πειδή το μπλουζάκι που προηγήθηκε άρεσε σε κάποιες φίλες και φίλους, μπήκα στον πειρασμό να καταχραστώ της ευγενικής διάθεσης φιλοξενίας του Εργοδότου αναρτώντας ένα ακόμη μουσικό διάλειμμα.
Αλλάζοντας μουσικό είδος, πέρα από την θλιμμένη ειρωνεία του μπλουζ, επέλεξα την νοσταλγία της μπαλάντας που ακολουθεί, με τίτλο «Δάκτυλα Λευκά».
Αφιερώνεται ξανά στον φίλτατο ΕργΔημΕργ, για την πρωτοποριακή του διαδικτυακή παρέμβαση, στους Ελεύθερους Χρεοκοπημένους, σε όλες τις φίλες και φίλους της σελίδας και ως είναι φυσικό σπέσιαλ στον Μητσάρα.

http://www.youtube.com/get_player

Την μπαλάντα αυτή, που αποτελείται από δυο γραμμές κιθάρας, έγραψα το έτος 2000, προϋπαντώντας την νέα χιλιετία, ανασύροντας μια εντύπωση από το παρελθόν, η οποία σφράγισε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 την τότε νηπιακή ψυχή μου.
Στην αυλή του σπιτιού μας ερχόταν και έπλενε μια κυρία, επαγγελματίας πλύστρα.
Χήρα η ίδια, είχε χηρεύσει προσφάτως και η κορούλα της. Για να προσκομίσει αυτή η κυρία τα απαραίτητα στην κορούλα της, που πρέπει να ήταν τότε περίπου είκοσι ετών και στο ορφανό από πατέρα εγγονάκι, ξενόπλενε στην περιοχή.

Παίζοντας κάποιο πρωί στην αυλή, χάζευα τις πεταλούδες και τις τριανταφυλλιές στα παρτέρια, μέχρι που το νηπιακό βλέμμα μου συνάντησε τα δάχτυλα της πλύστρας.
Ήσαν κατάλευκα και πρηζμένα από την συνεχή απορρόφηση σαπουνόνερου, καθώς κτυπούσαν το σαπούνι επάνω στον ξύλινο τρίφτη με υπομονή και σχολαστική συνέχεια.
Το πρόσωπό της έδειχνε βασανισμένο, όμως τα μάτια της ακτινοβολούσαν αποφασιστικότητα.

Υπήρξαν ήρωες στο παρελθόν, οι οποίοι συγκρούστηκαν με τέρατα, προσδίδοντας στο όνομά τους δύναμη οσιότητος. Άγιοι ανήλθαν με τον σταυρό στην πλάτη ανηφόρες και όρη, καθιερώνοντας σύμβολα σωτηρίας. Όμως για τον υποφαινόμενο, ένα από τα υψηλά σωτηριολογικά σύμβολα συνιστά έκτοτε η σκάφη της μπουγάδας, ως μάχιμον είδος ανθρώπων της καθημερινότητος, οι οποίοι αγωνίσθηκαν για ένα κομμάτι τίμιο ψωμί, διάσωση της αξιοπρέπειας, σε τελευταία ανάλυση πραγμάτωση μιας ζωής, μπροστά στην οποία υποκλίνομαι.

Όταν με ζυγώνει το παράπονο, περικυκλωμένος από εσωτερικούς και εξωτερικούς ρύπους, αναλογίζομαι αυτά τα λευκά δάκτυλα, τα οποία έγραψαν χιλιάδες ημερολόγια των Μάγιας με το σαπούνι επάνω στον τρίφτη, ως επιβεβαίωση, ότι στο μέλλον θα επιβιώσει ο άνθρωπος και τελικά η ανθρωπιά θα νικήσει.

Άφησα στο βίντεο να ρέουν κάποιες ζωγραφιές. Τρεις μεταξογραφίες και δυο τοιχογραφίες με ακρυλικό χρώμα, οι οποίες τιτλοφορούνται «Κερασιά», «Μουράγιο», «Καράβι», «Αναμονή» και «Μορφές».
Ευχαριστώ ακόμη μια φορά τον Εργοδότη και εσάς για την μακροθυμία σας.