βόσνιων», αλλά μαρτυρούν καθαρά Ελληνική τεχνογνωσία – κι Ελληνικό απώτατο παρελθόν.

Καί, προφανέστατα, ένα κάποιο παμπάλαιο προστατευτικό πλέγμα της πατρίδας μας.

 

Οπότε, βάλτε τα κρυσταλλάκια σας στις κορυφές, καί ξεκινήστε. Μόνο υπολογίστε τις λίγο καλύτερα (με διαβήτη), διότι το σχέδιο το έφτιαξα πρόχειρα καί «με το μάτι».

Να σκέπτεσθε νοερά ότι το πλέγμα «ανοίγει» με ελαστικό τρόπο (με ρυθμό αναπνοής), κι όλη η μαυρίλα της χώρας (λάθρο, προδότες, κτλ) φεύγει ανατολικά (με τον ίδιο ρυθμό – στην «εκπνοή»), όπως δείχνει η οριζόντια μύτη.

Κι ότι, όταν τελειώσει η νοερή σας εργασία καί το πλέγμα σταθεροποιηθεί ξανά, το εσωτερικό του είναι πιό καθαρό από πρίν. Ο τελικός σκοπός είναι να λαμβάνετε νοητή εικόνα από το εσωτερικό του πενταγώνου ως καθαρό καί διάφανο· κάπως, όπως τα κρυσταλλάκια.

 

Υγ 1: Μή σας φαίνεται παράξενο, που μία κορυφή πέφτει μέσα στη θάλασσα. Τα πλέγματα δρούν ακόμη καί με «νοητές» κορυφές. (Νά καί κάτι ακόμη που μαθαίνετε…) Το έχω δεί, καί σας το εγγυώμαι.

Δεν αποκλείω το να υπάρχει κάποια παμπάλαιη πυραμίδα στον βυθό της θάλασσας· αλλά το θεωρώ καί εξαιρετικά απίθανο, καί αχρείαστο.

Υγ 2: Γιά κοιτάξτε προσεκτικά το πού πέφτει το κέντρο του πενταγώνου!…

Τροία!!!

(Άρα, «έχω πόντο» στο σχέδιο που έφτιαξα! Αιτιολογείται εκ των -μυθολογικών / ιστορικών- πραγμάτων.)

Κάτι ήξεραν οι Αχαιοί, που πήγαν εκεί να καθαρίσουν τη βρωμιά! Αν κι ο Αγαμέμνων πήγε γιά τελείως άλλο λόγο: γιά να κάνει χειρότερη ζημιά. (Είπαμε, η τεχνική / τακτική «αυτών» είναι: πρώτα η καταστροφή του όποιου Ελληνικού προστατευτικού πλέγματος, καί μετά μπουκάρισμα βαρβάρων – με ό,τι συνεπάγεται το μπουκάρισμα. Αν καί η Τροία είχε ήδη ψιλο-αλωθεί από αλλοφύλους.)

Υγ 3: Τα πλέγματα δεν δίνουν αμέσως αποτέλεσμα. Ένα κάποιο που έφτιαξα, έδωσε αποτέλεσμα σ’ έναν χρόνο.

Αλλά έδωσε.

Αυτό, προς γνώσιν καί συμμόρφωσιν.

 

(συνεχίζεται)