ίναι κοινός τόπος ότι η επίθεση που δεχόμαστε, ως έθνος, είναι πολλαπλή καί πολυεπίπεδη· δεν χρειάζεται να επεκταθώ. Αλλά, ακόμη κι όταν οι εχθροί μας έρχονται με δώρα, πάλι επίθεση εναντίον μας επιχειρούν… παρά το ότι την πατέντα με τον Δούρειο Ίππο την ξεκινήσαμε εμείς! (Θα μου πείς, όμως, ότι κι οι Άγγλοι ξεκίνησαν το ποδόσφαιρο, αλλά οι άλλοι λαοί παίζουν καλύτερα απ’ αυτούς!  🙂  )

 

Πώς χτυπάς ένα έθνος  – πρίν το χτυπήσεις με όπλα σε πόλεμο;

Απλούστατα, εξουδετερώνεις (με κάθε τρόπο) τις ισχυρές πληθυσμιακές ομάδες του. Καί δράς ανάλογα με τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου έθνους.

Πχ στην Ελλάδα, όπου το παρακάνουμε με το συναίσθημα, μας πετάνε φόλες που διαιρούν τον λαό μέχρις έχθρας – κι εμείς τσιμπάμε διαρκώς. Ξεκινώντας από τους εμφυλίους του 1821-1829, καί φτάνοντας στους άγριους τσακωμούς γιά το ποδόσφαιρο.

Έτσι, στην Ελλάδα κυκλοφορούν διάφορα ναρκωτικά, που εξουδετερώνουν τον πληθυσμό κατά ομάδες.

  • Γιά τους εξαθλιωμένους, τα πραγματικά ναρκωτικά – που τους εξαθλιώνουν ακόμη περισσότερο.
  • Γιά τους φτωχούς, το ποδόσφαιρο.
  • Γιά τους πλούσιους, το “λάϊφστάϋλ”. (Αντί να σκεφτούν το πώς θα χρησιμοποιήσουν τα χρήματά τους, γιά να ευημερήσει η πατρίδα τους – καί χαλάλι τους, να βγάλουν κι αυτοί ακόμη περισσότερα, αν ευεργετήσουν την Ελλάδα.)
  • Γιά όλους, ο εγκλωβισμός στο κυνήγι του εύκολου χρήματος (διάβαζε: χρηματιστήριο), αλλά στην πραγματικότητα άπαντες οι «ξύπνιοι» αυτοί καταλήγουν κορόϊδα καί ρεζίλια των σκυλιών· όχι μόνο δεν βγάζουν εύκολο χρήμα, αλλά λούζονται χοντρή απώλεια εισοδήματος.
  • Γιά όλους, η καλλιέργεια της ελπίδας ότι δήθεν θα έχουν προνόμια (πχ διορισμός στο Δημόσιο σε θέση, όπου δεν θα κάνουν τίποτε – αλλά ο μισθός θα πέφτει), αν γίνουν κομματόσκυλα. (Ναί, γίνεται αυτό, αλλά γιά λίγους. Οι λοιποί απλά περιορίζονται σε ρόλο χειροκροτητή του “αρχηγού”.)
  • Για όσους έχουν κάποια οικονομική ευχέρεια, τα πτυχία γιά τα παιδιά τους. (Που κι αυτά πετάνε τη σκούφια τους γιά μερικά χρόνια «φοιτητικής ζωής».) Όχι γιά τη γνώση, αλλά γιά βυσματικό διορισμό – καί στους πιό πονηρεμένους, γιά καλοπληρωμένη δουλειά στο εξωτερικό.

Όμως, παρά τη βροχή των προειρημένων ναρκωτικών, υπάρχουν κάποιες ομάδες του πληθυσμού, που εξακολουθούν να διαφεύγουν – καί δεν …ναρκώνονται. Τουλάχιστον, δεν ναρκώνονται τόσο εύκολα. Τώρα, πρόχειρα, φέρνω στο μυαλό μου τρείς:

  • Τους νέους, που κοιτάζουν να βρούν / ξεκινήσουν μιά δουλειά δική τους με καλό εισόδημα. (Πχ αγρότες με εξειδικευμένες καλλιέργειες – πχ βότανα, κτλ. Ή νέους επιχειρηματίες.)
  • Τους (κυρίως) νέους, που ψάχνουν μανιωδώς να βρούν τις αιτίες, πίσω από τα φαινόμενα. Πχ ψάχνουν να βρούν το γιατί ο Τάδε είναι υποψήφιος πρωθυπουργός, με ποιά (ανύπαρκτα) προσόντα; καί ποιός τον έβαλε στη θέση αυτή;
  • Καί τις μικρές ηλικίες, τους μαθητές… από τους οποίους, οι μέν τά ‘χουν γράψει όλα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι (διότι η εκπαίδευση όσο πάει καί ξεχαρβαλώνεται), κι οι δέ, αυτοί που πχ σαρώνουν τα βραβεία στις Μαθηματικές Ολυμπιάδες, υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά με το Ψευτορωμαίϊκο, κι αρχίζουν να αισθάνονται παιγιδευμένοι άσχημα.

Φυσικά, το χταπόδι που πνίγει την ανθρωπότητα (καί βρίσκει κορυφαίο μεζεδάκι την Ελλάδα), καθόλου δεν θ’ άφηνε να του ξεφύγει κάποιος τόσο εύκολα. Άρα, τί κάνει;

  • Τους νέους με τις δουλειές, τους κυνηγάει με τη φορολογία καί τη γραφειοκρατία.

Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν -ακόμη- οδοί διαφυγής, όπως πχ η μετεγκατάσταση της έδρας της εταιρείας σε άλλο κράτος.

  • Όσους ψάχνουν το γιατί των πραγμάτων, σχεδόν τους διέλυσε (κι αρκετούς τους κατέστησε φρενοβλαβείς) το “Ελληνοκεντρικό Κίνημα” καί διάφορες άλλες παρόμοιες τέτοιες πορδές.

Γιατί; Διότι πάλι δούλεψε το υπερβολικό συναίσθημα του Έλληνα… Εφ’ όσον ο κάθε αυτόκλητος “λαϊκός ηγέτης” εμφανιζόταν να βάζει σ’ όσα λέει ταμπέλλα τη λέξη «Ελλάδα», ουδείς ρωτούσε πού τις βρήκε ο “μέγας Ελληνοαρχηγός” τις “αλήθειες” που εκστόμιζε.

 

[Πού τις βρήκε, αλήθεια; Αν σας λέει τίποτε η λέξη “στοά”, μήν ψάχνετε περισσότερο.

“- Μά, ρέ Εργοδότη, κι …αυτός;”

Ναί, ώ αφελέστατε! Κι αυτός! Ποιό είναι, δηλαδή, το χαρακτηριστικό, που τον διαφοροποιεί από τους λοιπούς τεκτονοπαπαγάλους κατεργαραίους, κατά τη γνώμη σου; Διότι κατά τη δική μου, δεν υφίσταται κανένα. “Αλήθειες εξ αποκαλύψεως” πάσσαρε κι αυτός, κι ο άλλος, κι ο παράλλος, όπως όλοι οι παρεμφερείς – κι εσείς τις κατάπιατε αμάσητες. Καλά να πάθετε, αν αφήνετε το μυαλό σας αμεταχείριστο! Καί βλέπω πως συνεχίζετε καί σήμερα τα ίδια, με τον καταιγισμό των “προφητειών”…

Ά, μπερδεγουέη: Δεν ξέρω αν ο “αναστηθησόμενος” Βατάτζης έχει σπαθί, αλλά κάτι άλλο μήκους σημαντικόν γιά τους βλάκες έχει σίγουρα. Καί γιά την ακρίβεια όχι αυτός, διότι αυτός είναι πτώμα. Αυτοί που βρίσκονται πίσω απ’ αυτή την παραμύθα· αυτοί το διαθέτουν ορθωμένο καί σας περιμένουν ξεβράκωτους. Αν, λοιπόν, δεν μπορέσω να εξουδετερώσω εγκαίρως αυτό το συγκεκριμένο δηλητήριο, αναμείνατε τα ωραία επί των κεφαλών σας των άδειων!

Λεβέντες μου, δεν θα τα πάμε καθόλου καλά μαζί, αν συνεχίσετε τον ίδιο χαβά της απερισκεψίας.]

 

Τέλος, γιά τους έξυπνους καί με σωστό ήθος (μελετηρούς, εργατικούς, κτλ) πιτσιρικάδες, το χταπόδιον έχει …δωράκια. Ολόκληρο κοπάδι Δουρείων Ίππων (καί φοράδων) διαθέτει!

Όπως ακριβώς, ακόμη κι αν δεν γνωρίζουμε γρύ από προπονητική ποδοσφαίρου καί καταλαβαίνουμε απλώς τα βασικά (ότι κερδίζει αυτός, που βάζει τα περισσότερα γκόλ), έτσι καί με το μαθητικό δυναμικό της χώρας: ο σκοπός των ανθελληνικών ξένων κέντρων αποφάσεων είναι σαφέστατος… παρά το ότι είναι κάπως δύσκολο να διακρίνουμε εξ αρχής τις συγκεκριμένες μεθοδεύσεις του. Διαιρείται δέ, στα εξής σκέλη:

  • Να εξουδετερωθούν οι Έλληνες μαθητές, γινόμενοι αγράμματοι καί τεμπελαράδες.
  • Εάν δεν επιτευχθεί αυτό, οι καλοί καί μελετηροί μαθητές να γίνουν μηχανάκια της κατεστημένης γνώσης, καί να μην «την ψάξουν» παραπέρα ποτέ τους.
  • Εάν δεν επιτευχθεί το παραπάνω, οι καλοί καί μελετηροί μαθητές, που θα ξεφύγουν από το γενικώτερο άθλιο εκπαιδευτικό κλίμα, καί που «την ψάχνουν» (πχ που δεν δέχονται ότι ο Αϊνστάϊν υπήρξε ποτέ έξυπνος), να πάνε με τα νερά των «κέντρων αποφάσεων».
  • Εάν δεν επιτευχθεί ούτ’ αυτό, οι καλοί καί μελετηροί μαθητές να αποκλειστούν / εξωπεταχτούν από κάθε είδους ακαδημαϊκή καριέρα.

Τα σκέλη ένα / δύο / τέσσερα είναι μάλλον εύκολα (γιά τα «κέντρα αποφάσεων»), διότι όποιος έχει τα γένεια, έχει καί τα χτένια. Όταν με τους ανθρώπους σου κάνεις κουμάντο σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας (ακόμη κι αν δεν έχεις εγκαταστήσει ορατή δικτατορία περιορισμού ατομικών ελευθεριών), τότε κάνεις σχεδόν ό,τι θέλεις.

 

Στο σημείο αυτό, πρέπει… επιβάλλεται να φτύσω στα μούτρα μερικών-μερικών – όσον αφορά τις λεγόμενες «συστατικές επιστολές».

Υπάρχει μιά διάχυτη φήμη, μιά ακόμη «αλήθεια εξ αποκαλύψεως», ότι ναίαιαιαι… οι συστατικές επιστολές πρέπει να υπάρχουν, πρέπει να δίνονται στους καλούς φοιτητές, κι ότι ο καλός φοιτητής πάντα ξεχωρίζει. Κι επειδή αυτά μου τα είπαν ακόμη καί «δικοί μου» (Φυσικοί), κι επειδή μου ανέβηκε η πίεση στο εκατό ακούγοντας αυτές τις χοντρομαλακίες, σειρά μου τώρα να τους αποδείξω πόσο ζώα είναι!

ΜΑΛΑΚΕΣ, ούτε αριθμητική Πρώτης Δημοτικού δεν ξέρετε!… Που μου θέλετε πτυχία καί διδακτορικά καί προφεσσοριλίκια!!! (Αυτά σας μάραναν, τρισάσχετοι!) Ένθα η αριθμητική Πρώτης Δημοτικού λέει ότι δεν συγκρίνουμε / δεν προσθέτουμε / δεν αφαιρούμε ανόμοια πράγματα. Πχ δεν προσθέτουμε τρία μήλα καί δύο πορτοκάλια. Με ποιά κριτήρια ο «καλός» είναι καλός, έεεε;;;

Εάν όλα τα όμοια τμήματα των πανεπιστημίων είχαν: (α) ίδια διδακτέα ύλη, (β) ίδια θέματα εξετάσεων, (γ) ίδιον τρόπο βαθμολογίας (καί με καλυμμένα τα ονόματα, παρακαλώ), τότε ο καλός φοιτητής θα ήταν αντικειμενικά καλός. Τότε, ναί. Τώρα, όμως, ΔΕΝ.

Όθεν, το γελοίο καί μεσαιωνικό έθιμο των «συστατικών επιστολών» έχει τελείως διαφορετική ερμηνεία καί χρησιμότητα: απλά διαχωρίζει τα «δικά τους» παιδιά απ’ όλους τους υπόλοιπους – κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, ν’ αλλάξει πλευρό τώρα που κοιμάται. Είπαμε, το παγκόσμιο επιστημονικό κατεστημένο αποτελεί μία κλίκα, μιά στοά, μιά αδελφότητα (καί δή, ανθελληνικού Ατλάντειου «πιστεύω»), που δεν δέχεται παρείσακτους. (Πώς περιμένατε να φερθούν, δηλαδή, ακόμη καί στον εικοστό πρώτο αιώνα μΧ, οι Αγγλοσάξωνες -καί οι Φράγκοι, καί οι Τεύτονες- πνευματικοί διάδοχοι των Ναϊτών Ιπποτών; να μήν ξεχωρίζουν τους δικούς τους; ) Οπότε, γιά να δείς ακαδημαϊκή έδρα, πρέπει οπωσδήποτε να πας με τα νερά τους. Κι όχι ευκαιριακά (περιμένοντας πονηρά να τους την κάνεις γυριστή, όποτε βρείς ευκαιρία), διότι θα σε καταλάβουν.

Πρέπει να δώσεις εχέγγυα υποταγής.

Αυτό, γιά να μην έχετε αυταπάτες τί είναι όλ’ αυτά τα ανθρωπάκια, που παγκοσμίως αποτελούν τις «φίρμες» των πανεπιστημίων. (Καί υποστηρίζουν τις μαλακίες περί «Μπίγκ Μπάνγκ», καί τις λοιπές παρόμοιες.)

«- Μά, ρέ Εργοδότη, δεν υπάρχει καί κανένας σωστός ανάμεσά τους; Έστω, κάποιος πράγματι έξυπνος;»

Υπάρχουν καί κάμποσοι τέτοιοι – αλλά γιά επίφαση «δημοκρατικότητας». Γιά ξεκάρφωμα. Καί οι πραγματικά έξυπνοι, οι ρομαντικοί των επιστημών αν θέλετε, τρώνε χειρισμό καί κατευθύνονται. (Αλλά γιατί δεν τον καταλαβαίνουν τον χειρισμό; Διότι, παίδες, άλλο έξυπνος, άλλο πονηρός. Στο κάτω-κάτω, ο έξυπνος είναι έξυπνος σ’ έναν τομέα – πχ στην Αστρονομία. Εάν τον βάλεις να ψάξει πχ το ερώτημα ποιός πραγματικά χρηματοδοτεί τις έρευνές του, τότε μπορεί ν’ αποδειχθεί βλάξ.)

 

Κλίκα, λοιπόν, το παγκόσμιο ακαδημαϊκό κατεστημένο, το οποίο δεν δέχεται παρείσακτους. Συγκρατήστε το αυτό.

Καί, μεταξύ μας, καλά κάνει. Διότι η επιστήμη χρειάζεται καί γιά κατασκευή όπλων. Κι εφ’ όσον σ’ ενδιαφέρει η επιβίωση του (Αγγλοσαξωνικού / Φράγκικου / Τευτονικού) έθνους σου, τότε θα τη φροντίσεις καί διά των όπλων.

Γιά την πάρτη του, λοιπόν, ο εχθρός καλά κάνει· άριστα πράττει – πρέπει να το παραδεχθούμε. Άλλως τε, θα ήταν μέγιστη βλακεία μας να περιμέναμε ο εχθρός να είναι ξαρμάτωτος!… Καί τέτοιες βλακώδεις ονειρώξεις δεν τιμούν τη νοημοσύνη μας, ως Έλληνες.

Αλλά, ας γυρίσουμε στους μαθητές μας. Στους καλούς καί μελετηρούς μαθητές μας.

 

Ποιό είναι, λοιπόν, το μέσον, με το οποίο το παγκόσμιο κατεστημένο πάει να προσεταιριστεί την έξυπνη καί μελετηρή εγχώρια πιτσιρικαρία;

Το μέσον αυτό είναι κάτι, που ενέσκηψε τώρα τελευταία – καί συγκεκριμένα, έχει τη μορφή κάτι διαγωνισμών «επιστημονικής ικανότητας» καί «καινοτομίας» (γιά μαθητές) με βραβεία (της πλάκας, αλλά τα ημέτερα ξυπνοπούλια-γονείς τσιμπάνε), συν κάτι «παραμαθημάτων» τύπου STEM, ρομποτικής, καί τα ρέστα.

Εδώ, ο στόχος εξουδετερώσεως των μαθητών μας έχει καμπόσους υποστόχους:

  • Απασχολεί τα παιδιά από χρησιμώτερα πράγματα, που πρέπει οπωσδήποτε να μάθουν.

Τα Ελληνάκια καλά-καλά δεν ξέρουν ορθογραφία… διαβάζεις γραπτά τους, καί σου βγαίνουν τα μάτια. Άσε που έχουν ιερό χρέος να μάθουν Ιστορία καί Μυθολογία απέξω. Η ρομποτική καί οι τηλεδιασκέψεις με το CERN τα μάραναν; Άσε μας, βραδερφέ! Πρώτα τα σοβαρά, λοιπόν!

  • Κερδίζει τζάμπα νέες ιδέες, αν προκύψουν κάποιες.

Διότι το κατεστημένο είναι καί φραγκοφονιάδικο! Ένα τυπωμένο χαρτί-«βραβείο» στον πιτσιρικά αρκεί (να καμαρώνουν σα γύφτικα σκεπάρνια οι χαζοβιόληδες οι γονείς του), ενώι η πολυεθνική που αναλαμβάνει να υλοποιήσει τεχνολογικώς την ιδέα του μαθητή, κερδίζει μερικά δισεκατομμύρια ευρά, χωρίς να έχει ξοδέψει ούτε δεκάρα γιά την αντίστοιχη έρευνα. (‘Ντάξ’… στους ενήλικες Έλληνες επιστήμονες, το βραβείο του πέφτει του κατεστημένου λιγάκι πιό ακριβό: μισθός καθηγητή πανεπιστημίου, τζάνεμ!)

  • Στοχοποιεί τους έξυπνους μαθητές γι’ αργότερα.

Αν νομίζετε ότι στην εποχή των δικτύων υπολογιστών δεν δουλεύει άγριο φακέλλωμα γιά τους πάντες… τότε είσαστε διά τας εμποροπανηγύρεις. (Καί διά τας ζωοπανηγύρεις, θα προσέθετε ο Παλαιός! Lol!!!)

  • Ενδεχομένως αποτρέπει τους μαθητές από την φυσική τους επαγγελματική κλίση, πράγμα ζημιογόνο όχι μονάχα γιά το παιδί, αλλά καί γιά ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.

Πχ εκεί που ένας πιτσιρικάς θα ήθελε να γίνει (ένας επιτυχημένος) γιατρός, κολλάει στα (όντως γοητευτικά) ρομποτάκια – μη αντιλαμβανόμενος ότι δεν έχει καθόλου επαγγελματικό μέλλον… αφού σαν αυτόν υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες χειριστές ρομποτακίων, κι ενδεχομένως καλύτεροί του. Κάπως, όπως ο καθένας θέλει να γίνει ηθοποιός – αλλά γιά την ανεργία της συντριπτικής πλειονότητας των ηθοποιών, ουδείς ρωτάει.

 

Τούτων ειπωθέντων, τί δεί πράξαι;

Τά ‘πε απάνω κάτω (πρό καιρού καί με άλλη αφορμή) με το τσουχτερό του πληκτρολόγιο ο Μάρκο ντέΣάντ, αλλά η επανάληψις είναι η μήτηρ της μαθήσεως! (Τον πατέρα της αγνοούμε, αλλά δε βαρυέσαι!  🙂  ) Λοιπόν:

Είμαι ο πρώτος που διαρκώς ξεχέζω όσους πονηράκηδες πάνε να κόψουν δρόμο με παπαγαλίες καί φροντιστήρια. (Διότι, όσα «sos» θέματα καί να μάθεις, δεν γίνεσαι αυτομάτως καλύτερος μαθητής. Όπως, όσα τσιγάρα καί να καπνίσεις στα δεκαοχτώ σου, κι όση μούρη καί να πουλήσεις, δεν γίνεσαι αυτομάτως σοβαρό άτομο – όντας πρώην «ξύπνιος» κοπανατζής μαθητής. Σοβαροφανής μαλάκας γίνεσαι – καί δείχνεις.) Αλλά θα γίνω κι ο πρώτος, που στη συγκεκριμένη περίπτωση των «διαγωνισμών» θα υποστηρίξω τα τελείως αντίθετα:

Όσον αφορά αυτού του είδους τους «διαγωνισμούς» με τα χάρτινα «βραβεία», ώ πιτσιρικάδες μου, αγνοήστε τους επιδεικτικώς! Γράψτε τους στα αρχιδάκια σας! Πάτε γιά μπάλλα, γιά γκόμενες, γιά κοπάνα, γιά ό,τι θέλετε… αλλά συμμετοχή σε τέτοια, ούτε γι’ αστείο! Κι ας φωνάζουν οι γονείς σας! (Άμα σας παραζορίσουν με τη γκρίνια τους, στείλτε τους από μένα – να τους εξηγήσω πόσο βλάκες είναι. Πιστεύω ότι μπορώ να τους κάνω να σκάσουν, καί να μην σας ξαναενοχλήσουν.)

  • Τους τη σπάμε των ξένων!
  • Αγνοούμε επιδεικτικά την οποιαδήποτε σχετική προκήρυξη «διαγωνισμών» καί «προγραμμάτων ρομποτικής καί καινοτομίας».
  • Δεν συμμετέχουμε. Δεν χαρίζουμε τον χρόνο μας. Προηγούνται άλλα, πιό σημαντικά!
  • ΔΕΝ χαρίζουμε τζάμπα ιδέες! (Ούτε με χρηματική αμοιβή!) Στο κάτω-κάτω, το άνοιγμα των ματιών ανθελλήνων βαρβάρων έχει ήδη κηρυχθεί από την Αισυμνητεία ιδιώνυμο αδίκημα, καί τιμωρείται με τη θανατική ποινή. Επαναλαμβάνω, η Ελληνική Γνώση «σακόκου»!!!
  • Δεν μας ενδιαφέρουν τα βραβεία τους, ακόμη κι αν είναι χρηματικά. Στην Ελλάδα που έρχεται, θα υπάρξει καί καλή αμοιβή γιά τα καλά μυαλά μας. Ως τότε, τα δόλια λεφτά τους οι δόλιοι ξένοι να τα χώσουν εκεί που ξέρουν. (Κι άμα θέλουν, να τους βοηθήσουμε με το φουρνόξυλο!  🙂  )
  • Στο κάτω-κάτω, άμα γουστάρουμε ρομποτάκια, μελετάμε καί μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε «επιβραβεύσεις».

Καί τέλος, αλλά όχι έσχατον, έχουμε κάθε δικαίωμα να πράττουμε όπως «αυτοί»! Κλειστή γνωσιακή κλίκα «αυτοί»; Κλειστή γνωσιακή κλίκα κι εμείς!

Ανάγκη δεν τους έχουμε, τους νεο-Άτλαντες. Άμα τους ξυνίζει, να μας κόψουν την καλημέρα!  🙂

Αυτοί μας έχουν ανάγκη, καταλάβετέ το. Όχι εμείς αυτούς.

Κι όποιος έχει το πάνω χέρι, επιβάλλει τη θέλησή του. Δεν πάει ανάποδα το πράγμα.

 

Υγ 1: Υπάρχει κι ένα άλλο παράλληλο φαινόμενο, που δεν ήθελα να το θίξω, διότι απαιτεί μέγιστο άρθρο από μόνο του. Αλλά δυό λόγια, θα τα πω – προς προβληματισμόν:

Σίγουρα θά ‘χετε ακούσει γιά τα διάφορα υπερέξυπνα παιδιά τύπου «ίντιγκο», «κρύσταλ», καί τα λοιπά παρόμοια, που γεννιένται περίπου από το 1980 καί μετά – με εντεινόμενη συχνότητα εμφανίσεως στον 21ο αιώνα. Δεν γνωρίζω κατά πόσο τα θρυλούμενα ποσοστά αυτών των χαρισματικών παιδιών ανταποκρίνονται στην αλήθεια, πάντως όλοι έχουμε παρατηρήσει πως πιτσιρίκια του νηπιαγωγείου (καί πιό μικρά) πλακώνονται στα κομπιούτερς καί στα τάμπλετς χωρίς προηγούμενη εξοικείωση, λες καί ήξεραν να τα χειρίζονται από πρίν γεννηθούν!

Κι επειδή επιτραπέζιοι υπολογιστές δεν υπήρχαν πρό του 1975, ώστε να πείς ότι έχουμε να κάνουμε με προηγούμενες ζωές, κι επειδή είναι αδόκιμο να υποστηρίζουμε ότι όλες αυτές οι γεννήσεις είναι ψυχές, που μας έρχονται από ένα απώτατο παρελθόν, όπου πάλι υπήρχαν διαθέσιμα μαζικώς τα κομπιούτερς, τότε μένει μονάχα μία εκδοχή:

Το ανθρώπινο είδος αντιδρά στις συσσωρευόμενες γνώσεις της εποχής μας, ανοίγοντας απ’ τη γέννα ακόμη (κι ίσως κι απ’ τη σύλληψη) νέες εγκεφαλικές ικανότητες καί γνωσιακές «δεξαμενές», γιά να «φιλοξενήσει» τις νέες γνώσεις, που έρχονται με καταιγιστικό ρυθμό.

Φαινόμενο που έχει να κάνει καί με το αιθερικό στρώμα – γι’ αυτό είπα πως η κουβέντα πάει μακριά, γι’ αυτό καί την αποφεύγω.

 

Απ’ την άλλη, στη σημερινή Ελλάδα ανοίγουν συνεχώς γραφεία λογοθεραπείας καί θεραπείας αυτισμού, κτλ παρόμοια (όπως της υπερκινητικότητας καί της νοητικής υστερήσεως). Ειδικά οι γεννήσεις μετά το 2005 έχουν εντεινόμενο πρόβλημα. Θες τα χημικά δηλητήρια (σε τροφές κι αλλού) που καταβρώμισαν τον τόπο, θες τα κωλοεμβόλια, θες ο,τιδήποτε, το πρόβλημα των προβληματικών παιδιών είναι καί υπαρκτό, καί μεγάλο. Το οποίο θα κληθεί να το αντιμετωπίσει η νέα Ελλάδα που έρχεται – καί δεν είναι καθόλου σωστό να στρέφουμε το κεφάλι μας αλλού, κάνοντας πως δεν βλέπουμε.

Γιά σκεφθήτε λιγάκι την εικόνα αυτή της δυστυχίας, καί πήτε μου: αν έχουμε κάποιο μικρό ποσοστό χαρισματικών παιδιών με υψηλή νόηση, λέτε να τα χαρίσουμε πακέτο στους ανθέλληνες ξένους, ώστε να γίνουν γενιτσαράκια, καί στο τέλος να στραφούν -ηθελημένα, ή αθέλητα- εναντίον της Ελλάδας;

Όχι, καί πάλι όχι!!!

 

Υγ 2: Οι νεο-Άτλαντες μας έχουν (υπέρτατη) ανάγκη καί σ’ άλλα θέματα, όπως πχ στο αίμα καί στο dna· εξ ού καί οι (επιδιωκόμενοι) γάμοι τους με Έλληνες κι Ελληνίδες. (Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς συν-Έλλην αν η τουρίστρια του καλοκαιριού, που τον καψουρεύτηκε, δεν ήταν απλά μιά ρομαντική γκόμενα, αλλά είχε άλλα στο μυαλό της; )

Εξ ού καί το ότι το Φράγκικο ιερατείο έκανε σωρηδόν καθηγητάδες παιδιά Γαλλίδων μητέρων με πατεράδες Έλληνες. (Νά, το μαρτύρησα, δεν κρατήθηκα!  🙂  ) 

Μέγιστο θέμα, όμως, κι αυτό – καί πάλι δεν ήθελα να επεκταθώ. Προς προβληματισμόν, όμως.