Το Μαγαζί… [Μέρος Α΄]
Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ
1.) Το ψάρεμα
Ήρθε ο καιρός να γράψω αυτά που έζησα και είδα μέσα στο «μαγαζί».  Οι Ιησουίτες  ιππότες έλεγαν: Δείξτε μας το παιδί και εμείς θα σας δείξουμε τον άντρα. Όποτε το έργο της κατήχησης κοινώς «ψαρέματος»  νέων πιστών είναι σημαντικό για το ιερατείο.  Την κίνηση αυτή την ξεκίνησε και οργάνωσε ένας ιερωμένος όπως μας είπαν και δεν είχε όπως μας έλεγαν καμιά σχέση με την επίσημη εκκλησιά. Αυτό δεν ξέρω καθότι ο συγκεκριμένος είχε μεγάλη φήμη και επιρροή στους κόλπους της επίσημης εκκλησιάς, καθώς του είχε προταθεί πολλά χρονιά πίσω να γίνει αρχιεπίσκοπος.
Έτσι λοιπόν σε ηλικία νεαρή ξεκίνησα μαζί με κάποια άλλα παιδιά να πηγαίνω στο κατηχητικό. Ο τρόπος λειτουργίας  διαφέρει πολύ  από τα γνωστά κατηχητικά της δεκαετίας του 60 , δηλαδή ένα ξερό μάθημα μιας ώρας και τίποτα άλλο. Άνοιγε λοιπόν μέσα την εβδομάδα μερικές μέρες και το σκ. Υπήρχε μια αίθουσα για παιχνίδι κάποιες απογευματινές ώρες. Πάντα έπαιζε μέσα μουσική, δηλαδή κασέτα τότε με χριστιανικά τραγούδια μόνο. Υπήρχε ένα ηχοσύστημα για αυτόν τον σκοπό. Πάντοτε είχε τραγούδια πότε χωρίς μουσική.Τα σαββατοκύριακα τα πρωινά γίνονταν τα μαθήματα.
Το κατώτερο για παιδιά δημοτικού. Με ιστορίες κυρίως από την παλαιά διαθήκη ,άλλα και με μερικές αλληγορικές ιστορίες, Φυσικά τα μαθήματα μετρημένα για τα παιδιά δεν ξεπερνούσαν την μίση ώρα. Το μάθημα είχε σκελετό και νόρμες αυστηρές που κάνεις δεν ξέφευγε από αυτές. Αργότερα θα εξηγήσω πως και γιατί.
Το μέσο για παιδιά α και β γυμνάσιου. Πάλι με δομές και θέματα για ψυχαγωγία αθλητισμό ,εσωτερική ιεραποστολή. Άλλα και από  σύγχρονους προβληματισμούς που αφορούσαν την  παιδεία, μουσική, ναρκωτικά ,εκτρώσεις κτλ.Εννοείται ότι και εδώ υπήρχαν νόρμες και δεν ξέφευγε το παραμικρό.
Το ανώτερο για παιδιά γ γυμνάσιου και λυκείου.Εκεί δινόταν όλο το βάρος. Το μάθημα το είχε μόνο ο επικεφαλής του εκάστοτε κατηχητικού και κανένας άλλος. Συνήθως γίνονταν συζητήσεις και με ερωτήσεις (μέθοδος Σωκράτη) κατέληγαν στο αποτέλεσμα που θέλανε οι ίδιοι.
Υπήρχαν και κάποιοι κύκλοι μαθημάτων για φοιτητές άλλα όχι παντού. Γιατί δεν υπήρχε πάντοτε ο ικανός αριθμός ατόμων  για να γίνει αυτό , όποτε σε πολύ λίγα μαγαζιά γινόταν αυτό. Επίσης σε ενορίες μεγάλες γινόντουσαν μαθήματα και σε σχολειά το σκ για παιδιά που έμεναν μακριά.
Φυσικά υπήρχε δανειστική βιβλιοθήκη με χριστιανικά διηγήματα και μυθιστορήματα. Ήταν και αυτά χωρισμένα σε βιβλία κατώτερου ,μέσου και ανώτερου. Τα βιβλία τα έδιναν μόνο οι κατηχητές. Υπήρχε μεγάλη προσπάθεια να παίρνουν και να διαβάζουν. Μέσα στην χρονιά έτρεχαν διαγωνισμοί για αυτό και το τέλος δινόταν και ένα βραβείο για αυτόν τον σκοπό. Στην τελετή της λήξης των μαθημάτων.
Στο κάθε μάθημα υπήρχαν από 2 και πάνω κατηχητές . Ο ένας έκανε το μάθημα και ο άλλος τηρούσε παρουσίες , στατιστικά κτλ. Συχνά ρωτούσαν τα παιδιά αν ήξεραν γιατί δεν ήρθε ο τάδε συμμαθητής τους κτλ. Ήταν μια πολύ καλά οργανωμένη μηχανή για να δίνει ότι ήθελε ένα παιδί. Κάλο περιβάλλον , χαμογελαστοί και πρόθυμοι κατηχητές να βοηθήσουν σε όλα. Στις αίθουσες υπήρχαν σχεδόν όλα τα επιτραπέζια της εποχής , πινγκ πονγκ κ.α.
Συχνά είχαν πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, μπάσκετ με άρτια οργάνωση και στο τέλος γίνονταν και κύκλοι απονομής στους νικητές με κανονικά έπαθλα αγορασμένα από μαγαζιά. Φυσικά υπήρχαν και πολλά κεράσματα ως ανταμοιβή σε παιχνίδια αλλά περισσότερο στα παιδιά του δημοτικού. Έκτος από το παιχνίδι σε μάθαιναν και πολλές άλλες δουλειές τεχνικής φύσεως και όχι μόνο.
Οι γονείς ήταν πολύ θετικοί γιατί ήξεραν ότι το παιδί τους ήταν σε ένα περιβάλλον «καθαρό». μακριά από κακές παρέες και συχνά ερχόντουσαν και ζητούσαν συμβουλές, για τα παιδιά τους. Φυσικά υπήρχε νόρμα και σε αυτό. Δεν μιλούσε ο οποίος να ναι ,άλλα ο υπεύθυνος του εκάστοτε μαγαζιού. Αν δεν ήταν εκεί άπλα άκουγαν τον γονέα και τον παρέπεμπαν στον υπεύθυνο του μαγαζιού. Επίσης όσα παιδιά διαφωνούσαν με την πολιτική του μαγαζιού σε θέματα των μαθημάτων και συμπεριφοράς , φρόντιζαν να τους απομονώνουν από τα άλλα παιδιά. Σε πρώτη φάση τους απαγόρευαν να έρχονται στα μαθήματα και οποίος συνέχιζε και δεν έβαζε μυαλό δεν ξαναπατούσε. Φυσικά όλα αυτά με τρόπο διακριτικό χωρίς να γίνεται γνωστό στα άλλα παιδιά.
Το μεγαλύτερο όμως όπλο του μαγαζιού ήταν οι Ομάδες. Όταν τα παιδιά πηγαίναν α ή β γυμνάσιου τότε σχημάτιζαν μια ομάδα. Η επιλογή γινόταν με κριτήρια δικά τους , δηλαδή ποιος ήταν ο πιο θερμός ,πρόθυμος κτλ.. Στις ομάδες αυτές ήταν κάπως μυστικές , δηλαδή δεν το ήξεραν τα υπόλοιπα παιδιά. Είχαν ένα Ομαδάρχη που ήταν και ο υπεύθυνος του εκάστοτε μαγαζιού και ένα βοηθό ομαδάρχη έναν άλλο κατηχητή. Η ομάδα είχε ένα όνομα. Ήταν  όλοι της ίδια ηλικίας. Είχαν μια κοινή ώρα μάζωξης όπου γίνονταν ένα μάθημα διαφορετικό. Εκεί γίνονταν όλη η «δουλειά».  Φυσικά υπήρχε μεγάλη εχεμύθεια από τα μέλη της ομάδας προς τους έξω, ακόμα και την ίδια την οικογένεια. Όταν έφταναν σε ηλικία του λυκείου άρχιζαν να τους αναθέτουν δουλειές, άλλα και την  διοργάνωση πολλών δραστηριοτήτων στην αίθουσα. Ακόμα και σε άλλες εκδηλώσεις όπως την μεγάλη εκδρομή που γινόταν μια φορά τον χρόνο σε κάποιο μέρος εξοχικό. Όλα αυτά πάντοτε υπό την επίβλεψη και των έλεγχο των ομαδαρχών. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο και ανεξέλεγκτο.  Σε αυτές τις ομάδες δούλευαν και ατομικά στο κάθε μέλος της. Ήταν η προπαρασκευή για τα μετέπειτα.
2) Το Αρχηγείο
Μόλις κάποιος έφτανε 18 αποφοιτούσε από το μαγαζί. Φυσικά αυτοί που ήταν μελη των ομάδων δεν σταματούσαν εκεί ,οι πιο κατάλληλοι συνέχιζαν και παραπέρα. Εδώ γινότανε ένας πρώτος διαχωρισμός στις ομάδες από τις εκάστοτε ενορίες. Η συνεχεία λοιπόν γινότανε με μια πρόσκληση σε ένα μέρος οπού υπήρχε μια συστάδα σπιτιών σε  μια πλαγιά ενός λόφου. Ήταν μια κατασκήνωση, λοιπόν ήταν πολύ καλά οργανωμένη που λειτουργούσε με αυστηρό πρόγραμμα. Ήταν σαν ένα μοναστήρι. Εκεί γινόταν η πρόσκληση άλλα και η ένωση σε μια μεγαλύτερη ομάδα από πολλές ενορίες. Φυσικά πάντα όλοι με την ίδια ηλικία ή με 2 κοντινές ηλικίες αν ήταν πολλοί λίγοι. Όποτε εκεί γνώριζες τα άλλα μελη άλλα έβλεπες και τον Νο1 ,δηλαδή τον ιερωμένο που τα ξεκίνησε όλα. Εννοείτε ότι μετά εξομολογούσουν μόνο σε αυτόν. Να προσθέσω ακόμη ότι εκεί περνούσε γνωστή εταιρεία εξόρυξης μετάλλων ,η όποια δημιουργούσε σκόνη από την διέλευση των χωματουργικών φορτηγών της, άλλα και θόρυβο. Αναγκάστηκαν να ασφαλτοστρώσουν τον δρόμο στην μέση του πουθενά και να αλλάξουν τα δρομολόγια τους.
Όποτε αφού δεχόσουν το κάλεσμα μετά πια πήγαινες στο αρχηγείο. Κλειδί για την πόρτα εκεί δεν έπαιρνες κατευθείαν, άλλα μετά από κάποιο καιρό και όχι όλοι την ίδια χρονική περίοδο, ανάλογα με την πρόοδο του καθενός. Φυσικά το επόμενο βήμα ήταν να γίνεις εσύ κατηχητής. Έξαλλου φαινόταν ότι ήταν η φυσική ροή των πραγμάτων. Η δομή του μαγαζιού όπως φαινότανε σε εμάς, ήταν ως εξής: Νο1 ο ιερωμένος που είπαμε , μετά ήταν ο Νο2 που έκανε κουμάντο στο αρχηγείο και είχε υπό την επίβλεψη του τα πάντα εκεί μέσα. Ήταν και ο ομαδάρχης όλων των ομάδων εκεί. Μέτα από αυτόν υπήρχε ένας πυρήνας σκληροπυρηνικών μελών και πολύ προθύμων στο μαγαζί, από κάτω ήταν μετά όλοι οι άλλοι. Μιλάμε για 300 ενεργούς κατηχητές , συνολικά υπολογίζω τότε τα μέλη του μαγαζιού σε 500 περίπου.
Από την πρώτη στιγμή γινόταν ξεκάθαρο ότι δεν ασχολούμασταν με θέματα της καθημερινότητας και της πατρίδας γιατί αυτά ήταν κοσμικά όπως λέγανε. Εμείς εκεί μιλάγαμε μόνο για θέματα της θρησκείας και προσωπικά. Επίσης δεν είχαμε επαφές κανέναν άλλο, εκτός από τους ιδίους ημών. Φυσικά ήταν μόνο άντρες εκεί. Το θηλέων ήταν άλλού και υπήρχαν αυστηρές εντολές για καμιά επαφή μαζί τους. Αφού αποφεύγαμε και να τις κοιτάμε την Κυριακή που πηγαίναμε στην εκκλησιά του μαγαζιού. Είχαμε φύγει από τις εκκλησίες του τόπου διαμονής μας.  Και δεν υπήρχε χρόνος ούτε για σκεφτείς. Μετα σε τοποθετούσαν σε κάποια κοντινή ενορία που μπορούσες να πας εύκολα σχετικά με συγκοινωνία. Εκεί ήσουν βοηθός κατηχητή μέχρι να μάθεις κάποια βασικά. ΅Εννοείται ότι ήσουν πολύ προσεκτικός και υπήρχε έλεγχος απίστευτος για το ότι έκανες και δεν έκανες. Υπήρχε τότε και ένα είδος φροντιστηρίου που ήταν υποχρεωμένοι να πηγαίνουν όλοι όσοι έκαναν μαθήματα στα παιδιά.Ο αυτοσχεδιασμός άπλα δεν υπήρχε.
Είχαμε και εκεί δανειστική βιβλιοθήκη άλλα με το ίδιο μοτίβο. Εδώ σου λέγανε διάλεξε από εδώ μέχρι εδώ . Άλλοι της ομάδας σου μπορεί να είχανε άλλη πρόσβαση  σε άλλα πιο «βαριά» βιβλία. Υπήρχαν και άλλοι 2 χώροι για να μαζεύονται οι πιο πάνω. Κλειδιά είχαν βεβαία ολίγοι για αυτά. Εκεί ήταν και μια βιβλιοθήκη με τα πιο «πνευματικά» βιβλία . Όλα 100% ελεγχόμενα. Χρόνος για εσένα δεν υπήρχε αφού έτρεχες για τον ναό που ήσουν κατηχητής και μετά απασχολήσουν με την δίκη σου ομάδα. Επίσης μετά από λίγο καιρό καταλάβαινες ότι υπάρχουν μόνο 2 διέξοδοι στο μαγαζί.
1) Να γίνεις μοναχός τον πόλεων όπως το λέγανε και οι ίδιοι. Δηλαδή να παραμείνεις άγαμος και να αφοσιωθεί στα κατηχητικά για όλη σου την ζωή. Υπήρχε προτροπή για αυτό με έμμεσους τρόπους . Φέρνοντας παραδείγματα μερικούς από τον πιο πάνω σκληροπυρηνικό κύκλο. Άλλα και οι ίδιοι μας μίλαγαν για αυτήν την απόφαση τους. Μέχρι να φύγω από κει 2 άτομα έγιναν και αυτοί ιερωμένοι.
2) Να παντρεύεις κάποια και να κάνεις κατά οίκον εκκλησιά την οικογένεια σου. Εδώ υπήρχαν 2 επιλογές ή κάποια από το θηλέων ή κάποια από τους κοσμικούς άλλα να είναι πολύ θετική με την εκκλησιά. Αλλιώς όχι. Εννοείτε ότι σεξ μόνο στον γάμο και πάντα μόνο για τεκνοποίηση. Επίσης υπήρχε και μια διαδικασία για να παντρευτεί κάποιος. Πήγαινε στον Νο1 και του έλεγε: θέλω να παντρευτώ. Αυτός του έλεγε: πρόσεχε αυτό και αυτό , μπορείς να τα κάνεις αυτά; να τα εφαρμόσεις δηλαδή; Αυτός έφευγε τα σκεφτόταν και πήγαινε πίσω στον Νο1 και του έλεγε ναι θα τα κάνω. Έτσι έπαιρνε την έγκριση για να προχωρήσει παρακάτω. Ενδεικτικά ένας αγαπητός μου από κει μέσα παντρεύτηκε κάποια από το θηλέων που του γνωρίσανε και επιλέξανε αυτοί, σε 6 μήνες μέσα.
Αξίζει να αναφέρω ότι υπήρχε ακόμα οδηγία ότι μαθαίναμε από τις συζητήσεις μεταξύ των μελών της ομάδας να το αναφέρουμε στον ομαδάρχη , ώστε αν υπάρχει κάτι να το προλάβουμε πριν εξελιχθεί σε κάτι πιο άσχημο για την πορεία του άλλου. Όποτε στην ουσία ο ένας έδινε τον άλλο και νόμιζε ότι του έκανε το σωστό.
Όλα αυτά βεβαία γίνονταν με την συναίνεση μας γιατί περνάγαμε καλά και είχαμε ωραίες παρέες από μικροί στο κατηχητικό της ενορίας μας. Κάνεις μας όμως δεν φανταζότανε ότι για να προχωρήσει εκεί μέσα έπρεπε να δεχτεί: Την Υπακοή σε ότι λέει ο ομαδάρχης , ήταν ο πρώτος κάνονας που είχε το μαγαζί. Οι υπόλοιποι κανόνες πήγαζαν λοιπόν από τον 1 κανόνα ότι ακούμε τον ομαδάρχη. Έτσι όλοι εκεί μέσα νόμιζαν ότι όλο αυτό ήταν αληθινό και τους δέχονται οι άλλοι όπως είναι. Όμως στην ουσία λειτουργεί ακριβώς όπως ο κόσμος φυλακή που λέει ο Παλαιός. Και εκεί είχαν ένα κανόνα: το σβήσιμο της μνήμης ,που τους έκανε να ξεχάσουν ποιοι είναι πραγματικά. Έτσι λοιπόν και εδώ η υπακοή στον ομαδάρχη τους έκανε άβουλα στρατιωτάκια που ήταν φανατισμένα πολλές φόρες.Το πάρτι άρχιζε όταν κάποιος ξεκινούσε να έχει αμφιβολίες για όλα αυτά. Καθώς και η μεθοδολογία, το τι θα πάθεις όταν φύγεις από εδώ. Πάλι όπως ακριβώς λέει ο Παλαιός: Μην φύγεις από την στάνη μέσα, γιατί θα σε φάει ο λύκος έξω. Μόνο που εδώ μας έλεγαν τα «κατορθώματα» όσων έφυγαν και «ξέπεσαν» βάση των δικών τους κανόνων.
Υγ. Στο επόμενο μέρος : Η απόδραση  και το κλειδί.